var searchLocation = DbGeography.FromText(String.Format("POINT({0} {1})", longitude, latitude)); var nearbyLocations = (from location in _context.GeoLocations where // (Additional filtering criteria here...) select new { LocationID = location.ID, // ... Distance = searchLocation.Distance( DbGeography.FromText("POINT(" + location.Longitude + " " + location.Latitude + ")")) }) .OrderBy(location => location.Distance) .ToList();
Resource Governor در 2008 SQL Server
اگر پیش فرضهای IIS را تغییر نداده باشید، تمامی اعمال رخ داده در طی یک روز را در یک سری فایلهای متنی در یکی از آدرسهای زیر ذخیره میکند:
IIS 6.0: %windir%\System32\LogFiles\W3SVC<SiteID>
IIS 7.0: %systemDrive%\Inetpub\logfiles
اطلاعات فوق العاده ارزشمندی را میتوان از این لاگ فایلهای خام بدست آورد. اعم از تعداد بار دقیق مراجعه به صفحات، چه فایلهایی مفقود هستند (خطای 404)، کدام صفحات کندترینهای سایت شما را تشکیل میدهند و الی آخر.
مایکروسافت برای آنالیز این لاگ فایلها (که محدود به IIS هم نیست) ابزاری را ارائه داده به نام LogParser که این امکان را به شما میدهد تا از فایلهای CSV مانند با استفاده از عبارات SQL کوئری بگیرید (چیزی شبیه به پروایدرهای LINQ البته در سالهای 2005 و قبل از آن).
یکی از کاربردهای این ابزار، بررسیهای امنیتی است.
سؤال؟ چگونه متوجه شوم کدام کامپیوتر در شبکه اقدام به حمله DOS کرده و سرور را دارد از پا در میآورد؟
از آنجائیکه در لاگهای IIS دقیقا IP تمامی درخواستها ثبت میشود، با آنالیز این فایل ساده متنی میتوان اطلاعات لازم را بدست آورد.
logparser.exe -i:iisw3c "select top 25 count(*) as HitCount, c-ip from C:\WINDOWS\system32\LogFiles\W3SVC1\*.log group by c-ip order by HitCount DESC" -rtp:-1 > top25-ip.txt
به این صورت میتوان دقیقا متوجه شد که از کدام IP مشغول به زانو درآوردن سرور هستند.
اگر به این ابزار علاقمند شدید مطالعه مقاله زیر توصیه میشود:
ردیابی تغییرات در سمت کلاینت توسط Web API
فرض کنید میخواهیم از سرویسهای REST-based برای انجام عملیات CRUD روی یک Object graph استفاده کنیم. همچنین میخواهیم رویکردی در سمت کلاینت برای بروز رسانی کلاس موجودیتها پیاده سازی کنیم که قابل استفاده مجدد (reusable) باشد. علاوه بر این دسترسی دادهها توسط مدل Code-First انجام میشود.
در مثال جاری یک اپلیکیشن کلاینت (برنامه کنسول) خواهیم داشت که سرویسهای ارائه شده توسط پروژه Web API را فراخوانی میکند. هر پروژه در یک Solution مجزا قرار دارد، با این کار یک محیط n-Tier را شبیه سازی میکنیم.
مدل زیر را در نظر بگیرید.
همانطور که میبینید مدل مثال جاری مشتریان و شماره تماس آنها را ارائه میکند. میخواهیم مدلها و کد دسترسی به دادهها را در یک سرویس Web API پیاده سازی کنیم تا هر کلاینتی که به HTTP دسترسی دارد بتواند از آن استفاده کند. برای ساخت سرویس مذکور مراحل زیر را دنبال کنید.
- در ویژوال استودیو پروژه جدیدی از نوع ASP.NET Web Application بسازید و قالب پروژه را Web API انتخاب کنید. نام پروژه را به Recipe4.Service تغییر دهید.
- کنترلر جدیدی با نام CustomerController به پروژه اضافه کنید.
- کلاسی با نام BaseEntity ایجاد کنید و کد آن را مطابق لیست زیر تغییر دهید. تمام موجودیتها از این کلاس پایه مشتق خواهند شد که خاصیتی بنام TrackingState را به آنها اضافه میکند. کلاینتها هنگام ویرایش آبجکت موجودیتها باید این فیلد را مقدار دهی کنند. همانطور که میبینید این خاصیت از نوع TrackingState enum مشتق میشود. توجه داشته باشید که این خاصیت در دیتابیس ذخیره نخواهد شد. با پیاده سازی enum وضعیت ردیابی موجودیتها بدین روش، وابستگیهای EF را برای کلاینت از بین میبریم. اگر قرار بود وضعیت ردیابی را مستقیما از EF به کلاینت پاس دهیم وابستگیهای بخصوصی معرفی میشدند. کلاس DbContext اپلیکیشن در متد OnModelCreating به EF دستور میدهد که خاصیت TrackingState را به جدول موجودیت نگاشت نکند.
public abstract class BaseEntity { protected BaseEntity() { TrackingState = TrackingState.Nochange; } public TrackingState TrackingState { get; set; } } public enum TrackingState { Nochange, Add, Update, Remove, }
- کلاسهای موجودیت Customer و PhoneNumber را ایجاد کنید و کد آنها را مطابق لیست زیر تغییر دهید.
public class Customer : BaseEntity { public int CustomerId { get; set; } public string Name { get; set; } public string Company { get; set; } public virtual ICollection<Phone> Phones { get; set; } } public class Phone : BaseEntity { public int PhoneId { get; set; } public string Number { get; set; } public string PhoneType { get; set; } public int CustomerId { get; set; } public virtual Customer Customer { get; set; } }
- با استفاده از NuGet Package Manager کتابخانه Entity Framework 6 را به پروژه اضافه کنید.
- کلاسی با نام Recipe4Context ایجاد کنید و کد آن را مطابق لیست زیر تغییر دهید. در این کلاس از یکی از قابلیتهای جدید EF 6 بنام "Configuring Unmapped Base Types" استفاده کرده ایم. با استفاده از این قابلیت جدید هر موجودیت را طوری پیکربندی میکنیم که خاصیت TrackingState را نادیده بگیرند. برای اطلاعات بیشتر درباره این قابلیت EF 6 به این لینک مراجعه کنید.
public class Recipe4Context : DbContext { public Recipe4Context() : base("Recipe4ConnectionString") { } public DbSet<Customer> Customers { get; set; } public DbSet<Phone> Phones { get; set; } protected override void OnModelCreating(DbModelBuilder modelBuilder) { // Do not persist TrackingState property to data store // This property is used internally to track state of // disconnected entities across service boundaries. // Leverage the Custom Code First Conventions features from Entity Framework 6. // Define a convention that performs a configuration for every entity // that derives from a base entity class. modelBuilder.Types<BaseEntity>().Configure(x => x.Ignore(y => y.TrackingState)); modelBuilder.Entity<Customer>().ToTable("Customers"); modelBuilder.Entity<Phone>().ToTable("Phones"); } }
- فایل Web.config پروژه را باز کنید و رشته اتصال زیر را به قسمت ConnectionStrings اضافه نمایید.
<connectionStrings> <add name="Recipe4ConnectionString" connectionString="Data Source=.; Initial Catalog=EFRecipes; Integrated Security=True; MultipleActiveResultSets=True" providerName="System.Data.SqlClient" /> </connectionStrings>
- فایل Global.asax را باز کنید و کد زیر را به متد Application_Start اضافه نمایید. این کد بررسی Entity Framework Model Compatibility را غیرفعال میکند و به JSON serializer دستور میدهد که self-referencing loop خواص پیمایشی را نادیده بگیرد. این حلقه بدلیل رابطه bidirectional بین موجودیتهای Customer و PhoneNumber بوجود میآید.
protected void Application_Start() { // Disable Entity Framework Model Compatibilty Database.SetInitializer<Recipe1Context>(null); // The bidirectional navigation properties between related entities // create a self-referencing loop that breaks Web API's effort to // serialize the objects as JSON. By default, Json.NET is configured // to error when a reference loop is detected. To resolve problem, // simply configure JSON serializer to ignore self-referencing loops. GlobalConfiguration.Configuration.Formatters.JsonFormatter .SerializerSettings.ReferenceLoopHandling = Newtonsoft.Json.ReferenceLoopHandling.Ignore; ... }
- کلاسی با نام EntityStateFactory بسازید و کد آن را مطابق لیست زیر تغییر دهید. این کلاس مقدار خاصیت TrackingState که به کلاینتها ارائه میشود را به مقادیر متناظر کامپوننتهای ردیابی EF تبدیل میکند.
public static EntityState Set(TrackingState trackingState) { switch (trackingState) { case TrackingState.Add: return EntityState.Added; case TrackingState.Update: return EntityState.Modified; case TrackingState.Remove: return EntityState.Deleted; default: return EntityState.Unchanged; } }
- در آخر کد کنترلر CustomerController را مطابق لیست زیر بروز رسانی کنید.
public class CustomerController : ApiController { // GET api/customer public IEnumerable<Customer> Get() { using (var context = new Recipe4Context()) { return context.Customers.Include(x => x.Phones).ToList(); } } // GET api/customer/5 public Customer Get(int id) { using (var context = new Recipe4Context()) { return context.Customers.Include(x => x.Phones).FirstOrDefault(x => x.CustomerId == id); } } [ActionName("Update")] public HttpResponseMessage UpdateCustomer(Customer customer) { using (var context = new Recipe4Context()) { // Add object graph to context setting default state of 'Added'. // Adding parent to context automatically attaches entire graph // (parent and child entities) to context and sets state to 'Added' // for all entities. context.Customers.Add(customer); foreach (var entry in context.ChangeTracker.Entries<BaseEntity>()) { entry.State = EntityStateFactory.Set(entry.Entity.TrackingState); if (entry.State == EntityState.Modified) { // For entity updates, we fetch a current copy of the entity // from the database and assign the values to the orginal values // property from the Entry object. OriginalValues wrap a dictionary // that represents the values of the entity before applying changes. // The Entity Framework change tracker will detect // differences between the current and original values and mark // each property and the entity as modified. Start by setting // the state for the entity as 'Unchanged'. entry.State = EntityState.Unchanged; var databaseValues = entry.GetDatabaseValues(); entry.OriginalValues.SetValues(databaseValues); } } context.SaveChanges(); } return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.OK, customer); } [HttpDelete] [ActionName("Cleanup")] public HttpResponseMessage Cleanup() { using (var context = new Recipe4Context()) { context.Database.ExecuteSqlCommand("delete from phones"); context.Database.ExecuteSqlCommand("delete from customers"); return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.OK); } } }
- در ویژوال استودیو پروژه جدیدی از نوع Console Application بسازید و نام آن را به Recipe4.Client تغییر دهید.
- فایل program.cs را باز کنید و کد آن را مطابق لیست زیر تغییر دهید.
internal class Program { private HttpClient _client; private Customer _bush, _obama; private Phone _whiteHousePhone, _bushMobilePhone, _obamaMobilePhone; private HttpResponseMessage _response; private static void Main() { Task t = Run(); t.Wait(); Console.WriteLine("\nPress <enter> to continue..."); Console.ReadLine(); } private static async Task Run() { var program = new Program(); program.ServiceSetup(); // do not proceed until clean-up completes await program.CleanupAsync(); program.CreateFirstCustomer(); // do not proceed until customer is added await program.AddCustomerAsync(); program.CreateSecondCustomer(); // do not proceed until customer is added await program.AddSecondCustomerAsync(); // do not proceed until customer is removed await program.RemoveFirstCustomerAsync(); // do not proceed until customers are fetched await program.FetchCustomersAsync(); } private void ServiceSetup() { // set up infrastructure for Web API call _client = new HttpClient { BaseAddress = new Uri("http://localhost:62799/") }; // add Accept Header to request Web API content negotiation to return resource in JSON format _client.DefaultRequestHeaders.Accept.Add(new MediaTypeWithQualityHeaderValue ("application/json")); } private async Task CleanupAsync() { // call the cleanup method from the service _response = await _client.DeleteAsync("api/customer/cleanup/"); } private void CreateFirstCustomer() { // create customer #1 and two phone numbers _bush = new Customer { Name = "George Bush", Company = "Ex President", // set tracking state to 'Add' to generate a SQL Insert statement TrackingState = TrackingState.Add, }; _whiteHousePhone = new Phone { Number = "212 222-2222", PhoneType = "White House Red Phone", // set tracking state to 'Add' to generate a SQL Insert statement TrackingState = TrackingState.Add, }; _bushMobilePhone = new Phone { Number = "212 333-3333", PhoneType = "Bush Mobile Phone", // set tracking state to 'Add' to generate a SQL Insert statement TrackingState = TrackingState.Add, }; _bush.Phones.Add(_whiteHousePhone); _bush.Phones.Add(_bushMobilePhone); } private async Task AddCustomerAsync() { // construct call to invoke UpdateCustomer action method in Web API service _response = await _client.PostAsync("api/customer/updatecustomer/", _bush, new JsonMediaTypeFormatter()); if (_response.IsSuccessStatusCode) { // capture newly created customer entity from service, which will include // database-generated Ids for all entities _bush = await _response.Content.ReadAsAsync<Customer>(); _whiteHousePhone = _bush.Phones.FirstOrDefault(x => x.CustomerId == _bush.CustomerId); _bushMobilePhone = _bush.Phones.FirstOrDefault(x => x.CustomerId == _bush.CustomerId); Console.WriteLine("Successfully created Customer {0} and {1} Phone Numbers(s)", _bush.Name, _bush.Phones.Count); foreach (var phoneType in _bush.Phones) { Console.WriteLine("Added Phone Type: {0}", phoneType.PhoneType); } } else Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)_response.StatusCode, _response.ReasonPhrase); } private void CreateSecondCustomer() { // create customer #2 and phone numbers _obama = new Customer { Name = "Barack Obama", Company = "President", // set tracking state to 'Add' to generate a SQL Insert statement TrackingState = TrackingState.Add, }; _obamaMobilePhone = new Phone { Number = "212 444-4444", PhoneType = "Obama Mobile Phone", // set tracking state to 'Add' to generate a SQL Insert statement TrackingState = TrackingState.Add, }; // set tracking state to 'Modifed' to generate a SQL Update statement _whiteHousePhone.TrackingState = TrackingState.Update; _obama.Phones.Add(_obamaMobilePhone); _obama.Phones.Add(_whiteHousePhone); } private async Task AddSecondCustomerAsync() { // construct call to invoke UpdateCustomer action method in Web API service _response = await _client.PostAsync("api/customer/updatecustomer/", _obama, new JsonMediaTypeFormatter()); if (_response.IsSuccessStatusCode) { // capture newly created customer entity from service, which will include // database-generated Ids for all entities _obama = await _response.Content.ReadAsAsync<Customer>(); _whiteHousePhone = _bush.Phones.FirstOrDefault(x => x.CustomerId == _obama.CustomerId); _bushMobilePhone = _bush.Phones.FirstOrDefault(x => x.CustomerId == _obama.CustomerId); Console.WriteLine("Successfully created Customer {0} and {1} Phone Numbers(s)", _obama.Name, _obama.Phones.Count); foreach (var phoneType in _obama.Phones) { Console.WriteLine("Added Phone Type: {0}", phoneType.PhoneType); } } else Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)_response.StatusCode, _response.ReasonPhrase); } private async Task RemoveFirstCustomerAsync() { // remove George Bush from underlying data store. // first, fetch George Bush entity, demonstrating a call to the // get action method on the service while passing a parameter var query = "api/customer/" + _bush.CustomerId; _response = _client.GetAsync(query).Result; if (_response.IsSuccessStatusCode) { _bush = await _response.Content.ReadAsAsync<Customer>(); // set tracking state to 'Remove' to generate a SQL Delete statement _bush.TrackingState = TrackingState.Remove; // must also remove bush's mobile number -- must delete child before removing parent foreach (var phoneType in _bush.Phones) { // set tracking state to 'Remove' to generate a SQL Delete statement phoneType.TrackingState = TrackingState.Remove; } // construct call to remove Bush from underlying database table _response = await _client.PostAsync("api/customer/updatecustomer/", _bush, new JsonMediaTypeFormatter()); if (_response.IsSuccessStatusCode) { Console.WriteLine("Removed {0} from database", _bush.Name); foreach (var phoneType in _bush.Phones) { Console.WriteLine("Remove {0} from data store", phoneType.PhoneType); } } else Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)_response.StatusCode, _response.ReasonPhrase); } else { Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)_response.StatusCode, _response.ReasonPhrase); } } private async Task FetchCustomersAsync() { // finally, return remaining customers from underlying data store _response = await _client.GetAsync("api/customer/"); if (_response.IsSuccessStatusCode) { var customers = await _response.Content.ReadAsAsync<IEnumerable<Customer>>(); foreach (var customer in customers) { Console.WriteLine("Customer {0} has {1} Phone Numbers(s)", customer.Name, customer.Phones.Count()); foreach (var phoneType in customer.Phones) { Console.WriteLine("Phone Type: {0}", phoneType.PhoneType); } } } else { Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)_response.StatusCode, _response.ReasonPhrase); } } }
- در آخر کلاسهای Customer, Phone و BaseEntity را به پروژه کلاینت اضافه کنید. چنین کدهایی بهتر است در لایه مجزایی قرار گیرند و بین لایههای مختلف اپلیکیشن به اشتراک گذاشته شوند.
اگر اپلیکیشن کلاینت را اجرا کنید با خروجی زیر مواجه خواهید شد.
شرح مثال جاری
با اجرای اپلیکیشن Web API شروع کنید. این اپلیکیشن یک MVC Web Controller دارد که پس از اجرا شما را به صفحه خانه هدایت میکند. در این مرحله سایت در حال اجرا است و سرویسها قابل دسترسی هستند.
سپس اپلیکیشن کنسول را باز کنید و روی خط اول کد فایل program.cs یک breakpoint قرار داده و آن را اجرا کنید. ابتدا آدرس سرویس را نگاشت میکنیم و از سرویس درخواست میکنیم که اطلاعات را با فرمت JSON بازگرداند.
سپس توسط متد DeleteAsync که روی آبجکت HttpClient تعریف شده است اکشن متد Cleanup را روی سرویس فراخوانی میکنیم. این فراخوانی تمام دادههای پیشین را حذف میکند.
در قدم بعدی یک مشتری بهمراه دو شماره تماس میسازیم. توجه کنید که برای هر موجودیت مشخصا خاصیت TrackingState را مقدار دهی میکنیم تا کامپوننتهای Change-tracking در EF عملیات لازم SQL برای هر موجودیت را تولید کنند.
سپس توسط متد PostAsync که روی آبجکت HttpClient تعریف شده اکشن متد UpdateCustomer را روی سرویس فراخوانی میکنیم. اگر به این اکشن متد یک breakpoint اضافه کنید خواهید دید که موجودیت مشتری را بعنوان یک پارامتر دریافت میکند و آن را به context جاری اضافه مینماید. با اضافه کردن موجودیت به کانتکست جاری کل object graph اضافه میشود و EF شروع به ردیابی تغییرات آن میکند. دقت کنید که آبجکت موجودیت باید Add شود و نه Attach.
قدم بعدی جالب است، هنگامی که از خاصیت DbChangeTracker استفاده میکنیم. این خاصیت روی آبجکت context تعریف شده و یک <IEnumerable<DbEntityEntry را با نام Entries ارائه میکند. در اینجا بسادگی نوع پایه EntityType را تنظیم میکنیم. این کار به ما اجازه میدهد که در تمام موجودیت هایی که از نوع BaseEntity هستند پیمایش کنیم. اگر بیاد داشته باشید این کلاس، کلاس پایه تمام موجودیتها است. در هر مرحله از پیمایش (iteration) با استفاده از کلاس EntityStateFactory مقدار خاصیت TrackingState را به مقدار متناظر در سیستم ردیابی EF تبدیل میکنیم. اگر کلاینت مقدار این فیلد را به Modified تنظیم کرده باشد پردازش بیشتری انجام میشود. ابتدا وضعیت موجودیت را از Modified به Unchanged تغییر میدهیم. سپس مقادیر اصلی را با فراخوانی متد GetDatabaseValues روی آبجکت Entry از دیتابیس دریافت میکنیم. فراخوانی این متد مقادیر موجود در دیتابیس را برای موجودیت جاری دریافت میکند. سپس مقادیر بدست آمده را به کلکسیون OriginalValues اختصاص میدهیم. پشت پرده، کامپوننتهای EF Change-tracking بصورت خودکار تفاوتهای مقادیر اصلی و مقادیر ارسالی را تشخیص میدهند و فیلدهای مربوطه را با وضعیت Modified علامت گذاری میکنند. فراخوانیهای بعدی متد SaveChanges تنها فیلدهایی که در سمت کلاینت تغییر کرده اند را بروز رسانی خواهد کرد و نه تمام خواص موجودیت را.
در اپلیکیشن کلاینت عملیات افزودن، بروز رسانی و حذف موجودیتها توسط مقداردهی خاصیت TrackingState را نمایش داده ایم.
متد UpdateCustomer در سرویس ما مقادیر TrackingState را به مقادیر متناظر EF تبدیل میکند و آبجکتها را به موتور change-tracking ارسال میکند که نهایتا منجر به تولید دستورات لازم SQL میشود.
نکته: در اپلیکیشنهای واقعی بهتر است کد دسترسی دادهها و مدلهای دامنه را به لایه مجزایی منتقل کنید. همچنین پیاده سازی فعلی change-tracking در سمت کلاینت میتواند توسعه داده شود تا با انواع جنریک کار کند. در این صورت از نوشتن مقادیر زیادی کد تکراری جلوگیری خواهید کرد و از یک پیاده سازی میتوانید برای تمام موجودیتها استفاده کنید.
استفاده از LINQ جهت انجام کوئریها توسط NHibernate
نگارش نهایی 1.0 کتابخانهی LINQ to NHibernate اخیرا (حدود سه ماه قبل) منتشر شده است. در این قسمت قصد داریم با کمک این کتابخانه، اعمال متداول انجام کوئریها را بر روی دیتابیس قسمت قبل انجام دهیم.
توسط این نگارش ارائه شده، کلیه اعمال قابل انجام با criteria API این فریم ورک را میتوان از طریق LINQ نیز انجام داد (NHibernate برای کار با دادهها و جستجوهای پیشرفته بر روی آنها، HQL : Hibernate Query Language و Criteria API را سالها قبل توسعه داده است).
جهت دریافت پروایدر LINQ مخصوص NHibernate به آدرس زیر مراجعه نمائید:
پس از دریافت آن، به همان برنامه کنسول قسمت قبل، دو ارجاع را باید افزود:
الف) ارجاعی به اسمبلی NHibernate.Linq.dll
ب) ارجاعی به اسمبلی استاندارد System.Data.Services.dll دات نت فریم ورک سه و نیم
در ابتدای متد Main برنامه قصد داریم تعدادی مشتری را به دیتابیس اضافه نمائیم. به همین منظور متد AddNewCustomers را به کلاس CDbOperations برنامه کنسول قسمت قبل اضافه نمائید. این متد لیستی از مشتریها را دریافت کرده و آنها را در طی یک تراکنش به دیتابیس اضافه میکند:
public void AddNewCustomers(params Customer[] customers)
{
using (ISession session = _factory.OpenSession())
{
using (ITransaction transaction = session.BeginTransaction())
{
foreach (var data in customers)
session.Save(data);
session.Flush();
transaction.Commit();
}
}
}
پس از افزودن این ارجاعات، کلاس جدیدی را به نام CLinqTest به برنامه کنسول اضافه نمائید. ساختار کلی این کلاس که قصد استفاده از پروایدر LINQ مخصوص NHibernate را دارد باید به شکل زیر باشد (به کلاس پایه NHibernateContext دقت نمائید):
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using NHibernate;
using NHibernate.Linq;
using NHSample1.Domain;
namespace ConsoleTestApplication
{
class CLinqTest : NHibernateContext
{ }
}
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using NHibernate;
using NHibernate.Linq;
using NHSample1.Domain;
namespace ConsoleTestApplication
{
class CLinqTest : NHibernateContext
{
ISessionFactory _factory;
public CLinqTest(ISessionFactory factory)
{
_factory = factory;
}
public List<Customer> GetAllCustomers()
{
using (ISession session = _factory.OpenSession())
{
var query = from x in session.Linq<Customer>() select x;
return query.ToList();
}
}
}
}
در این کوئری، لیست تمامی مشتریها بازگشت داده میشود.
سپس جهت استفاده و بررسی آن در متد Main برنامه خواهیم داشت:
static void Main(string[] args)
{
using (ISessionFactory session = Config.CreateSessionFactory(
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ConnectionString("Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true")
.ShowSql()
))
{
var customer1 = new Customer()
{
FirstName = "Vahid",
LastName = "Nasiri",
AddressLine1 = "Addr1",
AddressLine2 = "Addr2",
PostalCode = "1234",
City = "Tehran",
CountryCode = "IR"
};
var customer2 = new Customer()
{
FirstName = "Ali",
LastName = "Hasani",
AddressLine1 = "Addr..1",
AddressLine2 = "Addr..2",
PostalCode = "4321",
City = "Shiraz",
CountryCode = "IR"
};
var customer3 = new Customer()
{
FirstName = "Mohsen",
LastName = "Shams",
AddressLine1 = "Addr...1",
AddressLine2 = "Addr...2",
PostalCode = "5678",
City = "Ahwaz",
CountryCode = "IR"
};
CDbOperations db = new CDbOperations(session);
db.AddNewCustomers(customer1, customer2, customer3);
CLinqTest lt = new CLinqTest(session);
foreach (Customer customer in lt.GetAllCustomers())
{
Console.WriteLine("Customer: LastName = {0}", customer.LastName);
}
}
Console.WriteLine("Press a key...");
Console.ReadKey();
}
مهمترین مزیت استفاده از LINQ در این نوع کوئریها نسبت به روشهای دیگر، استفاده از کدهای strongly typed دات نتی تحت نظر کامپایلر است، نسبت به رشتههای معمولی SQL که کامپایلر کنترلی را بر روی آنها نمیتواند داشته باشد (برای مثال اگر نوع یک ستون تغییر کند یا نام آن، در حالت استفاده از LINQ بلافاصله یک خطا را از کامپایلر جهت تصحیح مشکلات دریافت خواهیم کرد که این مورد در زمان استفاده از یک رشته معمولی صادق نیست). همچنین مزیت فراهم بودن Intellisense را حین نوشتن کوئریهایی از این دست نیز نمیتوان ندید گرفت.
مثالی دیگر:
لیست تمام مشتریهای شیرازی را نمایش دهید:
ابتدا متد GetCustomersByCity را به کلاس CLinqTest فوق اضافه میکنیم:
public List<Customer> GetCustomersByCity(string city)
{
using (ISession session = _factory.OpenSession())
{
var query = from x in session.Linq<Customer>()
where x.City == city
select x;
return query.ToList();
}
}
foreach (Customer customer in lt.GetCustomersByCity("Shiraz"))
{
Console.WriteLine("Customer: LastName = {0}", customer.LastName);
}
لیست کامل دیتابیسهای پشتیبانی شده توسط NHibernate را در این آدرس میتوانید مشاهده نمائید. (البته به نظر لیست آن، آنچنان هم به روز نیست؛ چون در نگارش آخر NHibernate ، پشتیبانی از اس کیوال سرور 2008 هم اضافه شده است)
نکته:
در کوئریهای مثالهای فوق همواره باید session.Linq<T> را ذکر کرد. اگر علاقمند بودید شبیه به روشی که در LINQ to SQL موجود است مثلا db.TableName بجای session.Linq<T> در کوئریها ذکر گردد، میتوان اصلاحاتی را به صورت زیر اعمال کرد:
یک کلاس جدید را به نام SampleContext به برنامه کنسول جاری با محتویات زیر اضافه نمائید:
using System.Linq;
using NHibernate;
using NHibernate.Linq;
using NHSample1.Domain;
namespace ConsoleTestApplication
{
class SampleContext : NHibernateContext
{
public SampleContext(ISession session)
: base(session)
{ }
public IOrderedQueryable<Customer> Customers
{
get { return Session.Linq<Customer>(); }
}
public IOrderedQueryable<Employee> Employees
{
get { return Session.Linq<Employee>(); }
}
public IOrderedQueryable<Order> Orders
{
get { return Session.Linq<Order>(); }
}
public IOrderedQueryable<OrderItem> OrderItems
{
get { return Session.Linq<OrderItem>(); }
}
public IOrderedQueryable<Product> Products
{
get { return Session.Linq<Product>(); }
}
}
}
سپس بازنویسی متد GetCustomersByCity بر اساس SampleContext فوق به صورت زیر خواهد بود که به کوئریهای LINQ to SQL بسیار شبیه است:
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using NHibernate;
using NHSample1.Domain;
namespace ConsoleTestApplication
{
class CSampleContextTest
{
ISessionFactory _factory;
public CSampleContextTest(ISessionFactory factory)
{
_factory = factory;
}
public List<Customer> GetCustomersByCity(string city)
{
using (ISession session = _factory.OpenSession())
{
using (SampleContext db = new SampleContext(session))
{
var query = from x in db.Customers
where x.City == city
select x;
return query.ToList();
}
}
}
}
}
و در تکمیل این بحث، میتوان به لیستی از 101 مثال LINQ ارائه شده در MSDN اشاره کرد که یکی از بهترین و سریع ترین مراجع یادگیری مبحث LINQ است.
ادامه دارد ...
روش کار :
1- دریافت پارامتر ورودی به صورت رشته2- درج عناوین اعداد، ارزش مکانی اعداد صحیح و اعشاری هرکدام در یک جدول
3- جدا کردن ارقام صحیح و اعشاری
4- جداکردن سه رقم سه رقم اعداد صحیح و انتقال آنها به جدول مربوطه
5- Join جداول عناوین و ارقام جدا شده
6- ارسال ارقام اعشاری به همین تابع
7- مشخص کردن ارزش مکانی رقم اعشار
8- اتصال رشته حروف صحیح و اعشاری
بررسی قسمتهای مختلف کد
برای اینکه محدودیتی در تعداد ارقام صحیح و اعشاری نداشته باشیم، پارامتر ورودی را از نوع VARCHAR میگیریم. پس باید ورودی را بررسی کنیم تا رشته عددی باشد.
بررسی رشته ورودی:
-- @pNumber پارامتر ورودی IF LEN(ISNULL(@pNumber, '')) = 0 RETURN NULL IF (PATINDEX('%[^0-9.-]%', @pNumber) > 0) OR (LEN(@pNumber) -LEN(REPLACE(@pNumber, '-', '')) > 1) OR (LEN(@pNumber) -LEN(REPLACE(@pNumber, '.', '')) > 1) OR (CHARINDEX('-', @pNumber) > 1) RETURN 'خطا' IF PATINDEX('%[^0]%', @pNumber) = 0 RETURN 'صفر' IF (CHARINDEX('.', @pNumber) = 1) SET @pNumber='0'+@pNumber DECLARE @Negative AS VARCHAR(5) = ''; IF LEFT(@pNumber, 1) = '-' BEGIN SET @pNumber = SUBSTRING(@pNumber, 2, 100) SET @Negative = 'منفی ' END
- بررسی رشته ورودی برای پیدا کردن کاراکتر غیر عددی، نقطه و منفی. بررسی تعداد علامت منفی و نقطه که بیشتر از یک مورد نباشند، و در نهایت بررسی اینکه علامت منفی در ابتدای رشته ورودی باشد.
- بررسی صفر بودن ورودی(0)، مقدار ورودی شروع شونده با ممیز(0213. ) و مقدار عددی منفی(21210.0021-).
چیز دیگری به ذهنم نرسید!
درج عناوین در جداول مربوطه:
فکر کنم اینجا به علت وجود کاراکترهای فارسی و انگلیسی کد کمی بهم ریخته نمایش داده میشود.
DECLARE @NumberTitle TABLE (val INT,Title NVARCHAR(100)); INSERT INTO @NumberTitle (val,Title) VALUES(0, ''),(1, 'یک') ,(2, 'دو'),(3, 'سه'),(4, 'چهار') ,(5, 'پنج'),(6, 'شش'),(7, 'هفت'),(8, 'هشت') ,(9, 'نه'),(10, 'ده'),(11, 'یازده'),(12, 'دوازده') ,(13, 'سیزده'),(14, 'چهارده'),(15, 'پانزده'),(16, 'شانزده') ,(17, 'هفده'),(18, 'هجده'),(19, 'نوزده'),(20, 'بیست') ,(30, 'سی'),(40, 'چهل'),(50, 'پنجاه'),(60, 'شصت') ,(70, 'هفتاد'),(80, 'هشتاد'),(90, 'نود'),(100, 'صد') ,(200, 'دویست'),(300, 'سیصد'),(400, 'چهارصد'),(500, 'پانصد') ,(600, 'ششصد'),(700, 'هفتصد'),(800, 'هشتصد'),(900, 'نهصد') DECLARE @PositionTitle TABLE (id INT,Title NVARCHAR(100)); INSERT INTO @PositionTitle (id,title) VALUES (1, ''),(2, 'هزار'),(3, 'میلیون'),(4, 'میلیارد'),(5, 'تریلیون') ,(6, 'کوادریلیون'),(7, 'کوینتیلیون'),(8, 'سیکستیلون'),(9, 'سپتیلیون') ,(10, 'اکتیلیون'),(11, 'نونیلیون'),(12, 'دسیلیون') ,(13, 'آندسیلیون'),(14, 'دودسیلیون'),(15, 'تریدسیلیون') ,(16, 'کواتردسیلیون'),(17, 'کویندسیلیون'),(18, 'سیکسدسیلیون') ,(19, 'سپتندسیلیون'),(20, 'اکتودسیلیوم'),(21, 'نومدسیلیون') DECLARE @DecimalTitle TABLE (id INT,Title NVARCHAR(100)); INSERT INTO @DecimalTitle (id,Title) VALUES( 1 ,'دهم' ),(2 , 'صدم'),(3 , 'هزارم') ,(4 , 'ده-هزارم'),(5 , 'صد-هزارم'),(6 , 'میلیون ام') ,(7 , 'ده-میلیون ام'),(8 , 'صد-میلیون ام'),(9 , 'میلیاردم') ,(10 , 'ده-میلیاردم')
جداسازی رقم صحیح و اعشاری:
عدد ورودی ممکن است حالتهای مختلفی داشته باشد مثل: .00002 , 0.000000 , 234.434400000000 , 123.بنابراین براساس ممیز، قسمت صحیح را از اعشاری جدا میکنیم. برای ورودی که با ممیز شروع شود، در ابتدا تابع بررسی میکنیم و عدد صفر را به رشته اضافه میکنیم.
بعد از ممیز و اعداد بزرگتر از یک، با صفرهای بی ارزش چه کنیم؟ شاید اولین چیزی که به ذهن برسد استفاده از حلقه (WHILE) برای حذف صفرهای بی ارزش قسمت ممیز باشد؛ ولی من ترجیح میدهم که از روش دیگری استفاده کنم :
برعکس کردن رشته قسمت اعشاری، پیدا کردن مکان اولین عدد غیر صفر منهای یک ، و کم کردن عدد بدست آمده از طول رشته اعشاری، قسمت مورد نظر ما را برخواهد گرداند:
اما اگر عدد ورودی 20.0 باشد همچنان صفر بی ارزش بعداز ممیز را خواهیم داشت. برای رفع این مشکل کافی است که کاراکتری غیر از صفر را به اول رشته اعشاری اضافه کنیم. من از علامت '?' استفاده کردم. پس به علت اضافه کردن کاراکتر، استارت را از 2 شروع کرده و دیگر نیازی به -1 نخواهیم داشت. با کد زیر قسمت صحیح و اعشاری را بدست میآوریم:SUBSTRING(@DecimalNumber,1, len(@DecimalNumber )-PATINDEX('%[^0]%', REVERSE (@DecimalNumber))-1)
DECLARE @IntegerNumber NVARCHAR(100), @DecimalNumber NVARCHAR(100), @PointPosition INT =case CHARINDEX('.', @pNumber) WHEN 0 THEN LEN(@pNumber)+1 ELSE CHARINDEX('.', @pNumber) END SET @IntegerNumber= LEFT(@pNumber, @PointPosition - 1) SET @DecimalNumber= '?' + SUBSTRING(@pNumber, @PointPosition + 1, LEN(@pNumber)) SET @DecimalNumber= SUBSTRING(@DecimalNumber,2, len(@DecimalNumber )-PATINDEX('%[^0]%', REVERSE (@DecimalNumber))) SET @pNumber= @IntegerNumber
جداد کردن سه رقم سه رقم :
- بدست آوردن یکان، دهگان و صدگان- برای قسمت دهگان، اگر عددی بین 10 تا 19 باشد به صورت کامل (مثلا 15) و در غیر این صورت فقط رقم دهگان. برای بدست آوردن یکان اگر دو رقم آخر بین 10 و 19 بود صفر و در غیر این صورت یکان برگردانده میشود و در جدول MyNumbers درج میگردد.
DECLARE @Number AS INT DECLARE @MyNumbers TABLE (id INT IDENTITY(1, 1), Val1 INT, Val2 INT, Val3 INT) WHILE (@pNumber) <> '0' BEGIN SET @number = CAST(SUBSTRING(@pNumber, LEN(@pNumber) -2, 3)AS INT) INSERT INTO @MyNumbers SELECT (@Number % 1000) -(@Number % 100), CASE WHEN @Number % 100 BETWEEN 10 AND 19 THEN @Number % 100 ELSE (@Number % 100) -(@Number % 10) END, CASE WHEN @Number % 100 BETWEEN 10 AND 19 THEN 0 ELSE @Number % 10 END IF LEN(@pNumber) > 2 SET @pNumber = LEFT(@pNumber, LEN(@pNumber) -3) ELSE SET @pNumber = '0' END
استفاده از JOIN :
JOIN کردن جدول اعداد با عناوین عددی براساس ارزش آنها و JOIN جدول اعداد با جدول ارزش مکانی براساس ID به صورت نزولی(شماره سطر).DECLARE @Str AS NVARCHAR(2000) = ''; SELECT @Str += REPLACE(REPLACE(LTRIM(RTRIM(nt1.Title + ' ' + nt2.Title + ' ' + nt3.title)),' ',' '),' ', ' و ') + ' ' + pt.title + ' و ' FROM @MyNumbers AS mn INNER JOIN @PositionTitle pt ON pt.id = mn.id INNER JOIN @NumberTitle nt1 ON nt1.val = mn.Val1 INNER JOIN @NumberTitle nt2 ON nt2.val = mn.Val2 INNER JOIN @NumberTitle nt3 ON nt3.val = mn.Val3 WHERE (nt1.val + nt2.val + nt3.val > 0) ORDER BY pt.id DESC
Replace بیرونی: جایگزینی فاصلههای خالی با ' و '
همانطور که در بالا اشاره کردم سطرهایی که val2,val1 و val3 آن صفر باشد برای ما بی ارزش هستند، پس آنها را با شرط نوشته شده حذف میکنیم.
بدست آوردن مقدار اعشاری:
خوب! حالا نوبت به عدد اعشاری میرسد. برای بدست آوردن حروف، مقدار اعشاری بدست آمده را به همین تابع ارسال میکنیم و برای بدست آوردن عنوان ارزش مکانی، براساس طول اعشار (ID) آن را در جدول مربوطه پیدا میکنیم.اگر عدد ورودی مثلا 0.355 باشد، تابع باید صفر اول را شناسایی و قسمت عناوین اعشاری را به آن اضافه کند، که این کار با شرط ذیل انجام میشود.
اگر رشته اعشار بدون مقدار باشد، تابع مقدار NULL بر میگرداند (قسمت بررسی رشته ورودی) و هر رشته ای که با NULL جمع شود برابر با NULL خواهد بود. در این صورت با توجه به کد زیر مقداری به رشته Str به عنوان قسمت اعشاری، اضافه نمیگردد.
IF @IntegerNumber='0' SET @Str=CASE WHEN PATINDEX('%[^0]%', @DecimalNumber) > 0 THEN @Negative ELSE '' END + 'صفر' ELSE SET @Str = @Negative + LEFT (@Str, LEN(@Str) -2) DECLARE @PTitle NVARCHAR(100)=ISNULL((SELECT Title FROM @DecimalTitle WHERE id=LEN(@DecimalNumber)),'') SET @Str += ISNULL(' ممیز '+[dbo].[fnNumberToWord_Persian](@DecimalNumber) +' '+@PTitle,'') RETURN @str
مثال: رشته '5445789240.54678000000000'
پنج میلیارد و چهارصد و چهل و پنج میلیون و هفتصد و هشتاد و نه هزار و
دویست و چهل ممیز پنجاه و چهار هزار و ششصد و هفتاد و هشت صد-هزارم دانلود فایل
EF Code First #5
Tuple چیست؟
هدف از کار با Tupleها، عدم تعریف یک کلاس جدید به همراه خواص آن، جهت بازگشت بیش از یک مقدار از یک متد، توسط وهلهای از این کلاس جدید میباشد. برای مثال اگر بخواهیم از متدی، دو مقدار شهر و ناحیه را بازگشت دهیم، یک روش آن، ایجاد کلاس مکان زیر است:
public class Location { public string City { get; set; } public string State { get; set; } public Location(string city, string state) { City = city; State = state; } }
var location = new Location("Lake Charles","LA");
var location = new Tuple<string,string>("Lake Charles","LA"); // Print out the address var address = $"{location.Item1}, {location.Item2}";
مشکلات نوع Tuple در نگارشهای قبلی دات نت
هرچند Tuples از زمان دات نت 4 در دسترس هستند، اما دارای این کمبودها و مشکلات میباشند:
static Tuple<int, string, string> GetHumanData() { return Tuple.Create(10, "Marcus", "Miller"); }
var data = GetHumanData(); Console.WriteLine("What is this value {0} or this {1}", data.Item1, data.Item3);
ج) Tuples در دات نت 4، صرفا یک کتابخانهی اضافه شدهی به فریم ورک بوده و زبانهای دات نتی، پشتیبانی توکاری را از آنها جهت بهبود و یا ساده سازی تعریف آنها، ارائه نمیدهند.
ایجاد Tuples در C# 7
برای ایجاد Tuples در سی شارپ 7، از پرانتزها به همراه ذکر نام و نوع پارامترها استفاده میشود.
(int x1, string s1) = (3, "one"); Console.WriteLine($"{x1} {s1}");
دسترسی به این مقادیر نیز همانند متغیرهای معمولی است.
اگر سعی کنیم این قطعه کد را کامپایل نمائیم، با خطای ذیل متوقف خواهیم شد:
error CS8179: Predefined type 'System.ValueTuple`2' is not defined or imported
PM> install-package System.ValueTuple
تعاریف متغیرهای بازگشتی، خارج از پرانتزها هم میتوانند صورت گیرند:
int x2; string s2; (x2, s2) = (42, "two"); Console.WriteLine($"{x2} {s2}");
بازگشت Tuples از متدها
متد ذیل، دو خروجی نتیجه و باقیماندهی تقسیم دو عدد صحیح را باز میگرداند:
static (int, int) Divide(int x, int y) { int result = x / y; int reminder = x % y; return (result, reminder); }
در ادامه نحوهی استفادهی از این متد را مشاهده میکنید:
(int result, int reminder) = Divide(11, 3); Console.WriteLine($"{result} {reminder}");
در اینجا امکان استفادهی از var نیز برای تعریف نوع متغیرهای دریافتی از یک Tuple نیز وجود دارد و کامپایلر به صورت خودکار نوع آنها را بر اساس نوع خروجی tuple مشخص میکند:
(var result1, var reminder1) = Divide(11, 3); Console.WriteLine($"{result1} {reminder1}");
var (result1, reminder1) = Divide(11, 3);
و یا برای نمونه متد GetHumanData دات نت 4 ابتدای بحث را به صورت ذیل میتوان در C# 7 بازنویسی کرد:
static (int, string, string) GetHumanData() { return (10, "Marcus", "Miller"); }
(int Age, string FirstName, string LastName) results = GetHumanData(); Console.WriteLine(results.Age); Console.WriteLine(results.FirstName); Console.WriteLine(results.LastName);
پشت صحنهی Tuples در C# 7
همانطور که عنوان شد، برای اینکه بتوانید قطعه کدهای فوق را کامپایل کنید، نیاز به بستهی نیوگت System.ValueTuple است. در حقیقت کامپایلر خروجی متد فوق را به نحو ذیل تفسیر میکند:
ValueTuple<int, int> tuple1 = Divide(11, 3);
(int, int) n = (1,1); System.Console.WriteLine(n.Item1);
ValueTuple<int, int> n = new ValueTuple<int, int>(1, 1); System.Console.WriteLine(n.Item1);
- همچنین در اینجا محدودیتی از لحاظ تعداد پارامترهای ذکر شدهی در یک Tuple وجود ندارد.
(int,int,int,int,int,int,int,(int,int))
مفهوم Tuple Literals
همانند نگارشهای پیشین دات نت، خروجی یک Tuple را میتوان به یک متغیر از نوع var و یا ValueType نیز نسبت داد:
var tuple2 = ("Stephanie", 7); Console.WriteLine($"{tuple2.Item1}, {tuple2.Item2}");
به علاوه در سی شارپ 7 میتوان برای اعضای یک Tuple نام نیز تعریف کرد که به آنها Tuple literals گویند:
var tuple3 = (Name: "Matthias", Age: 6); Console.WriteLine($"{tuple3.Name} {tuple3.Age}");
و یا هنگام تعریف نوع خروجی، میتوان نام پارامترهای متناظر را نیز ذکر کرد که به آن named elements هم میگویند:
static (int radius, double area) CalculateAreaOfCircle(int radius) { return (radius, Math.PI * Math.Pow(radius, 2)); }
var circle = CalculateAreaOfCircle(2); Console.WriteLine($"A circle of radius, {circle.radius}," + $" has an area of {circle.area:N2}.");
مفهوم Deconstructing Tuples
مفهوم deconstruction که در ابتدای بحث عنوان شد صرفا مختص به Tuples نیست. در C# 7 میتوان مشخص کرد که چگونه یک نوع خاص، به اجزای آن تجزیه شود. برای مثال کلاس شخص ذیل را درنظر بگیرید:
class Person { private readonly string _firstName; private readonly string _lastName; public Person(string firstname, string lastname) { _firstName = firstname; _lastName = lastname; } public override String ToString() => $"{_firstName} {_lastName}"; public void Deconstruct(out string firstname, out string lastname) { firstname = _firstName; lastname = _lastName; } }
- علت تعریف این دو خروجی هم به constructor و یا سازندهی کلاس بر میگردد که دو ورودی را دریافت میکند. اگر یک کلاس چندین سازنده داشته باشد، به همان تعداد میتوان متد Deconstruct تعریف کرد؛ به همراه خروجیهایی متناظر با نوع پارامترهای سازندهها.
- علت استفادهی از نوع خروجی out نیز این است که در #C نمیتوان چندین overload را صرفا بر اساس نوع خروجیهای متفاوت متدها تعریف کرد.
- متد Deconstruct به صورت خودکار در زمان تجزیهی یک شیء به یک tuple فراخوانی میشود. در مثال زیر، شیء p1 به یک Tuple تجزیه شدهاست و این تجزیه بر اساس متد Deconstruct این کلاس مفهوم پیدا میکند:
var p1 = new Person("Katharina", "Nagel"); (string first, string last) = p1; Console.WriteLine($"{first} {last}");
امکان تعریف متد Deconstruct، به صورت یک متد الحاقی
روش اول تعریف متد ویژهی Deconstruct را در مثال قبل، در داخل کلاس اصلی مشاهده کردید. روش دیگر آن، استفادهی از متدهای الحاقی است که در این مورد خاص نیز مجاز است:
public class Rectangle { public Rectangle(int height, int width) { Height = height; Width = width; } public int Width { get; } public int Height { get; } } public static class RectangleExtensions { public static void Deconstruct(this Rectangle rectangle, out int height, out int width) { height = rectangle.Height; width = rectangle.Width; } }
اکنون امکان انتساب وهلهای از این کلاس به یک Tuple وجود دارد:
var r1 = new Rectangle(100, 200); (int height, int width) = r1; Console.WriteLine($"height: {height}, width: {width}");
امکان جایگزین کردن Anonymous types با Tuples
قطعه کد ذیل را در نظر بگیرید:
List<Employee> allEmployees = new List<Employee>() { new Employee { ID = 1L, Name = "Fred", Salary = 50000M }, new Employee { ID = 2L, Name = "Sally", Salary = 60000M }, new Employee { ID = 3L, Name = "George", Salary = 70000M } }; var wellPaid = from oneEmployee in allEmployees where oneEmployee.Salary > 50000M select new { EmpName = oneEmployee.Name, Income = oneEmployee.Salary };
var wellPaid = from oneEmployee in allEmployees where oneEmployee.Salary > 50000M orderby oneEmployee.Salary descending select (EmpName: oneEmployee.Name, Income: oneEmployee.Salary); var highestPaid = wellPaid.First().EmpName;
سایر کاربردهای Tuples
از Tuples صرفا برای تعریف چندین خروجی از یک متد استفاده نمیشود. در ذیل نحوهی استفادهی از آنها را جهت تعریف کلید ترکیبی یک شیء دیکشنری و یا استفادهی از آنها را در آرگومان جنریک یک متد async هم مشاهده میکنید:
public Task<(int index, T item)> FindAsync<T>(IEnumerable<T> input, Predicate<T> match) { var dictionary = new Dictionary<(int, int), string>(); throw new NotSupportedException(); }
- تمام اکانتهای مدیریتی توکار SQL Server را حذف کردهاید (یا برایتان حذف کردهاند).
- بجز کاربر SA، تمام کاربران را از نقش SYSADMIN حذف کردهاید؛ شامل تمام اکانتهای ویندوزی و همچنین خود SQL Server.
- پسورد SA را هم فراموش کردهاید یا ندارید.
خوب، الان چکار میخواهید بکنید؟!
احتمالا نصب مجدد سرور را پیشنهاد دهید یا بانک اطلاعاتی Master را بازسازی کنید که در هر دو حالت تمام تنظیمات سرور را از دست خواهید داد. روش دیگری هم بدون از دست دادن تنظیمات سرور وجود دارد که در ادامه آنرا بررسی خواهیم کرد.
افزودن یک اکانت مدیریتی جدید به SQL Server
اگر دسترسی کامل مدیریتی خود را به SQL Server از دست دادهاید باید ابتدا به آن سرور لاگین کنید؛ با این فرض که کاربر وارد شده به سیستم، جزو local administrators group است.
C:\>sqlcmd -S . 1> create login [MachineName\TestUser] from windows; 2> go 1> exec sp_addsrvrolemember 'MachineName\TestUser','sysadmin' 2> go 1> select is_srvrolemember('sysadmin', 'MachineName\TestUser') 2> go ----------- 1 (1 rows affected) 1>
الف) اجرای sqlcmd با پارامتر S و مشخص سازی وهلهی مورد نظر
البته حالت کامل آن در صورتیکه از وهلهی پیش فرض استفاده نمیکنید SQLCMD –S Server_Name\Instance_Name است. S نیز در اینجا باید با حروف بزرگ نوشته شود.
ب) create login را بر روی یکی از اکانتهای محلی سیستم اجرا کنید. مثلا MachineName\administrator یا هر اکانت موجود دیگری که لازم است. نام آن نیز باید حتما به شکل server_name\user_name باشد.
در حین استفاده از sqlcmd، هر فرمان زمانی اجرا میشود که در سطر پس از آن، یک go نوشته شده و enter شود.
ج) سپس توسط sp_addsrvrolemember به این اکانت اضافه شده، دسترسی sysadmin بدهید.
برای آزمایش آن فقط کافی است از متد is_srvrolemember برای کوئری گرفتن استفاده کنید و یا سعی کنید توسط اکانت اضافه شده، به SQL Server لاگین کنید. این اکانت اکنون در قسمت Security/logins قابل مشاهده است.
اگر نمیخواهید از اکانتهای ویندوزی استفاده کنید، create login را به نحو ذیل مقدار دهی کنید:
C:\>sqlcmd -S . 1> use master 2> go Changed database context to 'master'. 1> create login test_user with password='123#123' 2> go 1> exec sp_addsrvrolemember 'test_user','sysadmin' 2> go 1>
الف) استفاده از امکانات Serialization توکار دات نت
using System.IO; using System.Xml; using System.Xml.Serialization; namespace DNTViewer.Common.Toolkit { public static class Serializer { public static string Serialize<T>(T type) { var serializer = new XmlSerializer(type.GetType()); using (var stream = new MemoryStream()) { serializer.Serialize(stream, type); stream.Seek(0, SeekOrigin.Begin); using (var reader = new StreamReader(stream)) { return reader.ReadToEnd(); } } } } }
امکانات سفارشی سازی محدودی نیز برای XmlSerializer درنظر گرفته شده است؛ برای نمونه قرار دادن ویژگیهایی مانند XmlIgnore بالای خواصی که نیازی به حضور آنها در خروجی نهایی XML نمیباشد.
ب) استفاده از امکانات LINQ to XML دات نت
روش فوق بدون مشکل کار میکند، اما اگر بخواهیم قسمت Reflection خودکار ثانویه آنرا (برای نمونه جهت استخراج مقادیر از لیست دریافتی) حذف کنیم، میتوان از LINQ to XML استفاده کرد که قابلیت سفارشی سازی بیشتری را نیز در اختیار ما قرار میدهد (کاری که در سایت جاری برای تهیه خروجی XML از بانک اطلاعاتی آن انجام میشود).
private string createXmlFile(string dir) { var xLinq = new XElement("ArrayOfPost", _blogPosts .AsNoTracking() .Include(x => x.Comments) .Include(x => x.User) .Include(x => x.Tags) .OrderBy(x => x.Id) .ToList() .Select(x => new XElement("Post", postXElement(x))) ); var xmlFile = Path.Combine(dir, "dot-net-tips-database.xml"); xLinq.Save(xmlFile); return xmlFile; } private static XElement[] postXElement(BlogPost x) { return new XElement[] { new XElement("Id", x.Id), new XElement("Title", x.Title), new XElement("Body", x.Body), new XElement("CreatedOn", x.CreatedOn), tagElement(x), new XElement("User", new XElement("Id", x.UserId.Value), new XElement("FriendlyName", x.User.FriendlyName)) }.Where(item => item != null).ToArray(); } private static XElement tagElement(BlogPost x) { var tags = x.Tags.Any() ? x.Tags.Select(y => new XElement("Tag", new XElement("Id", y.Id), new XElement("Name", y.Name))) .ToArray() : null; if (tags == null) return null; return new XElement("Tags", tags); }
1) کار با یک new XElement که دارای متد Save با فرمت XML نیز هست، شروع میشود. مقدار آنرا مساوی یک کوئری از بانک اطلاعاتی قرار میدهیم. این کوئری چون قرار است تنها اطلاعاتی را از بانک اطلاعاتی دریافت کند و نیازی به تغییر در آنها نیست، با استفاده از متد AsNoTracking، حالت فقط خواندنی پیدا کرده است.
2) اطلاعاتی را که نیاز است در فایل نهایی XML وجود داشته باشند، تنها کافی است در قسمت Select این کوئری با فرمت new XElementهای تو در تو قرار دهیم. به این ترتیب قسمت Relection خودکار XmlSerializer روش مطرح شده در ابتدای بحث دیگر وجود نداشته و عملیات نهایی بسیار سریعتر خواهد بود.
3) چون در این حالت، کار انجام شده دستی است، باید نامهای گرههای صحیحی را انتخاب کنیم تا اگر قرار است توسط همان XmlSerializer مجددا کار serializer.Deserialize صورت گیرد، عملیات با شکست مواجه نشود. بهترین کار برای کم شدن سعی و خطاها، تهیه یک لیست اطلاعات آزمایشی و سپس ارسال آن به روش ابتدای بحث است. سپس میتوان با بررسی خروجی آن مثلا دریافت که روش serializer.Deserialize به صورت پیش فرض به دنبال ریشهای به نام ArrayOfPost برای دریافت لیستی از مطالب میگردد و نه Posts یا هر نام دیگری.
4) در کوئری LINQ to Entites نوشته شده، پیش از Select، یک ToList قرار دارد. متاسفانه EF اجازه استفاده مستقیم از Select هایی از نوع XElement را نمیدهد و باید ابتدا اطلاعات را تبدیل به LINQ to Objects کرد.
5) در حین تهیه XElementها اگر قرار است عنصری نال باشد، باید آنرا در خروجی نهایی ذکر نکرد. به این ترتیب serializer.Deserialize بدون نیاز به تنظیمات اضافهتری بدون مشکل کار خواهد کرد. در غیراینصورت باید وارد مباحثی مانند تعریف یک فضای نام جدید برای خروجی XML به نام XSI رفت و سپس به کمک ویژگیها، xsi:nil را به true مقدار دهی کرد. اما همانطور که در متد postXElement ملاحظه میکنید، برای وارد نشدن به مبحث فضای نام xsi، مواردی که null بودهاند، اصلا در آرایه نهایی ظاهر نمیشوند و نهایتا در خروجی، حضور نخواهند داشت. به این ترتیب متد ذیل، بدون مشکل و بدون نیاز به تنظیمات اضافهتری قادر است فایل XML نهایی را تبدیل به معادل اشیاء دات نتی آن کند.
using System.IO; using System.Xml; using System.Xml.Serialization; namespace DNTViewer.Common.Toolkit { public static class Serializer { public static T DeserializePath<T>(string xmlAddress) { using (var xmlReader = new XmlTextReader(xmlAddress)) { var serializer = new XmlSerializer(typeof(T)); return (T)serializer.Deserialize(xmlReader); } } } }