مطالب
جایگزین کردن jQuery با JavaScript خالص - قسمت اول - یافتن عناصر
jQuery سال‌ها به عنوان جزء اصلی توسعه‌ی برنامه‌های وب مطرح بوده‌است و برای بسیاری از توسعه دهندگان وب، یک پیشنیاز پیش‌فرض محسوب می‌شود؛ ساده‌است، قابل فهم است و به آن اطمینان داریم. زمانیکه از آن استفاده می‌کنیم دیگر نیازی نیست تا آنچنان به DOM، باگ‌های مرورگرها و یا رفتارهای متفاوت آن‌ها فکر کنیم. jQuery تمام این مشکلات را برای ما حل می‌کند. اما ... اگر روزی باگی در jQuery وجود داشت، نیاز به امکاناتی بود که هنوز در jQuery ظاهر نشده‌اند و یا حتی اجازه‌ی استفاده‌ی از jQuery را نداشته باشیم، در این حالت ... وحشت زده و تقریبا بدون هیچ نوع آمادگی به نظر خواهیم رسید.
خالق جی‌کوئری (John Resig)، این کتابخانه را در سال‌های 2006 زمانیکه Internet Explorer نگارش‌های 6 و 7 بیش از 60 درصد بازار مرورگرها را به خود اختصاص داده بودند، ارائه داد. بله؛ در آْن زمان JavaScript Web API بسیار خام، پایداری مرورگرها بسیار پایین و تطابق با استانداردهای وب در بین مرورگرهای مختلف نیز بسیار پایین بود. بنابراین علت محبوبیت کتابخانه‌ای که در این شرایط، تجربه‌ی کاری یکدستی را در بین مرورگرهای مختلف ارائه می‌داد، کاملا واضح بود. اما ... اکنون سال 2018 است و حتی مایکروسافت هم دیگر از نگارش‌های مختلف IE پشتیبانی نمی‌کند. DOM API موجود در مرورگرهای مدرن بسیار توانمند شده‌اند و در بین انواع و اقسام آن‌ها یکدست عمل می‌کنند. حتی اگر دلیل استفاده‌ی از jQuery ایجاد ساده‌تر حلقه‌ها بر روی اشیاء جاوا اسکریپتی باشد (رفع کمبودهای جاوا اسکریپت)، از زمان IE 9 به بعد، متدهای forEach و Object.keys به صورت توکار در جاوا اسکریپت وجود دارند و یا اگر نیاز به inArray.$ داشته باشید، متد Array.prototype.indexOf مدت‌ها است که جزئی از ES5 است. به همین جهت است که این روزها اخباری را مانند «GitHub نیز جی‌کوئری را کنار گذاشت» زیاد می‌شنوید. نه فقط کنار گذاشتن jQuery یک وابستگی ثالث را از برنامه حذف می‌کند، بلکه کار مستقیم با native API مرورگرها همواره به مراتب سریعتر است از کتابخانه‌هایی که سطح بالایی از abstraction آن‌ها را ارائه می‌دهند.


یافتن عناصر توسط JavaScript خالص

زمانیکه نیاز به انتخاب عناصری در صفحه باشند، بلافاصله ذهن ما به سمت ('myElement#')$ و ('myElement.')$ جی‌کوئری، معطوف می‌شود. اما ... این روزها برای انجام این نوع کارها واقعا نیازی به jQuery نیست!


یافتن عناصر بر اساس ID آن‌ها
 <div id="my-element-id"></div>
اگر بخواهیم این شیء div را بر اساس ID آن در صفحه بیابیم، روش کار آن با jQuery به صورت زیر است:
 var result = $('#my-element-id');
در اینجا این ID selector string، یک استاندارد W3C CSS1 است.
انجام این کار توسط web API و یا همان JavaScript خالص، چنین شکلی را دارد:
 var result = document.getElementById('my-element-id');
و جالب است بدانید این روش از زمان IE 5.5 وجود داشته‌است.
روش دیگر انجام اینکار با JavaScript به صورت زیر است:
  var result = document.querySelector('#my-element-id');
این روش و متد querySelector که بسیار شبیه به نمونه‌ی جی‌کوئری ارائه شده‌است، از زمان IE 8.0 قابل استفاده‌است.
در هر دو حالت، خروجی مقایسه‌ی ذیل، true است:
 result.id === 'my-element-id'; // returns true


یافتن عناصر بر اساس کلاس‌های CSS

<span class="some-class"></span>
با جی‌کوئری:
 var result = $('.some-class');
با جاوا اسکریپت خالص از زمان IE 8.0
  var result = document.getElementsByClassName('some-class');
و یا توسط querySelectorAll که شبیه به نمونه‌ی jQuery است و نیاز به پیشوند . را دارد:
 var result = document.querySelectorAll('.some-class');
در هر دو حالت، خروجی بازگشت داده شده، یک آرایه است:
 result[0].className === 'some-class'; // returns true


یافتن عناصر بر اساس تگ‌های عناصر

 <code>Console.WriteLine("Hello world!");</code>
با جی‌کوئری:
 var result = $('code');
با جاوا اسکریپت:
 var result = document.getElementsByTagName('code');
و یا
 var result = document.querySelectorAll('code');
در تمام این حالات، خروجی ارائه شده یک آرایه است:
 result[0].tagName === 'code'; // returns true



یافتن عناصر بر اساس کلاس نماها (Pseudo-classes)

Pseudo-classes از زمان ابتدایی‌ترین پیش‌نویس استاندارد CSS وجود داشته‌اند. برای مثال visited: یک Pseudo-classes است و به لینک‌های بازدید شده‌ی توسط کاربر اشاره می‌کند و یا focus: به المانی اشاره می‌کند که هم اکنون دارای focus است.
  <form>
     <label>Full Name
        <input name="full-name">
     </label>
     <label>Company
        <input name="company">
     </label>
  </form>
در این مثال اگر بخواهیم تکست باکسی را بیابیم که دارای focus است، روش جی‌کوئری آن به صورت زیر است:
  var focusedInputs = $('INPUT:focus');
و روش جاوا اسکریپتی آن به این صورت:
 var companyInput = document.querySelector('INPUT:focus');
کاری که در اینجا انجام شده ترکیب یک tag name و یک pseudo-class modifier است که جزئی از استاندارد CSS می‌باشد. بنابراین روش جی‌کوئری، چیزی بیشتر از انتقال این استاندارد به توابع بومی مرورگر نیست.


یافتن عناصر بر اساس ارتباط والد و فرزندی آن‌ها
  <div>
     <a href="https://www.dntips.ir">
        <span>Go to site</span>
     </a>
     <p>Some text</p>
     Some other text
  </div>
یافتن والدها:
روش یافتن والد anchor tag در جی‌کوئری توسط متد parent؛ با فرض اینکه a$ به شیء anchor اشاره می‌کند:
 var $result = $a.parent();
و در جاوا اسکریپت توسط خاصیت parentNode:
 var result = a.parentNode;

یافتن فرزندان:
در جی‌کوئری:
 var result = $('#myParent').children();
و برای یافتن فرزندان یک المان توسط CSS 2 child selectors:
 var result = document.querySelectorAll('DIV > *');
خروجی این کوئری، المان‌های a و p هستند و یا اگر فقط بخواهیم pها را انتخاب کنیم:
  var result = document.querySelectorAll('DIV > P');
روش دیگر انجام اینکار استفاده از خاصیت childNodes یک المان است:
 var result = document.getElementById('myParent').childNodes;
var result = div.childNodes;
البته این خاصیت آرایه‌ای، Text و Comments را هم علاوه بر عناصر بازگشت می‌دهد. البته اگر می‌خواهید آن‌ها را حذف کنید، از خاصیت children استفاده کنید:
 var result =document.getElementById('myParent').children;
و یا یافتن تمام المان‌های anchor ذیل المانی با Id مساوی myParent:
 var result =document.querySelectorAll('#myParent A');



جستجوی عناصر با صرفنظر کردن از بعضی از آن‌ها
  <ul role="menu">
     <li>choice 1</li>
     <li class="active">choice 2</li>
     <li>choice 3</li>
  </ul>
در این مثال گزینه‌ی دوم دارای class مساوی active است. اگر بخواهیم تمام liهایی را که دارای این کلاس نیستند، انتخاب کنیم، در جی‌کوئری خواهیم داشت:
 var $result = $('UL LI').not('.active');
و در جاوا اسکریپت:
 var result = document.querySelectorAll('UL LI:not(.active)');
هرچند JavaScript دارای متد not جی‌کوئری نیست، اما می‌توان از W3C CSS3 negation pseudo-class بجای آن استفاده کرد. مزیت آن، استاندارد بودن و عدم نیاز به کتابخانه‌ای ثالث برای تدارک آن است.


انتخاب چندین المان با هم

  <div id="link-container">
     <a href="https://github.com/VahidN">GitHub</a>
  </div>
  <ol>
     <li>one</li>
     <li>two</li>
  </ol>
  <span class="my-name">VahidN</span>
در اینجا می‌خواهیم المان‌های link-container، my-name و لیست مرتب شده را بدون نوشتن حلقه‌ای انتخاب کنیم. روش انجام اینکار در jQuery به صورت زیر است:
 var $result = $('#link-container, .my-name, OL');
و در جاوا اسکریپت خواهیم داشت:
 var result = document.querySelectorAll('#link-container, .my-name, OL');

یافتن گروهی از المان‌ها بر اساس نوع آن‌ها:
 var result = document.querySelectorAll(
 'BUTTON[type="submit"], INPUT[type="submit"]'
);
در اینجا تمام المان‌های ورودی از نوع <"button type="submit> و <"input type="submit> را بازگشت می‌دهد.


جایگزین کردن $ جی‌کوئری با جاوا اسکریپت

تا اینجا حتما به شباهت کدهای خالص جاوا اسکریپت و jQuery دقت کرده‌اید. اگر بخواهیم برای $ جی‌کوئری، یک معادل جاوا اسکریپتی تهیه کنیم، به قطعه کد زیر خواهیم رسید:
window.$ = function(selector) {
     return document.querySelectorAll(selector);
};
و نحوه‌ی استفاده‌ی از آن نیز همانند قبل است:
  $('.some-class');
  $('#some-id');
  $('.some-parent > .some-child');
  $('UL LI:not(.active)');
مطالب
استفاده از bower در visual studio
اگر از آن دسته افرادی هستید که با پکیج‌های مختلف و پروژه‌های مختلف تحت کلاینت سر و کار دارید و همچنین اطلاعات چندانی نسبت به NodeJs ندارید (مثل خود من)، حتما به پروژه‌هایی در Github برخوردید که نیازمند نصب وابستگی‌ها از خط فرمان bower و یا npm هستند.
بعد از مطالعه‌ی مطلب آشنایی با bower این نیاز ایجاد شد تا در پروژه‌هایی که قرار است درون Visual Studio اجرا شوند، وابستگی‌های bower چگونه می‌توانند مدیریت شوند.
خوشبختانه Microsoft این امکان را ایجاد کرده تا شما بتوانید پروژه‌هایی را که وابستگی‌هایشان درون bower تعریف شده را نیز درون Visual Studio حل و فصل کنید. در ادامه تمامی این مراحل، قدم به قدم اضافه تشریح شده است.
قابل ذکر است که هر سه package manager معروف npm، bower و Nuget در ویژوال استدیو 2015 به صورت توکار موجود هستند. 
جزیات بیشتر در مستندات مایکروسافت


معرفی پکیج Bower

همانطور که در مقاله آشنایی با bower نیز اشاره شد، bower یک package manager برای تکنولوژی‌ها و کتابخانه‌های کلاینت است. این package manager بر روی Git اجرا می‌شود. همانطور که می‌دانید تمامی پکیج‌ها نیز از Git دریافت می‌شود.
اما حال اینکه چگونه می‌توان از این package manager در سمت Visual studio بدون نصب NodeJs و Git استفاده کرد، با پکیج توسعه داده شده Bower مایکروسافت رفع شده‌است.
جزئیات این پکیج را میتوانید در NuGet  مطالعه کنید.


شروع کار با Bower

برای آغاز، یک پروژه‌ی web Application ایجاد می‌کنیم. من Empty را انتخاب و ریسورس‌های MVC را هم اضافه کردم.
حال در بخش Package Manager Console دستور زیر را اجرا کنید:
Install-Package Bower
پس از نصب وابستگی‌ها و خود bower خروجی package manager console به صورت زیر خواهد بود:

مشاهده می‌کنید که فولدر .bin به پروژه‌ی شما اضافه شده است.

 حال درون صفحه‌ی cmd (توجه کنید cmd، نه package manager console) به آدرس پروژه (نه solution) با دستور زیر منتقل شوید:

cd <Project Location>

که به جای project location آدرس فایل پروژه را قرار می‌دهیم. شکل زیر نمایانگر این مسیر است:

با اجرای دستور زیر bower.json را به پروژه اضافه می‌کنیم:

bower init

مشاهده می‌کنید که پس از دستور bower init مواردی که قرار است درون bower قرار گیرد، مقدار دهی می‌شوند. من مقادیر را به صورت زیر (حالت‌های پیش فرض) تکمیل کردم:

حال باید تا اینجای کار یک فایل bower.json برای شما در روت پروژه ساخته شده باشد. حال بیایید اولین اسکریپت رفرنس را به پروژه اضافه نماییم. من قصد دارم تا با دستور زیر JQuery را به پروژه اضافه کنم:

bower install jquery

پکیج JQuery به صورت زیر دانلود می‌شود و در پوشه‌ی bower_component در روت پروژه قرار می‌گیرد.

به همین صورت شما می‌توانید تمامی نیازمندی‌های پروژه را از Git با استفاده از bower package manager دریافت کنید.

مطالب
CoffeeScript #10

اصطلاحات عمومی CoffeeScript

Destructuring Assignments

با استفاده از Destructuring assignments می‌توانید خصوصیات را از آرایه‌ها یا اشیاء، با هر میزان عمقی استخراج کنید.

someObject = { a: 'value for a', b: 'value for b' }
{ a, b } = someObject
console.log "a is '#{a}', b is '#{b}'"
نتیجه‌ی کامپایل آن می‌شود:
var a, b, someObject;

someObject = {
  a: 'value for a',
  b: 'value for b'
};

a = someObject.a, b = someObject.b;

console.log("a is '" + a + "', b is '" + b + "'");
این موضوع به خصوص در برنامه‌های کاربردی، وقتی نیاز به ماژول‌های دیگر است، مفید خواهد بود.
{join, resolve} = require('path')

join('/Users', 'Vahid')

External libraries

استفاده از کتابخانه‌های خارجی دقیقا مانند فراخوانی توابع CoffeeScript است. در پایان نوشتن کدهای CoffeeScript، همه به جاوااسکریپت تبدیل می‌شوند:

# Use local alias
$ = jQuery

$ ->
  # DOMContentLoaded
  $(".el").click ->
    alert("Clicked!")
نتیجه‌ی کامپایل آن می‌شود:
var $;
$ = jQuery;
$(function() {
  return $(".el").click(function() {
    return alert("Clicked!");
  });
});
از آنجاییکه خروجی همه کدهای CoffeeScript در داخل یک تابع بدون نام قرار می‌گیرد، می‌توانیم از یک متغیر محلی به نام $ به عنوان نام مستعار jQuery استفاده کنیم. این کار به شما کمک می‌کند تا حتی وقتی که حالت jQuery.noConflict نیز فراخوانی شده باشد، $ مجدد تعریف شده و اسکریپت ما به طور کامل اجرا شود.

Private variables

کلمه‌ی کلید do در CoffeeScript به ما اجازه می‌دهد تا توابع را مستقیما اجرا کنیم و این روش یک راه خوب برای کپسوله سازی و حفاظت از متغیرهاست. در مثال زیر متغیر classToType را در context یک تابع بدون نام که به وسیله‌ی do فراخوانی می‌شود، تعریف کرده‌ایم. تابع بدون نام دوم، مقدار نهایی از type است را برمی گرداند. از آنجایی که classToType در context تعریف شده است و هیچ ارجایی به آن نگهداری نمی‌شود، پس امکان دسترسی به آن خارج از این scope وجود ندارد.
# Execute function immediately
type = do ->
  classToType = {}
  for name in "Boolean Number String Function Array Date RegExp Undefined Null".split(" ")
    classToType["[object " + name + "]"] = name.toLowerCase()

  # Return a function
  (obj) ->
    strType = Object::toString.call(obj)
    classToType[strType] or "object"
نتیجه‌ی کامپایل آن می‌شود:
var type;

type = (function() {
  var classToType, i, len, name, ref;
  classToType = {};
  ref = "Boolean Number String Function Array Date RegExp Undefined Null".split(" ");
  for (i = 0, len = ref.length; i < len; i++) {
    name = ref[i];
    classToType["[object " + name + "]"] = name.toLowerCase();
  }
  return function(obj) {
    var strType;
    strType = Object.prototype.toString.call(obj);
    return classToType[strType] || "object";
  };
})();
به بیان دیگر classToType به طور کامل private است و امکان دسترسی به آن از طریق تابع بدون نام اجرا کننده وجود ندارد. این الگو راه بسیار خوب و مناسبی برای کپسوله سازی scope و مخفی سازی متغیرها است.
مطالب
چگونه نرم افزارهای تحت وب سریعتری داشته باشیم؟ قسمت چهارم
قسمت سوم 

12.استفاده از validation سمت کاربر
برای جلوگیری از ارسال و دریافت‌های متناوب اطلاعات به سرور، از validation سمت کاربر استفاده نمایید. فرم‌های html 5 قابلیت‌های چک کردن نوع ورودی‌ها را به صورت خودکار دارد ولی ازاتکای به آن پرهیز کنید چون ممکن است یا کاربران برنامه شما از مرورگری استفاده کنند که از html5 پشتیبانی نکند و یا پشتیبانی کاملی از آن نداشته باشند. برای حل این مشکل می‌توانید از کتابخانه هایی مانند JQuery و ابزارهایی مانند JQuery Validation استفاده کنید. البته در MVC استفاده وسیعی از JQuery Validation شده که می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
فراموش نکنید می‌توانید از ابزارهایی مانند Regex برای چک کردن سختی کلمات عبور و... نیز در JavaScript بهره برداری نمایید. البته دقت کنید که حتما پیامی مرتبط با خطای به وقوع پیوسته در اختیار کاربر قراردهید تا بتواند آن را بر طرف کند در غیر این صورت بنده مسئولیتی راجع به از دست دادن کاربرانتان و یا عصبانیت کارفرما بر عهده نمی‌گیرم!

13.استفاده از validation سمت سرور
حتما به خود می‌گویید نویسنده دچار چندگانگی شخصیت شده است! ولی چنین نیست. این مطلب بیشتر از اینکه در رابطه با ایجاد سرعت بیشتر باشد مربوط به امنیت است. چون validation سمت کاربر به سادگی قابل دور زدن می‌باشد. اگر شما تنها validation را سمت کاربر انجام دهید و سمت سرور از آن چشم پوشی کنید، به سرعت تمام برنامه شما هک می‌شود. لطفا دقت کنید که امنیت را فدای هیچ چیز نکنید. این یک نکته کلیدی است. البته سوای اینکه این یک نکته امنیتی است، validation سمت سرور باعث می‌شود شما بخشی از درخواست‌ها را قبل از انجام process زیاد از گردونه خارج کنید و از ارسال اطلاعات اضافی به بانک و ایجاد سربار اضافی جلوگیری کنید.

14.چک کردن script‌های مورد استفاده سمت کاربر
استفاده از master page‌ها بسیار سرعت کار را زیاد می‌کنند. بیشتر دوستان script‌های سمت کاربر خود را در master page قرار می‌دهند تا در تمامی صفحات لود شوند. این موضوع از طرفی سرعت برنامه نویسی را زیاد می‌کند ولی از طرف دیگر به دلیل اینکه باعث می‌شود فایل‌های script در تمامی صفحات بارگذاری شوند، باعث هدر رفت منابع شبکه شما (و کاربرانتان)، ایجاد سربار حافظه و cpu در سمت کاربر و در نتیجه سرعت پایین‌تر برنامه شما خواهد شد. سخت گیری در این موضوع می‌تواند این باشد که حتی شما function اضافی هم در سمت کاربر نداشته باشید.
برخی ناظران پروژه به این موضوعات دقت زیادی می‌کنند. در پروژه ای که به عنوان ناظر بودم مجری همین کار را انجام داده بود و به دلیل نیاز مبرم کارفرما به سرعت برنامه، این بخش از نظر اینجانب مردود اعلام شده و مجری مجبور به نوشتن دوباره کدهای آن گردید.
مطالب
استفاده از دکمه‌های CSS توئیتر در ASP.NET MVC - قسمت دوم
در قسمت اول  مشاهده کردیم که به چه صورت می‌توان از دکمه‌های CSS ایی بجای دکمه‌های معمولی در ASP.NET MVC استفاده کنیم. در این قسمت قصد داریم قابلیت مهم زیر را نیز به این تغییر اضافه نمائیم:

کاربر امکان دوبار کلیک کردن همزمان را بر روی دکمه ارسال، نداشته باشد

انجام اینکار با jQuery بسیار ساده است:
$(el).prop("onclick", null).attr("onclick", null);
به این ترتیب کاربر امکان کلیک مجدد را بر روی دکمه ارسال، از دست خواهد داد.
و اینکار ... یک مشکل را اضافه می‌کند:
اگر نتیجه اعتبار سنجی سمت کاربر فرم، تکمیل نشده باشد، کاربر پس از رفع مشکل دیگر نمی‌تواند فرم را ارسال کند. به همین جهت باید به نحوی اطمینان حاصل کرد که آیا اعتبارسنجی موفقیت آمیز بوده یا خیر؛ سپس دکمه را غیرفعال کنیم.
برای پیاده سازی این امر باید jQuery Validator همراه با ASP.NET MVC را به صورت دستی فراخوانی کرده و نتیجه آنرا ارزیابی کنیم:
function validateThisForm(formId) {
    var val = $(formId).validate();
    val.form();
    return val.valid();
}

function customSubmit(el, formId) {
    if (!validateThisForm(formId)) return;
    $(el).prop("onclick", null).attr("onclick", null);
    $(formId).submit();
}
در متد جاوا اسکریپتی validateThisForm، سیستم jQuery Validator  به صورت دستی فراخوانی شده و سپس نتیجه عملیات بازگشت داده می‌شود.
در متد customSubmit، ابتدا وضعیت اعتبار سنجی فرم بررسی شده و سپس بر این اساس تصمیم گرفته خواهد شد که آیا باید دکمه غیرفعال شود و سپس فرم ارسال گردد یا خیر.
یک مثال از استفاده آن:
@model MvcApplication27.Models.User
@{
    ViewBag.Title = "Index";
}
<h2>
    Index</h2>
@using (Html.BeginForm(Html.BeginForm("Index", "Home", FormMethod.Post, new { id = "MyForm" })))
{
    @Html.ValidationSummary(true)

    <fieldset>
        <legend>User</legend>
        <div class="editor-label">
            @Html.LabelFor(model => model.Name)
        </div>
        <div class="editor-field">
            @Html.EditorFor(model => model.Name)
            @Html.ValidationMessageFor(model => model.Name)
        </div>
        <span style="margin-top:7px;" onclick="customSubmit(this, '#MyForm')" class="btn btn-info">ارسال</span>
    </fieldset>
}
دریافت کدهای کامل این مثال:
MvcApplication27.7z
 
مطالب
نحوه ایجاد یک اسلایدشو به صورت داینامیک

در این آموزش قصد دارم نحوه ایجاد یک Slideshow به صورت داینامیک را با ASP.NET طراحی کنم(منظور از ایجاد Slideshow به صورت داینامیک این است که عکس‌ها را به صورت داینامیک از DB بخواند).

اولین گام این است که Plugin مورد نظر را دریافت کنید که من از پلاگین Orbit استفاده کرده ام

ابتدا یک DataBase با نام DynamicSlideShow ایجاد و یک جدول با ساختار زیر با نام Picturesدرون آن ایجاد می‌کنیم

گام بعدی ایجاد یک پروژه Asp.Net با زبان C# و اضافه کردن فایلهای پلاگین به پروژه و ایجاد یک Handler برای بازیابی داده‌ها از DB است. ساختار   Solutionما باید به صورت زیر باشد

برای اینکه بتوانیم با DB ارتباط برقرار کنیم از EF استفاده می‌کنیم به همین منظور ابتدا یک Model  به نام DynamicSlideShowModel ایجاد می‌کنیم

در گام بعد بر روی GenerateFromDatabase  انتخاب کرده و بر روی دکمه Next کلیک می‌کنیم و در مراحل بعد ابتدا DB مربوط به مثال (DynamicSlideShow) و جدول آن را انتخاب می‌کنیم . حال یک Model به درون پوشه App_Code  اضافه شده است  

در ادامه برای واکشی رکوردهای موجود در جدول  Pictures  کدهای زیر را درون Handler می‌نویسیم

  var ctx = new DynamicSlideShowEntities();
  var list = ctx.Pictures.ToList();
  string str = JsonConvert.SerializeObject(list);
  context.Response.Write(str);

  

در این کدها تنها نکته‌ای که احتیاج به توضیح دارد این است که ابتدا یک لیست از رکوردها را از جدول Pictures واکشی می‌کنیم و برای پاس دادن به کلاینت ما آن‌ها را به فرمت Json تبدیل کرده ایم که برای تبدبل از کنابخانه آماده Newtonsoft.Json.dll استفاده کرده ایم 

حال باید با استفاده از jQuery کدهای درون Handler را اجرا کنیم؛ برای همین منظور یک صفحه با نام default.aspx ایجاد کرده و کدهای زیر را درون آن می‌نویسیم

<head runat="server">
    <title>Dynamic SlideShow</title>
    <link href="CSS/orbit-1.2.3.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <script src="Script/jquery-1.7.1.min.js" type="text/javascript"></script>
    <script src="Script/jquery.orbit-1.2.3.min.js" type="text/javascript"></script>
    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            $.ajax({
                url: "Handler.ashx",
                contentType: "application/json; charset=utf-8",
                success: function (data) {
                    $.each(data, function (i, b) {
                        var str = '<img src="' + b.PicturePath + '" alt="' + b.PictureText + '"/>';
                        $("#featured").append(str);
                    });
                    $('#featured').orbit();
                },
                dataType: "json"

            });
            });
    </script>
</head>
<body>
    <form id="form1" runat="server">
    <div id="featured">
    </div>
    </form>
</body>

در اینجا ابتدا با استفاده از متد ajax کتابخانه jQuery کدهای درون Handler را اجرا کرده و به ازای هر المان موجود در جدول یک تگ img به صفحه اضافه می‌کنیم.

مطالب
تعیین اعتبار یک checkBoxList با کمک jQuery

checkBoxList جزو کنترل‌هایی در ASP.Net است که نمی‌توان RequiredFieldValidator استاندارد را بر آن اعمال کرد. به عبارتی اگر نیاز بود حداقل یک آیتم چک باکس لیست حتما توسط کاربر انتخاب شود، راه حل آماده‌ای برای آن وجود ندارد. پیاده سازی این‌کار با استفاده از jQuery به سادگی میسر است که در ادامه آن‌را مرور خواهیم کرد.

<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="Default.aspx.cs" Inherits="CheckBoxListValidator._Default" %>
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head runat="server">
<title></title>
<script src="jquery.min.js" type="text/javascript"></script>
<script type="text/javascript">
//<![CDATA[
function CheckItems(sender, args) {
//Get the total nuumber of selected CheckBoxes
var num = jQuery("table#<%=CheckBoxList1.ClientID%> input:checked").length;
args.IsValid = num > 0;
}
//]]>
</script>
</head>
<body>
<form id="form1" runat="server">
<div>
<asp:CheckBoxList ID="CheckBoxList1" runat="server">
<asp:ListItem>item1</asp:ListItem>
<asp:ListItem>item2</asp:ListItem>
</asp:CheckBoxList>
<asp:CustomValidator ClientValidationFunction="CheckItems" ID="ValidateIt"
runat="server" ErrorMessage="(*)"> </asp:CustomValidator>
<asp:Button ID="Button1" runat="server" />
</div>
</form>
</body>
</html>

توضیحات:
یک CustomValidator استاندارد را به فرم اضافه کرده‌ایم تا توسط تابعی که به ClientValidationFunction آن معرفی می‌شود، کار اعتبار سنجی سمت کاربر را انجام دهد. این تابع یا همان CheckItems مثال فوق، امضای استاندارد و آشنایی دارد. اگر تعیین اعتبار صورت گرفته باشد، باید args.IsValid در آن به true تنظیم شود یا بر عکس.
اصل قضیه هم، همین یک سطر کد زیر است:

var num = jQuery("table#<%=CheckBoxList1.ClientID%> input:checked").length;
کار این سطر که از جی‌کوئری استفاده می‌کند، پیدا کردن جدولی است که ID آن مساوی آی دی سمت کلاینت چک باکس لیست ما است (ASP.Net یک چک باکس لیست را به صورت یک جدول حاوی چک باکس‌ها رندر می‌کند). سپس در همان ناحیه مشغول به جستجوی چک باکس‌هایی می‌شود که تیک خورده‌اند. نهایتا تعداد آن‌ها را بر می‌گرداند.

مطالب
لینک‌های هفته‌ی سوم اسفند

وبلاگ‌ها ، سایت‌ها و مقالات ایرانی (داخل و خارج از ایران)

امنیت


Visual Studio

ASP. Net

طراحی و توسعه وب

PHP

اس‌کیوال سرور

سی شارپ

عمومی دات نت

ویندوز

مسایل اجتماعی و انسانی برنامه نویسی

متفرقه

مطالب
نمایش خودکار آیکون لینک‌های سایت‌های خارجی با استفاده از jQuery

اگر دقت کرده باشید در کنار هر لینک خارجی (هر لینک ختم شده به خارج از سایت) در این وبلاگ، آیکون آن سایت هم به صورت خودکار نمایش داده می‌شود. از نظر من جالب بوده (خصوصا جهت مشخص کردن وجود یک لینک در میان انبوهی متن، یا برای نمایش لیستی از لینک‌ها)، نظر شما رو نمی‌دونم!
این‌کار در ادامه‌ی مطلبی است که در مورد نوشتن اسکریپت‌های گریس مانکی چندی قبل منتشر کردم. البته بهبود یافته‌ی آن است. برای ایجاد یک چنین قابلیتی در سایت فقط کافی است چند سطر اسکریپت زیر را به هدر سایت خود اضافه کنید.

<script src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.2.6/jquery.min.js' type='text/javascript' />
<script type="text/javascript">
$(document).ready(function(){
$("a").each(function(){
var $a = $(this);
var href = $a.attr("href");
// see if the link is external
if (href && href.match(/^http/))
if (!href.match(document.domain)) {
var domain = href.replace(/<\S[^><]*>/g, "").split('/')[2];
var image = '<img src="http://' + domain +
'/favicon.ico" width="0" ' +
' onload="this.width=16;this.height=16;this.style.paddingLeft=\'3px\';this.style.paddingRight=\'1px\';" ' +
' style="border:0" ' +
' onerror="this.src=\'http://vahid.nasiri.googlepages.com/weblink.gif\';" />';
$(this).prepend(image);
}
});
});
</script>

توضیحاتی در مورد جزئیات برنامه نویسی آن:
با استفاده از jQuery ، زمانیکه document ما ready شد ( document.ready )، تمام لینک‌های موجود در صفحه را پیدا می‌کنیم (یک به یک). سپس مقدار href آن‌ها را می‌خوانیم (ببینید با jQuery انجام این نوع کارها چقدر ساده شده است). اکنون روی لینک دریافت شده باید پردازش صورت گیرد و نام دومین آن جدا شود (اگر ختم به خارج از سایت بود). سپس بر اساس این دومین ، یک تگ img منتهی به آیکون آن سایت طراحی و نمایش داده خواهد شد (به قبل از لینک اضافه می‌شود).
عموما هر پروژه‌ای هر چند کوچک و به ظاهر کم اهمیت، نکات خاصی را به همراه دارد.
برای مثال، در ابتدای کار width=0 در نظر گرفته نشد. مشکلی را که ایجاد کرد این بود که یک سایت ممکن است اصلا favicon.ico نداشته باشد. فایرفاکس محترم اصلا به روی مبارک هم نخواهد آورد و شما متوجه نخواهید شد که در صفحه کمبود تصویری وجود دارد. اما در IE حتما جای خالی آیکون و تصویر به نحوه واضحی گوشزد می‌شود. بنابراین در ابتدای کار قرار نیست چیزی را نمایش دهیم (width=0). سپس در رخ‌داد onload تگ img، اگر تصویر واقعا وجود داشت و بارگذاری شد، طول و عرض آن‌را 16 در 16 قرار خواهیم داد (این مورد هم لازم است. چون بعضی از سایت‌ها اندازه‌های بسیار بزرگی را برای آیکون خود در نظر می‌گیرند که اصلا مقصود ما را برآورده نخواهند کرد).
این مورد (عدم نمایش تصاویری که وجود ندارند) مشکلی را که در ادامه ایجاد خواهد کرد، عدم یکنواختی در سایت است. یک سری از لینک‌های خارجی آیکون دارند و یک سری خیر. نکته جالبی که در مورد تگ img وجود دارد رخ‌داد onerror آن است. اگر مرورگر نتواند تصویر مورد نظر را پیدا یا بارگذاری کند، این روال رخ‌داد‌ گردان فراخوانی می‌شود. همینجا از موقعیت استفاده شده و src تصویر جاری به یک آیکون مشخص و از قبل تعیین شده تنظیم می‌شود.

مطالب
لینک‌های هفته اول دی

وبلاگ‌ها و سایت‌های ایرانی

امنیت



ASP. Net


طراحی وب

PHP


اس‌کیوال سرور


سی شارپ


عمومی دات نت


مسایل اجتماعی و انسانی برنامه نویسی


کتاب‌های رایگان جدید


متفرقه
  • آهن بجای کروم! (یک برنامه نویس آلمانی قسمت‌هایی از مرورگر کروم را که در جهت جمع آوری اطلاعات برای گوگل بکار می‌رفته، حذف کرده و مرورگر دیگری به نام آهن را ارائه داده است!)