نظرات مطالب
مفهوم READ_COMMITTED_SNAPSHOT در EF 6
بحث اصلی هم همین نحوه و محل ذخیره سازی snapshot است.
- Sanpshot مطابق واژه نامه مایکروسافت معنای «نگارش» را می‌دهد. در این حالت کلیه کوئری‌های داخل یک تراکنش، یک نگارش یا snapshot از دیتابیس را مشاهده خواهند کرد. این نگارش یا Row version، در tempdb نگه داری می‌شود. با فعال سازی SNAPSHOT isolation، هر زمانیکه یک ردیف به روز رسانی می‌شود، موتور SQL Server یک نسخه از اطلاعات اولیه این ردیف را در tempdb ذخیره می‌کند (اینجا بود که عنوان شد با یک کپی فقط خواندنی از اطلاعات در حین واکشی اطلاعات سر و کار خواهید داشت).
خلاصه الگوریتم کاری آن :
الف) با آغاز یک تراکنش، یک عدد متوالی منحصربفرد تراکنش (شماره نگارش) ایجاد شده و به آن نسبت داده می‌شود.
ب) در حین این تراکنش، موتور SQL Server، به tempdb مراجعه کرده و شماره نگارشی نزدیک و کمتر از شماره نگارش تراکنش جاری را پیدا می‌کند. همچنین SQL Server بررسی می‌کند که این شماره یافت شده حتما جزو تراکنش‌های پایان یافته سیستم باشد.
ج) بر اساس این شماره یافت شده، نگارش معتبری از اطلاعات از tempdb استخراج می‌شود.
به این ترتیب یک تراکنش، کلیه اطلاعات موجود در ابتدای کار خود را بدون قرار دادن قفلی بر روی جداول مرتبط، دریافت خواهد کرد.
اطلاعات بیشتر

- در متن ذکر گردید که از SQL Server 2005 به بعد قابلیت فوق اضافه شده.
- همچنین SQL Server 2000 دیگر پشتیبانی رسمی ندارد و استفاده از آن حداقل از لحاظ امنیتی معقول نیست.
مطالب
SQL Server CE و ثبت متون طولانی در EF Code first
زمانیکه در EF Code first تعریف خاصیتی به نحو زیر باشد
public string Content { get; set; }
در حین کار با SQL Server به صورت خودکار به nvarchar max نگاشت می‌شود. اما همین تعریف در SQL Server CE به nvarchar 4000 نگاشت خواهد شد؛ چون این بانک اطلاعاتی نوع‌های max دار را پشتیبانی نمی‌کند.
بنابراین اگر هدف، ثبت اطلاعات در فیلدی از نوع ntext در این بانک اطلاعاتی باشد باید به یکی از دو روش زیر عمل کرد:
[MaxLength]
public string Content { get; set; }
بله. فقط کافی است یک MaxLength را بالای خاصیت قرار داد (بدون تعیین طول آن) تا به صورت خودکار در SQL Server CE به ntext نگاشت شود و یا می‌توان نوع ستون را صریحا تعیین کرد:
[Column(TypeName = "ntext")]
public string Text { get; set; }
روش اول بهتر است از این جهت که با بانک‌های اطلاعاتی مختلف سازگاری بهتری دارد. برای مثال نوع ntext در SQL Server کامل، منسوخ شده درنظر گرفته می‌شود اما اگر از ویژگی MaxLength در اینجا استفاده گردد به صورت خودکار به nvarchar max نگاشت خواهد شد و در SQL Server CE به ntext .
بنابراین قید MaxLength بر روی خواصی که قرار است حاوی متونی طولانی باشند، می‌تواند به عنوان یک کار مفید جهت سازگاری با بانک‌های مختلف، به شمار آید.
 
نظرات مطالب
تبدیل اعداد صحیح و اعشاری به حروف در T-SQL با استفاده از Join
کد مربوط به حلقه While اتان هم کمی ساده‌تر کردم مخصوصا اولین دستور حلقه که مربوط میشه به انتخاب سه رقم آخر رشته. ضمنا نیازی نیست که صراحتا متغیر را به integer تبدیل کنید. با صفر جمع یا با یک ضرب کنید تا بصورت Implicit تبدیل صورت بگیره:
WHILE (@pNumber) <> '0'
BEGIN
    SET @number = RIGHT(@pNumber, 3) + 0
     
INSERT INTO @MyNumbers
SELECT 
     @Number / 100 * 100,
 CASE 
   WHEN nbr BETWEEN 10 AND 19 THEN nbr
   ELSE nbr / 10 * 10
 END,
 CASE 
   WHEN nbr BETWEEN 10 AND 19 THEN 0
   ELSE nbr % 10
 END   
FROM (SELECT @Number % 100)S(nbr);

    IF LEN(@pNumber) > 2
        SET @pNumber = LEFT(@pNumber, LEN(@pNumber) -3)
    ELSE
        SET @pNumber = '0'
END
مطالب
دسترسی به Collectionها در یک ترد دیگر در WPF
اگر در WPF سعی کنیم آیتمی را به مجموعه اعضای یک Collection مانند یک List یا ObservableCollection از طریق تردی دیگر اضافه کنیم، با خطای ذیل متوقف خواهیم شد:
 This type of CollectionView does not support changes to its SourceCollection
from a thread different from the Dispatcher thread
راه حلی که برای آن تا دات نت 4 در اکثر سایت‌ها توصیه می‌شد به نحو ذیل است:
Adding to an ObservableCollection from a background thread


مشکل!
اگر همین برنامه را که برای دات نت 4 کامپایل شده‌است، بر روی سیستمی که دات نت 4.5 بر روی آن نصب است اجرا کنیم، برنامه با خطای ذیل متوقف می‌شود:
 System.InvalidOperationException: This exception was thrown because the generator for control
'System.Windows.Controls.ListView Items.Count:62' with name '(unnamed)' has received sequence of
CollectionChanged events that do not agree with the current state of the Items collection.
The following differences were detected:  Accumulated count 61 is different from actual count 62.


مشکل از کجاست؟
در دات نت 4 و نیم، دیگر نیازی به استفاده از کلاس MTObservableCollection یاد شده نیست و به صورت توکار امکان کار با Collectionها از طریق تردی دیگر میسر است. فقط برای فعال سازی آن باید نوشت:
 private static object _lock = new object();
//...
BindingOperations.EnableCollectionSynchronization(persons, _lock);
پس از اینکه برای نمونه، مجموعه‌ی فرضی persons وهله سازی شد، تنها کافی است متد جدید EnableCollectionSynchronization بر روی آن فراخوانی شود.


برای برنامه‌ی دات نت 4 ایی که قرار است در سیستم‌های مختلف اجرا شود چطور؟

در اینجا باید از Reflection کمک گرفت. اگر متد EnableCollectionSynchronization بر روی کلاس BindingOperations یافت شد، یعنی برنامه‌ی دات نت 4، در محیط جدید در حال اجرا است:
public static void EnableCollectionSynchronization(IEnumerable collection, object lockObject)
{
      MethodInfo method = typeof(BindingOperations).GetMethod("EnableCollectionSynchronization",
             new Type[] { typeof(IEnumerable), typeof(object) });
      if (method != null)
      {
         method.Invoke(null, new object[] { collection, lockObject });
      }
}
در این حالت فقط کافی است این متد جدید یافت شده را بر روی Collection مدنظر فراخوانی کنیم.
همچنین اگر بخواهیم کلاس MTObservableCollection معرفی شده را جهت سازگاری با دات نت 4 و نیم به روز کنیم، به کلاس ذیل خواهیم رسید. این کلاس با دات نت 4 و 4.5 سازگار است و جهت کار با ObservableCollectionها از طریق تردهای مختلف تهیه شده‌است:
using System;
using System.Collections;
using System.Collections.ObjectModel;
using System.Collections.Specialized;
using System.Linq;
using System.Windows.Data;
using System.Windows.Threading;

namespace WpfAsyncCollection
{
    public class AsyncObservableCollection<T> : ObservableCollection<T>
    {
        public override event NotifyCollectionChangedEventHandler CollectionChanged;
        private static object _syncLock = new object();

        public AsyncObservableCollection()
        {
            enableCollectionSynchronization(this, _syncLock);
        }

        protected override void OnCollectionChanged(NotifyCollectionChangedEventArgs e)
        {
            using (BlockReentrancy())
            {
                var eh = CollectionChanged;
                if (eh == null) return;

                var dispatcher = (from NotifyCollectionChangedEventHandler nh in eh.GetInvocationList()
                                  let dpo = nh.Target as DispatcherObject
                                  where dpo != null
                                  select dpo.Dispatcher).FirstOrDefault();

                if (dispatcher != null && dispatcher.CheckAccess() == false)
                {
                    dispatcher.Invoke(DispatcherPriority.DataBind, (Action)(() => OnCollectionChanged(e)));
                }
                else
                {
                    foreach (NotifyCollectionChangedEventHandler nh in eh.GetInvocationList())
                        nh.Invoke(this, e);
                }
            }
        }

        private static void enableCollectionSynchronization(IEnumerable collection, object lockObject)
        {
            var method = typeof(BindingOperations).GetMethod("EnableCollectionSynchronization", 
                                    new Type[] { typeof(IEnumerable), typeof(object) });
            if (method != null)
            {
                // It's .NET 4.5
                method.Invoke(null, new object[] { collection, lockObject });
            }
        }
    }
}
در این کلاس، در سازنده‌ی آن متد عمومی enableCollectionSynchronization فراخوانی می‌شود. اگر برنامه در محیط دات نت 4 فراخوانی شود، تاثیری نخواهد داشت چون method در حال بررسی نال است. در غیراینصورت، برنامه در حالت سازگار با دات نت 4.5 اجرا خواهد شد.
نظرات مطالب
مشکل همزمانی خواندن و به روز رسانی اطلاعات در برنامه‌های وب
ممنون بابت مطلب خوب تون، در ادامه صحبت‌های شما خواستم چند مورد رو اضافه کنم

1- مشکل مطرح شده اصطلاحا Lost Update نام داره (که در مثال جاری باعث میشه یکی از بروزرسانی‌های عمل خرید گم بشه!)
این مشکل توسط Isolation Level سطوح Repeatable Read و Serializable قابل حل هست. 
جدول زیر لیست مشکلات همزمانی به ازای هر سطح از Isolation Level رو نشون میده.


2- استفاده از سطح Isolation Level بالاتر به معنی سخت گیری و احتیاط بیشتر هست و باعث افزایش میزان Blocking و متعاقبا احتمال وقوع Deadlock و نیز کاهش Performance و ظرفیت Concurrency (همزمانی) دیتابیس میشه (و بلعکس)
پس اگر مشکلی رو تونستین با Isolation Level سطح پایین‌تری مثل Repeatable Read حل کنید بهتره نسبت به اینکه Isolation Level سطح بالا‌تری مثل Serializable رو انتخاب کنین
 در تصویر زیر نحوه حل اش با Isolation Level سطح Repeatable Read رو مشاهده میکنین


3- برخلاف روش‌های دیگه، استفاده از Isolation Level سطح Repeatable Read و نیز Serializable در مثال جاری میتونه باعث وقوع Deadlock (بن بست) بشه و این بستگی به این داره که 2 تراکنش در چه نقطه ای به همزمانی میخورن
همونطور که در 2 تصویر زیر میبینین WAITFOR DELAY اولی باعث قوقع Deadlock میشه ولی دومی نمیشه
مثال وقوع Deadlock

توضیح:
اجازه بدید قبل از توضیح چرایی وقوع Deadlock مروری بر چیستی اون داشته باشیم
این مشکل زمانی پیش میاد که 2تا تراکنش مانع اجرای هم دیگه میشن و در بن بستی گیر میکنن که هیچ کدوم نمیتونن کارشون رو تموم کن. به عنوان مثال تراکنش اول قفل A رو به دست میگیره و منتظر آزاد شدن قفل B میشه در حالی که تراکنش دوم قفل B رو به دست گرفته و منتظر آزاد شدن قفل A میشه، در این حالت هر دو تراکنش منتظر اتمام کار یکدیگر هستند و در بن بستی گیر میکنن (Deadlock) که هیچ کدوم نمتونن کارشون رو تموم کنن
در این شرایط SQL Server به ناچار یکی از اون‌ها (در واقع تراکنشی که Rollback اش هزینه کمتری داره) رو به عنوان Victim (قربانی) حساب میکنه و اون رو  Rollback و سپس Kill میکنه تا حداقل دیگری بتونه به کارش ادامه بده

در Isolation Level سطح Serializable و Repeatable Read هر رکوردی که خونده (SELECT) بشه، از تغییر (UPDATE و DELETE) شدن همون رکورد توسط دیگر تراکنش‌ها جلوگیری میشه مادامی که تراکنش اول کارش تموم بشه
پس ترکنش اول مقدار balance رو SELECT میکنه، در همین حال تراکنش دوم نیز مقدار balance رو SELECT میکنه
سپس تراکنش اول میخواد مقدار balance رو UPDATE کنه ولی Block (مسدود) میشه چرا کنه همین رکورد قبلا توسط تراکنش دوم قفل شده، پس منتظر (Wait) تراکنش دوم میشه 
تراکنش دوم نیز میخواد مقدار balance رو UPDATE کنه و این هم Block (مسدود) میشه چرا کنه همین رکورد قبلا توسط تراکنش اول قفل شده، پس منتظر (Wait) تراکنش اول میشه و BOOM !! بن بست یا Deadlock رخ میده، چرا که هر دو تراکنش Block یکدیگه شدن و منتظر آزاد شدن قفل توسط دیگری هستند 

مثال عدم وقوع Deadlock

توضیح:
در این حالت اما تراکنش اول عمل SELECT و UPDATE رو زودتر از تراکنش دوم انجام میده و عمل UPDATE اش توسط تراکنش دوم بلاک (Block) نمیشه چرا که تراکنش دوم هنوز شروع نشده
دقت داشته باشین که در این مثال از WAITFOR TIME استفاده نکردیم که بخواد دقیقا در یک زمان مشخص، هر دو تراکنش رو اجرا بکنه بلکه چون دستی داریم کوئری‌ها رو اجرا میکنیم، همین تاخیر یک ثانیه ایی باعث میشه تراکنش اول کارش رو زودتر شروع کنه و فقط در میانه راه و بعد از عمل UPDATE به همزمانی بخورن

4- هینت HOLDLOCK معادل Isolation Level سطح Serializable هست، برای استفاده از سطح Repeatable Read میتونیم از هینت REPEATABLEREAD استفاده کنیم
صرفا جهت مرور:
عبارات Table Hints دستور هایی هستند که رفتار پیشفرض Query Optimizer (بهینه ساز کوئری) رو به هنگام دستورات DML (مثل SELECT/INSERT/UPDATE/DELETE) تغییر میده (override میکنن) و معمولا برای تغییر سطح قفل و Isolation Level و یا انتخاب Index دلخواه استفاده میشه


5- هینت UPDLOCK دو تا کار انجام میده
1- باعث میشه به جای قفل Shared Lock یا (S) از قفل Update Lock یا (U) بر روی رکورد‌های خوانده شده استفاده بشه
2- همانند سطح Repeatable Read و Serializable (هینت HOLDLOCK) قفل رو تا اتمام Trasanction (و نه صرفا Statement) نگه میداره (Hold میکنه) 
پس در این مثال خاص (و نه همه جا، که دلیل اون رو جلوتر بررسی میکنیم) میتونیم بدون HOLDLOCK هم انجامش بدیم و نیازی به اون نخواهیم داشت.
هینت UPDLOCK معمولا زمانی استفاده میشه که میخوایم رکورد یا رکورد هایی رو  در Statement‌های بعدی تراکنش جاری UPDATE کنیم و نمی‌خوایم در این بین تراکنش همزمان دیگری این دیتا رو تغییر بده


6- دقت داشته باشین که این تصور که چون UPDLOCK و HOLDLOCK هر دو در نگه داشتن (Hold کردن) قفل تا انتهای تراکنش (و نه Statement جاری) مشترک هستند پس به هنگام استفاده از UPDLOCK دیگر نیازی به HOLDLOCK نداریم تصور اشتباهی هست و علت ظریفی داره
یا بهتره این سوال رو اینطور مطرح کنیم که: 
پس چرا استفاده از  HOLDLOCK در کنار UPDLOCK رایج هست؟ و چه فرقی میکنه که HOLDLOCK در کنار UPDLOCK استفاده بکنیم یا خیر؟

قبل از بررسی چرایی این موضوع بهتره مروری بر روی Repeatable Read و Serializable از منظر Lock Mode‌ها (حالات قفل) داشته باشیم

سطح Repeatable Read
در این سطح قفل Shared صرفا به ازای رکورد‌های SELECT شده ایجاد میشه ولی برخلاف Read Committed قفل رو تا اتمام Transaction نگه میداره داره (Hold میکنه) - (نه به محض اتمام Statement)
در نتیجه تا پایان تراکنش جاری  از هر گونه تغییر بر روی دیتای Read شده توسط دیگر تراکنش‌های همزمان جلوگیری میکنه

سطح Serializable
این سطح مشابه سطح Repeatable Read عمل میکنه (یعنی قفل رو تا اتمام تراکنش و نه صرفا Statement جاری نگه میداره) با این تفاوت که از قفل Key-Range Lock به جای Shared Lock استفاده میکنه (البته نه همیشه و استثنا هایی هم وجود داره که جلوتر بررسی میکنیم) و کل بازه (محدوده) رکورد‌های SELECT شده بر اساس شرط WHERE رو قفل گذاری میکنه (بر خلاف Repeatable Read که صرفا به ازای رکورد‌های SELECT شده قفل ایجاد میکرد)
و بدین صورت از مشکل Phantom Read (مانند INSERT شدن رکورد جدیدی در بازه/محدوده قفل شده) جلوگیری میشه
به عنوان مثال در Serializable شرط WHERE Age BETWEEN 18 AND 35 یک قفل Key-Range Lock بر روی بازه (محدوده) 18 تا 35 گذاشته میشه و تمامی اعداد داخل این بازه رو شامل میشه (حتی اگه هیچ رکوردی در این بازه نداشته باشیم) در صورتی که Repeatable Read چون صرفا به ازای رکورد‌های SELECT شده قفل گذاری میشه، که اگه فرض کنیم هیچ رکوردی در این بازه نداریم، هیچ قفلی هم ایجاد نخواهد شد

بررسی نحوه عملکرد Serializable و استثنا‌های اون
در سطح Serializable بر اساس یکی از حالات زیر قفل ایجاد میشه
1- قفل Shared یا (S) روی کل Table
اگه جدول Index ایی نداشته باشه بر روی کل Table قفل Shared Lock یا (S) میگذاره (فرقی هم نمیکنه شرط WHERE داشته باشیم یا نه)
2- قفل Shared یا (S) روی رکورد (Row/Key)‌های Read شده
اگه شرط WHERE مون بر روی یک ستون Index باشه و مستقیما با مقدار مقایسه کنه (مثل عملگر  = یا IN) روی رکورد (Row/Key)‌های Read شده قفل Shared Lock یا (S) میگذاره
3- قفل RangeS-S روی رکورد (Row/Key)‌های Read شده
اگه شرط WHERE مون بر روی یک ستون Index باشه و دستوراتی که بازه (محدوده) رو مقایسه میکنن (مثل عملگر < و > و... یا BETWEEN) روی سطح رکورد (Row/Key) قفل Key-Range Lock یا (RangeS-S) میگذاره
4- قفل RangeS-S روی تمام رکورد‌ها (حتی Read نشده)
اگه شرط WHERE نداشته باشیم یا شرط WHERE مون بر روی یک ستون Index نباشه روی تمام رکورد‌ها (Row/Key) حتی Read نشده، قفل Key-Range Lock یا (RangeS-S) میگذاره

حال بر گردیم به سوال اولمون
در نکته قبلی (شماره 5) دیدیم که در این مثال «خاص» میتونیم بدون استفاده از HOLDLOCK در کنار UPDLOCK کارمون رو انجام بدیم
اما چی چیزی این مسئله رو «خاص» کرده؟
چون شرط WHERE مون بر روی Index جدول (یعنی فیلد user_id) هست و با عملگر (=) که مستقیما مقایسه میکنه (و نه در یک بازه - محدوده)
پس صرفا بر روی رکورد‌های Read شده (SELECT شده) قفل Shared Lock یا (S) گذاشته میشه دقیقا مانند کاری که Repeatable Read انجام میده (پس در این مورد خاص، سطح Repeatable Read و Serializable فرقی با هم ندارن)
همچنین گفتیم که هینت UPDLOCK هم عمل قفل گذاری رو صرفا بر روی رکورد‌های Read شده ایجاد میکنه (پس در این مثال خاص کاملا مشترک و شبیه هستند) و به همین دلیل هست که میتونیم بدون نیاز به HOLDLOCK در کنار UPDLOCK به همون نتیجه برسیم
در تصویر زیر Lock‌های ایجاد شده در 3 حالت رو مشاهده میکنین که هیچ تفاوتی با هم ندارن (از DMV سیستمی sys.dm_tran_locks کمک گرفتیم تا لیست Lock‌های در حال اجرا رو مشاهده کنیم)


7- چه زمانی استفاده از HOLDLOCK در کنار UPDLOCK مفید هست؟
زمانی که به Range-Key Lock نیاز داریم و میخوایم بر روی بازه (محدوده) رکورد‌های SELECT شده قفل بگذاریم (مانند Serializable) و نه صرفا خود رکورد‌های SELECT شده (مانند Repeatable Read)
در واقع شرط WHERE مون بر روی Index و توسط عملگر مساوی هایی که مستقیما مقدار رو چک میکنین (مانند عملگر = یا IN) نیست  
و چون این نکته ای ظریف و نیازمند دقت هست برنامه نویسان ترجیح میدن جهت محکم کاری بیشتر از HOLDLOCK در کنار UPDLOCK استفاده کنند و همین دلیل رایج بودنش هست
نظرات مطالب
مباحث تکمیلی مدل‌های خود ارجاع دهنده در EF Code first
با سلام

بنده مدل زیر را دارم که مربوط به صفحاتی هستند که والد هم دارند.

public class Page
    {
        public virtual int Id { get; set; }
        public virtual string Title { get; set; }
        public virtual DateTime? CreatedDate { get; set; }
        public virtual DateTime? ModifiedDate { get; set; }
        public virtual string Body { get; set; }
        public virtual string Keyword { get; set; }
        public virtual string Description { get; set; }
        public virtual string Status { get; set; }
        public virtual bool? CommentStatus { get; set; }
        public virtual int? Order { get; set; }
        public virtual User User { get; set; }
        public virtual User EditedByUser { get; set; }
        public virtual ICollection<Comment> Comments { get; set; }
        public virtual int? ParentId { get; set; }
        public virtual Page Parent { get; set; }
        public virtual ICollection<Page> Children { get; set; }
    }

و با دستور زیر می‌خواهم از آن کوئری بگیرم:

this._pages.ToList().Where(page => page.Parent == null).ToList();

دستور فوق به خوبی کار می‌کنه. ولی وقتی با که دستوراتی که توسط mini-profiler لاگ شده را می‌بینیم که اخطار duplicate reader را می‌دهد.
برای هر page موجود دستور زیر را صادر می‌کند
SELECT 
[Extent1].[Id] AS [Id], 
[Extent1].[Title] AS [Title], 
[Extent1].[CreatedDate] AS [CreatedDate], 
[Extent1].[ModifiedDate] AS [ModifiedDate], 
[Extent1].[Body] AS [Body], 
[Extent1].[Keyword] AS [Keyword], 
[Extent1].[Description] AS [Description], 
[Extent1].[Status] AS [Status], 
[Extent1].[CommentStatus] AS [CommentStatus], 
[Extent1].[Order] AS [Order], 
[Extent1].[ParentId] AS [ParentId], 
[Extent2].[Id] AS [Id1], 
[Extent2].[Title] AS [Title1], 
[Extent2].[CreatedDate] AS [CreatedDate1], 
[Extent2].[ModifiedDate] AS [ModifiedDate1], 
[Extent2].[Body] AS [Body1], 
[Extent2].[Keyword] AS [Keyword1], 
[Extent2].[Description] AS [Description1], 
[Extent2].[Status] AS [Status1], 
[Extent2].[CommentStatus] AS [CommentStatus1], 
[Extent2].[Order] AS [Order1], 
[Extent2].[ParentId] AS [ParentId1], 
[Extent2].[User_Id] AS [User_Id], 
[Extent2].[EditedByUser_Id] AS [EditedByUser_Id], 
[Extent1].[User_Id] AS [User_Id1], 
[Extent1].[EditedByUser_Id] AS [EditedByUser_Id1]
FROM  [dbo].[Pages] AS [Extent1]
LEFT OUTER JOIN [dbo].[Pages] AS [Extent2] ON [Extent1].[ParentId] = [Extent2].[Id

می‌خواستم ببینم کاری میشه کرد تا سربار این کوئری را کمتر کرد؟

در ضمن اگر بخواهم viewmodel را طوری تعریف کنم تا فیلدهای اضافی مانند createddate و user و... که در هنگام نمایش منوی آبشاری به آنها نیازی ندارم چه کار باید کرد؟ چون من هر کاری کردم نتونستم parent را برای viewmodel به خوبی تعریف کنم.
ممنون
نظرات مطالب
ایندکس منحصر به فرد با استفاده از Data Annotation در EF Code First
از چه دیتابیسی استفاده می‌کنید؟ اگر SQL Server است که تا قبل از نگارش 2008 آن چنین اجازه‌ای رو به شما نمی‌ده تا یک فیلد منحصربفرد نال پذیر داشته باشید. اگر 2008 به بعد است، باید ایندکس فیلتر شده برای اینکار تعریف کنید. مثلا:
create unique nonclustered index idx on dbo.DimCustomer(emailAddress)
where EmailAddress is not null;
اطلاعات بیشتر اینجا و اینجا
بر همین مبنا باید قسمت ADD CONSTRAINT متد ExecuteUniqueIndexes را در صورت نیاز بازنویسی کنید.
نظرات مطالب
EF Code First #1
- زمانیکه از Trusted_Connection=true استفاده می‌شود (در حالت Windows authentication)، مشخصات کاربر IIS Identity (همان کاربر Application Pool سایت) بجای تنظیمات دیگر استفاده خواهد شد.
- برای حل مشکل Login failed for user ALIPC\ali ،‌دقیقا باید به «همین کاربر» در تنظیمات امنیتی SQL Server، دسترسی‌های لازم را بدهید:
  management studio -> select server -> expand Security -> right click Logins ->  select "New Login..."
در قسمت security و Logins سرور، باید یک لاگین جدید را ایجاد کنید و در اینجا دقیقا همین نام ALIPC\ali را وارد کرده و ok کنید (این کاربر را جستجو نکنید؛ به همین نحو فقط آن‌را وارد کنید). تا اینجا مشکل login failed برطرف می‌شود. اما این لاگین جدید دسترسی خاصی را ندارد. بنابراین در مرحله‌ی بعد:
Right click on db-> properties -> permission -> View Server permission
در اینجا باید به خواص بانک اطلاعاتی مراجعه کرده و در لیست permissions آن، این کاربر جدید اضافه شده را یافته و به آن، دسترسی‌های لازم مانند db owner را داد.
بازخوردهای پروژه‌ها
مشکل در ایجاد CustomHeader در نسخه جدید
من با توجه به نسخه 1.4 برای ایجاد CustomHeader کد زیر را نوشته بودم
 public PdfPTable RenderingReportHeader(Document pdfDoc, PdfWriter pdfWriter, IList<SummaryCellData> summaryData)
    {
        var httpCookie = HttpContext.Current.Request.Cookies["FinancialMarine"];
          if (httpCookie != null)
          {
              int requestId = int.Parse(httpCookie.Value);
              var ctx = new clearanceEntities();

              var item = (from d in ctx.CLEARANCE_ITEMS
                          where d.REQUEST_ID == requestId
                          select d).FirstOrDefault();
              if (item != null)
              {
                 
                 
                


                  string imagepath = HttpRuntime.AppDomainAppPath + "tir.JPG";
                  string imagepath2 = HttpRuntime.AppDomainAppPath + "tir2.JPG";

                  var fontPath = AppPath.ApplicationPath + "\\Fonts\\BNAZANIN.TTF";
                  //Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.ttf";
                  var baseFont = BaseFont.CreateFont(fontPath, BaseFont.IDENTITY_H, BaseFont.EMBEDDED);
                  var tahomaFont = new Font(baseFont, 10, Font.NORMAL, BaseColor.BLACK);

                  PdfPTable table = new PdfPTable(numColumns: 3);

                  table.WidthPercentage = 100;
                  table.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  table.ExtendLastRow = false;

                  Image img = Image.GetInstance(imagepath);
                  Image img2 = Image.GetInstance(imagepath2);

                  PdfPCell c = new PdfPCell(img);
                  c.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  c.Border = 0;


                  table.AddCell(c);

                  c = new PdfPCell(img2);
                  c.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  c.Border = 0;
                  c.Padding = 5;
                  table.AddCell(c);

                  ////////////////////////////////////////////////////////////////////////
                  PdfPTable table2 = new PdfPTable(numColumns: 2);
                  table2.WidthPercentage = 100;

                  table2.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  table2.ExtendLastRow = false;

                  PdfPCell cell2 = new PdfPCell(new Phrase("تاریخ:", tahomaFont));
                  cell2.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell2.Border = 0;
                  table2.AddCell(cell2);

                  cell2 = new PdfPCell(new Phrase(" ", tahomaFont));
                  cell2.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell2.Border = 0;
                  table2.AddCell(cell2);

                  cell2 = new PdfPCell(new Phrase("شماره: ", tahomaFont));
                  cell2.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell2.Border = 0;
                  table2.AddCell(cell2);

                  cell2 = new PdfPCell(new Phrase("TST/F/91-4641 ", tahomaFont));
                  cell2.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell2.Border = 0;
                  table2.AddCell(cell2);

                  cell2 = new PdfPCell(new Phrase("پیوست: ", tahomaFont));
                  cell2.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell2.Border = 0;
                  table2.AddCell(cell2);

                  cell2 = new PdfPCell(new Phrase("مدارک ضمیمه ", tahomaFont));
                  cell2.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell2.Border = 0;
                  table2.AddCell(cell2);

                  var cell5 = new PdfPCell(table2);
                  cell5.Colspan = 3;
                  cell5.Border = 0;
                  table.AddCell(cell5);
                  ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
                  PdfPCell cell = new PdfPCell(new Phrase("شرکت", tahomaFont));
                  cell.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell.Padding = 10;
                  cell.Border = 0;
                  cell.Colspan = 3;
                  table.AddCell(cell);
                  cell = new PdfPCell(new Phrase("اداره محترم بازرگانی / تدارکات کالا", tahomaFont));
                  cell.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell.Padding = 10;
                  cell.Border = 0;
                  cell.Colspan = 3;
                  table.AddCell(cell);

                  cell = new PdfPCell(new Phrase("با سلام", tahomaFont));
                  cell.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell.Padding = 10;
                  cell.Border = 0;
                  cell.Colspan = 3;
                  table.AddCell(cell);

                  cell = new PdfPCell(new Phrase("با احترام به شرح زیر یک فقره صورتحساب مربوط به ترخیص محمولات آن شرکت جهت اطلاع و صدور دستور مقتضی بحضورتان ایفاد می‌گردد.", tahomaFont));
                  cell.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell.Padding = 10;
                  cell.Border = 0;
                  cell.Colspan = 3;
                  table.AddCell(cell);


                  ////////////////////////////////////////////////////////////////
                  
                  PdfPTable table3 = new PdfPTable(numColumns: 6);
                  table3.WidthPercentage = 100;

                  table3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  table3.ExtendLastRow = false;

                  PdfPCell cell3 = new PdfPCell(new Phrase("کشتی/کامیون", tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(item.CLEARANCE_REQUEST.SHIP_NAME + " " + item.CLEARANCE_REQUEST.TRAVEL_NO, tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(" تعداد و نوع بسته بندی", tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(item.QUANTITY.ToString(CultureInfo.InvariantCulture) + " " + item.PACKING_TYPES.PACKING_NAME, tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(" شماره پروانه", tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(item.CLEARANCE_REQUEST.PERMIT_NO, tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase("شماره بارنامه ", tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);


                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(item.CLEARANCE_REQUEST.WAYBILL_NO, tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(" وزن(کیلوگرم)", tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(item.TARE_WEIGHT.ToString(CultureInfo.InvariantCulture), tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(" شماره درخواست", tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell3 = new PdfPCell(new Phrase(item.CLEARANCE_REQUEST.REQUEST_NO, tahomaFont));
                  cell3.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                  cell3.Border = 0;
                  table3.AddCell(cell3);

                  cell = new PdfPCell(table3);
                  cell.Colspan = 3;
                  cell.Border = 0;

                  table.AddCell(cell);
                  return table;
              }
          }
        return null;
        
    }
ولی حال که از نسخه 1.5 استفاده می‌کنم دیگه نمی‌تونم مقدار Return تابع RenderingReportHeader را برابر tableدر کد بالا قرار دهم.

ممنون