اشتراکها
نظرات مطالب
واکشی اولیه در HTML5 Prefetching - HTML5
- این روش منسوخ شدهاست و مربوط است به پروتکلهای قدیمی گوگل.
- کار کردن با آن امن نیست چون باید اطلاعات حساس اکانت گوگل خود را در فایل کانفیگ برنامه قرار دهید.
- برای کار با این نوع پروتکلها، در بسیاری از اوقات گوگل نیاز دارد تا شما توسط مرورگر سیستم جاری (در اینجا سرور وب)، یکبار به اکانت خود لاگین کنید.
- ga:pageviews با visits ارتباطی ندارد. فقط به این معنا است که صفحات سایت شما چندبار مشاهده شدهاند و نه به معنای اینکه چندنفر آنهارا مشاهده کردهاند.
روش بهتر در اینجا
- کار کردن با آن امن نیست چون باید اطلاعات حساس اکانت گوگل خود را در فایل کانفیگ برنامه قرار دهید.
- برای کار با این نوع پروتکلها، در بسیاری از اوقات گوگل نیاز دارد تا شما توسط مرورگر سیستم جاری (در اینجا سرور وب)، یکبار به اکانت خود لاگین کنید.
- ga:pageviews با visits ارتباطی ندارد. فقط به این معنا است که صفحات سایت شما چندبار مشاهده شدهاند و نه به معنای اینکه چندنفر آنهارا مشاهده کردهاند.
روش بهتر در اینجا
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #17
1- جایی خونده بودم افزونه هایی برای بعضی از مرورگرها وجود داره که می تونه UrlReferrer رو به دلخواه کاربر تغییر بده و بنابراین استفاده از این ویژگی کمکی نمی کنه.درسته؟
2- به نظر شما کار درستیه که به طور کلی اگه مرورگر کاربر، کوکی رو غیرفعال کرده باشه اجازه دسترسی به برنامه بهش داده نشه و درخواست فعال کردن کوکی مطرح بشه. حداقل در برنامه های تحت وب و نه در وبسایت ها
2- به نظر شما کار درستیه که به طور کلی اگه مرورگر کاربر، کوکی رو غیرفعال کرده باشه اجازه دسترسی به برنامه بهش داده نشه و درخواست فعال کردن کوکی مطرح بشه. حداقل در برنامه های تحت وب و نه در وبسایت ها
نظرات مطالب
آشنایی با NHibernate - قسمت اول
سلام، علت اینکه از گوگل کد نمیتونید فایلی دریافت کنید این است که گوگل ما رو خیلی وقت است تحریم کرده و درب گوگل کد به روی ایرانیها بسته است. به همین جهت عرض کردم که نیاز به پروکسی دارید و نحوهی ورود اطلاعات پروکسی به TortoiseSVN را نیز ذکر کردم.
در مورد GitHub (آدرس جدید) با استفاده از مرورگر وب به آن وارد شوید. بالای صفحه یک دکمهی دریافت هست. به این صورت به سادگی کل مجموعه رو به شکل یک فایل zip میتونید دریافت کنید.
در مورد GitHub (آدرس جدید) با استفاده از مرورگر وب به آن وارد شوید. بالای صفحه یک دکمهی دریافت هست. به این صورت به سادگی کل مجموعه رو به شکل یک فایل zip میتونید دریافت کنید.
در دو مقاله پیشین ^ ، ^ به بررسی نوشتن افزونه در مرورگر کروم پرداختیم و اینبار قصد داریم همان پروژه را برای فایرفاکس پیاده کنیم. پس در مورد کدهای تکراری توضیحی داده نخواهد شد و برای فهم آن میتوانید به دو مقاله قبلی رجوع کنید. همهی ما فایرفاکس را به خوبی میشناسیم. اولین باری که این مرورگر آمد سرو صدای زیادی به پا کرد و بازار وسیعی از مرورگرها را که در چنگ IE بود، به دست آورد . این سر و صدا بیشتر به خاطر امنیت و کارآیی بالای این مرورگر، استفاده از آخرین فناوریهای تحت وب و دوست داشتنی برای طراحان وب بود. همچنین یکی دیگر از مهمترین ویژگیهای آن، امکان سفارشی سازی آن با افزونهها extensions یا addon بود که این ویژگی در طول این سالها تغییرات زیادی به خود دیده است. در مورد افزونه نویسی برای فایرفاکس در سطح نت مطالب زیادی وجود دارند که همین پیشرفتهای اخیر در مورد افزونهها باعث شده خیلی از این مطالب به روز نباشند. اگر در مقاله پیشین فکر میکنید که کروم چقدر در نوشتن افزونه جذابیت دارد و امکانات خوبی را در اختیار شما میگذارد، الان دیگر وقت آن است که نظر خودتان را عوض کنید و فایرفاکس را نه تنها یک سرو گردن بلکه بیشتر از این حرفها بالاتر بدانید.
شرکت موزیالا برای قدرتمندی و راحتی کار طراحان یک sdk طراحی کرده است است و شما با استفاده از کدهای موجود در این sdk قادرید کارهای زیادی را انجام دهید. برای نصب این sdk باید پیش نیازهایی بر روی سیستم شما نصب باشد:
- نصب پایتون 2.5 یا 2.6 یا 2.7 که فعلا در سایت آن، نسخهی 2.7 در دسترس هست. توجه داشته باشید که هنوز برای نسخهی 3 پایتون پشتیبانی صورت نگرفته است.
- آخرین نسخهی sdk را هم میتوانید از این آدرس به صورت zip و یا از این آدرس به صورت tar دانلود کنید و در صورتیکه دوست دارید به سورس آن دسترسی داشته باشید یا اینکه از سورسهای مشارکت شده یا غیر رسمی استفاده کنید، از این صفحه آن را دریافت کنید.
بعد از دانلود sdk به شاخهی bin رفته و فایل activate.bat را اجرا کنید. موقعی که فایل activate اجرا شود، باید چنین چیزی دیده شود:
(C:\Users\aym\Downloads\addon-sdk-1.17) C:\Users\aym\Downloads\addon-sdk-1.17\bin>
برای سیستمهای عامل Linux,FreeBSD,OS X دستورات زیر را وارد کنید:
اگر یک کاربر پوستهی bash هستید کلمه زیر را در کنسول برای اجرای activate بزنید:
source bin/activate
bash bin/activate
(addon-sdk)~/mozilla/addon-sdk >
آغاز به کار
برای شروع، فایلهای زیادی باید ساخته شوند، ولی نگران نباشید cfx این کار را برای شما خواهد کرد. دستورات زیر را جهت ساخت یک پروژه خالی اجرا کنید:
mkdir fxaddon cd fxaddon cfx init
* lib directory created * data directory created * test directory created * doc directory created * README.md written * package.json written * test/test-main.js written * lib/main.js written * doc/main.md written Your sample add-on is now ready for testing: try "cfx test" and then "cfx run". Have fun!"
در این پوشه یک فایل به اسم package.json هم وجود دارد که اطلاعات زیر داخلش هست:
{ "name": "fxaddon", "title": "fxaddon", "id": "jid1-QfyqpNby9lTlcQ", "description": "a basic add-on", "author": "", "license": "MPL 2.0", "version": "0.1" }
{ "name": "dotnettips", "title": ".net Tips Updater", "id": "jid1-QfyqpNby9lTlcQ", "description": "This extension keeps you updated on current activities on dotnettips.info", "author": "yeganehaym@gmail.com", "license": "MPL 2.0", "version": "0.1" }
رابطهای کاربری
Action Button و Toggle Button
فایل main.js را در دایرکتوری lib باز کنید:موقعی که در کروم افزونه مینوشتیم امکانی به اسم browser action داشتیم که در اینجا با نام action button شناخته میشود. در اینجا باید کدها را require کرد، همان کاری در خیلی از زبانها مثلا مثل سی برای صدا زدن سرآیندها میکنید. مثلا برای action button اینگونه است:
var button= require('sdk/ui/button/action');
buttons.ActionButton({...});
کد زیر یک toggle button را برای فایرفاکس میسازد که با کلیک بر روی آن، صفحهی popup.htm به عنوان یک پنل روی آن رندر میشود:
var tgbutton = require('sdk/ui/button/toggle'); var panels = require("sdk/panel"); var self = require("sdk/self"); var button = tgbutton.ToggleButton({ id: "updaterui", label: ".Net Updater", icon: { "16": "./icon-16.png", "32": "./icon-32.png", "64": "./icon-64.png" }, onChange: handleChange }); var panel = panels.Panel({ contentURL: self.data.url("./popup.html"), onHide: handleHide }); function handleChange(state) { if (state.checked) { panel.show({ position: button }); } } function handleHide() { button.state('window', {checked: false}); }
tgbutton.ToggleButton
require('sdk/ui/button/toggle').ToggleButton
در خط بعدی به تعریف یک شیء از نوع toggle button به اسم button میپردازیم و خصوصیاتی که به این دکمه داده ایم، مانند یک کد شناسایی، یک برچسب که به عنوان tooltip نمایش داده خواهد شد و آیکنهایی در اندازههای مختلف که در هرجایی کاربر آن دکمه را قرار داد، در اندازهی مناسب باشد و نهایتا به تعریف یک رویداد میپردازیم. تابع handlechange زمانی صدا زده میشود که در وضعیت دکمهی ایجاد شده تغییری حاصل شود. در خط بعدی شیء panel را به صورت global میسازیم. شیء self دسترسی ما را به اجزا یا فایلهای افزونه خودمان فراهم میکند که در اینجا دسترسی ما به فایل html در شاخهی data میسر شده است و مقدار مورد نظر را در contentURL قرار میدهد. نهایتا هم برای رویداد onhide تابعی را در نظر میگیریم تا موقعی که پنجره بسته شد بتوانیم وضعیت toggle button را به حالت قبلی بازگردانیم و حالت فشرده نباشد. چرا که این دکمه تنها با کلیک ماوس به حالت فشرده و حالت معمولی سوییچ میکند. پس اگر کاربر با کلیک بر روی صفحهی مرورگر پنجره را ببندد، دکمه در همان وضعیت فشرده باقی میماند.
همانطور که گفتیم تابع handlechnage موقعی رخ میدهد که در وضعیت دکمه، تغییری رخ دهد و نمیدانیم که این وضعیت فشرده شدن دکمه هست یا از حالت فشرده خارج شده است. پس با استفاده از ویژگی checked بررسی میکنم که آیا دکمهای فشرده شده یا خیر؛ اگر برابر true بود یعنی کاربر روی دکمه، کلیک کرده و دکمه به حالت فشرده رفته، پس ما هم پنل را به آن نشان میدهیم و خصوصیات دلخواهی را برای مشخص کردن وضعیت پنل نمایشی به آن پاس میکنیم. خصوصیت یا پارامترهای زیادی را میتوان در حین ساخت پنل برای آن ارسال کرد. با استفاده از خصوصیت position محل نمایش پنجره را مشخص میکنیم. در صورتی که ذکر نشود پنجره در وسط مرورگر ظاهر خواهد شد.
تابع onhide زمانی رخ میدهد که به هر دلیلی پنجره بسته شده باشد که در بالا یک نمونهی آن را عرض کردیم. ولی اتفاقی که میافتد، وضعیت تابع را با متد state تغییر میدهیم و خصوصیت checked آن را false میکنیم. بجای پارامتر اولی، دو گزینه را میتوان نوشت؛ یکی window و دیگری tab است. اگر شما گزینه tab را جایگزین کنید، اگر در یک تب دکمه به حالت فشرده برود و به تب دیگر بروید و باعث بسته شدن پنجره بشوید، دکمه تنها در تبی که فعال است به حالت قبلی باز میگردد و تب اولی همچنان حالت خود را حفظ خواهد کرد پس مینویسیم window تا این عمل در کل پنجره اعمال شود.
Context Menus
برای ساخت منوی کانتکست از کد زیر استفاده میکنیم:
var contextMenu = require("sdk/context-menu"); var home = contextMenu.Item({ label: "صفحه اصلی", data: "https://www.dntips.ir/" }); var postsarchive = contextMenu.Item({ label: "مطالب سایت", data: "https://www.dntips.ir/postsarchive" }); var menuItem = contextMenu.Menu({ label: "Open .Net Tips", context: contextMenu.PageContext(), items: [home, postsarchive], image: self.data.url("icon-16.png"), contentScript: 'self.on("click", function (node, data) {' + ' window.location.href = data;' + '});' });
SelectorContext("img")
SelectorContext("img,a[href]")
آن منوهایی که با متد item ایجاد شدهاند منوهایی هستند که با کلیک کاربر اجرا میشوند؛ ولی والدی که با متد menu ایجاد شده است، برای منویی است که زیر منو دارد و خودش لزومی به اجرای کد ندارد. پس اگر منویی میسازید که زیرمنو ندارد و خودش قرار است کاری را انجام دهد، به صورت همان item بنویسید که پایینتر نمونهی آن را خواهید دید.
الان مشکلی که ایجاد میشود این است که موقعی که سایت را باز میکند، در همان تبی رخ میدهد که فعال است و اگر کاربر بر روی صفحهی خاصی باشد، آن صفحه به سمت سایت مقصد رفته و سایت فعلی از دست میرود. روش صحیحتر اینست که تبی جدید بار شود و آدرس مقصد در آن نمایش یابد. پس باید از روشی استفاده کنیم که رویداد کلیک توسط کد خود افزونه مدیریت شود، تا با استفاده از شیء tab، یک تب جدید با آدرسی جدید ایجاد کنیم. پس کد را با کمی تغییر مینویسیم:
var tabs = require("sdk/tabs"); var menuItem = contextMenu.Menu({ label: "Open .Net Tips", context: contextMenu.PageContext(), items: [home, postsarchive], image: self.data.url("icon-16.png"), contentScript: 'self.on("click", function (node, data) {' + ' self.postMessage(data);' + '});', onMessage: function (data) { tabs.open(data); } });
بگذارید کد زیر را هم جهت سرچ مطالب بر روی سایت پیاده کنیم:
var Url="https://www.dntips.ir/search?term="; var searchMenu = contextMenu.Item({ label: "search for", context: [contextMenu.PredicateContext(checkText),contextMenu.SelectionContext()], image: self.data.url("icon-16.png"), contentScript: 'self.on("click", function () {' + ' var text = window.getSelection().toString();' + ' if (text.length > 20)' + ' text = text.substr(0, 20);' + ' self.postMessage(text);'+ '})', onMessage: function (data) { tabs.open(Url+data); } }); function checkText(data) { if(data.selectionText === null) return false; console.log('selectionText: ' + data.selectionText); //handle showing or hiding of menu items based on the text content. menuItemToggle(data.selectionText); return true; }; function menuItemToggle(text){ var searchText="جست و جو برای "; searchMenu.label=searchText+text; };
در کل موقع ایجاد منو تابع checkText اجرا شده و متن انتخابی را خوانده به عنوان یک آرگومان برای تابع menuItemToggle ارسال میکند و به رشته "جست و جو برای" میچسباند. در خود پارامترهای آیتم اصلی، گزینه content scrip، با استفاده از جاوااسکریپت، متن انتخاب شده را دریافت کرده و با استفاده از متد postmessage برای تابع onMessage ارسال کرده و با ساخت یک تب و چسباندن عبارت به آدرس جست و جو سایت، کاربر را به صفحه مورد نظر هدایت کرده و عمل جست و جو در سایت انجام میگیرد.
در قسمت آینده موارد بیشتری را در مورد افزونه نویسی در فایرفاکس بررسی خواهیم کرد و افزونه را تکمیل خواهیم کرد
اگر به دو مطلب استفاده از Quartz.Net (^ و ^) و خصوصا نظرات آن دقت کرده باشید به این نتیجه خواهید رسید که ... این کتابخانهی در اصل جاوایی گنگ طراحی شدهاست. در سایت جاری برای انجام کارهای زمانبندی شده (مانند ارسال ایمیلهای روزانه خلاصه مطالب، تهیه خروجی PDF و XML سایت، تبدیل پیش نویسها به مطالب، بازسازی ایندکسهای جستجو و امثال آن) از یک Thread timer استفاده میشود که حجم نهایی کتابخانهی محصور کننده و مدیریت کنندهی وظایف آن جمعا 8 کیلوبایت است؛ متشکل از ... سه کلاس. در ادامه کدهای کامل و نحوهی استفاده از آن را بررسی خواهیم کرد.
دریافت کتابخانه DNT Scheduler و مثال آن
DNTScheduler
در این بسته، کدهای کتابخانهی DNT Scheduler و یک مثال وب فرم را، ملاحظه خواهید کرد. از این جهت که برای ثبت وظایف این کتابخانه، از فایل global.asax.cs استفاده میشود، اهمیتی ندارد که پروژهی شما وب فرم است یا MVC. با هر دو حالت کار میکند.
نحوهی تعریف یک وظیفهی جدید
کار با تعریف یک کلاس و پیاده سازی ScheduledTaskTemplate شروع میشود:
برای نمونه :
- در اینجا Order، ترتیب اجرای وظیفهی جاری را در مقایسه با سایر وظیفههایی که قرار است در یک زمان مشخص اجرا شوند، مشخص میکند.
- متد RunAt ثانیهای یکبار فراخوانی میشود (بنابراین بررسی now.Second را فراموش نکنید). زمان ارسالی به آن UTC است و اگر برای نمونه میخواهید بر اساس ساعت ایران کار کنید باید 3.5 ساعت به آن اضافه نمائید. این مساله برای سرورهایی که خارج از ایران قرار دارند مهم است. چون زمان محلی آنها برای تصمیم گیری در مورد زمان اجرای کارها مفید نیست.
در متد RunAt فرصت خواهید داشت تا منطق زمان اجرای وظیفهی جاری را مشخص کنید. برای نمونه در مثال فوق، این وظیفه هر دو دقیقه یکبار اجرا میشود. یا اگر خواستید اجرای آن فقط در سال 23 و 33 دقیقه هر روز باشد، تعریف آن به نحو ذیل خواهد بود:
- خاصیت IsShuttingDown موجود در کلاس پایه ScheduledTaskTemplate، توسط کتابخانهی DNT Scheduler مقدار دهی میشود. این کتابخانه قادر است زمان خاموش شدن پروسهی فعلی IIS را تشخیص داده و خاصیت IsShuttingDown را true کند. بنابراین در حین اجرای وظیفهای مشخص، به مقدار IsShuttingDown دقت داشته باشید. اگر true شد، یعنی فقط 30 ثانیه وقت دارید تا کار را تمام کنید.
خاصیت Pause هر وظیفه را برنامه میتواند تغییر دهد. به این ترتیب در مورد توقف یا ادامهی یک وظیفه میتوان تصمیم گیری کرد. خاصیت ScheduledTasksCoordinator.Current.ScheduledTasks، لیست وظایف تعریف شده را در اختیار شما قرار میدهد.
- در متد Run، منطق وظیفهی تعریف شده را باید مشخص کرد. برای مثال ارسال ایمیل یا تهیهی بک آپ.
- Name نیز نام وظیفهی جاری است که میتواند در گزارشات مفید باشد.
همین مقدار برای تعریف یک وظیفه کافی است.
نحوهی ثبت و راه اندازی وظایف تعریف شده
پس از اینکه چند وظیفه را تعریف کردیم، برای مدیریت بهتر آنها میتوان یک کلاس ثبت و معرفی کلی را مثلا به نام ScheduledTasksRegistry ایجاد کرد:
- شیء ScheduledTasksCoordinator.Current، نمایانگر تنها وهلهی مدیریت وظایف برنامه است.
- توسط متد ScheduledTasksCoordinator.Current.AddScheduledTasks، تنها کافی است کلاسهای وظایف مشتق شده از ScheduledTaskTemplate، معرفی شوند.
- به کمک متد ScheduledTasksCoordinator.Current.Start، کار Thread timer برنامه شروع میشود.
- اگر در حین اجرای متد Run، استثنایی رخ دهد، آنرا توسط یک Action delegate به نام ScheduledTasksCoordinator.Current.OnUnexpectedException میتوانید دریافت کنید. کتابخانهی DNT Scheduler برای اجرای وظایف، از یک ترد با سطح تقدم Below normal استفاده میکند تا در حین اجرای وظایف، برنامهی جاری با اخلال و کندی مواجه نشده و بتواند به درخواستهای رسیده پاسخ دهد. در این بین اگر استثنایی رخ دهد، میتواند کل پروسهی IIS را خاموش کند. به همین جهت این کتابخانه کار try/catch استثناهای متد Run را نیز انجام میدهد تا از این لحاظ مشکلی نباشد.
- متد ScheduledTasksCoordinator.Current.Dispose کار مدیر وظایف برنامه را خاتمه میدهد.
- از متد WakeUp تعریف شده میتوان برای بیدار کردن مجدد برنامه استفاده کرد.
استفاده از کلاس ScheduledTasksRegistry تعریف شده
پس از اینکه کلاس ScheduledTasksRegistry را تعریف کردیم، نیاز است آنرا به فایل استاندارد global.asax.cs برنامه به نحو ذیل معرفی کنیم:
- متد ScheduledTasksRegistry.Init در حین آغاز برنامه فراخوانی میشود.
- متد ScheduledTasksRegistry.End در پایان کار برنامه جهت پاکسازی منابع باید فراخوانی گردد.
همچنین در اینجا با فراخوانی ScheduledTasksRegistry.WakeUp، میتوانید برنامه را مجددا زنده کنید! IIS مجاز است یک سایت ASP.NET را پس از مثلا 20 دقیقه عدم فعالیت (فعالیت به معنای درخواستهای رسیده به سایت است و نه کارهای پس زمینه)، از حافظه خارج کند (این عدد در application pool برنامه قابل تنظیم است). در اینجا در فایل web.config برنامه میتوانید آدرس یکی از صفحات سایت را برای فراخوانی مجدد تعریف کنید:
همینکه درخواست مجددی به این صفحه برسد، مجددا برنامه توسط IIS بارگذاری شده و اجرا میگردد. به این ترتیب وظایف تعریف شده، در طول یک روز بدون مشکل کار خواهند کرد.
گزارشگیری از وظایف تعریف شده
برای دسترسی به کلیه وظایف تعریف شده، از خاصیت ScheduledTasksCoordinator.Current.ScheduledTasks استفاده نمائید:
لیست حاصل را به سادگی میتوان در یک Grid نمایش داد.
دریافت کتابخانه DNT Scheduler و مثال آن
DNTScheduler
در این بسته، کدهای کتابخانهی DNT Scheduler و یک مثال وب فرم را، ملاحظه خواهید کرد. از این جهت که برای ثبت وظایف این کتابخانه، از فایل global.asax.cs استفاده میشود، اهمیتی ندارد که پروژهی شما وب فرم است یا MVC. با هر دو حالت کار میکند.
نحوهی تعریف یک وظیفهی جدید
کار با تعریف یک کلاس و پیاده سازی ScheduledTaskTemplate شروع میشود:
public class SendEmailsTask : ScheduledTaskTemplate
using System; namespace DNTScheduler.TestWebApplication.WebTasks { public class SendEmailsTask : ScheduledTaskTemplate { /// <summary> /// اگر چند جاب در یک زمان مشخص داشتید، این خاصیت ترتیب اجرای آنها را مشخص خواهد کرد /// </summary> public override int Order { get { return 1; } } public override bool RunAt(DateTime utcNow) { if (this.IsShuttingDown || this.Pause) return false; var now = utcNow.AddHours(3.5); return now.Minute % 2 == 0 && now.Second == 1; } public override void Run() { if (this.IsShuttingDown || this.Pause) return; System.Diagnostics.Trace.WriteLine("Running Send Emails"); } public override string Name { get { return "ارسال ایمیل"; } } } }
- متد RunAt ثانیهای یکبار فراخوانی میشود (بنابراین بررسی now.Second را فراموش نکنید). زمان ارسالی به آن UTC است و اگر برای نمونه میخواهید بر اساس ساعت ایران کار کنید باید 3.5 ساعت به آن اضافه نمائید. این مساله برای سرورهایی که خارج از ایران قرار دارند مهم است. چون زمان محلی آنها برای تصمیم گیری در مورد زمان اجرای کارها مفید نیست.
در متد RunAt فرصت خواهید داشت تا منطق زمان اجرای وظیفهی جاری را مشخص کنید. برای نمونه در مثال فوق، این وظیفه هر دو دقیقه یکبار اجرا میشود. یا اگر خواستید اجرای آن فقط در سال 23 و 33 دقیقه هر روز باشد، تعریف آن به نحو ذیل خواهد بود:
public override bool RunAt(DateTime utcNow) { if (this.IsShuttingDown || this.Pause) return false; var now = utcNow.AddHours(3.5); return now.Hour == 23 && now.Minute == 33 && now.Second == 1; }
خاصیت Pause هر وظیفه را برنامه میتواند تغییر دهد. به این ترتیب در مورد توقف یا ادامهی یک وظیفه میتوان تصمیم گیری کرد. خاصیت ScheduledTasksCoordinator.Current.ScheduledTasks، لیست وظایف تعریف شده را در اختیار شما قرار میدهد.
- در متد Run، منطق وظیفهی تعریف شده را باید مشخص کرد. برای مثال ارسال ایمیل یا تهیهی بک آپ.
- Name نیز نام وظیفهی جاری است که میتواند در گزارشات مفید باشد.
همین مقدار برای تعریف یک وظیفه کافی است.
نحوهی ثبت و راه اندازی وظایف تعریف شده
پس از اینکه چند وظیفه را تعریف کردیم، برای مدیریت بهتر آنها میتوان یک کلاس ثبت و معرفی کلی را مثلا به نام ScheduledTasksRegistry ایجاد کرد:
using System; using System.Net; namespace DNTScheduler.TestWebApplication.WebTasks { public static class ScheduledTasksRegistry { public static void Init() { ScheduledTasksCoordinator.Current.AddScheduledTasks( new SendEmailsTask(), new DoBackupTask()); ScheduledTasksCoordinator.Current.OnUnexpectedException = (exception, scheduledTask) => { //todo: log the exception. System.Diagnostics.Trace.WriteLine(scheduledTask.Name + ":" + exception.Message); }; ScheduledTasksCoordinator.Current.Start(); } public static void End() { ScheduledTasksCoordinator.Current.Dispose(); } public static void WakeUp(string pageUrl) { try { using (var client = new WebClient()) { client.Credentials = CredentialCache.DefaultNetworkCredentials; client.Headers.Add("User-Agent", "ScheduledTasks 1.0"); client.DownloadData(pageUrl); } } catch (Exception ex) { //todo: log ex System.Diagnostics.Trace.WriteLine(ex.Message); } } } }
- توسط متد ScheduledTasksCoordinator.Current.AddScheduledTasks، تنها کافی است کلاسهای وظایف مشتق شده از ScheduledTaskTemplate، معرفی شوند.
- به کمک متد ScheduledTasksCoordinator.Current.Start، کار Thread timer برنامه شروع میشود.
- اگر در حین اجرای متد Run، استثنایی رخ دهد، آنرا توسط یک Action delegate به نام ScheduledTasksCoordinator.Current.OnUnexpectedException میتوانید دریافت کنید. کتابخانهی DNT Scheduler برای اجرای وظایف، از یک ترد با سطح تقدم Below normal استفاده میکند تا در حین اجرای وظایف، برنامهی جاری با اخلال و کندی مواجه نشده و بتواند به درخواستهای رسیده پاسخ دهد. در این بین اگر استثنایی رخ دهد، میتواند کل پروسهی IIS را خاموش کند. به همین جهت این کتابخانه کار try/catch استثناهای متد Run را نیز انجام میدهد تا از این لحاظ مشکلی نباشد.
- متد ScheduledTasksCoordinator.Current.Dispose کار مدیر وظایف برنامه را خاتمه میدهد.
- از متد WakeUp تعریف شده میتوان برای بیدار کردن مجدد برنامه استفاده کرد.
استفاده از کلاس ScheduledTasksRegistry تعریف شده
پس از اینکه کلاس ScheduledTasksRegistry را تعریف کردیم، نیاز است آنرا به فایل استاندارد global.asax.cs برنامه به نحو ذیل معرفی کنیم:
using System; using System.Configuration; using DNTScheduler.TestWebApplication.WebTasks; namespace DNTScheduler.TestWebApplication { public class Global : System.Web.HttpApplication { protected void Application_Start(object sender, EventArgs e) { ScheduledTasksRegistry.Init(); } protected void Application_End() { ScheduledTasksRegistry.End(); //نکته مهم این روش نیاز به سرویس پینگ سایت برای زنده نگه داشتن آن است ScheduledTasksRegistry.WakeUp(ConfigurationManager.AppSettings["SiteRootUrl"]); } } }
- متد ScheduledTasksRegistry.End در پایان کار برنامه جهت پاکسازی منابع باید فراخوانی گردد.
همچنین در اینجا با فراخوانی ScheduledTasksRegistry.WakeUp، میتوانید برنامه را مجددا زنده کنید! IIS مجاز است یک سایت ASP.NET را پس از مثلا 20 دقیقه عدم فعالیت (فعالیت به معنای درخواستهای رسیده به سایت است و نه کارهای پس زمینه)، از حافظه خارج کند (این عدد در application pool برنامه قابل تنظیم است). در اینجا در فایل web.config برنامه میتوانید آدرس یکی از صفحات سایت را برای فراخوانی مجدد تعریف کنید:
<?xml version="1.0"?> <configuration> <appSettings> <add key="SiteRootUrl" value="http://localhost:10189/Default.aspx" /> </appSettings> </configuration>
گزارشگیری از وظایف تعریف شده
برای دسترسی به کلیه وظایف تعریف شده، از خاصیت ScheduledTasksCoordinator.Current.ScheduledTasks استفاده نمائید:
var jobsList = ScheduledTasksCoordinator.Current.ScheduledTasks.Select(x => new { TaskName = x.Name, LastRunTime = x.LastRun, LastRunWasSuccessful = x.IsLastRunSuccessful, IsPaused = x.Pause, }).ToList();
با سلام مجدد؛ تمامی پیشنیازهای این مقاله را مطالعه کردم و خط به خط کدهای پروژه ای را که زحمت کشیدید و تهیه کرده اید را بررسی کردم. شما در اولین پیشنیاز عنوان شده فرموده بودید " کتابخانه Lucene مستقل است از منبع داده مورد استفاده و تنها اطلاعاتی با فرمت شیء Document معرفی شده به آنرا میشناسد. " و در پروژه، در ابتدا کل دادهها را به یک document تبدیل کردید و سپس آنها را به IndexWriter اضافه کردید. و سپس جستجوهای خود را روی این دیکشنری انجام میدادید.
حالا سوال من این است: من در ابتدا باید تمامی اطلاعات را از طریق عنوان شده به یک فایل دیکشنری تبدیل کنم و هر مطلب جدید که اضافه میشود ، به این دیکشنری نیز اضافه شود ؟ اگر تعداد رکرودها بالای میلیون باشد؟ راهی وجود ندارد که ما مستقیم به خود دیتابیس کار کنیم ؟ و یا نه من ابتدا باید روی دیتابیس کلمه مورد نظر را جستجو کتم و پس از یافتن آن، آنرا به دیکشنری اضافه کنم ؟ بهترین راه چیست که برای دادههای بالا جوابگو باشد
با تشکر فراوان
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #6
یک سری از اشیاء، اشیاء توکار ASP.NET هستند مانند Request، Response، Server، Application و Session و در فضای نام System.Web تعریف شدهاند. این اشیاء جزو ASP.Net Runtime هستند و در تمام فریم ورکهایی که بر این پایه تهیه شدهاند قابل دسترسی هستند.
برای نمونه کار شیء Response نمایش اطلاعات به کاربر، تغییرات اعمالی بر روی هدر ارسالی (مثلا ارسال هدر وضعیت 403 یا 404 و امثال آن)، ارسال کوکیها، تنظیم کش و یا انتقال کاربر به مکانی دیگر است (^).
این نوع اشیاء برای اینکه قابل استفاده باشند نیاز است تا یک وب سرور داشته باشیم، در غیراینصورت نال خواهند بود. برای مثال اگر متد Response.Write در حین یک Unit test فراخوانی شود، قابل آزمایش نخواهد بود مگر اینکه مراحل ست آپ وب سرور و وهله سازی HttpContext طی شود (که کار پر دردسری است). MVC یک لایه abstraction بر روی این اشیاء ایجاد کرده تا در حین انجام آزمونهای واحد درگیر این مراحل نشویم.
برای نمونه کار شیء Response نمایش اطلاعات به کاربر، تغییرات اعمالی بر روی هدر ارسالی (مثلا ارسال هدر وضعیت 403 یا 404 و امثال آن)، ارسال کوکیها، تنظیم کش و یا انتقال کاربر به مکانی دیگر است (^).
این نوع اشیاء برای اینکه قابل استفاده باشند نیاز است تا یک وب سرور داشته باشیم، در غیراینصورت نال خواهند بود. برای مثال اگر متد Response.Write در حین یک Unit test فراخوانی شود، قابل آزمایش نخواهد بود مگر اینکه مراحل ست آپ وب سرور و وهله سازی HttpContext طی شود (که کار پر دردسری است). MVC یک لایه abstraction بر روی این اشیاء ایجاد کرده تا در حین انجام آزمونهای واحد درگیر این مراحل نشویم.