- استفاده از WebHost.CreateDefaultBuilder: این روش جهت تنظیم شروع به کار یک برنامهی ASP.NET Core 2x مورد استفاده قرار میگرفت.
- استفاده از Host.CreateDefaultBuilder: روش پیشفرض آغاز برنامههای وب NET Core 3x. و NET 5x. که با معرفی generic host، امکان تهیهی Worker services را میسر کردند.
- استفاده از WebApplication.CreateBuilder: روش جدید شروع به کار با برنامههای وب مبتنی بر NET 6.
استفاده از WebHost.CreateDefaultBuilder در ASP.NET Core 2.x
در نگارش اول ASP.NET Core، مفهومی به نام هاست پیشفرض (default host) وجود نداشت. یکی از مهمترین نکات درنظر گرفته شده در طراحی ASP.NET Core، مفهوم «هزینه کردن به ازای احتیاج» است. یعنی اگر نیاز به قابلیتی نیست، نباید وجود داشته باشد. به این ترتیب یک قالب آغازین نباید به همراه تعداد زیادی بستههای NuGet و مقدار زیادی کد برای تنظیم باشد؛ زمانیکه واقعا قرار نیست از تمام آنها استفاده شود. به همین جهت از نگارش 2، شروع به سادهکردن این قالب اولیه کردند و در این زمان، WebHost.CreateDefaultBuilder ارائه شد. این تنظیم به ظاهر ساده، کدهای پیشفرض مورد نیاز قابل توجهی را جهت ساخت سادهی IWebHostBuilder و IWebHost به همراه دارد. در قالب به همراه آن، بین مفاهیم تنظیمات application و host تفاوت قائل شدهاند؛ یعنی دو فایل Program.cs را برای تنظیمات application و فایل Startup.cs را برای ارائهی تنظیمات هاست، تدارک دیدند.
در این طراحی، بین میدان دید Program و Startup تفاوت وجود دارد. هدف از Program، ارائهی تنظیمات زیرساختی برنامه، مانند تنظیمات HTTP Server، یکپارچگی با IIS و امثال آن شد و عموما در طول عمر برنامه ثابت است. اما برای تغییر رفتار برنامه، بیشتر تغییرات و تنظیمات، به Startup محول شدند؛ مانند تنظیمات تزریق وابستگیها، تنظیمات میانافزارها، مسیریابیها و غیره.
public class Program { public static void Main(string[] args) { BuildWebHost(args).Run(); } public static IWebHost BuildWebHost(string[] args) => WebHost.CreateDefaultBuilder(args) .UseStartup<Startup>() .Build(); }
معرفی Generic Host در ASP.NET Core 3.x/5
ASP.NET Core 3.x به همراه تغییرات بزرگی در کدهای آغازین برنامههای ASP.NET Core بود. تا پیش از آن، امکانات پایهی ASP.NET Core تنها برای مقاصد وب قابل استفاده بود. اما در نگارشهای 3x، با ارائهی یک هاست عمومی، امکان پشتیبانی از سایر برنامهها، مانند worker services را نیز میسر کرد؛ برای مثال پیشتیبانی از کارهای طولانی پس زمینه، هاست سرویسهای gRPC، هاست سرویسهای ویندوز و غیره. هدف اصلی از این تغییرات، به اشتراک گذاری فریمورک پایهی ASP.NET Core که تنها برای برنامههای وب ساخته شده بود و به همراه امکاناتی مانند تنظیمات، ثبت وقایع، تزریق وابستگیها و غیره بود، با سایر انواع برنامههای یاد شده است. برای رسیدن به این هدف، Web Host نگارش 2x، به Generic Host نگارش 3x تغییر کرد و سپس ASP.NET Core برفراز آن بنا شد. اینبار بجای IWebHostBuilder، نمونهی جدید IHostBuilder را داریم:
public class Program { public static void Main(string[] args) { CreateHostBuilder(args).Build().Run(); } public static IHostBuilder CreateHostBuilder(string[] args) => Host.CreateDefaultBuilder(args) .ConfigureWebHostDefaults(webBuilder => { webBuilder.UseStartup<Startup>(); }; } }
ASP.NET Core 5 به همراه تغییرات مهمی در این زمینه نبود و تنها با تغییر target framework در فایل csproj و به روز رسانی بستههای نیوگت مرتبط، کار ارتقاء به نگارش جدید در آن صورت میگرفت.
معرفی WebApplicationBuilder در ASP.NET Core 6x
در دات نت 6، روش آغاز برنامههای وب بطور کامل تغییر کردهاست. در تمام نگارشهای پیشین ASP.NET Core، همواره شاهد دو فایل Program.cs و Startup.cs بودیم؛ اما در اینجا فقط یک فایل Program.cs بیشتر وجود ندارد. هر چند همانطور که در مطلب «ارتقاء فایلهای آغازین برنامههای ASP.NET Core 5x به 6x» نیز عنوان شد، میتوان همان سبک و سیاق پیشین را نیز برگرداند و از این لحاظ محدودیتی وجود ندارد.
var builder = WebApplication.CreateBuilder(args); builder.Services.AddRazorPages(); var app = builder.Build(); if (app.Environment.IsDevelopment()) { app.UseDeveloperExceptionPage(); } app.UseStaticFiles(); app.MapGet("/", () => "Hello World!"); app.MapRazorPages(); app.Run();
- استفاده از top level statements
- استفاده از usingهای سراسری و سایر قابلیتهای C# 10.0
- حذف کامل کلاس Startup؛ اینبار همه چیز فقط یک فایل است.
دیدگاهی را که در اینجا بکار گرفتهاند شامل این موارد است و بیشتر تازهواردان را مدنظر دارند:
- برای شروع به کار، using statements اضافی هستند؛ پس حذف شدهاند!
- برای شروع به کار، namespaces اضافی هستند؛ پس حذف شدهاند!
- برای شروع به کار، Program.Main ... هم اضافی است!
- تنظیمات بین دو فایل Program.cs و Startup.cs تقیسم نشدهاند و همهچیز یکجا است و این هم نیازی به توضیح اضافی به تازهواردان، ندارد.
- همچنین همانطور که عنوان شد، « ... متد UseStartup به صورت خودکار به دنبال متدهای ویژهی ConfigureServices و Configure در کلاس آغازین برنامه گشته و آنها را فراخوانی میکند تا تنظیمات تزریق وابستگیها، مسیریابیها و میانافزارها صورت گیرند ...»
نکتهی مهم این توضیح، این است که کلاس Startup، هیچ اینترفیسی را پیاده سازی نمیکند. یعنی نام این متدها، دقیقا باید به همین صورت باشند (بدون اینکه قرار دادی توسط یک اینترفیس برای آنها وضع شده باشد) و ... چرا واقعا باید به این صورت باشد؟! به همین جهت اینها هم حذف شدهاند!
- در اینجا WebApplication هم مشاهده میشود؛ اما آیا واقعا نیازی به آن است؟
پاسخ: خیر! WebApplication.CreateBuilder ای که در اینجا ملاحظه میکنید در حقیقت ساده شدهی قطعه کد زیر از کدهای ASP.NET Core 3x/5x است:
var hostBuilder = Host.CreateDefaultBuilder(args) .ConfigureServices(services => { services.AddRazorPages(); }) .ConfigureWebHostDefaults(webBuilder => { webBuilder.Configure((ctx, app) => { if (ctx.HostingEnvironment.IsDevelopment()) { app.UseDeveloperExceptionPage(); } app.UseStaticFiles(); app.UseRouting(); app.UseEndpoints(endpoints => { endpoints.MapGet("/", () => "Hello World!"); endpoints.MapRazorPages(); }); }); }); hostBuilder.Build().Run();
var builder = WebApplication.CreateBuilder(args);
builder.Services.AddRazorPages(); builder.Services.AddSingleton<MyThingy>();
builder.Logging.AddFile();
var app = builder.Build();
app.UseStaticFiles(); app.MapRazorPages();
Blazor 5x - قسمت 31 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor WASM - بخش 1 - انجام تنظیمات اولیه
سری 11 قسمتی معماری تمیز با Angular 10 و Web API
با توجه به فاکتورهای موجود در Defensive Coding، یکی از مواردی که کیفیت کد شما را تضمین خواهد کرد، استفاده کردن از (ACT) Automated Code Test میباشد. در این قسمت قصد داریم مزایای تست اتوماتیک و Unit Test را به عنوان یکی دیگر از ابعاد Defensive Coding ذکر کنیم.
به عنوان برنامه نویسی که در حال توسعه کد هستید و قابلیتهای جدیدی را به کد خود اضافه میکنید، باید کدی را که در آن تغییر ایجاد میکنید، مرتب تست کنید، تا بررسی کنید که آیا به هدف خود رسیدهاید و توانستهاید قابلیت جدیدی را در نرم افزار اضافه کنید. روشی که توسط اکثر برنامه نویسان انجام میشود به این صورت است که بهصورت متوالی برنامه را اجرا میکنند، اجرا میکنند، اجرا میکنند و باز هم اجرا میکنند، تا اینکه مطمئن شوند همه چیز درست است. بیشتر زمانیکه در این فرآیند صرف میشود، صرف کارهای تکراری میشود. این مسئله بدون شک برای بسیار از برنامه نویسان پیش آمده است و ممکن است بعضی از این برنامه نویسان به دنبال راه چارهای بوده باشند و بعضیها هم با انجام دادن این روش تست، هیچ مشکلی نداشته باشند. اما مسئلهای که غیر قابل چشم پوشی است، این است که این روش انرژی و زمان بسیار زیادی را از برنامه نویسان میگیرد؛ راه حل چیست؟ راه حل همان ACT میباشد.
ACT به معنی نوشتن کد، جهت تست قابلیتهای نرم افزار میباشد. به این معنی که شما جهت تست کد خود، یکسری کد مینویسید که این کدها وظیفه دارند کدهای جدیدی را که به نرم افزار خود اضافه کرده اید، تست کنند و اجرای آنها توسط زیرساختهای موجود (Test Frameworks) به صورت اتوماتیک انجام میشود.
حال قصد داریم اجزای ACT را که در شکل ذیل نمایش داده شدهاند، تشریح کنیم.
· structured: برای بیان این مسئله، از مفهوم AAA استفاده میشود. A اول به معنی Arrange اطلاعاتی است که برای تست مورد نیاز است. A دوم به معنی Act یا اجرای متد در حالت تست است و A سوم بمعنی Assert یا بررسی نتایج تست میباشد. این ساختار، ساختاری است که در ادامه برای ایجاد تستها از آن استفاده میکنیم.
· Self-documented: ساختار تست به گونهای است که خود مستند میباشد و با بررسی کلی ساختار آن میتوان به هدف تست پی برد.
· Automatic: با استفاده از Test Framework ها، فرآیند تست اتوماتیک میشود.
· Repeatable: یکی از مزیتهای ACT این است که میتوان آن را برای دفعات مکرر تکرار کرد.
· TARDIS: مخفف Time And Relative Dimension In Space میباشد؛ با توجه به این مسئله ACT از کد شما در میان زمان و فضا محافظت میکند. ACT عملکرد اصلی کد شما را در حال حاضر و در زمانی در آینده تایید میکند؛ زمانیکه کد شما در حال توسعه میباشید و هر لحظه قابلیتهای جدیدی به آن اضافه میشود، ACT تضمین میکند که این تغییرات، قابلیتهای موجود در سیستم را تحت تاثیر قرار نمیدهند. بنابراین ACT از کد شما در مقابل زمان و فضا محافظت میکند.
روشهای مختلفی برای انجام دادن ACT وجود دارند که در این مقاله بر روی Unit Test تمرکز خواهیم کرد. Unit Test یکسری تستها هستند که توسط برنامه نویس نوشته و اجرا میشود. هدف این روش این است که کد به قسمتهای کوچکی تقسیم شود و بررسی شود که این قسمتها آن گونه که انتظار میرود، عمل میکنند.
برای رسیدن به این هدف باید کد را به صورت متدهای Clean و Testable نوشت. این متدها قسمتهای مستقلی از کد هستند که میتوانند تست شوند. همان طور که در شکل زیر مشاهده میکنید، برای هر متد میتوان تستهای مختلفی نوشت و حالتهای مختلف مربوط به ورودیهای معتبر، ورودیهای نامعتبر و بروز Exception را تست کرد.
بسیاری از برنامه نویسان و مدیران پروژه درمقابل مسئله استفاده از Unit Test در توسعه نرم افزار حساسیتهای خاصی نشان میدهند. بسیاری از آنها اظهار میکنند که برای این کار زمان کافی نداریم و استفاده کردن از این روش برای ما هزینه بر میباشد. اما ما در جواب این دسته از افراد باید موارد زیر را که بیشتر هم بر جنبه زمانی تاکید دارند، بیان کنیم.
· Save time:
استفاده کردن از Unit Test از هدر رفتن زمان شما جلوگیری میکند. هر برنامه نویسی میداند که حتی چند خط کد ساده هم نیاز به تست و باز بینی دارد. بنابراین برنامه نویس مجبور است آن ماژول اصلی از نرم افزار را که چند خط کد در آن نوشته است، به گونه ای اجرا کرده و فرآیند بیزینسی این ماژول را برای سناریوهای مختلف، بصورت دستی تست کند. حال فرض کنید در ادامهی این کار، شخص برنامه نویس مجبور شود کد را بطور مرتب تغییر دهد. بنابراین در این حالت مجبور است این فرآیند را چندین و چند بار تکرار کند (نرم افزار را اجرا کند، به منوی X برود، فرم Y را باز کند، حالتهای مختلف را در فرم بررسی کند).
راه حلی که Unit Test برای حل این مشکل ارئه میدهد این است که برای انجام این فرآیند میتوان کد نوشت و آن را بارها و بارها اجرا کرد. وظیفهی Unit Test ها این است که اطلاعات مورد نیاز متد یا واحدی که میخواهند آن را تست کنند، فرآهم میآورند، متد را با اطلاعات فرآهم شده زیر تست میبرند و سپس نتایج بدست آمده را بررسی خواهند کرد. شما میتوانید در صورت تغییراتی در متدها یا واحدها، Unit Test را بارها و بارها برای تست عملکرد صحیح آن متد، بعد از تغییرات اجرا کنید. همان طور که میبینید تبدیل کردن این فرآیند دستی به یک فرآیند سیستمی و اتوماتیک میتواند در جلوگیری از هدر رفت زمان بسیار تاثیر گذار باشد.
· Find Bugs Faster:
با استفاده از Unit Test شما میتوانید فرآیند پیدا کردن خطاها را بسیار سریعتر انجام دهید. برای مثال فرض کنید که شما گزارش یکسری خطاها را در نرم افزار، دریافت کردهاید. به جای اینکه سعی کنید بصورت دستی، فرآیندها را در نرم افزار مرور کنید تا دوباره شرایط بروز خطا یا شرایطی را که خطا در آن رخ داده است، جهت درک دلیل خطا یا خطاها ایجاد کنید، با استفاده از Unit Test میتوانید به راحتی و در سریعترین زمان ممکن و بصورت اتوماتیک خطاها را پیدا کنید.
· Refactor Safely:
Unit Test به شما اجازه میدهد که به راحتی کد خود را Refactor کنید. فرض کنید که میخواهید کدی را که دارای یکسری پیچیدگیها میباشد و نگهداری و توسعه آن سخت است، Refactor کنید. بدون استفاده از Unit Test، این Refactor کردن دارای ریسک بسیار زیادی است و ممکن است منجر به بروز خطاهای زیادی شود؛ در حالیکه با استفاده از Unit Test، بعد از Refactor کردن کد، میتوان Test ها را اجرا کرده و از عدم وجود خطا در کدها به راحتی مطمئن شد.
· Enhance Your Value:
با نوشتن Unit Test برای کدهای خود میتوانید یک ارزش افزوده را به کدهای خود اضافه کنید. به دلیل اینکه نوشتن Unit Test ویژگی Self-documented کد شما را افزایش میدهد و به افرادی که در تیم هستند کمک میکنند Business نرم افزار را بهتر درک کنند.
· Minimize Interruptions:
داشتن مجموعهای مناسب از Unit Test ها باعث میشود تا Interrupt های ناخواسته در Code شما بوجود نیاید. برای مثال حالتی را در نظر بگیرید که بدلیل ورود دادههای ناخواسته، نرم افزار دچار خطا میشود. دراین وضعیت در صورتیکه از Unit Test استفاده شود، هندل کردن این شرایط ناخواسته و Interrupt، بسیار راحتتر خواهد بود.
Resume Management project with React18, ASP.NET Core7 WebAPI, TypeScript and Entity Framework Core
In this video, we will create a Fullstack Resume Management project using React18, ASP.NET Core WebAPI (.NET 7),TypeScript and Entity Framework Core. The focus of this project is to show you how you can build a Fullstack project from 0 to 100 and build a simple CRUD application with ASP.NET Core WebAPI .
Pet Store Fullstack project with React18, ASP.NET Core7 WebAPI, TypeScript and Entity Framework Core
In this video, we will create a Fullstack Pet Store project using React18, ASP.NET Core WebAPI (.NET 7),TypeScript and Entity Framework Core. The focus of this project is to show you how you can build a Fullstack project from 0 to 100 and build a simple CRUD application with ASP.NET Core WebAPI .