مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 10 - بررسی تغییرات Viewها
تا اینجا یک پروژه‌ی خالی ASP.NET Core 1.0 را به مرحله‌ی فعال سازی ASP.NET MVC و تنظیمات مسیریابی‌های اولیه‌ی آن رسانده‌ایم. مرحله‌ی بعد، افزودن Viewها، نمایش اطلاعاتی به کاربران و دریافت اطلاعات از آن‌ها است و همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، برای «ارتقاء» نیاز است «15 مورد» ابتدایی مطالب ASP.NET MVC سایت را پیش از ادامه‌ی این سری مطالعه کنید.

معرفی فایل جدید ViewImports

پروژه‌ی خالی ASP.NET Core 1.0 فاقد پوشه‌ی Views به همراه فایل‌های آغازین آن است. بنابراین ابتدا در ریشه‌ی پروژه، پوشه‌ی جدید Views را ایجاد کنید.
فایل‌های آغازین این پوشه هم در مقایسه‌ی با نگارش‌های قبلی ASP.NET MVC اندکی تغییر کرده‌اند. برای مثال در نگارش قبلی، فایل web.config ایی در ریشه‌ی پوشه‌ی Views قرار داشت و چندین مقصود را فراهم می‌کرد:
الف) در آن تنظیم شده بود که هر نوع درخواستی به فایل‌های موجود در پوشه‌ی Views، برگشت خورده و قابل پردازش نباشند. این مورد هم از لحاظ مسایل امنیتی اضافه شده بود و هم اینکه در ASP.NET MVC، برخلاف وب فرم‌ها، شروع پردازش یک درخواست، از فایل‌های View شروع نمی‌شود. به همین جهت است که درخواست مستقیم آن‌ها بی‌معنا است.
در ASP.NET Core، فایل web.config از این پوشه حذف شده‌است؛ چون دیگر نیازی به آن نیست. اگر مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 4 - فعال سازی پردازش فایل‌های استاتیک» را به خاطر داشته باشید، هر پوشه‌ای که توسط میان افزار Static Files عمومی نشود، توسط کاربران برنامه قابل دسترسی نخواهد بود و چون پوشه‌ی Views هم به صورت پیش فرض توسط این میان افزار عمومی نمی‌شود، نیازی به فایل web.config، جهت قطع دسترسی به فایل‌های موجود در آن وجود ندارد.

ب) کاربرد دیگر این فایل web.config، تعریف فضاهای نام پیش فرضی بود که در فایل‌های View مورد استفاده قرار می‌گرفتند. برای مثال چون فضای نام HTML Helperهای استاندارد ASP.NET MVC در این فایل web.config قید شده بود، دیگر نیازی به تکرار آن در تمام فایل‌های View برنامه وجود نداشت. در ASP.NET Core، برای جایگزین کردن این قابلیت، فایل جدیدی را به نام ViewImports.cshtml_ معرفی کرده‌اند، تا دیگر نیازی به ارث بری از فایل web.config وجود نداشته باشد.


برای مثال اگر می‌خواهید بالای Viewهای خود، مدام ذکر using مربوط به فضای نام مدل‌ها برنامه را انجام ندهید، این سطر تکراری را به فایل جدید view imports منتقل کنید:
 @using MyProject.Models

و این فضاهای نام به صورت پیش فرض برای تمام viewها مهیا هستند و نیازی به تعریف مجدد، ندارند:
• System
• System.Linq
• System.Collections.Generic
• Microsoft.AspNetCore.Mvc
• Microsoft.AspNetCore.Mvc.Rendering


افزودن یک View جدید

در نگارش‌های پیشین ASP.NET MVC، اگر بر روی نام یک اکشن متد کلیک راست می‌کردیم، در منوی ظاهر شده، گزینه‌ی Add view وجود داشت. چنین گزینه‌ای در نگارش RTM اول ASP.NET Core وجود ندارد و مراحل ایجاد یک View جدید را باید دستی طی کنید. برای مثال اگر نام کلاس کنترلر شما PersonController است، پوشه‌ی Person را به عنوان زیر پوشه‌ی Views ایجاد کرده و سپس بر روی این پوشه کلیک راست کنید، گزینه‌ی add new item را انتخاب و سپس واژه‌ی view را جستجو کنید:


البته یک دلیل این مساله می‌تواند امکان سفارشی سازی محل قرارگیری این پوشه‌ها در ASP.NET Core نیز باشد که در ادامه آن‌را بررسی خواهیم کرد (و ابزارهای از پیش تعریف شده عموما با مکان‌های از پیش تعریف شده کار می‌کنند).


امکان پوشه بندی بهتر فایل‌های یک پروژه‌ی ASP.NET Core نسبت به مفهوم Areas در نگارش‌های پیشین ASP.NET MVC

حالت پیش فرض پوشه بندی فایل‌های اصلی برنامه‌های ASP.NET MVC، مبتنی بر فناوری‌ها است؛ برای مثال پوشه‌های views و Controllers و امثال آن تعریف شده‌اند.
Project   
- Controllers
- Models
- Services
- ViewModels
- Views
روش دیگری را که برای پوشه بندی پروژه‌های ASP.NET MVC پیشنهاد می‌کنند (که Area توکار آن نیز زیر مجموعه‌ی آن محسوب می‌شود)، اصطلاحا Feature Folder Structure نام دارد. در این حالت برنامه بر اساس ویژگی‌ها و قابلیت‌های مختلف آن پوشه بندی می‌شود؛ بجای اینکه یک پوشه‌ی کلی کنترلرها را داشته باشیم و یک پوشه‌ی کلی views را که پس از مدتی، ارتباط دادن بین این‌ها واقعا مشکل می‌شود.
هرکسی که مدتی با ASP.NET MVC کار کرده باشد حتما به این مشکل برخورده‌است. درحال پیاده سازی قابلیتی هستید و برای اینکار نیاز خواهید داشت مدام بین پوشه‌های مختلف برنامه سوئیچ کنید؛ از پوشه‌ی کنترلرها به پوشه‌ی ویووها، به پوشه‌ی اسکریپت‌ها، پوشه‌ی اشتراکی ویووها و غیره. پس از رشد برنامه به جایی خواهید رسید که دیگر نمی‌توانید تشخیص دهید این فایلی که اضافه شده‌است ارتباطش با سایر قسمت‌ها چیست؟
ایده‌ی «پوشه بندی بر اساس ویژگی‌ها»، بر مبنای قرار دادن تمام نیازهای یک ویژگی، درون یک پوشه‌ی خاص آن است:


همانطور که مشاهده می‌کنید، در این حالت تمام اجزای یک ویژگی، داخل یک پوشه قرار گرفته‌اند؛ از کنترلر مرتبط با Viewهای آن تا فایل‌های css و js خاص آن.
برای پیاده سازی آن:
1) نام پوشه‌ی Views را به Features تغییر دهید.
2) پوشه‌ای را به نام StartupCustomizations به برنامه اضافه کرده و سپس کلاس ذیل را به آن اضافه کنید:
using System.Collections.Generic;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc.Razor;
 
namespace Core1RtmEmptyTest.StartupCustomizations
{
  public class FeatureLocationExpander : IViewLocationExpander
  {
   public void PopulateValues(ViewLocationExpanderContext context)
   {
    context.Values["customviewlocation"] = nameof(FeatureLocationExpander);
   }
 
   public IEnumerable<string> ExpandViewLocations(
    ViewLocationExpanderContext context, IEnumerable<string> viewLocations)
   {
    return new[]
    {
      "/Features/{1}/{0}.cshtml",
      "/Features/Shared/{0}.cshtml"
    };
   }
  }
}
حالت پیش فرض ASP.NET MVC، یافتن فایل‌ها در مسیرهای Views/{1}/{0}.cshtml و Views/Shared/{0}.cshtml است؛ که در اینجا {0} نام view است و {1} نام کنترلر. این ساختار هم در اینجا حفظ شده‌است؛ اما اینبار به پوشه‌ی جدید Features اشاره می‌کند.
RazorViewEngine برنامه، بر اساس وهله‌ی پیش فرضی از اینترفیس IViewLocationExpander، محل یافتن Viewها را دریافت می‌کند. با استفاده از پیاه سازی فوق، این پیش فرض‌ها را به پوشه‌ی features هدایت کرده‌ایم.
3) در ادامه به کلاس آغازین برنامه مراجعه کرده و پس از فعال سازی ASP.NET MVC، این قابلیت را فعال سازی می‌کنیم:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
  services.AddMvc();
  services.Configure<RazorViewEngineOptions>(options =>
  {
   options.ViewLocationExpanders.Add(new FeatureLocationExpander());
  });
4) اکنون تمام فایل‌های مرتبط با یک ویژگی را به پوشه‌ی خاص آن انتقال دهید. منظور از این فایل‌ها، کنترلر، فایل‌های مدل و ویوومدل، فایل‌های ویوو و فایل‌های js و css هستند و نه مورد دیگری.
5) اکنون باید پوشه‌ی Controllers خالی شده باشد. این پوشه را کلا حذف کنید. از این جهت که کنترلرها بر اساس پیش فرض‌های ASP.NET MVC (کلاس ختم شده‌ی به کلمه‌ی Controller واقع در اسمبلی که از وابستگی‌های ASP.NET MVC استفاده می‌کند) در هر مکانی که تعریف شده باشند، یافت خواهند شد و پوشه‌ی واقع شدن آن‌ها مهم نیست.
6) در آخر به فایل project.json مراجعه کرده و قسمت publish آن‌را جهت درج نام پوشه‌ی Features اصلاح کنید (تا در حین توزیع نهایی استفاده شود):
"publishOptions": {
 "include": [
  "wwwroot",
  "Features",
  "appsettings.json",
  "web.config"
 ]
},


در اینجا نیز یک نمونه‌ی دیگر استفاده‌ی از این روش بسیار معروف را مشاهده می‌کنید.


امکان ارائه‌ی برنامه بدون ارائه‌ی فایل‌های View آن

ASP.NET Core به همراه یک EmbeddedFileProvider نیز هست. حالت پیش فرض آن PhysicalFileProvider است که بر اساس تنظیمات IViewLocationExpander توکار (و یا نمونه‌ی سفارشی فوق در مبحث پوشه‌ی ویژگی‌ها) کار می‌کند.
برای راه اندازی آن ابتدا نیاز است بسته‌ی نیوگت ذیل را به فایل project.json اضافه کرد:
{
  "dependencies": {
        //same as before
   "Microsoft.Extensions.FileProviders.Embedded": "1.0.0"
  },
سپس تنظیمات متد ConfigureServices کلاس آغازین برنامه را به صورت ذیل جهت معرفی EmbeddedFileProvider تغییر می‌دهیم:
services.AddMvc();
services.Configure<RazorViewEngineOptions>(options =>
{
  options.ViewLocationExpanders.Add(new FeatureLocationExpander());
 
  var thisAssembly = typeof(Startup).GetTypeInfo().Assembly; 
  options.FileProviders.Clear();
  options.FileProviders.Add(new EmbeddedFileProvider(thisAssembly, baseNamespace: "Core1RtmEmptyTest"));
});
و در آخر در فایل project.json، در قسمت build options، گزینه‌ی embed را مقدار دهی می‌کنیم:
"buildOptions": {
  "emitEntryPoint": true,
  "preserveCompilationContext": true,
  "embed": "Features/**/*.cshtml"
},
در اینجا چند نکته را باید مدنظر داشت:
1) اگر نام پوشه‌ی Views را به Features تغییر داده‌اید، نیاز به ثبت ViewLocationExpanders آن‌را دارید (وگرنه، خیر).
2) در اینجا جهت مثال و بررسی اینکه واقعا این فایل‌ها از اسمبلی برنامه خوانده می‌شوند، متد options.FileProviders.Clear فراخوانی شده‌است. این متد PhysicalFileProvider  پیش فرض را حذف می‌کند. کار PhysicalFileProvider  خواندن فایل‌های ویووها از فایل سیستم به صورت متداول است.
3) کار قسمت embed در تنظیمات build، افزودن فایل‌های cshtml به قسمت منابع اسمبلی است (به همین جهت دیگر نیازی به توزیع آن‌ها نخواهد بود). اگر صرفا **/Features را ذکر کنید، تمام فایل‌های موجود را پیوست می‌کند. همچنین اگر نام پوشه‌ی Views را تغییر نداده‌اید، این مقدار همان Views/**/*.cshtml خواهد بود و یا **/Views


4) در EmbeddedFileProvider می‌توان هر نوع اسمبلی را ذکر کرد. یعنی می‌توان برنامه را به صورت چندین و چند ماژول تهیه و سپس سرهم و یکپارچه کرد (options.FileProviders یک لیست قابل تکمیل است). در اینجا ذکر baseNamespace نیز مهم است. در غیر اینصورت منبع مورد نظر از اسمبلی یاد شده، قابل استخراج نخواهد بود (چون نام اسمبلی، قسمت اول نام هر منبعی است).


فعال سازی کامپایل خودکار فایل‌های View در ASP.NET Core 1.0

این قابلیت به زودی جهت یافتن مشکلات موجود در فایل‌های razor پیش از اجرای آن‌ها، اضافه خواهد شد. اطلاعات بیشتر
نظرات مطالب
معرفی کتابخانه PdfReport
مثلاً بخواهیم هم از این مثالی که فرمودید با استفاده از open office پیاده سازی کردید استفاده کنم و در پایین صفحه یه جدول که به صورت یک Grid اطلاعات را نمایش دهد. مثلاً بخواهیم اطلاعات یک شخص را در بالای صفحه نمیش دهیم و در پایین صفحه تمام درخواست‌های آن کاربر را باید لیست کنیم در این حالت از کدام روش استفاده کنیم؟
نظرات مطالب
آشنایی با الگوی M-V-VM‌ - قسمت دوم
اول اینکه واقعا دستتون درد نکنه ،وبلاگ بسیار خوبی دارین.
و اما در مثالی که آوردین اگر رکوردی select نشه برنامه error میده .پس باید متد canexecute درکلاس DoDecreaseCommand بار اول false برگردونه ولی canexecute فقط یکبار توسط دکمه مورد نظر فراخونی میشه.
این مشکل رو چطور باید رفع کرد که در ضمن موقعی که age>60 شد هم کلید غیر فعال شه
مطالب
تشخیص غیرفعال بودن JavaScript در مرورگر کاربر

اکثر کنترل‌های تعیین اعتبار ASP.Net بر اساس جاوا اسکریپت کار می‌کنند (مانند RangeValidator و امثال آن). حال اگر کاربری افزونه no script فایرفاکس را نصب کرده بود چه باید کرد؟
با استفاده از این افزونه، این نوع کنترل‌ها از کار خواهند افتاد (چون دیگر کدهای جاوا اسکریپتی آنها اجرا نخواهند شد).
خوشبختانه برای بررسی صحت عملکرد این کنترل‌ها در ASP.Net امکان بررسی خاصیت Page.IsValid نیز وجود دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

صفحه‌ی بسیار ساده ASP.Net زیر را در نظر بگیرید:
<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="WebForm3.aspx.cs" Inherits="testWebForms87.WebForm3" %>
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head runat="server">
<title></title>
</head>
<body>
<form id="form1" runat="server">
<div>
<asp:TextBox ID="txtData" runat="server"></asp:TextBox>
<asp:RangeValidator ID="RangeValidator1" runat="server" ControlToValidate="txtData"
ErrorMessage="لطفا یک عدد وارد کنید" MaximumValue="100000" MinimumValue="0" SetFocusOnError="True"
Type="Integer"></asp:RangeValidator>
<asp:RequiredFieldValidator ID="RequiredFieldValidator1" runat="server" ControlToValidate="txtData"
ErrorMessage="لطفا مقداری را وارد نمائید" SetFocusOnError="True"></asp:RequiredFieldValidator>
<br />
<asp:Button ID="btnSubmit" runat="server" OnClick="btnSubmit_Click" Text="Submit" />
<br />
<asp:Label ID="lblValue" runat="server"></asp:Label>
</div>
</form>
</body>
</html>

یکبار این صفحه را با فعال کردن افزونه یاد شده بررسی کنید.
سپس برای بررسی سمت سرور عملکرد کنترل‌های تعیین اعتبار در ASP.Net می‌توان به صورت زیر عملکرد:

        protected void btnSubmit_Click(object sender, EventArgs e)
{
if (btnSubmit.CausesValidation)
{
// Validate the Page
Page.Validate();

// Ensure Page is Valid
if (!Page.IsValid)
{
lblValue.Text = "لطفا جاوا اسکریپت را در مرورگر خود فعال نمائید";
return;
}
}

lblValue.Text = txtData.Text;
}

ابتدا بررسی می‌شود که آیا دکمه مورد استفاده جهت ارسال مقادیر صفحه به سرور سبب فعال شدن کنترل‌های تعیین اعتبار می‌شود؟ اگر اینطور بود، سپس صفحه تعیین اعتبار شده و با استفاده از مقدار خاصیت Page.IsValid مشخص می‌شود که آیا این عملیات به درستی صورت گرفته است یا خیر.

راه دیگر بررسی غیرفعال بودن جاوا اسکریپت در یک صفحه استفاده از روش سنتی تگ noscript است:

<noscript>
<meta http-equiv="refresh" content="0;url=http://www.google.com">
</noscript>

در این مثال اگر جاوا اسکریپت غیرفعال باشد کاربر به گوگل هدایت خواهد شد. البته بهتر است یک صفحه‌ی خطای از پیش تعیین شده برای این مورد در نظر گرفته شود.

در پایان باید خاطر نشان کرد که هیچگاه به کنترل‌های تعیین اعتبار سمت کاربر اطمینان نکنید و حتما یا از روش فوق استفاده نمائید، یا در روال submit صفحه به سرور، یکبار دیگر داده‌ها را به صورت دستی نیز بررسی کنید. برای مثال اگر کاربر قرار است آدرس ایمیلی را وارد کند، حتما یکبار دیگر با استفاده از regular expressions ، در سمت سرور نیز عبارت ورودی را بررسی کنید.

مطالب
ساخت یک مثال Todo با MobX و React

پیشنیاز این مطلب مطالعه قسمت MobX می‌باشد. در این مثال قصد داریم  یک برنامه‌ی Todo را با استفاده از MobX و React ایجاد کنیم.


ایجاد ساختار ابتدایی پروژه

برای ساخت پروژه، به خط فرمان مراجعه کرده و با دستور زیر، یک پروژه‌ی react از نوع typescript را ایجاد می‌کنیم. 

npx create-react-app todo-mobx --template typescript 
cd todo-mobx


برای توسعه‌ی این مثال، از محیط توسعه‌ی VSCode استفاده می‌کنیم. اگر VSCode بر روی سیستم شما نصب باشد، در همان مسیری که خط فرمان باز است، دستور زیر را اجرا کنید؛ پروژه‌ی شما در VSCode باز می‌شود:

code


سپس در محیط VSCode، دکمه‌های ctrl+` را فشرده (ctrl+back-tick) و دستورات زیر را در ترمینال ظاهر شده وارد کنید:

npm install --save-dev typescript @types/node @types/react @types/react-dom @types/jest
npm install  mobx mobx-react-lite --save


در ادامه برای استایل بندی بهتر برنامه از کتابخانه‌های bootstrap و  font-awesome استفاده می‌کنیم: 

npm install bootstrap --save
npm install font-awesome --save

سپس فایل index.tsx را باز کرده و دو خط زیر را به آن اضافه می‌کنیم: 

import "bootstrap/dist/css/bootstrap.css";
import "font-awesome/css/font-awesome.css";


کتابخانه‌ی MobX، از تزئین کننده‌ها یا decorators استفاده می‌کند. بنابراین نیاز است به tsconfig پروژه مراجعه کرده و خط زیر را به آن اضافه کنیم:  

"compilerOptions": {
   .... ,
   "experimentalDecorators": true
}


ایجاد مخازن حالت MobX

در ادامه نیاز است store‌های MobX را ایجاد کنیم و بعد آن‌ها را به react اتصال دهیم. بدین منظور یک پوشه‌ی جدید را در مسیر src، به نام stores ایجاد می‌کنیم و سپس فایل جدیدی را به نام todo-item.ts در آن با محتوای زیر ایجاد می‌کنیم: 

import { observable, action } from "mobx";

export default class TodoItem {
    id = Date.now();

    @observable text: string = '';
    @observable isDone: boolean = false;

    constructor(text: string) {
        this.text = text;
    }

    @action
    toggleIsDone = () => {
        this.isDone = !this.isDone
    }

    @action
    updateText = (text: string) => {
        this.text = text;
    }
}


در همان مسیر stores، فایل دیگری را نیز به نام todo-list.ts، با محتوای زیر ایجاد می‌کنیم:

import { observable, computed, action } from "mobx";

import TodoItem from "./todo-item";

export class TodoList {
    @observable.shallow list: TodoItem[] = [];

    constructor(todos: string[]) {
        todos.forEach(this.addTodo);
    }

    @action
    addTodo = (text: string) => {
        this.list.push(new TodoItem(text));
    }

    @action
    removeTodo = (todo: TodoItem) => {
        this.list.splice(this.list.indexOf(todo), 1);
    };

    @computed
    get finishedTodos(): TodoItem[] {
        return this.list.filter(todo => todo.isDone);
    }

    @computed
    get openTodos(): TodoItem[] {
        return this.list.filter(todo => !todo.isDone);
    }
}

توضیحات:

مفهوم observable@: کل شیء state را به صورت یک شیء قابل ردیابی JavaScript ای ارائه می‌کند.

مفهوم computed@: این نوع خواص، مقدار خود را زمانیکه observable‌های وابسته‌ی به آن‌ها تغییر کنند، به روز رسانی می‌کنند.

مفهوم action@: جهت به روز رسانی state و سپس نمایش تغییرات یا نمایش نمونه‌ی دیگری در DOM می‌باشند.



برپایی Context
در این مثال از شیء Provider خود MobX استفاده نمی‌کنیم؛ بلکه از React Context استفاده می‌کنیم. به همین جهت در مسیر src، یک پوشه‌ی جدید دیگر را به نام Providers ایجاد می‌کنیم. سپس فایلی را به نام store-provider.ts ایجاد کرده و کدهای زیر را به آن اضافه می‌کنیم: 
import { createContext, useContext } from "react";
import { TodoList } from "../stores/todo-list";

export const StoreContext = createContext<TodoList>({} as TodoList);
export const StoreProvider = StoreContext.Provider;

export const useStore = (): TodoList => useContext(StoreContext);
توضیحات:
- در اینجا StoreContext را ایجاد کرده و سپس به آن یک مقدار پیش فرض از نوع یک object خالی را ارسال کرده‌ایم.
- سپس بر اساس آن، شیء StoreProvider را که از نوع ReactConxtext می‌باشد، ایجاد کردیم. 
- متد useStore که به صورت export و نوعی از useContext می‌باشد، برای دسترسی ساده‌تر به Context معرفی شده‌است که در ادامه کاربرد آن‌را خواهید دید.
- برای اعمال StoreProvider در شروع کننده‌ی برنامه React، به فایل index.tsx مراجعه کرده و آن‌را به صورت زیر ویرایش می‌کنیم: 
import React from 'react';
import ReactDOM from 'react-dom';
import './index.css';
import App from './App';
import * as serviceWorker from './serviceWorker';
import "bootstrap/dist/css/bootstrap.css";
import "font-awesome/css/font-awesome.css";
import { TodoList } from './stores/todo-list';
import { StoreProvider } from './providers/store-provider';


const todoList = new TodoList([
    'Read Book',
    'Do exercise',
    'Watch Walking dead series'
]);

ReactDOM.render(
    <StoreProvider value={todoList}>
        <App />
    </StoreProvider>
    , document.getElementById('root'));

// If you want your app to work offline and load faster, you can change
// unregister() to register() below. Note this comes with some pitfalls.
// Learn more about service workers: https://bit.ly/CRA-PWA
serviceWorker.unregister();
توضیحات:  StoreProvider ای را که در فایل store-provider.ts ایجاد کردیم، در اینجا به شروع کننده‌ی React معرفی می‌کنیم و سه مقدار پیش فرض را نیز به آن اعمال می‌کنیم.

افزودن کامپوننت‌های برنامه
برای نمایش لیست Todo‌ها و عملیات حذف، اضافه و ویرایش، نیاز به سه کامپوننت تابعی را داریم: 

اضافه کردن کامپوننت TodoNew
در مسیر src، یک پوشه‌ی جدید را به نام components ایجاد می‌کنیم. سپس فایلی را در آن به نام TodoNew.tsx ایجاد کرده و کدهای زیر را به آن اضافه می‌کنیم: 
import React, { useState } from 'react';
import { useStore } from '../providers/store-provider';

export const TodoNew = () => {
    const [newTodo, setTodo] = useState('');
    const todoList = useStore();

    const addTodo = () => {
        todoList.addTodo(newTodo);
        setTodo('');
    };

    return (

        <div className="input-group mb-3">
            <input type="text" className="form-control" placeholder="Add To do" value={newTodo} onChange={(e) => setTodo(e.target.value)} />
            <div className="input-group-append">
                <button className="btn btn-success" type="submit" onClick={addTodo}>Add Todo</button>
            </div>
        </div>
    )
};
توضیحات: 
- useStore ای را که در مرحله‌ی قبل ایجاد کردیم، در اینجا برای دسترسی به state‌های MobX استفاده می‌کنیم.
- در input و رویداد onChange آن، مقدار ورودی کاربر را به متد newTodo اعمال می‌کنیم و بعد از اینکه کاربر دکمه‌ی Add Todo را زد، مقدار newTodo را به تابع addTodo که در useStore می‌باشد، اعمال می‌کنیم.

افزودن کامپوننت نمایش لیست کارها: TodoList
در مسیر src و پوشه‌ی components آن، فایل جدیدی را به نام TodoList.tsx ایجاد کرده و کدهای زیر را به آن اضافه می‌کنیم: 
import React from 'react';

import { TodoItem } from "./TodoItem";
import { useObserver } from "mobx-react-lite";
import { useStore } from '../providers/store-provider';

export const TodoList = () => {
    const todoList = useStore();

    return useObserver(() => (
        <div>
            <h1>Open Todos</h1>
            <table className="table">
                <thead className="thead-dark">
                    <tr>
                        <th>Name</th>
                        <th className="text-left">Do It?</th>
                        <th>Actions</th>
                    </tr>
                </thead>
                <tbody>
                    {
                        todoList.openTodos.map(todo =>
                            <tr key={`${todo.id}-${todo.text}`}>
                                <TodoItem todo={todo} />
                            </tr>)
                    }

                </tbody>
            </table>

            <h1>Finished Todos</h1>
            <table className="table">
                <thead className="thead-light">
                    <tr>
                        <th>Name</th>
                        <th className="text-left">Do It?</th>
                        <th>Actions</th>
                    </tr>
                </thead>
                <tbody>
                    {
                        todoList.finishedTodos.map(todo =>
                            <tr key={`${todo.id}-${todo.text}`}>
                                <TodoItem todo={todo} />
                            </tr>)
                    }

                </tbody>
            </table>
        </div>
    ));
};
توضیحات:
- useStore را به ثابت todoList انتساب می‌دهیم.
- سپس برای نمایش Todo ‌ها، یک جدول را طراحی می‌کنیم و همچنین برای نمایش کارهای تکمیل شده (Finish Todo) جدول دیگری را ایجاد می‌کنیم.
- در کلاس TodoList، که پیشتر آن‌را ایجاد کردیم، از دو خاصیت openTodos و finishedTodos از نوع get که با Decorator از نوع computed@ هستند، برای نمایش Open Todos و Finished Todos استفاده می‌کنیم. خروجی این خواص، لیستی از نوع TodoItem می‌باشند که با کمک متد map، به فیلد‌های TodoItem آن‌ها دسترسی پیدا می‌کنیم.

برای منظم کردن کدها، کامپوننت دیگری را در مسیر src/components به نام TodoItem.tsx ایجاد کرده و کدهای زیر را به آن اضافه می‌کنیم: 
import React, { useState } from 'react';
import TodoItemClass from "../stores/todo-item";


import { useStore } from '../providers/store-provider';

interface Props {
    todo: TodoItemClass;
}

export const TodoItem = ({ todo }: Props) => {
    const todoList = useStore();
    const [newText, setText] = useState('');
    const [isEditing, setEdit] = useState(false);

    const saveText = () => {
        todo.updateText(newText);
        setEdit(false);
        setText('');
    };

    return (
        <React.Fragment>
            {
                isEditing ?
                    <React.Fragment>
                        <td>
                            <input className="form-control" placeholder={todo.text} type="text" onChange={(e) => setText(e.target.value)} />
                        </td>
                        <td></td>
                        <td>
                            <button className="btn btn-xs btn-success " onClick={saveText}>Save</button>
                        </td>
                    </React.Fragment>
                    :
                    <React.Fragment>
                        <td>
                            {todo.text}
                        </td>

                        <td className="text-left">
                            <input className="form-check-input" type="checkbox" onChange={todo.toggleIsDone} defaultChecked={todo.isDone}></input>
                        </td>
                        <td>
                            <button className="btn btn-xs btn-warning " onClick={() => setEdit(true)}>
                                <i className="fa fa-edit"></i>
                            </button>
                            <button className="btn btn-xs btn-danger ml-2" onClick={() => todoList.removeTodo(todo)}>
                                <i className="fa fa-remove"></i>
                            </button>
                        </td>
                    </React.Fragment>
            }

        </React.Fragment>

    )
};
توضیحات:
- در کامپوننت قبلی TodoList.tsx، متدهای TodoItem را به کامپوننت TodoItem.tsx پاس داده و آن را در دو حالت ویرایش و نمایش، نشان می‌دهیم.
- در جدول، امکان ویرایش، حذف و ثبت رکوردها را قرار داده‌ایم. برای ویرایش، مقدار input وارد شده را به متد (todo.updateText(newText پاس می‌دهیم و برای حذف، (todoList.removeTodo(todo را فراخوانی می‌کنیم.
 
کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید  Github
مطالب
React 16x - قسمت 21 - کار با فرم‌ها - بخش 4 - چند تمرین
پس از فراگیری اصول کار کردن با فرم‌ها در React، اکنون می‌خواهیم چند فرم جدید را برای تمرین بیشتر، به برنامه‌ی نمایش لیست فیلم‌ها اضافه کنیم؛ مانند فرم ثبت نام، فرمی برای ثبت و یا ویرایش فیلم‌ها و یک فرم جستجوی سریع در لیست فیلم‌های موجود.

تمرین 1 - ایجاد فرم ثبت نام


می‌خواهیم به برنامه، فرم ثبت نام را که حاوی سه فیلد نام کاربری، کلمه‌ی عبور و نام است، اضافه کنیم. نام کاربری باید از نوع ایمیل باشد. بنابراین اعتبارسنجی مرتبطی نیز باید برای این فیلد تعریف شود. کلمه‌ی عبور وارد شده باید حداقل 5 حرف باشد. همچنین تا زمانیکه اعتبارسنجی فرم تکمیل نشده‌است، باید دکمه‌ی submit فرم، غیرفعال باقی بماند. لینک ورود به این فرم نیز باید به منوی راهبری سایت اضافه شود.

برای حل این تمرین، فایل جدید registerForm.jsx را در پوشه‌ی components ایجاد می‌کنیم و سپس توسط میانبرهای imrc و cc در VSCode، ساختار ابتدایی کامپوننت RegisterForm را ایجاد کرده و سپس آن‌را به صورت زیر تکمیل می‌کنیم:
- ابتدا در فایل app.js، پس از import ماژول آن:
import RegisterForm from "./components/registerForm";
در ابتدای سوئیچ تعریف شده، مسیریابی آن‌را تعریف می‌کنیم:
<Route path="/register" component={RegisterForm} />
- سپس در فایل src\components\navBar.jsx، لینک به آن‌را، در انتهای لیست اضافه می‌کنیم، تا در منوی راهبری ظاهر شود:
<NavLink className="nav-item nav-link" to="/register">
   Register
</NavLink>
- در ادامه کدهای کامل کامپوننت ثبت نام را ملاحظه می‌کنید:
import Joi from "@hapi/joi";
import React from "react";

import Form from "./common/form";

class RegisterForm extends Form {
  state = {
    data: { username: "", password: "", name: "" },
    errors: {}
  };

  schema = {
    username: Joi.string()
      .required()
      .email({ minDomainSegments: 2, tlds: { allow: ["com", "net"] } })
      .label("Username"),
    password: Joi.string()
      .required()
      .min(5)
      .label("Password"),
    name: Joi.string()
      .required()
      .label("Name")
  };

  doSubmit = () => {
    // Call the server
    console.log("Submitted");
  };

  render() {
    return (
      <div>
        <h1>Register</h1>
        <form onSubmit={this.handleSubmit}>
          {this.renderInput("username", "Username")}
          {this.renderInput("password", "Password", "password")}
          {this.renderInput("name", "Name")}
          {this.renderButton("Register")}
        </form>
      </div>
    );
  }
}

export default RegisterForm;
- ابتدا این کامپوننت را بجای ارث بری از Component خود React، از کامپوننت Form که در قسمت قبل ایجاد کردیم، ارث بری می‌کنیم تا به تمام امکانات آن مانند اعتبارسنجی، مدیریت حالت و متدهای کمکی تعریف فیلدها و دکمه‌ها بهره‌مند شویم.
- سپس state این کامپوننت را با شیءای حاوی دو خاصیت data و error، مقدار دهی اولیه می‌کنیم. خواص متناظر با المان‌های فرم را نیز به صورت یک شیء، به خاصیت data انتساب داده‌ایم.
- پس از آن، خاصیت schema تعریف شده‌است؛ تا قواعد اعتبارسنجی تک تک فیلدهای فرم را به کمک کتابخانه‌ی Joi، مطابق نیازمندی‌هایی که در ابتدای تعریف این تمرین مشخص کردیم، ایجاد کند.
- در ادامه، متد doSubmit را ملاحظه می‌کنید. این متد پس از کلیک بر روی دکمه‌ی Register و پس از اعتبارسنجی موفقیت آمیز فرم، به صورت خودکار فراخوانی می‌شود.
- در آخر، تعریف فرم ثبت‌نام را مشاهده می‌کنید که نکات آن‌را در قسمت قبل، با معرفی کامپوننت Form و افزودن متدهای کمکی رندر input و button به آن، بررسی کردیم و در کل با نکات بررسی شده‌ی در فرم لاگینی که تا به اینجا ایجاد کردیم، تفاوتی ندارد.


تمرین 2- ایجاد فرم ثبت و یا ویرایش یک فیلم


فرم جدید ثبت و ویرایش یک فیلم، نکات بیشتری را به همراه دارد. در اینجا می‌خواهیم در بالای لیست نمایش فیلم‌ها، یک دکمه‌ی new movie را اضافه کنیم تا با کلیک بر روی آن، به فرم ثبت و ویرایش فیلم‌ها هدایت شویم. این فرم، از فیلدهای یک عنوان متنی، انتخاب ژانر از یک drop down list، تعداد موجود (بین 1 و 100) و امتیاز (بین صفر تا 10) تشکیل شده‌است. همچنین تا زمانیکه اعتبارسنجی فرم تکمیل نشده‌است، دکمه‌ی submit فرم باید غیرفعال باقی بماند. پس از ذخیره شدن این فیلم (در لیست درون حافظه‌ای برنامه)، با مراجعه‌ی به لیست فیلم‌ها و انتخاب آن از لیست (با کلیک بر روی لینک آن)، باید مجددا به همین فرم، در حالت ویرایش این رکورد هدایت شویم. به علاوه اگر در بالای صفحه یک id اشتباه وارد شد، باید صفحه‌ی «پیدا نشد» نمایش داده شود.

کامپوننت MovieForm و مسیریابی آن‌را در قسمت 17، تعریف و اضافه کردیم. برای تعریف لینکی به آن، به کامپوننت movies مراجعه کرده و بالای متنی که تعداد کل آیتم‌های موجود در بانک اطلاعاتی را نمایش می‌دهد، المان زیر را اضافه می‌کنیم:
import { Link } from "react-router-dom";
// ...


<div className="col">
  <Link
    to="/movies/new"
    className="btn btn-primary"
    style={{ marginBottom: 20 }}
  >
    New Movie
  </Link>
  <p>Showing {totalCount} movies in the database.</p>
این Link را هم با کلاس btn مزین کرده‌ایم تا شبیه به یک دکمه، به نظر برسد. با کلیک بر روی آن، به آدرس movies/new هدایت خواهیم شد؛ یعنی id جدید این مسیریابی را به "new" تنظیم کرده‌ایم که در ادامه بر اساس آن، تفاوت بین حالت ویرایش و حالت ثبت اطلاعات، مشخص می‌شود.


سپس به کامپوننت src\components\movieForm.jsx که پیشتر آن‌را اضافه کرده بودیم، مراجعه کرده و به صورت زیر آن‌را تکمیل می‌کنیم:
import Joi from "@hapi/joi";
import React from "react";

import { getGenres } from "../services/fakeGenreService";
import { getMovie, saveMovie } from "../services/fakeMovieService";
import Form from "./common/form";

class MovieForm extends Form {
  state = {
    data: {
      title: "",
      genreId: "",
      numberInStock: "",
      dailyRentalRate: ""
    },
    genres: [],
    errors: {}
  };
- ابتدا importهای مورد نیاز به Joi، React و همچنین سرویس‌های لیست فیلم‌ها و لیست ژانرهای سینمایی، به همراه کامپوننت فرم، تعریف شده‌اند.
- سپس این کامپوننت نیز از کامپوننت Form ارث بری می‌کند تا به امکانات ویژه‌ی آن دسترسی پیدا کند.
- در ادامه در خاصیت state، طبق روالی که در کامپوننت فرم درنظر گرفته‌ایم، دو خاصیت data و errors باید حضور داشته باشند. در خاصیت data، شیءای که نام خاصیت‌های آن با فیلدهای فرم تطابق دارد، ذکر شده‌اند. در اینجا برای ذخیره سازی اطلاعات انتخاب شده‌ی از drop down list مرتبط با ژانرهای سینمایی، از خاصیت genreId استفاده می‌شود؛ این تنها اطلاعاتی است که از کل آیتم‌های یک drop down list نیاز داریم. آرایه‌ی genres که آیتم‌های این drop down list را مقدار دهی می‌کند، در روال componentDidMount، از سرویس مرتبطی دریافت و مقدار دهی خواهد شد.

در ادامه‌ی کدهای کامپوننت MovieForm، کدهای schema اعتبارسنجی شیء data را ملاحظه می‌کنید:
  schema = {
    _id: Joi.string(),
    title: Joi.string()
      .required()
      .label("Title"),
    genreId: Joi.string()
      .required()
      .label("Genre"),
    numberInStock: Joi.number()
      .required()
      .min(0)
      .max(100)
      .label("Number in Stock"),
    dailyRentalRate: Joi.number()
      .required()
      .min(0)
      .max(10)
      .label("Daily Rental Rate")
  };
در اینجا، id به required تنظیم نشده‌است؛ چون زمانیکه قرار است یک شیء movie جدید را  ایجاد کنیم، هنوز این id نامشخص است. سایر موارد خاصیت schema، به لطف fluent api کتابخانه‌ی Joi، بسیار خوانا بوده و نیاز به توضیحات خاصی ندارند. برای مثال هر دو خاصیت numberInStock و  dailyRentalRate باید عددی وارد شده و بین بازه‌ی مشخصی قرار گیرند.

اکنون به مرحله‌ی componentDidMount می‌رسیم:
  componentDidMount() {
    const genres = getGenres();
    this.setState({ genres });

    const movieId = this.props.match.params.id;
    if (movieId === "new") return;

    const movie = getMovie(movieId);
    if (!movie) return this.props.history.replace("/not-found");

    this.setState({ data: this.mapToViewModel(movie) });
  }
- در اینجا لیست ژانرهای سینمایی از متد getGenres فایل src\services\fakeGenreService.js دریافت شده و پس از آن کار به روز رسانی خاصیت genres در state را انجام می‌دهیم. این به روز رسانی state، سبب می‌شود تا این خاصیت که آرایه‌ای است، در رندر بعدی این کامپوننت، به لیست options مربوط به drop down list درج شده‌ی در فرم، ارسال شده و در فرم رندر شود.
- پس از آن، نحوه‌ی دریافت پارامتر id مسیریابی رسیده را ملاحظه می‌کنید. این id اگر به "new" تنظیم شده بود، یعنی قرار است، اطلاعات جدیدی ثبت شوند. بنابراین متد جاری را خاتمه می‌دهیم (چون کار ادامه‌ی این متد، مقدار دهی اولیه‌ی تمام فیلدهای فرم، بر اساس اطلاعات شیء دریافت شد‌ه‌ی از سرویس فیلم‌ها است). در غیراینصورت (و با مشخص بودن id)، با استفاده از این id و متد getMovie سرویس src\services\fakeMovieService.js، سعی خواهیم کرد تا اطلاعات شیء movie متناظری را دریافت کنیم. اگر خروجی این متد null بود، یعنی id وارد شده معتبر نیست. به همین جهت کاربر را به صفحه‌ی not-found هدایت می‌کنیم. اگر دقت کنید در اینجا بجای متد push، از متد replace استفاده کرده‌ایم. چون اگر از متد push استفاده می‌کردیم و کاربر بر روی دکمه‌ی back مرورگر کلیک می‌کرد، دوباره به همین صفحه، با id غیرمعتبر قبلی وارد می‌شد و یک حلقه‌ی بی‌پایان رخ می‌داد. همچنین به return ای هم که به همراه متد replace استفاده شده، دقت کنید. کار redirect به یک صفحه‌ی دیگر، به معنای عدم اجرای کدهای پس از آن نیست. بنابراین اگر می‌خواهیم کار این متد با redirect، به پایان برسد، ذکر return الزامی است.
- در پایان این متد، خاصیت data موجود در state را به روز رسانی می‌کنیم؛ تا سبب رندر فرم، با اطلاعات شیء movie یافت شده گردد و چون ساختار شیء movie دریافت شده‌ی از سرویس، با ساختار data تعریف شده‌ی در state یکی نیست، نیاز به نگاشت این دو به هم، توسط متد سفارشی mapToViewModel زیر است:
  mapToViewModel(movie) {
    return {
      _id: movie._id,
      title: movie.title,
      genreId: movie.genre._id,
      numberInStock: movie.numberInStock,
      dailyRentalRate: movie.dailyRentalRate
    };
  }
این سناریو بسیار متداول است و اکثر داده‌های دریافت شده‌ی از سرور، الزاما با ساختار داده‌هایی که در فرم‌های خود تعریف می‌کنیم (که در اینجا view-model نام گرفته)، یکی نیستند و نیاز به نگاشت بین آن‌ها وجود دارد. برای مثال genreId موجود در view-model این فرم (همان شیء منتسب به data در state)، دقیقا به همین نام، در شیء movie تعریف نشده‌است و نیاز به نگاشت این دو به هم است.

در ادامه‌ی کدهای کامپوننت فرم فیلم‌ها، به متد doSubmit می‌رسیم:
  doSubmit = () => {
    saveMovie(this.state.data);

    this.props.history.push("/movies");
  };
این متد پس از کلیک کاربر بر روی دکمه‌ی submit و اعتبارسنجی کامل فرم، فراخوانی می‌شود. در این مرحله می‌توان اطلاعات موجود در شیء data را به متد saveMovie سرویس src\services\fakeMovieService.js ارسال کرد، تا آن‌را به لیست خودش اضافه کند. سپس کاربر را به لیست به روز شده‌ی فیلم‌ها هدایت می‌کنیم.

در انتهای این کامپوننت نیز به متد رندر آن می‌رسیم:
  render() {
    return (
      <div>
        <h1>Movie Form</h1>
        <form onSubmit={this.handleSubmit}>
          {this.renderInput("title", "Title")}
          {this.renderSelect("genreId", "Genre", this.state.genres)}
          {this.renderInput("numberInStock", "Number in Stock", "number")}
          {this.renderInput("dailyRentalRate", "Rate")}
          {this.renderButton("Save")}
        </form>
      </div>
    );
  }
تمام قسمت‌های این فرم را منهای متد جدید renderSelect آن، پیشتر در قسمت قبل، مرور کرده‌ایم و نکته‌ی جدیدی ندارند.
برای تعریف متد جدید renderSelect به این صورت عمل می‌کنیم:
- ابتدا فایل جدید src\components\common\select.jsx را ایجاد کرده و سپس آن‌را جهت نمایش یک drop down list، ویرایش می‌کنیم:
import React from "react";

const Select = ({ name, label, options, error, ...rest }) => {
  return (
    <div className="form-group">
      <label htmlFor={name}>{label}</label>
      <select name={name} id={name} {...rest} className="form-control">
        <option value="" />
        {options.map(option => (
          <option key={option._id} value={option._id}>
            {option.name}
          </option>
        ))}
      </select>
      {error && <div className="alert alert-danger">{error}</div>}
    </div>
  );
};

export default Select;
شبیه به یک چنین کامپوننتی را در قسمت قبل، در فایل src\components\common\input.jsx ایجاد کردیم و ساختار کلی آن‌ها با هم یکی است. ابتدا تمام تگ‌ها و کلاس‌های بوت استرپی مورد نیاز، در این کامپوننت محصور می‌شوند. سپس آرایه‌ای بر روی لیست options رسیده، ایجاد شده و به صورت پویا، لیست نمایش داده شده‌ی توسط drop down آن‌را تشکیل می‌دهد. در پایان آن هم کار نمایش اخطار اعتبارسنجی متناظری، در صورت وجود خطایی، قرار گرفته‌است.

- پس از آن به کامپوننت src\components\common\form.jsx مراجعه کرده و متد رندر آن‌را اضافه می‌کنیم:
import Select from "./select";
// ...

class Form extends Component {

  // ...

  renderSelect(name, label, options) {
    const { data, errors } = this.state;

    return (
      <Select
        name={name}
        value={data[name]}
        label={label}
        options={options}
        onChange={this.handleChange}
        error={errors[name]}
      />
    );
  }
}
کار این متد، مقدار دهی ویژگی‌های مورد نیاز کامپوننت Select، بر اساس نام فیلد، یک برچسب و آیتم‌های ارسالی به آن است. مزیت وجود یک چنین متد کمکی، کم شدن کدهای تکراری Selectهای مورد نیاز و همچنین عدم فراموشی قسمتی از این اتصالات و در نهایت یک‌دست شدن کدهای کل برنامه‌است. این متد در نهایت سبب رندر یک drop down list، بر اساس اطلاعات خاصیت genres موجود در state می‌شود:



تمرین 3- جستجوی در لیست فیلم‌ها


می‌خواهیم در بالای لیست نمایش فیلم‌ها، یک search box را قرار دهیم تا توسط آن بتوان بر اساس عنوان وارد شده، در فیلم‌های موجود جستجو کرد. همچنین این جستجو قرار است کلی بوده و حتی در صورت انتخاب ژانر خاصی از منوی کنار صفحه، باید در کل اطلاعات موجود جستجو کند. به علاوه اگر کاربر ژانری را انتخاب کرد، این text box باید خالی شود.

برای اینکار ابتدا فایل جدید src\components\searchBox.jsx را ایجاد کرده و به صورت زیر آن‌را تکمیل می‌کنیم:
import React from "react";

const SearchBox = ({ value, onChange }) => {
  return (
    <input
      type="text"
      name="query"
      className="form-control my-3"
      placeholder="Search..."
      value={value}
      onChange={e => onChange(e.currentTarget.value)}
    />
  );
};

export default SearchBox;
این SeachBox، یک controlled component است و دارای state خاص خودش نیست. تمام اطلاعات مورد نیاز خود را از طریق props دریافت کرده و خروجی خود را (اطلاعات تایپ شده‌ی در input box را) از طریق صدور رخ‌دادها، اطلاع رسانی می‌کند.

سپس به کامپوننت movies مراجعه کرده و آن‌را ذیل متن نمایش تعداد رکوردها، درج می‌کنیم:
<p>Showing {totalCount} movies in the database.</p>
<SearchBox value={searchQuery} onChange={this.handleSearch} />
که البته نیاز به import کامپوننت مربوطه، تعریف واژه‌ی جستجو شده در state و مدیریت رخ‌داد onChange را نیز دارد:
import SearchBox from "./searchBox";
//...

class Movies extends Component {
  state = {
    //...
    selectedGenre: {},
    searchQuery: ""
  };


  handleSearch = query => {
    this.setState({ searchQuery: query, selectedGenre: null, currentPage: 1 });
  };

  handleGenreSelect = genre => {
    console.log("handleGenreSelect", genre);
    this.setState({ selectedGenre: genre, searchQuery: "", currentPage: 1 });
  };
در متد handleSearch، اطلاعات وارد شده‌ی توسط کاربر دریافت شده و توسط آن سه خاصیت state به روز رسانی می‌شوند تا توسط آن‌ها در حین رندر مجدد کامپوننت، کار فیلتر صحیح اطلاعات صورت گیرد. همچنین selectedGenre نیز به حالت اول بازگشت داده می‌شود. به علاوه اگر کاربر در حین مشاهده‌ی صفحه‌ی 3 بود، نیاز است currentPage صحیحی را به او نمایش  داد.
متد handleGenreSelect را نیز اندکی تغییر داده‌ایم تا اگر گروهی انتخاب شد، مقدار searchQuery را خالی کند. اگر در اینجا searchQuery را به نال تنظیم می‌کردیم، controlled component جعبه‌ی جستجو، تبدیل به کامپوننت کنترل نشده‌ای می‌شد و در این حالت، React، اخطار تبدیل بین این دو را صادر می‌کرد.

در آخر، ابتدای متد getPageData هم جهت اعمال searchQuery، به صورت زیر تغییر می‌کند:
  getPagedData() {
    const {
      pageSize,
      currentPage,
      selectedGenre,
      movies: allMovies,
      sortColumn,
      searchQuery
    } = this.state;

    let filteredMovies = allMovies;
    if (searchQuery) {
      filteredMovies = allMovies.filter(m =>
        m.title.toLowerCase().startsWith(searchQuery.toLowerCase())
      );
    } else if (selectedGenre && selectedGenre._id) {
      filteredMovies = allMovies.filter(m => m.genre._id === selectedGenre._id);
    }
در اینجا اگر searchQuery مقداری داشته باشد، یک جستجوی غیرحساس به کوچکی و بزرگی حروف، بر روی خاصیت title اشیاء فیلم، انجام می‌شود.



کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: sample-21.zip
نظرات مطالب
نمایش خودکار آیکون لینک‌های سایت‌های خارجی با استفاده از jQuery
این هم فکر جالبیه.
سایت زیر سرویس مورد نظر شما رو به رایگان ارائه میده:
http://w.googlepreview.com/preview?s=https://www.dntips.ir/

البته در سایتش نوشته که مجاز نیستید بجز در افزونه مورد نظر فایرفاکس ازش استفاده کنید، ولی خوب دیگه، محض اطلاع ;)
مطالب
CoffeeScript #13

بخش‌های بد

در ادامه‌ی قسمت قبل، به مواردی که توسط CoffeeScript اصلاح شده‌اند، می‌پردازیم.

Reserved words

کلمات کلیدی خاصی در جاوااسکریپت وجود دارد مانند class، enum و const که برای نسخه‌های بعدی جاوااسکریپت در آینده رزرو شده‌اند. استفاده از این کلمات در برنامه‌های جاوااسکریپت می‌تواند نتایج غیرقابل پیش بینی داشته باشد. برخی از مرورگرهای به خوبی از عهده‌ی این کار برمی‌آیند و بعضی دیگر به طور کامل جلوی استفاده از این‌ها را گرفته‌اند. CoffeeScript بعد از تشخیص استفاده از یک کلمه‌ی کلیدی، با یک راه کار خاص، از این موضوع می‌گریزد.

به عنوان مثال، فرض کنید می‌خواهیم از کلمه کلیدی class به عنوان یک خصوصیت در یک شیء استفاده کنیم:

myObj = {
  delete: "I am a keyword!"
}
myObj.class = ->
پس از کامپایل، پارسر CoffeeScript متوجه استفاده شما از کلمه کلیدی رزرو شده می‌شود و آنها را در بین "" قرار می‌دهد.
var myObj;
myObj = {
  "delete": "I am a keyword!"
};
myObj["class"] = function() {};

Equality comparisons

مقایسه برابری ضعف دیگری است که در جاوااسکریپت باعث ایجاد رفتاری گیج کننده و اغلب باعث ایجاد اشکالاتی در کد نوشته شده می‌شود. به مثال زیر توجه کنید:

""           ==   "0"// false
0            ==   ""// true
0            ==   "0"// true
false        ==   "false"// false
false        ==   "0"// true
false        ==   undefined// false
false        ==   null// false
null         ==   undefined// true
" \t\r\n"    ==   0// true
مطمئنم که شما هم با من موافقید که همه‌ی مقایسه‌های بالا بسیار مبهم هستند و استفاده از آن‌های می‌توانند منجر به نتایج غیر منتظره شوند و همچنین مشکلاتی را پیش بیاورند.
راه حل این کار استفاده از عملگر برابری سختگیرانه است، که از 3 مساوی تشکیل شده است: === عملگر برابر سخت گیرانه دقیقا مانند عملگر برابری عادی عمل می‌کند و تنها نوع داده‌ها را بررسی می‌کند که با هم برابر باشند.
توصیه می‌شود که همیشه از عملگر برابری سختگیرانه استفاده کنید و هرجا لازم بود قبل مقایسه عمل تبدیل نوع داده‌ها را انجام دهید.
CoffeeScript این مشکل را به صورت کامل حل کرده است؛ یعنی هر جایی که عمل مقایسه == انجام شود به === تبدیل می‌شود. شما باید به صورت صریح نوع داده‌ها را قبل از مقایسه تبدیل کرده باشید.
نکته: در مقایسه‌ها رشته خالی ""، null ،undefined و عدد 0 همگی false برمی گردانند.
alert "Empty Array"  unless [].length
alert "Empty String" unless ""
alert "Number 0"      unless 0
که پس از کامپایل می‌شود:
if (![].length) {
  alert("Empty Array");
}

if (!"") {
  alert("Empty String");
}

if (!0) {
  alert("Number 0");
}
در صورتیکه می‌خواهید به صورت صریح null و یا undefined را بررسی کنید، می‌توانید از عملگر ? CoffeeScript استفاده کنید:
alert "This is not called" unless ""?
پس از کامپایل می‌شود:
if ("" == null) {
  alert("This is not called");
}
با اجرای مثال بالا alert اجرای نمی‌شود چون رشته خالی با null برابر نیست.

Function definition


خیلی جالب است که در جاوااسکریپت می‌توانید تابعی را بعد از اینکه فراخوانی کردید، تعریف کنید. به عنوان مثال، کد زیر به صورت کامل اجرا می‌شود:
wem();
function wem() {alert("hi");}
این به دلیل دامنه (scope) تابع است. تمام توابع قبل از اجرای برنامه، به بالا برده می‌شوند و در همه جا در دامنه‌ای که در آن تعریف شده‌اند، قابل دسترسی می‌باشند؛ حتی اگر قبل از تعریف واقعی در منبع، فراخوانی شده باشد. مشکل اینجاست که عمل بالابردن توابع در مرورگرها با یکدیگر متفاوت است. به مثال زیر توجه کنید:
if (true) {
  function declaration() {
    return "first";
  }
} else {
  function declaration() {
    return "second";
  }
}
declaration();
در بعضی از مرورگرها مانند Firefox ، تابع ()declaration مقدار "first" را برگشت خواهد داد و در دیگر مرورگرها مانند Chrome، مقدار "second" برگشت داده خواهد شد. در حالیکه به نظر می‌رسد که قسمت else هیچگاه اجرا نخواهد شد.
در صورتیکه علاقمند به کسب اطلاعات بیشتری درباره‌ی نحوه تعریف توابع، هستید باید راهنمای آقای Juriy Zaytsev را مطالعه کنید. به صورت خلاصه، رفتار نسبتا مبهم مرورگرها می‌تواند منجر به ایجاد مشکلاتی در مسیر نوشتن یک پروژه شوند.
همه چیز در CoffeeScript در نظر گرفته شده است و بهترین روش برای حل این مشکل، حذف کلمه function و به جای آن استفاده از عبارت (expression) تابع است.

Number property lookups

نقصی که در پارسر جاوااسکریپت در مواجه با نماد نقطه (dot notation) بر روی اعداد وجود دارد، تفسیر آن به ممیز شناور، بجای مراجعه به ویژگی‌های آن است. برای مثال کد جاوااسکریپت زیر باعث ایجاد خطای نحوی می‌شود:
5.toString();
پارسر جاوااسکریپت بعد از نقطه به دنبال یک عدد دیگر می‌گردد و با برخورد با ()toString، باعث ایجاد یک Unexpected token می‌شود. راه حل این مشکل، استفاده از پرانتز یا اضافه کردن یک نقطه دیگر است.
(5).toString();
5..toString();
خوشبختانه پارسر CoffeeScript به اندازه‌ی کافی هوشمندانه با این مسئله برخورد می‌کند و هر زمانی که شما دسترسی به ویژگی‌های اعداد را داشته باشید، به صورت خودکار با اضافه کردن دوتا نقطه (همانند مثال بالا) جلوی ایجاد خطا را می‌گیرد.
مطالب
دریافت و نمایش فایل‌های PDF در برنامه‌های Blazor WASM
زمانیکه قرار است با فایل‌های باینری واقع در سمت سرور کار کنیم، اگر اکشن متدهای ارائه دهنده‌ی آن‌ها محافظت شده نباشند، برای نمایش و یا دریافت آن‌ها تنها کافی است از آدرس مستقیم این منابع استفاده کرد و در این حالت نیازی به رعایت هیچ نکته‌ی خاصی نیست. اما اگر اکشن متدی در سمت سرور توسط فیلتر Authorize محافظت شده باشد و روش محافظت نیز مبتنی بر کوکی‌ها نباشد، یعنی این کوکی‌ها در طی درخواست‌های مختلف، به صورت خودکار توسط مرورگر به سمت سرور ارسال نشوند، آنگاه نیاز است با استفاده از HttpClient برنامه‌های Blazor WASM، درخواست دسترسی به منبعی را به همراه برای مثال JSON Web Tokens کاربر به سمت سرور ارسال کرد و سپس فایل باینری نهایی را به صورت آرایه‌ای از بایت‌ها دریافت نمود. در این حالت با توجه به ماهیت Ajax ای این این عملیات، برای نمایش و یا دریافت این فایل‌های محافظت شده در مرورگر، نیاز به دانستن نکات ویژه‌ای است که در این مطلب به آن‌ها خواهیم پرداخت.



کدهای سمت سرور دریافت فایل PDF

در اینجا کدهای سمت سرور برنامه، نکته‌ی خاصی را به همراه نداشته و صرفا یک فایل PDF ساده (محتوای باینری) را بازگشت می‌دهد:
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;

namespace BlazorWasmShowBinaryFiles.Server.Controllers
{
    [ApiController]
    [Route("api/[controller]")]
    public class ReportsController : ControllerBase
    {
        [HttpGet("[action]")]
        public IActionResult GetPdfReport()
        {
            //TODO: create the `sample.pdf` report file on the server

            return File(virtualPath: "~/app_data/sample.pdf",
                        contentType: "application/pdf",
                        fileDownloadName: "sample.pdf");
        }
    }
}
که در نهایت با آدرس api/Reports/GetPdfReport در سمت کلاینت قابل دسترسی خواهد بود.

یک نکته: استفاده مستقیم از کتابخانه‌های تولید PDF در برنامه‌های سمت کاربر Blazor منطقی نیست؛ چون به ازای هر کاربر، گاهی از اوقات مجبور به ارسال بیش از 8 مگابایت اضافی مختص به فایل‌های dll. آن کتابخانه‌ی تولید PDF خواهیم شد. بنابراین بهتر است تولید PDF را در سمت سرور و در اکشن متدهای Web API انجام داد و سپس فایل نهایی تولیدی را در برنامه‌ی سمت کلاینت، دریافت و یا نمایش داد. به همین جهت در این مثال خروجی نهایی یک چنین عملیات فرضی را توسط یک اکشن متد Web API ارائه داده‌ایم که در بسیاری از موارد حتی می‌تواند توسط فیلتر Authorize نیز محافظت شده باشد.


ساخت URL برای دسترسی به اطلاعات باینری

تمام مرورگرهای جدید از ایجاد URL برای اشیاء Blob دریافتی از سمت سرور، توسط متد توکار URL.createObjectURL پشتیبانی می‌کنند. این متد، شیء URL را از شیء window جاری دریافت می‌کند و سپس اطلاعات باینری را دریافت کرده و آدرسی را جهت دسترسی موقت به آن تولید می‌کند. حاصل آن، یک URL ویژه‌است مانند blob:https://localhost:5001/03edcadf-89fd-48b9-8a4a-e9acf09afd67 که گشودن آن در مرورگر، یا سبب نمایش آن تصویر و یا دریافت مستقیم فایل خواهد شد.
در برنامه‌های Blazor نیاز است اینکار را توسط JS Interop آن انجام داد؛ از این جهت که API تولید یک Blob URL، صرفا توسط کدهای جاوا اسکریپتی قابل دسترسی است. به همین جهت فایل جدید Client\wwwroot\site.js را با محتوای زیر ایجاد کرده و همچنین مدخل آن‌را در به انتهای فایل Client\wwwroot\index.html، پیش از بسته شدن تگ body، اضافه می‌کنیم:
window.JsBinaryFilesUtils = {
  createBlobUrl: function (byteArray, contentType) {
    // The byte array in .NET is encoded to base64 string when it passes to JavaScript.
    const numArray = atob(byteArray)
      .split("")
      .map((c) => c.charCodeAt(0));
    const uint8Array = new Uint8Array(numArray);
    const blob = new Blob([uint8Array], { type: contentType });
    return URL.createObjectURL(blob);
  },
  downloadFromUrl: function (fileName, url) {
    const anchor = document.createElement("a");
    anchor.style.display = "none";
    anchor.href = url;
    anchor.download = fileName;
    document.body.appendChild(anchor);
    anchor.click();
    document.body.removeChild(anchor);
  },
  downloadBlazorByteArray: function (fileName, byteArray, contentType) {
    const blobUrl = this.createBlobUrl(byteArray, contentType);
    this.downloadFromUrl(fileName, blobUrl);
    URL.revokeObjectURL(blobUrl);
  },
  printFromUrl: function (url) {
    const iframe = document.createElement("iframe");
    iframe.style.display = "none";
    iframe.src = url;
    document.body.appendChild(iframe);
    if (iframe.contentWindow) {
      iframe.contentWindow.print();
    }
  },
  printBlazorByteArray: function (byteArray, contentType) {
    const blobUrl = this.createBlobUrl(byteArray, contentType);
    this.printFromUrl(blobUrl);
    URL.revokeObjectURL(blobUrl);
  },
  showUrlInNewTab: function (url) {
    window.open(url);
  },
  showBlazorByteArrayInNewTab: function (byteArray, contentType) {
    const blobUrl = this.createBlobUrl(byteArray, contentType);
    this.showUrlInNewTab(blobUrl);
    URL.revokeObjectURL(blobUrl);
  },
};
توضیحات:
- زمانیکه در برنامه‌های Blazor با استفاده از متد ()HttpClient.GetByteArrayAsync آرایه‌ای از بایت‌های یک فایل باینری را دریافت می‌کنیم، ارسال آن به کدهای جاوااسکریپتی به صورت یک رشته‌ی base64 شده صورت می‌گیرد (JS Interop اینکار را به صورت خودکار انجام می‌دهد). به همین جهت در متد createBlobUrl روش تبدیل این رشته‌ی base64 دریافتی را به آرایه‌ای از بایت‌ها، سپس به یک Blob و در آخر به یک Blob URL، مشاهده می‌کنید.  این Blob Url اکنون آدرس موقتی دسترسی به آرایه‌ای از بایت‌های دریافتی توسط مرورگر است. به همین جهت می‌توان از آن به عنوان src بسیاری از اشیاء HTML استفاده کرد.
- متد downloadFromUrl، کار دریافت یک Url و سپس دانلود خودکار آن‌را انجام می‌دهد. اگر به یک anchor استاندارد HTML، ویژگی download را نیز اضافه کنیم، با کلیک بر روی آن، بجای گشوده شدن این Url، مرورگر آن‌را دریافت خواهد کرد. متد downloadFromUrl کار ساخت لینک و تنظیم ویژگی‌های آن و سپس کلیک بر روی آن‌را به صورت خودکار انجام می‌دهد. از متد downloadFromUrl زمانی استفاده کنید که منبع مدنظر، محافظت شده نباشد و Url آن به سادگی در مرورگر قابل گشودن باشد.
- متد downloadBlazorByteArray همان کار متد downloadFromUrl را انجام می‌دهد؛ با این تفاوت که Url مورد نیاز توسط متد downloadFromUrl را از طریق یک Blob Url تامین می‌کند.
- متد printFromUrl که جهت دسترسی به منابع محافظت نشده طراحی شده‌است، Url یک منبع را دریافت کرده، آن‌را به یک iframe اضافه می‌کند و سپس متد print را بر روی این iframe به صورت خودکار فراخوانی خواهد کرد تا سبب ظاهر شدن صفحه‌ی پیش‌نمایش چاپ شود.
- printBlazorByteArray همان کار متد printFromUrl را انجام می‌دهد؛  با این تفاوت که Url مورد نیاز توسط متد printFromUrl را از طریق یک Blob Url تامین می‌کند.


تهیه‌ی متدهایی الحاقی جهت کار ساده‌تر با JsBinaryFilesUtils

پس از تهیه‌ی JsBinaryFilesUtils فوق، می‌توان با استفاده از کلاس زیر که به همراه متدهایی الحاقی جهت دسترسی به امکانات آن است، کار با متدهای دریافت، نمایش و چاپ فایل‌های باینری را ساده‌تر کرد و از تکرار کدها جلوگیری نمود:
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.JSInterop;

namespace BlazorWasmShowBinaryFiles.Client.Utils
{
    public static class JsBinaryFilesUtils
    {
        public static ValueTask<string> CreateBlobUrlAsync(
            this IJSRuntime JSRuntime,
            byte[] byteArray, string contentType)
        {
            return JSRuntime.InvokeAsync<string>("JsBinaryFilesUtils.createBlobUrl", byteArray, contentType);
        }

        public static ValueTask DownloadFromUrlAsync(this IJSRuntime JSRuntime, string fileName, string url)
        {
            return JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsBinaryFilesUtils.downloadFromUrl", fileName, url);
        }

        public static ValueTask DownloadBlazorByteArrayAsync(
            this IJSRuntime JSRuntime,
            string fileName, byte[] byteArray, string contentType)
        {
            return JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsBinaryFilesUtils.downloadBlazorByteArray",
                    fileName, byteArray, contentType);
        }

        public static ValueTask PrintFromUrlAsync(this IJSRuntime JSRuntime, string url)
        {
            return JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsBinaryFilesUtils.printFromUrl", url);
        }

        public static ValueTask PrintBlazorByteArrayAsync(
            this IJSRuntime JSRuntime,
            byte[] byteArray, string contentType)
        {
            return JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsBinaryFilesUtils.printBlazorByteArray", byteArray, contentType);
        }

        public static ValueTask ShowUrlInNewTabAsync(this IJSRuntime JSRuntime, string url)
        {
            return JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsBinaryFilesUtils.showUrlInNewTab", url);
        }

        public static ValueTask ShowBlazorByteArrayInNewTabAsync(
            this IJSRuntime JSRuntime,
            byte[] byteArray, string contentType)
        {
            return JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsBinaryFilesUtils.showBlazorByteArrayInNewTab", byteArray, contentType);
        }
    }
}


اصلاح Content Security Policy سمت سرور جهت ارائه‌ی محتوای blob

پس از دریافت فایل PDF به صورت یک blob، با استفاده از متد URL.createObjectURL می‌توان آدرس موقت محلی را برای دسترسی به آن تولید کرد و یک چنین آدرس‌هایی به صورت blob:http تولید می‌شوند. در این حالت در Content Security Policy سمت سرور، نیاز است امکان دسترسی به تصاویر و همچنین اشیاء از نوع blob را نیز آزاد معرفی کنید:
img-src 'self' data: blob:
default-src 'self' blob:
object-src 'self' blob:
در غیراینصورت مرورگر، نمایش یک چنین تصاویر و یا اشیایی را سد خواهد کرد.


نمایش فایل PDF دریافتی از سرور، به همراه دکمه‌های دریافت، چاپ و نمایش آن در صفحه‌ی جاری

در ادامه کدهای کامل مرتبط با تصویری را که در ابتدای بحث مشاهده کردید، ملاحظه می‌کنید:
@page "/"

@using BlazorWasmShowBinaryFiles.Client.Utils

@inject IJSRuntime JSRuntime
@inject HttpClient HttpClient

<h1>Display PDF Files</h1>
<button class="btn btn-info" @onclick="handlePrintPdf">Print PDF</button>
<button class="btn btn-primary ml-2" @onclick="handleShowPdf">Show PDF</button>
<button class="btn btn-success ml-2" @onclick="handleDownloadPdf">Download PDF</button>

@if(!string.IsNullOrWhiteSpace(PdfBlobUrl))
{
    <section class="card mb-5 mt-3">
        <div class="card-header">
            <h4>using iframe</h4>
        </div>
        <div class="card-body">
            <iframe title="PDF Report" width="100%" height="600" src="@PdfBlobUrl" type="@PdfContentType"></iframe>
        </div>
    </section>

    <section class="card mb-5">
        <div class="card-header">
            <h4>using object</h4>
        </div>
        <div class="card-body">
            <object data="@PdfBlobUrl" aria-label="PDF Report" type="@PdfContentType" width="100%" height="100%"></object>
        </div>
    </section>

    <section class="card mb-5">
        <div class="card-header">
            <h4>using embed</h4>
        </div>
        <div class="card-body">
            <embed aria-label="PDF Report" src="@PdfBlobUrl" type="@PdfContentType" width="100%" height="100%">
        </div>
    </section>
}

@code
{
    private const string ReportUrl = "/api/Reports/GetPdfReport";
    private const string PdfContentType = "application/pdf";

    private string PdfBlobUrl;

    private async Task handlePrintPdf()
    {
        // Note: Using the `HttpClient` is useful for accessing the protected API's by JWT's (non cookie-based authorization).
        // Otherwise just use the `PrintFromUrlAsync` method.
        var byteArray = await HttpClient.GetByteArrayAsync(ReportUrl);
        await JSRuntime.PrintBlazorByteArrayAsync(byteArray, PdfContentType);
    }

    private async Task handleDownloadPdf()
    {
        // Note: Using the `HttpClient` is useful for accessing the protected API's by JWT's (non cookie-based authorization).
        // Otherwise just use the `DownloadFromUrlAsync` method.
        var byteArray = await HttpClient.GetByteArrayAsync(ReportUrl);
        await JSRuntime.DownloadBlazorByteArrayAsync("report.pdf", byteArray, PdfContentType);
    }

    private async Task handleShowPdf()
    {
        // Note: Using the `HttpClient` is useful for accessing the protected API's by JWT's (non cookie-based authorization).
        // Otherwise just use the `ReportUrl` as the `src` of the `iframe` directly.
        var byteArray = await HttpClient.GetByteArrayAsync(ReportUrl);
        PdfBlobUrl = await JSRuntime.CreateBlobUrlAsync(byteArray, PdfContentType);
    }

    // Tips:
    // 1- How do I enable/disable the built-in pdf viewer of FireFox
    // https://support.mozilla.org/en-US/kb/disable-built-pdf-viewer-and-use-another-viewer
    // 2- How to configure browsers to use the Adobe PDF plug-in to open PDF files
    // https://helpx.adobe.com/acrobat/kb/pdf-browser-plugin-configuration.html
    // https://helpx.adobe.com/acrobat/using/display-pdf-in-browser.html
    // 3- Microsoft Edge is gaining new PDF reader features within the Windows 10 Fall Creator’s Update (version 1709).
}
توضیحات:
- پس از تهیه‌ی JsBinaryFilesUtils و متدهای الحاقی متناظر با آن، اکنون تنها کافی است با  استفاده از متد ()HttpClient.GetByteArrayAsync، فایل PDF ارائه شده‌ی توسط یک اکشن متد را به صورت آرایه‌ای از بایت‌ها دریافت و سپس به متدهای چاپ (PrintBlazorByteArrayAsync) و دریافت (DownloadBlazorByteArrayAsync) آن ارسال کنیم.
- در مورد نمایش آرایه‌ای از بایت‌های دریافتی، وضعیت کمی متفاوت است. ابتدا باید توسط متد CreateBlobUrlAsync، آدرس موقتی این آرایه را در مرورگر تولید کرد و سپس این آدرس را برای مثال به src یک iframe انتساب دهیم تا PDF را با استفاده از امکانات توکار مرورگر، نمایش دهد.


کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: BlazorWasmShowBinaryFiles.zip
نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 19 - بومی سازی
- یک یا همان آدرس نیست. مثالی در مطلب مانند http://localhost:5000/?culture=es-MX&ui-culture=es-MX وجود دارد و با تغییر این کوئری استرینگ‌ها، آدرس‌ها یکی نخواهند بود + گوگل توانایی پردازش جاوا اسکریپت و خیلی از مسایل دیگر را هم دارد و یک صفحه و یک درخواست را صرفا بر اساس آدرس آن شناسایی نمی‌کند.
- در مطلب از تنظیمات RequestCultureProviders & UseRequestLocalization استفاده شده. با کمک این تنظیمات، چنین مسیریابی {culture} داری، قابل تعریف است:
[Route("{culture}/[controller]")]
public class ValuesController : Controller
{
    [Route("ShowMeTheCulture")]
    public string GetCulture()
    {
        return $"CurrentCulture:{CultureInfo.CurrentCulture.Name}, CurrentUICulture:{CultureInfo.CurrentUICulture.Name}";
    }
}
که به آدرس‌هایی مانند fa/controller/action به صورت خودکار تنظیم می‌شود.