نظرات مطالب
خواندن سریع اطلاعات فایل اکسل و ذخیره در بانک SQL
با سلام و تشکر. این برنامه پیغام میدهد List وجود ندارد.
 SELECT * FROM [List$]
لطفا راهنمایی بفرمایید من چطور میتوانم نام شیت‌ها را بدست بیاورم؟
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #7
خیر. Products در اینجا خودش یک List است (به علت ارث بری صورت گرفته):
public class Products : List<Product>
بنابراین نیازی نیست که لیست یک لیست رو به عنوان مدل تعریف کرد.
مطالب
چگونه کد قابل تست بنویسیم - قسمت دوم و پایانی
گام 3 – از بین بردن ارتباط لایه‌ها (Loose Coupling)
بجای استفاده از اشیاء واقعی، براساس interface‌ها برنامه نویسی کنید. اگر شما کد خود را با استفاده از IShoppingCartService  به عنوان یک interface بجای استفاده از شیء واقعی ShoppingCartService نوشته باشید، زمانیکه تست را مینویسید، میتوانید یک سرویس کارت خرید جعلی (mocking) که IShoppingCartService را پیاده سازی کرده جایگزین شیء اصلی نمایید. در کد زیر، توجه کنید تنها تغییر این است که متغیر عضو اکنون از نوع IShoppingCartService  است بجای ShoppingCartService .
public interface IShoppingCartService
{
    ShoppingCart GetContents();
    ShoppingCart AddItemToCart(int itemId, int quantity);
}
public class ShoppingCartService : IShoppingCartService
{
    public ShoppingCart GetContents()
    {
        throw new NotImplementedException("Get cart from Persistence Layer");
    }
    public ShoppingCart AddItemToCart(int itemId, int quantity)
    {
        throw new NotImplementedException("Add Item to cart then return updated cart");
    }
}
public class ShoppingCart
{
    public List<product> Items { get; set; }
}
public class Product
{
    public int ItemId { get; set; }
    public string ItemName { get; set; }
}
public class ShoppingCartController : Controller
{
    //Concrete object below points to actual service
    //private ShoppingCartService _shoppingCartService;
    //loosely coupled code below uses the interface rather than the 
    //concrete object
    private IShoppingCartService _shoppingCartService;
    public ShoppingCartController()
    {
        _shoppingCartService = new ShoppingCartService();
    }
    public ActionResult GetCart()
    {
        //now using the shared instance of the shoppingCartService dependency
        ShoppingCart cart = _shoppingCartService.GetContents();
        return View("Cart", cart);
    }
    public ActionResult AddItemToCart(int itemId, int quantity)
    {
        //now using the shared instance of the shoppingCartService dependency
        ShoppingCart cart = _shoppingCartService.AddItemToCart(itemId, quantity);
        return View("Cart", cart);
    }
}

گام 4 – وابستگی‌ها را تزریق کنید
اکنون ما تمام وابستگی‌ها را در یک جا مرکزیت داده‌ایم و کد ما رابطه کمی با آن وابستگی‌ها دارد. همانند گذشته، چندین راه برای پیاده سازی این گام وجود دارد. بدون استفاده از ابزارهای کمکی برای این مفهوم، ساده‌ترین راه دوباره نویسی (Overload) متد ایجاد کننده است:
//loosely coupled code below uses the interface rather 
//than the concrete object
private IShoppingCartService _shoppingCartService;
//MVC uses this constructor 
public ShoppingCartController()
{
    _shoppingCartService = new ShoppingCartService();
}
//You can use this constructor when testing to inject the    
//ShoppingCartService dependency
public ShoppingCartController(IShoppingCartService shoppingCartService)
{
    _shoppingCartService = shoppingCartService;
}

گام 5 – تست را با استفاده از یک شیء جعلی (Mocking) انجام دهید
مثالی از یک سناریوی تست ممکن در زیر آمده است. توجه کنید که یک شیء جعلی از نوع کلاس ShoppingCartService ساخته‌ایم. این شیء جعلی فرستاده می‌شود به شیء Controller و متد GetContents پیاده سازی میشود تا بجای آنکه کد اصلی را که به منبع داده مراجعه می‌کند اجرا نماید، داده‌های جعلی و شبیه سازی شده را برگرداند. بدلیل آنکه تمام کد را نوشته ایم، بسیار سریعتر از اجرای کوئری بر روی دیتابیس اجرا خواهد شد و دیگر نگرانی بابت تهیه داده تستی و یا تصحیح داده بعد از اتمام تست (بازگرداندن داده به حالت قبل از تست) نخواهم داشت. توجه داشته باشید که بدلیل مرکزیت دادن به وابستگی‌ها در گام 2 ، تنها باید یکبار آنرا تزریق نماییم و بخاطر کاری که در گام 3 انجام شد، وابستگی ما به حدی پایین آمده که میتوانیم هر شیء‌ایی  را  (جعلی و یا حقیقی) ارسال کنیم و فقط کافیست شیء مورد نظر IShoppingCartService را پیاده سازی کرده باشد.
[TestClass]
public class ShoppingCartControllerTests
{
    [TestMethod]
    public void GetCartSmokeTest()
    {
        //arrange
        ShoppingCartController controller = 
           new ShoppingCartController(new ShoppingCartServiceStub());
        // Act
        ActionResult result = controller.GetCart();
        // Assert
        Assert.IsInstanceOfType(result, typeof(ViewResult));
    }
}
/// <summary>
/// This is is a stub of the ShoppingCartService
/// </summary>
public class ShoppingCartServiceStub : IShoppingCartService
{
    public ShoppingCart GetContents()
    {
        return new ShoppingCart
        {
            Items = new List<product> {
                new Product {ItemId = 1, ItemName = "Widget"}
            }
        };
    }
    public ShoppingCart AddItemToCart(int itemId, int quantity)
    {
        throw new NotImplementedException();
    }
}

مطالب تکمیلی
از یک ابزار کنترل وابستگی (IoC/DI) استفاده کنید:
از رایج‌ترین و عمومی‌ترین ابزارهای کنترل وابستگی برای .Net می‌توان به StructureMap و CastleWindsor اشاره کرد. در کد نویسی واقعی، شما وابستگی‌های بسیاری خواهید داشت، که این وابستگی‌ها هم وابستگی هایی دارند که به سرعت از مدیریت شما خارج خواهند شد. راه حل این مشکل استفاده از یک ابزار کنترل وابستگی خواهد بود.
از یک چارچوب تجزیه (Isolation Framework) استفاده نمایید:
برای ایجاد اشیاء جعلی ممکن است کار زیادی لازم باشد و  استفاده از یک Isolation Framework میتواند زمان و میزان کد نویسی شمارا کم کند. از رایج‌ترین این ابزارها میتوان Rhino Mocks  و Moq را نام برد.
مطالب
ارتباط بین کامپوننت‌ها در Vue.js - قسمت سوم استفاده از تزریق وابستگی‌ها
در قسمت‌های قبلی( ^ و ^) نحوه‌ی ارتباط بین کامپوننت‌ها در Vue.js بررسی و مزایا و معایب آنها بیان شد. روش دیگری هم برای ارسال اطلاعات از کامپوننتِ Parent به فرزندانش وجود دارد که با استفاده از Dependency Injection یا به اختصار DI مقدور می‌باشد و در ورژن +2.2 معرفی شد که نحوه‌ی ارتباط بین کامپوننتِ Parent و فرزندانش را آسان نمود. پیش‌تر برای ارتباط از Parent به Child، از Props استفاده میکردیم، ولی اگر قرار بود در چند سطح این ارتباط عمیق باشد، باز هم مدیریت کردن Props مشکل و سخت بود. اکنون با استفاده از provide و inject قادر خواهیم بود تا آبجکت، فانکشن و یا دیتایِ یک کامپوننتِ Parent را در فرزندانش فراخوانی و استفاده کنیم. اگر در حالت عادی نیاز بود تا در دو سطح، یا بیشتر (مانند تصویر زیر) دیتایِ کامپوننت پدر را به فرزند، نوه و ... انتقال دهیم، می‌بایست اطلاعات را بصورت Props به هر Level انتقال دهیم.



روش جاری شباهت زیادی به استفاده از Context در React دارد:

Context provides a way to pass data through the component tree without having to pass props down manually at every level


جهت به اشتراک گذاری دیتا یا تابعی در کامپوننت Parent با Children، به شکل زیر عمل میکنیم. در اینجا با استفاده از provide، دیتای foo به اشتراک گذاشته شده‌است:
// parent component providing 'foo'
var Provider = {
  provide: {
    foo: 'bar'
  },
  // ...
}
و در کامپوننت‌های فرزند به شکل زیر میتوانیم مقدار foo را دریافت کنیم:
// child component injecting 'foo'
var Child = {
  inject: ['foo'],
  created () {
    console.log(this.foo) // => "bar"
  }
  // ...
}

میتوانیم مقدار پیش فرض دیتایِ ارسالی از کامپوننت Parent را در قسمت data و props در کامپوننت Child دریافت نماییم:
Using an injected value as the default for a prop
//دریافت میکنیم props در قسمت  child را در کامپوننت  foo مقدار
const Child = {
  inject: ['foo'],
  props: {
    bar: {
      default () {
        return this.foo
      }
    }
  }
}

Using an injected value as data entry
//دریافت میکنیم data در قسمت  child را در کامپوننت  foo مقدار
const Child = {
  inject: ['foo'],
  data () {
    return {
      bar: this.foo
    }
  }
}

نکته: در این روش در صورتیکه دیتایِ به اشتراک گذاشته شده در کامپوننتِ Parent تغییر کند، مقدار آن در کامپوننت Child تغییری نخواهد کرد و مانند روش‌های قبلی (^ و ^) نیست و نیاز به نوشتن کدی برای تعامل داشتن و به‌روز رسانی مقادیر، در کامپوننت Child می‌باشد.
کد زیر  را در نظر بگیرید؛ با زدن دکمه‌ی Increment counter  مقدار counter در کامپوننتِParent تغییر میکند، ولی در کامپوننت Child، مقدار counter_in_child  تغییری حاصل نمی‌کند.
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
  <meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
  <script src="https://cdn.jsdelivr.net/npm/vue"></script>
  <title>Dependency injection</title>
</head>

<body>
  <div id="app">
    <button @click="counter++">Increment counter</button>
    <h2>Parent</h2>
    <p>{{counter}}</p>
    <div>
      <h3>Child</h3>
      <child></child>
    </div>
  </div>
  
<script>
const Child = {
  inject: ['counter_in_child'],
  template: `<div>Counter Child is:{{ counter_in_child }}</div>`
};

new Vue ({
  el: "#app",
  components: { Child },
  provide() {
    return {
      counter_in_child: this.counter
    };
  },
  data() {
    return {
      counter: 0
    };
  }
});
</script>

</body>
</html>
       
برای اینکه بتوان تغییرات ایجاد شده‌ی بر روی دیتا را در کامپوننتِChild، مشاهده کرد، نیاز داریم کد زیر را در قسمت provide به ازای آن دیتا اضافه کنیم: 
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
  <meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
  <script src="https://cdn.jsdelivr.net/npm/vue"></script>
  <title>Dependency injection</title>
</head>

<body>
  <div id="app">
    <button @click="counter++">Increment counter</button>
    <h2>Parent</h2>
    <p>{{counter}}</p>
    <div>
      <h3>Child</h3>
      <child></child>
    </div>
  </div>
  
<script>
const Child = {
  inject: ['counter_in_child'],
  template: `<div>Counter Child is:{{ counter_in_child.counter }}</div>`
};

new Vue ({
  el: "#app",
  components: { Child },
  provide() {
    const counter_in_child={};
Object.defineProperty(counter_in_child,'counter',{
enumerable:true,
get:()=>this.counter
})
    return {
      counter_in_child
    };
  },
  data() {
    return {
      counter: 0
    };
  }
});
</script>

</body>
</html>

مثالی از نحوه به اشتراک گذاری متد بین Parent و Child.

نتیجه گیری:
A) استفاده از این روش مرسوم نیست و بیشتر برای ساخت پلاگین در Vuejs مورد استفاده قرار میگیرد:
provide  and  inject  are primarily provided for advanced plugin / component library use cases. It is NOT recommended to use them in generic application code
B) برای استفاده از این روش کتابخانه‌هایی جهت ساده‌تر کردن بکارگیری ایجاد شده‌است.
C) این روش برای ارتباط  Sibling Component مناسب نیست.
مطالب
نقش compile$ در Angular چیست؟

در مواقعی نیاز است تا محتوایی را به صورت داینامیک به کدهای موجود در یک app Angular  تزریق کنیم و یا محتوای موجود را تغییر دهیم. اگر این محتوای لود شده دارای دایرکتیوهای  Angularباشد بعد از لود محتوا متوجه می‌شویم که کدهای Angular ما کار نمی‌کنند. چرا؟  اینجاست که نقش  compile$  مشخص می‌شود. از طریق  compile$ محتوای لود شده مجددا در محدوده تحت مدیریت Angular قرار گرفته و مشکل حل می‌شود. مثال زیر را بررسی می‌کنیم :

app.directive("otcDynamic", function(){
    return {
        link: function(scope, element){
            element.html("<button ng-click='doSomething()'>{{label}}</button>");
        }
    };
});

در کد فوق  ما یک دکمه را که در کلیک آن قرار است متدی توسط Angular فراخوانی شود، به صورت داینامیک ایجاد کرده و به المنت مورد نظرمان اضافه کرده‌ایم. دقت داشته باشید که این محتوا ممکن است مثلا توسط درخواست‌های Ajax از جایی فراخوانی شود. با کلیک بر روی دکمه‌ی ایجاد شده، متد doSomething اجرا نخواهد شد؛ چرا که Angular قادر به تشخیص HTML تزریق شده نمی‌باشد و در واقع اصلا از وجود کد ما خبری ندارد. برای حل این مشکل از compile $ استفاده می‌کنیم:

app.directive("otcDynamic", function($compile){
    return{
        link: function(scope, element){
            var template = "<button ng-click='doSomething()'>{{label}}</button>";
            var linkFn = $compile(template);
            var content = linkFn(scope);
            element.append(content);
        }
    }
});

با استفاده از compile $ در واقع ما کدهای خود را مجددا تحت مدیریت Angular قرار می‌دهیم. مثال فوق یک مثال ساده از این مبحث بود. در واقع کدهای تزریق شده می‌توانند شامل کل HTML تحت مدیریت Angular باشد که مثلا از طریق درخواست‌های Ajax به‌روز رسانی می‌شوند.

اشتراک‌ها
لیستی از Icônes

⚡️ Icon Explorer with Instant searching, powered by Iconify  

لیستی از Icônes
نظرات مطالب
چک لیست تهیه یک برنامه ASP.NET MVC
عالی بود، اگه ممکنه در مورد ضرورت وجود apple-touch-icon-XxY.png بیشتر توضیح بدید.
مطالب
بررسی سرویس های on$ و emit$ و broadcast$ در AngularJs
در این پست درباره به اشتراک گذاری داده‌ها بین کنترلر‌های Angular بحث شد. اما استفاده از Factory و Service فقط زمانی کاربرد دارد که بخواهیم یک منبع داده مشخص را در اختیار مصرف کننده قرار دهیم. اگر قصد داشته باشم بر اساس شرایط خاص، داده یا داده‌های مشخصی در سایر کنترلر‌ها تغییر پیدا کنند چه باید کرد؟ به زبان ساده‌تر برای ایجاد ارتباط بین کنترلرها به طوری که از تغییرات یکدیگر باخبر باشند چه راهکارهایی وجود دارد. on$ و emit$ و broadcast$ برای این منظور تعبیه شده اند.
برای شرح موارد بالا بهترین روش بررسی یک مثال است:

emit$:
دو کنترلر به نام‌های FirstCtrl و SecondCtrl داریم. FirstCtrl به عنوان والد کنترلر Second است(در این مورد در این پست توضیح داده شده است).
پس فایل html نیز به صورت زیر خواهد بود:
<body ng-app>
  <div ng-controller="FirstCtrl">
    <p>{{title}}</p>
    <div ng-controller="SecondCtrl">
      <button ng-click="onUpdate()">Update First Ctrl Title</button>
    </div>
  </div>
</body>
قصد داریم با کلیک بر روی دکمه Update در کنترلر Second، مقدار خاصیت title در FirstCtrl به روز رسانی شود. اگر دقت کرده باشید حرکت رویداد از پایین به بالاست درنتیجه برای این کار باید از سرویس emit$ استفاده کنیم. کافیست در کنترلر دوم (Second) کد زیر را وارد نمایید:
function ChildCtrl($scope){
  $scope.onUpdate = function(){
    this.$emit("Update_Title", "Good Bye");
  };
}
به وسیله سرویس emit$ می‌‌توان از بروز یک رویداد در کنترلر جاری خبر داد. اگر کنترلر والد یک handler برای این رویداد داشته باشد، می‌تواند مقدار جدید را دریافت نماید. برای  تعریف handler باید از سرویس on$ استفاده کرد. کد‌های کنترلر First را به صورت زیر تغییر دهید.
function FirstCtrl($scope){
 $scope.title= "Hello";
  
 $scope.$on("Update_Title", function(event, message){
   $scope.title= message;   
 });
}
»سرویس on$ برای تعریف handler برای رویداد مورد نظر استفاده می‌شود.
»پارامتر دوم سرویس on$ برابر با مقدار جدید ارسال شده توسط سرویس emit$ است.
»نام رویدادی که به عنوان پارامتر به on$ پاس داده می‌شود باید برابر با نام رویداد پاس داده شده به emit$ باشد.
»می‌توان چندین پارامتر را با استفاده از emit$ ارسال کرد و در سرویس on$ با تعریف متغیر به تعداد پارامتر‌ها مقادیر آن‌ها را دریافت نمود.

broadcast$
همان طور که مشاهده کردید SecondCtrl در محدوده FirstCtrl تعریف شده است. در نتیجه به راحتی با استفاده از سرویس emit$ توانستیم یک رویداد را منتشر نماییم. اما نکته مهم این است که اگر قصد داشته باشیم یک رویداد را از کنترلر والد (در این جا FirstCtrl است) منتشر نماییم به طوری که در کنترلر‌های فرزند قابل دریافت باشد(حرکت رویداد بالا به پایین است)، باید از broadcast$ استفاده کنیم.
»broadcast$ فقط از نظر کاربرد با emit$ متفاوت است و در پیاده سازی کاملا مشابه هستند.
یک مثال:
function ParentCtrl($scope){
 $scope.foo = "Hello";  
 
 $scope.$on("UPDATE_PARENT", function(event, message){
   $scope.title= message;
   
   $scope.$broadcast("DO_BIDDING", {
     buttonTitle : "Taken over",
     onButtonClick : function(){
       $scope.title= "HAHA this button no longer works!";
     }
   });
 });
}

function ChildCtrl($scope){
  $scope.buttonTitle = "Update Parent";
  $scope.onButtonClick = function(){    
    this.$emit("UPDATE_PARENT", "Updated");
  };
  
  $scope.$on("DO_BIDDING", function(event, data){
    for(var i in data){
      $scope[i] = data[i];
    }
  });  
}
مشاهده خروجی مثال 

اگر حالت فرزند و والد بین کنترلر‌ها نباشد چه؟
 در این حالت باید rootScope$ را به کنترلر مورد نظر تزریق نمایید و سپس با استفاده از سرویس broadcast$ یا emit$ رویدادتان را منتشر کنید. مثال:
'use strict';
angular.module('myAppControllers', [])
  .controller('FirstCtrl', function ($rootScope) {

    $rootScope.$broadcast('UPDATE_ALL'); 
    
    Or

    $rootScope.$emit('UPDATE_ALL'); 
});

نکته:
از آن جا که حرکت بالا به پایین event bubbling بسیار هزینه برتر است نسبت به حرکت پایین به بالا در نتیجه سعی کنید تا جای ممکن از rootScope$.$broadcast استفاده نکنید. در این جا توضیح کاملی درباره دلایل عدم استفاده از rootScope$.$broadcast داده شده است.
هم چنین می‌توانید یک مثال Live را نیز برای مقایسه بین emit$ و broadcast$ در این جا مشاهده کنید.


نظرات مطالب
توسعه برنامه‌های Cross Platform با Xamarin Forms & Bit Framework - قسمت یازدهم
بهتر است از گذاشتن List View در Scroll View پرهیز کنید. خود List View دارای HeaderTemplate و FooterTemplate است که در بالا و پایین List View هر آنچه که دوست داشته باشید قرار می‌دهید و List View خودش Scroll تمامی این موارد را هندل می‌کند. همچنین IsStickyHeader و IsStickyFooter نیز به شما کمک می‌کنند تا بالا یا پایین List View را به صفحه نمایش بچسبانید که زیبایی خودش را دارد.