دکمه insert link چند برگهی مختلف دارد که یکی از آنها مربوط به linkFileUpload است. fileUpload مستقلا دکمهی سنجاق مانندی در نوار ابزار دارد.
نظرات مطالب
فیلدهای پویا در NHibernate
این طور که به نظر میرسد برای مثال در صورت اضافه نمودن یک فیلد جدید به Attributes در این مثال، باید بانک اطلاعات مجدداً ایجاد شود. آیا این طور است؟
به علت خروجی دستور Insert و Select به این نتیجه رسیدم.
به علت خروجی دستور Insert و Select به این نتیجه رسیدم.
مطالب
ASP.NET MVC #13
اعتبار سنجی اطلاعات ورودی در فرمهای ASP.NET MVC
زمانیکه شروع به دریافت اطلاعات از کاربران کردیم، نیاز خواهد بود تا اعتبار اطلاعات ورودی را نیز ارزیابی کنیم. در ASP.NET MVC، به کمک یک سری متادیتا، نحوهی اعتبار سنجی، تعریف شده و سپس فریم ورک بر اساس این ویژگیها، به صورت خودکار اعتبار اطلاعات انتساب داده شده به خواص یک مدل را در سمت کلاینت و همچنین در سمت سرور بررسی مینماید.
این ویژگیها در اسمبلی System.ComponentModel.DataAnnotations.dll قرار دارند که به صورت پیش فرض در هر پروژه جدید ASP.NET MVC لحاظ میشود.
یک مثال کاربردی
مدل زیر را به پوشه مدلهای یک پروژه جدید خالی ASP.NET MVC اضافه کنید:
using System;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;
namespace MvcApplication9.Models
{
public class Customer
{
public int Id { set; get; }
[Required(ErrorMessage = "Name is required.")]
[StringLength(50)]
public string Name { set; get; }
[Display(Name = "Email address")]
[Required(ErrorMessage = "Email address is required.")]
[RegularExpression(@"\w+([-+.']\w+)*@\w+([-.]\w+)*\.\w+([-.]\w+)*",
ErrorMessage = "Please enter a valid email address.")]
public string Email { set; get; }
[Range(0, 10)]
[Required(ErrorMessage = "Rating is required.")]
public double Rating { set; get; }
[Display(Name = "Start date")]
[Required(ErrorMessage = "Start date is required.")]
public DateTime StartDate { set; get; }
}
}
سپس کنترلر جدید زیر را نیز به برنامه اضافه نمائید:
using System.Web.Mvc;
using MvcApplication9.Models;
namespace MvcApplication9.Controllers
{
public class CustomerController : Controller
{
[HttpGet]
public ActionResult Create()
{
var customer = new Customer();
return View(customer);
}
[HttpPost]
public ActionResult Create(Customer customer)
{
if (this.ModelState.IsValid)
{
//todo: save data
return Redirect("/");
}
return View(customer);
}
}
}
بر روی متد Create کلیک راست کرده و گزینه Add view را انتخاب کنید. در صفحه باز شده، گزینه Create a strongly typed view را انتخاب کرده و مدل را Customer انتخاب کنید. همچنین قالب Scaffolding را نیز بر روی Create قرار دهید.
توضیحات تکمیلی
همانطور که در مدل برنامه ملاحظه مینمائید، به کمک یک سری متادیتا یا اصطلاحا data annotations، تعاریف اعتبار سنجی، به همراه عبارات خطایی که باید به کاربر نمایش داده شوند، مشخص شده است. ویژگی Required مشخص میکند که کاربر مجبور است این فیلد را تکمیل کند. به کمک ویژگی StringLength، حداکثر تعداد حروف قابل قبول مشخص میشود. با استفاده از ویژگی RegularExpression، مقدار وارد شده با الگوی عبارت باقاعده مشخص گردیده، مقایسه شده و در صورت عدم تطابق، پیغام خطایی به کاربر نمایش داده خواهد شد. به کمک ویژگی Range، بازه اطلاعات قابل قبول، مشخص میگردد.
ویژگی دیگری نیز به نام System.Web.Mvc.Compare مهیا است که برای مقایسه بین مقادیر دو خاصیت کاربرد دارد. برای مثال در یک فرم ثبت نام، عموما از کاربر درخواست میشود که کلمه عبورش را دوبار وارد کند. ویژگی Compare در یک چنین مثالی کاربرد خواهد داشت.
در مورد جزئیات کنترلر تعریف شده در قسمت 11 مفصل توضیح داده شد. برای مثال خاصیت this.ModelState.IsValid مشخص میکند که آیا کارmodel binding موفق بوده یا خیر و همچنین اعتبار سنجیهای تعریف شده نیز در اینجا تاثیر داده میشوند. بنابراین بررسی آن پیش از ذخیره سازی اطلاعات ضروری است.
در حالت HttpGet صفحه ورود اطلاعات به کاربر نمایش داده خواهد شد و در حالت HttpPost، اطلاعات وارد شده دریافت میگردد. اگر دست آخر، ModelState معتبر نبود، همان اطلاعات نادرست وارد شده به کاربر مجددا نمایش داده خواهد شد تا فرم پاک نشود و بتواند آنها را اصلاح کند.
برنامه را اجرا کنید. با مراجعه به مسیر http://localhost/customer/create، صفحه ورود اطلاعات کاربر نمایش داده خواهد شد. در اینجا برای مثال در قسمت ورود اطلاعات آدرس ایمیل، مقدار abc را وارد کنید. بلافاصله خطای اعتبار سنجی عدم اعتبار مقدار ورودی نمایش داده میشود. یعنی فریم ورک، اعتبار سنجی سمت کاربر را نیز به صورت خودکار مهیا کرده است.
اگر علاقمند باشید که صرفا جهت آزمایش، اعتبار سنجی سمت کاربر را غیرفعال کنید، به فایل web.config برنامه مراجعه کرده و تنظیم زیر را تغییر دهید:
<appSettings>
<add key="ClientValidationEnabled" value="true"/>
البته این تنظیم تاثیر سراسری دارد. اگر قصد داشته باشیم که این تنظیم را تنها به یک view خاص اعمال کنیم، میتوان از متد زیر کمک گرفت:
@{ Html.EnableClientValidation(false); }
در این حالت اگر مجددا برنامه را اجرا کرده و اطلاعات نادرستی را وارد کنیم، باز هم همان خطاهای تعریف شده، به کاربر نمایش داده خواهد شد. اما اینبار یکبار رفت و برگشت اجباری به سرور صورت خواهد گرفت، زیرا اعتبار سنجی سمت کاربر (که درون مرورگر و توسط کدهای جاوا اسکریپتی اجرا میشود)، غیرفعال شده است. البته امکان غیرفعال کردن جاوا اسکریپت توسط کاربر نیز وجود دارد. به همین جهت بررسی خودکار سمت سرور، امنیت سیستم را بهبود خواهد بخشید.
نحوه تعریف عناصر مرتبط با اعتبار سنجی در Viewهای برنامه نیز به شکل زیر است:
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.validate.min.js")" type="text/javascript"></script>
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.validate.unobtrusive.min.js")" type="text/javascript"></script>
@using (Html.BeginForm()) {
@Html.ValidationSummary(true)
<fieldset>
<legend>Customer</legend>
<div class="editor-label">
@Html.LabelFor(model => model.Name)
</div>
<div class="editor-field">
@Html.EditorFor(model => model.Name)
@Html.ValidationMessageFor(model => model.Name)
</div>
همانطور که ملاحظه میکنید به صورت پیش فرض از jQuery validator در سمت کلاینت استفاده شده است. فایل jquery.validate.unobtrusive متعلق به تیم ASP.NET MVC است و کار آن وفق دادن سیستم موجود، با jQuery validator میباشد (validation adapter). در نگارشهای قبلی، از کتابخانههای اعتبار سنجی مایکروسافت استفاده شده بود، اما از نگارش سه به بعد، jQuery به عنوان کتابخانه برگزیده مطرح است.
Unobtrusive همچنین در اینجا به معنای مجزا سازی کدهای جاوا اسکریپتی، از سورس HTML صفحه و استفاده از ویژگیهای data-* مرتبط با HTML5 برای معرفی اطلاعات مورد نیاز اعتبار سنجی است:
<input data-val="true" data-val-required="The Birthday field is required." id="Birthday" name="Birthday" type="text" value="" />
اگر خواستید این مساله را بررسی کنید، فایل web.config قرار گرفته در ریشه اصلی برنامه را باز کنید. در آنجا مقدار UnobtrusiveJavaScriptEnabled را false کرده و بار دیگر برنامه را اجرا کنید. در این حالت کلیه کدهای اعتبار سنجی، به داخل سورس View رندر شده، تزریق میشوند و مجزا از آن نخواهند بود.
نحوهی تعریف این اسکریپتها نیز جالب توجه است. متد Url.Content، یک متد سمت سرور میباشد که در زمان اجرای برنامه، مسیر نسبی وارد شده را بر اساس ساختار سایت اصلاح میکند. حرف ~ بکارگرفته شده، در ASP.NET به معنای ریشه سایت است. بنابراین مسیر نسبی تعریف شده از ریشه سایت شروع و تفسیر میشود.
اگر از این متد استفاده نکنیم، مجبور خواهیم شد که مسیرهای نسبی را به شکل زیر تعریف کنیم:
<script src="../../Scripts/customvaildation.js" type="text/javascript"></script>
در این حالت بسته به محل قرارگیری صفحات و همچنین برنامه در سایت، ممکن است آدرس فوق صحیح باشد یا خیر. اما استفاده از متد Url.Content، کار مسیریابی نهایی را خودکار میکند.
البته اگر به فایل Views/Shared/_Layout.cshtml، مراجعه کنید، تعریف و الحاق کتابخانه اصلی jQuery در آنجا انجام شده است. بنابراین میتوان این دو تعریف دیگر مرتبط با اعتبار سنجی را به آن فایل هم منتقل کرد تا همهجا در دسترس باشند.
توسط متد Html.ValidationSummary، خطاهای اعتبار سنجی مدل که به صورت دستی اضافه شده باشند نمایش داده میشود. این مورد در قسمت 11 توضیح داده شد (چون پارامتر آن true وارد شده، فقط خطاهای سطح مدل را نمایش میدهد).
متد Html.ValidationMessageFor، با توجه به متادیتای یک خاصیت و همچنین استثناهای صادر شده حین model binding خطایی را به کاربر نمایش خواهد داد.
اعتبار سنجی سفارشی
ویژگیهای اعتبار سنجی از پیش تعریف شده، پر کاربردترینها هستند؛ اما کافی نیستند. برای مثال در مدل فوق، StartDate نباید کمتر از سال 2000 وارد شود و همچنین در آینده هم نباید باشد. این موارد اعتبار سنجی سفارشی را چگونه باید با فریم ورک، یکپارچه کرد؟
حداقل دو روش برای حل این مساله وجود دارد:
الف) نوشتن یک ویژگی اعتبار سنجی سفارشی
ب) پیاده سازی اینترفیس IValidatableObject
تعریف یک ویژگی اعتبار سنجی سفارشی
using System;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;
namespace MvcApplication9.CustomValidators
{
public class MyDateValidator : ValidationAttribute
{
public int MinYear { set; get; }
public override bool IsValid(object value)
{
if (value == null) return false;
var date = (DateTime)value;
if (date > DateTime.Now || date < new DateTime(MinYear, 1, 1))
return false;
return true;
}
}
}
برای نوشتن یک ویژگی اعتبار سنجی سفارشی، با ارث بری از کلاس ValidationAttribute شروع میکنیم. سپس باید متد IsValid آنرا تحریف کنیم. اگر این متد false برگرداند به معنای شکست اعتبار سنجی میباشد.
در ادامه برای بکارگیری آن خواهیم داشت:
[Display(Name = "Start date")]
[Required(ErrorMessage = "Start date is required.")]
[MyDateValidator(MinYear = 2000,
ErrorMessage = "Please enter a valid date.")]
public DateTime StartDate { set; get; }
اکنون مجددا برنامه را اجرا نمائید. اگر تاریخ غیرمعتبری وارد شود، اعتبار سنجی سمت سرور رخ داده و سپس نتیجه به کاربر نمایش داده میشود.
اعتبار سنجی سفارشی به کمک پیاده سازی اینترفیس IValidatableObject
یک سؤال: اگر اعتبار سنجی ما پیچیدهتر باشد چطور؟ مثلا نیاز باشد مقادیر دریافتی چندین خاصیت با هم مقایسه شده و سپس بر این اساس تصمیم گیری شود. برای حل این مشکل میتوان از اینترفیس IValidatableObject کمک گرفت. در این حالت مدل تعریف شده باید اینترفیس یاد شده را پیاده سازی نماید. برای مثال:
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;
using MvcApplication9.CustomValidators;
namespace MvcApplication9.Models
{
public class Customer : IValidatableObject
{
//... same as before
public IEnumerable<ValidationResult> Validate(ValidationContext validationContext)
{
var fields = new[] { "StartDate" };
if (StartDate > DateTime.Now || StartDate < new DateTime(2000, 1, 1))
yield return new ValidationResult("Please enter a valid date.", fields);
if (Rating > 4 && StartDate < new DateTime(2003, 1, 1))
yield return new ValidationResult("Accepted date should be greater than 2003", fields);
}
}
}
در اینجا در متد Validate، فرصت خواهیم داشت تا به مقادیر کلیه خواص تعریف شده در مدل دسترسی پیدا کرده و بر این اساس اعتبار سنجی بهتری را انجام دهیم. اگر اطلاعات وارد شده مطابق منطق مورد نظر نباشند، کافی است توسط yield return new ValidationResult، یک پیغام را به همراه فیلدهایی که باید این پیغام را نمایش دهند، بازگردانیم.
به این نوع مدلها، self validating models هم گفته میشود.
یک نکته:
از MVC3 به بعد، حین کار با ValidationAttribute، امکان تحریف متد IsValid به همراه پارامتری از نوع ValidationContext نیز وجود دارد. به این ترتیب میتوان به اطلاعات سایر خواص نیز دست یافت. البته در این حالت نیاز به استفاده از Reflection خواهد بود و پیاده سازی IValidatableObject، طبیعیتر به نظر میرسد:
protected override ValidationResult IsValid(object value, ValidationContext validationContext)
{
var info = validationContext.ObjectType.GetProperty("Rating");
//...
return ValidationResult.Success;
}
فعال سازی سمت کلاینت اعتبار سنجیهای سفارشی
اعتبار سنجیهای سفارشی تولید شده تا به اینجا، تنها سمت سرور است که فعال میشوند. به عبارتی باید یکبار اطلاعات به سرور ارسال شده و در بازگشت، نتیجه عملیات به کاربر نمایش داده خواهد شد. اما ویژگیهای توکاری مانند Required و Range و امثال آن، علاوه بر سمت سرور، سمت کاربر هم فعال هستند و اگر جاوا اسکریپت در مرورگر کاربر غیرفعال نشده باشد، نیازی به ارسال اطلاعات یک فرم به سرور جهت اعتبار سنجی اولیه، نخواهد بود.
در اینجا باید سه مرحله برای پیاده سازی اعتبار سنجی سمت کلاینت طی شود:
الف) ویژگی سفارشی اعتبار سنجی تعریف شده باید اینترفیس IClientValidatable را پیاده سازی کند.
ب) سپس باید متد jQuery validation متناظر را پیاده سازی کرد.
ج) و همچنین مانند تیم ASP.NET MVC، باید unobtrusive adapter خود را نیز پیاده سازی کنیم. به این ترتیب متادیتای ASP.NET MVC به فرمتی که افزونه jQuery validator آنرا درک میکند، وفق داده خواهد شد.
در ادامه، تکمیل کلاس سفارشی MyDateValidator را ادامه خواهیم داد:
using System;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;
using System.Web.Mvc;
using System.Collections.Generic;
namespace MvcApplication9.CustomValidators
{
public class MyDateValidator : ValidationAttribute, IClientValidatable
{
// ... same as before
public IEnumerable<ModelClientValidationRule> GetClientValidationRules(
ModelMetadata metadata,
ControllerContext context)
{
var rule = new ModelClientValidationRule
{
ValidationType = "mydatevalidator",
ErrorMessage = FormatErrorMessage(metadata.GetDisplayName())
};
yield return rule;
}
}
}
در اینجا نحوه پیاده سازی اینترفیس IClientValidatable را ملاحظه مینمائید. ValidationType، نام متدی خواهد بود که در سمت کلاینت، کار بررسی اعتبار دادهها را به عهده خواهد گرفت.
سپس برای مثال یک فایل جدید به نام customvaildation.js به پوشه اسکریپتهای برنامه با محتوای زیر اضافه خواهیم کرد:
/// <reference path="jquery-1.5.1-vsdoc.js" />
/// <reference path="jquery.validate-vsdoc.js" />
/// <reference path="jquery.validate.unobtrusive.js" />
jQuery.validator.addMethod("mydatevalidator",
function (value, element, param) {
return Date.parse(value) < new Date();
});
jQuery.validator.unobtrusive.adapters.addBool("mydatevalidator");
توسط referenceهایی که مشاهده میکنید، intellisense جیکوئری در VS.NET فعال میشود.
سپس به کمک متد jQuery.validator.addMethod، همان مقدار ValidationType پیشین را معرفی و در ادامه بر اساس مقدار value دریافتی، تصمیم گیری خواهیم کرد. اگر خروجی false باشد، به معنای شکست اعتبار سنجی است.
همچنین توسط متد jQuery.validator.unobtrusive.adapters.addBool، این متد جدید را به مجموعه وفق دهندهها اضافه میکنیم.
و در آخر این فایل جدید باید به View مورد نظر یا فایل master page سیستم اضافه شود:
<script src="@Url.Content("~/Scripts/customvaildation.js")" type="text/javascript"></script>
تغییر رنگ و ظاهر پیغامهای اعتبار سنجی
اگر از رنگ پیش فرض قرمز پیغامهای اعتبار سنجی خرسند نیستید، باید اندکی CSS سایت را ویرایش کرد که شامل اعمال تغییرات به موارد ذیل خواهد شد:
1. .field-validation-error
2. .field-validation-valid
3. .input-validation-error
4. .input-validation-valid
5. .validation-summary-errors
6. .validation-summary-valid
نحوه جدا سازی تعاریف متادیتا از کلاسهای مدل برنامه
فرض کنید مدلهای برنامه شما به کمک یک code generator تولید میشوند. در این حالت هرگونه ویژگی اضافی تعریف شده در این کلاسها پس از تولید مجدد کدها از دست خواهند رفت. به همین منظور امکان تعریف مجزای متادیتاها نیز پیش بینی شده است:
[MetadataType(typeof(CustomerMetadata))]
public partial class Customer
{
class CustomerMetadata
{
}
}
public partial class Customer : IValidatableObject
{
حالت کلی روش انجام آن هم به شکلی است که ملاحظه میکنید. کلاس اصلی، به صورت partial معرفی خواهد شد. سپس کلاس partial دیگری نیز به همین نام که در برگیرنده یک کلاس داخلی دیگر برای تعاریف متادیتا است، به پروژه اضافه میگردد. به کمک ویژگی MetadataType، کلاسی که قرار است ویژگیهای خواص از آن خوانده شود، معرفی میگردد. موارد عنوان شده، شکل کلی این پیاده سازی است. برای نمونه اگر با WCF RIA Services کار کرده باشید، از این روش زیاد استفاده میشود. کلاس خصوصی تو در توی تعریف شده صرفا وظیفه ارائه متادیتاهای تعریف شده را به فریم ورک خواهد داشت و هیچ کاربرد دیگری ندارد.
در ادامه کلیه خواص کلاس Customer به همراه متادیتای آنها باید به کلاس CustomerMetadata منتقل شوند. اکنون میتوان تمام متادیتای کلاس اصلی Customer را حذف کرد.
اعتبار سنجی از راه دور (remote validation)
فرض کنید شخصی مشغول به پر کردن فرم ثبت نام، در سایت شما است. پس از اینکه نام کاربری دلخواه خود را وارد کرد و مثلا به فیلد ورود کلمه عبور رسید، در همین حال و بدون ارسال کل صفحه به سرور، به او پیغام دهیم که نام کاربری وارد شده، هم اکنون توسط شخص دیگری در حال استفاده است. این مکانیزم از ASP.NET MVC3 به بعد تحت عنوان Remote validation در دسترس است و یک درخواست Ajaxایی خودکار را به سرور ارسال خواهد کرد و نتیجه نهایی را به کاربر نمایش میدهد؛ کارهایی که به سادگی توسط کدهای جاوا اسکریپتی قابل مدیریت نیستند و نیاز به تعامل با سرور، در این بین وجود دارد. پیاده سازی آن هم به نحو زیر است:
برای مثال خاصیت Name را در مدل برنامه به نحو زیر تغییر دهید:
[Required(ErrorMessage = "Name is required.")]
[StringLength(50)]
[System.Web.Mvc.Remote(action: "CheckUserNameAndEmail",
controller: "Customer",
AdditionalFields = "Email",
HttpMethod = "POST",
ErrorMessage = "Username is not available.")]
public string Name { set; get; }
سپس متد زیر را نیز به کنترلر Customer اضافه کنید:
[HttpPost]
[OutputCache(Location = OutputCacheLocation.None, NoStore = true)]
public ActionResult CheckUserNameAndEmail(string name, string email)
{
if (name.ToLowerInvariant() == "vahid") return Json(false);
if (email.ToLowerInvariant() == "name@site.com") return Json(false);
//...
return Json(true);
}
توضیحات:
توسط ویژگی System.Web.Mvc.Remote، نام کنترلر و متدی که در آن قرار است به صورت خودکار توسط jQuery Ajax فراخوانی شود، مشخص خواهند شد. همچنین اگر نیاز بود فیلدهای دیگری نیز به این متد کنترلر ارسال شوند، میتوان آنها را توسط خاصیت AdditionalFields، مشخص کرد.
سپس در کدهای کنترلر مشخص شده، متدی با پارامترهای خاصیت مورد نظر و فیلدهای اضافی دیگر، تعریف میشود. در اینجا فرصت خواهیم داشت تا برای مثال پس از بررسی بانک اطلاعاتی، خروجی Json ایی را بازگردانیم. return Json false به معنای شکست اعتبار سنجی است.
توسط ویژگی OutputCache، از کش شدن نتیجه درخواستهای Ajaxایی جلوگیری کردهایم. همچنین نوع درخواست هم جهت امنیت بیشتر، به HttpPost محدود شده است.
تمام کاری که باید انجام شود همین مقدار است و مابقی مسایل مرتبط با اعمال و پیاده سازی آن خودکار است.
استفاده از مکانیزم اعتبار سنجی مبتنی برمتادیتا در خارج از ASP.Net MVC
مباحثی را که در این قسمت ملاحظه نمودید، منحصر به ASP.NET MVC نیستند. برای نمونه توسط متد الحاقی زیر نیز میتوان یک مدل را مثلا در یک برنامه کنسول هم اعتبار سنجی کرد. بدیهی است در این حالت نیاز خواهد بود تا ارجاعی را به اسمبلی System.ComponentModel.DataAnnotations، به برنامه اضافه کنیم و تمام عملیات هم دستی است و فریم ورک ویژهای هم وجود ندارد تا یک سری از کارها را به صورت خودکار انجام دهد.
using System.ComponentModel.DataAnnotations;
namespace MvcApplication9.Helper
{
public static class ValidationHelper
{
public static bool TryValidateObject(this object instance)
{
return Validator.TryValidateObject(instance, new ValidationContext(instance, null, null), null);
}
}
}
هدف از توابع خطی(Inline)
استفاده از توابع، مقداری بر زمان اجرای برنامه میافزاید؛ هرچند که این زمان بسیار کم و در حد میلی ثانیه است، اما باری را بر روی برنامه قرار میدهد و علت این تاخیر زمانی این است که در فراخوانی و اعلان توابع، کامپایلر یک کپی از تابع مورد نظر را در حافظه قرار میدهد و در فراخوانی تابع، به آدرس مذکور مراجعه میکند و در عین حال آدرس موقعیت توقف دستورات در تابع main را نیز ذخیره میکند تا پس از پایان تابع، به آدرس قبل برگردد و ادامهی دستورات را اجرا کند. در نتیجه این آدرس دهیها و نقل و انتقالات بین آنها بار زمانی را در برنامه ایجاد میکند که در صورت زیاد بودن توابع در برنامه و تعداد فراخوانیهای لازم، زمان قابل توجهی خواهد شد.
یکی از تکنیکهای بهینه که برای کاهش زمان اجرای برنامه توسط کامپایلرها استفاده میشود استفاده از توابع خطی (inline) است. این امکان در زبان C با عنوان توابع ماکرو(Macro function) و در ++C با عنوان توابع خطی (inline function) وجود دارد.
در واقع توابع خطی به کامپایلر پیشنهاد میدهند، زمانی که سربار فراخوانی تابع بیشتر از سربار بدنه خود متد باشد، برای کاهش هزینه و زمان اجرای برنامه از تابع به صورت خطی استفاده کند و یک کپی از بندهی تابع را در قسمتی که تابع ما فراخوانی شده است، قرار دهد که مورد آدرس دهی از میان خواهد رفت!
نمونه ای از پیاده سازی این تکنیک در زبان ++C :
inline type name(parameters) { ... }
بررسی متدهای خطی در سی شارپ
به مثال زیر توجه کنید:
قسمتهای getter و setter مربوط به پراپرتیها سربار اضافی بر کلاس Vector میافزایند. این موضوع شاید آنچنان مسئلهی مهمی نباشد. ولی فرض کنید این پراپرتیها به شکل زیر داخل حلقهای طولانی قرار گیرند. اگر با استفاده از یک پروفایلر زمان اجرای برنامه را زیر نظر بگیرید، خواهید دید که بیش از 90 درصد آن صرف فراخوانیهای متدهای بخشهای get , set پراپرتیها است. برای این منظور باید مطمئن شویم که فراخوانی این متدها، به صورت خطی صورت میگیرد!
public class Vector { public double X { get; set; } public double Y { get; set; } public double Z { get; set; } // ... }
برای این منظور آزمایشی را انجام میدهیم. فرض کنید کلاسی را به شکل زیر داشته باشیم:
public class MyClass { public int A { get; set; } public int C; }
static void Main() { MyClass target = new MyClass(); int a = target.A; Console.WriteLine("A = {0}", a); int c = target.C; Console.WriteLine("C = {0}", c); }
int a = target.A; 0000003e mov ecx,edi 00000040 cmp dword ptr [ecx],ecx 00000042 call dword ptr ds:[05FA29A8h] 00000048 mov esi,eax 0000004a mov dword ptr [esp+4],esi int c = target.C; 00000098 mov edi,dword ptr [edi+4] MyClass.get_A() looks like this: 00000000 push esi 00000001 mov esi,ecx 00000003 cmp dword ptr ds:[03B701DCh],0 0000000a je 00000011 0000000c call 76BA6BA7 00000011 mov eax,dword ptr [esi+0Ch] 00000014 pop esi 00000015 ret
چه اتفاقی افتاده است؟
کامپایلر سی شارپ در زمان کامپایل، کدهای برنامه را به کدهای IL تبدیل میکند و JITکامپایلر، این کدهای IL را گرفته و کد سادهی ماشین را تولید میکند. لذا به دلیل اینکه JIT با معماری پردازنده آشنایی کافی دارد، مسئولیت تصمیم گیری اینکه کدام متد به صورت خطی فراخوانی شود برعهدهی آن است. در واقع این JIT است که تشخیص میدهد که آیا فراخونی متد به صورت خطی مناسب است یا نه و به صورت یک معاوضه کار بین خط لوله دستورالعملها و کش است.
اگر شما برنامهی خود را با (F5) و همگام با دیباگ اجرا کنید، تمام بهینه سازیهای JIT که Inline Method هم یکی از آنهاست، از کار خواهند افتاد. برای مشاهدهی کد بهینه شده باید با بدون دیباگ (CTRL+F5) برنامه خود را اجرا کنید که در آن صورت مشاهده خواهید کرد، متد getter مربوط به پراپرتی A به صورت خطی استفاده شده است.
int a = target.A; 00000024 mov ebx,dword ptr [edi+0Ch]
JIT محدودیت هایی برای فراخونی به صورت خطی متدها دارد :
- متد هایی که حجم کد IL آنها بیشتر از 32 بایت است.
- متدهای بازگشتی.
- متدهایی که با اتریبیوت MethodImpl علامتگذاری شدند و MethodImplOptions.NoInlining اعمال شده بر آن
- متدهای virtual
- متدهایی که دارای کد مدیریت خطا هستند
- Methods that take a large value type as a parameter
- Methods with complicated flowgraphs
برای اینکه در سی شارپ به کامپایلر اعلام کنیم تا متد مورد نظر به صورت خطی مورد استفاده قرار گیرد، در دات نت 4.5 توسط اتریبیوت MethodImpl و اعمال MethodImplOptions.AggressiveInlining که یک نوع شمارشی است میتوان این کار را انجام داد. مثال:
using System; using System.Diagnostics; using System.Runtime.CompilerServices; class Program { const int _max = 10000000; static void Main() { // ... Compile the methods. Method1(); Method2(); int sum = 0; var s1 = Stopwatch.StartNew(); for (int i = 0; i < _max; i++) { sum += Method1(); } s1.Stop(); var s2 = Stopwatch.StartNew(); for (int i = 0; i < _max; i++) { sum += Method2(); } s2.Stop(); Console.WriteLine(((double)(s1.Elapsed.TotalMilliseconds * 1000000) / _max).ToString("0.00 ns")); Console.WriteLine(((double)(s2.Elapsed.TotalMilliseconds * 1000000) / _max).ToString("0.00 ns")); Console.Read(); } static int Method1() { // ... No inlining suggestion. return "one".Length + "two".Length + "three".Length + "four".Length + "five".Length + "six".Length + "seven".Length + "eight".Length + "nine".Length + "ten".Length; } [MethodImpl(MethodImplOptions.AggressiveInlining)] static int Method2() { // ... Aggressive inlining. return "one".Length + "two".Length + "three".Length + "four".Length + "five".Length + "six".Length + "seven".Length + "eight".Length + "nine".Length + "ten".Length; } } Output 7.34 ns No options 0.32 ns MethodImplOptions.AggressiveInlining
مطالعه بیشتر:
ساده شدن امکان تعریف ایندکسها با Attributes از EF-Core 5x
ویژگی جدید Index که در اسمبلی Microsoft.EntityFrameworkCore.Abstractions واقع شدهاست، امکان تعریف انواع و اقسام ایندکسها را میسر میکند. این ویژگی باید به خود کلاس اعمال شود و نه تک تک خواص. چند مثال:
الف) تعریف ایندکس بر روی خاصیت Url یک کلاس
[Index(nameof(Url))] public class Blog { public int BlogId { get; set; } public string Url { get; set; } }
که امکان تعریف نام سفارشی آن نیز میسر است:
[Index(nameof(Url), Name = "Index_Url")]
ب) ایندکسهای ترکیبی
[Index(nameof(FirstName), nameof(LastName))] public class Person { public int PersonId { get; set; } public string FirstName { get; set; } public string LastName { get; set; } }
ج) ایندکسهای منحصربفرد
[Index(nameof(Url), IsUnique = true)] public class Blog { public int BlogId { get; set; } public string Url { get; set; } }
- این توضیح جهت اطلاع مرتبط با نگارش 3x است.
+ تفاوتی نمیکند و باید وجود داشته باشد. نمونه مثال Microsoft.AspNetCore.SpaServices.Extensions جدید به صورت زیر است:
using Microsoft.AspNetCore.SpaServices.AngularCli; using Microsoft.AspNetCore.SpaServices.VueCli; // ... namespace Test { public class Startup { // ... public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { // ... // In production, the SPA files will be served from this directory services.AddSpaStaticFiles(configuration => { configuration.RootPath = "ClientApp/dist"; }); } public void Configure(IApplicationBuilder app, IWebHostEnvironment env) { // ... app.UseRouting(); app.UseEndpoints(endpoints => { // ... }); app.UseSpa(spa => { spa.Options.SourcePath = "ClientApp"; if (env.IsDevelopment()) { // spa.UseAngularCliServer(npmScript: "start"); // spa.UseVueCliServer(npmScript: "serve"); } }); } } }
نظرات مطالب
مدیریت سفارشی سطوح دسترسی کاربران در MVC
شما فیلتر Authorize رو میتونید برای یک اکشن هم در نظر بگیرید مثل مثال زیر . با این کار دیگه کل کنترلر به مجوزی که ذکر میکنید محدود نمیشه و فقط یک اکشن از اون محدود میشه...
using System; using System.Web.Mvc; namespace MyProject.Areas.Admin.Controllers { public class HomeController : Controller { // // GET: /Admin/Home/ public ActionResult Index() { return View(); } [Authorize(Roles = "Administrators")] public ActionResult ViewProfile() { return View(); } } }
نظرات مطالب
عبارت using و نحوه استفاده صحیح از آن
این رفتار در VB.NET هم قابل مشاهده است:
عبارت نمایش داده شده در اینجا هم B است.
Public Class MyResource Implements IDisposable Public Sub DoWork() Throw New ArgumentException("A") End Sub Public Overloads Sub Dispose() Implements System.IDisposable.Dispose Throw New ArgumentException("B") End Sub End Class Public NotInheritable Class TestClass Private Sub New() End Sub Public Shared Sub Test() Using r As New MyResource() Throw New ArgumentException("C") r.DoWork() End Using End Sub End Class Module Module1 Sub Main() Try TestClass.Test() Catch ex As Exception Console.WriteLine(ex.Message) End Try End Sub End Module
اگر مطلب «استفاده از Twitter Bootstrap در کارهای روزمره طراحی وب» را مطالعه کرده باشید، قسمتی از آن، به فرمها و همچنین جلب توجه کاربران به فیلدها، برای نمایش خطاهای اعتبارسنجی اختصاص داشت. در مطلب جاری قصد داریم تا این موارد را به یک فرم ASP.NET MVC که به صورت پیش فرض از jQuery Validator برای اعتبارسنجی استفاده میکند، اعمال کنیم تا حالت نمایشی پیش فرض این فرمها و همچنین خطاهای اعتبارسنجی آن، با Twitter Bootstrap همخوانی پیدا کند.
مدل برنامه
در اینجا یک مدل ساده را به همراه دو خاصیت و اعتبارسنجیهای ساده مرتبط با آنها، مشاهده میکنید.
کنترلر برنامه
کنترلر برنامه نیز نکته مهمی نداشته و بیشتر برای نمایش خطاهای اعتبارسنجی سفارشی این مثال طراحی شده است.
طراحی View سازگار با Twitter bootstrap
در اینجا View متناظر با اکشن متد Index را ملاحظه میکنید که نکات ذیل به آن اعمال شده است:
1) کلاس form-horizontal به فرم جاری اضافه شده است تا در ادامه بتوانیم برچسبها را در کنار تکست باکسها به صورت افقی نمایش دهیم.
2) به ValidationSummary کلاسهای alert alert-error alert-block انتساب داده شدهاند تا نمایش خطای کلی یک فرم، متناسب با Twitter bootstrap شود.
3) هر خاصیت، با یک div دارای کلاس control-group محصور شده است.
4) هر برچسب دارای کلاس control-label است.
5) به هر ValidationMessageFor کلاس help-inline انتساب داده شده است.
6) کنترلهای ورودی برنامه در divایی با کلاس controls محصور شدهاند.
7) قسمت دکمه فرم، در div ایی با کلاس form-actions قرار گرفته تا یک زمینه خاکستری در اینجا ظاهر شود.
8) دکمه فرم، با کلاس btn خاص bootstrap تزئین شده.
در این حالت به شکل فوق خواهیم رسید. همانطور که ملاحظه میکنید در صورتیکه بر روی دکمه ارسال کلیک شود، همان رنگهای متداول jQuery Validator ظاهر میشوند و کل ردیف همانند روشهای متداول Twitter bootstrap دارای رنگ قرمز انتساب یافته توسط کلاس error نخواهد شد.
برای رفع این مشکل باید اندکی اسکریپت نویسی کرد:
کاری که در اینجا انجام شده، تغییر پیش فرضهای jQuery Validator جهت سازگار سازی آن با کلاس error مرتبط با bootstrap است. همچنین در حالت postback و نمایش خطاهای سفارشی، قسمت بررسی field-validation-error انجام شده و در صورت یافتن موردی، سطر مرتبط با آن، با کلاس error مزین میشود.
اینبار در حالت اعتبار سنجی، به شکل ذیل خواهیم رسید:
و یا اگر کاربر فیلد را تکمیل کند، رنگ فیلد و ردیف تعیین اعتبار شده، سبز میشود:
و در حالت خطاهای سفارشی سمت سرور، پس از postback، شکل زیر نمایش داده میشود:
مدل برنامه
using System.ComponentModel; using System.ComponentModel.DataAnnotations; namespace Mvc4TwitterBootStrapTest.Models { public class User { [DisplayName("نام")] [Required(ErrorMessage="لطفا نام را تکمیل کنید")] public string Name { set; get; } [DisplayName("نام خانوادگی")] [Required(ErrorMessage = "لطفا نام خانوادگی را تکمیل کنید")] public string LastName { set; get; } } }
کنترلر برنامه
using System.Web.Mvc; using Mvc4TwitterBootStrapTest.Models; namespace Mvc4TwitterBootStrapTest.Controllers { public class HomeController : Controller { [HttpGet] public ActionResult Index() { return View(); } [HttpPost] public ActionResult Index(User user) { if (this.ModelState.IsValid) { if (user.Name != "Vahid") { this.ModelState.AddModelError("", "لطفا مشکلات را برطرف کنید!"); this.ModelState.AddModelError("Name", "نام فقط باید وحید باشد!"); return View(user); } // todo: save ... return RedirectToAction("Index"); } return View(user); } } }
طراحی View سازگار با Twitter bootstrap
@model Mvc4TwitterBootStrapTest.Models.User @{ ViewBag.Title = "تعریف کاربر"; } @using (Html.BeginForm("Index", "Home", FormMethod.Post, new { @class = "form-horizontal" })) { @Html.ValidationSummary(true, null, new { @class = "alert alert-error alert-block" }) <fieldset> <legend>تعریف کاربر</legend> <div class="control-group"> @Html.LabelFor(x => x.Name, new { @class = "control-label" }) <div class="controls"> @Html.TextBoxFor(x => x.Name) @Html.ValidationMessageFor(x => x.Name, null, new { @class = "help-inline" }) </div> </div> <div class="control-group"> @Html.LabelFor(x => x.LastName, new { @class = "control-label" }) <div class="controls"> @Html.TextBoxFor(x => x.LastName) @Html.ValidationMessageFor(x => x.LastName, null, new { @class = "help-inline" }) </div> </div> <div class="form-actions"> <button type="submit" class="btn btn-primary"> ارسال</button> </div> </fieldset> }
1) کلاس form-horizontal به فرم جاری اضافه شده است تا در ادامه بتوانیم برچسبها را در کنار تکست باکسها به صورت افقی نمایش دهیم.
2) به ValidationSummary کلاسهای alert alert-error alert-block انتساب داده شدهاند تا نمایش خطای کلی یک فرم، متناسب با Twitter bootstrap شود.
3) هر خاصیت، با یک div دارای کلاس control-group محصور شده است.
4) هر برچسب دارای کلاس control-label است.
5) به هر ValidationMessageFor کلاس help-inline انتساب داده شده است.
6) کنترلهای ورودی برنامه در divایی با کلاس controls محصور شدهاند.
7) قسمت دکمه فرم، در div ایی با کلاس form-actions قرار گرفته تا یک زمینه خاکستری در اینجا ظاهر شود.
8) دکمه فرم، با کلاس btn خاص bootstrap تزئین شده.
در این حالت به شکل فوق خواهیم رسید. همانطور که ملاحظه میکنید در صورتیکه بر روی دکمه ارسال کلیک شود، همان رنگهای متداول jQuery Validator ظاهر میشوند و کل ردیف همانند روشهای متداول Twitter bootstrap دارای رنگ قرمز انتساب یافته توسط کلاس error نخواهد شد.
برای رفع این مشکل باید اندکی اسکریپت نویسی کرد:
@section javaScript { <script type="text/javascript"> $.validator.setDefaults({ highlight: function (element, errorClass, validClass) { if (element.type === 'radio') { this.findByName(element.name).addClass(errorClass).removeClass(validClass); } else { $(element).addClass(errorClass).removeClass(validClass); $(element).closest('.control-group').removeClass('success').addClass('error'); } $(element).trigger('highlated'); }, unhighlight: function (element, errorClass, validClass) { if (element.type === 'radio') { this.findByName(element.name).removeClass(errorClass).addClass(validClass); } else { $(element).removeClass(errorClass).addClass(validClass); $(element).closest('.control-group').removeClass('error').addClass('success'); } $(element).trigger('unhighlated'); } }); $(function () { $('form').each(function () { $(this).find('div.control-group').each(function () { if ($(this).find('span.field-validation-error').length > 0) { $(this).addClass('error'); } }); }); }); </script> }
اینبار در حالت اعتبار سنجی، به شکل ذیل خواهیم رسید:
و یا اگر کاربر فیلد را تکمیل کند، رنگ فیلد و ردیف تعیین اعتبار شده، سبز میشود:
و در حالت خطاهای سفارشی سمت سرور، پس از postback، شکل زیر نمایش داده میشود:
باید افزونه بنویسید. فایل paste_code.html آن در مسیر plugins:
و قسمت فعال سازی آن در فایل redactor.js ذیل setColorNone
و بعد ثبت آن در فایلهای public.js و default.js ذیل دکمه justify
به css آن هم باید یک سطر ذیل را اضافه کنید:
<label> Code:</label> <textarea id="redactor_insert_code_area" name="redactor_insert_code_area" style="height: 211px; width: 538px;" /> <label> Language:</label> <select id="redactor_insert_code_lang"> <option>CSharp</option> <option>VB</option> <option>JScript</option> <option>Sql</option> <option>XML</option> <option>CSS</option> <option>Java</option> <option>Delphi</option> </select> <br /> <input type="button" name="insert" id="redactor_insert_btn" value="%RLANG.insert%" />
showCodesPage: function () { this.modalInit('Insert Code', this.opts.path + '/plugins/paste_code.html', 600, $.proxy(function () { var sel = this.getSelection(); var currentCode = ''; this.opts.codeElement = false; if ($.browser.msie) { var parent = this.getParentNode(); if (parent.nodeName === 'PRE') { this.opts.codeElement = parent; currentCode = $(parent).text(); } else { if (this.oldIE()) { currentCode = sel.text; } else { currentCode = sel.toString(); } } } else { if (sel && sel.anchorNode && sel.anchorNode.parentNode.tagName === 'PRE') { this.opts.codeElement = sel.anchorNode.parentNode; currentCode = $(sel.anchorNode.parentNode).text(); } else { currentCode = sel.toString(); } } if (this.opts.codeElement) { $("#redactor_insert_btn").val("Update"); } if (currentCode) $('#redactor_insert_code_area').val(currentCode); $('#redactor_insert_code_area').focus(); $('#redactor_insert_btn').click($.proxy(this.insertCodesPage, this)); }, this)); }, insertCodesPage: function () { var lang = $("#redactor_insert_code_lang").val(); var code = $("#redactor_insert_code_area").val(); code = code.replace(/\s+$/, ""); //rtrim; code = $('<span/>').text(code).html(); // encode this.$editor.focus(); var preBlock; if (this.opts.codeElement) { preBlock = $(this.getParentNode()); } else { preBlock = $("<pre/>"); } preBlock.replaceWith(""); var htmlCode = "<pre language='" + lang + "' name='code'>" + code + "</pre></div>"; var codeBlock = "<div align='left' dir='ltr'>" + htmlCode + "</div><br/>"; this.execCommand('inserthtml', codeBlock); this.modalClose(); },
code: { title: 'Code', func: 'showCodesPage' },
body .redactor_toolbar li a.redactor_btn_code span { background: url(../img/code_red.png) no-repeat center; }