اگر داخل appsetting.json ذخیره کنیم ، چند تا امتیاز داره :
اول از همه اینکه میتونیم تنظیمات رو با استفاده از قابلیتهای dependency injection به کلاسهای مرتبط اضافه کنیم و اون کلاس رو به صورت یک dependency service استفاده کنیم.
دوم اینکه میتونیم از قابلیتهای environment تو کار دات نت استفاده کنیم و مقادیر متفاوت رو لحاظ کنیم.
نقص عمده این روش فقط میتونیم از بین primitive data typeها نوعهای reference type مثل string رو استفاده کنیم.