مطالب
نمایش درصد پیشرفت، Watermark و گزارشات چند ستونی در PdfReport
گزارشی را در نظر بگیرید با این نیازها:
می‌خواهیم
الف) یک Watermark قطری را بر روی تمام صفحات گزارش ظاهر کنیم.
ب) عدد‌های درصد پیشرفت یک ستون را به صورت میله‌ای نمایش دهیم.
ج) در هر صفحه بجای اینکه یک جدول، اطلاعات را نمایش دهد و تمام صفحه را پر کند، دو جدول در دو ستون کنار هم اینکار را انجام دهند تا در حین چاپ گزارش، در میزان تعداد صفحات مصرفی صرفه جویی صورت گیرد.
د) مقادیر true با چک مارک و موارد false با علامت ضربدر نمایش داده شوند.

یک چنین شکلی در نهایت مد نظر است:


روش انجام کار را توسط کتابخانه PdfReport در ادامه بررسی خواهیم کرد.
ابتدا کلاس مدل زیر را در نظر بگیرید:
namespace PdfReportSamples.Models
{
    public class Task
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }
        public int PercentCompleted { set; get; }
        public bool IsActive { set; get; }
    }
}
به این ترتیب یک کلاس فعالیت تعریف شده است که در آن نام فعالیت، درصد پیشرفت و همچنین درجریان بودن آن قابل تنظیم است. از این کلاس جهت تهیه منبع داده گزارش استفاده می‌شود:
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Drawing;
using iTextSharp.text;
using PdfReportSamples.Models;
using PdfRpt;
using PdfRpt.Core.Contracts;
using PdfRpt.Core.Helper;
using PdfRpt.FluentInterface;

namespace PdfReportSamples.ProgressReport
{
    public class ProgressReportPdfReport
    {
        private IPdfFont getWatermarkFont()
        {
            var watermarkFont = new GenericFontProvider(
                                        AppPath.ApplicationPath + "\\fonts\\irsans.ttf",
                                        Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf");
            watermarkFont.Color = BaseColor.LIGHT_GRAY;
            watermarkFont.Size = 50;
            return watermarkFont;
        }

        public IPdfReportData CreatePdfReport()
        {
            return new PdfReport().DocumentPreferences(doc =>
            {
                doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft);
                doc.Orientation(PageOrientation.Portrait);
                doc.PageSize(PdfPageSize.A4);
                doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" });
                doc.DiagonalWatermark(new DiagonalWatermark
                {
                    Text = "نمایش درصد پیشرفت",
                    RunDirection = PdfRunDirection.RightToLeft,
                    Font = getWatermarkFont()
                });
            })
            .DefaultFonts(fonts =>
            {
                fonts.Path(AppPath.ApplicationPath + "\\fonts\\irsans.ttf",
                                  Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf");
            })
            .PagesFooter(footer =>
            {
                footer.DefaultFooter(PersianDate.ToPersianDateTime(DateTime.Now, "/", true));
            })
            .PagesHeader(header =>
            {
                header.DefaultHeader(defaultHeader =>
                {
                    defaultHeader.Message("گزارش جدید ما");
                    defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png");
                });
            })
            .MainTableTemplate(template =>
            {
                template.BasicTemplate(BasicTemplate.SilverTemplate);
            })
            .MainTablePreferences(table =>
            {
                table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative);
                table.MultipleColumnsPerPage(new MultipleColumnsPerPage
                {
                    ColumnsGap = 20,
                    ColumnsPerPage = 2,
                    ColumnsWidth = 250,
                    IsRightToLeft = true,
                    TopMargin = 7
                });
            })
            .MainTableDataSource(dataSource =>
            {
                var listOfRows = new List<Task>();
                var rnd = new Random();
                for (int i = 0; i < 400; i++)
                {
                    listOfRows.Add(new Task
                    {
                        Id = rnd.Next(1000, 10000),
                        Name = "Task" + i,
                        PercentCompleted = rnd.Next(1, 100),
                        IsActive = rnd.Next(0, 2) == 1 ? true : false
                    });
                }
                dataSource.StronglyTypedList<Task>(listOfRows);
            })
            .MainTableColumns(columns =>
            {
                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName("rowNo");
                    column.IsRowNumber(true);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(0);
                    column.Width(1);
                    column.HeaderCell("ردیف", captionRotation: 90);
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<Task>(x => x.Id);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(1);
                    column.Width(2);
                    column.HeaderCell("شماره فعالیت");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<Task>(x => x.Name);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(2);
                    column.Width(3);
                    column.HeaderCell("فعالیت");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<Task>(x => x.PercentCompleted);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(3);
                    column.Width(3);
                    column.HeaderCell("درصد پیشرفت");
                    column.ColumnItemsTemplate(template =>
                    {
                        template.ProgressBar(progressBarColor: Color.SkyBlue, showPercentText: true);
                        template.DisplayFormatFormula(obj =>
                        {
                            if (obj == null) return "% 0";
                            return "% " + obj.ToString();
                        });
                    });
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<Task>(x => x.IsActive);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(4);
                    column.Width(2);
                    column.HeaderCell("در جریان");
                    column.ColumnItemsTemplate(template =>
                    {
                        template.Checkmark(checkmarkFillColor: Color.Green, crossSignFillColor: Color.DarkRed);
                    });
                });
            })
            .MainTableEvents(events =>
            {
                events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display.");
            })
            .Export(export =>
            {
                export.ToExcel();
            })
            .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\ProgressReportSample.pdf"));
        }
    }
}

توضیحات:

- همانطور که در کدهای فوق ملاحظه می‌کنید، برای تعریف یک watermark قطری در سراسر سند تولیدی، نیاز است در متد DocumentPreferences، تنظیمات DiagonalWatermark را مشخص کرد:
doc.DiagonalWatermark(new DiagonalWatermark
                {
                    Text = "نمایش درصد پیشرفت",
                    RunDirection = PdfRunDirection.RightToLeft,
                    Font = getWatermarkFont()
                });
در اینجا Text، متنی است که نمایش داده خواهد شد. تنظیم PdfRunDirection.RightToLeft برای نمایش صحیح متون فارسی الزامی است. همچنین این watermark نیاز به قلم مناسب و متفاوتی نسبت به قلم‌های پیش فرض گزارش نیز دارد:
        private IPdfFont getWatermarkFont()
        {
            var watermarkFont = new GenericFontProvider(
                                        AppPath.ApplicationPath + "\\fonts\\irsans.ttf",
                                        Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf");
            watermarkFont.Color = BaseColor.LIGHT_GRAY;
            watermarkFont.Size = 50;
            return watermarkFont;
        }
قلم‌هایی از جنس IPdfFont را توسط کلاس توکار GenericFontProvider به نحوی که ملاحظه می‌کنید می‌توان ایجاد کرد.

- برای ستون بندی گزارش باید به متد MainTablePreferences رجوع نمود. در اینجا می‌توان تنظیمات دقیق ستون‌های گزارش را مشخص کرد:
table.MultipleColumnsPerPage(new MultipleColumnsPerPage
                {
                    ColumnsGap = 20,
                    ColumnsPerPage = 2,
                    ColumnsWidth = 250,
                    IsRightToLeft = true,
                    TopMargin = 7
                });
برای مثال در اینجا 2 ستون در هر صفحه تعریف شده است (ColumnsPerPage). فاصله بین این ستون‌ها 20 است (ColumnsGap). عرض هر ستون 250 درنظر گرفته شده (ColumnsWidth) و همچنین توسط تنظیم IsRightToLeft، سبب خواهیم شد تا جداول از راست به چپ شروع و در صفحه نمایش داده شوند. (اگر به شماره ردیف‌ها در شکل ابتدای بحث دقت کنید، ردیف 1 در سمت راست صفحه قرار دارد).

- برای نمایش درصد پیشرفت در یک سلول خاص تنها کافی است قالب مخصوص آن‌را انتخاب و مقدار دهی کنیم:
                    column.ColumnItemsTemplate(template =>
                    {
                        template.ProgressBar(progressBarColor: Color.SkyBlue, showPercentText: true);
                        template.DisplayFormatFormula(obj =>
                        {
                            if (obj == null) return "% 0";
                            return "% " + obj.ToString();
                        });
                    });
قالب از پیش تعریف شده ProgressBar، مقدار سلول جاری را دریافت و آن‌را تبدیل به یک میله افقی درصد پیشرفت می‌کند. همچنین در اینجا توسط DisplayFormatFormula، یک علامت درصد هم به متنی که قرار است نمایش داده شود، اضافه کرده‌ایم.

- نمایش چک مارک و علامت ضربدر نیز به همین منوال است. باید قالب مناسبی را برای آن انتخاب و اعمال کرد:
                    column.ColumnItemsTemplate(template =>
                    {
                        template.Checkmark(checkmarkFillColor: Color.Green, crossSignFillColor: Color.DarkRed);
                    });
قالب Checkmark نیز جزو قالب‌های از پیش تعریف شده PdfReport است و بر اساس گرافیک برداری کار می‌کند.
مطالب
کار با شیوه‌نامه‌های تصاویر در بوت استرپ 4
بوت استرپ 4 به همراه کلاس‌های کمکی مفیدی برای کار با تصاویر نیز می‌باشد؛ مانند:
- کلاس img-fluid که سبب ایجاد تصاویر واکنشگرا می‌شود. به این معنا که اگر این کلاس به تصویری انتساب داده شد، عرض آن با عرض container آن، تطابق پیدا می‌کند.
- کلاس rounded-dir برای گرد کردن گوشه‌های تصاویر کاربرد دارد. در اینجا ذکر dir اختیاری است و می‌تواند مقادیر زیر را داشته باشد:
top, right, bottom, left, circle
همچنین اگر تصویری دارای گوشه‌های گرد است (توسط کلاس css دیگری تنظیم شده‌است)، می‌توان با اعمال کلاس rounded-0، آن‌را لغو کرد.
- کلاس img-thumbnail نیز تصویری را با گوشه‌های گرد و همچنین با حاشیه‌ای به ضخامت 1px، ایجاد می‌کند.
- کلاس‌های float-left و float-right حالت پیش‌فرض نمایش inline تصاویر را لغو کرده و آن‌ها را در جهت‌های دلخواهی نمایش می‌دهند.
- اگر حالت نمایش تصویر inline است، می‌توان مانند متون با استفاده از کلاس text-center، آن‌ها را در میانه‌ی container، نمایش داد.
- اگر تصویر به صورت block نمایش داده می‌شود (display:block)، کلاس mx-auto می‌تواند آن‌را در میانه‌ی container نمایش دهد.


مثالی از تصاویر واکنشگرا

<body>
    <div class="container">
        <section class="content" id="testimonials">
            <h2>Testimonials</h2>
            <figure>
                <img class="img-fluid" src="images/testimonial-johnb.jpg" alt="John B Photo">
                <figcaption>The staff at Wisdom worked tirelessly to determine
                    why our three-year old Golden Retriever, Roxie, started
                    going into sudden kidney failure. They stabilized her and
                    provided fluids until her kidneys were again functioning
                    normally.</figcaption>
            </figure>
        </section>
    </div>
</body>
در اینجا با اعمال کلاس img-fluid به یک تصویر، سبب خواهیم شد تا عرض آن با عرض container تطابق پیدا کند:


همانطور که مشاهده می‌کنید، این کلاس، یک تصویر بزرگ را متناسب با عرض دربرگیرنده‌ی آن، نمایش می‌دهد.


مثال تصویر با گوشه‌های گرد

در همین مثال اگر بخواهیم گوشه‌های تصویر را گرد کنیم، فقط کافی است کلاس rounded را نیز به آن اضافه کنیم:
<img class="img-fluid rounded" src="images/testimonial-johnb.jpg" alt="John B Photo">
با این خروجی:



مثال تصویر با گوشه‌های گرد در جهتی خاص

و یا اگر جهتی را نیز به آن اعمال کنیم:
<img class="img-fluid rounded-top" src="images/testimonial-johnb.jpg" alt="John B Photo">
برای مثال فقط  گوشه‌های بالای آن گرد می‌شوند:


و یا نتیجه‌ی اعمال جهت دایره‌ای به تصویر:
<img class="img-fluid rounded-circle" src="images/testimonial-johnb.jpg" alt="John B Photo">
بیضی شکلی به صورت زیر است:



مثال نمایش تصویر در گوشه‌ای خاص از صفحه

اگر بخواهیم تصویر را برای مثال در سمت چپ صفحه نمایش دهیم:
<img class="img-fluid rounded-circle float-left" width="200px"
                    src="images/testimonial-lorraines.jpg" alt="Lorraine Photo">
خروجی آن به صورت زیر خواهد بود:


برای نمایش تصویر در وسط صفحه:
<body>
    <div class="container">
        <section class="content" id="testimonials">
            <h2>Testimonials</h2>
            <figure class="text-center">
                <img class="img-fluid rounded-circle" src="images/testimonial-mcphersons.jpg"
                    alt="McPhersons Photo" width="200px">
                <figcaption>When Samantha, our Siamese cat, began sleeping all
                    the time and urinating excessively, we brought her to see
                    the specialists at Wisdom. Now, two years later, Samantha
                    is still free from any complications of diabetes, and her
                    blood sugar regularly tests normal.</figcaption>
            </figure>
        </section>
    </div>
</body>
در اینجا با استفاده از کلاس text-center، تصویر را به میانه‌ی صفحه منتقل کرده‌ایم.



کار با عناصر figure جهت نمایش بهتر تصاویر و متون ذیل آن‌ها

برای کار بهتر با عناصر figure در بوت استرپ، ابتدا کلاس figure را به آن‌ها انتساب می‌دهیم. سپس می‌توان کلاس figure-img را به تصاویر داخل آن‌ها افزود. این مورد سبب می‌شود تا تصاویر با اندکی فاصله نسبت به متن داخل آن نمایش داده شوند. در آخر می‌توان به figcaption، کلاس figure-caption را افزود تا رنگ و فاصله‌ی مناسبی را به آن اعمال کند:
<body>
    <div class="container">
        <section class="content" id="testimonials">
            <h2>Testimonials</h2>
            <figure class="figure">
                <img class="img-fluid figure-img rounded" src="images/testimonial-lorraines.jpg"
                    alt="Lorraine Photo">
                <figcaption class="figure-caption">Wisdom Pet Medicine is the
                    only clinic around that
                    will even book pet fish for appointments. When our 13-year
                    old Comet goldfish, McAllister, turned from silvery white
                    to an angry red, we called around, urgently trying to find
                    a veterinarian who could help. Wisdom not only got us in
                    the same day, but also was able to diagnose McAllister as
                    having a severe case of septicemia.</figcaption>
            </figure>
        </section>
    </div>
</body>
با این خروجی:


کلاس  figure-img سبب شده‌است تا تصویر، با متن، اندکی فاصله پیدا کند. همچنین کلاس figure-caption، متن ذیل تصویر را اندکی روشن‌تر نمایش می‌دهد.


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Bootstrap4_03.zip
نظرات مطالب
رسم نمودار توسط Kendo Chart
می‌تونید direction مربوط به div را تغییر بدید در این حالت به درستی نمایش داده میشه:
<div id="chart" style="direction: ltr">
</div>
مطالب
ساخت یک سایت ساده‌‌ی نمایش لیست فیلم با استفاده از Vue.js - قسمت اول
Vue.js  یکی از محبوب ترین فریم ورک‌های  SPA است و سایت جاری نیز دارای مقالات خوبی درباره‌ی Vue.js می‌باشد. قصد داریم طی چند مقاله با استفاده از Vue.js و چندین پلاگین مطرح آن، یک سایت ساده‌ی نمایش فیلم را ایجاد کنیم. ابتدا Node.js  را بر روی سیستم خود نصب کنید (پیشنهاد ما نسخه‌ی LTS می‌باشد). مراحل نصب آن ساده است و بصورت Nextهایی پی در پی می‌باشد؛ بصورت پیش فرض npm نیز همراه آن نصب میشود. سپس دو دستور زیر را جهت صحت انجام مراحل نصب، تست نمایید.

در این مقاله با ادیتور VS Code کار میکنیم. بعد از نصب آن، از منوی Terminal، گزینه‌ی New Terminal را کلیک کنید تا پنجره‌ی PowerShell نمایش داده شود؛ برای سرعت و دقت بیشتر در برنامه‌های  vue.js ای. با دستور زیر vue cli را  نصب میکنیم  (فقط یک مرتبه و برای برنامه‌های بعدی vue.jsای، نیازی به اجرای این دستور نداریم):

npm install -g @vue/cli

جهت راه اندازی یک برنامه‌ی پیش فرض Vue.js ای، کافیست دستور زیر را اجرا نماییم تا پکیج‌های مورد نیاز، به همراه کانفیگ اولیه (Zero config) برای ما ایجاد شوند:

vue create movie-app

بعد از ایجاد برنامه در vs code، از طریق منوی File، گزینه Open Folder را کلیک کرده و پوشه برنامه‌ای را که ایجاد کردیم، Select Folder میکنیم. ساختار اولیه‌ی برنامه‌ی ایجاد شده، به شکل زیر می‌باشد:

نیازمندیهای مثال جاری

A) برای گرفتن اطلاعات مورد نمایش در مثال جاری، از سایت omdbapi.com استفاده میکنیم که با دریافت یک api key آن بصورت رایگان، میتوانیم web serviceهای آن را Call نماییم.

B) از  vuetify برای ui استفاده میکنیم که بصورت Material Design و دارای کامپوننت‌های غنی می‌باشد؛ ضمن اینکه RTL را هم پشتیبانی میکند.

برای نصب آن در Terminal دستور زیر را اجرا میکنیم:

vue add vuetify

سپس جهت تست و صحت افزوده شدن و کانفیگ درست، با دستور زیر برنامه را اجرا میکنیم:

npm run serve

بعد از اجرای دستور فوق، روی گزینه زیر ctrl+click میکنیم تا نتیجه کار در مرورگر قابل رویت باشد:

نمایش صفحه زیر نشان دهنده‌ی درستی انجام کار تا اینجا است:


نکته: جهت استفاده از امکان RTL کافیست در فایل vuetify.js واقع در پوشه‌ی plugins، تغییرات زیر را انجام دهیم. در مثال جاری بدلیل اینکه اطلاعات انگلیسی می‌باشند، از نسخه LTR آن استفاده میکنیم؛ هر چند یکسری api فارسی نیز موجود می‌باشد که میتوان از آنها استفاده نمود.

import Vue from 'vue'
import Vuetify from 'vuetify/lib'
import 'vuetify/src/stylus/app.styl'

Vue.use(Vuetify, {
  iconfont: 'md',
  rtl: true
})


C) نصب  vue-router : جهت انجام routeهای تودرتو ، مپ کردن کامپوننت ها با آدرسی مشخص، کار با پارامتر و  HTML5 History API  مورد استفاده قرار میگیرد. برای نصب آن، دستور زیر را اجرا میکنیم:

npm install vue-router

برای نوشتن routeهای مورد نیاز، یک فولدر را با نام router، در پوشه src برنامه ایجاد میکنیم و یک فایل جاوا اسکریپتی را در آن با نام index.js، میسازیم (این ساختار برای مدیریت بهتر پروژه می‌باشد):

درون فایل  index.js، محتویات زیر را طبق مستندات آن قرار میدهیم:

import Vue from 'vue'
import VueRouter from 'vue-router'

Vue.use(VueRouter)

جهت استفاده از این router، نیاز است تا در نمونه‌ی وهله سازی شده‌ی vue برنامه بکار گرفته شود. فایل  main.js  را باز کنید و خط زیر را در قسمت بالای برنامه وارد کنید:

import router from './router'

اکنون محتویات فایل  main.js بشکل زیر می‌باشد:

import Vue from 'vue'
import './plugins/vuetify'
import App from './App.vue'
import router from './router'

Vue.config.productionTip = false

new Vue({
  render: h => h(App),
  router
}).$mount('#app')


D) نصب axios : برای انجام  درخواستهای  HTTP  و عملیات ا‌ی‌جکس در vue.js  ترجیحا بهتر است از axios که یک کتابخانه‌ی محبوب می‌باشد و کار با آن ساده است، استفاده شود. برای نصب آن، دستور زیر را اجرا میکنیم:

npm install axios


E) نصب vuex : کتابخانه‌ای جهت مدیریت حالت (state management) برای  vue.js میباشد و مشابه آن Flux و Redux برای React می‌باشند. برای  نصب، دستور زیر را اجرا میکنیم:

npm install vuex


برای بکارگیری آن یک فولدر را با نام store در پوشه‌ی src برنامه ایجاد میکنیم و یک فایل جاوا اسکریپتی را در آن با نام index.js میسازیم (این ساختار برای مدیریت بهتر پروژه می‌باشد). درون فایل  index.js، محتویات زیر را طبق مستندات آن و ^ قرار میدهیم. 

import Vue from 'vue'
import Vuex from 'vuex'

Vue.use(Vuex)

export const store = new Vuex.Store()

برای استفاده و کانفیگ آن، محتویات فایل  main.js را بشکل زیر تغییر دهید:

import Vue from 'vue'
import './plugins/vuetify'
import App from './App.vue'
import router from './router'
import {store} from './store'

Vue.config.productionTip = false

new Vue({
  render: h => h(App),
  store,
  router
}).$mount('#app')



دریافت کد قسمت اول 

نکته: برای اجرای برنامه و دریافت پکیج‌های مورد استفاده در مثال جاری، نیاز است دستور زیر را اجرا کنید:

npm install
مطالب
قابلیت های کاربردی ASP.NET WebFroms - قسمت اول
قابلیت CompositeScript 
پس از گذشت مدتی که از توسعه پروژه مورد نظرتان می‌گذرد احتمالاً فایل‌های javascript زیادی در پروژه شما استفاده می‌شود که هم مدیریت و هم بار سنگینی بر سرعت بارگذاری اولیه سایت شما به دلیل زمان بارگذاری فایل‌های javascript خواهد گذاشت. در ASP.NET چندین روش برای مدیریت فایل‌های javascript , css  وجود دارد.
ساده‌ترین روش استفاده از امکانات خود ASP.Net  است. با قابلیت CompositeScript براحتی می‌توانید فایل‌های javascript خود را با هم ادغام و در یک فایل ScriptResource.axd برای Client ارسال نمایید. برای این کار کافیست از تگ جدید CompositeScript در کنترل ScriptManager استفاده نمایید. در کد زیر این قابلیت نمایش داده شده است:
 <asp:ScriptManager ID="ScriptManager" runat="server" ScriptMode="Release">
                <CompositeScript>
                    <Scripts>
                        <asp:ScriptReference Path="~/Scripts/jquery-1.7.2.min.js" />
                        <asp:ScriptReference Path="~/Scripts/jquery.ui.core.min.js" />
                        <asp:ScriptReference Path="~/Scripts/jquery.ui.widget.min.js" />
                        <asp:ScriptReference Path="~/Scripts/jquery.ui.mouse.min.js" />
                        <asp:ScriptReference Path="~/Scripts/jquery.ui.sortable.min.js" />
                    </Scripts>
                </CompositeScript>
 </asp:ScriptManager>

علاوه بر آن حتما خاصیت ScriptMode کنترل ScriptManager  را بر روی Release تنظیم نمایید تا از حداکثر کارایی و کش فایل‌ها استفاده نمایید

دسترسی به ScriptManager در صفحات دیگر و الصاق فایل‌های خاص

برخی از فایل‌های Javascript فقط در صفحات خاصی استفاده شده اند و لازم نیست در هر صفحه بارگذاری شود برای این کار کافی است فایل مورد نظر را در صفحه خاص به  ScriptManager اضافه نمایید. البته ابتدا لازم است به ScriptManager دسترسی داشته باشیم. کد زیر نحوه دسترسی به آن را نمایش داده است:

ScriptManager scriptManager = ScriptManager.GetCurrent(this.Page);
scriptManager.CompositeScript.Scripts.Add(new ScriptReference("~/Scripts/jquery.json.min.js"));
ادامه دارد...
نظرات مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت چهارم - data binding
در قسمت قبل عنوان شد که  کار *ngIf نمایش و یا عدم نمایش قسمتی از DOM است . آیا رویداد toggleImage  سبب بازخوانی مجدد کل کامپوننت می‌شود و یا فقط بخش ngFor مجددا اجرا می‌شود؟ چون در ابتدا بر اساس ngIf برای showImage هیچ عکسی رندر نمی‌شودو هیچ عکسی وجود ندارد.
مطالب
آزمایش Web APIs توسط Postman - قسمت ششم - اعتبارسنجی مبتنی بر JWT
برای مطلب «اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity» و پروژه‌ی آن، یک چنین رابط کاربری آزمایشی تهیه شده‌است:


اکنون در ادامه قصد داریم این موارد را تبدیل به چندین درخواست به هم مرتبط postman کرده و در نهایت آن‌ها را به صورت یک collection قابل آزمایش مجدد، ذخیره کنیم.

مرحله 1: خاموش کردن بررسی مجوز SSL برنامه

چون مجوز SSL برنامه‌های ASP.NET Core که در حالت local اجرا می‌شوند از نوع self-signed certificate است، توسط postman پردازش نخواهند شد. به همین جهت نیاز است به منوی File -> Settings آن مراجعه کرده و این بررسی را خاموش کنیم:



مرحله 2: ایجاد درخواست login و دریافت توکن‌ها


در اینجا این مراحل طی شده‌اند:
- ابتدا آدرس درخواست به https://localhost:5001/api/account/login تنظیم شده‌است.
- سپس نوع درخواست نیز به Post تغییر کرده‌است.
- چون اکنون نوع درخواست، Post است، می‌توان بدنه‌ی آن‌را مقدار دهی کرد و چون نوع آن JSON است، گزینه‌ی raw و سپس contentType صحیح انتخاب شده‌اند. در ادامه مقدار زیر تنظیم شده‌است:
{
    "username": "Vahid",
    "password": "12345"
}
این مقداری‌است که اکشن متد login می‌پذیرد. البته اگر برنامه را اجرا کنید، کلمه‌ی عبور پیش‌فرض آن 1234 است.
- پس از این تنظیمات اگر بر روی دکمه‌ی send کلیک کنیم، توکن‌های دریافتی را در قسمت response می‌توان مشاهده کرد.


مرحله‌ی 3: ذخیره سازی توکن‌های دریافتی در متغیرهای سراسری

برای دسترسی به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور، نیاز است access_token را به همراه هر درخواست، به سمت سرور ارسال کرد. بنابراین نیاز است در همینجا این دو توکن را در متغیرهایی برای دسترسی بعدی، ذخیره کنیم:

var jsonData = pm.response.json();
pm.globals.set("access_token", jsonData.access_token);
pm.globals.set("refresh_token", jsonData.refresh_token);
محل تعریف این کدها نیز در قسمت Tests درخواست جاری است تا پس از پایان کار درخواست، اطلاعات آن استخراج شده و ذخیره شوند.


مرحله‌ی 3: ذخیره سازی مراحل انجام شده

برای این منظور، بر روی دکمه‌ی Save کنار Send کلیک کرده، نام Login را وارد و سپس یک Collection جدید را با نام دلخواه JWT Sample ایجاد می‌کنیم:


سپس این درخواست را در این مجموعه ذخیره خواهیم کرد.


مرحله‌ی 4: دسترسی به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور

برای این منظور بر روی دکمه‌ی + موجود در کنار اولین برگه‌ای که مشغول به تکمیل آن هستیم، کلیک می‌کنیم تا یک برگه‌ی جدید ایجاد شود. سپس مشخصات آن را به صورت زیر تکمیل خواهیم کرد:


ابتدا آدرس درخواست از نوع Get را به https://localhost:5001/api/MyProtectedApi تنظیم خواهیم کرد.
سپس گزینه‌ی هدرهای این درخواست را انتخاب کرده و key/value جدیدی با مقادیر Authorization و Bearer {{access_token}} ایجاد می‌کنیم. در اینجا {{access_token}} همان متغیر سراسری است که پس از لاگین، تنظیم می‌شود. اکنون از این متغیر جهت تنظیم هدر Authorization استفاده کرده‌ایم.
در آخر اگر بر روی دکمه‌ی Send این درخواست کلیک کنیم، response فوق را می‌توان مشاهده کرد.

فراخوانی مسیر api/MyProtectedAdminApi نیز دقیقا به همین نحو است.

یک نکته: روش دومی نیز برای تنظیم هدر Authorization در postman وجود دارد. برای این منظور، گزینه‌ی Authorization یک درخواست را انتخاب کنید (تصویر زیر). سپس نوع آن‌را به Bearer token تغییر دهید و مقدار آن‌را به همان متغیر سراسری {{access_token}} تنظیم کنید. به این صورت هدر مخصوص JWT را به صورت خودکار ایجاد و ارسال می‌کند و در این حالت دیگر نیازی به تنظیم دستی برگه‌ی هدرها نیست.



مرحله‌ی 5: ارسال Refresh token و دریافت یک سری توکن جدید

این مرحله، نیاز به ارسال anti-forgery token را هم دارد و گرنه از طرف سرور و برنامه، برگشت خواهد خورد. اگر به کوکی‌های تنظیم شده‌ی توسط برگه‌ی لاگین دقت کنیم:


کوکی با نام XSRF-TOKEN نیز تنظیم شده‌است. بنابراین آن‌را توسط متد pm.cookies.get، در قسمت Tests برگه‌ی لاگین خوانده و در یک متغیر سراسری تنظیم می‌کنیم:
var jsonData = pm.response.json();
pm.globals.set("access_token", jsonData.access_token);
pm.globals.set("refresh_token", jsonData.refresh_token);
pm.globals.set('XSRF-TOKEN', pm.cookies.get('XSRF-TOKEN'));
سپس برگه‌ی جدید ایجاد درخواست refresh token به صورت زیر تنظیم می‌شود:
ابتدا در قسمت بدنه‌ی درخواست از نوع post به آدرس https://localhost:5001/api/account/RefreshToken، در قسمت raw آن، با انتخاب نوع json، این refresh token را که در قسمت لاگین خوانده و ذخیره کرده بودیم، به سمت سرور ارسال خواهیم کرد:


همچنین دو هدر زیر را نیز باید ارسال کنیم:


یکی هدر مخصوص Authorization است که در مورد آن بحث شد و دیگر هدر X-XSRF-TOKEN که در سمت سرور بجای anti-forgery token پردازش می‌شود. مقدار آن‌را نیز در برگه‌ی login با خواندن کوکی مرتبطی، پیشتر تنظیم کرده‌ایم که در اینجا از متغیر سراسری آن استفاده شده‌است.

اکنون اگر بر روی دکمه‌ی send این برگه کلیک کنید، دو توکن جدید را دریافت خواهیم کرد:


که نیاز است مجددا در برگه‌ی Tests آن، متغیرهای سراسری پیشین را بازنویسی کنند. به همین جهت دقیقا همان 4 سطری که اکنون در برگه‌ی Tests درخواست لاگین وجود دارند، باید در اینجا نیز تکرار شوند تا عملیات refresh token واقعا به تمام برگه‌های موجود، اعمال شود.


مرحله‌ی آخر: پیاده سازی logout

در اینجا نیاز است refreshToken را به صورت یک کوئری استرینگ به سمت سرور ارسال کرد که به کمک متغیر {{refresh_token}}، در برگه‌ی params تعریف می‌شود:


همچنین هدر Authorization را نیز باید درج کرد:


پس از آن اگر درخواست را رسال کنیم، یک true را باید بتوان در response مشاهده کرد:



ذخیره سازی مجموعه‌ی جاری به صورت یک فایل JSON

برای گرفتن خروجی از این مجموعه و به اشتراک گذاشتن آن‌، اگر اشاره‌گر ماوس را بر روی نام یک مجموعه حرکت دهیم، یک دکمه‌ی جدید با برچسب ... ظاهر می‌شود. با کلیک بر روی آن، یکی از گزینه‌های آن، export نام دارد که جزئیات تمام درخواست‌های یک مجموعه را به صورت یک فایل JSON ذخیره می‌کند. برای نمونه فایل JSON خروجی این قسمت را می‌توانید از اینجا دریافت کنید: JWT-Sample.postman_collection.json
مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 4 - فعال سازی پردازش فایل‌های استاتیک
همانطور که در قسمت قبل، با معرفی مقدماتی Middlewareها عنوان شد، تمام قابلیت‌های یک برنامه‌ی ASP.NET Core، به صورت پیش فرض غیرفعال هستند؛ مگر آنکه Middlewareهای مخصوص آن‌ها را به صورت دستی و با آگاهی کامل، به کلاس آغازین برنامه اضافه کنید. در این قسمت قصد داریم تعداد دیگری از این Middlewareهای توکار را مورد بررسی قرار دهیم.


فعال سازی پردازش فایل‌های استاتیک در برنامه‌های ASP.NET Core 1.0

در مورد پوشه‌ی جدید wwwroot در «قسمت 2 - بررسی ساختار جدید Solution» مطالبی عنوان شدند. جهت یادآوری:
اگر فایل Program.cs را بررسی کنید، یک چنین تعاریفی را مشاهده خواهید کرد:
public class Program
{
    public static void Main(string[] args)
    {
        var host = new WebHostBuilder()
            .UseKestrel()
            .UseContentRoot(Directory.GetCurrentDirectory())
            .UseIISIntegration()
            .UseStartup<Startup>()
            .Build();
 
        host.Run();
    }
}
در کدهای فوق، سطر UseContentRoot، پوشه‌ی خاصی را به نام content root معرفی می‌کند که در اینجا به همان پوشه‌ی اصلی برنامه اشاره می‌کند و پوشه‌ی wwwroot از مسیر content root/wwwroot خوانده می‌شود که جهت ارائه‌ی تمام فایل‌های عمومی برنامه مورد استفاده قرار می‌گیرد (مانند تصاویر، فایل‌های JS ،CSS و امثال آن). هدف این است که کدهای سمت سرور برنامه (قرار گرفته در content root) از کدهای عمومی آن (قرار گرفته در پوشه‌ی ویژه‌ی content root/wwwroot) جدا شده و به این ترتیب احتمال نشتی اطلاعات سمت سرور به حداقل برسد.

یک مثال: زمانیکه فایل استاتیک images/banner3.svg در پوشه‌ی wwwroot قرار می‌گیرد، با آدرس http://localhost:9189/images/banner3.svg توسط عموم قابل دسترسی خواهد بود.

یک نکته‌ی امنیتی مهم
در برنامه‌های ASP.NET Core، هنوز فایل web.config را نیز مشاهده می‌کنید. این فایل تنها کاربردی که در اینجا دارد، تنظیم ماژول AspNetCoreModule برای IIS است تا IIS static file handler آن، راسا اقدام به توزیع فایل‌های یک برنامه‌ی ASP.NET Core نکند. بنابراین توزیع این فایل را بر روی سرورهای IIS فراموش نکنید. همچنین بهتر است در ویندوزهای سرور، به قسمت Modules feature مراجعه کرده و StaticFileModule را از لیست ویژگی‌های موجود حذف کرد.


نصب Middleware مخصوص پردازش فایل‌های استاتیک

در قسمت قبل با نحوه‌ی نصب و فعال سازی middleware مخصوص WelcomePage آشنا شدیم. روال کار در اینجا نیز دقیقا به همان صورت است:
الف) نصب بسته‌ی نیوگت Microsoft.AspNetCore.StaticFiles
برای اینکار می‌توان بر روی گره‌ی references کلیک راست کرده و سپس از منوی ظاهر شده،‌گزینه‌ی manage nuget packages را انتخاب کرد. سپس ابتدا برگه‌ی browse را انتخاب کنید و در اینجا نام Microsoft.AspNetCore.StaticFiles را جستجو کرده و سپس نصب کنید.


انجام این کارها معادل افزودن یک سطر ذیل به فایل project.json است و سپس ذخیره‌ی آن که کار بازیابی بسته‌ها را به صورت خودکار آغاز می‌کند:
 "dependencies": {
   // same as before
    "Microsoft.AspNetCore.StaticFiles": "1.0.0"
},
ب) معرفی Middleware پردازش فایل‌های استاتیک
برای اینکار به فایل Startup.cs مراجعه کرده و سطر UseStaticFiles را به متد Configure اضافه کنید (به UseWelcomePage هم دیگر نیازی نداریم):
public class Startup
{
    public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
    {
    }
 
    public void Configure(IApplicationBuilder app)
    {
        app.UseStaticFiles();
        //app.UseWelcomePage();
 
        app.Run(async context =>
        {
            await context.Response.WriteAsync("Hello DNT!");
        });
    }
}

یک مثال: بر روی پوشه‌ی wwwroot کلیک راست کرده و گزینه‌ی add->new item را انتخاب کنید. سپس یک HTML page جدید را به نام index.html به این پوشه اضافه کنید.
با این محتوا:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <title>Hello World</title>
</head>
<body>
    Hello World!
</body>
</html>
در این حالت برنامه را اجرا کنید. خروجی ذیل را مشاهده خواهید کرد:


که این خروجی دقیقا خروجی app.Run برنامه است و نه محتوای فایل index.html ایی که اضافه کردیم.
در ادامه اگر مسیر کامل این فایل را (http://localhost:7742/index.html) درخواست دهیم، آنگاه می‌توان خروجی این فایل استاتیک را مشاهده کرد:


این رفتار اندکی متفاوت است نسبت به نگارش‌های قبلی ASP.NET که فایل index.html را به عنوان فایل پیش فرض، درنظر می‌گرفت و محتوای آن‌را نمایش می‌داد. منظور از فایل پیش فرض، فایلی است که با درخواست ریشه‌ی یک مسیر، به کاربر ارائه داده می‌شود و index.html یکی از آن‌ها است.
برای رفع این مشکل، نیاز است Middleware مخصوص آن‌را به نام Default Files نیز به برنامه معرفی کرد:
public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
   app.UseDefaultFiles();
   app.UseStaticFiles();
در این حالت است که با درخواست ریشه‌ی سایت، فایل پیش فرض آن نمایش داده خواهد شد:


فعال سازی Default Files، سبب جستجوی یکی از 4 فایل ذیل به صورت پیش فرض می‌شود (اگر تنها ریشه‌ی پوشه‌ای درخواست شود):
default.htm
default.html
index.htm
index.html

اگر خواستید فایل سفارشی خاص دیگری را معرفی کنید، نیاز است پارامتر DefaultFilesOptions آن‌را مقدار دهی نمائید:
 // Serve my app-specific default file, if present.
DefaultFilesOptions options = new DefaultFilesOptions();
options.DefaultFileNames.Clear();
options.DefaultFileNames.Add("mydefault.html");
app.UseDefaultFiles(options);


ترتیب معرفی Middlewares مهم است

در قسمت قبل، در حین معرفی تفاوت‌های Middlewareها با HTTP Modules، عنوان شد که اینبار برنامه نویس می‌تواند بر روی ترتیب اجرای Middlewareها کنترل کاملی داشته باشد و این ترتیب معادل است با ترتیب معرفی آن‌ها در متد Configure، به نحوی که مشاهده می‌کنید. برای آزمایش این مطلب، متد معرفی middleware فایل‌های پیش فرض را پس از متد معرفی فایل‌های استاتیک قرار دهید:
public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
  app.UseStaticFiles();
  app.UseDefaultFiles();
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنید، به این خروجی خواهید رسید:


بله. اینبار تعریف فایل‌های پیش فرض، هیچ تاثیری نداشته و درخواست ریشه‌ی سایت، بدون ذکر صریح نام فایلی، مجددا به app.Run ختم شده‌است.


توزیع فایل‌های استاتیک خارج از wwwroot

همانطور که در ابتدای بحث عنوان شد، با فعال سازی UseStaticFiles به صورت پیش فرض مسیر content root/wwwroot در معرض دید دنیای خارج قرار می‌گیرد و توسط وب سرور قابل توزیع خواهد شد:
○ wwwroot
   § css
   § images
   § ...
○ MyStaticFiles
   § test.png
اما اگر قصد داشته باشیم تا تصویر test.png موجود در پوشه‌ی MyStaticFiles خارج از wwwroot را نیز عمومی کنیم چه باید کرد؟
برای این منظور می‌توان از پارامتر StaticFileOptions متد UseStaticFiles به نحو ذیل جهت معرفی پوشه‌ی MyStaticFiles استفاده کرد:
app.UseStaticFiles(new StaticFileOptions
{
    FileProvider = new PhysicalFileProvider(root: Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), @"MyStaticFiles")),
    RequestPath = new PathString("/StaticFiles")
});
در این حالت، مسیر دسترسی عمومی به این فایل، به صورت  http://<app>/StaticFiles/test.png خواهد بود (بر مبنای RequestPath تنظیم شده).


فعال سازی مشاهده‌ی مرور فایل‌های استاتیک بر روی سرور


فرض کنید پوشه‌ی تصاویر را به پوشه‌ی عمومی wwwroot اضافه کرده‌ایم. برای فعال سازی مرور محتوای این پوشه می‌توان از Middleware دیگری به نام DirectoryBrowser استفاده کرد:
app.UseDirectoryBrowser(new DirectoryBrowserOptions
{
    FileProvider = new PhysicalFileProvider(root: Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), @"wwwroot\images")),
    RequestPath = new PathString("/MyImages")
});
بعد از انجام اینکار به خطای ذیل خواهید رسید:
 Unable to resolve service for type 'System.Text.Encodings.Web.HtmlEncoder' while attempting to activate 'Microsoft.AspNetCore.StaticFiles.DirectoryBrowserMiddleware'.
برای رفع آن، سرویس آن نیز باید به متد ConfigureServices اضافه شود:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
   services.AddDirectoryBrowser();
}
در این حالت پس از اجرای برنامه، اگر مسیر http://localhost:7742/myimages را درخواست دهید (MyImages از RequestPath تنظیم شده، گرفته می‌شود)، به تصویر ذیل خواهید رسید:


مشکل! در این حالت که DirectoryBrowser را فعال کرده‌ایم، اگر بر روی لینک فایل تصویر نمایش داده شده کلیک کنیم، باز پیام Hello DNT یا اجرای app.Run را شاهد خواهیم بود.
به این دلیل که UseStaticFiles پیش فرض، مسیر درخواستی MyImages را که بر روی file system وجود ندارد، نمی‌شناسد. برای رفع این مشکل تنها کافی است مسیریابی این Request Path خاص را نیز فعال کنیم:
app.UseStaticFiles(new StaticFileOptions
{
    FileProvider = new PhysicalFileProvider(root: Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), @"wwwroot\images")),
    RequestPath = new PathString("/MyImages")
});


بررسی خلاصه‌ی تنظیماتی که به فایل آغازین برنامه اضافه شدند

تا اینجا اگر توضیحات را قدم به قدم دنبال و اجرا کرده باشید، یک چنین تنظیماتی را خواهید داشت:
using System.IO;
using Microsoft.AspNetCore.Builder;
using Microsoft.AspNetCore.Http;
using Microsoft.Extensions.DependencyInjection;
using Microsoft.Extensions.FileProviders;
 
namespace Core1RtmEmptyTest
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddDirectoryBrowser();
        }
 
        public void Configure(IApplicationBuilder app)
        {
            app.UseDefaultFiles();
 
            app.UseStaticFiles(); // For the wwwroot folder
 
            // For the files outside of the wwwroot
            app.UseStaticFiles(new StaticFileOptions
            {
                FileProvider = new PhysicalFileProvider(root: Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), @"MyStaticFiles")),
                RequestPath = new PathString("/StaticFiles")
            });
 
            // For DirectoryBrowser
            app.UseStaticFiles(new StaticFileOptions
            {
                FileProvider = new PhysicalFileProvider(root: Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), @"wwwroot\images")),
                RequestPath = new PathString("/MyImages")
            });
 
            app.UseDirectoryBrowser(new DirectoryBrowserOptions
            {
                FileProvider = new PhysicalFileProvider(root: Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), @"wwwroot\images")),
                RequestPath = new PathString("/MyImages")
            });
 
            //app.UseWelcomePage();
 
            app.Run(async context =>
            {
                await context.Response.WriteAsync("Hello DNT!");
            });
        }
    }
}
services.AddDirectoryBrowser برای فعال سازی مرور پوشه‌ها اضافه شده‌است.
UseDefaultFiles کار فعال سازی شناسایی فایل‌های پیش فرضی مانند index.html را در صورت ذکر نام ریشه‌ی یک پوشه، انجام می‌دهد.
اولین UseStaticFiles تعریف شده، تمام مسیرهای فیزیکی ذیل wwwroot را عمومی می‌کند.
دومین UseStaticFiles تعریف شده، پوشه‌ی MyStaticFiles واقع در خارج از wwwroot را عمومی می‌کند.
سومین UseStaticFiles تعریف شده، پوشه‌ی فیزیکی wwwroot\images را به مسیر درخواست‌های MyImages نگاشت می‌کند (http://localhost:7742/myimages) تا توسط DirectoryBrowser تعریف شده، قابل استفاده شود.
در آخر هم DirectoryBrowser تعریف شده‌است.


یک نکته‌ی امنیتی مهم
یک چنین قابلیتی (مرور فایل‌های درون یک پوشه) به صورت پیش فرض بر روی تمام IIS‌ها به دلایل امنیتی غیرفعال است. به همین جهت بهتر است Middleware فوق را هیچگاه استفاده نکنید و به این قسمت صرفا از دیدگاه اطلاعات عمومی نگاه کنید.


ساده سازی تعاریف توزیع فایل‌های استاتیک

Middleware دیگری به نام FileServer کار تعریف توزیع فایل‌های استاتیک را ساده می‌کند. اگر آن‌را تعریف کنید:
 app.UseFileServer();
اینکار به معنای تعریف یکباره‌ی UseStaticFiles و UseDefaultFiles، با ترتیب صحیح آن‌ها است.
اگر خواستید DirectoryBrowsing آن‌را نیز فعال کنید، پارامتر ورودی آن‌را به true مقدار دهی کنید (که به صورت پیش فرض غیرفعال است):
 app.UseFileServer(enableDirectoryBrowsing: true);
همچنین در اینجا می‌توانید مسیر پوشه‌ی MyStaticFiles خارج از wwwroot را نیز با مقدار دهی پارامتر FileServerOptions آن، مشخص کنید:
app.UseFileServer(new FileServerOptions
    {
        FileProvider = new PhysicalFileProvider(
            Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), @"MyStaticFiles")),
        RequestPath = new PathString("/StaticFiles"),
        EnableDirectoryBrowsing = false
    });


توزیع فایل‌های ناشناخته

اگر به سورس ASP.NET Core 1.0 دقت کنید، کلاسی را به نام FileExtensionContentTypeProvider خواهید یافت. این‌ها پسوندها و mime typeهای متناظری هستند که توسط ASP.NET Core شناخته شده و توزیع می‌شوند. برای مثال اگر فایلی را به نام test.xyz به پوشه‌ی wwwroot اضافه کنید، درخواست آن توسط کاربر، به Hello DNT ختم می‌شود؛ چون در این کلاس پایه، پسوند xyz تعریف نشده‌است.
برای رفع این مشکل و تکمیل این لیست می‌توان به نحو ذیل عمل کرد:
 // Set up custom content types -associating file extension to MIME type
var provider = new FileExtensionContentTypeProvider();
provider.Mappings[".xyz"] = "text/html";
 
app.UseStaticFiles(new StaticFileOptions
{
    ContentTypeProvider = provider
}) ; // For the wwwroot folder
در اینجا ابتدا همان کلاس پایه FileExtensionContentTypeProvider را نمونه سازی می‌کنیم و سپس به دیکشنری آن، پسوند و mime type ویژه‌ی خود را اضافه می‌کنیم. سپس این provider را می‌توان به خاصیت ContentTypeProvider پارامتر StaticFileOptions آن نسبت داد. اکنون این فایل با پسوند xyz، قابل شناسایی می‌شود:


و یا اگر خواستید کمی تمیزتر کار کنید، بهتر است از کلاس پایه FileExtensionContentTypeProvider ارث بری کرده و سپس در سازنده‌ی این کلاس، خاصیت Mappings را ویرایش نمود:
public class XyzContentTypeProvider : FileExtensionContentTypeProvider
{
    public XyzContentTypeProvider()
    {
        this.Mappings.Add(".xyz", "text/html");
    }
}
و برای استفاده‌ی از آن خواهیم داشت:
app.UseStaticFiles(new StaticFileOptions
{
    ContentTypeProvider = new XyzContentTypeProvider()
}) ; // For the wwwroot folder

روش دیگر مدیریت این مساله، تنظیم مقدار خاصیت ServeUnknownFileTypes به true است:
app.UseStaticFiles(new StaticFileOptions
{
    ServeUnknownFileTypes = true,
    DefaultContentType = "image/png"
});
در اینجا هر پسوند شناخته نشده‌ای با mime type تصویر png، توزیع خواهد شد. البته از لحاظ امنیتی توصیه شده‌است که چنین کاری را انجام ندهید و از این تنظیم عمومی نیز صرفنظر کنید.
نظرات مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت دوازدهم - توزیع برنامه
یک نکته‌ی تکمیلی
مزیت استفاده از روش webpack، امکان تعریف یک چنین آدرس دهی‌هایی است جهت یکی کردن فایل‌های html با فایل bundle نهایی:
template: require('./app.component.html'),
برای gulp هم افزونه‌ای به نام «gulp-angular-embed-templates» وجود دارد که چنین کاری را انجام می‌دهد (بدون نیاز به استفاده از متد require به صورت فوق). برای فایل‌های CSS هم از افزونه‌ی «gulp-angular2-embed-sass » می‌توان استفاده کرد.
در این حالت وظیفه‌ی tsc به شکل زیر درخواهد آمد:
var embedTemplates = require('gulp-angular-embed-templates');

gulp.task("tsc", () => {
    var tsProject = tsc.createProject("./tsconfig.json");
    var tsResult = gulp.src([appFolder + "/**/*.ts"])
    .pipe(embedTemplates({
        debug: true,
        basePath: "./",
        sourceType: "ts",
        minimize: {
            empty: true,
            spare: true,
            quotes: true,
            dom: {
                xmlMode: true,
                lowerCaseAttributeNames: false,
                lowerCaseTags: false
            }
        }
    })) // inline templates
    .pipe(tsc(tsProject), undefined, tsc.reporter.fullReporter());

    return tsResult.js.pipe(gulp.dest(appFolder));
});
و دیگر نیازی به وظیفه‌ی templates نیست.