اشتراکها
مرورگری برای مطالعهی توابع jQuery
برای jQuery یک سری فایل vsdoc وجود دارد . اگر از nuget برای دریافت jQuery استفاده کنید این فایل را هم به صورت خودکار به پروژه اضافه میکند (آخرین نگارش آنرا).
به نظرم لیست آنچنان دقیق نیست
مثلا Knockout یا Angular js یا jquery هیچ شباهتی با همدیگر ندارن
مثلا jquery با Prototype خوبه و این دو یک مورد مشابهن
Document Object Model و یا به اختصار DOM به ظهور زبان JavaScript گره خوردهاست. این مدل به همراه یک API پیاده سازی شدهی با JavaScript است که امکان دسترسی به اسناد HTML را مسیر میکند. علاوه بر امکاناتی مانند انتخاب عناصر، کار با ویژگیها و ذخیرهی اطلاعات که تاکنون بررسی کردیم، DOM API به همراه روشهایی برای ایجاد عناصر جدید، حذف عناصر موجود و جابجایی آنها در صفحه میباشد. یکی از مهمترین اهداف jQuery کار سادهتر با DOM است و تعداد متدهایی را که برای کار با DOM ارائه میکند، تاکنون کمتر از 20 درصد کل DOM API اصلی را پوشش میدهند.
حرکت دادن المانها در صفحه
ابتدا قطعه کد HTML زیر را درنظر بگیرید:
میخواهیم با تغییر DOM، به خروجی زیر برسیم که در آن لیستها جابجا، تکمیل و یا خالی شدهاند:
حرکت دادن المانها توسط jQuery
به این ترتیب vanilla به بعد از chocolate در لیست flavors منتقل میشود.
در ادامه میخواهیم لیست types را به همراه عنوان آن، به قبل از لیست flavors منتقل کنیم:
متد prependTo سبب درج عنوان types دقیقا پس از تگ body میشود. سپس لیست types را پس از این عنصر جابجا شده اضافه میکنیم.
سپس در لیست unassigned ابتدا rocky road آنرا یافته و به بالای strawberry در لیست flavors اضافه میکنیم. همچنین gelato آنرا نیز یافته و به انتهای لیست types اضافه خواهیم کرد:
حرکت دادن المانها توسط جاوا اسکریپت خالص (سازگار با IE 8.0 به بعد)
در ابتدا میخواهیم المان vanilla را به قبل از المان strawberry حرکت دهیم. برای اینکار میتوان از متد استاندارد insertBefore استفاده کرد:
flavors در اینجا والد نودی است که قرار است جابجا شود. اولین پارامتری که به متد insertBefore ارسال میشود، المانی است که قرار است جابجا شود. دومین پارامتر آن «نود مرجع» است. چون میخواهیم vanilla را قبل از strawberry درج کنیم، المان strawberry نود مرجع خواهد بود.
سپس کار انتقال عنوان لیست types و خود آن به قبل از لیست flavors صورت میگیرد:
در اینجا ابتدا عنوان types، به ابتدای document.body منتقل میشود (چون والد این عنوان document.body است، متد insertBefore بر روی آن فراخوانی میشود). سپس میخواهیم خود typesList را نیز حرکت دهیم. به همین جهت نیاز به نود مرجع عنوان flavors است که به عنوان پارامتر دوم متد insertBefore ذکر شدهاست تا این لیست، پیش از آن درج شود.
در آخر میخواهیم آیتمهای لیست unassigned را به لیستهای مرتبط با آنها انتقال دهیم:
در اولین سطر، querySelector تعریف شده، اولین المان لیست یا همان rocky road را بازگشت میدهد. به این ترتیب المان rocky road لیست unassigned به لیست flavors منتقل میشود . به همین جهت flavors به عنوان والد متد insertBefore تعریف شدهاست. نود مرجع نیز strawberry است؛ زیرا میخواهیم rocky road را به پیش از آن منتقل کنیم.
در سطر دوم، چون هم اکنون المان rocky road از لیست unassigned حذف شدهاست، متد querySelector فراخوانی شده، اولین عنصر لیست یا همان gelato را بازگشت میدهد. این المان را توسط متد appendChild به انتهای لیست types اضافه خواهیم کرد. متد appendChild نیز همانند متد insertBefore نیاز به یک والد دارد که همان عنصری است که قرار است المانها به آن افزوده شوند.
کپی کردن المانها
در جیکوئری برای تهیهی یک کپی از این المان خواهیم داشت:
اگر به این متد پارامتر true نیز ارسال شود، اطلاعات و همچنین رخدادهای منتسب به آن نیز کپی میشوند. البته این کپی فقط شامل اطلاعات تدارک دیده شدهی توسط jQuery API است و نه خارج از آن.
و در جاوا اسکریپت خالص (سازگار با IE 8.0 به بعد) برای کپی کردن المانها دو روش shallow و deep وجود دارد:
Shallow clone به معنای کپی المان ol بدون فرزندان آن است. در حالت deep clone المان ol و تمام فرزندان آن با هم کپی میشوند.
باید دقت داشت که متد cloneNode آنچه را که مشاهده میکنید یا همان اصل markup را کپی میکند. بنابراین اگر از طریق جاوا اسکریپت تغییراتی را در آن شیء داده باشید در متد cloneNode لحاظ نمیشود.
بدیهی است المانهای clone شده تا زمانیکه با متدهایی مانند insertBefore و یا appendChild به صفحه اضافه نشوند، در صفحه نمایان نخواهند شد.
ایجاد و حذف المانها
فرض کنید میخواهیم به لیست flavors مثال ابتدای بحث، دو مورد جدید را اضافه کنیم.
روش افزودن المانهای جدید توسط جیکوئری:
و یا حذف یک آیتم موجود توسط جیکوئری:
در اینجا last: اصطلاحا یک pseduo-class ابداعی توسط jQuery است که آنچنان کارآیی بالایی هم ندارد.
روش افزودن المانهای جدید توسط جاوا اسکریپت خالص:
و برای حذف آخرین آیتم یک لیست توسط جاوا اسکریپت خالص:
در اینجا last-child: یک CSS3 pseudo-class selector استاندارد است.
روش دیگر انجام اینکار به صورت زیر توسط متد removeChild است:
کار با المانهای متنی
در جیکوئری متد ()text آن امکان دریافت محتوای متنی و همچنین به روز رسانی آنرا میسر میکند:
در اینجا متن دومین المان لیست types به italian ice با i کوچک به روز رسانی میشود.
در جاوا اسکریپت خالص، دو خاصیت textContent و همچنین innerText برای خواندن و یا به روز رسانی محتوای متنی عناصر مورد استفاده قرار میگیرند. برای مثال معادل قطعه کد جیکوئری فوق که از متد text استفاده میکند با جاوا اسکریپت خالص به صورت زیر است:
توسط querySelectorAll تمام liهای types یافت شده و سپس خاصیت textContent دومین عنصر آن با italian ice به روز رسانی شدهاست.
خاصیت innerText هرچند بر روی اینترفیس HTMLElement تعریف شدهاست، اما جزء هیچکدام از استانداردهای وب نیست؛ ولی توسط تمام مرورگرهای امروزی پشتیبانی میشود. در این حالت به روز رسانی متن توسط آن با خاصیت textContent دقیقا یکی است؛ اما خروجی آن برعکس حالتهای قبل، متن رندر شدهی المانها را بازگشت میدهد. برای مثال در اینجا شامل فاصلههای پیش از این المانها در markup نمیشود.
برای مثال این قسمتی از خروجی خاصیت textContent است:
اما در این همین حالت خروجی innerText به این صورت است:
کار با محتوای HTML ایی رشتهای
گاهی از اوقات از سرور قطعهای کد HTML ایی را دریافت میکنیم (که هنوز به صورت المان یا المانهای DOM در نیامدهاست) و در سمت کلاینت میخواهیم آنرا به قسمتی از صفحه اضافه کنیم. روش انجام اینکار در jQuery به صورت زیر است:
ابتدا یک المان div جدید را ایجاد کردهایم. سپس محتوای این div را با اطلاعات دریافتی از سرور مقدار دهی و در آخر آنرا به انتهای body اضافه میکنیم.
روش دریافت محتوای رشتهای HTML قابل ارسال به سرور نیز به صورت زیر است:
روش انجام اینکار با جاوا اسکریپت خالص به صورت زیر است:
در اینجا با استفاده از متد استاندارد createElement یک div جدید منقطع از DOM را ایجاد و سپس محتوای آنرا توسط خاصیت innerHTML به HTML دریافتی از سرور تنظیم کردهایم. در آخر این المان منقطع را توسط متد appendChild به انتهای document.body افزودهایم.
روش خواندن این محتوای نهایی نیز به صورت زیر است:
در حالت کار با جاوا اسکریپت خالص به خاصیت outerHTML یک المان نیز دسترسی داریم که خواندن و یا به روز رسانی آن، صرفا بر روی خود المان اصلی تاثیر میگذارد؛ اما innerHTML بر روی المانهای فرزند این المان (محتوای آن) تاثیر گذار است.
حرکت دادن المانها در صفحه
ابتدا قطعه کد HTML زیر را درنظر بگیرید:
<body> <h2>Flavors</h2> <ul class="flavors"> <li>chocolate</li> <li>strawberry</li> <li>vanilla</li> </ul> <h2>Types</h2> <ul class="types"> <li>frozen yogurt</li> <li>custard</li> <li>Italian ice</li> </ul> <ul class="unassigned"> <li>rocky road</li> <li>gelato</li> </ul> </body>
<body> <h2>Types</h2> <ul class="types"> <li>frozen yogurt</li> <li>Italian ice</li> <li>custard</li> <li>gelato</li> </ul> <h2>Flavors</h2> <ul class="flavors"> <li>chocolate</li> <li>vanilla</li> <li>rocky road</li> <li>strawberry</li> </ul> <ul class="unassigned"> </ul> </body>
حرکت دادن المانها توسط jQuery
var $flavors = $('.flavors'); var $chocolate = $flavors.find('li').eq(0); var $vanilla = $flavors.find('li').eq(2); $chocolate.after($vanilla);
در ادامه میخواهیم لیست types را به همراه عنوان آن، به قبل از لیست flavors منتقل کنیم:
var $typesHeading = $('h2').eq(1); $typesHeading.prependTo('body'); $typesHeading.after($('.types'));
سپس در لیست unassigned ابتدا rocky road آنرا یافته و به بالای strawberry در لیست flavors اضافه میکنیم. همچنین gelato آنرا نیز یافته و به انتهای لیست types اضافه خواهیم کرد:
var $unassigned = $('.unassigned'); var $rockyRoad = $unassigned.find('li').eq(0); var $gelato = $unassigned.find('li').eq(1); $vanilla.after($rockyRoad); $gelato.appendTo($('.types'));
حرکت دادن المانها توسط جاوا اسکریپت خالص (سازگار با IE 8.0 به بعد)
در ابتدا میخواهیم المان vanilla را به قبل از المان strawberry حرکت دهیم. برای اینکار میتوان از متد استاندارد insertBefore استفاده کرد:
var flavors = document.querySelector('.flavors'); var strawberry = flavors.children[1]; var vanilla = flavors.children[2]; flavors.insertBefore(vanilla, strawberry);
سپس کار انتقال عنوان لیست types و خود آن به قبل از لیست flavors صورت میگیرد:
var headings = document.querySelectorAll('h2'); var flavorsHeading = headings[0]; var typesHeading = headings[1]; var typesList = document.querySelector('.types'); document.body.insertBefore(typesHeading, flavorsHeading); document.body.insertBefore(typesList, flavorsHeading);
در آخر میخواهیم آیتمهای لیست unassigned را به لیستهای مرتبط با آنها انتقال دهیم:
flavors.insertBefore(document.querySelector('.unassigned > li'), strawberry); document.querySelector('.types').appendChild(document.querySelector('.unassigned > li'));
در سطر دوم، چون هم اکنون المان rocky road از لیست unassigned حذف شدهاست، متد querySelector فراخوانی شده، اولین عنصر لیست یا همان gelato را بازگشت میدهد. این المان را توسط متد appendChild به انتهای لیست types اضافه خواهیم کرد. متد appendChild نیز همانند متد insertBefore نیاز به یک والد دارد که همان عنصری است که قرار است المانها به آن افزوده شوند.
کپی کردن المانها
<ol class="numbers"> <li>one</li> <li>two</li> </ol>
// deep clone: return value is an exact copy $('.numbers').clone();
و در جاوا اسکریپت خالص (سازگار با IE 8.0 به بعد) برای کپی کردن المانها دو روش shallow و deep وجود دارد:
// shallow clone: return value is an empty <ol> document.querySelector('.numbers').cloneNode(); // deep clone: return value is an exact copy of the tree document.querySelector('.numbers').cloneNode(true);
باید دقت داشت که متد cloneNode آنچه را که مشاهده میکنید یا همان اصل markup را کپی میکند. بنابراین اگر از طریق جاوا اسکریپت تغییراتی را در آن شیء داده باشید در متد cloneNode لحاظ نمیشود.
بدیهی است المانهای clone شده تا زمانیکه با متدهایی مانند insertBefore و یا appendChild به صفحه اضافه نشوند، در صفحه نمایان نخواهند شد.
ایجاد و حذف المانها
فرض کنید میخواهیم به لیست flavors مثال ابتدای بحث، دو مورد جدید را اضافه کنیم.
روش افزودن المانهای جدید توسط جیکوئری:
var $flavors = $('.flavors'); // add two new flavors $('<li>pistachio</li>').appendTo($flavors); $('<li>neapolitan</li>').appendTo($flavors);
// remove the "gelato" type $('.types li:last').remove();
روش افزودن المانهای جدید توسط جاوا اسکریپت خالص:
var flavors = document.querySelector('.flavors'); // add two new flavors flavors.insertAdjacentHTML('beforeend', '<li>pistachio</li>') flavors.insertAdjacentHTML('beforeend', '<li>neapolitan</li>')
// remove the "gelato" type document.querySelector('.types li:last-child').remove();
روش دیگر انجام اینکار به صورت زیر توسط متد removeChild است:
var gelato = document.querySelector('.types li:last-child'); // remove the "gelato" type gelato.parentNode.removeChild(gelato);
کار با المانهای متنی
در جیکوئری متد ()text آن امکان دریافت محتوای متنی و همچنین به روز رسانی آنرا میسر میکند:
$('.types li').eq(1).text('italian ice');
در جاوا اسکریپت خالص، دو خاصیت textContent و همچنین innerText برای خواندن و یا به روز رسانی محتوای متنی عناصر مورد استفاده قرار میگیرند. برای مثال معادل قطعه کد جیکوئری فوق که از متد text استفاده میکند با جاوا اسکریپت خالص به صورت زیر است:
document.querySelectorAll('.types li')[1].textContent = 'italian ice';
خاصیت innerText هرچند بر روی اینترفیس HTMLElement تعریف شدهاست، اما جزء هیچکدام از استانداردهای وب نیست؛ ولی توسط تمام مرورگرهای امروزی پشتیبانی میشود. در این حالت به روز رسانی متن توسط آن با خاصیت textContent دقیقا یکی است؛ اما خروجی آن برعکس حالتهای قبل، متن رندر شدهی المانها را بازگشت میدهد. برای مثال در اینجا شامل فاصلههای پیش از این المانها در markup نمیشود.
برای مثال این قسمتی از خروجی خاصیت textContent است:
Flavors chocolate vanilla rocky road strawberry
Flavors chocolate vanilla rocky road strawberry
گاهی از اوقات از سرور قطعهای کد HTML ایی را دریافت میکنیم (که هنوز به صورت المان یا المانهای DOM در نیامدهاست) و در سمت کلاینت میخواهیم آنرا به قسمتی از صفحه اضافه کنیم. روش انجام اینکار در jQuery به صورت زیر است:
var container = '<h2>Containers</h2><ul><li>cone</li><li>cup</li></ul>'; $('<div>').html(container).appendTo('body');
روش دریافت محتوای رشتهای HTML قابل ارسال به سرور نیز به صورت زیر است:
var contents = $('body').html();
var div = document.createElement('div'); div.innerHTML = container; document.body.appendChild(div);
روش خواندن این محتوای نهایی نیز به صورت زیر است:
var contents = document.body.innerHTML;
مطالب
معرفی Bit Platform
پلتفرم Bit یک پروژه تماما Open Source در GitHub میباشد که هدف آن تسهیل توسعه نرم افزار با کیفیت و پرفرمنس بالا بر بستر ASP.NET Core و زبان #C است که با آن بتوان فقط با یکبار کدنویسی و با کمک استانداردهای وب همچون HTML / CSS و Web Assembly ، خروجیهایی چون Android / iOS / Windows را با دسترسی کامل به امکانات سیستمعامل به همراه برنامههای تحت وب SPA و PWA (با یا بدون Pre-Rendering) گرفت.
پلتفرم Bit تا به اینجا از دو قسمت Bit Blazor Components (شامل بیش از ۳۰ کمپوننت کاربردی، کم حجم و High Performance مانند Tree / Multi Select / Data Grid / Date Picker / Color Picker و...) به همراه Bit Project Templates (قالب پروژههای حاوی امکانات پر استفاده) تشکیل شده است.
برخی مواردی که در رابطه با آنها صحبت شد، ممکن است برای شما آشنا نباشند، بنابراین قبل از بررسی مفصلتر Bit Platform، نگاهی به آن میاندازیم:
وب اسمبلی چیست؟
برای درک بهتر وب اسمبلی ابتدا باید بدانیم این تکنولوژی اصلا از کجا آمده و هدف آن چیست؟
میدانیم که مرورگرها پروایدر صفحات وب هستند و ما برای اینکه بتوانیم اپلیکیشنی که ساختیم را در محیط وب برای کاربران به اشتراک بگذاریم باید از این مرورگرها و زبان ارتباطی آنها پیروی کنیم. این زبانهای ارتباطی مشخصا سه چیز است: HTML CSS JavaScript
اما آیا راهی هست که بتوان بجای JavaScript از زبانهای دیگر هم در سمت مرورگر استفاده کرد؟
وب اسمبلی یا همان WASM، آمده تا به ما اجازه دهد از هر زبانی که خروجی به Web Assembly دارد، برای تعاملات UI استفاده کنیم. یعنی با زبان هایی مثل #C / C++ / C و... میتوان کدی نوشت که مرورگر آن را اجرا کند. این یک تحول بزرگ است که امروزه تمامی مرورگرها (به جز مرورگرهایی که از دور خارج شده اند) از آن پشتیانی میکنند چرا که Web Assembly به یکی از اجزای استاندارد وب تبدیل شده است.
اطلاعات بیشتر در رابطه با وب اسمبلی را میتوانید از این مقاله بخوانید.
تعریف SPA و PWA:
SPA: Single Page Application
PWA: Progressive Web Application
در گذشته برای رندر کردن صفحات وب با عوض شدن URL یا درخواست کاربر برای دریافت اطلاعات جدید از سرور و نمایش آن ، صفحه مرورگر ملزم به رفرش شدن مجدد و از سر گیری کل فرایند تولید HTML میشد. طبیعتا این تکرار برای کاربر هنگام استفاده از اپلیکیشن خیلی خوشایند نبود چرا که هربار میبایست زمانی بیشتر صرف تولید مجدد صفحات را منتظر میماند. اما در مقابل آن Single Page Application (SPA)ها این پروسه را تغیر داد.
در رویکرد SPA، کل CSS , HTML و JS ای که برای اجرای هر صفحه ای از اپلیکیشن نیاز هست در همان لود اولیه برنامه توسط مرورگر دانلود خواهد شد. با این روش هنگام تغییر URL صفحات مرورگر دیگر نیازی به لود دوباره اسکریپتها ندارد. همچنین وقتی قرار است اطلاعات جدیدی از سرور آپدیت و نمایش داده شود این درخواست بصورت یک دستور Ajax به سرور ارسال شده و سرور با فرمت JSON اطلاعات درخواست شده را پاسخ میدهد. در نهایت مرورگر نیز اطلاعات برگشتی از سرور را مجدد جای گذاری میکند و کل این روند بدون هیچگونه رفرش دوباره صفحه انجام میشود.
در نتیجهی این امر، کاربر تجربه خوشایندتری هنگام کار کردن با SPAها خواهد داشت. اما همانقدر که این تجربه در طول زمان استفاده از برنامه بهبود یافت، لود اولیه اپلیکیشن را کندتر کرد، چرا که اپلیکیشن میبایست همه کدهای مورد نیاز خود برای صفحاتش را در همان ابتدا دانلود کند.(در ادامه با قابلیت Pre-Rendering این اشکال را تا حدود زیادی رفع میکنیم)
با استفاده از PWA میتوانید وبسایتهای SPA را بصورت یک برنامه نصبی و تمام صفحه، با آیکن مجزایی همانند اپلیکیشنهای دیگر در موبایل و دسکتاپ داشته باشید. همچنین وقتی از PWA استفاده میکنیم برنامه وب میتواند به صورت آفلاین نیز کار کند.
البته حتی در برنامههایی که لازم نیست آفلاین کار کنند، در صورت قطعی ارتباط کاربر با شبکه، به جای دیدن دایناسور معروف، اینکه برنامه در هر حالتی باز شود و به صورتی کاربر پسند و قطعی نت به وی اعلام شود ایده خیلی بهتری است (":
قابلیت Pre-Rendering:
هدف Pre-Rendering بهبود گشت گذار کاربر در سایت است. شیوه کارکرد آن به این صورت است که وقتی کاربر وارد وبسایت میشود، سرور در همان ابتدای کار و جلوتر از اتمام دانلود اسمبلیها، فایلی حاوی HTML ، CSSهای صفحه ای که کاربر درخواست کرده را در سمت سرور میسازد و به مرورگر ارسال میکند. در همین حین، اسمبلیها نیز توسط مرورگر دانلود میشوند و برنامه از محتوای صرف خارج شده و حالت تعاملی میگیرد. اصطلاحا به این قابلیت Server-Side Rendering(SSR) نیز میگویند. در این حالت کاربر زودتر محتوایی از برنامه را میبیند و تجربه بهتری خواهد داشت. این امر در بررسی Search Engineها و سئو وبسایت نیز تاثیر بسزایی دارد.
نگاهی به Blazor:
تا اینجا هر آنچه که نیاز بود برای درک بهتر از Blazor بدانیم را فهمیدیم، اما خود Blazor چیست؟ در یک توضیح کوتاه، فریمورکی ارائه شده توسط مایکروسافت میباشد برای پیادهسازی UI و منطق برنامهها شامل امکانات Routing ، Binding و...
بلیزر در انواع مختلفی ارائه شده که هرکدام کاربرد مشخصی دارد:
Blazor Server
در بلیزر سرور پردازشها جهت تعامل UI درون سرور اجرا خواهد شد. برای مثال وقتی کاربر روی دکمه ای کلیک میکند و آن دکمه مقداری عددی را افزایش میدهد که از قضا متن یک Label به آن عدد وابسته است، رویداد کلیک شدن این دکمه توسط SignalR WebSocket به سرور ارسال شده و سرور تغیر متن Label را روی همان وب سوکت به کلاینت ارسال میکند.
با توجه به این که تعامل کاربر با صفحات برنامه، بسته به میزان کندی اینترنت کاربر، ممکن است کند شود و همچنین Blazor Server قابلیت PWA شدن ندارد و علاوه بر این بار پردازش زیادی روی سرور میاندازد (بسته به پیچیدگی پروژه) و در نهایت ممکن است در آن از Component هایی استفاده کنیم که چون در حالت Blazor Server پردازش سمت سرور بوده، متوجه حجم دانلود بالای آنها نشویم و کمی بعدتر که با Blazor Hybrid میخواهیم خروجی Android / iOS بگیریم متوجه حجم بالای آنها شویم، استفاده از Blazor Server را در Production توصیه نمیکنیم، ولی این حالت برای Debugging بهترین تجربه را ارائه میدهد، بالاخص با امکان Hot Reload و دیدن آنی تغییرات C# / HTML / CSS در ظاهر و رفتار برنامه موقع کدنویسی.
Blazor WebAssembly
در بلیزر وب اسمبلی منطق مثال قبلی که با C# .NET نوشته شده است، روی مرورگر و با کمک Web Assembly اجرا میشود و نیازی به ارتباط جاری با سرور توسط SignalR نیست. این باعث میشود که با بلیزر وب اسمبلی بتوان اپلیکیشنهای PWA نیز نوشت.
یک برنامه Blazor Web Assembly میتواند چیزی در حدود دو الی سه مگ حجم داشته باشد که در دنیای امروزه حجم بالایی به حساب نمیاید، با این حال با کمک Pre Rendering و CDN میتوان تجربه کاربر را تا حدود زیادی بهبود داد.
برای مثال سایت Componentهای Bit Platform جزو معدود دموهای Componentهای Blazor است که در حالت Blazor Web Assembly ارائه میشود و شما میتوانید با باز کردن آن، تجربه حدودی کاربرانتان را در حین استفاده از Blazor Web Assembly ببینید. به علاوه، در dotnet 7 سرعت عملکرد Blazor Web Assembly بهبود قابل توجهی پیدا کرده است.
Blazor Hybrid
از Blazor Hybrid زمانی استفاده میکنیم که بخواهیم برنامههای موبایل را برای Android , iOS و برنامههای Desktop را برای ویندوز، با کمک HTML , CSS توسعه دهیم. نکته اصلی در Blazor Hybrid این است که اگر چه از Web View برای نمایش HTML / CSS استفاده شده، اما منطق سمت کلاینت برنامه که با C# .NET توسعه داده شده است، بیرون Web View و به صورت Native اجرا میشود که ضمن داشتن Performance بالا، به تمامی امکانات سیستم عامل دسترسی دارد. علاوه بر دسترسی به کل امکانات Android / iOS Sdk در همان C# .NET ، عمده کتابخانههای مطرح مانند Firebase، با ابزار Binding Library ارائه شده توسط مایکروسافت، دارای Wrapper قابل استفاده در C# .NET هستند و ساختن Wrapper برای هر کتابخانه Objective-C ، Kotlin، Java، Swift با این ابزار فراهم است.
اگر شما در حال حاضر فقط #HTML , CSS , C بدانید، اکنون با بلیزر میتوانید هر اپلیکیشنی که بخواهید توسعه دهید. از وبسایتهای SPA گرفته تا اپهای موبایل Android ، IOS و برنامههای دسکتاپی برای Windows , Mac و بزودی نیز برای Linux
معرفی پکیج Bit Blazor UI:
پکیج Bit Blazor UI مجموعه ای از کامپوننتهای مرسومی است که بر پایه بلیزر نوشته شده و به ما این امکان را میدهد تا المانهای پیچیده ای مثل Date Picker , Grid , Color Picker , File Upload , DropDown و بسیاری از المانهای دیگر را با شکلی بهینه، بدون نیاز به اینکه خودمان بخواهیم برای هر یک از اینها از نو کدنویسی کنیم، آن را در اختیار داشته باشیم.
عمده مشکل کامپوننتهای ارائه شده برای بلیزر حجم نسبتا بالای آن است که باعث میشد بیشتر در مصارفی از قبیل ایجاد Admin Panel کارایی داشته باشد. اما این موضوع به خوبی در Bit Blazor UI مدیریت شده و در حال حاضر با بیش از 30 کامپوننت با حجم بسیار پایینی، چیزی حدود 200 کیلوبایت قابل نصب است. از لحاظ حجمی نسبت به رقبای خود برتری منحصر به فردی دارد که باعث میشود به راحتی حتی در اپلیکیشنهای موبایل هم قابل استفاده باشد و کماکان پرفرمنس خوبی ارائه دهد.
این کامپوننتها با ظاهر Fluent پیاده سازی شده و میتوانید لیست کامپوننتهای بلیزر Bit را از این لینک ببینید.
معرفی Bit TodoTemplate:
قبل از اینکه به معرفی Bit TodoTemplate بپردازیم باید بدانیم که اصلا پروژههای Template چه هستند. در واقع وقتی شما Visual Studio را باز میکنید و روی گزینه Create New Project کلیک میکنید با لیستی از پروژههای تمپلیت روبرو میشوید که هرکدام چهارچوب خاصی را با اهدافی متفاوت در اختیارتان قرار میدهند.
Bit Platform هم Project Template ای با نام TodoTemplate توسعه داده که میتوانید پروژههای خودتان را از روی آن بسازید، اما چه امکاناتی به ما میدهد؟
در یک جمله، هر آنچه تا به اینجا توضیح داده شد بصورت یکجا در TodoTemplate وجود دارد.
در واقع TodoTemplate چهارچوبی را فراهم کرده تا شما تنها با دانستن همین مفاهیمی که در این مقاله خواندید، از همان ابتدا امکاناتی چون صفحات SignUp، SignIn یا Email Confirmation و... را داشته باشید و در نهایت بتوانید تمامی خروجیهای قابل تصور را بگیرید.
اما چگونه؟
در TodoTemplate همه این قابلیتها تنها درون یک فایل و با کمترین تغیر ممکن نوع خروجی کدی که نوشته اید را مشخص میکند. این تنظیمات به شکل زیر است :
<BlazorMode> ... </BlazorMode> <WebAppDeploymentType> ... </WebAppDeploymentType>
شما میتوانید با تنظیم <BlazorMode> بین انواع hosting modelهای بلیزر سوییچ کنید. مثلا برای زمانی که در محیط development هستید نوع بلیزر را Blazor Server قرار دهید تا از قابلیتهای debugging بهتری برخوردار باشید ، وقتی میخواهید وبسایت تکمیل شده تان را بصورت SPA / PWA پابلیش کنید نوع بلیزر را به Blazor WebAssembly و برای پابلیشهای Android ، IOS ، Windows ، Mac نوع بلیزر را به Blazor Hybrid تغیر دهید.
به علاوه، شما تنها با تغیر <WebAppDeploymentType> قادر خواهید بود بین SPA (پیش فرض)، SSR و PWA سوئیچ کنید.
قابلیتهای TodoTemplate در اینجا به پایان نمیرسد و بخشی دیگر از این قابلیتها به شرح زیر است :
- وجود سیستم Exception handling در سرور و کلاینت (این موضوع به گونه ای بر اساس Best Practiceها پیاده سازی شده که اپلیکیشن را از بروز هر خطایی که بخواهد موجب Crash کردن برنامه شود ایزوله کرده)
- وجود سیستم User Authentication بر اساس JWT که شما در همان ابتدا که از این تمپلیت پروژه جدیدی میسازید صفحات SignIn ، SignUp را خواهید داشت.
- پکیج Bit Blazor UI که بالاتر درمورد آن صحبت کرده ایم از همان ابتدا در TodoTemplate نصب و تنظیم شده تا بتوانید به راحتی صفحات جدید با استفاده از آن بسازید.
- کانفیگ استاندارد Swagger در سمت سرور.
- ارسال ایمیل در روند SignUp.
- وجود خاصیت AutoInject برای سادهسازی تزریق وابستگی ها.
- و بسیاری موراد دیگر که در داکیومنتهای پروژه میتوانید آنهارا ببینید.
با استفاده از TodoTemplate پروژه ای با نام Todo ساخته شده که میتوانید چندین مدل از خروجیهای این پروژه را در لینکهای پایین ببینید و پرفرمنس آن را بررسی کنید.
توجه داشته باشید هدف TodoTemplate ارائه ساختار Clean Architecture نبوده ، بلکه هدف ارائه بیشترین امکانات با سادهترین حالت کدنویسی ممکن بوده که قابل استفاده برای همگان باشد و شما میتوانید از هر پترنی که میخواهید براحتی در آن استفاده کنید.
پلتفرم Bit یک تیم توسعه کاملا فعال تشکیل داده که بطور مداوم در حال بررسی و آنالیز خطاهای احتمالی ، ایشوهای ثبت شده و افزودن قابلیتهای جدید میباشد که شما به محض استفاده از این محصولات میتوانید در صورت بروز هر اشکال فنی برای آن ایشو ثبت کنید تا تیم مربوطه آن را بررسی و در دستور کار قرار دهد. در ادامه پلتفرم Bit قصد دارد بزودی تمپلیت جدیدی با نام Admin Panel Template با امکاناتی مناسب برای Admin Panel مثل Dashboard و Chart و... با تمرکز بر Clean Architecture نیز ارائه کند. چیزی که مشخص است اوپن سورس بودن تقریبا %100 کارها میباشد از جلسات و گزارشات کاری گرفته تا جزئیات کارهایی که انجام میشود و مسیری که در آینده این پروژه طی خواهد کرد.
میتوانید اطلاعات بیشتر و مرحله به مرحله برای شروع استفاده از این ابزارها را در منابعی که معرفی میشود دنبال کنید.
منابع:
مشارکت در پروژه:
- شما میتوانید این پروژه را در گیتهاب مشاهده کنید.
- برای اشکالات یا قابلیت هایی که میخواهید برطرف شود Issue ثبت کنید.
- پروژه را Fork کنید و Star دهید.
- ایشوهایی که وجود دارد را برطرف کنید و Pull Request ارسال کنید.
- برای در جریان بودن از روند توسعه در جلسات برنامه ریزی (Planning Meeting) و گزارشات هفتگی (Standup Meeting ) که همه اینها در Microsoft Teams برگزار میشود شرکت کنید.
نظرات مطالب
مدیریت کلیدهای کیبرد در جاوا اسکریپت
سوال خوبی است. قبل از پاسخ به سوال شما باید کمی درباره رویدادها در عناصر DOM توضیح داده بشه.
متد preventDefault همانطور که از نامش هم پیداست از اجرای رفتار پیش فرض رویداد جاری جلوگیری میکند. مثلا با قرار دادن این متد در رویداد مربوط به کلیک یک لینک، رفتار پیش فرض کلیک روی لینک (همان انتقال به آدرس تنظیم شده در پراپرتی src لینک) اجرا نمیشود.
در صفحات html به صورت پیش فرض، هر رویدادی که در عناصر زیردست یا فرزند رخ میدهد به ترتیب در تمام عناصر والدش انتشار مییابد. به این فرایند event propagation یا event bubble up میگویند.
در حالت عادی برای تغییر رفتار پیش فرض مدیریت رویدادهای عناصر DOM در مرورگرها، با استفاده از زبان جاوا اسکریپت چند روش وجود دارد.
مثلا آرگومان رویداد (همان متغیر معروف e) در مرورگرهای مدرن دو متد برای اینکار دارد:
e.preventDefault() e.stopPropagation()
متد stopPropagation هم همانطور که از نامش پیداست از انتشار رویداد جاری به عناصر والدش جلوگیری میکند.
راه حل دیگری که برای تغییر این رفتارهای پیش فرض وجود دارد استفاده از return flase در انتهای رویداد است. این کار تاثیری همانند استفاده از متد preventDefault دارد. تفاوت این دو روش آن است که برگشت مقدار false تنها میتواند در انتهای یک متد استفاده شود بنابراین اگر خطایی در متد مربوطه رخ دهد احتمال اجرا نشدن این خط و درنتیجه اجرای ادامه فرایند با اجرای رفتار پیش فرض رویداد مربوطه وجود دارد. اما متد preventDefault را میتوان در ابتدای متد رویداد استفاده کرد و خیال خود را راحت کرد!
نکته: دو متد اشاره شده در نسخههای قدیمی مرورگرها (مثلا IE 8 و قبلتر) وجود ندارد!
برای آزمایش تمامی این موارد میتوان از کد زیر که برای اینکار آماده کردم استفاده کرد:
<html> <body> <div onclick="document.body.appendChild(outter)" style='border:solid 1px'> Outer Div <a id="inner" href="index2.htm">index2</a> </div> <script> var outter = document.createElement('div'); outter.innerText = 'outter'; var inner = document.createElement('div'); inner.innerText = 'inner'; document.getElementById('inner').onclick = function(e) { e = e || window.event; document.body.appendChild(inner); //e.preventDefault(); //e.stopPropagation(); //e.returnValue = false; return false; }; </script> </body> </html>
البته درصورت استفاده از jQuery به دلیل اینکه این کتابخانه از نمونه ای سفارشی برای آرگومان رویدادها استفاده میکند فرایندهای موجود کمی تفاوت دارد.
ما برای خودمون یک سیستم ساده نوشته ایم که نه تنها این کار رو میکنه بلکه خیلی حرفه ایتر و سادهتر این کار رو میکنه، مثلا حتی باهاش میشهه تمام فایلهای یک فریم ورک مثل jQuery یا Bootstrap رو توی اسمبلی گذاشت و بعد به سادگی بهشون ارجاع داد
روش کار مون اینطوریه که توی اسمبلی که میخواهیم فایلهاش روی وب قابل دسترس باشند، یک attribute تعریف میکنیم، توی این تعریف، پسوند فایلهای مجاز، پیشوند نشانی شون و بعضی چیزای دیگه رو تعیین میکنیم
در مرحله بعدی، توی فایل web.config یک هندلر اضافه میکنیم و نهایتا فایلی رو که میخواهیم آدرس بدیم، با استفاده از یک تابع خاص آدرس میدیم، نهایتا نشانی به صورت زیر تولید میشه:
روش کار مون اینطوریه که توی اسمبلی که میخواهیم فایلهاش روی وب قابل دسترس باشند، یک attribute تعریف میکنیم، توی این تعریف، پسوند فایلهای مجاز، پیشوند نشانی شون و بعضی چیزای دیگه رو تعیین میکنیم
در مرحله بعدی، توی فایل web.config یک هندلر اضافه میکنیم و نهایتا فایلی رو که میخواهیم آدرس بدیم، با استفاده از یک تابع خاص آدرس میدیم، نهایتا نشانی به صورت زیر تولید میشه:
/Dynamic/Farayan.Web.JQuery/jquery-1.5.js
اگر مایل باشین، میتونم فایل هاش رو براتون توی همین سایت بذارم، از دات نت هم بهتره!
مزیت استفاده از یوزر کنترلها، ماژولار کردن برنامه است. برای مثال اگر صفحه جاری شما قرار است از چهار قسمت اخبار، منوی پویا ، سخن روز و آمار کاربران تشکیل شود، میتوان هر کدام را توسط یک یوزر کنترل پیاده سازی کرده و سپس صفحه اصلی را از کنار هم قرار دادن این یوزر کنترلها تهیه نمود.
با این توضیحات اکنون میخواهیم یک یوزکنترل ASP.Net را توسط jQuery Ajax بارگذاری کرده و نمایش دهیم. حداقل دو مورد کاربرد را میتوان برای آن متصور شد:
الف) در اولین باری که یک صفحه در حال بارگذاری است، قسمتهای مختلف آنرا بتوان از یوزر کنترلهای مختلف خواند و تا زمان بارگذاری کامل هر کدام، یک عبارت لطفا منتظر بمانید را نمایش داد. نمونهی آنرا شاید در بعضی از CMS های جدید دیده باشید. صفحه به سرعت بارگذاری میشود. در حالیکه مشغول مرور صفحه جاری هستید، قسمتهای مختلف صفحه پدیدار میشوند.
ب) بارگذاری یک قسمت دلخواه صفحه بر اساس درخواست کاربر. مثلا کلیک بر روی یک دکمه و امثال آن.
روش کلی کار:
1) تهیه یک متد وب سرویس که یوزر کنترل را بر روی سرور اجرا کرده و حاصل را تبدیل به یک رشته کند.
2) استفاده از متد Ajax جیکوئری برای فراخوانی این متد وب سرویس و افزودن رشته دریافت شده به صفحه.
بدیهی است زمانیکه متد Ajax فراخوانی میشود میتوان عبارت یا تصویر منتظر بمانید را نمایش داد و پس از پایان کار این متد، عبارت (یا تصویر) را مخفی نمود.
پیاده سازی:
قسمت تبدیل یک یوزر کنترل به رشته را قبلا در مقاله "تهیه قالب برای ایمیلهای ارسالی یک برنامه ASP.Net" مشاهده کردهاید. در اینجا برای استفاده از این متد در یک وب سرویس نیاز به کمی تغییر وجود داشت (KeyValuePair ها درست سریالایز نمیشوند) که نتیجه نهایی به صورت زیر است. یک فایل Ajax.asmx را به برنامه اضافه کرده و سپس در صفحه Ajax.asmx.cs کد آن به صورت زیر میتواند باشد:
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.IO;
using System.Reflection;
using System.Text.RegularExpressions;
using System.Web;
using System.Web.Script.Services;
using System.Web.Services;
using System.Web.UI;
using System.Web.UI.HtmlControls;
namespace AjaxTest
{
public class KeyVal
{
public string Key { set; get; }
public object Value { set; get; }
}
/// <summary>
/// Summary description for Ajax
/// </summary>
[ScriptService]
[WebService(Namespace = "http://tempuri.org/")]
[WebServiceBinding(ConformsTo = WsiProfiles.BasicProfile1_1)]
[System.ComponentModel.ToolboxItem(false)]
public class Ajax : WebService
{
/// <summary>
/// Removes Form tags using Regular Expression
/// </summary>
private static string cleanHtml(string html)
{
return Regex.Replace(html, @"<[/]?(form)[^>]*?>", string.Empty, RegexOptions.IgnoreCase);
}
/// <summary>
/// تبدیل یک یوزر کنترل به معادل اچ تی ام ال آن
/// </summary>
/// <param name="path">مسیر یوزر کنترل</param>
/// <param name="properties">لیست خواص به همراه مقادیر مورد نظر</param>
/// <returns></returns>
/// <exception cref="NotImplementedException"><c>NotImplementedException</c>.</exception>
[WebMethod(EnableSession = true)]
[ScriptMethod(ResponseFormat = ResponseFormat.Json)]
public string RenderUserControl(string path,
List<KeyVal> properties)
{
Page pageHolder = new Page();
UserControl viewControl =
(UserControl)pageHolder.LoadControl(path);
viewControl.EnableViewState = false;
Type viewControlType = viewControl.GetType();
if (properties != null)
foreach (var pair in properties)
{
if (pair.Key != null)
{
PropertyInfo property =
viewControlType.GetProperty(pair.Key);
if (property != null)
{
if (pair.Value != null) property.SetValue(viewControl, pair.Value, null);
}
else
{
throw new NotImplementedException(string.Format(
"UserControl: {0} does not have a public {1} property.",
path, pair.Key));
}
}
}
//Form control is mandatory on page control to process User Controls
HtmlForm form = new HtmlForm();
//Add user control to the form
form.Controls.Add(viewControl);
//Add form to the page
pageHolder.Controls.Add(form);
//Write the control Html to text writer
StringWriter textWriter = new StringWriter();
//execute page on server
HttpContext.Current.Server.Execute(pageHolder, textWriter, false);
// Clean up code and return html
return cleanHtml(textWriter.ToString());
}
}
}
چند نکته:
الف) وب کانفیگ برنامه ASP.Net شما اگر با VS 2008 ایجاد شده باشد مداخل لازم را برای استفاده از این وب سرویس توسط jQuery Ajax دارد در غیر اینصورت موفق به استفاده از آن نخواهید شد.
ب) هنگام بازگرداندن این اطلاعات با فرمت json = ResponseFormat.Json جهت استفاده در jQuery Ajax ، گاهی از اوقات بسته به حجم بازگردانده شده ممکن است خطایی حاصل شده و عملیات متوقف شد. این طول پیش فرض را (maxJsonLength) در وب کانفیگ به صورت زیر تنظیم کنید تا مشکل حل شود:
<system.web.extensions>
<scripting>
<webServices>
<jsonSerialization maxJsonLength="10000000"></jsonSerialization>
</webServices>
</scripting>
</system.web.extensions>
برای پیاده سازی قسمت Ajax آن برای اینکه کار کمی تمیزتر و با قابلیت استفاده مجدد شود یک پلاگین تهیه شده (فایلی با نام jquery.advloaduc.js) که سورس آن به صورت زیر است:
$.fn.advloaduc = function(options) {
var defaults = {
webServiceName: 'Ajax.asmx', //نام فایل وب سرویس ما
renderUCMethod: 'RenderUserControl', //متد وب سرویس
ucMethodJsonParams: '{path:\'\'}',//پارامترهایی که قرار است پاس شوند
completeHandler: null //پس از پایان کار وب سرویس این متد جاوا اسکریپتی فراخوانی میشود
};
var options = $.extend(defaults, options);
return this.each(function() {
var obj = $(this);
obj.prepend("<div align='center'> لطفا اندکی تامل بفرمائید... <img src=\"images/loading.gif\"/></div>");
$.ajax({
type: "POST",
url: options.webServiceName + "/" + options.renderUCMethod,
data: options.ucMethodJsonParams,
contentType: "application/json; charset=utf-8",
dataType: "json",
success:
function(msg) {
obj.html(msg.d);
// if specified make callback and pass element
if (options.completeHandler)
options.completeHandler(this);
},
error:
function(XMLHttpRequest, textStatus, errorThrown) {
obj.html("امکان اتصال به سرور در این لحظه مقدور نیست. لطفا مجددا سعی کنید.");
}
});
});
};
عمده کاری که در این پلاگین صورت میگیرد فراخوانی متد Ajax جیکوئری است. سپس به متد وب سرویس ما (که در اینجا نام آن به صورت پارامتر نیز قابل دریافت است)، پارامترهای لازم پاس شده و سپس نتیجه حاصل به یک شیء در صفحه اضافه میشود.
completeHandler آن اختیاری است و پس از پایان کار متد اجکس فراخوانی میشود. در صورتیکه به آن نیازی نداشتید یا مقدار آن را null قرار دهید یا اصلا آنرا ذکر نکنید.
مثالی در مورد استفاده از این وب سرویس و همچنین پلاگین جیکوئری نوشته شده:
الف) یوزر کنترل ساده زیر را به پروژه اضافه کنید:
<%@ Control Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="part1.ascx.cs" Inherits="TestJQueryAjax.part1" %>
<asp:Label runat="server" ID="lblData" ></asp:Label>
سپس کد آنرا به صورت زیر تغییر دهید:
using System;
using System.Threading;
namespace TestJQueryAjax
{
public partial class part1 : System.Web.UI.UserControl
{
public string Text1 { set; get; }
public string Text2 { set; get; }
protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
{
Thread.Sleep(3000);
if (!string.IsNullOrEmpty(Text1) && !string.IsNullOrEmpty(Text2))
lblData.Text = Text1 + "<br/>" + Text2;
}
}
}
عمدا یک sleep سه ثانیهای در اینجا در نظر گرفته شده تا اثر آنرا بهتر بتوان مشاهده کرد.
ب) اکنون کد مربوط به صفحهای که قرار است این یوزر کنترل را به صورت غیرهمزمان بارگذاری کند به صورت زیر خواهد بود (مهمترین قسمت آن نحوه تشکیل پارامترها و مقدار دهی خواص یوزر کنترل است):
<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="Default.aspx.cs" Inherits="TestJQueryAjax._Default" %>
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head runat="server">
<title></title>
<script src="js/jquery.js" type="text/javascript"></script>
<script src="js/jquery.advloaduc.js" type="text/javascript"></script>
<script src="js/json2.js" type="text/javascript"></script>
<script type="text/javascript">
function showAlert() {
alert('finished!');
}
//تشکیل پارامترهای متد وب سرویس جهت ارسال به آن
var fileName = 'part1.ascx';
var props = [{ 'Key': 'Text1', 'Value': 'سطر یک' }, { 'Key': 'Text2', 'Value': 'سطر 2'}];
var jsonText = JSON.stringify({ path: fileName, properties: props });
$(document).ready(function() {
$("#loadMyUc").advloaduc({
webServiceName: 'Ajax.asmx',
renderUCMethod: 'RenderUserControl',
ucMethodJsonParams: jsonText,
completeHandler: showAlert
});
});
</script>
</head>
<body>
<form id="form1" runat="server">
<div id="loadMyUc">
</div>
</form>
</body>
</html>
برای ارسال صحیح و امن اطلاعات json به سرور، از اسکریپت استاندارد json2.js استفاده شد.
ابزار دیباگ:
بهترین ابزار برای دیباگ این نوع اسکریپتها استفاده از افزونه فایرباگ فایرفاکس است. برای مثال مطابق تصویر زیر، یوزر کنترلی فراخوانی شده است که در سرور وجود ندارد:
دریافت مثال فوق