JSONAPI.NET is a set of utility classes that aim to make it possible to implement JSON API spec compliant RESTful web services quickly and easily using ASP.NET MVC WebAPI.
در NET Core 2.0. از یک اصطلاحا «compatibility shim» مخصوص استفاده میشود که امکان افزودن ارجاعات به full framework libraryها را بدون نیاز به تغییر target framework برنامه میسر میکند. یعنی در اینجا میتوان یک کتابخانهی قدیمی دات نتی را در برنامههای مبتنی بر NET Core. بر روی لینوکس نیز اجرا کرد و در این حالت نیازی به تبدیل اجباری این کتابخانه به نسخهی NET Core. آن نیست.
NET Core 2.0. پیاده سازی کنندهی NET Standard 2.0. است
NET Standard. در حقیقت یک قرار داد است که سکوهای کاری مختلف دات نتی مانند Full .NET Framework ، Xamarin ، Mono ، UWP و غیره میتوانند آنرا پیاده سازی کنند. یک نمونهی دیگر این پیاده سازیها نیز NET Core. است. برای مثال دات نت 4.6.1، استاندارد و قرار داد شمارهی 2 دات نت را پیاده سازی میکند. به همین صورت NET Core 2.0. نیز پیاده سازی کنندهی این استاندارد شماره 2 است.
با تغییرات اخیر، اکنون NuGet میتواند کتابخانههای مبتنی بر NET Standard 2. را در برنامههای مبتنی بر سکوهای کاری که آنرا پیاده سازی میکنند، بدون مشکل اضافه کند. برای مثال میتوان اسمبلیهای دات نت 4.6.1 را به برنامههای ASP.NET Core 2.0 اضافه کرد (کاری که در نگارش 1x آن به صورت مستقیم میسر نیست) و یا میتوان اسمبلیهای کامپایل شدهی برای دات نت استاندارد 2 را به برنامههای مبتنی بر دات نت 4.6.1 اضافه کرد.
آیا واقعا کتابخانههای قدیمی دات نتی توسط برنامههای NET Core 2.0. در لینوکس نیز اجرا خواهند شد؟
دات نت استاندارد، بیش از یک قرار داد چیزی نیست و پیاده سازی کنندگان آن میتوانند سطح بیشتری را نسبت به این قرار داد نیز لحاظ کنند. برای مثال دات نت 4.6.1 شامل سطح API بیشتری از دات نت استاندارد 2 است.
به همین جهت باید درنظر داشت که امکان اضافه کردن یک بستهی نیوگت از یک کتابخانهی نوشته شدهی برای دات نت کامل در برنامههای دات نت Core به معنای تضمینی برای کار کردن آن در زمان اجرا نخواهد بود. از این جهت که دات نت کامل، به همراه قسمتهایی است که در NET Standard. وجود خارجی ندارند. بنابراین اگر کتابخانهی استفاده شده صرفا این API مشترک را هدف قرار دادهاست، هم قابلیت اتصال و هم قابلیت اجرا را خواهد داشت؛ اما اگر برای مثال کسی بستهی NServiceBus را به پروژهی ASP.NET Core 2.0 اضافه کند، بدون مشکل کامپایل خواهد شد. اما از آنجائیکه این کتابخانه از MSMQ استفاده میکند که خارج از میدان دید این استاندارد است، در زمان اجرا با شکست مواجه خواهد شد.
«compatibility shim» در NET Standard 2.0. چگونه کار میکند؟
در NET Core.، پیاده سازی Object در System.Runtime قرار دارد و کد تولید شدهی توسط آن یک چنین ارجاعی را [System.Runtime]System.Object تولید میکند. اما در دات نت کلاسیک، System.Object در mscorlib قرار دارد. به همین جهت زمانیکه سعی کنید اسمبلیهای دات نت کلاسیک را در NET Core 1.x. استفاده کنید، پیام یافتن نشدن نوعها را دریافت خواهید کرد. اما در NET Core 2.0. یک پیاده سازی صوری (facade) از mscorlib وجود دارد که کار آن هدایت نوع درخواستی، به نوع واقعی پیاده سازی شدهی در NET Core. است.
در این تصویر استفادهی از یک کتابخانهی ثالث را مشاهده میکنید که ارجاعی را به [mscorlib]Microsoft.Win32.RegistryKey دارد (مبتنی بر دات نت کلاسیک است). همچنین یک mscorlib مشخص شدهی به صورت facade را نیز مشاهده میکنید. کار آن هدایت درخواست نوع واقع شدهی در mscorlib، به نوع موجود [Microsoft.Win32.Registry] Microsoft.Win32.RegistryKey است و تنها زمانی کار خواهد کرد که Microsoft.Win32.RegistryKey.dll وجود خارجی داشته باشد. به این معنا که رجیستری، یک مفهوم ویندوزی است و این کتابخانه بر روی ویندوز بدون مشکل کار میکند. اما تحت لینوکس، این قسمت خاص با پیام PlatformNotSupportedException خاتمه خواهد یافت. اما اگر قسمتهایی از این کتابخانه را استفاده کنید که در تمام سکوهای کاری وجود داشته باشند، بدون مشکل قادر به استفادهی از آن خواهید بود.
یک مثال: استفاده از کتابخانهی رمزنگاری اطلاعات Inferno
آخرین نگارش کتابخانهی رمزنگاری اطلاعات Inferno مربوط به NET 4.5.2. است. مراحل ذیل را پس از نصب SDK جدید NET Core 2.0. در خط فرمان طی میکنیم:
الف) ایجاد پوشهی UseNET452InNetCore2 و سپس ایجاد یک پروژهی کنسول جدید
dotnet new console
ب) افزودن بستهی نیوگت Inferno به پروژه
dotnet add package Inferno
log : Installing Inferno 1.4.0. warn : Package 'Inferno 1.4.0' was restored using '.NETFramework,Version=v4.6.1' instead of the project target framework '.NETCoreApp,Version=v2.0'. This package may not be fully compatible with your project. info : Package 'Inferno' is compatible with all the specified frameworks in project 'D:\UseNET452InNetCore2\UseNET452InNetCore2.csproj'. info : PackageReference for package 'Inferno' version '1.4.0' added to file 'D:\UseNET452InNetCore2\UseNET452InNetCore2.csproj'.
ج) استفاده از کتابخانهی Inferno جهت تولید یک عدد تصادفی thread safe
using System; using SecurityDriven.Inferno; namespace UseNET452InNetCore2 { class Program { static CryptoRandom random = new CryptoRandom(); static void Main(string[] args) { Console.WriteLine($"rnd: {random.NextLong()}"); } } }
د) اجرای برنامه
در ادامه اگر دستور dotnet run را صادر کنیم، ابتدا اخطاری را صادر میکند که این بسته ممکن است دارای قسمتهایی باشد که با NET core 2.0. سازگار نیست و سپس خروجی نهایی را بدون مشکل اجرا کرده و نمایش میدهد.
>dotnet run warning NU1701: This package may not be fully compatible with your project. rnd: 8167886599578111106
- NET Core 1.0.1. منتشر شد. با این تغییرات
برای مطالعهی بیشتر
- Announcing September 2016 Updates for .NET Core 1.0
- Announcing the ASP.NET Core September 2016 Patch Release
توضیحات بیشتری در مورد روش ارتقاء
ثبت وقایع توکار در NET Core.
For an application, logging is very important to keep track of that application and keep it error-free. In .NET Core, we don't need any third party logging; instead, we can use built-in logging whenever we want. This is very efficient in terms of code and performance.
Let’s start. Create a new .NET Core application and name it.
بررسی Hybrid Flow جهت امن سازی Web API
این Flow را پیشتر نیز مرور کرده بودیم. تفاوت آن با قسمتهای قبل، در استفاده از توکن دومی است به نام access token که به همراه identity token از طرف IDP صادر میشود و تا این قسمت از آن بجز در قسمت «دریافت اطلاعات بیشتری از کاربران از طریق UserInfo Endpoint» استفاده نکرده بودیم.
در اینجا، ابتدا برنامهی وب، یک درخواست اعتبارسنجی را به سمت IDP ارسال میکند که response type آن از نوع code id_token است (یا همان مشخصهی Hybrid Flow) و همچنین تعدادی scope نیز جهت دریافت claims متناظر با آنها در این درخواست ذکر شدهاند. در سمت IDP، کاربر با ارائهی مشخصات خود، اعتبارسنجی شده و پس از آن IDP صفحهی اجازهی دسترسی به اطلاعات کاربر (صفحهی consent) را ارائه میدهد. پس از آن IDP اطلاعات code و id_token را به سمت برنامهی وب ارسال میکند. در ادامه کلاینت وب، توکن هویت رسیده را اعتبارسنجی میکند. پس از موفقیت آمیز بودن این عملیات، اکنون کلاینت درخواست دریافت یک access token را از IDP ارائه میدهد. اینکار در پشت صحنه و بدون دخالت کاربر صورت میگیرد که به آن استفادهی از back channel هم گفته میشود. یک چنین درخواستی به token endpoint، شامل اطلاعات code و مشخصات دقیق کلاینت جاری است. به عبارتی نوعی اعتبارسنجی هویت برنامهی کلاینت نیز میباشد. در پاسخ، دو توکن جدید را دریافت میکنیم: identity token و access token. در اینجا access token توسط خاصیت at_hash موجود در id_token به آن لینک میشود. سپس هر دو توکن اعتبارسنجی میشوند. در این مرحله، میانافزار اعتبارسنجی، هویت کاربر را از identity token استخراج میکند. به این ترتیب امکان وارد شدن به برنامهی کلاینت میسر میشود. در اینجا همچنین access token ای نیز صادر شدهاست.
اکنون علاقمند به کار با Web API برنامهی کلاینت MVC خود هستیم. برای این منظور access token که اکنون در برنامهی MVC Client در دسترس است، به صورت یک Bearer token به هدر ویژهای با کلید Authorization اضافه میشود و به همراه هر درخواست، به سمت API ارسال خواهد شد. در سمت Web API این access token رسیده، اعتبارسنجی میشود و در صورت موفقیت آمیز بودن عملیات، دسترسی به منابع Web API صادر خواهد شد.
امن سازی دسترسی به Web API
تنظیمات برنامهی IDP
برای امن سازی دسترسی به Web API از کلاس src\IDP\DNT.IDP\Config.cs در سطح IDP شروع میکنیم. در اینجا باید یک scope جدید مخصوص دسترسی به منابع Web API را تعریف کنیم:
namespace DNT.IDP { public static class Config { // api-related resources (scopes) public static IEnumerable<ApiResource> GetApiResources() { return new List<ApiResource> { new ApiResource( name: "imagegalleryapi", displayName: "Image Gallery API", claimTypes: new List<string> {"role" }) }; }
پس از آن در قسمت تعریف کلاینت، مجوز درخواست این scope جدید imagegalleryapi را نیز صادر میکنیم:
AllowedScopes = { IdentityServerConstants.StandardScopes.OpenId, IdentityServerConstants.StandardScopes.Profile, IdentityServerConstants.StandardScopes.Address, "roles", "imagegalleryapi" },
namespace DNT.IDP { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc(); services.AddIdentityServer() .AddDeveloperSigningCredential() .AddTestUsers(Config.GetUsers()) .AddInMemoryIdentityResources(Config.GetIdentityResources()) .AddInMemoryApiResources(Config.GetApiResources()) .AddInMemoryClients(Config.GetClients()); }
تنظیمات برنامهی MVC Client
اکنون نوبت انجام تنظیمات برنامهی MVC Client در فایل ImageGallery.MvcClient.WebApp\Startup.cs است. در اینجا در متد AddOpenIdConnect، درخواست scope جدید imagegalleryapi را صادر میکنیم:
options.Scope.Add("imagegalleryapi");
تنظیمات برنامهی Web API
اکنون میخواهیم مطمئن شویم که Web API، به access token ای که قسمت Audience آن درست مقدار دهی شدهاست، دسترسی خواهد داشت.
برای این منظور به پوشهی پروژهی Web API در مسیر src\WebApi\ImageGallery.WebApi.WebApp وارد شده و دستور زیر را صادر کنید تا بستهی نیوگت AccessTokenValidation نصب شود:
dotnet add package IdentityServer4.AccessTokenValidation
using IdentityServer4.AccessTokenValidation; namespace ImageGallery.WebApi.WebApp { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddAuthentication(defaultScheme: IdentityServerAuthenticationDefaults.AuthenticationScheme) .AddIdentityServerAuthentication(options => { options.Authority = Configuration["IDPBaseAddress"]; options.ApiName = "imagegalleryapi"; });
سپس متد AddIdentityServerAuthentication فراخوانی شدهاست که به آدرس IDP اشاره میکند که مقدار آنرا در فایل appsettings.json قرار دادهایم. از این آدرس برای بارگذاری متادیتای IDP استفاده میشود. کار دیگر این میانافزار، اعتبارسنجی access token رسیدهی به آن است. مقدار خاصیت ApiName آن، به نام API resource تعریف شدهی در سمت IDP اشاره میکند. هدف این است که بررسی شود آیا خاصیت aud موجود در access token رسیده به مقدار imagegalleryapi تنظیم شدهاست یا خیر؟
پس از تنظیم این میانافزار، اکنون نوبت به افزودن آن به ASP.NET Core request pipeline است:
namespace ImageGallery.WebApi.WebApp { public class Startup { public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { app.UseAuthentication();
اکنون میتوانیم اجبار به Authorization را در تمام اکشن متدهای این Web API در فایل ImageGallery.WebApi.WebApp\Controllers\ImagesController.cs فعالسازی کنیم:
namespace ImageGallery.WebApi.WebApp.Controllers { [Route("api/images")] [Authorize] public class ImagesController : Controller {
ارسال Access Token به همراه هر درخواست به سمت Web API
تا اینجا اگر مراحل اجرای برنامهها را طی کنید، مشاهده خواهید کرد که برنامهی MVC Client دیگر کار نمیکند و نمیتواند از فیلتر Authorize فوق رد شود. علت اینجا است که در حال حاضر، تمامی درخواستهای رسیدهی به Web API، فاقد Access token هستند. بنابراین اعتبارسنجی آنها با شکست مواجه میشود.
برای رفع این مشکل، سرویس ImageGalleryHttpClient را به نحو زیر اصلاح میکنیم تا در صورت وجود Access token، آنرا به صورت خودکار به هدرهای ارسالی توسط HttpClient اضافه کند:
using System; using System.Net.Http; using System.Net.Http.Headers; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Authentication; using Microsoft.AspNetCore.Http; using Microsoft.Extensions.Configuration; using Microsoft.IdentityModel.Protocols.OpenIdConnect; namespace ImageGallery.MvcClient.Services { public interface IImageGalleryHttpClient { Task<HttpClient> GetHttpClientAsync(); } /// <summary> /// A typed HttpClient. /// </summary> public class ImageGalleryHttpClient : IImageGalleryHttpClient { private readonly HttpClient _httpClient; private readonly IConfiguration _configuration; private readonly IHttpContextAccessor _httpContextAccessor; public ImageGalleryHttpClient( HttpClient httpClient, IConfiguration configuration, IHttpContextAccessor httpContextAccessor) { _httpClient = httpClient; _configuration = configuration; _httpContextAccessor = httpContextAccessor; } public async Task<HttpClient> GetHttpClientAsync() { var currentContext = _httpContextAccessor.HttpContext; var accessToken = await currentContext.GetTokenAsync(OpenIdConnectParameterNames.AccessToken); if (!string.IsNullOrWhiteSpace(accessToken)) { _httpClient.SetBearerToken(accessToken); } _httpClient.BaseAddress = new Uri(_configuration["WebApiBaseAddress"]); _httpClient.DefaultRequestHeaders.Accept.Clear(); _httpClient.DefaultRequestHeaders.Accept.Add(new MediaTypeWithQualityHeaderValue("application/json")); return _httpClient; } } }
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <TargetFramework>netstandard2.0</TargetFramework> </PropertyGroup> <ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.Extensions.Configuration.Abstractions" Version="2.1.1.0" /> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Http" Version="2.1.1.0" /> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Authentication.Abstractions" Version="2.1.1.0" /> <PackageReference Include="Microsoft.IdentityModel.Protocols.OpenIdConnect" Version="5.2.0.0" /> <PackageReference Include="IdentityModel" Version="3.9.0" /> </ItemGroup> </Project>
البته پس از این تغییرات نیاز است به کنترلر گالری مراجعه و از متد جدید GetHttpClientAsync بجای خاصیت HttpClient قبلی استفاده کرد.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، پس از لاگین، دسترسی به Web API امن شده، برقرار شده و برنامه بدون مشکل کار میکند.
بررسی محتوای Access Token
اگر بر روی سطر if (!string.IsNullOrWhiteSpace(accessToken)) در سرویس ImageGalleryHttpClient یک break-point را قرار دهیم و محتویات Access Token را در حافظه ذخیره کنیم، میتوانیم با مراجعهی به سایت jwt.io، محتویات آنرا بررسی نمائیم:
که در حقیقت این محتوا را به همراه دارد:
{ "nbf": 1536394771, "exp": 1536398371, "iss": "https://localhost:6001", "aud": [ "https://localhost:6001/resources", "imagegalleryapi" ], "client_id": "imagegalleryclient", "sub": "d860efca-22d9-47fd-8249-791ba61b07c7", "auth_time": 1536394763, "idp": "local", "role": "PayingUser", "scope": [ "openid", "profile", "address", "roles", "imagegalleryapi" ], "amr": [ "pwd" ] }
همچنین اگر دقت کنید، Id کاربر جاری در خاصیت sub آن قرار دارد.
مدیریت صفحهی عدم دسترسی به Web API
با اضافه شدن scope جدید دسترسی به API در سمت IDP، این مورد در صفحهی دریافت رضایت کاربر نیز ظاهر میشود:
در این حالت اگر کاربر این گزینه را انتخاب نکند، پس از هدایت به برنامهی کلاینت، در سطر response.EnsureSuccessStatusCode استثنای زیر ظاهر خواهد شد:
An unhandled exception occurred while processing the request. HttpRequestException: Response status code does not indicate success: 401 (Unauthorized). System.Net.Http.HttpResponseMessage.EnsureSuccessStatusCode()
public async Task<IActionResult> Index() { var httpClient = await _imageGalleryHttpClient.GetHttpClientAsync(); var response = await httpClient.GetAsync("api/images"); if (response.StatusCode == System.Net.HttpStatusCode.Unauthorized || response.StatusCode == System.Net.HttpStatusCode.Forbidden) { return RedirectToAction("AccessDenied", "Authorization"); } response.EnsureSuccessStatusCode();
فیلتر کردن تصاویر نمایش داده شده بر اساس هویت کاربر وارد شدهی به سیستم
تا اینجا هرچند دسترسی به API امن شدهاست، اما هنوز کاربر وارد شدهی به سیستم میتواند تصاویر سایر کاربران را نیز مشاهده کند. بنابراین قدم بعدی امن سازی API، عکس العمل نشان دادن به هویت کاربر جاری سیستم است.
برای این منظور به کنترلر ImageGallery.WebApi.WebApp\Controllers\ImagesController.cs سمت API مراجعه کرده و Id کاربر جاری را از لیست Claims او استخراج میکنیم:
namespace ImageGallery.WebApi.WebApp.Controllers { [Route("api/images")] [Authorize] public class ImagesController : Controller { [HttpGet()] public async Task<IActionResult> GetImages() { var ownerId = this.User.Claims.FirstOrDefault(claim => claim.Type == "sub").Value;
مرحلهی بعد، مراجعه به ImageGallery.WebApi.Services\ImagesService.cs و تغییر متد GetImagesAsync است تا صرفا بر اساس ownerId دریافت شده کار کند:
namespace ImageGallery.WebApi.Services { public class ImagesService : IImagesService { public Task<List<Image>> GetImagesAsync(string ownerId) { return _images.Where(image => image.OwnerId == ownerId).OrderBy(image => image.Title).ToListAsync(); }
namespace ImageGallery.WebApi.WebApp.Controllers { [Route("api/images")] [Authorize] public class ImagesController : Controller { [HttpGet()] public async Task<IActionResult> GetImages() { var ownerId = this.User.Claims.FirstOrDefault(claim => claim.Type == "sub").Value; var imagesFromRepo = await _imagesService.GetImagesAsync(ownerId); var imagesToReturn = _mapper.Map<IEnumerable<ImageModel>>(imagesFromRepo); return Ok(imagesToReturn); }
هنوز یک مشکل دیگر باقی است: سایر اکشن متدهای این کنترلر Web API همچنان محدود به کاربر جاری نشدهاند. یک روش آن تغییر دستی تمام کدهای آن است. در این حالت متد IsImageOwnerAsync زیر، جهت بررسی اینکه آیا رکورد درخواستی متعلق به کاربر جاری است یا خیر، به سرویس تصاویر اضافه میشود:
namespace ImageGallery.WebApi.Services { public class ImagesService : IImagesService { public Task<bool> IsImageOwnerAsync(Guid id, string ownerId) { return _images.AnyAsync(i => i.Id == id && i.OwnerId == ownerId); }
اما روش بهتر انجام این عملیات را که در قسمت بعدی بررسی میکنیم، بر اساس بستن دسترسی ورود به اکشن متدها بر اساس Authorization policy است. در این حالت اگر کاربری مجوز انجام عملیاتی را نداشت، اصلا وارد کدهای یک اکشن متد نخواهد شد.
ارسال سایر User Claims مانند نقشها به همراه یک Access Token
برای تکمیل قسمت ارسال تصاویر میخواهیم تنها کاربران نقش خاصی قادر به انجام اینکار باشند. اما اگر به محتوای access token ارسالی به سمت Web API دقت کرده باشید، حاوی Identity claims نیست. البته میتوان مستقیما در برنامهی Web API با UserInfo Endpoint، برای دریافت اطلاعات بیشتر، کار کرد که نمونهای از آنرا در قسمت قبل مشاهده کردید، اما مشکل آن زیاد شدن تعداد رفت و برگشتهای به سمت IDP است. همچنین باید درنظر داشت که فراخوانی مستقیم UserInfo Endpoint جهت برنامهی MVC client که درخواست دریافت access token را از IDP میدهد، متداول است و نه برنامهی Web API.
برای رفع این مشکل باید در حین تعریف ApiResource، لیست claim مورد نیاز را هم ذکر کرد:
namespace DNT.IDP { public static class Config { // api-related resources (scopes) public static IEnumerable<ApiResource> GetApiResources() { return new List<ApiResource> { new ApiResource( name: "imagegalleryapi", displayName: "Image Gallery API", claimTypes: new List<string> {"role" }) }; }
سپس کار با اکشن متد CreateImage در سمت API را به نقش PayingUser محدود میکنیم:
namespace ImageGallery.WebApi.WebApp.Controllers { [Route("api/images")] [Authorize] public class ImagesController : Controller { [HttpPost] [Authorize(Roles = "PayingUser")] public async Task<IActionResult> CreateImage([FromBody] ImageForCreationModel imageForCreation) {
var ownerId = User.Claims.FirstOrDefault(c => c.Type == "sub").Value; imageEntity.OwnerId = ownerId; // add and save. await _imagesService.AddImageAsync(imageEntity);
نکتهی مهم: در اینجا نباید این OwnerId را از سمت برنامهی کلاینت MVC به سمت برنامهی Web API ارسال کرد. برنامهی Web API باید این اطلاعات را از access token اعتبارسنجی شدهی رسیده استخراج و استفاده کند؛ از این جهت که دستکاری اطلاعات اعتبارسنجی نشدهی ارسالی به سمت Web API سادهاست؛ اما access tokenها دارای امضای دیجیتال هستند.
در سمت کلاینت نیز در فایل ImageGallery.MvcClient.WebApp\Views\Shared\_Layout.cshtml نمایش لینک افزودن تصویر را نیز محدود به PayingUser میکنیم:
@if(User.IsInRole("PayingUser")) { <li><a asp-area="" asp-controller="Gallery" asp-action="AddImage">Add an image</a></li> <li><a asp-area="" asp-controller="Gallery" asp-action="OrderFrame">Order a framed picture</a></li> }
namespace ImageGallery.MvcClient.WebApp.Controllers { [Authorize] public class GalleryController : Controller { [Authorize(Roles = "PayingUser")] public IActionResult AddImage() { return View(); }
[HttpPost] [Authorize(Roles = "PayingUser")] [ValidateAntiForgeryToken] public async Task<IActionResult> AddImage(AddImageViewModel addImageViewModel)
برای آزمایش این قسمت یکبار از برنامه خارج شده و سپس با اکانت User 1 که PayingUser است به سیستم وارد شوید. در ادامه از منوی بالای سایت، گزینهی Add an image را انتخاب کرده و تصویری را آپلود کنید. پس از آن، این تصویر آپلود شده را در لیست تصاویر صفحهی اول سایت، مشاهده خواهید کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
برای اجرای برنامه:
- ابتدا به پوشهی src\WebApi\ImageGallery.WebApi.WebApp وارد شده و dotnet_run.bat آنرا اجرا کنید تا WebAPI برنامه راه اندازی شود.
- سپس به پوشهی src\IDP\DNT.IDP مراجعه کرده و و dotnet_run.bat آنرا اجرا کنید تا برنامهی IDP راه اندازی شود.
- در آخر به پوشهی src\MvcClient\ImageGallery.MvcClient.WebApp وارد شده و dotnet_run.bat آنرا اجرا کنید تا MVC Client راه اندازی شود.
اکنون که هر سه برنامه در حال اجرا هستند، مرورگر را گشوده و مسیر https://localhost:5001 را درخواست کنید. در صفحهی login نام کاربری را User 1 و کلمهی عبور آنرا password وارد کنید.
We would love to hear about your experience with building client applications in .NET. Your feedback will greatly help us to improve the .NET tooling and ensure our roadmap focuses on your needs. Participate in shaping the future of the .NET client development by taking this short survey (5 minutes to complete).
بررسی imageهای مختلف NET. در Docker
.NET and .NET Core (and Windows!) have been getting better and better with Docker. I run Docker for Windows as it supports both Linux Containers and Windows Containers. They have both a Stable and Edge channel. The Edge (Beta) channel is regularly updated and, as a rule, gets better and better in the year I've been running it.