مطالب
تشخیص باز و مشاهده شدن ایمیل‌های ارسالی از یک برنامه وب توسط کاربران
شاید برای شما به عنوان برنامه نویس، پیش آمده باشد که بخواهید از برنامه خود یک یا چند ایمیل به کابران ارسال کنید. آیا تا به حال نیاز داشته‌اید بدانید آیا ایمیل ارسالی، توسط کاربر باز شده‌است یا خیر؟ چند نفر ایمیل شما را خوانده‌اند؟ چه زمانی ایمیل را باز کرده‌اند؟ و ...

برای این کار روش استاندارد و مستقیمی وجود ندارد؛ اما  با استفاده از بعضی از روشها مانند ارسال عکس مخفی، برخی تگ‌هایی که یک آدرس را فراخوانی می‌کنند (مانند bgsound)، کلیک روی لینک و یا ترکیبی از چند روش می‌توان تا حدود زیادی به اهداف فوق رسید.

روشی که بررسی خواهیم کرد، مبتنی بر ارسال عکس بوده و برای شروع، به یک عکس بسیار کوچک (1X1) با حجم کم و غیرقابل دید (Transparent) نیاز داریم که می‌توانید یکی از آنها را از این آدرس انتخاب کنید. در این روش به همراه ایمیل، این عکس را ارسال خواهیم کرد (در تگ img). عکس باید بگونه‌ای باشد که ظاهر ایمیل را تحت تأثیر قرار ندهد و آدرس عکس باید طوری تنظیم شود که به برنامه ما یک درخواست را ارسال کند و برنامه با توجه به درخواست ارسال شده، عملیات لازم را انجام دهد. 

مثالی از عکسی که باید ارسال شود: 

<img src='http://www.example.com/1x1.gif' style='width:1px;height:1px;'>

برای شروع یک برنامه‌ی ASP.NET Core را ایجاد کرده و مراحل ارسال ایمیل را طی نمایید:
private bool SendEmail(string mail_to, string mail_subject, string mail_body)
{
    bool result = false;
    try
    {
      SmtpClient client = new SmtpClient("smtp.gmail.com");
      client.UseDefaultCredentials = false;
      client.EnableSsl = true;
      client.Port = 587;
      client.Credentials = new NetworkCredential("from@mail.com", "your_gmail_password");
      MailMessage mailMessage = new MailMessage();       mailMessage.From = new MailAddress("from@mail.com");       mailMessage.To.Add(mail_to);       mailMessage.Body = mail_body;       mailMessage.Subject = mail_subject;       client.Send(mailMessage);       result = true;      }      catch (Exception ex)      {       result = false;      }      return result; }
public IActionResult SendEmailWithTransparentImage()
{
   var email_body = "your_email_body";            
   var imageUrl = Url.Action("ImageRequestFromEmail", "Home", new {user_id=12345}, protocol: Url.ActionContext.HttpContext.Request.Scheme);            
   var imageTag = $"<img src='{imageUrl}' style='width:1px;height:1px;'>";            
   email_body += imageTag;
   var result = SendEmail("to@email.com", "test image", email_body);
   return View(result);
}

سپس اکشن متد پاسخ به درخواست عکس از طرف سرویس دهنده ایمیل را ایجاد نمایید:
[Route("1x1.gif")]
public IActionResult ImageResponse()
{
   //درخواست عکس ارسال شده و اینجا باید عملیات دلخواه را انجام دهیم
   var emailOpenDate = DateTime.Now;
            
   //سپس عکس را در جواب درخواست ارسال میکنیم
   byte[] imagegBytes = Convert.FromBase64String("R0lGODlhAQABAAAAACH5BAEAAAAALAAAAAABAAEAAAI=");
   return File(imagegBytes, "image/gif");
}
اگر اکشن SendEmailWithTransparentImage فراخوانی شود، یک ایمیل که حاوی عکس مورد نظر است، ارسال می‌شود. کاربر با باز کردن ایمیل باعث می‌شود سرویس دهنده ایمیل، درخواست خواندن عکس را به برنامه شما داده و اکشنی را که برای پاسخ به درخواست ارسال عکس نوشته شده، فراخوانی کند. از این طریق متوجه خواهیم شد که ایمیل توسط کاربر باز و مشاهده شده‌است.
بدیهی است می‌توان یک سری کوئری استرینگ را برای بهتر شدن فرآیند، به آدرس عکس مورد نظر اضافه کرد:
<img src='http://www.example.com/1x1.gif?user_id=12345' style='width:1px;height:1px;'>

در این صورت باید تغییراتی را در کدها لحاظ کنیم:
در اکشن SendEmailWithTransparentImage  :
var imageUrl = Url.Action("ImageResponse, "Home", new {user_id=12345},protocol: Url.ActionContext.HttpContext.Request.Scheme);
و امضای اکشن ImageResponse را به‌صورت زیر تغییر می‌دهیم:
public IActionResult ImageResponse(int user_id)

استفاده از عکس‌های کوچک به علت سربار کم و پشتیبانی مرورگرها، بسیار مرسوم بوده و بسیاری از آنالیزورهای سایت مانند google analytics، سایت‌های ارسال انبوه ایمیل و ...  برای رهگیری رفتار کاربران از این روش استفاده می‌کنند. 
برای مثال اگر در همین سایت Developer Tools مرورگر را باز کنید و صفحه را رفرش کنید در تب Network، با کمی دقت عکسی با کوئری استرینگ پیچیده خواهید یافت که مربوط به google analytics است و تقریبا تمام اطلاعات مورد نیاز خود در رابطه با رفتار کاربران در سایت جاری را با استفاده از این روش جمع آوری می‌کند.
مطالب
تغییرات اعمال شده در C++11 قسمت دوم (auto )
variable
متغیر :
برنامه هایی که نوشته می‌شوند برای پردازش داده‌ها بکار می‌روند،یعنی اطلاعاتی را از یک ورودی میگیرند و آنها را پردازش میکنند و نتایج مورد نظر را به خروجی می‌فرستند . برای پردازش ، لازم است که داده‌ها و نتایج ابتدا در حافظه اصلی ذخیره شوند،برای این کار از متغیر استفاده میکنیم .
متغیر مکانی از حافظه ست که شامل : نام ، نوع ، مقدار و آدرس می‌باشد . وقتی متغیری را تعریف میکنیم ابتدا با توجه به نوع متغیر ، آدرسی از حافظه در نظر گرفته می‌شود،سپس به آن آدرس یک نام تعلق میگیرد. نوع متغیر بیان میکند که در آن آدرس چه نوع داده ای می‌تواند ذخیره شود و چه اعمالی روی آن می‌توان انجام داد،مقدار نیز مشخص میکند که در آن محل از حافظه چه مقداری ذخیره شده است . در ++C قبل از استفاده از متغیر باید آن را اعلان نماییم . نحوه اعلان متغیر به شکل زیر می‌باشد :

type  name  initializer ;

عبارت type نوع متغیر را مشخص میکند . نوع متغیر به کامپایلر اطلاع میدهد که این متغیر چه مقادیری می‌تواند داشته باشد و چه اعمالی می‌توان روی آن انجام داد .عبارت name نام متغیر را نشان میدهد. عبارت initializer نیز برای مقداردهی اولیه استفاده می‌شود. نوع هایی که در ویژوال استادیو 2012 ساپورت می‌شوند شامل جدول زیر می‌باشند .

چند تعریف از متغیر به شکل زیر :

int sum(0);   //  یا  int sum=0;

char ch(65);  //  ch is A

float  pi(3.14);  //  یا  float  pi = 3.14;
همانطور که مشهود می‌باشد طبق تعریف متغیر ، نوع و نام و مقدار اولیه (اختیاری) ، مشخص گردیده است . تا قبل از C++11 تعریف نوع متغیر الزامی بود در غیر این صورت با خطای کامپایلر مواجه می‌شدیم .

تغییرات اعمال شده در C++11 :  معرفی کلمه کلیدی auto

در C++11 کلمه کلیدی auto معرفی و اضافه گردید ، با استفاده از auto ، کامپایلر این توانایی را دارد که نوع متغیر را از روی مقدار دهی اولیه آن تشخیص دهد و نیازی به مشخص نمودن نوع متغیر نداریم .

int x = 3;
auto y = x;
در تعریف فوق ابتدا نوع متغیر x را int  در نظر گرفتیم و مقدار 3 را به آن نسبت دادیم . در تعریف دوم نوع متغیر را مشخص نکردیم و کامپایلر با توجه به مقدار اولیه ای که به متغیر y  نسبت دادیم ، نوع آن را مشخص میکند . چون مقدار اولیه آن x  می‌باشد و x  از نوع int  می‌باشد پس نوع متغیر y  نیز از نوع int در نظر گرفته می‌شود .
دلایلی برای استفاده از auto :
Robustness : (خوشفکری)  به طور فرض زمانی که مقدار برگشتی یک تابع را در یک متغیر ذخیره میکنید با تغییر نوع برگشتی تابع نیازی به تغییر کد (برای نوع متغیر ذخیره کننده مقدار برگشتی تابع) ندارید .
 
int  sample()
  {
      int  result(0);
      // To Do ...
      return  result;
  }

int main()
 {
      auto  result =  sample();
      // To Do ...
      return 0;
 }
و زمانی که نوع برگشتی تابع بنا به نیاز تغییر کرد
float  sample()
  {
      float  result(0.0);
      // To Do ...
      return  result;
  }

int main()
 {
      auto  result =  sample();
      // To Do ...
      return 0;
 }
همانطور که مشاهده میکنید با اینکه کد تابع و نوع برگشتی آن تغییر یافت ولی بدنه main تابع هیچ تغییری داده نشد .
 
Usability : (قابلیت استفاده)  نیازی نیست نگران نوشتن درست و تایپ صحیح نام نوع برای متغیر باشیم
flot   f(0.0) ;   //  خطای نام نوع گرفته می‌شود
auto  f(0.0);   //  نیازی به وارد نمودن نوع تایپ نیستیم
Efficiency : برنامه نویسی ما کارآمدتر خواهد بود
مهمترین استفاده از auto سادگی آن است .
استفاده از auto  بخصوص زمانی که از STL  و templates استفاده میکنیم ، بسیار کارآمد می‌باشد و بسیاری از کد را کم میکند و باعث خوانایی بهتر کد می‌شود .

  فرض کنید که نیاز به یک iterator  جهت نمایش تمام اطلاعات کانتینری از نوع mapداریم باید از کد زیر استفاده نماییم (کانتینر را map  در نظر گرفتیم) 
map<string, string> address_book;
address_book[ "Alex" ] = "example@yahoo.com";
برای تعریف یک iterator به شکل زیر عمل میکنیم .
map<string, string>::iterator itr = address_book.begin();
با استفاده از auto  کد فوق را میتوان به شکل زیر نوشت
auto itr = address_book.begin();
  (کانتینرها :(containers) : کانتینرها اشیایی هستند که اشیا دیگر را نگهداری میکنند و دارای انواع مختلفی می‌باشند به عنوان مثال , ... vector, map )
  (تکرار کننده‌ها : (iterators): تکرار کننده‌ها اشیایی هستند که اغلب آنها اشاره گرند و با استفاده از آنها میتوان محتویات کانتینرها را همانند آرایه پیمایش کرد)
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #10
برای فرم لاگین هیچ وقت از حالت Get استفاده نکنید. حالت Get نمونه استفاده‌اش در سایت جاری، در صفحه‌ی اول سایت، در تکست باکس جستجو است. عبارتی که کاربر وارد کرده، در کوئری استرینگ صفحه‌ی نتایج هم نمایش داده می‌شود. مزیت آن امکان به خاطر سپاری این Url و عبارت وارد شده و در آینده، استفاده مجدد از آن است.
آیا در مورد فرم لاگین نیز باید چنین کاری انجام شود و باید بتوان Url آن‌را به همراه Id و کلمه عبور کاربر، برای استفاده بعدی ذخیره کرد؟ خیر؛ به دلایل امنیتی این‌کار صحیح نیست.
در کل در این حالت خاص، به Url نهایی دقت کنید. نام کوئری استرینگ‌های آن باید با پارامترهای اکشن متد متناظر نهایی، تطابق داشته باشند. همچنین اگر بر روی اکشن متد آن، ویژگی HttpPost قرار گرفته باید حذف شود.
مطالب
معرفی کتابخانه PdfReport
مدتی هست که در حال تهیه کتابخانه‌ی گزارش سازی مبتنی بر iTextSharp هستم و عمده‌ی استفاده از آن برای من تاکنون، تهیه گزارشات باکیفیت PDF فارسی تحت وب بوده؛ هر چند این کتابخانه وابستگی خاصی به فناوری مورد استفاده ندارد و با WinForms، WPF، مشتقات ASP.NET ، سرویس‌های WCF و کلا هرجایی که دات نت فریم ورک کامل در دسترس باشد، قابل استفاده است. همچنین به منبع داده خاصی گره نخورده است و حتی می‌توانید از یک anonymously typed list عدم متصل به بانک اطلاعاتی خاصی نیز به عنوان منبع داده آن استفاده کنید.
کتابخانه PdfReport به عمد جهت دات نت 3.5 تهیه شده است تا بازه وسیعی از سیستم عامل‌ها را پوشش دهد.
این کتابخانه علاوه بر تبدیل اطلاعات شما به گزارشات مبتنی بر PDF، امکان تهیه خروجی خودکار اکسل (2007 به بعد) را نیز دارد. فایل خروجی آن، به صورت پیوست درون فایل PDF تهیه شده قرار می‌گیرد و جزئی از آن می‌شود.
بدیهی است اینبار با کتابخانه گزارش سازی روبرو هستید که با راست به چپ مشکلی ندارد!
کتابخانه PdfReport بر پایه کتابخانه‌های معروف سورس باز iTextSharp و EPPlus تهیه شده است. حداقل مزیت استفاده از آن، صرفه جویی در وقت شما جهت آموختن ریزه کاری‌های مرتبط با هر کدام از کتابخانه‌های یاده شده است. برای نمونه جهت فراگیری کار با iTextSharp نیاز است یک کتاب 600 صفحه‌ای به نام iText in action را مطالعه و تمرین کنید. این مورد منهای مسایل و نکات متعدد مرتبط با زبان فارسی است که در این کتاب به آن‌ها اشاره‌ای نشده است.
برای تهیه آن، مشکلات متداولی که کاربران مدام در انجمن‌های برنامه نویسی مطرح می‌کنند و ابزارهای موجود عاجز از ارائه راه حلی ساده برای حل آن‌ها هستند، مد نظر بوده و امید است نگارش یک این کتابخانه بتواند بسیاری از این دردها را کاهش دهد.
کار با این کتابخانه صرفا با کدنویسی میسر است (code first) و همین مساله انعطاف پذیری قابل توجهی را ایجاد کرده که در طی روزهای آینده با جزئیات بیشتر آن آشنا خواهید شد.


اما چرا PDF؟

استفاده از قالب PDF برای تهیه گزارشات، این مزایا را به همراه دارد:
- دقیقا همان چیزی که مشاهده می‌شود، در هر مکانی قابل چاپ است. با همان کیفیت، همان اندازه صفحه، همان فونت و غیره. به این ترتیب به صفحه بندی بسیار مناسب و بهینه‌ای می‌توان رسید و مشکلات گزارشات HTML ایی وب را ندارد.
- امکان استفاد از فونت‌های شکیل‌تر در آن بدون مشکل و بدون نیاز به نصب بر روی کامپیوتری میسر است؛ چون فونت را می‌توان در فایل PDF نیز قرار داد.
- این فایل در تمام سیستم عامل‌ها پشتیبانی می‌شود. خصوصا اینکه فایل نهایی در تمام کامپیوترها و در انواع و اقسام سیستم عامل‌ها به یک شکل و اندازه نمایش داده خواهد شد. برای مثال اینطور نیست که در ویندوز XP ،‌اعداد آن فارسی نمایش داده شوند و در ویندوز 7 با تنظیمات محلی خاصی، دیگر اینطور نباشد. حتی تحت لینوکس هم اعداد آن فارسی نمایش داده خواهد شد چون فونت مخصوص بکار رفته، در خود فایل PDF قابل قرار دادن است.
- برنامه معروف و رایگان Adobe reader برای خواندن و مشاهده آن کفایت می‌کند و البته کلاینت یکبار باید این برنامه را نصب کند. همچنین از این نوع برنامه‌های رایگان برای مشاهده فایل‌های PDF زیاد است.
- تمام صفحات گزارش را در یک فایل می‌توان داشت و به یکباره تمام آن نیز به سادگی قابل چاپ است. این مشکلی است که با گزارشات تحت وب وجود دارد که نمی‌شود مثلا یک گزارش 100 صفحه‌ای را به یکباره به چاپگر ارسال کرد. به همین جهت عموما کاربران درخواست می‌دهند تا کل گزارش را در یک صفحه HTML نمایش دهید تا ما راحت آن‌را چاپ کنیم یا راحت از آن خروجی بگیریم. اما زمانیکه فایل PDF تهیه می‌شود این مشکلات وجود نخواهد داشت و جهت Print بسیار بهینه سازی شده است. تا حدی که الان فرمت برگزیده تهیه کتاب‌های الکترونیکی نیز PDF است. مثلا سایت معروف آمازون امکان فروش نسخه PDF کتاب‌ها را هم پیش بینی کرده است.
-امکان صفحه بندی دقیق به همراه مشخص سازی landscape یا portrait بودن صفحه نهایی میسر است. چیزی که در گزارشات صفحات وب آنچنان معنایی ندارد.
- امکان رمزنگاری اطلاعات در آن پیش بینی شده است. همچنین می‌توان به فایل‌های PDF امضای دیجیتال نیز اضافه کرد. به این ترتیب هرگونه تغییری در محتوای فایل توسط برنامه‌های PDF خوان معتبر گزارش داده شده و می‌توان از صحت اطلاعات ارائه شده توسط آن اطمینان حاصل کرد.
- از فشرده سازی مطالب، فایل‌ها و تصاویر قرار داده شده در آن پشتیبانی می‌کند.
- از گرافیک برداری پشتیبانی می‌کند.


مجوز استفاده از این کتابخانه:
کار من مبتنی بر LGPL است. به این معنا که به صورت باینری (فایل dll) در هر نوع پروژه‌ای قابل استفاده است.
اما ... PdfReport از دو کتابخانه دیگر نیز استفاده می‌کند:
- کتابخانه iTextSharp که دارای مجوز AGPL است. این مجوز رایگان نیست.
- کتابخانه EPPlus برای تولید فایل‌های اکسل با کیفیت. مجوز استفاده از این کتابخانه LGPL است و تا زمانیکه به صورت باینری از آن استفاده می‌کنید، محدودیتی را برای شما ایجاد نخواهد کرد.


کتابخانه PdfReport به صورت سورس باز در CodePlex قرار گرفته ؛ اما جهت پرسیدن سؤالات، پیشنهادات، ارائه بهبود و غیره می‌توانید (و بهتر است) از قسمت مدیریت پروژه مرتبط در سایت جاری نیز استفاده کنید.


نحوه تهیه اولین گزارش، با کتابخانه PdfReport

الف) یک پروژه Class library جدید را شروع کنید. از این جهت که گزارشات PdfReport در انواع و اقسام پروژه‌های VS.NET قابل استفاده است، می‌توان از این پروژه Class library به عنوان کلاس‌های پایه قابل استفاده در انواع و اقسام پروژه‌های مختلف، بدون نیاز به تغییری در کدهای آن استفاده کرد.

ب) آخرین نگارش فایل‌های مرتبط با PdfReport را از اینجا دریافت کنید و سپس ارجاعاتی را به اسمبلی‌های موجود در بسته آن به پروژه خود اضافه نمائید (ارجاعاتی به PdfReport، iTextSharp و EPPlus). فایل XML راهنمای کتابخانه نیز به همراه بسته آن می‌باشد که در حین استفاده از متدها و خواص PdfReport کمک بزرگی خواهد بود.

ج) کلاس‌های زیر را به آن اضافه کنید:
using System.Web;
using System.Windows.Forms;

namespace PdfReportSamples
{
    public static class AppPath
    {
        public static string ApplicationPath
        {
            get
            {
                if (isInWeb)
                    return HttpRuntime.AppDomainAppPath;

                return Application.StartupPath;
            }
        }

        private static bool isInWeb
        {
            get
            {
                return HttpContext.Current != null;
            }
        }
    }
}
از این کلاس برای مشخص سازی محل ذخیره سازی فایل‌های نهایی PDF تولیدی استفاده خواهیم کرد.
همانطور که مشاهده می‌کنید ارجاعاتی را به System.Windows.Forms.dll و System.Web.dll نیاز دارد.

در ادامه کلاس User را جهت ساخت یک منبع داده درون حافظه‌ای تعریف خواهیم کرد:
using System;

namespace PdfReportSamples.IList
{
    public class User
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }
        public string LastName { set; get; }
        public long Balance { set; get; }
        public DateTime RegisterDate { set; get; }
    }
}
اکنون کلاس اصلی گزارش ما به صورت زیر خواهد بود:
using System;
using System.Collections.Generic;
using PdfRpt.Core.Contracts;
using PdfRpt.FluentInterface;

namespace PdfReportSamples.IList
{
    public class IListPdfReport
    {
        public IPdfReportData CreatePdfReport()
        {
            return new PdfReport().DocumentPreferences(doc =>
            {
                doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft);
                doc.Orientation(PageOrientation.Portrait);
                doc.PageSize(PdfPageSize.A4);
                doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" });
            })
            .DefaultFonts(fonts =>
            {
                fonts.Path(Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.ttf",
                                  Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf");
            })
            .PagesFooter(footer =>
            {
                footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy"));
            })
            .PagesHeader(header =>
            {
                header.DefaultHeader(defaultHeader =>
                {
                    defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png");
                    defaultHeader.Message("گزارش جدید ما");
                });
            })
            .MainTableTemplate(template =>
            {
                template.BasicTemplate(BasicTemplate.ClassicTemplate);
            })
            .MainTablePreferences(table =>
            {
                table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative);
                table.NumberOfDataRowsPerPage(5);
            })
            .MainTableDataSource(dataSource =>
            {
                var listOfRows = new List<User>();
                for (int i = 0; i < 200; i++)
                {
                    listOfRows.Add(new User { Id = i, LastName = "نام خانوادگی " + i, Name = "نام " + i, Balance = i + 1000 });
                }
                dataSource.StronglyTypedList<User>(listOfRows);
            })
            .MainTableSummarySettings(summarySettings =>
            {
                summarySettings.OverallSummarySettings("جمع کل");
                summarySettings.PerviousPageSummarySettings("نقل از صفحه قبل");
                summarySettings.PageSummarySettings("جمع صفحه");
            })
            .MainTableColumns(columns =>
            {
                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName("rowNo");
                    column.IsRowNumber(true);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(0);
                    column.Width(1);
                    column.HeaderCell("#");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<User>(x => x.Id);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(1);
                    column.Width(2);
                    column.HeaderCell("شماره");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<User>(x => x.Name);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(2);
                    column.Width(3);
                    column.HeaderCell("نام");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<User>(x => x.LastName);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(3);
                    column.Width(3);
                    column.HeaderCell("نام خانوادگی");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<User>(x => x.Balance);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(4);
                    column.Width(2);
                    column.HeaderCell("موجودی");
                    column.ColumnItemsTemplate(template =>
                    {
                        template.TextBlock();
                        template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                    });
                    column.AggregateFunction(aggregateFunction =>
                    {
                        aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum);
                        aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                    });
                });

            })
            .MainTableEvents(events =>
            {
                events.DataSourceIsEmpty(message: "رکوردی یافت نشد.");
            })
            .Export(export =>
            {
                export.ToExcel();
                export.ToCsv();
                export.ToXml();
            })
            .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\RptIListSample.pdf"));
        }
    }
}
و برای استفاده از آن:
var rpt = new IListPdfReport().CreatePdfReport();
// rpt.FileName


برای نمونه، جهت مشاهده نمایش این خروجی در یک برنامه ویندوزی، به مثال‌های همراه سورس پروژه در مخزن کد آن مراجعه نمائید.

توضیحات بیشتر:

- در قسمت  DocumentPreferences، جهت راست به چپ (PdfRunDirection)، اندازه صفحه (PdfPageSize)، جهت صفحه (PageOrientation) و امثال آن تنظیم می‌شوند.
- سپس نیاز است قلم‌های مورد استفاده در گزارش مشخص شوند. در متد DefaultFonts باید دو  قلم را معرفی کنید. قلم اول، قلم پیش فرض خواهد بود و قلم دوم برای رفع نواقص قلم اول مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال اگر قلم اول فاقد حروف انگلیسی است، به صورت خودکار به قلم دوم رجوع خواهد شد.
- در ادامه در متد PagesFooter، تاریخ درج شده در پایین تمام صفحات مشخص می‌شود. در مورد ساخت Footer سفارشی در قسمت‌های بعدی بحث خواهد شد.
- در متد PagesHeader، متن و تصویر قرار گرفته در Header تمام صفحات گزارش قابل تنظیم است. این مورد نیز قابل سفارشی سازی است که در قسمت‌های بعد به آن خواهیم پرداخت.
- توسط MainTableTemplate، قالب ظاهری ردیف‌های گزارش مشخص می‌شود. یک سری قالب پیش فرض در کتابخانه PdfReport موجود است که توسط متد BasicTemplate آن قابل دسترسی است. در مورد نحوه تعریف قالب‌‌های سفارشی به مرور در قسمت‌های بعد، بحث خواهد شد.
- در قسمت MainTablePreferences تنظیمات جدول اصلی گزارش تعیین می‌شود. برای مثال چه تعداد ردیف در صفحه نمایش داده شود. اگر این مورد را تنظیم نکنید، به صورت خودکار محاسبه خواهد شد. نحوه تعیین عرض ستون‌های گزارش به کمک متد ColumnsWidthsType مشخص می‌شود که در اینجا حالت نسبی درنظر گرفته شده است.
- منبع داده مورد استفاده توسط متد MainTableDataSource مشخص می‌شود که در اینجا یک لیست جنریک تعیین شده و سپس توسط متد StronglyTypedList در اختیار گزارش ساز جاری قرار می‌گیرد. تعدادی منبع داده پیش فرض در PdfReport وجود دارند که هر کدام را در قسمت‌های بعدی بررسی خواهیم کرد. همچنین امکان تعریف منابع داده سفارشی نیز وجود دارد.
- با کمک متد MainTableSummarySettings، برچسب‌های جمع‌های پایین صفحات مشخص می‌شود.
- در قسمت MainTableColumns، ستون‌هایی را که علاقمندیم در گزارش ظاهر شوند، قید می‌کنیم. هر ستون باید با یک فیلد یا خاصیت منبع داده متناظر باشد. همچنین همانطور که مشاهده می‌کنید امکان تعیین Visibility، عرض و غیره آن نیز مهیا است (قابلیت ساخت گزارشاتی که به انتخاب کاربر، ستون‌های آن ظاهر یا مخفی شوند). در اینجا توسط callbackهایی که در متد ColumnItemsTemplate قابل دسترسی هستند، می‌توان اطلاعات را پیش از نمایش فرمت کرد. برای مثال سه رقم جدا کننده به اعداد اضافه کرد (برای نمونه در خاصیت موجودی فوق) و یا توسط متد AggregateFunction، می‌توان متد تجمعی مناسبی را جهت ستون جاری مشخص کرد.
- توسط متد MainTableEvents به بسیاری از رخدادهای داخلی PdfReport دسترسی خواهیم یافت. برای مثال اگر در اینجا رکوردی موجود نباشد، رخداد DataSourceIsEmpty صادر خواهد شد.
- به کمک متد Export، خروجی‌های دلخواه مورد نظر را می‌توان مشخص کرد. تعدادی خروجی، مانند اکسل، XML و CSV در این کتابخانه موجود است. امکان سفارشی سازی آن‌ها نیز پیش بینی شده است.
- و نهایتا توسط متد Generate مشخص خواهیم کرد که فایل گزارش کجا ذخیره شود.

 لطفا برای طرح مشکلات و سؤالات خود در رابطه با کتابخانه PdfReport از این قسمت سایت استفاده کنید.
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
پیغام نامناسب در زمان انتخاب بانک ملت
ظاهرا توسط خود بانک برگشت داده شده چون در سیستم هیچ لاگی ذخیره نشده چه در بانک چه در فایل xml.
موضوع به این شکل بوده که کاربر خرید خودش رو انجام داده بعد به صفحه Success رفته و بعد از چند دقیقه هزینه به کاربر برگشت داده شده و پرداخت ناموفق بوده و گاربر امکان پرداخت دوباره رو داشته
هنوز برای خودم گنگ هست این قضیه که چه اتفاقی افتاده.
ایا لازم هست تابع Refund رو پیاده سازی کنم؟
نظرات مطالب
Implementing second level caching in EF code first
حق با شما است. من ندیدم کسی رو به ازای هر کاربر یا هر عملیات ریزی در سایت، 5000 رکورد را در کش ذخیره کند.
نظرات مطالب
نحوه اضافه کردن Auto-Complete به جستجوی لوسین در ASP.NET MVC و Web forms
نحوه استفاده از افزونه Firebug برای دیباگ برنامه‌های ASP.NET مبتنی بر jQuery  
- بررسی کنید آیا ID جعبه متنی در آن صفحه، term است یا چیز دیگری؟ اگر تغییر کرده، ClientIDMode=Static بهتر است تنظیم شود.
نظرات مطالب
اعمال متداول با select (یا همان DropDownList / ComboBox) توسط jQuery
سلام

جالب بود.
آیا افزونه مناسب تری به جای SyntaxHighlighter سراغ ندارید. هم زمان بارگذاری را خیلی افزایش می‌دهد و هم اینکه در صورت لود ناقص صفحه، باعث بروز StackOverflow در IE میشود.(بارها پیش آمد)
نظرات مطالب
نحوه اضافه کردن Auto-Complete به جستجوی لوسین در ASP.NET MVC و Web forms
ضمن خسته نباشید 
اگر  نیاز داشته باشیم که بعد از انتخاب گزینه کاربر به صفحه دیگه هدایت نشه و فقط آیتم انتخابی در تکست باکس بمونه باید چه کاری انجام داد. مرسی