نظرات مطالب
اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity
استفاده از آنتی فورجری توکن در برنامه‌های کلاینت جاوا اسکریپتی؛ مانند «افزودن و اعتبارسنجی خودکار Anti-Forgery Tokens در برنامه‌های Angular مبتنی بر ASP.NET Core»
نظرات مطالب
پیاده سازی JSON Web Token با ASP.NET Web API 2.x
- قسمت web api برنامه با mvc یکپارچه هست؟ اگر بله، برای کار با web api نیازی به این روش ندارید. همینقدر که کاربر برای مثال از طریق روش‌هایی مانند ASP.NET Identity و یا Forms authentication به سایت وارد شده باشد، کوکی حاصل از اعتبارسنجی آن‌ها، به همراه اعمال Ajax ای مختص Web API هم به صورت خودکار ارسال می‌شود و ... کاربر با موفقیت اعتبارسنجی خواهد شد. پروژه‌ی مطلب «اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity» یک قسمت Web API محافظت شده هم دارد؛ با این view که کاملا عادی به نظر می‌رسد. چون سیستم یکپارچه هست.
- کاربرد JWT بیشتر در برنامه‌های SPA مانند Angular است: «احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران در برنامه‌های Angular»
در اینجا کاربر پس از لاگین (از طریق صفحه‌ی لاگینی، کاملا عادی و معمولی که هیچ اطلاعاتی هم از پیش در آن ذخیره نشده)، چیزی را که سمت کلاینت ذخیره می‌کند (برای مثال در local storage مرورگر)، فقط توکن‌های دریافتی پس از اعتبارسنجی موفق است و نه کلمه‌ی عبور و نه هیچ اطلاعات دیگری. سپس در هر درخواست به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور، صرفا این توکن‌ها را ارسال می‌کند تا توسط آن، کار اعتبارسنجی خودکار کاربر صورت گیرد و هویت و همچنین سطوح دسترسی آن مشخص شوند.
- مثالی که در این پروژه ارائه شده، نمونه‌ی دیگر «آزمایش Web APIs توسط Postman - قسمت ششم - اعتبارسنجی مبتنی بر JWT» است؛ جهت ارائه‌ی یک سری مفهوم.
مسیرراه‌ها
+AngularJS 2.0
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript
فرم‌های مبتنی بر قالب‌ها در Angular
Angular Animation
آپلود فایل
Angular Material 6x
  • ابزارهای توسعه
نظرات مطالب
سازماندهی برنامه‌های Angular توسط ماژول‌ها
- «Organizing Angular applications»


- یک نمونه‌اش در سری «احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران در برنامه‌های Angular» بحث شده‌است؛ با این کدها.
├───authentication
│   ├───access-denied
│   └───login
├───core
│   ├───component
│   │   └───header
│   ├───models
│   └───services
├───dashboard
│   ├───call-protected-api
│   └───protected-page
├───page-not-found
├───shared
│   └───directives
└───welcome
مطالب
احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران در برنامه‌های Angular - قسمت اول - معرفی و ایجاد ساختار برنامه
قصد داریم در طی یک سری مطلب، یک کلاینت Angular 5.x را برای مطلب «اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity» تهیه کنیم. البته این سری، مستقل از قسمت سمت سرور آن تهیه خواهد شد و صرفا در حد دریافت توکن از سرور و یا ارسال مشخصات کاربر جهت لاگین، نیاز بیشتری به قسمت سمت سرور آن ندارد و تاکید آن بر روی مباحث سمت کلاینت Angular است. بنابراین اینکه چگونه این توکن را تولید می‌کنید، در اینجا اهمیتی ندارد و کلیات آن با تمام روش‌های پیاده سازی سمت سرور (حتی مطلب «پیاده سازی JSON Web Token با ASP.NET Web API 2.x») سازگار است.
این سری شامل بررسی موارد ذیل خواهد بود:
  1. قسمت اول - معرفی و ایجاد ساختار برنامه
  2. قسمت دوم - سرویس اعتبارسنجی
  3. قسمت سوم - ورود به سیستم
  4. قسمت چهارم - به روز رسانی خودکار توکن‌ها
  5. قسمت پنجم - محافظت از مسیرها
  6. قسمت ششم - کار با منابع محافظت شده‌ی سمت سرور 


پیشنیازها
- آشنایی با Angular CLI
- آشنایی با مسیریابی‌ها در Angular
- آشنایی با فرم‌های مبتنی بر قالب‌ها


همچنین اگر پیشتر Angular CLI را نصب کرده‌اید، قسمت «به روز رسانی Angular CLI» ذکر شده‌ی در مطلب «Angular CLI - قسمت اول - نصب و راه اندازی» را نیز اعمال کنید. در این سری از angular/cli: 1.6.0@ استفاده شده‌است.


ایجاد ساختار اولیه و مسیریابی‌های آغازین مثال این سری

در ادامه، یک پروژه‌ی جدید مبتنی بر Angular CLI را به نام ASPNETCore2JwtAuthentication.AngularClient به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی آن ایجاد می‌کنیم:
> ng new ASPNETCore2JwtAuthentication.AngularClient --routing

به علاوه، قصد استفاده‌ی از بوت استرپ را نیز داریم. به همین جهت ابتدا به ریشه‌ی پروژه وارد شده و سپس دستور ذیل را صادر کنید، تا بوت استرپ نصب شود و پرچم save آن سبب به روز رسانی فایل package.json نیز گردد:
> npm install bootstrap --save
پس از آن نیاز است به فایل angular-cli.json. مراجعه کرده و شیوه‌نامه‌ی بوت استرپ را تعریف کنیم:
  "apps": [
    {
      "styles": [
    "../node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.min.css",
        "styles.css"
      ],
به این ترتیب، به صورت خودکار این شیوه نامه به همراه توزیع برنامه حضور خواهد داشت و نیازی به تعریف مستقیم آن در فایل index.html نیست.

در ادامه برای تکمیل مثال جاری، دو کامپوننت جدید خوش‌آمدگویی و همچنین یافتن نشدن مسیرها را به برنامه اضافه می‌کنیم:
>ng g c welcome
>ng g c PageNotFound
که سبب ایجاد کامپوننت‌های src\app\welcome\welcome.component.ts و src\app\page-not-found\page-not-found.component.ts خواهند شد؛ به همراه به روز رسانی خودکار فایل src\app\app.module.ts جهت تکمیل قسمت declarations آن:
@NgModule({
  declarations: [
    AppComponent,
    WelcomeComponent,
    PageNotFoundComponent
  ],
سپس فایل src\app\app-routing.module.ts را به نحو ذیل تکمیل نمائید:
import { PageNotFoundComponent } from './page-not-found/page-not-found.component';
import { WelcomeComponent } from './welcome/welcome.component';
import { NgModule } from '@angular/core';
import { Routes, RouterModule } from '@angular/router';
const routes: Routes = [
  { path: 'welcome', component: WelcomeComponent },
  { path: '', redirectTo: 'welcome', pathMatch: 'full' },
  { path: '**', component: PageNotFoundComponent }
];
@NgModule({
  imports: [RouterModule.forRoot(routes)],
  exports: [RouterModule]
})
export class AppRoutingModule { }
در اینجا زمانیکه کاربر ریشه‌ی سایت را درخواست می‌کند، به کامپوننت welcome هدایت خواهد شد.
همچنین مدیریت مسیریابی آدرس‌های ناموجود در سایت نیز با تعریف ** صورت گرفته‌است.


ایجاد ماژول Authentication و تعریف کامپوننت لاگین

کامپوننت‌های احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران را در ماژولی به نام Authentication قرار خواهیم داد. بنابراین ماژول جدید آن‌را به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی آن ایجاد می‌کنیم:
>ng g m Authentication -m app.module --routing
با این خروجی
  create src/app/authentication/authentication-routing.module.ts (257 bytes)
  create src/app/authentication/authentication.module.ts (311 bytes)
  update src/app/app.module.ts (696 bytes)
اگر به سطر آخر آن دقت کنید، فایل app.module.ts را نیز به صورت خودکار به روز رسانی کرده‌است:
import { EmployeeRoutingModule } from './employee/employee-routing.module';
@NgModule({
  imports: [
    BrowserModule,
    AppRoutingModule,
    AuthenticationModule
  ]
در اینجا AuthenticationModule را به انتهای لیست imports افزوده‌است که نیاز به اندکی تغییر دارد و باید آن‌را پیش از AppRoutingModule تعریف کرد. علت این است که AppRoutingModule، دارای تعریف مسیریابی ** یا catch all است که آن‌را جهت مدیریت مسیرهای یافت نشده به برنامه افزوده‌ایم. بنابراین اگر ابتدا AppRoutingModule تعریف شود و سپس AuthenticationModule، هیچگاه فرصت به پردازش مسیریابی‌های ماژول اعتبارسنجی نمی‌رسد؛ چون مسیر ** پیشتر برنده شده‌است.
بنابراین فایل app.module.ts چنین تعاریفی را پیدا می‌کند:
import { EmployeeModule } from './employee/employee.module';
@NgModule({
  imports: [
    BrowserModule,
    AuthenticationModule,
    AppRoutingModule 
  ]

در ادامه کامپوننت جدید لاگین را به این ماژول اضافه می‌کنیم:
>ng g c Authentication/Login
با این خروجی
  create src/app/Authentication/login/login.component.html (24 bytes)
  create src/app/Authentication/login/login.component.ts (265 bytes)
  create src/app/Authentication/login/login.component.css (0 bytes)
  update src/app/Authentication/authentication.module.ts (383 bytes)
اگر به سطر آخر آن دقت کنید، کار به روز رسانی فایل ماژول authentication، جهت درج این کامپوننت جدید، در قسمت declarations فایل authentication.module.ts نیز به صورت خودکار انجام شده‌است:
import { LoginComponent } from "./login/login.component";

@NgModule({
  declarations: [LoginComponent]
})

در ادامه می‌خواهیم قالب این کامپوننت را در منوی اصلی سایت قابل دسترسی کنیم. به همین جهت به فایل src/app/authentication/authentication-routing.module.ts مراجعه کرده و مسیریابی این کامپوننت را تعریف می‌کنیم:
import { LoginComponent } from "./login/login.component";

const routes: Routes = [
  { path: "login", component: LoginComponent }
];
ابتدا کامپوننت لاگین import شده و سپس آرایه‌ی Routes، مسیری را به این کامپوننت تعریف کرده‌است.


ایجاد ماژول‌های Core و Shared

در مطلب «سازماندهی برنامه‌های Angular توسط ماژول‌ها» در مورد اهمیت ایجاد ماژول‌های Core و Shared بحث شد. در اینجا نیز این دو ماژول را ایجاد خواهیم کرد.
فایل src\app\core\core.module.ts، جهت به اشتراک گذاری سرویس‌های singleton سراسری برنامه، یک چنین ساختاری را پیدا می‌کند:
import { NgModule, SkipSelf, Optional, } from "@angular/core";
import { CommonModule } from "@angular/common";
import { RouterModule } from "@angular/router";

// import RxJs needed operators only once
import "./services/rxjs-operators";

import { BrowserStorageService } from "./browser-storage.service";

@NgModule({
  imports: [CommonModule, RouterModule],
  exports: [
    // components that are used in app.component.ts will be listed here.
  ],
  declarations: [
    // components that are used in app.component.ts will be listed here.
  ],
  providers: [
    // global singleton services of the whole app will be listed here.
    BrowserStorageService
  ]
})
export class CoreModule {
  constructor( @Optional() @SkipSelf() core: CoreModule) {
    if (core) {
      throw new Error("CoreModule should be imported ONLY in AppModule.");
    }
  }
}
در اینجا از BrowserStorageService مطلب «ذخیره سازی اطلاعات در مرورگر توسط برنامه‌های Angular» استفاده شده‌است تا در سراسر برنامه در دسترس باشد. از آن در جهت ذخیره سازی توکن دریافتی از سرور در مرورگر کاربر، استفاده خواهیم کرد.
همچنین سطر "import "./services/rxjs-operators نیز از مطلب «روش‌هایی برای مدیریت بهتر عملگرهای RxJS در برنامه‌های Angular» کمک می‌گیرد تا مدام نیاز به import عملگرهای rxjs نباشد.

و ساختار فایل src\app\shared\shared.module.ts جهت به اشتراک گذاری کامپوننت‌های مشترک بین تمام ماژول‌ها، به صورت ذیل است:
import { NgModule, ModuleWithProviders } from "@angular/core";
import { CommonModule } from "@angular/common";

@NgModule({
  imports: [
    CommonModule
  ],
  entryComponents: [
    // All components about to be loaded "dynamically" need to be declared in the entryComponents section.
  ],
  declarations: [
    // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here.
  ],
  exports: [
    // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here.
    CommonModule
  ]
  /* No providers here! Since they’ll be already provided in AppModule. */
})
export class SharedModule {
  static forRoot(): ModuleWithProviders {
    // Forcing the whole app to use the returned providers from the AppModule only.
    return {
      ngModule: SharedModule,
      providers: [ /* All of your services here. It will hold the services needed by `itself`. */]
    };
  }
}

و در آخر تعاریف این دو ماژول جدید به فایل src\app\app.module.ts اضافه خواهند شد:
import { FormsModule } from "@angular/forms";
import { HttpClientModule } from "@angular/common/http";

import { CoreModule } from "./core/core.module";
import { SharedModule } from "./shared/shared.module";

@NgModule({
  imports: [
    BrowserModule,
    FormsModule,
    HttpClientModule,
    CoreModule,
    SharedModule.forRoot(),
    AuthenticationModule,
    AppRoutingModule
  ]
})
export class AppModule { }
در اینجا «FormsModule» و «HttpClientModule جدید» اضافه شده از Angular 4.3 را نیز import کرده‌ایم.


افزودن کامپوننت Header

در ادامه می‌خواهیم لینکی را به این مسیریابی جدید در نوار راهبری بالای سایت اضافه کنیم. همچنین قصد نداریم فایل app.component.html را با تعاریف آن شلوغ کنیم. به همین جهت یک کامپوننت هدر جدید را برای این منظور اضافه می‌کنیم:
> ng g c Header
با این خروجی:
  create src/app/header/header.component.html (25 bytes)
  create src/app/header/header.component.ts (269 bytes)
  create src/app/header/header.component.css (0 bytes)
  update src/app/app.module.ts (1069 bytes)
سپس به فایل src\app\header\header.component.html مراجعه کرده و آن‌را به صورت ذیل تغییر می‌دهیم:
<nav>
  <div>
    <div>
      <a [routerLink]="['/']">{{title}}</a>
    </div>
    <ul>
      <li role="menuitem" routerLinkActive="active" [routerLinkActiveOptions]="{ exact: true }">
        <a [routerLink]="['/welcome']">Home</a>
      </li>
      <li role="menuitem" routerLinkActive="active">
        <a queryParamsHandling="merge" [routerLink]="['/login']">Login</a>
      </li>
    </ul>
  </div>
</nav>
که title آن نیز به صورت ذیل تامین می‌شود:
export class HeaderComponent implements OnInit {
    title = "Angular.Jwt.Core";

در آخر به فایل app.component.html مراجعه کرده و selector این کامپوننت را در آن درج می‌کنیم:
<app-header></app-header>
<div>
  <router-outlet></router-outlet>
</div>
زمانیکه یک کامپوننت فعالسازی می‌شود، قالب آن در router-outlet نمایش داده خواهد شد. app-header نیز کار نمایش nav-bar را انجام می‌دهد.

تا اینجا اگر دستور ng serve -o را صادر کنیم (کار build درون حافظه‌ای، جهت محیط توسعه و نمایش خودکار برنامه در مرورگر)، چنین خروجی در مرورگر نمایان خواهد شد (البته می‌توان پنجره‌ی کنسول ng serve را باز نگه داشت تا کار watch را به صورت خودکار انجام دهد؛ این روش سریعتر و به همراه build تدریجی است):



انتقال کامپوننت‌هایی که در app.component.ts استفاده می‌شوند به CoreModule

 با توجه به مطلب «سازماندهی برنامه‌های Angular توسط ماژول‌ها»، کامپوننت‌هایی که در app.component.ts مورد استفاده قرار می‌گیرند، باید به Core Module منتقل شوند و قسمت declarations فایل app.module.ts از آن‌ها خالی گردد. به همین جهت پوشه‌ی جدید src\app\core\component را ایجاد کرده و سپس پوشه‌ی src\app\header را به آنجا منتقل می‌کنیم (با تمام فایل‌های درون آن).
پس از آن، تعریف HeaderComponent را از قسمت declarations مربوط به AppModule حذف کرده و آن‌را به دو قسمت exports و declarations مربوط به CoreModule منتقل می‌کنیم:
import { HeaderComponent } from "./component/header/header.component";

@NgModule({
  exports: [
    // components that are used in app.component.ts will be listed here.
    HeaderComponent
  ],
  declarations: [
    // components that are used in app.component.ts will be listed here.
    HeaderComponent
  ]
})
export class CoreModule {


کدهای کامل این سری را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کرده‌اید. سپس از طریق خط فرمان به ریشه‌ی پروژه‌ی ASPNETCore2JwtAuthentication.AngularClient وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگی‌های آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد (و یا همان اجرای فایل ng-serve.bat). همچنین باید به پوشه‌ی ASPNETCore2JwtAuthentication.WebApp نیز مراجعه کرده و فایل dotnet_run.bat را اجرا کنید، تا توکن سرور برنامه نیز فعال شود.
نظرات مطالب
فعال سازی عملیات CRUD در Kendo UI Grid
مثال 6 ام این سری به همراه پردازش anti-forgery-token در برنامه‌های ASP.NET Core به همراه Kendo-UI نبود. نکات پایه آن با مطلب «افزودن و اعتبارسنجی خودکار Anti-Forgery Tokens در برنامه‌های Angular مبتنی بر ASP.NET Core» یکی است و به صورت خلاصه برای Kendo-UI به این صورت است. این روش با تمام اسکریپت‌های مبتنی بر jQuery Ajax کار می‌کند.
اشتراک‌ها
نگاهی به راه‌حل‌های موجود پیاده سازی سیستم احراز هویت مرکزی در برنامه‌های دات‌نتی
Securing Modern .NET Core App

Table of Contents:

OAuth 2.0
OpenID Connect
OAuth 2.0 & OpenID Connect: Interplay and Usage
.NET OpenIddict & .NET IdentityServer, How Similar are they?
- OAuth 2.0 Implementation and supported features
- OIDC Implementation and supported features
.NET OpenIddict & .NET IdentityServer, How Different are they?
- OpendictId
- IdentityServer
- Choosing between them
IAM
- Keycloak
- OpenIAM
- Choosing Between OpenIAM and Keycloak
DIF
نگاهی به راه‌حل‌های موجود پیاده سازی سیستم احراز هویت مرکزی در برنامه‌های دات‌نتی
نظرات مطالب
سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت اول - موجودیت‌های پایه و DbContext برنامه
+ یک نمونه مثال از یک برنامه‌ی Angular که از روش مبتنی بر کوکی ASP.NET Core برای اعتبارسنجی استفاده می‌کند (بجای استفاده‌ی از JWT).