اشتراکها
__arglist __reftype __makeref __refvalue کلمات کلیدی
در حالیکه، ویرایشگر Visual Studio این کلمات را به صورت رنگی و جزء کلمات کلیدی نمایش میدهد، ولی به دلیل عدم وجود مستندات برای این کلمات کلیدی، برای استفاده از آنها باید مراقب باشید؛ چرا که ممکن است به اندازه کافی تست نشده باشند.
شما میتوانید با استفاده از کلمه کلیدی makeref__ یک TypeReference را از یک متغیر، ایجاد کنید. با استفاده از کلمه کلیدی reftype__ میتوانید نوع اصلی از متغیری را که TypeReference را از آن ایجاد کرده اید، استخراج کنید. در انتها میتوانید با استفاده از کلمه کلیدی refvalue__ مقدار متغیر را از TypeReference ایجاد شده، بدست آورد. با استفاده از کلمه کلیدی arglist__ همانند کلمه کلیدی params میتوانید به لیستی از پارامترهای یک تابع دسترسی داشته باشید.
var i = 28; TypedReference tr = __makeref( i ); Type t = __reftype( tr ); Console.WriteLine( t ); int rv = __refvalue( tr, int ); Console.WriteLine( rv ); ArglistTest.DisplayNumbers( __arglist( 1, 2, 3, 5, 6 ) );
public static class ArglistTest { public static void DisplayNumbers( __arglist ) { var ai = new ArgIterator( __arglist ); while ( ai.GetRemainingCount() > 0 ) { var tr = ai.GetNextArg(); Console.WriteLine( TypedReference.ToObject( tr ) ); } } }
Environment.NewLine
رشته خط جدید (↵ Enter) تعریف شده در محیط در حال استفاده را میتوان با استفاده از این دستور بدست آورد.
Console.WriteLine( "NewLine: {0}first line{0}second line{0}third line", Environment.NewLine );
ExceptionDispatchInfo
ExceptionDispatchInfo بیان کننده یک استثناء در یک نقطه خاص از کد، که وضعیت آن قبلا کپچر شدهاست، میباشد. شما میتوانید با استفاده از متد ExceptionDispatchInfo.Throw (در فضای نام System.Runtime.ExceptionServices) یک استثناء را (با حفظ Stack Trace اصلی) ایجاد کنید.
ExceptionDispatchInfo possibleException = null; try { int.Parse( "a" ); } catch ( FormatException ex ) { possibleException = ExceptionDispatchInfo.Capture( ex ); } possibleException?.Throw();
Debug.Assert & Debug.WriteIf & Debug.Indent
Debug.Assert – بررسی صحت شرط تعیین شده و در صورت false بودن شرط، نمایش پیام نوشته شده به همراه call stack مربوطه میشود.
Debug.Assert(1 == 0, "عدد 1 برابر با 0 نیست");
و خروجی آن در تصویر زیر قابل مشاهده است:
Debug.WriteIf( 1 == 1, "display message in output window :D" );
Debug.Indent/Debug.Unindent - برای افزایش/کاهش یک واحد تورفتگی در خروجی نمایش داده شده در پنجره Output، استفاده میشود.
Debug.WriteLine("تست تورفتگی"); Debug.Indent(); Debug.WriteLine("یک واحد افزایش داده شد"); Debug.Unindent(); Debug.WriteLine("یک واحد کاهش داده شد"); Debug.WriteLine("پایان تست");
مطالب
Dependency Injection
در ادامه مباحث بهتر کد بنویسیم و الگوهایی که در این رابطه معرفی شدند، اخیرا کتابی از انتشارات manning منتشر شده تحت عنوان Dependency Injection . هر چند به ظاهر این کتاب برای جاوا کارها تهیه شده اما قسمت عمدهای از آن برای سایر زبانهای برنامه نویسی دیگر نیز قابل استفاده است.
DESCRIPTION
In object-oriented programming, a central program normally controls other objects in a module, library, or framework. With dependency injection, this pattern is inverted—a reference to a service is placed directly into the object which eases testing and modularity. Spring or Google Guice use dependency injection so you can focus on your core application and let the framework handle infrastructural concerns.
Dependency Injection explores the DI idiom in fine detail, with numerous practical examples that show you the payoffs. You'll apply key techniques in Spring and Guice and learn important pitfalls, corner-cases, and design patterns. Readers need a working knowledge of Java but no prior experience with DI is assumed.
WHAT'S INSIDE:
◊ How to apply it (Understand it first!)
◊ Design patterns and nuances
◊ Spring, Google Guice, PicoContainer, and more
◊ How to integrate DI with Java frameworks
In object-oriented programming, a central program normally controls other objects in a module, library, or framework. With dependency injection, this pattern is inverted—a reference to a service is placed directly into the object which eases testing and modularity. Spring or Google Guice use dependency injection so you can focus on your core application and let the framework handle infrastructural concerns.
Dependency Injection explores the DI idiom in fine detail, with numerous practical examples that show you the payoffs. You'll apply key techniques in Spring and Guice and learn important pitfalls, corner-cases, and design patterns. Readers need a working knowledge of Java but no prior experience with DI is assumed.
WHAT'S INSIDE:
◊ How to apply it (Understand it first!)
◊ Design patterns and nuances
◊ Spring, Google Guice, PicoContainer, and more
◊ How to integrate DI with Java frameworks
راستی، این کتاب تر و تازه رو میتونید از همین کتاب فروشیهای دور و اطراف نیز تهیه کنید! در سایت booktraining دات ارگ در قسمت graphics-and-design به تاریخ 4 آگوست.
Curry and Partial methods
Curry – در ریاضیات و علوم کامپیوتر، currying روشی است برای ترجمه تابعی که آرگومانهای متعددی میگیرد و به صورت ارزیابی دنبالهایاست از توابع که هر کدام یک آرگومان دارند.
برای پیاده سازی آن در #C، از extension methods استفاده میکنیم.
public static class CurryMethodExtensions { public static Func< A, Func< B, Func< C, R > > > Curry< A, B, C, R >( this Func< A, B, C, R > f ) { return a => b => c => f( a, b, c ); } }
Func< int, int, int, int > addNumbers = ( x, y, z ) => x + y + z; var f1 = addNumbers.Curry(); Func< int, Func< int, int > > f2 = f1( 3 ); Func< int, int > f3 = f2( 4 ); Console.WriteLine( f3( 5 ) );
نحوه اجرای دستورات بالا را در تصویر زیر میتوانید مشاهده کنید:
Partial – در علوم کامپیوتر، قسمتی از یک برنامه (یا قسمتی از یک تابع برنامه) است که اشاره به روند تثبیت تعدادی از آرگومانها به یک تابع و تولید تعداد آرگومانهای کمتر تابع دیگری را میگویند.
public static class CurryMethodExtensions { public static Func< C, R > Partial< A, B, C, R >( this Func< A, B, C, R > f, A a, B b ) { return c => f( a, b, c ); } }
Func< int, int, int, int > sumNumbers = ( x, y, z ) => x + y + z; Func< int, int > f4 = sumNumbers.Partial( 3, 4 ); Console.WriteLine( f4( 5 ) );
بعد از فراخوانی متد Curry میتوان از کلمه کلیدی var در دستورات بعدی بجای تعریف نوع متغیرها استفاده کرد.
نحوه اجرای دستورات بالا را در تصویر زیر میتوانید مشاهده کنید:
WeakReference
یک ارجاع ضعیف به GC اجازه میدهد که یک شیء را جمع آوری کند، در عین حالی که برنامه امکان دسترسی به آن را خواهد داشت. در صورتیکه نیاز به شیءای داشته باشید، میتوانید یک ارجاع قوی را از آن داشته باشید و از جمع آوری آن توسط GC جلوگیری کنید.
var obj = new WeakReferenceTest { FirstName = "Vahid" }; var w = new WeakReference(obj); obj = null; GC.Collect(); var weakReferenceTest = w.Target as WeakReferenceTest; if ( weakReferenceTest != null ) Console.WriteLine( weakReferenceTest.FirstName );
Lazy<T>
برای ایجاد یک شیء بزرگ، پردازش زیاد منابع و یا اجرای یک وظیفه (task) با پردازش زیاد منابع، به خصوص در زمانیکه ایجاد و یا اجرای این فرآیند در طول عمر یک برنامه، ممکن است هرگز رخ ندهد، از Lazy استفاده میشود.
public abstract class ThreadSafeLazyBaseSingleton< T > where T : new() { static readonly Lazy< T > lazy = new Lazy< T >( () => new T() ); public static T Instance => lazy.Value; }
BigInteger
نوع داده BigInteger یک نوع تغییر ناپذیر (immutable type) و نمایانگر یک عدد صحیح بزرگ دلخواه است که مقدار آن در تئوری در هیچ حد و مرز حداقل و حداکثری نیست. این نوع، از دیگر انواع جدایی ناپذیر (integral types) در NET.، که دارای خصوصیت MinValue و MaxValue هستند، متفاوت است.
var positiveString = "91389681247993671255433422114345532000000"; var negativeString = "-9031583741089631207100208803453423537140000"; var posBigInt = BigInteger.Parse( positiveString ); Console.WriteLine( posBigInt ); var negBigInt = BigInteger.Parse( negativeString ); Console.WriteLine( negBigInt );