نظرات مطالب
ردیابی تغییرات در Entity Framework، بخش اول
به شخصه من این کار را انجام میدهم. ولی یادم هست که در یک پروژه و در یک سناریوی خاص Entity framework یک استثنا صادر می‌کرد که با جست و جو در اینترنت، یکی از اعضای توسعه دهنده‌ی تیم Entity framework گقته بود که در این سناریو، Entity framework توانایی کار با تمام اعضای virtual را ندارد.
البته این موضوع به به نسخه‌ی 4.3 بر میگرده و احتمالش هست که اشکالش در نسخه‌های بعد رفع شده باشد.
از نظر شخصی خودم در پروژه هاتون به خصوص پروژه‌های ویندوزی به عنوان یک best practice همه‌ی اعضا را virtual تعریف کنید مگر اینکه به مشکل بر بخورید.
نظرات مطالب
آشنایی با Refactoring - قسمت 3
سلام ، 
این Receipt در Project.Domain قرار می‌گیرد ؟ در واقع همان موجودیت ما هست ؟ 
من تصور می‌کردم همه‌ی منطق تجاری را باید در Service Layer پیاده سازی کرد ، اما در بعضی سورس‌ها و چارچوب‌ها (مثل sharp-lite ) دیدم که متد‌های محاسباتی مثل مجموع هزینه‌های مربوط یه یک سفارش را در همان موجودیت قرار می‌دهند : 
    public class OrderLineItem : Entity
    {
        /// <summary>
        /// many-to-one from OrderLineItem to Order
        /// </summary>
        public virtual Order Order { get; set; }

        /// <summary>
        /// Money is a component, not a separate entity; i.e., the OrderLineItems table will have 
        /// column for the amount
        /// </summary>
        public virtual Money Price { get; set; }

        /// <summary>
        /// many-to-one from OrderLineItem to Product
        /// </summary>
        public virtual Product Product { get; set; }
        
        public virtual int Quantity { get; set; }

        /// <summary>
        /// Example of adding domain business logic to entity
        /// </summary>
        public virtual Money GetTotal() {
            return new Money(Price.Amount * Quantity);
        }
    }
ممنون می‌شم قدری در این باره توضیح بدید.   
نظرات مطالب
نحوه‌ی نگاشت فیلدهای فرمول در Fluent NHibernate
از پاسخگویی شما بسیار ممنونم. من هر روز از شما مطلب جدیدی یاد میگیرم.
من قصد کشدار کردن بحث رو ندارم و اینم آخرین ارسال من در مورد این بحث است.فکر می کنم نتونستم منظورم رو واضح برسونم. فرض کنیم کلاس زیر وجود داره:
public class Project
{
public virtual int Id { get; set; }
public virtual long ProjectCode { get; set; }
public virtual string Name { get; set; }
public virtual int CreateDate { get; set; }

public virtual string SepratedDate
{
get { return myFunc(CreateDate); }
private set { ; }
}
}

من میخواهم در متد زیر لیستی از کلاس بالا رو به DataSet تبدیل کنم:

public DataSet dsGetAll(bool includeArchived)
{
using (var repository = new Repository())
{
var projects = repository.Find(x => x.IsArchive == includeArchived
);

var ds = new CollectionToDataSet>(projects.ToList());

return ds.CreateDataSet();
}
}

ولی خطا می ده که SepratedDate در جدول وجود نداره!!!
{"Invalid column name 'SepratedDate'."}
could not execute query
[ select project0_.Id as Id15_, project0_.ProjectCode as ProjectC2_15_, project0_.Name as Name15_, project0_.IsArchive as IsArchive15_, project0_.CreateDate as CreateDate15_, project0_.SepratedDate as Seprated6_15_ from tblProject project0_ where case when project0_.IsArchive=1 then 'true' else 'false' end=case when @p0='true' then 'true' else 'false' end
مطالب
توسعه سیستم مدیریت محتوای DNTCms - قسمت ششم
در این قسمت مدل‌های باقی مانده‌ی از بخش‌هایی را که در مقاله اول مطرح شدند، به اتمام می‌رسانیم. همچنین با بازخوردهایی که در مقالات قبل گرفتیم، در این قسمت تغییرات ایجاد شده‌ی در مدل‌های قسمت‌های قبل را نیز مطرح خواهیم کرد.

مدل‌های AuditLog (اصلاحیه)و ActivityLog

باید توجه داشت که اگر سیستم AuditLog، جزئیات بیشتری را در بر بگیرد، می‌توان از آن به عنوان History هم یاد کرد. در قسمت چهارم برای پست‌های انجمن یک جدول جدا هم به منظور ذخیره سازی تاریخچه‌ی تغییرات، در نظر گرفتیم. فرض کنید که یک سری از جداول دیگر هم نیازمند این امکان باشند! راه حل چیست؟
  1. استفاده از جداول جدا برای هر کدام از جداول به صورتیکه یک ارتباط یک به چند مابین آنها برقرار است. از این جداول تحت عنوان HistoryTable یاد می‌شود.
  2. استفاده از یک جدول برای نگهداری تاریخچه‌ی تغییرات جداولی که نیازمند این امکان هستند. 
در زیر پیاده سازی از روش دوم رو مشاهده میکنید.
  /// <summary>
    /// Represent The Operation's log
    /// </summary>
    public class AuditLog
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// Create One Instance Of <see cref="AuditLog"/>
        /// </summary>
        public AuditLog()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
            OperatedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// sets or gets identifier of AuditLog
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Type of  Modification(create,softDelet,Delete,update)
        /// </summary>
        public virtual AuditAction Action { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets description of Log
        /// </summary>
        public virtual string Description { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets when log is operated
        /// </summary>
        public virtual DateTime OperatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets Type Of Entity 
        /// </summary>
        public virtual string Entity { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets  Old value of  Properties before modification
        /// </summary>
        public virtual string XmlOldValue { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets XML Base OldValue of Properties (NotMapped)
        /// </summary>
        public virtual XElement XmlOldValueWrapper
        {
            get { return XElement.Parse(XmlOldValue); }
            set { XmlOldValue = value.ToString(); }
        }
        /// <summary>
        /// gets or sets new value of  Properties after modification
        /// </summary>
        public virtual string XmlNewValue { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets XML Base NewValue of Properties (NotMapped)
        /// </summary>
        public virtual XElement XmlNewValueWrapper
        {
            get { return XElement.Parse(XmlNewValue); }
            set { XmlNewValue = value.ToString(); }
        }
        /// <summary>
        /// gets or sets Identifier Of Entity
        /// </summary>
        public virtual string EntityId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets user agent information
        /// </summary>
        public virtual string Agent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets user's ip address
        /// </summary>
        public virtual string OperantIp { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// sets or gets log's creator
        /// </summary>
        public virtual User Operant { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets identifier of log's creator
        /// </summary>
        public virtual long OperantId { get; set; }
        #endregion
    }
  public enum AuditAction
    {
        Create,
        Update,
        Delete,
        SoftDelete,
    }

خصوصیاتی که نیاز به توضیح خواهند داشت:
  • Action : از نوع AdutiAction است و برای مشخص کردن نوع عملیاتی که انجام شده است، می‌باشد.
  • Description : اگر نیاز باشد توضیحاتی اضافی ثبت شوند، از این خصوصیت استفاده می‌شود.
  • Entity : مشخص کننده‌ی نام مدل خواهد بود. شاید بهتر بود از یک Enum استفاده می‌شد. ولی این سیستم به احتمال زیاد قرار است افزونه پذیر باشد و استفاده از Enum، یعنی محدودیت و این امکان وجود نخواهد داشت که سایر افزونه‌ها بتوانند از مدل بالا استفاده کنند. برا ی مثال BlogPost , NewsItem , ForumPost , ...
  • EntitytId : آی دی رکوردی است که تاریخچه‌ی آن ثبت شده است. از آنجائیکه بعضی از موجودیت‌ها دارای آی دی از نوع long و برخی دیگر Guid ، لذا ذخیره‌ی رشته‌ای آن مفید خواهد بود.
  • XmlOldValue : در برگیرنده‌ی مقدار (قبل از اعمال تغییرات) خصوصیاتی است که لازم است از یک موجودیت مشخص، در قالب XML رشته‌ای ذخیره شوند.
  • XmlNewValue : در برگیرنده‌ی مقدار (بعد از تغییرات) خصوصیاتی است که لازم است از یک موجودیت مشخص، در قالب XML رشته‌ای ذخیره شوند.
  • Operant, OperantId: برای برقراری ارتباط یک به چند مابین مدل کاربر و مدل بالا در نظر گرفته شده‌اند که به عنوان انجام دهنده‌ی این تغییرات بوده است.
با استفاده از مدل بالا می‌توان متوجه شد که کاربر x چه خصوصیاتی از  موجودیت y را تغییر داده است و این خصوصیات قبل از تغییر چه مقدارهایی داشته‌اند.
  /// <summary>
    /// Represents Activity Log record
    /// </summary>
    public class ActivityLog
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// Create one instance of <see cref="ActivityLog"/>
        /// </summary>
        public ActivityLog()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
            OperatedOn=DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier 
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the comment of this activity
        /// </summary>
        public virtual string Comment { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the date that this activity was done
        /// </summary>
        public virtual DateTime OperatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the page url . 
        /// </summary>
        public virtual string Url { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the title of page if Url is Not null
        /// </summary>
        public virtual string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets user agent information
        /// </summary>
        public virtual string Agent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets user's ip address
        /// </summary>
        public virtual string OperantIp { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets the type of this activity
        /// </summary>
        public virtual ActivityLogType Type{ get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the  type's id of this activity
        /// </summary>
        public virtual Guid TypeId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets User that done this activity
        /// </summary>
        public virtual User Operant { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of User that done this activity
        /// </summary>
        public virtual long OperantId { get; set; }
        #endregion
    }

   /// <summary>
    /// Represents Activity Log Type Record
    /// </summary>
    public class ActivityLogType
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// Create one Instance of <see cref="ActivityLogType"/>
        /// </summary>
        public ActivityLogType()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier 
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the system name
        /// </summary>
        public virtual string Name{ get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the display name
        /// </summary>
        public virtual string DisplayName { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the description 
        /// </summary>
        public virtual string Description { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this log type is enable for logging
        /// </summary>
        public virtual bool IsEnabled { get; set; }
        #endregion
    }
مدل‌های بالا هم برای ثبت لاگ فعالیت‌های کاربران در سیستم در نظر گرفته شده است . برای مثال اگر بخش آخرین تغییرات سایت جاری را هم مشاهده کنید، یک همچین سیستمی را هم دارد. این لاگ‌ها برای ردیابی عملکرد کاربران در سیستم مفید خواهد بود.
  • Comment : توضیحات کوتاهی از اکشنی که کاربر انجام داده است.
  • Url : آدرس صفحه‌ای که این عملیات در آنجا انجام شده است. این خصوصیت نال‌پذیر می‌باشد.
  • Title : عنوان صفحه‌ای که این عملیات در آنجا انجام شده است؛ اگر Url نال نباشد.
  • Operant , OperantId : برای برقراری ارتباط یک به چند بین کاربر و مدل فعالیت‌ها در نظر گرفته شده‌اند.
  • Type : از نوع ActivityLogType پیاده سازی شده در بالا می‌باشد. با استفاده از مدل ActivityLogType می‌توان مثلا لاگ فعالیت مربوط به بخش اخبار را غیر فعال کند یا بالعکس و از این موارد.
خصوصیات مدل ActivityLogType :
  • Name : نام سیستمی آن است. برای مثال : Login ، NewsComment ، NewsItem و ...
  • IsEnabled : نشان دهنده‌ی این است که این نوع لاگ فعال است یا خیر.

کلاس پایه تمام مدل‌ها (اصلاحیه)

/// <summary>
    /// Represents the  entity
    /// </summary>
    /// <typeparam name="TForeignKey">type of user's Id that can be long or long? </typeparam>
    public abstract class Entity<TForeignKey>
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets date that this entity was created
        /// </summary>
        public virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Date that this entity was updated
        /// </summary>
        public virtual DateTime ModifiedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets IP Address of Creator
        /// </summary>
        public virtual string CreatorIp { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or set IP Address of Modifier
        /// </summary>
        public virtual string ModifierIp { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this entity is Locked for Modify
        /// </summary>
        public virtual bool ModifyLocked { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this entity is deleted softly
        /// </summary>
        public virtual bool IsDeleted { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets information of user agent of modifier
        /// </summary>
        public virtual string ModifierAgent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets information of user agent of Creator
        /// </summary>
        public virtual string CreatorAgent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date that this entity repoted last time
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ReportedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets counter for Content's report
        /// </summary>
        public virtual int ReportsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets count of Modification Default is 1
        /// </summary>
        public virtual int Version { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets action (create,update,softDelete) 
        /// </summary>
        public virtual AuditAction Action { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets TimeStamp for prevent concurrency Problems
        /// </summary>
        public virtual byte[] RowVersion { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets ro sets User that Modify this entity
        /// </summary>
        public virtual User ModifiedBy { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets ro sets Id of  User that modify this entity
        /// </summary>
        public virtual TForeignKey ModifiedById { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets ro sets User that Create this entity
        /// </summary>
        public virtual User CreatedBy { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets ro sets User that Create this entity
        /// </summary>
        public virtual TForeignKey CreatedById { get; set; }
        #endregion
    }

  /// <summary>
    /// Represents the base Entity
    /// </summary>
    /// <typeparam name="TKey">type of Id</typeparam>
    /// <typeparam name="TForeignKey">type of User's Id that can be long or long?</typeparam>
    public abstract class BaseEntity<TKey,TForeignKey> : Entity<TForeignKey>
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Identifier of this Entity
        /// </summary>
        public virtual TKey Id { get; set; }
        #endregion
    }
از دو کلاس معرفی شده‌ی در بالا برای کپسوله کردن یکسری خصوصیات تکراری استفاده شده است. البته با بهبودهایی نسبت به مقاله‌ی قبل که با مشاهده‌ی خصوصیات آنها قابل فهم خواهد بود. در برخی از مدل‌ها، برای مثال نظرات وبلاگ امکان ارسال نظر برای افراد Anonymous هم وجود داشت؛ لذا CreatedById امکان نال بودن را هم داشت. به همین دلیل برای کاهش کدها، کلاس‌های بالا را به صورت جنریک تعریف کردیم. فایل EDMX نهایی که در انتهای مقاله ضمیمه شده، برای درک تغییرات اعمال شده مفید خواهد.

مدل سیستم آگاه سازی

/// <summary>
    /// Represents the Notification Record
    /// </summary>
    public class Notification
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="Notification"/>
        /// </summary>
        public Notification()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
            ReceivedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate that this notification is read by owner
        /// </summary>
        public virtual bool IsRead { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets notification's text body
        /// </summary>
        public virtual string Message { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets page url that this notification is related with it
        /// </summary>
        public virtual string Url { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date that this Notification Received
        /// </summary>
        public virtual DateTime ReceivedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the type of notification
        /// </summary>
        public virtual NotificationType Type { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets the id of user that is owner of this notification
        /// </summary>
        public virtual long OwnerId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the user that is owner of this notification
        /// </summary>
        public virtual User Owner { get; set; }
        #endregion
    }

    public enum  NotificationType
    {
        NewConversation,
        NewConversationReply,
        ...
    }
در این سیستم برای اطلاع رسانی کاربر، علاوه بر ارسال ایمیل، بحث اطلاع رسانی RealTime را هم خواهیم داشت. اطلاع رسانی‌هایی که توسط کاربر خوانده نشده باشند، در جدول حاصل از مدل Notification ذخیره خواهند شد. خصوصیاتی که نیاز به توضیح دارند:
  • IsRead : مشخص کننده‌ی این است که یک اطلاع رسانی خوانده شده است یا خیر. در آخر هر روز اطلاع رسانی‌هایی که دارای خصوصیت IsRead با مقدار true هستند، حذف خواهند شد.
  • Url : برای مواردی که لازم است کاربر با کلیک بر روی آن به صفحه‌ی خاصی هدایت شود.
  • OwnerId, Owner : برای برقراری ارتباط یک به چند بین کاربر و مدل Notification در نظر گرفته شده‌اند.
  • Type : از نوع NotificationType و مشخص کننده‌ی نوع اطلاع رسانی می‌باشد .

مدل Observation

 public class Observation
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="Observation"/>
        /// </summary>
        public Observation()
        {
            LastObservedOn = DateTime.Now;
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
        }
        #endregion

        #region Properties
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets datetime of last visit 
        /// </summary>
        public virtual DateTime LastObservedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id Of section That user is  observing the entity
        /// </summary>
        public virtual string SectionId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets  section That user is  observing in it
        /// </summary>
        public virtual string Section { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperites
        /// <summary>
        /// gets or sets user that observed the entity
        /// </summary>
        public virtual User Observer { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier of user that observed the entity
        /// </summary>
        public virtual long ObserverId { get; set; }
        #endregion
    }
این مدل برای ایجاد امکانی به منظور واکشی لیست افردای که در حال مشاهده‌ی یک بخش خاص هستند، مفید است. فرض کنید در یک انجمن قصد دارید لیست افردای را که در حال مشاهده‌ی آن هستند، در پایین صفحه نمایش دهید. برای تاپیک‌ها هم همین امکان لازم است. لذا مدل بالا مختص مدل خاصی نیست و برای هر بخشی می‌توان از آن استفاده کرد. 
فرض کنیم کاربری قصد هدایت به یک تاپیک را دارد. لذا هنگام هدایت شدن لازم است رکوردی در جدول حاصل از مدل بالا ثبت شود که کاربر x در بخش Topic، در تاریخ d، تاپیک به شماره‌ی y را مشاهده کرد. در صفحه‌ی مشاهده‌ی تاپیک می‌توان لیست افرادی را که قبل از مدت زمان مشخصی تاپیک را مشاهده کرده اند، نمایش داد. این رکورد‌ها را هم با تعریف یک Task می‌توان در بازه‌های زمانی مشخصی حذف کرد.

مدل صفحات داینامیک

/// <summary>
    /// represents one custom page
    /// </summary>
    public class Page : BaseEntity<long, long>
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets the blog pot body
        /// </summary>
        public virtual string Body { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the content title
        /// </summary>
        public virtual string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value  indicating Custom Slug
        /// </summary>
        public virtual string SlugUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets meta title for seo
        /// </summary>
        public virtual string MetaTitle { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets meta keywords for seo
        /// </summary>
        public virtual string MetaKeywords { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets meta description of the content
        /// </summary>
        public virtual string MetaDescription { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets 
        /// </summary>
        public virtual string FocusKeyword { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether the content use CanonicalUrl
        /// </summary>
        public virtual bool UseCanonicalUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets CanonicalUrl That the Post Point to it
        /// </summary>
        public virtual string CanonicalUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether the content user no Follow for Seo
        /// </summary>
        public virtual bool UseNoFollow { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether the content user no Index for Seo
        /// </summary>
        public virtual bool UseNoIndex { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether the content in sitemap
        /// </summary>
        public virtual bool IsInSitemap { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets title for snippet
        /// </summary>
        public string SocialSnippetTitle { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets description for snippet
        /// </summary>
        public string SocialSnippetDescription { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets section's type that this page show on
        /// </summary>
        public virtual ShowPageSection Section { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this page has not any body
        /// </summary>
        public virtual bool IsCategory { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets order for display forum
        /// </summary>
        public virtual int DisplayOrder { get; set; }

        #endregion

        #region NavigationProeprties
        /// <summary>
        /// gets or sets Parent of this page
        /// </summary>
        public virtual Page Parent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets parent'id of this page
        /// </summary>
        public virtual long? ParentId { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set collection of page that they are children of this page
        /// </summary>
        public virtual ICollection<Page> Children { get; set; }
        #endregion
    }

  public enum ShowPageSection
    {
        Menu,
        Footer,
        SideBar
    }
مدل بالا مشخص کننده‌ی صفحاتی است که مدیر می‌تواند در پنل مدیریتی آنها را برای استفاده‌های خاصی تعریف کند. حالت درختی آن مشخص است. یکسری از خصوصیات مربوط به محتوای صفحه و همچنین تنظیمات سئو برای آن در نظر گرفته شده است که بیشتر آنها در مقالات قبل توضیح داده شده‌اند. خصوصیت Section از نوع ShowPageSection و برای مشخص کردن امکان نمایش صفحه‌ی مورد نظر در نظر گرفته شده‌است. همچنین این مدل بالا از کلاس پایه‌ی مطرح شده‌ی در اول مقاله، ارث بری کرده است که امکان ردیابی تغییرات آن را مهیا می‌کند.
  خوب! حجم مقاله زیاد شده است و تا اینجا کافی خواهد بود ؛ بر خلاف تصور بنده، یک مقاله‌ی دیگر نیز برای اتمام بحث لازم میباشد.

نتیجه‌ی تا این قسمت

مطالب
آپلود فایل‌ها توسط برنامه‌های React به یک سرور ASP.NET Core به همراه نمایش درصد پیشرفت
قصد داریم اطلاعات یک فرم React را به همراه دو فایل الصاقی به آن، به سمت یک سرور ASP.NET Core ارسال کنیم؛ بطوریکه درصد پیشرفت ارسال فایل‌ها، زمان سپری شده، زمان باقی مانده و سرعت آپلود نیز گزارش داده شوند:



پیشنیازها
«بررسی روش آپلود فایل‌ها در ASP.NET Core»
«ارسال فایل و تصویر به همراه داده‌های دیگر از طریق jQuery Ajax »

- در مطلب اول، روش دریافت فایل‌ها از کلاینت، در سمت سرور و ذخیره سازی آن‌ها در یک برنامه‌ی ASP.NET Core بررسی شده‌است که کلیات آن در اینجا نیز صادق است.
- در مطلب دوم، روش کار با FormData استاندارد بررسی شده‌است. هرچند در مطلب جاری از jQuery استفاده نمی‌شود، اما نکات نحوه‌ی کار با شیء FormData استاندارد، در اینجا نیز یکی است.


برپایی پروژه‌های مورد نیاز

ابتدا یک پوشه‌ی جدید مانند UploadFilesSample را ایجاد کرده و در داخل آن دستور زیر را اجرا می‌کنیم:
 dotnet new react
در مورد این قالب که امکان تجربه‌ی توسعه‌ی یکپارچه‌ی ASP.NET Core و React را میسر می‌کند، در مطلب «روش یکی کردن پروژه‌های React و ASP.NET Core» بیشتر بحث کرده‌ایم.
سپس در این پوشه، پوشه‌ی ClientApp پیش‌فرض آن‌را حذف می‌کنیم؛ چون کمی قدیمی است. همچنین فایل‌های کنترلر و سرویس آب و هوای پیش‌فرض آن‌را به همراه پوشه‌ی صفحات Razor آن، حذف و پوشه‌ی خالی wwwroot را نیز به آن اضافه می‌کنیم.
همچنین بجای تنظیم پیش فرض زیر در فایل کلاس آغازین برنامه:
spa.UseReactDevelopmentServer(npmScript: "start");
از تنظیم زیر استفاده کرده‌ایم تا با هر بار تغییری در کدهای پروژه‌ی ASP.NET، یکبار دیگر از صفر npm start اجرا نشود:
spa.UseProxyToSpaDevelopmentServer("http://localhost:3000");
بدیهی است در این حالت باید از طریق خط فرمان به پوشه‌ی clientApp وارد شد و دستور npm start را یکبار به صورت دستی اجرا کرد، تا این وب سرور بر روی پورت 3000، راه اندازی شود. البته ما برنامه را به صورت یکپارچه بر روی پورت 5001 وب سرور ASP.NET Core، مرور می‌کنیم.

اکنون در ریشه‌ی پروژه‌ی ASP.NET Core ایجاد شده، دستور زیر را صادر می‌کنیم تا پروژه‌ی کلاینت React را با فرمت جدید آن ایجاد کند:
> create-react-app clientapp
سپس وارد این پوشه‌ی جدید شده و بسته‌های زیر را نصب می‌کنیم:
> cd clientapp
> npm install --save bootstrap axios react-toastify
توضیحات:
- برای استفاده از شیوه‌نامه‌های بوت استرپ، بسته‌ی bootstrap نیز در اینجا نصب می‌شود که برای افزودن فایل bootstrap.css آن به پروژه‌ی React خود، ابتدای فایل clientapp\src\index.js را به نحو زیر ویرایش خواهیم کرد:
import "bootstrap/dist/css/bootstrap.css";
این import به صورت خودکار توسط webpack ای که در پشت صحنه کار bundling & minification برنامه را انجام می‌دهد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- برای نمایش پیام‌های برنامه از کامپوننت react-toastify استفاده می‌کنیم که پس از نصب آن، با مراجعه به فایل app.js نیاز است importهای لازم آن‌را اضافه کنیم:
import { ToastContainer } from "react-toastify";
import "react-toastify/dist/ReactToastify.css";
همچنین نیاز است ToastContainer را به ابتدای متد render آن نیز اضافه کرد:
  render() {
    return (
      <React.Fragment>
        <ToastContainer />
- برای ارسال فایل‌ها به سمت سرور از کتابخانه‌ی معروف axios استفاده خواهیم کرد.


ایجاد کامپوننت React فرم ارسال فایل‌ها به سمت سرور

پس از این مقدمات، فایل جدید clientapp\src\components\UploadFileSimple.jsx را ایجاد کرده و به صورت زیر تکمیل می‌کنیم:
import React, { useState } from "react";
import axios from "axios";
import { toast } from "react-toastify";

export default function UploadFileSimple() {

  const [description, setDescription] = useState("");
  const [selectedFile1, setSelectedFile1] = useState();
  const [selectedFile2, setSelectedFile2] = useState();


  return (
    <form>
      <fieldset className="form-group">
        <legend>Support Form</legend>

        <div className="form-group row">
          <label className="form-control-label" htmlFor="description">
            Description
          </label>
          <input
            type="text"
            className="form-control"
            name="description"
            onChange={event => setDescription(event.target.value)}
            value={description}
          />
        </div>

        <div className="form-group row">
          <label className="form-control-label" htmlFor="file1">
            File 1
          </label>
          <input
            type="file"
            className="form-control"
            name="file1"
            onChange={event => setSelectedFile1(event.target.files[0])}
          />
        </div>

        <div className="form-group row">
          <label className="form-control-label" htmlFor="file2">
            File 2
          </label>
          <input
            type="file"
            className="form-control"
            name="file2"
            onChange={event => setSelectedFile2(event.target.files[0])}
          />
        </div>

        <div className="form-group row">
          <button
            className="btn btn-primary"
            type="submit"
          >
            Submit
          </button>
        </div>
      </fieldset>
    </form>
  );
}
کاری که تا این مرحله انجام شده، بازگشت UI فرم برنامه توسط یک functional component است.
- توسط آن یک textbox به همراه دو فیلد ارسال فایل، به فرم اضافه شده‌اند.
- مرحله‌ی بعد، دسترسی به فایل‌های انتخابی کاربر و همچنین مقدار توضیحات وارد شده‌است. به همین جهت با استفاده از useState Hook، روش دریافت و تنظیم این مقادیر را مشخص کرده‌ایم:
  const [description, setDescription] = useState("");
  const [selectedFile1, setSelectedFile1] = useState();
  const [selectedFile2, setSelectedFile2] = useState();
با React Hooks، بجای تعریف یک state، به صورت خاصیت، آن‌را صرفا use می‌کنیم و یا همان useState، که یک تابع است و باید در ابتدای کامپوننت، مورد استفاده قرار گیرد. این متد برای شروع به کار، نیاز به یک state آغازین را دارد؛ مانند انتساب یک رشته‌ی خالی به description. سپس اولین خروجی متد useState که داخل یک آرایه مشخص شده‌است، همان متغیر description است که توسط state ردیابی خواهد شد. اینبار بجای متد this.setState قبلی که یک متد عمومی بود، متدی اختصاصی را صرفا جهت تغییر مقدار همین متغیر description به نام setDescription به عنوان دومین خروجی متد useState، تعریف می‌کنیم. بنابراین متد useState، یک initialState را دریافت می‌کند و سپس یک مقدار را به همراه یک متد، جهت تغییر state آن، بازگشت می‌دهد. همین کار را برای دو فیلد دیگر نیز تکرار کرده‌ایم. بنابراین selectedFile1، فایلی است که توسط متد setSelectedFile1 تنظیم خواهد شد و این تنظیم، سبب رندر مجدد UI نیز خواهد گردید.
- پس از طراحی state این فرم، مرحله‌ی بعدی، استفاده از متدهای set تمام useStateهای فوق است. برای مثال در مورد یک textbox معمولی، می‌توان آن‌را به صورت inline تعریف کرد و با هر بار تغییری در محتوای آن، این رخ‌داد را به متد setDescription ارسال نمود تا مقدار وارد شده را به متغیر حالت description انتساب دهد:
          <input
            type="text"
            className="form-control"
            name="description"
            onChange={event => setDescription(event.target.value)}
            value={description}
          />
در مورد فیلدهای دریافت فایل‌ها، روش انجام اینکار به صورت زیر است:
          <input
            type="file"
            className="form-control"
            name="file1"
            onChange={event => setSelectedFile1(event.target.files[0])}
          />
چون المان‌های دریافت فایل می‌توانند بیش از یک فایل را نیز دریافت کنند (اگر ویژگی multiple، به تعریف تگ آن‌ها اضافه شود)، به همین جهت خاصیت files بر روی آن‌ها قابل دسترسی شده‌است. اما چون در اینجا ویژگی multiple ذکر نشده‌است، بنابراین تنها یک فایل توسط آن‌ها قابل دریافت است و به همین جهت دسترسی به اولین فایل و یا files[0] را در اینجا مشاهده می‌کنید. بنابراین با فراخوانی متد setSelectedFile1، اکنون متغیر حالت selectedFile1، مقدار دهی شده و قابل استفاده است.


تشکیل مدل ارسال داده‌ها به سمت سرور

در فرم‌های معمولی، عموما داده‌ها به صورت یک شیء JSON به سمت سرور ارسال می‌شوند؛ اما در اینجا وضع متفاوت است و به همراه توضیحات وارد شده، دو فایل باینری نیز وجود دارند.
در حالت ارسال متداول فرم‌هایی که به همراه المان‌های دریافت فایل هستند، ابتدا یک ویژگی enctype با مقدار multipart/form-data به المان فرم اضافه می‌شود و سپس این فرم به سادگی قابلیت post-back به سمت سرور را پیدا می‌کند:
<form enctype="multipart/form-data" action="/upload" method="post">
   <input id="file-input" type="file" />
</form>
اما اگر قرار باشد همین فرم را توسط جاوا اسکریپت به سمت سرور ارسال کنیم، روش کار به صورت زیر است:
let file = document.getElementById("file-input").files[0];
let formData = new FormData();
 
formData.append("file", file);
fetch('/upload/image', {method: "POST", body: formData});
ابتدا به خاصیت files و اولین فایل آن دسترسی پیدا کرده و سپس شیء استاندارد FormData را بر اساس آن و تمام فیلدهای فرم تشکیل می‌دهیم. FormData ساختاری شبیه به یک دیکشنری را دارد و از کلیدهایی که متناظر با Id المان‌های فرم و مقادیری متناظر با مقادیر آن المان‌ها هستند، تشکیل می‌شود که توسط متد append آن، به این دیکشنری اضافه خواهند شد. در آخر هم شیء formData را به سمت سرور ارسال می‌کنیم.
در یک برنامه‌ی React نیز باید دقیقا چنین مراحلی طی شوند. تا اینجا کار دسترسی به مقدار files[0] و تشکیل متغیرهای حالت فرم را انجام داده‌ایم. در مرحله‌ی بعد، شیء FormData را تشکیل خواهیم داد:
  // ...

export default function UploadFileSimple() {
  // ...

  const handleSubmit = async event => {
    event.preventDefault();

    const formData = new FormData();
    formData.append("description", description);
    formData.append("file1", selectedFile1);
    formData.append("file2", selectedFile2);


      toast.success("Form has been submitted successfully!");

      setDescription("");
  };

  return (
    <form onSubmit={handleSubmit}>
    </form>
  );
}
به همین جهت، ابتدا کار مدیریت رخ‌داد onSubmit فرم را انجام داده و توسط آن با استفاده از متد preventDefault، از post-back متداول فرم به سمت سرور جلوگیری می‌کنیم. سپس شیء FormData را بر اساس مقادیر حالت متناظر با المان‌های فرم، تشکیل می‌دهیم. کلیدهایی که در اینجا ذکر می‌شوند، نام خواص مدل متناظر سمت سرور را نیز تشکیل خواهند داد.


ارسال مدل داده‌های فرم React به سمت سرور

پس از تشکیل شیء FormData در متد مدیریت کننده‌ی handleSubmit، اکنون با استفاده از کتابخانه‌ی axios، کار ارسال این اطلاعات را به سمت سرور انجام خواهیم داد:
  // ...

export default function UploadFileSimple() {
  const apiUrl = "https://localhost:5001/api/SimpleUpload/SaveTicket";

  // ...
  const [isUploading, setIsUploading] = useState(false);

  const handleSubmit = async event => {
    event.preventDefault();

    const formData = new FormData();
    formData.append("description", description);
    formData.append("file1", selectedFile1);
    formData.append("file2", selectedFile2);

    try {
      setIsUploading(true);

      const { data } = await axios.post(apiUrl, formData, {
        headers: {
          "Content-Type": "multipart/form-data"
        }}
      });

      toast.success("Form has been submitted successfully!");

      console.log("uploadResult", data);

      setIsUploading(false);
      setDescription("");
    } catch (error) {
      setIsUploading(false);
      toast.error(error);
    }
  };


  return (
  // ...
  );
}
در اینجا نحوه‌ی ارسال شیء FormData را توسط کتابخانه‌ی axios به سمت سرور مشاهده می‌کنید. با استفاده از متد post آن، به سمت مسیر api/SimpleUpload/SaveTicket که آن‌را در ادامه تکمیل خواهیم کرد، شیء formData متناظر با اطلاعات فرم، به صورت async، ارسال شده‌است. همچنین headers آن نیز به همان «"enctype="multipart/form-data» که پیشتر توضیح داده شد، تنظیم شده‌است.
در قطعه کد فوق، متغیر جدید حالت isLoading را نیز مشاهده می‌کنید. از آن می‌توان برای فعال و غیرفعال کردن دکمه‌ی submit فرم در زمان ارسال اطلاعات به سمت سرور، استفاده کرد:
<button
   disabled={ isUploading }
   className="btn btn-primary"
   type="submit"
>
  Submit
</button>
به این ترتیب اگر فراخوانی await axios.post هنوز به پایان نرسیده باشد، مقدار isUploading مساوی true بوده و سبب غیرفعال شدن دکمه‌ی submit می‌شود.


اعتبارسنجی سمت کلاینت فایل‌های ارسالی به سمت سرور

در اینجا شاید نیاز باشد نوع و یا اندازه‌ی فایل‌های انتخابی توسط کاربر را تعیین اعتبار کرد. به همین جهت متدی را برای اینکار به صورت زیر تهیه می‌کنیم:
  const isFileValid = selectedFile => {
    if (!selectedFile) {
      // toast.error("Please select a file.");
      return false;
    }

    const allowedMimeTypes = [
      "image/png",
      "image/jpeg",
      "image/gif",
      "image/svg+xml"
    ];
    if (!allowedMimeTypes.includes(selectedFile.type)) {
      toast.error(`Invalid file type: ${selectedFile.type}`);
      return false;
    }

    const maxFileSize = 1024 * 500;
    const fileSize = selectedFile.size;
    if (fileSize > maxFileSize) {
      toast.error(
        `File size ${(fileSize / 1024).toFixed(
          2
        )} KB must be less than ${maxFileSize / 1024} KB`
      );
      return false;
    }

    return true;
  };
در اینجا ابتدا بررسی می‌شود که آیا فایلی انتخاب شده‌است یا خیر؟ سپس فایل انتخاب شده، باید دارای یکی از MimeTypeهای تعریف شده باشد. همچنین اندازه‌ی آن نیز نباید بیشتر از 500 کیلوبایت باشد. در هر کدام از این موارد، یک خطا توسط react-toastify به کاربر نمایش داده خواهد شد.

اکنون برای استفاده‌ی از این متد دو راه وجود دارد:
الف) استفاده از آن در متد مدیریت کننده‌ی submit اطلاعات:
  const handleSubmit = async event => {
    event.preventDefault();

    if (!isFileValid(selectedFile1) || !isFileValid(selectedFile2)) {
      return;
    }
در ابتدای متد مدیریت کننده‌ی handleSubmit، متد isFileValid را بر روی دو متغیر حالتی که حاوی اطلاعات فایل‌های انتخابی توسط کاربر هستند، فراخوانی می‌کنیم.

ب) استفاده‌ی از آن جهت غیرفعال کردن دکمه‌ی submit:
<button
            disabled={
              isUploading ||
              !isFileValid(selectedFile1) ||
              !isFileValid(selectedFile2)
            }
            className="btn btn-primary"
            type="submit"
>
   Submit
</button>
می‌توان دقیقا در همان زمانیکه کاربر فایلی را انتخاب می‌کند نیز به انتخاب او واکنش نشان داد. چون مقدار دهی‌های متغیرهای حالت، همواره سبب رندر مجدد فرم می‌شوند و در این حالت مقدار ویژگی disabled نیز محاسبه‌ی مجدد خواهد شد، بنابراین در همان زمانیکه کاربر فایلی را انتخاب می‌کند، متد isFileValid نیز بر روی آن فراخوانی شده و در صورت نیاز، خطایی به او نمایش داده می‌شود.


نمایش درصد پیشرفت آپلود فایل‌ها

کتابخانه‌ی axios، امکان دسترسی به میزان اطلاعات آپلود شده‌ی به سمت سرور را به صورت یک رخ‌داد فراهم کرده‌است که در ادامه از آن برای نمایش درصد پیشرفت آپلود فایل‌ها استفاده می‌کنیم:
      const startTime = Date.now();

      const { data } = await axios.post(apiUrl, formData, {
        headers: {
          "Content-Type": "multipart/form-data"
        },
        onUploadProgress: progressEvent => {
          const { loaded, total } = progressEvent;

          const timeElapsed = Date.now() - startTime;
          const uploadSpeed = loaded / (timeElapsed / 1000);

          setUploadProgress({
            queueProgress: Math.round((loaded / total) * 100),
            uploadTimeRemaining: Math.ceil((total - loaded) / uploadSpeed),
            uploadTimeElapsed: Math.ceil(timeElapsed / 1000),
            uploadSpeed: (uploadSpeed / 1024).toFixed(2)
          });
        }
      });
هر بار که متد رویدادگردان onUploadProgress فراخوانی می‌شود، به همراه اطلاعات شیء progressEvent است که خواص loaded آن به معنای میزان اطلاعات آپلود شده و total هم جمع کل اندازه‌ی اطلاعات در حال ارسال است. بر این اساس و همچنین زمان شروع عملیات، می‌توان اطلاعاتی مانند درصد پیشرفت عملیات، مدت زمان باقیمانده، مدت زمان سپری شده و سرعت آپلود اطلاعات را محاسبه کرد و سپس توسط آن، شیء state ویژه‌ای را به روز رسانی کرد که به صورت زیر تعریف می‌شود:
  const [uploadProgress, setUploadProgress] = useState({
    queueProgress: 0,
    uploadTimeRemaining: 0,
    uploadTimeElapsed: 0,
    uploadSpeed: 0
  });
هر بار به روز رسانی state، سبب رندر مجدد UI می‌شود. به همین جهت متدی را برای رندر جدولی که اطلاعات شیء state فوق را نمایش می‌دهد، به صورت زیر تهیه می‌کنیم:
  const showUploadProgress = () => {
    const {
      queueProgress,
      uploadTimeRemaining,
      uploadTimeElapsed,
      uploadSpeed
    } = uploadProgress;

    if (queueProgress <= 0) {
      return <></>;
    }

    return (
      <table className="table">
        <thead>
          <tr>
            <th width="15%">Event</th>
            <th>Status</th>
          </tr>
        </thead>
        <tbody>
          <tr>
            <td>
              <strong>Elapsed time</strong>
            </td>
            <td>{uploadTimeElapsed} second(s)</td>
          </tr>
          <tr>
            <td>
              <strong>Remaining time</strong>
            </td>
            <td>{uploadTimeRemaining} second(s)</td>
          </tr>
          <tr>
            <td>
              <strong>Upload speed</strong>
            </td>
            <td>{uploadSpeed} KB/s</td>
          </tr>
          <tr>
            <td>
              <strong>Queue progress</strong>
            </td>
            <td>
              <div
                className="progress-bar progress-bar-info progress-bar-striped"
                role="progressbar"
                aria-valuemin="0"
                aria-valuemax="100"
                aria-valuenow={queueProgress}
                style={{ width: queueProgress + "%" }}
              >
                {queueProgress}%
              </div>
            </td>
          </tr>
        </tbody>
      </table>
    );
  };
و این متد را به این شکل در ذیل المان fieldset فرم، اضافه می‌کنیم تا کار رندر نهایی را انجام دهد:
{showUploadProgress()}
هربار که state به روز می‌شود، مقدار شیء uploadProgress دریافت شده و بر اساس آن، 4 سطر جدول نمایش پیشرفت آپلود، تکمیل می‌شوند.
در اینجا از کامپوننت progress-bar خود بوت استرپ برای نمایش درصد آپلود فایل‌ها استفاده شده‌است. اگر style آن‌را هر بار با مقدار جدید queueProgress به روز رسانی کنیم، سبب نمایش پویای این progress-bar خواهد شد.

یک نکته: اگر می‌خواهید درصد پیشرفت آپلود را در حالت آزمایش local بهتر مشاهده کنید، دربرگه‌ی network، سرعت را بر روی 3G تنظیم کنید (مانند تصویر ابتدای بحث)؛ در غیراینصورت همان ابتدای کار به علت بالا بودن سرعت ارسال فایل‌ها، 100 درصد را مشاهده خواهید کرد.


دریافت فرم React درخواست پشتیبانی، در سمت سرور و ذخیره‌ی فایل‌های آن‌

بر اساس نحوه‌ی تشکیل FormData سمت کلاینت:
const formData = new FormData();
formData.append("description", description);
formData.append("file1", selectedFile1);
formData.append("file2", selectedFile2);
مدل سمت سرور معادل با آن به صورت زیر خواهد بود:
using Microsoft.AspNetCore.Http;

namespace UploadFilesSample.Models
{
    public class Ticket
    {
        public int Id { set; get; }

        public string Description { set; get; }

        public IFormFile File1 { set; get; }

        public IFormFile File2 { set; get; }
    }
}
که در اینجا هر selectedFile سمت کلاینت، به یک IFormFile سمت سرور نگاشت می‌شود. نام این خواص نیز باید با نام کلیدهای اضافه شده‌ی به دیکشنری FormData، یکی باشند.
پس از آن کنترلر ذخیره سازی اطلاعات Ticket را مشاهده می‌کنید:
using System.IO;
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNetCore.Hosting;
using Microsoft.AspNetCore.Http;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;
using UploadFilesSample.Models;

namespace UploadFilesSample.Controllers
{
    [Route("api/[controller]")]
    [ApiController]
    public class SimpleUploadController : Controller
    {
        private readonly IWebHostEnvironment _environment;

        public SimpleUploadController(IWebHostEnvironment environment)
        {
            _environment = environment;
        }

        [HttpPost("[action]")]
        public async Task<IActionResult> SaveTicket([FromForm]Ticket ticket)
        {
            var file1Path = await saveFileAsync(ticket.File1);
            var file2Path = await saveFileAsync(ticket.File2);

            //TODO: save the ticket ... get id

            return Created("", new { id = 1001 });
        }

        private async Task<string> saveFileAsync(IFormFile file)
        {
            const string uploadsFolder = "uploads";
            var uploadsRootFolder = Path.Combine(_environment.WebRootPath, "uploads");
            if (!Directory.Exists(uploadsRootFolder))
            {
                Directory.CreateDirectory(uploadsRootFolder);
            }

            //TODO: Do security checks ...!

            if (file == null || file.Length == 0)
            {
                return string.Empty;
            }

            var filePath = Path.Combine(uploadsRootFolder, file.FileName);
            using (var fileStream = new FileStream(filePath, FileMode.Create))
            {
                await file.CopyToAsync(fileStream);
            }

            return $"/{uploadsFolder}/{file.Name}";
        }
    }
}
توضیحات تکمیلی:
- تزریق IWebHostEnvironment در سازنده‌ی کلاس کنترلر، سبب می‌شود تا از طریق خاصیت WebRootPath آن، به wwwroot دسترسی پیدا کنیم و فایل‌های نهایی را در آنجا ذخیره سازی کنیم.
- همانطور که ملاحظه می‌کنید، هنوز هم model binding کار کرده و می‌توان شیء Ticket را به نحو متداولی دریافت کرد:
public async Task<IActionResult> SaveTicket([FromForm]Ticket ticket)
ویژگی FromForm نیز مرتبط است به هدر multipart/form-data ارسالی از سمت کلاینت:
      const { data } = await axios.post(apiUrl, formData, {
        headers: {
          "Content-Type": "multipart/form-data"
        }}
      });


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: UploadFilesSample.zip
برای اجرای آن، پس از صدور فرمان dotnet restore که سبب بازیابی وابستگی‌های سمت کلاینت نیز می‌شود، ابتدا به پوشه‌ی clientapp مراجعه کرده و فایل run.cmd را اجرا کنید. با اینکار react development server بر روی پورت 3000 شروع به کار می‌کند. سپس به پوشه‌ی اصلی برنامه‌ی ASP.NET Core بازگشت شده و فایل dotnet_run.bat را اجرا کنید. این اجرا سبب راه اندازی وب سرور برنامه و همچنین ارائه‌ی برنامه‌ی React بر روی پورت 5001 می‌شود.
مطالب
توسعه سیستم مدیریت محتوای DNTCms - قسمت چهارم

در این قسمت مدل‌های مربوط به بخش انجمن را تکمیل کرده و همچنین سیستم نظرسنجی را نیز بررسی خواهیم کرد.
همکاران این قسمت: 
سلمان معروفی
سید مجبتی حسینی

مدل پست‌های انجمن

 /// <summary>
    /// Represents The Post of Forum
    /// </summary>
    public class ForumPost : AuditBaseEntity
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumPost"/>
        /// </summary>
        public ForumPost()
        {
            CreatedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets body of this post
        /// </summary>
        public virtual string Body { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Count of this post's reports
        /// </summary>
        public virtual int ReportsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets information of User-Agent
        /// </summary>
        public virtual string Agent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets rating values 
        /// <remarks>is a complex type</remarks>
        /// </summary>
        public virtual Rating Rating { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets author's ip address
        /// </summary>
        public virtual string CreatorIp { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets status of this post
        /// </summary>
        public virtual ForumPostStatus Status { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets ParentPost of this post
        /// </summary>
        public virtual ForumPost Reply { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets ParentPost's Id of this post
        /// </summary>
        public virtual long? ReplyId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets 
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumPost> Children { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Topic That Associated with this Post
        /// </summary>
        public virtual ForumTopic Topic { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of Topic That Associated with this Post
        /// </summary>
        public virtual long TopicId { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or sets  Histories of this Post's Updates
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumPostHistory> Histories { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Forum that this post created in it . used for retrive posts count 
        /// </summary>
        public virtual Forum Forum { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets id of Forum that this post created in it . used for retrive posts count 
        /// </summary>
        public virtual long ForumId { get; set; }
        #endregion
    }

 public enum ForumPostStatus 
    {
        /* 0 - approved, 1 - pending, 2 - spam, -1 - trash */
        [Display(Name = "تأیید شده")]
        Approved = 0,
        [Display(Name = "در انتظار بررسی")]
        Pending = 1,
        [Display(Name = "جفنگ")]
        Spam = 2,
        [Display(Name = "زباله دان")]
        Trash = -1
    }

مدل بالا مشخص کننده‌ی پست‌هایی که در پاسخ به تاپیک‌ها ارسال می‌شوند، می‌باشد. ساختار درختی آن به منظور امکان پاسخ به پست‌ها در نظر گرفته شده است. در هر تاپیک چندین پست ارسال می‌شود که اولین پست ارسال شده، همان محتوای اصلی تاپیک می‌باشد. بدین منظور خصوصیت Topic را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم. برای این پست‌های ارسالی امکان امتیاز دهی و اخطار دادن نیز خواهیم داشت که به ترتیب خصوصیات Rating و ReportsCount  (بحث شده در مقالات قبل) را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم. خصوصیت Status به منظور اعمال مدیریتی در نظر گرفته شده است که از نوع ForumPostStatus می‌باشد و در بالا تعریف آن نیز آمده است.

نکته : خصوصیتی از نوع مدل Forum نیز در مدل بالا تعریف شده است. هدف از آن افزایش سرعت ویرایش خصوصیات ApprovedPostsCount و UnApprovedPostsCount موجود در مدل Forum می‌باشد. در واقع هنگام درج پست جدید یا حذف پستی و یا ... ، لازم است خصوصیات مذکور به روز شوند.

علاوه بر این موارد ، لازم است تاریخچه‌ی تغییرات پست‌های ارسالی را هم نگهداری کرد تا در صورت نیاز به آنها استناد کنیم. از طرفی پست‌های ارسالی را می‌توان چندین بار ویرایش کرد. به همین دلیل خصوصیت Histories را که لیستی از مدل ForumPostHistory می‌باشد، در مدل بالا تعریف کرده‌ایم.

مدل تاریخچه‌ی تغییرات پست

 /// <summary>
    /// Represents History Of Post's Updates
    /// </summary>
    public class ForumPostHistory 
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumPostHistory"/>
        /// </summary>
        public ForumPostHistory()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
            CreatedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Identifier of this history
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Reason of  update
        /// </summary>
        public virtual string Reason { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets DateTime that this record added
        /// </summary>
        public virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of this post
        /// </summary>
        public virtual string Body { get; set; }
        #endregion
        
        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Post
        /// </summary>
        public virtual ForumPost Post { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id Of Post
        /// </summary>
        public virtual long PostId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets User that modified this Record
        /// </summary>
        public virtual User Modifier { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets if of User that modified this Record
        /// </summary>
        public virtual long ModifierId { get; set; }
        #endregion
    }

اگر خصوصیت ModifyLocked مربوط به مدل ForumPost که آن را از کلاس پایه AuditBaseEntity به ارث برده است، دارای مقدار true باشد، این امکان وجود خواهد داشت تا بتوان پست مورد نظر را ویرایش کرده و اطلاعات قبلی، در قالب یک رکورد در جدول حاصل از مدل بالا ثبت شوند.

  • Reason : دلیل این ویرایش به عمل آماده 
  • Body : محتوای پست یا تاپیک
  • Modifier : کاربر انجام دهنده‌ی این ویرایش 
  • CreatedOn : زمانی که این ویرایش انجام شده است

مدل ردیابی انجمن ها

در خیلی از انجمن‌ها حتما متوجه شده‌اید که لینک برخی از انجمن‌ها یا تاپیک‌های درج شده‌ی در آنها برای شما bold شده نشان داده می‌شود. در واقع، هدف مطلع کردن شما از اینکه در حال حاضر یکسری تاپیک یا پست در انجمن ثبت شده است که شما آنها را مشاهده نکرده‌اید.
 public class ForumTracker
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumTracker"/>
        /// </summary>
        public ForumTracker()
        {
            LastMarkedOn = DateTime.Now;
        }

        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets DateTime Of Las Visit by User
        /// </summary>
        public virtual DateTime LastMarkedOn { get; set; }

        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Forum that Tracked
        /// </summary>
        public virtual Forum Forum { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of Forum tath Tracked
        /// </summary>
        public virtual long ForumId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets User that tracked The forum
        /// </summary>
        public virtual User Tracker { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id Of User that Tracked the forum
        /// </summary>
        public virtual long TrackerId { get; set; }
        #endregion
    }


   public class ForumTopicTracker
      {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumTopicTracker"/>
        /// </summary>
        public ForumTopicTracker()
        {
            LastVisitedOn = DateTime.Now;
        }

        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets DateTime Of Las Visit by User
        /// </summary>
        public virtual DateTime LastVisitedOn { get; set; }

        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets topc that Tracked
        /// </summary>
        public virtual ForumTopic Topic { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of topic that Tracked
        /// </summary>
        public virtual long TopicId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets User that tracked The topic
        /// </summary>
        public virtual User Tracker { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id Of User that Tracked the topic
        /// </summary>
        public virtual long TrackerId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Forum 
        /// </summary>
        public virtual Forum Forum { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Identifier of Forum . used for delete 
        /// </summary>
        public virtual long ForumId { get; set; }

        #endregion
      }
در سیستم، برای کاربران احراز هویت شده، این امکان را مهیا ساخته‌ایم تا انجمن‌ها و تایپک‌هایی که پست جدید ارسال شده دارند و توسط کاربر خوانده نشده است، به نحوی متمایز نشان داده شوند. 
برای این منظور از دو مدل پیاده سازی شده‌ی در بالا و یک خصوصیت از نوع تاریخ تحت عنوان LastMarkedOn در مدل User، استفاده خواهیم کرد. در واقع از LastMarkedOn مدل User، برای نگه داری آخرین تاریخی استفاده می‌شود که کاربر تمام انجمن‌ها را خوانده شده علامت گذاری کرده است. در این صورت می‌توان تمام رکورد‌های ذخیره شده‌ی در جداول ForumTrackers و ForumTopicTrackers را که قبل از این تاریخ هستند، حذف کرد. از LastMarkedOn مدل ForumTracker هم برای نگهداری تاریخی استفاده می‌شود که یک انجمن خاص را خوانده شده علامت گذاری کرده است و همچنین می‌توان تمام رکورد‌های مربوط به آن انجمن را در جدول ForumTopicTrackers حذف کرد.

از مدل ForumTopicTracker هم برای مشخص کردن اینکه کاربر کدام تاپیک را و در چه تاریخی آخرین بار مشاهده کرده است، کمک می‌گیریم. برای این منظور از خصوصیت LastVisitedOn استفاده می‌شود.

البته نیاز است هنگام واکشی انجمن‌ها و تاپیک‌ها، یکسری بررسی‌هایی را بر اساس این جداول انجام داد که تشریح این بررسی‌ها را  قصد دارم هنگام پیاده سازی سیستم انجام دهم. 

این قسمت از کار کمی پیچیده است و برای خودم نیز چالش داشت. سعی کردم انجمن‌های سورس باز PHP را بررسی کنم تا در نهایت به تحلیل بالا دست یافتم. مدل‌های ارائه شده انجمن تا این قسمت، نیازهای مورد نظر ما را برآورده خواهند کرد.

مدل سیستم نظرسنجی

public class Poll : BaseContent
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="Poll"/>
        /// </summary>
        public Poll()
        {
            Rating = new Rating();
            PublishedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or set Date that this Poll will Expire
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ExpireOn { get; set; }
        /// <summary>
        ///indicating this poll allow to select multi item
        /// </summary>
        public virtual bool IsMultiSelect { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Count of this poll's votes 
        /// </summary>
        public virtual long VotesCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this Poll is approved by admin if Poll.Moderate==true
        /// </summary>
        public virtual bool IsApproved { get; set; }

        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// get or set comments of this poll
        /// </summary>
        public virtual ICollection<PollComment> Comments { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Options Of Poll For selection
        /// </summary>
        public virtual ICollection<PollOption> Options { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Users List That vote for this poll
        /// </summary>
        public virtual ICollection<User> Voters { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا مشخص کننده‌ی نظرسنجی‌های سیستم ما می‌باشد. این مدل نیز از کلاس پایه مطرح شده در مقاله اول ارث بری کرده است و علاوه بر آن یکسری خصوصیت دیگر را به شرح زیر دارد:
  • ExpireOn : زمان اتمام فرصت رای دهی که اگر نال باشد در آن صورت زمان انقضا نخواهد داشت.
  • IsMultiSelect : اگر انتخاب چندگزینه‌ای مجاز باشد، این خصوصیت، با مقدار true مقدار دهی می‌شود.
  • VotesCount : به منظور افزایش کارآیی در نظر گرفته شده است و تعداد کل رای‌های داده شده‌ی به نظرسنجی را در بر می‌گیرد.
  • Voters : برای جلوگیری از رای دهی چند باره‌ی کاربر به یک نظرسنجی، یک ارتباط چند به چند بین کاربر و نظرسنجی برقرار کرده‌ایم. هر کاربر به چند نظر سنجی می‌تواند پاسخ دهد و به هر نظرسنجی توسط چندین کاربر رای داده می‌شود.
  • PollOptions : هر نظر سنجی تعدادی گزینه‌ی انتخابی هم خواهد داشت که برای همین منظور و اعمال ارتباط یک به چند بین نظرسنجی و گزینه‌های انتخابی، لیستی از PollOption را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم.

مدل گزینه‌های نظرسنجی

 public class PollOption
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier of this polloption
        /// </summary>
        public virtual long Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Title of this polloption
        /// </summary>
        public virtual string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets count of votes 
        /// </summary>
        public virtual long VotesCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Description of this Option for more details
        /// </summary>
        public virtual string Description { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets the poll that assosiated with this Polloption
        /// </summary>
        public virtual Poll Poll { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the id of poll that assosiated with this Polloption
        /// </summary>
        public virtual long PollId { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا نشان دهنده‌ی گزینه‌های انتخابی در هر نظر سنجی می‌باشد. خصوصیت Poll و به دنبال آن PollId به منظور اعمال ارتباط یک به چند بین نظرسنجی و گزینه‌ها در نظر گرفته شده‌اند. 
  • Title: عنوان گزینه‌ی مورد نظر
  • Description: توضیح بیشتر برای گزینه‌ی مورد نظر
  • VotesCount: تعداد باری که یک گزینه در نظر سنجی انتخاب شده است.
در این سیستم نیازی نیست که بدانیم چه کاربرانی در یک نظر سنجی کدام گزینه را انتخاب کرده‌اند و لذا مدل بالا برای کار ما کافی است.

مدل نظرات سیستم نظرسنجی

 public class PollComment : BaseComment
    {
        #region Ctor
        public PollComment()
        {
            CreatedOn = DateTime.Now;
            Rating = new Rating();
        }
        #endregion

        #region NavigationProperties

        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog poll's comment
        /// </summary>
        public virtual long? ReplyId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog poll's comment
        /// </summary>
        public virtual PollComment Reply { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog poll's comment
        /// </summary>
        public virtual ICollection<PollComment> Children { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets poll that this comment sent to it
        /// </summary>
        public virtual Poll Poll { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets poll'Id that this comment sent to it
        /// </summary>
        public virtual long PollId { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا نیز از کلاس پایه‌ی BaseComment مورد بحث در مقاله‌ی اول  ارث بری کرده است و ساختار درختی آن نیز مشخص است و همچنین یک ارتباط یک به چند بین نظرسنجی‌ها و نظرات وجود خواهد داشت که برای این منظور خصوصیت Poll را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم.

در مقاله‌ی بعد به بررسی سیستم پیام رسانی و همچنین بخشی از سیستم تحت عنوان Collections (امکان ساخت گروه‌های شخصی برای انتشار مطالب خود (توسط کاربران) با اعمال دسترسی‌های مختلف) خواهیم پرداخت.

نتیجه تا این قسمت


مطالب
افزونه نویسی برای مرورگرها : فایرفاکس : قسمت اول
در دو مقاله پیشین ^ ، ^ به بررسی نوشتن افزونه در مرورگر کروم پرداختیم و اینبار قصد داریم همان پروژه را برای فایرفاکس پیاده کنیم. پس در مورد کدهای تکراری توضیحی داده نخواهد شد و برای فهم آن می‌توانید به دو مقاله قبلی رجوع کنید. همه‌ی ما فایرفاکس را به خوبی می‌شناسیم. اولین باری که این مرورگر آمد سرو صدای زیادی به پا کرد و بازار وسیعی از مرورگر‌ها را که در چنگ IE بود، به دست آورد . این سر و صدا بیشتر به خاطر امنیت و کارآیی بالای این مرورگر، استفاده از آخرین فناوری‌های تحت وب و دوست داشتنی برای طراحان وب بود. همچنین یکی دیگر از مهمترین ویژگی‌های آن، امکان سفارشی سازی آن با افزونه‌ها extensions یا addon بود که این ویژگی در طول این سال‌ها تغییرات زیادی به خود دیده است. در مورد افزونه نویسی برای فایرفاکس در سطح نت مطالب زیادی وجود دارند که همین پیشرفت‌های اخیر در مورد افزونه‌ها باعث شده خیلی از این مطالب به روز نباشند. اگر در مقاله پیشین فکر می‌کنید که کروم چقدر در نوشتن افزونه جذابیت دارد و امکانات خوبی را در اختیار شما می‌گذارد، الان دیگر وقت آن است که نظر خودتان را عوض کنید و فایرفاکس را نه تنها یک سرو گردن بلکه بیشتر از این حرف‌ها بالاتر بدانید.
شرکت موزیالا برای قدرتمندی و راحتی کار طراحان یک sdk طراحی کرده است است و شما با استفاده از کدهای موجود در این sdk قادرید کارهای زیادی را انجام دهید. برای نصب این sdk باید پیش نیازهایی بر روی سیستم شما نصب باشد:
  • نصب پایتون  2.5 یا 2.6 یا 2.7 که فعلا در سایت آن، نسخه‌ی 2.7 در دسترس هست. توجه داشته باشید که هنوز برای نسخه‌ی 3 پایتون پشتیبانی صورت نگرفته است. 
  • آخرین نسخه‌ی sdk را هم می‌توانید از این آدرس  به صورت zip و یا از این آدرس به صورت tar دانلود کنید و در صورتیکه دوست دارید به سورس آن دسترسی داشته باشید یا اینکه از سورس‌های مشارکت شده یا غیر رسمی استفاده کنید، از این صفحه آن را دریافت کنید.
بعد از دانلود sdk به شاخه‌ی bin رفته و فایل activate.bat را اجرا کنید. موقعی که فایل activate اجرا شود، باید چنین چیزی دیده شود:
(C:\Users\aym\Downloads\addon-sdk-1.17) C:\Users\aym\Downloads\addon-sdk-1.17\bin>
برای سیستم‌های عامل Linux,FreeBSD,OS X دستورات زیر را وارد کنید:
اگر یک کاربر پوسته‌ی bash هستید کلمه زیر را در کنسول برای اجرای activate بزنید:
source bin/activate
اگر کاربر پوسته‌ی بش نیستید:
bash bin/activate
نهایتا باید کنسول به شکل زیر در آید یا شبیه آن:
(addon-sdk)~/mozilla/addon-sdk >
بعد از اینکه به کنسول آن وارد شدید، کلمه cfx را در آن تایپ کنید تا راهنمای دستورات و سوییچ‌های آن‌ها نمایش داده شوند. از این ابزار میتوان برای راه اندازی فایرفاکس و اجرای افزونه بر روی آن، پکیج کردن افزونه، دیدن مستندات و آزمون‌های واحد استفاده کرد.

آغاز به کار
برای شروع، فایل‌های زیادی باید ساخته شوند، ولی نگران نباشید cfx این کار را برای شما خواهد کرد. دستورات زیر را جهت ساخت یک پروژه خالی اجرا کنید:
mkdir fxaddon
cd fxaddon
cfx init
یک پوشه را در مسیری که کنسول بالا اشاره میکرد، ساختم و وارد آن شدم و با دستور cfx init دستور ساخت یک پروژه‌ی خالی را دادم و باید بعد از این دستور، یک خروجی مشابه زیر نشان بدهد:
* lib directory created
* data directory created
* test directory created
* doc directory created
* README.md written
* package.json written
* test/test-main.js written
* lib/main.js written
* doc/main.md written
Your sample add-on is now ready for testing:
try "cfx test" and then "cfx run". Have fun!"
در این پوشه یک فایل به اسم package.json هم وجود دارد که اطلاعات زیر داخلش هست:
{
  "name": "fxaddon",
  "title": "fxaddon",
  "id": "jid1-QfyqpNby9lTlcQ",
  "description": "a basic add-on",
  "author": "",
  "license": "MPL 2.0",
  "version": "0.1"
}
این اطلاعات شامل نام و عنوان افزونه، توضیحی کوتاه در مورد آن، نویسنده‌ی افزونه، ورژن افزونه و ... است. این فایل دقیقا معادل manifest.json در کروم است. در افزونه نویسی‌های قدیم این فایل install.rdf نام داشت و بر پایه‌ی فرمت rdf بود. ولی در حال حاضر با تغییرات زیادی که افزونه نویسی در فایرفاکس کرده‌است، الان این فایل بر پایه یا فرمت json است. اطلاعات package را به شرح زیر تغییر می‌دهیم:
{
  "name": "dotnettips",
  "title": ".net Tips Updater",
  "id": "jid1-QfyqpNby9lTlcQ",
  "description": "This extension keeps you updated on current activities on dotnettips.info",
  "author": "yeganehaym@gmail.com",
  "license": "MPL 2.0",
  "version": "0.1"
}

رابط‌های کاربری
Action Button و Toggle Button
فایل main.js را در دایرکتوری lib باز کنید:
موقعی که در کروم افزونه می‌نوشتیم امکانی به اسم browser action داشتیم که در اینجا با نام action button شناخته می‌شود. در اینجا باید کدها را require کرد، همان کاری در خیلی از زبان‌ها مثلا مثل سی برای صدا  زدن سرآیندها می‌کنید. مثلا برای action button اینگونه است:
var button= require('sdk/ui/button/action');
نحوه‌ی استفاده هم بدین صورت است:
buttons.ActionButton({...});
که در بین {} خصوصیات دکمه‌ی مورد نظر نوشته می‌شود. ولی من بیشتر دوست دارم از شیء دیگری استفاده کنم. به همین جهت ما از یک مدل دیگر button که به اسم toggle button شناخته می‌شود، استفاده می‌کنیم. از آن جا که این button دارای دو حالت انتخاب (حالت فشرده شده) و غیر انتخاب (معمولی و آماده فشرده شدن توسط کلیک کاربر) است، بهترین انتخاب هست.

کد زیر یک toggle button را برای فایرفاکس می‌سازد که با کلیک بر روی آن، صفحه‌ی popup.htm  به عنوان یک پنل روی آن رندر می‌شود:
var tgbutton = require('sdk/ui/button/toggle');
var panels = require("sdk/panel");
var self = require("sdk/self");

var button = tgbutton.ToggleButton({
  id: "updaterui",
  label: ".Net Updater",
  icon: {
    "16": "./icon-16.png",
    "32": "./icon-32.png",
    "64": "./icon-64.png"
  },
  onChange: handleChange
});

var panel = panels.Panel({
  contentURL: self.data.url("./popup.html"),
  onHide: handleHide
});

function handleChange(state) {
  if (state.checked) {
    panel.show({
      position: button
    });
  }
}

function handleHide() {
  button.state('window', {checked: false});
}
در سه خط اول، فایل‌هایی را که نیاز است Required شوند، می‌نویسیم و در یک متغیر ذخیره می‌کنیم. اگر در متغیر نریزیم مجبور هستیم همیشه هر کدی را به جای نوشتن عبارت زیر:
 tgbutton.ToggleButton
به صورت زیر بنویسیم:
require('sdk/ui/button/toggle').ToggleButton
که اصلا کار جالبی نیست. اگر مسیرهای نوشته شده را از مبدا فایل zip که اکسترکت کرده‌اید، در دایرکتوری sdk در شاخه lib بررسی کنید، با دیگر موجودیت‌های sdk آشنا خواهید شد.
در خط بعدی به تعریف یک شیء از نوع toggle button به اسم button میپردازیم و خصوصیاتی که به این دکمه داده ایم، مانند یک کد شناسایی، یک برچسب که به عنوان tooltip نمایش داده خواهد شد و آیکن‌هایی در اندازه‌های مختلف که در هرجایی کاربر آن دکمه را قرار داد، در اندازه‌ی مناسب باشد و نهایتا به تعریف یک رویداد می‌پردازیم. تابع handlechange زمانی صدا زده می‌شود که در وضعیت دکمه‌ی ایجاد شده تغییری حاصل شود. در خط بعدی شیء panel را به صورت global میسازیم. شیء self دسترسی ما را به اجزا یا فایل‌های افزونه خودمان فراهم می‌کند که در اینجا دسترسی ما به فایل html در شاخه‌ی data میسر شده است و مقدار مورد نظر را در contentURL قرار می‌دهد. نهایتا هم برای رویداد onhide تابعی را در نظر می‌گیریم تا موقعی که پنجره بسته شد بتوانیم وضعیت toggle button را به حالت قبلی بازگردانیم و حالت فشرده نباشد. چرا که این دکمه تنها با کلیک ماوس به حالت فشرده و حالت معمولی سوییچ میکند. پس اگر کاربر با کلیک بر روی صفحه‌ی مرورگر پنجره را ببندد، دکمه در همان وضعیت فشرده باقی می‌ماند.
همانطور که گفتیم تابع handlechnage موقعی رخ میدهد که در وضعیت دکمه، تغییری رخ دهد و نمیدانیم که این وضعیت فشرده شدن دکمه هست یا از حالت فشرده خارج شده است. پس با استفاده از ویژگی checked بررسی میکنم که آیا دکمه‌ای فشرده شده یا خیر؛ اگر برابر true بود یعنی کاربر روی دکمه، کلیک کرده و دکمه به حالت فشرده رفته، پس ما هم پنل را به آن نشان می‌دهیم و خصوصیات دلخواهی را برای مشخص کردن وضعیت پنل نمایشی به آن پاس می‌کنیم. خصوصیت یا پارامترهای زیادی را می‌توان در حین ساخت پنل برای آن ارسال کرد. با استفاده از خصوصیت position محل نمایش پنجره را مشخص می‌کنیم. در صورتی که ذکر نشود پنجره در وسط مرورگر ظاهر خواهد شد.
تابع onhide زمانی رخ میدهد که به هر دلیلی پنجره بسته شده باشد که در بالا یک نمونه‌ی آن را عرض کردیم. ولی اتفاقی که می‌افتد، وضعیت تابع را با متد state تغییر می‌دهیم و خصوصیت checked آن را false می‌کنیم. بجای پارامتر اولی، دو گزینه را میتوان نوشت؛ یکی window و دیگری tab است. اگر شما گزینه tab را جایگزین کنید، اگر در یک تب دکمه به حالت فشرده برود و به تب دیگر بروید و باعث بسته شدن پنجره بشوید، دکمه تنها در تبی که فعال است به حالت قبلی باز می‌گردد و تب اولی همچنان حالت خود را حفظ خواهد کرد پس می‌نویسیم window تا این عمل در کل پنجره اعمال شود.

Context Menus
برای ساخت منوی کانتکست از کد زیر استفاده می‌کنیم:
var contextMenu = require("sdk/context-menu");

var home = contextMenu.Item({
  label: "صفحه اصلی",
  data: "https://www.dntips.ir/"
});
var postsarchive = contextMenu.Item({
  label: "مطالب سایت",
  data: "https://www.dntips.ir/postsarchive"
});

var menuItem = contextMenu.Menu({
  label: "Open .Net Tips",
  context: contextMenu.PageContext(),
   items: [home, postsarchive],
  image: self.data.url("icon-16.png"),
  contentScript: 'self.on("click", function (node, data) {' +
                 '  window.location.href = data;' +
                 '});'
});
این منو هم مثل کروم دو زیر منو دارد که یکی برای باز کردن صفحه‌ی اصلی و دیگر‌ی برای باز کردن صفحه‌ی مطالب است. هر کدام یک برچسب برای نمایش متن دارند و یکی هم دیتا که برای نگهداری آدرس است. در خط بعدی منوی پدر یا والد ساخته می‌شود که با خصوصیت items، زیر منوهایش را اضافه می‌کنیم و با خصوصیت image، تصویری را در پوشه‌ی دیتا به آن معرفی می‌کنیم که اندازه‌ی آن 16 پیکسل است و دومی هم خصوصیت context است که مشخص می‌کند این گزینه در چه مواردی بر روی context menu نمایش داده شود. الان روی همه چیزی نمایش داده می‌شود. اگر گزینه، SelectionContext باشد، موقعی که متنی انتخاب شده باشد، نمایش می‌یابد. اگر SelectorContext باشد، خود شما مشخص می‌کنید بر روی چه مواردی نمایش یابد؛ مثلا عکس یا تگ p  یا هر چیز دیگری، کد زیر باعث می‌شود فقط روی عکس نمایش یابد:
SelectorContext("img")
کد زیر هم روی عکس و هم روی لینکی که href داشته باشد:
SelectorContext("img,a[href]")
موارد دیگری هم وجود دارند که میتوانید مطالب بیشتری را در مورد آن‌ها در اینجا مطالعه کنید. آخرین خصوصیت باقی مانده، content script است که می‌توانید با استفاده از جاوااسکریپت برای آن کد بنویسید.  موقعی که برای آن رویداد کلیک رخ داد، مشخص شود تابعی را صدا میزند با دو آرگومان؛ گره ای که انتخاب شده و داده‌ای که به همراه دارد که آدرس سایت است و آن را در نوار آدرس درج می‌کند.
آن منوهایی که با متد item ایجاد شده‌اند منوهایی هستند که با کلیک کاربر اجرا می‌شوند؛ ولی والدی که با متد menu ایجاد شده است، برای منویی است که زیر منو دارد و خودش لزومی به اجرای کد ندارد. پس اگر منویی میسازید که زیرمنو ندارد و خودش قرار است کاری را انجام دهد، به صورت همان item بنویسید که پایین‌تر نمونه‌ی آن را خواهید دید.
الان مشکلی که ایجاد می‌شود این است که موقعی که سایت را باز می‌کند، در همان تبی رخ می‌دهد که فعال است و اگر کاربر بر روی صفحه‌ی خاصی باشد، آن صفحه به سمت سایت مقصد رفته و سایت فعلی از دست میرود. روش صحیح‌تر اینست که تبی جدید بار شود و آدرس مقصد در آن نمایش یابد. پس باید از روشی استفاده کنیم که رویداد کلیک توسط کد خود افزونه مدیریت شود، تا با استفاده از شیء tab، یک تب جدید با آدرسی جدید ایجاد کنیم. پس کد را با کمی تغییر می‌نویسیم:
var tabs = require("sdk/tabs");
var menuItem = contextMenu.Menu({
  label: "Open .Net Tips",
  context: contextMenu.PageContext(),
   items: [home, postsarchive],
  image: self.data.url("icon-16.png"),
  contentScript: 'self.on("click", function (node, data) {' +
                 '  self.postMessage(data);' +
                 '});',
 onMessage: function (data) {
     tabs.open(data);
  }
});
با استفاده از postmessage، هر پارامتری را که بخواهیم ارسال می‌کنیم و بعد با استفاده از رویداد onMessage، داده‌ها را خوانده و کد خود را روی آن‌ها اجرا می‌کنیم.
بگذارید کد زیر را هم جهت سرچ مطالب بر روی سایت پیاده کنیم: 
var Url="https://www.dntips.ir/search?term=";
var searchMenu = contextMenu.Item({
  label: "search for",
  context: [contextMenu.PredicateContext(checkText),contextMenu.SelectionContext()],
    image: self.data.url("icon-16.png"),
  contentScript: 'self.on("click", function () {' +
  '  var text = window.getSelection().toString();' +
                 '  if (text.length > 20)' +
                 '   text = text.substr(0, 20);' +
                 '  self.postMessage(text);'+
                '})',
onMessage: function (data) {
     tabs.open(Url+data);
  }
 
});

function checkText(data) {

       if(data.selectionText === null)
           return false;

       console.log('selectionText: ' + data.selectionText);

       //handle showing or hiding of menu items based on the text content.
       menuItemToggle(data.selectionText);

       return true;
};

function menuItemToggle(text){
var searchText="جست و جو برای ";
    searchMenu.label=searchText+text;

};
در ساخت این منو، ما از ContextSelection استفاده کرده‌ایم. بدین معنی که موقعی که چیزی روی صفحه انتخاب شد، این منو ظاهر شود و گزینه‌ی دیگری که در کنارش هست، گزینه contextMenu.PredicateContext وظیفه دارد تابعی که به عنوان آرگومان به آن دادیم را موقعی که منو کانتکست ایجاد شد، صدا بزند و اینگونه میتوانیم بر حسب اطلاعات کانتکست، منوی خود را ویرایش کنیم. مثلا من دوست دارم موقعی که متنی انتخاب می‌شود و راست کلیک می‌کنم گزینه‌ی "جست و جو برای..." نمایش داده شود و به جای ... کلمه‌ی انتخاب شده نمایش یابد. به شکل زیر دقت کنید. این چیزی است که ما قرار است ایجاد کنیم:
در کل موقع ایجاد منو تابع checkText اجرا شده و متن انتخابی را خوانده به عنوان یک آرگومان برای تابع menuItemToggle ارسال می‌کند و به رشته "جست و جو برای" می‌چسباند. در خود پارامترهای آیتم اصلی، گزینه content scrip، با استفاده از جاوااسکریپت، متن انتخاب شده را دریافت کرده و با استفاده از متد postmessage برای تابع  onMessage ارسال کرده و با ساخت یک تب و چسباندن عبارت به آدرس جست و جو سایت، کاربر را به صفحه مورد نظر هدایت کرده و عمل جست و جو در سایت انجام می‌گیرد.

در قسمت آینده موارد بیشتری را در مورد افزونه نویسی در فایرفاکس بررسی خواهیم کرد و افزونه را تکمیل خواهیم کرد
مطالب
بهینه سازی پروژه‌های Angular
Angular یکی از محبوب‌ترین فریم ورک‌ها، برای ساختن برنامه‌های تک صفحه‌ای می‌باشد. اگرچه گفتیم تک صفحه‌ای، اما ضرورتا منظور این نیست که پروژه‌ی شما تنها شامل یک صفحه باشد. شما می‌توانید با Angular یک وب سایت را با هزاران صفحه نیز ایجاد کنید. با این حال وقتی بحث از کارآیی باشد، بهتر است همیشه در رابطه با تعدادی فکر کنیم که باعث می‌شوند پروژه، نرم و سریع اجرا شود. 


#1 Optimize main bundle with Lazy Loading
وقتی که پروژه را برای حالت ارائه‌ی نهایی (Production ) بدون در نظر گرفتن Lazy Load، بیلد می‌کنیم احتمالا فایل‌های تولید شده زیر را در پوشه‌ی dist خواهیم دید: 

  1. polyfills.js :  برای ساختن برنامه‌های سازگار با انواع مرورگر‌ها می‌باشد. به دلیل اینکه وقتی کد‌ها را با جدیدترین ویژگی‌ها می‌نویسیم، ممکن است که همه‌ی مرورگر‌ها توانایی پشتیبانی از آن ویژگی‌ها را نداشته باشند.
  2. scripts.js : شامل اسکریپت‌هایی می‌باشد که در بخش scripts، در فایل angular.json تعریف کرده‌ایم.
  3.  webpack loader : runtime.js می‌باشد. این فایل شامل webpack utilities‌هایی می‌باشد که برای بارگذاری دیگر فایل‌ها مورد نیاز است.
  4. styles.css : شامل style ‌هایی است که در بخش styles، در فایل angular.json تعریف کرده‌ایم.
  5. main.js : شامل تمامی کد‌ها از قبیل کامپوننت‌ها ( کد‌های مربوط به css ، html ، ts) ، دایرکتیو‌ها، pipes و سرویس‌ها و ماژول‌های ایمپورت شده از جمله third party‌های می‌باشد.

همانطور که متوجه هستید، فایل main.js در طول زمان بزرگتر و بزرگتر خواهد شد که این یک مشکل است. در این حالت برای مشاهده‌ی وب سایت، مرورگر نیاز دارد که فایل main.js را دانلود کرده و سپس در صفحه،  آن را اجرا و رندر کند که این یک چالش برای کاربران موبایل با اینترنت ضعیف و هم چنین کاربران دسکتاپ می‌باشد. 
آسان‌ترین راه برای برطرف کردن این مشکل این است که پروژه را به چندین ماژول lazy load، تقسیم کنیم. وقتی که از lazy module‌ها استفاده می‌کنیم، انگیولار chunk مربوط به آن را تولید می‌کند که در ابتدا بارگذاری نخواهد شد؛ مگر اینکه مورد نیاز باشند (معمولا با فعال سازی یک مسیر اتفاق می‌افتد). 
وقتی که از lazy loading استفاده می‌کنیم، بعد از فرایند build، فایل‌های جدیدی تولید خواهند شد، مثل  4.386205799sfghe4.js که یک  چانک از  یک lazy module می‌باشد و در زمان راه اندازی صفحه اول اجرا نخواهد شد که نتیجه‌ی آن داشتن فایل main.js ای با حجم کم می‌باشد. بنابراین بارگذاری صفحه‌ی اول، خیلی سریع انجام خواهد شد. 

با این حال، بارگذاری هر قسمت می‌تواند بر روی کارآیی تاثیر داشته باشد (بارگذاری ممکن است کند باشد). خوشبختانه انگیولار یک راه را برای برطرف کردن این مشکل فراهم کرده است ( PreloadingStrategy ) . بعد از اینکه فایل main.js  به صورت کامل بارگذاری و اجرا شد، کار پیش واکشی ماژول‌ها را انجام می‌دهد و زمانیکه کاربری مسیری را درخواست می‌دهد، آْن مسیر را بدون درنگ مشاهده خواهد کرد.

#2 Debug bundles with Webpack Bundle Analyzer 
حتی ممکن است بعد از تقسیم کردن منطق برنامه به چند ماژول lazy load، شما یک فایل main.js بزرگ داشته باشید. در این حالت می‌توانید بهینه سازی بیشتری را با استفاده از Webpack Bundle Analyzer انجام دهید. با استفاده از این پکیج می‌توانید آمار‌هایی را در رابطه با هر باندل داشته باشید. در ابتدا با استفاده از دستور زیر پکیج آن‌را نصب کنید:
npm install --save-dev webpack-bundle-analyzer
سپس فایل package.json را باز کرده و در بخش scripts، مدخل زیر را اضافه کنید:
"bundle-report": "ng build --prod --stats-json && webpack-bundle-analyzer dist/stats.json"
توجه کنید که اگر خروجی برنامه شما مستقیما در dist می‌باشد، به صورت بالا عمل کنید؛ ولی اگر خروجی برنامه شما در پوشه‌ی dist/YourApplicationName باشد، آن را به حالت زیر ویرایش کنید:
"bundle-report": "ng build --prod --stats-json && webpack-bundle-analyzer dist/YourApplicationName/stats.json"
در نهایت دستور زیر را اجرا کنید:
npm run bundle-report
دستور بالا یک بیلد را برای پروژه برای حالت ارائه‌ی نهایی  (Production) همراه با  آمار‌هایی در رابطه با هر باندل ایجاد می‌کند. در اینجا می‌توانیم ببینیم که چه ماژولها/فایل‌هایی در هر باندل استفاده شده‌است. این مورد فوق العاده کمک می‌کند. هم چنین می‌توانیم به صورت بصری ببینیم که چه چیز‌هایی در هر ماژول شامل شده‌اند که بهتر بود آنجا نباشند:


#3 Use Lazy Loading for images that are not visible in page 
وقتی که صفحه اصلی را در اولین بار، بارگذاری می‌کنیم، می‌توانیم تصاویری را داشته باشیم که در صفحه‌ی نمایش، نمایان نباشند (منظور viewport می‌باشد) و کاربر برای دیدن آن تصاویر باید صفحه را به پایین اسکرول کند. با این وجود وقتی که صفحه بارگذاری می‌شود، تصاویر هم بلافاصله دانلود می‌شوند. اگر تعداد تصاویر زیاد باشند این مورد می‌تواند بر روی performance تاثیر منفی داشته باشد. برای برطرف کردن این مشکل می‌توان از lazy loading تصاویر استفاده کرد. در این حالت تصاویر زمانی بارگذاری می‌شوند که کاربر به آن‌ها می‌رسد. یک JavaScript API به نام Intersection Observer API وجود دارد که باعث می‌شود پیاده سازی lazy load خیلی آسان شود. علاوه بر این می‌توان یک دایرکتیو را با قابلیت استفاده مجدد طراحی کرد ( lazy loading برای تصاویر با استفاده از Intersection Observer).

#4 Use virtual scrolling for large lists  
با استفاده از virtual scrolling  می‌توان المنت‌ها را در Dom بر اساس بخش‌های قابل مشاهده‌ای از یک لیست، Load  یا unload کرد که برنامه را فوق العاده سریع می‌کند.
 
#5 Use FOUT instead of FOIT for fonts  
در بیشتر وب سایت‌ها می‌توان فونت‌های سفارشی زیبایی را به جای فونت‌های معمول دید. با این حال برای استفاده از فونت‌های فراهم شده توسط سرویس‌های دیگر لازم است که مرورگر آن‌ها را دانلود و parse  کند. اگر از فونت‌های سفارشی استفاده کنیم، مثل  Google Fonts، چه اتفاقی می‌افتد؟ در اینجا دو سناریو وجود دارد: 
  • در این حالت مرورگر منتظر می‌ماند تا فونت دانلود شود و آن را parse  کند و تنها بعد از آن متن را بر روی صفحه نمایش می‌دهد. متن روی صفحه تا زمانیکه فونت دانلود و parse  نشده باشد، قابل مشاهده نیست؛ این FOIT است (Flash of invisible text) .
  • مرورگر در ابتدا متن را با استفاده از فونت معمول نمایش می‌دهد و بعد از آن سعی می‌کند که ساختار‌های فونت خارجی را دریافت کند. وقتی که دانلود انجام شد و سپس آن را parse  کرد، فونت سفارشی دانلود شده، با فونت معمول جایگزین خواهد شد؛ این FOUT است ( Flash of unstyled text ).

بیشتر مرورگر‌ها از FOIT  استفاده می‌کنند و تنها Internet Explorer از FOUT استفاده می‌کند. برای برطرف کردن این مشکل می‌توان از توصیف‌گر font-display استفاده کرد و به مرورگر بگوییم که می‌خواهیم در ابتدا متن را با فونت معمول نمایش دهیم و جایگزینی فونت، بعد از دانلود باشد (بیشتر).
اشتراک‌ها
خروجی‌های Covariant به زودی در NET runtime.

Work in progress to add support for covariant return types to the .NET runtime. Soon we'll be able to override a virtual method returning `object` with a method returning `string`. Because of how array variance works, weird things might be possible in IL. 

class Base
{
    public virtual IntPtr[] Fun() => null;
}

// This is obvious pseude-code because C# won't let us introduce methods differing
// in return type. C# also requires to be explicit about "virtual" and "override".
// But IL... not so much.
class Derived : Base
{
    // overrides Base.Fun on 32bit platforms.
    public override uint[] Fun() => null;

    // overrides Base.Fun on 64bit platforms.
    public override ulong[] Fun() => null;
}
خروجی‌های Covariant به زودی در NET runtime.
نظرات مطالب
ساخت یک Form Generator ساده در MVC
با سلام و تشکر
اشکالی در تجزیه و تحلیل و طراحی مدلها هست.با این مدلها تنها یک مرتبه می‌توان فرم را تکمیل کرد و اطلاعات چند کاربر را نمی‌توان دریافت کرد.
برای رفع مشکل پیشنهاد می‌شه که یه مدل برای ثبت هر کاربر به شکل زیر تعریف بشه:
public class row
{
        public int Id { get; set; }
        public string username{ get; set; }
        public string ip{ get; set; }
        .
        .
        public virtual Field Field { get; set; }
        public int fieldId { get; set; }
}
و مدل vlaue به شکل زیر اصلاح بشه

public class Value
{
        public string Val { get; set; }
        public virtual Field Field { get; set; }
        [ForeignKey("Field")]
        [key]
        public int FieldId { get; set; }
        public virtual row row { get; set; }
        [ForeignKey("row")]
        [key]         public int rowid { get; set; }
         
}