اشتراک‌ها
Chrome 80 به همراه تغییرات پردازش کوکی‌ها منتشر شد

Third Party Site Cookies

In August 2020, Google announced their 'Privacy Sandbox' initiative, which aims to preserve and protect user's privacy. The cookie processing change is part of this initiative. An official  blog post sheds some light on it.

Google will drop support for third-party cookies in the Chrome browser in two years. Also, the company will start limiting cross-site tracking by enforcing its new SameSite rules . This has already happened in Chrome 80.

The SameSite-by-default and SameSite=None-requires-Secure behaviors will begin rolling out to Chrome 80 Stable for an initial limited population starting the week of February 17, 2020. 

Chrome 80 به همراه تغییرات پردازش کوکی‌ها منتشر شد
نظرات اشتراک‌ها
معرفی کتابخانه‌ی DNTCaptcha.Core
- بسته‌ی coreCompat.Drawing برای NETStandard 1.3. کامپایل شده‌است. یعنی با NET 4.5.1. سازگار است (چون دات نت 4.5.1 هم استاندارد 1.3 را پیاده سازی می‌کند).
+ آیا منظور شما استفاده از برنامه‌های ASP.NET Core ایی است که از Full .NET Framework استفاده می‌کنند؟ یا منظور ASP.NET MVC 5.x است؟
اگر مورد اول مدنظر است، بله، می‌توان با کمی تغییر در نحوه‌ی کامپایل آن، بسته‌ی نیوگت مخصوص آن‌را تولید کرد که از coreCompat.Drawing استفاده نکند و از این لحاظ مشکلی نیست. ولی اگر مورد دوم مدنظر شما است، coreCompat.Drawing فقط یکی از موارد استفاده شده‌است. برای مثال قسمت رمزنگاری آن از IDataProtector استفاده می‌کند که مختص NET Core. است و معادلی در MVC 5.x ندارد و یا نحوه‌ی نمایش آن توسط یک Tag Helper سفارشی ASP.NET Core است.
در کل برای MVC 5.x از مواردی مانند « نحوه ایجاد یک تصویر امنیتی (Captcha) با حروف فارسی در ASP.Net MVC » استفاده کنید.
نظرات مطالب
غیرمعتبر شدن کوکی‌های برنامه‌های ASP.NET Core هاست شده‌ی در IIS پس از ری‌استارت آن
البته مشکل عدم رمزگشایی بعد از ریست شدن سرور مختص ویندوز نیست. در حالت پیش فرض محل ذخیره کلیدهای رمزنگاری تولید شده در حافظه است و همانطور که اشاره کردید باید با فراخوانی متد PersistKeysToFileSystem محلی را برای ذخیره سازی دائمی آنها تدارک دید. این محل میتواند پوشه ای در هاست شما باشد. (با توجه به عدم پشتیبانی از دات نت core توسط سرویس دهندگان در حال حاضر) و همچنین میتوان با پیاده‌سازی سفارشی از واسطهای IXmlDecryptor و IXmlEncryptor  و تزریق آنها به سیستم از یک Certificate غیرمعتبر استفاده کرد و نیازی به ثبت آن در Root store نیست. 
نظر شخصی بنده اینست که کلاسهای پیاده سازی شده برای رمزنگاری و رمزگشایی به شدت نگاه امنیتی بالایی را تدارک دیده است که در بیشتر سناریوها واقعا نیازی به اینهمه سطح از پیچیدگی وجود ندارد. در واقع میتوان با پیاده سازی واسط IDataProtectionProvider و تزریق آن به سیستم از روش رمزنگاری و رمزگشایی دلخواهی استفاده کرد.
مطالب
شبیه ساز میل سرور برای برنامه نویس‌ها

مطلبی را در مورد شبیه سازی ارسال ایمیل جهت بررسی خروجی واقعی یک برنامه قبلا نوشته بودم. در تکمیل این مبحث، برنامه رایگان و سورس بازی به نام Antix SMTP Server for Developers نیز وجود دارد که از آدرس زیر قابل دریافت است:


این برنامه به صورت یک پروسه پس زمینه اجرا شده و توانایی‌های یک SMTP Server واقعی را شبیه سازی می‌کند؛ بدون اینکه ایمیلی را ارسال نماید. پس از اجرا، منتظر دریافت ایمیل‌های ارسالی از طریق SMTP Client برنامه‌ی شما شده و پس از دریافت ایمیل‌ها، آن‌ها را در پوشه‌ای مشخص ذخیره می‌کند. همچنین توسط این برنامه می‌توان عنوان ایمیل‌های ارسالی را نیز مشاهده نمود (مزیت اصلی نسبت به روش قبلی معرفی شده). با دوبار کلیک بر روی ایمیل‌های لیست شده، می‌توان آن‌ها را در mail client نصب شده مانند آوت لوک، مشاهده نمود. به این صورت یک برنامه نویس می‌تواند متن و فرمت ایمیل‌های ارسالی توسط برنامه خود را پیش از بکارگیری آن در یک محیط واقعی کاری، کاملا بررسی و آزمایش نماید. بدیهی است که این برنامه حتی می‌تواند بر روی کامپیوتری دیگر در شبکه نیز قرار داشته باشد. همچنین با توجه به نحوه‌ی توزیع ClickOnce این برنامه، هر بار که بسته شود، بررسی خواهد کرد که آیا نگارش جدیدتری از آن آماده شده است یا خیر (اگر نصاب ClickOnce آن را دریافت و نصب کنید).


اگر از دات نت فریم ورک استفاده می‌کنید، جهت استفاده از این شبیه ساز کافی است app.config و یا web.config برنامه شما به صورت زیر تنظیم شده باشد:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?>
<configuration>
<system.net>
<mailSettings>
<smtp>
<network port="25" host="127.0.0.1"/>
</smtp>
</mailSettings>
</system.net>
</configuration>

پ.ن.
همانطور که در تصویر مشخص است این برنامه قادر به تفسیر عنوان ایمیل فارسی نیست (اولین عنوان بررسی شده فارسی است). اگر وقت کردید در این پروژه سورس باز شرکت کنید و نکته زیر را به آن اعمال نمائید (زیبایی یک کار سورس باز ...):
رمزگشایی عنوان یک ایمیل فارسی دریافت شده

نظرات مطالب
نحوه‌ی نگاشت فیلدهای فرمول در Fluent NHibernate
ببینید، توابع ویژه نمایشی سی شارپ شما، یعنی سمت کلاینت. موضوع بحث فوق سمت سرور بانک اطلاعاتی است. مقادیر در سمت سرور مطابق فرمول شما تشکیل می‌شوند. به آخرین کوئری ذکر شده در مطلب فوق دقت کنید. در حال حاضر فقط SQL Server است که امکان استفاده از توابع دات نتی را هم سمت سرور میسر کرده (از نگارش 2005 به بعد). بنابراین اگر می‌خواهید توابع ویژه‌ای را در همان سمت سرور اعمال کنید که منطق آن مثلا با سی شارپ پیاده سازی شده، باید یک CLR function مخصوص اس کیوال سرور درست کنید. بعد فرمول نگاشت فوق را بر اساس این CLR function تعیین کنید و کار می‌کند. چیزی شبیه به همان آخرین کوئری تشکیل شده را خواهید داشت. خلاصه اینکه به نحوی باید این پیاده سازی دات نتی خودتون رو به سمت سرور ببرید.
اما سمت کلاینت شما هر کاری را می‌‌توانید انجام دهید. برای مثال زمان نمایش اطلاعات در WPF یا سیلورلایت از یک Converter استاندارد آن (با پیاده سازی اینترفیس IValueConverter) در حین Binding استفاده کنید. اگر با ASP.NET Webforms کار می‌کنید حین نمایش اطلاعاتی که هم اکنون در سمت کلاینت مهیا است ، مثلا جهت نمایش در یک GridView یا موارد مشابه شما خواهید داشت myFunc(Eval("field")) و شبیه به این که myFunc باید در کدبیهایند شما پیاده سازی شود. در سایر فناوری‌ها که می‌تواند شامل موارد قبل هم باشند، نهایتا شما یک لیست دریافتی از سرور را دارید، یک حلقه با LINQ یا حالت معمولی تشکیل شده و مقادیر مدل مورد نظر ویرایش می‌شوند تا جهت نمایش مناسب شوند.
تمام این‌ها در حالتی است که قصد شما فقط و فقط تغییر نحوه‌ی نمایش است. به عبارتی الان کل دیتای فیلتر شده سمت کاربر مهیا است. شما می‌خواهید به آن شکل دهید.

حالت دیگر (حالت غیر نمایشی و استفاده در کوئری‌ها):
اگر با LINQ کمی بیشتر از اطلاعات موجود در وب کار کرده باشید احتمالا به این سوال رسیده‌اید که آیا می‌شود متد سفارشی خودمان را هم حین تهیه کوئری‌هایی از این دست استفاده کنیم؟ چون فقط یک سری extension method مشخص بیشتر وجود ندارند. اگر من extension method سفارشی خودم را تهیه کردم چطور؟
این سوال دو پاسخ دارد:
- متدهای سفارشی شما حتما روی کل اطلاعات دریافتی از سرور کار می‌کنند؛ اما بهینه نیستند. چون برای مثال myFunc سی شارپ من معادل SQL ایی ندارد که بتوانم مستقیما آن‌را سمت سرور اجرا کنم. چون نهایتا LINQ to NHibernate باید به SQL یا T-SQL ترجمه شود. به همین جهت مجبورم کل اطلاعات را دریافت کنم، مثلا 100 هزار رکورد، حالا که اشیاء دات نتی من تشکیل و کامل شده، متد سفارشی LINQ خودم را بر روی این‌ها اجرا می‌کنم. این روش کار می‌کنه ولی از لحاظ کارآیی فاجعه است.
- روش دیگر: در NH 3.0 این امکان وجود دارد ... بسط پروایدر LINQ آن با صور مختلف. که اگر وقت شد یک مطلب کامل در مورد آن خواهم نوشت.
مطالب
بررسی نحوه‌ی راه اندازی پروژه‌ی Decision
پروژه‌ی Decision را می‌توان چکیده‌ی تمام مطالب سایت دانست که در آن جمع آوری نکات ASP.NET MVC 5.x، EF Code First 6.x، مباحث تزریق وابستگی‌ها، کار با AutoMapper، بوت استرپ 3 و غیره لحاظ شده‌اند. به همین جهت درک آن بدون مطالعه‌ی « تمام » مطالب سایت میسر نیست و همچنین راه اندازی آن.
در این مطلب با توجه به سؤالات زیادی که در مورد صرفا نحوه‌ی اجرای بدون خطای آن وجود داشت، ریز مراحل آن‌را بررسی می‌کنیم.


پیشنیازهای توسعه‌ی برنامه
- با توجه به استفاده از ویژگی‌های C# 6 در این پروژه، حتما نیاز است برای کار و اجرای آن از VS 2015 استفاده کنید.
- همچنین این پروژه از قابلیت «فایل استریم» SQL Server استفاده می‌کند. بنابراین نیاز است نگارش متناسبی از SQL Server را پیشتر نصب کرده باشید (هر نگارشی بالاتر از SQL Server 2005).
- اگر از ReSharper استفاده می‌کنید، به صورت موقت آن‌را به حالت تعلیق درآورید (منوی tools، گرینه‌ی options و انتخاب resharper و سپس suspend کردن آن). این مورد سرعت بازیابی بسته‌های نیوگت را به شدت افزایش می‌دهد.


بازیابی وابستگی‌های نیوگت پروژه

مرسوم نیست چند 10 مگابایت وابستگی‌های پروژه را به صورت فایل‌های باینری، به مخزن کدها ارسال کرد. از این جهت که نیوگت بر اساس مداخل فایل‌های packages.config، قابلیت بازیابی و نصب خودکار آن‌ها را دارد. بنابراین ابتدا package manger console را باز کنید؛ از طریق منوی Tools -> NuGet Package Manager -> Package Manager Console


همانطور که در تصویر مشاهده می‌کنید، نیوگت تشخیص داده‌است که بسته‌هایی برای نصب وجود دارند. بنابراین بر روی دکمه‌ی restore کلیک کنید تا کار دریافت و نصب خودکار این بسته‌ها از اینترنت شروع شود. البته اگر پیشتر این بسته‌ها را در پروژه‌های دیگری نصب کرده باشید، نیوگت از کش موجود در سیستم استفاده خواهد کرد و برای دریافت آن‌ها به اینترنت مراجعه نمی‌کند. ولی در هر حال اتصال به اینترنت ضروری است.

پس از پایان کار بازیابی بسته‌ها، یکبار کل Solution را Build کنید تا مطمئن شوید که تمام بسته‌های مورد نیاز به درستی بازیابی و نصب شده‌اند (Ctrl+Shift+B و یا همان منوی Build و انتخاب گزینه‌ی Build Solution).



تنظیمات رشته اتصالی بانک اطلاعاتی برنامه

پس از Build موفق کل Solution در مرحله‌ی قبل، اکنون نوبت به برپایی تنظیمات بانک اطلاعاتی برنامه است. برای این منظور فایل web.config ذیل را باز کنید:
Decision\src\Decision.Web\Web.config
یک چنین تنظیمی را مشاهده می‌کنید:
  <connectionStrings>
    <clear />
    <add name="DefaultConnection" connectionString="Data Source=.\sqlexpress;Initial Catalog=DecisionDb;Integrated Security = true;MultipleActiveResultSets=True;" providerName="System.Data.SqlClient" />
  </connectionStrings>
از آنجائیکه بر روی سیستم من SQL Server نگارش Developer نصب است و از SQL Server Express استفاده نمی‌کنم، تنظیمات فوق را به نحو ذیل تغییر خواهم داد:
  <connectionStrings>
    <clear />
    <add name="DefaultConnection" connectionString="Data Source=(local);Initial Catalog=DecisionDb;Integrated Security = true;MultipleActiveResultSets=True;" providerName="System.Data.SqlClient" />
  </connectionStrings>
تنها تغییر صورت گرفته، تنظیم data source است. مابقی موارد یکی است و تفاوتی نمی‌کند.

در این حالت نیاز است بانک اطلاعاتی خالی DecisionDb را خودتان ایجاد کنید. علت آن به AutomaticMigrationsEnabled = false بر می‌گردد؛ که در ادامه توضیح داده شده‌است و همچنین وجود تنظیم ذیل در فایل Decision\src\Decision.Web\App_Start\ApplicationStart.cs
 Database.SetInitializer<ApplicationDbContext>(null);
این تنظیم و نال بودن پارامتر ورودی آن به این معنا است که اولا برنامه یک بانک اطلاعاتی جدید را به صورت خودکار ایجاد نمی‌کند و همچنین کار Migrations خودکار نیست.


ایجاد بانک اطلاعاتی برنامه و تنظیمات آن

پس از آن، نوبت به ایجاد بانک اطلاعاتی برنامه است. چون این برنامه از EF Code first استفاده می‌کند، قادر است بانک اطلاعاتی ذکر شده‌ی در Initial Catalog فوق را به صورت خودکار ایجاد کند (با تمام جداول، روابط و تنظیمات آن‌ها). این اطلاعات هم از پروژه‌ی Decision.DataLayer و پوشه‌ی Migrations آن تامین می‌شوند.
اگر به فایل Decision\src\Decision.DataLayer\Migrations\201602072159421_Initial.cs مراجعه کنید، یکسری تنظیمات دستی را هم علاوه بر کدهای خودکار EF، مشاهده خواهید کرد:
 //. . .
Sql("EXEC sp_configure filestream_access_level, 2");
Sql("RECONFIGURE", true);

Sql("alter database DecisionDb Add FileGroup FileGroupApplicant contains FileStream", true);
Sql("alter database DecisionDb add file ( name = 'ApplicantDocuements'  ,  filename = 'C:\\FileStream\\ApplicantDocuements') to filegroup FileGroupApplicant", true);
//. . .
این‌ها مواردی هستند که کار تنظیمات فایل استریم را به صورت خودکار انجام می‌دهند.
بنابراین نیاز است در درایور C، پوشه‌ی خالی FileStream از پیش تهیه شده باشد (نیازی به ایجاد پوشه‌ی ApplicantDocuements نیست و این پوشه به صورت خودکار ایجاد می‌شود).

و در فایل Decision\src\Decision.DataLayer\Migrations\Configuration.cs مشخص شده‌است که AutomaticMigrationsEnabled = false. به این معنا که تنظیمات فوق به صورت خودکار به بانک اطلاعاتی اعمال نشده و باید چند دستور ذیل را به صورت دستی صادر کنیم:
الف) ابتدا package manager console را مجددا باز کنید و در اینجا default project را بر روی Decision.DataLayer قرار دهید. از این جهت که قرار است اطلاعات migration را از این پروژه دریافت کنیم:


در غیراینصورت پیام خطای No migrations configuration type was found in the assembly را دریافت خواهید کرد.

ب) سپس دستور ذیل را صادر کنید (با این فرض که بانک اطلاعاتی خالی DecisionDb ذکر شده‌ی در قسمت قبل را پیشتر ایجاد کرده‌اید):
 PM> Update-Database -Verbose -ConnectionStringName "DefaultConnection" -StartUpProjectName "Decision.Web"
این تنظیمات به این معنا است که Update-Database را بر اساس اطلاعات پروژه‌ی Decision.DataLayer انجام بده (همان انتخاب default project)؛ اما رشته‌ی اتصالی را از پروژه‌ی Decision.Web و تنظیمات DefaultConnection آن دریافت کن.

من در این حالت پیام خطای Update-Database : The term 'Update-Database' is not recognized as the name of a cmdlet را دریافت کردم.
راه حل: یکبار ویژوال استودیو را بسته و مجددا باز کنید تا کار نصب بسته‌ها و بارگذاری تمام وابستگی‌های آن‌ها به درستی صورت گیرد. این خطا به این معنا است که هرچند NuGet کار نصب EF را انجام داده‌است، اما هنوز اسکریپت‌های پاورشل آن که دستوراتی مانند Update-Database را اجرا می‌کنند، بارگذاری نشده‌اند. راه حل آن بستن و اجرای مجدد ویژوال استودیو است.
پس از اجرای مجدد ویژوال استودیو و انتخاب default project صحیح (مطابق تصویر فوق)، مجددا دستور Update-Database  فوق را صادر کنید (با پارامترهای ویژه‌ی آن).
با صدور این دستور، پیام خطای ذیل را دریافت کردم:
 The Entity Framework provider type 'System.Data.Entity.SqlServer.SqlProviderServices, EntityFramework'
registered in the application config file for the ADO.NET provider with invariant name 'System.Data.SqlClient' could not be loaded.
برای رفع آن نیاز است EF را یکبار دیگر نصب کنید:
 PM> Update-Package -Reinstall "EntityFramework" -ProjectName "Decision.DataLayer"
در ادامه مجددا کل Solution را Build کنید؛ چون Migrations بر اساس اطلاعات اسمبلی‌های کامپایل شده‌ی پروژه کار می‌کند.
اینبار دستور update-database فوق (با پارامترهای ویژه‌ی آن) بدون مشکل اجرا شد و بانک اطلاعاتی مربوطه تشکیل گردید.




اکنون برنامه قابل اجرا است و در این حالت است که می‌توان دکمه‌ی F5 را جهت اجرای برنامه فشرد. البته در این حالت بر روی پروژه‌ی Decision.Web کلیک راست کرده و گزینه‌ی set as startup project را نیز انتخاب کنید و سپس F5:



لطفا سؤالاتی را که مرتبط با «راه اندازی» این پروژه نیستند، در قسمت بازخوردهای اختصاصی آن مطرح کنید.
مطالب
لینک‌های هفته سوم آذر

وبلاگ‌ها و سایت‌های ایرانی


Visual Studio



ASP. Net


طراحی وب


اس‌کیوال سرور



Nhibernate


عمومی دات نت


ویندوز


متفرقه


مطالب دوره‌ها
تبدیل روش‌های قدیمی کدنویسی غیرهمزمان به async سی شارپ 5
در قسمت اول این سری، با مدل برنامه نویسی Event based asynchronous pattern ارائه شده از دات نت 2 و همچنین APM یا Asynchronous programming model موجود از نگارش یک دات نت، آشنا شدیم (به آن الگوی IAsyncResult هم گفته می‌شود). نکته‌ی مهم این الگوها، استفاده‌ی گسترده از آن‌ها در کدهای کلاس‌های مختلف دات نت فریم ورک است و برای بسیاری از آن‌ها هنوز async API سازگار با نگارش مبتنی بر Taskهای سی‌شارپ 5 ارائه نشده‌است. هرچند دات نت 4.5 سعی کرده‌است این خلاء را پوشش دهد، برای مثال متد الحاقی DownloadStringTaskAsync را به کلاس WebClient اضافه کرده‌است و امثال آن، اما هنوز بسیاری از کلاس‌های دیگر دات نتی هستند که معادل Task based API ایی برای آن‌ها طراحی نشده‌است. در ادامه قصد داریم بررسی کنیم چگونه می‌توان این الگوهای مختلف قدیمی برنامه نویسی غیرهمزمان را با استفاده از روش‌های جدیدتر ارائه شده بکار برد.



نگاشت APM به یک Task

در قسمت اول، نمونه مثالی را از APM، که در آن کار با BeginGetResponse آغاز شده و سپس در callback نهایی توسط EndGetResponse، نتیجه‌ی عملیات به دست می‌آید، مشاهده کردید. در ادامه می‌خواهیم یک محصور کننده‌ی جدید را برای این نوع API قدیمی تهیه کنیم، تا آن‌را به صورت یک Task ارائه دهد.
    public static class ApmWrapper
    {
        public static Task<int> ReadAsync(this Stream stream, byte[] data, int offset, int count)
        {
            return Task<int>.Factory.FromAsync(stream.BeginRead, stream.EndRead, data, offset, count, null);
        }
    }
همانطور که در این مثال مشاهده می‌کنید، یک چنین سناریوهایی در TPL یا کتابخانه‌ی Task parallel library پیش بینی شده‌اند. در اینجا یک محصور کننده برای متدهای BeginRead و EndRead کلاس Stream دات نت ارائه شده‌است. به عمد نیز به صورت یک متد الحاقی تهیه شده‌است تا در حین استفاده از آن اینطور به نظر برسد که واقعا کلاس Stream دارای یک چنین متد Async ایی است. مابقی کار توسط متد Task.Factory.FromAsync انجام می‌شود. متد FromAsync دارای امضاهای متعددی است تا اکثر حالات APM را پوشش دهد.
در مثال فوق BeginRead و EndRead استفاده شده از نوع delegate هستند. چون خروجی EndRead از نوع int است، خروجی متد نیز از نوع Task of int تعیین شده‌است. همچنین سه پارامتر ابتدایی BeginRead ، دقیقا data، offset و count هستند. دو پارامتر آخر آن callback و state نام دارند. پارامتر callback توسط متد FromAsync فراهم می‌شود و state نیز در اینجا null درنظر گرفته شده‌است.
یک مثال استفاده از آن‌را در ادامه مشاهده می‌کنید:
using System;
using System.IO;
using System.Threading.Tasks;

namespace Async06
{
    public static class ApmWrapper
    {
        public static Task<int> ReadAsync(this Stream stream, byte[] data, int offset, int count)
        {
            return Task<int>.Factory.FromAsync(stream.BeginRead, stream.EndRead, data, offset, count, null);
        }
    }

    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            using (var stream = File.OpenRead(@"..\..\program.cs"))
            {
                var data = new byte[10000];
                var task = stream.ReadAsync(data, 0, data.Length);
                Console.WriteLine("Read bytes: {0}", task.Result);
            }
        }
    }
}
File.OpenRead، خروجی از نوع استریم دارد. سپس متد الحاقی ReadAsync بر روی آن فراخوانی شده‌است و نهایتا تعداد بایت خوانده شده نمایش داده می‌شود.
البته همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، استفاده از خاصیت Result، اجرای کد را بجای غیرهمزمان بودن، به حالت همزمان تبدیل می‌کند.
در اینجا چون خروجی متد ReadAsync یک Task است، می‌توان از متد ContinueWith نیز بر روی آن جهت دریافت نتیجه استفاده کرد:
using (var stream = File.OpenRead(@"..\..\program.cs"))
{
    var data = new byte[10000];
    var task = stream.ReadAsync(data, 0, data.Length);
    task.ContinueWith(t => Console.WriteLine("Read bytes: {0}", t.Result)).Wait();
}


یک نکته
پروژه‌ی سورس بازی به نام Async Generator در GitHub، سعی کرده‌است برای ساده سازی نوشتن محصور کننده‌های مبتنی بر Task روش APM، یک Code generator تولید کند. فایل‌های آن‌را از آدرس ذیل می‌توانید دریافت کنید:

نگاشت EAP به یک Task

نمونه‌ای از Event based asynchronous pattern یا EAP را در قسمت اول، زمانیکه روال رخدادگردان webClient.DownloadStringCompleted را بررسی کردیم، مشاهده نمودید. کار کردن با آن نسبت به APM بسیار ساده‌تر است و نتیجه‌ی نهایی عملیات غیرهمزمان را در یک روال رخدادگران، در اختیار استفاده کننده قرار می‌دهد. همچنین در روش EAP، اطلاعات در همان Synchronization Context ایی که عملیات شروع شده‌است، بازگشت داده می‌شود. به این ترتیب اگر آغاز کار در ترد UI باشد، نتیجه نیز در همان ترد دریافت خواهد شد. به این ترتیب دیگر نگران دسترسی به مقدار آن در کارهای UI نخواهیم بود؛ اما در APM چنین ضمانتی وجود ندارد.
متاسفانه TPL همانند روش FromAsync معرفی شده در ابتدای بحث، راه حل توکاری را برای محصور سازی متدهای روش EAP ارائه نداده‌است. اما با استفاده از امکانات TaskCompletionSource آن می‌توان چنین کاری را انجام داد. در ادامه سعی خواهیم کرد همان متد الحاقی توکار DownloadStringTaskAsync ارائه شده در دات نت 4.5 را از صفر بازنویسی کنیم.
    public static class WebClientExtensions
    {
        public static Task<string> DownloadTextTaskAsync(this WebClient web, string url)
        {
            var tcs = new TaskCompletionSource<string>();

            DownloadStringCompletedEventHandler handler = null;
            handler = (sender, args) =>
            {
                web.DownloadStringCompleted -= handler;

                if (args.Cancelled)
                {
                    tcs.SetCanceled();
                }
                else if(args.Error!=null)
                {
                    tcs.SetException(args.Error);
                }
                else
                {
                    tcs.SetResult(args.Result);
                }
            };

            web.DownloadStringCompleted += handler;
            web.DownloadStringAsync(new Uri(url));

            return tcs.Task;
        }
    }
روش انجام کار را در اینجا ملاحظه می‌کنید. ابتدا باید تعاریف delaget مرتبط با رخدادگردان Completed اضافه شوند. یکبار += را ملاحظه می‌کنید و بار دوم -= را. مورد دوم جهت آزاد سازی منابع و جلوگیری از نشتی حافظه‌ی ‌روال رخدادگردان هنوز متصل، ضروری است.
سپس از TaskCompletionSource برای تبدیل این عملیات به یک Task کمک می‌گیریم. اگر args.Cancelled مساوی true باشد، یعنی عملیات دریافت فایل لغو شده‌است. بنابراین متد SetCanceled منبع Task ایجاد شده را فراخوانی خواهیم کرد. این مورد استثنایی را در کدهای فراخوان سبب می‌شود. به همین دلیل بررسی خطا با یک if else پس از آن انجام شده‌است. برای بازگشت خطای دریافت شده از متد SetException و برای بازگشت نتیجه‌ی واقعی دریافتی، از متد SetResult می‌توان استفاده کرد.
به این ترتیب متد الحاقی غیرهمزمان جدیدی را به نام DownloadTextTaskAsync برای محصور سازی متد EAP ایی به نام DownloadStringAsync و همچنین رخدادگران آن تهیه کردیم.
مطالب
نگارش نهایی MBUnit 3 ارائه شد

MBUnit که یکی دیگر از فریم ورک‌های آزمایش واحد یا unit testing دات نت به شمار می‌رود، نگارش 3 بتا آن از سال 2007 شروع شده و اخیرا نگارش نهایی 3 آن ارائه گردیده است.


جهت مشاهده‌ی جزئیات آخرین تغییرات اعمال شده در نگارش جدید آن، MbUnit v3.0.6 Update 1 می‌توان به وبلاگ یکی از اعضای اصلی تیم مراجعه نمود.

Added support for TestDriven.Net category filters.
Added support for more powerful inclusion/exclusion test filter expressions.
Fixed ReSharper v3.1, v4.0 and v4.1 hangs.
Increased NCover v1.5.8 timeout.
Adopted new assembly version numbering scheme

MBUnit از جهات بسیاری از NUnit پیشرفته‌تر است برای مثال در هنگام انجام آزمایشات واحد بر روی یک دیتابیس، به صورت خودکار امکان حذف رکوردهای آزمایشی را داشته و کار به حالت اول بازگردان وضعیت دیتابیس را انجام می‌دهد.
همچنین نگارش 3 آن کار یکپارچه شدن با ReSharper را هم انجام می‌دهد که پیشتر به صورت پیش فرض مهیا نبود و این مورد یکی از دلایل مهم استفاده گسترده از NUnit به شمار می‌رفت.

پ.ن.
برای دریافت آن باید به گوگل‌کد مراجعه کرد که احتمالا با مشکلاتی همراه خواهد بود. نگارش نهایی آن تا این تاریخ را از اینجا دریافت کنید.

بازخوردهای دوره
استفاده از StructureMap به عنوان یک IoC Container
مشکل تداخل نگارش‌های مختلف را با هم دارید.
- ابتدا مطمئن شوید که بسته‌ها را فقط از طریق نیوگت اضافه کرده‌اید و نه ارجاع دستی (مهم).
- همچنین مطمئن شوید که بسته‌ی EF در پروژه‌ای که به آن اشاره کرده، نصب شده‌است.
- سپس یکبار تمام بسته‌ها را به روز کنید و در ادامه یکبار هم بر اساس نگارش فعلی دات نت انتخابی، آن‌ها را تنظیم مجدد کنید:
PM> update-package
PM> update-package -reinstall