.NET Tips | جستجوها: نتایج مشابه «HarfBuzz ۱۰‌ منتشر شد»، صفحه: ۱۴

وحید نصیری

پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها

تنظیم چندین OverallSummarySettings برای ستون های مختلف

ColumnText استفاده شده متون چندسطری را پشتیبانی نمی‌کند.

‫۷ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۱۹

وحید نصیری

نظرات مطالب

نحوه اجباری کردن استفاده از WWW در ASP.NET MVC

- در حالت کلی هیچ نیازی به ریدایرکشن فایل‌های استاتیک نیست که در مطلب جاری مشکلی به شمار روند. نه تاثیری در اعتبار سنجی دارند و نه به صورت پیش فرض وارد موتور اجرایی ASP.NET می‌شوند. به هر آدرسی که اشاره می‌کنند تا زمانیکه قابل یافت شدن در سایت باشند، جهت نمایش صحیح سایت کافی هستند؛ حتی اگر به یک آدرس خارج از سایت مانند مخزن کدی در کدپلکس اشاره کنند (مانند خیلی از سایت‌ها و وبلاگ‌ها که فایل‌های تصاویر، css، js و غیره خود را در سایت‌های ثالث هاست می‌کنند).
- امکان اجرای یک سایت MVC4 با IIS6 وجود دارد و نیاز به یک دست کردن آدرس‌های ورود به سایت جهت رفع سوء تفاهم توضیح داده شده در مقدمه مطلب برآورده خواهد شد.

‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲ آذر ۱۳۹۱، ساعت ۱۶:۴۶

علی یگانه مقدم

مطالب

بررسی چند کتابخانه آپلود با پشتیبانی از DragDrop

برای یکی از پروژه‌ها نیاز به یک آپلودر داشتم که قابلیت Drag&Drop را نیز داشته باشد و در ضمن پیاده سازی آسانی هم داشته باشد. در این بین به تعدادی از کتابخانه‌های جی کوئری می‌پردازیم.

FileDrop

اولین کتابخانه‌ای که با آن آشنا شدم و از آن استفاده کردم، کتابخانه‌ی FileDrop است که بسیار ساده و در عین حال قابلیت‌های خوبی را می‌دهد و از فناوری Filereader (+) در Html5 برای اینکار استفاده می‌کند. مرورگرهای کروم، فایرفاکس 3.6 به بعد، IE10 به بعد و Opera 12 به بعد از آن پشتیبانی می‌کنند.

فایل‌های مورد نیاز را از اینجا دانلود کنید . فایل اسکریت آن را ابتدا صدا بزنید:

 <script src="~/scripts/jquery.filedrop.js" type="text/javascript"></script>

سپس المان‌های زیر را به کد HTML خود اضافه کنید:

 <div id="dropZone">فایل برنامه را به داخل این کادر بکشانید</div>
        <br>
        فایل یا فایل‌های آپلود شده:
        <ul id="uploadResult"></ul>

تگ اول، محلی است که فایل‌ها به سمت آن درگ و روی آن دراپ می‌شوند که از این به بعد به آن محل آپلود می‌گوییم. المان بعدی جهت گزارش فایل‌هایی است که آپلود شده‌اند. با آپلود شدن هر تعداد فایل، اسم آن به لیست اضافه می‌گردد.

کدهای css زیر را هم به صفحه اضافه کنید تا محل آپلود زیباتر شود:

        .files {
            min-height: 42px;
            background: #CCC none repeat scroll 0% 0%;
            border-top: 1px solid #FFF;
            margin: 11px 0px;
            padding: 11px 13px;
            border-radius: 6px;
        }

        #dropZone.mouse-over {
            background-color: #1d4257;
        }

کد جی کوئری زیر را به صفحه اضافه کنید:

      $('#dropZone').filedrop({
                url: uploadAddress,
                paramname: 'files',
                maxFiles: 1,
                dragOver: function() {
                    $('#dropZone').addClass('mouse-over');
                },
                dragLeave: function() {
                    $('#dropZone').removeClass('mouse-over');
                },
                drop: function() {
                    $('#dropZone').removeClass('mouse-over');
                },
                afterAll: function() {
                    $('#dropZone').html('آپلود با موفقیت انجام شد');
                },
                uploadFinished: function(i, file, response, time) {
                    $('#uploadResult').append('<li>' + file.name + '</li>');
                }
            });

ابتدا پلاگین جی کوئری را روی تگ مربوطه اعمال می‌کنیم و سپس پارامترها را با مشخصات زیر اعمال می‌کنیم:

Url	آدرسی که قرار است فایل‌ها به آن سمت ارسال شوند.
Paramname	در سمت سرور باید فایل‌ها را با استفاده از این نام پارامتر دریافت کنید.
maxFiles	تعداد فایلهایی که میتوان با درگ و دراپ کردن روی آن به دست آورد. در بالا به یک فایل محدود شده است.
dragOver	این رویداد زمانی اجرا خواهد شد که اشاره گر با حالت درگ کرده فایل‌ها را به محل آپلود آورده است.
dragLeave	موقعی که ماوس از محل آپلود خارج می‌شود
drop	موقعی که شما فایل‌ها را روی محل آپلود رها می‌کنید.
afterAll	بعد از اینکه همه کارها تمام شد اجرا می‌شود.(آخرین رویداد)
uploadFinished	کار آپلود به پایان رسیده است. در مثال بالا پس از پایان آپلود، نام فایل آپلود شده را به کاربر نشان داده‌ایم.

نحوه‌ی دریافت آن در سمت سرور, در یک اکشن متد به صورت زیر است:

[HttpPost]
        public virtual ActionResult UpdateApp(IEnumerable<HttpPostedFileBase>files)
        {
            foreach (HttpPostedFileBase file in files)
            {
                string filePath = Path.Combine(TempPath, file.FileName);
                file.SaveAs(filePath);
            }

            return Json(new {state = "success", message = "با موفقیت عملیات ارسال فایل انجام شد"}, JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }

در اکشن متد بالا ما فایل‌ها را از طریق نام پارامتر files که مشخص کرده بودیم، به عنوان یک لیست شمارشی دریافت می‌کنیم. کدها بالا برای ساده‌ترین راه اندازی ممکن کفایت می‌کنند.

این موارد از اصلی‌ترین‌ها هستند که به کار می‌آیند. به غیر این‌ها یک سری خصوصیات اضافه‌تری هم برای آن وجود دارد.

fallback_id	اگر دوست دارید این آپلودر را نیر به یک آپلودر معمولی اتصال دهید از این شناسه استفاده کنید.
withCredentials	با استفاده از کوکی‌ها یک درخواست cross-origin ایجاد می‌کند.
data	اگر دوست دارید به همراه فایل‌ها اطلاعات دیگری هم به همراه آن ارسال و پست شوند از این طریق اقدام نمایید. می‌تواند در قالب یک متغیر باشد یا خروجی یک تابع. data: { param1: 'value1', param2: function(){ return calculated_data; }
headers	برای ارسال مقدار اضافه‌تر در هدر درخواست به کار میرود و صدا زدن آن همانند کد data می‌باشد.
error	در صورتیکه در فرایند آپلود خطایی رخ دهد، اجرا می‌گردد. نحوه‌ی کدنویسی آن و بررسی خطاهای آن به شرح زیر است: error: function(err, file) { switch(err) { case 'BrowserNotSupported': alert('مرورگر از این فناوری پشتیبانی نمی‌کند') break; case 'TooManyFiles': // قصد آپلود همزمان فایل‌های بیشتری از حد مجاز تعیین شده دارید break; case 'FileTooLarge': //حداقل حجم یکی از فایل‌ها از حجم مجاز تعیین شده بیشتر است //برای دسترسی به نام آن فایل از کد زیر استفاده کنید //file.name break; case 'FileTypeNotAllowed': // نوع حداقل یکی از فایل‌ها با نوع‌ها مشخص شده ما یکی نیست break; case 'FileExtensionNotAllowed': // پسوند حداقل یکی از فایل‌ها مورد تایید نیست break; default: break; } }
allowedfiletypes	نوع فایل‌های مجاز را تعیین می‌کند: allowedfiletypes: ['image/jpeg','image/png','image/gif']
allowedfileextensions	پسوند فایل هایی که برای آپلود مجاز هستند را معرفی می‌کند. allowedfileextensions: ['.apk','.jar']
maxfilesize	حداکثر حجم مجاز برای هر فایل که به مگابایت بیان می‌شود.
docOver	این رویداد زمانی اجرا می‌شود که فایل‌های درگ شده شما وارد محیط یا پنجره مرورگر می‌شود.
uploadStarted	این رویداد زمانی اجرا میگردد که فرایند آپلود هر فایل به طور جداگانه در حال آغاز شدن است: متغیر i در کد زیر شامل اندیس فایلی است که آپلودش آغاز شده است و این اندیس از صفر آغاز می‌شود. متغیر file دسترسی شما را به اطلاعات یک فایل باز میکند مانند نام فایل. متغیر len تعداد فایل هایی را که کاربر در محل آپلود رها کرده است، باز میگرداند. function(i, file, len){ },
uploadFinished	با اتمام آپلود هر فایل، این رویداد فراخوانی می‌گردد. دو پارامتر اول آن، همانند سابق هستند. پارامتر response خروجی json ایی را که در سمت سرور برگرداندیم، به ما باز می‌گرداند. پارامتر بعدی، زمانی را که برای آپلود طول کشیده است، بر می‌گرداند. function(i, file, response, time) { }
progressUpdated	این رویداد برای نمایش پیشرفت یک آپلود مناسب است که آخرین پارامتر آن یک عدد صحیح از پیشرفت فایل را بر می‌گرداند. function(i, file, progress) { },
globalProgressUpdated	این رویداد میزان پیشرفت کلیه فایل‌ها را به درصد باز می‌گرداند: function(progress) { $('#progress div') .width(progress+"%"); }
speedUpdated	سرعت آپلود هر فایل را با کیلوبیت بر ثانیه مشخص می‌کند. function(i, file, speed) { }
rename	در صورتی که قصد تغییر نام فایل ارسالی را دارید می‌توانید از این رویداد استفاده کنید. پارامتر name، نام اصلی فایل را بر می‌گرداند که می‌توانید آن را دستکاری کنید و نام جدیدی را به عنوان خروجی برگردانید. نمونه کاربردی از این رویداد rename: function(name) { }
beforeEach	این رویداد قبل از آپلود هر فایل آغاز می‌گردد و برگرداندن مقدار false در آن باعث جلوگیری و کنسل شدن آپلود آن فایل می‌گردد. function(file) { }
beforeSend	پارامترهای اولی تکراری هستند ولی آخرین پارامتر یک تابع done را می‌توان به آن پاس کرد که قبل از اجرای کل عملیات آپلود صدا زده می‌شود. function(file, i, done) { }

رویدادی به اسم queuefiles هم هست تعداد فایل‌هایی را که میتوانند به طور موازی و همزمان آپلود گردند، مشخص می‌کند. ولی دراین حالت maxfiles مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. جهت بررسی یک مثال عملی و همچنین کدهای سمت سرور در PHP میتوانید از این آموزش استفاده کنید.

با تستی که به صورت لوکال رو آن انجام دادم به نظر نمی‌رسد برای فایل‌های با حجم متوسط به بالا مناسب باشد و برای فایل‌های با حجم کم مناسب می‌باشد. یک فایل 8 مگابایتی در حالت لوکال 9 ثانیه آپلود آن زمان برد و برای فایل‌های بزرگتر، فایرفاکس دیالوگ Stop Script را نشان داد.

PlUpload

این کتابخانه متن باز هم بسیار کارآمد و ساده و قابل انعطاف است و مثالهای آماده زیادی دارد. سایت سابسن هم در بخش آپلود زیرنویس‌ها از این کتابخانه استفاده می‌کند. از آنجا که آموزش این کتابخانه در سایت جاری آمده است از ذکر نکات بیشتر در مورد آن خودداری می‌نماییم.

Bootstrap FileStyle

اگر از قالب بوت استراپ استفاده می‌کنید و دوست دارید روی المان input file قدیمی، ولی به شکلی مدرن کار کنید این کتابخانه هم فراموش نشود.

DropZoneJS
این کتابخانه به نسبت DropFile امکانات بیشتری را دارد و در سایت اختصاصی آن مثال‌ها و مستندات خوبی قرار گرفته است. در ساده‌ترین حالت آن ابتدا فایل کتابخانه را صدا زده و سپس تگ فرم را به آن نسبت دهید:

<script src="https://rawgit.com/enyo/dropzone/master/dist/dropzone.js"></script>

<form action="/upload-target" class="dropzone"></form>

ولی اگر بخواهید آن را به سمت سرور ارسال کنید و از آنجا آن را کنترل کنید، کد فرم را به شکل زیر تغییر دهید:

ابتدا بسته‌ی نیوگت آن را صدا بزنید:

Install-Package dropzone

با نصب این کتابخانه یک سری فایل CSS هم به سیستم اضافه می‌شود که می‌توانید برای استایل دهی هر چه بیشتر از آن بهره ببرید. کد فرم را به شکل زیر تغییر دهید:

    <form action="~/Home/SaveUploadedFile" method="post" enctype="multipart/form-data" class="dropzone" id="dropzoneForm" style="width: 50px; background: none; border: none;">
        <div class="fallback">
            <input name="file" type="file" multiple />
            <input type="submit" value="Upload" />
        </div>
    </form>

تگی که با کلاس fallback مزین شده است موقعی به کار می‌آید که مرورگر از این کتابخانه پشتیبانی نکرده و مجبور به نمایش یک آپلود معمولی می‌شویم.

با استفاده از کدنویسی هم می‌توان یک المان را به یک آپلودر تبدیل کرد:

var myDropzone = new Dropzone("div#myId", { url: "/file/post"});

//============ OR ====================
$("div#myId").dropzone({ url: "/file/post" });

همانطور که می‌بینید الزامی برای اینکه از یک تگ فرم استفاده کنید ندارد.

برای کانفیگ آپلودرهایی که از طریف المانهای Html ایجاد می‌شوند، می‌توان از کد زیر استفاده کرد و یک تنظیم عمومی برای تمامی آپلودرهای html آن صفحه ایجاد کرد.

Dropzone.options.myId= {
  paramName: "file", //نام پارامتری که فایل از طریق آن انتقال می‌بابد
  maxFilesize: 2, // MB
  accept: function(file, done) {
    if (file.name == "justinbieber.jpg") {
      done("Naha, you don't.");
    }
    else { done(); }
  }
};

تابع بالا یک آرگومان از نوع file را برگردانده و اگر این تابع، تابع done را با پارامتری رشته‌ای صدا بزند، عملیات آپلود آن فایل کنسل شده و پیام خطایی را نمایش می‌دهد و در صورتیکه بدون پارامتر صدا زده شود، عمل آپلود بدون مشکل انجام می‌شود.

ازآنجا که این کتابخانه از تنظیمات وسیعی استفاده می‌کند و از حوصله‌ی این مقاله خارج است، بهتر هست که صفحه‌ی مستندات آن را که کامل هم هست، مطالعه بفرمایید. از سری قابلیت‌هایی که پشتیبانی می‌کند: موارد پوشش داده شده در FileDrop، ساخت layout، ایجاد صف، متد حذف و اضافه و از این قبیل، ایجاد تصویر تمبر مانند و ...

یک نکته تکمیلی در مورد آپلود: در ASP.net به طور پیش فرض نهایت حجم فایل آپلودی 4 مگابایتی تعیین شده است که میتوانید آن را از طریق web.config تغییر دهید:

<configuration>
    <system.web>
        <httpRuntime maxRequestLength="1048576" />
    </system.web>
</configuration>

برای IIS 7 به بعد هم از تکه کد زیر استفاده کنید:

<system.webServer>
   <security>
      <requestFiltering>
         <requestLimits maxAllowedContentLength="1073741824" />
      </requestFiltering>
   </security>
 </system.webServer>

در هر دو کد بالا نهایت حجم بر روی یک گیگابایت تعیین شده است که maxRequestLength به صورت کیلوبایت و maxAllowContentLength به صورت بایت تعیین شده است. توصیه می‌شود هر دو شکل آن را وارد کنید. به خصوص که IIS Express از کد ابتدایی استفاده می‌کند و بخواهید نتیجه‌ی آن را در تست‌ها ببینید.

‫۹ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۵۰

وحید نصیری

مطالب

آزمایش Web APIs توسط Postman - قسمت سوم - نکات تکمیلی ایجاد درخواست‌ها

تا اینجا، یک دید کلی را نسبت به postman و توانمندی‌های آن پیدا کرده‌ایم. در ادامه قصد داریم، تعدادی نکته‌ی تکمیلی مهم را که در حین ساخت درخواست‌ها در postman، به آن‌ها نیاز پیدا خواهیم کرد، بررسی کنیم.

ایجاد یک request bin جدید

برای مشاهده‌ی محتوای ارسالی توسط postman بدون برپایی وب سرویس خاصی، از سایت requestbin استفاده خواهیم کرد. در اینجا با کلیک بر روی دکمه‌ی create a request bin، یک آدرس موقتی را مانند http://requestbin.fullcontact.com/1gdduy21 برای شما تولید می‌کند. می‌توان انواع و اقسام درخواست‌ها را به این آدرس ارسال کرد و سپس با ریفرش کردن آن در مرورگر، دقیقا محتوای ارسالی به سمت سرور را بررسی نمود.
برای مثال اگر همین آدرس را در postman وارد کرده و سپس بر روی دکمه‌ی send آن کلیک کنیم، پس از ریفرش صفحه، چنین تصویری حاصل می‌شود:

Encoding کوئری استرینگ‌ها در postman

مثال زیر را درنظر بگیرید:

در اینجا با استفاده از گرید ساخت Query Params، دو کوئری استرینگ جدید را ایجاد کرده‌ایم که در دومی، مقدار وارد شده، دارای فاصله است. اگر این درخواست را ارسال کنیم، مشاهده خواهیم کرد که مقدار ارسالی توسط آن encoded نیست:

برای رفع این مشکل می‌توان بر روی تکست‌باکس ورود مقدار یک کلید، کلیک راست کرد و از منوی باز شده، گزینه‌ی encode URI component را انتخاب نمود:

البته برای اینکه این گزینه درست عمل کند، نیاز است یکبار کل متن را انتخاب کرد و سپس بر روی آن کلیک راست نمود، تا انتخاب گزینه‌ی encode URI component، به درستی اعمال شود:

امکان تعریف متغیرها در آدرس‌های HTTP

Postman از امکان تعریف path variables پشتیبانی می‌کند. برای مثال مسیر api.example.com/users/5/contracts/2 را در نظر بگیرید که می‌تواند سبب نمایش اطلاعات قرارداد دوم کاربر پنجم شود. برای پویا کردن یک چنین آدرسی در postman می‌توان از مسیری مانند api.example.com/users/:userid/contracts/:contractid استفاده کرد:

اگر به تصویر فوق دقت کنیم، متغیرهای شروع شده‌ی با :، در قسمت path variables ذکر شده‌اند و به سادگی قابل تغییر و مقدار دهی می‌باشند (در گریدی همانند گرید کوئری استرینگ‌ها) که برای آزمایش دستی، بسیار مفید هستند.

امکان ارسال فایل‌ها به سمت سرور

زمانیکه برای مثال، نوع درخواست به Post تغییر می‌کند، امکان تنظیم بدنه‌ی آن نیز مسیر می‌شود. در این حالت اگر گزینه‌ی form-data را انتخاب کنیم، با نزدیک کردن اشاره‌گر ماوس به هر ردیف جدید (پیش از ورود کلید آن ردیف)، می‌توان نوع Text و یا File را انتخاب کرد:

در اینجا پس از انتخاب گزینه‌ی File، می‌توان علاوه بر تعیین کلید این ردیف، با استفاده از دکمه‌ی select files، چندین فایل را نیز برای ارسال انتخاب کرد:

روش انتقال درخواست‌های پیچیده به Postman

تا اینجا روش ساخت درخواست‌های متداولی را بررسی کردیم که آنچنان پیچیده، طولانی و به همراه جزئیات زیادی (مانند کوکی‌ها،انواع و اقسام هدرها و ...) نبودند. فرض کنید می‌خواهید درخواست ارسال یک امتیاز جدید را به مطلبی در سایت جاری، توسط Postman شبیه سازی کنیم. برای اینکار، توسط مرورگر کروم به سایت وارد شده و پس از لاگین و تنظیم خودکار کوکی‌های اعتبارسنجی، برگه‌ی developer tools مرورگر را باز کرده و در آن، قسمت network را انتخاب کنید:

در اینجا گزینه‌ی preserve log را نیز انتخاب کنید تا پس از ارسال درخواستی، سابقه‌ی عملیات، پاک نشود. سپس به صورت معمولی به مطلبی امتیاز دهید. اکنون بر روی مدخل درخواست آن کلیک راست کرده و از منوی ظاهر شده، گزینه‌ی Copy->Copy as cURL را انتخاب کنید تا این عملیات و تمام جزئیات مرتبط با آن‌را تبدیل به یک دستور cURL کرده و به حافظه کپی کند.
سپس در postman، از منوی بالای صفحه، سمت چپ آن، گزینه‌ی Import را انتخاب کنید:

در ادامه این دستور کپی شده‌ی در حافظه را در قسمت Paste Raw Text، قرار دهید و بر روی دکمه‌ی import کلیک کنید:

در این حالت postman این دستور را پردازش کرده و فیلدهای ساخت یک درخواست را به صورت خودکار پر می‌کند.

یک نکته‌ی مهم: در حالت انتخاب Copy->Copy as cURL در مرورگر کروم، دو گزینه‌ی cmd و bash موجود هستند. حالت bash را باید انتخاب کنید تا توسط postman به دسترسی parse شود. حالت cmd یک چنین خروجی مشکل داری را در postman تولید می‌کند که قابل ارسال به سمت سرور نیست:

اما جزئیات حالت bash آن، به درستی parse شده‌است و قابلیت send مجدد را دارد:

کار با کوکی‌ها در Postman

کوکی‌ها نیز در اصل به صورت یک هدر HTTP به صورت خودکار توسط مرورگرها به سمت سرور ارسال می‌شوند؛ اما Postman روش ساده‌تری را برای تعریف و کار با آن‌ها ارائه می‌دهد (و ترجیح می‌دهد که بین کوکی‌ها و هدرها تفاوت قائل شود؛ هم در زمان ارسال و هم در زمان نمایش response که در کنار قسمت هدرهای دریافتی از سرور، لیست کوکی‌های دریافتی نیز به صورت مجزایی نمایش داده می‌شوند).

با کلیک بر روی لینک Cookies، در ذیل قسمتی که آدرس یک درخواست تنظیم می‌شود، قسمت مدیریت کوکی‌ها نیز ظاهر خواهد شد که با انتخاب هر نامی در اینجا، می‌توان مقدار آن‌را ویرایش و یا حتی حذف کرد. در این لیست، تمام کوکی‌هایی را که تاکنون تنظیم کرده باشید، می‌توانید مشاهده کنید (و مختص به برگه‌ی خاصی نیست) و همانند قسمت مدیریت کوکی‌های یک مرورگر رفتار می‌کند.
روش کار با آن نیز به این صورت است: ابتدا باید یک دومین را اضافه کنید. سپس ذیل دومین اضافه شده، دکمه‌ی Add cookie ظاهر می‌شود و به هر تعدادی که لازم باشد، می‌توان برای آن دومین کوکی تعریف کرد:

پس از تعریف کوکی‌ها، در حین کلیک بر روی دکمه‌ی send، کوکی‌های متعلق به دومین وارد شده‌ی در قسمت آدرس درخواست، از قسمت مدیریت کوکی‌ها به صورت خودکار دریافت شده و به سمت سرور ارسال خواهند شد.

به اشتراک گذاری سابقه‌ی درخواست‌ها

در قسمت اول مشاهده کردیم که برای ذخیره سازی درخواست‌ها، باید آن‌ها را در مجموعه‌های Postman، ذخیره و ساماندهی کرد. برای گرفتن خروجی از این مجموعه‌ها و به اشتراک گذاشتن آن‌ها، اگر اشاره‌گر ماوس را بر روی نام یک مجموعه حرکت دهیم، یک دکمه‌ی جدید با برچسب ... ظاهر می‌شود:

با کلیک بر روی آن، یکی از گزینه‌های آن، export نام دارد که جزئیات تمام درخواست‌های یک مجموعه را به صورت یک فایل JSON ذخیره می‌کند. برای نمونه فایل JSON خروجی دو قسمت قبل این سری را می‌توانید از اینجا دریافت کنید: httpbin.postman_collection.json
پس از تولید این فایل JSON، برای بازیابی آن می‌توان از دکمه‌ی Import که در منوی سمت چپ، بالای postman قرار دارد، استفاده کرد که نمونه‌ای از آن‌را برای Import جزئیات درخواست‌های cURL پیشتر مشاهده کردید. در اینجا، همان اولین گزینه‌ی دیالوگ Import که Import file نام دارد، دقیقا برای همین منظور تدارک دیده شده‌است.

‫۵ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۵۵

مهمان

نظرات مطالب

تهیه خروجی PDF و اکسل از حاصل جستجوی پویای jqGrid به کمک PDF Report

یه مشکلی که این گرید با راست به چپ دارد نمایش اشتباه تعداد رکورد‌ها هنگامی که از هزار بیشتر می‌شود

تصویر بالا تعداد هزار و پانصد می‌باشد .

‫۱۰ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۱۹:۳۷

علی یگانه مقدم

مطالب

درخت‌ها و گراف قسمت چهارم

در قسمت قبلی مبحث پیاده سازی ساختمان (ساختار) درخت‌های جستجوی دودویی را به پایان رساندیم. در این قسمت قرار است بر روی درخت متوازن بحث کنیم و آن را پیاده سازی نماییم.

درخت متوازن
همانطور که دیدید، عملیات جستجو روی درخت جستجوی دو دویی به مراتب راحت و آسان‌تر است؛ ولی با این حال این درخت در عملیاتی چون درج و حذف، یک نقص فنی دارد و آن هم این است که نمی‌تواند عمق خود را کنترل کند و همینطور به سمت عمق‌های بیشتر و بزرگتر حرکت می‌کند. مثلا ساختار ترتیبی زیر را برای مقداری‌های 1 و 2 و 3 و 4 و 5و 6 در نظر بگیرید:

در این حالت دیگر درخت مانند یک درخت رفتار نمی‌کند و بیشتر شبیه لیست پیوندی است و عملیات جستجو همینطور کندتر و کندتر می‌شود و دیگر مثل سابق نخواهد بود، پیچیدگی برنامه بیشتر خواهد شد و از (Log(n به n می‌رسد. از آنجا که دوست داریم برای عملیات‌های رایجی چون درج و جستجو و حذف، همین پیچیدگی لگاریتمی را حفظ کنیم، از ساختاری جدیدتر بهره خواهیم برد.

درخت دودویی متوازن: درختی است که در آن هیچ برگی، عمقش از هیچ برگی بیشتر نیست.

درخت دودویی متوازن کامل: درختی که تفاوتش در تعداد گره‌های چپ یا راست است و حداقل یک فرزند دارند.

درخت دودویی متوازن حتی اگر کامل هم نباشد، در عملیات پایه‌ای چون افزودن، حذف و جستجو در بدترین حالت هم با پیچیدگی لگاریتمی تعداد گام‌ها همراه است. برای اینکه این درخت با به هم ریختگی توازنش روبرو نشود، باید حین انجام عملیات پایه، جایگاه تعداد المان‌های آن بررسی و اصلاح شود که به این عملیات چرخش یا دوران Rotation می‌گویند. انجام این عملیات بستگی دارد که پیاده سازی این درخت به چه شکلی باشد و به چه صورتی پیاده سازی شده باشد. از پیاده سازی‌های این درخت می‌توان به درخت سرخ-سیاه Black Red Tree ، ای وی ال AVL Tree ، اسپلی Splay و ... اشاره کرد.

با توجه به موارد بالا میتوانیم به نتایج زیر برسیم که چرا این درخت در هر حالت، پیچیدگی زمانی خودش را در لگاریتم n حفظ می‌کند:

المان‌ها و عناصرش را مرتب شده نگه می‌دارد.
خودش را متوازن نگه داشته و اجازه نمی‌دهد عمقش بیشتر از لگاریتم n شود.

نمونه ای از درخت جستجوی دو دویی

همان درخت ولی به صورت متوازن با پیاده سازی AVL

درخت‌های متوازن هم می‌متوانند دو دویی یا باینری باشند و هم غیر باینری non-Binary

درخت‌های دو دویی در انجام عملیات بسیار سریع هستند و در بالا به تعدادی از انواع پیاده سازی‌های آن اشاره کردیم.

درخت‌های غیر باینری نیز مرتب و متوازن بوده، ولی می‌توانند بیش از یک کلید داشته باشند و همچنین بیشتر از دو فرزند. این درخت‌ها نیز عملیات خود را بسیار سریع انجام می‌دهند. از نمونه‌های این درخت می‌توان به B Tree,B+ Tree,Interval Tree اشاره کرد.

از آنجا که پیاده‌سازی این نوع درخت کمی دشوار و پیچیده و طولانی است و همچنین پیاده سازی‌های مختلفی دارد؛ تعدادی از منابع موجود را در زیر معرفی می‌کنیم:

در خود دات نت در فضای نام system.collection.generic کلاس TreeSet یک نوع پیاده سازی از این درخت است که این پیاده سازی از نوع درخت سرخ سیاه می‌باشد و جالب است بدانید، در طی بیست گام می‌تواند در یک میلیون آیتم به جستجو بپردازد ولی خبر بد اینکه استفاده مستقیم از این کلاس ممکن نیست چرا که این کلاس به صورت داخلی internal برای استفاده‌ی خود کتابخانه طراحی شده است ولی خبر خوب اینکه کلاس sortedDictionary از این کلاس بهره برده است و به صورت عمومی در دسترس ما قرار گرفته است. همچنین کلاس SortedSet هم از دات نت 4 نیز در دسترس است.

کتابخانه‌های خارجی جهت استفاده در دات نت که به پیاده‌سازی درخت‌های متوازن پرداخته‌اند:

پیاده سازی Splay Tree با سی شارپ

پیاده سازی AVL به صورت بهینه و آسان برای استفاده

پیاده سازی درخت AVL با کارایی بالا

پیاده سازی درخت AVL به همراه نمایش گرافیکی آن

درخت سرخ-سیاه

کتابخانه ای متن باز برای درخت سرخ-سیاه

درخت متوازن به همراه جست و جو و حذف و پیمایش ها

غیر دودویی‌ها

پیاده سازی B Tree

پیاده سازی Interval Tree
پیاده سازی Interval Tree در سی ++

‫۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۶ اسفند ۱۳۹۳، ساعت ۰۴:۳۰

علی یگانه مقدم

مطالب

آشنایی با فریمورک الکترون Electron

فریمورک الکترون، ساخته شده توسط Github، مدتی است سر و صدای زیادی به پا کرده است و شرکت‌های بزرگی در حال استفاده‌ی از این فریمورک در برنامه‌های دسکتاپ خود هستند که Microsoft Visual Studio Code یکی از آنهاست. الکترون از چند لحاظ مورد لطف جامعه‌ی برنامه نویسان قرار گرفته است که تعدادی از علل آن را بررسی می‌کنیم:

ساخت برنامه‌های دسکتاپ به صورت چندسکویی (ویندوز، لینوکس، مک)
استفاده از HTML,CSS,JavaScript که طراحان وب در این زمینه با آن به آسانی ارتباط برقرار می‌کنند.
قابلیت استفاده از کتابخانه‌های قدرتمند تحت وب چون Bootstrap,Jquery,Angular Js و ...
متن باز و رایگان است.

برای راه اندازی الکترون نیاز است که یکی از بسته‌های Node.js یا IO.js را نصب نمایید تا از طریق مخزن npm نسبت به نصب آن اقدام کنیم. محیط کنسول آن را باز میکنیم و مشغول نوشتن می‌شویم. ابتدا از طریق npm در دایرکتوری پروژه، فایل package.json را ایجاد می‌کنیم. بدین منظور دستور زیر را در کنسول وارد می‌کنیم:

D:\electron\test1>npm init

تعدادی سوال از شما میکند و بر اساس پاسخ‌هایتان فایل package.json را می‌سازد که فعلا می‌توانید وارد نکنید و بعدا طبق میلتان آن را ویرایش کنید. بعد از آن نیاز است الکترون را داخل این دایرکتوری نصب کنیم تا در لیست وابستگی‌های (Dependencies) فایل Package.json قرار بگیرد. برای نصب آن لازم است دستور زیر وارد کنید:

npm i electron-prebuilt --save-dev

دستور بالا با فلگ save یا s، باعث می‌شود نسخه‌ی prebuilt الکترون به عنوان یکی از وابستگی‌ها، به سیستم اضافه شود و فلگ dev اعلام می‌دارد که بسته‌ی الکترون را در وابستگی‌های توسعه و دیباگینگ قرار بده.

لازم است در اینجا توضیحی کوتاه در مورد انواع وابستگی‌ها داشته باشیم:

Dependencies این نوع از وابستگی‌ها، بسته‌هایی را نصب میکنند که شما از آن‌ها در کدهایتان استفاده می‌کنید و در آینده به همراه پروژه کمپایل می‌شوند. به طور خودکار وقتی بسته‌ای را به عنوان وابستگی معرفی میکنید، npm وابسته‌های آن بسته را به صورت درختی بررسی می‌کند و آن‌ها را هم نصب میکند.

DevDependencies : این نوع از وابستگی‌های برای کارهای دیباگینگ و ... است؛ مثل آزمون واحد و ... که نیازی نیست در کامپایل نهایی لحاظ گردند. اگر این نوع کتابخانه‌ها را به جای devdependencies به dependencies ارسال کنید، اتفاق خاصی نمی‌افتد. ولی در حجم برنامه‌ی نهایی شما تاثیرگذار خواهند بود.

PeerDependencies: این نوع وابستگی‌ها برای معرفی بسته‌هایی استفاده می‌شوند که در پلاگین‌هایی که استفاده می‌کنید تاثیر دارند. ممکن است پلاگینی نیاز به استفاده‌ی از یک بسته را دارد، ولی آن را در کد، Require نکرده باشد (در مورد Require بعدا صحبت می‌کنیم). ولی برای اجرا نیاز به این بسته دارد. به همین دلیل از نسخه‌ی 3 به بعد، به شما هشدار میدهد که این بسته‌ها را نیز لحاظ کنید (تا نسخه‌ی npm2 به طور خودکار نصب می‌شد). همچنین نسخه بندی این وابستگی‌ها را نیز در نظر می‌گیرد. این حالت را می‌توانید مانند پلاگین‌های جی‌کوئری تصور کنید که نیاز است قبل از آن‌ها، کتابخانه‌ی جی‌کوئری صدا زده شود؛ در صورتی که در خود پلاگین، جی کوئری صدا زده نشده است.

ویرایشگر اتم

قبل از اینکه بخواهیم کدنویسی با هر زبانی را آغاز کنیم، عموما یک ادیتور مناسب را برای کارمان بر می‌گزینیم. الکترون نیازی به ادیتور خاصی ندارد و از Notepad گرفته تا هر ادیتور قدرتمند دیگری را می‌توانید استفاده کنید. ولی ادیتور اتم Atom که توسط خود الکترون هم تولید شده است، برای استفاده رایج است. ویژوال استودیو هم در این زمینه بسیار خوب و قدرتمند ظاهر شده است و حاوی Intellisense هوشمندی است.

این ادیتور که با ظاهری جذاب، توسط تیم گیت هاب تولید شده است، یک ویرایشگر متن باز با قابلیت توسعه و تغییر پذیری بالاست و از بسته‌های Node.js پشتیانی میکند و به صورت داخلی مجهز به سیستم گیت می‌باشد. بیشتر فناوری‌های استفاده شده در این ویرایشگر، رایگان بوده و دارای جامعه‌ی بزرگ متن باز می‌باشند. از فناوری‌های مورد استفاده‌ی آن می‌توان به الکترون، CoffeScript ، Node.js ,LESS و ... اشاره کرد. شعار سازندگان این ادیتور «یک ویرایشگر قابل هک برای قرن 21» می‌باشد.
برای پشتیبانی از زبان‌های مختلف، حاوی تعدادی زیادی پلاگین پیش فرض است مانند روبی ، سی شارپ، PHP ,Git,Perl,C/C++, Go,Objective-C,YAML و ...

آغاز کدنویسی
بگذارید کدنویسی را شروع کنیم. اگر اتم را نصب کرده باشید، می‌توانید با وارد کردن عبارت زیر، پروژه خود را در ادیتور باز کنید:

atom .

نماد "." به معنی دایرکتوری جاری است و به ادیتور اتم می‌گوید که این دایرکتوری را به عنوان یک پروژه، باز کن. بعد از باز شدن می‌توانید ساختار دایرکتوری و فایل‌ها را در سمت چپ ببینید. فایل package.json را باز کنید و به شکل زیر، آن را تغییر دهید:

{
  "name": "electron",
  "version": "1.0.0",
  "description": "",
  "main": "index.js",
  "scripts": {
    "start": "electron ."
  },
  "author": "",
  "license": "ISC"
}

این تغییر، شامل حذف خصوصیت test و افزودن خصوصیت start به بخش scripts است. مقدار خصوصیت start را برابر . electron بگذارید تا موقع اجرا و تست پروژه، الکترون، پروژه‌ی موجود را در دایرکتوری جاری که فایل package.json در آن قرار دارد، اجرا کند. در بخش Main، نام فایل آغازین را نوشته است که باید آن را بسازید ( اگر این خصوصیت وجود هم نداشته باشد به طور پیش به این مقدار تنظیم شده است). به همین علت New File را اجرا کنید تا فایل Index.js را بسازید:

const electron = require('electron');
const {app} = electron;
const {BrowserWindow} = electron;

سه خط بالا را می‌نویسیم ، اولین خط نیاز ما را به کتابخانه و شیء الکترون فراهم می‌کند و بعد از آن، از الکترون درخواست دو شیء را به نام‌های app و BrowserWindow، می‌کنیم. شیء app مسئول چرخه‌ی زندگی اپلیکیشن است و موارد مربوط به آن را کنترل می‌کند؛ مثل رویدادهایی که ممکن است در برنامه رخ بدهند که در جلوتر با یکی از این رویدادهای آشنا می‌شویم. شیء BrowserWindow می‌تواند برای شما یک نمونه پنجره‌ی جدید را ایجاد کند و بتوانید آن پنجره را از این طریق مدیریت کنید.

let win;
app.on('ready', function() {
  // Create the browser window.
  win = new BrowserWindow({
           width: 800,
           height: 600
     });
});

در قسمت بعدی برای رویداد ready، یعنی زمانیکه الکترون آماده سازی‌ها را انجام داده است و برنامه آماده بارگذاری است، متدی را تعریف می‌کنیم که در آن یک پنجره‌ی با پهنای 800 پیکسل در 600 پیکسل، می‌سازد.این پنجره، پنجره‌ی اصلی شماست. کلمه‌ی کلید let و const را که می‌بینید، جز قوانین جدید Ecma Script هستند که در سایت جاری قبلا به آن‌ها پرداخته شده است و از تکرار آن خودداری می‌کنیم. دلیل اینکه متغیر win را به صورت عمومی تعریف کردیم این است که این احتمال زیاد می‌رود بعدا با اجرای سیستم Garbage در جاوااسکریپت، پنجره به طور خودکار بسته شود.
اکنون در کنسول می‌نویسیم:

npm start

حال npm با بررسی خصوصیت start در فایل package.json دستور . electron را اجرا خواهد کرد و برنامه‌ی ما، یک پنجره‌ی خالی را نمایش خواهد داد.
برای اینکه اولین برنامه واقعا خالی نباشد و ظاهری به آن بدهیم، یک فایل html می‌سازیم و در callback رویداد ready، بعد از ساخت پنجره آن را صدا می‌زنیم:

win.loadURL(`file://${__dirname}/index.html`);

با متد loadURL به راحتی می‌توانید یک صفحه‌ی وب را از شبکه و یا از روی سیستم، بخوانید. در بخش آرگومان، از پروتکل فایل استفاده شده است تا به آن بگوییم فایل مورد نظر روی سیستم جاری است. عبارت بعدی که به صورت template string تعریف شده‌است، حاوی مسیر index.js یا همان startup path است و سپس فایل index.html معرفی شده‌است. مجددا برنامه را اجرا کنید تا فایل index.html خود را داخل آن ببینید.

‫۸ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۴ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۳۵

مهدی سعیدی فر

مطالب

نمایش تاریخ شمسی توسط JavaScript در AngularJS

در برنامه‌های مبتنی بر وب رایج، معمولا تبدیل تاریخ میلادی به شمسی در سمت سرور انجام می‌گیرد و تاریخ شمسی حاصل از تبدیل، به کاربر نمایش داده می‌شود. اما در برنامه‌های Single Page و یا به اختصار SPA‌ها که کلاینت فقط با یک سری داده به فرمت JSON درگیر است، برای نمایش تاریخ شمسی به چه طریقی باید عمل کرد؟ آیا باید تاریخ را در سمت سرور به فرمت مورد نظر تبدیل کرد و یا در سمت کلاینت؟ همه‌ی این‌ها از جمله سوالاتی هست که به هنگام توسعه‌ی SPA‌ها با آن‌ها حتما درگیر خواهید شد.

شاید بتوان گفت که در SPA ها، هدف این است که از بار سرور تا حد ممکن کم کرد و آن را در بین کلاینت‌ها توزیع کرد. در SPA‌ها نقش اصلی سرور تامین داده هاست و بیشتر پردازش‌ها در صورت امکان در سمت کلاینت انجام می‌شود و می‌بینید که حتی رندر کردن HTML نیز به عهده‌ی قالب‌های سمت کلاینت است. البته هنوز هم می‌توان قبل از اینکه داده را به فرمت JSON سریالایز کرد، سمت سرور بر روی آن‌ها پیمایش انجام داده و تاریخ‌های میلادی را به شمسی تبدیل کرد که هدف ما این نیست و می‌خواهیم این کار را بر عهده‌ی مرورگر کاربر قرار دهیم.

معرفی moment.js

برای کار با داده‌هایی از جنس تاریخ در سمت کلاینت، کتابخانه‌ی جاوا اسکریپتی قدرتمندی به نام moment.js وجود دارد. این کتابخانه دارای انواع و اقسام API برای نمایش و پردازش تاریخ هست. حتی می‌تواند relative time را نیز نمایش دهد. منظور از relative time این هست که به جای نمایش تاریخ، اختلاف آن را با زمان حال نمایش دهد. برای مثال می‌نویسند فلان پست در دو ساعت پیش ارسال شده و زمان دقیق ارسال پست را نمایش نمی‌دهد.

خوشبختانه برای افزودن تاریخ شمسی به این کتاب خانه، افزونه‌ای به نام moment-jalaali برای آن تدارک دیده شده است. کار با آن نیز بسیار راحت است. کافی است در همان API هایی که برای فرمت کردن تاریخ در moment.js استفاده می‌کردید؛ یک j در ابتدای آن‌ها قرار دهید که مثال‌های کامل استفاده از آن را در مستندات آن می‌توانید مشاهده کنید.

نحوه‌ی استفاده از moment.js در AngularJS و ASP.NET

در ASP.NET فیلد هایی که از جنس DateTime هستند به شکل زیر به فرمت JSON سریالایز می‌شوند:

\/Date(1374222094520)\/

در moment.js احتیاج به کدنویسی برای parse کردن این نوع فرمت و تبدیل کردن آن به تاریخ وجود ندارد؛ چرا که moment.js به صورت تو کار از این نوع فرمت نیز پشتیبانی می‌کند و احتیاجی به کار اضافه‌تر نیست.

moment("/Date(1198908717056-0700)/"); // December 28 2007 10:11 PM

در AngularJS هر گاه قصد داشته باشیم که فرمت نمایش داده‌ها را تغییر دهیم از filter‌ها استفاده می‌کنیم. برای مثال فیلتر uppercase داده name را با حروف بزرگ نمایش می‌دهد.

{{ name | uppercase }}

حال برای تاریخ نیز می‌خواهیم چنین کاری انجام دهیم؛ بدین صورت که یک فیلتر سفارشی به شکل زیر تعریف کرده تا تاریخ میلادی را به صورت شمسی و با فرمت دلخواهی که می‌خواهیم نمایش دهد:

{{post.date | jalaliDate:'jYYYY/jMM/jDD hh:mm' }}

تعریف فیلتر jalaliDate نیز به شکل زیر است:

app.filter('jalaliDate', function () {
            return function (inputDate, format) {
                var date = moment(inputDate);
                return date.fromNow() + " " + date.format(format);
            }
        });

خروجی این فیلتر نیز به شکل "4 ماه پیش 1392/12/07 03:10" است و مشاهده می‌کنید که به کمک filter‌ها در AngularJS انجام این گونه از کارها بسیار ساده و لذت بخش است.

توجه کنید که این فقط یک ایده‌ی ابتدایی و ساده از پیاده سازی فیلتر فوق است. قطعا با کمک API‌های متنوع momentjs و پارامتر‌های ورودی فیلتر، می‌توان فیلتری بسیار پیشرفته‌تر تعریف کرد.

دریافت کدهای یک مثال پیاده سازی شده با استفاده از کدهای فوق

moment-jalali-AngularJs.rar

‫۱۰ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۲۲:۲۵

بالازاده

نظرات مطالب

تنظیمات CORS در ASP.NET Core

با توجه به پیاده‌سازی CORS-RFC1918 در مرورگر کروم، با وجود پذیرش درخواست‌های CORS، از درخواست‌هایی که از public-network به منابعی از private-network ارسال شوند جلوگیری می‌شود.

به طور مثال از درخواست‌هایی که از طرف یک سایت اینترنتی به سرویس‌های در حال اجرا بر روی کلاینت (مانند سرویس‌های وبی دستگاه‌های پوز) ارسال می‌شود، جلوگیری می‌شود.

با غیر فعال کردن chrome://flags/#block-insecure-private-network-requests این رفتار کروم را می‌توان تغییر داد.

‫۳ سال قبل، دوشنبه ۱۲ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۱۶:۵۱

وحید نصیری

نظرات مطالب

تنظیمات CORS در ASP.NET Core

یک نکته‌ی تکمیلی: چگونه در حین توسعه، بررسی CORS را در مرورگر کروم غیرفعال کنیم؟

"C:\Program Files (x86)\Google\Chrome\Application\chrome.exe" --disable-web-security  --user-data-dir=~/chromeTemp

اگر کروم با پرچم disable-web-security-- اجرا شود، دیگر کار بررسی CORS را انجام نمی‌دهد.

‫۴ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۹، ساعت ۱۲:۵۰