نکات مهم CSS ایی طراحی واکنشگرا
Rowversion در SQL Server چیست؟
Globalization در ASP.NET MVC
EF Code First #7
روش استفادهی از jQuery نیز در حالت کلی همانند مطلب «استفاده از کتابخانههای ثالث جاوا اسکریپتی در برنامههای AngularJS 2.0» است؛ اما به همراه چند نکتهی اضافهتر مانند محل فراخوانی و دسترسی به DOM، در کدهای یک کامپوننت.
هدف: استفاده از کتابخانهی Chosen
میخواهیم جهت غنیتر کردن ظاهر یک دراپ داون در برنامههای AngularJS 2.0، از یک افزونهی بسیار معروف jQuery به نام Chosen استفاده کنیم.
تامین پیشنیازهای اولیه
میتوان فایلهای این کتابخانه را مستقیما از GitHub دریافت و به پروژه اضافه کرد. اما بهتر است اینکار را توسط bower مدیریت کنیم. این کتابخانه هنوز دارای بستهی رسمی npm نیست (و بستهی chosen-npm که در مخزن npm وجود دارد، توسط این تیم ایجاد نشدهاست). اما همانطور که در مستندات آن نیز آمدهاست، توسط دستور ذیل نصب میشود:
bower install chosen
در اینجا نام پیش فرض bower.json را پذیرفته و سپس محتوای فایل ایجاد شده را به نحو ذیل تغییر دهید:
{ "name": "asp-net-mvc5x-angular2x", "version": "1.0.0", "authors": [ "DNT" ], "license": "MIT", "ignore": [ "node_modules", "bower_components" ], "dependencies": { "chosen": "1.4.2" }, "devDependencies": { } }
پس از دریافت خودکار chosen، بستهی آنرا در مسیر bower_components\chosen واقع در ریشهی پروژه میتوانید مشاهده کنید.
استفاده از jQuery و chosen به صورت untyped
سادهترین و متداولترین روش استفاده از jQuery و افزونههای آن شامل موارد زیر هستند:
الف) تعریف مداخل مرتبط با آنها در فایل index.html
<script src="~/node_modules/jquery/dist/jquery.min.js"></script> <script src="~/node_modules/bootstrap/dist/js/bootstrap.min.js"></script> <script src="~/bower_components/chosen/chosen.jquery.min.js"></script> <link href="~/bower_components/chosen/chosen.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
ب) تعریف jQuery به صورت untyped
declare var jQuery: any;
محل صحیح فراخوانی متدهای مرتبط با jQuery
در تصویر ذیل، چرخهی حیات یک کامپوننت را مشاهده میکنید که با تعدادی از آنها پیشتر آشنا شدهایم:
روش متداول استفاده از jQuery، فراخوانی آن پس از رخداد document ready است. در اینجا معادل این رخداد، hook ویژهای به نام ngAfterViewInit است. بنابراین تمام فراخوانیهای jQuery را باید در این متد انجام داد.
همچنین جیکوئری نیاز دارد تا بداند هم اکنون قرار است با چه المانی کار کنیم و کامپوننت بارگذاری شده کدام است. برای این منظور، یکی از سرویسهای توکار AngularJS 2.0 را به نام ElementRef، به سازندهی کلاس تزریق میکنیم. توسط خاصیت this._el.nativeElement آن میتوان به المان ریشهی کامپوننت جاری دسترسی یافت.
constructor(private _el: ElementRef) { }
تهیهی کامپوننت نمایش یک دراپ داون مزین شده با chosen
در ادامه قصد داریم نکاتی را که تاکنون مرور کردیم، به صورت یک مثال پیاده سازی کنیم. به همین جهت فایل جدید using-jquery-addons.component.ts را به پروژه اضافه کنید به همراه فایل قالب آن به نام using-jquery-addons.component.html؛ با این محتوا:
الف) کامپوننت using-jquery-addons.component.ts
import { Component, ElementRef, AfterViewInit } from "@angular/core"; declare var jQuery: any; // untyped @Component({ templateUrl: "app/using-jquery-addons/using-jquery-addons.component.html" }) export class UsingJQueryAddonsComponent implements AfterViewInit { dropDownItems = ["First", "Second", "Third"]; selectedValue = "Second"; constructor(private _el: ElementRef) { } ngAfterViewInit() { jQuery(this._el.nativeElement) .find("select") .chosen() .on("change", (e, args) => { this.selectedValue = args.selected; }); } }
ب) قالب using-jquery-addons.component.html
<select> <option *ngFor="let item of dropDownItems" [value]="item" [selected]="item == selectedValue"> {{item}} option </option> </select> <h4> {{selectedValue}}</h4>
توضیحات
کلاس UsingJQueryAddonsComponent، اینترفیس AfterViewInit را پیاده سازی کردهاست؛ تا توسط متد ngAfterViewInit بتوانیم با عناصر DOM کار کنیم. هرچند در کل اینکار باید صرفا محدود شود به مواردی مانند مثال جاری و در حد آغاز یک افزونهی jQuery و اگر قرار است تغییراتی دیگری صورت گیرند بهتر است از همان روش binding توکار AngularJS 2.0 استفاده کرد.
در سازندهی کلاس، سرویس ElementRef تزریق شدهاست تا توسط خاصیت this._el.nativeElement آن بتوان به المان ریشهی کامپوننت جاری دسترسی یافت. به همین جهت است که پس از آن از متد find، برای یافتن دراپ داون استفاده شدهاست و سپس chosen به نحو متداولی به آن اعمال گردیدهاست.
در اینجا هر زمانیکه یکی از آیتمهای دراپ داون انتخاب شوند، مقدار آن به خاصیت selectedValue انتساب داده شده و این انتساب سبب فعال سازی binding و نمایش مقدار آن در ذیل دراپ داون میگردد.
در قالب این کامپوننت هم با استفاده از ngFor، عناصر دراپ داون از آرایهی dropDownItems تعریف شده در کلاس کامپوننت، تامین میشوند. متغیر محلی item تعریف شدهی در اینجا، در محدودی همین المان قابل دسترسی است. برای مثال از آن جهت تنظیم دومین آیتم لیست به صورت انتخاب شده، در حین اولین بار نمایش view استفاده شدهاست.
استفاده از jQuery و chosen به صورت typed
کتابخانهی jQuery در مخزن کد https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/tree/master/jquery دارای فایل d.ts. خاص خود است. برای نصب آن میتوان از روش ذیل استفاده کرد:
npm install -g typings typings install jquery --save --ambient
/// <reference path="../typings/browser/ambient/jquery/index.d.ts" />
در ادامه به فایل using-jquery-addons.component.ts مراجعه کرده و تغییر ذیل را اعمال کنید:
// declare var jQuery: any; // untyped declare var jQuery: JQueryStatic; // typed
interface JQuery { //... chosen(options?:any):JQuery; } declare module "jquery" { export = $; }
کدهای کامل این پروژه را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
ابزارهای پیش نیاز:
در اولین قدم، برنامهی متن باز Visual Studio Code را از اینجا دانلود و نصب کنید. برنامهی Visual Studio Code که در ادامهی فعالیتهای جدید متن باز مایکروسافت به بازار عرضه شده است، سریع، سبک و کاملا قابل توسعه و سفارشی سازی است و از اکثر زبانهای معروف پشتیبانی میکند.
در قدم بعدی، شما باید NET Core. را از اینجا (64 بیتی) دانلود و نصب کنید.
.NET Core چیست؟
NET Core. در واقع پیاده سازی بخشی از NET. اصلی است که به صورت متن باز در حال توسعه میباشد و بر روی لینوکس و مکینتاش هم قابل اجراست. موتور اجرای دات نت کامل CLR نام دارد و NET Core. نیز دارای موتور اجرایی CoreCLR است و شامل فریمورک CoreFX میباشد.
در حال حاضر شما میتوانید با استفاده از NET Core. برنامههای کنسولی و تحت وب با ASP.NET 5 بنویسید و احتمالا در آینده میتوان امیدوار بود که از ساختارهای پیچیدهتری مثل WPF نیز پشتیبانی کند.
پس از آنکه NET Core. را دانلود و نصب کردید، جهت شروع پروژه، یک پوشه را در یکی از درایوها ساخته (در این مثال E:\Projects\EF7-SQLite-NETCore) و Command prompt را در آنجا باز کنید. سپس دستورات زیر را به ترتیب اجرا کنید:
dotnet restore
dotnet run
- NuGet.Config (این فایل، تنظیمات مربوط به نیوگت را جهت کشف و دریافت وابستگیهای پروژه، شامل میشود)
- Program.cs (این فایل سی شارپ حاوی کد برنامه است)
- project.json (این فایل حاوی اطلاعات پلتفرم هدف و لیست وابستگیهای پروژه است)
دستور dotnet restore بر اساس لیست وابستگیها و پلتفرم هدف، وابستگیهای لازم را از مخزن نیوگت دریافت میکند. (در صورتی که در هنگام اجرای این دستور با خطای NullReferenceException مواجه شدید از دستور dnu restore استفاده کنید. این خطا در گیت هاب در حال بررسی است)
دستور dotnet run هم سورس برنامه را کامپایل و اجرا میکند. در صورتی که پیام Hello World را مشاهده کردید، یعنی برنامهی شما تحت NET Core. با موفقیت اجرا شده است.
توسعهی پروژه با Visual Studio Code
در ادامه، قصد داریم پروژهی HelloWorld را تحت Visual Studio Code باز کرده و تغییرات بعدی را در آنجا اعمال کنیم. پس از باز کردن Visual Studio Code از منوی File گزینهی Open Folder را انتخاب کنید و پوشهی حاوی پروژه (EF7-SQLite-NETCore) را انتخاب کنید. اکنون پروژهی شما تحت VS Code باز شده و قابل ویرایش است.
سپس از لیست فایلهای پروژه، فایل project.json را باز کرده و در بخش "dependencies" یک ردیف را برای EntityFramework.SQLite به صورت زیر اضافه کنید. به محض افزودن این خط در project.json و ذخیرهی آن، در صورتیکه قبلا این وابستگی دریافت نشده باشد، Visual Studio Code با نمایش یک هشدار در بالای برنامه به شما امکان دریافت اتوماتیک این وابستگی را میدهد. در نتیجه کافیست دکمهی Restore را زده و منتظر شوید تا وابستگی EntityFramework.SQLite از مخزن ناگت دانلود و برای پروژهی شما تنظیم شود.
"EntityFramework.SQLite": "7.0.0-rc1-final"
پس از کامل شدن این مرحله، در پروژههای بعدی تمام ارجاعات به وابستگیهای دریافت شده، از طریق مخزن موجود در سیستم خود شما، برطرف خواهد شد و نیاز به دانلود مجدد وابستگیها نیست.
اکنون همهی موارد، جهت توسعهی پروژه آماده است. ماوس خود را بر روی ریشهی پروژه در VS Code قرار داده و New Folder را انتخاب کنید و نام Models را برای آن تایپ کنید. این پوشه قرار است مدل کلاسهای پروژه را شامل شود. در اینجا ما یک مدل به نام Book داریم و نام کانتکست اصلی پروژه را هم LibraryContext گذاشتهایم.
بر روی پوشهی Models راست کلیک کرده و گزینهی New File را انتخاب کنید. سپس فایلهای Book.cs و LibraryContext.cs را ایجاد کرده و کدهای زیر را برای مدل و کانتکست، در درون این دو فایل قرار دهید.
Book.cs
namespace Models { public class Book { public int ID { get; set; } public string Title { get; set; } public string Author{get;set;} public int PublishYear { get; set; } } }
using Microsoft.Data.Entity; using Microsoft.Data.Sqlite; namespace Models { public class LibraryContext : DbContext { protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder) { var connectionStringBuilder = new SqliteConnectionStringBuilder { DataSource = "test.db" }; var connectionString = connectionStringBuilder.ToString(); var connection = new SqliteConnection(connectionString); optionsBuilder.UseSqlite(connection); } public DbSet<Book> Books { get; set; } } }
در قدم آخر هم کافیست که فایل Program.cs را تغییر دهید و مقادیری را در دیتابیس ذخیره و بازخوانی کنید.
using System; using Models; namespace ConsoleApplication { public class Program { public static void Main(string[] args) { Console.WriteLine("EF7 + Sqlite with the taste of .NET Core"); try { using (var context = new LibraryContext()) { context.Database.EnsureCreated(); var book1 = new Book() { Title = "Adaptive Code via C#: Agile coding with design patterns and SOLID principles ", Author = "Gary McLean Hall", PublishYear = 2014 }; var book2 = new Book() { Title = "CLR via C# (4th Edition)", Author = "Jefrey Ritcher", PublishYear = 2012 }; context.Books.Add(book1); context.Books.Add(book2); context.SaveChanges(); ReadData(context); } Console.WriteLine("Press any key to exit ..."); Console.ReadKey(); } catch (Exception ex) { Console.WriteLine($"An exception occured: {ex.Message}\n{ex.StackTrace}"); } } private static void ReadData(LibraryContext context) { Console.WriteLine("Books in database:"); foreach (var b in context.Books) { Console.WriteLine($"Book {b.ID}"); Console.WriteLine($"\tName: {b.Title}"); Console.WriteLine($"\tAuthor: {b.Author}"); Console.WriteLine($"\tPublish Year: {b.PublishYear}"); Console.WriteLine(); } } } }
جهت اجرای برنامه کافیست Command prompt را در آدرس پروژه باز کرده و دستور dotnet run را اجرا کنید. پروژهی شما کامپایل و اجرا میشود و خروجی مشابه زیر را مشاهده خواهید کرد. اگر برنامه را مجددا اجرا کنید، به جای دو کتاب اطلاعات چهار کتاب نمایش داده خواهد شد؛ چرا که در هر مرحله اطلاعات دو کتاب در دیتابیس درج میشود.
اگر به پوشهی bin که در پوشهی پروژه ایجاد شده است، نگاهی بیندازید، خبری از فایل باینری نیست. چرا که در لحظه، تولید و اجرا شده است. جهت build کردن پروژه و تولید فایل باینری کافیست دستور dotnet build را اجرا کنید، تا فایل باینری در پوشهی bin ایجاد شود.
جهت انتشار برنامه میتوانید دستور dotnet publish را اجرا کنید. این دستور نه تنها برنامه، که تمام وابستگیهای مورد نیاز آن را برای اجرای در یک پلتفرم خاص تولید میکند. برای مثال بعد از اجرای این دستور یک پوشهی win7-x64 حاوی 211 فایل در مجموع تولید شده است که تمامی وابستگیهای این پروژه را شامل میشود.
در واقع این پوشه تمام وابستگیهای مورد نیاز پروژه را همراه خود دارد و در نتیجه جهت اجرای این برنامه برخلاف برنامههای معمولی دات نت، دیگر نیازی به نصب هیچ وابستگی مجزایی نیست و حتی پروژههای نوشته شده تحت NET Core. را میتوانید در سیستمهای عاملهای دیگری مثل لینوکس و مکینتاش و یا Windows IoT بر روی سخت افزار Raspberry Pi 2 هم اجرا کنید.
جهت مطالعهی بیشتر: