اشتراکها
نمیدونم چه جوری ولی کار کرد
string newText = "abc"; // running on worker thread this.Invoke((MethodInvoker)delegate { someLabel.Text = newText; // runs on UI thread });
دقیقا همینطور هست. در اینجا فناوریهای سمت سرور فقط تبدیل به ارائه کنندهی وب سرویس میشوند و نه بیشتر.
مزیت آن این است که شما با Razor فقط یک سری فرمهای ابتدایی و اعتبارسنجی آنها را به خوبی میتوانید مدیریت کنید. یک مقدار کار UI که پیچیدهتر شد، به صفحهای میرسید که درون آن 100ها سطر کد جیکوئری با کدهای Razor مخلوط شدن و 2 ماه بعد حتی جرات نمیکنید به این صفحه دست بزنید و تغییری را در آن اعمال کنید. اینجا است که فریم ورکهای SPA ارزش خودشان را نشان میدهند.
برای فرمهای معمولی، Razor عالی است. برای UI پیچیده، ترکیب Razor و jQuery اصلا قابلیت نگهداری ندارد (صفحاتی پر از قطعات جاوا اسکریپت که نه فضای نامی دارند، به راحتی تداخل میکنند، عموما از TypeScript استفاده نمیکنند و مبتنی بر قابلیتهای جدید این زبان نیستند). در یک چنین حالتی قابلیت تست UI را هم از دست خواهید داد. همچنین مدام هم محدود به افزونههای جیکوئری خواهید بود، اما با فریم ورکهای SPA، خیلی از این افزونهها، کارهای معمولی آنها هستند. به علاوه زمانیکه back-end (سمت سرور) و front-end (مدیریت کدهای سمت کلاینت) را از هم جدا میکنید، بهتر میتوانید از مزیت کار با طراحان UI استفاده کنید. کسانیکه عموما قرار نیست با کدهای سمت سرور کار کنند.
مزیت آن این است که شما با Razor فقط یک سری فرمهای ابتدایی و اعتبارسنجی آنها را به خوبی میتوانید مدیریت کنید. یک مقدار کار UI که پیچیدهتر شد، به صفحهای میرسید که درون آن 100ها سطر کد جیکوئری با کدهای Razor مخلوط شدن و 2 ماه بعد حتی جرات نمیکنید به این صفحه دست بزنید و تغییری را در آن اعمال کنید. اینجا است که فریم ورکهای SPA ارزش خودشان را نشان میدهند.
برای فرمهای معمولی، Razor عالی است. برای UI پیچیده، ترکیب Razor و jQuery اصلا قابلیت نگهداری ندارد (صفحاتی پر از قطعات جاوا اسکریپت که نه فضای نامی دارند، به راحتی تداخل میکنند، عموما از TypeScript استفاده نمیکنند و مبتنی بر قابلیتهای جدید این زبان نیستند). در یک چنین حالتی قابلیت تست UI را هم از دست خواهید داد. همچنین مدام هم محدود به افزونههای جیکوئری خواهید بود، اما با فریم ورکهای SPA، خیلی از این افزونهها، کارهای معمولی آنها هستند. به علاوه زمانیکه back-end (سمت سرور) و front-end (مدیریت کدهای سمت کلاینت) را از هم جدا میکنید، بهتر میتوانید از مزیت کار با طراحان UI استفاده کنید. کسانیکه عموما قرار نیست با کدهای سمت سرور کار کنند.
اگر بخواهیم داخل یک کامپوننت والد به متدها و پروپرتیهای یک کامپوننت دیگر(الزاما کامپوننت دیگر جز فرزندان آن کامپوننت نیست) دسترسی داشته باشیم .مثلا کامپوننت A روی صفحه نمایش داده شده و با ایونت کلیک کامپوننت B متد CreateDesign متد A صدا زده شده و باعث تغییر UI کامپوننت A شود. روش کار چگونه است؟
- اگر نیاز به 10 مورد pipe مجزا دارید، بله. روش معرفی آن هم عنوان شد که به چه صورتی است و ترکیبی نیست. یک آرایه به صورت خاصیت در اینجا جهت معرفی آنها وجود دارد.
- اگر نیاز به «فیلتر کردن» دارید، pipe یک روش بود. روش دیگر two-way data binding است. عناصر و یا تعداد عناصر لیست bind شده را تغییر دهید، بلافاصله در UI منعکس میشود.
- اگر نیاز به «فیلتر کردن» دارید، pipe یک روش بود. روش دیگر two-way data binding است. عناصر و یا تعداد عناصر لیست bind شده را تغییر دهید، بلافاصله در UI منعکس میشود.
منظورتون رو از برگه ریسپانس متوجه نمیشم .
Requested URL | http://localhost:46819/NewsArea/Images/1.jpg |
---|---|
Physical Path | C:\Users\Pouria\Desktop\mvc\AraxCMS\UI\NewsArea\Images\1.jpg |
نظرات مطالب
EF Code First #12
- من قصد ندارم چنین تعویضی را انجام دهم. علتش را در اینجا توضیح دادم.
- در لایه UI فقط از اینترفیسهای لایه سرویس استفاده شده و این لایه از جزئیات پیاده سازیها بیاطلاع است. کلاسهای مورد نیاز از طریق تزریق وابستگیها در اختیار آن قرار میگیرند. هر زمان که نیاز به تعویض بود، فقط پیاده سازیهای لایه سرویس را تغییر دهید.
- در لایه UI فقط از اینترفیسهای لایه سرویس استفاده شده و این لایه از جزئیات پیاده سازیها بیاطلاع است. کلاسهای مورد نیاز از طریق تزریق وابستگیها در اختیار آن قرار میگیرند. هر زمان که نیاز به تعویض بود، فقط پیاده سازیهای لایه سرویس را تغییر دهید.