بعد از ایجاد یک جدول بهینه سازی شده برای حافظه، هر یک دقیقه یک خطا در لاگ پایگاه داده ثبت میشه با این عنوان:
Disallowing page allocations for database 'MyDatabase' due to insufficient memory in the resource pool 'default'. See 'http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkId=510837' for more information.
با توجه به لینکی که داده Resource governor رو هم فعال کردم ولی مشکل حل نشد.
مشخصات سیستم:
OS: Windows 10
Database: SQL Server 2017 - Resource governor is enable
Hardware: Dedicated local system with 16 GB RAM
نظرات مطالب
توسعه سیستم مدیریت محتوای DNTCms - قسمت ششم
بروز رسانی !
مدل Role حذف شده و قصد اعمال دسترسی داینامیک را حداقل در این سیستم نداریم(به دلیل پیچیدگی بی دلیلی که برای کاربر نهایی دارد) . از یک Enum Flag کمک خواهیم گرفت که به شکل زیر تعریف شده است:
[Flags] public enum Roles { User=1, Author=2, Editor=4, Moderator=8, Adminisrator=16, BlogModerator=32, NewsModerator=64, PollModerator=128, AnnouncementModerator=256, ForumModerator=512, PagesModerator=1024, CollectionsModerator=2048 }
نظرات مطالب
ایجاد ServiceLocator با استفاده از Ninject
سلام؛ وقتی دستور
را وارد میکنم خطای زیر ظاهر میشود:
نمیتونم اسمبلی NinjetAdapter را نصب کنم. میشه لطفا در این خصوص بیشتر توضیح بدید و بفرمایید این dll رو از کجا باید دانلود کنم!
Install-Package CommonServiceLocator.NinjectAdapter
Install-Package : Unable to find package 'CommonServiceLocator.NinjectAdapter'. At line:1 char:16 + Install-Package <<<< CommonServiceLocator.NinjectAdapter + CategoryInfo : NotSpecified: (:) [Install-Package], InvalidOperationException + FullyQualifiedErrorId : NuGetCmdletUnhandledException,NuGet.PowerShell.Commands.InstallPackageCommand
فصل | عنوان | فایل مرتبط |
11 | آشنایی با MVVM Light Toolkit | + |
12 | اعمال قالبهای متفاوت به برنامههای Silverlight | + |
13 | استفاده از Web Services در Silverlight | + |
14 | آشنایی با مفاهیم مرتبط با شیء Application و مدیریت آن | + |
15 | امنیت در Silverlight | + |
16 | روشهای تعیین اعتبار ورودی کاربر در Silverlight | + |
17 | استفاده از تصاویر و فایلهای چند رسانهای در Silverlight | + |
18 | بررسی جامع تواناییهای کنترل DataGrid | + |
19 | معرفی سایر امکانات و ویژگیهای اختصاصی Silverlight 4 | + |
20 | بررسی اجرای خارج از مرورگر برنامههای Silverlight | + |
اگر دقت کرده باشید در کنار هر لینک خارجی (هر لینک ختم شده به خارج از سایت) در این وبلاگ، آیکون آن سایت هم به صورت خودکار نمایش داده میشود. از نظر من جالب بوده (خصوصا جهت مشخص کردن وجود یک لینک در میان انبوهی متن، یا برای نمایش لیستی از لینکها)، نظر شما رو نمیدونم!
اینکار در ادامهی مطلبی است که در مورد نوشتن اسکریپتهای گریس مانکی چندی قبل منتشر کردم. البته بهبود یافتهی آن است. برای ایجاد یک چنین قابلیتی در سایت فقط کافی است چند سطر اسکریپت زیر را به هدر سایت خود اضافه کنید.
<script src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.2.6/jquery.min.js' type='text/javascript' />
<script type="text/javascript">
$(document).ready(function(){
$("a").each(function(){
var $a = $(this);
var href = $a.attr("href");
// see if the link is external
if (href && href.match(/^http/))
if (!href.match(document.domain)) {
var domain = href.replace(/<\S[^><]*>/g, "").split('/')[2];
var image = '<img src="http://' + domain +
'/favicon.ico" width="0" ' +
' onload="this.width=16;this.height=16;this.style.paddingLeft=\'3px\';this.style.paddingRight=\'1px\';" ' +
' style="border:0" ' +
' onerror="this.src=\'http://vahid.nasiri.googlepages.com/weblink.gif\';" />';
$(this).prepend(image);
}
});
});
</script>
با استفاده از jQuery ، زمانیکه document ما ready شد ( document.ready )، تمام لینکهای موجود در صفحه را پیدا میکنیم (یک به یک). سپس مقدار href آنها را میخوانیم (ببینید با jQuery انجام این نوع کارها چقدر ساده شده است). اکنون روی لینک دریافت شده باید پردازش صورت گیرد و نام دومین آن جدا شود (اگر ختم به خارج از سایت بود). سپس بر اساس این دومین ، یک تگ img منتهی به آیکون آن سایت طراحی و نمایش داده خواهد شد (به قبل از لینک اضافه میشود).
عموما هر پروژهای هر چند کوچک و به ظاهر کم اهمیت، نکات خاصی را به همراه دارد.
برای مثال، در ابتدای کار width=0 در نظر گرفته نشد. مشکلی را که ایجاد کرد این بود که یک سایت ممکن است اصلا favicon.ico نداشته باشد. فایرفاکس محترم اصلا به روی مبارک هم نخواهد آورد و شما متوجه نخواهید شد که در صفحه کمبود تصویری وجود دارد. اما در IE حتما جای خالی آیکون و تصویر به نحوه واضحی گوشزد میشود. بنابراین در ابتدای کار قرار نیست چیزی را نمایش دهیم (width=0). سپس در رخداد onload تگ img، اگر تصویر واقعا وجود داشت و بارگذاری شد، طول و عرض آنرا 16 در 16 قرار خواهیم داد (این مورد هم لازم است. چون بعضی از سایتها اندازههای بسیار بزرگی را برای آیکون خود در نظر میگیرند که اصلا مقصود ما را برآورده نخواهند کرد).
این مورد (عدم نمایش تصاویری که وجود ندارند) مشکلی را که در ادامه ایجاد خواهد کرد، عدم یکنواختی در سایت است. یک سری از لینکهای خارجی آیکون دارند و یک سری خیر. نکته جالبی که در مورد تگ img وجود دارد رخداد onerror آن است. اگر مرورگر نتواند تصویر مورد نظر را پیدا یا بارگذاری کند، این روال رخداد گردان فراخوانی میشود. همینجا از موقعیت استفاده شده و src تصویر جاری به یک آیکون مشخص و از قبل تعیین شده تنظیم میشود.
در مطالب قسمت اول و دوم به نحوه ایجاد و تغییر رنگ چارت سازمانی اشاره شد. در این مطلب ، نحوه تغییر فونتها، مکان قرار گرفتن شاخهها و ایجاد لینک در شاخهها ارائه میشود. بدین صورت که در شکل زیر مشاهده مینمائید:
اندازه و مکان :
شما میتوانید اندازه نودها و فضا و offset بین نودها را نیز تنظیم نمائید.این تنظیم بصورت عمومی تاثیر گذار است و تمامی نودها از این تنظیم تبعیت خواهند نمود:
پارامترهای تابع ()setSize:
پیوندها: LINKS
شما میتوانید به نودها در پارامتر ششم تابع ()addNode آدرس پیوند خود را اضافه نمائید.
در صورت ایجاد پیوند کامل ( مانند : http://www.yourdomain.com ) پیوند در برگه ( tab ) یا یک پنجره جدید ( بسته به تنظیمات مرورگر سمت کاربر ) باز خواهد شد.
اگر نشانگر ماوس ، روی این نوع از نودها قرار بگیرد تغییر شکل به مانند دست ( اشاره گر ) میدهد.
نکته : در این نمونه کد ، هر نود در یک چارت سازمانی جدید دوباره رسم شده اند.در چارت سازمانی قدیمی ، نودها از بین نمیروند و همه مسیرهای باقی مانده فعال خواهند ماند.بنابراین اگر reDraw در این نمونه استفاده شود ، چند پیوند در یک نود باز خواهد شد .
اگر بخواهید فقط یک لینک به نودی اختصاص دهید ، یک نود پیوندی بدون پیوند به آن اضافه کنید ( مانند نودها سبز مثال نمونه ).
در قسمت چهارم و آخر این مطلب ، نمونههای بیشتری از ایجاد چارت سازمانی تحت وب ، درج تصویر در نودها و نمایش نمودار بعنوان یک تصویر ارائه خواهد شد.
شاخهها ( نودها ) میتوانند فونتهای مختلف داشته باشند.برای تنظیم فونت باید از تابع ()setFont استفاده شود.البته که باید فونت انتخابی بر روی سیستم کاربر موجود باشد در غیر این صورت مرورگر یک فونت دلخواه و پیش فرض خود را جایگزین فونت شما خواهد نمود. در صورت بروز هر گونه خطا در فونت ، متن داخل گرهها کوتاه خواهد شد.
با توجه به محدودیت IE در پیاده سازی excanvas ، در کل کاراکترها متن نود کوتاه میشود. ( اگر کاراکترهای نود ، کاملا پرشونده fit نشوند ، بخشی از کل متن کاراکترهای نود نوشته یا رسم خواهد شد )
پارامترهای تابع ()setFont :
-
نام فونت . حالت فونت ضخیم bold یا مورب italic قابل استفاده است.
- اندازه فونت در واحد پیکسل
- رنگ فونت ( اختیاری )
- چیدمان عمودی ( 1 و c یا center برای وسط چین . ( اختیاری )
var o = new orgChart(); o.setColor('#99CC99', '#CCFFCC'); o.setFont('arial', 18); o.addNode(0, '', '', 'Arial 18', 1); o.setColor('#CCCC66', '#FFFF99'); o.setFont('arial', 10, '#000000'); o.addNode(11, 0, 'u', 'text will be split if it does not fit. ThisIsAVeryLongWordAndItWillBeClipped. Too many lines will be clipped too.'); o.setFont('arial', 10, '#000000', 0); o.addNode(12, 0, 'u', 'aligned at top'); o.setFont('arial', 10, '#000000', 1); o.addNode(13, 0, 'u', 'centered'); o.setColor('#CC4950', '#FF7C80'); o.setFont('times', 16, '#FF0F00'); o.addNode(21, 0, 'l', 'Times 16 red'); o.setFont('times', 16, '#000000'); o.addNode(22, 0, 'l', 'Times 16'); o.setFont('times', 48, '#000000'); o.addNode(23, 0, 'l', 'Times 48 does not fit at all'); o.setColor('#CC9966', '#FFCC99'); o.setFont('jokerman', 12, '#000000'); o.addNode(31, 0, 'r', 'Jokerman (if available)'); o.setFont('bold times', 16, '#000000'); o.addNode(32, 0, 'r', 'bold Times 16'); o.setFont('italic times', 16, '#000000'); o.addNode(33, 0, 'r', 'italic Times 16'); o.setFont('bold italic times', 16, '#000000'); o.addNode(34, 0, 'r', 'bold italic Times 16'); o.setColor('#B5D9EA', '#CFE8EF'); o.setFont('arial', 28, '#000000'); o.addNode(50, '', '', 'Arial 28'); o.setFont('arial', 29); o.addNode(51, 50, 'u', 'Arial 29'); o.setFont('arial', 30); o.addNode(52, 51, 'u', 'Arial 30'); o.setFont('arial', 31); o.addNode(53, 52, 'u', 'Arial 31'); o.setFont('arial', 32); o.addNode(54, 53, 'u', 'Arial 32'); o.drawChart('c_fonts');
اندازه و مکان :
شما میتوانید اندازه نودها و فضا و offset بین نودها را نیز تنظیم نمائید.این تنظیم بصورت عمومی تاثیر گذار است و تمامی نودها از این تنظیم تبعیت خواهند نمود:
پارامترهای تابع ()setSize:
- عرض نودها در واحد پیکسل.
- ارتفاع نودها در واحد پیکسل.
- فاصله عرضی بین نودهای پدر u-nodes. ( اختیاری ).
- فاصله طولی بین نودها ( اختیاری ).
- offset عرضی ( فاصله ) از نود چپ و نود راست ( اختیاری ).
var o = new orgChart(); o.setSize(36, 12, 4, 25, 180); o.setColor('#99CC99', '#CCFFCC'); o.setFont('arial', 18); o.addNode(0, '', '', 'Root node'); o.setFont('arial', 12); o.setColor('#CCCC66', '#FFFF99'); o.addNode(11, 0, 'u', 'u-node 1'); o.addNode(12, 0, 'u', 'u-node 2'); o.addNode(13, 0, 'u', 'u-node 3'); o.setColor('#CC4950', '#FF7C80'); o.addNode(21, 0, 'l', 'l-node 1'); o.addNode(22, 0, 'l', 'l-node 2'); o.addNode(23, 0, 'l', 'l-node 3'); o.setColor('#CC9966', '#FFCC99'); o.addNode(31, 0, 'r', 'r-node 1'); o.drawChart('c_size');
شما میتوانید به نودها در پارامتر ششم تابع ()addNode آدرس پیوند خود را اضافه نمائید.
در صورت ایجاد پیوند کامل ( مانند : http://www.yourdomain.com ) پیوند در برگه ( tab ) یا یک پنجره جدید ( بسته به تنظیمات مرورگر سمت کاربر ) باز خواهد شد.
اگر نشانگر ماوس ، روی این نوع از نودها قرار بگیرد تغییر شکل به مانند دست ( اشاره گر ) میدهد.
نکته : در این نمونه کد ، هر نود در یک چارت سازمانی جدید دوباره رسم شده اند.در چارت سازمانی قدیمی ، نودها از بین نمیروند و همه مسیرهای باقی مانده فعال خواهند ماند.بنابراین اگر reDraw در این نمونه استفاده شود ، چند پیوند در یک نود باز خواهد شد .
اگر بخواهید فقط یک لینک به نودی اختصاص دهید ، یک نود پیوندی بدون پیوند به آن اضافه کنید ( مانند نودها سبز مثال نمونه ).
var o = new orgChart(); o.setColor('#99CC99', '#CCFFCC'); o.setFont('arial', 18); o.addNode( 0, '', '', 'Searching', 1); o.addNode(50, '', '', 'Social', 1); o.addNode(90, '', '', 'Misc.', 1); o.setColor('#CCCC66', '#FFFF99'); o.setFont('arial', 12); o.addNode(11, 50, 'u', 'Facebook', 0, 'http://facebook.com'); o.addNode(13, 90, 'u', 'Youtube', 0, 'http://youtube.com'); o.addNode(14, 13, 'l', 'Youtube Music', 0, 'http://youtube.com/music'); o.addNode(15, 13, 'l', 'Youtube Entertainment', 0, 'http://youtube.com/entertainment'); o.setColor('#CC4950', '#FF7C80'); o.addNode(21, 0, 'l', 'Google', 0, 'http://google.com'); o.addNode(22, 0, 'l', 'Bing', 0, 'http://bing.com'); o.addNode('r2', '', '', 'Top of this Page', 0, '#'); o.addNode('', 'r2', 'u', 'Back to the introduction', 0, '/orgchart'); o.drawChart('c_links');
در قسمت چهارم و آخر این مطلب ، نمونههای بیشتری از ایجاد چارت سازمانی تحت وب ، درج تصویر در نودها و نمایش نمودار بعنوان یک تصویر ارائه خواهد شد.
ASP.NET Core به همراه زیر ساختیاست جهت خارج کردن امکانات Caching درون حافظهای آن از سرور جاری و انتقال آن به سرورهای دیگر جهت کاهش بار سرور و برنامه. این کش توزیع شده را میتوان به عنوان زیرساختی برای مدیریت سشنها، مدیریت اطلاعات کش و همچنین مدیریت کوکیهای حجیم ASP.NET Core Identity نیز بکار گرفت. برای مثال بجای ارسال یک کوکی حجیم بالای 5 کیلوبایت به کلاینت، فقط ID رمزنگاری شدهی آنرا ارسال کرد و اصل کوکی را در داخل دیتابیس ذخیره و بازیابی نمود. این مساله هم مقیاس پذیری برنامه را افزایش خواهد داد و هم امنیت آنرا با عدم ارسال اصل محتوای کوکی به سمت کلاینتها و یا ذخیره سازی اطلاعات سشنها در بانک اطلاعاتی، مشکلات راه اندازی مجدد برنامه را به طور کامل برطرف میکنند و در این حالت بازیابی Application pool و یا کرش برنامه و یا ری استارت شدن کل سرور، سبب از بین رفتن سشنهای کاربران نخواهند شد. بنابراین آشنایی با نحوهی راه اندازی این امکانات، حداقل از بعد امنیتی بسیار مفید هستند؛ حتی اگر سرور ذخیره کنندهی این اطلاعات، همان سرور و بانک اطلاعاتی اصلی برنامه باشند.
پیشنیازهای کار با کش توزیع شدهی مبتنی بر SQL Server
برای کار با کش توزیع شدهی با قابلیت ذخیره سازی در یک بانک اطلاعاتی SQL Server، نیاز است دو بستهی ذیل را به فایل project.json برنامه اضافه کرد:
وابستگی که در قسمت dependencies ذکر شدهاست، کلاسهای اصلی کار با کش توزیع شده را به برنامه اضافه میکند. ذکر وابستگی قسمت tools، اختیاری است و کار آن، ایجاد جدول مورد نیاز برای ذخیره سازی اطلاعات، در یک بانک اطلاعاتی SQL Server میباشد.
ایجاد جدول ذخیره سازی اطلاعات کش توزیع شده به کمک ابزار sql-cache
پس از افزودن و بازیابی ارجاعات فوق، با استفاده از خط فرمان، به پوشهی جاری برنامه وارد شده و دستور ذیل را صادر کنید:
توضیحات:
- در اینجا میتوان هر نوع رشتهی اتصالی معتبری را به انواع و اقسام بانکهای SQL Server ذکر کرد. برای نمونه در مثال فوق این رشتهی اتصالی به یک بانک اطلاعاتی از پیش ایجاد شدهی LocalDB اشاره میکند. نام دلخواه این بانک اطلاعاتی در اینجا sql_cache ذکر گردیده و نام دلخواه جدولی که قرار است این اطلاعات را ثبت کند AppSqlCache تنظیم شدهاست و dbo، نام اسکیمای جدول است:
در اینجا تصویر ساختار جدولی را که توسط ابزار dotnet sql-cache ایجاد شدهاست، مشاهده میکنید. اگر خواستید این جدول را خودتان دستی ایجاد کنید، یک چنین کوئری را باید بر روی دیتابیس مدنظرتان اجرا نمائید:
ایجاد جدول ذخیره سازی اطلاعات کش توزیع شده به کمک ابزار Migrations در EF Core
زیر ساخت کش توزیع شدهی مبتنی بر SQL Server هیچگونه وابستگی به EF Core ندارد و تمام اجزای آن توسط Async ADO.NET نوشته شدهاند. اما اگر خواستید قسمت ایجاد جدول مورد نیاز آنرا به ابزار Migrations در EF Core واگذار کنید، روش کار به صورت زیر است:
- ابتدا یک کلاس دلخواه جدید را با محتوای ذیل ایجاد کنید:
- سپس تنظیمات ایجاد جدول متناظر با آن را به نحو ذیل تنظیم نمائید:
به این ترتیب این جدول جدید به صورت خودکار در کنار سایر جداول برنامه ایجاد خواهند شد.
البته این مورد به شرطی است که بخواهید از یک دیتابیس، هم برای برنامه و هم برای ذخیره سازی اطلاعات کش استفاده کنید.
معرفی تنظیمات رشتهی اتصالی و نام جدول ذخیره سازی اطلاعات کش به برنامه
پس از ایجاد جدول مورد نیاز جهت ذخیره سازی اطلاعات کش، اکنون نیاز است این اطلاعات را به برنامه معرفی کرد. برای این منظور به کلاس آغازین برنامه مراجعه کرده و متد الحاقی AddDistributedSqlServerCache را بر روی مجموعهی سرویسهای موجود فراخوانی کنید؛ تا سرویسهای این کش توزیع شده نیز به برنامه معرفی شوند:
باتوجه به توزیع شده بودن این کش، هیچ الزامی ندارد که ConnectionString ذکر شدهی در اینجا با رشتهی اتصالی مورد استفادهی توسط EF Core یکی باشد (هرچند مشکلی هم ندارد).
آزمایش کش توزیع شدهی تنظیمی با فعال سازی سشنها
سشنها را همانند نکات ذکر شدهی در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 16 - کار با Sessions» فعال کنید و سپس مقداری را در آن بنویسید:
اکنون از جدول AppSqlCache کوئری بگیرید:
همانطور که مشاهده میکنید، سیستم سشن اینبار بجای حافظه، به صورت خودکار از جدول بانک اطلاعاتی SQL Server تنظیم شده، برای ذخیره سازی اطلاعات خود استفاده کردهاست.
کار با کش توزیع شده از طریق برنامه نویسی
همانطور که در مقدمهی بحث نیز عنوان شد، استفادهی از زیر ساخت کش توزیع شده منحصر به استفادهی از آن جهت ذخیره سازی اطلاعات سشنها نیست و از آن میتوان جهت انواع و اقسام سناریوهای مختلف مورد نیاز استفاده کرد. در این حالت روش دسترسی به این زیر ساخت، از طریق اینترفیس IDistributedCache است. زمانیکه متد AddDistributedSqlServerCache را فراخوانی میکنیم، در حقیقت کار ثبت یک چنین سرویسی به صورت خودکار انجام خواهد شد:
به عبارتی کلاس SqlServerCache به صورت singleton به مجموعهی سرویسهای برنامه اضافه شدهاست و برای دسترسی به آن تنها کافی است اینترفیس IDistributedCache را به کنترلرها و یا سرویسهای برنامه تزریق و از امکانات آن استفاده کنیم.
در اینجا یک نمونه از این تزریق وابستگی و سپس استفادهی از متدهای Set و Get اینترفیس IDistributedCache را مشاهده میکنید:
در ابتدای بحث که ساختار جدول ذخیره سازی اطلاعات کش را بررسی کردیم، فیلد value آن یک چنین نوعی را دارد:
که در سمت کدهای دات نتی، به شکل آرایهای از بایتها قابل بیان است.
به همین جهت متد Set آن مقدار مدنظر را به صورت آرایهای از بایتها قبول میکند.
در این حالت اگر برنامه را اجرا و مسیر http://localhost:7742/CacheTest/SetCacheData را فراخوانی کنیم، اطلاعات ذخیره شدهی با کلید Test را میتوان در بانک اطلاعاتی مشاهده کرد:
Tag helper مخصوص کش توزیع شده
در ASP.NET Core، میتوان از یک Tag Helper جدید به نام distributed-cache برای کش سمت سرور توزیع شدهی محتوای قسمتی از یک View به نحو ذیل استفاده کرد:
که اطلاعات آن در بانک اطلاعاتی به نحو ذیل ذخیره میشود:
در اینجا name به صورت هش شده به صورت کلید کش مورد استفاده قرار میگیرد. سپس محتوای تگ distributed-cache رندر شده، تبدیل به آرایهای از بایتها گردیده و در بانک اطلاعاتی ذخیره میگردد.
ذکر name در اینجا اجباری است و باید دقت داشت که چون به عنوان کلید بازیابی کش مورد استفاده قرار خواهد گرفت، نباید به اشتباه در قسمتهای دیگر برنامه با همین نام وارد شود. در غیر اینصورت دو قسمتی که name یکسانی داشته باشند، یک محتوا را نمایش خواهند داد.
پیشنیازهای کار با کش توزیع شدهی مبتنی بر SQL Server
برای کار با کش توزیع شدهی با قابلیت ذخیره سازی در یک بانک اطلاعاتی SQL Server، نیاز است دو بستهی ذیل را به فایل project.json برنامه اضافه کرد:
{ "dependencies": { "Microsoft.Extensions.Caching.SqlServer": "1.1.0" }, "tools": { "Microsoft.Extensions.Caching.SqlConfig.Tools": "1.1.0-preview4-final" } }
ایجاد جدول ذخیره سازی اطلاعات کش توزیع شده به کمک ابزار sql-cache
پس از افزودن و بازیابی ارجاعات فوق، با استفاده از خط فرمان، به پوشهی جاری برنامه وارد شده و دستور ذیل را صادر کنید:
dotnet sql-cache create "Data Source=(localdb)\MSSQLLocalDB;Initial Catalog=sql_cache;Integrated Security=True;" "dbo" "AppSqlCache"
- در اینجا میتوان هر نوع رشتهی اتصالی معتبری را به انواع و اقسام بانکهای SQL Server ذکر کرد. برای نمونه در مثال فوق این رشتهی اتصالی به یک بانک اطلاعاتی از پیش ایجاد شدهی LocalDB اشاره میکند. نام دلخواه این بانک اطلاعاتی در اینجا sql_cache ذکر گردیده و نام دلخواه جدولی که قرار است این اطلاعات را ثبت کند AppSqlCache تنظیم شدهاست و dbo، نام اسکیمای جدول است:
در اینجا تصویر ساختار جدولی را که توسط ابزار dotnet sql-cache ایجاد شدهاست، مشاهده میکنید. اگر خواستید این جدول را خودتان دستی ایجاد کنید، یک چنین کوئری را باید بر روی دیتابیس مدنظرتان اجرا نمائید:
CREATE TABLE AppSqlCache ( Id NVARCHAR (449) COLLATE SQL_Latin1_General_CP1_CS_AS NOT NULL, Value VARBINARY (MAX) NOT NULL, ExpiresAtTime DATETIMEOFFSET NOT NULL, SlidingExpirationInSeconds BIGINT NULL, AbsoluteExpiration DATETIMEOFFSET NULL, CONSTRAINT pk_Id PRIMARY KEY (Id) ); CREATE NONCLUSTERED INDEX Index_ExpiresAtTime ON AppSqlCache(ExpiresAtTime);
ایجاد جدول ذخیره سازی اطلاعات کش توزیع شده به کمک ابزار Migrations در EF Core
زیر ساخت کش توزیع شدهی مبتنی بر SQL Server هیچگونه وابستگی به EF Core ندارد و تمام اجزای آن توسط Async ADO.NET نوشته شدهاند. اما اگر خواستید قسمت ایجاد جدول مورد نیاز آنرا به ابزار Migrations در EF Core واگذار کنید، روش کار به صورت زیر است:
- ابتدا یک کلاس دلخواه جدید را با محتوای ذیل ایجاد کنید:
public class AppSqlCache { public string Id { get; set; } public byte[] Value { get; set; } public DateTimeOffset ExpiresAtTime { get; set; } public long? SlidingExpirationInSeconds { get; set; } public DateTimeOffset? AbsoluteExpiration { get; set; } }
public class MyDBDataContext : DbContext { public virtual DbSet<AppSqlCache> AppSqlCache { get; set; } protected override void OnModelCreating(ModelBuilder modelBuilder) { modelBuilder.Entity<AppSqlCache>(entity => { entity.ToTable(name: "AppSqlCache", schema: "dbo"); entity.HasIndex(e => e.ExpiresAtTime).HasName("Index_ExpiresAtTime"); entity.Property(e => e.Id).HasMaxLength(449); entity.Property(e => e.Value).IsRequired(); }); } }
البته این مورد به شرطی است که بخواهید از یک دیتابیس، هم برای برنامه و هم برای ذخیره سازی اطلاعات کش استفاده کنید.
معرفی تنظیمات رشتهی اتصالی و نام جدول ذخیره سازی اطلاعات کش به برنامه
پس از ایجاد جدول مورد نیاز جهت ذخیره سازی اطلاعات کش، اکنون نیاز است این اطلاعات را به برنامه معرفی کرد. برای این منظور به کلاس آغازین برنامه مراجعه کرده و متد الحاقی AddDistributedSqlServerCache را بر روی مجموعهی سرویسهای موجود فراخوانی کنید؛ تا سرویسهای این کش توزیع شده نیز به برنامه معرفی شوند:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddDistributedSqlServerCache(options => { options.ConnectionString = @"Data Source=(localdb)\MSSQLLocalDB;Initial Catalog=sql_cache;Integrated Security=True;"; options.SchemaName = "dbo"; options.TableName = "AppSqlCache"; });
آزمایش کش توزیع شدهی تنظیمی با فعال سازی سشنها
سشنها را همانند نکات ذکر شدهی در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 16 - کار با Sessions» فعال کنید و سپس مقداری را در آن بنویسید:
public IActionResult Index() { HttpContext.Session.SetString("User", "VahidN"); return Json(true); } public IActionResult About() { var userContent = HttpContext.Session.GetString("User"); return Json(userContent); }
همانطور که مشاهده میکنید، سیستم سشن اینبار بجای حافظه، به صورت خودکار از جدول بانک اطلاعاتی SQL Server تنظیم شده، برای ذخیره سازی اطلاعات خود استفاده کردهاست.
کار با کش توزیع شده از طریق برنامه نویسی
همانطور که در مقدمهی بحث نیز عنوان شد، استفادهی از زیر ساخت کش توزیع شده منحصر به استفادهی از آن جهت ذخیره سازی اطلاعات سشنها نیست و از آن میتوان جهت انواع و اقسام سناریوهای مختلف مورد نیاز استفاده کرد. در این حالت روش دسترسی به این زیر ساخت، از طریق اینترفیس IDistributedCache است. زمانیکه متد AddDistributedSqlServerCache را فراخوانی میکنیم، در حقیقت کار ثبت یک چنین سرویسی به صورت خودکار انجام خواهد شد:
services.Add(ServiceDescriptor.Singleton<IDistributedCache, SqlServerCache>());
در اینجا یک نمونه از این تزریق وابستگی و سپس استفادهی از متدهای Set و Get اینترفیس IDistributedCache را مشاهده میکنید:
using System; using System.Text; using Microsoft.AspNetCore.Mvc; using Microsoft.Extensions.Caching.Distributed; namespace Core1RtmEmptyTest.Controllers { public class CacheTestController : Controller { readonly IDistributedCache _cache; public CacheTestController(IDistributedCache cache) { _cache = cache; } public IActionResult SetCacheData() { var time = DateTime.Now.ToLocalTime().ToString(); var cacheOptions = new DistributedCacheEntryOptions { AbsoluteExpiration = DateTime.Now.AddYears(1) }; _cache.Set("Time", Encoding.UTF8.GetBytes(time), cacheOptions); return View(); } public IActionResult GetCacheData() { var time = Encoding.UTF8.GetString(_cache.Get("Time")); ViewBag.data = time; return View(); } public bool RemoveCacheData() { _cache.Remove("Time"); return true; } } }
Value VARBINARY (MAX) NOT NULL,
public byte[] Value { get; set; }
در این حالت اگر برنامه را اجرا و مسیر http://localhost:7742/CacheTest/SetCacheData را فراخوانی کنیم، اطلاعات ذخیره شدهی با کلید Test را میتوان در بانک اطلاعاتی مشاهده کرد:
Tag helper مخصوص کش توزیع شده
در ASP.NET Core، میتوان از یک Tag Helper جدید به نام distributed-cache برای کش سمت سرور توزیع شدهی محتوای قسمتی از یک View به نحو ذیل استفاده کرد:
<distributed-cache name="MyCacheItem2" expires-sliding="TimeSpan.FromMinutes(30)"> <p>From distributed-cache</p> @DateTime.Now.ToString() </distributed-cache>
در اینجا name به صورت هش شده به صورت کلید کش مورد استفاده قرار میگیرد. سپس محتوای تگ distributed-cache رندر شده، تبدیل به آرایهای از بایتها گردیده و در بانک اطلاعاتی ذخیره میگردد.
ذکر name در اینجا اجباری است و باید دقت داشت که چون به عنوان کلید بازیابی کش مورد استفاده قرار خواهد گرفت، نباید به اشتباه در قسمتهای دیگر برنامه با همین نام وارد شود. در غیر اینصورت دو قسمتی که name یکسانی داشته باشند، یک محتوا را نمایش خواهند داد.
در این قسمت یک مثال ساده از insert ، load و delete را بر اساس اطلاعات قسمتهای قبل با هم مرور خواهیم کرد. برای سادگی کار از یک برنامه Console استفاده خواهد شد (هر چند مرسوم شده است که برای نوشتن آزمایشات از آزمونهای واحد بجای این نوع پروژهها استفاده شود). همچنین فرض هم بر این است که database schema برنامه را مطابق قسمت قبل در اس کیوال سرور ایجاد کرده اید (نکته آخر بحث قسمت سوم).
یک پروژه جدید از نوع کنسول را به solution برنامه (همان NHSample1 که در قسمتهای قبل ایجاد شد)، اضافه نمائید.
سپس ارجاعاتی را به اسمبلیهای زیر به آن اضافه کنید:
FluentNHibernate.dll
NHibernate.dll
NHibernate.ByteCode.Castle.dll
NHSample1.dll : در قسمتهای قبل تعاریف موجودیتها و نگاشت آنها را در این پروژه class library ایجاد کرده بودیم و اکنون قصد استفاده از آن را داریم.
اگر دیتابیس قسمت قبل را هنوز ایجاد نکردهاید، کلاس CDb را به برنامه افزوده و سپس متد CreateDb آنرا به برنامه اضافه نمائید.
using FluentNHibernate;
using FluentNHibernate.Cfg;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHSample1.Mappings;
namespace ConsoleTestApplication
{
class CDb
{
public static void CreateDb(IPersistenceConfigurer dbType)
{
var cfg = Fluently.Configure().Database(dbType);
PersistenceModel pm = new PersistenceModel();
pm.AddMappingsFromAssembly(typeof(CustomerMapping).Assembly);
var sessionSource = new SessionSource(
cfg.BuildConfiguration().Properties,
pm);
var session = sessionSource.CreateSession();
sessionSource.BuildSchema(session, true);
}
}
}
CDb.CreateDb(
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ConnectionString("Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true")
.ShowSql());
در ادامه یک کلاس جدید به نام Config را به برنامه کنسول ایجاد شده اضافه کنید:
using FluentNHibernate.Cfg;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHibernate;
using NHSample1.Mappings;
namespace ConsoleTestApplication
{
class Config
{
public static ISessionFactory CreateSessionFactory(IPersistenceConfigurer dbType)
{
return
Fluently.Configure().Database(dbType
).Mappings(m => m.FluentMappings.AddFromAssembly(typeof(CustomerMapping).Assembly))
.BuildSessionFactory();
}
}
}
اکنون سورس کامل مثال برنامه را در نظر بگیرید:
کلاس CDbOperations جهت اعمال ثبت و حذف اطلاعات:
using System;
using NHibernate;
using NHSample1.Domain;
namespace ConsoleTestApplication
{
class CDbOperations
{
ISessionFactory _factory;
public CDbOperations(ISessionFactory factory)
{
_factory = factory;
}
public int AddNewCustomer()
{
using (ISession session = _factory.OpenSession())
{
using (ITransaction transaction = session.BeginTransaction())
{
Customer vahid = new Customer()
{
FirstName = "Vahid",
LastName = "Nasiri",
AddressLine1 = "Addr1",
AddressLine2 = "Addr2",
PostalCode = "1234",
City = "Tehran",
CountryCode = "IR"
};
Console.WriteLine("Saving a customer...");
session.Save(vahid);
session.Flush();//چندین عملیات با هم و بعد
transaction.Commit();
return vahid.Id;
}
}
}
public void DeleteCustomer(int id)
{
using (ISession session = _factory.OpenSession())
{
using (ITransaction transaction = session.BeginTransaction())
{
Customer customer = session.Load<Customer>(id);
Console.WriteLine("Id:{0}, Name: {1}", customer.Id, customer.FirstName);
Console.WriteLine("Deleting a customer...");
session.Delete(customer);
session.Flush();//چندین عملیات با هم و بعد
transaction.Commit();
}
}
}
}
}
using System;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHibernate;
using NHSample1.Domain;
namespace ConsoleTestApplication
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
//CDb.CreateDb(SQLiteConfiguration.Standard.ConnectionString("data source=sample.sqlite").ShowSql());
//return;
//todo: Read ConnectionString from app.config or web.config
using (ISessionFactory session = Config.CreateSessionFactory(
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ConnectionString("Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true")
.ShowSql()
))
{
CDbOperations db = new CDbOperations(session);
int id = db.AddNewCustomer();
Console.WriteLine("Loading a customer and delete it...");
db.DeleteCustomer(id);
}
Console.WriteLine("Press a key...");
Console.ReadKey();
}
}
}
نیاز است تا ISessionFactory را برای ساخت سشنهای دسترسی به دیتابیس ذکر شده در تنظمیات آن جهت استفاده در تمام تردهای برنامه، ایجاد نمائیم. لازم به ذکر است که تا قبل از فراخوانی BuildSessionFactory این تنظیمات باید معرفی شده باشند و پس از آن دیگر اثری نخواهند داشت.
ایجاد شیء ISessionFactory هزینه بر است و گاهی بر اساس تعداد کلاسهایی که باید مپ شوند، ممکن است تا چند ثانیه به طول انجامد. به همین جهت نیاز است تا یکبار ایجاد شده و بارها مورد استفاده قرار گیرد. در برنامه به کرات از using استفاده شده تا اشیاء IDisposable را به صورت خودکار و حتمی، معدوم نماید.
بررسی متد AddNewCustomer :
در ابتدا یک سشن را از ISessionFactory موجود درخواست میکنیم. سپس یکی از بهترین تمرینهای کاری جهت کار با دیتابیسها ایجاد یک تراکنش جدید است تا اگر در حین اجرای کوئریها مشکلی در سیستم، سخت افزار و غیره پدید آمد، دیتابیسی ناهماهنگ حاصل نشود. زمانیکه از تراکنش استفاده شود، تا هنگامیکه دستور transaction.Commit آن با موفقیت به پایان نرسیده باشد، اطلاعاتی در دیتابیس تغییر نخواهد کرد و از این لحاظ استفاده از تراکنشها جزو الزامات یک برنامه اصولی است.
در ادامه یک وهله از شیء Customer را ایجاد کرده و آنرا مقدار دهی میکنیم (این شیء در قسمتهای قبل ایجاد گردید). سپس با استفاده از session.Save دستور ثبت را صادر کرده، اما تا زمانیکه transaction.Commit فراخوانی و به پایان نرسیده باشد، اطلاعاتی در دیتابیس ثبت نخواهد شد.
نیازی به ذکر سطر فلاش در این مثال نبود و NHibernate اینکار را به صورت خودکار انجام میدهد و فقط از این جهت عنوان گردید که اگر چندین عملیات را با هم معرفی کردید، استفاده از session.Flush سبب خواهد شد که رفت و برگشتها به دیتابیس حداقل شود و فقط یکبار صورت گیرد.
در پایان این متد، Id ثبت شده در دیتابیس بازگشت داده میشود.
چون در متد CreateSessionFactory ، متد ShowSql را نیز ذکر کرده بودیم، هنگام اجرای برنامه، عبارات SQL ایی که در پشت صحنه توسط NHibernate تولید میشوند را نیز میتوان مشاهده نمود:
بررسی متد DeleteCustomer :
ایجاد سشن و آغاز تراکنش آن همانند متد AddNewCustomer است. سپس در این سشن، یک شیء از نوع Customer با Id ایی مشخص load خواهد گردید. برای نمونه، نام این مشتری نیز در کنسول نمایش داده میشود. سپس این شیء مشخص و بارگذاری شده را به متد session.Delete ارسال کرده و پس از فراخوانی transaction.Commit ، این مشتری از دیتابیس حذف میشود.
برای نمونه خروجی SQL پشت صحنه این عملیات که توسط NHibernate مدیریت میشود، به صورت زیر است:
Saving a customer...
NHibernate: select next_hi from hibernate_unique_key with (updlock, rowlock)
NHibernate: update hibernate_unique_key set next_hi = @p0 where next_hi = @p1;@p0 = 17, @p1 = 16
NHibernate: INSERT INTO [Customer] (FirstName, LastName, AddressLine1, AddressLine2, PostalCode, City, CountryCode, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3, @p4, @p5, @p6, @p7);@p0 = 'Vahid', @p1 = 'Nasiri', @p2 = 'Addr1', @p3 = 'Addr2', @p4 = '1234', @p5 = 'Tehran', @p6 = 'IR', @p7 = 16016
Loading a customer and delete it...
NHibernate: SELECT customer0_.Id as Id2_0_, customer0_.FirstName as FirstName2_0_, customer0_.LastName as LastName2_0_, customer0_.AddressLine1 as AddressL4_2_0_, customer0_.AddressLine2 as AddressL5_2_0_, customer0_.PostalCode as PostalCode2_0_, customer0_.City as City2_0_, customer0_.CountryCode as CountryC8_2_0_ FROM [Customer] customer0_ WHERE customer0_.Id=@p0;@p0 = 16016
Id:16016, Name: Vahid
Deleting a customer...
NHibernate: DELETE FROM [Customer] WHERE Id = @p0;@p0 = 16016
Press a key...
فرض کنید از هفته آینده قرار شده است که نسخه سبک و تک کاربرهای از برنامه ما تهیه شود. بدیهی است SQL server برای این منظور انتخاب مناسبی نیست (هزینه بالا برای یک مشتری، مشکلات نصب، مشکلات نگهداری و امثال آن برای یک کاربر نهایی و نه یک سازمان بزرگ که حتما ادمینی برای این مسایل در نظر گرفته میشود).
اکنون چه باید کرد؟ باید برنامه را از صفر بازنویسی کرد یا قسمت دسترسی به دادههای آنرا کلا مورد باز بینی قرار داد؟ اگر برنامه اسپاگتی ما اصلا لایه دسترسی به دادهها را نداشت چه؟! همه جای برنامه پر است از SqlCommand و Open و Close ! و عملا استفاده از یک دیتابیس دیگر یعنی باز نویسی کل برنامه.
همانطور که ملاحظه میکنید، زمانیکه با NHibernate کار شود، مدیریت لایه دسترسی به دادهها به این فریم ورک محول میشود و اکنون برای استفاده از دیتابیس SQLite تنها باید تغییرات زیر صورت گیرد:
ابتدا ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SQLite.dll اضافه نمائید (تمام این اسمبلیهای ذکر شده به همراه مجموعه FluentNHibernate ارائه میشوند). سپس:
الف) ایجاد یک دیتابیس خام بر اساس کلاسهای domain و mapping تعریف شده در قسمتهای قبل به صورت خودکار
CDb.CreateDb(SQLiteConfiguration.Standard.ConnectionString("data source=sample.sqlite").ShowSql());
//todo: Read ConnectionString from app.config or web.config
using (ISessionFactory session = Config.CreateSessionFactory(
SQLiteConfiguration.Standard.ConnectionString("data source=sample.sqlite").ShowSql()
))
{
...
دریافت سورس برنامه تا این قسمت
نکته:
در سه قسمت قبل، تمام خواص پابلیک کلاسهای پوشه domain را به صورت معمولی و متداول معرفی کردیم. اگر نیاز به lazy loading در برنامه وجود داشت، باید تمامی کلاسها را ویرایش کرده و واژه کلیدی virtual را به کلیه خواص پابلیک آنها اضافه کرد. علت هم این است که برای عملیات lazy loading ، فریم ورک NHibernate باید یک سری پروکسی را به صورت خودکار جهت کلاسهای برنامه ایجاد نماید و برای این امر نیاز است تا بتواند این خواص را تحریف (override) کند. به همین جهت باید آنها را به صورت virtual تعریف کرد. همچنین تمام سطرهای Not.LazyLoad نیز باید حذف شوند.
ادامه دارد ...