اردلان شاه قلی اردلان شاه قلی
مطالب
آموزش MDX Query - قسمت چهارم –آشنایی با AdventureWorksDW2008R2 و آشنایی با محیط BIMS

در این قسمت تلاش می‌کنم در خصوص محیط BIMS (Business Intelligence Management Studio)  و همچنین AdventureWorksDW2008R2 توضیحاتی را ارائه کنم. در ابتدا در خصوص طراحی انجام شده در Data Warehouse  مربوط به پایگاه داده‌ی Adventure Works 2008 توضیحاتی ارایه می‌گردد.

شاید بهترین کار در خصوص آشنایی با یک پایگاه داده نگاه کردن به دیاگرام کلی آن پایگاه داده باشد. بنابر این در ابتدا می‌بایست یک دیاگرام از پایگاه داده‌ی AdventureWorksDW2008R2 بسازیم (این کار را در SQL Server Management Studio انجام می‌دهیم) . قبل از ساخت دیاگرام می‌بایست کاربر Sa را به عنوان Owner پایگاه داده معرفی کنیم.

برای این منظور ابتدا Properties پایگاه داده‌ی AdventureWorksDW2008R2  را گرفته و به قسمت Files رفته و با انتخاب دکمه‌ی ... در مقابل Owner و جستجوی کاربر Sa ، اقدام به مشخص کردن مالک پایگاه داده می‌کنیم. و سپس دکمه‌ی Ok را می‌زنیم.  

مطابق شکل زیر 


سپس یک دیاگرام کلی از پایگاه داده تولید می‌کنیم. مانند شکل زیر 


با یک نگاه اجمالی مشخص می‌گردد که نام تمامی جداول پایگاه داده‌ی DW یا با کلمه‌ی Dim یا با کلمه‌ی Fact شروع شده‌اند. 

همان طور که در مقاله‌ی شماره‌ی یک نیز عنوان شد، چندین روش طراحی DW وجود دارد :

1. ستاره ای

2. دانه برفی

3. کهکشانی

دقت داشته باشید که جداول Fact دارای فیلد‌های عددی نیز می‌باشد که توسط مراحل ETL پر شده‌اند و جداول Dimension دارای ابعادی هستند که به شاخص‌های موجود در یک جدول Fact معنا می‌دهند. به عبارت دیگر شاخص میزان فروش اینترنتی، یک Measure می‌باشد. اما با ارایه دو دایمنشن، به یک واکشی، عملا ما یک Measure داریم که بر اساس آن دو بعد، ماهیت پیدا کرده است. به عنوان مثال میزان فروش اینترنتی بر اساس سال و ماه و روز و براساس کشور خریدار مشخص می‌شود.

یکی از روش‌های تهیه‌ی DW این می‌باشد که کاربران خبره در هر سیستم، مشخص نمایند چه گزارشاتی مورد نظر آنها می‌باشد. سپس توسط تیم پشتیبانی آن سیستم‌ها، جداول Fact,Dimension  مورد نیاز برای حصول گزارش مربوطه تهیه گردد.

شاید ذکر این نکته جالب باشد که برای توسعه‌ی یک پایگاه داده‌ی Multidimensional توسط Solution ‌های ماکروسافت نیازی به آشنایی با یک محیط کار ( IDE ) جدید نمی‌باشد. همان طور هم که در مقاله‌ی قبلی اشاره شد، برای Deploy کردن یک پایگاه داده‌ی چند بعدی ( Multidimensional ) از خود محیط   Visual Studio .Net استفاده می‌شود. بنابر این آن دسته از برنامه نویسانی که با این محیط آشنا می‌باشند به راحتی می‌توانند به توسعه‌ی پایگاه داده‌ی چند بعدی بپردازند.

لازم به ذکر می‌باشد که اساسا هدف من از شروع این سری مقالات ، آموزش MDX Query ‌ها می‌باشد و نه آموزش BIMS ، با این وجود در این قسمت و در قسمت بعدی، توضیحات مقدماتی کار با BIMS ارایه می‌گردد و همچنین در فرصت مناسب در خصوص BIMS یک مجموعه مقاله‌ی جامع ارایه خواهم کرد.

در ابتدا اجزا BIMS را برای شما توضیح می‌دهم و سپس در خصوص ساخت هر کدام از آنها و ترتیب ساخت آنها توضیحاتی ارایه خواهم داد.

مسیر باز کردن برنامه‌ی  SQL Server Business Intelligence Development Studio = BIDS در زیر آمده است:

C:\ProgramData\Microsoft\Windows\Start Menu\Programs\Microsoft SQL Server 2012\ SQL Server Data Tools

دقت داشته باشید که در صورت استفاده از نسخه‌ی Sql Server 2008 می‌بایست مسیر زیر را جستجو نمایید:

C:\ProgramData\Microsoft\Windows\Start Menu\Programs\Microsoft SQL Server 2008 R2

با نگاه کردن به محیط BIMS  می توانید پنجره‌ی Solution Explorer  را مشاهده کنید .(در صورت عدم مشاهده، می‌توانید این پنجره را از منوی View باز کنید)



در پنجره‌ی Solution Explorer ابتدا نام Solution و در زیر آن، نام پروژه را خواهیم دید (نام پروژه و نام پایگاه داده‌ی چند بعدی، مشابه یکدیگر می‌باشند) و در زیر نام پروژه، موارد زیر را می‌بینیم:

1. Data Source

2. Data Source View

3. Cubes

4. Dimensiones

5. ….

Data Source  : عملا برقرار کننده‌ی پروژه با Data Warehouse می‌باشد. دقت داشته باشید که امکان تهیه یک پایگاه داده‌ی چند بعدی از چندین DW وجود دارد و حتا نوع DW ‌ها می‌تواند متفاوت باشد (به عبارت دیگر ما می‌توانیم چندین DW در RDBMS ‌های متفاوت داشته باشیم و همه‌ی آنها را در یک Multidimensional Database تجمیع کنیم). برای انجام چنین کاری باید چندین Data Source  تعریف کنیم. 


Data Source View : هر Data Source می‌تواند دارای چندین تقسیم بندی با مفاهیم Business ی باشد. برای هر کدام از این دسته بندی‌ها می‌توانیم یک یا چند Data Source View  ایجاد کنیم . به عبارت دیگر ایجاد Data Source View ‌ها سبب خلاصه شدن تعداد جداول Fact , Dimension براساس یک بیزینس خاص می‌باشد و در ادامه راحت‌تر می‌توانیم Cube ‌ها را تولید کنیم. 


نکته: جداول Fact , Dimension در ساختار D ata Warehouse ساخته می‌شوند.

Cubes : محل تعریف Cube ‌ها در این قسمت می‌باشد. در سری آموزش SSAS در خصوص نحوه‌ی ساخت Cube ‌ها شرح کاملی ارایه خواهم کرد. 


Dimensions : با توجه به این که در روال ساخت Cube ما مشخص می‌کنیم چه Dimension هایی داریم، یک سری از Dimension ‌ها به صورت پیش فرض در این قسمت قرار می‌گیرند و البته در صورت تغییر در Data Source View   می‌توانیم یک Dimension را به صورت دستی در این قسمت ایجاد نماییم و سپس آن را به Cube مورد نظر اضافه نماییم. 


دقت داشته باشید که برای ساخت یک پروژه می‌بایست بعد از ساخت Data Warehouse در برنامه‌ی BIMS اقدام به ساخت یک Data Source کنیم و سپس با توجه به Business‌های موجود در سیستم‌های OLTP اقدام به ساخت Data Source View‌های مناسب کرده و در نهایت اقدام به ساخت Cube کنیم. بعد از انجام تنظیمات مختلف در Cube مانند ساخت Hierarchy , KPI و ... نیاز می‌باشد که پروژه را Deploy کنیم تا پایگاه داده‌ی چند بعدی (MDB) ساخته شود. 

در قسمت بعدی نحوه‌ی ساخت یک پروژه در SSAS و چگونگی باز کردن یک پایگاه داده را بررسی خواهیم کرد. 

‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۱ دی ۱۳۹۲، ساعت ۱۴:۳۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
استفاده از مسیرهای مطلق در حین import ماژول‌ها در برنامه‌های مبتنی بر TypeScript
در حین import ماژول‌های TypeScript ایی پس از مدتی به یک چنین کدهایی خواهیم رسید:
import { SpecialCollection } from "../../special";
import { LoginComponent } from "../login";
import { TextUtils } from ".../../utils/text";
import { Router } from "../../../core/router";
در این حالت، در یک پوشه برای import ماژولی مشخص، چنین import ایی را خواهیم داشت:
import { Data } from '../data';
و در پوشه‌ی تو در توی دیگری، این تعریف به صورت زیر تغییر می‌کند:
import { Data } from '../../../data';
و در آخر برنامه پر می‌شود از مسیرهای نسبی ‘../../../..’ مانند. به این ترتیب جابجا کردن فایل‌ها و Refactoring آن‌ها، مشکل می‌شود.
خوشبختانه کامپایلر TypeScript به همراه تنظیمات baseUrl و paths است که توسط آن‌ها می‌توان این مسیرهای نسبی را به مسیرهای مطلق تبدیل کرد و در این حالت اهمیتی ندارد که ماژول مدنظر از چه سطحی و درون چه پوشه‌ی تو در تویی فراخوانی می‌شود، این مسیر import همواره ثابت خواهد بود.


تنظیمات فایل tsconfig.json برای معرفی مسیرهای مطلق ماژول‌ها

فرض کنید می‌خواهید از یکی از سرویس‌های Core Module استفاده کنید:


بسته به عمق پوشه‌ی استفاده کننده، به یک چنین تعریفی خواهید رسید:
import { BrowserStorageService } from "./../../core/browser-storage.service";
برای بهبود این وضعیت، فایل tsconfig.json و یا همان تنظیمات کامپایلر TypeScript را به نحو ذیل تکمیل می‌کنیم:
{
  "compilerOptions": {
    "baseUrl": "src",
    "paths": {
      "@app/*": [
        "app/*"
      ],
      "@app/core/*": [
        "app/core/*"
      ],
      "@app/shared/*": [
        "app/shared/*"
      ],
      "@env/*": [
        "environments/*"
      ]
    }
  }
}
در اینجا baseUrl به پوشه‌ی src برنامه اشاره می‌کند و مسیرهای بعدی بر این اساس محاسبه می‌شوند. در ادامه در قسمت paths، ابتدا یک نام مستعار ذکر می‌شود و سپس مسیری که ارائه دهنده‌ی آن است. ذکر @ در اینجا اختیاری است؛ اما ذکر */‌ها اجباری است.
پس از این تغییرات، اکنون افزونه‌ی پیشنهاد دهنده‌ی imports، هر دو حالت استفاده‌ی از مسیر مطلق بر اساس نام مستعار تعریف شده:
 import { BrowserStorageService } from "@app/core/browser-storage.service";
و یا استفاده‌ی از مسیر نسبی را نیز پیشنهاد می‌دهد:
 import { BrowserStorageService } from "./../../core/browser-storage.service";


برای مثال اگر دقت کرده باشید، روش import اجزای خود Angular به صورت زیر است:
 import { Component } from '@angular/core';
علت اینجا است که Angular از تعریف مشابهی به صورت زیر برای نگاشت پوشه‌ی node_modules آن به angular@ استفاده می‌کند:
"paths": {
    "@angular/*": ["node_modules/@angular/*"]
},
و ذکر @ اختیاری هم از اینجا اقتباس شده‌است.


یک نکته‌ی مهم: تنظیمات فوق بدون تنظیمات معادل webpack ناقص هستند

اگر از برنامه‌ی Angular CLI استفاده می‌کنید، تنظیمات ذکر شده، تا همینجا به پایان می‌رسند؛ چون webpack جزئی از Angular CLI است و تنظیمات پیش فرض آن، قسمت baseUrl و paths فایل tsconfig.json را به صورت خودکار پردازش می‌کند. اما اگر از TypeScript در محیط‌های دیگری استفاده می‌کنید که از webpack به صورت مجزایی استفاده می‌کنند، نیاز است قسمت resolve.alias فایل webpack.config.js را نیز جهت معرفی این تغییرات، اصلاح کنید. از این جهت که کامپایلر TypeScript این مسیرهای مطلق را در حین تولید فایل‌های نهایی JavaScript ایی معادل، به مسیرهای نسبی بازنویسی نمی‌کند و در این حالت webpack نمی‌داند که چطور باید این ماژول‌ها را یافته و یکی کند.
resolve: {
  extensions: ['*', '.js', '.ts'],
  modules: [
    rootDir,
    path.join(rootDir, 'node_modules')
  ],
  alias: {
    '@app': 'src/app'
  }
},


کوتاه کردن مسیرهای مطلق با معرفی فایل ویژه‌ی index.ts

تا اینجا بجای ذکر مسیر
import { BrowserStorageService } from "./../../core/browser-storage.service";
به مسیر مطلق زیر رسیدیم (صرفنظر از محل قرارگیری ماژولی که قرار است آن‌را import کند):
import { BrowserStorageService } from "@app/core/browser-storage.service";
این را هم می‌خواهیم به صورت زیر کوتاه‌تر کنیم:
import { BrowserStorageService } from "@app/core";
یعنی فقط app/core@ را ذکر کنیم.

برای اینکار نیاز است فایل ویژه‌ای را به نام index.ts، در ریشه‌ی پوشه‌ی core ایجاد کنیم (src\app\core\index.ts)، با این محتوا:
export * from "./browser-storage.service";
export * from "./app-config.service";
export * from "./seo-service";
در اینجا تمام ماژول‌هایی که توسط Core Module ارائه می‌شوند را یکبار export می‌کنیم.
برای نمونه اگر به پوشه‌ی node_modules\@angular خود مجموعه‌ی Angular هم مراجعه کنید، هر پوشه‌ی src آن به همراه یک فایل index.d.ts شبیه تعاریف فوق نیز هست.

پس از افزودن فایل index.ts به ریشه‌ی پوشه‌ی مدنظر، اکنون در لیست پیشنهادات، ذکر app/core@ تنها نیز ظاهر شده و استفاده‌ی از آن مجاز است:

‫۶ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۶، ساعت ۲۳:۵۰
وحید محمدطاهری وحید محمدطاهری
اشتراک‌ها
معرفی Xamarin.Forms 4.0

Xamarin.Forms 4.0 is here with an array of new features and capabilities to help you create amazing, multi-experience apps that perform efficiently and look great. Xamarin.Forms 4.0.0 also introduces Shell—a simplified, navigation-aware container that makes it easier to build mobile applications. The upgrade path to 4.0 and Shell is also designed to be as simple as possible. Finally, the latest release adds extended support for faster renderers and a unified image source feature to help you create better apps for your users. 

معرفی Xamarin.Forms 4.0
‫۵ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۸ تیر ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۰۵
سیروان عفیفی سیروان عفیفی
مسیرراه‌ها
شروع به کار با EF Core 1.0
قسمت 1: برپایی تنظیمات اولیه
قسمت 2: به روز رسانی ساختار بانک اطلاعاتی  
قسمت 3: انتقال مهاجرت‌ها به یک اسمبلی دیگر
قسمت 4: کار با بانک‌های اطلاعاتی از پیش موجود
قسمت 5: استراتژهای تعیین کلید اصلی جداول و ایندکس‌ها
قسمت 6: تعیین نوع‌های داده و ویژگی‌های آن‌ها
قسمت 7: بررسی رابطه‌ی One-to-Many
قسمت 8: بررسی رابطه‌ی Many-to-Many
قسمت 9: بررسی رابطه‌ی One-to-One
قسمت 10: استفاده از امکانات بومی بانک‌های اطلاعاتی
قسمت 11: بررسی رابطه‌ی Self Referencing
قسمت 12: بررسی تنظیمات ارث بری روابط
قسمت 13: بررسی سیستم ردیابی تغییرات
قسمت 14: لایه بندی و تزریق وابستگی‌ها
قسمت 15: نوشتن آزمون‌های واحد
‫۸ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۴۲
سالار سالار
نظرات مطالب
AngularJS #1
به شدت دنبال آموزش angularjs بودم. سپاس و چند سوال.
- آیا با استفاده از angularjs برای یک SPA دیگر نیازی به asp.net mvc خواهد بود؟
-کامپایلر ویژوال استودیو به خوبی برای razor کار میکند و بسیار intellisence قوی دارد و امکانات Strongly typed نیز دارد. آیا این امکانات برای angular نیز موجود است تا خطایابی راحت‌تر شود؟
- من یک اپلیکیشن دارم که کاربر هربار یکی از آیتم‌های منو را انتخاب میکند و برای آن یک ویو بصورت partialview درون یک تب لود میشود. هر ویو ، فایل جاوااسکریپت مخصوص به خود دارد. کاربر می‌تواند چندین ویوی مجزا را درون تب‌ها باز کند و بین آنها جابه جا شود. اما مدیریت دستی آنها بسیار سخت شده است. آیا انگولار امکان نمایش چند ویو را بطور همزمان و جابه جا شدن بین آنها را میدهد.( بدون بروز تداخل بین فایل‌های جاوا اسکریپت مربوط به هر ویو).
با تشکر.
‫۱۱ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۷ شهریور ۱۳۹۲، ساعت ۰۳:۴۹