.NET Tips | جستجوها: نتایج مشابه «تغییر مقررات whois در ایرنیک (IRNIC)»، صفحه: ۲۶

مطالب

Kendo UI MVVM

پیشنیازها
- «استفاده از Kendo UI templates »
- «اعتبار سنجی ورودی‌های کاربر در Kendo UI»
- «فعال سازی عملیات CRUD در Kendo UI Grid» جهت آشنایی با نحوه‌ی تعریف DataSource ایی که می‌تواند اطلاعات را ثبت، حذف و یا ویرایش کند.

در این مطلب قصد داریم به یک چنین صفحه‌ای برسیم که در آن در ابتدای نمایش، لیست ثبت نام‌های موجود، از سرور دریافت و توسط یک Kendo UI template نمایش داده می‌شود. سپس امکان ویرایش و حذف هر ردیف، وجود خواهد داشت، به همراه امکان افزودن ردیف‌های جدید. در این بین مدیریت نمایش لیست ثبت نام‌ها توسط امکانات binding توکار فریم ورک MVVM مخصوص Kendo UI صورت خواهد گرفت. همچنین کلیه اعمال مرتبط با هر ردیف نیز توسط data binding دو طرفه مدیریت خواهد شد.

Kendo UI MVVM

الگوی MVVM یا Model-View-ViewModel که برای اولین بار جهت کاربردهای WPF و Silverlight معرفی شد، برای ساده سازی اتصال تغییرات کنترل‌های برنامه به خواص ViewModel یک View کاربرد دارد. برای مثال با تغییر عنصر انتخابی یک DropDownList در یک View، بلافاصله خاصیت متصل به آن که در ViewModel برنامه تعریف شده‌است، مقدار دهی و به روز خواهد شد. هدف نهایی آن نیز جدا سازی منطق کدهای UI، از کدهای جاوا اسکریپتی سمت کاربر است. برای این منظور کتابخانه‌هایی مانند Knockout.js به صورت اختصاصی برای این کار تهیه شده‌اند؛ اما Kendo UI نیز جهت یکپارچگی هرچه تمامتر اجزای آن، دارای یک فریم ورک MVVM توکار نیز می‌باشد. طراحی آن نیز بسیار شبیه به Knockout.js است؛ اما با سازگاری 100 درصد با کل مجموعه.
پیاده سازی الگوی MVVM از 4 قسمت تشکیل می‌شود:
- Model که بیانگر خواص متناظر با اشیاء رابط کاربری است.
- View همان رابط کاربری است که به کاربر نمایش داده می‌شود.
- ViewModel واسطی است بین Model و View. کار آن انتقال داده‌ها و رویدادها از View به مدل است و در حالت binding دوطرفه، عکس آن نیز صحیح می‌باشد.
- Declarative data binding جهت رهایی برنامه نویس‌ها از نوشتن کدهای هماهنگ سازی اطلاعات المان‌های View و خواص ViewModel کاربرد دارد.

در ادامه این اجزا را با پیاده سازی مثالی که در ابتدای بحث مطرح شد، دنبال می‌کنیم.

تعریف Model و ViewModel

در سمت سرور، مدل ثبت نام برنامه چنین شکلی را دارد:

namespace KendoUI07.Models
{
    public class Registration
    {
        public int Id { set; get; }
        public string UserName { set; get; }
        public string CourseName { set; get; }
        public int Credit { set; get; }
        public string Email { set; get; }
        public string Tel { set; get; }
    }
}

در سمت کاربر، این مدل را به نحو ذیل می‌توان تعریف کرد:

    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            var model = kendo.data.Model.define({
                id: "Id",
                fields: {
                    Id: { type: 'number' }, // leave this set to 0 or undefined, so Kendo knows it is new.
                    UserName: { type: 'string' },
                    CourseName: { type: 'string' },
                    Credit: { type: 'number' },
                    Email: { type: 'string' },
                    Tel: { type: 'string' }
                }
            });
        });
    </script>

و ViewModel برنامه در ساده‌ترین شکل آن اکنون چنین تعریفی را خواهد یافت:

    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            var viewModel = kendo.observable({
                accepted: false,
                course: new model()
            });
        });
    </script>

یک viewModel در Kendo UI به صورت یک observable object تعریف می‌شود که می‌تواند دارای تعدادی خاصیت و متد دلخواه باشد. هر خاصیت آن به یک عنصر HTML متصل خواهد شد. در اینجا این اتصال دو طرفه است؛ به این معنا که تغییرات UI به خواص viewModel و برعکس منتقل و منعکس می‌شوند.

اتصال ViewModel به View برنامه

تعریف فرم ثبت نام را در اینجا ملاحظه می‌کنید. فیلدهای مختلف آن بر اساس نکات اعتبارسنجی HTML 5 با ویژگی‌های خاص آن، مزین شده‌اند. جزئیات آن‌را در مطلب «اعتبار سنجی ورودی‌های کاربر در Kendo UI» پیشتر بررسی کرده‌ایم.
اگر به تعریف هر فیلد دقت کنید، ویژگی data-bind جدیدی را هم ملاحظه خواهید کرد:

    <div id="coursesSection" class="k-rtl k-header">
        <div class="box-col">
            <form id="myForm" data-role="validator" novalidate="novalidate">
                <h3>ثبت نام</h3>
                <ul>
                    <li>
                        <label for="Id">Id</label>
                        <span id="Id" data-bind="text:course.Id"></span>
                    </li>
                    <li>
                        <label for="UserName">نام</label>
                        <input type="text" id="UserName" name="UserName" class="k-textbox"
                               data-bind="value:course.UserName"
                               required />
                    </li>
                    <li>
                        <label for="CourseName">دوره</label>
                        <input type="text" dir="ltr" id="CourseName" name="CourseName" required
                               data-bind="value:course.CourseName" />
                        <span class="k-invalid-msg" data-for="CourseName"></span>
                    </li>
                    <li>
                        <label for="Credit">مبلغ پرداختی</label>
                        <input id="Credit" name="Credit" type="number" min="1000" max="6000"
                               required data-max-msg="عددی بین 1000 و 6000" dir="ltr"
                               data-bind="value:course.Credit"
                               class="k-textbox k-input" />
                        <span class="k-invalid-msg" data-for="Credit"></span>
                    </li>
                    <li>
                        <label for="Email">پست الکترونیک</label>
                        <input type="email" id="Email" dir="ltr" name="Email"
                               data-bind="value:course.Email"
                               required class="k-textbox" />
                    </li>
                    <li>
                        <label for="Tel">تلفن</label>
                        <input type="tel" id="Tel" name="Tel" dir="ltr" pattern="\d{8}"
                               required class="k-textbox"
                               data-bind="value:course.Tel"
                               data-pattern-msg="8 رقم" />
                    </li>
                    <li>
                        <input type="checkbox" name="Accept"
                               data-bind="checked:accepted"
                               required />
                        شرایط دوره را قبول دارم.
                        <span class="k-invalid-msg" data-for="Accept"></span>
                    </li>
                    <li>
                        <button class="k-button"
                                data-bind="enabled: accepted, click: doSave"
                                type="submit">
                            ارسال
                        </button>
                        <button class="k-button" data-bind="click: resetModel">از نو</button>
                    </li>
                </ul>
                <span id="doneMsg"></span>
            </form>
        </div>

برای اتصال ViewModel تعریف شده به ناحیه‌ی مشخص شده با DIV ایی با Id مساوی coursesSection، می‌توان از متد kendo.bind استفاده کرد.

    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            var model = kendo.data.Model.define({
            // ...
            });

            var viewModel = kendo.observable({
            // ...
            });

            kendo.bind($("#coursesSection"), viewModel);
        });
    </script>

به این ترتیب Kendo UI به بر اساس تعریف data-bind یک فیلد، برای مثال تغییرات خواص course.UserName را به text box نام کاربر منتقل می‌کند و همچنین اگر کاربر اطلاعاتی را در این text box وارد کند، بلافاصله این تغییرات در خاصیت course.UserName منعکس خواهند شد.

<input type="text" id="UserName" name="UserName" class="k-textbox"
       data-bind="value:course.UserName"
       required />

بنابراین تا اینجا به صورت خلاصه، مدلی را توسط متد kendo.data.Model.define، معادل مدل سمت سرور خود ایجاد کردیم. سپس وهله‌ای از این مدل را به صورت یک خاصیت جدید دلخواهی در ViewModel تعریف شده توسط متد kendo.observable در معرض دید View برنامه قرار دادیم. در ادامه اتصال ViewModel و View، با فراخوانی متد kendo.bind انجام شد. اکنون برای دریافت تغییرات کنترل‌های برنامه، تنها کافی است ویژگی‌های data-bind ایی را به آن‌ها اضافه کنیم.
در ناحیه‌ی تعریف شده توسط متد kendo.bind، کلیه خواص ViewModel در دسترس هستند. برای مثال اگر به تعریف ViewModel دقت کنید، یک خاصیت دیگر به نام accepted با مقدار false نیز در آن تعریف شده‌است (این خاصیت چون صرفا کاربرد UI داشت، در model برنامه قرار نگرفت). از آن برای اتصال checkbox تعریف شده، به button ارسال اطلاعات، استفاده کرده‌ایم:

<input type="checkbox" name="Accept"
       data-bind="checked:accepted"
       required />

<button class="k-button"
        data-bind="enabled: accepted, click: doSave"
        type="submit">
       ارسال
</button>

برای مثال اگر کاربر این checkbox را انتخاب کند، مقدار خاصیت accepted، مساوی true خواهد شد. تغییر مقدار این خاصیت، توسط ViewModel بلافاصله در کل ناحیه coursesSection منتشر می‌شود. به همین جهت ویژگی enabled: accepted که به معنای مقید بودن فعال یا غیرفعال بودن دکمه بر اساس مقدار خاصیت accepted است، دکمه را فعال می‌کند، یا برعکس و برای انجام این عملیات نیازی نیست کدنویسی خاصی را انجام داد. در اینجا بین checkbox و button یک سیم کشی برقرار است.

ارسال داده‌های تغییر کرده‌ی ViewModel به سرور

تا اینجا 4 جزء اصلی الگوی MVVM که در ابتدای بحث عنوان شد، تکمیل شده‌اند. مدل اطلاعات فرم تعریف گردید. ViewModel ایی که این خواص را به المان‌های فرم متصل می‌کند نیز در ادامه اضافه شده‌است. توسط ویژگی‌های data-bind کار Declarative data binding انجام می‌شود.
در ادامه نیاز است تغییرات ViewModel را به سرور، جهت ثبت، به روز رسانی و حذف نهایی منتقل کرد.

    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            var model = kendo.data.Model.define({
                //...
            });

            var dataSource = new kendo.data.DataSource({
                type: 'json',
                transport: {
                    read: {
                        url: "api/registrations",
                        dataType: "json",
                        contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                        type: 'GET'
                    },
                    create: {
                        url: "api/registrations",
                        contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                        type: "POST"
                    },
                    update: {
                        url: function (course) {
                            return "api/registrations/" + course.Id;
                        },
                        contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                        type: "PUT"
                    },
                    destroy: {
                        url: function (course) {
                            return "api/registrations/" + course.Id;
                        },
                        contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                        type: "DELETE"
                    },
                    parameterMap: function (data, type) {
                        // Convert to a JSON string.  Without this step your content will be form encoded.
                        return JSON.stringify(data);
                    }
                },
                schema: {
                    model: model
                },
                error: function (e) {
                    alert(e.errorThrown);
                },
                change: function (e) {
                    // فراخوانی در زمان دریافت اطلاعات از سرور و یا تغییرات محلی
                    viewModel.set("coursesDataSourceRows", new kendo.data.ObservableArray(this.view()));
                }
            });

            var viewModel = kendo.observable({
                //...
            });

            kendo.bind($("#coursesSection"), viewModel);
            dataSource.read(); // دریافت لیست موجود از سرور در آغاز کار
        });
    </script>

در اینجا تعریف DataSource کار با منبع داده راه دور ASP.NET Web API را مشاهده می‌کنید. تعاریف اصلی آن با تعاریف مطرح شده در مطلب «فعال سازی عملیات CRUD در Kendo UI Grid» یکی هستند. هر قسمت آن مانند read، create، update و destory به یکی از متدهای کنترلر ASP.NET Web API اشاره می‌کنند. حالت‌های update و destroy بر اساس Id ردیف انتخابی کار می‌کنند. این Id را باید در قسمت model مربوط به اسکیمای تعریف شده، دقیقا مشخص کرد. عدم تعریف فیلد id، سبب خواهد شد تا عملیات update نیز در حالت create تفسیر شود.

متصل کردن DataSource به ViewModel

تا اینجا DataSource ایی جهت کار با سرور تعریف شده‌است؛ اما مشخص نیست که اگر رکوردی اضافه شد، چگونه باید اطلاعات خودش را به روز کند. برای این منظور خواهیم داشت:

    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            $("#coursesSection").kendoValidator({
                // ...
            });

            var model = kendo.data.Model.define({
                // ...
            });

            var dataSource = new kendo.data.DataSource({
                // ...
            });

            var viewModel = kendo.observable({
                accepted: false,
                course: new model(),
                doSave: function (e) {
                    e.preventDefault();
                    console.log("this", this.course);
                    var validator = $("#coursesSection").data("kendoValidator");
                    if (validator.validate()) {
                        if (this.course.Id == 0) {
                            dataSource.add(this.course);
                        }
                        dataSource.sync(); // push to the server
                        this.set("course", new model()); // reset controls
                    }
                },
                resetModel: function (e) {
                    e.preventDefault();
                    this.set("course", new model());
                }            
             });

            kendo.bind($("#coursesSection"), viewModel);
            dataSource.read(); // دریافت لیست موجود از سرور در آغاز کار
        });
    </script>

همانطور که در تعاریف تکمیلی viewModel مشاهده می‌کنید، اینبار دو متد جدید دلخواه doSave و resetModel را اضافه کرده‌ایم.
در متد doSave، ابتدا بررسی می‌کنیم آیا اعتبارسنجی فرم با موفقیت انجام شده‌است یا خیر. اگر بله، توسط متد add منبع داده، اطلاعات فرم جاری را توسط شیء course که هم اکنون به تمامی فیلدهای آن متصل است، اضافه می‌کنیم. در اینجا بررسی شده‌است که آیا Id این اطلاعات صفر است یا خیر. از آنجائیکه از همین متد برای به روز رسانی نیز در ادامه استفاده خواهد شد، در حالت به روز رسانی، Id شیء ثبت شده، از طرف سرور دریافت می‌گردد. بنابراین غیر صفر بودن این Id به معنای عملیات به روز رسانی است و در این حالت نیازی نیست کار بیشتری را انجام داد؛ زیرا شیء متناظر با آن پیشتر به منبع داده اضافه شده‌است.
استفاده از متد add صرفا به معنای مطلع کردن منبع داده محلی از وجود رکوردی جدید است. برای ارسال این تغییرات به سرور، از متد sync آن می‌توان استفاده کرد. متد sync بر اساس متد add یک درخواست POST، بر اساس شیءایی که Id غیر صفر دارد، یک درخواست PUT و با فراخوانی متد remove بر روی منبع داده، یک درخواست DELETE را به سمت سرور ارسال می‌کند.
متد دلخواه resetModel سبب مقدار دهی مجدد شیء course با یک وهله‌ی جدید از شیء model می‌شود. همینقدر برای پاک کردن تمامی کنترل‌های صفحه کافی است.

تا اینجا دو متد جدید را در ViewModel برنامه تعریف کرده‌ایم. در مورد نحوه‌ی اتصال آن‌ها به View، به کدهای دو دکمه‌ی موجود در فرم دقت کنید:

<button class="k-button"
        data-bind="enabled: accepted, click: doSave"
        type="submit">
       ارسال
</button>
<button class="k-button" data-bind="click: resetModel">از نو</button>

این متدها نیز توسط ویژگی‌های data-bind به هر دکمه نسبت داده شده‌اند. به این ترتیب برای مثال با کلیک کاربر بر روی دکمه‌ی submit، متد doSave موجود در ViewModel فراخوانی می‌شود.

مدیریت سمت سرور ثبت، ویرایش و حذف اطلاعات

در حالت ثبت، متد Post توسط آدرس مشخص شده در قسمت create منبع داده، فراخوانی می‌گردد. نکته‌ی مهمی که در اینجا باید به آن دقت داشت، نحوه‌ی بازگشت Id رکورد جدید ثبت شده‌است. اگر این تنظیم صورت نگیرد، Id رکورد جدید را در لیست، مساوی صفر مشاهده خواهید کرد و منبع داده این رکورد را همواره به عنوان یک رکورد جدید، مجددا به سرور ارسال می‌کند.

using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Net;
using System.Net.Http;
using System.Web.Http;
using KendoUI07.Models;

namespace KendoUI07.Controllers
{
    public class RegistrationsController : ApiController
    {
        public HttpResponseMessage Delete(int id)
        {
            var item = RegistrationsDataSource.LatestRegistrations.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
            if (item == null)
                return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.NotFound);

            RegistrationsDataSource.LatestRegistrations.Remove(item);
            return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.OK, item);
        }

        public IEnumerable<Registration> Get()
        {
            return RegistrationsDataSource.LatestRegistrations;
        }

        public HttpResponseMessage Post(Registration registration)
        {
            if (!ModelState.IsValid)
                return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.BadRequest);

            var id = 1;
            var lastItem = RegistrationsDataSource.LatestRegistrations.LastOrDefault();
            if (lastItem != null)
            {
                id = lastItem.Id + 1;
            }
            registration.Id = id;
            RegistrationsDataSource.LatestRegistrations.Add(registration);

            // ارسال آی دی مهم است تا از ارسال رکوردهای تکراری جلوگیری شود
            return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.Created, registration);
        }

        [HttpPut] // Add it to fix this error: The requested resource does not support http method 'PUT'
        public HttpResponseMessage Update(int id, Registration registration)
        {
            var item = RegistrationsDataSource.LatestRegistrations
                                        .Select(
                                            (prod, index) =>
                                                new
                                                {
                                                    Item = prod,
                                                    Index = index
                                                })
                                        .FirstOrDefault(x => x.Item.Id == id);
            if (item == null)
                return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.NotFound);


            if (!ModelState.IsValid || id != registration.Id)
                return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.BadRequest);

            RegistrationsDataSource.LatestRegistrations[item.Index] = registration;
            return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.OK);
        }
    }
}

در اینجا بیشتر امضای این متدها مهم هستند، تا منطق پیاده سازی شده در آن‌ها. همچنین بازگشت Id رکورد جدید، توسط متد Post نیز بسیار مهم است و سبب می‌شود تا DataSource بداند با فراخوانی متد sync آن، باید عملیات Post یا create انجام شود یا Put و update.

نمایش آنی اطلاعات ثبت شده در یک لیست

ردیف‌های اضافه شده به منبع داده را می‌توان بلافاصله در همان سمت کلاینت توسط Kendo UI Template که قابلیت کار با ViewModelها را دارد، نمایش داد:

    <div id="coursesSection" class="k-rtl k-header">
        <div class="box-col">
            <form id="myForm" data-role="validator" novalidate="novalidate">
                           <!--فرم بحث شده در ابتدای مطلب-->
            </form>
        </div>
        <div id="results">
            <table class="metrotable">
                <thead>
                    <tr>
                        <th>Id</th>
                        <th>نام</th>
                        <th>دوره</th>
                        <th>هزینه</th>
                        <th>ایمیل</th>
                        <th>تلفن</th>
                        <th></th>
                        <th></th>
                    </tr>
                </thead>
                <tbody data-template="row-template" data-bind="source: coursesDataSourceRows"></tbody>
                <tfoot data-template="footer-template" data-bind="source: this"></tfoot>
            </table>
            <script id="row-template" type="text/x-kendo-template">
                <tr>
                    <td data-bind="text: Id"></td>
                    <td data-bind="text: UserName"></td>
                    <td dir="ltr" data-bind="text: CourseName"></td>
                    <td>
                        #: kendo.toString(get("Credit"), "c0") #
                    </td>
                    <td data-bind="text: Email"></td>
                    <td data-bind="text: Tel"></td>
                    <td><button class="k-button" data-bind="click: deleteCourse">حذف</button></td>
                    <td><button class="k-button" data-bind="click: editCourse">ویرایش</button></td>
                </tr>
            </script>
            <script id="footer-template" type="text/x-kendo-template">
                <tr>
                    <td colspan="3"></td>
                    <td>
                        جمع کل: #: kendo.toString(totalPrice(), "c0") #
                    </td>
                    <td colspan="2"></td>
                    <td></td>
                    <td></td>
                </tr>
            </script>
        </div>
    </div>

در ناحیه‌ی coursesSection که توسط متد kendo.bind به viewModel برنامه متصل شده‌است، یک جدول را برای نمایش ردیف‌های ثبت شده توسط کاربر اضافه کرده‌ایم. thead آن بیانگر سر ستون جدول است. قسمت tbody و tfoot این جدول توسط دو Kendo UI Template مقدار دهی شد‌ه‌اند. هر کدام نیز منبع داده‌اشان را از view model دریافت می‌کنند. در row-template معادل خواص شیء course را مشاهده می‌کنید. در footer-template متد totalPrice برای نمایش جمع ستون هزینه اضافه شده‌است. بنابراین مطابق این قسمت از View، به یک خاصیت جدید coursesDataSourceRows و سه متد deleteCourse، editCourse و totalPrice نیاز است:

    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            // ...
            var viewModel = kendo.observable({
                accepted: false,
                course: new model(),
                coursesDataSourceRows: new kendo.data.ObservableArray([]),
                doSave: function (e) {
                       // ...
                },
                resetModel: function (e) {
                      // ...
                },
                totalPrice: function () {
                    var sum = 0;
                    $.each(this.get("coursesDataSourceRows"), function (index, item) {
                        sum += item.Credit;
                    });
                    return sum;
                },
                deleteCourse: function (e) {
                    // the current data item is passed as the "data" field of the event argument
                    var course = e.data;
                    dataSource.remove(course);
                    dataSource.sync(); // push to the server
                },
                editCourse: function(e) {
                    // the current data item is passed as the "data" field of the event argument
                    var course = e.data;
                    this.set("course", course);
                }
            });

            kendo.bind($("#coursesSection"), viewModel);
            dataSource.read(); // دریافت لیست موجود از سرور در آغاز کار
        });
    </script>

نحوه‌ی اتصال خاصیت جدید coursesDataSourceRows که به عنوان منبع داده ردیف‌های row-template عمل می‌کند، به این صورت است:
- ابتدا خاصیت دلخواه coursesDataSourceRows به viewModel اضافه می‌شود تا در ناحیه‌ی coursesSection در دسترس قرار گیرد.
- سپس اگر به انتهای تعریف DataSource دقت کنید، داریم:

    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            var dataSource = new kendo.data.DataSource({
                //...
                change: function (e) {
                    // فراخوانی در زمان دریافت اطلاعات از سرور و یا تغییرات محلی
                    viewModel.set("coursesDataSourceRows", new kendo.data.ObservableArray(this.view()));
                }
            });
        });
    </script>

متد change آن، هر زمانیکه اطلاعاتی در منبع داده تغییر کنند یا اطلاعاتی به سمت سرور ارسال یا دریافت گردد، فراخوانی می‌شود. در همینجا فرصت خواهیم داشت تا خاصیت coursesDataSourceRows را جهت نمایش اطلاعات موجود در منبع داده، مقدار دهی کنیم. همین مقدار دهی ساده سبب اجرای row-template برای تولید ردیف‌های جدول می‌شود. استفاده از new kendo.data.ObservableArray سبب خواهد شد تا اگر اطلاعاتی در فرم برنامه تغییر کند، این اطلاعات بلافاصله در لیست گزارش برنامه نیز منعکس گردد.

کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
KendoUI07.zip

‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۱۹:۲۵

وحید نصیری

مطالب

ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 5 - فعال سازی صفحات مخصوص توسعه دهنده‌ها

اولین Middleware موجود در بسته‌ی Microsoft.AspNetCore.Diagnostics را در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 3 - Middleware چیست؟» با نمایش welcome page آن، بررسی کردیم. در این مطلب سایر صفحات مخصوص توسعه دهنده‌های موجود در این بسته را مرور خواهیم کرد.

مشاهده‌ی جزئیات اطلاعات سرور و بسته‌های نصب شده‌ی بر روی آن

در نگارش‌های قبل از RTM، با فراخوانی app.UseRuntimeInfoPage در متد Configure کلاس Startup، ریز اطلاعاتی از وضعیت سرور و بسته‌های موجود در آن با مراجعه‌ی به آدرس http://site/runtimeinfo نمایش داده می‌شدند. این مورد خاص از نگارش RTM حذف شده‌است (احتمالا به دلایل امنیتی). البته اگر علاقمند به بررسی کدهای آن باشید، هنوز تاریخچه‌ی آن در GitHub موجود است .

مدیریت خطاها در برنامه‌های ASP.NET Core 1.0

به متد Configure کلاس Startup مراجعه کرد و یک سطر استثناء را به ابتدای کدهای Middleware انتهایی آن اضافه کنید:

public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
    app.Run(async context =>
    {
        throw new Exception("Generic Error");
        await context.Response.WriteAsync("Hello DNT!");
    });
}

هدف این است که بررسی کنیم اگر استثنایی در یک Middleware رخ داد، برنامه چه خروجی را نمایش می‌دهد.
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، این خروجی را دریافت خواهیم کرد:

و اگر به وضعیت بازگشت داده شده‌ی از طرف سرور دقت کنیم، فقط internal server error است:

در اینجا برخلاف نگارش‌های قبلی ASP.NET، دیگر حتی صفحه‌ی زرد رنگ معروف نمایش خطاها (yellow screen of death) نیز فعال نیستند. برای فعال سازی آن نیاز است Middleware مرتبط با آن‌را به نحو ذیل به برنامه معرفی کنیم:

public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
   app.UseDeveloperExceptionPage();

پس از این فعال سازی، اگر مجددا برنامه را اجرا کنید، این خروجی را می‌توان در مرورگر مشاهده کرد:

به دلایل امنیتی و عدم نشت اطلاعات سمت سرور و خصوصا عدم امکان دیباگ از راه دور برنامه توسط مهاجمین، این Middleware به صورت پیش فرض فعال نیست.
بنابراین این سؤال مطرح می‌شود که چگونه می‌توان این صفحه را تنها در حین توسعه‌ی برنامه نمایش داد؟
پاسخ آن به نحوه‌ی طراحی متد Configure در کلاس Startup بر می‌گردد. این متد امضای ثابتی را ندارد. هر تعداد سرویسی را که نیاز داشتید، می‌توانید به عنوان پارامتر این متد معرفی کنید و کار تزریق وابستگی‌ها و نمونه سازی آن‌ها، توسط امکانات توکار ASP.NET Core به صورت خودکار انجام می‌شود. برای مثال سرویس IApplicationBuilder، یکی از سرویس‌های توکار ASP.NET Core است و برای تنظیم آن نیازی نیست تا کار خاصی را انجام دهیم. به همین جهت است که صرفا معرفی اینترفیس آن در این متد، وهله‌ای را از سازنده‌ی برنامه در اختیار ما قرار می‌دهد. سرویس‌ها را در مطلبی جداگانه مورد بررسی قرار خواهیم داد، اما فعلا جهت تکمیل بحث باید درنظر داشت که یکی دیگر از سرویس‌های توکار ASP.NET Core، به نام IHostingEnvironment، اطلاعاتی را در مورد محیطی که برنامه را در آن اجرا می‌کنیم در اختیار ما قرار می‌دهد:

public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)

روش معرفی آن نیز همانند روش معرفی سرویس IApplicationBuilder است و تنها کافی است به عنوان یک پارامتر جدید متد Configure معرفی شود. وهله سازی و تنظیمات آن نیز به صورت خودکار توسط ASP.NET Core انجام خواهد شد. اکنون پس از تزریق این سرویس، می‌توان صفحه‌ی نمایش جزئیات خطاها را تنها محدود به محیط توسعه کرد:

public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
{
    if (env.IsDevelopment())
    {
        app.UseDeveloperExceptionPage();
    }

در مورد انواع محیط‌های توسعه، در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 2 - بررسی ساختار جدید Solution» در انتهای بحث به «نقش فایل launchsetting.json» اشاره شد. اگر بر روی پروژه کلیک راست کرده و به صفحه‌ی properties آن مراجعه کنید و یا دوبار کلیک بر روی گره properties، یک چنین تنظیمی را می‌توان مشاهده کرد:

این متغیر محیطی می‌تواند سه مقدار Development, Staging و Production را داشته باشد و بر اساس این متغیر و مقدار آن است که یکی از سه متد ذیل مفهوم پیدا می‌کنند و true یا false را باز می‌گردانند:

if(env.IsDevelopment()){ }
if(env.IsProduction()){ }
if(env.IsStaging()){ }

نمایش و مدیریت خطاها در حالت Production

از app.UseDeveloperExceptionPage صرفا در حالت توسعه استفاده کنید؛ چون اطلاعات نمایش داده شده‌ی توسط آن، بیش از اندازه برای مهاجمین مفید است. اما در حالت توزیع نهایی بر روی سرور چه باید کرد؟

public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
{
    if (env.IsDevelopment())
    {
        app.UseDeveloperExceptionPage();
    }
    else
    {
        app.UseExceptionHandler(errorHandlingPath: "/MyControllerName/SomeActionMethodName");
    }

در این حالت از Middleware دیگری به نام ExceptionHandler با فراخوانی app.UseExceptionHandler می‌توان کمک گرفت. کار آن هدایت کاربر به صفحه‌ای خاص از برنامه، در صورت بروز استثنایی است. در اینجا شما می‌توانید یک صفحه‌ی عمومی «خطایی رخ داده‌است» را بدون ذکر هیچ نوع جزئیاتی، به کاربر نمایش دهید.
به علاوه در اینجا (در این قسمت خاص برنامه که توسط پارامتر errorHandlingPath مشخص شده‌است) با استفاده از قطعه کد ذیل، دسترسی کاملی را به اطلاعات خطای رخ داده، جهت ثبت و لاگ آن دارید:

 var feature = HttpContext.Features.Get<IExceptionHandlerFeature>();
var error = feature?.Error;

بررسی میان‌افزار StatusCode

این میان افزار برای مدیریت responseهایی که status code آن‌ها بین 400 تا 600 هستند، طراحی شده‌است. بر اساس این شماره‌ها، می‌توان خطای خاصی را بازگشت داده و یا کاربر را به یک صفحه یا کنترلر خاصی در برنامه، هدایت کرد.
در حالت عادی ثبت آن

public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
{
    if (env.IsDevelopment())
    {
        app.UseStatusCodePages();
        app.UseDeveloperExceptionPage();
    }
    else
    {
        app.UseExceptionHandler(errorHandlingPath: "/MyControllerName/SomeActionMethodName");
    }
}

تنها یک خروجی متنی را نمایش می‌دهد.

برای نمونه در اینجا مسیری درخواست داده شده‌است که توسط برنامه پردازش نمی‌شود و وجود ندارد.
اگر خواستید تا status code واقعی، به کاربر بازگشت داده شود، اما خروجی نمایش داده شده را سفارشی سازی کنید، می‌توانید از متد UseStatusCodePagesWithReExecute استفاده نمائید:

 app.UseStatusCodePagesWithReExecute("/MyControllerName/SomeActionMethodName/{0}");

در اینجا کاربر هنوز status code مساوی 404 را دریافت می‌کند (مناسب برای موتورهای جستجو)، اما اکشن متد خاصی در برنامه، سبب بازگشت یک View سفارشی به کاربر خواهد شد (بجای نمایش یک متن ساده). پارامتر {0} آن نیز همان شماره status code بازگشتی است.

‫۸ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۵۵

مهدی محمد

پاسخ به پرسش‌ها

ساخت یک دیتابیس ترکیبی از SQL و فایل های XML

بله درسته. بنابراین، طبق گفته های شما و آقای نصیری، روش دوم باید کنار گذاشته بشه.

در روش اول، مشکل من بیشتر با ثبت و کنترل این تعداد رکورد (در مدت زمان کوتاه) هستش و در مورد حجم دیتابیس همانگونه که شما اشاره کردید این تعداد رکورد برای SQL (در صورتیکه صحیح مدیریت شود) عدد بسیار کوچکی است و مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

در مورد تعداد پیشبینی رشد، نهایتا 1000 کالا و 1000 سایت خواهد بود و بیش از این نخواهد شد.

ولی ثبت همین تعداد رکورد (1 میلیون رکورد روزانه) هم باید در مدت زمان کوتاهی (مثلا 10 دقیقه) انجام بشه. در واقع، مشکل اصلی، مدت زمانی است که باید این داده ها دریافت و ثبت بشه. من دنبال روشی هستم (مثلا تغییر طراحی دیتابیس یا افزایش سرعت ثبت اطلاعات) که بشه این کار رو در زمان کوتاهی انجام داد. بررسی هایی که من انجام دادم دریافت اطلاعات از وب، زمان زیادی لازم ندارد و بیشتر بحث مدت زمانی است که داده ها در دیتابیس ثبت می شوند.

.بنابراین، اگر طراحی دیتابیس مشکلی نداشته باشه، باید روشی پیدا کنم که بتونم این داده ها رو در مدت زمان مورد نظر ثبت کنم

طبق مقالاتی که آقای نصیری به اون ها ارجاع دادند، با استفاده از روش هایی مثل MultiThreading میشه این کار رو انجام داد.

‫۲ ماه قبل، شنبه ۲۰ مرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۸:۰۹

وحید نصیری

مطالب

روش یافتن لیست تمام کنترلرها و اکشن‌ متدهای یک برنامه‌ی ASP.NET Core

یک نمونه روش یافتن لیست تمام کنترلرها و اکشن متدهای یک برنامه‌ی ASP.NET MVC 5.x را در مطلب «نحوه ایجاد یک نقشه‌ی سایت پویا با استفاده از قابلیت Reflection» می‌توانید ملاحظه کنید. استفاده‌ی از این روش با ASP.NET Core الزاما به پاسخ مناسبی نخواهد رسید؛ چون در اینجا POCO controllers هم اضافه شده‌اند. به علاوه می‌توان اسمبلی‌های دیگری را در زمان آغاز برنامه به تنظیمات AddMvc اضافه کرد و تمام آن‌ها هم می‌توانند حاوی کنترلرها و ویووها خاص خودشان باشند. روش بهتر این است که از خود ASP.NET Core سؤال کنیم چه مواردی را به عنوان کنترلر تشخیص داده‌ای؟ در ادامه این نکته را بیشتر بررسی خواهیم کرد.

معرفی سرویس IActionDescriptorCollectionProvider در ASP.NET Core

فرض کنید می‌خواهیم لیست تمام کنترلرهای یک برنامه‌ی ASP.NET Core را با ساختار ذیل تهیه کنیم که شامل نام کنترلر، نام اکشن متد و نام ناحیه‌ی متناظر با آن (در صورت تنظیم) می‌باشد:

public class MvcActionViewModel
{
    public string ControllerName { get; set; }
 
    public string ActionName { get; set; }
 
    public string AreaName { get; set; } 
}

یکی از سرویس‌های از پیش ثبت شده‌ی ASP.NET Core که لیست تمام کنترلرها و اکشن متدهای تشخیص داده شده‌ی توسط آن را به همراه دارد، سرویس IActionDescriptorCollectionProvider می‌باشد. برای شروع به کار با آن، ابتدا این سرویس را به سازنده‌ی یک کلاس دلخواه تزریق می‌کنیم:

public interface IMvcActionsDiscoveryService
{
    ICollection<MvcActionViewModel> MvcActions { get; }
}
 
public class MvcActionsDiscoveryService : IMvcActionsDiscoveryService
{
    public MvcActionsDiscoveryService(IActionDescriptorCollectionProvider actionDescriptorCollectionProvider)
    {
        var actionDescriptors = actionDescriptorCollectionProvider.ActionDescriptors.Items;
        foreach (var actionDescriptor in actionDescriptors)
        {
            var descriptor = actionDescriptor as ControllerActionDescriptor;
            if (descriptor == null)
            {
                continue;
            }
 
            var controllerTypeInfo = descriptor.ControllerTypeInfo;
            var actionMethodInfo = descriptor.MethodInfo;
            MvcActions.Add(new MvcActionViewModel
            {
                ControllerName = descriptor.ControllerName,
                ActionName = descriptor.ActionName,
                AreaName = controllerTypeInfo.GetCustomAttribute<AreaAttribute>()?.RouteValue
            });
        }
    }
 
    public ICollection<MvcActionViewModel> MvcActions { get; } = new HashSet<MvcActionViewModel>(); 
}

توضیحات:
- در کلاس آغازین برنامه نیازی به ثبت سرویس IActionDescriptorCollectionProvider نیست و اینکار پیشتر توسط خود ASP.NET Core انجام شده‌است.
- این provider حاوی لیست اطلاعات تمام اکشن متدهای ثبت شده‌ی توسط ASP.NET Core است. در اینجا تنها کافی است حلقه‌ای را بر روی لیست آیتم‌های آن تشکیل داده و سپس مقادیر ControllerName و یا ActionName را بدست بیاوریم.
- اگر نیاز به اطلاعات بیشتری از کنترلر و اکشن متد جاری در حال بررسی توسط حلقه‌ی تهیه شده بود، می‌توان از ControllerTypeInfo و MethodInfo آن استفاده کرد. این TypeInfoها با استفاده از Reflection، امکان دسترسی به اطلاعاتی مانند ویژگی‌های اعمال شده‌ی به کنترلر یا اکشنی خاص را میسر می‌کنند. برای مثال در اینجا توسط اطلاعات نوع یک کنترلر در حال بررسی توانسته‌ایم متد GetCustomAttribute را فراخوانی کرده و سپس بررسی کنیم که آیا دارای ویژگی جدید Area هست یا خیر؟ و اگر بله، مقدار RouteValue آن را که در حقیقت مقدار یا نام Area آن کنترلر است، بازگشت می‌دهیم.

نحوه‌ی استفاده از سرویس IMvcActionsDiscoveryService تهیه شده

اگر دقت کرده باشید اطلاعات لیست MvcActions، در سازنده‌ی این کلاس مقدار دهی شده‌اند. علت اینجا است که اگر این کلاس را به صورت singleton ثبت کنیم، تنها یکبار در طول عمر برنامه و در همان آغاز کار، این لیست پر شده و سپس کش خواهد شد. بنابراین دسترسی‌های بعدی به MvcActions، شامل فراخوانی سازنده‌ی این کلاس نخواهند بود:

public static class MvcActionsDiscoveryServiceExtensions
{
    public static IServiceCollection AddMvcActionsDiscoveryService(this IServiceCollection services)
    {
        services.AddSingleton<IMvcActionsDiscoveryService, MvcActionsDiscoveryService>();
        return services;
    }
}

پس از تعریف متد الحاقی کمکی فوق برای افزودن سرویس تهیه شده به صورت singleton، برای ثبت آن در برنامه و در کلاس آغازین آن، خواهیم داشت:

public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
    services.AddMvcActionsDiscoveryService();
}

در ادامه هر کنترلری و یا سرویس دیگری که نیاز به اطلاعات تمامی اکشن متدهای برنامه داشت، می‌تواند سرویس IMvcActionsDiscoveryService را به سازنده‌ی خود تزریق کرده و سپس از اطلاعات لیست MvcActions استفاده کند. این کاملترین لیستی که می‌توان تهیه کرد؛ زیرا زیرساخت ASP.NET Core نیز از همین سرویس IActionDescriptorCollectionProvider استفاده می‌کند.

‫۷ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۲۵

آرمین ضیاء

مطالب

ارسال ویدیو بصورت Async توسط Web Api

فریم ورک ASP.NET Web API صرفا برای ساخت سرویس‌های ساده‌ای که می‌شناسیم، نیست و در واقع مدل جدیدی برای برنامه نویسی HTTP است. کارهای بسیار زیادی را می‌توان توسط این فریم ورک انجام داد که در این مقاله به یکی از آنها می‌پردازم. فرض کنید می‌خواهیم یک فایل ویدیو را بصورت Asynchronous به کلاینت ارسال کنیم.

ابتدا پروژه جدیدی از نوع ASP.NET Web Application بسازید و قالب آن را MVC + Web API انتخاب کنید.

ابتدا به فایل WebApiConfig.cs در پوشه App_Start مراجعه کنید و مسیر پیش فرض را حذف کنید. برای مسیریابی سرویس‌ها از قابلیت جدید Attribute Routing استفاده خواهیم کرد. فایل مذکور باید مانند لیست زیر باشد.

public static class WebApiConfig
{
    public static void Register(HttpConfiguration config)
    {
        // Web API configuration and services

        // Web API routes
        config.MapHttpAttributeRoutes();
    }
}

حال در مسیر ریشه پروژه، پوشه جدیدی با نام Videos ایجاد کنید و یک فایل ویدیو نمونه بنام sample.mp4 در آن کپی کنید. دقت کنید که فرمت فایل ویدیو در مثال جاری mp4 در نظر گرفته شده اما به سادگی می‌توانید آن را تغییر دهید.
سپس در پوشه Models کلاس جدیدی بنام VideoStream ایجاد کنید. این کلاس مسئول نوشتن داده فایل‌های ویدیویی در OutputStream خواهد بود. کد کامل این کلاس را در لیست زیر مشاهده می‌کنید.

public class VideoStream
{
    private readonly string _filename;
    private long _contentLength;

    public long FileLength
    {
        get { return _contentLength; }
    }

    public VideoStream(string videoPath)
    {
        _filename = videoPath;
        using (var video = File.Open(_filename, FileMode.Open, FileAccess.Read, FileShare.Read))
        {
            _contentLength = video.Length;
        }
    }

    public async void WriteToStream(Stream outputStream,
        HttpContent content, TransportContext context)
    {
        try
        {
            var buffer = new byte[65536];

            using (var video = File.Open(_filename, FileMode.Open, FileAccess.Read, FileShare.Read))
            {
                var length = (int)video.Length;
                var bytesRead = 1;

                while (length > 0 && bytesRead > 0)
                {
                    bytesRead = video.Read(buffer, 0, Math.Min(length, buffer.Length));
                    await outputStream.WriteAsync(buffer, 0, bytesRead);
                    length -= bytesRead;
                }
            }
        }
        catch (HttpException)
        {
            return;
        }
        finally
        {
            outputStream.Close();
        }
    }
}

شرح کلاس VideoStream
این کلاس ابتدا دو فیلد خصوصی تعریف می‌کند. یکی filename_ که فقط-خواندنی است و نام فایل ویدیو درخواستی را نگهداری می‌کند. و دیگری contentLength_ که سایز فایل ویدیو درخواستی را نگهداری می‌کند.

یک خاصیت عمومی بنام FileLength نیز تعریف شده که مقدار خاصیت contentLength_ را بر می‌گرداند.

متد سازنده این کلاس پارامتری از نوع رشته بنام videoPath را می‌پذیرد که مسیر کامل فایل ویدیوی مورد نظر است. در این متد، متغیر‌های filename_ و contentLength_ مقدار دهی می‌شوند. نکته‌ی قابل توجه در این متد استفاده از پارامتر FileShare.Read است که باعث می‌شود فایل مورد نظر هنگام باز شدن قفل نشود و برای پروسه‌های دیگر قابل دسترسی باشد.

در آخر متد WriteToStream را داریم که مسئول نوشتن داده فایل‌ها به OutputStream است. اول از همه دقت کنید که این متد از کلمه کلیدی async استفاده می‌کند بنابراین بصورت asynchronous اجرا خواهد شد. در بدنه این متد متغیری بنام buffer داریم که یک آرایه بایت با سایز 64KB را تعریف می‌کند. به بیان دیگر اطلاعات فایل‌ها را در پکیج‌های 64 کیلوبایتی برای کلاینت ارسال خواهیم کرد. در ادامه فایل مورد نظر را باز می‌کنیم (مجددا با استفاده از FileShare.Read) و شروع به خواندن اطلاعات آن می‌کنیم. هر 64 کیلوبایت خوانده شده بصورت async در جریان خروجی نوشته می‌شود و تا هنگامی که به آخر فایل نرسیده ایم این روند ادامه پیدا می‌کند.

while (length > 0 && bytesRead > 0)
{
    bytesRead = video.Read(buffer, 0, Math.Min(length, buffer.Length));
    await outputStream.WriteAsync(buffer, 0, bytesRead);
    length -= bytesRead;
}

اگر دقت کنید تمام کد بدنه این متد در یک بلاک try/catch قرار گرفته است. در صورتی که با خطایی از نوع HttpException مواجه شویم (مثلا هنگام قطع شدن کاربر) عملیات متوقف می‌شود و در آخر نیز جریان خروجی (outputStream) بسته خواهد شد. نکته دیگری که باید بدان اشاره کرد این است که کاربر حتی پس از قطع شدن از سرور می‌تواند ویدیو را تا جایی که دریافت کرده مشاهده کند. مثلا ممکن است 10 پکیج از اطلاعات را دریافت کرده باشد و هنگام مشاهده پکیج دوم از سرور قطع شود. در این صورت امکان مشاهده ویدیو تا انتهای پکیج دهم وجود خواهد داشت.

حال که کلاس VideoStream را در اختیار داریم می‌توانیم پروژه را تکمیل کنیم. در پوشه کنترلر‌ها کلاسی بنام VideoControllerبسازید. کد کامل این کلاس را در لیست زیر مشاهده می‌کنید.

public class VideoController : ApiController
{
    [Route("api/video/{ext}/{fileName}")]
    public HttpResponseMessage Get(string ext, string fileName)
    {
        string videoPath = HostingEnvironment.MapPath(string.Format("~/Videos/{0}.{1}", fileName, ext));
        if (File.Exists(videoPath))
        {
            FileInfo fi = new FileInfo(videoPath);
            var video = new VideoStream(videoPath);

            var response = Request.CreateResponse();

            response.Content = new PushStreamContent((Action<Stream, HttpContent, TransportContext>)video.WriteToStream,
                new MediaTypeHeaderValue("video/" + ext));

            response.Content.Headers.Add("Content-Disposition", "attachment;filename=" + fi.Name.Replace(" ", ""));
            response.Content.Headers.Add("Content-Length", video.FileLength.ToString());

            return response;
        }
        else
        {
            return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.NotFound);
        }
    }
}

شرح کلاس VideoController
همانطور که می‌بینید مسیر دستیابی به این کنترلر با استفاده از قابلیت Attribute Routing تعریف شده است.

[Route("api/video/{ext}/{fileName}")]

نمونه ای از یک درخواست که به این مسیر نگاشت می‌شود:

api/video/mp4/sample

بنابراین این مسیر فرمت و نام فایل مورد نظر را بدین شکل می‌پذیرد. در نمونه جاری ما فایل sample.mp4 را درخواست کرده ایم.
متد Get این کنترلر دو پارامتر با نام‌های ext و fileName را می‌پذیرد که همان فرمت و نام فایل هستند. سپس با استفاده از کلاس HostingEnvironment سعی می‌کنیم مسیر کامل فایل درخواست شده را بدست آوریم.

string videoPath = HostingEnvironment.MapPath(string.Format("~/Videos/{0}.{1}", fileName, ext));

استفاده از این کلاس با Server.MapPath تفاوتی نمی‌کند. در واقع خود Server.MapPath نهایتا همین کلاس HostingEnvironment را فراخوانی می‌کند. اما در کنترلر‌های Web Api به کلاس Server دسترسی نداریم. همانطور که مشاهده می‌کنید فایل مورد نظر در پوشه Videos جستجو می‌شود، که در ریشه سایت هم قرار دارد. در ادامه اگر فایل درخواست شده وجود داشت وهله جدیدی از کلاس VideoStream می‌سازیم و مسیر کامل فایل را به آن پاس می‌دهیم.

var video = new VideoStream(videoPath);

سپس آبجکت پاسخ را وهله سازی می‌کنیم و با استفاده از کلاس PushStreamContent اطلاعات را به کلاینت می‌فرستیم.

var response = Request.CreateResponse();

response.Content = new PushStreamContent((Action<Stream, HttpContent, TransportContext>)video.WriteToStream, new MediaTypeHeaderValue("video/" + ext));

کلاس PushStreamContent در فضای نام System.Net.Http وجود دارد. همانطور که می‌بینید امضای Action پاس داده شده، با امضای متد WriteToStream در کلاس VideoStream مطابقت دارد.

در آخر دو Header به پاسخ ارسالی اضافه می‌کنیم تا نوع داده ارسالی و سایز آن را مشخص کنیم.

response.Content.Headers.Add("Content-Disposition", "attachment;filename=" + fileName);
response.Content.Headers.Add("Content-Length", video.FileLength.ToString());

افزودن این دو مقدار مهم است. در صورتی که این Header‌‌ها را تعریف نکنید سایز فایل دریافتی و مدت زمان آن نامعلوم خواهد بود که تجربه کاربری خوبی بدست نمی‌دهد. نهایتا هم آبجکت پاسخ را به کلاینت ارسال می‌کنیم. در صورتی هم که فایل مورد نظر در پوشه Videos پیدا نشود پاسخ NotFound را بر می‌گردانیم.

if(File.Exists(videoPath))
{
    // removed for bravity
}
else
{
    return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.NotFound);
}

خوب، برای تست این مکانیزم نیاز به یک کنترلر MVC و یک View داریم. در پوشه کنترلر‌ها کلاسی بنام HomeController ایجاد کنید که با لیست زیر مطابقت داشته باشد.

public class HomeController : Controller
{
    // GET: Home
    public ActionResult Index()
    {
        return View();
    }
}

نمای این متد را بسازید (با کلیک راست روی متد Index و انتخاب گزینه Add View) و کد آن را مطابق لیست زیر تکمیل کنید.

<div>
    <div>
        <video width="480" height="270" controls="controls" preload="auto">
            <source src="/api/video/mp4/sample" type="video/mp4" />
            Your browser does not support the video tag.
        </video>
    </div>
</div>

همانطور که مشاهده می‌کنید یک المنت ویدیو تعریف کرده ایم که خواص طول، عرض و غیره آن نیز مقدار دهی شده اند. زیر تگ source متنی درج شده که در صورت لزوم به کاربر نشان داده می‌شود. گرچه اکثر مرورگرهای مدرن از المنت ویدیو پشتیبانی می‌کنند. تگ سورس فایلی با مشخصات sample.mp4 را درخواست می‌کند و نوع آن را نیز video/mp4 مشخص کرده ایم.

اگر پروژه را اجرا کنید می‌بینید که ویدیو مورد نظر آماده پخش است. برای اینکه ببینید چطور داده‌های ویدیو در قالب پکیج‌های 64 کیلو بایتی دریافت می‌شوند از ابزار مرورگرتان استفاده کنید. مثلا در گوگل کروم F12 را بزنید و به قسمت Network بروید. صفحه را یکبار مجددا بارگذاری کنید تا ارتباطات شبکه مانیتور شود. اگر به المنت sample دقت کنید می‌بینید که با شروع پخش ویدیو پکیج‌های اطلاعات یکی پس از دیگری دریافت می‌شوند و اطلاعات ریز آن را می‌توانید مشاهده کنید.

پروژه نمونه به این مقاله ضمیمه شده است. قابلیت Package Restore فعال شده و برای صرفه جویی در حجم فایل، تمام پکیج‌ها و محتویات پوشه bin حذف شده اند. برای تست بیشتر می‌توانید فایل sample.mp4 را با فایلی حجیم‌تر جایگزین کنید تا نحوه دریافت اطلاعات را با روشی که در بالا بدان اشاره شد مشاهده کنید.

AsyncVideoStreaming.rar

‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۱۹:۴۰

مجتبی کاویانی

مطالب

آشنایی و بررسی ابزار Glimpse

در مطلب MiniProfiler ابزار مانیتور کارآیی وب سایت‌ها را بررسی کردیم. اما ابزار Glimpse هم جزو ابزار‌های حرفه‌ای است که در مطلبی آقای هانسلمن در سایت خود به آن پرداخته بودند. اما دیدم جای یک مطلب فارسی در این رابطه خالی است.

Glimpse چیست؟

glimpse یک ابزار حرفه‌ای برای نمایش زمان اجرای کدها، پیکربندی سرور، درخواست‌های وب، اشکال زدایی و بررسی کارآیی وب سایت‌های MVC و Web Forms می‌باشد. البنه بدون آنکه در کد‌های پروژه شما تغییری ایجاد نماید.

ابتدا در پنجره Nuget عبارت glimpse را جستجو و آن را نصب نمایید:

کتابخانه‌های زیادی برای این ابزار آماده شده‌اند:

کتابخانه Glimpse Core
که هسته اصلی ابزار است، حتما باید نصب شود.
کتابخانه Glimpse ASP.NET
برای بررسی وب سایت‌های نوشته شده با ASP.NET Web Forms استفاده می‌شود. البته بری Mvc هم لازم است.
کتابخانه Glimpse Mvc2, Glimpse Mvc3، Glimpse Mvc4
برای بررسی وب سایت‌های نوشته شده با ASP.NET Mvc
کتابخانه Glimpse Ado
برای بررسی و نمایش زمان کوئری بر روی پایگاه داده
کتاخانه Glimpse EF4.3، Glimpse EF5، Glimpse EF6
برای زمانیکه از نگارش‌های مختلف Entity Framework استفاده می‌نماییم

پس از نصب کتابخانه‌های مورد نیاز، پروژه را rebuild و سپس اجرا نمایید. برای فعال کردن glimpse آدرس http://{your-site}/Glimpse.axd را اجرا کنید تا صفحه تنظیمات آن فعال شوند و سپس بر روی گزینه Turn Glimpse on، کلیک کنید. همچنین با گزینه Turn Glimpse off می‌توانید آن را غیر فعال نمایید.

علاوه بر این، تنظیمات استاندارد این ابزار قابل تغییر است.

به صفحه اصلی سایت برگشته و صفحه را بروز رسانی کنید. ابزار glimpse در پایین مرورگر نمایش داده می‌شود.

این ابزار شامل سه قسمت است:

HTTP
اطلاعات Request و زمان پاسخ و اطلاعات سرور نمایش داده می‌شود
HOST
اطلاعات صفحه اجرا شده، زمان پاسخ و تعداد کوئری‌های اجرا شده و زمان آن نمایش داده می‌شوند
AJAX
اطلاعات درخواست‌های اجکسی این صفحه و تعداد آن نمایش داده می‌شوند

بر روی هر یک از این قسمت‌ها با حرکت ماوس، جزئیات آن قسمت نمایش داده می‌شود.

اگر بر روی آیکون g ابزار کلیک کنید، همچون developer tools مرورگر‌ها باز شده و دارای زبانه‌های متعددی می‌باشد. مثلا اگر پلاگین ado و ef5 نصب باشند، در زبانه SQL می‌توانید کوئری‌های اجرا شده و زمان مصرف شده آن‌ها را مشاهده نمایید

زبانه دیگر Timeline است که زمان انقیاد اشیاء و رویدادها را بصورت گرافیکی نمایش می‌دهد.

در مطلب بعدی به جزئیات بیشتری از این ابزار می‌پردازم.

‫۱۱ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۲، ساعت ۰۴:۴۵

وحید نصیری

نظرات مطالب

امکان ساخت برنامه‌های دسکتاپ چندسکویی Blazor در دات نت 6

- این مطلب برای شروع کار مناسب نیست و یک مطلب تکمیلی است. برای آشنایی با معماری برنامه‌های Blazor از اینجا شروع کنید؛ از این جهت که Blazor Server خودش یک پروژه‌ی وب کامل هست و نیازی به پروژه‌ی وب مجزا ندارد. نحوه‌ی دسترسی به اطلاعات آن با Blazor WASM متفاوت است و خیلی موارد دیگر (که نیازی به تکرار آن‌ها در اینجا نیست). نمونه‌اش منوی fetch data در تصویر برنامه‌ی دسکتاپ هست که اطلاعات خودش را از وب سرور اجرا شده‌ی به همراه برنامه دریافت می‌کند (این اتصال هم از نوع Web socket مخصوص SignalR هست که در سری Blazor سایت در مورد آن بحث شده). همچنین این را هم مدنظر داشته باشید که زمانیکه بحث برنامه‌ی «دسکتاپ» هست، یعنی برنامه‌های «کوچک» و «تک کاربره» که توضیحات این مطلب برای پوشش آن‌ها کافی است.

- اگر هم Web API راه دور دارید، فقط کافی است سرویس HttpClient را ثبت کنید (در همان سازنده‌ی فرم برنامه‌ی وین‌فرمز مثال فوق):

serviceCollection.AddScoped<HttpClient>();

بعد هم در صفحات razor کتابخانه‌ی مثال می‌توان به نحو متداولی با این سرویس کار کرد (و نکات کار با این سرویس در سری Blazor سایت بررسی شده‌اند):

@inject HttpClient Http

‫۲ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۲۰ دی ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۱۵

امیر قراجه داغی

مطالب

حل مشکل ویژوال استودیو در سیستمهایی که از رزولوشن (DPI) بالا و مانیتور های 4K استفاده می کنند

مدتی بود بر روی یک پروژه‌ی اتوماسیون اداری در VB.NET کار می‌کردیم. پروژه‌ی ما بر روی سیستمی با رزولوشن بالا 2160 * 3840 و مانیتور 4K قرار داشت. بعد از اینکه لایه بندی و کد‌های نرم افزار نوشته شد، نوبت به طراحی اینترفیس پروژه رسید. با مشکلی عجیب روبرو شدیم، به این صورت که در قسمت طراحی ویژوال استودیو، منوها، دکمه‌ها و ... بیش از حد معمول کوچک و به هم ریخته بود. ولی زمانیکه پروژه اجرا می‌شد، نسبت به طراحی که در سمت وِیژوال استودیو انجام داده بودیم، دکمه‌ها بزرگتر و منوها بزرگتر و شکسته شده بودند. در حقیقت، سمت طراحی و سمت اجرای پروژه، هم خوانی نداشتند. در حالیکه ما قبلا بر روی مانیتور‌های HD و رزولوشن‌ها HD، هیچ مشکلی در طراحی و اجرای پروژه نداشتیم و هم خوانی لازم را باهم داشتند. بعد از جستجوهای متعدد، به این مطلب پی بردیم که این مشکل بیشتر برنامه نویسانی هست که از سیستم‌هایی با رزولوشن بالا و مانیتور‌های 4K استفاده می‌کنند و پاسخ مناسبی به کاربران داده نشده است. با تست راه‌های متعدد و جستجوهای پی در پی، به پاسخ قطعی رسیدیم و خواستم این مطلب را به صورت مقاله‌ای کوتاه، با شما به اشتراک بگذارم.

مشخصات سیستمی که مشکل زیر را دارد : ویندوز 10 نسخه Enterprise x64 و ویژوال استودیو 2015 نسخه Enterprise

نمونه اسکرین شات گرفته شده که مشکل یکی از کاربران ایرانی بود و برای حل مشکل خود، اسکرین شات صفحه نمایش خود را قرار داده بود و به پاسخ قطعی نرسیده بود:

اگر ملاحظه کنید، تصویر سمت راست، از پروژه‌ای بر روی VirtualBox با رزولوشن و DPI پایین در دیزاین ویژوال استودیو و تصویر سمت چپ از همان پروژه در دیزاین ویژوال استودیو با رزولوشن بالا و مانیتور 4K تهیه شده‌است و ملاحظه می‌کنید که پروژه به هم ریخته است و این مشکل در خیلی از برنامه‌های دیگر نیز موجود می‌باشد؛ مانند SQL SERVER و ...

نمونه اسکرین شات گرفته شده از بعضی پنجره‌های SQL server

حال برای رفع این مشکل چه باید کرد؟ به صورت زیر عمل می‌کنیم

به مسیر زیر در رجیستری مراجعه می‌کنیم :

HKEY_LOCAL_MACHINE > SOFTWARE > Microsoft > Windows > CurrentVersion > SideBySide

و رایت کلیک کرده NEW > DWORD (32 bit) Value انتخاب کرده و نام را PreferExternalManifest وارد کرده و Value را بر روی 1 قرار می‌دهیم .

2. نرم افزار Resourcehacke را دانلود کرده و آن‌را اجرا کرده و از قسمت File، بر روی Open کلیک کرده و مسیر ویژوال استودیو را به نرم افزار داده و Ok را انتخاب می‌کنیم .

C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio 14.0\Common7\IDE

بعد از بارگذاری اطلاعات ویژوال استودیو در نرم افزار Resourcehacke، از سمت چپ بر روی Manifest و 1:1033 کلیک کرده و dpiAware را بر روی False قرار می‌دهیم .

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" standalone="yes"?> 
<assembly xmlns="urn:schemas-microsoft-com:asm.v1" manifestVersion="1.0"> 
  <application xmlns="urn:schemas-microsoft-com:asm.v3"> 
    <windowsSettings> 
      <dpiAware xmlns="http://schemas.microsoft.com/SMI/2005/WindowsSettings">False</dpiAware> 
    </windowsSettings> 
  </application> 
</assembly>

ودر آخر سیستم را ریستارت کرده و با همان رزولوشن بالا و مانیتور 4K، ویژوال استودیو را اجرا می‌کنیم و ملاحظه میکنیم که مشکل خاصی وجود ندارد و سمت دیزاین با سمت اجرای پروژه همخوانی دارد و همسان می‌باشد.

‫۸ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۴۰

آرمین ضیاء

مطالب

متدهای احراز هویت در VS 2013

ویژوال استودیو 2013 چندین گزینه برای احراز هویت در قالب‌های پیش فرض پروژه‌های ASP.NET Web Forms, MVC, Web API ارائه می‌کند:

No Authentication

اگر گزینه No Authentication را انتخاب کنید، پروژه ایجاد شده صفحاتی را برای ورود به سایت نخواهد ساخت. همچنین رابط کاربری ای برای نمایش کاربر فعلی، کلاس‌های موجودیت‌ها برای یک دیتابیس عضویت و رشته‌های اتصالی نیز وجود نخواهند داشت.

Individual User Accounts

اگر گزینه‌ی Individual User Accounts را انتخاب کنید، اپلیکیشن شما برای استفاده از ASP.NET Identity (که پیش از این با نام ASP.NET Membership شناخته می‌شد) پیکربندی می‌شود. ASP.NET Identity کاربران را قادر می‌سازد تا با ساختن حساب کاربری جدیدی در سایت و یا با استفاده از تامین کننده‌های ثالثی مانند Facebook, Google و غیره به سایت وارد شوند. این فریم ورک برای ذخیره‌ی داده‌های پروفایل کاربران، بصورت پیش فرض از یک دیتابیس SQL Server LocalDB استفاده می‌کند که می‌توانید بعدا آنرا بر روی SQL Server یا Windows Azure SQL Database نیز منتشر کنید.

این قابلیت‌ها در Visual Studio 2013 در نسخه قبلی نیز وجود داشتند، اما کد سیستم عضویت آن مجددا بازنویسی شده‌است. این بازنویسی دارای مزایای زیر است:

سیستم عضویت جدید بجای استفاده از ماژول ASP.NET Forms Authentication بر پایه OWIN نوشته شده است. این بدین معنا است که از یک مکانیزم احراز هویت واحد می‌توانید در اپلیکیشن‌های ASP.NET Web Forms, MVC, Web API و SignalR استفاده کنید.
سیستم عضویت جدید توسط Entity Framework Code First مدیریت می‌شود و شامل تمامی کلاس‌هایی است که نماینده جداول و موجودیت‌ها هستند. این بدین معنا است که روی الگوی دیتابیس کنترل کامل دارید. سفارشی سازی و تغییر اطلاعات کاربران و پروفایل هایشان بسیار ساده‌تر است، تنها لازم است برای اعمال تغییرات از Code First Migrations استفاده کنید.

سیستم عضویت جدید بصورت خودکار در تمام قالب‌های پروژه پیش فرض، نصب و پیاده سازی می‌شود. این امکان برای تمام پروژه‌هایی که دات نت فریم ورک 4.5 را هدف قرار می‌دهند وجود دارد. ASP.NET Identity هنگام تولید وب سایت‌های اینترنتی که اکثر کاربرانشان خارجی (External) هستند گزینه خوبی است. اگر سازمان شما از Active Directory و یا Office 365 استفاده می‌کند و می‌خواهید پروژه‌تان قادر باشد تا احراز هویت کارمندان و شرکای تجاری تان را مدیریت کند، Organizational Accounts گزینه بهتری است.

برای اطلاعات بیشتر درباره‌ی Individual User Accounts به لینک‌های زیر مراجعه کنید:

Organizational Accounts

اگر گزینه Organizational Accounts را انتخاب کنید پروژه ایجاد شده برای استفاده از (Windows Identity Foundation (WIF پیکربندی خواهد شد. این فریم ورک برای احراز هویت کاربران از (Windows Azure Active Directory (WAAD استفاده می‌کند که شامل Office 365 نیز می‌شود.

Windows Authentication

اگر گزینه‌ی Windows Authentication را انتخاب کنید، پروژه ایجاد شده برای استفاده از Windows Authentication IIS Module پیکربندی خواهد شد. چنین اپلیکیشنی نام دامنه و نام کاربری را نمایش خواهد که یا از Active Directory می‌آید، یا از یک ماشین محلی (local machine). اما رابط کاربری ای برای ورود به سیستم وجود ندارد؛ چرا که اینگونه اپلیکیشن‌ها برای سایت‌های اینترانتی (Intranet) استفاده خواهند شد.

یک راه دیگر انتخاب گزینه On-Premises زیر شاخه Organizational Accounts است. این گزینه بجای استفاده از ماژول Windows Authentication از فریم ورک Windows Identity Foundation برای احراز هویت استفاده می‌کند. انجام چند مرحله دستی برای پیکربندی این گزینه لازم است، اما WIF امکاناتی را عرضه می‌کند که در ماژول احراز هویت ویندوز وجود ندارند. برای مثال، هنگام استفاده از WIF می‌توانید تنظیمات لازم را در Active Directory انجام دهید تا قادر به واکشی اطلاعات پوشه‌ها باشید (directory data querying).

گزینه‌های احراز هویت Organizational Accounts

دیالوگ Configure Authentication گزینه‌های متعددی برای احراز هویت توسط (Windows Azure Active Directory (including Office 365 و Windows Server Active Directory در اختیارتان می‌گذارد:

اگر می‌خواهید یکی از گزینه‌های WAAD را امتحان کنید اما حساب کاربری ای ندارید، روی این لینک کلیک کنید تا ثبت نام کنید.

نکته: اگر یکی از گزینه‌های WAAD را انتخاب کنید، باید اطلاعات هویتی (Credentials) یک مدیر کل را وارد کنید. برای نسخه نهایی Visual Studio 2013 برنامه هایی وجود دارد تا دیگر نیازی نباشد چنین مراحلی را تکمیل کنید. در این صورت ویژوال استودیو تنظیماتی را نمایش خواهد داد که یک مدیر می‌تواند بعدا از آنها استفاده کند تا اپلیکیشن را بصورت دستی در WAAD پیکربندی کند.

Cloud - Single Organization Authentication

از این گزینه برای احراز هویت کاربرانی استفاده کنید که در قالب یک OWIN Tenant تعریف می‌شوند. برای مثال سایتی با نام Company.com داریم که برای کارمندان این سازمان از طریق company.onmicrosoft.com قابل دسترسی خواهد بود. نمی‌توانید WAAD را طوری پیکربندی کنید که کاربران tenant‌‌های دیگر نیز به اپلیکیشن شما دسترسی داشته باشند.

Domain

نام دامنه‌ای در WAAD که می‌خواهید اپلیکیشن را برای آن پیکربندی کنید، مثلا company.onmicrosoft.com. اگر از custom domain ها استفاده می‌کنید مانند company.com بجای company.onmicrosoft.com می‌توانید این اطلاعات را اینجا وارد کنید.

سطح دسترسی

اگر اپلیکیشن نیاز به کوئری گرفتن یا بروز رسانی اطلاعات پوشه‌ها (directory information) را توسط Graph API دارد، از گزینه‌های Single Sign-On, Read Directory Data و یا Single Sign-On, Read and Write Directory Data استفاده کنید. در غیر اینصورت گزینه Single Sign-On را رها کنید. برای اطلاعات بیشتر به Application Access Levels و Using the Graph API to Query Windows Azure AD مراجعه کنید.

Application ID URI

بصورت پیش فرض، قالب پروژه یک شناسه application ID URI برای شما تولید می‌کند، که این کار با الحاق نام پروژه شما به نام دامنه WAAD صورت می‌گیرد. برای مثال، اگر نام پروژه Example باشد و نام دامنه contoso.onmicrosoft.com، شناسه خروجی https://contoso.onmicrosoft.com/Example می‌شود. اگر می‌خواهید بصورت دستی این فیلد را مقدار دهی کنید، گزینه More Options را انتخاب کنید. این شناسه باید با //:https شروع شود.

بصورت پیش فرض، اگر اپلیکیشنی که در WAAD تهیه و تدارک دیده شده است، شناسه‌ای یکسان با شناسه موجود در پروژه Visual Studio داشته باشد، پروژه شما به اپلیکیشن موجود در WAAD متصل خواهد شد. اگر می‌خواهید تدارکات جدیدی ببینید تیک گزینه Overwrite the application entry if one with the same ID already exists را حذف کنید.

اگر تیک این گزینه حذف شده باشد، و ویژوال استودیو اپلیکیشنی با شناسه‌‌ای یکسان را پیدا کند، عددی به آخر URI اضافه خواهد شد. مثلا فرض کنید نام پروژه Example است و اپلیکیشنی نیز با شناسه https://contoso.onmicrosoft.com/Example در WAAD وجود دارد. در این صورت اپلیکیشن جدیدی با شناسه ای مانند https://contoso.onmicrosoft.com/Example_ 20130619330903 ایجاد می‌شود.

تهیه و تدارک اپلیکیشن در WAAD

برای آنکه یک اپلیکیشن WAAD ایجاد کنید و یا پروژه را به یک اپلیکیشن موجود متصل کنید، ویژوال استودیو به اطلاعات ورود یک مدیر کل برای دامنه مورد نظر، نیاز دارد. هنگامی که در دیالوگ Configure Authentication روی OK کلیک می‌کنید، اطلاعات ورود یک مدیر کل از شما درخواست می‌شود و نهایتا هنگامیکه روی Create Project کلیک می‌کنید، ویژوال استودیو اپلیکیشن شما را در WAAD پیکربندی می‌کند.

برای اطلاعات بیشتر درباره نحوه استفاده از مدل احراز هویت Cloud - Single Organization به لینک‌های زیر مراجعه فرمایید:

مقالات مذکور برای ویژوال استودیو 2013 بروز رسانی نشده اند. برخی از مراحلی که در این مقالات بصورت دستی باید انجام شوند در Visual Studio 2013 مکانیزه شده است.

Cloud - Multi Organization Authentication

از این گزینه برای احراز هویت کاربرانی استفاده کنید که در WAAD tenant‌‌های متعددی تعریف شده‌اند. برای مثال، نام سایت contoso.com است و برای کارمندان دو سازمان از طریق آدرس‌های contoso.onmicrosoft.com و fabrikam.onmicrosoft.com قابل دسترسی خواهد بود. نحوه پیکربندی این مدل نیز مانند قسمت قبلی است.

برای اطلاعات بیشتر درباره احراز هویت Cloud - Multi Organization به لینک‌های زیر مراجعه کنید:

On-Premises Organizational Accounts

این گزینه را هنگامی انتخاب کنید که کاربران در (Windows Server Active Directory (AD تعریف شده اند و نمی‌خواهید از WAAD استفاده کنید. از این مدل برای ایجاد وب سایت‌های اینترنت و اینترانت می‌توانید استفاده کنید. برای یک وب سایت اینترنتی از (Active Directory Federation Services (ADFS استفاده کنید.

برای یک وب سایت اینترانتی، می‌توانید کلا این گزینه را رها کنید و از Windows Authentication استفاده کنید. در صورت استفاده از گزینه Windows Authentication لازم نیست تا آدرس سند متادیتا (metadata document URL) را فراهم کنید، همچنین توجه داشته باشید که Windows Authentication امکان کوئری گرفتن از پوشه‌ها و کنترل سطوح دسترسی در Active Directory را ندارد.

On-Premises Authority

آدرس سند متادیتا. این سند اطلاعاتی درباره مختصات Authority دارد که اپلیکیشن از آنها برای به پیش بردن روند احراز هویت و ورود به سایت استفاده می‌کند.

Application ID URI

یک شناسه منحصر به فرد که AD از آن برای شناسایی اپلیکیشن استفاده می‌کند. می‌توانید این فیلد را خالی رها کنید تا ویژوال استودیو بصورت خودکار اپلیکیشنی بدین منظور بسازد.

قدم‌های بعدی

در این مقاله با مدل‌های مختلف احراز هویت در اپلیکیشن‌های Visual Studio 2013 آشنا شدید و برخی تغییرات و امکانات جدید نیز بررسی شدند. برای اطلاعات تکمیلی به ASP.NET and Web Tools for Visual Studio 2013 Release Notes مراجعه کنید.

‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۴۵

سعید مقدس

مطالب

بدست آوردن نام کشور و مشخصات کامل آن از روی آدرس IP

سایت‌های بسیاری هستند که سرویس‌هایی را برای بدست آوردن مشخصات کشور، از روی IP ارائه می‌دهند؛ ولی اکثر آنها برای این سرویسی که ارائه میدهند هزینه دریافت می‌کنند. سایتی که من در این مقاله معرفی خواهم کرد این سرویس را به رایگان ارائه می‌هد، به شرط اینکه درخواست‌های شما در هر ساعت بیشتر از 10000 نباشد. اگر این اتفاق روی دهد، یعنی درخواست‌های شما به بیش از 10000 در ساعت برسد، درخواست‌های شما با خطای HTTP 403, forbidden مواجه خواهد شد و تا زمانیکه محدودیت شما به پایان برسد، باید منتظر بمانید.

سرویسی که این سایت ارائه می‌دهد، سورس باز و رایگان میباشد. اگر شما با این محدودیت 10000 درخواست در ساعت مشکلی داشتید، می‌توانید این سرویس را از اینجا دریافت و آن‌را در سرور خودتان اجرا کنید. سورس سرویس هم بر روی github موجود هست.

API ارائه شده توسط این سایت، درخواست‌ها را بصورت زیر دریافت میکند:

freegeoip.net/{format}/{IP_or_hostname}

منظور از فرمت، قالبی است که پس از درخواست برای شما ارسال خواهد شد که به صورت‌های زیر خواهد بود:

freegeoip.net/xml/4.2.2.2 : XML
freegeoip.net/csv/8.8.8.8 :CSV
freegeoip.net/json/github.com :JSON

برای مثال اگر چنین درخواستی را ارسال کنیم:

http://freegeoip.net/xml/162.158.88.214

پاسخی که دریافت میکنیم بدین صورت خواهد بود:

<Response>
<IP>162.158.88.214</IP>
<CountryCode>DE</CountryCode>
<CountryName>Germany</CountryName>
<RegionCode>HE</RegionCode>
<RegionName>Hesse</RegionName>
<City>Frankfurt am Main</City>
<ZipCode>60438</ZipCode>
<TimeZone>Europe/Berlin</TimeZone>
<Latitude>50.1167</Latitude>
<Longitude>8.6833</Longitude>
<MetroCode>0</MetroCode>
</Response>

که در آن تمامی مشخصات مربوط به آن کشور، برای ما ارسال خواهد شد.

اگر آدرس IP را مشخص نکنید مشخصات مربوط به IP آدرس خودتان را دریافت خواهید کرد.

در ادامه از یک برنامه console application برای دریافت این پاسخ ارسال شده از سرویس و استخراج داده‌ها از آن استفاده خواهیم کرد.

البته این روش برای برنامه‌های تحت وب هم به همین صورت خواهد بود و تفاوتی نمی‌کند.

از این روش می‌توانید برای بلاک کردن کشورهایی که نمیخواهید به برنامه‌ی شما دسترسی پیدا کنند استفاده کنید و یا اینکه بدانید ip هایی که از سایت شما بازدید میکنند از کدام کشورهای جهان هستند و یا کار خلاقانه‌ای که می‌توانید انجام دهید، نمایش مکان‌های بازدید کننده‌ها بر روی نقشه گوگل، با استفاده از طول و عرض جغرافیایی که این سرویس در اختیارتان می‌گذارد‌، می‌باشد

 public static void ReadXmlElements(string ipAddress)
        {           
            XDocument xdoc=XDocument.Load("http://www.freegeoip.net/xml/" + ipAddress);
            var country = xdoc.Descendants("Response").Select(c => new
            {
                IpAddress = c.Element("IP")?.Value,
                CountryCode = c.Element("CountryCode")?.Value,
                CountryName = c.Element("CountryName")?.Value,
                RegionCode = c.Element("RegionCode")?.Value,
                RegionName = c.Element("RegionName")?.Value,
                City = c.Element("City")?.Value,
                ZipCode = c.Element("ZipCode")?.Value,
                TimeZone = c.Element("TimeZone")?.Value,
                Latitude = c.Element("Latitude")?.Value,
                Longitude = c.Element("Longitude")?.Value,
                MetroCode = c.Element("MetroCode")?.Value,
            });

             var countryData = country.First();
            Console.WriteLine("CountryName :" + countryData.CountryName 
                +Environment.NewLine + "CountryCode :"+countryData.CountryCode
                + Environment.NewLine + "RegionCode :"+countryData.RegionCode
                + Environment.NewLine + "RegionName :" + countryData.RegionName
                + Environment.NewLine + "City :" + countryData.City
                + Environment.NewLine + "ZipCode :" + countryData.ZipCode
                + Environment.NewLine + "TimeZone :" + countryData.TimeZone
                + Environment.NewLine + "Latitude :" + countryData.Latitude
                + Environment.NewLine + "Longitude :" + countryData.Longitude
                + Environment.NewLine + "MetroCode :" + countryData.MetroCode
                ); 
            
            Console.ReadKey();
        }

در متد main برنامه، متد ReadXmlElements را فراخوانی کرده و آدرس آی پی مورد نظر را پاس میدهیم:

static void Main(string[] args)
        {
            ReadXmlElements("162.158.88.214");
        }

که نتیجه‌ی نمونه‌ای از آن‌را در تصویر ذیل می‌توانید مشاهده کنید

یک نکته : برای مقایسه کد کشور بدست آمده، باید لیست کاملی از کشورهای جهان را در اختیار داشته باشید، تا بتوانید تصمیم بگیرید که آیا کشور درخواست کننده، مد نظر شما هست یا خیر. برای این‌کار، کلاسی را آماده کرده‌ام که شامل کل کشورهای جهان میباشد و نام و کد کشور‌ها، در آن وجود دارد؛ به صورت زیر:

public class WorldCountries
    {
        public string CountryCode { get; set; }
        public string CountryName { get; set; }

    }

 public static class GenerateCountries
    {
        public static IList<WorldCountries> CreateCountries()
        {
            return new[]
                {
new WorldCountries { CountryCode = "AF", CountryName = "Afghanistan"},
new WorldCountries { CountryCode = "AX", CountryName = "Åland Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "AL", CountryName = "Albania"},
new WorldCountries { CountryCode = "DZ", CountryName = "Algeria"},
new WorldCountries { CountryCode = "AS", CountryName = "American Samoa"},
new WorldCountries { CountryCode = "AD", CountryName = "Andorra"},
new WorldCountries { CountryCode = "AO", CountryName = "Angola"},
new WorldCountries { CountryCode = "AI", CountryName = "Anguilla"},
new WorldCountries { CountryCode = "AQ", CountryName = "Antarctica"},
new WorldCountries { CountryCode = "AG", CountryName = "Antigua and Barbuda"},
new WorldCountries { CountryCode = "AR", CountryName = "Argentina"},
new WorldCountries { CountryCode = "AM", CountryName = "Armenia"},
new WorldCountries { CountryCode = "AW", CountryName = "Aruba"},
new WorldCountries { CountryCode = "AU", CountryName = "Australia"},
new WorldCountries { CountryCode = "AT", CountryName = "Austria"},
new WorldCountries { CountryCode = "AZ", CountryName = "Azerbaijan"},
new WorldCountries { CountryCode = "BS", CountryName = "Bahamas"},
new WorldCountries { CountryCode = "BH", CountryName = "Bahrain"},
new WorldCountries { CountryCode = "BD", CountryName = "Bangladesh"},
new WorldCountries { CountryCode = "BB", CountryName = "Barbados"},
new WorldCountries { CountryCode = "BY", CountryName = "Belarus"},
new WorldCountries { CountryCode = "BE", CountryName = "Belgium"},
new WorldCountries { CountryCode = "BZ", CountryName = "Belize"},
new WorldCountries { CountryCode = "BJ", CountryName = "Benin"},
new WorldCountries { CountryCode = "BM", CountryName = "Bermuda"},
new WorldCountries { CountryCode = "BT", CountryName = "Bhutan"},
new WorldCountries { CountryCode = "BA", CountryName = "Bosnia and Herzegovina"},
new WorldCountries { CountryCode = "BW", CountryName = "Botswana"},
new WorldCountries { CountryCode = "BV", CountryName = "Bouvet Island"},
new WorldCountries { CountryCode = "BR", CountryName = "Brazil"},
new WorldCountries { CountryCode = "IO", CountryName = "British Indian Ocean Territory"},
new WorldCountries { CountryCode = "BN", CountryName = "Brunei Darussalam"},
new WorldCountries { CountryCode = "BG", CountryName = "Bulgaria"},
new WorldCountries { CountryCode = "BF", CountryName = "Burkina Faso"},
new WorldCountries { CountryCode = "BI", CountryName = "Burundi"},
new WorldCountries { CountryCode = "KH", CountryName = "Cambodia"},
new WorldCountries { CountryCode = "CM", CountryName = "Cameroon"},
new WorldCountries { CountryCode = "CA", CountryName = "Canada"},
new WorldCountries { CountryCode = "CV", CountryName = "Cape Verde"},
new WorldCountries { CountryCode = "KY", CountryName = "Cayman Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "CF", CountryName = "Central African Republic"},
new WorldCountries { CountryCode = "TD", CountryName = "Chad"},
new WorldCountries { CountryCode = "CL", CountryName = "Chile"},
new WorldCountries { CountryCode = "CN", CountryName = "China"},
new WorldCountries { CountryCode = "CX", CountryName = "Christmas Island"},
new WorldCountries { CountryCode = "CC", CountryName = "Cocos (Keeling) Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "CO", CountryName = "Colombia"},
new WorldCountries { CountryCode = "KM", CountryName = "Comoros"},
new WorldCountries { CountryCode = "CG", CountryName = "Congo"},
new WorldCountries { CountryCode = "CK", CountryName = "Cook Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "CR", CountryName = "Costa Rica"},
new WorldCountries { CountryCode = "HR", CountryName = "Croatia"},
new WorldCountries { CountryCode = "CU", CountryName = "Cuba"},
new WorldCountries { CountryCode = "CW", CountryName = "Curaçao"},
new WorldCountries { CountryCode = "CY", CountryName = "Cyprus"},
new WorldCountries { CountryCode = "CZ", CountryName = "Czech Republic"},
new WorldCountries { CountryCode = "DK", CountryName = "Denmark"},
new WorldCountries { CountryCode = "DJ", CountryName = "Djibouti"},
new WorldCountries { CountryCode = "DM", CountryName = "Dominica"},
new WorldCountries { CountryCode = "DO", CountryName = "Dominican Republic"},
new WorldCountries { CountryCode = "EC", CountryName = "Ecuador"},
new WorldCountries { CountryCode = "EG", CountryName = "Egypt"},
new WorldCountries { CountryCode = "SV", CountryName = "El Salvador"},
new WorldCountries { CountryCode = "GQ", CountryName = "Equatorial Guinea"},
new WorldCountries { CountryCode = "ER", CountryName = "Eritrea"},
new WorldCountries { CountryCode = "EE", CountryName = "Estonia"},
new WorldCountries { CountryCode = "ET", CountryName = "Ethiopia"},
new WorldCountries { CountryCode = "FK", CountryName = "Falkland Islands (Malvinas)"},
new WorldCountries { CountryCode = "FO", CountryName = "Faroe Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "FJ", CountryName = "Fiji"},
new WorldCountries { CountryCode = "FI", CountryName = "Finland"},
new WorldCountries { CountryCode = "FR", CountryName = "France"},
new WorldCountries { CountryCode = "GF", CountryName = "French Guiana"},
new WorldCountries { CountryCode = "PF", CountryName = "French Polynesia"},
new WorldCountries { CountryCode = "TF", CountryName = "French Southern Territories"},
new WorldCountries { CountryCode = "GA", CountryName = "Gabon"},
new WorldCountries { CountryCode = "GM", CountryName = "Gambia"},
new WorldCountries { CountryCode = "GE", CountryName = "Georgia"},
new WorldCountries { CountryCode = "DE", CountryName = "Germany"},
new WorldCountries { CountryCode = "GH", CountryName = "Ghana"},
new WorldCountries { CountryCode = "GI", CountryName = "Gibraltar"},
new WorldCountries { CountryCode = "GR", CountryName = "Greece"},
new WorldCountries { CountryCode = "GL", CountryName = "Greenland"},
new WorldCountries { CountryCode = "GD", CountryName = "Grenada"},
new WorldCountries { CountryCode = "GP", CountryName = "Guadeloupe"},
new WorldCountries { CountryCode = "GU", CountryName = "Guam"},
new WorldCountries { CountryCode = "GT", CountryName = "Guatemala"},
new WorldCountries { CountryCode = "GG", CountryName = "Guernsey"},
new WorldCountries { CountryCode = "GN", CountryName = "Guinea"},
new WorldCountries { CountryCode = "GW", CountryName = "Guinea-Bissau"},
new WorldCountries { CountryCode = "GY", CountryName = "Guyana"},
new WorldCountries { CountryCode = "HT", CountryName = "Haiti"},
new WorldCountries { CountryCode = "HM", CountryName = "Heard Island and McDonald Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "VA", CountryName = "Holy See (Vatican City State)"},
new WorldCountries { CountryCode = "HN", CountryName = "Honduras"},
new WorldCountries { CountryCode = "HK", CountryName = "Hong Kong"},
new WorldCountries { CountryCode = "HU", CountryName = "Hungary"},
new WorldCountries { CountryCode = "IS", CountryName = "Iceland"},
new WorldCountries { CountryCode = "IN", CountryName = "India"},
new WorldCountries { CountryCode = "ID", CountryName = "Indonesia"},
new WorldCountries { CountryCode = "IR", CountryName = "Iran"},
new WorldCountries { CountryCode = "IQ", CountryName = "Iraq"},
new WorldCountries { CountryCode = "IE", CountryName = "Ireland"},
new WorldCountries { CountryCode = "IM", CountryName = "Isle of Man"},
new WorldCountries { CountryCode = "IL", CountryName = "Israel"},
new WorldCountries { CountryCode = "IT", CountryName = "Italy"},
new WorldCountries { CountryCode = "JM", CountryName = "Jamaica"},
new WorldCountries { CountryCode = "JP", CountryName = "Japan"},
new WorldCountries { CountryCode = "JE", CountryName = "Jersey"},
new WorldCountries { CountryCode = "JO", CountryName = "Jordan"},
new WorldCountries { CountryCode = "KZ", CountryName = "Kazakhstan"},
new WorldCountries { CountryCode = "KE", CountryName = "Kenya"},
new WorldCountries { CountryCode = "KI", CountryName = "Kiribati"},
new WorldCountries { CountryCode = "KP", CountryName = "Korea"},
new WorldCountries { CountryCode = "KW", CountryName = "Kuwait"},
new WorldCountries { CountryCode = "KG", CountryName = "Kyrgyzstan"},
new WorldCountries { CountryCode = "LV", CountryName = "Latvia"},
new WorldCountries { CountryCode = "LB", CountryName = "Lebanon"},
new WorldCountries { CountryCode = "LS", CountryName = "Lesotho"},
new WorldCountries { CountryCode = "LR", CountryName = "Liberia"},
new WorldCountries { CountryCode = "LY", CountryName = "Libya"},
new WorldCountries { CountryCode = "LI", CountryName = "Liechtenstein"},
new WorldCountries { CountryCode = "LT", CountryName = "Lithuania"},
new WorldCountries { CountryCode = "LU", CountryName = "Luxembourg"},
new WorldCountries { CountryCode = "MO", CountryName = "Macao"},
new WorldCountries { CountryCode = "MK", CountryName = "Macedonia"},
new WorldCountries { CountryCode = "MG", CountryName = "Madagascar"},
new WorldCountries { CountryCode = "MW", CountryName = "Malawi"},
new WorldCountries { CountryCode = "MY", CountryName = "Malaysia"},
new WorldCountries { CountryCode = "MV", CountryName = "Maldives"},
new WorldCountries { CountryCode = "ML", CountryName = "Mali"},
new WorldCountries { CountryCode = "MT", CountryName = "Malta"},
new WorldCountries { CountryCode = "MH", CountryName = "Marshall Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "MQ", CountryName = "Martinique"},
new WorldCountries { CountryCode = "MR", CountryName = "Mauritania"},
new WorldCountries { CountryCode = "MU", CountryName = "Mauritius"},
new WorldCountries { CountryCode = "YT", CountryName = "Mayotte"},
new WorldCountries { CountryCode = "MX", CountryName = "Mexico"},
new WorldCountries { CountryCode = "FM", CountryName = "Micronesia"},
new WorldCountries { CountryCode = "MD", CountryName = "Moldova"},
new WorldCountries { CountryCode = "MC", CountryName = "Monaco"},
new WorldCountries { CountryCode = "MN", CountryName = "Mongolia"},
new WorldCountries { CountryCode = "ME", CountryName = "Montenegro"},
new WorldCountries { CountryCode = "MS", CountryName = "Montserrat"},
new WorldCountries { CountryCode = "MA", CountryName = "Morocco"},
new WorldCountries { CountryCode = "MZ", CountryName = "Mozambique"},
new WorldCountries { CountryCode = "MM", CountryName = "Myanmar"},
new WorldCountries { CountryCode = "NA", CountryName = "Namibia"},
new WorldCountries { CountryCode = "NR", CountryName = "Nauru"},
new WorldCountries { CountryCode = "NP", CountryName = "Nepal"},
new WorldCountries { CountryCode = "NL", CountryName = "Netherlands"},
new WorldCountries { CountryCode = "NC", CountryName = "New Caledonia"},
new WorldCountries { CountryCode = "NZ", CountryName = "New Zealand"},
new WorldCountries { CountryCode = "NI", CountryName = "Nicaragua"},
new WorldCountries { CountryCode = "NE", CountryName = "Niger"},
new WorldCountries { CountryCode = "NG", CountryName = "Nigeria"},
new WorldCountries { CountryCode = "NU", CountryName = "Niue"},
new WorldCountries { CountryCode = "NF", CountryName = "Norfolk Island"},
new WorldCountries { CountryCode = "MP", CountryName = "Northern Mariana Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "NO", CountryName = "Norway"},
new WorldCountries { CountryCode = "OM", CountryName = "Oman"},
new WorldCountries { CountryCode = "PK", CountryName = "Pakistan"},
new WorldCountries { CountryCode = "PW", CountryName = "Palau"},
new WorldCountries { CountryCode = "PS", CountryName = "Palestine"},
new WorldCountries { CountryCode = "PA", CountryName = "Panama"},
new WorldCountries { CountryCode = "PG", CountryName = "Papua New Guinea"},
new WorldCountries { CountryCode = "PY", CountryName = "Paraguay"},
new WorldCountries { CountryCode = "PE", CountryName = "Peru"},
new WorldCountries { CountryCode = "PH", CountryName = "Philippines"},
new WorldCountries { CountryCode = "PN", CountryName = "Pitcairn"},
new WorldCountries { CountryCode = "PL", CountryName = "Poland"},
new WorldCountries { CountryCode = "PT", CountryName = "Portugal"},
new WorldCountries { CountryCode = "PR", CountryName = "Puerto Rico"},
new WorldCountries { CountryCode = "QA", CountryName = "Qatar"},
new WorldCountries { CountryCode = "RE", CountryName = "Réunion"},
new WorldCountries { CountryCode = "RO", CountryName = "Romania"},
new WorldCountries { CountryCode = "RU", CountryName = "Russian Federation"},
new WorldCountries { CountryCode = "RW", CountryName = "Rwanda"},
new WorldCountries { CountryCode = "BL", CountryName = "Saint Barthélemy"},
new WorldCountries { CountryCode = "KN", CountryName = "Saint Kitts and Nevis"},
new WorldCountries { CountryCode = "LC", CountryName = "Saint Lucia"},
new WorldCountries { CountryCode = "MF", CountryName = "Saint Martin (French part)"},
new WorldCountries { CountryCode = "PM", CountryName = "Saint Pierre and Miquelon"},
new WorldCountries { CountryCode = "VC", CountryName = "Saint Vincent and the Grenadines"},
new WorldCountries { CountryCode = "WS", CountryName = "Samoa"},
new WorldCountries { CountryCode = "SM", CountryName = "San Marino"},
new WorldCountries { CountryCode = "ST", CountryName = "Sao Tome and Principe"},
new WorldCountries { CountryCode = "SA", CountryName = "Saudi Arabia"},
new WorldCountries { CountryCode = "SN", CountryName = "Senegal"},
new WorldCountries { CountryCode = "RS", CountryName = "Serbia"},
new WorldCountries { CountryCode = "SC", CountryName = "Seychelles"},
new WorldCountries { CountryCode = "SL", CountryName = "Sierra Leone"},
new WorldCountries { CountryCode = "SG", CountryName = "Singapore"},
new WorldCountries { CountryCode = "SX", CountryName = "Sint Maarten (Dutch part)"},
new WorldCountries { CountryCode = "SK", CountryName = "Slovakia"},
new WorldCountries { CountryCode = "SI", CountryName = "Slovenia"},
new WorldCountries { CountryCode = "SB", CountryName = "Solomon Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "SO", CountryName = "Somalia"},
new WorldCountries { CountryCode = "ZA", CountryName = "South Africa"},
new WorldCountries { CountryCode = "GS", CountryName = "South Georgia and the South Sandwich Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "SS", CountryName = "South Sudan"},
new WorldCountries { CountryCode = "ES", CountryName = "Spain"},
new WorldCountries { CountryCode = "LK", CountryName = "Sri Lanka"},
new WorldCountries { CountryCode = "SD", CountryName = "Sudan"},
new WorldCountries { CountryCode = "SR", CountryName = "Suriname"},
new WorldCountries { CountryCode = "SJ", CountryName = "Svalbard and Jan Mayen"},
new WorldCountries { CountryCode = "SZ", CountryName = "Swaziland"},
new WorldCountries { CountryCode = "SE", CountryName = "Sweden"},
new WorldCountries { CountryCode = "CH", CountryName = "Switzerland"},
new WorldCountries { CountryCode = "SY", CountryName = "Syrian Arab Republic"},
new WorldCountries { CountryCode = "TW", CountryName = "Taiwan"},
new WorldCountries { CountryCode = "TJ", CountryName = "Tajikistan"},
new WorldCountries { CountryCode = "TZ", CountryName = "Tanzania"},
new WorldCountries { CountryCode = "TH", CountryName = "Thailand"},
new WorldCountries { CountryCode = "TL", CountryName = "Timor-Leste"},
new WorldCountries { CountryCode = "TG", CountryName = "Togo"},
new WorldCountries { CountryCode = "TK", CountryName = "Tokelau"},
new WorldCountries { CountryCode = "TO", CountryName = "Tonga"},
new WorldCountries { CountryCode = "TT", CountryName = "Trinidad and Tobago"},
new WorldCountries { CountryCode = "TN", CountryName = "Tunisia"},
new WorldCountries { CountryCode = "TR", CountryName = "Turkey"},
new WorldCountries { CountryCode = "TM", CountryName = "Turkmenistan"},
new WorldCountries { CountryCode = "TC", CountryName = "Turks and Caicos Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "TV", CountryName = "Tuvalu"},
new WorldCountries { CountryCode = "UG", CountryName = "Uganda"},
new WorldCountries { CountryCode = "UA", CountryName = "Ukraine"},
new WorldCountries { CountryCode = "AE", CountryName = "United Arab Emirates"},
new WorldCountries { CountryCode = "GB", CountryName = "United Kingdom"},
new WorldCountries { CountryCode = "US", CountryName = "United States"},
new WorldCountries { CountryCode = "UM", CountryName = "United States Minor Outlying Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "UY", CountryName = "Uruguay"},
new WorldCountries { CountryCode = "UZ", CountryName = "Uzbekistan"},
new WorldCountries { CountryCode = "VU", CountryName = "Vanuatu"},
new WorldCountries { CountryCode = "VE", CountryName = "Venezuela"},
new WorldCountries { CountryCode = "VN", CountryName = "Viet Nam"},
new WorldCountries { CountryCode = "VG", CountryName = "British Virgin Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "VI", CountryName = "US Virgin Islands"},
new WorldCountries { CountryCode = "WF", CountryName = "Wallis and Futuna"},
new WorldCountries { CountryCode = "EH", CountryName = "Western Sahara"},
new WorldCountries { CountryCode = "YE", CountryName = "Yemen"},
new WorldCountries { CountryCode = "ZM", CountryName = "Zambia"},
new WorldCountries { CountryCode = "ZW", CountryName = "Zimbabwe"},
                };
        }
    }

دریافت کد کامل این پروژه

‫۷ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱۵ آبان ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۴۰