ASP.NET framework
ASP.NET framework is heart of ASP.NET MVC application. Basically, ASP.NET is a request processing engine. It takes incoming request as input and sends it through internal pipeline till the end point.
Framework for making responsive cross-browser overlay menus. Demos
Features
- works in all browsers
- works on all device
- tiny, < 600bytes
- responsive
- super fast
- uses jQuery animations
- framework not a template
- easy to use
- free to use and abuse (MIT license)
The .NET Micro Framework team is pleased to announce the release of .NET Micro Framework 4.4. We fixed several long outstanding issues as well as improved the reliability of lwIP network stack and debugging experience through Visual Studio 2015.
The Mugen MVVM Toolkit provides a cross-platform MVVM development framework built on top of:
WinForms,WPF,Silverlight 5,Silverlight for WP8, WP8.1,Xamarin.Android,Xamarin.iOS,Xamarin.Forms,WinRT XAML framework for Windows 8 Store apps
یک نکته‌ی تکمیلی: اضافه شدن متد جدید DistinctBy به دات نت 6
همانطور که در این مطلب نیز بررسی شد، جهت کار با متد Distinct، باید روش مقایسه‌ی اشیاء پیچیده، توسط یک پیاده سازی اختصاصی از IEqualityComparer مشخص شود. دات نت 6 جهت ساده‌کردن این عملیات، متد DistinctBy را اضافه کرده‌است که توسط آن می‌توان یک خاصیت شیء مدنظر را به عنوان کلید مقایسه مشخص کرد. روش پیاده سازی آن‌را در هم در اینجا می‌توانید مشاهده کنید که در پشت صحنه از یک HashSet استفاده می‌کند. یعنی کلیدهای مشخص شده‌ی توسط DistinctBy را یکی یکی به HashSet اضافه می‌کند. این ساختار داده‌ی ویژه، مقادیر تکراری را قبول نمی‌کند. اگر متد Add آن، true را برگرداند، یعنی مقادیر جدیدی اضافه شده‌است و اگر false را برگرداند، یعنی این مقدار، تکراری است و اضافه نخواهد شد. برای مثال فرض کنید لیستی را به صورت زیر تعریف کرده‌اید:
var list = new List<int> {1,1,2,2,3,3,3,4,4,4}; var hash = new HashSet<int>(); var duplicates = list.Where(i => !hash.Add(i));
یک مثال: روش استفاده از متد DistinctBy بر روی یک خاصیت مشخص و خروجی نهایی حاصل از آن:
var movies = new List<Movie>
{
new Movie("Titanic", 1998, 4.5f),
new Movie("The Fifth Element", 1997, 4.6f),
new Movie("Terminator 2", 1991, 4.7f),
new Movie("Avatar", 2009, 5),
new Movie("Platoon", 1986, 4),
new Movie("My Neighbor Totoro", 1988, 5)
};
var distinctRatings = movies.DistinctBy(movie => movie.Rating);
// Output:
// Titanic,The Fifth Element,Terminator 2,Avatar,Platoon 
پیش نیاز این مطلب، قسمت قبل آن است. در قسمت قبل، یک کلاس جنریک را به نام BaseDto ایجاد کردیم که با ارث بری Dtoهای پروژه از این کلاس، علاوه بر متد‌های ToEntity و FromEntity جهت ساده سازی عملیات نگاشت، Mappingهای لازم بین Dtoها و Entityهای مربوطه، توسط Reflection به صورت خودکار انجام می‌شد.
در این قسمت می‌خواهیم مکانیزم Mapping خودکار را کمی تغییر داده و قابلیت سفارشی سازی Mappingها را فراهم کنیم. سورس کامل مثال را می‌توانید در این ریپازیتوری مشاهده کنید.
ابتدا یک اینترفیس را به نام IHaveCustomMapping به نحو زیر ایجاد می‌کنیم.
public interface IHaveCustomMapping
{
void CreateMappings(AutoMapper.Profile profile);
} به عنوان مثال کلاس زیر، Mapping لازم برای PostDto و Post را درون متد CreateMappings خود اعمال می‌کند.
public class PostDtoMapping : IHaveCustomMapping
{
public void CreateMappings(Profile profile)
{
profile.CreateMap<PostDto, Post>().ReverseMap();
}
} بدین منظور کلاسی را به نام CustomMappingProfile به نحو زیر تعریف می‌کنیم.
public class CustomMappingProfile : Profile
{
public CustomMappingProfile(IEnumerable<IHaveCustomMapping> haveCustomMappings)
{
foreach (var item in haveCustomMappings)
item.CreateMappings(this);
}
} - این کلاس از AutoMapper.Profile ارث بری کرده‌است.
- درون سازنده‌ی خود لیستی از اشیاء اینترفیس IHaveCustomMapping را دریافت کرده و بر روی آنها گردش می‌کند.
- و متد CreateMappings هرکدام را فراخوانی کرده و خودش (this : شی جاری) را (که از نوع Profile شده) به عنوان پارامتر ورودی پاس می‌دهد.
اکنون کلاس AutoMapperConfiguration قسمت قبل را به نحو زیر اصلاح می‌کنیم.
public static class AutoMapperConfiguration
{
public static void InitializeAutoMapper()
{
Mapper.Initialize(config =>
{
config.AddCustomMappingProfile();
});
//Compile mapping after configuration to boost map speed
Mapper.Configuration.CompileMappings();
}
public static void AddCustomMappingProfile(this IMapperConfigurationExpression config)
{
config.AddCustomMappingProfile(Assembly.GetEntryAssembly());
}
public static void AddCustomMappingProfile(this IMapperConfigurationExpression config, params Assembly[] assemblies)
{
var allTypes = assemblies.SelectMany(a => a.ExportedTypes);
//Find all classes that implement IHaveCustomMapping inteface and create new instance of each
var list = allTypes.Where(type => type.IsClass && !type.IsAbstract &&
type.GetInterfaces().Contains(typeof(IHaveCustomMapping)))
.Select(type => (IHaveCustomMapping)Activator.CreateInstance(type));
//Create a new automapper Profile for this list to create mapping then add to the config
var profile = new CustomMappingProfile(list);
config.AddProfile(profile);
}
} - توضیحات متد های InitializeAutoMapper و AddCustomMappingProfile، مشابه مطلب قبل است و لازم به ذکر مجدد نیست.
- متد AddCustomMappingProfile آرایه‌ای از اسمبلی‌ها را دریافت و سپس تمامی نوع‌های قابل دسترس آنها را (ExportedTypes) واکشی می‌کند.
- سپس توسط شرط Where، نوع‌هایی که کلاس بوده، abstract نیستند و از اینترفیس IHaveCustomMapping مشتق شده‌اند فیلتر می‌شوند.
- سپس توسط متد Activator.CreateInstance، وهله‌ای از آنها ایجاد و به نوع IHaveCustomMapping تبدیل می‌شوند و نهایتا لیستی از اشیاء وهله سازی شده را باز می‌گرداند.
- سپس وهله‌ای از نوع CustomMappingProfile (که مسئول اعمال Mappingهای اشیاء دریافتی است و قبلا بررسی کردیم) ایجاد می‌کنیم و لیست مذکور را به سازنده آن پاس می‌دهیم.
- نهایتا profile ساخته شده (حاوی تمامی Mappingهای اعمال شده) را توسط متد config.AddProfile به AutoMapper معرفی می‌کنیم (در این لحظه تمامی Mappingهای تعریف شده داخل profile، به AutoMapper اعمال می‌شوند).
توسط این مکانیزم، هر کلاسی که اینترفیس IHaveCustomMapping را پیاده سازی کرده باشد، به صورت خودکار یافت شده و Mapping به آنها اعمال می‌شود. حال می‌توان این مکانیزم را با BaseDto قسمت قبل ترکیب کرده و کلاس BaseDto را به نحو زیر اصلاح کنیم.
public abstract class BaseDto<TDto, TEntity, TKey> : IHaveCustomMapping
where TEntity : BaseEntity<TKey>
{
[Display(Name = "ردیف")]
public TKey Id { get; set; }
/// <summary>
/// Maps this dto to a new entity object.
/// </summary>
public TEntity ToEntity()
{
return Mapper.Map<TEntity>(CastToDerivedClass(this));
}
/// <summary>
/// Maps this dto to an exist entity object.
/// </summary>
public TEntity ToEntity(TEntity entity)
{
return Mapper.Map(CastToDerivedClass(this), entity);
}
/// <summary>
/// Maps the specified entity to a new dto object.
/// </summary>
public static TDto FromEntity(TEntity model)
{
return Mapper.Map<TDto>(model);
}
protected TDto CastToDerivedClass(BaseDto<TDto, TEntity, TKey> baseInstance)
{
return Mapper.Map<TDto>(baseInstance);
}
//Get automapper Profile then create mapping and ignore unmapped properties
public void CreateMappings(Profile profile)
{
var mappingExpression = profile.CreateMap<TDto, TEntity>();
var dtoType = typeof(TDto);
var entityType = typeof(TEntity);
//Ignore mapping to any property of source (like Post.Categroy) that dose not contains in destination (like PostDto)
//To prevent from wrong mapping. for example in mapping of "PostDto -> Post", automapper create a new instance for Category (with null catgeoryName) because we have CategoryName property that has null value
foreach (var property in entityType.GetProperties())
{
if (dtoType.GetProperty(property.Name) == null)
mappingExpression.ForMember(property.Name, opt => opt.Ignore());
}
//Pass mapping expressin to customize mapping in concrete class
CustomMappings(mappingExpression.ReverseMap());
}
//Concrete class can override this method to customize mapping
public virtual void CustomMappings(IMappingExpression<TEntity, TDto> mapping)
{
}
} - کلاس جنریک BaseDto، متدCreateMappings اینترفیس IHaveCustomMapping را پیاده سازی می‌کند.
- درون این متد، Mapping بین دو نوع TDto و TEntity، توسط ()<profile.CreateMap<TDto, TEntity کانفیگ می‌شود.
- مانند مطلب قبل، خواصی را که نباید نگاشت شوند، توسط Reflection یافته و Ignore می‌کنیم.
- سپس Mapping برعکس را توسط ReverseMap اعمال کرده و به متد زیرین آن که virtual نیز است، پاس می‌دهیم.
متد CustomMappings ای که به صورت virtual تعریف شده‌است، این امکان را به ما می‌دهد که در کلاس‌هایی که از BaseDto ارث بری می‌کنند، در صورت لزوم آن را بازنویسی (override) کرده و سفارشی سازی دلخواه‌مان را بر روی Mapping دریافتی اعمال کنیم.
مثال: کلاس PostDto زیر از BaseDto ارث بری کرده و چون سفارشی سازی‌ای لازم دارد، متد CustomMappings والد خود را override کرده است.
public class PostDto : BaseDto<PostDto, Post, long>
{
public string Title { get; set; }
public string Text { get; set; }
public int CategoryId { get; set; }
public string CategoryName { get; set; } //=> Category.Name
public string FullTitle { get; set; } //=> custom mapping for "Title (Category.Name)"
public override void CustomMappings(IMappingExpression<Post, PostDto> mapping)
{
mapping.ForMember(
dest => dest.FullTitle,
config => config.MapFrom(src => $"{src.Title} ({src.Category.Name})"));
}
} - این کلاس، خاصیتی به نام FullTitle دارد که معادلی (خاصیت همنامی) در کلاس Post برای آن وجود ندارد و قرار است مقدار ترکیبی حاصل از Title و Category.Name را نمایش دهد.
- به همین جهت متد CustomMappings را باز نویسی کرده، شیء mapping را دریافت و سفارشی سازی لازم را روی آن انجام داده‌ایم.
- توسط متد ForMember مشخص کرده‌ایم که مقدار خاصیت FullTitle باید حاصلی از ترکیب Title و Category.Name به نحو مشخص شده باشد ( توسط متد MapFrom).
پس در این روش علاوه بر امکانات BaseDto و Mapping خودکار، امکان سفارشی سازی دلخواه را نیز خواهیم داشت.
برای کوئری گرفتن از دیتابیس نیز و تبدیل آنها به لیستی از Dtoها می‌توان از متد ProjectTo بر روی IQueryable استفاده کرد و حتی شرط Where را بر روی کوئری Dtoها اعمال کرد مانند زیر:
List<PostDto> list =
//ProjectTo method select only needed properties (of PostDto) not all properties
//Also select only needed property of navigations (like Post.Category.Name) not all unlike Include
//This ability called "Projection"
await _applicationDbContext.Posts.ProjectTo<PostDto>()
//We can also use Where on IQuerable<PostDto>
.Where(p => p.Title.Contains("test") || p.CategoryName.Contains("test"))
.ToListAsync(); - متد ProjectTo کوئری post را به IQueryable ای از postDto تبدیل می‌کند (این قابلیت Projection نامیده می‌شود).
- نگاشت خودکار خواص موجود در postDto توسط AutoMapper به صورت خودکار انجام می‌شود و فقط خواص لازم برای postDto واکشی می‌شوند (نه همه خواص در جدول post، که این به لحاظ کارآیی بهتر است).
- همچنین اگر خواصی را داخل Navigation Propertyها مانند CategoryName داشته باشیم، موقع کوئری گرفتن از دیتابیس، آنها نیز اعمال شده و فقط خواص لازم از Category واکشی می‌شوند (فقط خاصیت Name، بر خلاف Include که همه ستون‌ها را واکشی می‌کند).
- همچنین می‌توان بر روی خواص Dto شرط Where را قرار داد مانند p.CategoryName.Contains("test") و تماما به کوئری SQL معادل آن ترجمه و اجرا می‌شوند.
قسمت اول : تبادل داده‌ها بین لایه ها- قسمت اول
روش دوم: Uniform(Entity classes)
روش دیگر پاس دادن داده‌ها، روش uniform است. در این روش کلاس‌های Entity، یک سری کلاس ساده به همراه یکسری Property های Get و Set می‌باشند. این کلاس‌ها شامل هیچ منطق کاری نمی‌باشند. برای مثال کلاس CustomerEntity که دارای دو Property ، Customer Name و Customer Code می‌باشد. شما می‌توانید تمام Entity ها را به صورت یک پروژه‌ی مجزا ایجاد کرده و به تمام لایه‌ها رفرنس دهید.
public class CustomerEntity
{
protected string _CustomerName = "";
protected string _CustomerCode = "";
public string CustomerCode
{
get { return _CustomerCode; }
set { _CustomerCode = value; }
}
public string CustomerName
{
get { return _CustomerName; }
set { _CustomerName = value; }
}
} خوب، اجازه دهید تا از CustomerDal شروع کنیم. این کلاس یک Collection از CustomerEntity را بر می‌گرداند و همچنین یک CustomerEntity را برای اضافه کردن به دیتابیس . توجه داشته باشید که لایه Data Access وظیفه دارد تا دیتای دریافتی از دیتابیس را به CustomerEntity تبدیل کند.
public class CustomerDal
{
public List<CustomerEntity> getCustomers()
{
// fetch customer records
return new List<CustomerEntity>();
}
public bool Add(CustomerEntity obj)
{
// Insert in to DB
return true;
}
} لایه Middle از CustomerEntity ارث بری می‌کند و یکسری operation را به entity class اضافه خواهد کرد. داده‌ها در قالب Entity Class به لایه Data Access ارسال می‌شوند و در همین قالب نیز بازگشت داده می‌شوند. این مسئله در کد ذیل به روشنی مشاهده می‌شود.
public class Customer : CustomerEntity
{
public List<CustomerEntity> getCustomers()
{
CustomerDal obj = new CustomerDal();
return obj.getCustomers();
}
public void Add()
{
CustomerDal obj = new CustomerDal();
obj.Add(this);
}
} لایه UI هم با تعریف یک Customer و فراخوانی operation های مربوط به آن، داده‌ی مد نظر خود را در قالب CustomerEntity بازیابی خواهد کرد. اگر بخواهیم عمکرد روش uniform را خلاصه کنیم باید بگوییم، در این روش دیتای رد و بدل شده‌ی مابین کلیه لایه‌ها با یک ساختار استاندارد، یعنی Entity پاس داده می‌شوند.
مزایا و معایب روش uniform
مزایا
·Strongly typed به صورت در تمامی لایه‌ها قابل دسترسی و استفاده می‌باشد.
· به دلیل اینکه از ساختار عمومی Entity استفاده می‌کند، بنابراین فقط یکبار نیاز به تبدیل داده‌ها وجود دارد. به این معنی که کافی است یک بار دیتای واکشی شده از دیتابیس را به یک ساختار Entity تبدیل کنید و در ادامه بدون هیچ تبدیل دیگری از این Entity استفاده کنید.
معایب
· تنها مشکلی که این روش دارد، مشکلی است به نام Double Loop . هنگامیکه شما در مورد کلاس‌های entity بحث می‌کنید، ساختار‌های دنیای واقعی را مدل می‌کنید. حال فرض کنید شما به دلیل یکسری مسایل فنی دیتابیس خود را Optimize کرده اید. بنابراین ساختار دنیای واقعی با ساختاری که شما در نرم افزار مدل کرده‌اید متفاوت می‌باشد. بگذارید یک مثال بزنیم؛ فرض کنید که یک customer دارید، به همراه یکسری Address. همان طور که ذکر کردیم، به دلیل برخی مسایل فنی ( denormalized ) به صورت یک جدول در دیتا بیس ذخیره شده است. بنابراین سرعت واکشی اطلاعات بیشتر است. اما خوب اگر ما بخواهیم این ساختار را در دنیای واقعی بررسی کنیم، ممکن است با یک ساختار یک به چند مانند شکل ذیل برخورد کنیم.
بنابراین مجبوریم یکسری کد جهت این تبدیل همانند کد ذیل بنویسیم.
foreach (DataRow o1 in oCustomers.Tables[0].Rows)
{
obj.Add(new CustomerEntyityAddress()); // Fills customer
foreach (DataRow o in oAddress.Tables[0].Rows)
{
obj[0].Add(new AddressEntity()); // Fills address
}
}
نمونه از اجرای یم پروژه بات فریم ورک با استفاده از ngrok
The new docs make a pretty strong claim for using a framework when starting a new React project.
.NET Framework 4.5.2, 4.6, and 4.6.1 will reach End of Support on Apr 26, 2022 - .NET Blog
