از نکات مطلب «ASP.NET MVC #22» استفاده کنید (embedded resource و کامپایل شده هستند).
نظرات مطالب
Globalization در ASP.NET MVC - قسمت ششم
اشتراکها
نگارش دوم افزونهی SQL Search
نظرات مطالب
MVC vs 3-Tier Pattern
با سلام؛ آیا میشه منطق بیزینس لایر رو تو خود مدل پیاده سازی کرد؟ یا مثلا منطق Data access layer رو تو خود Model رو بتونیم پیاده سازی کنیم؟ به عبارتی مثلا قسمت Model برنامه از یه ساختار درختی دیگه ایی برخوردار باشه یعنی یه جورایی N tier رو بتونیم تو هر یک از این بخشها پیاده سازی کنیم ... مثلا وقتی جداول ما تو پوشه مدل ساخته میشه بتونیم methodها و اون بیزینس لایر رو هم تو همین پوشه براش در نظر بگیریم؟
و سوال دوم این که وقتی ما طبق این شکل آخر تو پوشه UI داریم از مدل استفاده میکنیم و کلاسها رو قرار میدیم تو این قسمت پس اون قسمت Data access layer رو برای چی در نظر گرفتیم ؟ آیا میشه گفت که در پوشه مدل کلاس هایی هستند که در واقع بعضی از پارامترهای ارسالی رو برای View در این قسمت از کلاس Data access layer در نظر گرفتیم و این یه زیر مجموعه ایی از این قسمت حساب میشه ؟
مطالب
چرا TypeScript؟
زبان TypeScript به عنوان superset زبان JavaScript ارائه شدهاست و هدف آن، strong typing و ارائهی قابلیتهای پیشرفتهی زبانهای شیءگرا، جهت نوشتن برنامههای کلاینت و سرور، با کمترین میزان خطاها است. زبان TypeScript چندسکویی و سورس باز است و در نهایت به نگارشی از JavaScript کامپایل میشود که با تمام مرورگرهای فعلی سازگاری دارد و یا در سمت سرور بدون مشکلی توسط NodeJS قابل درک است.
- TypeScript زبان توصیه شدهی توسعهی برنامههای AngularJS 2 است و همچنین با سایر کتابخانههای معروف جاوا اسکریپتی مانند ReactJS و jQuery نیز سازگاری دارد. بنابراین اگر قصد دارید به AngularJS 2 مهاجرت کنید، اکنون فرصت خوبی است تا زبان TypeScript را نیز بیاموزید. همچنین WinJS نیز با TypeScript نوشته شدهاست.
- superset زبان JavaScript بودن به این معنا است که تمام کدهای جاوا اسکریپتی موجود، به عنوان کد معتبر TypeScript نیز شناخته میشوند و همین مساله مهاجرت به آنرا سادهتر میکند. زبانهای دیگری مانند Dart و یا CoffeeScript ، نسبت به JavaScript بسیار متفاوت به نظر میرسند؛ اما Syntax زبان TypeScript شباهت بسیار زیادی به جاوا اسکریپت و خصوصا ES 6 دارد. در اینجا تنها کافی است پسوند فایلهای js را به ts تغییر دهید و از آنها به عنوان کدهای معتبر TypeScript استفاده کنید.
- strong typing و معرفی نوعها، کدهای نهایی نوشته شده را امنتر میکنند. به این ترتیب کامپایلر، پیش از اینکه کدهای شما در زمان اجرا به خطا بر بخورند، در زمان کامپایل، مشکلات موجود را گوشزد میکند. همچنین وجود نوعها، سرعت توسعه را با بهبود ابزارهای مرتبط با برنامه نویسی، افزایش میدهند؛ از این جهت که مفهوم مهمی مانند Intellisense، با وجود نوعها، پیشنهادهای بهتر و دقیقتری را ارائه میدهد. همچنین ابزارهای Refactoring نیز در صورت وجود نوعها بهتر و دقیقتر عمل میکنند. این موارد مهمترین دلایل طراحی TypeScript جهت توسعه و نگهداری برنامههای بزرگ نوشته شدهی با JavaScript هستند.
- Syntax زبان TypeScript به شدت الهام گرفته شده از زبان سیشارپ است. به همین جهت اگر با این زبان آشنایی دارید، درک مفاهیم TypeScript برایتان بسیار ساده خواهد بود.
- بهترین قسمت TypeScript، کامپایل شدن آن به ES 5 است (به این عملیات Transpile هم میگویند). در زبان TypeScript به تمام امکانات پیشرفتهی ES 6 مانند کلاسها و ماژولها دسترسی دارید، اما کد نهایی را که تولید میکند، میتواند ES 5 ایی باشد که هم اکنون تمام مرورگرهای عمده آنرا پشتیبانی میکنند. با تنظیمات کامپایلر TypeScript، امکان تولید کدهای ES 3 تا ES 5 و همچنین ES 6 نیز وجود دارد. نمونهی آنلاین این ترجمه را در TypeScript playground میتوانید مشاهده کنید.
- TypeScript چندسکویی است. امکانات و کامپایلر این زبان، برای ویندوز، مک و لینوکس طراحی شدهاند.
- TypeScript سورس باز است. طراحان اصلی آن، همان طراحان زبان سیشارپ در مایکروسافت هستند و هم اکنون این زبان به صورت سورس باز توسط این شرکت توسعه داده شده و در GitHub نگهداری میشود.
آماده سازی محیطهای کار با TypeScript
برای کار با TypeScript، یک ادیتور متنی ساده، به همراه کامپایلر آن کفایت میکند. اما همانطور که عنوان شد، یکی از مهمترین دلایل وجودی TypeScript، بهبود ابزارهای برنامه نویسی مرتبط با JavaScript است و اگر قرار باشد صرفا از یک ادیتور متنی ساده استفاده شود، فلسفهی وجودی آن زیر سؤال میرود.
نصب TypeScript در ویژوال استودیو
در نگارشهای جدید ویژوال استودیو، از VS 2013 Update 2 به بعد، قسمت ویژهی TypeScript نیز قابل مشاهدهاست. البته این قسمت با به روز رسانیهای TypeScript، نیاز به به روز رسانی دارد. به همین جهت به سایت رسمی آن مراجعه کرده و بستههای جدید مخصوص VS 2013 و یا 2015 آنرا دریافت و نصب کنید.
همچنین افزونهی Web Essentials نیز امکانات بیشتری را جهت کار با TypeScript به همراه دارد و امکان مشاهدهی خروجی جاوا اسکریپت تولیدی را در حین کار با فایل TypeScript فعلی میسر میکند. در سمت چپ صفحه TypeScript را خواهید نوشت و در سمت راست، خروجی JavaScript نهایی را بلافاصله مشاهده میکنید.
تصویر فوق مربوط به VS 2015 است. همچنین گزینهی افزودن یک فایل و آیتم جدید نیز امکان افزودن فایلهای TS را به همراه دارد.
نصب و تنظیم TypeScript در ویژوال استودیو کد
ویژوال استودیو کد، نگارش رایگان، سورس باز و چندسکویی ویژوال استودیو است که بر روی ویندوز، مک و لینوکس قابل اجرا است. ویژوال استودیو کد نیز به همراه پشتیبانی بسیار خوبی از TypeScript است، تا حدی که تمام ارائههای معرفی Anugular 2 توسط تیم مربوطهی آن از گوگل، توسط ویژوال استودیو کد و یکپارچگی آن با TypeScript انجام شدند.
ویژوال استودیو کد بر مبنای فولدرها کار میکند و با گشودن یک پوشه در آن (با کلیک بر روی دکمهی open folder آن)، امکان کار کردن با آن پوشه و فایلهای موجود در آن را خواهیم یافت.
نکتهی مهم اینجا است که پس از نصب VS Code، برای فایلهای با پسوند ts بلافاصله Intellisense مرتبط نیز مهیا است و نیاز به هیچگونه تنظیم اضافهتری ندارد. همچنین قابلیتهای type safety این زبان نیز در این ادیتور به نحو واضحی مشخص هستند:
در ادامه ابتدا یک پوشهی جدید خالی را ایجاد کنید و سپس این پوشه را در VS Code باز نمائید (از طریق منوی فایل، گزینهی گشودن پوشه). سپس ماوس را بر روی نام این پوشه حرکت دهید:
همانطور که مشاهده میکنید، دکمهی new file ظاهر میشود. در اینجا میتوانید فایل جدیدی را به نام test.ts اضافه کنید.
در ادامه با فشردن دکمههای ctrl+shift+p، امکان انتخاب یک task runner را جهت کامپایل فایلهای ts خواهیم داشت:
در اینجا ابتدا عبارت task< را وارد کنید و سپس از منوی باز شده، گزینهی rub build task را انتخاب کنید:
پس از آن، در بالای صفحه مشاهده خواهید کرد که عنوان شده: «هنوز هیچ task runner ایی برای اینکار تنظیم نشدهاست»
برای این منظور بر روی دکمهی configure task runner تصویر فوق که با رنگ آبی مشخص شدهاست، کلیک کنید. به این ترتیب یک فایل جدید به نام task.json ایجاد میشود که در پوشهای به نام vscode. در ریشهی پروژه (یا همان پوشهی جاری) قرار میگیرد:
فایل task.json دارای تعاریفی است که کامپایلر TypeScript یا همان tsc را فعال میکند:
محتوای پیش فرض و ابتدایی این فایل را در قطعه کد فوق مشاهده میکنید. این فایل json را جهت تنظیمات کامپایلر TypeScript پروژهی جاری، ویرایش خواهیم کرد. در این فایل دکمهی ctrl+space را بفشارید. بلافاصله منوی تکمیل کنندهی این فایل ظاهر میشود. از ترکیب ctrl+space در قسمتهای مختلف این فایل جهت دریافت توصیههای بیشتری نیز میتوان استفاده کرد.
در اینجا قسمتی که نیاز به تنظیم دارد، خاصیت args است. مقادیر آن، پارامترهایی هستند که به کامپایلر typescript ارسال میشوند. برای نمونه آنرا به صورت ذیل تغییر دهید:
پارامتر و سوئیچ target مشخص میکند که خروجی تولیدی باید با فرمت ES 5 باشد. همچنین فایلهای js تولیدی را در پوشهی js در ریشهی پروژه یا پوشهی جاری قرار دهد. پارامتر sourceMap مشخص میکند که علاوه بر فایلهای js، فایلهای map که بیانگر نگاشت بین فایلهای ts و js هستند نیز تولید شوند. این فایلها برای دیباگ برنامه بسیار مفید هستند. پارامتر watch، کلیهی تغییرات پوشهی جاری را تحت نظر قرار داده و به صورت خودکار کار کامپایل را انجام میدهد. در آخر نیز فایل و یا فایلهای ts مدنظر ذکر میشوند.
برای اجرای کامپایلر، ابتدا از منوی view گزینهی toggle output را انتخاب کنید تا بتوان خروجی نهایی کامپایلر را مشاهده کرد. سپس گزینهی view->command pallet و اجرا tasks< را انتخاب کنید. در ادامه همانند مرحلهی قبل، یعنی گزینهی run build task را اجرا کنید (که خلاصهی این عملیات ctrl+shift+B است).
به این ترتیب پوشهی js که در خاصیت args مشخص کردیم، تولید میشود:
البته این خطا هم در قسمت output نمایش داده میشود:
علت اینجا است که در تنظیمات فوق، خاصیت command به tsc تنظیم شدهاست و همانطور که در کامنت آن عنوان شدهاست، کامپایلر typescript را از طریق دستور npm install -g typescript دریافت میکند و نیازی به ذکر مسیر آن در اینجا نیست. بنابراین لازم است تا با npm و نصب typescript از طریق آن آشنا شد و به این ترتیب کامپایلر آنرا به روز کرد تا دستور watch را شناسایی کند.
نصب TypeScript از طریق npm
همانطور که عنوان شد، TypeScript چندسکویی است و این مورد را از طریق npm یا NodeJS package manager انجام میدهد. برای این منظور به آدرس https://nodejs.org/en مراجعه کرده و فایل نصاب آنرا مخصوص سیستم عامل خود دریافت و سپس نصب کنید. Node.js یک runtime سمت سرور اجرای برنامههای جاوا اسکریپتی است. از آنجائیکه TypeScript در نهایت به JavaScript تبدیل میشود، استفاده از node.js انتخاب مناسبی جهت اجرا و توزیع آن در تمام سیستم عاملها بودهاست.
پس از نصب node.js، از package manager آن که npm نام دارد، جهت نصب TypeScript استفاده میشود. چون node.js به Path و مسیرهای اصلی ویندوز اضافه میشود، تنها کافی است دستور npm install -g typescript را در خط فرمان صادر کنید. در اینجا سوئیچ g به معنای global و دسترسی عمومی است.
همانطور که در این تصویر مشخص است، پس از صدور دستور نصب TypeScript، نگارش 1.8.9 آن نصب شدهاست. اما زمانیکه کامپایلر tsc را با پارامتر version اجرا میکنیم، شماره نگارش قدیمی 1.0.3.0 را نمایش میدهد. برای رفع این مشکل به مسیر C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs\TypeScript مراجعه کرده و پوشهی 1.0 را به 1.0-old تغییر نام دهید.
اکنون اگر مجددا بررسی کنیم، نگارش صحیح قابل مشاهده است:
پس از این تغییرات اگر مجددا به VS Code باز گردیم و ctrl+shift+B را صادر کنیم (جهت اجرای مجدد task runner و اجرای tsc تنظیم شده) ، پیام ذیل مشاهده میشود:
به این معنا که اینبار پارامتر watch را شناسایی کردهاست و دیگر از کامپایلر قدیمی tsc استفاده نمیکند. برای آزمایش آن، از منوی view گزینهی split editor را انتخاب کنید و سپس در سمت چپ فایل test.ts و در سمت راست، فایل test.js کامپایل شده را باز کنید:
در اینجا چون پارامتر watch فعال شدهاست، هر تغییری که در فایل ts داده شود، بلافاصله کامپایل شده و در فایل js منعکس خواهد شد.
تنظیم VS Code جهت دیباگ کدهای TypeScript
در نوار ابزار کنار صفحهی VS Code، بر روی دکمهی دیباگ کلیک کنید:
سپس بر روی دکمهی چرخدندهی موجود که کار انجام تنظیمات را توسط آن میتوان ادامه داد، کلیک کنید. بلافاصله منویی ظاهر میشود که درخواست انتخاب محیط دیباگ را دارد:
در اینجا node.js را انتخاب کنید. با اینکار فایل جدیدی دیگری به نام launch.json به پوشهی vscode. اضافه میشود. اگر به این فایل دقت کنید دو خاصیت name به نامهای Launch و Attach در آن موجود هستند. این نامها در یک دراپ داون، در کنار دکمهی start دیباگ نیز ظاهر میشوند:
- در فایل launch.json، باید خاصیت "program": "${workspaceRoot}/app.js" را ویرایش کرد و app.js آنرا به test.ts مثال جاری تغییر داد.
- سپس خاصیت "sourceMaps" آن نیز باید تغییر کرده و جهت استفادهی از source mapهای تولیدی به true تنظیم شود.
- در آخر باید مسیر پوشهی خروجی js را نیز تنظیم کرد: "outDir": "${workspaceRoot}/js"
همچنین باید دقت داشت چون externalConsole به false تنظیم شدهاست، خروجی این کنسول به output ویژوال استودیوکد منتقل میشود.
اکنون اگر بر روی دکمهی سبز رنگ start کلیک کنید (دکمهی F5)، امکان دیباگ سطر به سطر کد TypeScript را خواهید یافت:
فایلهای نهایی json یاد شدهی در متن را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
VSCodeTypeScript.zip
- TypeScript زبان توصیه شدهی توسعهی برنامههای AngularJS 2 است و همچنین با سایر کتابخانههای معروف جاوا اسکریپتی مانند ReactJS و jQuery نیز سازگاری دارد. بنابراین اگر قصد دارید به AngularJS 2 مهاجرت کنید، اکنون فرصت خوبی است تا زبان TypeScript را نیز بیاموزید. همچنین WinJS نیز با TypeScript نوشته شدهاست.
- superset زبان JavaScript بودن به این معنا است که تمام کدهای جاوا اسکریپتی موجود، به عنوان کد معتبر TypeScript نیز شناخته میشوند و همین مساله مهاجرت به آنرا سادهتر میکند. زبانهای دیگری مانند Dart و یا CoffeeScript ، نسبت به JavaScript بسیار متفاوت به نظر میرسند؛ اما Syntax زبان TypeScript شباهت بسیار زیادی به جاوا اسکریپت و خصوصا ES 6 دارد. در اینجا تنها کافی است پسوند فایلهای js را به ts تغییر دهید و از آنها به عنوان کدهای معتبر TypeScript استفاده کنید.
- strong typing و معرفی نوعها، کدهای نهایی نوشته شده را امنتر میکنند. به این ترتیب کامپایلر، پیش از اینکه کدهای شما در زمان اجرا به خطا بر بخورند، در زمان کامپایل، مشکلات موجود را گوشزد میکند. همچنین وجود نوعها، سرعت توسعه را با بهبود ابزارهای مرتبط با برنامه نویسی، افزایش میدهند؛ از این جهت که مفهوم مهمی مانند Intellisense، با وجود نوعها، پیشنهادهای بهتر و دقیقتری را ارائه میدهد. همچنین ابزارهای Refactoring نیز در صورت وجود نوعها بهتر و دقیقتر عمل میکنند. این موارد مهمترین دلایل طراحی TypeScript جهت توسعه و نگهداری برنامههای بزرگ نوشته شدهی با JavaScript هستند.
- Syntax زبان TypeScript به شدت الهام گرفته شده از زبان سیشارپ است. به همین جهت اگر با این زبان آشنایی دارید، درک مفاهیم TypeScript برایتان بسیار ساده خواهد بود.
- بهترین قسمت TypeScript، کامپایل شدن آن به ES 5 است (به این عملیات Transpile هم میگویند). در زبان TypeScript به تمام امکانات پیشرفتهی ES 6 مانند کلاسها و ماژولها دسترسی دارید، اما کد نهایی را که تولید میکند، میتواند ES 5 ایی باشد که هم اکنون تمام مرورگرهای عمده آنرا پشتیبانی میکنند. با تنظیمات کامپایلر TypeScript، امکان تولید کدهای ES 3 تا ES 5 و همچنین ES 6 نیز وجود دارد. نمونهی آنلاین این ترجمه را در TypeScript playground میتوانید مشاهده کنید.
- TypeScript چندسکویی است. امکانات و کامپایلر این زبان، برای ویندوز، مک و لینوکس طراحی شدهاند.
- TypeScript سورس باز است. طراحان اصلی آن، همان طراحان زبان سیشارپ در مایکروسافت هستند و هم اکنون این زبان به صورت سورس باز توسط این شرکت توسعه داده شده و در GitHub نگهداری میشود.
آماده سازی محیطهای کار با TypeScript
برای کار با TypeScript، یک ادیتور متنی ساده، به همراه کامپایلر آن کفایت میکند. اما همانطور که عنوان شد، یکی از مهمترین دلایل وجودی TypeScript، بهبود ابزارهای برنامه نویسی مرتبط با JavaScript است و اگر قرار باشد صرفا از یک ادیتور متنی ساده استفاده شود، فلسفهی وجودی آن زیر سؤال میرود.
نصب TypeScript در ویژوال استودیو
در نگارشهای جدید ویژوال استودیو، از VS 2013 Update 2 به بعد، قسمت ویژهی TypeScript نیز قابل مشاهدهاست. البته این قسمت با به روز رسانیهای TypeScript، نیاز به به روز رسانی دارد. به همین جهت به سایت رسمی آن مراجعه کرده و بستههای جدید مخصوص VS 2013 و یا 2015 آنرا دریافت و نصب کنید.
همچنین افزونهی Web Essentials نیز امکانات بیشتری را جهت کار با TypeScript به همراه دارد و امکان مشاهدهی خروجی جاوا اسکریپت تولیدی را در حین کار با فایل TypeScript فعلی میسر میکند. در سمت چپ صفحه TypeScript را خواهید نوشت و در سمت راست، خروجی JavaScript نهایی را بلافاصله مشاهده میکنید.
تصویر فوق مربوط به VS 2015 است. همچنین گزینهی افزودن یک فایل و آیتم جدید نیز امکان افزودن فایلهای TS را به همراه دارد.
نصب و تنظیم TypeScript در ویژوال استودیو کد
ویژوال استودیو کد، نگارش رایگان، سورس باز و چندسکویی ویژوال استودیو است که بر روی ویندوز، مک و لینوکس قابل اجرا است. ویژوال استودیو کد نیز به همراه پشتیبانی بسیار خوبی از TypeScript است، تا حدی که تمام ارائههای معرفی Anugular 2 توسط تیم مربوطهی آن از گوگل، توسط ویژوال استودیو کد و یکپارچگی آن با TypeScript انجام شدند.
ویژوال استودیو کد بر مبنای فولدرها کار میکند و با گشودن یک پوشه در آن (با کلیک بر روی دکمهی open folder آن)، امکان کار کردن با آن پوشه و فایلهای موجود در آن را خواهیم یافت.
نکتهی مهم اینجا است که پس از نصب VS Code، برای فایلهای با پسوند ts بلافاصله Intellisense مرتبط نیز مهیا است و نیاز به هیچگونه تنظیم اضافهتری ندارد. همچنین قابلیتهای type safety این زبان نیز در این ادیتور به نحو واضحی مشخص هستند:
در ادامه ابتدا یک پوشهی جدید خالی را ایجاد کنید و سپس این پوشه را در VS Code باز نمائید (از طریق منوی فایل، گزینهی گشودن پوشه). سپس ماوس را بر روی نام این پوشه حرکت دهید:
همانطور که مشاهده میکنید، دکمهی new file ظاهر میشود. در اینجا میتوانید فایل جدیدی را به نام test.ts اضافه کنید.
در ادامه با فشردن دکمههای ctrl+shift+p، امکان انتخاب یک task runner را جهت کامپایل فایلهای ts خواهیم داشت:
در اینجا ابتدا عبارت task< را وارد کنید و سپس از منوی باز شده، گزینهی rub build task را انتخاب کنید:
پس از آن، در بالای صفحه مشاهده خواهید کرد که عنوان شده: «هنوز هیچ task runner ایی برای اینکار تنظیم نشدهاست»
برای این منظور بر روی دکمهی configure task runner تصویر فوق که با رنگ آبی مشخص شدهاست، کلیک کنید. به این ترتیب یک فایل جدید به نام task.json ایجاد میشود که در پوشهای به نام vscode. در ریشهی پروژه (یا همان پوشهی جاری) قرار میگیرد:
فایل task.json دارای تعاریفی است که کامپایلر TypeScript یا همان tsc را فعال میکند:
{ "version": "0.1.0", // The command is tsc. Assumes that tsc has been installed using npm install -g typescript "command": "tsc", // The command is a shell script "isShellCommand": true, // Show the output window only if unrecognized errors occur. "showOutput": "silent", // args is the HelloWorld program to compile. "args": ["HelloWorld.ts"], // use the standard tsc problem matcher to find compile problems // in the output. "problemMatcher": "$tsc" }
در اینجا قسمتی که نیاز به تنظیم دارد، خاصیت args است. مقادیر آن، پارامترهایی هستند که به کامپایلر typescript ارسال میشوند. برای نمونه آنرا به صورت ذیل تغییر دهید:
"args": [ "--target", "ES5", "--outdir", "js", "--sourceMap", "--watch", "test.ts" ],
برای اجرای کامپایلر، ابتدا از منوی view گزینهی toggle output را انتخاب کنید تا بتوان خروجی نهایی کامپایلر را مشاهده کرد. سپس گزینهی view->command pallet و اجرا tasks< را انتخاب کنید. در ادامه همانند مرحلهی قبل، یعنی گزینهی run build task را اجرا کنید (که خلاصهی این عملیات ctrl+shift+B است).
به این ترتیب پوشهی js که در خاصیت args مشخص کردیم، تولید میشود:
البته این خطا هم در قسمت output نمایش داده میشود:
error TS5023: Unknown option 'watch' Use the '--help' flag to see options.
علت اینجا است که در تنظیمات فوق، خاصیت command به tsc تنظیم شدهاست و همانطور که در کامنت آن عنوان شدهاست، کامپایلر typescript را از طریق دستور npm install -g typescript دریافت میکند و نیازی به ذکر مسیر آن در اینجا نیست. بنابراین لازم است تا با npm و نصب typescript از طریق آن آشنا شد و به این ترتیب کامپایلر آنرا به روز کرد تا دستور watch را شناسایی کند.
نصب TypeScript از طریق npm
همانطور که عنوان شد، TypeScript چندسکویی است و این مورد را از طریق npm یا NodeJS package manager انجام میدهد. برای این منظور به آدرس https://nodejs.org/en مراجعه کرده و فایل نصاب آنرا مخصوص سیستم عامل خود دریافت و سپس نصب کنید. Node.js یک runtime سمت سرور اجرای برنامههای جاوا اسکریپتی است. از آنجائیکه TypeScript در نهایت به JavaScript تبدیل میشود، استفاده از node.js انتخاب مناسبی جهت اجرا و توزیع آن در تمام سیستم عاملها بودهاست.
پس از نصب node.js، از package manager آن که npm نام دارد، جهت نصب TypeScript استفاده میشود. چون node.js به Path و مسیرهای اصلی ویندوز اضافه میشود، تنها کافی است دستور npm install -g typescript را در خط فرمان صادر کنید. در اینجا سوئیچ g به معنای global و دسترسی عمومی است.
همانطور که در این تصویر مشخص است، پس از صدور دستور نصب TypeScript، نگارش 1.8.9 آن نصب شدهاست. اما زمانیکه کامپایلر tsc را با پارامتر version اجرا میکنیم، شماره نگارش قدیمی 1.0.3.0 را نمایش میدهد. برای رفع این مشکل به مسیر C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs\TypeScript مراجعه کرده و پوشهی 1.0 را به 1.0-old تغییر نام دهید.
اکنون اگر مجددا بررسی کنیم، نگارش صحیح قابل مشاهده است:
پس از این تغییرات اگر مجددا به VS Code باز گردیم و ctrl+shift+B را صادر کنیم (جهت اجرای مجدد task runner و اجرای tsc تنظیم شده) ، پیام ذیل مشاهده میشود:
15:33:52 - Compilation complete. Watching for file changes.
در اینجا چون پارامتر watch فعال شدهاست، هر تغییری که در فایل ts داده شود، بلافاصله کامپایل شده و در فایل js منعکس خواهد شد.
تنظیم VS Code جهت دیباگ کدهای TypeScript
در نوار ابزار کنار صفحهی VS Code، بر روی دکمهی دیباگ کلیک کنید:
سپس بر روی دکمهی چرخدندهی موجود که کار انجام تنظیمات را توسط آن میتوان ادامه داد، کلیک کنید. بلافاصله منویی ظاهر میشود که درخواست انتخاب محیط دیباگ را دارد:
در اینجا node.js را انتخاب کنید. با اینکار فایل جدیدی دیگری به نام launch.json به پوشهی vscode. اضافه میشود. اگر به این فایل دقت کنید دو خاصیت name به نامهای Launch و Attach در آن موجود هستند. این نامها در یک دراپ داون، در کنار دکمهی start دیباگ نیز ظاهر میشوند:
- در فایل launch.json، باید خاصیت "program": "${workspaceRoot}/app.js" را ویرایش کرد و app.js آنرا به test.ts مثال جاری تغییر داد.
- سپس خاصیت "sourceMaps" آن نیز باید تغییر کرده و جهت استفادهی از source mapهای تولیدی به true تنظیم شود.
- در آخر باید مسیر پوشهی خروجی js را نیز تنظیم کرد: "outDir": "${workspaceRoot}/js"
همچنین باید دقت داشت چون externalConsole به false تنظیم شدهاست، خروجی این کنسول به output ویژوال استودیوکد منتقل میشود.
اکنون اگر بر روی دکمهی سبز رنگ start کلیک کنید (دکمهی F5)، امکان دیباگ سطر به سطر کد TypeScript را خواهید یافت:
فایلهای نهایی json یاد شدهی در متن را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
VSCodeTypeScript.zip
در این قسمت میخواهیم اطلاعات اتاقهای ثبت شده را به همراه تصاویر مرتبط با آنها، حذف کنیم و همچنین به یک خطای مهم در حین کار با EF-Core برسیم و متوجه شویم که روش کار با DbContext در برنامههای مبتنی بر Blazor Server .... با روش کار متداول با آن در برنامههای Web API، یکی نیست!
مشکل حذف تصاویر آپلود شده
در قسمت قبل، این امکان را مهیا کردیم که کاربران بتوانند پیش از ثبت اطلاعات یک اتاق، تصاویر آنرا به سرور آپلود کنند. یعنی تصاویری که در ابتدای کار آپلود میشوند، هنوز در بانک اطلاعاتی ثبت نشدهاند و هیچ رکوردی از آنها موجود نیست. در این حالت اگر کاربری تصاویری را آپلود کرده و سپس بر روی دکمهی back کلیک کند، با تعدادی تصویر آپلود شدهی غیرمنتسب به اتاقهای موجود، مواجه خواهیم شد. همچنین اگر شخصی به قسمت ویرایش تصاویر مراجعه کند و با کلیک بر روی دکمهی حذف یک تصویر، آنرا حذف کند، این حذف باید در بانک اطلاعاتی هم منعکس شود؛ در غیر اینصورت باز هم کاربر میتواند تصویری را حذف کند، اما در آخر بر روی دکمهی به روز رسانی اطلاعات رکورد کلیک نکند. در این حالت در دفعات بعدی مراجعهی به اطلاعات یک چنین اتاقی، با نقص اطلاعات تصاویری مواجه میشویم که در لیست تصاویر منتسب به یک اتاق وجود دارند، اما اصل فایل تصویری متناظر با آنها از سرور حذف شدهاست.
حذف اطلاعات تصاویر، در حالت ثبت اطلاعات
زمانیکه قرار است اطلاعات اتاقی برای اولین بار ثبت شود، حذف تصاویر آپلود شدهی مرتبط با آن سادهاست؛ چون هنوز اصل رکورد اتاق ثبت نشدهاست و این تصاویر در این لحظه، به رکوردی تعلق ندارند. بنابراین ابتدا متد رویدادگردان DeletePhoto را به دکمهی حذف اطلاعات هر تصویر نمایش داده شده، انتساب میدهیم:
و سپس آنرا به صورت زیر تکمیل میکنیم:
- با هر بار کلیک بر روی دکمهی Delete، شیء HotelRoomImageDTO متناظری به متد DeletePhoto ارسال میشود.
- در این شیء، مقدار خاصیت RoomImageUrl، همواره با نام پوشهای که فایلهای تصویری در آن آپلود شدهاند، شروع میشود. به همین جهت نام پوشه را از آن حذف کرده و بر این اساس، متد FileUploadService.DeleteFile را فراخوانی میکنیم تا تصویر جاری را از سرور حذف کند.
- سپس با فراخوانی متد Remove بر روی لیست تصاویر موجود، سبب به روز رسانی UI نیز خواهیم شد و به این ترتیب، تصویری که فایل آن از سرور حذف شده، از UI نیز حذف خواهد شد.
حذف تصاویر، در زمان ویرایش اطلاعات یک اتاق تعریف شده
همانطور که در ابتدای بحث نیز عنوان شد، نمیخواهیم در حالت ویرایش یک رکورد، با کلیک بر روی حذف یک تصویر، بلافاصله آنرا از سرور نیز حذف کنیم. چون ممکن است کاربری تصویری را حذف کند، اما بجای ذخیره سازی اطلاعات رکورد، بر روی دکمهی back کلیک کند. بنابراین در اینجا حذف تصاویر را صرفا به حذف آنها از UI محدود میکنیم و حذف نهایی را به زمان کلیک بر روی دکمهی ذخیره سازی اطلاعات در حال ویرایش، موکول خواهیم کرد.
به همین جهت در ابتدا با کلیک بر روی دکمهی حذف، ابتدا با حذف آن تصویر از HotelRoomImages، سبب به روز رسانی UI خواهیم شد، اما این تصویر را واقعا حذف نمیکنیم. در اینجا فقط نام آنرا در یک لیست، برای حذف نهایی، ذخیره سازی خواهیم کرد:
به این ترتیب اگر کاربر بر روی دکمهی back کلیک کند، اتفاق خاصی رخ نمیدهد؛ نه رکوردی از بانک اطلاعاتی و نه فایل تصویری از سرور حذف میشود.
سپس در جائیکه کار مدیریت ثبت اطلاعات صورت میگیرد، پس از به روز رسانی رکورد متناظر با یک اتاق، بر اساس لیست DeletedImageFileNames، فایلهای علامتگذاری شدهی برای حذف را نیز واقعا از سرور حذف میکنیم:
در اینجا باز هم نیازی نیست تا یک حلقه را تشکیل دهیم و اطلاعات را مستقیما از جدول تصاویر حذف کنیم. HotelRoomModel ارسال شدهی به متد UpdateHotelRoomAsync، چون به همراه لیست جدید HotelRoomImages است (که توسط فراخوانی HotelRoomModel.HotelRoomImages.Remove به روز شدهاست)، در حین Update، تصاویری که در این لیست وجود نداشته باشند، به صورت خودکار توسط EF-Core از سر دیگر رابطه حذف میشوند.
نمایش «لطفا منتظر بمانید» در حین آپلود تصاویر
در ادامه میخواهیم تا پایان نمایش آپلود تصاویر، پیام «لطفا منتظر بمانید» را به همراه یک spinner نمایش دهیم. بنابراین در ابتدا کلاسهای جدید زیر را به فایل wwwroot\css\site.css اضافه میکنیم:
سپس برای مدیریت نمایش spinner فوق، در ابتدای کار آپلود، فیلدIsImageUploadProcessStarted را به true تنظیم کرده و در پایان کار، آنرا false میکنیم. به همین جهت نیاز به یک try/finally خواهد بود:
پس از آن فقط کافی است بر اساس مقدار جاری این فیلد، ذیل فیلد InputFile، پیامی را نمایش دهیم:
دریافت تائیدیهی حذف، پس از کلیک بر روی دکمههای حذف تصاویر
در قسمت 12 این سری، کامپوننت Confirmation.razor را توسعه دادیم. در اینجا میخواهیم با کلیک بر روی دکمههای حذف تصاویر، ابتدا توسط این کامپوننت، تائیدیهای دریافت شود و در صورت تائید، آن تصویر انتخابی را حذف کنیم.
به همین جهت در ابتدا فایل Confirmation.razor را به پوشهی جدید Pages\Components کپی میکنیم. سپس فضای نام آنرا به فایل BlazorServer\BlazorServer.App\_Imports.razor اضافه میکنیم تا در تمام کامپوننتهای برنامه قابل استفاده شود:
سپس در ابتدا کامپوننت Confirmation را به صورت زیر اضافه میکنیم:
- ref تعریف شده سبب میشود تا بتوان متدهای عمومی تعریف شدهی در این کامپوننت، مانند Show و Hide را فراخوانی کرد.
- سپس روالهای رویدادگردان OnCancel و OnConfirm به متدهایی در کامپوننت جاری متصل شدهاند.
- در آخر پیامی تعریف شدهاست.
برای اینکه کامپوننت فوق عمل کند، نیاز است تغییرات زیر را به قسمت کدها اعمال کنیم:
- توسط وهلهی Confirmation1، میتوان متد Show را زمانیکه بر روی دکمهی Delete هر تصویر کلیک میشود، فراخوانی کنیم. قبل از آن مشخصات شیء تصویر درخواستی را در فیلد ImageToBeDeleted ذخیره میکنیم تا پس از تائید کاربر، دقیقا بر اساس اطلاعات آن بتوانیم متد OnConfirmDeleteImageClicked را پردازش کنیم.
- در اینجا محتوای متد DeletePhoto اصلی را (متدی را که تا پیش از این مرحله تکمیل کردیم) به متد جدید OnConfirmDeleteImageClicked منتقل کردهایم. یعنی در ابتدا فقط یک modal نمایش داده میشود. پس از اینکه کاربر عملیات حذف را تائید کرد، رویداد OnConfirm، سبب فراخوانی متد OnConfirmDeleteImageClicked خواهد شد (که همان DeletePhoto قبل از این تغییرات است).
حذف کامل یک اتاق به همراه تمام تصاویر منتسب به آن
مرحلهی آخر این قسمت، اضافه کردن دکمهی حذف، به ردیفهای کامپوننت نمایش لیست اتاقها است که این مورد نیز باید به همراه دریافت تائیدیهی حذف و همچنین حذف تمام وابستگیهای اتاق ثبت شده باشد:
در کامپوننت BlazorServer\BlazorServer.App\Pages\HotelRoom\HotelRoomList.razor، دکمهی Delete را به نحو فوق اضافه کردهایم که با کلیک بر روی آن، روال رویدادگردان HandleDeleteRoom اجرا شده و room متناظری را دریافت میکند.
اکنون برای مدیریت دریافت تائیدیهی حذف از کاربر، کامپوننت Confirmation را اضافه کرده:
و به نحو زیر تکمیل میکنیم:
با کلیک بر روی دکمهی حذف، متد HandleDeleteRoom اجرا شده و فیلد RoomToBeDeleted را مقدار دهی میکند. از این فیلد پس از دریافت تائید، در متد OnConfirmDeleteRoomClicked برای حذف اتاق انتخابی استفاده شدهاست.
مشکل! این روش استفادهی از DbContext کار نمیکند!
اگر برنامه را اجرا کرده و سعی در حذف یک ردیف کنیم، به خطای زیر میرسیم:
عنوان میکند که متد OnConfirmDeleteRoomClicked، بر روی ترد دیگری نسبت به ترد اولیهای که DbContext بر روی آن ایجاد شده، در حال اجرا است و چون DbContext برای یک چنین سناریوهایی، thread-safe نیست، اجازهی استفادهی از آنرا نمیدهد. در مورد روش حل این مشکل ویژه، در قسمت بعد بحث خواهیم کرد.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-18.zip
مشکل حذف تصاویر آپلود شده
در قسمت قبل، این امکان را مهیا کردیم که کاربران بتوانند پیش از ثبت اطلاعات یک اتاق، تصاویر آنرا به سرور آپلود کنند. یعنی تصاویری که در ابتدای کار آپلود میشوند، هنوز در بانک اطلاعاتی ثبت نشدهاند و هیچ رکوردی از آنها موجود نیست. در این حالت اگر کاربری تصاویری را آپلود کرده و سپس بر روی دکمهی back کلیک کند، با تعدادی تصویر آپلود شدهی غیرمنتسب به اتاقهای موجود، مواجه خواهیم شد. همچنین اگر شخصی به قسمت ویرایش تصاویر مراجعه کند و با کلیک بر روی دکمهی حذف یک تصویر، آنرا حذف کند، این حذف باید در بانک اطلاعاتی هم منعکس شود؛ در غیر اینصورت باز هم کاربر میتواند تصویری را حذف کند، اما در آخر بر روی دکمهی به روز رسانی اطلاعات رکورد کلیک نکند. در این حالت در دفعات بعدی مراجعهی به اطلاعات یک چنین اتاقی، با نقص اطلاعات تصاویری مواجه میشویم که در لیست تصاویر منتسب به یک اتاق وجود دارند، اما اصل فایل تصویری متناظر با آنها از سرور حذف شدهاست.
حذف اطلاعات تصاویر، در حالت ثبت اطلاعات
زمانیکه قرار است اطلاعات اتاقی برای اولین بار ثبت شود، حذف تصاویر آپلود شدهی مرتبط با آن سادهاست؛ چون هنوز اصل رکورد اتاق ثبت نشدهاست و این تصاویر در این لحظه، به رکوردی تعلق ندارند. بنابراین ابتدا متد رویدادگردان DeletePhoto را به دکمهی حذف اطلاعات هر تصویر نمایش داده شده، انتساب میدهیم:
@if (HotelRoomModel.HotelRoomImages.Count > 0) { var serial = 1; foreach (var roomImage in HotelRoomModel.HotelRoomImages) { <div class="col-md-2 mt-3"> <div class="room-image" style="background: url('@roomImage.RoomImageUrl') 50% 50%; "> <span class="room-image-title">@serial</span> </div> <button type="button" @onclick="()=>DeletePhoto(roomImage)" class="btn btn-outline-danger btn-block mt-4">Delete</button> </div> serial++; } }
@code { private const string UploadFolder = "Uploads"; private void DeletePhoto(HotelRoomImageDTO imageDto) { var imageFileName = imageDto.RoomImageUrl.Replace($"{UploadFolder}/", "", StringComparison.OrdinalIgnoreCase); if (HotelRoomModel.Id == 0 && Title == "Create") { FileUploadService.DeleteFile(imageFileName, WebHostEnvironment.WebRootPath, UploadFolder); HotelRoomModel.HotelRoomImages.Remove(imageDto); } } }
- در این شیء، مقدار خاصیت RoomImageUrl، همواره با نام پوشهای که فایلهای تصویری در آن آپلود شدهاند، شروع میشود. به همین جهت نام پوشه را از آن حذف کرده و بر این اساس، متد FileUploadService.DeleteFile را فراخوانی میکنیم تا تصویر جاری را از سرور حذف کند.
- سپس با فراخوانی متد Remove بر روی لیست تصاویر موجود، سبب به روز رسانی UI نیز خواهیم شد و به این ترتیب، تصویری که فایل آن از سرور حذف شده، از UI نیز حذف خواهد شد.
حذف تصاویر، در زمان ویرایش اطلاعات یک اتاق تعریف شده
همانطور که در ابتدای بحث نیز عنوان شد، نمیخواهیم در حالت ویرایش یک رکورد، با کلیک بر روی حذف یک تصویر، بلافاصله آنرا از سرور نیز حذف کنیم. چون ممکن است کاربری تصویری را حذف کند، اما بجای ذخیره سازی اطلاعات رکورد، بر روی دکمهی back کلیک کند. بنابراین در اینجا حذف تصاویر را صرفا به حذف آنها از UI محدود میکنیم و حذف نهایی را به زمان کلیک بر روی دکمهی ذخیره سازی اطلاعات در حال ویرایش، موکول خواهیم کرد.
به همین جهت در ابتدا با کلیک بر روی دکمهی حذف، ابتدا با حذف آن تصویر از HotelRoomImages، سبب به روز رسانی UI خواهیم شد، اما این تصویر را واقعا حذف نمیکنیم. در اینجا فقط نام آنرا در یک لیست، برای حذف نهایی، ذخیره سازی خواهیم کرد:
@code { private List<string> DeletedImageFileNames = new List<string>(); private void DeletePhoto(HotelRoomImageDTO imageDto) { var imageFileName = imageDto.RoomImageUrl.Replace($"{UploadFolder}/", "", StringComparison.OrdinalIgnoreCase); if (HotelRoomModel.Id == 0 && Title == "Create") { // ... } else { // Edit Mode DeletedImageFileNames.Add(imageFileName); HotelRoomModel.HotelRoomImages.Remove(imageDto); // Update UI } }
سپس در جائیکه کار مدیریت ثبت اطلاعات صورت میگیرد، پس از به روز رسانی رکورد متناظر با یک اتاق، بر اساس لیست DeletedImageFileNames، فایلهای علامتگذاری شدهی برای حذف را نیز واقعا از سرور حذف میکنیم:
private async Task HandleHotelRoomUpsert() { // ... if (HotelRoomModel.Id != 0 && Title == "Update") { // Update Mode var updatedRoomDto = await HotelRoomService.UpdateHotelRoomAsync(HotelRoomModel.Id, HotelRoomModel); foreach(var imageFileName in DeletedImageFileNames) { FileUploadService.DeleteFile(imageFileName, WebHostEnvironment.WebRootPath, UploadFolder); } // await AddHotelRoomImageAsync(updatedRoomDto); await JsRuntime.ToastrSuccess($"The `{HotelRoomModel.Name}` updated successfully."); } else { // ... } } }
نمایش «لطفا منتظر بمانید» در حین آپلود تصاویر
در ادامه میخواهیم تا پایان نمایش آپلود تصاویر، پیام «لطفا منتظر بمانید» را به همراه یک spinner نمایش دهیم. بنابراین در ابتدا کلاسهای جدید زیر را به فایل wwwroot\css\site.css اضافه میکنیم:
.spinner { border: 16px solid silver !important; border-top: 16px solid #337ab7 !important; border-radius: 50% !important; width: 80px !important; height: 80px !important; animation: spin 700ms linear infinite !important; top: 50% !important; left: 50% !important; transform: translate(-50%, -50%); position: absolute !important; } @keyframes spin { 0% { transform: rotate(0deg); } 100% { transform: rotate(360deg); } }
@code { private bool IsImageUploadProcessStarted; private async Task HandleImageUpload(InputFileChangeEventArgs args) { try { IsImageUploadProcessStarted = true; // ... } finally { IsImageUploadProcessStarted = false; } } }
<InputFile OnChange="HandleImageUpload" multiple></InputFile> <div class="row"> @if (IsImageUploadProcessStarted) { <div class="col-md-12"> <span><i class="spinner"></i> Please wait.. Images are uploading...</span> </div> }
دریافت تائیدیهی حذف، پس از کلیک بر روی دکمههای حذف تصاویر
در قسمت 12 این سری، کامپوننت Confirmation.razor را توسعه دادیم. در اینجا میخواهیم با کلیک بر روی دکمههای حذف تصاویر، ابتدا توسط این کامپوننت، تائیدیهای دریافت شود و در صورت تائید، آن تصویر انتخابی را حذف کنیم.
به همین جهت در ابتدا فایل Confirmation.razor را به پوشهی جدید Pages\Components کپی میکنیم. سپس فضای نام آنرا به فایل BlazorServer\BlazorServer.App\_Imports.razor اضافه میکنیم تا در تمام کامپوننتهای برنامه قابل استفاده شود:
@using BlazorServer.App.Pages.Components
<Confirmation @ref="Confirmation1" OnCancel="OnCancelDeleteImageClicked" OnConfirm="@(()=>OnConfirmDeleteImageClicked(ImageToBeDeleted))"> <div> Do you want to delete @ImageToBeDeleted?.RoomImageUrl image? </div> </Confirmation>
- سپس روالهای رویدادگردان OnCancel و OnConfirm به متدهایی در کامپوننت جاری متصل شدهاند.
- در آخر پیامی تعریف شدهاست.
برای اینکه کامپوننت فوق عمل کند، نیاز است تغییرات زیر را به قسمت کدها اعمال کنیم:
private Confirmation Confirmation1; private HotelRoomImageDTO ImageToBeDeleted; private void OnCancelDeleteImageClicked() { // Confirmation1.Hide(); } private void DeletePhoto(HotelRoomImageDTO imageDto) { ImageToBeDeleted = imageDto; Confirmation1.Show(); } private void OnConfirmDeleteImageClicked(HotelRoomImageDTO imageDto) {
- در اینجا محتوای متد DeletePhoto اصلی را (متدی را که تا پیش از این مرحله تکمیل کردیم) به متد جدید OnConfirmDeleteImageClicked منتقل کردهایم. یعنی در ابتدا فقط یک modal نمایش داده میشود. پس از اینکه کاربر عملیات حذف را تائید کرد، رویداد OnConfirm، سبب فراخوانی متد OnConfirmDeleteImageClicked خواهد شد (که همان DeletePhoto قبل از این تغییرات است).
حذف کامل یک اتاق به همراه تمام تصاویر منتسب به آن
مرحلهی آخر این قسمت، اضافه کردن دکمهی حذف، به ردیفهای کامپوننت نمایش لیست اتاقها است که این مورد نیز باید به همراه دریافت تائیدیهی حذف و همچنین حذف تمام وابستگیهای اتاق ثبت شده باشد:
<td> <NavLink href="@($"hotel-room/edit/{room.Id}")" class="btn btn-primary">Edit</NavLink> <button class="btn btn-danger" @onclick="()=>HandleDeleteRoom(room)">Delete</button> </td>
اکنون برای مدیریت دریافت تائیدیهی حذف از کاربر، کامپوننت Confirmation را اضافه کرده:
<Confirmation @ref="Confirmation1" OnCancel="OnCancelDeleteRoomClicked" OnConfirm="OnConfirmDeleteRoomClicked"> <div> Do you want to delete @RoomToBeDeleted?.Name? </div> </Confirmation>
@code { private List<HotelRoomDTO> HotelRooms = new List<HotelRoomDTO>(); private HotelRoomDTO RoomToBeDeleted; private Confirmation Confirmation1; private void OnCancelDeleteRoomClicked() { // Confirmation1.Hide(); } private void HandleDeleteRoom(HotelRoomDTO roomDto) { RoomToBeDeleted = roomDto; Confirmation1.Show(); } private async Task OnConfirmDeleteRoomClicked() { if(RoomToBeDeleted is null) { return; } await HotelRoomService.DeleteHotelRoomAsync(RoomToBeDeleted.Id); HotelRooms.Remove(RoomToBeDeleted); // Update UI }
مشکل! این روش استفادهی از DbContext کار نمیکند!
اگر برنامه را اجرا کرده و سعی در حذف یک ردیف کنیم، به خطای زیر میرسیم:
An exception occurred while iterating over the results of a query for context type 'BlazorServer.DataAccess.ApplicationDbContext'. System.InvalidOperationException: A second operation was started on this context before a previous operation completed. This is usually caused by different threads concurrently using the same instance of DbContext. For more information on how to avoid threading issues with DbContext, see https://go.microsoft.com/fwlink/?linkid=2097913.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-18.zip
تا اینجا مثالهایی را که بررسی کردیم، متکی به خود بودند و اطلاعات هر کدام، از یک درخواست به درخواستی دیگر کاملا متفاوت بود. همچنین اطلاعات ارسالی و یا دریافتی توسط آنها نیز ثابت و از پیش تعیین شده بود.
کار با اطلاعات متغیر دریافتی از سرور
در Postman یک برگهی جدید را باز کنید و سپس آدرس https://httpbin.org/uuid را در حالت Get درخواست نمائید:
این درخواست، یک Guid اتفاقی جدید را باز میگرداند. هربار که بر روی دکمهی Send کلیک کنیم، مقدار Guid دریافتی متفاوت خواهد بود. این خروجی دقیقا حالتی است که در برنامههای دنیای واقعی با آن سر و کار داریم. در این نوع برنامهها، پیشتر نمیتوان مقدار خروجی دریافتی از سرور را پیشبینی کرد. همچنین علاقمندیم این مقدار دریافتی (از درخواست 1) را به Post request ای که در انتهای قسمت قبل ایجاد کردیم (درخواست 2)، ارسال کنیم و اطلاعاتی را بین درخواستها به اشتراک بگذاریم.
برای این منظور، مجموعهی httpbin ای را که در قسمت قبل ایجاد کردیم، انتخاب کرده و Post request ذخیره شدهی در آنرا انتخاب کنید تا مجددا جزئیات آن بازیابی شود:
برای دسترسی به این اطلاعات، میتوان از ویژگی بسیار قدرتمند postman به نام متغیرها استفاده کرد. به همین جهت به برگهی درخواست دریافت guid مراجعه کرده و برگهی Tests آنرا باز کنید:
این قسمت پس از پایان درخواست جاری، اجرا میشود. بنابراین دراینجا فرصت خواهیم داشت تا مقدار دریافتی از سرور را در یک متغیر ذخیره کنیم. سپس میتوان از این متغیر در حین ارسال درخواستی دیگر استفاده کرد. در پنل کنار textbox نوشتن آزمونها، تعدادی نمونه کد هم وجود دارند. برای مثال در اینجا نمونه کد «Set a global variable» را با کلیک بر روی آن انتخاب میکنیم:
در این مثال key/value این متغیر سراسری، با یک کلید مشخص و مقداری ثابت، مقدار دهی شدهاند.
اکنون مجددا بر روی دکمهی Send این درخواست کلیک کنید. پس از اجرای آن، این قطعه کد اجرا شده و یک متغیر سراسری، با کلید uuid و مقدار ثابت مشخص شده، در تمام برگههای postman در دسترس خواهند بود. برای بررسی صحت این عملیات، میتوانید بر روی دکمهای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه، کلیک کنید:
در ادامه برای استفادهی از این متغیر سراسری، به برگهی Post request مراجعه کرده و بدنهی درخواست را به صورت زیر ویرایش میکنیم:
در جائیکه بدنهی درخواست درج میشود، متغیرها باید درون {{ }} قرار گیرند.
سپس این درخواست را ارسال کنید، در خروجی دریافتی از سرور httpbin، خاصیت و مقدار جدید id قابل مشاهده هستند که به معنای ارسال صحیح آن به سرور است:
در اینجا، foo، مقداری است که از یک درخواست دیگر خوانده شده و توسط درخواست مجزای post جاری، ارسال گردیدهاست.
در این مرحله بر روی دکمهی Save برگهی uuid کلیک کرده و آنرا در مجموعهی httpbin، ذخیره کنید.
روش دسترسی و به اشتراک گذاری مقدار متغیر uuid دریافتی
تا اینجا متغیر سراسری uuid تنظیم شده، دارای یک مقدار ثابت است. برای تنظیم آن به مقدار Guid دریافتی از سرور، مجددا به برگهی Tests درخواست uuid مراجعه میکنیم و آنرا به نحو زیر تکمیل خواهیم کرد:
pm.response حاوی کل اطلاعات شیء response است و برای مثال بدنهی response دریافتی از سمت سرور httpbin، یک چنین شکلی را دارد:
با فراخوانی متد json بر روی این شیء، اکنون میتوان به اطلاعات آن همانند یک شیء متداول جاوا اسکریپتی که دارای کلید و خاصیت uuid است، دسترسی یافت:
پس از این تنظیم، مجددا درخواست را ارسال کنید که سبب دریافت uuid جدیدی میشود:
برای بررسی نتیجهی این عملیات، با کلیک بر روی دکمهای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه، چنین خروجی قابل مشاهده خواهد بود:
که به معنای دسترسی به مقدار متغیر uuid دریافتی از سمت سرور و تنظیم آن به عنوان یک متغیر سراسری است.
اکنون اگر مجددا به برگهی مجزای Post request مراجعه و آنرا ارسال کنیم، در خروجی بدنهی response دریافتی از سمت سرور:
دقیقا ارسال همان مقدار متغیر دریافتی از برگهای دیگر که توسط متغیر {{uuid}} تنظیم شده، قابل مشاهدهاست.
تا اینجا تمام برگههای باز را ذخیره کنید:
در این تصویر، uuid پس از Post request قرار گرفته، چون ترتیب ذخیره سازی آنها به همین صورت بودهاست. اما نیاز است uuid را به پیش از درخواست post، منتقل کرد. برای اینکار میتوان از drag/drop آیتم آن کمک گرفت.
نوشتن یک آزمون ساده
هدف اصلی از برگهی Tests هر درخواست در Postman، نوشتن آزمونهای مختلف است. به همین جهت برای نوشتن یک آزمون ساده، به برگهی Post request که هم اکنون باز است، مراجعه کرده و سپس برگهی Tests آنرا به صورت زیر تنظیم میکنیم:
در اینجا در پنل code snippets کناری آن، بر روی لینک و گزینهی «Status code: code is 200» کلیک کردهایم تا به صورت خودکار، قطعه کد فوق را تولید کند. البته Tests را در قسمتهای بعدی با جزئیات بیشتری بررسی خواهیم کرد. در اینجا بیشتر هدف آشنایی مقدماتی با برگهی Tests آن است.
این آزمون، بررسی میکند که آیا status code بازگشتی از سرور 200 است یا خیر؟ برای اجرای آن، فقط کافی است بر روی دکمه Send این برگه کلیک کنید:
نتیجهی آنرا در برگهی جدید Test Results، در قسمت نمایش response دریافتی از سمت سرور، میتوان مشاهده کرد که بیانگر موفقیت آمیز بودن آزمایش انجام شدهاست.
اگر علاقمندید تا حالت شکست آنرا نیز مشاهده کنید، بجای عدد 200، عدد 404 را وارد کرده و مجددا درخواست را ارسال کنید.
اجرای ترتیبی آیتمهای یک مجموعه
تا اینجا اگر درخواستها را در مجموعهی httpbin ذخیره کرده و همچنین ترتیب آنها را نیز به نحوی که گفته شد، اصلاح کرده باشید، یک چنین شکلی را باید مشاهده کنید:
در اینجا برای اجرای ترتیبی این آیتمها و اجرای گردش کاری کوچکی که ایجاد کردهایم (درخواست post باید پس از درخواست uuid و بر اساس مقدار دریافتی آن از سرور اجرا شود)، میتوان از collection runner برنامهی Postman استفاده کرد:
با کلیک بر روی دکمهی Runner، در نوار ابزار برنامهی Postman، صفحهی Collection runner آن ظاهر میشود. در این صفحه ابتدا httpbin collection را انتخاب میکنیم که سبب نمایش محتویات و اجزای آن خواهد شد. سپس بدون ایجاد هیچگونه تغییری در تنظیمات این صفحه، بر روی دکمهی run httpbin کلیک میکنیم:
پس از اجرای خودکار مراحل این مجموعه، نتیجهی عملیات ظاهر میشود:
در اینجا هر مرحله، پس از مرحلهای دیگر اجرا شده و اگر آزمایشی نیز به همراه آنها بوده باشد نیز اجرا شدهاست. همچنین اگر بر روی نام هر کدام از مراحل کلیک کنیم، میتوان جزئیات آنها را نیز دقیقا بررسی کرد:
امکان اجرای یک چنین قابلیتی توسط برنامهی CLI ای به نام newman نیز به همراه Postman وجود دارد که جهت استفادهی در continuous integration servers میتواند بسیار مفید باشد. جزئیات آنرا در قسمتهای بعدی بررسی خواهیم کرد.
کار با اطلاعات متغیر دریافتی از سرور
در Postman یک برگهی جدید را باز کنید و سپس آدرس https://httpbin.org/uuid را در حالت Get درخواست نمائید:
این درخواست، یک Guid اتفاقی جدید را باز میگرداند. هربار که بر روی دکمهی Send کلیک کنیم، مقدار Guid دریافتی متفاوت خواهد بود. این خروجی دقیقا حالتی است که در برنامههای دنیای واقعی با آن سر و کار داریم. در این نوع برنامهها، پیشتر نمیتوان مقدار خروجی دریافتی از سرور را پیشبینی کرد. همچنین علاقمندیم این مقدار دریافتی (از درخواست 1) را به Post request ای که در انتهای قسمت قبل ایجاد کردیم (درخواست 2)، ارسال کنیم و اطلاعاتی را بین درخواستها به اشتراک بگذاریم.
برای این منظور، مجموعهی httpbin ای را که در قسمت قبل ایجاد کردیم، انتخاب کرده و Post request ذخیره شدهی در آنرا انتخاب کنید تا مجددا جزئیات آن بازیابی شود:
اکنون با مراجعه به برگهی بدنهی درخواست آن، قصد داریم یک خاصیت جدید id را با guid دریافتی از سرور توسط درخواستی دیگر، مقدار دهی کنیم:
برای دسترسی به این اطلاعات، میتوان از ویژگی بسیار قدرتمند postman به نام متغیرها استفاده کرد. به همین جهت به برگهی درخواست دریافت guid مراجعه کرده و برگهی Tests آنرا باز کنید:
این قسمت پس از پایان درخواست جاری، اجرا میشود. بنابراین دراینجا فرصت خواهیم داشت تا مقدار دریافتی از سرور را در یک متغیر ذخیره کنیم. سپس میتوان از این متغیر در حین ارسال درخواستی دیگر استفاده کرد. در پنل کنار textbox نوشتن آزمونها، تعدادی نمونه کد هم وجود دارند. برای مثال در اینجا نمونه کد «Set a global variable» را با کلیک بر روی آن انتخاب میکنیم:
pm.globals.set("uuid", "foo");
اکنون مجددا بر روی دکمهی Send این درخواست کلیک کنید. پس از اجرای آن، این قطعه کد اجرا شده و یک متغیر سراسری، با کلید uuid و مقدار ثابت مشخص شده، در تمام برگههای postman در دسترس خواهند بود. برای بررسی صحت این عملیات، میتوانید بر روی دکمهای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه، کلیک کنید:
در ادامه برای استفادهی از این متغیر سراسری، به برگهی Post request مراجعه کرده و بدنهی درخواست را به صورت زیر ویرایش میکنیم:
{ "name": "Vahid", "id": "{{uuid}}" }
سپس این درخواست را ارسال کنید، در خروجی دریافتی از سرور httpbin، خاصیت و مقدار جدید id قابل مشاهده هستند که به معنای ارسال صحیح آن به سرور است:
"json": { "id": "foo", "name": "Vahid" },
در این مرحله بر روی دکمهی Save برگهی uuid کلیک کرده و آنرا در مجموعهی httpbin، ذخیره کنید.
روش دسترسی و به اشتراک گذاری مقدار متغیر uuid دریافتی
تا اینجا متغیر سراسری uuid تنظیم شده، دارای یک مقدار ثابت است. برای تنظیم آن به مقدار Guid دریافتی از سرور، مجددا به برگهی Tests درخواست uuid مراجعه میکنیم و آنرا به نحو زیر تکمیل خواهیم کرد:
pm.response حاوی کل اطلاعات شیء response است و برای مثال بدنهی response دریافتی از سمت سرور httpbin، یک چنین شکلی را دارد:
{ "uuid": "4594e7ad-cae3-487b-bd42-fc49c312c0e9" }
let jsonResponse = pm.response.json(); pm.globals.set("uuid", jsonResponse.uuid);
{ "uuid": "83d437a8-bce6-438b-8693-068e5399182c" }
که به معنای دسترسی به مقدار متغیر uuid دریافتی از سمت سرور و تنظیم آن به عنوان یک متغیر سراسری است.
اکنون اگر مجددا به برگهی مجزای Post request مراجعه و آنرا ارسال کنیم، در خروجی بدنهی response دریافتی از سمت سرور:
"json": { "id": "83d437a8-bce6-438b-8693-068e5399182c", "name": "Vahid" },
تا اینجا تمام برگههای باز را ذخیره کنید:
در این تصویر، uuid پس از Post request قرار گرفته، چون ترتیب ذخیره سازی آنها به همین صورت بودهاست. اما نیاز است uuid را به پیش از درخواست post، منتقل کرد. برای اینکار میتوان از drag/drop آیتم آن کمک گرفت.
نوشتن یک آزمون ساده
هدف اصلی از برگهی Tests هر درخواست در Postman، نوشتن آزمونهای مختلف است. به همین جهت برای نوشتن یک آزمون ساده، به برگهی Post request که هم اکنون باز است، مراجعه کرده و سپس برگهی Tests آنرا به صورت زیر تنظیم میکنیم:
pm.test("Status code is 200", function () { pm.response.to.have.status(200); });
این آزمون، بررسی میکند که آیا status code بازگشتی از سرور 200 است یا خیر؟ برای اجرای آن، فقط کافی است بر روی دکمه Send این برگه کلیک کنید:
نتیجهی آنرا در برگهی جدید Test Results، در قسمت نمایش response دریافتی از سمت سرور، میتوان مشاهده کرد که بیانگر موفقیت آمیز بودن آزمایش انجام شدهاست.
اگر علاقمندید تا حالت شکست آنرا نیز مشاهده کنید، بجای عدد 200، عدد 404 را وارد کرده و مجددا درخواست را ارسال کنید.
اجرای ترتیبی آیتمهای یک مجموعه
تا اینجا اگر درخواستها را در مجموعهی httpbin ذخیره کرده و همچنین ترتیب آنها را نیز به نحوی که گفته شد، اصلاح کرده باشید، یک چنین شکلی را باید مشاهده کنید:
در اینجا برای اجرای ترتیبی این آیتمها و اجرای گردش کاری کوچکی که ایجاد کردهایم (درخواست post باید پس از درخواست uuid و بر اساس مقدار دریافتی آن از سرور اجرا شود)، میتوان از collection runner برنامهی Postman استفاده کرد:
با کلیک بر روی دکمهی Runner، در نوار ابزار برنامهی Postman، صفحهی Collection runner آن ظاهر میشود. در این صفحه ابتدا httpbin collection را انتخاب میکنیم که سبب نمایش محتویات و اجزای آن خواهد شد. سپس بدون ایجاد هیچگونه تغییری در تنظیمات این صفحه، بر روی دکمهی run httpbin کلیک میکنیم:
پس از اجرای خودکار مراحل این مجموعه، نتیجهی عملیات ظاهر میشود:
در اینجا هر مرحله، پس از مرحلهای دیگر اجرا شده و اگر آزمایشی نیز به همراه آنها بوده باشد نیز اجرا شدهاست. همچنین اگر بر روی نام هر کدام از مراحل کلیک کنیم، میتوان جزئیات آنها را نیز دقیقا بررسی کرد:
امکان اجرای یک چنین قابلیتی توسط برنامهی CLI ای به نام newman نیز به همراه Postman وجود دارد که جهت استفادهی در continuous integration servers میتواند بسیار مفید باشد. جزئیات آنرا در قسمتهای بعدی بررسی خواهیم کرد.
قصد داریم در مثال پست قبلی برای Command مورد نظر، عملیات اعتبارسنجی را فعال کنیم. اگر با الگوی MVVM آشنایی داشته باشید میدانید که میتوان برای Commandها اکشنی به عنوان CanExecute تعریف کرد و در آن عملیات اعتبارسنجی را انجام داد. اما از آن جا که پیاده سازی این روش زمانی مسیر است که تغییرات خواص ViewModel در دسترس باشد در نتیجه در WAF مکانیزمی جهت ردیابی تغییرات خواص ViewModel در کنترلر فراهم شده است. در نسخههای قبلی WAF (قبل از نسخه 3) هر کنترلر از کلاس پایه ای به نام Controller ارث میبرد که متد هایی جهت ردیابی تغییرات در آن در نظر گرفته شده بود به صورت زیر:
همان طور که مشاهده میکنید با استفاده از متد AddWeakEventListener توانستیم تمامی تغییرات خواص ViewModel مورد نظر را از طریق متد ViewModelCoreChanged ردیابی کنیم. این متد بر مبنای الگوی WeakEvent پیاده سازی شده است. البته این تغییرات فقط زمانی قابل ردیابی هستند که در ViewModel متد RaisePropertyChanged برای متد set خاصیت فراخوانی شده باشد.
از آنجا که در دات نت 4.5 یک پیاده سازی خاص از الگوی WeakEvent در کلاس PropertyChangedEventManager موجود در اسمبلی WindowsBase و فضای نام System.ComponentModel انجام شده است در نتیجه توسعه دهندگان این کتابخانه نیز تصمیم به استفاده از این روش گرفتند که نتیجه آن Obsolete شدن کلاس پایه کنترلر در نسخههای 3 به بعد آن است. در روش جدید کافیست به صورت زیر عمل نمایید:
تغییرات:
»ابتدا متدی به نام CanExecuteRemoveItemCommand ایجاد کردیم و کدهای اعتبارسنجی را در آن قرار دادیم؛
»هنگام تعریف Command مربوطه متد بالا را به DelegateCommand رجیستر کردیم:
در این حالت بعد از اجرای برنامه همواره دکمه RemoveItem غیر فعال خواهد بود. دلیل آن این است که بعد از انتخاب آیتم مورد نظر از لیست باید کنترلر را متوجه تغییر در مقدار خاصیت CurrentItem نماییم. بدین منظور کد زیر را به متد Run اضافه کردم:
دستور بالا دقیقا معادل دستور AddWeakEventListener موجود در نسخههای قدیمی WAF است. سپس در صورتی که نام خاصیت مورد نظر CurrentItem بود با استفاده از دستور RaiseCanExecuteChanged در کلاس DelegateCommand کنترلر را ملزم به اجرای دوباره متد CanExecuteRemoveItemCommand میکنیم.
اجرای برنامه:
ابتدا دکمه RemoveItem غیر فعال است:
دانلود سورس پروژه
public class MyController : Controller { [ImportingConstructor] public MyController(MyViewModel viewModel) { ViewModelCore = viewModel; } public MyViewModel ViewModelCore { get; private set; } public void Run() { AddWeakEventListener(ViewModelCore , ViewModelCoreChanged) } private void ViewModelCoreChanged(object sender , PropertyChangedEventArgs e) { if(e.PropertyName=="CurrentItem") { } } }
از آنجا که در دات نت 4.5 یک پیاده سازی خاص از الگوی WeakEvent در کلاس PropertyChangedEventManager موجود در اسمبلی WindowsBase و فضای نام System.ComponentModel انجام شده است در نتیجه توسعه دهندگان این کتابخانه نیز تصمیم به استفاده از این روش گرفتند که نتیجه آن Obsolete شدن کلاس پایه کنترلر در نسخههای 3 به بعد آن است. در روش جدید کافیست به صورت زیر عمل نمایید:
[Export] public class BookController { [ImportingConstructor] public BookController(BookViewModel viewModel) { ViewModelCore = viewModel; } public BookViewModel ViewModelCore { get; private set; } public DelegateCommand RemoveItemCommand { get; private set; } private void ExecuteRemoveItemCommand() { ViewModelCore.Books.Remove(ViewModelCore.CurrentItem); } private bool CanExecuteRemoveItemCommand() { return ViewModelCore.CurrentItem != null; } private void Initialize() { RemoveItemCommand = new DelegateCommand(ExecuteRemoveItemCommand , CanExecuteRemoveItemCommand); ViewModelCore.RemoveItemCommand = RemoveItemCommand; } public void Run() { var result = new List<Book>(); result.Add(new Book { Code = 1, Title = "Book1" }); result.Add(new Book { Code = 2, Title = "Book2" }); result.Add(new Book { Code = 3, Title = "Book3" }); Initialize(); ViewModelCore.Books = new ObservableCollection<Models.Book>(result); PropertyChangedEventManager.AddHandler(ViewModelCore, ViewModelChanged, "CurrentItem"); (ViewModelCore.View as IBookView).Show(); } private void ViewModelChanged(object sender,PropertyChangedEventArgs e) { if(e.PropertyName == "CurrentItem") { RemoveItemCommand.RaiseCanExecuteChanged(); } } }
»ابتدا متدی به نام CanExecuteRemoveItemCommand ایجاد کردیم و کدهای اعتبارسنجی را در آن قرار دادیم؛
»هنگام تعریف Command مربوطه متد بالا را به DelegateCommand رجیستر کردیم:
RemoveItemCommand = new DelegateCommand(ExecuteRemoveItemCommand , CanExecuteRemoveItemCommand);
PropertyChangedEventManager.AddHandler(ViewModelCore, ViewModelChanged, "CurrentItem");
اجرای برنامه:
ابتدا دکمه RemoveItem غیر فعال است:
بعد از انتخاب یکی از گزینه و فراخوانی مجدد متد CanExecuteRemoveItemCommand دکمه مورد نظر فعال میشود:
و در نهایت دکمه RemoveItem فعال خواهد شد:
دانلود سورس پروژه