اشتراکها
نظرات مطالب
EF Code First #11
پروژه قسمت 12 رو که من دیدم با ef5 و mvc4 سازگار است و اصولش فرقی نکرده.
نظرات مطالب
Mirror برای ویدیوهای رایگان جی کوئری
اصل مطلب و لینکهای اصلی:
https://www.dntips.ir/2008/12/jquery.html
https://www.dntips.ir/2008/12/jquery.html
نظرات مطالب
ویدیوهای رایگان آموزش jQuery
خیلی متشکرم
با KMPlayer درست پخش می شه
ولی لینک روز 12 و 13 خرابه.لطفا درست کنید.
متشکرم D:
با KMPlayer درست پخش می شه
ولی لینک روز 12 و 13 خرابه.لطفا درست کنید.
متشکرم D:
سلام
در اینجا توضیح دادم:
https://www.dntips.ir/2008/12/blogger.html
در اینجا توضیح دادم:
https://www.dntips.ir/2008/12/blogger.html
تعدادی قالب جدول پیش فرض در PdfReport تعریف شدهاند، مانند BasicTemplate.RainyDayTemplate ،BasicTemplate.SilverTemplate و غیره. نحوه تعریف این قالبها بر اساس پیاده سازی اینترفیس ITableTemplate است. برای نمونه اگر یک قالب جدید را بخواهیم ایجاد کنیم، تنها کافی است اینترفیس یاد شده را به نحو زیر پیاده سازی نمائیم:
و برای استفاده از آن خواهیم داشت:
چند نکته:
- در کتابخانه iTextSharp، کلاس رنگ توسط BaseColor تعریف شده است. به همین جهت خروجی رنگها را در اینجا نیز بر اساس BaseColor مشاهده میکنید. اگر نیاز داشتید رنگهای تعریف شده در فضای نام استاندارد System.Drawing را به BaseColor تبدیل کنید، فقط کافی است آنرا به سازنده کلاس BaseColor ارسال نمائید.
- اگر علاقمند هستید که معادل رنگهای HTML ایی را در اینجا داشته باشید، میتوان از متد توکار ColorTranslator.FromHtml استفاده کرد.
- برای تعریف رنگی به صورت شفاف (transparent) آنرا مساوی null قرار دهید.
- در اینترفیس فوق، تعدادی از خروجیها به صورت IList است. در این موارد میتوان یک یا دو رنگ را حداکثر معرفی کرد. اگر دو رنگ را معرفی کنید یک گرادیان خودکار از این دو رنگ، تشکیل خواهد شد.
- اگر قالب جدید زیبایی را طراحی کردید، لطفا در این پروژه مشارکت کرده و آنرا به صورت یک وصله ارائه دهید!
تهیه یک منبع داده ناشناس
مثال زیر را در نظر بگیرید. در اینجا قصد داریم معادل Ascii اطلاعات Hex را تهیه کنیم:
نکته مهم این منبع داده، خروجی IEnumerable آن و Select نهایی عبارت LINQ ایی است که مشاهده میکنید. در اینجا اطلاعات به یک شیء ناشناس با اعضای Offset، Hex و Chars نگاشت شدهاند.
مفهوم فوق از دات نت 3 به بعد تحت عنوان anonymous types در دسترس است. توسط این قابلیت میتوان یک شیء را بدون نیاز به تعریف ابتدایی آن ایجاد کرد. این نوعهای ناشناس توسط واژههای کلیدی new و var تولید میشوند. کامپایلر به صورت خودکار برای هر anonymous type یک کلاس ایجاد میکند.
نکتهای مهم حین کار با کلاسهای ناشناس:
کلاسهای ناشناس به صورت خودکار توسط کامپایلر تولید میشوند و ... از نوع internal هم تعریف خواهند شد. به عبارتی در اسمبلیهای دیگر قابل استفاده نیستند. البته میتوان توسط ویژگی assembly:InternalsVisibleTo ، تعاریف internal یک اسمبلی را دراختیار اسمبلی دیگری نیز گذاشت. ولی درکل باید به این موضوع دقت داشت و اگر قرار است منبع دادهای به این نحو تعریف شود، بهتر است داخل همان اسمبلی تعاریف گزارش باشد.
برای نمایش این نوع اطلاعات حاصل از کوئریهای LINQ میتوان از منبع داده پیش فرض AnonymousTypeList به نحو زیر استفاده کرد:
توضیحات:
در اینجا منبع داده بر اساس کلاسهای کمکی که تعریف کردیم، به نحو زیر مشخص شده است:
و سپس برای معرفی ستونهای متناظر با این منبع داده ناشناس، فقط کافی است آنها را به صورت رشتهای معرفی کنیم:
نکتهای در مورد خواص تودرتو:
در حین استفاده از AnonymousTypeList امکان تعریف خواص تو در تو نیز وجود دارد. برای مثال فرض کنید که Select نهایی به شکل زیر تعریف شده است و در اینجا OrderInfoData نیز خود یک شیء است:
برای استفاده از یک چنین منبع دادهای، ذکر مسیر خاصیت تودرتوی مورد نظر نیز مجاز است:
using System.Collections.Generic; using System.Drawing; using iTextSharp.text; using PdfRpt.Core.Contracts; namespace PdfReportSamples.HexDump { public class GrayTemplate : ITableTemplate { public HorizontalAlignment HeaderHorizontalAlignment { get { return HorizontalAlignment.Center; } } public BaseColor AlternatingRowBackgroundColor { get { return new BaseColor(Color.WhiteSmoke); } } public BaseColor CellBorderColor { get { return new BaseColor(Color.LightGray); } } public IList<BaseColor> HeaderBackgroundColor { get { return new List<BaseColor> { new BaseColor(ColorTranslator.FromHtml("#990000")), new BaseColor(ColorTranslator.FromHtml("#e80000")) }; } } public BaseColor RowBackgroundColor { get { return null; } } public IList<BaseColor> PreviousPageSummaryRowBackgroundColor { get { return new List<BaseColor> { new BaseColor(Color.LightSkyBlue) }; } } public IList<BaseColor> SummaryRowBackgroundColor { get { return new List<BaseColor> { new BaseColor(Color.LightSteelBlue) }; } } public IList<BaseColor> PageSummaryRowBackgroundColor { get { return new List<BaseColor> { new BaseColor(Color.Yellow) }; } } public BaseColor AlternatingRowFontColor { get { return new BaseColor(ColorTranslator.FromHtml("#333333")); } } public BaseColor HeaderFontColor { get { return new BaseColor(Color.White); } } public BaseColor RowFontColor { get { return new BaseColor(ColorTranslator.FromHtml("#333333")); } } public BaseColor PreviousPageSummaryRowFontColor { get { return new BaseColor(Color.Black); } } public BaseColor SummaryRowFontColor { get { return new BaseColor(Color.Black); } } public BaseColor PageSummaryRowFontColor { get { return new BaseColor(Color.Black); } } public bool ShowGridLines { get { return true; } } } }
.MainTableTemplate(template => { template.CustomTemplate(new GrayTemplate()); })
- در کتابخانه iTextSharp، کلاس رنگ توسط BaseColor تعریف شده است. به همین جهت خروجی رنگها را در اینجا نیز بر اساس BaseColor مشاهده میکنید. اگر نیاز داشتید رنگهای تعریف شده در فضای نام استاندارد System.Drawing را به BaseColor تبدیل کنید، فقط کافی است آنرا به سازنده کلاس BaseColor ارسال نمائید.
- اگر علاقمند هستید که معادل رنگهای HTML ایی را در اینجا داشته باشید، میتوان از متد توکار ColorTranslator.FromHtml استفاده کرد.
- برای تعریف رنگی به صورت شفاف (transparent) آنرا مساوی null قرار دهید.
- در اینترفیس فوق، تعدادی از خروجیها به صورت IList است. در این موارد میتوان یک یا دو رنگ را حداکثر معرفی کرد. اگر دو رنگ را معرفی کنید یک گرادیان خودکار از این دو رنگ، تشکیل خواهد شد.
- اگر قالب جدید زیبایی را طراحی کردید، لطفا در این پروژه مشارکت کرده و آنرا به صورت یک وصله ارائه دهید!
تهیه یک منبع داده ناشناس
مثال زیر را در نظر بگیرید. در اینجا قصد داریم معادل Ascii اطلاعات Hex را تهیه کنیم:
using System; using System.Collections; using System.Linq; namespace PdfReportSamples.HexDump { public static class PrintHex { public static char ToSafeAscii(this int b) { if (b >= 32 && b <= 126) { return (char)b; } return '_'; } public static IEnumerable HexDump(this byte[] data) { int bytesPerLine = 16; return data .Select((c, i) => new { Char = c, Chunk = i / bytesPerLine }) .GroupBy(c => c.Chunk) .Select(g => new { Hex = g.Select(c => String.Format("{0:X2} ", c.Char)).Aggregate((s, i) => s + i), Chars = g.Select(c => ToSafeAscii(c.Char).ToString()).Aggregate((s, i) => s + i) }) .Select((s, i) => new { Offset = String.Format("{0:d6}", i * bytesPerLine), Hex = s.Hex, Chars = s.Chars }); } } }
مفهوم فوق از دات نت 3 به بعد تحت عنوان anonymous types در دسترس است. توسط این قابلیت میتوان یک شیء را بدون نیاز به تعریف ابتدایی آن ایجاد کرد. این نوعهای ناشناس توسط واژههای کلیدی new و var تولید میشوند. کامپایلر به صورت خودکار برای هر anonymous type یک کلاس ایجاد میکند.
نکتهای مهم حین کار با کلاسهای ناشناس:
کلاسهای ناشناس به صورت خودکار توسط کامپایلر تولید میشوند و ... از نوع internal هم تعریف خواهند شد. به عبارتی در اسمبلیهای دیگر قابل استفاده نیستند. البته میتوان توسط ویژگی assembly:InternalsVisibleTo ، تعاریف internal یک اسمبلی را دراختیار اسمبلی دیگری نیز گذاشت. ولی درکل باید به این موضوع دقت داشت و اگر قرار است منبع دادهای به این نحو تعریف شود، بهتر است داخل همان اسمبلی تعاریف گزارش باشد.
برای نمایش این نوع اطلاعات حاصل از کوئریهای LINQ میتوان از منبع داده پیش فرض AnonymousTypeList به نحو زیر استفاده کرد:
using System; using System.Text; using PdfRpt.Core.Contracts; using PdfRpt.FluentInterface; namespace PdfReportSamples.HexDump { public class HexDumpPdfReport { public IPdfReportData CreatePdfReport() { return new PdfReport().DocumentPreferences(doc => { doc.RunDirection(PdfRunDirection.LeftToRight); doc.Orientation(PageOrientation.Portrait); doc.PageSize(PdfPageSize.A4); doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" }); }) .DefaultFonts(fonts => { fonts.Path(Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\COUR.ttf", Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.TTF"); }) .PagesFooter(footer => { footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy")); }) .PagesHeader(header => { header.DefaultHeader(defaultHeader => { defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png"); defaultHeader.Message("Hex Dump"); }); }) .MainTableTemplate(template => { template.CustomTemplate(new GrayTemplate()); }) .MainTablePreferences(table => { table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative); }) .MainTableDataSource(dataSource => { var data = Encoding.UTF8.GetBytes("The quick brown fox jumps over the lazy dog."); var list = data.HexDump(); dataSource.AnonymousTypeList(list); }) .MainTableColumns(columns => { columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("Offset"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(0); column.Width(0.5f); column.HeaderCell("Offset"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("Hex"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(1); column.Width(2.5f); column.HeaderCell("Hex"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("Chars"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(2); column.Width(1f); column.HeaderCell("Chars"); }); }) .MainTableEvents(events => { events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display."); }) .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\HexDumpSampleRpt.pdf")); } } }
توضیحات:
در اینجا منبع داده بر اساس کلاسهای کمکی که تعریف کردیم، به نحو زیر مشخص شده است:
.MainTableDataSource(dataSource => { var data = Encoding.UTF8.GetBytes("The quick brown fox jumps over the lazy dog."); var list = data.HexDump(); dataSource.AnonymousTypeList(list); })
column.PropertyName("Offset"); //... column.PropertyName("Hex"); //... column.PropertyName("Chars");
نکتهای در مورد خواص تودرتو:
در حین استفاده از AnonymousTypeList امکان تعریف خواص تو در تو نیز وجود دارد. برای مثال فرض کنید که Select نهایی به شکل زیر تعریف شده است و در اینجا OrderInfoData نیز خود یک شیء است:
.Select(x => new { OrderInfo = x.OrderInfoData })
column.PropertyName("OrderInfo.Price");
بازخوردهای دوره
استفاده از StructureMap به عنوان یک IoC Container
در انجمن آن بیشتر بحث شده؛ در اینجا
در نگارش بعدی، ObjectFactory استاتیک حذف میشود. بجای آن باید بنویسید:
و بعد مثلا:
در جاهائیکه مستقیما با ObjectFactory کار میکردید، بهتر است IContainer آنرا مورد استفاده قرار دهید:
در نگارش بعدی، ObjectFactory استاتیک حذف میشود. بجای آن باید بنویسید:
var container = new Container(x => { // تنظیمات در اینجا });
var controller = container.GetInstance(controllerType) as SomeType;
public class MyController { public MyController(IContainer container) { } }
در صورت استفاده از کامپوننتهای تو در تو، اگر بخواهید در کامپوننت فرزند اقدام به redirect به صفحهای خاص کنید، شیء history را نخواهید داشت. بنابراین باید جائیکه کامپوننت فرزند رو رندر میکنید، شیء props والد رو به عنوان props دریافتی کامپوننت فرزند ارسال کنید:
<ChildComponent {...this.props} />
Auto Render Mode، آخرین حالت رندری است که به Blazor 8x اضافه شدهاست. اگر از Blazor Server استفاده کنیم، به یک آغاز سریع در برنامه خواهیم رسید، به همراه مقداری تاخیر جزئی، برای به روز رسانی UI؛ از این جهت که تعاملات صورت گرفته باید از طریق اتصال وبسوکت SignalR به سرور ارسال شده و منتظر نتیجهی نهایی، برای اعمال آن به صفحه شد و یا باید به مقیاس پذیری این اتصالات همزمان با تعداد کاربران بالا هم اندیشید. اگر از Blazor WASM استفاده کنیم، آغاز آن، اندکی کند خواهد بود تا فایلهای فریمورک و برنامه، به درون مرورگر کاربر منتقل شوند. اما پس از آن همهچیز بسیار سریع است؛ از این جهت که تعاملات با DOM، توسط مرورگر و در همان سمت کاربر مدیریت میشود.
اما ... چقدر خوب میشد که امکان ترکیب هردوی اینها با هم در یک برنامه وجود میداشت؛ یعنی داشتن یک آغاز سریع، به همراه تعاملات سریع با DOM. به همین جهت Auto Render Mode به Blazor 8x اضافه شدهاست.
نحوهی عملکرد حالت رندر تعاملی خودکار در Blazor 8x
زمانیکه از قرار است از Auto Render Mode استفاده شود، یعنی در نهایت به سراغ حالت رندر وباسمبلی رفتن؛ اما به شرطیکه که فریمورک، مطمئن شود میتواند تمام فایلهای مرتبط را خیلی سریع و در کمتر از 100 میلیثانیه تامین کند که عموما یک چنین حالتی به معنای از پیش دریافت کردن این فایلها و کش شده بودن آنها در مرورگر است. اما اگر یک چنین تضمینی وجود نداشته باشد، از همان ابتدای کار تصمیم میگیرد که باید کامپوننت را از طریق نگارش Blazor Server آن ارائه دهد، تا آغاز سریعی را سبب شود. در این بین هم در پشت صحنه (یعنی زمانیکه کاربر مشغول به کار با نگارش Blazor Server کامپوننت است)، شروع به دریافت فایلهای مرتبط با نگارش وباسمبلی کامپوننت و برنامه میشود تا آنها را کش کرده و برای بار بعدی بارگذاری صفحه و نمایش اطلاعات آن، به سرعت از آنها استفاده کند.
یک چنین حالتی برای کاربران به این معنا است که به محض گشودن برنامه و صفحهای، قادر به استفادهی از آن هستند و برای بارهای بعدی استفاده، دیگر نیازی به اتصال دائم SignalR یک جزیرهی تعاملی Blazor Server نداشته و در نتیجه بار کمتری به سرور تحمیل خواهد شد (مقیاس پذیری بیشتر) و همچنین پردازش DOM بسیار سریعتری را نیز شاهد خواهند بود (کار با نگارش Blazor WASM درون مرورگر).
همانطور که در این تصویر هم مشخص است، برای بار اول نمایش یک چنین جزیرههایی، یک اتصال وبسوکت برقرار میشود که به معنای فعال شدن حالت جزیرهای Blazor Server است که در قسمت پنجم بررسی کردیم. در این بین فایلهای Blazor WASM این جزیره هم دریافت و کش میشوند که در کنسول توسعه دهندههای مرورگر، لاگ شدهاست. این اتصال وبسوکت، در بار اول نمایش این کامپوننت، بسته نخواهد شد؛ تا زمانیکه کاربر به صفحهای دیگر مراجعه کند. در دفعهی بعدی که درخواست نمایش این صفحه را داشته باشیم، چون اطلاعات نگارش وباسمبلی آن کش شدهاست، از همان ابتدای کار نگارش وب اسمبلی را بارگذاری و راهاندازی میکند.
تفاوت قالب پروژههای Auto Render Mode با سایر حالتهای رندر در Blazor 8x
برای ایجاد قالب ابتدایی پروژهی یک چنین حالت رندری، از دستور dotnet new blazor --interactivity Auto استفاده میشود که حالت تعاملی آن به Auto تنظیم شدهاست. در نگاه اول، Solution ایجاد شدهی آن، بسیار شبیه به Solution جزیرههای تعاملی Blazor WASM است که در قسمت هفتم به همراه یک مثال کامل بررسی کردیم؛ یعنی از دو پروژهی سمت سرور و سمت کلاینت تشکیل میشود و دارای این تفاوتها است:
در فایل Program.cs پروژهی سمت سرور آن، افزوده شدن هر دو حالت جزایر تعاملی Blazor Server و همچنین Blazor WASM را مشاهده میکنیم:
یک چنین قالبی میتواند تمام موارد زیر را با هم در یک Solution پشتیبانی کند:
الف) امکان تعریف صفحات فقط SSR در پروژهی سمت سرور
ب) امکان داشتن جزیرههای تعاملی فقط Blazor Server در پروژهی سمت سرور
ج) امکان داشتن جزیرههای تعاملی فقط Blazor Wasm در پروژهی سمت کلاینت
د) به همراه امکان تعریف جزیرهای تعاملی Auto Render Mode در پروژهی سمت کلاینت
یک نکته: در این تنظیمات، متد AddAdditionalAssemblies، امکان استفاده از کامپوننتهای قرار گرفتهی در سایر اسمبلیها و پروژهها را میسر میکند.
نحوهی تعریف کامپوننتهایی که قرار است توسط Auto Render Mode ارائه شوند
باتوجه به اینکه این نوع کامپوننتها در نهایت قرار است به صورت وباسمبلی رندر شوند، آنها را باید در پروژهی سمت کلاینت قرار داد و به نکات مرتبط با توسعهی آنها که در قسمت هفتم پرداختیم، توجه داشت.
همچنین مانند سایر حالتهای رندر، به دو طریق میتوان مشخص کرد که یک کامپوننت باید به چه صورتی رندر شود:
الف) استفاده از دایرکتیو حالت رندر با مقدار InteractiveAuto در ابتدای تعریف یک کامپوننت
ب) مشخص کردن حالت رندر، در زمان استفاده از المان کامپوننت
البته به شرطیکه using static زیر را به فایل Imports.razor_ پروژه اضافه کرد:
اما ... چقدر خوب میشد که امکان ترکیب هردوی اینها با هم در یک برنامه وجود میداشت؛ یعنی داشتن یک آغاز سریع، به همراه تعاملات سریع با DOM. به همین جهت Auto Render Mode به Blazor 8x اضافه شدهاست.
نحوهی عملکرد حالت رندر تعاملی خودکار در Blazor 8x
زمانیکه از قرار است از Auto Render Mode استفاده شود، یعنی در نهایت به سراغ حالت رندر وباسمبلی رفتن؛ اما به شرطیکه که فریمورک، مطمئن شود میتواند تمام فایلهای مرتبط را خیلی سریع و در کمتر از 100 میلیثانیه تامین کند که عموما یک چنین حالتی به معنای از پیش دریافت کردن این فایلها و کش شده بودن آنها در مرورگر است. اما اگر یک چنین تضمینی وجود نداشته باشد، از همان ابتدای کار تصمیم میگیرد که باید کامپوننت را از طریق نگارش Blazor Server آن ارائه دهد، تا آغاز سریعی را سبب شود. در این بین هم در پشت صحنه (یعنی زمانیکه کاربر مشغول به کار با نگارش Blazor Server کامپوننت است)، شروع به دریافت فایلهای مرتبط با نگارش وباسمبلی کامپوننت و برنامه میشود تا آنها را کش کرده و برای بار بعدی بارگذاری صفحه و نمایش اطلاعات آن، به سرعت از آنها استفاده کند.
یک چنین حالتی برای کاربران به این معنا است که به محض گشودن برنامه و صفحهای، قادر به استفادهی از آن هستند و برای بارهای بعدی استفاده، دیگر نیازی به اتصال دائم SignalR یک جزیرهی تعاملی Blazor Server نداشته و در نتیجه بار کمتری به سرور تحمیل خواهد شد (مقیاس پذیری بیشتر) و همچنین پردازش DOM بسیار سریعتری را نیز شاهد خواهند بود (کار با نگارش Blazor WASM درون مرورگر).
همانطور که در این تصویر هم مشخص است، برای بار اول نمایش یک چنین جزیرههایی، یک اتصال وبسوکت برقرار میشود که به معنای فعال شدن حالت جزیرهای Blazor Server است که در قسمت پنجم بررسی کردیم. در این بین فایلهای Blazor WASM این جزیره هم دریافت و کش میشوند که در کنسول توسعه دهندههای مرورگر، لاگ شدهاست. این اتصال وبسوکت، در بار اول نمایش این کامپوننت، بسته نخواهد شد؛ تا زمانیکه کاربر به صفحهای دیگر مراجعه کند. در دفعهی بعدی که درخواست نمایش این صفحه را داشته باشیم، چون اطلاعات نگارش وباسمبلی آن کش شدهاست، از همان ابتدای کار نگارش وب اسمبلی را بارگذاری و راهاندازی میکند.
تفاوت قالب پروژههای Auto Render Mode با سایر حالتهای رندر در Blazor 8x
برای ایجاد قالب ابتدایی پروژهی یک چنین حالت رندری، از دستور dotnet new blazor --interactivity Auto استفاده میشود که حالت تعاملی آن به Auto تنظیم شدهاست. در نگاه اول، Solution ایجاد شدهی آن، بسیار شبیه به Solution جزیرههای تعاملی Blazor WASM است که در قسمت هفتم به همراه یک مثال کامل بررسی کردیم؛ یعنی از دو پروژهی سمت سرور و سمت کلاینت تشکیل میشود و دارای این تفاوتها است:
در فایل Program.cs پروژهی سمت سرور آن، افزوده شدن هر دو حالت جزایر تعاملی Blazor Server و همچنین Blazor WASM را مشاهده میکنیم:
// ... builder.Services.AddRazorComponents() .AddInteractiveServerComponents() .AddInteractiveWebAssemblyComponents(); // ... app.MapRazorComponents<App>() .AddInteractiveServerRenderMode() .AddInteractiveWebAssemblyRenderMode() .AddAdditionalAssemblies(typeof(Counter).Assembly);
الف) امکان تعریف صفحات فقط SSR در پروژهی سمت سرور
ب) امکان داشتن جزیرههای تعاملی فقط Blazor Server در پروژهی سمت سرور
ج) امکان داشتن جزیرههای تعاملی فقط Blazor Wasm در پروژهی سمت کلاینت
د) به همراه امکان تعریف جزیرهای تعاملی Auto Render Mode در پروژهی سمت کلاینت
یک نکته: در این تنظیمات، متد AddAdditionalAssemblies، امکان استفاده از کامپوننتهای قرار گرفتهی در سایر اسمبلیها و پروژهها را میسر میکند.
نحوهی تعریف کامپوننتهایی که قرار است توسط Auto Render Mode ارائه شوند
باتوجه به اینکه این نوع کامپوننتها در نهایت قرار است به صورت وباسمبلی رندر شوند، آنها را باید در پروژهی سمت کلاینت قرار داد و به نکات مرتبط با توسعهی آنها که در قسمت هفتم پرداختیم، توجه داشت.
همچنین مانند سایر حالتهای رندر، به دو طریق میتوان مشخص کرد که یک کامپوننت باید به چه صورتی رندر شود:
الف) استفاده از دایرکتیو حالت رندر با مقدار InteractiveAuto در ابتدای تعریف یک کامپوننت
@rendermode InteractiveAuto
<Banner @rendermode="@InteractiveAuto" Text="Hello"/>
@using static Microsoft.AspNetCore.Components.Web.RenderMode