typeof(Worker) !== "undefined"
<script src="/js/modernizr-1.5.min.js"></script> Modernizr.webworkers
var i=0;
function timedCount() {
i=i+1;
postMessage(i);
setTimeout("timedCount()", 500);
}
timedCount(); <!DOCTYPE html>
<html>
<head>
<script>
var worker;
function Start()
{
worker=new Worker("webwroker-even-numbers.js");
worker.onmessage=(event)=>
{
document.getElementById("output").value=event.data;
}
}
function Stop()
{
worker.terminate();
}
</script>
<meta charset="utf-8">
<title></title>
</head>
<body>
<input type="text" id="output"/>
<button onclick="Start();">Start Worker</button>
<button onclick="Stop();">Stop Worker</button>
</body>
</html> worker.onerror = function (event) {
console.log(event.message, event);
}; self.onmessage=(event)=>{
i=event.data;
}; worker.onmessage=(event)=>
{
document.getElementById("output").value=event.data;
if(event.data==8)
worker.postMessage(100);
} worker.postMessage(arrayBuffer, [arrayBuffer]);
var ab = new ArrayBuffer(1);
worker.postMessage(ab, [ab]);
if (ab.byteLength) {
alert('Transferables are not supported in your browser!');
} else {
// Transferables are supported.
} worker.postMessage({data: ab1, moreData: ab2},
[ab1, ab2]); 
RTT=Round Trip Time
نمودار
بالا برای یک فایل 32 مگابایتی است که زمان رفت به ورکر و پاسخ (برگشت از ورکر)
را اندازه گرفته‌اند. در ستون‌های اول، این موضوع برای فایرفاکس به روش
Structure Cloning به مدت 302 میلی ثانیه زمان برد که همین موضوع برای
Transferables حدود 6.6 میلی ثانیه زمان برد.
آقای اریک بایدلمن در بخش مهندسی کروم گوگل می‌گوید: همین سرعت به ما در انتقال تکسچرها و مش‌ها در WebGL کمک میکند.
استفاده از اسکریپت خارجی
در صورتیکه قصد دارید از یک اسکرپیت خارجی، در ورکر استفاده کنید، تابع importScripts برای اینکار ایجاد شده است:
importScripts('script1.js');
importScripts('script2.js'); importScripts('script1.js', 'script2.js'); var blob = new Blob([
"onmessage = function(e) { postMessage('msg from worker'); }"]);
// یک آدرس همانند آدرس ارجاع به فایل درست میکند
var blobURL = window.URL.createObjectURL(blob);
var worker = new Worker(blobURL);
worker.onmessage = function(e) {
// e.data...
};
worker.postMessage(); // ورکر آغاز می‌شود blob:http://localhost/c745ef73-ece9-46da-8f66-ebes574789b1
window.URL.revokeObjectURL(blobURL);
chrome://blob-internals
class Player
{
public string Name;
public int Age;
public void Walk()
{
// کدهای مربوط به پیاده سازی راه رفتن
}
public void Run()
{
// کدهای مربوط به پیاده سازی دویدن
}
}Player objPlayer = new Player(); objPlayer.Name = “Ali Karimi”; objPlayer.Age = 30; objPlayer.Run();
using System.Web.Http;
namespace MvcApplication1.Controllers
{
public class ValuesController : ApiController
{
// GET api/values/5
public string Get(int id)
{
return string.Format("You entered: {0}", id);
}
}
}
در اینجا نتیجه، عبارت "You entered: 3" است که به صورت یک متن ساده برگشت داده شده است.
ایجاد یک پروژه‌ی Web API
در Visual Studio، مسیر ذیل را طی کنید.
File> New> Project> Installed Templates> Visual C#> Web> ASP.NET MVC 4 Web Application
نام پروژه را HelloWebAPI بگذارید و بر روی دکمه‌ی OK کلیک کنید (شکل ذیل)
اضافه کردن مدل
مدل، شی ای است که نمایانگر داده‌ها در برنامه است. Web API می‌تواند به طور خودکار، مدل را به فرمت JSON، XML یا فرمت دلخواهی که خود می‌توانید برای آن ایجاد کنید تبدیل و سپس داده‌های تبدیل شده را در بدنه‌ی پاسخ HTTP به Client ارسال کند. تا زمانی که Client بتواند فرمت دریافتی را بخواند، می‌تواند از آن استفاده کند. بیشتر Clientها می‌توانند فرمت JSON یا XML را پردازش کنند. به علاوه، Client می‌تواند نوع فرمت درخواستی از Server را با تنظیم مقدار هدر Accept در درخواست ارسالی تعیین کند. اجازه بدهید کار خود را با ایجاد یک مدل ساده که نمایانگر یک محصول است آغاز کنیم.
بر روی پوشه‌ی Models کلیک راست کرده و از منوی Add، گزینه‌ی Class را انتخاب کنید.
نام کلاس را Product گذاشته و کدهای ذیل را در آن بنویسید.
namespace HelloWebAPI.Models
{
public class Product
{
public int Id { get; set; }
public string Name { get; set; }
public string Category { get; set; }
public decimal Price { get; set; }
}
}
مدل ما، چهار Property دارد که در کدهای قبل ملاحظه می‌کنید.
اضافه کردن Controller
در پروژه ای که با استفاده از قالب پیش فرض Web API ایجاد می‌شود، دو Controller نیز به طور خودکار در پروژه‌ی Controller قرار می‌گیرند:
توجه: Controllerها در Web API بسیار شبیه به Controllerها در ASP.NET MVC هستند، با این تفاوت که به جای کلاس Controller، از کلاس ApiController ارث می‌برند و بزرگترین تفاوتی که در نگاه اول در متدهای این نوع کلاس‌ها به چشم می‌خورد این است که به جای برگشت Viewها، داده برگشت می‌دهند.
کلاس ValuesController را حذف و یک Controller به پروژه اضافه کنید. بدین منظور، بر روی پوشه‌ی Controllers، کلیک راست کرده و از منوی Add، گزینه‌ی Controller را انتخاب کنید.
توجه: در ASP.NET MVC 4 می‌توانید بر روی هر پوشه‌ی دلخواه در پروژه کلیک راست کرده و از منوی Add، گزینه‌ی Controller را انتخاب کنید. پیشتر فقط با کلیک راست بر روی پوشه‌ی Controller، این گزینه در دسترس بود. حال می‌توان کلاس‌های مرتبط با Controllerهای معمول را در یک پوشه و Controllerهای مربوط به قابلیت Web API را در پوشه‌ی دیگری قرار داد.
نام Controller را ProductsController بگذارید، از قسمت Template، گزینه‌ی Empty API Controller را انتخاب و بر روی دکمه‌ی OK کلیک کنید (شکل ذیل).
فایلی با نام ProductsController.cs در پوشه‌ی Controllers قرار می‌گیرد. آن را باز کنید و کدهای ذیل را در آن قرار دهید.
namespace HelloWebAPI.Controllers
{
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Net;
using System.Net.Http;
using System.Web.Http;
using HelloWebAPI.Models;
public class ProductsController : ApiController
{
Product[] products = new Product[]
{
new Product { Id = 1, Name = "Tomato Soup", Category = "Groceries", Price = 1.39M },
new Product { Id = 2, Name = "Yo-yo", Category = "Toys", Price = 3.75M },
new Product { Id = 3, Name = "Hammer", Category = "Hardware", Price = 16.99M }
};
public IEnumerable<Product> GetAllProducts()
{
return products;
}
public Product GetProductById(int id)
{
var product = products.FirstOrDefault((p) => p.Id == id);
if (product == null)
{
var resp = new HttpResponseMessage(HttpStatusCode.NotFound);
throw new HttpResponseException(resp);
}
return product;
}
public IEnumerable<Product> GetProductsByCategory(string category)
{
return products.Where(
(p) => string.Equals(p.Category, category,
StringComparison.OrdinalIgnoreCase));
}
}
}
برای ساده نگهداشتن مثال، لیستی از محصولات را در یک آرایه قرار داده ایم اما واضح است که در یک پروژه‌ی واقعی، این لیست از پایگاه داده بازیابی می‌شود. در مورد کلاس‌های HttpResponseMessage و HttpResponseException بعداً توضیح میدهیم.
در کدهای Controller قبل، سه متد تعریف شده اند:
تمام شد! حال شما یک وب سرویس با استفاده از Web API ایجاد کرده اید. هر یک از متدهای قبل در Controller، به یک آدرس به شرح ذیل تناظر دارند.
GetAllProducts به api/products/
GetProductById به api/products/id/
GetProductsByCategory به api/products/?category=category/
در آدرس‌های قبل، id و category، مقادیری هستند که همراه با آدرس وارد می‌شوند و در پارامترهای متناظر خود در متدهای مربوطه قرار می‌گیرند. یک Client می‌تواند هر یک از متدها را با ارسال یک درخواست از نوع GET اجرا کند.
در قسمت بعد، کار خود را با تست پروژه و نحوه‌ی تعامل jQuery با آن ادامه میدهیم.
در این پلتفرم با توجه به موضوعات متنوع در حوزه محصولات مایکروسافت می‌توان دوره کوتاه آموزشی به همراه تعدادی سوال و دریافت امتیاز را تجربه کرد .
همچنین در بعضی از موارد امکان استفاده از sandbox آژور جهت تست و اجرای کد و دستورات فراهم شده است.
این روزها افق نور خورشید جاوااسکریپت بی پایانه! برای رسیدن به سرمرزهای این افق هر برنامه‌نویسی علاوه بر دانش عمومی در حوزه‌ی Node.js باید در مورد ترندها، شیوه‌ها و تکنولوژی‌های بروز در این حوزه آگاه باشه و بدونه در کدوم پروژه از چه متدهایی برای بهبود کل فرآیند استفاده کنه.
اخیرا دوستانی که در حوزه اندروید فعالیت داشتند در مورد عدم نصب اپ‌ها به دلیل سپر ایمنی گوگل میشد پرس و جو میکردند و در صورت غیرفعال شدن آن تنها توانایی نصب داشتند. خوشبختانه در نت قبلا دوستانی زحمت رفع این مشکل را کشیده بودند.
طراحی مبتنی بر دامنه Domain Driven Design یک رویکرد جدید در طراحی و پیاده سازی نرم افزار است با عمر حدودا ده سال هدفش طراحی در حوزه نیازمندی‌های پیچیده با استفاده از برقراری ارتباط بین پیاده سازی و مدل طراحی شده از دنیای واقعی است که به مرور متحول می‌شود.
