مطالب
مقایسه value type و reference type
در سی شارپ دو نوع class و struct وجود دارد که تقریباً مشابه یکدیگرند در حالیکه یکی از آنها-value type و دیگری reference-type است.

struct چیست؟
structها مشابه classها هستند با این تفاوت که structها finalizer ندارند و از ارث بری پشتیبانی نمی‌کنند. structها کاملا مشابه classها تعریف می‌شوند و در تعریف آنها از کلمه کلیدی struct استفاده می‌شود. آنها شامل فیلدها، متدها، خصوصیت‌ها نیز می‌شوند. در زیر نحوه تعریف آن را مشاهده می‌کنید: 

struct Point
{
   private int x, y;             // private fields
 
   public Point (int x, int y)   // constructor
   {
         this.x = x;
         this.y = y;
   }

   public int X                  // property
   {
         get {return x;}
         set {x = value;}
   }

   public int Y
   {
         get {return y;}
         set {y = value;}
   }
}

value type و reference type
تفاوت دیگری که بین class و struct، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است  آن است که classها reference-type و structها value-type هستند و در زمان اجرا با آنها متفاوت رفتار می‌شود و در ادامه به تشریح آن می‌پردازیم.
وقتی یک وهله از value-type ایجاد شود، یک فضای خالی از حافظه‌ی اصلی (RAM) برای ذخیره سازی مقدار آن تخصیص داده می‌شود. نوع‌های اصلی مانند int, float, bool و char از نوع value type هستند. در ضمن سرعت دسترسی به آنها بسیار بالاست.
ولی وقتی یک وهله از reference-type ایجاد شود، یک فضا برای object و فضایی دیگر برای اشاره‌گر به آن شیء در حافظه اصلی ذخیره می‌شود. در واقع دو فضا از حافظه برای ذخیره سازی آنها اشغال می‌شود. برای درک بهتر به مثال زیر توجه کنید:
Point p1 = new Point();         // Point is a *struct*
Form f1 = new Form();           // Form is a *class*
نکته: Point از نوع struct و Form از نوع reference است. در مورد اول، یک فضا از حافظه برای p1 تخصیص داده می‌شود و در مورد دوم، دو فضا از حافظه اصلی یکی برای ذخیره کردن اشاره‌گر f1 برای اشاره به Form object و دیگری برای ذخیره کردن Form object تخصیص داده می‌شود.
Form f1;                        // Allocate the reference
f1 = new Form();                // Allocate the object
به قطعه کد زیر دقت کنید:
Point p2 = p1;
Form f2 = f1;
همانطور که قبلاً گفته شد p2، یک نوع struct است بنابراین در مورد اول مقدار p2 یک کپی از مقدار p1 خواهد بود ولی در مورد دوم، آدرس f1 را درون f2 کپی می‌کنیم در واقع f1 و f2 به یک شیء اشاره خواهند کرد. (یک شیء با 2 اشاره گر)
در سی شارپ، پارامترها (بصورت پیش فرض) بصورت یک کپی از آنها به متدها ارسال می‌شوند، یعنی اگر پارامتر از نوع value-type باشد یک کپی از آن وهله و اگر پارامتر reference-type یک کپی از آدرس ارسال خواهد شد. برای توضیح بهتر به مثال زیر توجه کنید:
Point myPoint = new Point (0, 0);      // a new value-type variable
Form myForm = new Form();              // a new reference-type variable
Test (myPoint, myForm);                // Test is a method defined below
 
void Test (Point p, Form f)
{
      p.X = 100;                       // No effect on MyPoint since p is a copy
      f.Text = "Hello, World!";        // This will change myForm’s caption since
                                       // myForm and f point to the same object
      f = null;                        // No effect on myForm
}
انتساب null به f درون متد Test هیچی اثری بر روی آدرس myForm ندارد چون f، یک کپی از آدرس myForm است.
حال می‌توانیم روش پیش فرض را با افزودن کلمه کلید ref تغییر دهیم.  وقتی از ref استفاده کنیم متد با پارامترهای فراخوانی کننده (caller's arguments) بصورت مستقیم در تعامل است در کد زیر می‌توانیم تصور کنیم که پارامترهای p و f متد Test همان متغیرهای myPoint و myForm است.
Point myPoint = new Point (0, 0);      // a new value-type variable
Form myForm = new Form();              // a new reference-type variable
Test (ref myPoint, ref myForm);        // pass myPoint and myForm by reference
 
void Test (ref Point p, ref Form f)
{
      p.X = 100;                       // This will change myPoint’s position
      f.Text = “Hello, World!”;        // This will change MyForm’s caption
      f = null;                        // This will nuke the myForm variable!
}
در کد بالا انتساب null به f باعث تهی شدن myForm می‌شود بدلیل اینکه متد مستقیماً به آن دسترسی داشته است.

تخصیص حافظه
CLR اشیاء را در دو قسمت ذخیره می‌کند:
  1. stack یا پشته
  2. heap
ساختار stack یا پشته first-in last-out است که دسترسی به آن سریع است. زمانی که متدی فراخوانی می‌شود، CLR پشته را نشانه گذاری می‌کند. سپس متد data را به پشته جهت اجرا push می‌کند و زمانی که اجرایش به اتمام رسید، CLR پشته را تا محل نشانه گذاری شده مرحله قبل، پاک می‌کند (pop).
ولی ساختار heap بصورت تصادفی است. یعنی اشیاء در محل‌های تصادفی قرار داده می‌شوند بهمین دلیل آنها دارای 2 سربار memory manager و garbage-collector هستند.
برای آشنایی با نحوه استفاده پشته و heap به کد زیر توجه کنید:
void CreateNewTextBox()
{
      TextBox myTextBox = new TextBox();             // TextBox is a class
}
در این متد، ما یک متغیر محلی ایجاد کرده ایم که به یک شیء اشاره می‌کند.

پشته همیشه برای ذخیره سازی موارد زیر استفاده می‌شود:
  • قسمت reference متغیرهای محلی و پارامترهای از نوع reference-typed (مانند myTextBox)
  • متغیرهای محلی و پارامترهای متد از نوع value-typed (مانند integer, bool, char, DateTime و ...)
همچنین از heap برای ذخیره سازی موارد زیر استفاده می‌شود:
  • محتویات شیء از نوع reference-typed
  • هر چیزی که قرار است در شیء از نوع reference-typed ذخیره شود.

آزادسازی حافظه در heap

در کد بالا وقتی اجرای متد CreateNewTextBox به اتمام برسد متغیر myTextBox از دید (Scope) خارج می‌شود. بنابراین از پشته نیز خارج می‌شود ولی با خارج شدن myTextBox از پشته چه اتفاقی برای TextBox object رخ خواهد داد؟! پاسخ در garbage-collector نهفته است. garbage-collector بصورت خودکار عملیات پاکسازی heap را انجام می‌دهد و اشیائی که اشاره گر معتبر ندارند را حذف می‌نماید. در حالت کلی اگر شیء از حافظه خارج شد باید منابع سایر قسمت‌های اشغال شده توسط آن هم آزاد شود، که این آزاد سازی بعهده garbage-collector است.

حال آزاد سازی برای کلاسهایی که اینترفیس IDisposable را پیاده سازی می‌کنند به دو صورت انجام می‌شود:

  1. دستی: با فراخوانی متد Dispose میسر است.
  2. خودکار: افزودن شیء به Net Container. مانند Form, Panel, TabPage یا UserControl. این نگهدارندها این اطمینان را به ما می‌دهند در صورتیکه آنها از حافظه خارج شدند کلیه عضوهای آن هم از حافظه خارج شوند.

برای آزادسازی دستی می‌توانیم مانند کدهای زیر عمل کنیم:

using (Stream s = File.Create ("myfile.txt"))

{
   ...
}
یا
Stream s = File.Create ("myfile.txt");

try
{
   ...
}

finally
{
   if (s != null) s.Dispose();
}


مثالی از Windows Forms
فرض کنید قصد داریم فونت و اندازه یک ویندوز فرم را تغییر دهیم.

Size s = new Size (100, 100);          // struct = value type
Font f = new Font (“Arial”,10);        // class = reference type

Form myForm = new Form();

myForm.Size = s;
myForm.Font = f;
توجه کنید که ما در کد بالا از اعضای myForm استفاده کردیم نه از کلاسهای Font و Size که این دو گانگی قابل قبول است. حال به تصویر زیر که به پیاده سازی کد بالا اشاره دارد توجه کنید.

همانطور که مشاهد می‌کنید محتویات s و آدرس f را در Form object ذخیره کرده ایم که نشان می‌دهد تغییر در s برروی فرم تغییر ایجاد نمی‌کند ولی تغییر در f باعث ایجاد تغییر فرم می‌شود. Form object دو اشاره گر به Font object دارد.

In-Line Allocation (تخصیص درجا)
در قبل گفته شد برای ذخیره متغیرهای محلی از نوع value-typed از پشته استفاده می‌شود آیا شیء Size جدید هم در پشته ذخیره می‌شود؟ خیر، بدلیل اینکه آن متغیر محلی نیست و در شیء دیگر ذخیره می‌شود (در مثال بالا در یک فرم ذخیره شده است) که آن شیء هم در heap ذخیره شده است پس شیء جدید Size هم در heap ذخیر می‌شود که به این نوع ذخیره سازی In-Line گفته می‌شود.

تله (Trap)
فرض کنید کلاس Form بشکل زیر تعریف شده است:
class Form
{
      // Private field members
      Size size;
      Font font;

      // Public property definitions
      public Size Size
      {
            get    { return size; }
            set    { size = value; fire resizing events }
      }

      public Font Font
      {
            get    { return font;  }
            set    { font = value; }
      }
}
حال ما قصد داریم ارتفاع آن را دو برابر کنیم، بنابراین از کد زیر استفاده می‌کنیم:
myForm.ClientSize.Height = myForm.ClientSize.Height * 2;
ولی با خطای کامپایلر زیر روبرو می‌شویم:
Cannot modify the return value of 'System.Windows.Forms.Form.ClientSize' because it is not a variable
علت چیست؟ بدلیل اینکه myForm.ClientSize شیء Size که از نوع Struct است را بر می‌گرداند و این Struct از نوع value-typed است و این شیء یک کپی از اندازه فرم است و ما همزمان قصد دو برابر نمودن آن کپی را داریم که کامپایلر خطای بالا را نمایش می‌دهد.

برای توضیح بیشتر می‌توانید به این سوال مراجعه کنید و در تکمیل آن این لینک را هم بررسی کنید.

پس بنابراین کد بالا را به کد زیر اصلاح می‌کنیم:
myForm.ClientSize = new Size (myForm.ClientSize.Width, myForm.ClientSize.Height * 2);
برای اصلاح خطای کامپایلر، ما باید یک شیء جدیدی را برای اندازه فرم تخصیص بدهیم.
مطالب
مرتب‌سازی، فیلتر کردن و صفحه‌بندی اطلاعات در ASP.NET Core

مقدمه

اگر با Apiها کار کرده باشید احتمالاً با این چالش که گاهی نیاز است منابعی (Resources) که به کاربر ارسال می‌شوند مرتب (Sort)، بر اساس درخواست کاربر فیلتر (Filter) و در صفحه‌بندی (Paging) مشخصی تحویل داده شوند، برخورد کرده‌اید. این نیاز خصوصاً در پاسخ (Response) با روش GET از استاندارد HTTP مشهود است. در این مطلب به معرفی کتابخانه‌ای می‌پردازیم که با استفاده از آن می‌توان عملیات فوق را پیاده‌سازی نمود. Sieve یک چارچوب (Framework) ساده، تمیز و قابل توسعه برای NET Core. است. در زمان نگارش این مقاله ویرایش ۲.۱.۳ از این کتابخانه در دسترس است و همانگونه که اشاره شد، این کتابخانه منبع باز (Open Source) بوده و می‌توانید آن را از مخزن گیت‌هاب در این پیوند دریافت نمایید.
  
سیستمی با یک موجودیت به نام "پست" (Post) مفروض است. با استفاده از کتابخانه Sieve عملیات مرتب‌سازی، فیلتر و صفحه‌بندی را هنگام درخواست (GET) تمامی پست‌ها اعمال خواهیم کرد.
// Post

public int Id { get; set; }

public string Title { get; set; }

public int LikeCount { get; set; }

public int CommentCount { get; set; }

public DateTimeOffset DateCreated { get; set; } = DateTimeOffset.UtcNow;

۱. نصب کتابخانه

ابتدا لازم است از طریق Package Manager Console و اجرای دستور فوق اقدام به نصب این کتابخانه نمایید:  Install-Package Sieve -Version 2.1.3

۲. اضافه کردن سرویس‌

در فایل Startup.cs سرویس SieveProcessor را تزریق کنید:
services.AddScoped<SieveProcessor>();
 

۳. تعیین ویژگی‌هایی از کلاس برای اعمال مرتب‌سازی و فیلتر

باید ویژگی‌هایی (Properties) از کلاس را که می‌خواهید اعمال مرتب‌سازی و فیلتر بر روی آن‌ها انجام شوند، مشخص کنید. به دو روش این امر ممکن است:
 

۱.۳. از طریق اضافه کردن صفت (Attribute) به ویژگی‌ها

تنها ویژگی‌هایی از کلاس که دارای صفت [(Sieve(CanSort = true, CanFilter = true] باشند، می‌توانند مرتب و یا فیلتر شوند (می‌توان تنها از یکی از آن‌ها نیز استفاده نمود).
لذا کلاس پست به صورت زیر ویرایش می‌شود:
// Post

public int Id { get; set; }

[Sieve(CanFilter = true, CanSort = true)]
public string Title { get; set; }

[Sieve(CanFilter = true, CanSort = true)]
public int LikeCount { get; set; }

[Sieve(CanFilter = true, CanSort = true)]
public int CommentCount { get; set; }

[Sieve(CanFilter = true, CanSort = true, Name = "created")]
public DateTimeOffset DateCreated { get; set; } = DateTimeOffset.UtcNow;

 

۲.۳. از طریق Fluent API

برای استفاده از این روش، ابتدا کلاسی را ایجاد و از کلاس SieveProcessor مشتق کنید. سپس تابع MapProperties موجود در کلاس والد را override کنید.
// ApplicationSieveProcessor

public class ApplicationSieveProcessor : SieveProcessor
{
    public ApplicationSieveProcessor(
        IOptions<SieveOptions> options, 
        ISieveCustomSortMethods customSortMethods, 
        ISieveCustomFilterMethods customFilterMethods) 
        : base(options, customSortMethods, customFilterMethods)
    {
    }

    protected override SievePropertyMapper MapProperties(SievePropertyMapper mapper)
    {
        mapper.Property<Post>(p => p.Title)
            .CanFilter()
            .HasName("a_different_query_name_here");

        mapper.Property<Post>(p => p.CommentCount)
            .CanSort();

        mapper.Property<Post>(p => p.DateCreated)
            .CanSort()
            .CanFilter()
            .HasName("created_on");

        return mapper;
    }
}
حال باید کلاس جدید را تزریق نمایید:
services.AddScoped<ISieveProcessor, ApplicationSieveProcessor>();
در هر دو روش پارامتری دیگر با نام "Name" نیز وجود دارد که می‌توانید با استفاده از آن برای هر ویژگی، نامی غیر از نام اصلی آن را اتخاذ نمایید.
 

۴. دریافت پرس‌و‌جوهای (Queries) مرتب/فیلتر/صفحه‌بندی با اضافه کردن SieveModel به کنترلر (Controller)

برای دریافت پرس‌و‌جوهای مرتب/فیلتر/صفحه‌بندی، SieveModel را به اکشنی (Action) که پست‌ها را برگشت می‌دهد به عنوان پارامتر اضافه کنید. سپس با فراخوانی تابع Apply با استفاده از تزریق SieveProcessor در کنترلر خود، پرس‌و‌جوها را به منابع خود اعمال کنید.
[HttpGet]
public JsonResult GetPosts(SieveModel sieveModel) 
{
    var result = _dbContext.Posts;
    result = _sieveProcessor.Apply(sieveModel, result);
    return Json(result.ToList());
}
توجه داشته باشید مقادیر پرس‌و‌جوها اختیاری است و هر کدام می‌توانند به تنهایی و یا با هم مورد استفاده قرار گیرند.
 

۵. ارسال درخواست

با تمام موارد گفته شده، اکنون می‌توانید درخواستی را برای دریافت (GET) شامل پرس‌و‌جوهای مرتب/فیلتر/صفحه‌بندی ارسال نمایید. برای مثال:
GET /GetPosts

?sorts=     LikeCount,CommentCount,-created         // sort by likes, then comments, then descendingly by date created 
&filters=   LikeCount>10,Title@=awesome title,      // filter to posts with more than 10 likes, and a title that contains the phrase "awesome title"
&page=      1                                       // get the first page...
&pageSize=  10                                      // ...which contains 10 posts
sorts= LikeCount,CommentCount,-created ?: مرتب‌سازی بر اساس تعداد محبوبیت، سپس تعداد نظرات و در آخر تاریخ ثبت پست به صورت نزولی.
filters= LikeCount>10,Title@=awesome title &: فیلتر بر اساس پست‌هایی که تعداد محبوبیت آن‌ها بیش از ۱۰ است و در عنوان خود شامل عبارت "awesome title" می‌باشند.
page=1 &: صفحه اول ...
pageSize=10 &: ... که شامل ۱۰ پست است.

به صورت رسمی‌تر:
sorts: فهرست دستورالعمل‌هایی شامل نام ویژگی‌هایی است که مرتب‌سازی بر روی آن‌ها اعمال می‌شود و از طریق کاما (,) از یکدیگر تمایز داده می‌شوند. با اضافه کردن - قبل از نام ویژگی، آن را به صورت نزولی مرتب نمایید.
  • filters: دستورالعمل‌های جدا شده توسط کاما (,) به صورت {Name}{Operator}{Value} که در آن:
    • {Name} نام ویژگی‌ای است که صفت Sieve بر روی آن تعریف شده و یا نام سفارشی‌ای است که کاربر تعیین کرده است.
      • همچنین می‌توانید بیش از یک نام (برای یای منطقی (OR)) در درون جفت پرانتز باز و بسته و جداکننده یای منطقی (|) داشته باشید. برای مثال: LikeCount|CommentCount)>10) مشخص می‌کند مقدار LikeCount و یا CommentCount بیش از ۱۰ باشد.
    • {Operator} یکی از عملگرهای ممکن است.
    • {Value} مقداری است که در عمل فیلتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • page: شماره صفحه‌ای است که برگشت داده می‌شود.
  • pageSize: تعداد مواردی است که در هر صفحه برگردانده خواهد شد.
 

۶. عملگرها (Operators)

عملگر
توضیحات
عملگر
توضیحات
== برابر =@  شامل
=! مخالف
=_  شروع شود با
< بزرگ‌تر
*=@  شامل (حساس به حروف)*
> کوچک‌تر
*=_  شروع شود با (حساس به حروف)
=< بزرگ‌تر مساوی
*==  برابر (حساس به حروف)
=> کوچک‌تر مساوی

 
* حساس به بزرگی و کوچکی حروف

۷. پیکربندی

برای پیکربندی شامل مواردی چون حساس به بزرگ و کوچک بودن نام ویژگی، تعداد صفحات پیشفرض، حداکثر تعداد صفحه مجاز و نحوه برخورد با نام ویژگی ناموجود در ویژگی‌های کلاس ابتدا قطعه زیر را به appsettings اضافه کنید.
{
    "Sieve": {
        "CaseSensitive": "boolean: should property names be case-sensitive? Defaults to false",
        "DefaultPageSize": "int number: optional number to fallback to when no page argument is given. Set <=0 to disable paging if no pageSize is specified (default).",
        "MaxPageSize": "int number: maximum allowed page size. Set <=0 to make infinite (default)",
        "ThrowExceptions": "boolean: should Sieve throw exceptions instead of silently failing? Defaults to false"
    }
}

 سپس سرویس فوق را در Startup.cs اضافه کنید:
services.Configure<SieveOptions>(Configuration.GetSection("Sieve"));

اشتراک‌ها
نگاهی به بهبودهای کارآیی در NET Core. و ASP.NET Core 3.0

What’s new for performance in .NET Core and ASP.NET Core 3.0 – Ben Adams
One of the biggest advantages of using .NET Core (besides cross-platform support) is the drastic improvements in performance. Because the .NET Core team was able to make minor breaking changes in the runtime and Base Class Library (BCL), lots of stuff was implemented much more efficiently. In this session Ben will dive into the performance improvements in .NET Core in the 3.0 release: runtime changes, JIT changes, intrinsics and a deep dive into some of the improvements making it the best release yet!

نگاهی به بهبودهای کارآیی در NET Core. و ASP.NET Core 3.0
نظرات مطالب
VS Code برای توسعه دهندگان ASP.NET Core - قسمت اول - نصب و راه اندازی
به دلیل عدم دسترسی نصب در ویندوز VSCode پرتابل را دانلود و unzip کردم. اکستنش‌های مختلف نصب میشود مثل #C ولی بعد از نصب پکیج مثل Microsoft.EntityFrameworkCore ، اینتلیسنس vscode کار نمیکنه و مثلا در using کردن در پیشنهاد‌ها نمیاره.
خروجی output بعد از باز کردن vscode : 
[fail]: OmniSharp.MSBuild.ProjectManager
        Attemped to update project that is not loaded: c:\MVC3\MVC3.csproj
[info]: OmniSharp.OmniSharpWorkspace
        Miscellaneous file: c:\MVC3\Models\AppContext.cs added to workspace
مطالب
خلاصه اشتراک‌های روز سه شنبه 1390/06/29

مطالب
انتشار پیش نمایش ASP.NET Identity 2.0.0-alpha1
مایکروسافت در تاریخ 20 دسامبر 2013 پیش نمایش نسخه جدید ASP.NET Identity را معرفی کرد. تمرکز اصلی در این انتشار، رفع مشکلات نسخه 1.0 بود. امکانات جدیدی هم مانند Account Confirmation و Password Reset اضافه شده اند.

دانلود این انتشار
ASP.NET Identity را می‌توانید در قالب یک پکیج NuGet دریافت کنید. در پنجره Manage NuGet Packages می‌توانید پکیج‌های Preview را لیست کرده و گزینه مورد نظر را
نصب کنید. برای نصب پکیج‌های pre-release توسط Package Manager Console از فرامین زیر استفاده کنید.
  • Install-Package Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework -Version 2.0.0-alpha1 -Pre
  • Install-Package Microsoft.AspNet.Identity.Core -Version 2.0.0-alpha1 -Pre
  • Install-Package Microsoft.AspNet.Identity.OWIN -Version 2.0.0-alpha1 -Pre
دقت کنید که حتما از گزینه "Include Prerelease" استفاده می‌کنید. برای اطلاعات بیشتر درباره نصب پکیج‌های Pre-release لطفا به این لینک و یا این لینک مراجعه کنید.

در ادامه لیست امکانات جدید و مشکلات رفع شده را می‌خوانید.

Account Confirmation
سیستم ASP.NET Identity حالا از Account Confirmation پشتیبانی می‌کند. این یک سناریوی بسیار رایج است. در اکثر وب سایت‌های امروزی پس از ثبت نام، حتما باید ایمیل خود را تایید کنید. پیش از تایید ثبت نام قادر به انجام هیچ کاری در وب سایت نخواهید بود، یعنی نمی‌توانید Login کنید. این روش مفید است، چرا که از ایجاد حساب‌های کاربری نامعتبر (bogus) جلوگیری می‌کند. همچنین این روش برای برقراری ارتباط با کاربران هم بسیار کارآمد است. از آدرس‌های ایمیل کاربران می‌توانید در وب سایت‌های فروم، شبکه‌های اجتماعی، تجارت آنلاین و بانکداری برای اطلاع رسانی و دیگر موارد استفاده کنید.

نکته: برای ارسال ایمیل باید تنظیمات SMTP را پیکربندی کنید. مثلا می‌توانید از سرویس‌های ایمیل محبوبی مانند  SendGrid  استفاده کنید، که با Windows Azure براحتی یکپارچه می‌شود و از طرف توسعه دهنده اپلیکیشن هم نیاز به پیکربندی ندارد.

در مثال زیر نیاز دارید تا یک سرویس ایمیل برای ارسال ایمیل‌ها پیکربندی کنید. همچنین کاربران پیش از تایید ایمیل شان قادر به بازنشانی کلمه عبور نیستند.

Password Reset
این هم یک سناریوی رایج و استاندارد است. کاربران در صورتی که کلمه عبورشان را فراموش کنند، می‌توانند از این قابلیت برای بازنشانی آن استفاده کنند. کلمه عبور جدیدی بصورت خودکار تولید شده و برای آنها ارسال می‌شود. کاربران با استفاده از این رمز عبور جدید می‌توانند وارد سایت شوند و سپس آن را تغییر دهند.

Security Token Provider
هنگامی که کاربران کلمه عبورشان را تغییر می‌دهند، یا اطلاعات امنیتی خود را بروز رسانی می‌کنند (مثلا حذف کردن لاگین‌های خارجی مثل فیسبوک، گوگل و غیره) باید شناسه امنیتی (security token) کاربر را بازتولید کنیم و مقدار قبلی را Invalidate یا بی اعتبار سازیم. این کار بمنظور حصول اطمینان از بی اعتبار بودن تمام شناسه‌های قبلی است که توسط کلمه عبور پیشین تولید شده بودند. این قابلیت، یک لایه امنیتی بیشتر برای اپلیکیشن شما فراهم می‌کند. چرا که وقتی کاربری کلمه عبورش را تغییر بدهد از همه جا logged-out می‌شود. یعنی از تمام مرورگرهایی که برای استفاده از اپلیکیشن استفاده کرده خارج خواهد شد.

برای پیکربندی تنظیمات این قابلیت می‌توانید از فایل Startup.Auth.cs استفاده کنید. می‌توانید مشخص کنید که میان افزار OWIN cookie هر چند وقت یکبار باید شناسه امنیتی کاربران را بررسی کند. به لیست زیر دقت کنید.
// Enable the application to use a cookie to store information for the signed in user
// and to use a cookie to temporarily store information about a user logging in with a third party login provider
// Configure the sign in cookie
app.UseCookieAuthentication(newCookieAuthenticationOptions {
    AuthenticationType = DefaultAuthenticationTypes.ApplicationCookie,
    LoginPath = newPathString("/Account/Login"),
    Provider = newCookieAuthenticationProvider {
        OnValidateIdentity = SecurityStampValidator.OnValidateIdentity<ApplicationUserManager, ApplicationUser>(
            validateInterval: TimeSpan.FromSeconds(5),
            regenerateIdentity: (manager, user) => user.GenerateUserIdentityAsync(manager))
    }
});

امکان سفارشی کردن کلید‌های اصلی Users و Roles

در نسخه 1.0 نوع فیلدهای کلید اصلی در جداول Users و Roles از نوع رشته (string) بود. این بدین معنا است که وقتی از Entity Framework و Sql Server برای ذخیره داده‌های ASP.NET Identity استفاده می‌کنیم داده‌های این فیلد‌ها بعنوان nvarchar ذخیره می‌شوند. درباره این پیاده سازی پیش فرض در فروم هایی مانند سایت StackOverflow بسیار بحث شده است. و در آخر با در نظر گرفتن تمام بازخورد ها، تصمیم گرفته شد یک نقطه توسعه پذیری (extensibility) اضافه شود که توسط آن بتوان نوع فیلدهای اصلی را مشخص کرد. مثلا شاید بخواهید کلیدهای اصلی جداول Users و Roles از نوع int باشند. این نقطه توسعه پذیری مخصوصا هنگام مهاجرت داده‌های قبلی بسیار مفید است، مثلا ممکن است دیتابیس قبلی فیلدهای UserId را با فرمت GUID ذخیره کرده باشد.

اگر نوع فیلدهای کلید اصلی را تغییر دهید، باید کلاس‌های مورد نیاز برای Claims و Logins را هم اضافه کنید تا کلید اصلی معتبری دریافت کنند. قطعه کد زیر نمونه ای از نحوه استفاده این قابلیت برای تعریف کلیدهای int را نشان می‌دهد.
de Snippet
publicclassApplicationUser : IdentityUser<int, CustomUserLogin, CustomUserRole, CustomUserClaim>
{
}
publicclassCustomRole : IdentityRole<int, CustomUserRole>
{
    public CustomRole() { }
    public CustomRole(string name) { Name = name; }
}
publicclassCustomUserRole : IdentityUserRole<int> { }
publicclassCustomUserClaim : IdentityUserClaim<int> { }
publicclassCustomUserLogin : IdentityUserLogin<int> { }
 
publicclassApplicationDbContext : IdentityDbContext<ApplicationUser, CustomRole, int, CustomUserLogin, CustomUserRole, CustomUserClaim>
{
}

پشتیبانی از IQueryable روی Users و Roles

کلاس‌های UserStore و RoleStore حالا از IQueryable پشتیبانی می‌کنند، بنابراین می‌توانید براحتی لیست کاربران و نقش‌ها را کوئری کنید.
بعنوان مثال قطعه کد زیر دریافت لیست کاربران را نشان می‌دهد. از همین روش برای دریافت لیست نقش‌ها از RoleManager می‌توانید استفاده کنید.
//
// GET: /Users/
public async Task<ActionResult> Index()
{
    return View(await UserManager.Users.ToListAsync());
}

پشتیبانی از عملیات Delete از طریق UserManager

در نسخه 1.0 اگر قصد حذف یک کاربر را داشتید، نمی‌توانستید این کار را از طریق UserManager انجام دهید. اما حالا می‌توانید مانند قطعه کد زیر عمل کنید.
var user = await UserManager.FindByIdAsync(id);

if (user == null)
{
    return HttpNotFound();
}

var result = await UserManager.DeleteAsync(user);

میان افزار UserManagerFactory

شما می‌توانید با استفاده از یک پیاده سازی Factory،  وهله ای از UserManager را از OWIN context دریافت کنید. این الگو مشابه چیزی است که برای گرفتن AuthenticationManager در OWIN context استفاده می‌کنیم.  این الگو همچنین روش توصیه شده برای گرفتن یک نمونه از UserManager به ازای هر درخواست در اپلیکیشن است.
قطعه کد زیر نحوه پیکربندی این میان افزار در فایل StartupAuth.cs را نشان می‌دهد.
// Configure the UserManager
app.UseUserManagerFactory(newUserManagerOptions<ApplicationUserManager>()
{
    DataProtectionProvider = app.GetDataProtectionProvider(),
    Provider = newUserManagerProvider<ApplicationUserManager>()
    {
        OnCreate = ApplicationUserManager.Create
    }
});
و برای گرفتن یک وهله از UserManager:
HttpContext.GetOwinContext().GetUserManager<ApplicationUserManager>();

میان افزار DbContextFactory

سیستم ASP.NET Identity از Entity Framework برای ذخیره داده هایش در Sql Server استفاده می‌کند. بدین منظور، ASP.NET Identity کلاس ApplicationDbContext را رفرنس می‌کند. میان افزار DbContextFactory به ازای هر درخواست در اپلیکیشن یک وهله از ApplicationDbContext را به شما تحویل می‌دهد.
می توانید پیکربندی لازم را در StartupAuth.cs انجام دهید.
app.UseDbContextFactory(ApplicationDbContext.Create);

Samples

امکانات جدید را می‌توانید در پروژه https://aspnet.codeplex.com پیدا کنید. لطفا به پوشه Identity در سورس کد مراجعه کنید. برای اطلاعاتی درباره نحوه اجرای پروژه هم فایل readme را بخوانید.

برای مستندات ASP.NET Identity 1.0 هم به  http://www.asp.net/identity  سر بزنید. هنوز مستنداتی برای نسخه 2.0 منتشر نشده، اما بزودی با انتشار نسخه نهایی مستندات و مثال‌های جدیدی به سایت اضافه خواهند شد.

Known Issues
در کنار قابلیت‌های جدیدی مانند Account Confirmation و Password Reset، دو خاصیت جدید به کلاس IdentityUser اضافه شده اند: 'Email' و 'IsConfirmed'. این تغییرات الگوی دیتابیسی که توسط ASP.NET Identity 1.0 ساخته شده است را تغییر می‌دهد. بروز رسانی پکیج‌ها از نسخه 1.0 به 2.0 باعث می‌شود که اپلیکیشن شما دیگر قادر به دسترسی به دیتابیس عضویت نباشد، چرا که مدل دیتابیس تغییر کرده. برای بروز رسانی الگوی دیتابیس می‌توانید از Code First Migrations استفاده کنید.

نکته: نسخه جدید به EntityFramework 6.1.0-alpha1 وابستگی دارد، که در همین تاریخ (20 دسامبر 2013) پیش نمایش شد.  http://blogs.msdn.com/b/adonet/archive/2013/12/20/ef-6-1-alpha-1-available.aspx

EntityFramework 6.1.0-alpha1 بروز رسانی هایی دارد که سناریوی مهاجرت در ASP.NET Identity را تسهیل می‌کند، به همین دلیل از نسخه جدید EF استفاده شده. تیم ASP.NET هنوز باگ‌های زیادی را باید رفع کند و قابلیت‌های جدیدی را هم باید پیاده سازی کند. بنابراین پیش از نسخه نهایی RTM شاهد پیش نمایش‌های دیگری هم خواهیم بود که در ماه‌های آتی منتشر می‌شوند.

برای اطلاعات بیشتر درباره آینده ASP.NET Identity به لینک زیر سری بزنید.