JazSharp is a unit testing framework for .NET that works very similar to Jasmine:
-
Tests are defined using Describe and It
-
Method calls can be replaced with spies allowing you to truly isolate the code you are testing
-
Full set of Assets (known as Expects) including ToHaveBeenCalledWith, ToEqual and ToContain which perform recursive comparisons
مشکلی اصلی که در اینجا وجود دارد این است که چرا کامپایلر فعلی Angular (یعنی تا نگارش 7 آن)، قادر نیست وابستگیهایی را که در برنامه ارجاعی به آنها وجود ندارند، در بسته یا بستههای کامپایل شدهی نهایی لحاظ نکند؟ این مشکل قرار است در نگارش 8 آن با ارائهی یک کامپایلر جدید به نام Ivy که مدت زیادی است مشغول به کار بر روی آن هستند، برطرف شود:
The cool thing about Ivy versus the older compilers, however, is that
it’s “ tree-shaking friendly ,” which basically means that it
automatically removes unused bits of code (including unused Angular
features!), shrinking your bundles.
اشتراکها
هزینه جاوا اسکریپت
Building interactive sites can involve sending JavaScript to your users. Often, too much of it.
Byte-for-byte, JavaScript is still the most expensive resource we send to mobile phones, because it can delay interactivity in large ways.
با تغییر Platform همه پروژهها به x86، مشکل اجرای کلی پروژه پیش آمد و با بررسی زیاد، مشکل از نسخه اجرایی IIS بود که قبلا بر روی x64 تنظیم کرده بودم. برای غیرفعال سازی آن از طریق Tools -> Option -> Projects and Solutions -> Web Projects -> Use the 64 bit version of IIS Express for web sites and projects این کار را انجام دادم.
اشتراکها
سری آموزشی Blazor Server در داتنت 8
.NET Blazor Server Beginner to Advance
A complete Blazor Server Web App Development series in which we have developed a complete Job listing site along with admin panel, fully equipped with all the authentication and authorization features where Admin and Manager of the site have different authorities according to their roles.
In this series you will learn all the basic and advance concept of .NET Blazor Web Application Development and project management also as in this series we are tracking the progress of the project using the JetBrain’s YouTrack Project management tool and agile board.
عموما در برنامههای SPA، اطلاعات از طریق HTTP و از طرف سرور دریافت میشوند. از نگارشهای ابتدایی Angular، اینکار از طریق HTTP Module آن مسیر بود و هست. در Angular 4.3 روش بهبودیافتهای نسبت به این روش متداول ارائه شدهاست که در ادامه تعدادی از ویژگیهای مقدماتی آنرا بررسی میکنیم.
هرچند ارتقاء به HttpClient الزامی نیست و کدهای پیشین، هنوز هم به خوبی کار میکنند؛ اما طراحی جدید آن شامل ویژگیهای توکاری است که به سختی توسط HTTP Module پیشین قابل پیاده سازی هستند.
به روز رسانی وابستگیهای پروژه
پیش از هرکاری نیاز است وابستگیهای پروژه را به روز رسانی کرد و یکی از روشهای سادهی یافتن شماره نگارشهای جدید بستههای تعریف شدهی در فایل package.json برنامه، استفاده از بستهی npm-check-updates است:
دستور اول، این بسته را به صورت عمومی نصب کرده و صدور دستور دوم در ریشهی پروژه، سبب میشود تا گزارشی از آخرین به روز رسانیها، نمایش داده شود (بدون هیچگونه تغییری در پروژه):
در اینجا شماره نگارشهای جدید مشخص شدهاند و همچنین روش سریع ارتقاء به آنها نیز ذکر شدهاست. فقط کافی است دستورات ذیل را صادر کنیم تا این به روز رسانیها توسط ncu انجام شوند:
دستور اول صرفا شماره نگارشهای جدید را در فایل package.json، به صورت خودکار اصلاح میکند و دستور دوم سبب دریافت، نصب و اعمال آنها خواهد گردید.
تغییرات مورد نیاز جهت معرفی ماژول HttpClient
این ماژول جدید از طریق اینترفیس HttpClientModule ارائه میشود. بنابراین اولین تغییر در جهت ارتقاء به نگارش 4.3، اصلاح importهای لازم است:
از:
به:
پس از آن، این HttpClientModule را به لیست imports ماژول اصلی برنامه اضافه میکنیم؛ تا در کل برنامه قابل دسترسی شود:
تغییرات مورد نیاز در سازندهها و تزریق وابستگیها
پس از تغییرات فوق، دیگر دسترسی به HttpModule پیشین را نداریم. بنابراین نیاز است هر جائی را که سرویس Http به سازندهی کلاسی تزریق شدهاست، یافته و به صورت ذیل تغییر دهیم:
از:
به:
تغییرات مورد نیاز در کدهای سرویسها جهت کار با HTTP Verbs
یکی از اهداف HTTP Client جدید، سادگی کار با اطلاعات دریافتی از سرور است. برای مثال در HTTP Module پیشین، روش دریافت اطلاعات از سرور به صورت ذیل است:
ابتدا درخواستی ارسال شده و سپس نتیجهی آن به JSON تبدیل گشته و در آخر به نوع بازگشتی متد تبدیل میشود.
در HTTP Client جدید دیگر نیازی نیست تا متد ()json. فراخوانی شود. در اینجا به صورت پیشفرض نوع بازگشتی از سرور JSON فرض میشود. همچنین اکنون متدهای get/put/post و امثال آن برخلاف HTTP Client قبلی، جنریک هستند. یعنی در همینجا میتوان نوع بازگشتی را هم مشخص کرد. به این ترتیب، قطعه کد قدیمی فوق، به کد سادهی ذیل تبدیل میشود که در آن خبری از map و همچنین یک cast اضافی نیست:
برای نمونه شبیه به همین نکته برای post نیز صادق است:
نکته 1: در اینجا اگر خروجی از سرور، نوع دیگری را داشت، نیاز است responseType را به صورت صریحی به شکل ذیل مشخص کرد:
در اینحالت خروجی متنی <Observable<string را دریافت میکنیم و نیازی به ذکر <get<string نیست.
نکته 2: ممکن است اطلاعات بازگشتی از سمت سرور، داخل یک فیلد محصور شده باشند:
در این حالت برای دسترسی به اطلاعات این فیلد میتوان از حالت key/value بودن اشیاء جاوا اسکریپتی به شکل زیر برای دسترسی به خاصیت results استفاده کرد:
نکاتی را که باید حین کار با یک RxJS Observable-based API در نظر داشت
این API جدید نیز همانند قبل مبتنی بر RxJS Observables است. بنابراین نکات ذیل در مورد آن نیز صادق است:
- اگر متد subscribe بر روی این observables فراخوانی نشود، اتفاقی رخ نخواهد داد.
- اگر چندین بار مشترک این observables شویم، چندین درخواست HTTP صادر میشوند.
- این نوع خاص از observables، تنها یک مقدار را بازگشت میدهند. اگر درخواست HTTP موفقیت آمیز باشد، این observables یک نتیجه را بازگشت داده و سپس خاتمه پیدا میکنند.
- این observables اگر در حین درخواست HTTP با خطایی مواجه شوند، سبب صدور استثنایی میشوند.
تغییرات مورد نیاز در کدهای سرویسها جهت کار با HTTP Headers
در اینجا برای تعریف headers میتوان به صورت ذیل عمل کرد:
و یا به صورت fluent به شکل زیر:
سپس آنرا به عنوان پارامتر سوم، به متدهای http ارسال میکنیم. یک مثال:
تعریف پارامتر options اینبار به صورت یک شیء دارای چندین خاصیت درآمدهاست. به همین جهت است که در اینجا یک {} را نیز مشاهده میکنید:
یک نکته: شیء HttpHeaders به صورت immutable طراحی شدهاست. یعنی اگر آنرا به صورت ذیل فراخوانی کنیم:
headers تولیدی ... خالی خواهد بود. به همین جهت روش صحیح تشکیل آن به صورت ذیل و زنجیروار است:
امکان تعریف HttpParams
اگر به شیء options در تعریف فوق دقت کنید، دارای خاصیت اختیاری params نیز هست. از آن میتوان جهت تعریف کوئری استرینگها استفاده کرد. برای مثال درخواست ذیل:
سبب تولید یک چنین URL ایی میگردد:
یک نکته: شیء HttpParams به صورت immutable طراحی شدهاست. یعنی اگر آنرا به صورت ذیل فراخوانی کنیم:
params تولیدی ... خالی خواهد بود. به همین جهت روش صحیح تشکیل آن به صورت ذیل و زنجیروار است:
به علاوه روش تعریف ذیل نیز برای کار با HttpParams مجاز است:
تغییرات مورد نیاز در کدهای سرویسها جهت مدیریت خطاها
در اینجا اینبار خطای بازگشتی، از نوع ویژهی HttpErrorResponse است که شامل اطلاعات شماره کد و متن خطای حاصل میباشد:
امکان سعی مجدد در اتصال توسط HTTP Client
ممکن است در اولین سعی در اتصال به سرور، خطایی رخ دهد و یا سرور در دسترس نباشد. در اینجا توسط متد retry میتوان درخواست سعی مجدد در اتصال را صادر کرد.
برای این منظور ابتدا عملگر retry مربوط به RxJS را import میکنیم:
سپس:
این کد در صورت بروز خطایی، این عملیات را سه بار تکرار میکند. در انتها اگر بازهم خطایی دریافت شد، این خطا را به برنامه بازگشت میدهد.
امکان درخواست کل Response بجای Body
اگر به امضای پارامتر اختیاری options دقت کنید، خاصیت observe آن به صورت پیش فرض به body تنظیم شدهاست. به این معنا که تنها body یک response را تبدیل به یک شیء JSON میکند:
اما گاهی از اوقات نیاز است تا به کل Response دسترسی داشته باشیم. در این حالت باید نوع observe را به response تنظیم کرد:
به این ترتیب اینبار resp از نوع <HttpResponse<MyJsonData خواهد بود که توسط آن میتوان به خواص headers و یا body، به صورت جداگانهای دسترسی یافت.
یک نکتهی تکمیلی: کدهای سری کار با فرمها در Angular را اگر به HttpClient ارتقاء دهیم، خلاصهی تغییرات آنها به این صورت خواهند بود.
هرچند ارتقاء به HttpClient الزامی نیست و کدهای پیشین، هنوز هم به خوبی کار میکنند؛ اما طراحی جدید آن شامل ویژگیهای توکاری است که به سختی توسط HTTP Module پیشین قابل پیاده سازی هستند.
به روز رسانی وابستگیهای پروژه
پیش از هرکاری نیاز است وابستگیهای پروژه را به روز رسانی کرد و یکی از روشهای سادهی یافتن شماره نگارشهای جدید بستههای تعریف شدهی در فایل package.json برنامه، استفاده از بستهی npm-check-updates است:
npm install npm-check-updates -g ncu
در اینجا شماره نگارشهای جدید مشخص شدهاند و همچنین روش سریع ارتقاء به آنها نیز ذکر شدهاست. فقط کافی است دستورات ذیل را صادر کنیم تا این به روز رسانیها توسط ncu انجام شوند:
ncu -a npm update
تغییرات مورد نیاز جهت معرفی ماژول HttpClient
این ماژول جدید از طریق اینترفیس HttpClientModule ارائه میشود. بنابراین اولین تغییر در جهت ارتقاء به نگارش 4.3، اصلاح importهای لازم است:
از:
import { HttpModule } from '@angular/http';
import { HttpClientModule } from '@angular/common/http';
پس از آن، این HttpClientModule را به لیست imports ماژول اصلی برنامه اضافه میکنیم؛ تا در کل برنامه قابل دسترسی شود:
@NgModule({ imports: [ // ... HttpClientModule, // ... ], declarations: [ ... ], providers: [ ... ], exports: [ ... ] }) export class AppModule { }
تغییرات مورد نیاز در سازندهها و تزریق وابستگیها
پس از تغییرات فوق، دیگر دسترسی به HttpModule پیشین را نداریم. بنابراین نیاز است هر جائی را که سرویس Http به سازندهی کلاسی تزریق شدهاست، یافته و به صورت ذیل تغییر دهیم:
از:
constructor(private http: Http) { }
import { HttpClient } from '@angular/common/http'; // ... constructor(private http: HttpClient) { }
تغییرات مورد نیاز در کدهای سرویسها جهت کار با HTTP Verbs
یکی از اهداف HTTP Client جدید، سادگی کار با اطلاعات دریافتی از سرور است. برای مثال در HTTP Module پیشین، روش دریافت اطلاعات از سرور به صورت ذیل است:
public get(): Observable<MyType> => { return this.http.get(url) .map((response: Response) => <MyType>response.json()); }
در HTTP Client جدید دیگر نیازی نیست تا متد ()json. فراخوانی شود. در اینجا به صورت پیشفرض نوع بازگشتی از سرور JSON فرض میشود. همچنین اکنون متدهای get/put/post و امثال آن برخلاف HTTP Client قبلی، جنریک هستند. یعنی در همینجا میتوان نوع بازگشتی را هم مشخص کرد. به این ترتیب، قطعه کد قدیمی فوق، به کد سادهی ذیل تبدیل میشود که در آن خبری از map و همچنین یک cast اضافی نیست:
get<T>(url: string): Observable<T> { return this.http.get<T>(url); }
post<T>(url: string, body: string): Observable<T> { return this.http.post<T>(url, body); }
نکته 1: در اینجا اگر خروجی از سرور، نوع دیگری را داشت، نیاز است responseType را به صورت صریحی به شکل ذیل مشخص کرد:
getData() { this.http.get(this.url, { responseType: 'text' }).subscribe(res => { this.data = res; }); }
نکته 2: ممکن است اطلاعات بازگشتی از سمت سرور، داخل یک فیلد محصور شده باشند:
{ "results": [ "Item 1", "Item 2", ] }
this.http.get('/api/items').subscribe(data => { this.results = data['results']; });
نکاتی را که باید حین کار با یک RxJS Observable-based API در نظر داشت
این API جدید نیز همانند قبل مبتنی بر RxJS Observables است. بنابراین نکات ذیل در مورد آن نیز صادق است:
- اگر متد subscribe بر روی این observables فراخوانی نشود، اتفاقی رخ نخواهد داد.
- اگر چندین بار مشترک این observables شویم، چندین درخواست HTTP صادر میشوند.
- این نوع خاص از observables، تنها یک مقدار را بازگشت میدهند. اگر درخواست HTTP موفقیت آمیز باشد، این observables یک نتیجه را بازگشت داده و سپس خاتمه پیدا میکنند.
- این observables اگر در حین درخواست HTTP با خطایی مواجه شوند، سبب صدور استثنایی میشوند.
تغییرات مورد نیاز در کدهای سرویسها جهت کار با HTTP Headers
در اینجا برای تعریف headers میتوان به صورت ذیل عمل کرد:
import { HttpHeaders } from "@angular/common/http"; const headers = new HttpHeaders({ "Content-Type": "application/json" });
const headers = new HttpHeaders().set("Accept", "application/json").set('Content-Type', 'application/json');
سپس آنرا به عنوان پارامتر سوم، به متدهای http ارسال میکنیم. یک مثال:
updateAppProduct(id: number, item: AppProduct): Observable<AppProduct> { const header = new HttpHeaders({ "Content-Type": "application/json" }); return this.http .put<AppProduct>( `${this.baseUrl}/UpdateProduct/${id}`, JSON.stringify(item), { headers: header } ) .map(response => response || {}); }
تعریف پارامتر options اینبار به صورت یک شیء دارای چندین خاصیت درآمدهاست. به همین جهت است که در اینجا یک {} را نیز مشاهده میکنید:
(method) HttpClient.post(url: string, body: any, options?: { headers?: HttpHeaders; observe?: "body"; params?: HttpParams; reportProgress?: boolean; responseType?: "json"; withCredentials?: boolean; }): Observable<Object>
یک نکته: شیء HttpHeaders به صورت immutable طراحی شدهاست. یعنی اگر آنرا به صورت ذیل فراخوانی کنیم:
const headers = new HttpHeaders(); headers = headers.set('Content-Type', 'application/json'); headers = headers.set('Accept', 'application/json');
const headers = new HttpHeaders() .set('Content-Type', 'application/json') .set('Accept', 'application/json') ;
امکان تعریف HttpParams
اگر به شیء options در تعریف فوق دقت کنید، دارای خاصیت اختیاری params نیز هست. از آن میتوان جهت تعریف کوئری استرینگها استفاده کرد. برای مثال درخواست ذیل:
http .post('/api/items/add', body, { params: new HttpParams().set('id', '3'), }) .subscribe();
/api/items/add?id=3
یک نکته: شیء HttpParams به صورت immutable طراحی شدهاست. یعنی اگر آنرا به صورت ذیل فراخوانی کنیم:
const params = new HttpParams(); params.set('orderBy', '"$key"') params.set('limitToFirst', "1");
const params = new HttpParams() .set('orderBy', '"$key"') .set('limitToFirst', "1");
const params = new HttpParams({fromString: 'orderBy="$key"&limitToFirst=1'});
تغییرات مورد نیاز در کدهای سرویسها جهت مدیریت خطاها
در اینجا اینبار خطای بازگشتی، از نوع ویژهی HttpErrorResponse است که شامل اطلاعات شماره کد و متن خطای حاصل میباشد:
import { HttpClient, HttpHeaders, HttpErrorResponse } from "@angular/common/http"; postData() { this.http.post(this.url, this.payload).subscribe( res => { console.log(res); }, (err: HttpErrorResponse) => { console.log(err.error); console.log(err.name); console.log(err.message); console.log(err.status); if (err.error instanceof Error) { console.log("Client-side error occured."); } else { console.log("Server-side error occured."); } } ); }
امکان سعی مجدد در اتصال توسط HTTP Client
ممکن است در اولین سعی در اتصال به سرور، خطایی رخ دهد و یا سرور در دسترس نباشد. در اینجا توسط متد retry میتوان درخواست سعی مجدد در اتصال را صادر کرد.
برای این منظور ابتدا عملگر retry مربوط به RxJS را import میکنیم:
import 'rxjs/add/operator/retry';
http .get<ItemsResponse>('/api/items') .retry(3) .subscribe(...);
امکان درخواست کل Response بجای Body
اگر به امضای پارامتر اختیاری options دقت کنید، خاصیت observe آن به صورت پیش فرض به body تنظیم شدهاست. به این معنا که تنها body یک response را تبدیل به یک شیء JSON میکند:
(method) HttpClient.post(url: string, body: any, options?: { headers?: HttpHeaders; observe?: "body"; params?: HttpParams; reportProgress?: boolean; responseType?: "json"; withCredentials?: boolean; }): Observable<Object>
http .get<MyJsonData>('/data.json', {observe: 'response'}) .subscribe(resp => { console.log(resp.headers.get('X-Custom-Header')); console.log(resp.body.someField); });
یک نکتهی تکمیلی: کدهای سری کار با فرمها در Angular را اگر به HttpClient ارتقاء دهیم، خلاصهی تغییرات آنها به این صورت خواهند بود.
Hello! I work for the Angular core team on internationalization (i18n) and we are trying to get a better idea of the things that we need to improve/focus on in Angular regarding i18n. I created this survey: https://goo.gl/forms/0BIXXVP58RqbzzBM2 If you care about internationalization, please take 5mn to do it! Thanks!
اشتراکها