وحید نصیری وحید نصیری
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
نظر سنجی در مورد نحوه تکمیل پروژه
با توجه به اینکه قرار است پایه‌ای را برای ASP.NET MVC طراحی و جمع آوری کنید، همان روش 4 و روش معمول بهتر است پیگیری شود. سایر موارد خارج هستند از چارچوب یک پروژه‌ی پایه.
‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۱۹
مهدی پایروند مهدی پایروند
نظرات نظرسنجی‌ها
آخرین باری که یک کتاب فارسی را در زمینه‌ی دات نت خریدید، کی بوده؟
من هم کتاب ASP.NET MVC آقای راد رو تهیه کردم. البته باید بگم سری کتابهای آقای جعفر نژاد قمی و همچنین کتابهای آقای نصیری رو هم که از انتشارات ناقوس بوده تهیه کرده بودم .
‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۲، ساعت ۰۲:۵۱
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
صفحه بندی، مرتب سازی و جستجوی پویای اطلاعات به کمک Kendo UI Grid
باید از Dictionary استفاده کنید برای تعریف خواص پویا:
public class Field
{
  [JsonExtensionData]
  public Dictionary<string, object> Property { get; set; }
}
 
public class FieldType
{
  public string Type { get; set; }
}
و بعد نحوه استفاده از آن به صورت زیر خواهد بود:
var data = new
{
  model = new
  {
   fields = new List<Field>
   {
    new Field
    {
      Property = new Dictionary<string, object>
      {
       {"Id", new FieldType { Type = "number" }},
       {"Name", new FieldType { Type = "string" }}
      }
    }
   }
  }
};
var dataJson = JsonConvert.SerializeObject(data, Formatting.Indented);
با این خروجی:
{
  "model": {
    "fields": [
      {
        "Id": {
          "Type": "number"
        },
        "Name": {
          "Type": "string"
        }
      }
    ]
  }
}
- اگر از Web API استفاده می‌کنید، ذکر سطر JsonConvert.SerializeObject ضروری نیست و به صورت توکار از JSON.NET‌ استفاده می‌کند.
- اگر از ASP.NET MVC استفاده می‌کنید، نیاز است از آن کمک بگیرید. از این جهت که خاصیت JsonExtensionData سبب می‌شود تا نام ثابت خاصیت Property، از خروجی نهایی حذف شود و اعضای دیکشنری، جزئی از خاصیت‌های موجود شوند.
- نکته‌ی «گرفتن خروجی CamelCase از JSON.NET» را هم باید مد نظر داشته باشید.
‫۹ سال و ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۷ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۹:۴۹
مهدی ملائیان مهدی ملائیان
اشتراک‌ها
دوره توسعه asp.net mvc

در ادامه دوره مقدماتی mvc که قبلا در سایت  به اشتراک گذاشته شده بود.دوره جدیدی رو مایکروسافت منتشر کرده با عنوان توسعه برنامه‌های MVC که سرفصل‌های آن را در بخش زیر مشاهده می‌کنید:
 

Mod 01: Introduction to MVC 4
Mod 02: Developing ASP.NET MVC 4 Models
Mod 03: Developing MVC 4 Controllers
Mod 04: Developing ASP.NET MVC 4 Views
Mod 05: Integrating JavaScript and MVC 4
Mod 06: Implementing Web APIs
Mod 07: Deploying to Windows Azure
Mod 08: Visual Studio 2013/MVC 5 Sneak Peek
دوره توسعه asp.net mvc
‫۹ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۹ شهریور ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۳۶
مجتبی کاویانی مجتبی کاویانی
مطالب
مروری بر قابلیت جدید ASP.NET FriendlyUrls
احتمالا به اهمیت بحث SEO و  آدرس‌های تمیز آن آشنا هستید. ASP.NET MVC از همان ابتدا از قابلیت URL Routing پشتیبانی می‌کرد و ASP.NET Web Forms هم از نسخه NET 4.0. این قابلیت را در خود اضافه نمود. با این حال نوشتن Url Routing برای وب سایت‌ها کمی مشکل و در ASP.NET کمتر استفاده می‌شود. علاوه بر آن تغییر آدرس‌های قدیمی با Url Routing بسیار وقت گیر می‌باشد. به همین خاطر تیم توسعه ASP.NET کتابخانه ای با نام Asp.NET FriendlyUrls که فعلا نسخه قبل از نهایی آن منتشر شده است را در اختیار توسعه دهندگان وب سایت‌ها قرار داده‌اند که با حداقل کد نویسی و بدون اضافه نمودن مسیریابی آدرس‌ها، تمام آدرس‌های قدیم و جدید را مطابق استاندارد SEO تغییر می‌دهد.

دریافت و نصب Asp.NET FriendlyUrls از Nuget
در Visual Studio 2012.2 در صورتی که یک پروژه جدید از نوع ASP.NET Web Forms ایجاد نمایید بصورت پیشفرض این کتابخانه نصب شده است. اما می‌توانید با دستور زیر نیز آن را از Nuget دریافت نمایید:
Install-Package Microsoft.AspNet.FriendlyUrls -Pre

پس از نصب، در کلاس Global می‌بایست کتابخانه را فعال نمایید:
public static class RouteConfig
    {
        public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
        {
            routes.EnableFriendlyUrls();
        }
    }
و همچنین در Application_Start
void Application_Start(object sender, EventArgs e)
        {
            RouteConfig.RegisterRoutes(RouteTable.Routes);
        }
به همین راحتی؛ حال دو صفحه First.aspx و Second.aspx را به پروژه اضافه نمائید و وب سایت را اجرا کنید. بدون نوشتن پسوند aspx به صفحات دسترسی خواهید داشت:

از درون برنامه هم به راحتی می‌توانید صفحات را به همان صورت قبل بدون پسوند صدا بزنید:
Response.Redirect("~\\Second");
دسترسی به پارامترها نیز به صورت قبل امکان پذیر می‌باشد:
Response.Redirect("~\\First?Id=1001");

string Id = Request.QueryString["Id"] as string;
برای آدرس‌های پیشرفته‌تر، 3 متود الحاقی اضافه گردیده است. مثلا اگر آدرس زیر را داشته باشیم
http://localhost:57353/First/Products/NewProduct
  1. ()Request.GetFriendlyUrlFileVirtualPath
    مسیر مجازی فایل را بر می‌گرداند

  2. ()Request.GetFriendlyUrlSegments
    بخش‌های آدرس را بر می‌گرداند

  3. ()Request.GetFriendlyUrlFileExtension
    پسوند فایل آدرس را بر می‌گرداند

کلاس FriendlyUrl دو متود استاتیک و یک خاصیت دارد 

  1. FriendlyUrl.Segments
    شبیه ()Request.GetFriendlyUrlSegments مجموعه بخش‌های آدرس صفحه جاری را بر می‌گرداند 
  2. FriendlyUrl.Resolve 
    آدرس صفحه جاری را بر می‌گرداند 
  3. FriendlyUrl.Href
    امکان ساخت یک آدرس را با استفاده از مسیر مجازی، بخش‌ها و پارامتر‌ها، فراهم می‌نماید

  
در آخر، فضای نام کتابخانه، Microsoft.AspNet.FriendlyUrls می‌باشد.
‫۱۱ سال و ۹ ماه قبل، شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۱، ساعت ۱۹:۵۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
بررسی روش دسترسی به HttpContext در ASP.NET Core
در نگارش‌های دیگر ASP.NET، برای دسترسی به اطلاعات درخواست وب جاری، می‌توان از خاصیت استاتیک System.Web.HttpContext.Current استفاده کرد. با حذف شدن System.Web از ASP.NET Core و همچنین بهبود طراحی آن جهت سازگاری کامل با مفاهیم تزریق وابستگی‌ها، دیگر روش استفاده‌ی مستقیم از خواص استاتیک توصیه نشده و بجای آن تزریق اینترفیس ویژه‌ی IHttpContextAccessor توصیه می‌شود.


دسترسی به اطلاعات درخواست وب جاری در ASP.NET Core

برای دسترسی به اطلاعات درخواست جاری در ASP.NET Core، می‌توان از طریق تزریق سرویس جدید IHttpContextAccessor اقدام کرد. این اینترفیس دارای تک خاصیت HttpContext است که به صورت پیش فرض جزو سرویس‌های از پیش ثبت شده‌ی ASP.NET Core نیست و برای اینکه تزریق وابستگی‌ها در اینجا به درستی صورت گیرد، طول عمر این سرویس باید به صورت singleton تنظیم شود:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
   services.AddMvc();
   services.AddSingleton<IHttpContextAccessor, HttpContextAccessor>();
}
روش کارکرد این سرویس نیز به صورت ذیل است:
- هر زمانیکه درخواست جدیدی برای پردازش فرا می‌رسد، IHttpContextFactory کار ایجاد یک HttpContext جدید را آغاز می‌کند.
- اگر سرویس IHttpContextAccessor پیشتر ثبت شده باشد، IHttpContextFactory کار مقدار دهی HttpContext آن‌را نیز انجام می‌دهد.
- اینجا شاید این سؤال مطرح شود که طول عمر IHttpContextAccessor «باید» به صورت singleton ثبت شود. پس این سرویس چگونه می‌تواند HttpContextهای مختلفی را شامل شود؟ کلاس HttpContextAccessor که پیاده سازی کننده‌ی IHttpContextAccessor است، دارای یک خاصیت AsyncLocal است که از این خاصیت جهت ذخیره سازی اطلاعات Contextهای مختلف استفاده می‌شود. بنابراین کلاس HttpContextAccessor دارای طول عمر singleton است، اما خاصیت AsyncLocal آن دارای طول عمری محدود به یک درخواست (request scoped) می‌باشد.


بنابراین به صورت خلاصه:
- هرجایی که نیاز به اطلاعات HTTP context وجود داشت، از تزریق اینترفیس IHttpContextAccessor استفاده کنید.
- ثبت سرویس IHttpContextAccessor را در ابتدای برنامه فراموش نکنید.
- طول عمر سرویس ثبت شده‌ی IHttpContextAccessor باید singleton باشد.

یک نکته: اگر از ASP.NET Core Identity استفاده می‌کنید، متد services.AddIdentity کار ثبت سرویس IHttpContextAccessor را نیز انجام می‌دهد.



یک مثال: ذخیره سازی اطلاعاتی با طول عمر کوتاه در HttpContext و سپس دسترسی به آن‌ها در کلاس‌های دیگر برنامه

استفاده‌ی از مجموعه‌ی Items شیء HttpContext، یکی از روش‌هایی است که از آن می‌توان جهت ذخیره سازی اطلاعات موقتی و محدود به طول عمر درخواست جاری استفاده کرد. برای مثال در یک کنترلر و اکشن متدی خاص، دو key/value جدید را به آن اضافه می‌کنیم:
public IActionResult ProcessForm()
{
   HttpContext.Items["firstname"] = "Vahid";
   HttpContext.Items["lastname"] = "N.";
   return View();
}
سپس جهت دسترسی به این اطلاعات در یک کلاس دیگر می‌توان به صورت ذیل عمل کرد:
public class MyHelperClass
{
    private readonly IHttpContextAccessor _contextAccessor;
    public MyHelperClass(IHttpContextAccessor  contextAccessor)
    {
        _contextAccessor = contextAccessor;
    }

    public string DoWork()
    {
        string firstName = _contextAccessor.HttpContext.Items["firstname"].ToString();
        string lastName = _contextAccessor.HttpContext.Items["lastname"].ToString();
        return $"Hello {firstName} {lastName}!";
    }
}
در اینجا در کلاسی قرار داریم که مستقیما ارتباطی به کنترلر جاری نداشته و دسترسی مستقیمی به خاصیت HttpContext آن ندارد. بنابراین برای دسترسی به اطلاعات موجود در HttpContext جاری می‌توان سرویس IHttpContextAccessor را به سازنده‌ی این کلاس تزریق کرد و سپس با کمک خاصیت contextAccessor.HttpContext آن، به اطلاعات مدنظر دسترسی یافت.
‫۷ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۰۵