یکی از مفاهیم DATA SCIENCE که خیلیها با آن آشنا نیستند مفهوم دادههای مرتب یا TIDY DATA هست.. مثلا من چند وقت پیش درگیر یک پروژه تحت نظر یکی از شرکتهای بزرگ هلندی که بودجه چند ده میلیون دلاری و یک تیم اختصاصی DATA SCIENCE داشت بودم و این شرکت یک دیتاست برای تحلیل به من داد. وقتی من دیتاست را دیدم متوجه شدم که این دیتاست از استاندارد دادههای مرتب پیروی نمیکند و طبیعتا تمامی تحلیلهای قبلی آن شرکت دارای عیب و ایراد بود. جالبتر این بود که کسی در خصوص این مفهوم و این استاندارد نمیدانست و وقتی در خصوص این مساله به آنها گفتم خیلی حال کردند و خوشحال شدند! برای هممین تصمیم گرفتم که پستی در این خصوص بنویسم چون احتمالا خیلی از ماها هم از وجود این استاندارد خبر نداریم.
برای این حالات آیا میشه فانکشنهای kendo رو override کرد یا مثلا بهشون اضافه کرد function سفارشی :
در نظر بگیرید که ما در پروژه(دات نت کور) مثلا به جای اینکه حالت ویرایش یا حذف و اضافه کردن(عملیات CRUD بدون خواندن) داخل خود کندو انجام بشه، بره در یک صفحه جدید یا بهتر بگم view متناظر با خود اون عملیات (Update - Delete - Create)؟ یا باید این رو با خود دات نت مدیریتش کرد؟ بخاطر اینکه تعداد پراپرتیهای Model ما زیاد هستش و بصورت inline یا حتی popup فرم بهم ریخته میشه.
$("#report-grid").data("kendoGrid").options.editable.mode = "popup"; $("#report-grid").data("kendoGrid").options.editable.mode = "inline"; $("#report-grid").data("kendoGrid").options.editable.mode = "incell";
بعد از اینکه صفحهی مودال بسته شد، چطور میشود بر اساس نتیجه، موفق یا ناموفق بودن، اطلاعات صفحهی اصلی را بهروز کرد؟ من از روش زیر استفاده کردم. اما PartialView بهروز نمیشود.
و در CONTROLLER:
function LoadCt() { $('#myModal').modal('hide'); $.ajax({ type: "POST", url: "/CONTROLLER/ACTIONMETHOD", data: JSON.stringify(), contentType: "application/json; charset=utf-8", dataType: "html", complete: function (xhr, status) { var data = xhr.responseText; $('cats').html(data); } }); }
public ActionResult ACTIONMETHOD() { var model = stuff from _db; return PartialView("_Get", model); }
نظرات مطالب
فعال سازی عملیات CRUD در Kendo UI Grid
نکات مطلب «فرمت کردن اطلاعات نمایش داده شده به کمک Kendo UI Grid» را در مورد کار با قالبها مطالعه کنید.
روش اول:
روش دوم؛ یک ستون قالب دار با این فرمت اضافه میکنید:
که متد آن برای نمونه به این ترتیب محاسبه شود:
روش اول:
columns: [ { field: "units", title: "Units" }, { field: "price", title: "Price" }, { field: null, title: "Extended Price", template: '#= units * price #' } ]
#=calculateField(data)#
//Passed data contains current row model function calculateField(data) { return data.f1 + " " + data.f2; }
با سلام و تشکر
ولی موقعی که مثلا اینجوری مینویسم
خطای مربوطه هم Cannot read property 'message' of undefine میده
موقعی که اطلاعات اینجوری باشه درست کار میکنه و نتیجه رو نمایش میده
return Json( "test");
completeHandler: function (data) { alert(data) }
return Json( new { success = true, message = Resources.Global.Texts.Successful });
completeHandler: function (data) { alert(data.success) }
تو فایر باگ هم میبینم اطلاعات در response وجود داره ولی اینجا نمایش نمیده
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #17
با سلام و عرض خسته نباشید.
ممنون
من در پروژه ام به شکل ذیل عمل کردم؛ آیا اشتباه است؟
1- بجای آنکه ابتدای هر فرم Html.AntiForgeryToken@ را قرار بدهم، فقط یکبار در Layout.cshtml_ و در Body آنرا ذکر کردم.
2-تمامی ارسالها به سرور را توسط Post Ajax انجام میدهم؛ چه درخواست نمایش یک View باشد چه ثبت کالای جدید در دیتابیس همه توسط کدی مثل کد ذیل به سرور Post میشوند:
var token = $('[name=__RequestVerificationToken]').val(); data.__RequestVerificationToken = token; ... ... ... $.ajax({ url: url, type: "POST", data: data });
اشتراکها
Visual Studio 2019 RC منتشر شد
- Team Explorer - Changes: panel not sizing to the Team Explorer window.
- Visual Studio 2017 SQL Server Object Explorer server list not persisting .
- intellisense problems with linux-x64 mode.
- Index was out of range. Must be non-negative and less than the size of the collection.Parameter name: index.
- Visual Studio 2017 UNDO does not work/stops working (reported AGAIN!!!!).
- Intellisense not working for files created under WSL.
- Intellisense error: C++11 static constexpr member initialization causes "member may not be initialized".
- VS doesn't restore windows position when switching in/out of debug.
- Third party toolbox items are reloaded every time VS2019 Preview 2.2 is started.
- 'Set as StartUp Project' crashes the IDE after updating to VS2019 Preview Release 3.
- Visual Studio 2019 building Visual Studio 2017 C++ projects fail.
- Fixed Toolbox refresh issue.
- Toolbox controls are making vssettings file too big.
- SSDT: Fix for Login failed errors when performing a New Data comparison function .
- SSDT: Fix for Source is Unavailable error when performing Schema Compare .
- SSDT: Fix for Schema Compare Generate Script does not generate script .
- SSDT: Fix to improve performance of loading solutions with multiple projects.
- SSDT: Fix for SQL files not always being deleted when performing a Schema Compare between a database and a project and a delete table is executed subsequently.
- SSDT: Accessibility fixes to improve narration capabilities.
- SSDT: Replaced older sqlncli driver with new Microsoft ODBC Driver for SQL Server.
نوع داده(Data Type) ، متغیرها(Variables) ، انواع مقداری(Value Type) ، انواع ارجاعی(Reference Type)
مقدمه :
نوع دادهها، اجزای اصلی سازندهی یک زبان برنامه نویسی و شبیه قواعد هر زبانی هستند.
مفاهیمی که در این مطلب بررسی خواهد شد :
• Data Type نوع داده
• Variables متغیرها
• Naming Convention قراردادهای نامگذاری
• Value Type/Reference Type انواع مقداری و ارجاعی
• Stack/heap memory حافظه پشته و هرم
نوع داده
متغیرها
خروجی کدهای بالا :
نکته : متد sizeof فقط برای نمایش اندازهی نوع دادههای مقداری (value type) میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
چک کردن نوع داده
ما میتوانیم نوع دادهها را برای بدست آوردن کلاسی که به آن تعلق دارند، چک کنیم.
مثال :
خروجی کدهای بالا :
چک کردن نوع دادهی دو شیء
فرض کنید 2 شیء را با نامهای obj1 و obj2 داریم که هر دو از نوع long هستند. برای اینکه این مقایسه را انجام دهیم، از متد Object.RefrenceEqual میتوان استفاده کرد.
مثال :
خروجی کدهای بالا :
تعریف یک متغیر ومقدار دهی به آن
برای استفاده از یک متغیر ابتداباید آن را تعریف کنیم :
مقداردهی اولیه یک متغیر
مقدار دهی اولیهی یک متغیر با استفاده از عملگر = و نوشتن مقدار مورد نظر برای ذخیره کردن در متغیر، در سمت راست عملگر اتفاق خواهد افتاد.
قرار دادهای نام گذاری متغیرها :
در دنیای برنامه نویسی دو نوع قرار داد نام گذاری بسیار متداول وجود دارند:
1- camelCase : در این قرار داد، حرف اول کلمهی اول، بصورت کوچک و حرف اول از کلمهی دوم، بصورت بزرگ نوشته خواهد شد. برای مثال: firstName,lastName
2- PascalCase : در این قرار داد حروف ابتدایی دو کلمهی مجاور، بصورت بزرگ نوشته خواهند شد: FirstName,LastName
چند نکته :
• نامگذاری متغیرها را میتوانید با علامت _ و یا @ شروع کنید.
• کلمات کلیدی (key word) سی شارپ نمیتوانند به عنوان نام متغیر مورد استفاده قرار بگیرند (مگر آنکه با @ شروع شوند).
• در بین نام متغیر نباید فضای خالی وجود داشته باشد. کاراکترهای سازندهی متغیر میتوانند اعداد، حروف و زیر خط باشند.
لیستی از نام گذاریهای مجاز:
لیستی از نام گذاریهای غیر مجاز
برای مطالعهی کاملتر کلمات کلیدی سی شارپ میتوانید اینجا را مطالعه کنید.
در ادامه کمی در مورد نوع دادهها بحث خواهیم کرد.
در سی شارپ دو مدل نوع داده وجود دارد:
• انواع مقداری Value Type
• انواع ارجاعی یا اشارهای Reference Type
انواع مقداری (Value Type) :
• انواع مقداری مستقیما حاوی دادهها هستند. اگر یک متغیر از نوع مقداری را به یک متغیر دیگر تخصیص دهید، مقدار آنها مستقیما کپی میشوند؛ برعکس نوعهای اشارهای که با نخصیص یک متغیر به یک متغیر دیگر، تنها اشارهگر به مقدار شیء کپی خواهد شد و نه خود شیء.
• کلیه نوعهای مقداری از کلاس ValueType مشتق شدهاند.
• در فضای stack به آنها حافظه تخصیص داده میشود.
• نمیتوانند مقدار null بپذیرند. البته با قابلیت nullabletype امکان تخصیص مقدار null به نوع دادههای مقداری نیز مهیا شده است.
• همه نوعهای دادههای مقداری، یک سازنده پیش فرض دارند که به صورت ضمنی کار مقدار دهی اولیه برای آنها را انجام میدهد. برای مطالعه بیشتر درباره مقادیر پیش فرض به اینجا مراجعه کنید.
انواع مقداری به دو دستهی اصلی تقسیم میشود :
• Structs
• Enumerations
طبقه بندی Structs به صورت زیر است :
• Numeric Type
* Integral Type : sbyte,short,ushort,int,uint,long,ulong,char
* Floating-Point Types : float,double
* Decimal : decimal
• Bool دو مقدار true و false
• User Defined Struct
نوع داده نال (تهی) پذیر (nullable Type) و چگونگی تعریف آن
نکته : var نمیتواند بصورت nullable تعریف شود.
برای چک کردن مقدار در انواع تهی پذیر (nullable) دو خصوصیت وجود دارد:
• HasValue
اگر مقداری در متغیر وجود داشته باشد ارزش true بازگردانده میشود؛ در غیر اینصورت ارزش false
• Value
مقدار واقعی متغیر را باز میگرداند.
مثال :
خروجی کد بالا :
انواع ارجاعی Reference Type
انواع ارجاعی مستقیما حاوی اطلاعات نیستند و ارجاعی هستند به آدرسی از حافظه که حاوی اطلاعات واقعی است. به بیانی دیگر، اشارهگری به آدرسی از حافظه هستند.
• انواع ارجاعی بصورت غیر مستقیم حاوی دادهها هستند.
• در بخشی از حافظه که به آن heap میگوییم، به آنها فضا اختصاص داده میشود.
• میتوانند بصورت null (بدون مقدار) باشند.
انواع ارجاعی نیز به دو دستهی کلی تقسیم میشوند :
• انواع از پیش تعریف شده
Object,string,dynamic
• انواع تعریف شده توسط کاربر
class,interface,delegate
نکته : آدرس مکانی از حافظه که دادهها در آن قرار دارند، در بخش پشته یا Stack ذخیره میشود و دادهها در فضای heap ذخیره میشوند.
مثال :
نکته : دو متغیر از نوع ارجاعی میتوانند به یک آدرس از حافظه اشاره کنند. در شکل زیر این موضوع نشان داده شده است.
در شکل زیر طبقه بندی نوع دادهها در سی شارپ نشان داده شده است :
وقتی از یک متغیر مقداری را به یک متغیر دیگر تخصیص میدهیم، یک کپی جدید از آن در فضای stack ایجاد میشود. بدین معنی که محتوای دو متغیر یکسان هستند، ولی در دو بخش مجزای در حافظهی Stack قرار دارند. به همین خاطر تغییر محتوای یک متغیر، محتوای متغیر دیگر را تغییر نمیدهد.
مثال :
دیاگرام حافظه کد بالا :
• عملیات کپی، در نوع دادهی ارجاعی
دیاگرام حافظهی قطعه کد بالا به شکل زیر است :
تخصیص حافظه در بخش Stack و Heap به متغیرها
سیستم عامل و net CLR. حافظه را به دو بخش stack و heap تقسیم بندی میکنند.
مقدمه :
نوع دادهها، اجزای اصلی سازندهی یک زبان برنامه نویسی و شبیه قواعد هر زبانی هستند.
مفاهیمی که در این مطلب بررسی خواهد شد :
• Data Type نوع داده
• Variables متغیرها
• Naming Convention قراردادهای نامگذاری
• Value Type/Reference Type انواع مقداری و ارجاعی
• Stack/heap memory حافظه پشته و هرم
نوع داده
در دنیای واقعی، برای نگهداری مواد مختلف، ظروف مختلفی با اندازههای مختلفی طراحی شده است. در دنیای برنامه نویسی، به تناسب اطلاعاتی که میخواهیم در حافظه ذخیره کنیم، باید نوع ظرف ذخیره سازی را انتخاب کنیم. نوع ظرف ذخیره سازی را در دنیای برنامه نویسی، نوع دادهها مشخص میکنند.
در دات نت، همهی نوع دادهها (Data Type) بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم، از کلاس System.Object مشتق شدهاند.
متغیرها
متغیرها برای ذخیرهی مقادیر (اطلاعات)، استفاده میشوند. به این مثال دقت کنید: ما یک کیف داریم که در آن یک کتاب قرار دارد. در اینجا کیف نقش متغیر و کتاب نقش مقدار (value) را ایفا میکند. اندازهی کیف همان نوع داده (Data Type) در دنیای برنامه نویسی میباشد.
چک کردن سایز نوع داده (Data Type)
چک کردن سایز نوع داده (Data Type)
ما نیازی به حفظ کردن اندازهی نوع دادهها نداریم. در سی شارپ متدی به نام () sizeof مهیا شده است که با چک کردن نوع داده، اندازهی آن را بر حسب بایت نمایش میدهد.
به مثال زیر دقت کنید:Console.WriteLine(sizeof(int)); Console.WriteLine(sizeof(char)); Console.WriteLine(sizeof(bool)); Console.WriteLine(sizeof(decimal)); Console.WriteLine(sizeof(float));
4 2 1 16 4
نکته : متد sizeof فقط برای نمایش اندازهی نوع دادههای مقداری (value type) میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
چک کردن نوع داده
ما میتوانیم نوع دادهها را برای بدست آوردن کلاسی که به آن تعلق دارند، چک کنیم.
مثال :
int a = 23; float b = 3.14f; Console.WriteLine(a.GetType()); Console.WriteLine(b.GetType());
System.Int32 System.Single
چک کردن نوع دادهی دو شیء
فرض کنید 2 شیء را با نامهای obj1 و obj2 داریم که هر دو از نوع long هستند. برای اینکه این مقایسه را انجام دهیم، از متد Object.RefrenceEqual میتوان استفاده کرد.
مثال :
long obj1 = 356; long obj2 = 54; float obj3 = 234; Console.WriteLine(object.ReferenceEquals(obj1.GetType(), obj2.GetType())); Console.WriteLine(object.ReferenceEquals(obj1.GetType(), obj3.GetType()));
True False
تعریف یک متغیر ومقدار دهی به آن
سی شارپ یک زبان strongly typed است (البته با در نظر نگرفتن نوع dynamic آن). به این معنا که کلیهی متغیرها، قبل از استفاده باید تعریف و مقدار دهی شوند و بعد از تعریف متغیر، نمیتوان نوع آن را تغییر داد. رفتار یک متغیر بر اساس نوع انتخابی ما مشخص میشود. بطور مثال با انتخاب نوع int تنها میتوان اعداد صحیح را ذخیره و نگهداری کرد و برای تغییر رفتار متغیرها باید آنها را تبدیل کنیم.
تعریف یک متغیر برای استفاده از یک متغیر ابتداباید آن را تعریف کنیم :
//<data type> <variable name>; Int a;
مقداردهی اولیه یک متغیر
مقدار دهی اولیهی یک متغیر با استفاده از عملگر = و نوشتن مقدار مورد نظر برای ذخیره کردن در متغیر، در سمت راست عملگر اتفاق خواهد افتاد.
//<data type> <variable name>=value; Int a=23; Int a;//declare تعریف a=23;//مقدار دهی اولیه initializing Int a=23;//تعریف و مقدار دهی در یک خط Int a,b,c=23;//تعریف چند متغیر و مقدار دهی در یک خط
قرار دادهای نام گذاری متغیرها :
در دنیای برنامه نویسی دو نوع قرار داد نام گذاری بسیار متداول وجود دارند:
1- camelCase : در این قرار داد، حرف اول کلمهی اول، بصورت کوچک و حرف اول از کلمهی دوم، بصورت بزرگ نوشته خواهد شد. برای مثال: firstName,lastName
2- PascalCase : در این قرار داد حروف ابتدایی دو کلمهی مجاور، بصورت بزرگ نوشته خواهند شد: FirstName,LastName
چند نکته :
• نامگذاری متغیرها را میتوانید با علامت _ و یا @ شروع کنید.
• کلمات کلیدی (key word) سی شارپ نمیتوانند به عنوان نام متغیر مورد استفاده قرار بگیرند (مگر آنکه با @ شروع شوند).
• در بین نام متغیر نباید فضای خالی وجود داشته باشد. کاراکترهای سازندهی متغیر میتوانند اعداد، حروف و زیر خط باشند.
لیستی از نام گذاریهای مجاز:
int abc; long _abcd; float @abcd; bool main_button; decimal piValue; string firstName; string first_name; bool button55_on;
long _a.5bc5d; float @ab cd; decimal pi@Value; //استفاده از کلمات کلیدی سی شارپ که کامپایلر آنها را مجاز نمیداند bool class; string namespace; string string; int static;
در ادامه کمی در مورد نوع دادهها بحث خواهیم کرد.
در سی شارپ دو مدل نوع داده وجود دارد:
• انواع مقداری Value Type
• انواع ارجاعی یا اشارهای Reference Type
انواع مقداری (Value Type) :
• انواع مقداری مستقیما حاوی دادهها هستند. اگر یک متغیر از نوع مقداری را به یک متغیر دیگر تخصیص دهید، مقدار آنها مستقیما کپی میشوند؛ برعکس نوعهای اشارهای که با نخصیص یک متغیر به یک متغیر دیگر، تنها اشارهگر به مقدار شیء کپی خواهد شد و نه خود شیء.
• کلیه نوعهای مقداری از کلاس ValueType مشتق شدهاند.
• در فضای stack به آنها حافظه تخصیص داده میشود.
• نمیتوانند مقدار null بپذیرند. البته با قابلیت nullabletype امکان تخصیص مقدار null به نوع دادههای مقداری نیز مهیا شده است.
• همه نوعهای دادههای مقداری، یک سازنده پیش فرض دارند که به صورت ضمنی کار مقدار دهی اولیه برای آنها را انجام میدهد. برای مطالعه بیشتر درباره مقادیر پیش فرض به اینجا مراجعه کنید.
انواع مقداری به دو دستهی اصلی تقسیم میشود :
• Structs
• Enumerations
طبقه بندی Structs به صورت زیر است :
• Numeric Type
* Integral Type : sbyte,short,ushort,int,uint,long,ulong,char
* Floating-Point Types : float,double
* Decimal : decimal
• Bool دو مقدار true و false
• User Defined Struct
نوع داده نال (تهی) پذیر (nullable Type) و چگونگی تعریف آن
در ابتدای معرفی نوع دادههای مقداری گفتیم همیشه باید وضعیت متغیر مشخص و مقدار دهی اولیهی آن یا به صورت ضمنی و یا آشکار انجام شود. هیچ یک از نوع دادههای مقداری نمیتوانند بصورت null تعریف شوند. برای تبدیل یک نوع داده مقداری به صورتی که قابلیت ذخیرهی مقدار null را داشته باشد، بعد از نوشتن نوع داده، علامت سوال ؟ قرار میدهیم.
< data type >? < variable name >= null; //syntax
int? a = null; //assigning null int? b = 55; //assigning null and a value var? c = 55 //it will give error
نکته : var نمیتواند بصورت nullable تعریف شود.
برای چک کردن مقدار در انواع تهی پذیر (nullable) دو خصوصیت وجود دارد:
• HasValue
اگر مقداری در متغیر وجود داشته باشد ارزش true بازگردانده میشود؛ در غیر اینصورت ارزش false
• Value
مقدار واقعی متغیر را باز میگرداند.
مثال :
int? a = null; int? b = 22; Console.WriteLine(a.HasValue); //------------ Console.WriteLine(b.HasValue); Console.WriteLine(b.Value);
False True 22
انواع ارجاعی Reference Type
انواع ارجاعی مستقیما حاوی اطلاعات نیستند و ارجاعی هستند به آدرسی از حافظه که حاوی اطلاعات واقعی است. به بیانی دیگر، اشارهگری به آدرسی از حافظه هستند.
• انواع ارجاعی بصورت غیر مستقیم حاوی دادهها هستند.
• در بخشی از حافظه که به آن heap میگوییم، به آنها فضا اختصاص داده میشود.
• میتوانند بصورت null (بدون مقدار) باشند.
انواع ارجاعی نیز به دو دستهی کلی تقسیم میشوند :
• انواع از پیش تعریف شده
Object,string,dynamic
• انواع تعریف شده توسط کاربر
class,interface,delegate
نکته : آدرس مکانی از حافظه که دادهها در آن قرار دارند، در بخش پشته یا Stack ذخیره میشود و دادهها در فضای heap ذخیره میشوند.
مثال :
test obj; //allocating reference on stack obj= new test(55);//allocating object on heap
نکته : دو متغیر از نوع ارجاعی میتوانند به یک آدرس از حافظه اشاره کنند. در شکل زیر این موضوع نشان داده شده است.
در شکل زیر طبقه بندی نوع دادهها در سی شارپ نشان داده شده است :
وقتی از یک متغیر مقداری را به یک متغیر دیگر تخصیص میدهیم، یک کپی جدید از آن در فضای stack ایجاد میشود. بدین معنی که محتوای دو متغیر یکسان هستند، ولی در دو بخش مجزای در حافظهی Stack قرار دارند. به همین خاطر تغییر محتوای یک متغیر، محتوای متغیر دیگر را تغییر نمیدهد.
مثال :
int a = 55;//declare a and initialize int copya = a;//copya contains the copy of value a
• عملیات کپی، در نوع دادهی ارجاعی
وقتی یک متغیر از نوع ارجاعی را به یک متغیر دیگر تخصیص میدهیم، دو اشارهگر در فضای Stack ایجاد میشود که به یک مقدار واحد در حافظهی heap اشاره میکنند. آدرسهای ذخیره شدهی در stack یکسان هستند.
مثال : در اینجا فرض بر این است کهtest یک کلاس تعریف شدهی توسط کاربر میباشد.test obj; obj=new test(23); test objCopy; objCopy = obj;
دیاگرام حافظهی قطعه کد بالا به شکل زیر است :
تخصیص حافظه در بخش Stack و Heap به متغیرها
سیستم عامل و net CLR. حافظه را به دو بخش stack و heap تقسیم بندی میکنند.
زمانی که یک متد را فراخوانی میکنیم، در بخش پشته به پارامترهای متد فضا تخصیص داده میشود و بعد از پایان کار متد، فضای اشغال شدهی بوسیله GC یا همان Garbage collection آزاد میشود.
تخصیص حافظه در Stack بر اساس قانون LIFO انجام و به ترتیب و پشت سر هم، حافظه تخصیص داده میشود. دیاگرام تخصیص حافظه به stack:
تخصیص حافظه در Heap بصورت تصادفی است؛ بر عکس پشته (stack) که به ترتیب و متوالی انجام میشد. انواع ارجاعی در Stack ذخیره میشوند؛ ولی دادهی واقعی در heap قرار میگیرد.
حافظههای پویا در بخش heap و حافظههای استاتیک در بخش stack تخصیص داده میشوند.در SQL Server 2014، به Management studio آن ابزارهای جدیدی اضافه شدهاند تا کار تبدیل و مهاجرت جداول معمولی، به جداول بهینه سازی شدهی برای حافظه را سادهتر کنند. برای مثال امکان جدیدی به نام Transaction performance collector جهت بررسی کارآیی تراکنشهای جداول و یا رویههای ذخیره شده در محیط کاری جاری، طراحی شدهاست. پس از آن، این اطلاعات را آنالیز کرده و بر اساس میزان استفاده از آنها، توصیههایی را در مورد مهاجرت یا عدم نیاز به مهاجرت به سیستم جدید OLTP درون حافظهای ارائه میدهد. در ادامه این ابزارهای جدید را بررسی خواهیم کرد.
ابزار Memory Optimization Advisor
Memory Optimization Advisor یک Wizard مانند است که از آن برای گرفتن مشاوره در مورد تبدیل جداول موجود مبتنی بر دیسک سخت، به نمونههای بهینه سازی شده برای حافظه میتوان استفاده کرد. کار آن بررسی ساختار جداولی است که قصد مهاجرت آنها را دارید. برای مثال همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، جداول بهینه سازی شده برای حافظه محدودیتهایی دارند؛ مثلا نباید کلید خارجی داشته باشند. این Wizard یک چنین مواردی را آنالیز کرده و گزارشی را ارائه میدهد. پس از اینکه مراحل آنرا به پایان رساندید و مشکلاتی را که گزارش میدهد، برطرف نمودید، کد تبدیل جدول را نیز به صورت خودکار تولید میکند.
برای دسترسی به آن، فقط کافی است بر روی نام جدول خود کلیک راست کرده و گزینهی memory optimization advisor را انتخاب کنید.
در دو قسمت اول این Wizard، کار بررسی ساختار جدول در حال مهاجرت صورت میگیرد. اگر نوع دادهای در آن پشتیبانی نشود یا قیود ویژهای در آن تعریف شده باشند، گزارشی را جهت رفع، دریافت خواهید کرد. پس از رفع آن، به صفحهی گزینههای مهاجرت میرسیم:
همانطور که ملاحظه میکنید، گروه فایل ایجاد شده در قسمت قبل، به صورت خودکار انتخاب شدهاست.
در ادامه میتوان نام دیگری را برای جدول مبتنی بر دیسک وارد کرد. در اینجا به صورت خودکار کلمهی old به آخر نام جدول اضافه شدهاست. در حین تولید جدول جدید بهینه سازی شدهی بر اساس ساختار جدول فعلی، این جدول قدیمی به صورت خودکار تغییر نام خواهد یافت و کلیه اطلاعات آن حفظ میشود.
همچنین تخمینی را نیز از مقدار حافظهی مورد نیاز برای نگهداری این جدول جدید درون حافظهای نیز ارائه میدهد. در این مثال چون رکوردی در جدول انتخابی وجود نداشتهاست، تخمین آن صفر است. عدد ارائه شده توسط آن بسیار مهم است و باید به همین میزان برای سیستم خود حافظه تهیه نمائید و یا از حافظهی موجود استفاده کنید.
در پایین صفحه میتوان انتخاب کرد که آیا دادههای جدول فعلی، به جدول درون حافظهای انتقال یابند یا خیر. به علاوه نوع ماندگاری اطلاعات آن نیز قابل تنظیم است. اگر گزینهی آخر را انتخاب کنید به معنای حالت SCHEMA_ONLY است. حالت پیش فرض آن SCHEMA_AND_DATA میباشد که در قسمتهای قبل بیشتر در مورد آن بحث شد.
در دو صفحهی بعد، کار انتخاب hash index و range index انجام میشود:
در اینجا hash index بر روی فیلد ID تولید شدهاست، به همراه تعیین bucket count آن و در صفحهی بعدی range index بر روی فیلد تاریخ تعریف گردیدهاست:
در آخر میتوان با کلیک بر روی دکمهی Script، صرفا دستورات T-SQL تغییر ساختار جدول را دریافت کرد و یا با کلیک بر روی دکمهی migrate به صورت خودکار کلیه موارد تنظیم شده را اجرا نمود.
خلاصهی این مراحل که توسط دکمهی Script آن تولید میشود، به صورت زیر است:
که در آن ابتدا کار تغییر نام جدول قبلی صورت میگیرد. سپس یک جدول جدید با ویژگی MEMORY_OPTIMIZED = ON را ایجاد میکند. در ساختار این جدول، hash index و range index تعریف شده، قابل مشاهده هستند. در آخر نیز کلیه اطلاعات جدول قدیمی را به جدول جدید منتقل میکند.
علاوه بر memory optimization advisor مخصوص جداول، ابزار دیگری نیز به نام Native compilation advisor برای آنالیز رویههای ذخیره شده تهیه شدهاست:
آیا سیستم فعلی ما واقعا نیازی به ارتقاء به جداول درون حافظهای دارد؟
تا اینجا در مورد نحوهی ایجاد جداول درون حافظهای و یا نحوهی تبدیل جداول موجود را به ساختار جدید بررسی کردیم. ولی آیا واقعا یک چنین تغییراتی برای ما سودمند هستند؟ برای پاسخ دادن به این سؤال ابزاری به نام AMR به management studio 2014 اضافه شدهاست (Analyze, Migrate, Report). کار آن تحت نظر قرار دادن جداول و رویههای ذخیره شدهی بانک اطلاعاتی است و سپس بر اساس بار سیستم، تعداد درخواستهای همزمان و میزان استفاده از جداول و تراکنشهای مرتبط با آنها، گزارشی را ارائه میدهد. بر این اساس بهتر میتوان تصمیم گرفت که کدام جداول بهتر است به جداول درون حافظهای تبدیل شوند.
برای تنظیم آن باید مراحل ذیل طی شوند:
در Management Studio، به برگهی Object Explorer آن مراجعه کنید. سپس پوشهی Management آنرا یافته و بر روی گزینهی Data Collection کلیک راست نمائید:
در اینجا گزینهی Configure Management Data Warehouse را انتخاب نمائید. در صفحهی باز شده، ابتدا بانک اطلاعاتی مدنظر را انتخاب نمائید. همچنین بهتر است بر روی دکمهی new کلیک کرده و یک بانک اطلاعاتی جدید را برای آن ایجاد نمائید، تا دچار تداخل اطلاعاتی و ساختاری نگردد:
در ادامه نام کاربری را که قرار است کار مدیریت ثبت و جمع آوری اطلاعات را انجام دهد، به همراه نقشهای آن انتخاب نمائید:
و در آخر در صفحهی بعدی بر روی دکمهی Finish کلیک کنید.
پس از ایجاد و انتخاب بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse، نوبت به تنظیم گزینههای جمع آوری اطلاعات است:
در اینجا ابتدا سرور جاری را انتخاب کنید. پس از آن به صورت خودکار در لیست بانکهای اطلاعاتی قابل انتخاب، تنها همان بانک اطلاعاتی جدیدی را که برای مرحلهی قبل ایجاد کردیم، میتوان مشاهده کرد.
در صفحهی بعد، گزینهی «Transaction Performance Collection Sets» را انتخاب نمائید که دقیقا گزینهی مدنظر ما جهت یافتن آماری از وضعیت تراکنشهای سیستم است.
در ادامه بر روی گزینههای next و finish کلیک کنید تا کار تنظیمات به پایان برسد.
اکنون اگر به لیست وظایف تعریف شده در SQL Server agent مراجعه کنید، میتوانید، وظایف مرتبط با جمع آوری دادهها را نیز مشاهده نمائید:
وظایف Stored Procedure Usage Analysis هر نیم ساعت یکبار و وظایف Table Usage Analysis هر 15 دقیقه یکبار اجرا میشوند. البته امکان اجرای دستی این وظایف نیز مانند سایر وظایف SQL Server وجود دارند.
همچنین در پوشهی management، گزینهی Data collection نیز دو زیر شاخه اضافه شدهاند که نمایانگر آنالیز میزان مصرف جداول و رویههای ذخیره شده میباشند:
پس از این کارها باید مدتی صبر کنید (مثلا یک ساعت) تا سیستم به صورت معمول کارهای متداول خودش را انجام دهد. پس از آن میتوان به گزارشات AMR مراجعه کرد.
برای اینکار بر روی بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse که در ابتدای عملیات ایجاد شد، کلیک راست نمائید و سپس مراحل ذیل را طی کنید:
Reports > Management Data Warehouse > Transaction Performance Analysis Overview
در گزارش ایجاد شده، ذیل گزینهی usage analysis لینکهایی وجود دارند که با مراجعه به آنها، چارتهایی از میزان مصرف بانکهای اطلاعاتی مختلف سیستم ارائه میشود. اگر پیام No data available را مشاهده کردید، یعنی هنوز باید مقداری صبر کنید تا کار جمع آوری اطلاعات به پایان برسد.
در این چارتها بانکهای اطلاعاتی که در سمت راست، بالای تصویر قرار میگیرند، انتخاب مناسبی برای تبدیل به بانکهای اطلاعاتی درون حافظهای هستند. محور افقی آن از چپ به راست بیانگر میزان کاهش سختی انتقال یک جدول به جدول درون حافظهای است (با درنظر گرفتن تمام مسایلی که باید تغییر کنند یا نوعهای دادهای که باید اصلاح شوند) و محور عمودی آن نمایانگر میزان بالا رفتن پاسخ دهی سیستم در جهت انجام کار بیشتر است.
هر زمان هم که کار تصمیمگیری شما به پایان رسید، میتوانید بر روی گزینهی Data collection کلیک راست کرده و آنرا غیرفعال نمائید.
برای مطالعه بیشتر
SQL Server 2014 Field Benchmarking In-Memory OLTP and Buffer Pool Extension Features
New AMR Tool: Simplifying the Migration to In-Memory OLTP
A Tour of the Hekaton AMR Tool
SQL Server 2014 Memory Optimization Advisor
Getting started with the AMR tool for migration to SQL Server In-memory OLTP Tables
How to Use Microsoft's AMR Tool
SQL Server 2014's Analysis, Migrate, and Report Tool
ابزار Memory Optimization Advisor
Memory Optimization Advisor یک Wizard مانند است که از آن برای گرفتن مشاوره در مورد تبدیل جداول موجود مبتنی بر دیسک سخت، به نمونههای بهینه سازی شده برای حافظه میتوان استفاده کرد. کار آن بررسی ساختار جداولی است که قصد مهاجرت آنها را دارید. برای مثال همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، جداول بهینه سازی شده برای حافظه محدودیتهایی دارند؛ مثلا نباید کلید خارجی داشته باشند. این Wizard یک چنین مواردی را آنالیز کرده و گزارشی را ارائه میدهد. پس از اینکه مراحل آنرا به پایان رساندید و مشکلاتی را که گزارش میدهد، برطرف نمودید، کد تبدیل جدول را نیز به صورت خودکار تولید میکند.
برای دسترسی به آن، فقط کافی است بر روی نام جدول خود کلیک راست کرده و گزینهی memory optimization advisor را انتخاب کنید.
در دو قسمت اول این Wizard، کار بررسی ساختار جدول در حال مهاجرت صورت میگیرد. اگر نوع دادهای در آن پشتیبانی نشود یا قیود ویژهای در آن تعریف شده باشند، گزارشی را جهت رفع، دریافت خواهید کرد. پس از رفع آن، به صفحهی گزینههای مهاجرت میرسیم:
همانطور که ملاحظه میکنید، گروه فایل ایجاد شده در قسمت قبل، به صورت خودکار انتخاب شدهاست.
در ادامه میتوان نام دیگری را برای جدول مبتنی بر دیسک وارد کرد. در اینجا به صورت خودکار کلمهی old به آخر نام جدول اضافه شدهاست. در حین تولید جدول جدید بهینه سازی شدهی بر اساس ساختار جدول فعلی، این جدول قدیمی به صورت خودکار تغییر نام خواهد یافت و کلیه اطلاعات آن حفظ میشود.
همچنین تخمینی را نیز از مقدار حافظهی مورد نیاز برای نگهداری این جدول جدید درون حافظهای نیز ارائه میدهد. در این مثال چون رکوردی در جدول انتخابی وجود نداشتهاست، تخمین آن صفر است. عدد ارائه شده توسط آن بسیار مهم است و باید به همین میزان برای سیستم خود حافظه تهیه نمائید و یا از حافظهی موجود استفاده کنید.
در پایین صفحه میتوان انتخاب کرد که آیا دادههای جدول فعلی، به جدول درون حافظهای انتقال یابند یا خیر. به علاوه نوع ماندگاری اطلاعات آن نیز قابل تنظیم است. اگر گزینهی آخر را انتخاب کنید به معنای حالت SCHEMA_ONLY است. حالت پیش فرض آن SCHEMA_AND_DATA میباشد که در قسمتهای قبل بیشتر در مورد آن بحث شد.
در دو صفحهی بعد، کار انتخاب hash index و range index انجام میشود:
در اینجا hash index بر روی فیلد ID تولید شدهاست، به همراه تعیین bucket count آن و در صفحهی بعدی range index بر روی فیلد تاریخ تعریف گردیدهاست:
در آخر میتوان با کلیک بر روی دکمهی Script، صرفا دستورات T-SQL تغییر ساختار جدول را دریافت کرد و یا با کلیک بر روی دکمهی migrate به صورت خودکار کلیه موارد تنظیم شده را اجرا نمود.
خلاصهی این مراحل که توسط دکمهی Script آن تولید میشود، به صورت زیر است:
USE [testdb2] GO EXEC dbo.sp_rename @objname = N'[dbo].[tblNormal]', @newname = N'tblNormal_old', @objtype = N'OBJECT' GO USE [testdb2] GO SET ANSI_NULLS ON GO CREATE TABLE [dbo].[tblNormal] ( [CustomerID] [int] NOT NULL, [Name] [nvarchar](250) COLLATE Persian_100_CI_AI NOT NULL, [CustomerSince] [datetime] NOT NULL, INDEX [ICustomerSince] NONCLUSTERED ( [CustomerSince] ASC ), CONSTRAINT [tblNormal_primaryKey] PRIMARY KEY NONCLUSTERED HASH ( [CustomerID] )WITH ( BUCKET_COUNT = 131072) )WITH ( MEMORY_OPTIMIZED = ON , DURABILITY = SCHEMA_AND_DATA ) GO INSERT INTO [testdb2].[dbo].[tblNormal] ([CustomerID], [Name], [CustomerSince]) SELECT [CustomerID], [Name], [CustomerSince] FROM [testdb2].[dbo].[tblNormal_old] GO
علاوه بر memory optimization advisor مخصوص جداول، ابزار دیگری نیز به نام Native compilation advisor برای آنالیز رویههای ذخیره شده تهیه شدهاست:
آیا سیستم فعلی ما واقعا نیازی به ارتقاء به جداول درون حافظهای دارد؟
تا اینجا در مورد نحوهی ایجاد جداول درون حافظهای و یا نحوهی تبدیل جداول موجود را به ساختار جدید بررسی کردیم. ولی آیا واقعا یک چنین تغییراتی برای ما سودمند هستند؟ برای پاسخ دادن به این سؤال ابزاری به نام AMR به management studio 2014 اضافه شدهاست (Analyze, Migrate, Report). کار آن تحت نظر قرار دادن جداول و رویههای ذخیره شدهی بانک اطلاعاتی است و سپس بر اساس بار سیستم، تعداد درخواستهای همزمان و میزان استفاده از جداول و تراکنشهای مرتبط با آنها، گزارشی را ارائه میدهد. بر این اساس بهتر میتوان تصمیم گرفت که کدام جداول بهتر است به جداول درون حافظهای تبدیل شوند.
برای تنظیم آن باید مراحل ذیل طی شوند:
در Management Studio، به برگهی Object Explorer آن مراجعه کنید. سپس پوشهی Management آنرا یافته و بر روی گزینهی Data Collection کلیک راست نمائید:
در اینجا گزینهی Configure Management Data Warehouse را انتخاب نمائید. در صفحهی باز شده، ابتدا بانک اطلاعاتی مدنظر را انتخاب نمائید. همچنین بهتر است بر روی دکمهی new کلیک کرده و یک بانک اطلاعاتی جدید را برای آن ایجاد نمائید، تا دچار تداخل اطلاعاتی و ساختاری نگردد:
در ادامه نام کاربری را که قرار است کار مدیریت ثبت و جمع آوری اطلاعات را انجام دهد، به همراه نقشهای آن انتخاب نمائید:
و در آخر در صفحهی بعدی بر روی دکمهی Finish کلیک کنید.
پس از ایجاد و انتخاب بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse، نوبت به تنظیم گزینههای جمع آوری اطلاعات است:
در اینجا ابتدا سرور جاری را انتخاب کنید. پس از آن به صورت خودکار در لیست بانکهای اطلاعاتی قابل انتخاب، تنها همان بانک اطلاعاتی جدیدی را که برای مرحلهی قبل ایجاد کردیم، میتوان مشاهده کرد.
در صفحهی بعد، گزینهی «Transaction Performance Collection Sets» را انتخاب نمائید که دقیقا گزینهی مدنظر ما جهت یافتن آماری از وضعیت تراکنشهای سیستم است.
در ادامه بر روی گزینههای next و finish کلیک کنید تا کار تنظیمات به پایان برسد.
اکنون اگر به لیست وظایف تعریف شده در SQL Server agent مراجعه کنید، میتوانید، وظایف مرتبط با جمع آوری دادهها را نیز مشاهده نمائید:
وظایف Stored Procedure Usage Analysis هر نیم ساعت یکبار و وظایف Table Usage Analysis هر 15 دقیقه یکبار اجرا میشوند. البته امکان اجرای دستی این وظایف نیز مانند سایر وظایف SQL Server وجود دارند.
همچنین در پوشهی management، گزینهی Data collection نیز دو زیر شاخه اضافه شدهاند که نمایانگر آنالیز میزان مصرف جداول و رویههای ذخیره شده میباشند:
پس از این کارها باید مدتی صبر کنید (مثلا یک ساعت) تا سیستم به صورت معمول کارهای متداول خودش را انجام دهد. پس از آن میتوان به گزارشات AMR مراجعه کرد.
برای اینکار بر روی بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse که در ابتدای عملیات ایجاد شد، کلیک راست نمائید و سپس مراحل ذیل را طی کنید:
Reports > Management Data Warehouse > Transaction Performance Analysis Overview
در گزارش ایجاد شده، ذیل گزینهی usage analysis لینکهایی وجود دارند که با مراجعه به آنها، چارتهایی از میزان مصرف بانکهای اطلاعاتی مختلف سیستم ارائه میشود. اگر پیام No data available را مشاهده کردید، یعنی هنوز باید مقداری صبر کنید تا کار جمع آوری اطلاعات به پایان برسد.
در این چارتها بانکهای اطلاعاتی که در سمت راست، بالای تصویر قرار میگیرند، انتخاب مناسبی برای تبدیل به بانکهای اطلاعاتی درون حافظهای هستند. محور افقی آن از چپ به راست بیانگر میزان کاهش سختی انتقال یک جدول به جدول درون حافظهای است (با درنظر گرفتن تمام مسایلی که باید تغییر کنند یا نوعهای دادهای که باید اصلاح شوند) و محور عمودی آن نمایانگر میزان بالا رفتن پاسخ دهی سیستم در جهت انجام کار بیشتر است.
هر زمان هم که کار تصمیمگیری شما به پایان رسید، میتوانید بر روی گزینهی Data collection کلیک راست کرده و آنرا غیرفعال نمائید.
برای مطالعه بیشتر
SQL Server 2014 Field Benchmarking In-Memory OLTP and Buffer Pool Extension Features
New AMR Tool: Simplifying the Migration to In-Memory OLTP
A Tour of the Hekaton AMR Tool
SQL Server 2014 Memory Optimization Advisor
Getting started with the AMR tool for migration to SQL Server In-memory OLTP Tables
How to Use Microsoft's AMR Tool
SQL Server 2014's Analysis, Migrate, and Report Tool
مطالب دورهها
استفاده از XQuery - قسمت اول
XQuery زبانی است که در ترکیب با T-SQL، جهت کار با نوع دادهای XML در SQL Server مورد استفاده قرار میگیرد. XQuery یک زبان declarative است. عموما زبانهای برنامه نویسی یا declarative هست و یا imperative. در زبانهای imperative مانند سیشارپ، در هر بار، یک سطر به پردازشگر برای توضیح اعمالی که باید انجام شوند، معرفی خواهد شد. در زبانهای declarative، توسط زبانی سطح بالا، به پردازشگر عنوان میکنیم که قرار است جواب چه چیزی باشد. در این حالت پردازشگر سعی میکند تا بهینهترین روش را برای یافتن پاسخ بیابد. SQL و XQuery، هر دو جزو زبانهای declarative هستند.
XQuery پیاده سازی شده در SQL Server با استانداردهای XQuery 1.0 و XPath 2.0 سازگار است. XQuery برای کار با نودهای مختلف یک سند XML، از XPath استفاده میکند. همچنین باید دقت داشت که این زبان به بزرگی و کوچکی حروف حساس است. در آن تمام واژههای کلیدی lowercase هستند و تمام متغیرها با علامت $ شروع میشوند.
ورودی و خروجی در XQuery
استاندارد XQuery از یک سری توابع ورودی مانند doc برای کار با یک سند و collection برای پردازش چندین سند کمک میگیرد. SQL Server از هیچکدام از این توابع پشتیبانی نمیکند. در اینجا از XQuery، به کمک متدهای نوع دادهای XML استفاده خواهد شد. این متدها شامل موارد ذیل هستند:
- query : یک xml را به عنوان ورودی گرفته و نهایتا یک خروجی XML دیگر را بر میگرداند.
- exist : خروجی bit دارد؛ true یا false.
- value : یک خروجی SQL Type را ارائه میدهد.
- nodes : خروجی جدولی دارد.
- modify : برای تغییر اطلاعات بکار میرود.
این موارد را در طی مثالهایی بررسی خواهیم کرد. بنابراین در ادامه نیاز است یک سند XML را که در طی مثالهای این قسمت مورد استفاده قرار خواهد گرفت، به شرح ذیل مدنظر داشته باشیم:
در اینجا people در ریشه سند قرار گرفته و سپس سه شخص به مجموعه نودهای آن اضافه شدهاند.
همانطور که در قسمت قبل نیز ذکر شد، اگر اطلاعات شما در یک فایل XML قرار دارند، نحوهی خواندن آن به شکل یک فیلد XML با کمک openrowset مطابق دستورات زیر خواهد بود:
بررسی متد query
متد query یک XQuery متنی را دریافت کرده، آنرا بر روی XML ورودی اجرا نموده و سپس یک خروجی XML دیگر را ارائه خواهد داد.
اگر به کتابهای استاندارد XQuery مراجعه کنید، به یک چنین کوئریهایی خواهید رسید:
همانطور که عنوان شد، متد doc در SQL Server پیاده سازی نشدهاست. بجای آن حداقل از دو روشی که برای مقدار دهی متغیر data عنوان شد، میتوان استفاده کرد. پس از آن معادل کوئری فوق در SQL Server به نحو ذیل توسط متد query نوشته میشود:
این کوئری givenName تمام اشخاص بالای 30 سال را از سند XML مطرح شده در ابتدای بحث، استخراج میکند. خروجی آن نیز یک XML است و اگر آنرا در SQL Server managment studio اجرا کنید، یک خط آبی زیر نتیجهی آن کشیده میشود که بیانگر لینکی است، به محتوای XML حاصل.
بررسی متد value
در ادامه متد value را بررسی خواهیم کرد. در اینجا قصد داریم مقدار سن اولین شخص را نمایش دهیم:
پارامتر اول متد value یک XQuery است و پارامتر دوم آن، نوع دادهای که قرار است بازگشت داده شود. در اینجا اگر اطلاعاتی یافت نشود، نال بازگشت داده خواهد شد.
اگر کوئری فوق را اجرا کنیم با خطای ذیل مواجه خواهیم شد:
در اینجا چون از XML Schema استفاده نشده، به untyped Atomic اشاره شدهاست و * پس از آن به zero to many اشاره دارد که برخلاف خروجی zero to one متد value است. این متد، صفر یا حداکثر یک مقدار را باید بازگشت دهد.
برای رفع این مشکل و اشاره به اولین شخص، میتوان از روش ذیل استفاده کرد:
تولید schema برای سند XML بحث جاری
با استفاده از برنامه Infer.exe مایکروسافت به سادگی میتوان برای یک سند XML، فایل Schema ایجاد کرد. این برنامه را از اینجا میتوانید دریافت کنید. پس از آن، اگر فرض کنیم اطلاعات سند XML مثال فوق در فایلی به نام people.xml ذخیره شدهاست، میتوان schema آنرا توسط دستور ذیل تولید کرد:
people.xml و people.xsd
که نهایتا چنین شکلی را خواهد داشت:
البته این فایل تولید شده به صورت خودکار، نوع age را unsignedByte تشخیص داده است که در صورت نیاز میتوان آنرا به int تبدیل کرد. ولی در کل خروجی آن بسیار با کیفیت و نزدیک به واقعیت است.
این خروجی را که اکنون به صورت یک فایل xsd، در کنار فایل xml معرفی شده به آن میتوان یافت، با استفاده از openrowset قابل بارگذاری است:
و یا حتی میتوان یک متغیر از نوع XML را تعریف و سپس محتوای آن را به صورت رشتهای در همانجا مقدار دهی کرد.
سپس از این متغیر برای تعریف یک اسکیما کالکشن جدید استفاده خواهیم کرد:
در ادامه میتوان متغیر data را که جهت مقدار دهی سند XML در ابتدای بحث تعریف کردیم، به صورت strongly typed تعریف کنیم:
اینبار اگر کوئری ذیل را برای یافتن سن اولین شخص اجرا کنیم:
خطای واضحتری را دریافت خواهیم کرد:
در اینجا xs:unsignedByte بجای xdt:untypedAtomic پیشین گزارش شدهاست.
مشکل کوئری نوشته در اینجا این است که زمانیکه نوع XML تعریف میشود، پیش فرض آن content است. یعنی در این حالت چندین root elemnt مجاز هستند. بنابراین person 1 درخواستی، میتواند چندین خروجی داشته باشد که در متد value مجاز نیست. این متد، پیش از اجرای کوئری، توسط parser تعیین اعتبار میشود و الزاما نیازی نیست تا حتما اجرا شده و سپس مشخص شود که چندین خروجی حاصل آن است.
اینبار تنها کاری که باید برای رفع مشکل گزارش شده انجام شود، تغییر content پیش فرض به document است:
تغییر دیگری نیاز نیست. حتی نیاز نیست از پرانتزها برای مشخص کردن اولین age استفاده کنیم. چون به کمک schema دقیقا مشخص شدهاست که این سند، چه ساختاری دارد و همانند مثال ابتدای بحث، دیگر یک untyped xml نیست.
sequences در XQuery
Sequences بسیار شبیه به آرایهای از آیتمها هستند و منظور مجموعهای از نودها یا مقادیر آنها است. برای مثال به ورودی کوئریهای XQuery به شکل توالی از یک سند و به خروجی آنها همانند توالی صفر تا چند نود نگاه کنید.
در مثال فوق یک توالی اصطلاحا دو atomic value را ایجاد کردهایم. این آیتمها با کاما از یکدیگر جدا میشوند. همچنین x، پیش از بکارگیری مقدار دهی شدهاست تا null نباشد. عبارتی که بین (: :) قرار میگیرد، یک کامنت تفسیر خواهد شد.
همچنین باید دقت داشت که این توالی خطی تفسیر میشود.
در اینجا یک جوین کارتزین نوشته شده است، که در آن یک x با یک y جوین خواهد شد. شاید تصور کنید که خروجی آن مجموعهای است با سه عضو که هر عضو آن با دو عضو دیگر جوین میشود. اما اگر کوئری فوق را اجرا کنید، یک خروجی خطی را مشاهده خواهید کرد.
به علاوه در SQL Server امکان تعریف Heterogeneous sequences وجود ندارد؛ به عبارتی توالی بین مقادیر و نودها مجاز نیست. برای مثال اگر کوئری زیر را اجرا کنید:
با خطای ذیل مواجه خواهید شد:
XQuery پیاده سازی شده در SQL Server با استانداردهای XQuery 1.0 و XPath 2.0 سازگار است. XQuery برای کار با نودهای مختلف یک سند XML، از XPath استفاده میکند. همچنین باید دقت داشت که این زبان به بزرگی و کوچکی حروف حساس است. در آن تمام واژههای کلیدی lowercase هستند و تمام متغیرها با علامت $ شروع میشوند.
ورودی و خروجی در XQuery
استاندارد XQuery از یک سری توابع ورودی مانند doc برای کار با یک سند و collection برای پردازش چندین سند کمک میگیرد. SQL Server از هیچکدام از این توابع پشتیبانی نمیکند. در اینجا از XQuery، به کمک متدهای نوع دادهای XML استفاده خواهد شد. این متدها شامل موارد ذیل هستند:
- query : یک xml را به عنوان ورودی گرفته و نهایتا یک خروجی XML دیگر را بر میگرداند.
- exist : خروجی bit دارد؛ true یا false.
- value : یک خروجی SQL Type را ارائه میدهد.
- nodes : خروجی جدولی دارد.
- modify : برای تغییر اطلاعات بکار میرود.
این موارد را در طی مثالهایی بررسی خواهیم کرد. بنابراین در ادامه نیاز است یک سند XML را که در طی مثالهای این قسمت مورد استفاده قرار خواهد گرفت، به شرح ذیل مدنظر داشته باشیم:
DECLARE @data XML SET @data = '<people> <person> <name> <givenName>name1</givenName> <familyName>lname1</familyName> </name> <age>33</age> <height>short</height> </person> <person> <name> <givenName>name2</givenName> <familyName>lname2</familyName> </name> <age>40</age> <height>short</height> </person> <person> <name> <givenName>name3</givenName> <familyName>lname3</familyName> </name> <age>30</age> <height>medium</height> </person> </people>'
همانطور که در قسمت قبل نیز ذکر شد، اگر اطلاعات شما در یک فایل XML قرار دارند، نحوهی خواندن آن به شکل یک فیلد XML با کمک openrowset مطابق دستورات زیر خواهد بود:
declare @data xml set @data = (select * from openrowset(bulk 'c:\path\data.xml', single_blob) as x)
بررسی متد query
متد query یک XQuery متنی را دریافت کرده، آنرا بر روی XML ورودی اجرا نموده و سپس یک خروجی XML دیگر را ارائه خواهد داد.
اگر به کتابهای استاندارد XQuery مراجعه کنید، به یک چنین کوئریهایی خواهید رسید:
for $p in doc("data.xml")/people/person where $p/age > 30 return $p/name/givenName/text()
SELECT @data.query(' for $p in /people/person where $p/age > 30 return $p/name/givenName/text() ')
بررسی متد value
در ادامه متد value را بررسی خواهیم کرد. در اینجا قصد داریم مقدار سن اولین شخص را نمایش دهیم:
SELECT @data.value('/people/person/age', 'int')
اگر کوئری فوق را اجرا کنیم با خطای ذیل مواجه خواهیم شد:
XQuery [value()]: 'value()' requires a singleton (or empty sequence), found operand of type 'xdt:untypedAtomic *'
برای رفع این مشکل و اشاره به اولین شخص، میتوان از روش ذیل استفاده کرد:
SELECT @data.value('(/people/person/age)[1]', 'int')
تولید schema برای سند XML بحث جاری
با استفاده از برنامه Infer.exe مایکروسافت به سادگی میتوان برای یک سند XML، فایل Schema ایجاد کرد. این برنامه را از اینجا میتوانید دریافت کنید. پس از آن، اگر فرض کنیم اطلاعات سند XML مثال فوق در فایلی به نام people.xml ذخیره شدهاست، میتوان schema آنرا توسط دستور ذیل تولید کرد:
Infer.exe people.xml -o schema.xsd
که نهایتا چنین شکلی را خواهد داشت:
<xs:schema attributeFormDefault="unqualified" elementFormDefault="qualified" xmlns:xs="http://www.w3.org/2001/XMLSchema"> <xs:element name="people"> <xs:complexType> <xs:sequence> <xs:element maxOccurs="unbounded" name="person"> <xs:complexType> <xs:sequence> <xs:element name="name"> <xs:complexType> <xs:sequence> <xs:element name="givenName" type="xs:string" /> <xs:element name="familyName" type="xs:string" /> </xs:sequence> </xs:complexType> </xs:element> <xs:element name="age" type="xs:unsignedByte" /> <xs:element name="height" type="xs:string" /> </xs:sequence> </xs:complexType> </xs:element> </xs:sequence> </xs:complexType> </xs:element> </xs:schema>
این خروجی را که اکنون به صورت یک فایل xsd، در کنار فایل xml معرفی شده به آن میتوان یافت، با استفاده از openrowset قابل بارگذاری است:
declare @schema xml set @schema = (select * from openrowset(bulk 'c:\path\schema_1.xsd', single_blob) as x)
سپس از این متغیر برای تعریف یک اسکیما کالکشن جدید استفاده خواهیم کرد:
CREATE XML SCHEMA COLLECTION poeple_xsd AS @schema
DECLARE @data XML(poeple_xsd) SET @data = 'مانند قبل با همان محتوایی که در ابتدای بحث عنوان شد'
SELECT @data.value('/people/person[1]/age', 'int')
XQuery [value()]: 'value()' requires a singleton (or empty sequence), found operand of type 'xs:unsignedByte *'
مشکل کوئری نوشته در اینجا این است که زمانیکه نوع XML تعریف میشود، پیش فرض آن content است. یعنی در این حالت چندین root elemnt مجاز هستند. بنابراین person 1 درخواستی، میتواند چندین خروجی داشته باشد که در متد value مجاز نیست. این متد، پیش از اجرای کوئری، توسط parser تعیین اعتبار میشود و الزاما نیازی نیست تا حتما اجرا شده و سپس مشخص شود که چندین خروجی حاصل آن است.
اینبار تنها کاری که باید برای رفع مشکل گزارش شده انجام شود، تغییر content پیش فرض به document است:
DECLARE @data XML(document poeple_xsd)
sequences در XQuery
Sequences بسیار شبیه به آرایهای از آیتمها هستند و منظور مجموعهای از نودها یا مقادیر آنها است. برای مثال به ورودی کوئریهای XQuery به شکل توالی از یک سند و به خروجی آنها همانند توالی صفر تا چند نود نگاه کنید.
DECLARE @x XML SET @x='' SELECT @x.query( ' 1,2 (: 1,2 :) ')
همچنین باید دقت داشت که این توالی خطی تفسیر میشود.
DECLARE @x XML SET @x='' SELECT @x.query( ' for $x in (1,2,3) for $y in (4,5) return ($x,$y) ')
به علاوه در SQL Server امکان تعریف Heterogeneous sequences وجود ندارد؛ به عبارتی توالی بین مقادیر و نودها مجاز نیست. برای مثال اگر کوئری زیر را اجرا کنید:
DECLARE @x XML SET @x='' SELECT @x.query( ' 1, <node/> ')
XQuery [query()]: Heterogeneous sequences are not allowed: found 'xs:integer' and 'element(node,xdt:untyped)'