مطالب
کتابچه‌ی رایگان نصب و راه اندازی Exchange Server 2010

در طی این چند سالی که کارم برنامه نویسی ASP.Net بوده است، هیچ نرم افزار پایه‌ای همانند Exchange server در کیفیت کارهای من تاثیر نداشته است و اساسا تمام هماهنگی‌های برنامه‌های من با کمک Exchange server و Outlook صورت می‌گیرد. از گرفتن تائید تا آلارم فلان درخواست تا یک سری از گزارشات زمانبندی شده و غیره. دیگر کار به جایی رسیده است که اگر کاربران ایمیلی را دریافت نکنند اطلاعات وارد شده در برنامه‌ها را معتبر نمی‌دانند و به برنامه‌ها مراجعه نمی‌کنند!
به همین منظور کتابچه‌ی راهنمای نصب و راه اندازی Exchange server 2010 را تهیه کرده‌ام که در طی حدودا 120 صفحه، به صورت کاربردی و ساده، آنچه را که باید برای راه اندازی و مدیریت این برنامه در یک سازمان بدانید، در اختیار شما قرار می‌دهد.

مقدمه‌ی کتابچه

برنامه‌ی Exchanger server ، نرم افزار ارسال و دریافت ایمیل سازمانی مایکروسافت است که در رده‌ی محصولات سرور آن شرکت قرار می‌گیرد. اولین نگارش Exchanger server در سال 1993 ارائه شد و به صورت محدود در اختیار حدود 500 شرکت قرار گرفت. در سال 1996 اولین نگارش عمومی آن به نام Exchange server 4.0 به عموم ارائه گشت و در سال 1997 با ارائه‌ی Exchange server 5.0 آمار مشتریان این محصول به 32 هزار کاربر رسید. به همراه این نگارش، اولین نسخه‌ی برنامه Outlook web access نیز ارائه گردید. با افزایش استقبال از این محصول، در همان سال نگارش 5.5 آن نیز ارائه شد و ظرفیت بانک‌های اطلاعاتی آن تا 16TB در نگارش سازمانی آن افزایش یافت. در سال 2000، اولین نگارش یکپارچه‌ی آن با Active directory ارائه شد. بزرگترین مشکل این محصول در سال 2000، کوچ از نگارش‌های قدیمی به نگارش جدید بودند که این مشکل در سال 2003 با ارائه Exchange server 2003 برطرف گردید. در اواخر سال 2006 ، Exchange server 2007 ارائه گشت که مهمترین تفاوت آن با نگارش‌های قبلی، ارائه‌ی آن تنها برای سکوهای 64 بیتی بود به همراه بهبودهایی در اندازه‌ی صندوق‌های پستی تا 2 گیگابایت، تضمین فعالیت بی‌وقفه بهبود یافته ، شروع به کنار گذاری Public folders و تمهیداتی جهت ارسال و دریافت پیغام‌های صوتی. در اواخر سال 2009 نگارش 2010 این محصول ارائه گشت که تنها با ویندوز سرور 2008 سازگار می‌باشد و در آن عمده‌ی مشکلات به همراه نگارش 2007 آن برطرف شده است همانند Outlook web access سازگار با تمامی مرورگرهای امروزی، امکان مدیریت تحت وب صندوق‌های پستی کاربران، بازنگری در گزینه‌های تضمین فعالیت بی‌وقفه و ساده سازی آن‌ها، افزایش تعداد بانک‌های اطلاعاتی قابل تعریف در یک سرور و بسیاری از موارد دیگر که در طی چندین فصل به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.

لینک دریافت: exchange2010.v1.rar

مطالب
آشنایی با NuGet - قسمت اول

NuGet چیست؟

روش متداول استفاده از کتابخانه‌های موجود دات نتی در Visual studio‌ عموما به این صورت است: مراجعه به سایت مربوطه، دریافت بسته مورد نظر، باز کردن آن و سپس افزودن ارجاعی به اسمبلی‌های آن کتابخانه. در این حالت زمانیکه نسخه‌ی جدیدی از کتابخانه‌ی مورد استفاده ارائه ‌شود (و عموما تا مدت‌ها شاید از آن بی‌اطلاع باشیم) تمام این مراحل باید از ابتدا تکرار شوند و همینطور الی آخر.
برای رفع این نقیصه، تیم ASP.NET، افزونه‌ای سورس باز و رایگان را به نام NuGet جهت VS.Net 2010 طراحی کرده‌اند که کار مدیریت بسته‌های کتابخانه‌های مورد استفاده را بسیار ساده کرده است. امکانات این افزونه پس از نصب، در دو حالت استفاده از رابط گرافیکی کاربری آن و یا با استفاده از خط فرمان PowerShell ویندوز در دسترس خواهد بود. این افزونه در زمان بارگذاری، با مراجعه به فید سایت مرکزی خود، لیست بسته‌های مهیا را در اختیار علاقمندان قرار می‌دهد. درب این سایت مرکزی به روی تمام توسعه‌ دهنده‌ها جهت افزودن بسته‌های خود باز است.
و ... فراگیری کار با NuGet برای تمام برنامه نویسان دات نت لازم و ضروری است! از این جهت که پیغام "این بسته تنها برای NuGet عرضه شده است" کم کم در حال متداول شدن می‌باشد و دیگر سایت‌های مرتبط، لینک مستقیمی را جهت دریافت کتابخانه‌های خود ارائه نمی‌دهند. حتی خبر به روز شدن محصولات خود را هم شاید دیگر به صورت منظم ارائه ندهند؛ زیرا NuGet کار مدیریت آن‌ها را به عهده خواهد داشت.


دریافت و نصب NuGet

NuGet را حداقل به سه طریق می‌توان دریافت و نصب کرد:
الف) با مراجعه به سایت CodePlex : (+)
ب) دریافت آن از سایت گالری‌های آن : (+)


ج) با استفاده از امکانات VS.NET

هر سه روش فوق به دریافت و نصب فایل NuGet.Tools.vsix منتهی می‌شوند. برای مثال در روش (ج) باید به منوی Tools و گزینه‌ی Extension Manager مراجعه کنید. سپس برگه‌ی Online Gallery را گشوده و اندکی صبر کنید تا اطلاعات آن دریافت و نمایش داده شود. سپس NuGet را در Search box بالای صفحه نوشته و NuGet Package manager ظاهر شده را انتخاب و نصب کنید.



نحوه استفاده از NuGet

فرض کنید یک پروژه جدید ASP.NET را ایجاد کرده‌اید و نیاز است تا کتابخانه‌ی ELMAH به آن اضافه شود. روش انجام اینکار را به کمک NuGet در ادامه بررسی خواهیم کرد (کمتر از یک دقیقه زمان خواهد برد):

الف) با کمک امکانات رابط گرافیکی کاربر آن
ساده‌ترین روش استفاده از NuGet ، کلیک راست بر روی پوشه References در Solution explorer و سپس انتخاب گزینه‌ی Add Library Package Reference می‌باشد:



در صفحه‌ی باز شده، برگه‌ی Online را باز کنید و مدتی صبر نمائید تا اطلاعات لازم دریافت گردد (در زمان نگارش این مطلب، 1135 بسته در این مخزن موجود است):



سپس در جعبه‌ی جستجوی سمت راست بالای صفحه، نام کتابخانه‌ی مورد نظر را نوشته و اندکی صبر کنید تا اطلاعات آن نمایش داده شود:



اکنون با کلیک بر روی دکمه Install ، بسته مرتبط با این کتابخانه دریافت شده و سپس به صورت خودکار ارجاعی به آن نیز افزوده خواهد شد. همچنین تنظیمات مرتبط با فایل Config برنامه هم اضافه می‌شوند.

روش دیگر ظاهر کردن این صفحه، مراجعه به منوی Tools و گزینه‌ی Library Package Manager می‌باشد:



جهت دریافت به روز رسانی‌های بسته‌های نصب شده تنها کافی است به برگه‌ی Updates این صفحه مراجعه کرده و موارد لیست شده را نصب نمائیم:



نکته: NuGet در SharpDevelop 4.1 به بعد هم پشتیبانی می‌شود:




ب) با استفاده از امکانات خط فرمان PowerShell ویندوز
برای استفاده از امکانات پاورشل ویندوز نیاز است تا پاورشل نگارش 2 بر روی سیستم شما نصب باشد (نیاز به Windows XP with Service Pack 3 به بعد دارد). سپس به منوی Tools ، قسمت Library Package Manager ، گزینه‌ی Package Manager Console آن جهت فعال سازی کنسول پاور شل در VS.NET مراجعه نمائید:


نکته: در تصویر فوق پس از نوشتن el ، دکمه tab فشرده شده است. در این حالت منوی پکیج‌های مهیای شروع شده با el، از سایت مرکزی NuGet ظاهر گردیده است.

فرامین مهمی که در اینجا در دسترس هستند شامل: List-Package ، Uninstall-Package ، Update-Package و Get-Package می‌باشند. برای مثال اگر قصد جستجو در بین بسته‌های موجود را داشته باشید Get-Package بسیار مفید است:



برای مثال جهت یافتن بسته‌های مرتبط با wpf و silverlight به صورت زیر می‌توان عمل کرد:
PM> get-package -remote -filter wpf
PM> get-package -remote -filter silverlight

نکته: روش دیگر جستجو در بین بسته‌های مهیا، مراجعه به سایت گالری آن است : (+) . در اینجا دستور پاورشل نصب هر بسته‌ی یافت شده نیز نمایش داده می‌شود.


ج) استفاده از برنامه NuGet.exe
برنامه NuGet.exe از سایت CodePlex قابل دریافت است. این روش هم جهت علاقمندان به خط فرمان تدارک دیده شده است!
پس از دریافت آن فرض کنید می‌خواهیم تمام بسته‌های شروع شده با nhi را لیست کنیم. برای این منظور دستور خط فرمان ذیل را صادر کنید:
D:\Test>nuget list nhi
سپس برای دریافت مثلا NHibernate تنها کافی است دستور زیر اجرا شود:
D:\Test>nuget install NHibernate

به این صورت کتابخانه NHibernate ‌به همراه تمام وابستگی‌های آن دریافت خواهد شد.

به روز رسانی خودکار NuGet
برای به روز رسانی برنامه nuget.exe دستور زیر را می‌توان صادر نمود:
D:\Test>NuGet.exe u
و یا جهت فعال سازی به روز رسانی‌های خودکار افزونه‌ها در VS.NET به منوی زیر مراجعه کنید:
Tools | Options, then Environment | Extension Manager and click "Automatically check for updates to installed extensions."





ادامه دارد ...

مطالب
آشنایی با ساختار IIS قسمت چهارم
پردازش درخواست‌های HTTP در IIS
بگذارید در این قسمت خلاصه‌ای از درخواست‌های نوع HTTP را که تا به الان گفته‌ایم، به همراه شکل بیان کنیم:
  1. موقعی که کلاینت درخواست خود را مبنی بر یکی از منابع سرور ارسال می‌کند، Http.sys این درخواست را می‌گیرد.
  2. http.sys با WAS تماس گرفته و درخواست می‌کند تا اطلاعات پیکربندی یا تنظیمات IIS را برای نحوه‌ی برخورد با درخواست، برایش بفرستد.
  3. WAS هم اطلاعات پیکربندی شده را از محل ذخیره داده‌ها که applicationHost.config هست، می‌خواند.
  4. WWW Service که یک آداپتور برای Http.sys هست، اطلاعات را از WAS دریافت می‌کند. این اطلاعات شامل پیکربندی application pool و سایت می‌باشد.
  5. WWW Service اطلاعات را برای Http.sys میفرستد.
  6. WAS یک پروسه کارگر را در application pool ایجاد می‌کند تا درخواست رسیده مورد پردازش قرار بگیرد.
  7. پروسه‌های کارگر درخواست را پردازش کرده و خروجی یا response مورد نظر را تولید می‌کنند.
  8. Http.sys نتیجه را دریافت و برای کلاینت می‌فرستد.


حال بیایید ببینیم موقعی که درخواست وارد پروسه‌ی کارگر میشود چه اتفاقی می‌افتد؟

در پروسه‌های کارگر، یک درخواست از مراحل لیست شده ای به ترتیب عبور می‌کند. در هسته وب سرور، رویدادهایی را فراخوانی می‌کند که در هر رویداد چندین ماژول native برای کارهایی چون authentication یا events logs دارد و در صورتیکه درخواستی نیاز به یک ماژول مدیریت شده CLR داشته باشد، از ماژول native managedEngine  کمک گرفته و یک app domain را ایجاد می‌کند تا ماژول‌های مدیریت شده، عملیات لازم خودشان را انجام دهند. مثل authentication form و ...

موقعی هم که درخواست، از تمامی این رویدادها عبور کند، response برای http.sys ارسال می‌شود تا به کلاینت بازگشت داده شود. شکل زیر نحوه ورود یک درخواست به پروسه کارگر را نشان می‌دهد.


از نسخه 7 به بعد، IIS از یک معماری ماژولار استفاده می‌کند و این ویژگی، سه فایده دارد:
  • Componentization یا کامپوننت سازی
  • Extensibility یا توسعه پذیری یا قابل گشترش
  • ASP.NET Integration 

Componentization 

همه خصوصیات و ویژگی‌های این وب سرور، توسط کامپوننت‌ها مدیریت می‌شوند که باعث می‌شود شما به راحتی بتوانید کامپوننتی را اضافه، حذف یا جایگزین کنید و این باعث می‌شود که چندین امتیاز از IIS قبلی جلوتر باشد:
  • باعث کاهش attack surface  می‌شود که در نتیجه امنیت سیستم را بالا میبرد. با ویژگی حذف کامپوننت‌ها شما می‌توانید ویژگی‌های غیرقابل استفاده IIS را حذف کنید تا وروردی‌های سیستم کاهش یابد. پس با کاهش ویژگی‌هایی که از آن هرگز استفاده نخواهید کرد، مدخل ورود هکر را از بین برده تا امنیت سرور بالاتر برود.
  • افزایش کارآیی و کاهش مصرف حافظه. با حذف ویژگی‌هایی که هرگز استفاده نمی‌کنید، در مصرف حافظه و بهینه استفاده شدن منابع سرور صرفه جویی کنید.
  • با وجود ویژگی افزودن و جایگزینی کامپوننت‌ها، ناخودآگاه ذهن ما به سمت کاستوم سازی یا خصوصی سازی کشیده می‌شود. با این کار شما به راحتی یک custom server ایجاد می‌کنید که این سرور بر اساس علایق شما کارش را انجام می‌دهد و به راحتی امکاناتی چون افزودن third party‌ها را به توسعه دهنده می‌دهد.

Extensibility

با توجه به موارد بالا، خصوصی سازی باعث گسترش امکانات IIS می‌شود که می‌تواند به دلایل زیر اتفاق بیفتد:
  • قدرت بخشی به برنامه‌های وب. امکانات و قدرتی که می‌تواند در این حالت به برنامه‌های در حال اجرا داد به مراتب بیشتر از استفاده از لایه‌های داخلی خود برنامه هست. برای اینکار شما می‌توانید کدهای خود را با ASP.Net نوشته یا از کدهای native چون ++C استفاده کنید.
  • تجربه‌ای از توسعه پذیری ساده‌تر و راحت تر
  • استفاده از قدرت و تمامی امکانات را به شما می‌دهد و  می‌توانید تمام دستورات را برای همه منابع حتی فایل‌های ایستا، CGI ، ASP و دیگر منابع اجرا کنید.

ASP.NET Integration

تمامی موارد گفته شده بالا در این گزینه خلاصه می‌شود : محیط ASP.Net Integration به شما امکان استفاده از تمامی امکانات و منابع را به طور کامل می‌دهد.
نظرات مطالب
روش صحیح کار با HttpClient در ASP.NET Core 2x
سلام، ممنون از توضیح جامع و کامل درباره HttpClient. برای من سوالی پیش آمد،همانطور که مستحضر هستید وظیفه ارسال و دریافت Message توسط HTTPMassageHandler است و دلیل اینکه گفته میشه HttpClient نباید Dispose بشه بخاطر همین کلاسه، چون با سوکت سر کار داره، حال با اینکه مایکروسافت HttpClientFactory رو از نسخه 2.1 ارائه داده و HttpClientFactory هم در زمان ساخت HttpClient بصورت توکار از Pool برای دریافت  HTTPMessageHandler استفاده می‌کنه، و این HttpMessageHandler هم به مدت 2 دقیقه در Pool نگهداری میشه، اگر من بخوام از Typed Client استفاده کنم، باز هم لازمه اون رو بصورت Singleton تعریف کنم یا نه.
مطالب
نصب Mono Develop 4.x در Ubuntu
پیشنیازها

در قسمت قبل، موفق به نصب Mono 3.0 در لینوکس شدیم. در ادامه قصد داریم یک IDE لینوکسی مخصوص کار با Mono را به نام Mono Develop بر روی Ubuntu نصب کنیم. اگر مونو را نصب کرده‌اید، نیاز است پیشنیازهای ذیل را بر روی سیستم خود نصب کنید:
 sudo apt-get update
sudo apt-get upgrade -y
sudo apt-get install -y build-essential libc6-dev g++ gcc libglib2.0-dev pkg-config \
 git-core apache2 apache2-threaded-dev bison gettext autoconf automake libtool \
libpango1.0-dev libatk1.0-dev libgtk2.0-dev libtiff5-dev libgif-dev libglade2-dev curl \
python-software-properties gawk libjpeg-dev libexif-dev flex checkinstall intltool git \
libcairo2-dev libgnomecanvas2-dev libgnome2-dev libgnomeui-dev libgnomeprint2.2-dev \
libgnomeprintui2.2-dev libgtkhtml3.14-dev libgtksourceview2.0-dev librsvg2-dev libvte-dev \
libnspr4-dev libnss3-dev libwebkit-dev apache2-threaded-dev libpng12-dev libfontconfig1-dev \
libfreetype6-dev zlib1g-dev libjpeg8-dev libjpeg-turbo8-dev libart-2.0-dev libgnomevfs2-dev \
libgnome-desktop-dev libnautilus-extension-dev libwnck-dev libvala-0.18-dev \
mono-addins-utils gtk-sharp2 gnome-sharp2
نصب این پیشنیارها ضروری بوده و در غیر اینصورت موفق به build کامل Mono Develop نخواهید شد. برای مثال پیغام خطای ذیل را در انتهای build دریافت می‌کنید؛ به این معنا که اسمبلی‌های ذیل کامپایل نشده‌اند:
 * art-sharp.dll: no
* gnomevfs-sharp.dll: no
* gnome-sharp.dll: no
و یا عنوان می‌کند که  gnome-sharp.dll برای کامپایل نیاز به یک سری کتابخانه کمکی دیگر نیز دارد:
  gnome-sharp.dll requires libgnomecanvas, libgnome, and libgnomeui.


نصب متداول محیط برنامه نویسی Mono Develop

برای نصب یک IDE که بتوان تحت همان لینوکس نیز کار برنامه نویسی دات نت را انجام داد، می‌توان از Mono deveop استفاده کرد. برای نصب آن فرمان ذیل را در خط فرمان لینوکس صادر نکنید !
 sudo apt-get install monodevelop
این روش هر چند کار می‌کند، اما تا این تاریخ، نگارش 3 را نصب خواهد کرد؛ با توجه به اینکه آخرین نگارش موجود در سایت Mono Develop، نگارش 4 است. همچنین نصب آن نیز نگارش جاری Mono را به نگارش 2 آن تنظیم می‌کند که جالب نیست. اگر به اشتباه آن‌را نصب کرده‌اید، برای حذف مونو از دستور ذیل استفاده کنید:
 sudo apt-get purge cli-common mono-runtime
همچنین الان کلیه مسیرهای سیستم به هم ریخته است. برای رفع آن مسیر نصب Mono-3.0 را باید به نحو ذیل مجددا تنظیم کرد:
 export PATH=/opt/mono-3.0/bin:$PATH
export PKG_CONFIG_PATH=/opt/mono-3.0/lib/pkgconfig:$PKG_CONFIG_PATH


نصب محیط برنامه نویسی Mono Develop از روی مخزن کد آن

دریافت و نصب وابستگی‌های Monodevelop جهت کامپایل سورس آن، شاید نصف روز شما را به خود اختصاص دهد؛ به علاوه حداقل مصرف حدود 500 مگابایت حجم اینترنت. راه ساده‌تری نیز برای دریافت آخرین نگارش سازگار با Ubuntu آن وجود دارد و آن هم استفاده از بسته‌های شخصی کامپایل شده است؛ که اصطلاحا به آن‌ها PPA نیز گفته می‌شود. برای مثال: (^ و ^ )
چند نمونه بسته شخصی برای دریافت ساده آخرین نگارش Mono develop جهت نصب بر روی Ubuntu : (^ و ^ و ^ )
و به صورت خلاصه فرامین ذیل را در ترمینال لینوکس اجرا کنید تا از بسته شخصی keks9n استفاده کنیم:
 sudo add-apt-repository ppa:keks9n/monodevelop-latest
sudo apt-get update
sudo apt-get install monodevelop-latest
این روش، از تمام روش‌های ذکر شده تا کنون، ساده‌تر است. از این لحاظ که mono 3.2.1 را نیز به صورت خودکار بر روی سیستم شما نصب می‌کند (این بسته شخصی، به صورت خودکار هر از چندگاهی آخرین نگارش مونو، وابستگی‌های آن و monodevelop جدید را بسته بندی و ارائه می‌دهد).
بنابراین اگر مونو 3.2.1 یا جدیدتر را هنوز نصب نکرده‌اید، همین سه سطر فوق، کار نصب کلی آن‌را نیز انجام می‌دهد؛ علاوه بر نصب monodevelop در آخر کار به همراه تمام پیشنیازهای لازم مانند gtk-sharp و gnome-sharp.
پس از نصب کامل، برای اجرای آن در همان خط فرمان، دستور monodevelop را صادر کنید.


مطالب
OpenCVSharp #9
تغییر اندازه، و چرخش تصاویر

در OpenCV با استفاده از مفهومی به نام affine transform، امکان تغییر اندازه و همچنین چرخش تصاویر میسر می‌شود. در اینجا، تصویر در یک ماتریس دو در سه ضرب می‌شود تا انتقالات یاد شده، انجام شوند.
private static void rotateImage(double angle, double scale, Mat src, Mat dst)
{
    var imageCenter = new Point2f(src.Cols / 2f, src.Rows / 2f);
    var rotationMat = Cv2.GetRotationMatrix2D(imageCenter, angle, scale);
    Cv2.WarpAffine(src, dst, rotationMat, src.Size());
}
متد فوق کار چرخش تصویر مبدا (src) را به تصویر مقصد (dst) انجام می‌دهد. این عملیات توسط متد WarpAffine مدیریت شده و مهم‌ترین پارامتر آن، پارامتر سوم آن است که ماتریس تعریف کننده‌ی انتقالات تعریف شده توسط متد GetRotationMatrix2D است. در اینجا مرکز مشخص شده، زاویه و مقیاس، نحوه‌ی چرخش را تعریف می‌کنند.
برای مشاهده‌ی بهتر تاثیر پارامترهای مختلف در اینجا، به مثال ذیل دقت کنید:
using OpenCvSharp;
using OpenCvSharp.CPlusPlus;
 
namespace OpenCVSharpSample09
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            using (var src = new Mat(@"..\..\Images\Penguin.Png", LoadMode.AnyDepth | LoadMode.AnyColor))
            using (var dst = new Mat())
            {
                src.CopyTo(dst);
 
                using (var window = new Window("Resize/Rotate/Blur",
                                                image: dst, flags: WindowMode.AutoSize))
                {
                    var angle = 0.0;
                    var scale = 0.7;
 
                    var angleTrackbar = window.CreateTrackbar(
                        name: "Angle", value: 0, max: 180,
                        callback: pos =>
                        {
                            angle = pos;
                            rotateImage(angle, scale, src, dst);
                            window.Image = dst;
                        });
 
                    var scaleTrackbar = window.CreateTrackbar(
                        name: "Scale", value: 1, max: 10,
                        callback: pos =>
                        {
                            scale = pos / 10f;
                            rotateImage(angle, scale, src, dst);
                            window.Image = dst;
                        }); 
 
                    angleTrackbar.Callback.DynamicInvoke(0);
                    scaleTrackbar.Callback.DynamicInvoke(1);
 
                    Cv2.WaitKey();
                }
            }
        }
 
        private static void rotateImage(double angle, double scale, Mat src, Mat dst)
        {
            var imageCenter = new Point2f(src.Cols / 2f, src.Rows / 2f);
            var rotationMat = Cv2.GetRotationMatrix2D(imageCenter, angle, scale);
            Cv2.WarpAffine(src, dst, rotationMat, src.Size());
        }
    }
}
با این خروجی:


در این مثال، مانند مطلب قسمت قبل، ابتدا یک پنجره‌ی سازگار با C++ API ایجاد شده و سپس دو tracker به آن اضافه شده‌اند. این trackers کار دریافت ورودی اطلاعات را از کاربر به عهده دارند (دریافت مقادیر زاویه‌ی چرخش و مقیاس) و مقادیر دریافتی از آن‌ها، در نهایت به متد rotateImage ارسال می‌شوند. این متد کار چرخش و تغییر مقیاس تصویر اصلی را انجام داده و نتیجه را به تصویر dst کپی می‌کند. در آخر تصویر dst در پنجره به روز شده و نمایش داده می‌شود.


تغییر اندازه‌ی تصاویر

اگر صرفا قصد تغییر اندازه‌ی تصاویر را دارید (بدون چرخش آن‌ها)، متد ویژه‌ای به نام Resize برای این منظور تدارک دیده شده‌است:
var resizeTrackbar = window.CreateTrackbar(
    name: "Resize", value: 1, max: 100,
    callback: pos =>
    {
        Cv2.Resize(src, dst,
            new Size(src.Width + pos, src.Height + pos),
            interpolation: Interpolation.Cubic);
        window.Image = dst;
    });
در اینجا یک tracker دیگر به پنجره‌ی اصلی اضافه شده و توسط آن کار تعیین تغییر اندازه‌ی تصویر انجام می‌شود. نکته‌ی مهم این متد، امکان تعیین الگوریتم تغییر اندازه است که برای مثال در اینجا از Interpolation.Cubic استفاده شده‌است (احتمالا با این نام‌ها در برنامه‌های معروف کار با تصاویر، مانند فتوشاپ آشنایی دارید).

اگر می‌خواهید مقادیر پارامترهای چرخشی تصویر نیز در اینجا اعمال شوند، می‌توان به نحو ذیل عمل کرد:
var resizeTrackbar = window.CreateTrackbar(
    name: "Resize", value: 1, max: 100,
    callback: pos =>
    {
        rotateImage(angle, scale, src, dst);
        Cv2.Resize(dst, dst,
            new Size(src.Width + pos, src.Height + pos),
            interpolation: Interpolation.Cubic);
        window.Image = dst;
    });
در این کد ابتدا تصویر اصلی چرخش یافته و سپس در متد Resize از این تصویر چرخش یافته، به عنوان src استفاده می‌شود (هر دو پارامتر متد Resize به dst تنظیم شده‌اند).



مات کردن تصاویر

در OpenCV با استفاده از متدهای GaussianBlur و یا medianBlur ، می‌توان تصاویر را  مات کرد که نمونه‌ای از آن‌را در ادامه ملاحظه می‌کنید:
var blurTrackbar = window.CreateTrackbar(
   name: "Blur", value: 1, max: 100,
   callback: pos =>
   {
       if (pos % 2 == 0) pos++;
 
       rotateImage(angle, scale, src, dst);
       Cv2.GaussianBlur(dst, dst, new Size(pos, pos), sigmaX: 0);
       window.Image = dst;
   });
در اینجا ابتدا تصویر اصلی به متد چرخش تصویر ارسال شده و نتیجه‌ی آن در متد GaussianBlur استفاده خواهد شد. اندازه‌ی مشخص شده‌ی در این متد باید توسط اعداد فرد تعیین گردد. پارامتر sigmaX به معنای standard deviation در جهت x است و اگر صفر تعیین شود، برای محاسبه‌ی آن از پارامتر اندازه‌ی تعیین شده کمک گرفته خواهد شد.



کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
نظرات مطالب
مدیریت سراسری خطاها در یک برنامه‌ی Angular
در صورتی که قصد داشته باشیم قسمت error را بر اساس توضیحات بالا حذف کنیم و subscribe  تنها شامل response  باشد ، در زمان ارسال یک فرم در صورت دریافت خطا با کد 400 جهت نمایش خطا به کاربر در فرم چگونه باید عمل کرد
نظرات مطالب
فشرده سازی خروجی فایلهای استاتیک سایت
- ممکنه این مورد روی IIS7.5 شما فعال نباشد. باید با پشتیبانی هاست صحبت کنید.
- هستند. ولی اگر کش کردن را فعال کنید، کاربر یکبار که فایل استاتیک شما را دریافت کرد، بار بعد درخواستی را به سرور ارسال نمی‌کند. به همین جهت در کل بار کمتر و نتیجه بهتری نسبت به فشرده سازی دارد که هر بار باید اعمال شود.
نظرات مطالب
اعمال صفحه بندی به کمک OFFSET و FETCH در SQL Server 2012
سلام
ممنون از جواب شما. فقط اگر تعداد ستونها بیشتر بود و یا اینکه کاربر درخواست مرتب سازی بصورت صعودی و نزولی را هم داشت (در این مثال شما به صورت پیش فرض مرتب سازی صعودی را اعمال کردید) راهکاری دارید؟
با تشکر