ASP.NET MVC #5
بررسی نحوه انتقال اطلاعات از یک کنترلر به Viewهای مرتبط با آن
در ASP.NET Web forms در فایل code behind یک فرم مثلا میتوان نوشت Label1.Text و سپس مقداری را به آن انتساب داد. اما اینجا به چه ترتیبی میتوان شبیه به این نوع عملیات را انجام داد؟ با توجه به اینکه در کنترلرها هیچ نوع ارجاع مستقیمی به اشیاء رابط کاربری وجود ندارد و این دو از هم مجزا شدهاند.
در پاسخ به این سؤال، همان مثال ساده قسمت قبل را ادامه میدهیم. یک پروژه جدید خالی ایجاد شده است به همراه HomeController ایی که به آن اضافه کردهایم. همچنین مطابق روشی که ذکر شد، View ایی به نام Index را نیز به آن اضافه کردهایم. سپس برای ارسال اطلاعات از یک کنترلر به View از یکی از روشهای زیر میتوان استفاده کرد:
الف) استفاده از اشیاء پویا
ViewBag یک شیء dynamic است که در دات نت 4 امکان تعریف آن میسر شده است. به این معنا که هر نوع خاصیت دلخواهی را میتوان به این شیء انتساب داد و سپس این اطلاعات در View نیز قابل دسترسی و استخراج خواهد بود. مثلا اگر در اینجا به شیء ViewBag، خاصیت دلخواه Country را اضافه کنیم و سپس مقداری را نیز به آن انتساب دهیم:
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication1.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
public ActionResult Index()
{
ViewBag.Country = "Iran";
return View();
}
}
}
این اطلاعات در View مرتبط با اکشنی به نام Index به نحو زیر قابل بازیابی خواهد بود (نحوه اضافه کردن View متناظر با یک اکشن یا متد را هم در قسمت قبل با تصویر مرور کردیم):
@{
ViewBag.Title = "Index";
}
<h2>
Index</h2>
<p>
Country : @ViewBag.Country
</p>
در این مثال، @ در View engine جاری که Razor نام دارد، به این معنا میباشد که این مقداری است که میخواهم دریافت کنی (ViewBag.Country) و سپس آنرا در حین پردازش صفحه نمایش دهی.
ب) انتقال اطلاعات یک شیء کامل و غیر پویا به View
هر پروژه جدید MVC به همراه پوشهای به نام Models است که در آن میتوان تعاریف اشیاء تجاری برنامه را قرار داد. در پروژه جاری، یک کلاس ساده را به نام Employee به این پوشه اضافه میکنیم:
namespace MvcApplication1.Models
{
public class Employee
{
public string FirstName { get; set; }
public string LastName { get; set; }
public string Email { get; set; }
}
}
اکنون برای نمونه یک وهله از این شیء را در متد Index ایجاد کرده و سپس به view متناظر با آن ارسال میکنیم (در قسمت return View کد زیر مشخص است). بدیهی است این وهله سازی در عمل میتواند از طریق دسترسی به یک بانک اطلاعاتی یا یک وب سرویس و غیره باشد.
using System.Web.Mvc;
using MvcApplication1.Models;
namespace MvcApplication1.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
public ActionResult Index()
{
ViewBag.Country = "Iran";
var employee = new Employee
{
Email = "name@site.com",
FirstName = "Vahid",
LastName = "N."
};
return View(employee);
}
}
}
امضاهای متفاوت (overloads) متد کمکی View هم به شرح زیر هستند:
ViewResult View(Object model)
ViewResult View(string viewName, Object model)
ViewResult View(string viewName, string masterName, Object model)
اکنون برای دسترسی به اطلاعات این شیء employee در View متناظر با این متد، چندین روش وجود دارد:
@{
ViewBag.Title = "Index";
}
<h2>
Index</h2>
<div>
Country: @ViewBag.Country <br />
FirstName: @Model.FirstName
</div>
میتوان از طریق شیء استاندارد دیگری به نام Model (که این هم یک شیء dynamic است مانند ViewBag قسمت قبل)، به خواص شیء یا مدل ارسالی به View جاری دسترسی پیدا کرد که یک نمونه از آنرا در اینجا ملاحظه میکنید.
روش دوم، بر اساس تعریف صریح نوع مدل است به نحو زیر:
@model MvcApplication1.Models.Employee
@{
ViewBag.Title = "Index";
}
<h2>
Index</h2>
<div>
Country: @ViewBag.Country
<br />
FirstName: @Model.FirstName
</div>
در اینجا در مقایسه با قبل، تنها یک سطر به اول فایل View اضافه شده است که در آن نوع شیء Model تعیین میگردد (کلمه model هم در اینجا با حروف کوچک شروع شده است). به این ترتیب اینبار اگر سعی کنیم به خواص این شیء دسترسی پیدا کنیم، Intellisense ویژوال استودیو ظاهر میشود. به این معنا که شیء Model بکارگرفته شده اینبار دیگر dynamic نیست و دقیقا میداند که چه خواصی را باید پیش از اجرای برنامه در اختیار استفاده کننده قرار دهد.
به این روش، روش Strongly typed view هم گفته میشود؛ چون View دقیقا میداند که چون نوعی را باید انتظار داشته باشد؛ تحت نظر کامپایلر قرار گرفته و همچنین Intellisense نیز برای آن مهیا خواهد بود.
به همین جهت این روش Strongly typed view، در بین تمام روشهای مهیا، به عنوان روش توصیه شده و مرجح مطرح است.
به علاوه استفاده از Strongly typed views یک مزیت دیگر را هم به همراه دارد: فعال شدن یک code generator توکار در VS.NET به نام scaffolding. یک مثال ساده:
تا اینجا ما اطلاعات یک کارمند را نمایش دادیم. اگر بخواهیم یک لیست از کارمندها را نمایش دهیم چه باید کرد؟
روش کار با قبل تفاوتی نمیکند. اینبار در return View ما، یک شیء لیستی ارائه خواهد شد. در سمت View هم با یک حلقه foreach کار نمایش این اطلاعات صورت خواهد گرفت. راه سادهتری هم هست. اجازه دهیم تا خود VS.NET، کدهای مرتبط را برای ما تولید کند.
یک کلاس دیگر به پوشه مدلهای برنامه اضافه کنید به نام Employees با محتوای زیر:
using System.Collections.Generic;
namespace MvcApplication1.Models
{
public class Employees
{
public IList<Employee> CreateEmployees()
{
return new[]
{
new Employee { Email = "name1@site.com", FirstName = "name1", LastName = "LastName1" },
new Employee { Email = "name2@site.com", FirstName = "name2", LastName = "LastName2" },
new Employee { Email = "name3@site.com", FirstName = "name3", LastName = "LastName3" }
};
}
}
}
سپس متد جدید زیر را به کنترلر Home اضافه کنید.
public ActionResult List()
{
var employeesList = new Employees().CreateEmployees();
return View(employeesList);
}
برای اضافه کردن View متناظر با آن، روی نام متد کلیک راست کرده و گزینه Add view را انتخاب کنید. در صفحه ظاهر شده:
تیک مربوط به Create a strongly typed view را قرار دهید. سپس در قسمت Model class، کلاس Employee را انتخاب کنید (نه Employees جدید را، چون از آن میخواهیم به عنوان منبع داده لیست تولیدی استفاده کنیم). اگر این کلاس را مشاهده نمیکنید، به این معنا است که هنوز برنامه را یکبار کامپایل نکردهاید تا VS.NET بتواند با اعمال Reflection بر روی اسمبلی برنامه آنرا پیدا کند. سپس در قسمت Scaffold template گزینه List را انتخاب کنید تا Code generator توکار VS.NET فعال شود. اکنون بر روی دکمه Add کلیک نمائید تا View نهایی تولید شود. برای مشاهده نتیجه نهایی مسیر http://localhost/Home/List باید بررسی گردد.
ج) استفاده از ViewDataDictionary
ViewDataDictionary از نوع IDictionary با کلیدی رشتهای و مقداری از نوع object است. توسط آن شیءایی به نام ViewData در ASP.NET MVC به نحو زیر تعریف شده است:
public ViewDataDictionary ViewData { get; set; }
این روش در نگارشهای اولیه ASP.NET MVC بیشتر مرسوم بود. برای مثال:
using System;
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication1.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
public ActionResult Index()
{
ViewData["DateTime"] = "<br/>" + DateTime.Now;
return View();
}
}
}
و سپس جهت استفاده از این ViewData تعریف شده با کلید دلخواهی به نام DateTime در View متناظر با اکشن Index خواهیم داشت:
@{
ViewBag.Title = "Index";
}
<h2>
Index</h2>
<div>
DateTime: @ViewData["DateTime"]
</div>
یک نکته امنیتی:
اگر به مقدار انتساب داده شده به شیء ViewDataDictionary دقت کنید، یک تگ br هم به آن اضافه شده است. برنامه را یکبار اجرا کنید. مشاهده خواهید کرد که این تگ به همین نحو نمایش داده میشود و نه به صورت یک سطر جدید HTML . چرا؟ چون Razor به صورت پیش فرض اطلاعات را encode شده (فراخوانی متد Html.Encode در پشت صحنه به صورت خودکار) در صفحه نمایش میدهد و این مساله از لحاظ امنیتی بسیار عالی است؛ زیرا جلوی بسیاری از حملات cross site scripting یا XSS را خواهد گرفت.
احتمالا الان این سؤال پیش خواهد آمد که اگر «عالمانه» بخواهیم این رفتار نیکوی پیش فرض را غیرفعال کنیم چه باید کرد؟
برای این منظور میتوان نوشت:
@Html.Raw(myString)
و یا:
<div>@MvcHtmlString.Create("<h1>HTML</h1>")</div>
به این ترتیب خروجی Razor دیگر encode شده نخواهد بود.
د) استفاده از TempData
TempData نیز یک dictionary دیگر برای ذخیره سازی اطلاعات است و به نحو زیر در فریم ورک تعریف شده است:
public TempDataDictionary TempData { get; set; }
TempData در پشت صحنه از سشنهای ASP.NET جهت ذخیره سازی اطلاعات استفاده میکند. بنابراین اطلاعات آن در سایر کنترلرها و View ها نیز در دسترس خواهد بود. البته TempData یک سری تفاوت هم با سشن معمولی ASP.NET دارد:
- بلافاصله پس از خوانده شدن، حذف خواهد شد.
- پس از پایان درخواست از بین خواهد رفت.
هر دو مورد هم به جهت بالابردن کارآیی برنامههای ASP.NET MVC و مصرف کمتر حافظه سرور درنظر گرفته شدهاند.
البته کسانی که برای بار اول هست با ASP.NET مواجه میشوند، شاید سؤال بپرسند این مسایل چه اهمیتی دارد؟ پروتکل HTTP، ذاتا یک پروتکل «بدون حالت» است یا Stateless هم به آن گفته میشود. به این معنا که پس از ارائه یک صفحه وب توسط سرور، تمام اشیاء مرتبط با آن در سمت سرور تخریب خواهند شد. این مورد متفاوت است با برنامههای معمولی دسکتاپ که طول عمر یک شیء معمولی تعریف شده در سطح فرم به صورت یک فیلد، تا زمان باز بودن آن فرم، تعیین میگردد و به صورت خودکار از حافظه حذف نمیشود. این مساله دقیقا مشکل تمام تازه واردها به دنیای وب است که چرا اشیاء ما نیست و نابود شدند. در اینجا وب سرور قرار است به هزاران درخواست رسیده پاسخ دهد. اگر قرار باشد تمام این اشیاء را در سمت سرور نگهداری کند، خیلی زود با اتمام منابع مواجه میگردد. اما واقعیت این است که نیاز است یک سری از اطلاعات را در حافظه نگه داشت. به همین منظور یکی از چندین روش مدیریت حالت در ASP.NET استفاده از سشنها است که در اینجا به نحو بسیار مطلوبی، با سربار حداقل توسط TempData مدیریت شده است.
یک مثال کاربردی در این زمینه:
فرض کنید در متد جاری کنترلر، ابتدا بررسی میکنیم که آیا ورودی دریافتی معتبر است یا خیر. در غیراینصورت، کاربر را به یک View دیگر از طریق کنترلری دیگر جهت نمایش خطاها هدایت خواهیم کرد.
همین «هدایت مرورگر به یک View دیگر» یعنی پاک شدن و تخریب اطلاعات کنترلر قبلی به صورت خودکار. بنابراین نیاز است این اطلاعات را در TempData قرار دهیم تا در کنترلری دیگر قابل استفاده باشد:
using System;
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication1.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
public ActionResult InsertData(string name)
{
// Check for input errors.
if (string.IsNullOrWhiteSpace(name))
{
TempData["error"] = "name is required.";
return RedirectToAction("ShowError");
}
// No errors
// ...
return View();
}
public ActionResult ShowError()
{
var error = TempData["error"] as string;
if (!string.IsNullOrWhiteSpace(error))
{
ViewBag.Error = error;
}
return View();
}
}
}
در همان HomeController دو متد جدید به نامهای InsertData و ShowError اضافه شدهاند. در متد InsertData ابتدا بررسی میشود که آیا نامی وارد شده است یا خیر. اگر خیر توسط متد RedirectToAction، کاربر به اکشن یا متد ShowError هدایت خواهد شد.
برای انتقال اطلاعات خطایی که میخواهیم در حین این Redirect نمایش دهیم نیز از TempData استفاده شده است.
بدیهی است برای اجرا این مثال نیاز است دو View جدید برای متدهای InsertData و ShowError ایجاد شوند (کلیک راست روی نام متد و انتخاب گزینه Add view برای اضافه کردن View مرتبط با آن اکشن).
محتوای View مرتبط با متد افزودن اطلاعات فعلا مهم نیست، ولی View نمایش خطاها در سادهترین حالت مثلا میتواند به صورت زیر باشد:
@{
ViewBag.Title = "ShowError";
}
<h2>Error</h2>
@ViewBag.Error
برای آزمایش برنامه هم مطابق مسیریابی پیش فرض و با توجه به قرار داشتن در کنترلری به نام Home، مسیر http://localhost/Home/InsertData ابتدا باید بررسی شود. چون آرگومانی وارد نشده، بلافاصله صفحه به آدرس http://localhost/Home/ShowError به صورت خودکار هدایت خواهد شد.
نکتهای تکمیلی در مورد Strongly typed viewها:
عنوان شد که Strongly typed view روش مرجح بوده و بهتر است از آن استفاده شود، زیرا اطلاعات اشیاء و خواص تعریف شده در یک View تحت نظر کامپایلر قرار میگیرند که بسیار عالی است. یعنی اگر در View بنویسم FirstName: @Model.FirstName1 چون FirstName1 وجود خارجی ندارد، برنامه نباید کامپایل شود. یکبار این را بررسی کنید. برنامه بدون مشکل کامپایل میشود! اما تنها در زمان اجرا است که صفحه زرد رنگ معروف خطاهای ASP.NET ظاهر میشود که چنین خاصیتی وجود ندارد (این حالت پیش فرض است؛ یعنی کامپایل یک View در زمان اجرا). البته این باز هم خیلی بهتر است از ViewBag، چون اگر مثلا ViewBag.Country1 را وارد کنیم، در زمان اجرا تنها چیزی نمایش داده نخواهد شد؛ اما با روش Strongly typed view، حتما خطای Compilation Error به همراه نمایش محل مشکل نهایی، در صفحه ظاهر خواهد شد.
سؤال: آیا میشود پیش از اجرای برنامه هم این بررسی را انجام داد؟
پاسخ: بله. باید فایل پروژه را اندکی ویرایش کرده و مقدار MvcBuildViews را که به صورت پیش فرض false هست، true نمود. یا خارج از ویژوال استودیو با یک ادیتور متنی ساده مثلا فایل csproj را گشوده و این تغییر را انجام دهید. یا داخل ویژوال استودیو، بر روی نام پروژه کلیک راست کرده و سپس گزینه Unload Project را انتخاب کنید. مجددا بر روی این پروژه Unload شده کلیک راست نموده و گزینه edit را انتخاب نمائید. در صفحه باز شده، MvcBuildViews را یافته و آنرا true کنید. سپس پروژه را Reload کنید.
اکنون اگر پروژه را کامپایل کنید، پیغام خطای زیر پیش از اجرای برنامه قابل مشاهده خواهد بود:
'MvcApplication1.Models.Employee' does not contain a definition for 'FirstName1'
and no extension method 'FirstName1' accepting a first argument of type 'MvcApplication1.Models.Employee'
could be found (are you missing a using directive or an assembly reference?)
d:\Prog\MvcApplication1\MvcApplication1\Views\Home\Index.cshtml 10 MvcApplication1
البته بدیهی است این تغییر، زمان Build پروژه را مقداری افزایش خواهد داد؛ اما امنترین حالت ممکن برای جلوگیری از این نوع خطاهای تایپی است.
یا حداقل بهتر است یکبار پیش از ارائه نهایی برنامه این مورد فعال و بررسی شود.
و یک خبر خوب!
مجوز سورس کد ASP.NET MVC از MS-PL به Apache تغییر کرده و همچنین Razor و یک سری موارد دیگر هم سورس باز شدهاند. این تغییرات به این معنا خواهند بود که پروژه از حالت فقط خواندنی MS-PL به حالت متداول یک پروژه سورس باز که شامل دریافت تغییرات و وصلهها از جامعه برنامه نویسها است، تغییر کرده است (^ و ^).
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <configuration> <system.webServer> <handlers> <remove name="aspNetCore"/> <add name="aspNetCore" path="*" verb="*" modules="AspNetCoreModuleV2" resourceType="Unspecified"/> </handlers> <aspNetCore processPath="%LAUNCHER_PATH%" arguments="%LAUNCHER_ARGS%" stdoutLogEnabled="false" stdoutLogFile=".logsstdout"> <handlerSettings> <handlerSetting name="enableShadowCopy" value="true" /> <!-- Ensure that the IIS ApplicationPool identity has permission to this directory --> <handlerSetting name="shadowCopyDirectory" value="../ShadowCopyDirectory/" /> </handlerSettings> </aspNetCore> </system.webServer> </configuration>
public class EditEmployeeModel { public string Email { get; set; } [CompareProperty("Email", ErrorMessage = "Email and Confirm Email must match")] public string ConfirmEmail { get; set; } }
ASP.NET MVC #18
- این مطلب با مباحث ASP.NET Identity 2.x به طور کامل جایگزین شدهاست.
- ASP.NET Identity 2.x دیگر در فاز توسعهی اصلی قرار ندارد:
- نگارش جدید و فعال آن صرفا ASP.NET Core Identity است و مخزن کد آن هم در اینجا است.
پیاده سازی مطلب جاری برای ASP.NET Identity 2.x یک چنین تغییراتی را پیدا میکند:
app.UseCookieAuthentication(new CookieAuthenticationOptions { // ... Provider = new CookieAuthenticationProvider { OnValidateIdentity = context => { if(shouldIgnoreRequest(context)) // How to ignore Authentication Validations for static files in ASP.NET Identity { return Task.FromResult(0); } return container.GetInstance<IApplicationUserManager>().OnValidateIdentity().Invoke(context); } }, // ... });
private static bool shouldIgnoreRequest(CookieValidateIdentityContext context) { string[] reservedPath = { "/__browserLink", "/img", "/fonts", "/Scripts", "/Content", "/Uploads", "/Images" }; return reservedPath.Any(path => context.OwinContext.Request.Path.Value.StartsWith(path, StringComparison.OrdinalIgnoreCase)) || BundleTable.Bundles.Select(bundle => bundle.Path.TrimStart('~')).Any(bundlePath => context.OwinContext.Request.Path.Value.StartsWith(bundlePath,StringComparison.OrdinalIgnoreCase)); }
استفاده از XQuery - قسمت دوم
کوئری گرفتن از اسناد XML دارای فضای نام، توسط XQuery
در مثال زیر، تمام المانهای سند XML، در فضای نام http://www.people.com تعریف شدهاند.
DECLARE @doc XML SET @doc =' <p:people xmlns:p="http://www.people.com"> <p:person name="Vahid" /> <p:person name="Farid" /> </p:people> ' SELECT @doc.query('/people/person')
سعی دوم احتمالا روش ذیل خواهد بود
SELECT @doc.query('/p:people/p:person')
XQuery [query()]: The name "p" does not denote a namespace.
SELECT @doc.query(' declare default element namespace "http://www.people.com"; /people/person ')
SELECT @doc.query(' declare namespace aa="http://www.people.com"; /aa:people/aa:person ')
روش دیگر تعریف فضای نام، استفاده از WITH XMLNAMESPACES، پیش از تعریف کوئری است:
WITH XMLNAMESPACES(DEFAULT 'http://www.people.com') SELECT @doc.query('/people/person')
در اینجا نیز امکان کار با چندین فضای نام وجود دارد و برای این منظور تنها کافی است از تعریف Alias استفاده شود. فضاهای نام بعدی با یک کاما از هم مجزا خواهند شد.
WITH XMLNAMESPACES('http://www.people.com' AS aa) SELECT @doc.query('/aa:people/aa:person')
عبارات XPath و FLOWR
XQuery از دو نوع عبارت XPath و FLOWR میتواند استفاده کند. XQuery همیشه از XPath برای انتخاب دادهها و نودها استفاده میکند. در اینجا هر نوع XPath سازگار با استاندارد 2 آن، یک XQuery نیز خواهد بود. برای انجام اعمالی بجز انتخاب دادهها، باید از عبارات FLOWR استفاده کرد؛ برای مثال برای ایجاد حلقه، مرتب سازی و یا ایجاد نودهای جدید.
در مثال زیر که data آن در قسمت قبل تعریف شد، دو کوئری نوشته شده یکی هستند:
SELECT @data.query(' (: FLOWE :) for $p in /people/person where $p/age > 30 return $p ') SELECT @data.query(' (: XPath :) /people/person[age>30] ')
XPath بسیار شبیه به مسیر دهیهای یونیکسی است. بسیار فشرده بوده و همچنین مناسب است برای کار با ساختارهای تو در تو و سلسله مراتبی. مثال زیر را درنظر بگیرید:
/books/book[1]/title/chapter
در XPath توسط قابلیتی به نام محور میتوان به المانهای قبلی یا بعدی دسترسی پیدا کرد. این محورهای پشتیبانی شده در SQL Server عبارتند از self (خود نود)، child (فرزند نود)، parent (والد نود)، decedent (فرزند فرزند فرزند ...)و attribute (دسترسی به ویژگیها). محورهای استانداردی مانند preceding-sibling و following-sibling در SQL Server با عملگرهایی مانند >> و << پشتیبانی میشوند.
مثالهایی از نحوهی استفاده از محورهای XPath
اینبار قصد داریم یک سند XML نسبتا پیچیده را بررسی کرده و اجزای مختلف آنرا به کمک XPath بدست بیاوریم.
DECLARE @doc XML SET @doc=' <Team name="Project 1" xmlns:a="urn:annotations"> <Employee id="544" years="6.5"> <Name>User 1</Name> <Title>Architect</Title> <Expertise>Games</Expertise> <Expertise>Puzzles</Expertise> <Employee id="101" years="7.1" a:assigned-to="C1"> <Name>User 2</Name> <Title>Dev lead</Title> <Expertise>Video Games</Expertise> <Employee id="50" years="2.3" a:assigned-to="C2"> <Name>User 3</Name> <Title>Developer</Title> <Expertise>Hardware</Expertise> <Expertise>Entertainment</Expertise> </Employee> </Employee> </Employee> </Team> '
در XPath، محور پیش فرض، child است (اگر مانند کوئری زیر مورد خاصی ذکر نشود):
SELECT @doc.query('/Team/Employee/Name')
SELECT @doc.query('/Team/Employee/child::Name')
<Name>User 1</Name>
SELECT @doc.query('//Employee/Name')
<Name>User 1</Name> <Name>User 2</Name> <Name>User 3</Name>
برای کار با ویژگیها و attributes از [] به همراه علامت @ استفاده میشود:
SELECT @doc.query(' declare namespace a = "urn:annotations"; //Employee[@a:assigned-to]/Name ')
<Name>User 2</Name> <Name>User 3</Name>
SELECT @doc.query(' declare namespace a = "urn:annotations"; //Employee[attribute::a:assigned-to]/Name ')
SELECT @doc.query(' declare namespace a = "urn:annotations"; //Employee[not(@a:assigned-to)]/Name ')
<Name>User 1</Name>
SELECT @doc.query('count(//Employee[Name="User 1"]/Employee)')
در XPath برای یافتن والد از .. استفاده میشود:
SELECT @doc.query('//Employee[../Name="User 1"]')
استفاده از .. در SQL Server به دلایل کارآیی پایین توصیه نمیشود. بهتر است از همان روش قبلی کوئری تعداد کارمندانی که به user 1 مستقیما گزارش میدهند، استفاده شود.
عبارات FLOWR
FLOWR هستهی XQuery را تشکیل داده و قابلیت توسعه XPath را دارد. FLOWR مخفف for، let، order by، where و retrun است. از for برای تشکیل حلقه، از let برای انتساب، از where و order by برای فیلتر و مرتب سازی اطلاعات و از return برای بازگشت نتایج کمک گرفته میشود. FLOWR بسیار شبیه به ساختار SQL عمل میکند.
معادل عبارت SQL
Select p.name, p.job from people as p where p.age > 30 order by p.age
for $p in /people/person where $p.age > 30 order by $p.age[1] return ($p/name, $p/job)
تنها تفاوت مهم، در اینجا است که در عبارات SQL، خروجی کار توسط select، در ابتدای کوئری ذکر میشود، اما در عبارات FLOWR در انتهای آنها.
از let برای انتساب مجموعهای از نودها استفاده میشود:
let $p := /people/person return $p
یک نکته
اگر به order by دقت کنید، به اولین سن اشاره میکند. Order by در اینجا با تک مقدارها کار میکند و امکان کار با مجموعهای از نودها را ندارد. به همین جهت باید طوری آنرا تنظیم کرد که هربار فقط به یک مقدار اشاره کند.
هر زمانیکه به خطای requires a singleton برخوردید، یعنی دستورات مورد استفاده با یک سری از نودها کار نکرده و نیاز است دقیقا مشخص کنید، کدام مقدار مدنظر است.
مثالهایی از عبارات FLOWR
دو کوئری ذیل یک خروجی 1 2 3 را تولید میکنند
DECLARE @x XML = ''; SELECT @x.query(' for $i in (1,2,3) return $i '); SELECT @x.query(' let $i := (1,2,3) return $i ');
در ادامه اگر سعی کنیم به این کوئریها یک order by را اضافه کنیم، کوئری اول با موفقیت اجرا شده،
DECLARE @x XML = ''; SELECT @x.query(' for $i in (1,2,3) order by $i descending return $i '); SELECT @x.query(' let $i := (1,2,3) order by $i descending return $i ');
XQuery [query()]: 'order by' requires a singleton (or empty sequence), found operand of type 'xs:integer +'
ساخت المانهای جدید XML توسط عبارات FLOWR
ابتدا همان سند XML قسمت قبل را درنظر بگیرید:
DECLARE @doc XML =' <people> <person> <name> <givenName>name1</givenName> <familyName>lname1</familyName> </name> <age>33</age> <height>short</height> </person> <person> <name> <givenName>name2</givenName> <familyName>lname2</familyName> </name> <age>40</age> <height>short</height> </person> <person> <name> <givenName>name3</givenName> <familyName>lname3</familyName> </name> <age>30</age> <height>medium</height> </person> </people> '
SELECT @doc.query(' for $p in /people/person return <person> {$p/name[1]/givenName[1]/text()} </person> ');
<person>name1</person> <person>name2</person> <person>name3</person>
سؤال: اگر به این خروجی بخواهیم یک root element اضافه کنیم، چه باید کرد؟ اگر المان root دلخواهی را در return قرار دهیم، به ازای هر آیتم یافت شده، یکبار تکرار میشود که مدنظر ما نیست.
SELECT @doc.query(' <root> { for $p in /people/person return <person> {$p/name[1]/givenName[1]/text()} </person> } </root> ');
<root> <person>name1</person> <person>name2</person> <person>name3</person> </root>
مفهوم quantification در FLOWR
همان سند Team name=Project 1 ابتدای بحث جاری را درنظر بگیرید.
SELECT @doc.query('some $emp in //Employee satisfies $emp/@years >5') -- true SELECT @doc.query('every $emp in //Employee satisfies $emp/@years >5') -- false
مسیر راه ASP.NET Core 2.1
The following high-level features are planned for the ASP.NET Core 2.1 release:
SignalR - Real-time web framework on ASP.NET Core (aspnet/SignalR#394)
HTTPS - On by default and easy to configure (aspnet/Home#2308)
GDPR compliance - Templates updated with new privacy features (aspnet/Security#1561, aspnet/Identity#1341)
Web API conventions - Rich Swagger support without attributes (aspnet/Mvc#6870, aspnet/Mvc#6784)
IHttpClientFactory - HttpClient as a service, handle cross-cutting concerns like caching, retry logic, timeouts and circuit breakers (aspnet/HttpClientFactory#42)
ASP.NET Core Module in-proc hosting - 6x the throughput on IIS! Better startup error handling (aspnet/AspNetCoreModule#265)
Razor pages improvements - Support for areas, ~/Pages/Shared (aspnet/Mvc#6926, aspnet/Mvc#7193)
MVC functional test fixture - Easily test your MVC apps end-to-end (aspnet/Mvc#6233)
Build-time Razor - Compile Razor pages and views as part of your build, improved startup performance (aspnet/Razor#1809)
UI as a library - Package Razor pages and views as reusable libraries (aspnet/Razor#1809)
Identity UI package and scaffolder - Add identity to any application (aspnet/Home#2311)
WebHooks - Handle WebHook notifications from ASP.NET Core apps (aspnet/WebHooks#5)
بررسی ASP.NET Identity
.NET 8 Preview 4 is now available and includes many great new improvements to ASP.NET Core.
Here’s a summary of what’s new in this preview release:
Blazor
Streaming rendering with Blazor components
Handling form posts with Blazor SSR
Route to named elements in Blazor
Webcil packaging for Blazor WebAssembly apps
API authoring
Expanded support for form binding in minimal APIs
API project template includes .http file
Native AOT
Logging and exception handling in compile-time generated minimal APIs
ASP.NET Core top-level APIs annotated for trim warnings
Reduced app size with configurable HTTPS support
Worker Service template updates
Additional default services configured in the slim builder
API template JSON configuration changes
Support for JSON serialization of compiler-generated IAsyncEnumerable unspeakable types
Authentication and authorization
Identity API endpoints
Improved support for custom authorization policies with IAuthorizationRequirementData
ASP.NET Core metrics
For more details on the ASP.NET Core work planned for .NET 8 see the full ASP.NET Core roadmap for .NET 8 on GitHub.