چراااااااا

مانند Aero Glass transparency ، Mouse control panel، MSConfig's Startup tab و غیره 

سپس فایل‌های x-editable را صدا بزنید.

اولین حالتیکه میتوانید با این کتابخانه کار کنید، استفاده از خاصیت *-data است. نمونه زیر را در نظر بگیرید:
به تعداد هر عنصری که نیاز است، اینکار را انجام دهید و به هر کدام یک id انتساب دهید. بعد از آن کد زیر را در قسمت script بنویسید:
در صورتیکه قصد دارید خصوصیاتی از اشیاء را که برای همه‌ی عنصرهای معرفی شده یکسان است، معرفی کنید می‌توانید از کد زیر بهره ببرید:
کد بالا حالت ویرایش تمام عناصر معرفی شده را به inline تغییر می‌دهد.

حالت بعدی که می‌توان استفاده کرد به شکل زیر است:


خوبی این روش این است که می‌توان اطلاعات بیشتری چون رویدادها را به آن پاس داد. تا الان با نحوه‌ی انتساب آن به اشیاء آشنا شدیم. اجازه دهید تا با خصوصیات آن آشنا شویم.

AjaxOptions	همانطور که متوجه شدید به طور خودکار اطلاعات ویرایش شده، به سمت آدرس داده شده، به شیوه Post ارسال می‌گردند. در صورتیکه قصد دست بردن در نوع درخواست را دارید، می‌توانید از این ویژگی استفاده کنید: ajaxOptions: { type: 'put', dataType: 'json' }
Anim	این ویژگی که تنها در حالت inline پاسخ می‌دهد، می‌تواند زمان بسته شدن x-editable را تغییر دهد که به طور پیش فرض با false مقداردهی شده است. جهت تغییر زمان بسته شدن، کد زیر را وارد نمایید: anim:'false' //or anim: { duration: 2000 }
autotext	در انتهای جدول آمده است.
defaultValue	در صورتیکه عنصر مورد نظر محتوایی نداشته باشد و این خصوصیت را مقداردهی کنید، موقع ویرایش، این عبارت تعیین شده نمایش می‌یابد. در مثال بالا باید متن تگ a را حذف کرده تا نتیجه را ببینید: (البته فیلد value نباید مقداری داشته باشد) defaultValue: 'default val' //or defaultValue: undefined //or defaultValue: null در بقیه‌ی حالات، ویرایشگر خالی از متن خواهد بود و مقدار پیش فرض آن نال است.
disabled	false کردن این ویژگی باعث غیرفعال شدن x-editable بر روی کنترل جاری میگردد.
display	خاصیت  display یا مقدار بولین false را دریافت می‌کند، یا نال، یا یک تابع callback را می‌توان به آن پاس داد. این خصوصت زمانی صدا زده می‌شود که اطلاعات به سمت آدرس سرور رفته و با موفقیت بازگشت داده می‌شوند (در صورتی که این ویژگی غیرفعال باشد، بلافاصه بعد از تایید کاربر، از اطلاعات وارد شده صدا زده می‌شود) و سپس متن جدید عنصر تغییر می‌یابد. حال اگر این خاصیت نال که مقدار پیش فرض آن است باشد، متن تغییر می‌یابد. ولی اگر false باشد، متن سابق باقی خواهد ماند و در صورتیکه تابعی به آن پاس داده باشید، طبق تابع شما عمل خواهد کرد. پارامترهایی که تابع شما می‌تواند داشته باشد به شرح زیر است: value : مقدار جدید response : پاسخ سرور ( در صورتی که ارسال از طریق Ajax صورت گرفته باشد) و در صورتیکه عنصر شما checlklist یا select باشد که حاوی منبعی از مقادیر هست، مقادیرشان در قالب یک آرایه با نام sourceData بازگشت خواهد خورد. برای دسترسی به آیتم‌های انتخابی هم از کد زیر استفاده می‌کنیم: $.fn.editableutils.itemsByValue(value, sourceData)
emptyclass	معرفی یک کلاس css برای موقعیکه عنصر خالی است.
emptytext	در صورتی خالی بودن عنصر، این متن را برای عنصر نمایش بده.
highlight	بعد از به روز رسانی متن عنصر، آن را با این رنگ highlight خواهد کرد و کد رنگی باید در مبنای هگز باشد. مقدار پیش فرض آن false است.
mode	دو حالت نمایشی دارد که پیش فرض آن popup است و با باز کردن یک پنجره، مقدار جدید را دریافت می‌کند. مورد بعدی inline است که به جای باز کردن پنجره، متن عنصر را به حالت ویرایش تغییر میدهد.
name	نام فیلدی که مقدارش تغییر می‌کند.
onblur	زمانی که کاربر فوکوس را از ویرایشگر  می‌گیرد، ویرایشگر چه پاسخی باید به آن بدهد، باز بماند؟ ignore ، بسته شود؟ cancel و یا مقدار داده شده را تایید کند؟submit
params	پارامترهای درخواست ایجکسی که کنترل در حالت پیش فرض ارسال می‌کند؛ شامل Pk که آن را با id رکورد پر می‌کنیم. name نام فیلدی که تغییر یافته است و value که مقدار جدید است. در صورتیکه دوست دارید اطلاعات اضافی‌تری نیز ارسال شوند، می‌توانید از این خاصیت استفاده کنید و پارامترها را در قالب Object به آن پاس کنید. ولی اگر بخواهید در کل همه‌ی پارامترها را رونویسی کنید باید یک تابع را به آن پاس کنید: params: function(params) { //در این حالت پارامترهای پیش فرض ارسال نشده و تنها پارامترهای معرفی شده در این تابع ارسال می‌شوند params.a = 1; return params; }
pk	کلید اصلی رکورد شما در دیتابیس یا هان id است. در صورتی که از کلیدهای ترکیبی استفاده می‌کنید، نگران نباشید فکر آن را هم کرده اند. //کلید عدد pk:1, //کلید رشته ای pk:'dp123' //کلید ترکیبی pk:{id: 1, lang: 'en'} //معرفی یک تابع به آن و بازگشت یکی از مقادیر بالا بعد از محاسبات pk:function() { }
Placement	این ویژگی فقط به درد حالت Popup می‌خورد که پنجره را کجای عنصر نمایش دهد و شامل چهار مقدار left,right,top,bottom می‌شود.
saveonchange	زمانی که مقدار جدید، برابر مقدار فعلی باشد و این خاصیت false باشد، هیچ تغییر‌ی رخ نخواهد داد. ولی اگر برابر true باشد ،مقدار جدید اسال و جایگزین مقدار فعلی خواهد شد. مقدار پیش فرض آن false است.
selector	با استفاده از این خصوصیت در عنصر انتخابی به دنبال عناصری که در selector تعیین شده می‌گردد و حالت ویرایش را روی آن‌ها فعال می‌کند. در این حالت استفاده از خصوصیات emptytext و autotext در ابتدای امر ممکن نیست و بعد از اولین کلیک قابل استفاده هستند. نکته بعدی اینکه شما باید کلاس‌های زیر را دستی اضافه کنید. کلاس  editable-click برای همه کنترل‌ها وکلاس editable-empty به کنترل‌های بدون مقدار و برای مقداردهی کنترلهای بدون مقدار میتوان از خاصیت ''=data-value استفاده کرد. <div id="user"> <!-- empty --> <a href="#" data-name="username" data-type="text" data-value="" title="Username">Empty</a> <!-- non-empty --> <a href="#" data-name="group" data-type="select" data-source="/groups" data-value="1" title="Group">Operator</a> </div> <script> $('#user').editable({ selector: 'a', url: '/post', pk: 1 }); </script>
send	سه مقدار auto,always و never را دریافت می‌کند. موقعی که شما آن را روی auto تنظیم کنید؛ در صورتی مقادیر به سمت سرور ارسال می‌شوند که دو خاصیت url و pk تعریف شده باشند. در غیر این صورت ویرایش فقط در حالت محلی و روی سیستم کاربر رخ خواهد داد.
showbuttons	در صورتیکه با false مقداردهی شود، تایید فرم به طور خودکار انجام می‌گیرد و اگر با یکی از مقادیر left یا Bottom پر شود، دکمه‌ها را در آن قسمت نشان می‌دهد.
success	اطلاعات به سمت سرور رفته و با موفقیت با کد 200 بازگشت داده شده‌اند. در مستندات نوشته است، هر کد وضعیتی غیر از 200 بازگشت داده شود، به سمت خاصیت error هدایت می‌شو.د ولی آن طور که من با httpresponsemessage تست کردم، چنین چیزی را مشاهده نکردم و مجددا success صدا زده شد. پس بهتر هست داده‌ای را که به سمت کنترل برگشت می‌دهید، خودتان کنترل کنید. به خصوص اگر انتقال اطلاعات صحیح باشد. ولی اگر در دیتابیس، تغییر با خطا روبرو گردد بهتر است نتیجه‌ی آن ارسال شده و از تغییر مقدار فعلی ممانعت به عمل آورید. success: function(response, newValue) { if(!response.success) return response.msg; }
toggle	اگر قصد دارید که باز و بسته کردن ویرایشگر را بر عهده‌ی مثلا یک دکمه‌ی روی صفحه بگذارید، این خصوصیت به شما کمک می‌کند: $('#edit-button').click(function(e) { e.stopPropagation(); $('#favsite').editable('toggle'); }); به جای toggle نیز می‌توان از show و hide هم استفاده کرد. وجود عبارت e.stopPropagation جهت باز شدن صحیح ویرایشگر الزامی است.
type	نوع ویرایشی را که قرار است انجام گیرد، مشخص می‌کند. text برای متن، date برای تاریخ، textarea جهت متون طولانی‌تر نسبت به text و بسیاری از موارد دیگر
unsavedclass	این کلاس موقعی اعمال می‌گردد که اطلاعاتی را ویرایش کرده‌اید، ولی اطلاعاتی به سمت سرور ارسال نشده است. مثلا pk مقداردهی نشده یا send=never قرار داید و یا اینکه به صورت محلی ذخیره می‌کنید و می‌خواهید در آخر همه‌ی اطلاعات را ارسال کنید. این خاصیت به طور پیش فرض با کلاس editable-unsaved مقداردهی شده که می‌توانید با نال کردن، از شرش خلاص شوید.
url	این خاصیت با آدرس سمت سرور پر می‌شود. ولی میتوان به آن یک تابع هم پاس کرد که این تابع جایگزین درخواست ایجکسی خودش خواهد شد و برای بازگشت دادن نتیجه‌ی این درخواست به سمت تابع‌های callback خودش می‌توانید یک deferred object را برگشت دهید: url: function(params) { var d = new $.Deferred; if(params.value === 'abc') { //returning error via deferred object return d.reject('error message'); } else { //async saving data in js model someModel.asyncSaveMethod({ ..., success: function(){ d.resolve(); } }); return d.promise(); } }
validate	مقدار پیش فرض آن نال است و می‌توان به آن یک تابع را جهت اعتبارسنجی سمت کلاینت پاس داد. به عنوان آرگومان، مقدار جدیدی را ارسال کرده و در آن به اعتبارسنجی می‌پردازید. در صورتی که مقدار، نامعتبر باشد، می‌توانید یک پیام خطا از نوع رشته‌ای را برگردانید. در صورتی که از نسخه‌ی 1.5.1 به بعد استفاده می‌کنید، دریافت یک object با مقادیر زیر نیز ممکن شده است: newValue: مقدار جدید و جایگزین مقدار غیر معتبر. msg : پیام خطا. به کدهای زیر در سه حالت نگاه کنید: validate: function (value) { if ($.trim(value) == '') { //در تمامی نسخه‌های یک پیام متنی باز میگردد return 'This field is required'; //1.5.1 //یک مقدار جدید برگشت میدهد که بلافاصله آن را // تایید میکند و متن عنصر به روز می‌شود return { newValue: 'validated' }; //متن جدید ار ارسال کرده و پیام هشدار را نشان میدهد //ولی تایید نمی‌کند و منتظر تایید کاربر است return { newValue: 'validated',  msg: 'This field is required' }; } }
value	مقدار پیش فرضی که در ویرایشگر نشان می‌دهد و اگر مقداردهی نشود، از متن عنصر استفاده می‌کند.
autotext	سه مقدار دارد auto (پیش فرض)،always و never. موقعیکه عنصر شما متنی نداشته باشد و روی auto تنظیم شده باشد، مقدار value را به عنوان متن عنصر نمایش می‌دهد. always کاری ندارد که عنصر شما متن دارد یا خالی است؛ مقدار value به آن انتساب داده خواهد شد. never هیچگاه.

  در قسمت بعدی که قسمت پایانی است مطالب را ادامه می‌دهیم.

با درود
ابتدا سپاس به خاطر مطالب بسیار مفیدی که مینویسید.
در یک پروژه وب که به صورت ماژولار تعریف شده باشه و در ابتدا مشخص نباشه که چه  امکاناتی داره و قرار باشه در آینده به پروژه اضافه بشه، نمیتونیم Model های مختلف رو در ابتدا در DbContext تعریف کرد.
بنابر این باید برای هر ماژول dll ای تولید کرد که حاوی DomainClass ها , ServiceLayer ها ، Controller ها و DbContext مربوط به اون ماژول باشه.
به نظر شما برای تعریف این قسمت ها در Application_Start باید چه کار کید.

خیر - در حال حاضر، خیر
بله - خیلی استفاده می کنم
بله - مدت کوتاهی است که در حال استفاده هستم
بله - در آینده استفاده خواهم کرد
خیر - نیاز به تحقیقات بیشتری دارم
بله - معمولا کم استفاده می کنم
خیر - آشنایی کاملی ندارم
خیر - اصلا

در این قسمت قصد داریم برخلاف رویه معمول کار با RavenDB که از طریق کتابخانه‌های کلاینت آن انجام می‌شود، با استفاده از REST API آن، ساز و کار درونی آن‌را بیشتر بررسی کنیم.


REST چیست؟

برای درک ساختار پشت صحنه RavenDB نیاز است با مفهوم REST آشنا باشیم؛ زیرا سرور این بانک اطلاعاتی، خود را به صورت یک RESTful web service در اختیار مصرف کنندگان قرار می‌دهد.
REST مخفف representational state transfer است و این روزها هر زمانیکه صحبت از آن به میان می‌آید منظور یک RESTful web service است که با استفاده از تعدادی HTTP Verb استاندارد می‌توان با آن کار کرد؛ مانند GET، POST، PUT و DELETE. با استفاده از GET‌، یک منبع ذخیره شده بازگشت داده می‌شود. با استفاده از فعل PUT، اطلاعاتی به منابع موجود اضافه و یا جایگزین می‌شوند. POST نیز مانند PUT است با این تفاوت که نوع اطلاعات ارسالی آن اهمیتی نداشته و تفسیر آن به سرور واگذار می‌شود. از DELETE نیز برای حذف یک منبع استفاده می‌گردد.


چند مثال
فرض کنید REST API برنامه‌ای از طریق آدرس http://myapp.com/api/questions در اختیار شما قرار گرفته است. در این آدرس، به questions منابع یا Resource گفته می‌شود. اگر دستور GET پروتکل HTTP بر روی این آدرس اجرا شود، انتظار ما این است که لیست تمام سؤالات بازگشت داده شود و اگر از دستور POST استفاده شود، باید یک سؤال جدید به مجموعه منابع موجود اضافه گردد.
اکنون آدرس http://myapp.com/api/questions/1 را درنظر بگیرید. در اینجا عدد یک معادل Id اولین سؤال ثبت شده است. بر اساس این آدرس خاص، اینبار اگر دستور GET صادر شود، تنها اطلاعات سؤال یک بازگشت داده خواهد شد و یا اگر از دستور PUT استفاده شود، اطلاعات سؤال یک با مقدار جدید ارسالی جایگزین می‌شود و یا با فراخوانی دستور DELETE، سؤال شماره یک حذف خواهد گردید.


کار با دستور GET

در ادامه، به مثال قسمت قبل مراجعه کرده و تنها سرور RavenDB را اجرا نمائید (برنامه Raven.Server.exe)، تا در ادامه بتوانیم دستورات HTTP را بر روی آن امتحان کنیم. همچنین نیاز به برنامه معروف فیدلر نیز خواهیم داشت. از این برنامه برای ساخت دستورات HTTP استفاده خواهد شد.
پس از دریافت و نصب فیدلر، برگه Composer آن‌را گشوده و http://localhost:8080/docs/questions/1 را در حالت GET اجرا کنید:

در این حالت دستور بر روی بانک اطلاعاتی اجرا شده و خروجی را در برگه Inspectors آن می‌توان مشاهده کرد:

به علاوه در اینجا یک سری هدر اضافی (یا متادیتا) را هم می‌توان مشاهده کرد که RavenDB جهت سهولت کار کلاینت خود ارسال کرده است:

یک نکته: اگر آدرس http://localhost:8080/docs/questions را اجرا کنید، به معنای درخواست دریافت تمام سؤالات است. اما RavenDB به صورت پیش فرض طوری طراحی شده‌است که تمام اطلاعات را بازگشت ندهد و شعار آن Safe by default است. به این ترتیب مشکلات مصرف حافظه بیش از حد، پیش از بکارگیری یک سیستم در محیط کاری واقعی، توسط برنامه نویس یافت شده و مجبور خواهد شد تا برای نمایش تعداد زیادی رکورد، حتما صفحه بندی اطلاعات را پیاده سازی کرده و هربار تعداد معقولی از رکوردها را واکشی نماید.


کار با دستور PUT

اینبار نوع دستور را به PUT و آدرس را به http://localhost:8080/docs/questions/1 تنظیم می‌کنیم. همچنین در قسمت Request body، مقداری را که قرار است در سؤال یک درج شود، با فرمت JSON وارد می‌کنیم.
برای آزمایش صحت عملکرد آن، مرحله کار با دستور GET را یکبار دیگر تکرار نمائید:

همانطور که مشاهده می‌کنید، تغییر ما در عنوان سؤال یک، با موفقیت اعمال شده است.


کار با دستور POST

در حین کار با دستور PUT، نیاز است حتما Id سؤال مورد نظر برای به روز رسانی (و یا حتی ایجاد نمونه جدید، در صورت عدم وجود) ذکر شود. اگر نیاز است اطلاعاتی به سیستم اضافه شوند و Id آن توسط RavenDB انتساب داده شود، بجای دستور PUT از دستور POST استفاده خواهیم کرد.

مطابق تصویر، اطلاعات شیء مدنظر را با فرمت JSON به آدرس http://localhost:8080/docs/ ارسال خواهیم کرد. در این حالت اگر به برگه‌ی Inspectors مراجعه نمائیم، یک چنین خروجی JSON ایی دریافت می‌گردد:

Key در اینجا شماره منحصربفرد سند ایجاد شده است و برای دریافت آن تنها کافی است که دستور GET را بر روی آدرس زیر که نمایانگر Key دریافتی است، اجرا کنیم:
http://localhost:8080/docs/e0a92054-9003-4dda-84e2-93e83b359102


کار با دستور DELETE

برای حذف یک سند تنها کافی است آدرس آن‌را وارد کرده و نوع دستور را بر روی Delete قرار دهیم. برای مثال اگر دستور Delete را بر روی آدرس فوق که به همراه Id تولید شده توسط RavenDB است اجرا کنیم، بلافاصله سند از بانک اطلاعاتی حذف خواهد شد.


بازگشت چندین سند از بانک اطلاعاتی RavenDB

برای نمونه، در فراخوانی‌های Ajaxایی نیاز است چندین رکورد با هم بازگشت داده شوند. برای این منظور باید یک درخواست Post ویژه را مهیا کرد:

در اینجا آدرس ارسال اطلاعات، آدرس خاص http://localhost:8080/queries است. اطلاعات ارسالی به آن، آرایه‌ای از Idهای اسنادی است که به اطلاعات آن‌ها نیاز داریم.

بنابراین برای کار با RavenDB در برنامه‌های وب و خصوصا کدهای سمت کلاینت آن، نیازی به کلاینت یا کتابخانه ویژه‌ای نیست و تنها کافی است یک درخواست Ajax از نوع post را به آدرس کوئری‌های سرور RavenDB ارسال کنیم تا نتیجه نهایی را به شکل JSON دریافت نمائیم.

در  قسمت قبل با الگوریتم Association Rules که بیشتر برای تحلیل سبد خرید استفاده می‌شد، آشنا شدیم. در این قسمت که قسمت آخر از سری مقالات الگوریتم‌های داده کاوی در SSDT می‌باشد، با الگوریتم‌های Neural Network و Logistic Regression آشنا می‌شویم.

Neural Network (هوش مصنوعی)

مقدمه

روشی کار مغز انسان برای حل مساله‌ای که با آن مواجه می‌شود را درنظر بگیرید. ابتدا حقایق مساله را در چند سطح تحلیل کرده و می‌سنجد. سپس این حقایق، وارد نرون‌های عصبی می‌شوند. این نرون‌های عصبی مانند فیلترهایی که براساس الگوهای معلوم قبلی عمل می‌کنند، شروع به فیلتر کردن حقایق می‌نمایند. درنهایت این موضوع سبب استنتاج می‌گردد که ممکن است منجر به پیدا کردن راه حلی برای مساله شود و یا به عنوان وقایع افزوده‌ای برای از سرگیری مراحل بالا در نرون‌های عصبی دیگر باشد.

توصیف الگوریتم

الگوریتم هوش مصنوعی مایکروسافت، نرون‌های عصبی مصنوعی را بین ورودی‌ها و خروجی‌ها، برقرار می‌سازد و از آن‌ها به عنوان الگو برای پیش بینی‌های آینده استفاده می‌نماید. مزیت این الگوریتم نسبت به الگوریتم‌های دیگر، کشف روابط خیلی پیچیده بین ورودی‌ها و خروجی‌ها است. البته نسبت به الگوریتم‌های دیگر زمان بیشتری را جهت ساخت و آموزش مدل استفاده می‌کند.

پیچیدگی تحلیل انجام شده توسط این الگوریتم به دو عامل بر می‌گردد:

1. ممکن است یک یا تمام ورودی‌ها به طریقی با یک یا همه‌ی خروجی‌ها مرتبط باشند و الگوریتم باید این موضوع را در آموزش مدل درنظر بگیرد.
2. ممکن است ترکیبات مختلفی از ورودی‌ها به طریقی با خروجی‌ها در ارتباط باشند.
   

دسته بندی اسناد یکی از موضوعاتی است که شبکه‌های عصبی بهتر از الگوریتم‌های دیگر آن را حل می‌کنند. البته اگر سرعت برای ما مهم باشد، می‌توان از الگوریتم Naïve Bayes استفاده کرد. اما درصورتیکه دقت مهم‌تر باشد، آنگاه باید از الگوریتم شبکه‌های عصبی استفاده نمود.

تفسیر مدل

 نتیجه‌ی حاصله از این الگوریتم نسبت به الگوریتم‌های قبلی کاملا متفاوت است. در اینجا دیگر خبری از طرح محتوای مدل و نمودار گرافیکی لایه آموزش نیست. هدف اصلی در اینجا نمایش تاثیر صفت-مقدار، بر ویژگی قابل پیش بینی است. برای مثال جدول زیر در رابطه با تمایل به خرید یا اجاره خانه در رابطه با صفات مختلف می‌باشد. همانطور که مشخص است، دو ستون اول نشان دهنده‌ی جفت صفت-مقدار و دو ستون دوم، صفت مدنظر جهت پیش بینی را نشان می‌دهند. براساس این جدول می‌توان نتیجه گرفت که مهمترین فاکتور در تمایل به خریداری خانه، سن افراد می‌باشد. افرادی که سنی بین 38 تا 54 سال را دارند، بیشترین تمایل را در خرید یک خانه دارند. فاکتورهایی مانند متاهل بودن، سطح تحصیلات فوق دکترا، بازه سنی 33 تا 38  و خانم بودن نیز دارای اهمیت می‌باشند که به ترتیب از درجه اهمیت آن‌ها کم می‌شود. از طرفی بازه سنی 20 تا 28 سال بیشترین تمایل برای اجاره خانه را دارند. همچنین می‌توان گفت که افرادی که مجرد هستند، طلاق گرفته‌اند و یا سطح تحصیلاتشان دبیرستان است، بیشتر تمایل به اجاره خانه دارند تا به خرید آن.

Logistic Regression

همانند الگوریتم شبکه‌های عصبی است؛ با این تفاوت که لایه مخفی‌ای برای تولید ترکیبی از ورودی‌ها ندارد. یعنی سعی در برقراری ارتباط بین ترکیبی از ورودی‌ها و خروجی‌ها نمی‌کند (در واقع همان الگوریتم شبکه‌های عصبی است که پارامتر Hidden Node Ratio آن روی صفر تنظیم شده است). بنابراین سرعت پردازش و آموزش مدل در آن، بالاتر می‌باشد. البته صرف اینکه این الگوریتم دارای پیچیدگی کمتری است نمی‌توان گفت که همیشه ضعیف‌تر از الگوریتم شبکه‌های عصبی است. بلکه حتی در بعضی از مدل‌ها بهتر از الگوریتم شبکه‌های عصبی عمل می‌کند و مانع از باز آموزشی مدل می‌گردد.

به پایان آمد این دفتر، حکایت همچنان باقی است!

باسپاس فراوان از تمامی دوستانی که در این مدت سری مقالات الگوریتم‌های داده کاوی را دنبال نمودند. از آنجاکه هر یک از الگوریتم‌ها، دارای ریزه کاری‌های به خصوصی است، بنابراین انتخاب الگوریتم مناسب در رابطه با داده کاوی بسیار حائز اهمیت می‌باشد و به دلیل فرّار بودن این ریزه کاری‌ها، در گذشته بنده هر زمانیکه نیاز به داده کاوی داشتم مجبور بودم مطالب مربوط به الگوریتم‌ها را مطالعه کنم تا بتوانم بهترین الگوریتم (ها) را در رابطه با داده کاوی مدنظر انتخاب نمایم. در نتیجه برآن شدم تا چکیده‌ای نسبتا کارا را از این الگوریتم‌ها که در این شش قسمت آورده شد، تهیه و در اختیار عموم قرار دهم. به امید موفقیت و پیشرفت روز افزون تمامی برنامه نویسان و توسعه دهندگان ایرانی.