نظرات مطالب
نوروز مبارک!
به قسمت چهارم از این آموزش (Working with Data in ASP.NET MVC 3 Part I) یک ویدئو به نام "A Couple Changes" اضافه شده که توضیحاتی در مورد تغییرات بوجود آمده ( مانند تغییر نام کلاس DbDatabase به Database ) ارائه می‌کند.
دریافت قسمت اضافه شده
لیست کامل این دوره در PluralSight
مطالب
فعال سازی Multicore JIT
Multicore JIT یکی از قابلیت‌های کلیدی در دات نت 4.5 می‌باشد که در واقع راه حلی برای بهبود سرعت اجرای برنامه‌های دات نتی است. قبل از معرفی این قابلیت ابتدا اجازه دهید نحوه کامپایل یک برنامه دات نتی را بررسی کنیم.
انواع compilation
در حالت کلی دو نوع فرآیند کامپایل داریم:
  • Explicit
در این حالت دستورات قبل از اجرای برنامه به زبان ماشین تبدیل می‌شوند. به این نوع کامپایلرها AOT یا Ahead Of Time گفته می‌شود. این نوع از کامپایلرها برای اطمینان از اینکه CPU بتواند قبل از انجام تعاملی تمام خطوط کد را تشخیص دهد، طراحی شده اند.
  • Implicit
این نوع compilation به صورت دو مرحله ایی صورت می‌گیرد. در اولین قدم سورس کد توسط یک کامپایلر به یک زبان سطح میانی(IL) تبدیل می‌شود. در مرحله بعدی کد IL به دستورات زبان ماشین تبدیل می‌شوند. در دات نت فریم ورک به این کامپایلر JIT یا Just-In-Time گفته می‌شود.
در حالت دوم قابلیت جابجایی برنامه به آسانی امکان پذیر است، زیرا اولین قدم از فرآیند به اصطلاح platform agnostic می‌باشد، یعنی قابلیت اجرا بر روی گستره وسیعی از پلت فرم‌ها را دارد.

کامپایلر JIT
JIT بخشی از Common Language Runtime یا CLR می‌باشد. CLR در واقع وظیفه مدیریت اجرای تمام برنامه‌های دات نتی را برعهده دارد.

همانطور که در تصویر فوق مشاهده می‌کنید، سورس کد توسط کامپایلر دات نت به exe و یا dll کامپایل می‌شود. کامپایلر JIT تنها متدهایی را که در زمان اجرا(runtime) فراخوانی می‌شوند را کامپایل می‌کند. در دات نت فریم ورک سه نوع JIT Compilation داریم:

Normal JIT Compilation   

در این نوع کامپایل، متدها در زمان فراخوانی در زمان اجرا کامپایل می‌شوند. بعد از اجرا، متد داخل حافظه ذخیره می‌شود. به متدهای ذخیره شده در حافظه jitted گفته می‌شود. دیگر نیازی به کامپایل متد jit شده نیست. در فراخوانی بعدی، متد مستقیماً از حافظه کش در دسترس خواهد بود.

Econo JIT Compilation 

این نوع کامپایل شبیه به حالت Normal JIT است با این تفاوت که متدها بلافاصله بعد از اجرا از حافظه حذف می‌شوند.

Pre-JIT Compilation 

یکی دیگر از حالت‌های کامپایل برنامه‌های دات نتی Pre-JIT Compilation می باشد. در این حالت به جای متدهای مورد استفاده، کل اسمبلی کامپایل می‌شود. در دات نت می‌توان اینکار را توسط Ngen.exe یا (Native Image Generator) انجام داد. تمام دستورالعمل‌های CIL قبل از اجرا به کد محلی(Native Code) کامپایل می‌شوند. در این حالت runtime می‌تواند از native images به جای کامپایلر JIT استفاده کند. این نوع کامپایل عملیات تولید کد را در زمان اجرای برنامه به زمان Installation منتقل می‌کند، در اینصورت برنامه نیاز به یک Installer برای اینکار دارد.

Multicore JIT

در دات نت فریم ورک 4.5 یک راه حل جایگزین دیگر برای بهینه سازی و بهبود سرعت اجرای برنامه‌های دات نت وجود دارد. همانطور که عنوان شد Ngen.exe برای در دسترس بودن نیاز به Installer برای برنامه دارد. توسط Multicore JIT متدها بر روی دو هسته به صورت موازی کامپایل می‌شوند، در اینصورت می‌توانید تا 50 درصد از JIT Time صرفه جویی کنید.

Multicore JIT همچنین می‌تواند باعث بهبود سرعت در برنامه‌های WPF شود. در نمودار زیر می‌توانید حالت‌های استفاده و عدم استفاده از Multicore JIT را در سه برنامه WPF نوشته شده مشاهده کنید.

Multicore JIT در عمل

Multicore JIT از دو مد عملیاتی استفاده می‌کند: مد ثبت(Recording mode)، مد بازپخش(Playback mode)

در حالت ثبت کامپایلر JIT هر متدی که نیاز به کامپایل داشته باشد را رکورد می‌کند. بعد از اینکه CLR تعیین کند که اجرای برنامه به اتمام رسیده است، تمام متدهایی که اجرا شده اند را به صورت یک پروفایل بر روی دیسک ذخیره می‌کند.

هنگامیکه Multicore JIT فعال می‌شود، با اولین اجرای برنامه، حالت ثبت مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اجراهای بعدی، از حالت بازپخش استفاده می‌شود. حالت بازپخش پروفایل را از طریق دیسک بارگیری کرده، و قبل از اینکه این اطلاعات توسط ترد اصلی مورد استفاده قرار گیرد، از آنها برای تفسیر (کامپایل) متدها در پیش‌زمینه استفاده می‌کند. 

در نتیجه، ترد اصلی به کامپایل دیگری نیاز ندارد، در این حالت سرعت اجرای برنامه بیشتر می‌شود. حالت‌های ثبت و بازپخش تنها برای کامپیوترهایی با چندین هسته فعال می‌باشند.

استفاده از Multicore JIT

در برنامه‌های 4.5 ASP.NET و 5 Silverlight به صورت پیش فرض این ویژگی فعال می‌باشد. ازآنجائیکه این برنامه‌ها hosted application هستند؛ در نتیجه فضای مناسبی برای ذخیره سازی پروفایل در این نوع برنامه‌ها موجود می‌باشد. اما برای برنامه‌های Desktop این ویژگی باید فعال شود. برای اینکار کافی است دو خط زیر را به نقطه شروع برنامه تان اضافه کنید:

public App() 
{
    ProfileOptimization.SetProfileRoot(@"C:\MyAppFolder");
    ProfileOptimization.StartProfile("Startup.Profile");
}

توسط متد SetProfileRoot می‌توانیم مسیر ذخیره سازی پروفایل JIT را مشخص کنیم. در خط بعدی نیز توسط متد StartProfile نام پروفایل را برای فعال سازی Multicore JIT تعیین می‌کنیم. در این حالت در اولین اجرای برنامه پروفایلی وجود ندارد، Multicore JIT در حالت ثبت عمل می‌کند و پروفایل را در مسیر تعیین شده ایجاد می‌کند. در دومین بار اجرای برنامه CRL پروفایل را از اجرای قبلی برنامه بارگذاری می‌کند؛ در این حالت Multicore JIT به صورت بازپخش عمل می‌کند.

همانطور که عنوان شد در برنامه‌های ASP.NET 4.5 و Silverlight 5 قابلیت Multicore JIT به صورت پیش فرض فعال می‌باشد. برای غیر فعال سازی آن می‌توانید با تغییر فلگ profileGuidedOptimizations به None اینکار را انجام دهید:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> 
<configuration>
 <!-- ... -->
 <system.web> 
 <compilation profileGuidedOptimizations="None" /> 
 <!-- ... --> 
 </system.web> 
</configuration>
اشتراک‌ها
مقدمه ای بر Free Style

With the release of Free Style 1.0, I figure it's about time to write about Free Style - how it works, why you'd want to use it and little introduction to CSS-in-JS. This has been a long time coming, with my first commit to Free Style over a year ago, and the first commit to Free Style in its current form 10 months ago. This is not a blog post designed to sway decisions - as always, you should use your own fair judgement. 

مقدمه ای بر Free Style
اشتراک‌ها
بررسی تغییرات Blazor در دات نت 8

What's New in Blazor for .NET 8
Come find out about the future of Blazor in .NET 8! We'll explore all the upcoming features and improvements, including our effort to create a unified full stack web UI programming model that combines the strengths of client and server. We hope to see you there!

You will learn:
How Blazor is becoming the best option for full stack web development
How Blazor in .NET 8 will provide full flexibility to build web apps however works best for you
How to try out the latest Blazor features in .NET 8
 

بررسی تغییرات Blazor در دات نت 8
مطالب
نوع‌های نال نپذیر در TypeScript
تا پیش از ارائه‌ی کامپایلر TypeScript 2.0، مقادیر null و undefined، به هر نوعی قابل انتساب بودند و امکان تفکیک آن‌ها وجود نداشت که این مورد می‌تواند منشاء بروز بسیاری از خطاهای در زمان اجرا شود.
let name: string;
name = "Vahid"; // OK
name = null; // OK
name = undefined;  // OK
let age: number;
age = 24; // OK
age = null; // OK
age = undefined;  // OK
برای نمونه در اینجا یک متغیر رشته‌ای و همچنین عددی تعریف شده‌اند که انتساب null و یا undefined نیز به آن‌ها مجاز است. این مورد جهت نوع‌های ورودی و خروجی متدها، اشیاء و آرایه‌ها نیز میسر است.


نوع null در TypeScript

همانند JavaScript، نوع null تنها یک مقدار معتبر نال را می‌تواند داشته باشد و نمی‌توان برای مثال یک رشته را به آن انتساب داد. اما انتساب این مقدار به هر نوع متغیر دیگری، سبب پاک شدن مقدار آن خواهد شد. با فعالسازی strictNullChecks، این نوع را تنها به نوع‌های نال‌پذیر می‌توان انتساب داد.


نوع undefined در TypeScript

هر متغیری که مقداری به آن انتساب داده نشده باشد، با undefined مقدار دهی می‌شود. این مورد حتی جهت خروجی متدها نیز صادق است و اگر return ایی در آن‌ها فراموش شود، این خروجی نیز به undefined تفسیر می‌شود.
در اینجا نیز اگر نوع متغیری به undefined تنظیم شد، این متغیر تنها مقدار undefined را می‌تواند بپذیرد. تنها با خاموش کردن پرچم strictNullChecks می‌توان آن‌را به اعداد، رشته‌ها و غیره نیز انتساب داد.


فعالسازی نوع‌های نال نپذیر در TypeScript

برای فعالسازی این قابلیت، نیاز است پرچم strictNullChecks را در فایل تنظیمات کامپایلر به true تنظیم کرد:
{
    "compilerOptions": {
        "strictNullChecks": true
    }
}
از این پس دیگر نمی‌توان null و undefined را به هر نوعی انتساب داد و این‌ها تنها به خودشان و یا نوع any، قابل انتساب هستند. برای مثال اکنون نوع number فقط یک عدد است و دیگر قابلیت پذیرش null و یا undefined را ندارد. البته در اینجا یک استثناء هم وجود دارد: undefined را می‌توان به نوع void نیز انتساب داد.
برای مثال اگر متدی، رشته‌ای را به عنوان پارامتر قبول کند، تا پیش از TypeScript 2.0 و فعالسازی strictNullChecks آن، مشخص نبود که رشته‌ی دریافتی از آن واقعا یک رشته‌است و یا شاید null. اما اکنون یک رشته، فقط یک رشته‌است و دیگر نال پذیر نیست.
 let foo: string = null; // Error! Type 'null' is not assignable to type 'string'.
به این ترتیب دیگر به خطاهای زمان اجرایی مانند خطاهای ذیل نخواهیم رسید:
Uncaught ReferenceError: foo is not defined
Uncaught TypeError: window.foo is not a function

این مورد برای آرایه‌ها نیز صادق است:
// With strictNullChecks set to false
let d: Array<number> = [null, undefined, 10, 15]; //OK
let e: Array<string> = ["pie", null, ""];  //OK
 
 
// With strictNullChecks set to true
let d: Array<number> = [null, undefined, 10, 15]; // Error
let e: Array<string> = ["pie", null, ""]; // Error
اگر strictNullChecks فعال شود، دیگر نمی‌توان به اعضای یک آرایه مقادیر null و یا undefined را نسبت داد.


ساده سازی تعریف بررسی‌های با پرچم strict، در TypeScript 2.3

تعداد گزینه‌های قابل تنظیم در فایل tsconfig روز به روز بیشتر می‌شوند. به همین جهت برای ساده سازی فعالسازی آن‌ها، از TypeScript 2.3 به بعد، پرچم strict نیز به این تنظیمات اضافه شده‌است. کار آن فعالسازی یکجای تمام بررسی‌های strict است؛ مانند noImplicitAny، strictNullChecks و غیره.
{ 
    "compilerOptions": { 
        "strict": true  /* Enable all strict type-checking options. */ 
    } 
}
در این حالت اگر نیاز به لغو یکی از گزینه‌ها بود، می‌توان به صورت ذیل عمل کرد:
{ 
    "compilerOptions": { 
        "strict": true, 
        "noImplicitThis": false 
    } 
}
گزینه‌ی strict تمام بررسی‌های متداول را فعال می‌کند؛ اما ذکر و تنظیم صریح noImplicitThis به false، تنها این یک مورد را لغو خواهد کرد.

یک نکته: اجرای دستور tsc --init ، سبب تولید یک فایل tsconfig.json از پیش تنظیم شده، بر اساس آخرین قابلیت‌های کامپایلر TypeScript می‌شود.


اما ... اکنون چگونه یک نوع را نال‌پذیر کنیم؟

TypeScript به همراه دو نوع ویژه‌ی null و undefined نیز شده‌است که تنها دارای مقادیر null و undefined می‌توانند باشند. به این معنا که در حین تعریف نوع یک متغیر، می‌توان این دو را نیز ذکر کرد و دیگر تنها به عنوان دو مقدار مطرح نیستند. به این ترتیب می‌توان از آن‌ها یک union type را ایجاد کرد:
 let foo: string | null = null; // Okay!
اکنون تنها در این حالت است که متغیر foo می‌تواند یک رشته و یا یک null را دریافت کند و یا اگر مثال ابتدای بحث را بخواهیم اصلاح کنیم، به نمونه‌ی ذیل خواهیم رسید:
let name: string | null;
name = "Vahid"; // OK
name = null; // OK
name = undefined;  // Error
یکی دیگر از مزایای این روش، وضوح بیشتر تعریف نوع متغیرها و به نوعی «خود مستند سازی» بهتر آن‌ها است. در این حالت یا به صورت صریح مشخص می‌کنیم که متدی فقط یک رشته را می‌پذیرد و یا با ذکر string | null، به استفاده کننده اعلام می‌کنیم که ارسال null نیز به آن پیش بینی شده‌است و به نتیجه‌ی نامشخصی منتهی نخواهد شد.

یک نکته:
تا پیش از این اگر متغیری را به این صورت تعریف می‌کردیم:
let z = null;
نوع آن any درنظر گرفته می‌شد. اما اکنون، نوع آن تنها null است و تنها مقداری را هم که می‌تواند بپذیرد نال خواهد بود.


بررسی انتساب، پیش از استفاده

با فعالسازی strictNullChecks، اکنون کامپایلر برای تمام نوع‌هایی که undefined نیستند، یک مقدار اولیه را پیش از استفاده‌ی از آن‌ها درخواست می‌کند:
testAssignedBeforeUseChecking() {
    let x: number;
    console.log(x);
}
در اینجا چون x از نوع عددی است، به علت عدم مقدار دهی اولیه، قابلیت استفاده‌ی از آن وجود ندارد و کامپایلر خطای ذیل را اعلام می‌کند:
 [ts] Variable 'x' is used before being assigned.

اما در حالت ذیل، عدد z می‌تواند عدد و یا undefined باشد؛ به همین جهت کامپایلر با استفاده‌ی از آن مشکلی نخواهد داشت:
let z: number | undefined;
console.log(z);

یک نکته: خواص و پارامترهای اختیاری، به صورت خودکار دارای نوع undefined نیز هستند. برای مثال امضای متد ذیل:
method1(x?: number) {
}
با متد زیر یکی است:
method1(x?: number | undefined) {
}


اجبار به بررسی نال نبودن مقادیر، پیش از استفاده‌ی از آن‌ها در متدهای نال نپذیر

اگر پارامتر متدی یا خاصیت شیءایی نال پذیر نباشند، با ارسال مقدار نوعی به آن‌ها که می‌تواند null و یا undefined را بپذیرد، یک خطای زمان کامپایل صادر خواهد شد. در اینجا محافظ‌های نوع‌ها توسعه یافته‌اند تا اگر بررسی نال یا undefined بودن مقداری انجام شد، مشکلی در جهت استفاده‌ی از آن‌ها نباشد:
  f(x: number): string {
    return x.toString();
  }

  testTypeGuards() {
    let x: number | null | undefined;
    if (x) {
      this.f(x);  // Ok, type of x is number here
    } else {
      this.f(x);  // Error, type of x is number? here
    }
  }
در این مثال، متد f فقط یک عدد را می‌پذیرد (و نه نال و یا undefined). اما در حین کاربرد آن در متد testTypeGuards، مقدار متغیر x می‌تواند یک عدد، نال و یا undefined باشد. چون پیش از اولین استفاده‌ی از متد f در اینجا، بررسی دارای مقدار بودن این متغیر صورت گرفته‌است، فراخوانی صورت گرفته، مجاز است. اما در قسمت else این شرط، کامپایلر خطای ذیل را صادر می‌کند:
 Argument of type 'number | null | undefined' is not assignable to parameter of type 'number'.
Type 'undefined' is not assignable to type 'number'.

امکان این بررسی در مورد عبارات شرطی نیز صادق است:
getLength(s: string | null) {
   return s ? s.length : 0;
}


توسعه‌ی محافظ‌های نوع‌ها جهت کار با نوع‌های نال نپذیر

در مثال ذیل، خروجی متد isNumber دارای امضایی به همراه is است:
isNumber(n: any): n is number { // type guard
   return typeof n === "number";
}
به یک چنین متدهایی type guard گفته می‌شود که امکان بررسی یک نوع را میسر می‌کنند. از این امکان می‌توان جهت بررسی بهتر پارامترها و یا خواص اختیاری استفاده کرد:
  usedMb(usedBytes?: number): number | undefined {
    return this.isNumber(usedBytes) ? (usedBytes / (1024 * 1024)) : undefined;
  }
یک چنین بررسی، بهتر است از بررسی ذیل:
  usedMb2(usedBytes?: number): number | undefined {
    return usedBytes ? (usedBytes / (1024 * 1024)) : undefined;
  }
از این جهت که عبارت شرطی بررسی شده، مقدار صفر را نیز به صورت undefined بازگشت خواهد داد (if(0) به false تعبیر می‌شود و قسمت else این شرط فراخوانی خواهد شد).
همچنین امضای متد نیز به number | undefined تغییر یافته‌است. در غیر اینصورت، خطای زمان کامپایل Type undefined is not assignable to type number صادر خواهد شد.
در حین استفاده‌ی از یک چنین متدی، دیگر نمی‌توان به خروجی آن به صورت ذیل دسترسی یافت:
  formatUsedMb(): string {
    //ERROR: TS2531: Object is possibly undefined
    return this.usedMb(123).toFixed(0).toString();
  }
چون مقدار usedMb می‌تواند undefined باشد، باید ابتدا آن‌را بررسی کرد:
  formatUsed(): string {
    const usedMb = this.usedMb(123);
    return usedMb ? usedMb.toFixed(0).toString() : "";
  }


لغو بررسی strictNullChecks به صورت موقت

با استفاده از اپراتور ! می‌توان به کامپایلر اطمینان داد که این متغیر یا خاصیت، دارای مقدار نال نیست و نخواهد بود:
export interface User {
  name: string;
  age?: number;
}
در این اینترفیس، خاصیت age به صورت اختیاری تعریف شده‌است. برای نمایش مقدار age با فعال بودن strictNullChecks، یا باید ابتدا null نبودن آن‌را به صورت صریحی بررسی کرد:
  printUserInfo(user: User) {
    if (user.age != null) {
      console.log(`${user.name}, ${user.age.toString()}`);
    }
  }
در غیراینصورت قطعه کد ذیل با خطای 'Object is possibly 'undefined کامپایل نخواهد شد:
  printUserInfo(user: User) {
    console.log(`${user.name}, ${user.age.toString()}`);
  }

و یا می‌توان توسط اپراتور ! این بررسی را به صورت موقت خاموش کرد:
  printUserInfo(user: User) {
    console.log(`${user.name}, ${user.age!.toString()}`);
  }
البته استفاده‌ی از این اپراتور توسط tslint توصیه نمی‌شود:
 [tslint] Forbidden non null assertion (no-non-null-assertion)
چون بهتر است به کامپایلر عنوان نکنیم «قسم می‌خورم که این مقدار نال نیست»!



یک نکته‌ی تکمیلی
پس از آزمایش موفقیت آمیز نوع‌های نال نپذیر در TypeScript، مایکروسافت قصد دارد این ویژگی را به C# 8.0 نیز در مورد نوع‌های ارجاعی که می‌توانند نال پذیر باشند، اضافه کند (امکان داشتن نوع‌های ارجاعی نال‌نپذیر).
نظرات اشتراک‌ها
زبان برنامه نویسی Erlang
NodeJS یک فریم ورک سمت سرور بر پایه زبان جاوا اسکرپیت می‌باشد. قبلا جاوا اسکریپت فقط توسط مفسرهای مرورگرهای وب تفسیر می‌شد (یعنی فقط می‌تونستیم باهاش کدهای سمت کاربر بنویسیم)، اما حالا با NodeJs می‌تونید کدنویسی سمت سرور کنید. از طرفی چون با جاوا اسکریپت کدنویسی می‌کنید قابلیت استقلال از پلتفرم رو براتون به ارمغان میاره. ارتباط بین سرور و کلاینت موقعی که از NodeJs در طرف سرور استفاده می‌کنید دو طرفه هست، بدین معنی که علاوه بر اینکه کلاینت می‌تونه به سرور درخواست بده بعد سرور به درخواست اون پاسخ بده، سرور هم می‌تونه بدون داده شدن یک درخواست توسط کلاینت داده ای رو به طرف کلاینت ارسال کنه.

زبان Erlang در سال 1986 توسط شرکت Ericson سوئد به منظور استفاده در سرور‌های switching تلفن ساخته شد. این زبان توسط تیمی به سرپرستی  Joe Armstrong معرفی شد تا بتواند از برنامه‌های توزیع‌شده، مقاوم در برابر خطا، بلادرنگ و بی‌وقفه پشتیبانی کند. بعدها این زبان به شکل متن‌باز در اختیار عموم قرار گرفت. یکی از روش‌های برنامه نویسی که توسط این برنامه میشه ازش استفاده کرد، روش تابعی (Functional Programming) هست. این روش قبلا وجود داشت و مدتی هم از مد افتاد، ولی با اومدن پردازنده‌های چند هسته ای استفاده از زبان‌های برنامه نویسی که میشه با اونها تابعی نوشت از سر گرفته شد و حتی مایکروسافت در سال 2010 زبان برنامه نویسی #F رو معرفی کرد. یکی از قابلیتهای زبانهای تابعی سرعت اجرا شدن کدهای اونها هست که اونها رو از زبانهای امری مثل #C و Java جدا می‌کنه.

Scala هم یک زبان برنامه نویسی همه منظوره هست که ویژگی هایی رو از زبان‌های برنامه نویسی شیء گرا داره و همچنین توسط اون میشه برنامه نویسی تابعی انجام داد. از اون به عنوان جانشینی برای جاوا یاد می‌کنند چون قابلتهای اضافه بر جاوا رو داره.
اشتراک‌ها
استفاده از GoogleMaps در Android (پایه)
Without a doubt, maps are one of the most useful tools for users when included in an app. This tutorial is the first in a series going over Google Maps v2 for Android. It will cover setting up the Google Maps API through the Google Developer Console, including a map fragment in your applications, displaying the user's location, adding markers, drawing on the map, and some general methods that will add utility to your app.
Intermediate  & Advanced
استفاده از GoogleMaps در Android (پایه)
مطالب دوره‌ها
استفاده از XQuery - قسمت اول
XQuery زبانی است که در ترکیب با T-SQL، جهت کار با نوع داده‌ای XML در SQL Server مورد استفاده قرار می‌گیرد. XQuery یک زبان declarative است. عموما زبان‌های برنامه نویسی یا declarative هست و یا imperative. در زبان‌های imperative مانند سی‌شارپ، در هر بار، یک سطر به پردازشگر برای توضیح اعمالی که باید انجام شوند، معرفی خواهد شد. در زبان‌های declarative، توسط زبانی سطح بالا، به پردازشگر عنوان می‌کنیم که قرار است جواب چه چیزی باشد. در این حالت پردازشگر سعی می‌کند تا بهینه‌ترین روش را برای یافتن پاسخ بیابد. SQL و XQuery، هر دو جزو زبان‌های declarative هستند.
XQuery پیاده سازی شده در SQL Server با استانداردهای XQuery 1.0 و XPath 2.0 سازگار است. XQuery برای کار با نودهای مختلف یک سند XML، از XPath استفاده می‌کند. همچنین باید دقت داشت که این زبان به بزرگی و کوچکی حروف حساس است. در آن تمام واژه‌های کلیدی lowercase هستند و تمام متغیرها با علامت $ شروع می‌شوند.


ورودی و خروجی در XQuery

استاندارد XQuery از یک سری توابع ورودی مانند doc برای کار با یک سند و collection برای پردازش چندین سند کمک می‌گیرد. SQL Server از هیچکدام از این توابع پشتیبانی نمی‌کند. در اینجا از XQuery، به کمک متدهای نوع داده‌ای XML استفاده خواهد شد. این متدها شامل موارد ذیل هستند:
- query : یک xml را به عنوان ورودی گرفته و نهایتا یک خروجی XML دیگر را بر می‌گرداند.
- exist : خروجی bit دارد؛ true یا false.
- value : یک خروجی SQL Type را ارائه می‌دهد.
- nodes : خروجی جدولی دارد.
- modify : برای تغییر اطلاعات بکار می‌رود.

این موارد را در طی مثال‌هایی بررسی خواهیم کرد. بنابراین در ادامه نیاز است یک سند XML را که در طی مثال‌های این قسمت مورد استفاده قرار خواهد گرفت، به شرح ذیل مدنظر داشته باشیم:
DECLARE @data XML 

SET @data = 
'<people>
 <person>
  <name>
<givenName>name1</givenName>
<familyName>lname1</familyName>
  </name>
  <age>33</age>
  <height>short</height>
 </person>
 <person>
  <name>
<givenName>name2</givenName>
<familyName>lname2</familyName>
  </name>
  <age>40</age>
  <height>short</height>
 </person>
 <person>
  <name>
<givenName>name3</givenName>
<familyName>lname3</familyName>
  </name>
  <age>30</age>
  <height>medium</height>
 </person>
</people>'
در اینجا people در ریشه سند قرار گرفته و سپس سه شخص به مجموعه نودهای آن اضافه شده‌اند.
همانطور که در قسمت قبل نیز ذکر شد، اگر اطلاعات شما در یک فایل XML قرار دارند، نحوه‌ی خواندن آن به شکل یک فیلد XML با کمک openrowset مطابق دستورات زیر خواهد بود:
 declare @data xml
set @data = (select * from openrowset(bulk 'c:\path\data.xml', single_blob) as x)


بررسی متد query

متد query یک XQuery متنی را دریافت کرده، آن‌را بر روی XML ورودی اجرا نموده و سپس یک خروجی XML دیگر را ارائه خواهد داد.
اگر به کتاب‌های استاندارد XQuery مراجعه کنید، به یک چنین کوئری‌هایی خواهید رسید:
  for $p in doc("data.xml")/people/person
 where $p/age > 30
 return $p/name/givenName/text()
همانطور که عنوان شد، متد doc در SQL Server پیاده سازی نشده‌است. بجای آن حداقل از دو روشی که برای مقدار دهی متغیر data عنوان شد، می‌توان استفاده کرد. پس از آن معادل کوئری فوق در SQL Server به نحو ذیل توسط متد query نوشته می‌شود:
 SELECT @data.query('
 for $p in /people/person
 where $p/age > 30
 return $p/name/givenName/text()
 ')
این کوئری givenName تمام اشخاص بالای 30 سال را از سند XML مطرح شده در ابتدای بحث، استخراج می‌کند. خروجی آن نیز یک XML  است و اگر آن‌را در SQL Server managment studio اجرا کنید، یک خط آبی زیر نتیجه‌ی آن کشیده می‌شود که بیانگر لینکی است، به محتوای XML حاصل.



بررسی متد value

در ادامه متد value را بررسی خواهیم کرد. در اینجا قصد داریم مقدار سن اولین شخص را نمایش دهیم:
 SELECT @data.value('/people/person/age', 'int')
پارامتر اول متد value یک XQuery است و پارامتر دوم آن، نوع داده‌ای که قرار است بازگشت داده شود. در اینجا اگر اطلاعاتی یافت نشود، نال بازگشت داده خواهد شد.
اگر کوئری فوق را اجرا کنیم با خطای ذیل مواجه خواهیم شد:
 XQuery [value()]: 'value()' requires a singleton (or empty sequence), found operand of type 'xdt:untypedAtomic *'
در اینجا چون از XML Schema استفاده نشده، به untyped Atomic اشاره شده‌است و * پس از آن به zero to many اشاره دارد که برخلاف خروجی zero to one متد value است. این متد، صفر یا حداکثر یک مقدار را باید بازگشت دهد.
برای رفع این مشکل و اشاره به اولین شخص، می‌توان از روش ذیل استفاده کرد:
 SELECT @data.value('(/people/person/age)[1]', 'int')



تولید schema برای سند XML بحث جاری

با استفاده از برنامه Infer.exe مایکروسافت به سادگی می‌توان برای یک سند XML، فایل Schema ایجاد کرد. این برنامه را از اینجا می‌توانید دریافت کنید. پس از آن، اگر فرض کنیم اطلاعات سند XML مثال فوق در فایلی به نام people.xml ذخیره شده‌است، می‌توان schema آن‌را توسط دستور ذیل تولید کرد:
 Infer.exe people.xml -o schema.xsd
people.xml و people.xsd

که نهایتا چنین شکلی را خواهد داشت:
<xs:schema attributeFormDefault="unqualified" elementFormDefault="qualified" xmlns:xs="http://www.w3.org/2001/XMLSchema">
  <xs:element name="people">
    <xs:complexType>
      <xs:sequence>
        <xs:element maxOccurs="unbounded" name="person">
          <xs:complexType>
            <xs:sequence>
              <xs:element name="name">
                <xs:complexType>
                  <xs:sequence>
                    <xs:element name="givenName" type="xs:string" />
                    <xs:element name="familyName" type="xs:string" />
                  </xs:sequence>
                </xs:complexType>
              </xs:element>
              <xs:element name="age" type="xs:unsignedByte" />
              <xs:element name="height" type="xs:string" />
            </xs:sequence>
          </xs:complexType>
        </xs:element>
      </xs:sequence>
    </xs:complexType>
  </xs:element>
</xs:schema>
البته این فایل تولید شده به صورت خودکار، نوع age را unsignedByte تشخیص داده است که در صورت نیاز می‌توان آن‌را به int تبدیل کرد. ولی در کل خروجی آن بسیار با کیفیت و نزدیک به واقعیت است.
این خروجی را که اکنون به صورت یک فایل xsd، در کنار فایل xml معرفی شده به آن می‌توان یافت، با استفاده از openrowset قابل بارگذاری است:
 declare @schema xml
set @schema = (select * from openrowset(bulk 'c:\path\schema_1.xsd', single_blob) as x)
و یا حتی می‌توان یک متغیر از نوع XML را تعریف و سپس محتوای آن را به صورت رشته‌ای در همانجا مقدار دهی کرد.
سپس از این متغیر برای تعریف یک اسکیما کالکشن جدید استفاده خواهیم کرد:
 CREATE XML SCHEMA COLLECTION poeple_xsd AS @schema
در ادامه می‌توان متغیر data را که جهت مقدار دهی سند XML در ابتدای بحث تعریف کردیم، به صورت strongly typed تعریف کنیم:
 DECLARE @data XML(poeple_xsd)
SET @data = 'مانند قبل با همان محتوایی که در ابتدای بحث عنوان شد'
اینبار اگر کوئری ذیل را برای یافتن سن اولین شخص اجرا کنیم:
 SELECT @data.value('/people/person[1]/age', 'int')
خطای واضح‌تری را دریافت خواهیم کرد:
 XQuery [value()]: 'value()' requires a singleton (or empty sequence), found operand of type 'xs:unsignedByte *'
در اینجا xs:unsignedByte بجای xdt:untypedAtomic پیشین گزارش شده‌است.
مشکل کوئری نوشته در اینجا این است که زمانیکه نوع XML تعریف می‌شود، پیش فرض آن content است. یعنی در این حالت چندین root elemnt مجاز هستند. بنابراین person 1 درخواستی، می‌تواند چندین خروجی داشته باشد که در متد value مجاز نیست. این متد، پیش از اجرای کوئری، توسط parser تعیین اعتبار می‌شود و الزاما نیازی نیست تا حتما اجرا شده و سپس مشخص شود که چندین خروجی حاصل آن است.
 اینبار تنها کاری که باید برای رفع مشکل گزارش شده انجام شود، تغییر content پیش فرض به document است:
 DECLARE @data XML(document poeple_xsd)
تغییر دیگری نیاز نیست. حتی نیاز نیست از پرانتزها برای مشخص کردن اولین age استفاده کنیم. چون به کمک schema دقیقا مشخص شده‌است که این سند، چه ساختاری دارد و همانند مثال ابتدای بحث، دیگر یک untyped xml نیست.



sequences در XQuery

Sequences بسیار شبیه به آرایه‌ای از آیتم‌ها هستند و منظور مجموعه‌ای از نودها یا مقادیر آن‌ها است. برای مثال به ورودی کوئری‌های XQuery به شکل توالی از یک سند و به خروجی آن‌ها همانند توالی صفر تا چند نود نگاه کنید.
 DECLARE @x XML
SET @x=''
SELECT @x.query(
'
1,2
(: 1,2 :)
')
در مثال فوق یک توالی اصطلاحا دو atomic value را ایجاد کرده‌ایم. این آیتم‌ها با کاما از یکدیگر جدا می‌شوند. همچنین x، پیش از بکارگیری مقدار دهی شده‌است تا null نباشد. عبارتی که بین (: :) قرار می‌گیرد، یک کامنت تفسیر خواهد شد.

همچنین باید دقت داشت که این توالی خطی تفسیر می‌شود.
 DECLARE @x XML
SET @x=''
SELECT @x.query(
'
for $x in (1,2,3)
for $y in (4,5)
return ($x,$y)
')
در اینجا یک جوین کارتزین نوشته شده است، که در آن یک x با یک y جوین خواهد شد. شاید تصور کنید که خروجی آن مجموعه‌ای است با سه عضو که هر عضو آن با دو عضو دیگر جوین می‌شود. اما اگر کوئری فوق را اجرا کنید، یک خروجی خطی را مشاهده خواهید کرد.

به علاوه در SQL Server امکان تعریف Heterogeneous sequences وجود ندارد؛ به عبارتی توالی بین مقادیر و نودها مجاز نیست. برای مثال اگر کوئری زیر را اجرا کنید:
 DECLARE @x XML
SET @x=''
SELECT @x.query(
'
1, <node/>
')
با خطای ذیل مواجه خواهید شد:
 XQuery [query()]: Heterogeneous sequences are not allowed: found 'xs:integer' and 'element(node,xdt:untyped)'
 
اشتراک‌ها
معرفی C#/WinRT Version 1.0

Today is the official GA release for .NET 5, and along with it we are excited to share the latest updates with our recent release of C#/WinRT version 1.0. C#/WinRT provides WinRT projection support for .NET 5 based apps. The Windows SDK leverages this technology and is now integrated with the .NET 5.0 SDK to expose Windows APIs through the new Target Framework Monikers. In addition to the Windows SDK support added for .NET 5, C#/WinRT itself allows component authors to build their own .NET 5 projections using the CsWinRT NuGet package.  

معرفی C#/WinRT Version 1.0