بستهی Microsoft.AspNetCore.All فقط مخصوص پروژههای netcoreapp2.0 است
این «متا پکیج» تنها در پروژههایی که TargetFramework آنها به netcoreapp2.0 تنظیم شدهاست، قابل استفاده میباشد:
<TargetFramework>netcoreapp2.0</TargetFramework>
نحوهی به روز رسانی پروژهها جهت استفادهی از Microsoft.AspNetCore.All
پیش از ناقص کردن برنامه و حذف بستههای نیوگتی که نباید از فایل csproj حذف شوند، ابتدا باید لیستی را که توسط «متا پکیج» Microsoft.AspNetCore.All ارائه میشود، بررسی کرد. این لیست را پس از نصب SDK جدید، در آدرس ذیل میتوانید مشاهده کنید:
C:\Program Files\dotnet\store\x64\netcoreapp2.0
روش دیگر یافتن این لیست، مراجعهی به سایت نیوگت و بررسی قسمت dependencies آدرس https://www.nuget.org/packages/Microsoft.AspNetCore.All است:
سپس به فایل csproj ایی که دارای TargetFramework مساوی netcoreapp2.0 است مراجعه کرده و هر کدام از بستههایی را که در این لیست قرار دارند ... حذف کنید. در آخر بجای تمام این مداخل حذف شده، یک مدخل کلی ذیل را تعریف کنید:
<ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.All" Version="2.0.0" /> </ItemGroup>
سؤال: آیا استفادهی از بستهی Microsoft.AspNetCore.All، ارائهی نهایی برنامه را حجیم نمیکند؟
اگر به مسیر dotnet\store ایی که پیشتر عنوان شد مراجعه کنید، در اینجا بیش از 180 بسته را خواهید یافت. در این حالت شاید به نظر برسد که حجم نهایی قابل توزیع برنامههای ASP.NET Core با استفاده از تک مدخل Microsoft.AspNetCore.All بسیار بالا خواهد رفت. اما ... خیر.
NET Core 2.0. به همراه ویژگی جدیدی است به نام Runtime store. هدف از آن، پیش نصب بستهها بر روی سیستم جاری، در یک مکان مرکزی است تا دیگر در حین توزیع نهایی برنامه، نیازی به توزیع مجدد آنها نباشد. به همین جهت، به آن میتوان شبیه به مفهوم پیشین Global assembly cache یا GAC مخصوص NET Core. نگاه کرد. به علاوه تمام این بستهها ngen شده و سرعت آغاز و اجرای برنامهها را بهبود میبخشند.
زمانیکه SDK جدید NET Core 2.0. را نصب میکنید، تمام بستههای مورد نیاز آن، در مسیر مرکزی C:\Program Files\dotnet\store نصب میشوند. بنابراین سیستمی که به همراه این SDK باشد، حتما حاوی تمام وابستگیهای ذکر شدهی در متاپکیج Microsoft.AspNetCore.All نیز خواهد بود و در این حالت نیازی به توزیع مجدد آنها نیست.
پس از آن مهمترین تفاوتی را که مشاهده خواهید کرد، کاهش حجم نهایی برنامههای ASP.NET Core 2.0 نسبت به نگارشهای 1x است. برای آزمایش، یک برنامهی ASP.NET Core 1.x و سپس یک برنامهی سادهی ASP.NET Core 2.x را publish کنید.
این تصویر، پوشهی نهایی قابل توزیع یک برنامهی ASP.NET Core 1.x را پس از publish نمایش میدهد:
و این تصویر، پوشهی نهایی قابل توزیع یک برنامهی ASP.NET Core 2.x را پس از publish نمایش میدهد:
در این حالت پوشهی نهایی نگارش 1x شامل 94 آیتم و پوشهی نهایی نگارش 2x شامل 13 آیتم است. یعنی حجم نهایی را که باید ارائه داد، به شدت کاهش یافتهاست.
بالا رفتن کارآیی تازه واردان به دنیای ASP.NET Core با متاپکیج جدید Microsoft.AspNetCore.All
یکی از مشکلاتی که به همراه کار با ASP.NET Core 1.x وجود دارد، مشخص نبودن محل قرارگیری ویژگیهای جدید و بستههای مرتبط با آنها است. همچنین به ازای هر ویژگی جدید باید یک بستهی نیوگت جدید را نصب کرد و عموما یافتن اینها و یا دانستن وجود آنها، کار دشواری میباشد.
اما زمانیکه متابستهی Microsoft.AspNetCore.All به قسمت ارجاعات پروژه اضافه میشود، در آغاز کار برنامه، سیستم IntelliSense آنها را پردازش کرده و بلافاصله در اختیار برنامه نویس قرار میگیرند. این قابلیت حتی در VSCode نیز همانند Visual Studio کار میکند و توسعه دهندهها بلافاصله IntelliSense بسیار کاملی را از قابلیتهای موجود در اختیار خواهند داشت؛ به همراه ویژگیهای تکمیلی دیگری مانند افزودن و یا اصلاح سادهتر فضاهای نام مرتبط.