مطالب
Blazor 5x - قسمت 17 - کار با فرم‌ها - بخش 5 - آپلود تصاویر
از زمان Blazor 5x، پشتیبانی توکار از آپلود فایل‌ها، به آن اضافه شده‌است و پیش از آن می‌بایستی از کامپوننت‌های ثالث استفاده می‌شد. در این قسمت نحوه‌ی استفاده از کامپوننت آپلود فایل‌های Blazor را بررسی می‌کنیم. همچنین یک نمونه مثال، از فرم‌های master-details را نیز با هم مرور خواهیم کرد.



افزودن فیلد آپلود تصاویر، به فرم ثبت اطلاعات یک اتاق

در ادامه به کامپوننت Pages\HotelRoom\HotelRoomUpsert.razor که تا این قسمت آن‌را تکمیل کرده‌ایم مراجعه کرده و فیلد جدید InputFile را ذیل قسمت ثبت توضیحات، اضافه می‌کنیم:
<div class="form-group">
    <InputFile OnChange="HandleImageUpload" multiple></InputFile>
</div>

@code
{
    private async Task HandleImageUpload(InputFileChangeEventArgs args)
    {

    }
}
- ذکر ویژگی multiple در اینجا سبب می‌شود تا بتوان بیش از یک فایل را هربار انتخاب و آپلود کرد.
- در این کامپوننت، رویداد OnChange، پس از تغییر مجموعه‌ی فایل‌های اضافه شده‌ی به آن، فراخوانی می‌شود و آرگومانی از نوع InputFileChangeEventArgs را دریافت می‌کند.


افزودن لیست فایل‌های انتخابی به HotelRoomDTO

تا اینجا اگر به BlazorServer.Models\HotelRoomDTO.cs مراجعه کنیم (کلاسی که مدل UI فرم ثبت اطلاعات اتاق را فراهم می‌کند)، امکان افزودن لیست تصاویر انتخابی به آن وجود ندارد. به همین جهت در این کلاس، تغییر زیر را اعمال می‌کنیم:
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;

namespace BlazorServer.Models
{
    public class HotelRoomDTO
    {
        // ... 
        public virtual ICollection<HotelRoomImageDTO> HotelRoomImages { get; set; } = new List<HotelRoomImageDTO>();
    }
}
HotelRoomImageDTO را در قسمت قبل اضافه کردیم. متناظر با ICollection فوق، چنین خاصیتی در موجودیت HotelRoom که از نوع <ICollection<HotelRoomImage است نیز تعریف شده‌است تا بتوان به ازای هر اتاق، مشخصات تعدادی تصویر را در بانک اطلاعاتی ذخیره کرد.


تکمیل متد رویدادگردان HandleImageUpload

در ادامه، لیست فایل‌ها‌ی انتخاب شده‌ی توسط کاربر را دریافت کرده و آن‌ها را آپلود می‌کنیم:
@inject IHotelRoomService HotelRoomService
@inject NavigationManager NavigationManager
@inject IJSRuntime JsRuntime
@inject IFileUploadService FileUploadService
@inject IWebHostEnvironment WebHostEnvironment

@code
{
    // ...

    private async Task HandleImageUpload(InputFileChangeEventArgs args)
    {
        var files = args.GetMultipleFiles(maximumFileCount: 5);
        if (args.FileCount == 0 || files.Count == 0)
        {
            return;
        }

        var allowedExtensions = new List<string> { ".jpg", ".png", ".jpeg" };
        if(!files.Any(file => allowedExtensions.Contains(Path.GetExtension(file.Name), StringComparer.OrdinalIgnoreCase)))
        {
            await JsRuntime.ToastrError("Please select .jpg/.jpeg/.png files only.");
            return;
        }

        foreach (var file in files)
        {
            var uploadedImageUrl = await FileUploadService.UploadFileAsync(file, WebHostEnvironment.WebRootPath, "Uploads");
            HotelRoomModel.HotelRoomImages.Add(new HotelRoomImageDTO { RoomImageUrl = uploadedImageUrl });
        }
    }
}
- در اینجا نیاز به تزریق چند سرویس جدید هست؛ مانند IFileUploadService که در قسمت قبل تکمیل کردیم و سرویس توکار IWebHostEnvironment. به همین جهت به فایل BlazorServer.App\_Imports.razor مراجعه کرده و فضاهای نام متناظر زیر را اضافه می‌کنیم:
@using Microsoft.AspNetCore.Hosting
@using System.Linq
@using System.IO
برای مثال سرویس IWebHostEnvironment که از آن برای دسترسی به WebRootPath یا محل قرارگیری پوشه‌ی wwwroot استفاده می‌کنیم، در فضای نام Microsoft.AspNetCore.Hosting قرار دارد و یا متد Path.GetExtension در فضای نام System.IO و متد الحاقی Contains با دو پارامتر استفاده شده، در فضای نام System.Linq قرار دارند.
- متد ()args.GetMultipleFiles، امکان دسترسی به فایل‌های انتخابی توسط کاربر را میسر می‌کند که خروجی آن از نوع <IReadOnlyList<IBrowserFile است. در قسمت قبل، سرویس آپلود فایل‌هایی را که تکمیل کردیم، امکان آپلود یک IBrowserFile را به سرور میسر می‌کند. اگر متد ()GetMultipleFiles را بدون پارامتری فراخوانی کنیم، حداکثر 10 فایل را قبول می‌کند و اگر تعداد بیشتری انتخاب شده باشد، یک استثناء را صادر خواهد کرد.
- سپس بر اساس پسوند فایل‌های دریافتی، آن‌ها را صرفا به فایل‌های تصویری محدود کرده‌ایم.
- در آخر، لیست فایل‌های دریافتی را یکی یکی به سرور آپلود کرده و Url دسترسی به آن‌ها را به لیست HotelRoomImages اضافه می‌کنیم. فایل‌های آپلود شده در پوشه‌ی BlazorServer.App\wwwroot\Uploads قابل مشاهده هستند.


نمایش فایل‌های انتخاب شده‌ی توسط کاربر


در ادامه می‌خواهیم پس از آپلود فایل‌ها، آن‌ها را در ذیل کامپوننت InputFile نمایش دهیم. برای اینکار در ابتدا به فایل wwwroot\css\site.css مراجعه کرده و شیوه نامه‌ی نمایش تصاویر و عناوین آن‌ها را اضافه می‌کنیم:
.room-image {
  display: block;
  width: 100%;
  height: 150px;
  background-size: cover !important;
  border: 3px solid green;
  position: relative;
}

.room-image-title {
  position: absolute;
  top: 0;
  right: 0;
  background-color: green;
  color: white;
  padding: 0px 6px;
  display: inline-block;
}
سپس بر روی لیست HotelRoomModel.HotelRoomImages که در متد HandleImageUpload آن‌را تکمیل کردیم، حلقه‌ای را ایجاد کرده و تصاویر را بر اساس RoomImageUrl آن‌ها، نمایش می‌دهیم:
<div class="form-group">
    <InputFile OnChange="HandleImageUpload" multiple></InputFile>
    <div class="row">
    @if (HotelRoomModel.HotelRoomImages.Count > 0)
    {
        var serial = 1;
        foreach (var roomImage in HotelRoomModel.HotelRoomImages)
        {
            <div class="col-md-2 mt-3">
                <div class="room-image" style="background: url('@roomImage.RoomImageUrl') 50% 50%; ">
                   <span class="room-image-title">@serial</span>
                </div>
                <button type="button" class="btn btn-outline-danger btn-block mt-4">Delete</button>
            </div>
            serial++;
        }
    }
    </div>
</div>

ذخیره سازی اطلاعات تصاویر آپلودی یک اتاق در بانک اطلاعاتی

تا اینجا موفق شدیم تصاویر انتخابی کاربر را آپلود کرده و همچنین لیست آن‌ها را نیز نمایش دهیم. در ادامه نیاز است تا این اطلاعات را در بانک اطلاعاتی ثبت کنیم. به همین جهت ابتدا سرویس IHotelRoomImageService را که در قسمت قبل تکمیل کردیم، به کامپوننت جاری تزریق می‌کنیم و سپس با استفاده از متد CreateHotelRoomImageAsync، رکوردهای تصویر متناظر با اتاق ثبت شده را اضافه می‌کنیم:
// ...
@inject IHotelRoomImageService HotelRoomImageService


@code
{
    // ...

    private async Task AddHotelRoomImageAsync(HotelRoomDTO roomDto)
    {
        foreach (var imageDto in HotelRoomModel.HotelRoomImages)
        {
            imageDto.RoomId = roomDto.Id;
            await HotelRoomImageService.CreateHotelRoomImageAsync(imageDto);
        }
    }
}
در حین آپلود فایل‌ها، فقط خاصیت RoomImageUrl را مقدار دهی کردیم:
HotelRoomModel.HotelRoomImages.Add(new HotelRoomImageDTO { RoomImageUrl = uploadedImageUrl });
در اینجا RoomId هر imageDto را نیز بر اساس Id واقعی اتاق ثبت شده‌ی جاری، تکمیل کرده و سپس آن‌را به CreateHotelRoomImageAsync ارسال می‌کنیم.

محل فراخوانی AddHotelRoomImageAsync فوق، در متد HandleHotelRoomUpsert است که در قسمت‌های قبل تکمیل کردیم. در اینجا پس از ثبت اطلاعات اتاق در بانک اطلاعاتی است که به Id آن دسترسی پیدا می‌کنیم:
private async Task HandleHotelRoomUpsert()
    {
       // ...

       // Create Mode
       var createdRoomDto = await HotelRoomService.CreateHotelRoomAsync(HotelRoomModel);
       await AddHotelRoomImageAsync(createdRoomDto);
       await JsRuntime.ToastrSuccess($"The `{HotelRoomModel.Name}` created successfully.");

       // ... 
    }
اکنون اگر اطلاعات اتاق جدیدی را تکمیل کرده و تصاویری را نیز به آن انتساب دهیم، با کلیک بر روی دکمه‌ی ثبت، ابتدا اطلاعات این اتاق در بانک اطلاعاتی ثبت شده و Id آن به‌دست می‌آید، سپس رکوردهای تصویر آن جداگانه ذخیره خواهند شد.

یک نکته: در انتهای بحث خواهیم دید که اینکار غیرضروری است و با وجود رابطه‌ی one-to-many تعریف شده‌ی توسط EF-Core، اگر لیست HotelRoomImages موجودیت اتاق تعریف شده و در حال ثبت نیز مقدار دهی شده باشد، به صورت خودکار جزئی از این رابطه و تنها در یک رفت و برگشت، ثبت می‌شود. یعنی همان متد CreateHotelRoomAsync، قابلیت ثبت خودکار اطلاعات خاصیت HotelRoomImages موجودیت اتاق را نیز دارا است.


نمایش تصاویر یک اتاق، در حالت ویرایش رکورد آن

تا اینجا فقط حالت ثبت یک رکورد جدید را پوشش دادیم. در این حالت اگر به لیست اتاق‌های ثبت شده مراجعه کرده و بر روی دکمه‌ی edit یکی از آن‌ها کلیک کنیم، به صفحه‌ی ویرایش رکورد منتقل خواهیم شد؛ اما این صفحه، فاقد اطلاعات تصاویر منتسب به آن رکورد است.
علت اینجا است که در حین ویرایش اطلاعات، در متد OnInitializedAsync، هرچند اطلاعات یک اتاق را از بانک اطلاعاتی دریافت کرده و آن‌را تبدیل به Dto آن می‌کنیم که سبب نمایش جزئیات هر خاصیت در فیلد متصل به آن در فرم جاری می‌شود:
    protected override async Task OnInitializedAsync()
    {
        if (Id.HasValue)
        {
            // Update Mode
            Title = "Update";
            HotelRoomModel = await HotelRoomService.GetHotelRoomAsync(Id.Value);
        }
        // ...
    }
اما چون یک رابطه‌ی one-to-many بین اتاق و تصاویر آن برقرار است، نیاز است این رابطه را از طریق eager-loading و فراخوانی متد Include، واکشی کنیم تا اینبار زمانیکه GetHotelRoomAsync فراخوانی می‌شود، به همراه اطلاعات navigation property لیست تصاویر اتاق (HotelRoomImages) نیز باشد.
بنابراین به فایل BlazorServer\BlazorServer.Services\HotelRoomService.cs مراجعه کرده و تغییرات زیر را اعمال می‌کنیم:
namespace BlazorServer.Services
{
    public class HotelRoomService : IHotelRoomService
    {
        // ...
 
        public IAsyncEnumerable<HotelRoomDTO> GetAllHotelRoomsAsync()
        {
            return _dbContext.HotelRooms
                        .Include(x => x.HotelRoomImages)
                        .ProjectTo<HotelRoomDTO>(_mapperConfiguration)
                        .AsAsyncEnumerable();
        }

        public Task<HotelRoomDTO> GetHotelRoomAsync(int roomId)
        {
            return _dbContext.HotelRooms
                            .Include(x => x.HotelRoomImages)
                            .ProjectTo<HotelRoomDTO>(_mapperConfiguration)
                            .FirstOrDefaultAsync(x => x.Id == roomId);
        }
    }
}
در اینجا تنها تغییری که صورت گرفته، استفاده از متد Include(x => x.HotelRoomImages) است؛ تا هنگامیکه اطلاعات یک اتاق را واکشی می‌کنیم، به صورت خودکار اطلاعات تصاویر مرتبط به آن نیز واکشی گردد و سپس توسط AutoMapper، به Dto آن انتساب داده شود (یعنی انتساب HotelRoomImages موجودیت اتاق، به همین خاصیت در DTO آن). این انتساب، سبب به روز رسانی خودکار UI نیز می‌شود. یعنی برای نمایش تصاویر مرتبط با یک اتاق، همان کدهای قبلی که پیشتر داشتیم، هنوز هم کار می‌کنند.


افزودن تصاویر جدید، در حین ویرایش یک رکورد

پس از نمایش لیست تصاویر منتسب به یک اتاق در حال ویرایش، اکنون می‌خواهیم در همین حالت اگر کاربر تصویر جدیدی را انتخاب کرد، این تصویر را نیز به لیست تصاویر ثبت شده‌ی در بانک اطلاعاتی اضافه کنیم. برای اینکار نیز به متد HandleHotelRoomUpsert مراجعه کرده و از متد AddHotelRoomImageAsync در قسمت به روز رسانی آن استفاده می‌کنیم:
private async Task HandleHotelRoomUpsert()
{
   //...

   // Update Mode
   var updatedRoomDto = await HotelRoomService.UpdateHotelRoomAsync(HotelRoomModel.Id, HotelRoomModel);
   await AddHotelRoomImageAsync(updatedRoomDto);
   await JsRuntime.ToastrSuccess($"The `{HotelRoomModel.Name}` updated successfully.");

   //...
}
مشکل! اگر از این روش استفاده کنیم، هربار به روز رسانی اطلاعات یک جدول، به همراه ثبت رکوردهای تکراری نمایش داده شده‌ی در حالت ویرایش هم خواهند بود. برای مثال فرض کنید سه تصویر را به یک اتاق انتساب داده‌اید. در حالت ویرایش، ابتدا این سه تصویر نمایش داده می‌شوند. بنابراین در لیست HotelRoomModel.HotelRoomImages وجود خواهند داشت. اکنون کاربر دو تصویر جدید دیگر را هم به این لیست اضافه می‌کند. در زمان ثبت، در متد AddHotelRoomImageAsync، بررسی نمی‌کنیم که این تصویر اضافه شده، جدید است یا خیر  و یا همان سه تصویر ابتدای کار نمایش فرم در حالت ویرایش هستند. به همین جهت رکوردها، تکراری ثبت می‌شوند.
برای رفع این مشکل می‌توان در متد AddHotelRoomImageAsync، جدید بودن یک تصویر را بر اساس RoomId آن بررسی کرد. اگر این RoomId مساوی صفر بود، یعنی تازه به لیست اضافه شده‌است و حاصل بارگذاری اولیه‌ی فرم ویرایش اطلاعات نیست:
    private async Task AddHotelRoomImageAsync(HotelRoomDTO roomDto)
    {
        foreach (var imageDto in HotelRoomModel.HotelRoomImages.Where(x => x.RoomId == 0))
        {
            imageDto.RoomId = roomDto.Id;
            await HotelRoomImageService.CreateHotelRoomImageAsync(imageDto);
        }
    }
در قسمت بعد، کدهای حذف اطلاعات اتاق‌ها و تصاویر مرتبط با هر کدام را نیز تکمیل خواهیم کرد.


یک نکته: متد AddHotelRoomImageAsync اضافی است!

چون از AutoMapper استفاده می‌کنیم، در ابتدای متد ثبت یک اتاق، کار نگاشت DTO، به موجودیت متناظر با آن انجام می‌شود:
public async Task<HotelRoomDTO> CreateHotelRoomAsync(HotelRoomDTO hotelRoomDTO)
{
   var hotelRoom = _mapper.Map<HotelRoom>(hotelRoomDTO);
یعنی در اینجا چون خاصیت مجموعه‌ای HotelRoomImages موجود در HotelRoomDTO با نمونه‌ی مشابه آن در HotelRoom هم نام است، به صورت خودکار توسط AutoMapper به آن انتساب داده می‌شود و چون رابطه‌ی one-to-many در EF-Core تنظیم شده، همینقدر که hotelRoom حاصل، به همراه HotelRoomImages از پیش مقدار مقدار دهی شده‌است، به صورت خودکار آن‌ها را جزئی از اطلاعات همین اتاق ثبت می‌کند.
مقدار دهی RoomId یک تصویر، در اینجا غیرضروری است؛ چون RoomId و Room، به عنوان کلید خارجی این رابطه تعریف شده‌اند که در اینجا Room یک تصویر، دقیقا همین اتاق در حال ثبت است و EF Core در حین ثبت نهایی، آن‌را به صورت خودکار در تمام تصاویر مرتبط نیز مقدار دهی می‌کند.
یعنی نیازی به چندین بار رفت و برگشت تعریف شده‌ی در متد AddHotelRoomImageAsync نیست و اساسا نیازی به آن نیست؛ نه برای ثبت و نه برای ویرایش اطلاعات!


کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-17.zip
مطالب
چک لیست تهیه یک گزارش خوب

مشخصات یک گزارش خوب عموما به شرح زیر است:

1- باید هر سطر گزارش شماره ردیف داشته باشد. (باید امکان ارجاع به هر سطر در صورت بروز مشکل میسر باشد)
2- باید در هر صفحه، شماره صفحه و تعداد کل صفحات ذکر شود. (اگر چاپ شد بر این اساس بتوان ارتباط بین صفحات را یافت)
3- در هر صفحه باید تاریخ و ساعت روز تهیه گزارش حتما ذکر شود. (بعدا جهت رفع اختلافات لازم می‌شود. مثلا می‌گویند این عدد اشتباه است. اما واقعا این عدد در زمان تهیه گزارش درست بوده، اما الان بر اساس اطلاعات جدید ... بله ... چیزی دیگری است، یا به قول آن‌ها اشتباه است)
4- در پایان هر صفحه، یک سری از ستون‌های عددی باید جمع کل داشته باشد.
5- در ابتدای هر صفحه باید "نقل از صفحه قبل" یا همان سطر جمع کل صفحه قبل ذکر شود.
6- هدر گزارش باید در تمام صفحات تکرار شود. (باید مشخص باشد این صفحه گزارش که الان به دست من رسیده متعلق به کجاست، عنوانش چیست حداقل؟)
7- سر ستون‌ها هم باید در هر صفحه تکرار شوند. (مثلا الان صفحه 20 یک گزارش پیش روی شما است. باید بدانید معنای این ستون سوم ظاهر شده در گزارش چیست)
8- تمام اعداد موجود در گزارش باید جداکننده سه رقمی داشته باشند. (خواندن 4446327531 ساده‌تر است یا خواندن 4,446,327,531 ؟)
9- تمام اعداد گزارش باید فارسی نمایش داده شوند. (این مورد را می‌شود با فونت‌های دستکاری شده که احتمالا شما هم یک دوجین از آن‌ها را دارید، حل کرد. فونت‌هایی که با یک فونت ادیتور مثل برنامه معروف FontCreator ویرایش شده و بجای اعداد انگلیسی آن‌ها، همان اعداد فارسی قرار گرفته‌اند)

مطالب
نکاتی در مورد نوشتن یک مطلب خوب و گیرا در یک سایت
تفاوتی نمی‌کند در چه رشته‌ای یا حرفه‌ای مشغول به کار هستید؛ تفاوتی نمی‌کند در چه زمینه‌ای قصد دارید مطلبی را منتشر کنید. برای تهیه یک مطلب خوب و ماندگار، باید یک سری اصول کلی را در نوشتن  رعایت کرد که در ادامه به مرور آن‌ها خواهیم پرداخت.

1) مطلب شما نیاز به مقدمه دارد
نیاز به مقدمه داشتن به معنای نوشتن کلمه «مقدمه» در ابتدای یک متن نیست. به این معنا است که به خواننده بگوئید مشکل کجا بوده یا به چه دلیلی قصد دارید مطلب جاری را منتشر کنید. بنابراین جهت تهیه یک مطلب خوب، یک راست اصل مطلب را شروع نکنید. لازم است چند سطری در مورد علت انتشار آن توضیح دهید.

2) پیش از انتشار مطلب چندبار آن‌‌را مطالعه کنید
یک مطلب خوب نیاز به جمله بندی مناسب، استفاده از نقطه، ویرگول و امثال آن دارد و بدون استفاده از آن‌ها متن شما هرچقدر هم حرفه‌ای باشد، خواندنش مشکل خواهد بود و جلوه مناسبی نخواهد داشت.

3) سعی کنید در عنوان مطلب خود از کلمات کلیدی استفاده کنید
استفاده از کلمات کلیدی در عنوان مطالب، جستجوی آن‌ها را برای خواننده ساده‌تر کرده و همچنین کمک بزرگی است به موتورهای جستجو در یافتن نتایجی بهتر.

4) تکرار کلمات و جملات یکسان را در متن خود به حداقل برسانید
برای مثال مدام در متن خود جمله «همانطور که ملاحظه می‌کنید» را تکرار نکنید. استفاده از افعال تکراری و جملات تکراری در یک متن باید حداقل باشند. برای نمونه اگر جمله جاری به «می‌شود» ختم خواهد شد، جمله بعدی را به «می‌گردد» ختم کنید. اگر جمله‌ای دارای کلمات «برای مثال» است، جمله بعدی بهتر است به همراه کلمات «برای نمونه» باشد.

5) از جملات طولانی استفاده نکنید
یک جمله باید حداکثر یک سطر یا یک سطر و نصفی طول داشته باشد و گرنه خواننده را به شدت در دنبال کردن آن به زحمت خواهید انداخت. جملات طولانی را به جملاتی کوتاه‌تر خرد کنید.

6) استفاده از علامت تعجب را به حداقل برسانید
اشخاصی که مدام از چندین علامت تعجب پشت سرهم استفاده می‌کنند یا مدام از علامت سؤال به همراه چندین علامت تعجب بهره می‌گیرند، حس مسخره کردن شخص مقابل و همچنین عدم تعادل روانی خود را القاء می‌کنند.

7) در متن خود از تصاویر استفاده کنید
انسان موجودی است بصری. قدرت یادگیری ما از طریق دیدن چند برابر زمانی است که از طریق شنیدن یا خواندن نسبت به فراگیری مطلبی اقدام می‌کنیم.
« ما ...
10 درصد چیزهایی را که می‌خوانیم
20 درصد چیزهایی را که می‌شنویم
30 درصد چیزهایی را که می‌بینیم
50 درصد چیزهایی را که می‌بینیم و می‌شنویم
70 درصد چیزهایی را که در موردشان بحث می‌کنیم
80 درصد چیزهایی را که تجربه می‌کنیم
95 درصد چیزهایی را که به دیگران می‌آموزیم
... یاد می‌گیریم
»

8) اگر در سایتی مطلب می‌نویسید، اهداف کلی آن‌را حفظ کنید
اگر نام سایت شما برنامه نویسی است، خواننده به دنبال شعر، داستان و یا مطالب خیلی شخصی و خصوصی شما نمی‌گردد. سایت‌های زیادی هستند که به این مقوله‌ها می‌پردازند و خیلی زود سطح کاری خود را به این ترتیب به حداقل تنزل خواهید داد.

9) به صفحات داخلی سایت خود لینک دهید
در مطلب تهیه  شده سعی کنید به مطالب مشابه داخلی سایت خود لینک دهید. احتمال کپی شدن مطالب شما بسیار زیاد است. به این ترتیب می‌توانید خواننده‌ها را در لابلای متن خود به مرجع اصلی هدایت کنید.

10) دست به اختراع برچسب‌های جدید، پراکنده و بیهوده نزنید
اگر گروه بندی مطالب یک سایت بر اساس برچسب‌ها است و تاکنون برچسب‌های متعددی تعریف شده است، بهتر است از همان‌ها استفاده کنید تا اینکه دست به اختراع زده و یک برچسب کاملا جدید را ثبت کنید. برای مثال اگر مطلب شما در مورد Entity framework است و تا کنون 20 مطلب ذیل این گروه ثبت شده، اختراع برچسب جدید EF Code first نه تنها کمکی نخواهد کرد، بلکه خواننده‌ای را که به دنبال یافتن مطالب یک گروه خاص است، سر در گم می‌کند. یا اگر قصد دارید یک برچسب کاملا جدید را اضافه کنید، حتما از یک برچسب کلی موجود نیز استفاده کنید تا روابط بین مطالب حفظ شوند.

11) مطالب شما بهتر است یک قسمت نتیجه گیری نیز داشته باشد
بهتر است در پایان یک مطلب، خلاصه بحث، پیشنهادها یا حتی سؤالاتی را مطرح کنید تا بتوانید خواننده را تا حدودی وادار به عکس العمل نمائید.

12) تا حد امکان از منابع سایت خود استفاده کنید
اگر قرار  است تصویری در متن قرار گیرد، اگر نیاز است فایلی در سایت مطرح شود، بهتر است این موارد در سایت جاری هاست شوند؛ تا اینکه تصویر یک سایت دیگر را مستقیما در سایت خود لینک کنیم.

13) معرفی منابع
نیازی نیست در یک سایت، همانند مقالات علمی، در انتهای مطلب لیست منابع را ذکر نمود. در اینجا می‌شود قسمتی از جملات را به منبع استفاده شده لینک کرد. به این ترتیب دقیقا مشخص می‌شود هر قسمت و هر جمله‌ای از چه ماخذی استفاده کرده و پیگیری آن ساده‌تر می‌شود.

14) تصاویر ارائه شده را فشرده کنید
فرمت مناسب ارائه تصویر در یک سایت bmp نیست. بهترین فرمت برای سایت‌ها png است؛ از لحاظ حفظ تعداد رنگ و همچنین کاهش حجم. به علاوه ابزارهای زیادی برای کاهش حجم فایل‌های png با حداقل افت کیفیت وجود دارند.

15) در مورد کدهای خود توضیح دهید
این مورد خصوصا به سایت‌های برنامه نویسی مرتبط می‌شود. اینکه چند سطر کد بدون توضیح را در یک مطلب قرار داده‌اید، نه لطفی است و نه اهمیتی دارد! هزاران هزار سطر از این دست کدها در GitHub، CodPlex و sourceforge وجود دارند. فرق کار شما با آن‌ها در چیست؟
باید یک قسمت «توضیحات» ذیل کدهای ارائه شده وجود داشته باشد. همان نکاتی را که حین تهیه کدها در ذهن داشتید باید بتوانید توضیح دهید و گرنه ... کار شما ارزشی نخواهد داشت.

16) مطالب تجربی شما باید قابلیت تولید مجدد داشته باشند
برای مثال امروز در حین کار به یک مطلب جدید برخورد‌ه‌اید که قصد دارید آن‌را به اشتراک بگذارید. ذکر این نکته جدید به تنهایی کافی نیست. باید ابتدا بتوانید ذهن خواننده را جهت رسیدن به وضعیتی که قرار داشتید، آماده کنید. اگر قصد دارید قطعه کدی را به اشتراک بگذارید، خواننده باید بتواند این قطعه از پازل را در کنار قطعات دیگری که برای او ترسیم خواهید کرد، جای دهد. یا حداقل بتواند قطعه کد شما را بدون خطا کامپایل کند.

17) یک راست به سراغ کدنویسی و اصل مطلب نروید
اگر قرار است در مورد یک فناوری جدید در طی چند جلسه بحث کنید، لازم است یک جلسه کامل در مورد «چرا به این فناوری نیاز داریم» توضیح دهید. بنابراین ذکر اینکه بدون مقدمه به سراغ کدنویسی می‌رویم، سؤالات بسیاری را به جا خواهند گذاشت مانند ... «مشکل روش‌‌های قبلی چی هست؟» «مزیت این روش جدید در کجاست؟» و تا نتوانید این مسایل را شرح دهید، کار شما خریدار نخواهد داشت.

18) در زبان فارسی نیم فاصله‌ها را رعایت کنید
در نگارش زبان فارسی فرق است بین «آمده ام» و «آمده‌ام» و یا «می شود» را باید «می‌شود» نوشت. می‌شود اندکی وقت گذاشت و با مبحث نیم فاصله آشنا شد .

در کل کار کردن در یک محیط گروهی و چند نویسنده‌ای، به مرور زمان تجربه‌هایی را به همراه خواهند داشت که با به اشتراک گذاشتن آن‌ها و یا طرح صریح آن‌ها، می‌توان از تکرار اشتباهات متداول جلوگیری کرد.

 
نظرات مطالب
CheckBoxList برای فیلد Enum Flags مدل در ASP.Net MVC
مراجعه کنید به پیشنیازهای این مباحث تکمیلی. مانند:
تهیه سایت‌های چند زبانه و بومی سازی نمایش اطلاعات در ASP.NET MVC
Globalization در ASP.NET MVC 
اولی در مورد کار با ریسورس‌ها است و بومی سازی ویژگی‌ها نیز در آن لحاظ شده و دومی تهیه یک فریم ورک است برای کار با بانک اطلاعاتی و تامین منبع داده از این طریق
مطالب
آشنایی با NuGet - قسمت دوم

قسمت قبل از دید یک مصرف کننده بود؛ این قسمت جهت توسعه‌ دهنده‌ها تهیه شده است. کسانی که قصد دارند تا بسته‌های NuGet ایی از کارشان تهیه کنند. مراحل اینکار به شرح زیر است:

الف) برای این منظور نیاز است تا برنامه‌ی‌ خط فرمان NuGet.exe معرفی شده در قسمت قبل را ابتدا دریافت کنید : (+)

ب) برای بسته نرم افزاری خود یک پوشه جدید درست کنید. سپس فرمان nuget.exe spec را در این پوشه صادر نمائید. بلافاصله فایلی به نام Package.nuspec تشکیل خواهد شد:
D:\Prog\1389\CodePlex\slpdatepicker\SlPDatePickerNuGet>NuGet.exe spec
Created 'Package.nuspec' successfully.

فایل Package.nuspec، یک فایل XML ساده است. آن‌را با یک ادیتور متنی باز کرده و تغییرات لازم را اعمال نمائید. برای مثال من جهت پروژه Silverlight 4 Persian DatePicker ، محتویات آن‌را به صورت زیر تغییر داده‌ام:

<?xml version="1.0"?>
<package xmlns="http://schemas.microsoft.com/packaging/2010/07/nuspec.xsd">
<metadata>
<id>Silverlight.4.Persian.DatePicker</id>
<version>1.0</version>
<authors>Vahid Nasiri</authors>
<owners>Vahid Nasiri</owners>
<licenseUrl>http://slpdatepicker.codeplex.com/license</licenseUrl>
<projectUrl>http://slpdatepicker.codeplex.com/</projectUrl>
<iconUrl>https://slpdatepicker.svn.codeplex.com/svn/SilverlightPersianDatePicker/Views/Images/date.png</iconUrl>
<requireLicenseAcceptance>false</requireLicenseAcceptance>
<description>Silverlight 4 Persian DatePicker Control</description>
<tags>Silverlight WPF Persian DatePicker</tags>
</metadata>
<files>
<file src="..\SilverlightPersianDatePicker\Bin\Release\*.dll" target="lib" />
<file src="..\SilverlightPersianDatePicker\Bin\Release\*.pdb" target="lib" />
<file src="..\SilverlightPersianDatePicker\Bin\Release\*.xml" target="lib" />
</files>
</package>

همانطور که ملاحظه می‌کنید یک سری اطلاعات عمومی از پروژه مورد نظر درخواست شده است؛ برای مثال آدرس آیکن آن چیست یا کجا می‌توان آن‌را یافت؟ مجوز استفاده از آن چیست و مواردی از این دست. به کمک تگ files هم فایل‌های کتابخانه در اینجا لحاظ شده‌اند. فایل آیکن معرفی شده باید در اندازه‌ی 32*32 و با فرمت png باشد. باید دقت داشت که در سایت nuget.org ، بسته شما بر اساس id ذکر شده معرفی خواهد شد و آدرسی بر این اساس تشکیل می‌گردد. بنابراین از فاصله یا موارد مشکل ساز در این بین استفاده نکنید.

در مورد نحوه‌ی ایجاد قدم به قدم یک پروژه جدید در سایت کدپلکس می‌توان به این مطلب مراجعه نمود: (+)

ج) اکنون نوبت به تهیه بسته نهایی می‌رسد. برای این منظور دستور زیر را در خط فرمان صادر کنید:
NuGet.exe pack Package.nuspec
پس از چند لحظه فایل Silverlight.4.Persian.DatePicker.1.0.nupkg جهت ارائه عمومی تولید خواهد شد.

د) قبل از اینکه این فایل نهایی را در سایت nuget.org آپلود کنیم، می‌توان مشخصات آن‌را به صورت محلی نیز یکبار مرور کرد. برای این منظور در VS.NET به منوی Tools گزینه‌ی Options مراجعه کرده و در قسمت package manager ، آدرس پوشه بسته مورد نظر را وارد کنید. برای مثال:



اکنون اگر کنسول پاورشل توضیح داده شده در قسمت قبل را باز نمائید، منبع جدید اضافه شده مشخص است یا می‌توان توسط دستور ذیل از آن کوئری گرفت:
get-package -remote -filter silverlight



و یا اگر همانند توضیحات قبل به صفحه‌ی دیالوگ add library package reference‌ مراجعه کنیم، مشخصات کامل بسته به همراه منبع محلی باید قابل مشاهده باشند:



ه) پس از بررسی محلی بسته مورد نظر، اکنون نوبت به ارائه عمومی آن می‌باشد. برای این منظور ابتدا باید در سایت nuget.org ثبت نام کرد : (+). اگر آدرس ایمیل شما را نپذیرفت، از مرورگر IE استفاده کنید!
پس از ثبت نام تنها کافی است به قسمت contribute سایت مراجعه کرده و فایل بسته نهایی را در آنجا آپلود کرد. به این صورت بسته نهایی در سایت پدیدار خواهد شد :‌(+)
همچنین بلافاصله در قسمت گالری آنلاین صفحه add library package reference نیز قابل دسترسی خواهد بود.


در آینده جهت توزیع به روز رسانی‌های جدید، همین مراحل باید تکرار شوند. البته در نظر داشته باشید که version ذکر شده در فایل Package.nuspec را باید حتما تغییر داد تا بسته‌ها از یکدیگر متمایز شوند. امکان اتوماسیون این توزیع نیز وجود دارد. همان فایل nuget.exe ، امکان ارسال بسته نهایی را به سایت nuget.org نیز دارد:
nuget push name.nupkg key
در اینجا key مخصوص به خود را می‌توان در صفحه‌ی http://nuget.org/Contribute/MyAccount مشاهده و استفاده نمود.

اگر علاقمند به مشاهده جزئیات بیشتری از این پروسه هستید، می‌توان به سایت رسمی آن مراجعه کرد: (+)

مطالب دوره‌ها
تهیه کوئری بر روی ایندکس‌های Full Text Search
در دو قسمت قبل ابتدا سیستم FTS را نصب و فعال کردیم و سپس تعدادی رکورد را ثبت کرده، کاتالوگ‌های FTS، ایندکس‌ها و Stop words متناظری را ایجاد کردیم. در این قسمت قصد داریم از این اطلاعات ویژه، استفاده کرده و کوئری بگیریم. مواردی که بررسی خواهند شد اصطلاحا Predicates نام داشته و شامل توابع مخصوصی مانند Contains و Freetext می‌شوند.


با استفاده از Contains predicate چه اطلاعاتی را می‌توان جستجو کرد؟

متد Contains مخصوص FTS، قابلیت یافتن کلمات و عبارات، تطابق کامل با عبارت در حال جستجو و یا حتی جستجوهای فازی را دارد. همچنین حالات مختلف صرفی یا inflectional یک کلمه را نیز می‌تواند جستجو کند (مانند jump، jumps و jumped). البته این مورد وابسته است به زبانی که در حین ایجاد ایندکس مشخص می‌شود. امکان یافتن کلماتی نزدیک و مشابه به کلماتی دیگر نیز پیش بینی شده‌است. پیشوندها و پسوندها را نیز می‌توان جستجو کرد. امکان تعیین وزن و اهمیت کلمات در حال جستجو وجود دارند (برای مثال در این جستجوی خاص، کلمه‌ی ویژه اهمیت بیشتری نسبت به بقیه دارد). متد Contains امکان جستجوی Synonyms را نیز دارد. برای مثال یافتن رکوردهایی که معنایی مشابه need دارند اما دقیقا حاوی کلمه‌ی need نیستند.


بررسی ریز جزئیات توانمندی‌های Contains predicate

1) جستجوی کلمات ساده
 -- Simple term
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'data');
در این کوئری که بر روی جدول Documents قسمت قبل انجام می‌شود، به دنبال عین واژه‌ی در حال جستجو هستیم.
باید دقت داشت که این نوع کوئری‌ها، حساس به حروف کوچک و بزرگ نیستند.
همچنین عبارت وارد شده از نوع یونیکد است. به همین جهت برای جلوگیری از تغییر encoding رشته وارد شده (و تفسیر آن بر اساس Collation بانک اطلاعاتی)، یک N به ابتدای عبارت افزوده شده‌است.

2) جستجوی عبارات
 -- Simple term - phrase
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'"data warehouse"');
اگر نیاز به یافتن عین عبارتی که از چند کلمه تشکیل شده‌است می‌باشد، نیاز است آن‌را با "" محصور کرد.

3) استفاده از عملگرهای منطقی مانند OR و AND
 -- Simple terms with logical OR
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'data OR index');
در این کوئری نحوه‌ی استفاده از عملگر منطقی OR را مشاهده می‌کنید.
و یا نحوه‌ی بکارگیری AND NOT در کوئری ذیل مشخص شده‌است:
 -- Simple terms with logical AND NOT
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'data AND NOT mining');
در این کوئری به دنبال رکوردهایی هستیم که docexcerpt آن‌ها دارای کلمه‌ی data بوده، اما شامل mining نمی‌شوند.
به علاوه با استفاده از پرانتزها می‌توان تقدم و تاخر عملگرهای منطقی را بهتر مشخص کرد:
 -- Simple terms with mny logical operators, order defined with parentheses
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'data OR (fact AND warehouse)');

4) جستجوی پیشوندها
 -- Prefix
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'"add*"');
در کوئری فوق به دنبال رکوردهایی هستیم که docexcerpt آن‌ها با کلمه‌ی add شروع می‌شوند. در این حالت نیز استفاده از "" اجباری است. اگر از "" استفاده نشود، FTS به دنبال تطابق عینی با عبارت وارد شده خواهد گشت.

5) جستجوهای Proximity

Proximity در اینجا به معنای یافتن واژه‌هایی هستند که نزدیک (از لحاظ تعداد فاصله بر حسب کلمات) به واژه‌ای دیگر می‌باشند.
 -- Simple proximity
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'NEAR(problem, data)');
برای این منظور از واژه‌ی NEAR استفاده می‌شود؛ به همراه ذکر دو واژه‌ای که به دنبال آن‌ها هستیم. معنای کوئری فوق این است: رکوردهایی را پیدا کن که در آن در یک جایی از خلاصه سند، کلمه‌ی problem وجود دارد و در جایی دیگر از آن خلاصه‌ی سند، کلمه‌ی data.
همچنین می‌توان مشخص کرد که این نزدیک بودن دقیقا به چه معنایی است:
 -- Proximity with max distance 5 words
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'NEAR((problem, data),5)');

-- Proximity with max distance 1 word
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'NEAR((problem, data),1)');
در این کوئری‌ها اعداد 1 و 5، بیانگر فاصله‌ی بین دو کلمه‌‌ای هستند (فاصله بر اساس تعداد کلمه) که قرار است در نتایج جستجو حضور داشته باشند. مقدار پیش فرض آن Max است؛ یعنی در هر جایی از سند.
همچنین می‌توان مشخص کرد که ترتیب جستجو باید دقیقا بر اساس نحوه‌ی تعریف این کلمات در کوئری باشد:
 -- Proximity with max distance and order
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'NEAR((problem, data),5, TRUE)');
GO
پارامتر آخر یا flag، به صورت پیش فرض false است. به این معنا که ترتیب این دو کلمه در جستجو اهمیتی ندارند.

6) جستجوی بر روی بیش از یک فیلد
در قسمت قبل، FULLTEXT INDEX انتهای بحث را بر روی دو فیلد docexcerpt و doccontent تهیه کردیم. اگر نیاز باشد تا جستجوی انجام شده هر دو فیلد را شامل شود می‌توان به نحو ذیل عمل کرد:
 SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS((docexcerpt,doccontent), N'data');
در این حالت تنها کافی است دو فیلد را داخل یک پرانتز قرار داد.

یک نکته: اگر تعداد ستون‌های ایندکس شده زیاد است و نیاز داریم تا بر روی تمام آن‌ها FTS انجام شود، تنها کافی است پارامتر اول متد Contains را * وارد کنیم. * در اینجا به معنای تمام ستون‌هایی است که در حین تشکیل FULLTEXT INDEX ذکر شده‌اند.

7) جستجوهای صرفی یا inflectional
FTS بر اساس زبان انتخابی، در حین تشکیل ایندکس‌های خاص خودش، یک سری آنالیزهای دستوری را نیز بر روی واژه‌ها انجام می‌دهد. همچنین امکان تعریف زبان مورد استفاده در حین استفاده از متد Contains نیز وجود دارد.
 -- Inflectional forms

-- The next query does not return any rows
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'presentation');

-- The next query returns a row
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'FORMSOF(INFLECTIONAL, presentation)');
GO
در این مثال در کوئری اول به دنبال عین واژه‌ی وارد شده هستیم که با توجه به تنظیمات قسمت قبل و داده‌های موجود، خروجی را به همراه ندارد.
اکنون اگر کوئری دوم را که از FORMSOF جهت تعیین روش INFLECTIONAL استفاده کرده است، اجرا کنیم، به یک رکورد خواهیم رسید که در آن جمع واژه‌ی presentation وجود دارد.


8) جستجو برای یافتن متشابهات

برای نمونه اگر SQL Server 2012 بر روی سیستم شما نصب باشد، محل نصب واژه‌نامه‌های Synonyms یا واژه‌هایی همانند از لحاظ معنایی را در مسیر زیر می‌توانید مشاهده کنید:
 C:\...\MSSQL11.MSSQLSERVER\MSSQL\FTData
این‌ها یک سری فایل XML هستند با ساختار ذیل:
<XML ID="Microsoft Search Thesaurus">
    <thesaurus xmlns="x-schema:tsSchema.xml">
<diacritics_sensitive>0</diacritics_sensitive>
        <expansion>
            <sub>Internet Explorer</sub>
            <sub>IE</sub>
            <sub>IE5</sub>
        </expansion>
        <replacement>
            <pat>NT5</pat>
            <pat>W2K</pat>
            <sub>Windows 2000</sub>
        </replacement>
        <expansion>
            <sub>run</sub>
            <sub>jog</sub>
        </expansion>
        <expansion>
            <sub>need</sub>
            <sub>necessity</sub>
        </expansion>
    </thesaurus>
</XML>
در اینجا diacritics_sensitive به معنای حساسیت به لهجه است که به صورت پیش فرض برای تمام زبان‌ها خاموش است. سپس یک سری expansion و replacement را مشاهده می‌کنید.
فایل tsenu.xml به صورت پیش فرض برای زبان انگلیسی آمریکایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر محتویات آن‌را برای مثال با محتویات XML ایی فوق جایگزین کنید (در حین ذخیره باید دقت داشت که encoding فایل نیاز است Unicode باشد)، سپس باید SQL Server را از این تغییر نیز مطلع نمائیم:
 -- Load the US English file
EXEC sys.sp_fulltext_load_thesaurus_file 1033;
GO
 عدد 1033، عدد استاندارد زبان US EN است.
 البته اگر اینکار را انجام ندهیم، به صورت خودکار، اولین کوئری که از THESAURUS انگلیسی استفاده می‌کند، سبب بارگذاری آن خواهد شد.
 -- Synonyms

-- The next query does not return any rows
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'need');

-- The next query returns a row
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'FORMSOF(THESAURUS, need)');
GO
در اولین مثال به دنبال عین واژه‌ی need در رکوردهای موجود هستیم که خروجی را بر نمی‌گرداند.
در ادامه اگر کوئری دوم را که از FORMSOF جهت تعیین روش THESAURUS استفاده کرده است، اجرا کنیم، به یک رکورد خواهیم رسید که در آن واژه‌ی necessity به کمک محتویات فایل tsenu.xml که پیشتر تهیه کردیم، بجای need وجود دارد.

9) جستجو بر روی خواص و متادیتای فایل‌ها
 -- Document properties
SELECT id, title, docexcerpt
FROM dbo.Documents
WHERE CONTAINS(PROPERTY(doccontent,N'Authors'), N'Test');
در اینجا نحوه‌ی جستجوی خواص فایل‌های docx ذخیره شده در قسمت قبل را مشاهده می‌کنید که شامل ذکر PROPERTY و ستون FTS مورد نظر است، به همراه نام خاصیت و عبارت جستجو.


کار با FREETEXT
 -- FREETEXT
SELECT *
FROM dbo.Documents
WHERE FREETEXT(docexcerpt, N'data presentation need');
FREETEXT عموما ردیف‌های بیشتری را نسبت به Contains بر می‌گرداند؛ چون جستجوی عمومی‌تری را انجام می‌دهد. در اینجا جستجو بر روی معنای عبارات انجام می‌شود و نه صرفا یافتن عباراتی دقیقا همانند عبارت در حال جستجو. در اینجا مباحث Synonyms و Inflectional ایی که پیشتر یاد شد، به صورت خودکار اعمال می‌شوند.
در کوئری فوق، کلیه رکوردهایی که با سه کلمه‌ی وارد شده (به صورت مجزا) به نحوی تطابق داشته باشند (تطابق کامل یا بر اساس تطابق‌های معنایی یا دستوری) باز گردانده خواهند شد. 
نظرات مطالب
آشنایی با Refactoring - قسمت 4
Attached Properties در WPF در حقیقت یک نوع تزریق شیء به شیء مورد است. شما خواص شیءایی را به شیء دیگر تزریق می‌کنید. مثلا یک دکمه دارید، سپس Canvas.Top یا Grid.Row به آن متصل می‌کنید، علت هم این است که اگر قرار بود از روز اول برای یک دکمه تمام این خواص را تعریف کنند، باید بی‌نهایت خاصیت تعریف می‌کردند؛ چون WPF قابل توسعه است و می‌شود layout panel سفارشی هم طراحی کرد. البته این تازه یک مورد از کاربردهای این مبحث است.
به صورت خلاصه، Attached Properties ، کپسوله سازی شیء جاری را زیر سؤال نمی‌برد. (موضوع اصلی بحث جاری)
هر چند با استفاده از Attached Properties می‌توان به تمام خواص و کلیه رویدادهای شیء تزریق شده به آن هم دسترسی پیدا کرد. اینجا هم باز هم برخلاف بحث جاری ما نیست؛ چون اساسا این شیء الحاقی یا ضمیمه شده، نهایتا با شیء جاری از دید سیستم یکپارچه به نظر می‌رسد. این تزریق هم به همین دلیل صورت گرفته. بنابراین در اینجا هم دسترسی یا تغییر خواص شیء ضمیمه شده، خلاف مقررات شیء‌گرایی و کپسوله سازی نیست. چون ما در اساس داریم راجع به مثلا یک دکمه صحبت می‌کنیم. اگر خاصیتی هم به آن تزریق شده باز هم نهایتا جزو خواص همان دکمه در نظر گرفته می‌شود.
مطالب
روش های ارث بری در Entity Framework - قسمت اول
بخش هایی از کتاب "مرجع کامل Entity Framework 6.0"
ترجمه و تالیف: بهروز راد
وضعیت: در حال نگارش


پیشتر، آقای نصیری در بخشی از مباحث مربوط به Code First در مورد روش‌های مختلف ارث بری در EF و در روش Code First صحبت کرده اند. در این مقاله‌ی دو قسمتی، در مورد دو تا از این روش‌ها در حالت Database First می‌خوانید.

چرا باید از ارث بری استفاده کنیم؟

یکی از اهداف اصلی ORMها این است که با ایجاد یک مدل مفهومی از پایگاه داده، آن را هر چه بیشتر به طرز تفکر ما از مدل شی گرای برنامه مان نزدیکتر کنند. از آنجا که ما توسعه گران از مفاهیم شی گرایی مانند "ارث بری" در کدهای خود استفاده می‌کنیم، نیاز داریم تا این مفهوم را در سطح پایگاه داده نیز داشته باشیم. آیا این کار امکان پذیر است؟ EF چه امکاناتی برای رسیدن به این هدف برای ما فراهم کرده است؟ در این قسمت به این سوال پاسخ خواهیم داد.

ارث­ بری جداول مفهومی است که در EF به راحتی قابل پیاده­ سازی است. سه روش برای پیاده­ سازی این مفهوم در مدل وجود دارد.
  1. Table Per Type یا TPT: خصیصه‌های مشترک در جدول پایه قرار دارند و به ازای هر زیر مجموعه نیز یک جدول جدا ایجاد می‌شود.
  2. Table Per Hierarchy یا TPH: تمامی خصیصه‌ها در یک جدول وجود دارند.
  3. Table Per Concrete Type یا TPC: جدول پایه ای وجود ندارد و به ازای هر موجودیت دقیقاً یک جدول همراه با خصیصه‌های موجودیت در آن ایجاد می‌شود.
 
روش TPT

در این روش، خصیصه‌های مشترک در یک جدول پایه قرار دارند و به ازای هر زیر مجموعه از جدول پایه، یک جدول با خصیصه‌های منحصر به آن نوع ایجاد می‌شود. ابتدا جداول و ارتباطات بین آنها که در توضیح مثال برای این روش با آنها کار می‌کنیم را ببینیم.



فرض کنید قصد داریم تا در هنگام ثبت مشخصات یک دانش آموز، مقطع تحصیلی او نیز حتماً ذخیره شود. در این حالت، فیلدی با نام Degree ایجاد و تیک گزینه‌ی Allow Nulls را از روبروی آن بر میداریم. با این حال اگر مشخصات دانش آموزان را در جدولی عمومی مثلاً با نام People ذخیره کنیم و این جدول را مکانی برای ذخیره‌ی مشخصات افراد دیگری مانند مدیران و معلمان نیز در نظر بگیریم، از آنجا که قصد ثبت مقطع تحصیلی برای مدیران و معلمان را نداریم، وجود فیلد Degree در کار ما اختلال ایجاد می‌کند. اما با ذخیره‌ی اطلاعات مدیران و معلمان در جداول مختص به خود، می‌توان قانون غیر قابل Null بودن فیلد Degree برای دانش آموزان را به راحتی پیاده سازی کرد.
همان طور که در شکل قبل نیز مشخص است، ما یک جدول پایه با نام Persons ایجاد کرده ایم و خصیصه‌های مشترک بین زیر مجموعه‌ها (FirstName و LastName) را در آن قرار داده ایم. سه موجودیت (Student، Admin و Instructor) از Persons ارث می‌برند و موجودیت BusinessStudent نیز از Student ارث می‌بَرَد.
جداول ایجاد شده، پس از ایجاد مدل به روش Database First، به شکل زیر تبدیل می‌شوند.


از آنجا که قصد داریم ارتباطات ارث بری شده ایجاد کنیم، باید ارتباطات پیش فرض شکل گرفته بین موجودیت‌ها را حذف کنیم. بدین منظور، بر روی هر خط ارتباطی در EDM Designer کلیک راست و گزینه‌ی Delete from Model را انتخاب کنید. سپس بر روی موجودیت Person، کلیک راست کرده و از منوی Add New، گزینه‌ی Inheritance را انتخاب کنید (شکل زیر).


شکل زیر ظاهر می‌شود.


قسمت بالا، موجودیت پایه، و قسمت پایین، موجودیت مشتق شده را مشخص می‌کند. این کار را سه مرتبه برای ایجاد ارتباط ارث بری شده بین موجودیت Person به عنوان موجودیت پایه و موجودیت‌های Student، Instructor و Admin به عنوان موجودیت‌های مشتق شده ایجاد کنید. همچنین یک ارتباط نیز بین موجودیت Student به عنوان موجودیت پایه و موجودیت BusinessStudent به عنوان موجودیت مشتق شده ایجاد کنید. نتیجه‌ی کار را در شکل زیر ملاحظه می‌کنید.

اگر بر روی دکمه‌ی Save در نوار ابزار Visual Studio کلیک کنید، چهار خطا در پنجره‌ی Error List نمایش داده می‌شود


این خطاها بیانگر این هستند که خصیصه‌ی PersonId به دلیل اینکه در موجودیت پایه‌ی Person تعریف شده است، نباید در موجودیت‌های مشتق شده از آن نیز وجود داشته باشد چون موجودیت‌های مشتق شده، خصیصه‌ی PersonId را به ارث برده اند. وجود این خصیصه در زمان طراحی جدول در مدل فیزیکی الزامی بوده است اما اکنون ما با مدل مفهومی و قوانین شی گرایی سر و کار داریم. بنابراین خصیصه‌ی PersonId را از موجودیت‌های Student، Instructor، Admin و BusinessStudent حذف کنید. شکل زیر، نتیجه‌ی کار را نشان می‌دهد.


اکنون اگر بر روی دکمه‌ی Save کلیک کنید، خطاها از بین می‌روند.
ما خصیصه‌ی PersonId را از موجودیت‌های مشتق شده به این دلیل که آن را از موجودیت پایه ارث می‌برند حذف کردیم. حال این خصیصه برای موجودیت‌های مشتق شده وجود دارد اما باید مشخص کنیم که به کدام خصیصه از کلاس پایه تناظر دارد. شاید انتظار این باشد که EF، خود تشخیص بدهد که PersonId در موجودیت‌های مشتق شده باید به PersonId کلاس پایه‌ی خود تناظر داشته باشد اما در حال حاضر این کاری است که خود باید انجام دهیم. بدین منظور، بر روی هر یک از موجودیت‌های مشتق شده کلیک راست کرده و گزینه‌ی Table Mapping را انتخاب کنید. سپس همان طور که در شکل زیر مشاهده می‌کنید، تناظر را ایجاد کنید.


مدل ما آماده است. آن را امتحان می‌کنیم. در زیر، یک کوئری LINQ ساده بر روی مدل ایجاد شده را ملاحظه می‌کنید.
using (PersonDbEntities context = new PersonDbEntities())
{

    var people = from p in context.Persons
                 select p;

    foreach (Person person in people)
    {
        Console.WriteLine("{0}, {1}",
            person.LastName,
            person.FirstName);
    }

    Console.ReadLine();
}

قضیه به همین جا ختم نمی‌شود! ما الان یک مدل ارث بری شده داریم. بهتر است مزایای آن را در عمل ببینیم. شاید دوست داشته باشیم تا فقط اطلاعات زیر مجموعه‌ی BusinessStudent را بازیابی کنیم.
using (PersonDbEntities context = new PersonDbEntities())
{

    var students = from p in context.Persons.OfType<BusinessStudent>()
                 select p;

    foreach (BusinessStudent student in students)
    {
        Console.WriteLine("{0}, {1}: Degree {2}, Discipline {3}",
            student.LastName,
            student.FirstName,
            student.Degree,
            student.Discipline);
    }

    Console.ReadLine();
}

همان طور که در کدهای قبل نیز مشخص است، خصیصه‌های LastName و FirstName از موجودیت پایه یعنی Person، خصیصه‌ی Degree از موجودیت مشتق شده‌ی Student (که البته در نقش موجودیت پایه برای BusinessStudent است) و Discipline از موجودیت مشتق شده یعنی BusinessStudent خوانده می‌شوند.
یک روش دیگر نیز برای کار با این سلسه مراتب ارث بری وجود دارد. کوئری اول را دست نزنیم (اطلاعات موجودیت پایه را بازیابی کنیم) و پیش از انجام عملیاتی خاص، نوع موجودیت مشتق شده را بررسی کنیم. مثالی در این زمینه:
using (PersonDbEntities context = new PersonDbEntities())
{

    var people = from p in context.Persons
                 select p;

    foreach (Person person in people)
    {
        Console.WriteLine("{0}, {1}",
            person.LastName,
            person.FirstName);

        if (person is Student)
            Console.WriteLine("    Degree: {0}",
                ((Student)person).Degree);
        
        if (person is BusinessStudent)
            Console.WriteLine("    Discipline: {0}",
                ((BusinessStudent)person).Discipline);
    }

    Console.ReadLine();
}

مزایای روش TPT
  • امکان نرمال سازی سطح 3 در این روش به خوبی وجود دارد
  • افزونگی در جداول وجود ندارد.
  • اصلاح مدل آسان است (برای اضافه یا حذف کردن یک موجودیت به/از مدل فقط کافی است تا جدول متناظر با آن را از پایگاه داده حذف کنید)
معایب روش TPT
  • سرعت عملیات CRUD (ایجاد، بازیابی، آپدیت، حذف) داده‌ها با افزایش تعداد موجودیت‌های شرکت کننده در سلسله مراتب ارث بری کاهش می‌یابد. به عنوان مثال، کوئری‌های SELECT، حاوی عبارت‌های JOIN خواهند بود و عدم توجه صحیح به کوئری نوشته شده می‌تواند منجر به حضور چندین عبارت JOIN که برای ارتباط بین جداول به کار می‌رود در اسکریپت تولیدی و کاهش زمان اجرای بازیابی داده‌ها شود.
  • تعداد جداول در پایگاه داده زیاد می‌شود

در قسمت بعد با روش TPH آشنا می‌شوید.