وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
آشنایی با Refactoring - قسمت 4


قسمت چهار آشنایی با Refactoring به معرفی روش «انتقال متدها» اختصاص دارد؛ انتقال متدها به مکانی بهتر. برای نمونه به کلاس‌های زیر پیش از انجام عمل Refactoring دقت کنید:

namespace Refactoring.Day3.MoveMethod.Before
{
    public class BankAccount
    {
        public int AccountAge { get; private set; }
        public int CreditScore { get; private set; }

        public BankAccount(int accountAge, int creditScore)
        {
            AccountAge = accountAge;
            CreditScore = creditScore;
        }
    }
}


namespace Refactoring.Day3.MoveMethod.Before
{
    public class AccountInterest
    {
        public BankAccount Account { get; private set; }

        public AccountInterest(BankAccount account)
        {
            Account = account;
        }

        public double InterestRate
        {
            get { return CalculateInterestRate(); }
        }

        public bool IntroductoryRate
        {
            get { return CalculateInterestRate() < 0.05; }
        }

        public double CalculateInterestRate()
        {
            if (Account.CreditScore > 800)
                return 0.02;

            if (Account.AccountAge > 10)
                return 0.03;

            return 0.05;
        }
    }
}


قسمت مورد نظر ما در اینجا، متد AccountInterest.CalculateInterest است. کلاس AccountInterest مرتبا نیاز دارد که از اطلاعات فیلدها و خواص کلاس BankAccount استفاده کند (نکته تشخیص نیاز به این نوع Refactoring). بنابراین بهتر است که این متد را به همان کلاس تعریف کننده‌ی فیلدها و خواص اصلی آن انتقال داد. پس از این نقل و انتقالات خواهیم داشت:

namespace Refactoring.Day3.MoveMethod.After
{
    public class BankAccount
    {
        public int AccountAge { get; private set; }
        public int CreditScore { get; private set; }

        public BankAccount(int accountAge, int creditScore)
        {
            AccountAge = accountAge;
            CreditScore = creditScore;
        }

        public double CalculateInterestRate()
        {
            if (CreditScore > 800)
                return 0.02;

            if (AccountAge > 10)
                return 0.03;

            return 0.05;
        }
    }
}

namespace Refactoring.Day3.MoveMethod.After
{
    public class AccountInterest
    {
        public BankAccount Account { get; private set; }

        public AccountInterest(BankAccount account)
        {
            Account = account;
        }

        public double InterestRate
        {
            get { return Account.CalculateInterestRate(); }
        }

        public bool IntroductoryRate
        {
            get { return Account.CalculateInterestRate() < 0.05; }
        }
    }
}



به همین سادگی!

یک مثال دیگر:
در ادامه به دو کلاس خودرو و موتور خودروی زیر دقت کنید:

namespace Refactoring.Day4.MoveMethod.Ex2.Before
{
    public class CarEngine
    {
        public float LitersPerCylinder { set; get; }
        public int NumCylinders { set; get; }

        public CarEngine(int numCylinders, float litersPerCylinder)
        {
            NumCylinders = numCylinders;
            LitersPerCylinder = litersPerCylinder;
        }
    }
}


namespace Refactoring.Day4.MoveMethod.Ex2.Before
{
    public class Car
    {
        public CarEngine Engine { get; private set; }

        public Car(CarEngine engine)
        {
            Engine = engine;
        }

        public float ComputeEngineVolume()
        {
            return Engine.LitersPerCylinder * Engine.NumCylinders;
        }
    }
}

در اینجا هم متد Car.ComputeEngineVolume چندین‌بار به اطلاعات داخلی کلاس CarEngine دسترسی داشته است؛ بنابراین بهتر است این متد را به جایی منتقل کرد که واقعا به آن تعلق دارد:

namespace Refactoring.Day4.MoveMethod.Ex2.After
{
    public class CarEngine
    {
        public float LitersPerCylinder { set; get; }
        public int NumCylinders { set; get; }

        public CarEngine(int numCylinders, float litersPerCylinder)
        {
            NumCylinders = numCylinders;
            LitersPerCylinder = litersPerCylinder;
        }

        public float ComputeEngineVolume()
        {
            return LitersPerCylinder * NumCylinders;
        }
    }
}

namespace Refactoring.Day4.MoveMethod.Ex2.After
{
    public class Car
    {
        public CarEngine Engine { get; private set; }

        public Car(CarEngine engine)
        {
            Engine = engine;
        }
    }
}

بهبودهای حاصل شده:
یکی دیگر از اصول برنامه نویسی شیء گرا "Tell, Don't Ask" است؛ که در مثال‌های فوق محقق شده. به این معنا که: در برنامه نویسی رویه‌ای متداول، اطلاعات از قسمت‌های مختلف کد جاری جهت انجام عملی دریافت می‌شود. اما در برنامه نویسی شیء گرا به اشیاء گفته می‌شود تا کاری را انجام دهند؛ نه اینکه از آن‌ها وضعیت یا اطلاعات داخلی‌اشان را جهت اخذ تصمیمی دریافت کنیم. به وضوح، متد Car.ComputeEngineVolume پیش از Refactoring ، اصل کپسوله سازی اطلاعات کلاس CarEngine را زیر سؤال برده است. بنابراین به اشیاء بگوئید که چکار کنند و اجازه دهید تا خودشان در مورد نحوه‌ی انجام آن، تصمیم گیرنده نهایی باشند.

‫۱۳ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۱۵ مهر ۱۳۹۰، ساعت ۰۳:۳۳