مطالب
مشکل IIS6 و دریافت فایل‌های آفیس 2007

IIS6 فایل‌هایی را که نشناسد، سرو نخواهد کرد. بنابراین اگر یکی از کاربران مثلا یک فایل docx آفیس 2007 را آپلود کرده باشد، به محض کلیک بر روی لینک دریافت فایل، با خطای زیر متوقف خواهد شد:

HTTP Error 404 - File or directory not found

فایل بر روی سرور موجود است اما کاربر قادر به دریافت آن نیست.

برای شناساندن فرمت‌های جدید به IIS6 می‌توان به یکی از دو روش زیر عمل کرد:
الف) اضافه کردن mime-type جدید از طریق کنسول IIS
ب) ویرایش کردن فایل MetaBase.xml مربوط به IIS

در هر دو روش فوق نیاز است تا با mime-type فایل‌های جدید آشنا بود. برای مثال لیست کامل mime-types مربوط به فایل‌های آفیس 2007 به صورت زیر است:

.docm,application/vnd.ms-word.document.macroEnabled.12
.docx,application/vnd.openxmlformats-officedocument.wordprocessingml.document
.dotm,application/vnd.ms-word.template.macroEnabled.12
.dotx,application/vnd.openxmlformats-officedocument.wordprocessingml.template
.potm,application/vnd.ms-powerpoint.template.macroEnabled.12
.potx,application/vnd.openxmlformats-officedocument.presentationml.template
.ppam,application/vnd.ms-powerpoint.addin.macroEnabled.12
.ppsm,application/vnd.ms-powerpoint.slideshow.macroEnabled.12
.ppsx,application/vnd.openxmlformats-officedocument.presentationml.slideshow
.pptm,application/vnd.ms-powerpoint.presentation.macroEnabled.12
.pptx,application/vnd.openxmlformats-officedocument.presentationml.presentation
.xlam,application/vnd.ms-excel.addin.macroEnabled.12
.xlsb,application/vnd.ms-excel.sheet.binary.macroEnabled.12
.xlsm,application/vnd.ms-excel.sheet.macroEnabled.12
.xlsx,application/vnd.openxmlformats-officedocument.spreadsheetml.sheet
.xltm,application/vnd.ms-excel.template.macroEnabled.12
.xltx,application/vnd.openxmlformats-officedocument.spreadsheetml.template

روش ب)
ابتدا IIS6 را stop کنید (در غیر اینصورت قادر به ذخیره سازی تغییرات نخواهید بود):
iisreset /stop
سپس فایل متابیس آن‌را در یک ادیتور متنی باز کنید. این فایل در آدرس زیر قرار دارد:
C:\WINDOWS\system32\inetsrv\MetaBase.xml

تگ مربوط به IIsMimeMap را یافته و خطوط فوق را دقیقا به همین صورتیکه ملاحظه می‌کنید به آن اضافه نمائید.



و در آخر IIS را راه اندازی کنید:
iisreset /start

روش الف)
این روش نیازی به stop و start وب سرور ندارد و به محض اضافه شدن، به صورت خودکار اعمال خواهد شد اما کمی طولانی‌تر است:
کنسول IIS را باز کنید
بر روی web sites کلیک راست کنید. (منظور بالاترین سطح ممکن است)
گزینه properties‌ را انتخاب کرده و سپس به برگه http headers‌ مراجعه نمائید.
در اینجا بر روی دکمه mime-types کلیک کرده و در صفحه باز شده باید تک تک موارد جدید را به صورت دستی وارد نمائید (در اینجا نیازی به ذکر نقطه مربوط به پسوند فایل نیست)



لازم به ذکر است که این نوع mime-types به IIS7 اضافه شده‌اند.

مطالب
تعریف قالب‌های جداول سفارشی و کار با منابع داده‌ای از نوع Anonymous در PdfReport
تعدادی قالب جدول پیش فرض در PdfReport تعریف شده‌اند، مانند BasicTemplate.RainyDayTemplate ،BasicTemplate.SilverTemplate و غیره. نحوه تعریف این قالب‌ها بر اساس پیاده سازی اینترفیس ITableTemplate است. برای نمونه اگر یک قالب جدید را بخواهیم ایجاد کنیم، تنها کافی است اینترفیس یاد شده را به نحو زیر پیاده سازی نمائیم:
using System.Collections.Generic;
using System.Drawing;
using iTextSharp.text;
using PdfRpt.Core.Contracts;

namespace PdfReportSamples.HexDump
{
    public class GrayTemplate : ITableTemplate
    {
        public HorizontalAlignment HeaderHorizontalAlignment
        {
            get { return HorizontalAlignment.Center; }
        }

        public BaseColor AlternatingRowBackgroundColor
        {
            get { return new BaseColor(Color.WhiteSmoke); }
        }

        public BaseColor CellBorderColor
        {
            get { return new BaseColor(Color.LightGray); }
        }

        public IList<BaseColor> HeaderBackgroundColor
        {
            get { return new List<BaseColor> { new BaseColor(ColorTranslator.FromHtml("#990000")), new BaseColor(ColorTranslator.FromHtml("#e80000")) }; }
        }

        public BaseColor RowBackgroundColor
        {
            get { return null; }
        }

        public IList<BaseColor> PreviousPageSummaryRowBackgroundColor
        {
            get { return new List<BaseColor> { new BaseColor(Color.LightSkyBlue) }; }
        }

        public IList<BaseColor> SummaryRowBackgroundColor
        {
            get { return new List<BaseColor> { new BaseColor(Color.LightSteelBlue) }; }
        }

        public IList<BaseColor> PageSummaryRowBackgroundColor
        {
            get { return new List<BaseColor> { new BaseColor(Color.Yellow) }; }
        }

        public BaseColor AlternatingRowFontColor
        {
            get { return new BaseColor(ColorTranslator.FromHtml("#333333")); }
        }

        public BaseColor HeaderFontColor
        {
            get { return new BaseColor(Color.White); }
        }

        public BaseColor RowFontColor
        {
            get { return new BaseColor(ColorTranslator.FromHtml("#333333")); }
        }

        public BaseColor PreviousPageSummaryRowFontColor
        {
            get { return new BaseColor(Color.Black); }
        }

        public BaseColor SummaryRowFontColor
        {
            get { return new BaseColor(Color.Black); }
        }

        public BaseColor PageSummaryRowFontColor
        {
            get { return new BaseColor(Color.Black); }
        }

        public bool ShowGridLines
        {
            get { return true; }
        }
    }
}
و برای استفاده از آن خواهیم داشت:
.MainTableTemplate(template =>
{
      template.CustomTemplate(new GrayTemplate());
})
چند نکته:
- در کتابخانه iTextSharp، کلاس رنگ توسط BaseColor تعریف شده است. به همین جهت خروجی رنگ‌ها را در اینجا نیز بر اساس BaseColor مشاهده می‌کنید. اگر نیاز داشتید رنگ‌های تعریف شده در فضای نام استاندارد System.Drawing را به BaseColor تبدیل کنید، فقط کافی است آن‌را به سازنده کلاس BaseColor ارسال نمائید.
- اگر علاقمند هستید که معادل رنگ‌های HTML ایی را در اینجا داشته باشید، می‌توان از متد توکار ColorTranslator.FromHtml استفاده کرد.
- برای تعریف رنگی به صورت شفاف (transparent) آن‌را مساوی null قرار دهید.
- در اینترفیس فوق، تعدادی از خروجی‌ها به صورت IList است. در این موارد می‌توان یک یا دو رنگ را حداکثر معرفی کرد. اگر دو رنگ را معرفی کنید یک گرادیان خودکار از این دو رنگ، تشکیل خواهد شد.
- اگر قالب جدید زیبایی را طراحی کردید، لطفا در این پروژه مشارکت کرده و آن‌را به صورت یک وصله ارائه دهید!


تهیه یک منبع داده ناشناس

مثال زیر را در نظر بگیرید. در اینجا قصد داریم معادل Ascii اطلاعات Hex را تهیه کنیم:
using System;
using System.Collections;
using System.Linq;

namespace PdfReportSamples.HexDump
{
    public static class PrintHex
    {
        public static char ToSafeAscii(this int b)
        {
            if (b >= 32 && b <= 126)
            {
                return (char)b;
            }
            return '_';
        }

        public static IEnumerable HexDump(this byte[] data)
        {
            int bytesPerLine = 16;
            return data
                        .Select((c, i) => new { Char = c, Chunk = i / bytesPerLine })
                        .GroupBy(c => c.Chunk)
                        .Select(g =>
                                  new
                                  {
                                      Hex = g.Select(c => String.Format("{0:X2} ", c.Char)).Aggregate((s, i) => s + i),
                                      Chars = g.Select(c => ToSafeAscii(c.Char).ToString()).Aggregate((s, i) => s + i)
                                  })
                        .Select((s, i) =>
                                        new
                                        {
                                            Offset = String.Format("{0:d6}", i * bytesPerLine),
                                            Hex = s.Hex,
                                            Chars = s.Chars
                                        });
        }
    }
}
نکته مهم این منبع داده، خروجی IEnumerable آن و Select نهایی عبارت LINQ ایی است که مشاهده می‌کنید. در اینجا اطلاعات به یک شیء ناشناس با اعضای Offset، Hex و Chars نگاشت شده‌اند.
مفهوم فوق از دات نت 3 به بعد تحت عنوان anonymous types در دسترس است. توسط این قابلیت می‌توان یک شیء را بدون نیاز به تعریف ابتدایی آن ایجاد کرد. این نوع‌های ناشناس توسط واژه‌های کلیدی new و var تولید می‌شوند. کامپایلر به صورت خودکار برای هر anonymous type یک کلاس ایجاد می‌کند.

نکته‌ای مهم حین کار با کلاس‌های ناشناس:
کلاس‌های ناشناس به صورت خودکار توسط کامپایلر تولید می‌شوند و ... از نوع internal هم تعریف خواهند شد. به عبارتی در اسمبلی‌های دیگر قابل استفاده نیستند. البته می‌توان توسط ویژگی assembly:InternalsVisibleTo ، تعاریف internal یک اسمبلی را دراختیار اسمبلی دیگری نیز گذاشت. ولی درکل باید به این موضوع دقت داشت و اگر قرار است منبع داده‌ای به این نحو تعریف شود، بهتر است داخل همان اسمبلی تعاریف گزارش باشد.

برای نمایش این نوع اطلاعات حاصل از کوئری‌های LINQ می‌توان از منبع داده پیش فرض AnonymousTypeList به نحو زیر استفاده کرد:
using System;
using System.Text;
using PdfRpt.Core.Contracts;
using PdfRpt.FluentInterface;

namespace PdfReportSamples.HexDump
{
    public class HexDumpPdfReport
    {
        public IPdfReportData CreatePdfReport()
        {
            return new PdfReport().DocumentPreferences(doc =>
            {
                doc.RunDirection(PdfRunDirection.LeftToRight);
                doc.Orientation(PageOrientation.Portrait);
                doc.PageSize(PdfPageSize.A4);
                doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" });
            })
            .DefaultFonts(fonts =>
            {
                fonts.Path(Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\COUR.ttf",
                    Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.TTF");
            })
            .PagesFooter(footer =>
            {
                footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy"));
            })
            .PagesHeader(header =>
            {
                header.DefaultHeader(defaultHeader =>
                {
                    defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png");
                    defaultHeader.Message("Hex Dump");
                });
            })
            .MainTableTemplate(template =>
            {
                template.CustomTemplate(new GrayTemplate());
            })
            .MainTablePreferences(table =>
            {
                table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative);
            })
            .MainTableDataSource(dataSource =>
            {
                var data = Encoding.UTF8.GetBytes("The quick brown fox jumps over the lazy dog.");
                var list = data.HexDump();
                dataSource.AnonymousTypeList(list);
            })
            .MainTableColumns(columns =>
            {
                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName("Offset");
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(0);
                    column.Width(0.5f);
                    column.HeaderCell("Offset");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName("Hex");
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(1);
                    column.Width(2.5f);
                    column.HeaderCell("Hex");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName("Chars");
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(2);
                    column.Width(1f);
                    column.HeaderCell("Chars");
                });
            })
            .MainTableEvents(events =>
            {
                events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display.");
            })
            .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\HexDumpSampleRpt.pdf"));
        }
    }
}

توضیحات:
در اینجا منبع داده بر اساس کلاس‌های کمکی که تعریف کردیم، به نحو زیر مشخص شده است:
            .MainTableDataSource(dataSource =>
            {
                var data = Encoding.UTF8.GetBytes("The quick brown fox jumps over the lazy dog.");
                var list = data.HexDump();
                dataSource.AnonymousTypeList(list);
            })
و سپس برای معرفی ستون‌های متناظر با این منبع داده ناشناس، فقط کافی است آن‌ها را به صورت رشته‌ای معرفی کنیم:
column.PropertyName("Offset");
//...
column.PropertyName("Hex");
//...
column.PropertyName("Chars");



نکته‌ای در مورد خواص تودرتو:
در حین استفاده از AnonymousTypeList امکان تعریف خواص تو در تو نیز وجود دارد. برای مثال فرض کنید که Select نهایی به شکل زیر تعریف شده است و در اینجا OrderInfoData نیز خود یک شیء است:
.Select(x => new
{
   OrderInfo = x.OrderInfoData
})
برای استفاده از یک چنین منبع داده‌ای، ذکر مسیر خاصیت تودرتوی مورد نظر نیز مجاز است:
column.PropertyName("OrderInfo.Price");

 
مطالب
مدیریت استثناءها در Blazor Server - قسمت اول
همانطور که می‌دانید Blazor Server یک فریم ورک stateful است. هنگامیکه کاربران در حال تعامل با برنامه هستند، یک ارتباط پیوسته را با سرور حفظ می‌کنند که به آن، به اصطلاح مدار می‌گویند. این مدارها، کامپوننت‌های فعال را به انضمام حالت‌های آنها که شامل موارد زیر است نگهداری می‌کند:
1- جدیدترین خروجی رندر شده‌ی کامپوننت.
2- مجموعه Event Handling‌های جاری که می‌توانند توسط کاربر صدا زده شوند.
اگر کاربری یک برنامه را در چندین تب مرورگر باز کند، در واقع چندین مدار مستقل را ایجاد کرده‌است. بنابراین اگر در یکی از تب‌های مرورگر استثنایی رخ دهد، مابقی تب‌های مرورگر متاثر نخواهند شد.
Blazor با اکثریت استثناءهای کنترل نشده در  مداری که در آن رخ می‌دهد، خیلی بد رفتار می‌کند. چرا؟
پاسخ: زیرا  کاربر فقط می‌تواند با بارگذاری مجدد آن تب مرورگر (برای ایجاد یک مدار جدید) به تعامل با برنامه ادامه دهد.
حال برای رفع این مشکل چکار باید کرد؟ آیا راه حل سراسری برای مدیریت استثناها وجود دارد؟
پاسخ: بله. 

Error boundary

یک کامپوننت از پیش تعریف شده‌ی Blazor است که رویکرد آسان آن برای مدیریت استثناءها به شکل زیر است:
  • هنگامیکه خطایی رخ نداده است، محتوای فرزند خود را رندر می‌کند. 

  • هنگامیکه یک استثناء کنترل نشده رخ می‌دهد، صفحه‌ی خطای پیش فرضی را رندر می‌کند. 

برای استفاده از این کامپوننت، فقط کافی است محتوای مورد نظر خود را داخل آن بگذارید. برای مثال می‌توان، برای سراسری تعریف کردن Error boundary، به شکل زیر در فایل  Shared/MainLayout.razor   آن را تعریف نمود:
<div>
    <div>
        <ErrorBoundary>
            @Body
        </ErrorBoundary>
    </div>
</div>
در این حالت هر استثنای کنترل نشده‌ای که در کل برنامه رخ دهد، توسط Error boundaries کنترل شده و خطایی در صفحه نشان داده می‌شود. به صورت پیش فرض کامپوننت Error boundary یک div خالی را با یک کلاس css که در site.css وجود دارد، به نام blazor-error-boundary   به عنوان صفحه خطا نشان می‌دهد که می‌توان آن را سفارشی سازی نمود. همچنین می‌توان به شکل زیر نیز برای سفارشی سازی بیشتر صفحه‌ی خطا عمل کرد:
<ErrorBoundary>
    <ChildContent>
        @Body
    </ChildContent>
    <ErrorContent>
        <p class="errorUI">متاسفانه خطایی رخ داده است!</p>
    </ErrorContent>
</ErrorBoundary>
به دلیل اینکه ما در این مثال Error boundary را در MainLayout تعریف کردیم، صفحه‌ی نمایش خطا صرفنظر از اینکه کاربر به کدام صفحه رفته‌است، نمایش داده می‌شود. پیشنهاد مایکروسافت این است که حوزه استفاده را محدودتر کنیم.
خوب تا اینجای کار توانستیم استثنای کنترل نشده را کنترل کنیم و پیغام خطایی را نشان دهیم؛ اما همچنان صفحه در حالت خطا مانده و بازهم نیاز است که صفحه بارگذاری مجدد شود تا بتوان به صفحات دیگر برنامه رفت. آیا راه حلی وجود دارد؟
پاسخ: بله خوشبختانه. کافی است با استفاده از متد Recover کامپوننت Error boundary به شکل زیر صفحه را به حالت قبل از خطا برد:
...

<ErrorBoundary @ref="errorBoundary">
    @Body
</ErrorBoundary>

...

@code {
    private ErrorBoundary? errorBoundary;

    protected override void OnParametersSet()
    {
        errorBoundary?.Recover();
    }
}
در قسمت بعدی به این موضوع می‌پردازیم که چگونه می‌توان یک کامپوننت خطای سفارشی سراسری ایجاد کرد تا علاوه بر کنترل استثناءها بتواند خطاها را نیز لاگ کند.
نظرات مطالب
یکی کردن اسمبلی‌های یک پروژه‌ی WPF
- بعضی از اسمبلی‌های دات نتی Mixed mode هستند؛ مانند System.Data.SQLite.DLL. کد هسته اصلی آن، SQLite نوشته شده با زبان سی است. برای استفاده از آن در دات نت با استفاده از C++ CLI، یک روکش دات نتی تهیه کرده‌اند تا در دات نت به راحتی قابل استفاده شود (روش مرسوم و سریعی است برای استفاده از کتابخانه‌های C و ++C در دات نت). این نوع DLLها با استفاده از روش Assembly.Load ذکر شده در متن قابل بارگذاری نیستند. باید در یک پوشه temp نوشته شده و سپس توسط Assembly.LoadFile بارگذاری شوند. یک مثال کامل در این مورد (قسمت Loading Unmanaged DLL آن مد نظر است): Load DLL From Embedded Resource 
- یک try/catch در قسمت بارگذاری اسمبلی قرار دهید تا بهتر منبع مشکل را شناسایی کنید. یک مثال
- شخص دیگری در اینجا گزارش داده اگر Generate serialization assembly در قسمت تنظیمات پروژه، ذیل Build > Output فعال است، باید خاموش شود تا پروژه کرش نکند.
- اگر نوع اسمبلی، PCL است (Portable Class Library)، باز هم روش Assembly.Load به نحوی که در مطلب ذکر شده کار نمی‌کند و باید به صورت ذیل اصلاح شود:
private static Assembly loadEmbeddedAssembly(string name)
{
    if (name.EndsWith("Retargetable=Yes")) {
        return Assembly.Load(new AssemblyName(name));
    }
    // Rest of your code
    //...
}
- همچنین در کامنت‌های این مطلب شخصی عنوان کرده کرش را با افزودن ویژگی ذیل به متد Main، حل کرده:
[MethodImpl(MethodImplOptions.NoOptimization)]
اشتراک‌ها
پلاگین Emerge

در حالت معمولی، زمانیکه یک صفحه وب بارگذاری می‌گردد، عناصر صفحه ترتیب خاصی در لود شدن ندارند. توسط این پلاگین jQuery می‌توان ترتیب لود شدن عناصر صفحه را مشخص کرد تا جلوه بصری بالاتر رود.

پلاگین Emerge
نظرات مطالب
پیاده سازی Unobtrusive Ajax در ASP.NET Core 1.0
اگر فایل jquery-ajax-unobtrusive.js سه بار در صفحه بارگذاری شود، سه بار درخواست را به سمت سرور ارسال می‌کند. بنابراین بررسی کنید چندبار اسکریپت‌ها را به صفحه اضافه کرده‌اید و کدام قسمت‌ها در حال تزریق اسکریپت‌های اضافی به صفحه هستند؟
نظرات مطالب
اجرای وظایف زمان بندی شده با Quartz.NET - قسمت دوم
سلام.
 من توی برنامم از این کتابخانه استفاده کردم و به صورت تستی گذاشتم که هر یک دقیقه یک کار خاصی رو انجام بده. ولی یک مشکلی که دارم اینه که وقتی برنامه رو می‌بندم به طور کامل از برنامه خارج نمیشه و هنوز پشت صحنه عمل مربوطه رو انجام میده و بایستی دکمه Stop رو بزنم تا اجراش متوقف بشه.
میخواستم بدونم راه گرفتن یک Scheduler خاص چیست و چطور باید Shutdown اش کرد؟
ممنون.
نظرات مطالب
طراحی افزونه پذیر با ASP.NET MVC 4.x/5.x - قسمت دوم
سلام - من از ویژوال استودیو 2015 استفاده میکنم - همه چیو رعایت کردم همه چی درست کار میکنه اما مشکلی که هست اینکه عکس‌های افزونه رو لود نمیکنه - تو برگه InspectElement تب Consol هم پیغام 
Failed to load resource: the server responded with a status of 500 (Internal Server Error 
رو نشون میده. کلافه شدم نمیدونم مشکل از چیه!
مطالب
حل مشکل بارگذاری اولیه دستورات جاوا اسکریپتی در پروژه‌های Blazor
مشکل:
ممکن است بخواهید در برنامه‌های Blazor از یک قطعه کد آماده استفاده نمایید که در آن از دستورات Javascript استفاده شده باشد و تعدادی رویداد برای المان‌های صفحه تعریف کرده باشند؛ به عنوان مثال من از قالب آماده Nice Admin استفاده می‌کنم که در آن برای تمام قالب، از یک فایل به نام main.js استفاده شده‌است و در آن برای مخفی و ظاهر نمودن منو، از یک دکمه toggle استفاده کرده‌است. برای این عملیات، یک رویداد کلیک در این فایل تعریف شده‌:
/**
* Template Name: NiceAdmin - v2.1.0
* Template URL: https://bootstrapmade.com/nice-admin-bootstrap-admin-html-template/
* Author: BootstrapMade.com
* License: https://bootstrapmade.com/license/
*/
(function() {
  "use strict";

  /**
   * Easy selector helper function
   */
  const select = (el, all = false) => {
    el = el.trim()
    if (all) {
      return [...document.querySelectorAll(el)]
    } else {
      return document.querySelector(el)
    }
  }

  /**
   * Easy event listener function
   */
  const on = (type, el, listener, all = false) => {
    if (all) {
      select(el, all).forEach(e => e.addEventListener(type, listener))
    } else {
      select(el, all).addEventListener(type, listener)
    }
  }

  /**
   * Easy on scroll event listener 
   */
  const onscroll = (el, listener) => {
    el.addEventListener('scroll', listener)
  }

  /**
   * Sidebar toggle
   */
  if (select('.toggle-sidebar-btn')) {
    on('click', '.toggle-sidebar-btn', function(e) {
      select('body').classList.toggle('toggle-sidebar')
    })
  }

  /**
   * Search bar toggle
   */
  if (select('.search-bar-toggle')) {
    on('click', '.search-bar-toggle', function(e) {
      select('.search-bar').classList.toggle('search-bar-show')
    })
  }
.
.
.
})();
و فراخوانی این فایل را در انتهای قسمت body فایل index.html یا Host.cshtml_ بصورت زیر قرار می‌دهیم:
<!DOCTYPE html>
<html dir="rtl">
.
.
.

<body>
    <div id="app">Loading...</div>

    <div id="blazor-error-ui">
        An unhandled error has occurred.
        <a href="">Reload</a>
        <a>🗙</a>
    </div>
    <script src="_framework/blazor.webassembly.js"></script>


    <!-- Vendor JS Files -->
    <script src="assets/vendor/bootstrap/js/bootstrap.bundle.js"></script>
    <script src="assets/vendor/php-email-form/validate.js"></script>
    <script src="assets/vendor/quill/quill.min.js"></script>
    <script src="assets/vendor/tinymce/tinymce.min.js"></script>
    <script src="assets/vendor/simple-datatables/simple-datatables.js"></script>
    <script src="assets/vendor/chart.js/chart.min.js"></script>
    <script src="assets/vendor/apexcharts/apexcharts.min.js"></script>
    <script src="assets/vendor/echarts/echarts.min.js"></script>
    <!-- Template Main JS File -->
    <script src="assets/js/main.js"></script>
</body>

</html>
و حالا که پروژه را اجرا کنید، رویداد کلیک بر روی دکمه‌ی toggle کار نمی‌کند!
دلیل:
مشکل به این دلیل می‌باشد که کدهای جاوا اسکریپتی، بلافاصله با دانلود فایل اجرا می‌شوند؛ در حالیکه بارگذاری صفحه هنوز توسط blazor به اتمام نرسیده‌است. در نتیجه المان‌هایی که در این فایل به آن‌ها اشاره شده‌است، هنوز قابل دسترسی نیستند و رویدادهای تعریف شده‌ی برای آن‌ها، اجرا نمی‌شوند.
راه حل:
باید اجرای کدهای جاوا اسکریپتی را تا بارگذاری کامل صفحه به تعویق بیاندازیم. برای همین منظور ابتدا کدهای تعریف شده‌ی در فایل main.js را بجای اینکه مستقیما اجرا شوند، در یک تابع قرار می‌دهیم:
/**
* Template Name: NiceAdmin - v2.1.0
* Template URL: https://bootstrapmade.com/nice-admin-bootstrap-admin-html-template/
* Author: BootstrapMade.com
* License: https://bootstrapmade.com/license/
*/
function initilizeNiceAdminJs() {
  "use strict";

  /**
   * Easy selector helper function
   */
  const select = (el, all = false) => {
    el = el.trim()
    if (all) {
      return [...document.querySelectorAll(el)]
    } else {
      return document.querySelector(el)
    }
  }

  /**
   * Easy event listener function
   */
  const on = (type, el, listener, all = false) => {
    if (all) {
      select(el, all).forEach(e => e.addEventListener(type, listener))
    } else {
      select(el, all).addEventListener(type, listener)
    }
  }

  /**
   * Easy on scroll event listener 
   */
  const onscroll = (el, listener) => {
    el.addEventListener('scroll', listener)
  }

  /**
   * Sidebar toggle
   */
  if (select('.toggle-sidebar-btn')) {
    on('click', '.toggle-sidebar-btn', function(e) {
      select('body').classList.toggle('toggle-sidebar')
    })
  }

  /**
   * Search bar toggle
   */
  if (select('.search-bar-toggle')) {
    on('click', '.search-bar-toggle', function(e) {
      select('.search-bar').classList.toggle('search-bar-show')
    })
  }

.
.
.
}
در مثال بالا من دستورات را داخل یک تابع به نام initilizeNiceAdminJs قرار دادم. سپس در فایل index.razor این تابع را در رویداد OnAfterRenderAsync  فراخوانی می‌نماییم:
  @page "/"

 @inject IJSRuntime JSRuntime

    <div>
        this is index page
    </div>
@code {

    protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender)
    {
        if (firstRender)
        {
            await JSRuntime.InvokeVoidAsync("initilizeNiceAdminJs");// Initialize main.js after site completely loaded
        }
    }
}

مطالب
روش‌هایی برای بهبود تجربه‌ی کاربری صفحات لاگین و ثبت نام
عموما زمانیکه به طراحی صفحه‌ی لاگین و یا ثبت نام می‌رسیم، ورودی کلمه‌ی عبور را با "type="password علامتگذاری می‌کنیم و ... همین! فارغ از اینکه در سال‌های اخیر، مرورگرها چه امکانات قابل توجهی را در جهت غنی سازی همین یک ورودی ویژه، تدارک دیده‌اند تا کار ثبت نام و یا ورود به یک سایت و برنامه را ساده‌تر و امن‌تر کنند.


کمک به مرورگر، در جهت تمایز بین صفحات ورود و ثبت نام

مرورگرهای جدید قادرند برای صفحه‌ی لاگین، پر کردن خودکار فیلدهای نام کاربری و کلمه‌ی عبور و برای صفحه‌ی ثبت نام، تولید خودکار کلمات عبور قوی، به همراه به‌خاطر سپاری آن‌را ارائه دهند. برای فعال سازی یک چنین قابلیت‌های ویژه‌ای، نیاز است تا یک سری ویژگی را به فیلدهای ورود کلمات عبور اضافه کرد:
الف) نیاز است autocomplete را به نحو صحیحی مقدار دهی کرد:
- اگر مقدار آن مساوی new-password درنظر گرفته شود، یعنی صفحه‌ی جاری، صفحه‌ی ثبت نام است و نیاز است تا تولید کننده‌ی خودکار کلمات عبور مرورگر و بخاطر سپاری آن فعال شوند.


- اگر مقدار آن مساوی current-password درنظر گرفته شود، یعنی صفحه‌ی جاری، صفحه‌ی لاگین است و کاربر نیاز دارد تا کلمه‌ی عبوری را که پیشتر در حین ثبت نام و یا حتی لاگین موفق قبلی وارد کرده‌است، بتواند به سادگی از طریق password manager مرورگر دریافت کند.


ب) بنابراین تا اینجا روش تمایز بین فیلدهای پسورد صفحات لاگین و ثبت نام مشخص شد. اما در مورد نام کاربری چطور؟
برای این حالت فقط کافی است مقدار autocomplete را به username تنظیم کرد تا مرورگر بداند که چگونه باید اطلاعات password manager خودش را به صورت خودکار تامین کند. البته "autocomplete="username در اصل برای معرفی ایمیل‌ها طراحی شده‌است، اما در استفاده‌های برنامه‌های کاربردی ما، جهت معرفی مقدار نام کاربری که کاربر قرار است توسط آن به برنامه وارد شود، کفایت می‌کند.


سفارشی سازی تولید کننده‌ی خودکار کلمات عبور مرورگر

عنوان شد که اگر مقدار autocomplete در صفحات ثبت نام، به مقدار new-password تنظیم شود، یک چنین فیلد ورودی به صورت خودکار به همراه قابلیت ویژه‌ی «تولید کننده‌ی خودکار کلمات عبور مرورگر» نیز خواهد بود. می‌توان این ابزار توکار مرورگرها را نیز سفارشی سازی کرد و بر روی نحوه‌ی تولید کلمات عبور آن تاثیر گذاشت:
<input type="password" autocomplete="new-password" 
  passwordrules="required: upper; required: lower; required: digit; 
                 minlength: 25; allowed: [-().&@?'#,/&quot;+]; max-consecutive: 2">
برای اینکار از ویژگی passwordrules استفاده می‌شود. برای مثال تنظیمات فوق به این معنا هستند:
- کلمه‌ی عبور تولیدی توسط مرورگر باید حداقل به همراه یک عدد، یک حرف بزرگ و یک حرف کوچک باشد.
- حداقل 25 حرف باشد.
- استفاده‌ی از حروف ویژه‌ی -().&@?'#,/"+ در آن مجاز است.
- حداکثر تعداد حروف مشابه متوالی آن باید 2 حرف باشد.


نیاز به خاموش کردن تصحیح‌های هوشمند مرورگرها

مرورگرها می‌توانند برای مثال حروف ابتدای عبارت وارد شده را به صورت خودکار تبدیل به کلمات بزرگ کنند و یا حتی با استفاده از واژه نامه‌ها، اطلاعات ورودی را تصحیح کنند. یک چنین قابلیتی نباید برای فلیدهای کلمات عبور فعال باشد. به همین جهت ضروری است این فلیدها با ویژگی‌های "autocapitalize="off و "autocorrect="off مزین شوند.


کمک به مرورگرها در جهت تعویض کلمات عبور ضعیف و فاش شده‌!

برای نمونه مرورگر کروم به همراه قسمتی است که بر اساس password manager توکار خودش و اطلاعات فاش شده‌ی بر روی اینترنت، عنوان می‌کند که کدامیک از کلمات عبور شما دیگر امن نیستند و بهتر است آن‌ها را عوض کنید. این صفحه را می‌توانید در آدرس ویژه‌ی chrome://settings/passwords مرورگر کروم مشاهده کنید.


نکته‌ی مهم اینجا است که این مرورگر، دکمه‌ی Change password و لینکی را نیز به سایت و برنامه‌ی مدنظر، برای تعویض کلمه‌ی عبور ارائه می‌دهد و این لینک، قالب ثابت و ویژه‌ای دارد: https://example.com/.well-known/change-password
یعنی هموار کاربر را به آدرس ثابت well-known/change-password. در سایت شما هدایت می‌کند و در این حالت بهتر است یک route ویژه‌ی خاص آن‌را تعریف کرده و کاربر را به صورت خودکار به صفحه‌ی اصلی تعویض کلمه‌ی عبور، برای مثال به آدرس فرضی https://example.com/settings/change-password به صورت خودکار هدایت کنید.

یک نمونه مثال این هدایت خودکار در یک برنامه‌ی ASP.NET Core به صورت زیر است:
app.UseEndpoints(endpoints =>
{
  // TODO: Add it to your app!
  // Improves chrome://settings/passwords page by managing `Change password` button next to a password.
  endpoints.MapGet("/.well-known/change-password",
                   context =>
                   {
                     // `/.well-known/change-password` address will be called by the `Change password` button of the Chrome.
                     // Now our Web-API app redirects the user to the `/change-password` address of the App.
                      context.Response.Redirect("/change-password", true);
                      return Task.CompletedTask;
                    });
  endpoints.MapRazorPages();
  // ...
});