کارهای سورس باز قابل توجهی از برنامه نویسهای ایرانی یافت نمیشوند؛ عموما کارهای ارائه شده در حد یک سری مثال یا کتابخانههای کوچک است و در همین حد. یا گاهی هم انگشت شمار پروژههایی کامل. مثل یک وب سایت یا یک برنامه نصفه نیمه دبیرخانه و امثال آن. اینها هم خوب است از دیدگاه به اشتراک گذاری اطلاعات، ایدهها و هم ... یک مزیت دیگر را هم دارد و آن این است که بتوان کیفیت عمومی کد نویسی را حدس زد.
اگر کیفیت کدها رو بررسی کنید به یک نتیجهی کلی خواهید رسید: "عموم برنامه نویسهای ایرانی (حداقل اینهایی که چند عدد کار سورس باز به اشتراک گذاشتهاند) با مفهومی به نام Refactoring هیچگونه آشنایی ندارند". مثلا یک برنامهی WinForm تهیه کردهاند و کل سورس برنامه همان چند عدد فرم برنامه است و هر فرم بالای 3000 سطر کد دارد. دوستان عزیز! به این میگویند «فاجعهای به نام کدنویسی!» صاحب اول و آخر این نوع کدها خودتان هستید! شاید به همین جهت باشد که عمدهی پروژههای سورس باز پس از اینکه برنامه نویس اصلی از توسعهی آن دست میکشد، «میمیرند». چون کسی جرات نمیکند به این کدها دست بزند. مشخص نیست الان این قسمت را که تغییر دادم، کجای برنامه به هم ریخت. تستی ندارند. ساختاری را نمیتوان از آنها دریافت. منطق قسمتهای مختلف برنامه از هم جدا نشده است. برنامه یک فرم است با چند هزار سطر کد در یک فایل! کار شما شبیه به کد اسمبلی چند هزار سطری حاصل از decompile یک برنامه که نباید باشد!
به همین جهت قصد دارم یک سری «ساده» Refactoring را در این سایت ارائه دهم. روی سادگی هم تاکید کردم، چون اگر عموم برنامه نویسها با همین موارد به ظاهر ساده آشنایی داشتند، کیفیت کد نویسی بهتری را میشد در نتایج عمومی شده، شاهد بود.
این مورد در راستای نظر سنجی انجام شده هم هست؛ درخواست مقالات خالص سی شارپ در صدر آمار فعلی قرار دارد.
Refactoring چیست؟
Refactoring به معنای بهبود پیوسته کیفیت کدهای نوشته شده در طی زمان است؛ بدون ایجاد تغییری در عملکرد اصلی برنامه. به این ترتیب به کدهایی دست خواهیم یافت که قابلیت آزمون پذیری بهتری داشته، در مقابل تغییرات مقاوم و شکننده نیستند و همچنین امکان به اشتراک گذاری قسمتهایی از آنها در پروژههای دیگر نیز میسر میشود.
قسمت اول - مجموعهها را کپسوله کنید
برای مثال کلاسهای ساده زیر را در نظر بگیرید:
namespace Refactoring.Day1.EncapsulateCollection
{
public class OrderItem
{
public int Id { set; get; }
public string Name { set; get; }
public int Amount { set; get; }
}
}
using System.Collections.Generic;
namespace Refactoring.Day1.EncapsulateCollection
{
public class Orders
{
public List<OrderItem> OrderItems { set; get; }
}
}
نکته اول: هر کلاس باید در داخل یک فایل جدا قرار گیرد. «لطفا» یک فایل درست نکنید با 50 کلاس داخل آن. البته اگر باز هم یک فایل باشد که بتوان 50 کلاس را داخل آن مشاهده کرد که چقدر هم عالی! نه اینکه یک فایل باشد تا بعدا 50 کلاس را با Refactoring از داخل آن بیرون کشید!
قطعه کد فوق، یکی از روشهای مرسوم کد نویسی است. مجموعهای به صورت یک List عمومی در اختیار مصرف کننده قرار گرفته است. حال اجازه دهید تا با استفاده از برنامه FxCop برنامه فوق را آنالیز کنیم. یکی از خطاهایی را که نمایش خواهد داد عبارت زیر است:
Error, Certainty 95, for Do Not Expose Generic Lists
بله. لیستهای جنریک را نباید به همین شکل در اختیار مصرف کننده قرار داد؛ چون به این صورت هر کاری را میتوانند با آن انجام دهند، مثلا کل آن را تعویض کنند، بدون اینکه کلاس تعریف کننده آن از این تغییرات مطلع شود.
پیشنهاد FxCop این است که بجای List از Collection یا IList و موارد مشابه استفاده شود. اگر اینکار را انجام دهیم اینبار به خطای زیر خواهیم رسید:
Warning, Certainty 75, for Collection Properties Should Be ReadOnly
FxCop پیشنهاد میدهد که مجموعه تعریف شده باید فقط خواندنی باشد.
چکار باید کرد؟
بجای استفاده از List جهت ارائه مجموعهها، از IEnumerable استفاده کنید و اینبار متدهای Add و Remove اشیاء به آنرا به صورت دستی تعریف نمائید تا بتوان از تغییرات انجام شده بر روی مجموعه ارائه شده، در کلاس اصلی آن مطلع شد و امکان تعویض کلی آنرا از مصرف کننده گرفت. برای مثال:
using System.Linq;
using System.Collections.Generic;
namespace Refactoring.Day1.EncapsulateCollection
{
public class Orders
{
private int _orderTotal;
private List<OrderItem> _orderItems;
public IEnumerable<OrderItem> OrderItems
{
get { return _orderItems; }
}
public void AddOrderItem(OrderItem orderItem)
{
_orderTotal += orderItem.Amount;
_orderItems.Add(orderItem);
}
public void RemoveOrderItem(OrderItem orderItem)
{
var order = _orderItems.Find(o => o == orderItem);
if (order == null) return;
_orderTotal -= orderItem.Amount;
_orderItems.Remove(orderItem);
}
}
}
اکنون اگر برنامه را مجددا با fxCop آنالیز کنیم، دو خطای ذکر شده دیگر وجود نخواهند داشت. اگر این تغییرات صورت نمیگرفت، امکان داشتن فیلد _orderTotal غیر معتبری در کلاس Orders به شدت بالا میرفت. زیرا مصرف کننده مجموعه OrderItems میتوانست به سادگی آیتمی را به آن اضافه یا از آن حذف کند، بدون اینکه کلاس Orders از آن مطلع شود یا اینکه بتواند عکس العمل خاصی را بروز دهد.
Interceptor چیست؟
از زمان ارائهی NET 8 preview 6 SDK. به بعد، امکان رهگیری هر متدی از کدهای برنامه، به داتنت اضافه شدهاست؛ به همین جهت از واژهی Interceptor/رهگیر در اینجا استفاده میشود. خود تیم داتنت از این قابلیت در جهت بازنویسی پویای قسمتهایی از کدهای زیرساخت داتنت که از Reflection استفاده میکنند، با نگارشهای کامپایل شدهی مختص به برنامهی شما، کمک میگیرند. به این ترتیب سرعت و کارآیی برنامههای داتنت 8، بهبود قابل ملاحظهای را پیدا کردهاند. برای مثال ahead-of-time compilation (AOT) در داتنت 8 و ASP.NET Core 8x بر اساس این ویژگی پیاده سازی شدهاست. این ویژگی جدید، مکمل source generators است که در نگارشهای پیشین داتنت ارائه شده بود.
بررسی Interceptors با تهیهی یک مثال ساده
فرض کنید میخواهیم فراخوانی متد GetText زیر را رهگیری کرده و سپس آنرا با نمونهی دیگری جایگزین کنیم:
namespace CS8Tests; public class InterceptorsSample { public string GetText(string text) { return $"{text}, World!"; } }
namespace System.Runtime.CompilerServices; [AttributeUsage(AttributeTargets.Method, AllowMultiple = true, Inherited = false)] public sealed class InterceptsLocationAttribute : Attribute { public InterceptsLocationAttribute(string filePath, int line, int character) { } }
سپس فرض کنید فراخوانی متد GetText در فایل Program.cs برنامه به صورت زیر انجام شدهاست:
using CS8Tests; var example = new InterceptorsSample(); var text = example.GetText("Hello"); Console.WriteLine(text); //Hello, World!
در ادامه از این اطلاعات در رهگیر سفارشی زیر استفاده خواهیم کرد:
using System.Runtime.CompilerServices; namespace CS8Tests; public static class MyInterceptor { [InterceptsLocation("C:\\Path\\To\\CS8Tests\\Program.cs", 4, 20)] public static string InterceptorMethod(this InterceptorsSample example, string text) { return $"{text}, DNT!"; } }
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم ... با خطای زیر مواجه میشویم:
error CS9137: The 'interceptors' experimental feature is not enabled in this namespace. Add '<InterceptorsPreviewNamespaces>$(InterceptorsPreviewNamespaces);CS8Tests</InterceptorsPreviewNamespaces>' to your project.
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <OutputType>Exe</OutputType> <TargetFramework>net8.0</TargetFramework> <ImplicitUsings>enable</ImplicitUsings> <Nullable>enable</Nullable> <!--<NoWarn>Test001</NoWarn>--> <InterceptorsPreviewNamespaces>$(InterceptorsPreviewNamespaces);CS8Tests</InterceptorsPreviewNamespaces> </PropertyGroup> </Project>
Hello, DNT!
سؤال: آیا رهگیری انجام شده، در زمان کامپایل انجام میشود یا در زمان اجرا؟
برای این مورد میتوان به Low-Level C# code تولیدی مراجعه کرد. برای مشاهدهی یک چنین کدهایی میتوانید از منوی Tools->IL Viewer برنامهی Rider استفاده کرده و در برگهی ظاهر شده، گزینهی Low-Level C# آنرا انتخاب نمائید:
using CS8Tests; using System; using System.Runtime.CompilerServices; [CompilerGenerated] internal class Program { private static void <Main>$(string[] args) { Console.WriteLine(new InterceptorsSample().InterceptorMethod("Hello")); } public Program() { base..ctor(); } }
سؤال: آیا این قابلیت واقعا کاربردی است؟!
اکنون شاید این سؤال مطرح شود که ... واقعا چه کسی قرار است مسیر کامل یک فایل، شماره سطر و شماره ستون فراخوانی متدی را به اینگونه در اختیار سیستم رهگیری قرار دهد؟! آیا واقعا این قابلیت، یک قابلیت کاربردی و مناسب است؟!
اینجا است که اهمیت source generators مشخص میشود. توسط source generators دسترسی کاملی به syntax trees وجود دارد و همچنین یکسری اطلاعات تکمیلی مانند FilePath و سپس CSharpSyntaxNodeها که دسترسی به دادههای متد ()GetLocation را دارند که مکان دقیق سطر و ستونهای فراخوانیها را مشخص میکند.
کاربردهای فعلی رهگیرها در دات نت 8
در دات نت 8، این موارد با استفاده از رهگیرها بهینه سازی شده و سرعت آنها افزایش یافتهاند:
- فراخوانیهایی که تمام اطلاعات آنها در زمان کامپایل فراهم است، مانند Regex.IsMatch(@"a+b+") که از یک الگوی ثابت و مشخص استفاده میکند، رهگیری شده و پیاده سازی آن با کدی استاتیک، جایگزین میشود.
- در ASP.NET Minimal API، استفاده از lambda expressions جهت ارائهی تعاریفی مانند:
app.MapGet("/products", handler: (int? page, int? pageLength, MyDb db) => { ... })
- بهبود کارآیی foreach loops جهت استفاده از ریاضیات برداری و SIMD در صورت امکان.
- بهبود کارآیی تزریق وابستگیها، زمانیکه به تعاریف مشخصی مانند ()<provider.Register<MyService ختم میشود.
- بجای استفاده از expression trees در زمان اجرای برنامه، اکنون میتوان کدهای SQL معادل را در زمان کامپایل برنامه تولید کرد.
- بهبود کارآیی Serializers، زمانیکه از یک نوع مشخص مانند ()<Serialize<MyType استفاده میشود و کامپایلر میتواند آنرا با کدهای زمان کامپایل، جایگزین کند.
محدودیتهای رهگیرها در داتنت 8
- رهگیرهای داتنت 8 فقط با متدها کار میکنند.
- مسیر ارائه شده حتما باید یک مسیر کامل و مشخص باشد. یعنی اگر این قطعه کد، به سیستم دیگری منتقل شود، کامپایل نخواهد شد و امکان ارائهی مسیرهای نسبی وجود ندارد.
- امضای متدها، حتما باید یکی باشد. یعنی نمیتوان یک رهگیر جنریک را تعریف کرد.
Generic Host چیست؟
Generic Host یکی از ویژگیهای جدید ASP.NET Core 2.1 است. هدف آن جداسازی HTTP pipeline برنامه، از Web Host API آن است. یکی از مزایای اینکار، امکان استفادهی از آن نه فقط در پروژههای وب، بلکه در پروژههای کنسول نیز میباشد. به این ترتیب میتوان کارهای غیر HTTP را از برنامهی وب مجزا کرد تا به کارآیی بیشتری رسید و برای این منظور اینترفیس IHostedService را که در فضای نام Microsoft.Extensions.Hosting قرار دارد، برای ثبت کارهای پسزمینهی خارج از اعمال web host جاری، ارائه دادهاند:
namespace Microsoft.Extensions.Hosting { public interface IHostedService { Task StartAsync(CancellationToken cancellationToken); Task StopAsync(CancellationToken cancellationToken); } }
یک مثال: معرفی کار پسزمینهای که هر دو ثانیه یکبار انجام میشود
در SampleHostedService زیر، عبارت Hosted service executing به همراه زمان جاری، هر دو ثانیه یکبار لاگ میشود و اگر برنامه را توسط دستور dotnet run اجرا کنید، میتوانید خروجی آنرا در کنسول، مشاهده کنید:
using System; using System.Threading; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.Extensions.Hosting; using Microsoft.Extensions.Logging; namespace MvcTest { public class SampleHostedService : IHostedService { private readonly ILogger<SampleHostedService> _logger; public SampleHostedService(ILogger<SampleHostedService> logger) { _logger = logger; } public async Task StartAsync(CancellationToken cancellationToken) { _logger.LogInformation("Starting Hosted service"); while (!cancellationToken.IsCancellationRequested) { _logger.LogInformation("Hosted service executing - {0}", DateTime.Now); await Task.Delay(TimeSpan.FromSeconds(2), cancellationToken); } } public Task StopAsync(CancellationToken cancellationToken) { _logger.LogInformation("Stopping Hosted service"); return Task.CompletedTask; } } }
namespace MvcTest { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddSingleton<IHostedService, SampleHostedService>();
services.AddHostedService<SampleHostedService>();
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
Startup.cs(82,56): error CS0104: 'IHostingEnvironment' is an ambiguous reference between 'Microsoft.AspNetCore.Hosting.IHostingEnvironment' and 'Microsoft.Extensions.Hosting.IHostingEnvironment'
مشکلات پیاده سازی کار پسزمینهی SampleHostedService فوق
هر چند اگر مثال فوق را اجرا کنید، خروجی مناسبی را دریافت خواهید کرد، اما دارای این اشکال مهم نیز هست:
D:\MvcTest>dotnet run info: MvcTest.SampleHostedService[0] Starting Hosted service info: MvcTest.SampleHostedService[0] Hosted service executing - 02/19/2019 14:45:10 info: MvcTest.SampleHostedService[0] Hosted service executing - 02/19/2019 14:45:12 info: MvcTest.SampleHostedService[0] Hosted service executing - 02/19/2019 14:45:14 Ctrl+C Application is shutting down... Hosting environment: Development Content root path: D:\MvcTest Now listening on: https://localhost:5001 Now listening on: http://localhost:5000 Application started. Press Ctrl+C to shut down.
از دیدگاه ASP.NET Core، یک کار پس زمینه زمانی خاتمه یافته محسوب میشود که متد StartAsync، مقدار Task.CompletedTask را بازگرداند؛ در غیراینصورت، در حال اجرا درنظر گرفته میشود و چون در پیاده سازی فوق این نکته رعایت نشدهاست، این Task همواره در حال اجرا و خاتمه نیافته محسوب میشود و نوبت به مابقی کارها نخواهد رسید. همچنین در قسمت StopAsync نیز بهتر است یک فیلد CancellationTokenSource تعریف شدهی در سطح کلاس را مورد استفاده قرار داد و متد Cancel آنرا فراخوانی کرد تا اطلاع رسانی صحیحی را به متد StartAsync در مورد خاتمهی برنامه، انجام دهد.
برای این منظور و جهت ساده سازی و پیاده سازی تمام این نکات، از اینترفیس خام IHostedService، یک کلاس abstract به نام BackgroundService نیز در فضای نام Microsoft.Extensions.Hosting پیش بینی شدهاست:
namespace Microsoft.Extensions.Hosting { public abstract class BackgroundService : IHostedService, IDisposable { protected BackgroundService(); public virtual void Dispose(); public virtual Task StartAsync(CancellationToken cancellationToken); public virtual Task StopAsync(CancellationToken cancellationToken); protected abstract Task ExecuteAsync(CancellationToken stoppingToken); } }
namespace MvcTest { public class PrinterHostedService : BackgroundService { private readonly ILogger<SampleHostedService> _logger; public PrinterHostedService(ILogger<SampleHostedService> logger) { _logger = logger; } protected override async Task ExecuteAsync(CancellationToken stoppingToken) { _logger.LogInformation("Starting Hosted service"); while (!stoppingToken.IsCancellationRequested) { _logger.LogInformation("Hosted service executing - {0}", DateTime.Now); await Task.Delay(TimeSpan.FromSeconds(2), stoppingToken); } } } }
namespace MvcTest { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddHostedService<PrinterHostedService>();
D:\MvcTest>dotnet run Hosting environment: Development infoContent root path: D:\MvcTest Now listening on: https://localhost:5001 Now listening on: http://localhost:5000 Application started. Press Ctrl+C to shut down. : MvcTest.SampleHostedService[0] Starting Hosted service info: MvcTest.SampleHostedService[0] Hosted service executing - 02/19/2019 15:00:23 info: MvcTest.SampleHostedService[0] Hosted service executing - 02/19/2019 15:00:25 info: MvcTest.SampleHostedService[0] Hosted service executing - 02/19/2019 15:00:27 Application is shutting down... ^C
یک نکته: تزریق وابستگی DbContext برنامه در یک سرویس کار پسزمینه
IHostedServiceها با طول عمر singleton به سیستم تزریق وابستگیها معرفی میشوند. در این حالت اگر سرویسهایی با طول عمر transient و یا scoped را به آنها تزریق کنید، دیگر طول عمر مدنظر شما را نداشته و آنها هم به صورت singleton عمل خواهند کرد. هر چند خود سیستم تزریق وابستگیهای NET Core. با صدور استثنائی، از این مساله جلوگیری میکند (در این مورد در مطالب «مهارتهای تزریق وابستگیها در برنامههای NET Core. - قسمت چهارم - پرهیز از الگوی Service Locator در برنامههای وب» و همچنین «قسمت سوم - رهاسازی منابع سرویسهای IDisposable» بیشتر بحث شدهاست). یک چنین مواردی را به صورت زیر با تزریق IServiceScopeFactory و ساخت صریح یک Scope میتوان مدیریت کرد:
using System; using System.Threading; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.Extensions.DependencyInjection; using Microsoft.Extensions.Hosting; public abstract class ScopedBackgroundService : BackgroundService { private readonly IServiceScopeFactory _serviceScopeFactory; public ScopedBackgroundService(IServiceScopeFactory serviceScopeFactory) { _serviceScopeFactory = serviceScopeFactory; } protected override async Task ExecuteAsync(CancellationToken stoppingToken) { using (var scope = _serviceScopeFactory.CreateScope()) { await ExecuteInScope(scope.ServiceProvider, stoppingToken); } } public abstract Task ExecuteInScope(IServiceProvider serviceProvider, CancellationToken stoppingToken); }
طراحی سرویس کارهای پسزمینهی زمانبندی شده
ASP.NET Core، متد ExecuteAsync را یکبار بیشتر اجرا نمیکند. بنابراین پیاده سازی تایمری که بخواهد برای مثال ارسال ایمیلهای خبرنامهی سایت را هر روز ساعت 11 شب انجام دهد، به خود ما واگذار شدهاست. برای پیاده سازی بهتر این تایمر میتوان از کتابخانهی NCrontab که توسط نویسندهی کتابخانهی معروف ELMAH تهیه شدهاست، استفاده کرد که با برنامههای NET Core. نیز سازگاری دارد:
dotnet add package ncrontab
┌───────────── minute (0 - 59) │ ┌───────────── hour (0 - 23) │ │ ┌───────────── day of month (1 - 31) │ │ │ ┌───────────── month (1 - 12) │ │ │ │ ┌───────────── day of week (0 - 6) (Sunday to Saturday; │ │ │ │ │ 7 is also Sunday on some systems) │ │ │ │ │ │ │ │ │ │ * * * * *
* * * * * * - - - - - - | | | | | | | | | | | +--- day of week (0 - 6) (Sunday=0) | | | | +----- month (1 - 12) | | | +------- day of month (1 - 31) | | +--------- hour (0 - 23) | +----------- min (0 - 59) +------------- sec (0 - 59)
using System; using System.Threading; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.Extensions.DependencyInjection; using NCrontab; using static NCrontab.CrontabSchedule; public abstract class ScheduledScopedBackgroundService : ScopedBackgroundService { private CrontabSchedule _schedule; private DateTime _nextRun; protected abstract string Schedule { get; } public ScheduledScopedBackgroundService(IServiceScopeFactory serviceScopeFactory) : base(serviceScopeFactory) { _schedule = CrontabSchedule.Parse(Schedule, new ParseOptions { IncludingSeconds = true }); _nextRun = _schedule.GetNextOccurrence(DateTime.Now); } public override async Task ExecuteInScope(IServiceProvider serviceProvider, CancellationToken stoppingToken) { do { var now = DateTime.Now; if (now > _nextRun) { await ScheduledExecuteInScope(serviceProvider, stoppingToken); _nextRun = _schedule.GetNextOccurrence(DateTime.Now); } await Task.Delay(1000, stoppingToken); //1 second delay } while (!stoppingToken.IsCancellationRequested); } public abstract Task ScheduledExecuteInScope(IServiceProvider serviceProvider, CancellationToken stoppingToken); }
روش استفادهی از آن برای تعریف یک وظیفهی جدید نیز به صورت زیر است:
using System; using System.Threading; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.Extensions.DependencyInjection; using Microsoft.Extensions.Logging; public class MyScheduledTask : ScheduledScopedBackgroundService { private readonly ILogger<MyScheduledTask> _logger; public MyScheduledTask( IServiceScopeFactory serviceScopeFactory, ILogger<MyScheduledTask> logger) : base(serviceScopeFactory) { _logger = logger; } protected override string Schedule => "*/10 * * * * *"; //Runs every 10 seconds public override Task ScheduledExecuteInScope(IServiceProvider serviceProvider, CancellationToken stoppingToken) { _logger.LogInformation("MyScheduledTask executing - {0}", DateTime.Now); return Task.CompletedTask; } }
روش معرفی آن به سیستم نیز مانند قبل است:
namespace MvcTest { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddHostedService<MyScheduledTask>();
D:\MvcTest>dotnet run Hosting environment: Development Content root path: D:\MvcTest Now listening on: https://localhost:5001 Now listening on: http://localhost:5000 Application started. Press Ctrl+C to shut down. info: MyScheduledTask[0] MyScheduledTask executing - 02/19/2019 19:18:50 info: MyScheduledTask[0] MyScheduledTask executing - 02/19/2019 19:19:00 info: MyScheduledTask[0] MyScheduledTask executing - 02/19/2019 19:19:10 Application is shutting down... ^C
Webgrid گرید توکار asp.net
mvc 3 است که در سری آموزشهای mvc جناب نصیری به خوبی بررسی شده است . WebGrid از طریق مجموعه ای از خواص امکان استایل دهی
به ستونها و ردیفها را به توسعه دهنده میدهد . اما در این بخش مشکلی وجود دارد که
در ادامه به آن خواهم پرداخت . کدهای زیر را در نظر بگیرید
مدلها :
public class Customer { public int Id { get; set; } public string Name { get; set; } public string Email { get; set; } public string Website { get; set; } public string Phone { get; set; } } public class Customers { public IList<Customer> GetList() { return new List<Customer>() { new Customer() { Id=1, Name="mohsen.d", Email="email@domain.com", Website="domain.com", Phone="213214321" } }; } public IList<Customer> GetEmptyList() { return new List<Customer>(); } }
public class HomeController : Controller { public ActionResult List() { var model = new Customers().GetList(); return View(model); } public ActionResult EmptyList() { var model = new Customers().GetEmptyList(); return View("list", model); } }
تابع کمکی برای ایجاد گرید :
@helper GenerateList(IEnumerable<object> items, List<WebGridColumn> columns) { var grid = new WebGrid(items); <div> @grid.GetHtml( tableStyle: "list", headerStyle: "list-header", footerStyle: "list-footer", alternatingRowStyle: "list-alt", selectedRowStyle: "list-selected", rowStyle: "list-row", htmlAttributes: new { id = "listItems" }, mode: WebGridPagerModes.All, columns: columns ) </div> }
@model IEnumerable<WebGridHeaderStyle.Models.Customer> @{ ViewBag.Title = "List"; } <h2>List</h2> @_List.GenerateList( Model, new List<WebGridColumn>() { new WebGridColumn(){ ColumnName="Id", Header="Id", Style="list-small-field" }, new WebGridColumn(){ ColumnName="Name", Header="Name", Style="list-long-field" }, new WebGridColumn(){ ColumnName="Email", Header="Email", Style="list-mid-field" }, new WebGridColumn(){ ColumnName="Website", Header="Website", Style="list-mid-field" }, new WebGridColumn(){ ColumnName="Phone", Header="Phone", Style="list-mid-field" } } )
خوب چندان بد نیست . با استفاده از استایلهای تعریف شده برای فیلدها و ردیفها ، لیست ساختار مناسبی دارد . اما حالا به Home/EmptyList می رویم :
همانطور که میبینید استایل هایی که برای هر ستون تعریف کرده بودیم اعمال نشده اند. مشکل هم همین
جاست . WebGrid استایل تعریف شده را تنها به ستونهای درون tbody
اعمال میکند و thead از این تنظیمات بی نصیب میماند ( WebGrid از table برای ساختن لیست استفاده میکند ) و در زمانی که رکوردی وجود نداشته باشد فرمت طراحی شده اعمال نمیشود .
در وب ترفندهایی را برای این مشکل پیدا
کردم که اصلا جالب نبودند . در نهایت راه حل زیر به نظرم رسید :
در زمان ساختن
گرید ، استایلهای تعریف شده را در یک فیلد hidden ذخیره و سپس با
استفاده از jquery این استایلها را به ستونهای header اعمال میکنیم .
تابع ساختن فیلد hidden :
@helper SetHeaderColumnsStyle(IEnumerable<WebGridColumn> columns) { var styles = new List<string>(); foreach(var col in columns) { styles.Add(col.Style); } <input id="styles" type="hidden" value="@string.Join("#",styles)" /> }
@SetHeaderColumnsStyle(columns)
<script> $(document).ready(function () { var styles = $("#styles").attr("value").split('#'); var $cols = $("#listItems th"); $cols.each(function (i) { $(this).addClass(styles[i]); }); }); </script>
نوشتن یک Tag Helper سفارشی، برای رندر کردن لیستهای بوت استرپی
فرض کنید میخواهیم یک tag helper جدید را جهت رندر کردن لیست بوت استرپی ذیل تهیه کنیم:
<ul class="list-group"> <li class="list-group-item">Item 1</li> <li class="list-group-item">Item 2</li> <li class="list-group-item">Item 3</li> </ul>
{ "version": "1.0.0-*", "dependencies": { "NETStandard.Library": "1.6.0", "Microsoft.AspNetCore.Http.Extensions": "1.0.0", "Microsoft.AspNetCore.Mvc.Abstractions": "1.0.1", "Microsoft.AspNetCore.Mvc.Core": "1.0.1", "Microsoft.AspNetCore.Mvc.ViewFeatures": "1.0.1", "Microsoft.AspNetCore.Razor.Runtime": "1.0.0" }, "frameworks": { "netstandard1.6": { "imports": "dnxcore50" } } }
بررسی آناتومی یک کلاس TagHelper
یک کلاس Tag Helper سفارشی، در حالت کلی میتواند شکل زیر را داشته باشد:
namespace Core1RtmEmptyTest.TagHelpers { [HtmlTargetElement("list-group")] public class ListGroupTagHelper : TagHelper { [HtmlAttributeName("asp-items")] public List<string> Items { get; set; } public override void Process(TagHelperContext context, TagHelperOutput output) { } } }
توسط HtmlTargetElement نام نهایی تگ مرتبط با TagHelper سفارشی را تعریف و سفارشی سازی کردهایم. در این حالت این TagHelper جدید در Viewهای برنامه، توسط تگ ذیل شنایی میشود (بجای نام پیش فرض کلاس):
<list-group></list-group>
<list-group asp-items="Model.Items"></list-group>
برای اینکه نام این ویژگی را نیز بتوانیم سفارشی سازی کنیم، میتوان از ویژگی HtmlAttributeName استفاده کرد. در صورت عدم ذکر آن، از نام پیش فرض این خاصیت عمومی جهت تعریف ویژگیهای تگ نهایی استفاده میگردد.
عملیات نهایی افزودن تگهای HTML، به View برنامه، در متد Process انجام میشود. در اینجا توسط متدهایی مانند output.Content.AppendHtml میتوان خروجی دلخواهی را به صفحه اضافه کرد.
تکمیل کدهای Tag Helper سفارشی رندر کردن لیستهای بوت استرپی
پس از آشنایی با ساختار کلی یک کلاس TagHelper، اکنون میتوان کدهای آن را به نحو ذیل تکمیل کرد:
using System; using System.Collections.Generic; using Microsoft.AspNetCore.Http; using Microsoft.AspNetCore.Mvc.Rendering; using Microsoft.AspNetCore.Mvc.ViewFeatures; using Microsoft.AspNetCore.Razor.TagHelpers; namespace Core1RtmEmptyTest.TagHelpers { [HtmlTargetElement("list-group")] public class ListGroupTagHelper : TagHelper { [HtmlAttributeName("asp-items")] public List<string> Items { get; set; } protected HttpRequest Request => ViewContext.HttpContext.Request; [ViewContext, HtmlAttributeNotBound] public ViewContext ViewContext { get; set; } public override void Process(TagHelperContext context, TagHelperOutput output) { if (context == null) { throw new ArgumentNullException(nameof(context)); } if (output == null) { throw new ArgumentNullException(nameof(output)); } if (Items == null) { throw new InvalidOperationException($"{nameof(Items)} must be provided"); } output.TagName = "ul"; output.TagMode = TagMode.StartTagAndEndTag; output.Attributes.Add("class", "list-group"); foreach (var item in Items) { TagBuilder itemBuilder = new TagBuilder("li"); itemBuilder.AddCssClass("list-group-item"); itemBuilder.InnerHtml.Append(item); output.Content.AppendHtml(itemBuilder); } } } }
- چون میخواهیم تگ نهایی آن، list-group نام داشته باشد، آنرا توسط ویژگی HtmlTargetElement به صورت صریحی مشخص کردهایم.
- همچنین علاقمندیم تا ویژگی دریافت لیست آیتمها، نامی معادل asp-items داشته باشد. بنابراین آنرا نیز توسط ویژگی HtmlAttributeName، دقیقا مشخص کردهایم.
- در این کلاس، یک خاصیت اضافهی ViewContext را نیز مشاهده میکنید. ویژگی ViewContext اعمالی به آن، سبب خواهد شد تا اطلاعات درخواست جاری، به این خاصیت عمومی، به صورت خودکار تزریق شود. بنابراین اگر نیاز به اطلاعاتی مانند Request جاری دارید، شیء ViewContext.HttpContext.Request، این مقادیر را در اختیار شما قرار میدهد. به علاوه اگر دقت کرده باشید، این خاصیت با ویژگی HtmlAttributeNotBound مزین شدهاست. از این جهت که نمیخواهیم این خاصیت عمومی، در لیست ویژگیهای تگ نهایی TagHelper در حال تهیه، ظاهر شود.
- پس از آن کاری که انجام شده، تکمیل متد Process است. در اینجا توسط output.TagName مشخص میکنیم که TagHelper جاری، در بین تگهای ul قرار گیرد (مفهوم TagMode.StartTagAndEndTag ذکر شده) و همچنین این تگ محصور کننده دارای کلاس list-group بوت استرپ نیز خواهد بود.
- سپس بر روی لیست آیتمهای دریافت شده، یک حلقه را تشکیل داده و به کمک TagBuilder، تگهای li داخل ul برونی را تکمیل میکنیم. این TagBuilder در نهایت توسط متد output.Content.AppendHtml به View برنامه اضافه خواهد شد. در اینجا، متد Append هم وجود دارد. اگر از آن استفاده شود، خروجی نهایی HTML Encoded خواهد بود.
ثبت و استفادهی از TagHelper سفارشی تهیه شده
پس از تعریف TagHelper سفارشی فوق، ابتدا ارجاعی از اسمبلی آنرا به پروژهی جاری اضافه میکنیم و سپس به فایل ViewImports.cshtml_ برنامه مراجعه و یک سطر ذیل را به آن اضافه میکنیم:
@addTagHelper *,Core1RtmEmptyTest.TagHelpers
اکنون که این TagHelper در Viewهای برنامه قابل شناسایی است، روش افزودن آن، بر اساس همان سفارشی سازیهایی است که انجام دادیم:
برای آغاز به کار با این دیتابیس ابتدا باید آن را از سایت اصلی دریافت و بر روی سیستم نصب نمایید. متاسفانه سایت مونگو برای کشور ایران محدودیتی قرار داده است و باید از روشهای دیگری آن را دریافت نمایید و بر روی سیستم خود نصب نمایید. نحوه نصب این دیتابیس را میتوانید در مقاله MongoDb#3 مشاهده نمایید.
شاید نیاز باشد بجای کار کردن با محیط کنسول این دیتابیس، با یک محیط گرافیکی شبیه آن چیزی که Raven دارد کار کنید وتغییرات را مشاهده نمایید؛ برای همین به این آدرس رفته و محیط دلخواه خود را انتخاب نمایید.
یک پروژه از نوع کنسول را در ویژوال استادیو ایجاد کنید و سپس درایور رسمی مونگو را از این آدرس یا از طریق nuget نصب نمایید:
Install-Package mongocsharpdriver
ابتدا سه مدل را به شکل زیر ایجاد میکنیم:
public class Author { public ObjectId Id { get; set; } public string Name { get; set; } }
public class Language { public ObjectId Id { get; set; } public string Name { get; set; } }
public class Book { public ObjectId Id { get; set; } public string Title { get; set; } public string ISBN { get; set; } public int Price { get; set; } public List<Author> Authors { get; set; } public Language Language { get; set; } }
نوع ObjectId، نوعی است که توسط مونگو برای مشخص کردن کلید یکتای سند معرفی میشود.
در خطوط اولیه کد زیر، یک شیء از مدل بالا را ساخته و آن را مقداردهی میکنیم:
var book =new Book() { Title = "Gone With Wind", ISBN = "43442424", Price = 50000, Language = new Language() { Name = "Persian" }, Authors = new List<Author>() { new Author() { Name = "Margaret Mitchell" }, new Author() { Name = "Ali Mahboobi (Translator)" }, } };
بعد از آن یک شیء کلاینت از نوع mongoClient میسازیم که نوع خروجی آن یک اینترفیس میباشد که توسط کلاسی از جنس آن مقداردهی شده است. بیشتر خروجیهای مونگو در این کتابخانه از نوع اینترفیس هستند. شیء کلاینت وظیفه دارد تا ارتباط شما را با سرور مونگو برقرار کند:
var client = new MongoClient();
string connectionString = "mongodb://localhost:27017"; MongoClientSettings settings = MongoClientSettings.FromUrl(new MongoUrl(connectionString)); var client = new MongoClient(settings);
در قسمت بعد لازم است که از سرور جاری، دیتابیس خود را دریافت کنیم. در صورتیکه دیتابیس درخواستی وجود نداشته باشد، یک دیتابیس جدید با آن نام ساخته خواهد شد:
var db = client.GetDatabase("publisher");
در مونگو اصطلاحی به نام collection وجود دارد که اسناد در آن قرار گرفته و ارتباط با اسناد از طریق آنها انجام میپذیرد. پس در اینجا قبل از هر کاری باید یک collection را ایجاد کرد و در صورتیکه کالکشن درخواستی وجود نداشته باشد، آن را تولید و ارتباط با آن را برخواهد گرداند.
var collection = db.GetCollection<Book>("books");
در اینجا کالکشنی با نام books با تبدیلاتی بر اساس مدل Book ایجاد میشود. در مرحله بعد لازم است که شیء ایجاد شده بر اساس کلاس مدل را با استفاده از متدهای insert شیء کالکشن، در دیتابیس ارسال کنیم.
شیءهای درج یک سند جدید به دیتابیس حالات مختلفی را دارد: افزودن تک سند، افزودن چند سند و دو مورد قبلی به صورت غیر همزمان میباشند:
collection.InsertOneAsync(book);
فعلا موجودیتهای مؤلفان و زبان به دلیل اینکه سند اختصاصی برای خود ندارند، با صفر پر شدهاند؛ ولی شناسه یکتای سند، مقدار خود را گرفته است.
عملیات خواندن
قبل از هر چیزی برای اینکه در مانور دادن بر روی دادهها راحت باشیم و اطلاعات را با فیلترهای متفاوتی واکشی کنیم، 7 عدد کتاب را با مشخصات زیر اضافه میکنیم. دو فیلد سال و تاریخ آخرین موجودی انبار را هم اضافه میکنیم.
var client = new MongoClient(); var db = client.GetDatabase("publisher"); db.DropCollection("books"); var collection = db.GetCollection<Book>("books"); var book =new Book() { Title = "Gone With Wind", ISBN = "43442424", Price = 50000, Year = 1936, LastStock = DateTime.Now.AddDays(-13), Language = new Language() { Name = "Persian" }, Authors = new List<Author>() { new Author() { Name = "Margaret Mitchell" }, new Author() { Name = "Ali Mahboobi (Translator)" }, } }; var book2 = new Book() { Title = "Jane Eyre", ISBN = "87897897", Price = 60000, Year = 1847, LastStock = DateTime.Now.AddDays(-5), Language = new Language() { Name = "English" }, Authors = new List<Author>() { new Author() { Name = "Charlotte Brontë" }, } }; var book3 = new Book() { Title = "White Fang", ISBN = "43442424", Price = 50000, Year = 1936, LastStock = DateTime.Now.AddDays(-13), Language = new Language() { Name = "English" }, Authors = new List<Author>() { new Author() { Name = "Jack London" }, new Author() { Name = "Philippe Mignon" }, } }; var book4 = new Book() { Title = "The Lost Symbol", ISBN = "43442424", Price = 3500000, Year = 2009, LastStock = DateTime.Now.AddDays(-17), Language = new Language() { Name = "Persian" }, Authors = new List<Author>() { new Author() { Name = "Dan Brown" }, new Author() { Name = "Mehrdad" }, } }; var book7 = new Book() { Title = "The Lost Symbol", ISBN = "43442424", Price = 47000000, Year = 2009, LastStock = DateTime.Now.AddDays(-56), Language = new Language() { Name = "Persian" }, Authors = new List<Author>() { new Author() { Name = "Dan Brown" }, new Author() { Name = "Mehrdad" }, } }; var book5= new Book() { Title = "The Help", ISBN = "45345e3er3", Price = 9000000, Year = 2009, LastStock = DateTime.Now.AddDays(-2), Language = new Language() { Name = "Enlish" }, Authors = new List<Author>() { new Author() { Name = "Kathryn Stockett" }, } }; var book6 = new Book() { Title = "City of Glass", ISBN = "454534545", Price = 500000, Year = 2009, LastStock = DateTime.Now, Language = new Language() { Name = "Persian" }, Authors = new List<Author>() { new Author() { Name = "Cassandra Clare" }, new Author() { Name = "Ali" }, } }; var books = new List<Book> {book, book2, book3, book4, book5, book6,book7}; collection.InsertManyAsync(books);
برای واکشی دیتاها کالکشنی از آن نوع را همانند قبل درخواست میکنیم. بعد از آن نیاز است که فیلتری برای واکشی اطلاعات تعریف کنیم که این فیلتر در قالب یک کلاس به نام BsonDocument ایجاد میشود که ما در اینجا، به دلیل اینکه میخواهیم همه اسناد را واکشی کنیم ، این سند Bson را مقداردهی نمیکنیم و توسط متد Find آن را در واکشی دیتاها شرکت میدهیم و سپس با صدا زدن متد ToList، عملیات واکشی را انجام میدهیم، برای اینکار میتوانیم از عملیات غیرهمزمان هم استفاده کنیم.
var client = new MongoClient(); var db = client.GetDatabase("publisher"); var collection = db.GetCollection<Book>("books"); var filter=new BsonDocument(); var docs = collection.Find(filter).ToList(); foreach (var book in docs) { Console.WriteLine(book.Title + " By "+ book.Authors[0].Name); }
با اجرای کد بالا به نتایج زیر میرسیم:
Gone With Wind By Margaret Mitchell Jane Eyre By Charlotte Brontë White Fang By Jack London The Lost Symbol By Dan Brown The Help By Kathryn Stockett City of Glass By Cassandra Clare The Lost Symbol By Dan Brown
اگر بخواهید فیلتری را بر روی این واکشی قرار دهید و مثلا بخواهید کتابهای منتشر شده در سال 2009 را واکشی نمایید، باید این سند Bson را مقداردهی نمایید. ولی برای راحتی اینکار، این کتابخانه شامل یک بیلدر Builder بوده که میتوان از طریق آن فیلترهای متنوعی را به صورت سادهتر طراحی کنید:
در خطوط بالا ابتدا یک بیلدر را برای کلاس مورد نظر ایجاد کرده و از خصوصیت Filter آن استفاده میکنیم و این خصوصیت شامل متدهای فراوانی است که میتوانید برای ایجاد شرط یا فیلتر استفاده کنید. تعدادی از متدهای پر استفاده آن همانند eq (برابری) ، gt (برزگتر از ...) ، gte (بزرگتر مساوی ...) و طبیعتا خانواده lt و ... موجود هستند.
var filter = Builders<Book>.Filter.Eq("Year", 2009); var docs = collection.Find(filter).ToList(); foreach (var book in docs) { Console.WriteLine(book.Title + " By "+ book.Authors[0].Name); }
The Lost Symbol By Dan Brown The Help By Kathryn Stockett City of Glass By Cassandra Clare The Lost Symbol By Dan Brown
// var filter=new BsonDocument(); var filterBuilder = Builders<Book>.Filter; var filter= filterBuilder.Eq("Year", 2009) | filterBuilder.Gte("Price",700000); var docs = collection.Find(filter).ToList(); foreach (var book in docs) { Console.WriteLine(book.Title + " By "+ book.Authors[0].Name); }
Gone With Wind By Margaret Mitchell White Fang By Jack London The Lost Symbol By Dan Brown The Help By Kathryn Stockett City of Glass By Cassandra Clare The Lost Symbol By Dan Brown
برای اینکه بتوانید از linq به جای queryBuilder استفاده کنید، میتوانید از خصوصیت AsQueryable استفاده کنید. خط زیر همان شرط یا فیلتر بالا را توسط Linq اعمال میکند
var docs = collection.AsQueryable().Where(x => x.Year == 2009 || x.Price <= 50000).ToList();
Sort کردن دادهها
برای مرتب سازی اطلاعات به شیوه کوئری بیلدر، همانند فیلتر که از کلاس Builder استفاده میکردیم، از همین شیء استفاده میکنیم؛ با این تفاوت که بجای استفاده از خصوصیت Filter، از Sort استفاده میکنیم و شیء ایجاد شده را به متد Sort میدهیم:
var sort = Builders<Book>.Sort.Ascending("Title").Descending("Price"); var docs = collection.Find(filter).Sort(sort).ToList(); foreach (var book in docs) { Console.WriteLine(book.Title + " By "+ book.Authors[0].Name); }
City of Glass By Cassandra Clare Gone With Wind By Margaret Mitchell The Help By Kathryn Stockett The Lost Symbol By Dan Brown The Lost Symbol By Dan Brown White Fang By Jack London
توجه داشته باشید که متد sort بعد از فیلتر گذاری، یعنی عمل Find در دسترس میباشد.
در قسمت بعدی به روزرسانی، حذف و ایندکس گذاری را مورد بررسی قرار میدهیم.
فعال سازی عملیات CRUD در Kendo UI Grid
public class ProductsRequest { // نام این خاصیت نباید تغییر یابد public IEnumerable<Product> Models { get; set; } }
public HttpResponseMessage Update(ProductsRequest products) {
معرفی OLTP درون حافظهای در SQL Server 2014
جناب نصیری با تشکر از مقاله مفیدتون لازم میدونم در جهت تکمیل مباحث به چند نکته اشاره کنم
1- « اگر حالت SCHEMA_AND_DATA انتخاب شود، اطلاعات شما پس از ریاستارت سرور نیز در دسترس خواهد بود. این اطلاعات به صورت خودکار از لاگ تراکنشها بازیابی شده و مجددا در حافظه قرار میگیرند «.
بازیابی اطلاعات مربوط به تراکنشهایی که به ازای In Memory OLTP است بوسیله Data File + Delta File و Log File میباشد. در صورتیکه Schema_AND_Data را به ازای این نوع جداول فعال کنید دادههای شما در Data File و دادههای حذف شده در Delta File ثبت میگردد. مکانیزم Log File برای In Memory OLTP همچنان مانند جداول Disk base وجود دارد اما با بهینه سازی مناسب مانند ثبت Log Record کمتر به ازای عملیات کاربران و...
2- در جایی دیگر در متن اشاره شده که In Memory OLTP اجازه استفاده از Identity را به کاربر نمیدهد باید اشاره کنم که این موضوع برای نسخه CTP بوده است در نسخه RTM این قابلیت وجود دارد . لازم میدانم اشاره کنم که در Books Online جایی گفته شده که امکان استفاده وجود ندارد و در جایی هم گفته شده وجود دارد .
به مثال زیر دقت کنید
CREATE TABLE test( [ID] BIGINT IDENTITY(1,1) NOT NULL PRIMARY KEY NONCLUSTERED HASH WITH (BUCKET_COUNT=10000), N1 NVARCHAR(100), N2 NVARCHAR(100), N3 NVARCHAR(100) ) WITH (MEMORY_OPTIMIZED=ON,DURABILITY = SCHEMA_AND_DATA) GO
باز هم از مطالب خوب شما متشکرم مقاله مفیدی بود .