در این مقاله قصد دارم راجعبه یک Extension در دات نت صحبت کنم که خیلی وقتها میتواند بسیار مفید و نجات بخش و همینطور در زمان کارتان تاثیر زیادی بگذارد. خیلی وقتها پیش آمده که داریم با یک سرویس بیرونی ارتباط برقرار میکنیم، اما هنگام فراخوانی کردن، با خطا مواجه میشویم و ما متوجه دلیل خطای رخ داده در آن لحظه نمیشویم. برای خود من بارها پیش آمده که Propertyهای اطلاعات ورودی برای وب سرویس را بصورت Pascal Case داده باشم، ولی سرویس بیرونی فقط بصورت Camel Case برای آن قابل قبول بودهاست و من بعد از ساعتها بررسی متوجه این موضوع میشدم و یا ممکن بود یک Property با مقدار نادرست ارسال میکردم و یا ممکن بود یک Property را اصلا ارسال نمیکردم و یا حتی اینکه یک Header را درست نمیفرستادم و کلی از این موضوعات که با آنها برخورد کردیم و با صرف زمان، مشکل را حل کردیم. این Extension کار ما را برای حل این مسائل خیلی راحت میکند.
حالا چطور و چگونه ازش استفاده کنیم؟!
این Extension کارش این است، وقتی HttpClient ما مقدار دهی شده و آمادهی برای ارسال درخواست به سرویس بیرونی است، میتوانیم قبل ارسال، آن را فراخوانی کنیم و یک خروجی Curl از درخواستی را که داریم میفرستیم، ببینیم. سپس خروجی Curl را در ترمینال صدا بزنیم و نتیجه را ببینیم. همینطور میتوانیم به Postman خود Import کنیم و با داکیومنتی که داده شده، بررسی کنیم و مشکل را دقیقتر بررسی کنیم.
نحوه Import کردن Curl در Postman
جای دیگری که نقش این Extension میتواند تاثیر گذار باشد، زمانی است که ما از نحوهی فراخوانی سرویسهای بیرونی خود که در سیستم نوشته شده، هیچ داکیومنت یا Postman Collection ای نداریم. ما با این Extension با خروجی Curl که در اختیارمان میگذارد، میتوانیم Collection خود را ایجاد کنیم و در اختیار هم تیمیهای خود قرار دهیم. میبینید که چقدر کارها را ساده و راحت میکند!
استفاده از این Extension بسیار ساده و سریع است و شما با نوشتن یک خط میتوانید آن را فراخوانی کنید:
حالا چطور و چگونه ازش استفاده کنیم؟!
این Extension کارش این است، وقتی HttpClient ما مقدار دهی شده و آمادهی برای ارسال درخواست به سرویس بیرونی است، میتوانیم قبل ارسال، آن را فراخوانی کنیم و یک خروجی Curl از درخواستی را که داریم میفرستیم، ببینیم. سپس خروجی Curl را در ترمینال صدا بزنیم و نتیجه را ببینیم. همینطور میتوانیم به Postman خود Import کنیم و با داکیومنتی که داده شده، بررسی کنیم و مشکل را دقیقتر بررسی کنیم.
نحوه Import کردن Curl در Postman
open the Postman -> click on the Import button -> select the Raw text tab -> paste the curl script here -> then press the Continue button -> at the end press the button import.
استفاده از این Extension بسیار ساده و سریع است و شما با نوشتن یک خط میتوانید آن را فراخوانی کنید:
آدرس Nuget Package
این Extension سه(۳) راه برای نمایش Curl دارد:
۱- چاپ در Console
پارامتر دوم، کانفیگ هست که شما میتوانید بنا به نیاز، آنها را تغییر دهید (پیش فرض آن null است). مثال و توضیحات کانفیگ به شرح زیر است:
- مقدارTurnOn پیش فرض فعال است؛ درصورت غیرفعال کردن جنریتور، غیر فعال میشود و عمل ایجاد اسکریپت را انجام نمیدهد.
- با مقدارNeedAddDefaultHeaders میتوانید مشخص کنید در صورت داشتن هدرهای پیش فرض، در خروجی Curl اضافه شود یا خیر. پیش فرض آن فعال هست.
- مقدارEnableCodeBeautification اگر فعال باشد اسکریپتهای چاپ شده در Console را به ازای هر HttpMethod، با رنگ متفاوتی نشان میدهد؛ برای خوانایی بهتر اسکریپت. بصورت پیش فرض غیر فعال است.
۲- ذخیره در فایل
پارامتر دوم کانفیگ هست که شما میتوانید بنا به نیاز، آنها را تغییر دهید (پیش فرض آن null است).
مثال و توضیحات کانفیگ به شرح زیر است:
- مقدارFilename را اگر وارد کنید، میتوانید نام فایلی را که ایجاد میشود، مشخص کنید. در صورت مقدار ندادن، پیش فرض تاریخ روز جاری را اعمال میکند. مثال: 20220910.curl
- مقدارPath را میتوانید در صورت داشتن مسیری خاص، مشخص کنید. در غیر این صورت بصورت پیش فرض اطلاعات را در مسیر ProjectDirectory\bin\Debug\netX ذخیره میکند.
- مقدارTurnOn پیش فرض آن فعال است. درصورت غیرفعال کردن جنریتور غیر فعال میشود و عمل ایجاد اسکریپت را انجام نمیدهد.
- با مقدار NeedAddDefaultHeaders میتوانید مشخص کنید در صورت داشتن هدرهای پیش فرض، در خروجی Curl اضافه شود یا خیر. پیش فرض آن فعال هست.
۳- ذخیره در متغیر
لینک آدرس GitHub پروژه جهت دیدن سورس پروژه و دیدن مثالهای بیشتر و همینطور برای دیدن قابلیتهای بیشتر این extension.
این Extension سه(۳) راه برای نمایش Curl دارد:
۱- چاپ در Console
httpClient.GenerateCurlInConsole(httpRequestMessage, null);
httpClient.GenerateCurlInConsole( httpRequestMessage, configs => { configs.TurnOn = true; configs.NeedAddDefaultHeaders = true; configs.EnableCodeBeautification = false; });
- با مقدارNeedAddDefaultHeaders میتوانید مشخص کنید در صورت داشتن هدرهای پیش فرض، در خروجی Curl اضافه شود یا خیر. پیش فرض آن فعال هست.
- مقدارEnableCodeBeautification اگر فعال باشد اسکریپتهای چاپ شده در Console را به ازای هر HttpMethod، با رنگ متفاوتی نشان میدهد؛ برای خوانایی بهتر اسکریپت. بصورت پیش فرض غیر فعال است.
۲- ذخیره در فایل
httpClient.GenerateCurlInFile(httpRequestMessage, null);
مثال و توضیحات کانفیگ به شرح زیر است:
httpClient.GenerateCurlInFile( httpRequestMessage, configs => { configs.Filename = "your filename"; configs.Path = "your path"; configs.TurnOn = true; configs.NeedAddDefaultHeaders = true; });
- مقدارPath را میتوانید در صورت داشتن مسیری خاص، مشخص کنید. در غیر این صورت بصورت پیش فرض اطلاعات را در مسیر ProjectDirectory\bin\Debug\netX ذخیره میکند.
- مقدارTurnOn پیش فرض آن فعال است. درصورت غیرفعال کردن جنریتور غیر فعال میشود و عمل ایجاد اسکریپت را انجام نمیدهد.
- با مقدار NeedAddDefaultHeaders میتوانید مشخص کنید در صورت داشتن هدرهای پیش فرض، در خروجی Curl اضافه شود یا خیر. پیش فرض آن فعال هست.
۳- ذخیره در متغیر
httpClient.GenerateCurlInString(httpRequestMessage);
لینک آدرس GitHub پروژه جهت دیدن سورس پروژه و دیدن مثالهای بیشتر و همینطور برای دیدن قابلیتهای بیشتر این extension.
خوشحال میشوم اگه نظری دارید راجع به پروژه و یا مشکلی دیدید در سورس کد به من اطلاع بدهید و خیلی خوشحال میشوم اگر در تکمیل و پیاده سازی این پروژه مشارکت کنید و اگر این پروژه براتون جذاب و یا مفید بود استار بدهید.
اشتراکها
کتابخانه uilang
A minimal, UI-focused programming language for web designers. With uilang, you write your code just like plain English, straight into your HTML using a
<code>
element. uilang's logic relies on manipulating classes on HTML elements and using these classes in CSS to show, hide, animate and transform elements when a click occurs. This simple logic lets designers create most of the typical user interface behaviours: tabs, popovers, overlays, sliding menus, etc. Demo .NET 9 LINQ Performance Improvements
Benchmark comparisons between .NET 8 and .NET 9 show that certain LINQ queries execute up to 30% faster, depending on the dataset and query complexity. These improvements are particularly impactful for performance-critical applications, where even small gains can add up to substantial boosts.
کد زیر را در نظر بگیرید :
به نظر شما چه چیزی در خروجی نمایش داده میشود؟
خطی که text2 تعریف شده است را تغییر میدهیم :
اما چرا در کد اولی اینگونه نبود؟
بنابراین text1 و text2 در کد اولی واقعا یکی هستند و یک نمونه برای آنها ایجاد شده است.
البته چند نکته در اینجا هست :
اگر text1 و text2 به صورت string تعریف شوند، نتیجه text1==text2 در هر دو حالت فوق برابر true است. چون عملگر == در کلاس string یکبار دیگر overload شده است:
این که کدام یک از overloadها اجرا شوند (کلاس پایه، کلاس اصلی، ...) به نوع دو متغییر اطراف == بستگی دارد. مثلا در کد زیر :
اولین نتیجه true و دومی false است. چون در اولی عملگر == تعریف شده در کلاس string مورد استفاده قرار میگیرد اما در دومی عملگر == تعریف شده در کلاس object.
اگر دقت نشود این رفتار مشکلزا میشود. مثلا حالتی را در نظر بگیرید که text1 ورودی کاربر است و text2 از بانک اطلاعاتی خوانده شده است و با اینکه مقادیر یکسان دارند نتیجه == آنها false است. اگر تعریف عملگرها در کلاس object به صورت virtual بود و در کلاسهای دیگر override میشد، این تغییر نوعها تاثیری نداشت. اما عملگرها به صورت static تعریف میشوند و امکان override شدن ندارند. به همین خاطر کلاس object متدی به اسم Equals در اختیار گذاشته که کلاسها آنرا override میکنند و معمولا از این متد برای سنجش برابری دو کلاس استفاده میشود :
object text1 = "test"; object text2 = "test"; object num1 = 1; object num2 = 1; Console.WriteLine("text1 == text2 : " + (text1 == text2)); Console.WriteLine("num1 == num2 : " + (num1 == num2));
به نظر شما چه چیزی در خروجی نمایش داده میشود؟
هر چهار متغییر text1 و text2 و num1 و num2 از نوع object هستند. با اینکه مقدار text1 و text2 یکی و مقدار num1 و num2 هم یکی است، نتیجه text1==text2 برابر true است اما num1==num2 برابر false.
خطی که text2 تعریف شده است را تغییر میدهیم :
object text2 = "test".ToLower();
اینبار با این که باز مقدار text1 و text2 یکی و هر دو "test" است، اما نتیجه text1==text2 برابر false است. انتظار ما هم همین است. دو object ایجاد شده است و یکی نیستند. تنها در صورتی باید نتیجه == آنها true باشد که هر دو به یک object اشاره کنند.
اما چرا در کد اولی اینگونه نبود؟
دلیل این کار برمیگردد به رفتار داتنت نسبت به رشتههایی که به صورت صریح در برنامه تعریف میشوند. CLR یک جدول برای ذخیره رشتهها به نام intern pool برای برنامه میسازد. هر رشتهای تعریف میشود، اگر در intern pool رشتهای با همان مقدار وجود نداشته باشد، یک رشته جدید ایجاد و به جدول اضافه میشود، و اگر موجود باشد متغییر جدید فقط به آن اشاره میکند. در واقع اگر 100 جای برنامه حتی در کلاسهای مختلف، رشتههایی با مقادیر یکسان وجود داشته باشند، برای همه آنها یک نمونه وجود دارد.
بنابراین text1 و text2 در کد اولی واقعا یکی هستند و یک نمونه برای آنها ایجاد شده است.
البته چند نکته در اینجا هست :
اگر text1 و text2 به صورت string تعریف شوند، نتیجه text1==text2 در هر دو حالت فوق برابر true است. چون عملگر == در کلاس string یکبار دیگر overload شده است:
public sealed class String : ... { ... public static bool operator ==(string a, string b) { return string.Equals(a, b); } ... }
این که کدام یک از overloadها اجرا شوند (کلاس پایه، کلاس اصلی، ...) به نوع دو متغییر اطراف == بستگی دارد. مثلا در کد زیر :
string text1 = "test"; string text2 = "test".ToLower(); Console.WriteLine("text1 == text2 (string) : " + (text1 == text2)); Console.WriteLine("text1 == text2 (object) : " + ((object)text1 == (object)text2));
اولین نتیجه true و دومی false است. چون در اولی عملگر == تعریف شده در کلاس string مورد استفاده قرار میگیرد اما در دومی عملگر == تعریف شده در کلاس object.
اگر دقت نشود این رفتار مشکلزا میشود. مثلا حالتی را در نظر بگیرید که text1 ورودی کاربر است و text2 از بانک اطلاعاتی خوانده شده است و با اینکه مقادیر یکسان دارند نتیجه == آنها false است. اگر تعریف عملگرها در کلاس object به صورت virtual بود و در کلاسهای دیگر override میشد، این تغییر نوعها تاثیری نداشت. اما عملگرها به صورت static تعریف میشوند و امکان override شدن ندارند. به همین خاطر کلاس object متدی به اسم Equals در اختیار گذاشته که کلاسها آنرا override میکنند و معمولا از این متد برای سنجش برابری دو کلاس استفاده میشود :
object text1 = "test"; object text2 = "test".ToLower(); Console.WriteLine("text1 Equals text2 : " + text1.Equals(text2)); Console.WriteLine("text1 Equals text2 : " + object.Equals(text1, text2));
البته یادآور میشوم که فقط رشتههایی که به صورت صریح در برنامه تعریف شدهاند، در intern pool قرار میگیرند و این فهرست شامل رشتههایی که از فایل یا بانک اطلاعاتی خوانده میشوند یا در برنامه تولید میشوند، نیست. این کار منطقی است وگرنه حافظه زیادی مصرف خواهد شد.
با استفاده از متد string.Intern میتوان یک رشته را که در intern pool وجود ندارد، به فهرست آن افزود. اگر رشته در intern pool وجود داشته باشد، reference آنرا بر میگرداند در غیر اینصورت یک reference به رشته جدید به intern pool اضافه میکند و آنرا برمیگرداند.
یک مورد استفاده آن هنگام lock روی رشتههاست. برای مثال در کد زیر DeviceId یک رشته است که از بانک اطلاعاتی خوانده میشود و باعث میشود که چند job همزمان به یک دستگاه وصل نشوند :
یک مورد استفاده آن هنگام lock روی رشتههاست. برای مثال در کد زیر DeviceId یک رشته است که از بانک اطلاعاتی خوانده میشود و باعث میشود که چند job همزمان به یک دستگاه وصل نشوند :
lock (job.DeviceId) { job.Execute(); }
اگر یک job با DeviceId برابر COM1 در حال اجرا باشد، این lock جلوی اجرای همزمان job دیگری با همین DeviceId را نمیگیرد. زیرا هر چند مقدار DeviceId دو job یکی است ولی به یک نمونه اشاره نمیکنند.
میتوان lock را اینگونه اصلاح کرد :
میتوان lock را اینگونه اصلاح کرد :
lock (string.Intern(job.DeviceId)) { job.Execute(); }
- کلاینت سمت کاربر SiganlR که درون مرورگر اجرا میشود، اساسا جاوا اسکریپتی است. (البته برای جاوا یا دات نت و امثال آن هم کلاینت مخصوص دارد؛ ولی بحث مرورگر آن مشخص است)
+ این متد خاص هاب سمت سرور، در آخرین نگارش SiganlR به این نحو تغییر کردهاست:
اگر پارامتر stopCalled با مقدار true فراخوانی شد، یعنی سمت کلاینت، با استفاده از کدهای جاوا اسکریپتی SignalR (فراخوانی شده به صورت خودکار در حین بستن یک تب یا مرورگر یا به صورت دستی به نحوی که عنوان شد)، درخواست بسته شدن صفحه را دادهاست. اگر مقدار آن false بود، یعنی سرور تشخیص دادهاست که در طی 35 ثانیهی قبل کاربر فعالیتی نداشتهاست.
+ این متد خاص هاب سمت سرور، در آخرین نگارش SiganlR به این نحو تغییر کردهاست:
public override Task OnDisconnected(bool stopCalled) { if (stopCalled) { // We know that Stop() was called on the client, // and the connection shut down gracefully. } else { // This server hasn't heard from the client in the last ~35 seconds. // If SignalR is behind a load balancer with scaleout configured, // the client may still be connected to another SignalR server. } return base.OnDisconnected(stopCalled); }
اشتراکها
شمارش سریع تعداد خطوط یک فایل در #C
اشتراکها
دریافت ایمیل با OpenPop.NET
OpenPop.NET is an open source implementation of a POP3 client and a robust MIME parser written in C#.