اشتراکها
اشتراکها
کنسل کردن درخواست در AngularJS
اگر در استفاده از Two way databinding با پیغام خطای "Can't bind to 'ngModel' since it isn't a known property of 'input'. " روبرو شدید، حتما در ماژول برنامه، ماژول فرمها را ایمپورت کنید.
import { BrowserModule } from '@angular/platform-browser'; import { NgModule } from '@angular/core'; import { FormsModule } from '@angular/forms'; import { AppRoutingModule } from './app-routing.module'; import { AppComponent } from './app.component'; @NgModule({ declarations: [ AppComponent ], imports: [ BrowserModule, FormsModule, AppRoutingModule ], providers: [], bootstrap: [AppComponent] }) export class AppModule { }
- نکات مطلب «مبانی TypeScript؛ تنظیمات TypeScript در ویژوال استودیو» را پیگیری کنید.
+ VS 2013 دیگر پشتیبانی جدیدی از TypeScript را نخواهد داشت و آخرین نگارشهای AngularJS 2.0 از TypeScript 2.0 استفاده میکنند که فقط برای VS 2015 ارائه شدهاست.
آخرین نگارشی که برای VS 2013 ارائه شده 1.8.5 است و آخرین نگارشی که برای VS 2015 ارائه شده 2.0.6 است.
+ VS 2013 دیگر پشتیبانی جدیدی از TypeScript را نخواهد داشت و آخرین نگارشهای AngularJS 2.0 از TypeScript 2.0 استفاده میکنند که فقط برای VS 2015 ارائه شدهاست.
آخرین نگارشی که برای VS 2013 ارائه شده 1.8.5 است و آخرین نگارشی که برای VS 2015 ارائه شده 2.0.6 است.
نظرات مطالب
AngularJS #4
1- two way binding ( انقیاد دو طرفه)
Data-binding in Angular apps is the automatic synchronization of data between the model and view components
2- در (Remove({{comment.id}},$Index نمیتوان از {{}} استفاده کرد، بجای آن (Remove(comment.id,$Index
UI-Router ابزاری برای مسیریابی در AngularJS است که این امکان را برایتان فراهم میکند تا بخشهای برنامه رابط کاربریتان را به شکل یک ماشین حالت ساماندهی کنید. برخلاف سرویس route$ که بر اساس مسیریابی URLها ساماندهی شده و کار میکند، UI-Router بر اساس حالتها کار میکند، که این حالتها میتوانند در صورت لزوم مسیریابی هم داشته باشند.
UI-Router یکی از افزونههای مجموعه Angular-ui، و پاراگراف بالا معرفی آن در صفحه خانگیش است (تقریبا!). این افزونه جزئیات مفصلی دارد و در این مطلب تنها به معرفی آن خواهم پرداخت (بر اساس مطالب صفحه خانگیش). پیش از ادامه پیشنهاد میکنم اگر مطالب زیر را نخواندهاید ابتدا آنها را مرور کنید:
برای استفاده از UI-Router باید:
- فایل جاوا اسکریپت آن را دانلود کنید (released یا minified).
- در صفحه اصلی برنامهتان پس از include کردن فایل اصلی AngularJS فایل angular-ui-router.js (یا angular-ui-router.min.js) را include کنید.
- 'ui.router' را به لیست وابستگیهای ماژول اصلی اضافه کنید.
<!doctype html> <html ng-app="myApp"> <head> <script src="//ajax.googleapis.com/ajax/libs/angularjs/1.1.5/angular.min.js"></script> <script src="js/angular-ui-router.min.js"></script> <script> var myApp = angular.module('myApp', ['ui.router']); // For Component users, it should look like this: // var myApp = angular.module('myApp', [require('angular-ui-router')]); </script> ... </head> <body> ... </body> </html>
حالتها و viewهای تو در تو
قابلیت اصلی UI-Router امکان تعریف حالتها و vieweهای تو در تو است. در مطلب مسیریابی در AngularJs #بخش اول دایرکتیو ng-view معرفی شده است. هنگام استفاده از سرویس route$ با این دایرکتیو میتوان محل مورد نظر برای بارگذاری محتویات مربوط به مسیرها را مشخص کرد. دایرکتیو ui-view در UI-Router همین نقش را دارد. فرض کنید این کد فایل index.html باشد:<!-- index.html --> <body> <div ui-view></div> <!-- We'll also add some navigation: --> <a ui-sref="state1">State 1</a> <a ui-sref="state2">State 2</a> </body>
در ادامه برای هر کدام از حالتها یک template اضافه میکنیم:
فایل state1.html:
<!-- partials/state1.html --> <h1>State 1</h1> <hr/> <a ui-sref="state1.list">Show List</a> <div ui-view></div>
<!-- partials/state2.html --> <h1>State 2</h1> <hr /> <a ui-sref="state2.list">Show List</a> <div ui-view></div>
دو نکته قابل توجه در این templateها وجود دارد. اول اینکه همانطور که میبینید templateها خود شامل تگی با دایرکتیو ui-view هستند. و دوم مقدار دایرکتیو ui-sref است که به صورت state1.list و state2.list آمده است. این جدا سازی با نقطه نشان دهنده سلسله مراتب حالتهاست. یعنی حالتهای state1 و state2 هرکدام حالت فرزندی به نام list دارند. در ادامه وقتی حالتها و مسیریابی را در ()app.config تعریف کنیم این مسائل از هالهای از ابهام که در آن هستند خارج میشوند! فعلا بیاید با راهنمای UI-Router پیش برویم و فایلهای template حالتهای فرزند را تعریف کنیم. templateهایی که قرار است در ui-view پدرانشان بارگذاری شوند:
<!-- partials/state1.list.html --> <h3>List of State 1 Items</h3> <ul> <li ng-repeat="item in items">{{ item }}</li> </ul>
<!-- partials/state2.list.html --> <h3>List of State 2 Things</h3> <ul> <li ng-repeat="thing in things">{{ thing }}</li> </ul>
myApp.config(['$stateProvider', '$urlRouterProvider', function($stateProvider, $urlRouterProvider) { // // For any unmatched url, redirect to /state1 $urlRouterProvider.otherwise("/state1"); // // Now set up the states $stateProvider .state('state1', { url: "/state1", templateUrl: "partials/state1.html" }) .state('state1.list', { url: "/list", templateUrl: "partials/state1.list.html", controller: function($scope) { $scope.items = ["A", "List", "Of", "Items"]; } }) .state('state2', { url: "/state2", templateUrl: "partials/state2.html" }) .state('state2.list', { url: "/list", templateUrl: "partials/state2.list.html", controller: function($scope) { $scope.things = ["A", "Set", "Of", "Things"]; } }) }]);
خصوصیت url مشخص کننده مسیر حالت است. این خصوصیت همان مقداریست که به عنوان پارامتر اول به ()routeProvider.when$ پاس میشد. در این پارامتر میشود متغیرهای url را هم به همان ترتیب تعریف کرد. مثلا اگر حالت state1 در آدرسش یک پارامتر id داشته باشد میشود آن را به این ترتیب تعریف کرد:
.state('state1', { url: "/state1/:id", templateUrl: "partials/state1.html" })
برای خواندن مقدار این متغیر باید از stateParams$ استفاده کرد:
$stateParams.id
.state('list', { parent: "state1", url: "/list", templateUrl: "partials/state1.list.html", controller: function($scope) { $scope.items = ["A", "List", "Of", "Items"]; } }) .state('list', { parent: "state2", url: "/list", templateUrl: "partials/state2.list.html", controller: function($scope) { $scope.items = ["A", "List", "Of", "Items"]; } })
تا اینجای کار، اگر آدرس "state1/" وارد شود، فایل "partials/state1.html" در "ui-view" فایل "index.html" بارگذاری خواهد شد. اگر آدرس "state1/list/" وارد شود، ابتدا فایل "partials/state1.html" در "ui-view" فایل "index.html" بارگذاری شده، سپس فایل "partials/state1.list.html" در "ui-view" آمده در فایل فایل "partials/state1.html" بارگذاری میشود. این همان امکان حالتها و viewهای تو در تو است که UI-Router فراهم میکند.
اینجا میتوانید خروجی کدهای بالا را مشاهده کنید.
اگر مستقیما url یک حالت فرزند وارد شود، یا به عبارت دیگر، اگر بخواهیم مستقیما برنامه به حالتی که فرزند حالت دیگر است برود، UI-Router برنامه را ابتدا به حالت پدر، و پس از آن به حالت فرزند خواهد برد. حالت فرزند دو چیز را از حالت پدر به ارث میبرد:
- وابستگیهای فراهم شده در حالت پدر به وسیله "resolve"
- دادههای سفارشی مشخص شده در خصوصیت data حالت پدر
.state('state1', { url: "/state1", templateUrl: "partials/state1.html", data:{ foodata: 'addorder' } })
$state.current.data.foodata
Viewهای نامگذاری شده و چندگانه
یکی دیگر از قابلیتهای کاربردی UI-Router امکان داشتن چند ui-view در هر template است (استفاده همزمان از این قابلیت و حالتهای تو در تو، امکان مدیریت واسط کاربری را به خوبی فراهم میکند). برای توضیح این قابلیت، با راهنمای UI-Router همراه شویم:
1. دستورالعمل برپایی UI-Router که در بالا آمده را اجرا کنید.
2. یک یا چند ui-view به برنامهتان اضافه کنید و آنها را نامگذاری کنید:
<!-- index.html --> <body> <div ui-view="viewA"></div> <div ui-view="viewB"></div> <!-- Also a way to navigate --> <a ui-sref="route1">Route 1</a> <a ui-sref="route2">Route 2</a> </body>
3. حالتهای برنامهتان را در روال config ماژول تعریف کنید:
myApp.config(function ($stateProvider) { $stateProvider .state('index', { url: "", views: { "viewA": { template: "index.viewA" }, "viewB": { template: "index.viewB" } } }) .state('route1', { url: "/route1", views: { "viewA": { template: "route1.viewA" }, "viewB": { template: "route1.viewB" } } }) .state('route2', { url: "/route2", views: { "viewA": { template: "route2.viewA" }, "viewB": { template: "route2.viewB" } } }) });
4. خروجی کدهای بالا را اینجا مشاهده کنید.
چند نکته
UI-Router جزئیات فراوانی دارد و آنچه آمد تنها پرده برداری از آن بود. دلم میخواست میتوانستم بیش از این آن را معرفی کنم، اما متاسفانه این روزها وقت آزاد کافی ندارم. در انتها میخواهم به چند نکته اشاره کنم:
روش controller as
برای استفاده از روش controller as در UI-Router باید به این ترتیب عمل کنید:
.state('list', { parent: "state1", url: "/list", templateUrl: "partials/state1.list.html", controller: "state1ListController as listCtrl1" } }) .state('list', { parent: "state2", url: "/list", templateUrl: "partials/state2.list.html", controller: "state2ListController as listCtrl2" } })
حالتهای انتزاعی
حالت انتزاعی حالتی است که url ندارد و در نتیجه برنامه نمیتواند در آن حالت قرار گیرد. حالتهای انتزاعی بسیار به درد خور هستند! مثلا فرض کنید چند حالت دارید که اشتراکاتی با هم دارند (همه باید در template مشابهی بارگذاری شود، یا وابستگیهای یکسانی دارند، یا حتی سطح دسترسی یکسان). با تعریف یک حالت انتزاعی و جمع کردن همه وابستگیها در آن، و تعریف حالتهای مورد نظرتان به عنوان فرزندان حالت انتزاعی، میتوانید اشتراکات حالتهای برنامه را سادهتر مدیریت کنید.
حساسیت به حروف بزرگ و کوچک
در سرویس route$ با مقداردهی خصوصیت caseInsensitiveMatch میتوانستیم مشخص کنیم که بزرگ و کوچک بودن حروف در تطبیق آدرس صفحه با پارامتر route در نظر گرفته بشود یا نه. خودمانیش اینکه url به حروف بزرگ و کوچک حساس باشد یا نه. متاسفانه در UI-Router از این امکان خبری نیست (البته فعلا) و آدرسهای تعریف شده به حروف بزگ و کوچک حساس هستند.
اینجا روشی برای حل این مشکل پیشنهاد شده، به این ترتیب که همه urlهای وارد شده به حروف کوچک تبدیل شود (راستش من این راه حل را نمیپسندم!).
چند روز قبل هم تغییراتی در کد UI-Router داده شده که امکان حساس نبودن به حروف کوچک و بزرگ فراهم شود. این تغییر هنوز در نسخه نهایی فایل UI-Router نیامده است. هرچند اگر بیاید هم آنچه تا امروز (23 اسفند 92) انجام شده مشکل را حل نمیکند.
اگر شما هم مثل من میخواهید کلا آدرسها به حروف بزرگ و کوچک حساس نباشند، و فرصت حل کردن اساسی مشکل را هم ندارید به این ترتیب عمل کنید:
- در فایل "angular-ui-router.js" عبارت "new RegExp(compiled)" را پیدا کرده و آن را به "RegExp(compiled, 'i')" تبدیل کنید. و یا در "angular-ui-router.min.js" (هرکدام از فایلها که استفاده میکنید) عبارت new RegExp(o) را پیدا کرده و آن را به new RegExp(o, "i") تبدیل کنید. همین؛ صدایش را هم در نیاورید!
عموما در اکثر مطالب مقایسهای بین وب فرمها و ASP.NET MVC به جداسازی بهتر منطق کدها از فرمها و قابلیت بهتر تهیه آزمونهای واحد اشاره میشود. در این مطلب از دیدگاهی دیگر به این مساله خواهیم پرداخت؛ از لحاظ فنی و جدای از مسایل یاد شده، چه مزایای دیگری را میتوان با استفاده از ASP.NET MVC نسبت به وب فرمها به دست آورد؟
1- آدرسهای تمیزتر
در ASP.NET MVC به صورت پیش فرض از سیستم Routing موجود در زیر ساخت ASP.NET برای نمایش Urlهایی بدون پسوند استفاده میشود. همچنین این سیستم امکان تهیه آدرسهایی با سازگاری بهتر با موتورهای جستجو را نیز از ابتدا مدنظر داشته است.
بله. این زیر ساخت در اختیار وب فرمها نیز هست؛ اما فرق است بین حالتی که از ابتدا مجبور شویم تمیزتر کار کنیم با زمانیکه این انتخاب را داریم و ... عموما هم از آن در وب فرمها استفاده نمیشود.
2- عدم وابستگی الزامی به فایلهای فیزیکی موجود در سیستم
کلیه درخواستها در MVC برخلاف وب فرمها در بدو امر به فایلهای موجود در سیستم منتقل نمیشوند. درخواستها به متدهای موجود در کنترلرها منتقل میشوند. همین مساله سبب میشود که آدرسها الزاما به یک فایل فیزیکی موجود در سیستم اشاره نکنند. به این ترتیب میتوان درخواستها را بر اساس شرایط، به Viewهای مختلف هدایت کرد و نه اینکه هر درخواست ابتدا به یک view رسیده و سپس به متدی ارجاع داده شود.
این مساله از لحاظ امنیتی نیز مهم است. درخواستهای رسیده به MVC سبب اجرای هیچ فرمی نخواهند شد. درخواستها حتما باید از فیلتر یک کنترلر عبور کنند تا اجرایی شوند.
3- امکان مدیریت بهتر قسمتهای مختلف سایت در پوشههای جداگانه
اگر به سورس اکثر سایتهای مبتنی بر ASP.NET Web forms توجه کنیم، تمام فایلهای آنها در ریشه سایت قرار دارند منهای فایلهای CSS و JS و تصاویر. در ASP.NET MVC از ابتدای کار، هر قسمت از سایت در پوشههای جداگانهای قرار میگیرد و به این ترتیب مدیریت فایلها و نظم دهی به آنها سادهتر خواهد بود.
4- امکان تعریف تمام اجزای یک فرم یا view به صورت strongly typed
در ASP.NET MVC میتوان یک کلاس را به یک فرم یا View نسبت داد. به این ترتیب کنترلهای web forms تبدیل به خواص این کلاس در MVC خواهند شد. مزیت این امر امکان کنترل تمام اجزای فرمهای سایت توسط کامپایلر است.
به این ترتیب اگر در طی یک حلقه، جدولی را ایجاد کنیم، تمام عناصر تشکیل دهنده این حلقه (چه کدهای آن و چه المانهایی که اطلاعات را در صفحه نمایش میدهند) نیز توسط کامپایلر قابل بررسی و خطایابی هستند.
5- مقدار دهی خودکار مدل متناظر با یک فرم یا View در ASP.NET MVC
روال متداول کار با وب فرمها، قرار دادن تعدادی کنترل در صفحه و سپس دریافت دستی مقادیر آنها در فایل code behind است. در MVC دیگر نیازی نیست تا این کارها را دستی انجام دهید. به یک فرم یا View کلاسی را انتساب خواهید داد. فریم ورک خواص آنرا به صورت خودکار در حین ارسال به سرور مقدار دهی خواهد کرد. این مورد حتی در حین کار با jQuery Ajax نیز صادق است.
این مساله کار با ORMها را نیز سادهتر میکند. از این جهت که تمام آنها نهایتا با یک سری مدل و کلاس کار خواهند کرد و تمام فیلدها و جداول به تعدادی کلاس و خاصیت تعریف شده در آنها نگاشت میشوند.
به این ترتیب چون دیگر نیازی به ارجاع مستقیم به اشیاء بصری در فایلهای code behind که در اینجا کنترلر نام گرفتهاند نیست، نوشتن آزمون واحد برای این کلاسها نیز به شدت سادهتر شده است.
6- ASP.NET MVC به همراه یک فرم ساز توکار ارائه میشود
اگر کسی به شما گفته است که سرعت کار با ASP.NET MVC پایین است به طور قطع دو فصل اول یک کتاب MVC را بیشتر مطالعه نکرده است. در MVC یک کلاس متناظر با فرمی را طراحی میکنید. توسط ابزار scaffolding همراه با VS.NET از روی این کلاس و مدل، با چند کلیک یک فرم تولید خواهد شد. فرمی که حتی مقدار دهی و انتساب عناصر بصری آن به کلاس متناظر با آن نیز خودکار است.
سرعت پیاده سازی یک برنامه با ASP.NET MVC به مراتب بیشتر است از کار با وب فرمها.
7- حذف View State در MVC
از آنجائیکه فرمهای ASP.NET Web forms از نوع strongly typed نیستند (در دات نت 4 و نیم اندکی بهبود در حد گریدهای آن حاصل شده البته)، برای اینکه پس از ارسال یک فرم به سرور باز هم کنترلهای نمایش داده شده در صفحه همان مقادیر قبلی را نمایش دهند، مکانیزم View State به همراه ذخیره سازی اطلاعات فرم در فیلدهای مخفی فرم جاری طراحی شد.
در MVC نیازی به این مکانیزم نیست. زیرا فقط کافی است که اطلاعات مدل را مجددا به View ارسال کنیم. نمایش و انتساب نهایی آن در اینجا خودکار است. بنابراین نیازی به View State وجود ندارد.
8- کنترل بهتر بر روی اعتبار سنجی اطلاعات دریافتی
در وب فرمها اگر بخواهیم سیستم اعتبارسنجی آنرا غیرفعال کنیم، مثلا برای دریافت html از کاربر، نیاز است کلا آنرا از کار بیندازیم (یا در سطح فرم یا در سطح کل برنامه). در MVC میتوان این اعتبار سنجی را تنها در سطح یک خاصیت که قرار است اطلاعات HTML ایی را دریافت کند، غیرفعال کرد؛ نه برای کل فرم و نه در سطح کل برنامه.
9- امکان استفاده از فرمهای و Viewهای Razor بجای موتور وب فرمها
در وب فرمها تا این زمان فقط محدود به تنها موتور نمایشی مخصوص به آن هستیم. اما در MVC این محدودیت برداشته شده و تا به حال چندین و چند View engine در این بین توسط مایکروسافت و سایر برنامه نویسها طراحی شده است. مهمترین آنها Razor است که تمام برنامه نویسهای MVC پس از مدتی به روان بودن و طراحی طبیعی و عالی آن اعتراف دارند.
10- امکان تعریف بیش از یک فرم در صفحه
طراحی ASP.NET Web forms از روز اول آن محدود به یک فرم در صفحه بوده است. این محدودیت در MVC برداشته شده و مزیت آن امکان ارسال اطلاعات قسمتهای مختلف یک فرم به کنترلرهای مختلف و جداسازی بهتر کدهای قسمتهای مختلف برنامه است.
11- امکان Refactoring بهتر کدهای تکراری در ASP.NET MVC به کمک مفهوم فیلترها
فیلترها در MVC یک سری attribute هستند که میتوان آنها را به متدهای کنترلرها اعمال کرد و به صورت خودکار توسط فریم ورک پیش یا پس از اجرای یک متد اجرا میشوند. به این ترتیب حجم قابل ملاحظهای از if و elseها را میتوان در این فیلترها کپسوله کرد و کدهای متدهای کنترلرها را تمیزتر و زیباتر نمود.
12- سازگاری کامل با jQuery و jQuery Ajax و کلا انواع و اقسام فریمورکهای جاوا اسکریپتی
در MVC وب کنترلها کنار گذاشته شدهاند و سعی شده است با وب به همان نحو که هست برخورد شود. به این ترتیب اگر نیاز داشتید، کل دکمههای فرم را با spanها جایگزین کرده و توسط فریم ورکهای CSS ایی تزئین کنید، بدون نیاز به نگارش جدیدی از ASP.NET MVC، باز هم برنامه کار خواهد کرد.
یا برای کار با اجزای مختلف فرم از دهها و صدها افزونه موجود برای jQuery به سادگی میتوان استفاده کرد. برای نمونه کل سیستم اعتبار سنجی توکار MVC با اعتبار سنجی jQuery یکپارچه و جایگزین شده است.
یا برای کار با jQuery Ajax نیازی نیست تا متدی را static تعریف کنید و به این ترتیب از مزایای امنیتی توکار ASP.NET محروم شوید (مثلا دسترسی به شیء User اعتبار سنجی مبتنی بر فرمها). یا اگر فرم شما 10 فیلد دارد، کل این فیلدها به صورت خودکار به خواص متناظر با آنها نگاشت خواهد شد و نیازی نیست برای این مورد کد بنویسید. به علاوه باید درنظر داشت که jQuery Ajax نسبت به فریم ورک Ajax همراه با ASP.NET web forms بسیار سبکتر و سریعتر عمل میکند چون نیازی ندارد تا هر بار View state را نیز به سرور ارسال کند.
همچنین در اینجا دیگر ID کنترلهای مورد استفاده در اسکریپتها به صورت خودکار تولید نمیشوند و برنامه نویس از ابتدای امر کنترل کاملی را روی این مساله دارد.
13- امکانات فشرده سازی css و js بهتر
در MVC 4 سیستم bundling آن از نمونه مشابه موجود در وب فرمها کاملتر است و جهت فشرده سازی و یکی کردن هر دو مورد فایلهای css و js میتواند بکارگرفته شود؛ به همراه تنظیمات کش مرورگر و gzip خودکار حاصل. به علاوه این سیستم را سفارشی سازی نیز میتوان ساخت و بهینه سازی عملکرد آن مطابق نیاز میسر است.
14- یکپارچگی بهتر EF Code first با MVC
عنوان شد که وجود مدلها و فرمهای strongly typed یکی از مزایای کار با MVC است و ORMها نیز نهایتا با همین کلاسها هستند که کار میکنند. در MVC سیستم کد سازی به نام scaffolding وجود دارد (تهیه شده توسط خود مایکروسافت) که میتواند بر اساس مدلهای EF code first شما، قسمت عمدهای از کدهای یک برنامه ASP.NET MVC را تولید کند. سپس میتوانید به سفارشی سازی آن مشغول شوید.
15- تزریق وابستگیها در MVC سادهتر است
در هر دو فریم ورک وب فرمها و MVC امکان تزریق وابستگیها وجود دارد. اما در MVC میتوان در میانه کار وهله سازی کنترلرها، دخالت کرد و کنترل آن را کاملا در دست گرفت. همین امر سبب میشود حین کار با کتابخانههای تزریق وابستگیها در ASP.NET MVC حجم کد نویسی به شدت کاهش پیدا کند.
16- امکانات امنیتی MVC بیشتر است
عنوان شد که در MVC میتوان اعتبار سنجی را تنها در حد یک خاصیت غیرفعال کرد. فیلتر مبارزه با حملات CSRF جزئی از فریم ورک MVC است. به همراه فیلتر Authorize آن که باز هم اعمال سفارشی سیستم اعتبار سنجی مبتنی بر فرمها را سادهتر میکند با امکان یکپارچگی بهتر با Role providerهای سفارشی.
و یا برای نمونه Razor به صورت پیش فرض امن طراحی شده است. خروجی Razor همواره و در بدو امر، html encoded است مگر اینکه برنامه نویس آگاهانه آنرا تغییر دهد. این مورد مقاومت در برابر حملات XSS را بالا خواهد برد.
امکان استفاده از فیلترهای سفارشی که عنوان شد، جهت مسایل امنیتی بسیار کاربرد دارند. برای مثال بررسی referrer فرم ارسال به سرور را درنظر بگیرید. در وب فرمها میتوان اینکار را با یک http module که روی کل برنامه تاثیر گذار است انجام داد. اما در MVC این فیلتر را تنها میتوان بر روی یک فرم خاص عمومی برای مثال اعمال کرد و نه کل برنامه.
1- آدرسهای تمیزتر
در ASP.NET MVC به صورت پیش فرض از سیستم Routing موجود در زیر ساخت ASP.NET برای نمایش Urlهایی بدون پسوند استفاده میشود. همچنین این سیستم امکان تهیه آدرسهایی با سازگاری بهتر با موتورهای جستجو را نیز از ابتدا مدنظر داشته است.
بله. این زیر ساخت در اختیار وب فرمها نیز هست؛ اما فرق است بین حالتی که از ابتدا مجبور شویم تمیزتر کار کنیم با زمانیکه این انتخاب را داریم و ... عموما هم از آن در وب فرمها استفاده نمیشود.
2- عدم وابستگی الزامی به فایلهای فیزیکی موجود در سیستم
کلیه درخواستها در MVC برخلاف وب فرمها در بدو امر به فایلهای موجود در سیستم منتقل نمیشوند. درخواستها به متدهای موجود در کنترلرها منتقل میشوند. همین مساله سبب میشود که آدرسها الزاما به یک فایل فیزیکی موجود در سیستم اشاره نکنند. به این ترتیب میتوان درخواستها را بر اساس شرایط، به Viewهای مختلف هدایت کرد و نه اینکه هر درخواست ابتدا به یک view رسیده و سپس به متدی ارجاع داده شود.
این مساله از لحاظ امنیتی نیز مهم است. درخواستهای رسیده به MVC سبب اجرای هیچ فرمی نخواهند شد. درخواستها حتما باید از فیلتر یک کنترلر عبور کنند تا اجرایی شوند.
3- امکان مدیریت بهتر قسمتهای مختلف سایت در پوشههای جداگانه
اگر به سورس اکثر سایتهای مبتنی بر ASP.NET Web forms توجه کنیم، تمام فایلهای آنها در ریشه سایت قرار دارند منهای فایلهای CSS و JS و تصاویر. در ASP.NET MVC از ابتدای کار، هر قسمت از سایت در پوشههای جداگانهای قرار میگیرد و به این ترتیب مدیریت فایلها و نظم دهی به آنها سادهتر خواهد بود.
4- امکان تعریف تمام اجزای یک فرم یا view به صورت strongly typed
در ASP.NET MVC میتوان یک کلاس را به یک فرم یا View نسبت داد. به این ترتیب کنترلهای web forms تبدیل به خواص این کلاس در MVC خواهند شد. مزیت این امر امکان کنترل تمام اجزای فرمهای سایت توسط کامپایلر است.
به این ترتیب اگر در طی یک حلقه، جدولی را ایجاد کنیم، تمام عناصر تشکیل دهنده این حلقه (چه کدهای آن و چه المانهایی که اطلاعات را در صفحه نمایش میدهند) نیز توسط کامپایلر قابل بررسی و خطایابی هستند.
5- مقدار دهی خودکار مدل متناظر با یک فرم یا View در ASP.NET MVC
روال متداول کار با وب فرمها، قرار دادن تعدادی کنترل در صفحه و سپس دریافت دستی مقادیر آنها در فایل code behind است. در MVC دیگر نیازی نیست تا این کارها را دستی انجام دهید. به یک فرم یا View کلاسی را انتساب خواهید داد. فریم ورک خواص آنرا به صورت خودکار در حین ارسال به سرور مقدار دهی خواهد کرد. این مورد حتی در حین کار با jQuery Ajax نیز صادق است.
این مساله کار با ORMها را نیز سادهتر میکند. از این جهت که تمام آنها نهایتا با یک سری مدل و کلاس کار خواهند کرد و تمام فیلدها و جداول به تعدادی کلاس و خاصیت تعریف شده در آنها نگاشت میشوند.
به این ترتیب چون دیگر نیازی به ارجاع مستقیم به اشیاء بصری در فایلهای code behind که در اینجا کنترلر نام گرفتهاند نیست، نوشتن آزمون واحد برای این کلاسها نیز به شدت سادهتر شده است.
6- ASP.NET MVC به همراه یک فرم ساز توکار ارائه میشود
اگر کسی به شما گفته است که سرعت کار با ASP.NET MVC پایین است به طور قطع دو فصل اول یک کتاب MVC را بیشتر مطالعه نکرده است. در MVC یک کلاس متناظر با فرمی را طراحی میکنید. توسط ابزار scaffolding همراه با VS.NET از روی این کلاس و مدل، با چند کلیک یک فرم تولید خواهد شد. فرمی که حتی مقدار دهی و انتساب عناصر بصری آن به کلاس متناظر با آن نیز خودکار است.
سرعت پیاده سازی یک برنامه با ASP.NET MVC به مراتب بیشتر است از کار با وب فرمها.
7- حذف View State در MVC
از آنجائیکه فرمهای ASP.NET Web forms از نوع strongly typed نیستند (در دات نت 4 و نیم اندکی بهبود در حد گریدهای آن حاصل شده البته)، برای اینکه پس از ارسال یک فرم به سرور باز هم کنترلهای نمایش داده شده در صفحه همان مقادیر قبلی را نمایش دهند، مکانیزم View State به همراه ذخیره سازی اطلاعات فرم در فیلدهای مخفی فرم جاری طراحی شد.
در MVC نیازی به این مکانیزم نیست. زیرا فقط کافی است که اطلاعات مدل را مجددا به View ارسال کنیم. نمایش و انتساب نهایی آن در اینجا خودکار است. بنابراین نیازی به View State وجود ندارد.
8- کنترل بهتر بر روی اعتبار سنجی اطلاعات دریافتی
در وب فرمها اگر بخواهیم سیستم اعتبارسنجی آنرا غیرفعال کنیم، مثلا برای دریافت html از کاربر، نیاز است کلا آنرا از کار بیندازیم (یا در سطح فرم یا در سطح کل برنامه). در MVC میتوان این اعتبار سنجی را تنها در سطح یک خاصیت که قرار است اطلاعات HTML ایی را دریافت کند، غیرفعال کرد؛ نه برای کل فرم و نه در سطح کل برنامه.
9- امکان استفاده از فرمهای و Viewهای Razor بجای موتور وب فرمها
در وب فرمها تا این زمان فقط محدود به تنها موتور نمایشی مخصوص به آن هستیم. اما در MVC این محدودیت برداشته شده و تا به حال چندین و چند View engine در این بین توسط مایکروسافت و سایر برنامه نویسها طراحی شده است. مهمترین آنها Razor است که تمام برنامه نویسهای MVC پس از مدتی به روان بودن و طراحی طبیعی و عالی آن اعتراف دارند.
10- امکان تعریف بیش از یک فرم در صفحه
طراحی ASP.NET Web forms از روز اول آن محدود به یک فرم در صفحه بوده است. این محدودیت در MVC برداشته شده و مزیت آن امکان ارسال اطلاعات قسمتهای مختلف یک فرم به کنترلرهای مختلف و جداسازی بهتر کدهای قسمتهای مختلف برنامه است.
11- امکان Refactoring بهتر کدهای تکراری در ASP.NET MVC به کمک مفهوم فیلترها
فیلترها در MVC یک سری attribute هستند که میتوان آنها را به متدهای کنترلرها اعمال کرد و به صورت خودکار توسط فریم ورک پیش یا پس از اجرای یک متد اجرا میشوند. به این ترتیب حجم قابل ملاحظهای از if و elseها را میتوان در این فیلترها کپسوله کرد و کدهای متدهای کنترلرها را تمیزتر و زیباتر نمود.
12- سازگاری کامل با jQuery و jQuery Ajax و کلا انواع و اقسام فریمورکهای جاوا اسکریپتی
در MVC وب کنترلها کنار گذاشته شدهاند و سعی شده است با وب به همان نحو که هست برخورد شود. به این ترتیب اگر نیاز داشتید، کل دکمههای فرم را با spanها جایگزین کرده و توسط فریم ورکهای CSS ایی تزئین کنید، بدون نیاز به نگارش جدیدی از ASP.NET MVC، باز هم برنامه کار خواهد کرد.
یا برای کار با اجزای مختلف فرم از دهها و صدها افزونه موجود برای jQuery به سادگی میتوان استفاده کرد. برای نمونه کل سیستم اعتبار سنجی توکار MVC با اعتبار سنجی jQuery یکپارچه و جایگزین شده است.
یا برای کار با jQuery Ajax نیازی نیست تا متدی را static تعریف کنید و به این ترتیب از مزایای امنیتی توکار ASP.NET محروم شوید (مثلا دسترسی به شیء User اعتبار سنجی مبتنی بر فرمها). یا اگر فرم شما 10 فیلد دارد، کل این فیلدها به صورت خودکار به خواص متناظر با آنها نگاشت خواهد شد و نیازی نیست برای این مورد کد بنویسید. به علاوه باید درنظر داشت که jQuery Ajax نسبت به فریم ورک Ajax همراه با ASP.NET web forms بسیار سبکتر و سریعتر عمل میکند چون نیازی ندارد تا هر بار View state را نیز به سرور ارسال کند.
همچنین در اینجا دیگر ID کنترلهای مورد استفاده در اسکریپتها به صورت خودکار تولید نمیشوند و برنامه نویس از ابتدای امر کنترل کاملی را روی این مساله دارد.
13- امکانات فشرده سازی css و js بهتر
در MVC 4 سیستم bundling آن از نمونه مشابه موجود در وب فرمها کاملتر است و جهت فشرده سازی و یکی کردن هر دو مورد فایلهای css و js میتواند بکارگرفته شود؛ به همراه تنظیمات کش مرورگر و gzip خودکار حاصل. به علاوه این سیستم را سفارشی سازی نیز میتوان ساخت و بهینه سازی عملکرد آن مطابق نیاز میسر است.
14- یکپارچگی بهتر EF Code first با MVC
عنوان شد که وجود مدلها و فرمهای strongly typed یکی از مزایای کار با MVC است و ORMها نیز نهایتا با همین کلاسها هستند که کار میکنند. در MVC سیستم کد سازی به نام scaffolding وجود دارد (تهیه شده توسط خود مایکروسافت) که میتواند بر اساس مدلهای EF code first شما، قسمت عمدهای از کدهای یک برنامه ASP.NET MVC را تولید کند. سپس میتوانید به سفارشی سازی آن مشغول شوید.
15- تزریق وابستگیها در MVC سادهتر است
در هر دو فریم ورک وب فرمها و MVC امکان تزریق وابستگیها وجود دارد. اما در MVC میتوان در میانه کار وهله سازی کنترلرها، دخالت کرد و کنترل آن را کاملا در دست گرفت. همین امر سبب میشود حین کار با کتابخانههای تزریق وابستگیها در ASP.NET MVC حجم کد نویسی به شدت کاهش پیدا کند.
16- امکانات امنیتی MVC بیشتر است
عنوان شد که در MVC میتوان اعتبار سنجی را تنها در حد یک خاصیت غیرفعال کرد. فیلتر مبارزه با حملات CSRF جزئی از فریم ورک MVC است. به همراه فیلتر Authorize آن که باز هم اعمال سفارشی سیستم اعتبار سنجی مبتنی بر فرمها را سادهتر میکند با امکان یکپارچگی بهتر با Role providerهای سفارشی.
و یا برای نمونه Razor به صورت پیش فرض امن طراحی شده است. خروجی Razor همواره و در بدو امر، html encoded است مگر اینکه برنامه نویس آگاهانه آنرا تغییر دهد. این مورد مقاومت در برابر حملات XSS را بالا خواهد برد.
امکان استفاده از فیلترهای سفارشی که عنوان شد، جهت مسایل امنیتی بسیار کاربرد دارند. برای مثال بررسی referrer فرم ارسال به سرور را درنظر بگیرید. در وب فرمها میتوان اینکار را با یک http module که روی کل برنامه تاثیر گذار است انجام داد. اما در MVC این فیلتر را تنها میتوان بر روی یک فرم خاص عمومی برای مثال اعمال کرد و نه کل برنامه.
مطالب
طول و عرض WPF
شاید بد نباشد این فناوری را از دیدگاه مدت زمانی که باید به آن تسلط پیدا کرد، بررسی نمود:
بله، مشکل در طول و عرض WPF بوده و مدت زمان یادگیری و تسلط کامل به آن، از فناوریهای قبلی مطرح در دات نت فریم ورک بسیار بیشتر میباشد. (تعداد کلاسهای آن تقریبا مساوی مجموع تعداد کلاسهای نگارش 2 WinForms و ASP.Net است!)
در مقایسه با WinForms و ASP.Net هم موارد زیر قابل تامل است:
ASP.NET 2.0 شامل 1098 public types و 1551 classes است.
WinForms 2.0 شامل 777 public types و 1500 classes میباشد.
سیلورلایت 2 را هم که در تصویر مشاهده میکنید. شامل 376 public types و 335 classes است.
ماخذ
نظرات مطالب
چک لیست تهیه یک برنامه ASP.NET MVC
- Forms authentication با IP کار نمیکند. بر اساس کوکیهای رمزنگاری شده خاص خودش (مثلا در حالت بخاطر سپاری کلمه عبور) کاربر را بلافاصله اعتبارسنجی میکند.
- نکته Request.IsAuthenticated رو گرفتی؟ پختهاش کن. مثلا بجای IP از نام یوزر که در Request کاربر اعتبارسنجی شده موجود است، استفاده کن. هدف ذکر یک نکته بود. هدف مطلب جاری ارائه راه حلی جامع برای شمارش مساله خطیر تعداد کاربران آنلاین نبود که مثلا بین 25 با 30 آن واقعا تفاوتی وجود دارد یا نه. اصلا مهم است یا نه.
من در این سایت این تعداد عدد رو برای 15 دقیقه کش میکنم. یعنی اصلا به روز نیست و لحظهای محاسبه نمیشه و نمایش داده نخواهد شد. چرا؟ چون یک کاربرد مهم و اساسی نیست در سایت. فقط یک نمایش کلی است. فقط یک حس حضور در سایت هست؛ یعنی هستند چند نفر خواننده این دور و اطراف.
- نکته Request.IsAuthenticated رو گرفتی؟ پختهاش کن. مثلا بجای IP از نام یوزر که در Request کاربر اعتبارسنجی شده موجود است، استفاده کن. هدف ذکر یک نکته بود. هدف مطلب جاری ارائه راه حلی جامع برای شمارش مساله خطیر تعداد کاربران آنلاین نبود که مثلا بین 25 با 30 آن واقعا تفاوتی وجود دارد یا نه. اصلا مهم است یا نه.
من در این سایت این تعداد عدد رو برای 15 دقیقه کش میکنم. یعنی اصلا به روز نیست و لحظهای محاسبه نمیشه و نمایش داده نخواهد شد. چرا؟ چون یک کاربرد مهم و اساسی نیست در سایت. فقط یک نمایش کلی است. فقط یک حس حضور در سایت هست؛ یعنی هستند چند نفر خواننده این دور و اطراف.
با دات نت 2 هم کار میکنه. مطابق مستندات MSDN کلاس پروسس از زمان دات نت یک اضافه شده:
Process Class Supported in: 4, 3.5, 3.0, 2.0, 1.1, 1.0
زمان دات نت 2 با توجه به اینکه WPF نبوده بنابراین بحث WinForms مطرح است و رویداد Idle هم از زمان دات نت یک وجود داشته:
Idle Event
Supported in: 4, 3.5, 3.0, 2.0, 1.1, 1.0
Process Class Supported in: 4, 3.5, 3.0, 2.0, 1.1, 1.0
زمان دات نت 2 با توجه به اینکه WPF نبوده بنابراین بحث WinForms مطرح است و رویداد Idle هم از زمان دات نت یک وجود داشته:
Idle Event
Supported in: 4, 3.5, 3.0, 2.0, 1.1, 1.0