public interface IUnitOfWork { IDbSet<TEntity> Set<TEntity>() where TEntity : class; int SaveChanges(); DbEntityEntry<TEntity> Entry<TEntity>(TEntity entity) where TEntity : class; }
NHibernate 5.0 منتشر شد
** Highlights
* IO bound methods have gained an async counterpart. Not intended for parallelism, make sure to await each
call before further interacting with a session and its queries.
* Strongly typed DML operation (insert/update/delete) are now available as Linq extensions on queryables.
* Entities collections can be queried with .AsQueryable() Linq extension without being fully loaded.
* Reference documentation has been curated and completed, notably with a Linq section.
روش های مقایسه اشیاء با null
Check | Code | Description |
Is Null | if(variable is null) return true; |
|
Is Not Null | if(variable is { }) return false |
|
Is Not Null | if(variable is object) return false |
|
Is Null | if(variable == null) return true |
|
Is Not Null | if(variable != null) return false |
|
یک اپلیکیشن با SQL Membership بسازید
حال با استفاده از ابزار ASP.NET Configuration دو کاربر جدید بسازید: oldAdminUser و oldUser.
نقش جدیدی با نام Admin بسازید و کاربر oldAdminUser را به آن اضافه کنید.
بخش جدیدی با نام Admin در سایت خود بسازید و فرمی بنام Default.aspx به آن اضافه کنید. همچنین فایل web.config این قسمت را طوری پیکربندی کنید تا تنها کاربرانی که در نقش Admin هستند به آن دسترسی داشته باشند. برای اطلاعات بیشتر به این لینک مراجعه کنید.
پنجره Server Explorer را باز کنید و جداول ساخته شده توسط SQL Membership را بررسی کنید. اطلاعات اصلی کاربران که برای ورود به سایت استفاده میشوند، در جداول aspnet_Users و aspnet_Membership ذخیره میشوند. دادههای مربوط به نقشها نیز در جدول aspnet_Roles ذخیره خواهند شد. رابطه بین کاربران و نقشها نیز در جدول aspnet_UsersInRoles ذخیره میشود، یعنی اینکه هر کاربری به چه نقش هایی تعلق دارد.
برای مدیریت اساسی سیستم عضویت، مهاجرت جداول ذکر شده به سیستم جدید ASP.NET Identity کفایت میکند.
مهاجرت به Visual Studio 2013
- برای شروع ابتدا Visual Studio Express 2013 for Web یا Visual Studio 2013 را نصب کنید.
- حال پروژه ایجاد شده را در نسخه جدید ویژوال استودیو باز کنید. اگر نسخه ای از SQL Server Express را روی سیستم خود نصب نکرده باشید، هنگام باز کردن پروژه پیغامی به شما نشان داده میشود. دلیل آن وجود رشته اتصالی است که از SQL Server Express استفاده میکند. برای رفع این مساله میتوانید SQL Express را نصب کنید، و یا رشته اتصال را طوری تغییر دهید که از LocalDB استفاده کند.
- فایل web.config را باز کرده و رشته اتصال را مانند تصویر زیر ویرایش کنید.
- پنجره Server Explorer را باز کنید و مطمئن شوید که الگوی جداول و دادهها قابل رویت هستند.
- سیستم ASP.NET Identity با نسخه 4.5 دات نت فریم ورک و بالاتر سازگار است. پس نسخه فریم ورک پروژه را به آخرین نسخه (4.5.1) تغییر دهید.
پروژه را Build کنید تا مطمئن شوید هیچ خطایی وجود ندارد.
نصب پکیجهای NuGet
- Microsoft.AspNet.Identity.Owin
- Microsoft.Owin.Host.SystemWeb
- Microsoft.Owin.Security.Facebook
- Microsoft.Owin.Security.Google
- Microsoft.Owin.Security.MicrosoftAccount
- Microsoft.Owin.Security.Twitter
مهاجرت دیتابیس فعلی به سیستم ASP.NET Identity
در پنجره کوئری باز شده، تمام محتویات فایل Migrations.sql را کپی کنید. سپس اسکریپت را با کلیک کردن دکمه Execute اجرا کنید.
ممکن است با اخطاری مواجه شوید مبنی بر آنکه امکان حذف (drop) بعضی از جداول وجود نداشت. دلیلش آن است که چهار عبارت اولیه در این اسکریپت، تمام جداول مربوط به Identity را در صورت وجود حذف میکنند. از آنجا که با اجرای اولیه این اسکریپت چنین جداولی وجود ندارند، میتوانیم این خطاها را نادیده بگیریم. حال پنجره Server Explorer را تازه (refresh) کنید و خواهید دید که پنج جدول جدید ساخته شده اند.
لیست زیر نحوه Map کردن اطلاعات از جداول SQL Membership به سیستم Identity را نشان میدهد.
- aspnet_Roles --> AspNetRoles
- aspnet_Users, aspnet_Membership --> AspNetUsers
- aspnet_UsersInRoles --> AspNetUserRoles
ساختن مدلها و صفحات عضویت
کلاس User باید کلاس IdentityUser را که در اسمبلی Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework وجود دارد گسترش دهد. خاصیت هایی را تعریف کنید که نماینده الگوی جدول AspNetUser هستند. خواص ID, Username, PasswordHash و SecurityStamp در کلاس IdentityUser تعریف شده اند، بنابراین این خواص را در لیست زیر نمیبینید.
public class User : IdentityUser { public User() { CreateDate = DateTime.Now; IsApproved = false; LastLoginDate = DateTime.Now; LastActivityDate = DateTime.Now; LastPasswordChangedDate = DateTime.Now; LastLockoutDate = DateTime.Parse("1/1/1754"); FailedPasswordAnswerAttemptWindowStart = DateTime.Parse("1/1/1754"); FailedPasswordAttemptWindowStart = DateTime.Parse("1/1/1754"); } public System.Guid ApplicationId { get; set; } public string MobileAlias { get; set; } public bool IsAnonymous { get; set; } public System.DateTime LastActivityDate { get; set; } public string MobilePIN { get; set; } public string Email { get; set; } public string LoweredEmail { get; set; } public string LoweredUserName { get; set; } public string PasswordQuestion { get; set; } public string PasswordAnswer { get; set; } public bool IsApproved { get; set; } public bool IsLockedOut { get; set; } public System.DateTime CreateDate { get; set; } public System.DateTime LastLoginDate { get; set; } public System.DateTime LastPasswordChangedDate { get; set; } public System.DateTime LastLockoutDate { get; set; } public int FailedPasswordAttemptCount { get; set; } public System.DateTime FailedPasswordAttemptWindowStart { get; set; } public int FailedPasswordAnswerAttemptCount { get; set; } public System.DateTime FailedPasswordAnswerAttemptWindowStart { get; set; } public string Comment { get; set; } }
حال برای دسترسی به دیتابیس مورد نظر، نیاز به یک DbContext داریم. اسمبلی Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework کلاسی با نام IdentityDbContext دارد که پیاده سازی پیش فرض برای دسترسی به دیتابیس ASP.NET Identity است. نکته قابل توجه این است که IdentityDbContext آبجکتی از نوع TUser را میپذیرد. TUser میتواند هر کلاسی باشد که از IdentityUser ارث بری کرده و آن را گسترش میدهد.
در پوشه Models کلاس جدیدی با نام ApplicationDbContext بسازید که از IdentityDbContext ارث بری کرده و از کلاس User استفاده میکند.
public class ApplicationDbContext : IdentityDbContext<User> { }
مدیریت کاربران در ASP.NET Identity توسط کلاسی با نام UserManager انجام میشود که در اسمبلی Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework قرار دارد. چیزی که ما در این مرحله نیاز داریم، کلاسی است که از UserManager ارث بری میکند و آن را طوری توسعه میدهد که از کلاس User استفاده کند.
در پوشه Models کلاس جدیدی با نام UserManager بسازید.
public class UserManager : UserManager<User> { }
کلمه عبور کاربران بصورت رمز نگاری شده در دیتابیس ذخیره میشوند. الگوریتم رمز نگاری SQL Membership با سیستم ASP.NET Identity تفاوت دارد. هنگامی که کاربران قدیمی به سایت وارد میشوند، کلمه عبورشان را توسط الگوریتمهای قدیمی SQL Membership رمزگشایی میکنیم، اما کاربران جدید از الگوریتمهای ASP.NET Identity استفاده خواهند کرد.
کلاس UserManager خاصیتی با نام PasswordHasher دارد. این خاصیت نمونه ای از یک کلاس را ذخیره میکند، که اینترفیس IPasswordHasher را پیاده سازی کرده است. این کلاس هنگام تراکنشهای احراز هویت کاربران استفاده میشود تا کلمههای عبور را رمزنگاری/رمزگشایی شوند. در کلاس UserManager کلاس جدیدی بنام SQLPasswordHasher بسازید. کد کامل را در لیست زیر مشاهده میکنید.
public class SQLPasswordHasher : PasswordHasher { public override string HashPassword(string password) { return base.HashPassword(password); } public override PasswordVerificationResult VerifyHashedPassword(string hashedPassword, string providedPassword) { string[] passwordProperties = hashedPassword.Split('|'); if (passwordProperties.Length != 3) { return base.VerifyHashedPassword(hashedPassword, providedPassword); } else { string passwordHash = passwordProperties[0]; int passwordformat = 1; string salt = passwordProperties[2]; if (String.Equals(EncryptPassword(providedPassword, passwordformat, salt), passwordHash, StringComparison.CurrentCultureIgnoreCase)) { return PasswordVerificationResult.SuccessRehashNeeded; } else { return PasswordVerificationResult.Failed; } } } //This is copied from the existing SQL providers and is provided only for back-compat. private string EncryptPassword(string pass, int passwordFormat, string salt) { if (passwordFormat == 0) // MembershipPasswordFormat.Clear return pass; byte[] bIn = Encoding.Unicode.GetBytes(pass); byte[] bSalt = Convert.FromBase64String(salt); byte[] bRet = null; if (passwordFormat == 1) { // MembershipPasswordFormat.Hashed HashAlgorithm hm = HashAlgorithm.Create("SHA1"); if (hm is KeyedHashAlgorithm) { KeyedHashAlgorithm kha = (KeyedHashAlgorithm)hm; if (kha.Key.Length == bSalt.Length) { kha.Key = bSalt; } else if (kha.Key.Length < bSalt.Length) { byte[] bKey = new byte[kha.Key.Length]; Buffer.BlockCopy(bSalt, 0, bKey, 0, bKey.Length); kha.Key = bKey; } else { byte[] bKey = new byte[kha.Key.Length]; for (int iter = 0; iter < bKey.Length; ) { int len = Math.Min(bSalt.Length, bKey.Length - iter); Buffer.BlockCopy(bSalt, 0, bKey, iter, len); iter += len; } kha.Key = bKey; } bRet = kha.ComputeHash(bIn); } else { byte[] bAll = new byte[bSalt.Length + bIn.Length]; Buffer.BlockCopy(bSalt, 0, bAll, 0, bSalt.Length); Buffer.BlockCopy(bIn, 0, bAll, bSalt.Length, bIn.Length); bRet = hm.ComputeHash(bAll); } } return Convert.ToBase64String(bRet); } }
دقت کنید تا فضاهای نام System.Text و System.Security.Cryptography را وارد کرده باشید.
متد EncodePassword کلمه عبور را بر اساس پیاده سازی پیش فرض SQL Membership رمزنگاری میکند. این الگوریتم از System.Web گرفته میشود. اگر اپلیکیشن قدیمی شما از الگوریتم خاصی استفاده میکرده است، همینجا باید آن را منعکس کنید. دو متد دیگر نیز بنامهای HashPassword و VerifyHashedPassword نیاز داریم. این متدها از EncodePassword برای رمزنگاری کلمههای عبور و تایید آنها در دیتابیس استفاده میکنند.
سیستم SQL Membership برای رمزنگاری (Hash) کلمههای عبور هنگام ثبت نام و تغییر آنها توسط کاربران، از PasswordHash, PasswordSalt و PasswordFormat استفاده میکرد. در روند مهاجرت، این سه فیلد در ستون PasswordHash جدول AspNetUsers ذخیره شده و با کاراکتر '|' جدا شده اند. هنگام ورود کاربری به سایت، اگر کله عبور شامل این فیلدها باشد از الگوریتم SQL Membership برای بررسی آن استفاده میکنیم. در غیر اینصورت از پیاده سازی پیش فرض ASP.NET Identity استفاده خواهد شد. با این روش، کاربران قدیمی لازم نیست کلمههای عبور خود را صرفا بدلیل مهاجرت اپلیکیشن ما تغییر دهند.
کلاس UserManager را مانند قطعه کد زیر بروز رسانی کنید.
public UserManager() : base(new UserStore<User>(new ApplicationDbContext())) { this.PasswordHasher = new SQLPasswordHasher(); }
ایجاد صفحات جدید مدیریت کاربران
- فایلهای Register.aspx.cs و Login.aspx.cs از کلاس UserManager استفاده میکنند. این ارجاعات را با کلاس UserManager جدیدی که در پوشه Models ساختید جایگزین کنید.
- همچنین ارجاعات استفاده از کلاس IdentityUser را به کلاس User که در پوشه Models ساختید تغییر دهید.
- لازم است توسعه دهنده مقدار ApplicationId را برای کاربران جدید طوری تنظیم کند که با شناسه اپلیکیشن جاری تطابق داشته باشد. برای این کار میتوانید پیش از ساختن حسابهای کاربری جدید در فایل Register.aspx.cs ابتدا شناسه اپلیکیشن را بدست آورید و اطلاعات کاربر را بدرستی تنظیم کنید.
private Guid GetApplicationID() { using (SqlConnection connection = new SqlConnection(ConfigurationManager.ConnectionStrings["ApplicationServices"].ConnectionString)) { string queryString = "SELECT ApplicationId from aspnet_Applications WHERE ApplicationName = '/'"; //Set application name as in database SqlCommand command = new SqlCommand(queryString, connection); command.Connection.Open(); var reader = command.ExecuteReader(); while (reader.Read()) { return reader.GetGuid(0); } return Guid.NewGuid(); } }
var currentApplicationId = GetApplicationID(); User user = new User() { UserName = Username.Text, ApplicationId=currentApplicationId, …};
از SQL server 2005 به بعد، پشتیبانی کاملی از XML توسط این محصول صورت میگیرد. در ادامه مروری خواهیم داشت بر نحوهی به روز رسانی مقادیر فیلدهایی از نوع XML در SQL Server .
در ابتدا جدول موقتی زیر را که شامل یک رکورد از نوع XML است، در نظر بگیرید:
DECLARE @tblTest AS TABLE (xmlField XML)
INSERT INTO @tblTest
(
xmlField
)
VALUES
(
'<Sample>
<Node1>Value1</Node1>
<Node2>Value2</Node2>
<Node3>OldValue</Node3>
</Sample>'
)
سعی اول:
DECLARE @newValue VARCHAR(50)
SELECT @newValue = 'NewValue'
UPDATE @tblTest
SET xmlField.modify('replace value of (/Sample/Node3)[1] with ' + @newValue)
The argument 1 of the XML data type method "modify" must be a string literal.
سعی دوم:
DECLARE @newValue VARCHAR(50)
SELECT @newValue = 'NewValue'
UPDATE @tblTest
SET xmlField.modify(
'replace value of (/Sample/Node3)[1] with sql:variable("@newValue")'
)
XQuery [@tblTest.xmlField.modify()]: The target of 'replace value of' must be a non-metadata attribute or an element with simple typed content, found 'element(NodeThree,xdt:untyped) ?'
سعی سوم:
DECLARE @newValue VARCHAR(50)
SELECT @newValue = 'NewValue'
UPDATE @tblTest
SET xmlField.modify(
'replace value of (/Sample/Node3/text())[1]
with sql:variable("@newValue")'
)
SELECT xmlField.value('(/Sample/Node3)[1]','varchar(50)') FROM @tblTest
و بله. کار میکنه!
XML ایی را که در ابتدا استفاده کردیم از نوع un-typed XML محسوب شده و هیچ schema ایی را برای آن در نظر نگرفتهایم، به همین جهت باید دقیقا مشخص کنیم که قصد داریم text این node را ویرایش نمائیم.
مشکل بعدی!
در ابتدا مثال زیر را در نظر بگیرید:
DECLARE @tblTest AS TABLE (xmlField XML)
INSERT INTO @tblTest
(
xmlField
)
VALUES
(
'<Sample>
<Node1>Value1</Node1>
<Node2>Value2</Node2>
<Node3></Node3>
</Sample>'
)
DECLARE @newValue VARCHAR(50)
SELECT @newValue = 'NewValue'
UPDATE @tblTest
SET xmlField.modify(
'replace value of (/Sample/Node3/text())[1]
with sql:variable("@newValue")'
)
SELECT xmlField.value('(/Sample/Node3)[1]','varchar(50)') FROM @tblTest
این عبارات T-SQL ، خلاصه بحث ما تا به اینجا هستند اما با یک تفاوت. نود 3 در اینجا خالی است.
اگر اسکریپت را اجرا کنید، هیچ تغییری را مشاهده نخواهید کرد. به عبارت دیگر به روز رسانی صورت نمیگیرد. در اینجا چون text این نود خالی است ، فرض SQL Server بر این خواهد بود که وجود ندارد، بنابراین این نود را به روز رسانی نخواهد کرد. به همین منظور باید برای به روز رسانی این نود، عبارت جدید را در جایی که text ندارد insert کرد (و نه replace).
DECLARE @newValue VARCHAR(50)
SELECT @newValue = 'NewValue'
UPDATE @tblTest
SET xmlField.modify(
'replace value of (/Sample/Node3/text())[1]
with sql:variable("@newValue")'
)
UPDATE @tblTest
SET xmlField.modify(
'insert text{sql:variable("@newValue")} into
(/Sample/Node3)[1] [not(text())]'
)
SELECT xmlField.value('(/Sample/Node3)[1]','varchar(50)') FROM @tblTest
EF Code First #3
public class KalaType { [Key, Column(Order = 0)] public int kalaID { get; set; } [Key, Column(Order = 1)] public int typeID { get; set; } ... }
using System.Data.Entity; using System.ComponentModel.DataAnnotations; using System.ComponentModel.DataAnnotations.Schema; using System.ComponentModel.Design; using System.ComponentModel.DataAnnotations.Resources;
Compiler Error Message: CS0246: The type or namespace name 'Column' could not be found (are you missing a using directive or an assembly reference?)
نکته : برای فهم بهتر مطالب آشنایی اولیه با مفاهیم WCF الزامی است.
ابتدا مدل زیر را در نظر بگیرید:
[DataContract] public class Book { [DataMember] public int Code { get; set; } [DataMember] public string Name { get; set; } }
[ServiceContract] public interface ISampleService { [OperationContract] IEnumerable<Book> GetAll(); [OperationContract] void Save( Book book ); }
public class SampleService : ISampleService { public List<Book> ListOfBook { get; private set; } public SampleService() { ListOfBook = new List<Book>(); } public IEnumerable<Book> GetAll() { ListOfBook.AddRange( new Book[] { new Book(){Code=1 , Name="Book1"}, new Book(){Code=2 , Name="Book2"}, } ); return ListOfBook; } public void Save( Book book ) { ListOfBook.Add( book ); } }
حالا یک پروژه Console Application بسازید و از روش AddServiceReference سرویس مورد نظر را به Client اضافه کنید. برنامه را تست کنید. بدون هیچ مشکلی کار میکند.
حالا اگر در نسخه بعدی سیستم مجبور شویم به مدل Book یک خاصیت دیگر به نام Author را نیز اضافه کنیم و امکان Update کردن سرویس در سمت کلاینت وجود نداشته باشد چه اتفاقی خواهد افتاد.
به صورت زیر:
[DataContract] public class Book { [DataMember] public int Code { get; set; } [DataMember] public string Name { get; set; } [DataMember] public string Author { get; set; } }
نکته : برای Value Typeها مقادیر پیش فرض و برای Reference Typeها مقدار Null.
اگر برای DataMemberAttribute خاصیت IsRequired را برابر true کنیم از این پس برای هر درخواستی که مقدار Author آن مقدار نداشته باشد یک Protocol Exception پرتاب میشود. به صورت زیر:
[DataMember( IsRequired = true )] public string Author { get; set; }
روش دیگر این است که Desrialize کردن مدل را تغییر دهیم. بدین معنی که هر گاه مقدار Author برابر Null بود یک مقدار پیش فرض برای آن در نظر بگیریم. این کار با نوشتن یک متد و قراردادن OnDeserializingAttribute به راحتی امکان پذیر است. کلاس Book به صورت زیر تغییر میکند.
[DataContract] public class Book { [DataMember] public int Code { get; set; } [DataMember] public string Name { get; set; } [DataMember( IsRequired = true )] public string Author { get; set; } [OnDeserializing] private void OnDeserializing( StreamingContext context ) { if ( string.IsNullOrEmpty( Author ) ) { Author = "Masoud Pakdel"; } } }
روش بعدی استفاده از اینترفیس IExtensibleDataObject است. بعد از اینکه کلاس Book این اینترفیس را پیاده سازی کرد مشکل Versioning Round Trip حل میشود. به این صورت که سرویس یا کلاینتی که نسخه قدیمی را میشناسد اگر نسخه جدید را دریافت کند خصوصیاتی را که نمیشناسد مثل Author در خاصیت ExtensionData ذخیره میشود و هنگامی که کلاس Book برای سرویس یا کلاینتی که نسخه جدید را میشناسد DataContractSerializer اطلاعات مورد نظر را از خصوصیت ExtensionData بیرون میکشد و کلاس Book جدید را باز سازی میکند. بررسی کلاس ExtensionData توسط خود DataContractSreializer انجام میشود و نیاز به هیچ گونه ای کد نویسی ندارد.
[DataContract] public class Book : IExtensibleDataObject { [DataMember] public int Code { get; set; } [DataMember] public string Name { get; set; } [DataMember] public string Author { get; set; } public virtual ExtensionDataObject ExtensionData { get { return _extensionData; } set { _extensionData = value; } } private ExtensionDataObject _extensionData; }
public IEnumerable<Book> GetAll() { ListOfBook.AddRange( new Book[] { new Book(){Code=1 , Name="Book1", Author="Masoud Pakdel"}, new Book(){Code=2 , Name="Book2" }, } ); return ListOfBook; }
همان طور که میبینید این نسخه از کلاینت هیچ گونه اطلاعی از وجود یک خاصیت به نام Author ندارد ولی از طریق ExtensionData متوجه میشود یک خاصیت به نام Author به مدل سمت سرور اضافه شده است.
اما در صورتی که قصد داشته باشیم که یک سرویس خاص از همان نسخه قدیمی کلاس Book استفاده کند و نیاز به نسخه جدید آن نداشته باشد میتوانیم این کار را از طریق مقدار دهی True به خاصیت IgnoreExtensionDataObject در ServiceBehaviorAttribute انجام داد. بدین شکل
[ServiceBehavior( IgnoreExtensionDataObject = true )] public class SampleService : ISampleService
منابع :
مفهوم تعریف نوع decimal پیشفرض در SQL Server
فرض کنید از EF پیش از EF Core استفاده میکنید که به صورت پیشفرض، نوع System.Decimal را در مدلهای شما به همان decimal در SQL Server نگاشت میکند. فکر میکنید در این حالت خروجی کوئریهای زیر چه چیزی خواهد بود؟
select '0.4400' as Expected , cast(0.4400 as decimal) as Actual select '1.3200' as Expected, cast(1.3200 as decimal) as Actual select '1.7600' as Expected, cast(1.7600 as decimal) as Actual select '65.0000' as Expected, cast(65.0000 as decimal) as Actual select '99.50' as Expected, cast(99.50 as decimal) as Actual
این خروجی را در تصویر ذیل مشاهده میکنید. در اینجا خصوصا به مورد صفر دقت کنید:
علت اینجا است که از دیدگاه SQL Server، نوع decimal پیشفرض، دقیقا به معنای decimal(18,0) است که به آرگومان اول آن، precision و به آرگومان دوم آن، scale میگویند. یعنی حداکثر چه تعداد رقم دسیمال، پیش از ممیز و چه تعداد عدد دسیمال، پس از ممیز قرار است در این نوع داده ذخیره شوند.
بنابراین باتوجه به اینکه در حالت پیشفرض، مقدار scale و یا همان تعداد ارقام مجاز پس از ممیز، صفر است، عدد ارائه شده، به نزدیکترین عدد صحیح ممکن، گرد خواهد شد.
به همین جهت برای رفع این مشکل، باید دقیقا مشخص کرد که scale نوع دادهای decimal مدنظر چیست. برای مثال میتوان از decimal(10,4) استفاده کرد که در اینجا، نتایج صحیحی را ارائه میدهد:
همچنین به عنوان تمرین، مثال زیر را حل کنید!
select iif(cast(0.1 + 0.2 as decimal) = 0, 'true', 'false')
بنابراین باید بهخاطر داشت، اگر از EF 6x (پیش از EF Core) استفاده میشود، حتما نیاز است مقادیر precision و scale را دقیقا مشخص کنیم؛ وگرنه حالت پیشفرض آن decimal(18,0) است:
modelBuilder.Properties<decimal>().Configure(x => x.HasPrecision(18, 6));
رفتار EF Core با نوع دادهای decimal
رفتار EF Core با نوع دادهای decimal بهبود یافته و حالت پیشفرض آن، بدون هیچگونه تنظیمی، نگاشت به decimal(18,2) است. به علاوه اگر این پیشفرض را هم تغییر ندهیم، در حین اعمال Migration، پیام اخطاری را نمایش میدهد:
No store type was specified for the decimal property 'Price' on entity type 'Product'. This will cause values to be silently truncated if they do not fit in the default precision and scale. Explicitly specify the SQL server column type that can accommodate all the values in 'OnModelCreating' using 'HasColumnType', specify precision and scale using 'HasPrecision', or configure a value converter using 'HasConversion'.
protected override void ConfigureConventions(ModelConfigurationBuilder configurationBuilder) { configurationBuilder.Properties<decimal>().HavePrecision(18, 6); }
دو مطلب مرتبط
- از نوعهای دادهای float و یا double در مدلهای EF خود استفاده نکنید.
- همیشه مراقب بزرگ شدن اعداد و مبالغ و جمع نهایی آنها باشید!
using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.ServiceModel; using System.Text; using System.Threading.Tasks; namespace MyNewsWCFLibrary { [ServiceContract] interface IMyNewsService { [OperationContract] List<tblNews> GetAllNews(); [OperationContract] tblNews GetNews(int tblNewsId); [OperationContract] int AddNews(tblNews News); [OperationContract] bool EditNews(tblNews News); [OperationContract] bool DeleteNews(int tblNewsId); [OperationContract] int AddCategory(tblCategory News); [OperationContract] bool DeleteCategory(int tblCategoryId); [OperationContract] List<tblCategory> GetAllCategory(); } }
کلاسی به نام MyNewsService با ارثبری از IMyNewsService ایجاد میشود. زیر حرف I از IMyNewsService یک خط دیده میشود که با کلیک روی آن برابر با شکل زیر عمل کنید:
ملاحظه خواهید کرد که کلیهی متدها برابر با Interface ساخته خواهد شد. اکنون همانند شکل روی نشان هرم شکلی که هنگامی که روی نام کلاس کلیک میکنید، در سمت چپ نشان داده میشود کلیک کنید و گزینه Move to another file to match type name را انتخاب کنید:
به صورت خودکار محتوای این کلاس به یک فایل دیگر انتقال مییابد. اکنون هر کدام از متدها را به شکل دلخواه ویرایش میکنیم. من کد کلاس را اینگونه تغییر دادم:
using System; using System.Collections.Generic; using System.Data.Entity; using System.Linq; namespace MyNewsWCFLibrary { class MyNewsService : IMyNewsService { private dbMyNewsEntities dbMyNews = new dbMyNewsEntities(); public List<tblNews> GetAllNews() { return dbMyNews.tblNews.Where(p => p.IsDeleted == false).ToList(); } public tblNews GetNews(int tblNewsId) { return dbMyNews.tblNews.FirstOrDefault(p => p.tblNewsId == tblNewsId); } public int AddNews(tblNews News) { dbMyNews.tblNews.Add(News); dbMyNews.SaveChanges(); return News.tblNewsId; } public bool EditNews(tblNews News) { try { dbMyNews.Entry(News).State = EntityState.Modified; dbMyNews.SaveChanges(); return true; } catch (Exception exp) { return false; } } public bool DeleteNews(int tblNewsId) { try { tblNews News = dbMyNews.tblNews.FirstOrDefault(p => p.tblNewsId == tblNewsId); News.IsDeleted = true; dbMyNews.SaveChanges(); return true; } catch (Exception exp) { return false; } } public int AddCategory(tblCategory Category) { dbMyNews.tblCategory.Add(Category); dbMyNews.SaveChanges(); return Category.tblCategoryId; } public bool DeleteCategory(int tblCategoryId) { try { tblCategory Category = dbMyNews.tblCategory.FirstOrDefault(p => p.tblCategoryId == tblCategoryId); Category.IsDeleted = true; dbMyNews.SaveChanges(); return true; } catch (Exception exp) { return false; } } public List<tblCategory> GetAllCategory() { return dbMyNews.tblCategory.Where(p => p.IsDeleted == false).ToList(); } } }
ولی شما ممکن است دربارهی حذف، دوست داشته باشید رکوردها از پایگاه داده حذف شوند و نه اینکه با یک فیلد بولی آنها را مدیریت کنید. در این صورت کد شما میتواند اینگونه نوشته شود:
using System; using System.Collections.Generic; using System.Data.Entity; using System.Linq; namespace MyNewsWCFLibrary { class MyNewsService : IMyNewsService { private dbMyNewsEntities dbMyNews = new dbMyNewsEntities(); public List<tblNews> GetAllNews() { return dbMyNews.tblNews.ToList(); } public tblNews GetNews(int tblNewsId) { return dbMyNews.tblNews.FirstOrDefault(p => p.tblNewsId == tblNewsId); } public int AddNews(tblNews News) { dbMyNews.tblNews.Add(News); dbMyNews.SaveChanges(); return News.tblNewsId; } public bool EditNews(tblNews News) { try { dbMyNews.Entry(News).State = EntityState.Modified; dbMyNews.SaveChanges(); return true; } catch (Exception exp) { return false; } } public bool DeleteNews(tblNews News) { try { dbMyNews.tblNews.Remove(News); dbMyNews.SaveChanges(); return true; } catch (Exception exp) { return false; } } public int AddCategory(tblCategory Category) { dbMyNews.tblCategory.Add(Category); dbMyNews.SaveChanges(); return Category.tblCategoryId; } public bool DeleteCategory(tblCategory Category) { try { dbMyNews.tblCategory.Remove(Category); dbMyNews.SaveChanges(); return true; } catch (Exception exp) { return false; } } public List<tblCategory> GetAllCategory() { return dbMyNews.tblCategory.ToList(); } } }
البته باید در نظر داشته باشید که در صورت هر گونه تغییر در پارامترهای ورودی، لایهی Interface نیز باید تغییر کند. گونهی دیگر نوشتن متد حذف خبر میتواند به صورت زیر باشد:
public bool DeleteNews(int tblNewsId) { try { tblNews News = dbMyNews.tblNews.FirstOrDefault(p => p.tblNewsId == tblNewsId); dbMyNews.tblNews.Remove(News); dbMyNews.SaveChanges(); return true; } catch (Exception exp) { return false; } }
در بخش 5 دربارهی تغییرات App.Config خواهم نوشت.