این سری شامل بررسی موارد ذیل خواهد بود:
- قسمت اول - معرفی و ایجاد ساختار برنامه
- قسمت دوم - سرویس اعتبارسنجی
- قسمت سوم - ورود به سیستم
- قسمت چهارم - به روز رسانی خودکار توکنها
- قسمت پنجم - محافظت از مسیرها
- قسمت ششم - کار با منابع محافظت شدهی سمت سرور
پیشنیازها
- آشنایی با Angular CLI
- آشنایی با مسیریابیها در Angular
- آشنایی با فرمهای مبتنی بر قالبها
همچنین اگر پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید، قسمت «به روز رسانی Angular CLI» ذکر شدهی در مطلب «Angular CLI - قسمت اول - نصب و راه اندازی» را نیز اعمال کنید. در این سری از angular/cli: 1.6.0@ استفاده شدهاست.
ایجاد ساختار اولیه و مسیریابیهای آغازین مثال این سری
در ادامه، یک پروژهی جدید مبتنی بر Angular CLI را به نام ASPNETCore2JwtAuthentication.AngularClient به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی آن ایجاد میکنیم:
> ng new ASPNETCore2JwtAuthentication.AngularClient --routing
به علاوه، قصد استفادهی از بوت استرپ را نیز داریم. به همین جهت ابتدا به ریشهی پروژه وارد شده و سپس دستور ذیل را صادر کنید، تا بوت استرپ نصب شود و پرچم save آن سبب به روز رسانی فایل package.json نیز گردد:
> npm install bootstrap --save
"apps": [ { "styles": [ "../node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.min.css", "styles.css" ],
در ادامه برای تکمیل مثال جاری، دو کامپوننت جدید خوشآمدگویی و همچنین یافتن نشدن مسیرها را به برنامه اضافه میکنیم:
>ng g c welcome >ng g c PageNotFound
@NgModule({ declarations: [ AppComponent, WelcomeComponent, PageNotFoundComponent ],
import { PageNotFoundComponent } from './page-not-found/page-not-found.component'; import { WelcomeComponent } from './welcome/welcome.component'; import { NgModule } from '@angular/core'; import { Routes, RouterModule } from '@angular/router'; const routes: Routes = [ { path: 'welcome', component: WelcomeComponent }, { path: '', redirectTo: 'welcome', pathMatch: 'full' }, { path: '**', component: PageNotFoundComponent } ]; @NgModule({ imports: [RouterModule.forRoot(routes)], exports: [RouterModule] }) export class AppRoutingModule { }
همچنین مدیریت مسیریابی آدرسهای ناموجود در سایت نیز با تعریف ** صورت گرفتهاست.
ایجاد ماژول Authentication و تعریف کامپوننت لاگین
کامپوننتهای احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران را در ماژولی به نام Authentication قرار خواهیم داد. بنابراین ماژول جدید آنرا به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی آن ایجاد میکنیم:
>ng g m Authentication -m app.module --routing
create src/app/authentication/authentication-routing.module.ts (257 bytes) create src/app/authentication/authentication.module.ts (311 bytes) update src/app/app.module.ts (696 bytes)
import { EmployeeRoutingModule } from './employee/employee-routing.module'; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, AppRoutingModule, AuthenticationModule ]
بنابراین فایل app.module.ts چنین تعاریفی را پیدا میکند:
import { EmployeeModule } from './employee/employee.module'; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, AuthenticationModule, AppRoutingModule ]
در ادامه کامپوننت جدید لاگین را به این ماژول اضافه میکنیم:
>ng g c Authentication/Login
create src/app/Authentication/login/login.component.html (24 bytes) create src/app/Authentication/login/login.component.ts (265 bytes) create src/app/Authentication/login/login.component.css (0 bytes) update src/app/Authentication/authentication.module.ts (383 bytes)
import { LoginComponent } from "./login/login.component"; @NgModule({ declarations: [LoginComponent] })
در ادامه میخواهیم قالب این کامپوننت را در منوی اصلی سایت قابل دسترسی کنیم. به همین جهت به فایل src/app/authentication/authentication-routing.module.ts مراجعه کرده و مسیریابی این کامپوننت را تعریف میکنیم:
import { LoginComponent } from "./login/login.component"; const routes: Routes = [ { path: "login", component: LoginComponent } ];
ایجاد ماژولهای Core و Shared
در مطلب «سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها» در مورد اهمیت ایجاد ماژولهای Core و Shared بحث شد. در اینجا نیز این دو ماژول را ایجاد خواهیم کرد.
فایل src\app\core\core.module.ts، جهت به اشتراک گذاری سرویسهای singleton سراسری برنامه، یک چنین ساختاری را پیدا میکند:
import { NgModule, SkipSelf, Optional, } from "@angular/core"; import { CommonModule } from "@angular/common"; import { RouterModule } from "@angular/router"; // import RxJs needed operators only once import "./services/rxjs-operators"; import { BrowserStorageService } from "./browser-storage.service"; @NgModule({ imports: [CommonModule, RouterModule], exports: [ // components that are used in app.component.ts will be listed here. ], declarations: [ // components that are used in app.component.ts will be listed here. ], providers: [ // global singleton services of the whole app will be listed here. BrowserStorageService ] }) export class CoreModule { constructor( @Optional() @SkipSelf() core: CoreModule) { if (core) { throw new Error("CoreModule should be imported ONLY in AppModule."); } } }
همچنین سطر "import "./services/rxjs-operators نیز از مطلب «روشهایی برای مدیریت بهتر عملگرهای RxJS در برنامههای Angular» کمک میگیرد تا مدام نیاز به import عملگرهای rxjs نباشد.
و ساختار فایل src\app\shared\shared.module.ts جهت به اشتراک گذاری کامپوننتهای مشترک بین تمام ماژولها، به صورت ذیل است:
import { NgModule, ModuleWithProviders } from "@angular/core"; import { CommonModule } from "@angular/common"; @NgModule({ imports: [ CommonModule ], entryComponents: [ // All components about to be loaded "dynamically" need to be declared in the entryComponents section. ], declarations: [ // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here. ], exports: [ // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here. CommonModule ] /* No providers here! Since they’ll be already provided in AppModule. */ }) export class SharedModule { static forRoot(): ModuleWithProviders { // Forcing the whole app to use the returned providers from the AppModule only. return { ngModule: SharedModule, providers: [ /* All of your services here. It will hold the services needed by `itself`. */] }; } }
و در آخر تعاریف این دو ماژول جدید به فایل src\app\app.module.ts اضافه خواهند شد:
import { FormsModule } from "@angular/forms"; import { HttpClientModule } from "@angular/common/http"; import { CoreModule } from "./core/core.module"; import { SharedModule } from "./shared/shared.module"; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, FormsModule, HttpClientModule, CoreModule, SharedModule.forRoot(), AuthenticationModule, AppRoutingModule ] }) export class AppModule { }
افزودن کامپوننت Header
در ادامه میخواهیم لینکی را به این مسیریابی جدید در نوار راهبری بالای سایت اضافه کنیم. همچنین قصد نداریم فایل app.component.html را با تعاریف آن شلوغ کنیم. به همین جهت یک کامپوننت هدر جدید را برای این منظور اضافه میکنیم:
> ng g c Header
create src/app/header/header.component.html (25 bytes) create src/app/header/header.component.ts (269 bytes) create src/app/header/header.component.css (0 bytes) update src/app/app.module.ts (1069 bytes)
<nav> <div> <div> <a [routerLink]="['/']">{{title}}</a> </div> <ul> <li role="menuitem" routerLinkActive="active" [routerLinkActiveOptions]="{ exact: true }"> <a [routerLink]="['/welcome']">Home</a> </li> <li role="menuitem" routerLinkActive="active"> <a queryParamsHandling="merge" [routerLink]="['/login']">Login</a> </li> </ul> </div> </nav>
export class HeaderComponent implements OnInit { title = "Angular.Jwt.Core";
در آخر به فایل app.component.html مراجعه کرده و selector این کامپوننت را در آن درج میکنیم:
<app-header></app-header> <div> <router-outlet></router-outlet> </div>
تا اینجا اگر دستور ng serve -o را صادر کنیم (کار build درون حافظهای، جهت محیط توسعه و نمایش خودکار برنامه در مرورگر)، چنین خروجی در مرورگر نمایان خواهد شد (البته میتوان پنجرهی کنسول ng serve را باز نگه داشت تا کار watch را به صورت خودکار انجام دهد؛ این روش سریعتر و به همراه build تدریجی است):
انتقال کامپوننتهایی که در app.component.ts استفاده میشوند به CoreModule
با توجه به مطلب «سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها»، کامپوننتهایی که در app.component.ts مورد استفاده قرار میگیرند، باید به Core Module منتقل شوند و قسمت declarations فایل app.module.ts از آنها خالی گردد. به همین جهت پوشهی جدید src\app\core\component را ایجاد کرده و سپس پوشهی src\app\header را به آنجا منتقل میکنیم (با تمام فایلهای درون آن).
پس از آن، تعریف HeaderComponent را از قسمت declarations مربوط به AppModule حذف کرده و آنرا به دو قسمت exports و declarations مربوط به CoreModule منتقل میکنیم:
import { HeaderComponent } from "./component/header/header.component"; @NgModule({ exports: [ // components that are used in app.component.ts will be listed here. HeaderComponent ], declarations: [ // components that are used in app.component.ts will be listed here. HeaderComponent ] }) export class CoreModule {
کدهای کامل این سری را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژهی ASPNETCore2JwtAuthentication.AngularClient وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد (و یا همان اجرای فایل ng-serve.bat). همچنین باید به پوشهی ASPNETCore2JwtAuthentication.WebApp نیز مراجعه کرده و فایل dotnet_run.bat را اجرا کنید، تا توکن سرور برنامه نیز فعال شود.
Please open an issue in the library repository to alert its author and ask them to package the library using the Angular Package Format (https://goo.gl/jB3GVv).
مراحل ایجاد یک پروژهی «کتابخانه» توسط Angular CLI 6.0
مرحلهی اول ایجاد یک پروژهی کتابخانه، مانند قبل، توسط دستور ng new و ایجاد یک پروژهی دلخواه جدید است:
ng new my-lib-test
پس از ایجاد پروژهی my-lib-test توسط دستور فوق و وارد شدن به پوشهی اصلی آن توسط خط فرمان، میتوان با اجرای دستور زیر، پروژههای دیگری را به پروژهی جاری افزود:
ng generate application my-app-name
ng generate library my-lib
همچنین یک پوشهی جدید به نام projects نیز ایجاد شده و پروژهی my-lib داخل آن قرار گرفتهاست.
فایل جدید public_api.ts
پس از ایجاد کتابخانهی جدید «my-lib»، فایل جدیدی به نام projects\my-lib\src\public_api.ts نیز به آن اضافه شدهاست:
با این محتوا:
/* * Public API Surface of my-lib */ export * from './lib/my-lib.service'; export * from './lib/my-lib.component'; export * from './lib/my-lib.module';
برای مثال اگر فایل جدید projects\my-lib\src\lib\my-lib.models.ts را به این کتابخانه اضافه کنیم که شامل تعدادی مدل و اینترفیس قابل دسترسی توسط استفاده کنندگان باشد، باید یک سطر زیر را به انتهای فایل public_api.ts اضافه کنیم:
export * from './lib/my-lib.models';
این پروژهی کتابخانه حتی به همراه فایلهای package.json, tsconfig.json, tslint.json مخصوص به خود نیز میباشد تا بتوان آنها را صرفا جهت این پروژه سفارشی سازی کرد.
ساختار my-lib.service پیشفرض یک پروژهی کتابخانه
اگر به فایل projects\my-lib\src\lib\my-lib.service.ts دقت کنیم:
import { Injectable } from '@angular/core'; @Injectable({ providedIn: 'root' }) export class MyLibService { constructor() { } }
شاید بپرسید چرا؟ هدف اصلی از آن، بهبود فرآیند tree-shaking یا حذف کدهای مرده و استفاده نشدهاست. ممکن است سرویسی را تعریف کنید، اما در برنامه استفاده نشود. این حالت خصوصا در پروژههای کتابخانههای ثالث ممکن است زیاد رخ دهد. به همین جهت با ارائهی این قابلیت، امکان حذف سادهتر سرویسهایی که در برنامه استفاده نشدهاند از خروجی نهایی کامپایل شده، وجود خواهد داشت.
چگونه به پروژهی کتابخانهی جدید، یک کامپوننت جدید را اضافه کنیم؟
تمام دستورات Angular CLI، در اینجا نیز کار میکنند. تنها تفاوت آنها، ذکر صریح نام پروژهی مورد استفاده است:
ng generate component show-data --project=my-lib
البته در اینجا باید فایل my-lib.module.ts را اندکی ویرایش کرد و ShowDataComponent را به قسمت exports نیز افزود:
@NgModule({ imports: [ CommonModule, HttpClientModule ], declarations: [MyLibComponent, ShowDataComponent], exports: [MyLibComponent, ShowDataComponent] }) export class MyLibModule { }
همچنین قسمت imports آن نیز به صورت پیشفرض خالی است. اگر نیاز است با ngIf کار کنید، باید CommonModule را در اینجا قید کنید و اگر نیاز است تبادلات HTTP وجود داشته باشد، ذکر HttpClientModule نیز ضروری است.
مرحلهی ساخت پروژه
پیش از استفادهی از این پروژهی کتابخانه، باید آنرا build کرد:
ng build my-lib
پس از اجرای این دستور، خروجی ذیل مشاهده میشود:
Building Angular Package Building entry point 'my-lib' Rendering Stylesheets Rendering Templates Compiling TypeScript sources through ngc Downleveling ESM2015 sources through tsc Bundling to FESM2015 Bundling to FESM5 Bundling to UMD Minifying UMD bundle Remap source maps Relocating source maps Copying declaration files Writing package metadata Removing scripts section in package.json as it's considered a potential security vulnerability. Built my-lib Built Angular Package! - from: D:\my-lib-test\projects\my-lib - to: D:\my-lib-test\dist\my-lib
استفادهی از کتابخانهی تولید شده
پس از پایان موفقیت آمیز مرحلهی Build، اکنون نوبت به استفادهی از این کتابخانه است. استفادهی از آن نیز همانند تمام کتابخانهها و وابستگیهای ثالثی است که تا پیش از این از آنها استفاده کردهایم. برای مثال ماژول آنرا در قسمت imports مربوط به NgModule کلاس AppModule معرفی میکنیم. برای این منظور به فایل src\app\app.module.ts مراجعه کرده و MyLibModule را به نحو ذیل اضافه میکنیم:
import { MyLibModule } from "my-lib"; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, MyLibModule ] }) export class AppModule { }
اما سؤال اینجا است که آیا این پوشه پس از build، داخل پوشهی node_modules نیز کپی شدهاست؟ پاسخ آن خیر است و برای مدیریت خودکار آن، به صورت زیر عمل شدهاست:
اگر به فایل tsconfig.json اصلی و واقع در ریشهی workspace دقت کنید، پس از اجرای دستور «ng generate library my-lib»، قسمت paths آن نیز به صورت خودکار ویرایش شدهاست:
{ "compilerOptions": { "paths": { "my-lib": [ "dist/my-lib" ] } } }
برای نمونه اگر شارهگر ماوس را بر روی my-lib قرار دهید، به درستی مسیر خوانده شدن آن، تشخیص داده میشود.
به این ترتیب مسیر این import، چه در این پروژهی محلی و چه برای کسانیکه پوشهی dist/my-lib را به صورت یک بستهی npm جدید دریافت کردهاند، یکی خواهد بود.
در ادامه اگر به فایل app.component.html مراجعه کرده و selector کامپوننت show-data را به آن اضافه کنیم:
<lib-show-data></lib-show-data>
توزیع کتابخانهی ایجاد شده برای عموم
برای اینکه این کتابخانهی تولیدی را در اختیار عموم، در سایت npm قرار دهیم، ابتدا باید کتابخانه را در حالت production build تولید و سپس آنرا publish کرد:
ng build my-lib --prod cd dist/my-lib npm publish
البته دستور آخر نیاز به ایجاد یک اکانت در سایت npm و وارد شدن به آنرا دارد. جزئیات بیشتر آن در اینجا.
بهبود SEO برنامههای Angular 2
پروژه Smart Table
Smart table is an Angularjs module to easily display data in a table
این پروژه در 12 بخش گوناگون تقسیم بندی شدهاست که هر کدام در قالب یک فایل HTML میباشد و تمامی اسکریپتهای مورد نیاز به آن افزوده شدهاست. هر بخش به صورت مجزا به شرح یک ویژگی کاربردی در angular-translate میپردازد.
ex1_basic_usage
<script src="Scripts/angular.js"></script> <script src="Scripts/angular-translate.js"></script>
angular.module('app', ['pascalprecht.translate']) .config([ '$translateProvider', function ($translateProvider) { // Adding a translation table for the English language $translateProvider.translations('en_US', { "TITLE": "How to use", "HEADER": "You can translate texts by using a filter.", "SUBHEADER": "And if you don't like filters, you can use a directive.", "HTML_KEYS": "If you don't like an empty elements, you can write a key for the translation as an inner HTML of the directive.", "DATA_TO_FILTER": "Your translations might also contain any static ({{staticValue}}) or random ({{randomValue}}) values, which are taken directly from the model.", "DATA_TO_DIRECTIVE": "And it's no matter if you use filter or directive: static is still {{staticValue}} and random is still {{randomValue}}.", "RAW_TO_FILTER": "In case you want to pass a {{type}} data to the filter, you have only to pass it as a filter parameter.", "RAW_TO_DIRECTIVE": "This trick also works for {{type}} with a small mods.", "SERVICE": "Of course, you can translate your strings directly in the js code by using a $translate service.", "SERVICE_PARAMS": "And you are still able to pass params to the texts. Static = {{staticValue}}, random = {{randomValue}}." }); // Adding a translation table for the Russian language $translateProvider.translations('ru_RU', { "TITLE": "Как пользоваться", "HEADER": "Вы можете переводить тексты при помощи фильтра.", "SUBHEADER": "А если Вам не нравятся фильтры, Вы можете воспользоваться директивой.", "HTML_KEYS": "Если вам не нравятся пустые элементы, Вы можете записать ключ для перевода в как внутренний HTML директивы.", "DATA_TO_FILTER": "Ваши переводы также могут содержать любые статичные ({{staticValue}}) или случайные ({{randomValue}}) значения, которые берутся прямо из модели.", "DATA_TO_DIRECTIVE": "И совершенно не важно используете ли Вы фильтр или директиву: статическое значение по прежнему {{staticValue}} и случайное - {{randomValue}}.", "RAW_TO_FILTER": "Если вы хотите передать \"сырые\" ({{type}}) данные фильтру, Вам всего лишь нужно передать их фильтру в качестве параметров.", "RAW_TO_DIRECTIVE": "Это также работает и для директив ({{type}}) с небольшими модификациями.", "SERVICE": "Конечно, Вы можете переводить ваши строки прямо в js коде при помощи сервиса $translate.", "SERVICE_PARAMS": "И вы все еще можете передавать параметры в тексты. Статическое значение = {{staticValue}}, случайное = {{randomValue}}." }); // Tell the module what language to use by default $translateProvider.preferredLanguage('en_US'); }])
.controller('ctrl', ['$scope', '$translate', function ($scope, $translate) { $scope.tlData = { staticValue: 42, randomValue: Math.floor(Math.random() * 1000) }; $scope.jsTrSimple = $translate.instant('SERVICE'); $scope.jsTrParams = $translate.instant('SERVICE_PARAMS', $scope.tlData); $scope.setLang = function (langKey) { // You can change the language during runtime $translate.use(langKey); // A data generated by the script have to be regenerated $scope.jsTrSimple = $translate.instant('SERVICE'); $scope.jsTrParams = $translate.instant('SERVICE_PARAMS', $scope.tlData); }; }]);
<p> <a href="#" ng-click="setLang('en_US')">English</a> | <a href="#" ng-click="setLang('ru_RU')">Русский</a> </p> <!-- Translation by a filter --> <h1>{{'HEADER' | translate}}</h1> <!-- Translation by a directive --> <h2 translate="SUBHEADER">Subheader</h2> <!-- Using inner HTML as a key for translation --> <p translate>HTML_KEYS</p> <hr> <!-- Passing a data object to the translation by the filter --> <p>{{'DATA_TO_FILTER' | translate: tlData}}</p> <!-- Passing a data object to the translation by the directive --> <p translate="DATA_TO_DIRECTIVE" translate-values="{{tlData}}"></p> <hr> <!-- Passing a raw data to the filter --> <p>{{'RAW_TO_FILTER' | translate:'{ type: "raw" }' }}</p> <!-- Passing a raw data to the filter --> <p translate="RAW_TO_DIRECTIVE" translate-values="{ type: 'directives' }"></p> <hr> <!-- Using a $translate service --> <p>{{jsTrSimple}}</p> <!-- Passing a data to the $translate service --> <p>{{jsTrParams}}</p>
ex2_remember_language_cookies
<script src="Scripts/angular-cookies.js"></script> <script src="Scripts/angular-translate-storage-cookie.js"></script>
// Tell the module to store the language in the cookie $translateProvider.useCookieStorage();
ex3_remember_language_local_storage
این مثال همانند مثال قبل رفتار میکند، با این تفاوت که به جای اینکه کلید زبان کنونی را درون کوکی ذخیره کند، آن را درون Local Storage با نام NG_TRANSLATE_LANG_KEY قرار میدهد. برای اجرا کافیست اسکریپتها و تکه کد زیر را با موارد مثال قبل جایگزین کنید.
<script src="Scripts/angular-translate-storage-local.js"></script> // Tell the module to store the language in the local storage $translateProvider.useLocalStorage();
مثال های ex4_set_a_storage_key و ex5_set_a_storage_prefix نام کلیدی که برای ذخیره سازی زبان کنونی در کوکی یا Local Storage قرار میگیرد را تغییر میدهد که به دلیل سادگی از شرح آن میگذریم.
ex6_namespace_support
translate table در angular-translate قابلیت مفید namespacing را نیز داراست. این قابلیت به ما کمک میکند که جهت کپسوله کردن بخشهای مختلف، ترجمه آنها را با namespaceهای خاص خود نمایش دهیم. به مثال زیر توجه کنید:
$translateProvider.translations('en_US', { "TITLE": "How to use namespaces", "ns1": { "HEADER": "A translations table supports namespaces.", "SUBHEADER": "So you can to structurize your translation table well." }, "ns2": { "HEADER": "Do you want to have a structured translations table?", "SUBHEADER": "You can to use namespaces now." } });
همانطور که توجه میکنید بخش ns1 خود شامل زیر مجموعههایی است و ns2 نیز به همین صورت. هر کدام دارای کلید HEADER و SUBHEADER میباشند. فرض کنید هر کدام از این بخشها میخواهند اطلاعات درون یک section را نمایش دهند. حال به نحوهی فراخوانی این translate tableها دقت کنید:
<!-- section 1: Translate Table Called by ns1 namespace --> <h1 translate>ns1.HEADER</h1> <h2 translate>ns1.SUBHEADER</h2> <!-- section 2: Translate Table Called by ns2 namespace --> <h1 translate>ns2.HEADER</h1> <h2 translate>ns2.SUBHEADER</h2>
به همین سادگی میتوان تمامی بخشها را با namespaceهای مختلف در translate table قرار داد.
در بخش بعدی (پایانی) شش قابلیت دیگر angular translate که شامل فراخوانی translate table از یک فایل JSON، فراخوانی فایلهای translate table به صورت lazy load و تغییر زبان بخشی از صفحه به صورت پویا هستند، بررسی خواهند شد.
فایل پروژه: AngularJs-Translate-BestPractices.zip
هدف: استفاده از کتابخانهی jsSHA
میخواهیم در یک برنامهی AngularJS 2.0، از کتابخانهی jsSHA استفاده کرده و هش SHA512 یک رشته را محاسبه کنیم.
تامین پیشنیازهای اولیه
میتوان فایلهای این کتابخانه را مستقیما از GitHub دریافت و به پروژه اضافه کرد. اما بهتر است اینکار را توسط npm مدیریت کنیم. به همین جهت فایل package.json آنرا گشوده و سپس مدخل متناظری را به آن اضافه کنید:
"dependencies": { // ... "jssha": "^2.1.0", // ... },
بارگذاری فایلهای کتابخانه به صورت پویا
یک روش استفاده از این کتابخانه یا هر کتابخانهی جاوا اسکریپتی، افزودن مدخل تعریف آن به صفحهی index.html است:
<script src="node_modules/jssha/src/sha512.js"></script>
// map tells the System loader where to look for things var map = { // ... 'jssha': 'node_modules/jssha/src' }; // packages tells the System loader how to load when no filename and/or no extension var packages = { // ... 'jssha': { main: 'sha512.js', defaultExtension: 'js' } };
به این ترتیب هر زمانیکه کار import این کتابخانه صورت گیرد، بارگذاری پویای آن انجام خواهد شد. به علاوه ابزارهای بسته بندی و deploy پروژه هم این فایل را پردازش کرده و به صورت خودکار، کار bundling، فشرده سازی و یکی سازی اسکریپتها را انجام میدهند.
استفاده از jsSHA به صورت untyped
پس از دریافت بستههای این کتابخانه و مشخص سازی نحوهی بارگذاری پویای آن، اکنون نوبت به استفادهی از آن است. در اینجا منظور از untyped این است که فرض کنیم برای این کتابخانه، فایلهای typings مخصوص TypeScript وجود ندارند و پس از جستجوی در مخزن کد https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped نتوانستهایم معادلی را برای آن پیدا کنیم. بنابراین فایل جدید untyped-sha.component.ts را با محتوای ذیل به پروژه اضافه کنید:
import { Component, OnInit } from '@angular/core'; var jsSHA = require("jssha"); // ==> loads `sha512.js` file dynamically using `systemjs.config.js` file definitions //declare var jsSHA: any; // ==> this requires adding <script src="node_modules/jssha/src/sha512.js"></script> to the first page manually. @Component({ templateUrl: 'app/using-third-party-libraries/untyped-sha.component.html' }) export class UnTypedShaComponent implements OnInit { hash: String; ngOnInit(): void { let shaObj = new jsSHA("SHA-512", "TEXT"); shaObj.update("This is a test"); this.hash = shaObj.getHash("HEX"); } }
<h1>SHA-512 Hash / UnTyped</h1> <p>String: This is a test</p> <p>HEX: {{hash}}</p>
هر زمانیکه فایلهای typing یک کتابخانهی جاوا اسکریپتی در دسترس نبودند، فقط کافی است از روش declare var jsSHA: any استفاده کنید. در اینجا any به همان حالت استاندارد و بینوع جاوا اسکریپت اشاره میکند. در این حالت برنامه بدون مشکل کامپایل خواهد شد؛ اما از تمام مزایای TypeScript مانند بررسی نوعها و همچنین intellisense محروم میشویم.
در این مثال در hook ویژهای به نام OnInit، کار ساخت شیء SHA را انجام داده و سپس هش عبارت This is a test محاسبه شده و به خاصیت عمومی hash انتساب داده میشود. سپس این خاصیت عمومی، در قالب این کامپوننت از طریق روش interpolation نمایش داده شدهاست.
دو نکتهی مهم
الف) اگر از روش declare var jsSHA: any استفاده کردید، کار بارگذاری فایل sha512.js به صورت خودکار رخ نخواهد داد؛ چون ماژولی را import نمیکند. بنابراین تعاریف systemjs.config.js ندید گرفته خواهد شد. در این حالت باید از همان روش متداول افزودن تگ script این کتابخانه به فایل index.html استفاده کرد.
ب) برای بارگذاری پویای کتابخانهی jsSHA بر اساس تعاریف فایل systemjs.config.js از متد require کمک بگیرید:
var jsSHA = require("jssha");
استفاده از jsSHA به صورت typed
کتابخانهی jsSHA در مخزن کد https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/tree/master/jssha دارای فایل d.ts. مخصوص خود است. برای نصب آن از یکی از دو روش ذیل استفاده کنید:
الف) نصب دستی فایلهای typings
npm install -g typings typings install jssha --save --ambient
ب) تکمیل فایل typings.ts
{ "ambientDependencies": { // ... "jssha": "registry:dt/jssha#2.1.0+20160317120654" } }
پس از نصب فایلهای typings این پروژه، به فایل main.ts مراجعه کرده و مدخل ذیل را به ابتدای آن اضافه کنید:
/// <reference path="../typings/browser/ambient/jssha/index.d.ts" />
در ادامه فایل جدید typed-sha.component.ts را با محتوای ذیل به پروژه اضافه کنید:
import { Component, OnInit } from '@angular/core'; //import { jsSHA } from "jssha"; import * as jsSHA from "jssha"; // ===> var jsSHA = require("jssha"); // ===> loads `sha512.js` file dynamically using `systemjs.config.js` file definitions @Component({ templateUrl: 'app/using-third-party-libraries/typed-sha.component.html' }) export class TypedShaComponent implements OnInit{ hash: String; ngOnInit(): void { let shaObj = new jsSHA("SHA-512", "TEXT"); shaObj.update("This is a test"); this.hash = shaObj.getHash("HEX"); } }
در اینجا تنها نکتهی مهم و جدید نسبت به روش قبل (استفاده از jsSHA به صورت untyped)، روش import این کتابخانه است. روش "import * as jsSHA from "jssha به عبارت var jsSHA = require("jssha") ترجمه میشود که در نهایت سبب بارگذاری خودکار فایلهای jssha بر اساس تعاریف مداخل آن در فایل systemjs.config.js میگردد.
کدهای کامل این پروژه را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
پیشنیازها
- مطالعهی سری کار با Angular CLI خصوصا قسمت نصب و قسمت ساخت برنامههای آن، پیش از مطالعهی این مطلب ضروری است.
- همچنین فرض بر این است که سری ASP.NET Core را نیز یکبار مرور کردهاید و با نحوهی برپایی یک برنامهی MVC آن و ارائهی فایلهای استاتیک توسط یک پروژهی ASP.NET Core آشنایی دارید.
ایجاد یک پروژهی جدید ASP.NET Core در VS 2017
در ابتدا یک پروژهی خالی ASP.NET Core را در VS 2017 ایجاد خواهیم کرد. برای این منظور:
- ابتدا از طریق منوی File -> New -> Project (Ctrl+Shift+N) گزینهی ایجاد یک ASP.NET Core Web application را انتخاب کنید.
- در صفحهی بعدی آن هم گزینهی «empty template» را انتخاب نمائید.
تنظیمات یک برنامهی ASP.NET Core خالی برای اجرای یک برنامهی Angular CLI
برای اجرای یک برنامهی مبتنی بر Angular CLI، نیاز است بر روی فایل csproj برنامهی ASP.NET Core کلیک راست کرده و گزینهی Edit آنرا انتخاب کنید.
سپس محتوای این فایل را به نحو ذیل تکمیل نمائید:
الف) درخواست عدم کامپایل فایلهای TypeScript
<PropertyGroup> <TargetFramework>netcoreapp1.1</TargetFramework> <TypeScriptCompileBlocked>true</TypeScriptCompileBlocked> </PropertyGroup>
ب) مشخص کردن پوشههایی که باید الحاق و یا حذف شوند
<ItemGroup> <Folder Include="Controllers\" /> <Folder Include="wwwroot\" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <Compile Remove="node_modules\**" /> <Content Remove="node_modules\**" /> <EmbeddedResource Remove="node_modules\**" /> <None Remove="node_modules\**" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <Compile Remove="src\**" /> <Content Remove="src\**" /> <EmbeddedResource Remove="src\**" /> </ItemGroup>
سپس دو پوشهی node_modules و src واقع در ریشهی پروژه را نیز به طور کامل از سیستم ساخت و توزیع VS 2017 حذف کردهایم. پوشهی node_modules وابستگیهای Angular را به همراه دارد و src همان پوشهی برنامهی Angular ما خواهد بود.
ج) افزودن وابستگیهای سمت سرور مورد نیاز
<ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore" Version="1.1.1" /> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Mvc" Version="1.1.2" /> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.StaticFiles" Version="1.1.1" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.DotNet.Watcher.Tools" Version="1.0.0" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <!-- extends watching group to include *.js files --> <Watch Include="**\*.js" Exclude="node_modules\**\*;**\*.js.map;obj\**\*;bin\**\*" /> </ItemGroup>
در اینجا Watcher.Tools هم به همراه تنظیمات آن اضافه شدهاند که در ادامهی بحث به آن اشاره خواهد شد.
افزودن یک کنترلر Web API جدید
با توجه به اینکه دیگر در اینجا قرار نیست با فایلهای cshtml و razor کار کنیم، کنترلرهای ما نیز از نوع Web API خواهند بود. البته در ASP.NET Core، کنترلرهای معمولی آن، توانایی ارائهی Web API و همچنین فایلهای Razor را دارند و از این لحاظ تفاوتی بین این دو نیست و یکپارچگی کاملی صورت گرفتهاست.
using System.Collections.Generic; using Microsoft.AspNetCore.Mvc; namespace ASPNETCoreIntegrationWithAngularCLI.Controllers { [Route("api/[controller]")] public class ValuesController : Controller { // GET: api/values [HttpGet] [ResponseCache(NoStore = true, Location = ResponseCacheLocation.None)] public IEnumerable<string> Get() { return new string[] { "Hello", "DNT" }; } } }
تنظیمات فایل آغازین یک برنامهی ASP.NET Core جهت ارائهی برنامههای Angular
در ادامه به فایل Startup.cs برنامهی خالی جاری، مراجعه کرده و آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
using System; using System.IO; using Microsoft.AspNetCore.Builder; using Microsoft.AspNetCore.Hosting; using Microsoft.Extensions.DependencyInjection; using Microsoft.Extensions.Logging; namespace ASPNETCoreIntegrationWithAngularCLI { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc(); } public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory) { loggerFactory.AddConsole(); if (env.IsDevelopment()) { app.UseDeveloperExceptionPage(); } app.Use(async (context, next) => { await next(); if (context.Response.StatusCode == 404 && !Path.HasExtension(context.Request.Path.Value) && !context.Request.Path.Value.StartsWith("/api/", StringComparison.OrdinalIgnoreCase)) { context.Request.Path = "/index.html"; await next(); } }); app.UseMvcWithDefaultRoute(); app.UseDefaultFiles(); app.UseStaticFiles(); } } }
در قسمت app.Use آن، تنظیمات URL Rewriting مورد نیاز جهت کار با مسیریابی برنامههای Angular را مشاهده میکنید. برای نمونه اگر کاربری در ابتدای کار آدرس /products را درخواست کند، این درخواست به سمت سرور ارسال میشود و چون چنین صفحهای در سمت سرور وجود ندارد، خطای 404 بازگشت داده میشود و کار به پردازش برنامهی Angular نخواهد رسید. اینجا است که تنظیم میانافزار فوق، کار مدیریت خروجیهای 404 را بر عهده گرفته و کاربر را به فایل index.html برنامهی تک صفحهای وب، هدایت میکند. به علاوه در اینجا اگر درخواست وارد شده، دارای پسوند باشد (یک فایل باشد) و یا با api/ شروع شود (اشاره کنندهی به کنترلرهای Web API برنامه)، از این پردازش و هدایت به صفحهی index.html معاف خواهد شد.
ایجاد ساختار اولیهی برنامهی Angular CLI در داخل پروژهی جاری
اکنون از طریق خط فرمان به پوشهی ریشهی برنامهی ASP.NET Core، جائیکه فایل Startup.cs قرار دارد، وارد شده و دستور ذیل را اجرا کنید:
>ng new ClientApp --routing --skip-install --skip-git --skip-commit
پس از تولید ساختار برنامهی Angular CLI، به پوشهی آن وارد شده و تمام فایلهای آن را Cut کنید. سپس به پوشهی ریشهی برنامهی ASP.NET Core جاری، وارد شده و این فایلها را در آنجا paste نمائید. به این ترتیب به حداکثر سازگاری ساختار پروژههای Angular CLI و VS 2017 خواهیم رسید. زیرا اکثر فایلهای تنظیمات آنرا میشناسد و قابلیت پردازش آنها را دارد.
پس از این cut/paste، پوشهی خالی ClientApp را نیز حذف کنید.
تنظیم محل خروجی نهایی Angular CLI به پوشهی wwwroot
برای اینکه سیستم Build پروژهی Angular CLI جاری، خروجی خود را در پوشهی wwwroot قرار دهد، تنها کافی است فایل .angular-cli.json را گشوده و outDir آنرا به wwwroot تنظیم کنیم:
"apps": [ { "root": "src", "outDir": "wwwroot",
فراخوانی کنترلر Web API برنامه در برنامهی Angular CLI
در ادامه صرفا جهت آزمایش برنامه، فایل src\app\app.component.ts را گشوده و به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { Component, OnInit } from '@angular/core'; import { Http } from '@angular/http'; @Component({ selector: 'app-root', templateUrl: './app.component.html', styleUrls: ['./app.component.css'] }) export class AppComponent implements OnInit { constructor(private _httpService: Http) { } apiValues: string[] = []; ngOnInit() { this._httpService.get('/api/values').subscribe(values => { this.apiValues = values.json() as string[]; }); } }
سپس این آرایه را در فایل قالب این کامپوننت (src\app\app.component.html) استفاده خواهیم کرد:
<h1>Application says:</h1> <ul *ngFor="let value of apiValues"> <li>{{value}}</li> </ul> <router-outlet></router-outlet>
نصب وابستگیهای برنامهی Angular CLI
در ابتدای ایجاد پوشهی ClientApp، از پرچم skip-install استفاده شد، تا صرفا ساختار پروژه، جهت cut/paste آن با سرعت هر چه تمامتر، ایجاد شود. اکنون برای نصب وابستگیهای آن یا میتوان در solution explorer به گره dependencies مراجعه کرده و npm را انتخاب کرد. در ادامه با کلیک راست بر روی آن، گزینهی restore packages ظاهر میشود. و یا میتوان به روش متداول این نوع پروژهها، از طریق خط فرمان به پوشهی ریشهی پروژه وارد شد و دستور npm install را صادر کرد. بهتر است اینکار را از طریق خط فرمان انجام دهید تا مطمئن شوید که از آخرین نگارشهای این ابزار که بر روی سیستم نصب شدهاست، استفاده میکنید.
روش اول اجرای برنامههای مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI
تا اینجا اگر برنامه را از طریق VS 2017 اجرا کنید، خروجی را مشاهده نخواهید کرد. چون هنوز فایل index.html آن تولید نشدهاست.
بنابراین روش اول اجرای این نوع برنامهها، شامل مراحل ذیل است:
الف) ساخت پروژهی Angular CLI در حالت watch
> ng build --watch
ب) اجرای برنامه از طریق ویژوال استودیو
اکنون که کار ایجاد محتوای پوشهی wwwroot برنامه انجام شدهاست، میتوان برنامه را از طریق VS 2017 به روش متداولی اجرا کرد:
یک نکته: میتوان قسمت الف را تبدیل به یک Post Build Event هم کرد. برای این منظور باید فایل csproj را به نحو ذیل تکمیل کرد:
<Target Name="AngularBuild" AfterTargets="Build"> <Exec Command="ng build" /> </Target>
تنها مشکل روش Post Build Event، کند بودن آن است. زمانیکه از روش ng build --watch به صورت مستقل استفاده میشود، برای بار اول اجرا، اندکی زمان خواهد برد؛ اما اعمال تغییرات بعدی به آن بسیار سریع هستند. چون صرفا نیاز دارد این تغییرات اندک و تدریجی را کامپایل کند و نه کامپایل کل پروژه را از ابتدا.
روش دوم اجرای برنامههای مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI
روش دومی که در اینجا بررسی خواهد شد، مستقل است از قسمت «ب» روش اول که توضیح داده شد. برنامههای NET Core. نیز به همراه CLI خاص خودشان هستند و نیازی نیست تا حتما از VS 2017 برای اجرای آنها استفاده کرد. به همین جهت وابستگی Microsoft.DotNet.Watcher.Tools را نیز در ابتدای کار به وابستگیهای برنامه اضافه کردیم.
الف) در ادامه، VS 2017 را به طور کامل ببندید؛ چون نیازی به آن نیست. سپس دستور ذیل را در خط فرمان، در ریشهی پروژه، صادر کنید:
> dotnet watch run
>dotnet watch run [90mwatch : [39mStarted Hosting environment: Production Now listening on: http://localhost:5000 Application started. Press Ctrl+C to shut down.
ب) در اینجا چون برنامه بر روی پورت 5000 ارائه شدهاست، بهتر است دستور ng serve -o را صادر کرد تا بتوان به نحو سادهتری از سرور وب ASP.NET Core استفاده نمود. در این حالت برنامهی Angular CLI بر روی پورت 4200 ارائه شده و بلافاصله در مرورگر نیز نمایش داده میشود.
مشکل! سرور وب ما بر روی پورت 5000 است و سرور آزمایشی Angular CLI بر روی پورت 4200. اکنون برنامهی Angular ما، یک چنین درخواستهایی را به سمت سرور، جهت دریافت اطلاعات ارسال میکند: localhost:4200/api
برای رفع این مشکل میتوان فایلی را به نام proxy.config.json با محتویات ذیل ایجاد کرد:
{ "/api": { "target": "http://localhost:5000", "secure": false } }
>ng serve --proxy-config proxy.config.json -o
مزیت این روش، به روز رسانی خودکار مرورگر با انجام هر تغییری در کدهای قسمت Angular برنامه است.
نکته 1: بدیهی است میتوان قسمت «ب» روش دوم را با قسمت «الف» روش اول نیز جایگزین کرد (ساخت پروژهی Angular CLI در حالت watch). اینبار گشودن مرورگر بر روی پورت 5000 (و یا آدرس http://localhost:5000) را باید به صورت دستی انجام دهید. همچنین هربار تغییر در کدهای Angular، سبب refresh خودکار مرورگر نیز نمیشود که آنرا نیز باید خودتان به صورت دستی انجام دهید (کلیک بر روی دکمهی refresh پس از هر بار پایان کار ng build).
نکته 2: میتوان قسمت «الف» روش دوم را حذف کرد (حذف dotnet run در حالت watch). یعنی میخواهیم هنوز هم ویژوال استودیو کار آغاز IIS Express را انجام دهد. به علاوه میخواهیم برنامه را توسط ng serve مشاهده کنیم (با همان پارامترهای قسمت «ب» روش دوم). در این حالت تنها موردی را که باید تغییر دهید، پورتی است که برای IIS Express تنظیم شدهاست. عدد این پورت را میتوان در فایل Properties\launchSettings.json مشاهده کرد و سپس به تنظیمات فایل proxy.config.json اعمال نمود.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: ASPNETCoreIntegrationWithAngularCLI.zip
به همراه این کدها تعدادی فایل bat نیز وجود دارند که جهت ساده سازی عملیات یاد شدهی در این مطلب، میتوان از آنها استفاده کرد:
- فایل restore.bat کار بازیابی و نصب وابستگیهای پروژهی دات نتی و همچنین Angular CLI را انجام میدهد.
- دو فایل ng-build-dev.bat و ng-build-prod.bat بیانگر قسمت «الف» روش اول هستند. فایل dev مخصوص حالت توسعه است و فایل prod مخصوص ارائهی نهایی.
- دو فایل dotnet_run.bat و ng-serve-proxy.bat خلاصه کنندهی قسمتهای «الف» و «ب» روش دوم هستند.
منابع و مآخذ مرتبط با کتابخانهی Angular Material
در اینجا مآخذ اصلی کار با این کتابخانه را ملاحظه میکنید که شامل اصول طراحی متریال و مخازن اصلی توسعهی آن میباشند:
Material Design Specification
- https://material.io/design
Angular Material
- https://material.angular.io
- https://github.com/angular/material2
مفاهیم پایهی طراحی متریال
چرا «زیبایی» رابط کاربری مهم است؟
در ابتدای معرفی کتابخانهی Angular Material عنوان شد که این مجموعه به همراه تعدادی کامپوننت «زیبا» است. بنابراین این سؤال مطرح میشود که چرا و یا تا چه اندازه «زیبایی» رابط کاربری اهمیت دارد؟ مهمترین دلیل آن بهبود تجربهی کاربری است. بر اساس تحقیقاتی که بر روی کاربران بسیاری صورت گرفتهاست، مشخص شدهاست کاربران، با رابطهای کاربری زیبا نتایج بهتری را از لحاظ کاهش زمان اتمام کار و تعداد خطاهای مرتبط دریافت میکنند.
اما ... طراحی برنامههای زیبا مشکل است. به همین جهت استفاده از کتابخانههای غنی مانند طراحی متریال که این امر را سهولت میبخشند، ضروری است. طراحی متریال یک زبان کامل طراحی برنامههای زیبا است. توسط گوگل طراحی شدهاست و دو هدف اصلی را دنبال میکند:
- وفاداری به اصول کلاسیک طراحی رابط کاربری
- ارائهی تجربهی کاربری یکدست و هماهنگ، در بین وسایل و اندازههای صفحات نمایشی مختلف
اصول پایهی طراحی متریال نیز شامل موارد زیر است:
- «متریال» یک متافور است و بر اساس مطالعهی نحوهی کار با کاغذ، مرکب و ارتباط بین اشیاء در دنیای واقعی پدید آمدهاست.
- اشیاء در دنیای واقعی دارای ارتباطهای ابعادی و حجمی هستند. برای مثال دو برگهی کاغذ یک فضا را اشغال نمیکنند. طراحی متریال برای نمایش این ارتباط سه بعدی بین اشیاء، از نور و سایه استفاده میکند.
- در دنیای واقعی، اشیاء از درون یکدیگر رد نمیشوند. این مورد در طراحی متریال نیز صادق است.
- طراحی متریال به همراه جعبهی رنگ مخصوص و بکارگیری فضاهای خالی و عناوین درشت بسیار مشخص، واضح و عمدی است.
- طراحی متریال به همراه حرکت و پویانمایی، جهت ارائهی مفاهیم مختلف به کاربر، جهت درک بهتر او از برنامه است.
برپایی پیشنیازهای ابتدایی کار با Angular Material
پیش از ادامهی بحث فرض بر این است که آخرین نگارش Angular CLI را نصب کردهاید و اگر پیشتر آنرا نصب کردهاید، یکبار دستور ذیل را اجرا کنید تا تمام وابستگیهای سراسری نصب شدهی در سیستم به صورت خودکار به روز رسانی شوند:
npm update -g
ng new MaterialAngularClient --routing
cd MaterialAngularClient ng serve -o
افزودن کتابخانهی Angular Material به برنامه
در طول این سری از سایت https://material.angular.io زیاد استفاده خواهیم کرد. همواره به روزترین روش افزودن کتابخانهی Angular Material به یک برنامهی موجود را در آدرس https://material.angular.io/guide/getting-started میتوانید مشاهده کنید که خلاصهی آن به صورت زیر است:
البته در Angular 6 روش تفصیلی نصب فوق که شامل 6 مرحلهاست، به صورت زیر هم خلاصه شدهاست:
ng add @angular/material
npm install --save @angular/material @angular/cdk npm install --save @angular/animations npm install --save hammerjs
- همانطور که عنوان شد، طراحی متریال مبتنی بر حرکت و پویانمایی است. به همین جهت تعدادی از کامپوننتهای آن نیاز به بستهی angular/animations را دارند که توسط دستور دوم نصب میشود.
- دستور سوم نیز کامپوننتهای slide و slider را پشتیبانی میکند (Gesture Support). البته پس نصب این وابستگی، نیاز است به فایل src/main.ts مراجعه کرده و یک سطر زیر را نیز افزود:
import "hammerjs";
import { BrowserAnimationsModule } from "@angular/platform-browser/animations"; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, BrowserAnimationsModule, AppRoutingModule ] }) export class AppModule { }
مدیریت بهتر import کامپوننتهای Angular Material
در ادامه به ازای هر کامپوننت Angular Material باید ماژول آنرا به لیست imports افزود که پس از مدتی به یک فایل app.module.ts بسیار شلوغ خواهیم رسید. برای مدیریت بهتر این فایل، از روش مطرح شدهی در مطلب «سازماندهی برنامههای Angular» استفاده خواهیم کرد.
به همین جهت دو پوشهی core و shared را درون پوشهی src/app ایجاد میکنیم:
محتویات فایل src\app\core\core.module.ts به صورت زیر است:
import { CommonModule } from "@angular/common"; import { NgModule, Optional, SkipSelf } from "@angular/core"; import { RouterModule } from "@angular/router"; @NgModule({ imports: [CommonModule, RouterModule], exports: [ // components that are used in app.component.ts will be listed here. ], declarations: [ // components that are used in app.component.ts will be listed here. ], providers: [ /* ``No`` global singleton services of the whole app should be listed here anymore! Since they'll be already provided in AppModule using the `tree-shakable providers` of Angular 6.x+ (providedIn: 'root'). This new feature allows cleaning up the providers section from the CoreModule. But if you want to provide something with an InjectionToken other that its class, you still have to use this section. */ ] }) export class CoreModule { constructor(@Optional() @SkipSelf() core: CoreModule) { if (core) { throw new Error("CoreModule should be imported ONLY in AppModule."); } } }
محتویات فایل src\app\shared\shared.module.ts نیز به صورت زیر است:
import { CommonModule } from "@angular/common"; import { HttpClientModule } from "@angular/common/http"; import { ModuleWithProviders, NgModule } from "@angular/core"; import { FormsModule } from "@angular/forms"; @NgModule({ imports: [ CommonModule, FormsModule, HttpClientModule ], entryComponents: [ // All components about to be loaded "dynamically" need to be declared in the entryComponents section. ], declarations: [ // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here. ], exports: [ // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here. CommonModule, FormsModule, HttpClientModule, ] /* No providers here! Since they’ll be already provided in AppModule. */ }) export class SharedModule { static forRoot(): ModuleWithProviders { // Forcing the whole app to use the returned providers from the AppModule only. return { ngModule: SharedModule, providers: [ /* All of your services here. It will hold the services needed by `itself`. */] }; } }
import { CoreModule } from "./core/core.module"; import { SharedModule } from "./shared/shared.module"; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, BrowserAnimationsModule, CoreModule, SharedModule.forRoot(), AppRoutingModule ] }) export class AppModule { }
import { CdkTableModule } from "@angular/cdk/table"; import { NgModule } from "@angular/core"; import { MatAutocompleteModule, MatButtonModule, MatButtonToggleModule, MatCardModule, MatCheckboxModule, MatChipsModule, MatDatepickerModule, MatDialogModule, MatExpansionModule, MatFormFieldModule, MatGridListModule, MatIconModule, MatInputModule, MatListModule, MatMenuModule, MatNativeDateModule, MatPaginatorModule, MatProgressBarModule, MatProgressSpinnerModule, MatRadioModule, MatRippleModule, MatSelectModule, MatSidenavModule, MatSliderModule, MatSlideToggleModule, MatSnackBarModule, MatSortModule, MatStepperModule, MatTableModule, MatTabsModule, MatToolbarModule, MatTooltipModule, } from "@angular/material"; @NgModule({ imports: [ MatAutocompleteModule, MatButtonModule, MatButtonToggleModule, MatCardModule, MatCheckboxModule, MatChipsModule, MatDatepickerModule, MatDialogModule, MatExpansionModule, MatFormFieldModule, MatGridListModule, MatIconModule, MatInputModule, MatListModule, MatMenuModule, MatNativeDateModule, MatPaginatorModule, MatProgressBarModule, MatProgressSpinnerModule, MatRadioModule, MatRippleModule, MatSelectModule, MatSidenavModule, MatSliderModule, MatSlideToggleModule, MatSnackBarModule, MatStepperModule, MatSortModule, MatTableModule, MatTabsModule, MatToolbarModule, MatTooltipModule, CdkTableModule ], exports: [ MatAutocompleteModule, MatButtonModule, MatButtonToggleModule, MatCardModule, MatCheckboxModule, MatChipsModule, MatDatepickerModule, MatDialogModule, MatExpansionModule, MatGridListModule, MatIconModule, MatInputModule, MatListModule, MatMenuModule, MatNativeDateModule, MatPaginatorModule, MatProgressBarModule, MatProgressSpinnerModule, MatRadioModule, MatRippleModule, MatSelectModule, MatSidenavModule, MatSliderModule, MatSlideToggleModule, MatSnackBarModule, MatStepperModule, MatSortModule, MatTableModule, MatTabsModule, MatToolbarModule, MatTooltipModule, CdkTableModule ] }) export class MaterialModule { }
سپس MaterialModule را نیز به قسمتهای imports و exports فایل src\app\shared\shared.module.ts اضافه خواهیم کرد:
import { MaterialModule } from "./material.module"; @NgModule({ imports: [ CommonModule, FormsModule, HttpClientModule, MaterialModule ], exports: [ // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here. CommonModule, FormsModule, HttpClientModule, MaterialModule ] }) export class SharedModule { }
تا اینجا جهت اطمینان از اجرای برنامه، دستور ng serve -o را از ابتدا اجرا کنید.
افزودن چند کامپوننت مقدماتی متریال به برنامه
بهترین روش کار با این مجموعه، بررسی مستندات آن در سایت https://material.angular.io/components است. برای مثال برای افزودن دکمه، به مستندات آن مراجعه کرده و بر روی دکمهی view source کلیک میکنیم:
سپس کدهای قسمت HTML آنرا به برنامه و فایل app.component.html اضافه خواهیم کرد:
<button mat-button>Click me!</button>
<mat-checkbox>Check me!</mat-checkbox>
البته شکل ظاهری آنها تا اینجا آنچنان مطلوب نیست. برای رفع این مشکل، نیاز است یک قالب را به این کنترلها و کامپوننتها اعمال کرد. به همین جهت فایل styles.css واقع در ریشهی برنامه را گشوده و قالب پیشفرض متریال را به آن اضافه میکنیم:
@import "~@angular/material/prebuilt-themes/indigo-pink.css";
پس از اعمال قالب، اکنون است که شکل ظاهری کنترلهای آن بسیار بهتر شدهاند و همچنین کار با آنها به همراه پویانمایی نیز شدهاست:
افزودن آیکنهای متریال به برنامه
مرحلهی آخر این تنظیمات، افزودن آیکنهای متریال به برنامهاست. برای این منظور فایل src\index.html را گشوده و یک سطر ذیل را به head اضافه کنید:
<link href="https://fonts.googleapis.com/icon?family=Material+Icons" rel="stylesheet">
<button mat-button> <mat-icon>face</mat-icon> Click me! </button> <mat-checkbox>Check me!</mat-checkbox>
لیست کامل این آیکنها را به همراه توضیحات تکمیلی آنها، در آدرس ذیل میتوانید ملاحظه کنید:
http://google.github.io/material-design-icons
البته چون ما نمیخواهیم این آیکنها را از وب بارگذاری کنیم، برای نصب محلی آنها ابتدا دستور زیر را در ریشهی پروژه صادر کنید:
npm install material-design-icons --save
همانطور که مشاهده میکنید، برای استفادهی از این فایلهای آیکن فونت محلی، تنها کافی است فایل material-icons.css را به برنامه معرفی کنیم. برای این منظور فایل angular.json را گشوده و قسمت styles آنرا به صورت زیر تکمیل میکنیم:
"styles": [ "node_modules/material-design-icons/iconfont/material-icons.css", "src/styles.css" ],
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-01.zip
برای اجرای آن نیز ابتدا فایل restore.bat و سپس فایل ng-serve.bat را اجرا کنید.
کتابخانه angular-gauge
angular-gauge is a highly customizable gauge directive for Angular JS apps and dashboards. It provides multitude of options to customize as per your needs. Demo
npm install angularjs-gauge
bower install angularjs-gauge