با سلام
یه سوالی داشتم، میخواستم بدونم با این روش میشه توی MVC چنین ادرسی ساخت؟ اگر نمیشه با چه روشی میشه درست کرد؟
http://www.sitename.com/books/gifting-store/box-sets/children/pr?sid=bks,cwa,0b9,hj7&otracker=ch_vn_giftingsto
ASP.NET MVC به همراه HtmlHelper توکاری جهت نمایش یک ChekBoxList نیست؛ اما سیستم Model binder آن، این نوع کنترل‌ها را به خوبی پشتیبانی می‌کند. برای مثال، یک پروژه جدید خالی ASP.NET MVC را آغاز کنید. سپس یک کنترلر Home جدید را نیز به آن اضافه کنید. در ادامه، برای متد Index آن، یک View خالی را ایجاد نمائید. سپس محتوای این View را به نحو زیر تغییر دهید:
@{
ViewBag.Title = "Index";
}
<h2>
Index</h2>
@using (Html.BeginForm())
{
<input type='checkbox' name='Result' value='value1' />
<input type='checkbox' name='Result' value='value2' />
<input type='checkbox' name='Result' value='value3' />
<input type="submit" value="submit" />
}
و کنترلر Home را نیز مطابق کدهای زیر ویرایش کنید:
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication21.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
[HttpGet]
public ActionResult Index()
{
return View();
}
[HttpPost]
public ActionResult Index(string[] result)
{
return View();
}
}
}
یک breakpoint را در تابع Index دوم که آرایه‌ای را دریافت می‌کند، قرار دهید. سپس برنامه را اجرا کرده، تعدادی از checkboxها را انتخاب و فرم نمایش داده شده را به سرور ارسال کنید:
بله. همانطور که ملاحظه میکنید، تمام عناصر ارسالی انتخاب شده که دارای نامی مشابه بوده‌اند، به یک آرایه قابل بایند هستند و سیستم model binder می‌داند که چگونه باید این اطلاعات را دریافت و پردازش کند.
از این مقدمه می‌توان به عنوان پایه و اساس نوشتن یک HtmlHelper سفارشی CheckBoxList استفاده کرد.
برای این منظور یک پوشه جدید را به نام app_code، به ریشه پروژه اضافه نمائید. سپس یک فایل خالی را به نام Helpers.cshtml نیز به آن اضافه کنید. محتوای این فایل را به نحو زیر تغییر دهید:
@helper CheckBoxList(string name, List<System.Web.Mvc.SelectListItem> items)
{
<div class="checkboxList">
@foreach (var item in items)
{
@item.Text
<input type="checkbox" name="@name"
value="@item.Value"
@if (item.Selected) { <text>checked="checked"</text> }
/>
< br />
}
</div>
}
و برای استفاده از آن، کنترلر Home را مطابق کدهای زیر ویرایش کنید:
using System.Collections.Generic;
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication21.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
[HttpGet]
public ActionResult Index()
{
ViewBag.Tags = new List<SelectListItem>
{
new SelectListItem { Text = "Item1", Value = "Val1", Selected = false },
new SelectListItem { Text = "Item2", Value = "Val2", Selected = false },
new SelectListItem { Text = "Item3", Value = "Val3", Selected = true }
};
return View();
}
[HttpPost]
public ActionResult GetTags(string[] tags)
{
return View();
}
[HttpPost]
public ActionResult Index(string[] result)
{
return View();
}
}
}
و در این حالت View برنامه به شکل زیر درخواهد آمد:
@{
ViewBag.Title = "Index";
}
<h2>
Index</h2>
@using (Html.BeginForm())
{
<input type='checkbox' name='Result' value='value1' />
<input type='checkbox' name='Result' value='value2' />
<input type='checkbox' name='Result' value='value3' />
<input type="submit" value="submit" />
}
@using (Html.BeginForm(actionName: "GetTags", controllerName: "Home"))
{
@Helpers.CheckBoxList("Tags", (List<SelectListItem>)ViewBag.Tags)
<input type="submit" value="submit" />
}
با توجه به اینکه کدهای Razor قرار گرفته در پوشه خاص app_code در ریشه سایت، به صورت خودکار در حین اجرای برنامه کامپایل می‌شوند، متد Helpers.CheckBoxList در تمام Viewهای برنامه در دسترس خواهد بود. در این متد، یک نام و لیستی از SelectListItemها دریافت می‌گردد. سپس به صورت خودکار یک CheckboxList را تولید خواهد کرد. برای دریافت مقادیر ارسالی آن به سرور هم باید مطابق متد GetTags تعریف شده در کنترلر Home عمل کرد. در اینجا Value عناصر انتخابی به صورت آرایه‌ای از رشته‌ها در دسترس خواهد بود.
روشی جامع‌تر
در آدرس زیر می‌توانید یک HtmlHelper بسیار جامع را جهت تولید CheckBoxList در ASP.NET MVC بیابید. در همان صفحه روش استفاده از آن، به همراه چندین مثال ارائه شده است:
https://github.com/devnoob/MVC3-Html.CheckBoxList-custom-extension
در نسخه‌های قبل mvc امکان مفیدی بود که میشد هنگام دیباگ عملیات bundling رو کلا غیر فعال کرد و برای release فقط استفاده کرد ازش...
که خیلی کمک میشد برای تست و بررسی اسکریپت‌ها و cssها .
که خیلی کمک میشد برای تست و بررسی اسکریپت‌ها و cssها .
با این تفاسیر چنین امکانی وجود نداره در asp.netcore ?
با سلام و تشکر بابت نظر لطف شما.
البته باید بگم که همه دوستانی که اینجا به عنوان نویسنده کمک میکنند هدفشون اشتراک مطالبی هست که یاد گرفته اند تا سایر دوستان هم استفاده کنند.
-------
برچسب MVC هم اضافه شد. با تشکر از دقت نظر شما.
با سلام و احترام
من دستور زیر رو تو asp.net mvc Identity sample 2 تو اکشن Login اضافه کردم
UserManager<ApplicationUser> UserManager = new UserManager<ApplicationUser>(new UserStore<ApplicationUser>(new ApplicationDbContext()));
var user = UserManager.FindById(User.Identity.GetUserId()); اکشن login
public async Task<ActionResult> Login(LoginViewModel model, string returnUrl)
{
if (!ModelState.IsValid)
{
return View(model);
}
// This doen't count login failures towards lockout only two factor authentication
// To enable password failures to trigger lockout, change to shouldLockout: true
var result = await SignInManager.PasswordSignInAsync(model.Email, model.Password, model.RememberMe, shouldLockout: false);
switch (result)
{
case SignInStatus.Success:
{
UserManager<ApplicationUser> UserManager = new UserManager<ApplicationUser>(new UserStore<ApplicationUser>(new ApplicationDbContext()));
var user = UserManager.FindById(User.Identity.GetUserId());
return RedirectToLocal(returnUrl);
}
case SignInStatus.LockedOut:
return View("Lockout");
case SignInStatus.RequiresVerification:
return RedirectToAction("SendCode", new { ReturnUrl = returnUrl });
case SignInStatus.Failure:
default:
ModelState.AddModelError("", "Invalid login attempt.");
return View(model);
}
} 
در این مقاله هدف این است که GraphQL را در ASP.NET Core راه اندازی کنیم. از یک کتابخانه ثالث برای آسان‌تر کردن یکپارچگی استفاده می‌کنیم و همچنین با جزئیات، توضیح خواهیم داد که چگونه می‌توان از elementهای مربوط به GraphQL مثل (Type ،Query و Schema) برای کامل کردن فرآیند یکپارچگی در ASP.NET Core استفاده کنیم.
GraphQL و تفاوت‌های آن با REST
GraphQl یک query language می‌باشد که queryها را با استفاده از type systemهایی که ما برای داده‌ها تعریف می‌کنیم، اجرا می‌کند. GraphQL به هیچ زبان یا پایگاه داده مشخصی گره نخورده است.
- GraphQL نیازمند رفت و برگشت‌های کمتری به server، به منظور بازیابی داده‌ها برای template یا view است. همراه با REST ما مجبور هستیم که چندیدن endpoint مثلا (... api/students, api/courses, api/instructors ) را برای گرفتن همه داده‌های که برای template یا view نیاز داریم ملاقات کنیم؛ ولی این شرایط در GraphQL برقرار نیست. با GraphQL ما تنها یک query را ایجاد می‌کنیم که چندین تابع (resolver) را در سمت سرور فراخوانی می‌کند و همه داده‌ها را از منابع مختلفی، در یک درخواست برگشت می‌دهد.
- همراه با REST، همانطور که Application ما رشد می‌کند، تعداد endpointها هم زیاد می‌شوند که این نیازمند زمان بیشتری برای نگهداری می‌باشد. اما با GraphQL ما تنها یک endpoint داریم؛ همین!
- با استفاده از GraphQL، ما هرگز به مشکل گرفتن داده‌هایی کم یا زیاد از منبع روبرو نخواهیم شد. به این خاطر است که ما queryها را با فیلد‌هایی که چیز‌هایی را که نیاز داریم، نشان می‌دهند، تعریف می‌کنیم. در این صورت ما همیشه چیز‌هایی را که درخواست داده‌ایم، دریافت می‌کنیم.
بنابراین اگر یک query شبیه زیر را ارسال کنیم :
query OwnersQuery {
owners {
name
account {
type
}
}
} {
"data": {
"owners": [
{
"name": "John Doe",
"accounts": [
{
"type": "Cash"
},
{
"type": "Savings"
}
]
}
]
}
} شروع کار
یک پروژه جدید را با استفاده از دستور زیر ایجاد می‌کنیم:
dotnet new api -n ASPCoreGraphQL
پوشه Contracts شامل واسط‌های مورد نیاز برای repository logic می‌باشد:
namespace ASPCoreGraphQL.Contracts
{
public interface IOwnerRepository
{
}
} namespace ASPCoreGraphQL.Contracts
{
public interface IAccountRepository
{
}
}
در پوشه Models، کلاس‌های مدل را نگه داری می‌کنیم؛ به همراه یک کلاس context و کلاس‌های configuration:
public class Owner
{
[Key]
public Guid Id { get; set; }
[Required(ErrorMessage = "Name is required")]
public string Name { get; set; }
public string Address { get; set; }
public ICollection<Account> Accounts { get; set; }
}
public class Account
{
[Key]
public Guid Id { get; set; }
[Required(ErrorMessage = "Type is required")]
public TypeOfAccount Type { get; set; }
public string Description { get; set; }
[ForeignKey("OwnerId")]
public Guid OwnerId { get; set; }
public Owner Owner { get; set; }
}
public enum TypeOfAccount
{
Cash,
Savings,
Expense,
Income
} public class ApplicationContext : DbContext
{
public ApplicationContext(DbContextOptions options)
: base(options)
{
}
protected override void OnModelCreating(ModelBuilder modelBuilder)
{
}
public DbSet<Owner> Owners { get; set; }
public DbSet<Account> Accounts { get; set; }
} در پوشه Repository، کلاس‌های مرتبط با منطق بازیابی داده‌ها را داریم:
public class OwnerRepository : IOwnerRepository
{
private readonly ApplicationContext _context;
public OwnerRepository(ApplicationContext context)
{
_context = context;
}
} public class AccountRepository : IAccountRepository
{
private readonly ApplicationContext _context;
public AccountRepository(ApplicationContext context)
{
_context = context;
}
} repository logic، یک راه اندازی ابتدایی بدون هیچ لایه اضافه‌تری است.
کلاس context و کلاس‌های repository، در فایل Startup.cs ثبت می‌شوند:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
services.AddDbContext<ApplicationContext>(opt =>
opt.UseSqlServer(Configuration.GetConnectionString("DefaultConnection")));
services.AddScoped<IOwnerRepository, OwnerRepository>();
services.AddScoped<IAccountRepository, AccountRepository>();
services.AddMvc().SetCompatibilityVersion(CompatibilityVersion.Version_2_2)
.AddJsonOptions(options => options.SerializerSettings.ReferenceLoopHandling = ReferenceLoopHandling.Ignore);
} Integration of GraphQL in ASP.NET Core
برای کار کردن با GraphQL در ابتدا نیاز است که کتابخانه GraphQL را نصب کنیم. به همین منظور در ترمینال مربوط به VS Code، دستور زیر را وارد می‌کنیم:
dotnet add package GraphQL
و همچنین کتابخانه‌ی زیر که به ما کمک می‌کند تا GraphQL.NET را به عنوان یک وابستگی دریافت کنیم:
dotnet add package GraphQL.Server.Transports.AspNetCore
dotnet add package GraphQL.Server.Ui.Playground
(Creating GraphQL Specific Objects (Type, Query, Schema
کار را با ایجاد کردن یک پوشه جدید به نام GraphQL و سپس در آن ایجاد یک پوشه دیگر به نام GraphQLSchema، شروع می‌کنیم. در پوشه GraphQLSchema، یک کلاس را به نام AppSchema، ایجاد می‌کنیم.
کلاس AppSchema باید از کلاس Schema ارث بری کند تا در فضای نام GraphQL.Types قرار گیرد. در سازنده این کلاس، IDependencyResolver را تزریق می‌کنیم که قرار است به ما کمک کند تا اشیاء Query ،Mutation یا Subscription را resolve کنیم:
public class AppSchema : Schema
{
public AppSchema(IDependencyResolver resolver)
:base(resolver)
{
}
} فعلا این کلاس را در همین حالت می‌گذاریم و سپس یک پوشه را به نام GraphQLTypes در پوشه GraphQL ایجاد می‌کنیم. در پوشه GraphQLTypes یک کلاس را به نام OwnerType ایجاد می‌کنیم:
public class OwnerType : ObjectGraphType<Owner>
{
public OwnerType()
{
Field(x => x.Id, type: typeof(IdGraphType)).Description("Id property from the owner object.");
Field(x => x.Name).Description("Name property from the owner object.");
Field(x => x.Address).Description("Address property from the owner object.");
}
} از کلاس OwnerType به عنوان یک جایگزین برای مدل Owner درون یک GraphQL API استفاده می‌کنیم. این کلاس از نوع جنریک ObjectGraphType ارث بری می‌کند. با متد Field، فیلد‌هایی را که بیانگر خصوصیات مدل Owner می‌باشند، مشخص می‌کنیم.
در ابتدا واسط IOwnerRepository و کلاس OwnerRepository را به حالت زیر ویرایش می‌کنیم:
public interface IOwnerRepository
{
IEnumerable<Owner> GetAll();
}
public class OwnerRepository : IOwnerRepository
{
private readonly ApplicationContext _context;
public OwnerRepository(ApplicationContext context)
{
_context = context;
}
public IEnumerable<Owner> GetAll() => _context.Owners.ToList();
} در ادامه یک پوشه دیگر را به نام GraphQLQueries در پوشه‌ی GraphQL ایجاد و سپس در آن یک کلاس را به نام AppQuery ایجاد و آن را به حالت زیر ویرایش می‌کنیم:
public class AppQuery : ObjectGraphType
{
public AppQuery(IOwnerRepository repository)
{
Field<ListGraphType<OwnerType>>(
"owners",
resolve: context => repository.GetAll()
);
}
} توضیحات AppQuery
همانطور که می‌بینیم این کلاس از ObjectGraphType ارث بری می‌کند. در سازنده کلاس، IOwnerRepository را تزریق می‌کنیم و یک فیلد را به منظور برگشت دادن نتیجه برای یک Query مشخص، ایجاد می‌کنیم. در این کلاس، از نوع جنریک متد Field، استفاده کرده‌ایم که تعدادی type را به عنوان یک پارامتر جنریک پذیرش می‌کند که این بیانگر GraphQL.NET برای type های معمول در NET. می‌باشد. علاوه بر ListGraphType، نوع‌هایی مثل IntGraphType و StringGraphType و ... وجود دارند (لیست کامل).
پارامتر owners نام فیلد می‌باشد (query مربوط به کلاینت باید با این نام مطابقت داشته باشد) و پارامتر دوم نتیجه می‌باشد.
بعد از انجام این مقدمات، اکنون کلاس AppSchema را باز می‌کنیم و به حالت زیر آن را ویرایش می‌کنیم:
public class AppSchema : Schema
{
public AppSchema(IDependencyResolver resolver)
:base(resolver)
{
Query = resolver.Resolve<AppQuery>();
}
} Libraries and Schema Registration
در کلاس Startup نیاز است کتابخانه‌های نصب شده و هم چنین کلاس schema ایجاد شده را ثبت کنیم. این کار را با ویرایش کردن متد ConfigureServices و Configure انجام میدهیم:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
...
services.AddScoped<IDependencyResolver>(s => new FuncDependencyResolver(s.GetRequiredService));
services.AddScoped<AppSchema>();
services.AddGraphQL(o => { o.ExposeExceptions = false; })
.AddGraphTypes(ServiceLifetime.Scoped);
...
} در نهایت در متد schema Configure را به خط لوله درخواست‌ها (request’s pipeline) اضافه می‌کنیم و هم چنین ابزار Playground UI:
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
{
...
app.UseGraphQL<AppSchema>();
app.UseGraphQLPlayground(options: new GraphQLPlaygroundOptions());
app.UseMvc();
} برای آزمایش GraphQL API امان، از ابزار GraphQL.UI.Playground استفاده می‌کنیم. در ابتدا پروژه را با دستور زیر اجرا می‌کنیم:
dotnet run
و سپس در مرورگر به این آدرس می‌رویم:
https://localhost:5001/ui/playground
کدهای مربوط به این قسمت را از اینجا دریافت کنید .ASPCoreGraphQL.zip
NuGet چیست؟
روش متداول استفاده از کتابخانه‌های موجود دات نتی در Visual studio عموما به این صورت است: مراجعه به سایت مربوطه، دریافت بسته مورد نظر، باز کردن آن و سپس افزودن ارجاعی به اسمبلی‌های آن کتابخانه. در این حالت زمانیکه نسخه‌ی جدیدی از کتابخانه‌ی مورد استفاده ارائه شود (و عموما تا مدت‌ها شاید از آن بی‌اطلاع باشیم) تمام این مراحل باید از ابتدا تکرار شوند و همینطور الی آخر.
برای رفع این نقیصه، تیم ASP.NET، افزونه‌ای سورس باز و رایگان را به نام NuGet جهت VS.Net 2010 طراحی کرده‌اند که کار مدیریت بسته‌های کتابخانه‌های مورد استفاده را بسیار ساده کرده است. امکانات این افزونه پس از نصب، در دو حالت استفاده از رابط گرافیکی کاربری آن و یا با استفاده از خط فرمان PowerShell ویندوز در دسترس خواهد بود. این افزونه در زمان بارگذاری، با مراجعه به فید سایت مرکزی خود، لیست بسته‌های مهیا را در اختیار علاقمندان قرار می‌دهد. درب این سایت مرکزی به روی تمام توسعه دهنده‌ها جهت افزودن بسته‌های خود باز است.
و ... فراگیری کار با NuGet برای تمام برنامه نویسان دات نت لازم و ضروری است! از این جهت که پیغام "این بسته تنها برای NuGet عرضه شده است" کم کم در حال متداول شدن می‌باشد و دیگر سایت‌های مرتبط، لینک مستقیمی را جهت دریافت کتابخانه‌های خود ارائه نمی‌دهند. حتی خبر به روز شدن محصولات خود را هم شاید دیگر به صورت منظم ارائه ندهند؛ زیرا NuGet کار مدیریت آن‌ها را به عهده خواهد داشت.
دریافت و نصب NuGet
NuGet را حداقل به سه طریق می‌توان دریافت و نصب کرد:
الف) با مراجعه به سایت CodePlex : (+)
ب) دریافت آن از سایت گالری‌های آن : (+)
ج) با استفاده از امکانات VS.NET
هر سه روش فوق به دریافت و نصب فایل NuGet.Tools.vsix منتهی می‌شوند. برای مثال در روش (ج) باید به منوی Tools و گزینه‌ی Extension Manager مراجعه کنید. سپس برگه‌ی Online Gallery را گشوده و اندکی صبر کنید تا اطلاعات آن دریافت و نمایش داده شود. سپس NuGet را در Search box بالای صفحه نوشته و NuGet Package manager ظاهر شده را انتخاب و نصب کنید.
نحوه استفاده از NuGet
فرض کنید یک پروژه جدید ASP.NET را ایجاد کرده‌اید و نیاز است تا کتابخانه‌ی ELMAH به آن اضافه شود. روش انجام اینکار را به کمک NuGet در ادامه بررسی خواهیم کرد (کمتر از یک دقیقه زمان خواهد برد):
الف) با کمک امکانات رابط گرافیکی کاربر آن
ساده‌ترین روش استفاده از NuGet ، کلیک راست بر روی پوشه References در Solution explorer و سپس انتخاب گزینه‌ی Add Library Package Reference می‌باشد:
در صفحه‌ی باز شده، برگه‌ی Online را باز کنید و مدتی صبر نمائید تا اطلاعات لازم دریافت گردد (در زمان نگارش این مطلب، 1135 بسته در این مخزن موجود است):
سپس در جعبه‌ی جستجوی سمت راست بالای صفحه، نام کتابخانه‌ی مورد نظر را نوشته و اندکی صبر کنید تا اطلاعات آن نمایش داده شود:
اکنون با کلیک بر روی دکمه Install ، بسته مرتبط با این کتابخانه دریافت شده و سپس به صورت خودکار ارجاعی به آن نیز افزوده خواهد شد. همچنین تنظیمات مرتبط با فایل Config برنامه هم اضافه می‌شوند.
روش دیگر ظاهر کردن این صفحه، مراجعه به منوی Tools و گزینه‌ی Library Package Manager می‌باشد:
جهت دریافت به روز رسانی‌های بسته‌های نصب شده تنها کافی است به برگه‌ی Updates این صفحه مراجعه کرده و موارد لیست شده را نصب نمائیم:
نکته: NuGet در SharpDevelop 4.1 به بعد هم پشتیبانی می‌شود:
ب) با استفاده از امکانات خط فرمان PowerShell ویندوز
برای استفاده از امکانات پاورشل ویندوز نیاز است تا پاورشل نگارش 2 بر روی سیستم شما نصب باشد (نیاز به Windows XP with Service Pack 3 به بعد دارد). سپس به منوی Tools ، قسمت Library Package Manager ، گزینه‌ی Package Manager Console آن جهت فعال سازی کنسول پاور شل در VS.NET مراجعه نمائید:
نکته: در تصویر فوق پس از نوشتن el ، دکمه tab فشرده شده است. در این حالت منوی پکیج‌های مهیای شروع شده با el، از سایت مرکزی NuGet ظاهر گردیده است.
فرامین مهمی که در اینجا در دسترس هستند شامل: List-Package ، Uninstall-Package ، Update-Package و Get-Package می‌باشند. برای مثال اگر قصد جستجو در بین بسته‌های موجود را داشته باشید Get-Package بسیار مفید است:
برای مثال جهت یافتن بسته‌های مرتبط با wpf و silverlight به صورت زیر می‌توان عمل کرد:
PM> get-package -remote -filter wpf
PM> get-package -remote -filter silverlight
نکته: روش دیگر جستجو در بین بسته‌های مهیا، مراجعه به سایت گالری آن است : (+) . در اینجا دستور پاورشل نصب هر بسته‌ی یافت شده نیز نمایش داده می‌شود.
ج) استفاده از برنامه NuGet.exe
برنامه NuGet.exe از سایت CodePlex قابل دریافت است. این روش هم جهت علاقمندان به خط فرمان تدارک دیده شده است!
پس از دریافت آن فرض کنید می‌خواهیم تمام بسته‌های شروع شده با nhi را لیست کنیم. برای این منظور دستور خط فرمان ذیل را صادر کنید:
D:\Test>nuget list nhi
D:\Test>nuget install NHibernate
به این صورت کتابخانه NHibernate به همراه تمام وابستگی‌های آن دریافت خواهد شد.
به روز رسانی خودکار NuGet
برای به روز رسانی برنامه nuget.exe دستور زیر را می‌توان صادر نمود:
D:\Test>NuGet.exe u
Tools | Options, then Environment | Extension Manager and click "Automatically check for updates to installed extensions."
ادامه دارد ...
پایه‌اش همین مسایل هست. فقط قسمتی که کار Authorization انجام میشه رو می‌توان سفارشی کرد. مثلا:
Dynamic Controller/Action Authorization in ASP.NET MVC
MVC Dynamic Authorization
ASP.NET MVC Custom Authorize Attribute with Roles Parser
امکان سفارشی سازی فیلتر Authorization وجود دارد. چند نمونه پیاده سازی آن برای ایده گرفتن:
Dynamic Controller/Action Authorization in ASP.NET MVC
MVC Dynamic Authorization
ASP.NET MVC Custom Authorize Attribute with Roles Parser
Dynamic Controller/Action Authorization in ASP.NET MVC
MVC Dynamic Authorization
ASP.NET MVC Custom Authorize Attribute with Roles Parser
ASP.NET Identity 2.1 جدیدترین فریم ورک عضویت و مدیریت کاربر است که چندی پیش توسط شرکت مایکروسافت منتشر شد. این سیستم عضویت می‌تواند به تمامی فریم‌ورک‌های دات نتی مانند Web API، MVC و ... متصل گردد.
در این دوره چند قسمتی به همراه یک پروژه‌ی نمونه، نحوه‌ی ارتباط Identity و Web API را نمایش خواهیم داد. در قسمت front-end این پروژه‌ی SPA، ما از AngularJs استفاده خواهیم نمود. قسمت front-end که توسط AngularJs توسعه داده می‌شود از bearet token based authentication استفاده می‌کند. این متد از JSON Web Token برای فرایند Authorization بهره می‌گیرد که به اختصار آن را JWT نیز می‌نامند. این روش سیستم اعتبار سنجی role based بوده و تمامی آنچه را که در یک سیستم membership داریم، پوشش می‌دهد. توجه داشته باشید که برای فهم بهتر تمامی مراحل، ما پروژه را بدون هیچ قالب از پیش تعریف شده‌ای در VS2013 آغاز می‌کنیم.
به دلیل اینکه پروژه در طی چند قسمت انجام می‌پذیرد آن را به بخش‌های زیر تقسیم می‌کنیم.
- تنظیمات اولیه ASP.NET Identity 2.1 با Web API
- ایجاد Account Confirmation به وسیله Identity به همراه تنظیمات policy برای user name و password
- توسعه OAuth Json Web Token Authentication به کمک Web API و Identity
- ایجاد یک سیستم Role Based و تایید صلاحیت‌های مربوط به آن
- توسعه Web API Claims Authorization در Identity 2.1
- توسعه بخش front-end با AngularJs
تنظیمات اولیه ASP.NET Identity 2.1 با Web API
1. تنظیمات ASP.Net Identity 2.1
1-1. ساخت یک پروژه Web API
در ابتدا ما یک empty solution را با نام "AspNetIdentity" همانند شکل مقابل می‌سازیم.
یک ASP.NET Web Application با نام "AspNetIdentity.WebApi" را به این solution اضافه می‌نماییم. در بخش select template ما empty template را انتخاب می‌کنیم. همچنین در قسمت add folders and core references for: نیز هیچیک از گزینه‌ها را انتخاب نمی‌کنیم.
1-2. نصب packageهای مورد نیاز از Nuget
در زیر packageهای مورد نیاز برای ASP.NET Web API و Owin را مشاهده میکنید. همچنین packageهای مربوط به ASP.Net Identity 2.1 نیز در زیر قرار داده شده‌اند.
Install-Package Microsoft.AspNet.Identity.Owin -Version 2.1.0 Install-Package Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework -Version 2.1.0 Install-Package Microsoft.Owin.Host.SystemWeb -Version 3.0.0 Install-Package Microsoft.AspNet.WebApi.Owin -Version 5.2.2 Install-Package Microsoft.Owin.Security.OAuth -Version 3.0.0 Install-Package Microsoft.Owin.Cors -Version 3.0.0
1-3. اضافه کردن user class و database context
حال که تمامی پکیج‌های مورد نیاز را به پروژه خود اضافه نمودیم، قصد داریم تا اولین کلاس EF را با نام "ApplicationUser" به پروژه اضافه کنیم. این کلاس، کاربری را که قصد ثبت نام در membership system، دارد را نمایش می‌دهد. برای این کار ما یک کلاس جدید را به نام "ApplicationUser" می‌سازیم و کلاس "Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework.IdentityUser" را در آن به ارث می‌بریم.
برای این کار ما یک پوشه‌ی جدید را در برنامه با نام "Infrastructure" می‌سازیم و درون آن کلاس ذکر شده را اضافه می‌کنیم:
public class ApplicationUser : IdentityUser
{
[Required]
[MaxLength(100)]
public string FirstName { get; set; }
[Required]
[MaxLength(100)]
public string LastName { get; set; }
[Required]
public byte Level { get; set; }
[Required]
public DateTime JoinDate { get; set; }
} پس از افزودن کلاس User، نوبت به اضافه نمودن Db Context است. این کلاس وظیفه‌ی ارتباط با پایگاه داده را بر عهده دارد. ما یک کلاس جدید را با نام ApplicationDbContext، به پوشه‌ی Infrastructure اضافه می‌نماییم. کد مربوط به این کلاس به صورت زیر است:
public class ApplicationDbContext : IdentityDbContext<ApplicationUser>
{
public ApplicationDbContext()
: base("DefaultConnection", throwIfV1Schema: false)
{
Configuration.ProxyCreationEnabled = false;
Configuration.LazyLoadingEnabled = false;
}
public static ApplicationDbContext Create()
{
return new ApplicationDbContext();
}
} همانطور که ملاحظه میکنید این کلاس از IdentityDbContext ارث بری نموده است. این کلاس یک نسخه‌ی جدیدتر از DbContext است که تمامی نگاشت‌های Entity Framework Code First را انجام می‌دهد. در ادامه ما یک Connection String را با نام DefaultConnection در فایل web.config اضافه می‌نماییم.
همچنین متد static ایی را با نام Create که در تکه کد فوق از سوی Owin Startup class فراخوانی می‌گردد که در ادامه به شرح آن نیز خواهیم پرداخت.
ConnectionString قرار داده شده در فایل web.config در قسمت زیر قرار داده شده است:
<connectionStrings>
<add name="DefaultConnection" connectionString="Data Source=.\sqlexpress;Initial Catalog=AspNetIdentity;Integrated Security=SSPI;" providerName="System.Data.SqlClient" />
</connectionStrings> قدم 4: ساخت پایگاه داده و فعال سازی DB Migration
حال ما باید EF CodeFirst Migration را برای آپدیت کردن دیتابیس، بجای دوباره ساختن آن به ازای هر تغییری، فعال نماییم. برای این کار بایستی در قسمت NuGet Package Manager Console عبارت زیر را وارد نماییم:
enable-migrations add-migration InitialCreate
اگر تا به اینجای کار تمامی مراحل به درستی صورت گرفته باشند، پوشه‌ی Migration با موفقیت ساخته می‌شود. همچنین پایگاه داده متشکل از جداول مورد نیاز برای سیستم Identity نیز ایجاد می‌شود. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید مقالات مرتبط با Code First را مطالعه نمایید. ساختار جداول ما باید به صورت زیر باشد:
در بخش بعدی، کلاس‌های مربوط به UserManager را ایجاد خواهیم کرد و پس از آن فایل Startup Owin را برای مدیریت کاربران، تشریح می‌کنیم.