نظرات مطالب
خودکار کردن تعاریف DbSetها در EF Code first
در EF Core یک چنین شکلی را پیدا می‌کند (البته «روش صحیح بارگذاری پویای اسمبلی‌ها در NET Core.» را هم مدنظر داشته باشید):
    public class BloggingContext : DbContext
    {        
        protected override void OnModelCreating(ModelBuilder modelBuilder)
        {
            loadEntities(modelBuilder,
            asmPath: @"D:\Prog\SomeAsm1\bin\Debug\netstandard2.0\SomeAsm1.dll",
            nameSpace: "SomeAsm1.Models");
            base.OnModelCreating(modelBuilder);
        }

        private static void loadEntities(ModelBuilder modelBuilder, string asmPath, string nameSpace)
        {
            var modelInAssembly = AssemblyLoadContext.Default.LoadFromAssemblyPath(asmPath);
            // var modelInAssembly = Assembly.Load(new AssemblyName("ModuleApp"));
            var entityMethod = typeof(ModelBuilder).GetMethod("Entity", new Type[] { });
            foreach (var type in modelInAssembly.ExportedTypes)
            {
                if (type.BaseType is System.Object && !type.IsAbstract && type.Namespace == nameSpace)
                {
                    entityMethod.MakeGenericMethod(type).Invoke(modelBuilder, new object[] { });
                }
            }
        }
نظرات مطالب
تبدیل HTML فارسی به PDF با استفاده از افزونه‌ی XMLWorker کتابخانه‌ی iTextSharp
- نام این کتابخانه XML Worker هست. یعنی HTML شما باید معتبر باشد و تگ‌های آن همانند یک فایل XML درست تشکیل و باز و بسته شده باشند؛ چیزی مثل XHTML ها.
- می‌توانید از کتابخانه HTML Agility pack برای درست کردن XHTML استفاده کنید:
var sb = new StringBuilder(); 
var stringWriter = new StringWriter(sb);
var doc = new HtmlDocument
            {
                OptionOutputAsXml = true,
                OptionCheckSyntax = true,
                OptionFixNestedTags = true,
                OptionAutoCloseOnEnd = true,
                OptionDefaultStreamEncoding = Encoding.UTF8
            };
doc.LoadHtml(htmlContent);
doc.Save(stringWriter);
var xhtml = sb.ToString();
خاصیت OptionOutputAsXml آن‌را true کنید تا در حد توانش مشکلات HTML شما را برطرف و یک خروجی XHTML را تولید کند.
سایر مشکلات آن‌را بهتر است در mailing لیست آن‌ها به همراه ارائه مثال قابل بازتولیدی ارسال کنید.
مطالب
مروری مقدماتی بر ساخت برنامه‌های موبایل در MVC4
برای شروع، پروژه‌ای از نوع InternetApplication را انتخاب نموده مطابق شکل زیر:


 سپس اگر صفحه Layout.cshtml_ باز کنید، با متا تگی به فرم زیر روبرو می‌شوید که توسط آن می‌توانیم اندازه صفحه نمایش را مشخص کنیم:


زمانیکه Request ای صادر می‌شود، موارد ذیل تشکیل خواهند شد:


اگر دقت کنید در قسمت User-Agent یکسری مشخصات از سیستم نمایان است که ما طبق آن میتوانیم صفحه مربوطه را بارگذاری کنیم.
سپس می‌بایست به فایل Global.asax  رفته و تنظیماتی را در Application Start اعمال کنیم:
       protected void Application_Start() 
            {
            AreaRegistration.RegisterAllAreas();

            WebApiConfig.Register(GlobalConfiguration.Configuration);
            FilterConfig.RegisterGlobalFilters(GlobalFilters.Filters);
            RouteConfig.RegisterRoutes(RouteTable.Routes);
            BundleConfig.RegisterBundles(BundleTable.Bundles);
            AuthConfig.RegisterAuth(); 
            InitializeDisplayModeProvider(); 
        }
        protected void InitializeDisplayModeProvider()
        {
            var phone = new DefaultDisplayMode("Phone")
                {
                    ContextCondition = ctx => ctx.GetOverriddenUserAgent() != null &&
                                                           ctx.GetOverriddenUserAgent().Contains("iPhone")
                };
            var mobile = new DefaultDisplayMode("Tablet")
                {
                    ContextCondition = ctx => ctx.GetOverriddenUserAgent() != null && 
                                                           ctx.GetOverriddenUserAgent().Contains("iPad")
                };

            DisplayModeProvider.Instance.Modes.Insert(0, phone);
            DisplayModeProvider.Instance.Modes.Insert(1, mobile);
        }
توسط متد InitialDisplayModeProvider  دو متغیر را تعریف می‌کنیم که بواسط آنها می‌توان مثلا UserAgent ای را که می‌خواهیم، مشخص کنیم و سپس در DisplayModelProvider آن را بعنوان Instance ای درج و سپس تابع InitialDisplayModeProvider را در Application_start تنظیم کنیم.
حال می‌بایست Page‌های مربوط به هر کدام را طراحی کرده و با پسوند مثلا (Phone-Tablet)ذخیره کنیم.

اگر Extension ای را برای تست شبیه سازی محیط موبایل یا تبلت، نصب کنید، می‌توانید آن را مشاهده کنید.
حال می‌توان برای شکیل‌تر کردن آن از نیوگت jquerymobile را گرفته و طبق مطالب گفته شده از صفحه Layout خود هم چند نمونه برای مرورگرهای مختلف درست کرده وبا jquerymobile روی آن کار کنید.
مطالب
معرفی List Patterns Matching در C# 11
در C# 11، افزونه‌ای به switch expressionها اضافه شده‌است که امکان بررسی توالی مقادیر آرایه‌ها و مجموعه‌ها را نیز می‌دهد که به آن list expressions هم می‌گویند. List Patterns امکان بررسی شکل یک لیست و یا آرایه را ممکن می‌کنند. برای مثال اگر نیاز است بررسی کنیم که آیا مجموعه‌ای با یک مقدار خاص، شروع می‌شود، پایان می‌یابد و یا حاوی آن است، List Patterns مفید واقع خواهند شد. در اینجا List Patterns، با [] مشخص می‌شوند و در بین []ها، توالی مقادیری را که قرار است با اعضای مجموعه‌ی مشخص شده، انطباق داده شوند، مشخص می‌کنیم. این افزونه به همراه ویژگی slice pattern نیز هست که امکان انطباق با صفر و یا چند المان یک مجموعه را میسر می‌کند. در این حالت از دو نقطه برای نمایش آن در بین []ها استفاده می‌شود. برای مثال الگوی زیر:
[1, 2, .., 10]
با تمام آرایه‌های زیر انطباق دارد:
int[] arr1 = { 1, 2, 10 };
int[] arr2 = { 1, 2, 5, 10 };
int[] arr3 = { 1, 2, 5, 6, 7, 8, 9, 10 };

بررسی چند مثال جهت آشنایی با مفهوم List Patterns

ابتدا مجموعه‌ی زیر را در نظر بگیرید:
int[] collection = { 1, 2, 3, 4 };

الف) روش انطباق با یک توالی مشخص
Console.WriteLine(collection is [1, 2, 3, 4]); // True
Console.WriteLine(collection is [1, 2, 4]); // False
توالی مشخص شده‌ی در الگوی اول، دقیقا با توالی عناصر آرایه انطباق دارد. اما در حالت دوم، چون توالی اعداد الگوی مشخص شده، با توالی اعداد آرایه یکی نیست، انطباقی رخ نداده‌است.

ب) امکان استفاده از discard و همچنین لیستی از عناصر
Console.WriteLine(collection is [_, 2, _, 4]); // True
Console.WriteLine(collection is [.., 3, _]); // True
- اگر نیاز به صرفنظر کردن از عناصر خاصی در یک توالی بود، می‌توان از discard و یا همان _ استفاده کرد؛ مانند الگوی اول. الگوی اول به معنای نیاز به انطباق با چهار عدد است که حتما باید دومین و چهارمین آن‌ها اعداد 2 و 4 باشند؛ اما مقدار اولین و سومین آن‌ها، مهم نیست.
- الگوی دوم به معنای تعریف یک توالی نامشخص، اما خاتمه یافته‌ای با عنصر 3 است و سپس صرفنظر کردن از آخرین عنصر آرایه.

در مثال زیر، الگوی انطباق با مجموعه‌ای که حداقل دو عضو دلخواهی را دارد، مشاهده می‌کنید:
if (new[] { 6, 7, 8 } is [_, _, ..])
{
   Console.WriteLine($"collection with at least two items");
}
و الگوی انطباق با مجموعه‌ای که اولین و آخرین عضو آن صفر هستند:
if (new[] { 0, 42, 42, 0 } is [0, .., 0])
{
   Console.WriteLine($"collection with first and last element equal to 0");
}


ج) امکان تعریف اعمال منطقی
Console.WriteLine(collection is [_, >= 2, _, _]); // True
بر اساس این الگو، هر مجموعه‌ی چهارتایی که عنصر دوم آن، بزرگتر و یا مساوی 2 باشد، معتبر شناخته می‌شود؛ صرفنظر از مقدار سایر عناصر آن.

در مثال زیر، الگوی انطباق با مجموعه‌ای را که اولین عضو آن یک عدد مثبت است، مشاهده می‌کنید:
if (new[] { 9, -1, -2 } is [> 0, ..])
{
   Console.WriteLine($"collection with positive first element");
}
و یا الگوی انطباق با مجموعه‌ای که دومین عضو آن، یکی از دو عدد 42 و منهای 42 می‌تواند باشد:
if (new[] { 1, 42, 0 } is [_, 42 or -42, ..])
{
   Console.WriteLine($"collection with second element equal to 42 or -42");
}


یک مثال دیگر: بررسی نحوه‌ی عملکرد List Patterns

namespace CS11Tests;

public static class ListPatternsMatching
{
    public static void Test()
    {
        Console.WriteLine(CheckSwitch(new[] { 1, 2, 10 }));          // prints 1
        Console.WriteLine(CheckSwitch(new[] { 1, 2, 7, 3, 3, 10 })); // prints 1
        Console.WriteLine(CheckSwitch(new[] { 1, 2 }));              // prints 2
        Console.WriteLine(CheckSwitch(new[] { 1, 3 }));              // prints 3
        Console.WriteLine(CheckSwitch(new[] { 1, 3, 5 }));           // prints 4
        Console.WriteLine(CheckSwitch(new[] { 2, 5, 6, 7 }));        // prints 50
    }

    public static int CheckSwitch(int[] values)
        => values switch
        {
            [1, 2, .., 10] => 1,
            [1, 2] => 2,
            [1, _] => 3,
            [1, ..] => 4,
            [..] => 50
        };
}
توضیحات:

- اولین الگوی تعریف شده‌ی در متد CheckSwitch، به معنای انطباق با هر توالی است که با 1 و 2 شروع می‌شود و سپس می‌تواند شامل هر نوع توالی دلخواهی باشد (صرفنظر از مقدار و یا ترتیب این مقادیر) و در نهایت با عدد 10 خاتمه پیدا می‌کند.
- دومین الگوی تعریف شده، تنها یک آرایه‌ی دو عضوی با مقادیر مشخص 1 و 2 را می‌پذیرد.
- توالی قابل انطباق با سومین الگوی تعریف شده، از دو عضو تشکیل می‌شود. اولین عضو آن حتما باید 1 باشد و مقدار دومین عضو آن مهم نیست.
- توالی قابل انطباق با چهارمین الگوی تعریف شده، از یک یا چند عضو دلخواه تشکیل می‌شود که اولین عضو آن حتما باید عدد 1 باشد.
- هر توالی تعریف شده‌ای با پنجمین الگوی تعریف شده، انطباق پیدا می‌کند.


امکان ترکیب list pattern matching و object pattern matching

در مثال‌های زیر، نمونه‌ای از ترکیب list pattern matching و object pattern matching را جهت ساخت شرط‌های پیچیده‌ای، مشاهده می‌کنید:
if (new[] { 1, 2, 3 } is [var first, _, _])
{
   Console.WriteLine($"three item collection with first item {first}");
}

if (new[] { 4, 5, 6 } is [_, var second, _])
{
   Console.WriteLine($"three item collection with second item {second}");
}
این الگو که var pattern هم نامیده می‌شود، به همراه ذکر var و نام یک متغیر است. در این حالت کار الگو، دریافت مقدار واقع شده‌ی در آن موقعیت خاص است.
نمونه مثالی از این قابلیت جهت جدا سازی اجزای یک URL:
var uri = new Uri("http://www.mysite.com/categories/category-a/sub-categories/sub-category-a.html");
var result = uri.Segments switch
{
    ["/"] => "Root",
    [_, var single] => single,
    [_, .. string[] entries, _] => string.Join(" > ", entries)
};


سایر نوع‌هایی که توسط List patterns قابل بررسی هستند

List patterns تنها با آرایه‌ها و لیست‌ها کار نمی‌کنند. بلکه می‌توان از آن‌ها با هر نوعی که به همراه تعریف indexer‌ها و یا خواص Length و Count است نیز استفاده کرد. اگر نیاز به استفاده از Slice patterns بود، این الگو با نوع‌هایی کار می‌کند که دارای indexer هایی با آرگومان‌هایی از نوع Range است و یا به همراه متد Slice دارای دو آرگومان Int است. برای مثال رشته‌ها نیز در اینجا قابل بررسی هستند.
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت 14 - کار با فرم‌ها - بخش 2 - تعریف فرم‌ها و اعتبارسنجی آن‌ها
نحوه نمایش مقدار Display attribute پراپرتی‌ها در تگ‌های Label با استفاده از کامپوننت‌های جنریک

در ASP.NET Core اگه بخوایم Display یک پراپرتی رو نمایش بدیم به این صورت عمل میکنیم:
@model ProjectName.ViewModels.Identity.RegisterViewModel
<label asp-for="PhoneNumber"></label>
در حال حاضر چنین قابلیتی به صورت توکار در Blazor وجود ندارد، برای اینکه این قابلیت رو با استفاده از کامپوننت‌ها پیاده سازی کنیم میتوان از یک کامپوننت جنریک استفاده کرد (اطلاعات بیشتر در مورد کامپوننت‌های جنریک):
@using System.Reflection
@using System.Linq.Expressions
@using System.ComponentModel.DataAnnotations
@typeparam T
@if (ChildContent is null)
{
    <label>@Label</label>
}
else
{
    <label>
        @Label
        @ChildContent
    </label>
}
@code {

    [Parameter, EditorRequired]
    public Expression<Func<T>> DisplayNameFor { get; set; } = default!;

    [Parameter]
    public RenderFragment? ChildContent { get; set; }

    private string Label => GetDisplayName();

    private string GetDisplayName()
    {
        var expression = (MemberExpression)DisplayNameFor.Body;
        var value = expression.Member.GetCustomAttribute(typeof(DisplayAttribute)) as DisplayAttribute;
        return value?.Name ?? expression.Member.Name;
    }
}

نحوه استفاده:
private LoginDto Login { get; } = new();
<CustomDisplayName DisplayNameFor="@(() => Login.UserName)" />
همچنین میتوان ChildContent رو که یک RenderFragment است مقداری دهی کرد که در کنار Display، مقدار ChildContent رو هم نمایش بده.
<CustomDisplayName DisplayNameFor="@(() => Login.UserName)">
    <span class="text-danger">(*)</span>
</CustomDisplayName>

نحوه استفاده در پروژه‌های چند زبانه
کامپوننت فوق برای استفاده در پروژه چند زبانه باید به صورت زیر تغییر پیدا کنه:
@using System.Reflection
@using System.Linq.Expressions;
@using System.ComponentModel.DataAnnotations;
@typeparam T
@if (ChildContent == null)
{
    <label>@Label</label>
}
else
{
    <label>
        @Label
        @ChildContent
    </label>
}
@code {

    [Parameter]
    public Expression<Func<T>> DisplayNameFor { get; set; } = default!;

    [Parameter]
    public RenderFragment? ChildContent { get; set; }

    [Inject]
    public IStringLocalizerFactory LocalizerFactory { get; set; } = default!;

    private string Label => GetDisplayName();

    private string GetDisplayName()
    {
        var expression = (MemberExpression)DisplayNameFor.Body;
        var displayAttribute = expression.Member.GetCustomAttribute(typeof(DisplayAttribute)) as DisplayAttribute;
        if (displayAttribute is {ResourceType: not null })
        {
            // Try to dynamically create an instance of the specified resource type
            var resourceType = displayAttribute.ResourceType;
            var localizer = LocalizerFactory.Create(resourceType);

            return localizer[displayAttribute.Name ?? expression.Member.Name];
        }
        return displayAttribute?.Name ?? expression.Member.Name;
    }
}
برای اتریبیوت Display هم باید مقدار ResourceType مقدار دهی شود:
public class LoginDto
{
    [Display(Name = nameof(LoginDtoResource.UserName), ResourceType = typeof(LoginDtoResource))]
    [Required]
    [MaxLength(100)]
    public string UserName { get; set; } = default!;

    //...
}

LoginDtoResource یک فایل Resource است که باید با باز کردنش در ویژوال استودیو، Access modifier اونو به public تغییر بدید.
نحوه افزودن کلاس به Label ( ساده سازی تعاریف ویژگی‌های المان‌ها )
افزودن یک دیکشنری به کامپوننت:
[Parameter(CaptureUnmatchedValues = true)]
public Dictionary<string, object> InputAttributes { get; set; } = new();
استفاده از InputAttributes در تگ Label:
@if (ChildContent is null)
{
    <label @attributes="InputAttributes">
        @Label
    </label>
}
else
{
    <label @attributes="InputAttributes">
        @Label
        @ChildContent
    </label>
}
الان میتونیم هر تعداد اتریبیوتی رو به کامپوننت پاس بدیم:
<CustomDisplayName DisplayNameFor="@(() => Login.UserName)" class="form-label" id="test" for="UserName" />
مطالب
آموزش Linq - بخش ششم : عملگرهای پرس و جو قسمت دوم
در ادامه‌ی سری آموزشی LINQ، عملگر‌های پرس و جوی مرتب سازی، گروه بندی و مجموعه را بررسی خواهیم کرد.

عملگرهای مرتب سازی  Ordering Operators
این عملگر‌ها عناصر توالی ورودی را به خروجی ارسال می‌کنند؛ با این تفاوت که توالی خروجی مرتب شده، توالی ورودی است.

عملگر OrderBy

این عملگر توالی ورودی را بر اساس کلیدی که مشخص می‌کنیم مرتب می‌کند.
مثال:
در این مثال کلید معرفی شده‌ی توسط عبارت Lambda، یک رشته است.
string[] ingredients = { "Sugar", "Egg", "Milk", "Flour", "Butter" };
var query = ingredients.OrderBy(x => x);
foreach (var item in query)
{
   Console.WriteLine(item);
}
خروجی مثال بالا:
 Butter
Egg
Flour
Milk
Sugar
همان طور که ملاحظه می‌کنید، عملگر OrderBy به‌صورت پیش فرض مرتب سازی عناصر را صعودی انجام داده است.
عبارت Lambda استفاده شده می‌تواند یک خاصیت از عناصر تشکیل دهنده‌ی توالی ورودی باشد.
مثال:
Ingredient[] ingredients =
{
   new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500},
   new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100},
   new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 150},
   new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 50},
   new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 200},
};
var query = ingredients.OrderBy(x => x.Calories);
foreach (var item in query)
{
   Console.WriteLine(item.Name + " " + item.Calories);
}
خروجی مثال بالا:
Flour 50
Egg 100
Milk 150
Butter 200
Sugar 500
همانطور که مشاهده می‌کنید توالی خروجی، بر اساس خصوصیت کالری توالی ورودی مرتب شده و در خروجی نمایش داده شده است.

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو
در عبارت‌های پرس و جو، کلمه کلیدی orderby برای مرتب سازی توالی استفاده می‌شود:
مثال:
var query = from i in ingredients
orderby i.Calories
select i;

عملگر ThenBy

این عملگر می‌تواند به صورت زنجیره‌ای، یک یا چندین بار بعد از عملگر OrderBy در پرس و جو، مورد استفاده قرار گیرد. توسط عملگر ThenBy می‌توان سطوح دیگری از مرتب سازی را اعمال کرد. در مثال زیر ابتدا توالی ورودی را بر اساس کالری و بعد از آن بر اساس نام مرتب خواهیم کرد.
مثال :
Ingredient[] ingredients =
{
   new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500},
   new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 100},
   new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100},
   new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 500},
   new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 200},
};
var query = ingredients
                     .OrderBy(x => x.Calories)
                     .ThenBy(x => x.Name);
foreach (var item in query)
{
   Console.WriteLine(item.Name + " " + item.Calories);
}
خروجی مثال بالا:
Egg 100
Milk 100
Butter 200
Flour 500
Sugar 500
در اینجا در توالی ورودی، Milk قبل از Egg قرار دارد. ولی به خاطر استفاده از عملگر ThenBy، در مواردی که کالری عناصر یکسان است، بر اساس نام عناصر توالی، مرتب سازی انجام شده است.

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو
var query = from i in ingredients
orderby i.Calories, i.Name
select i;
همانطور که مشاهده می‌کنید برای مرتب سازی بر اساس خصوصیات دیگر کافیست نام خصوصیت را بعد از اولین عنصر، به وسیله‌ی کاما (,) قید کنید.

عملگر OrderByDescending
این عملگر همچون عملگر OrderBy عمل می‌کند؛ اما توالی ورودی را بر اساس کلید داده شده، به صورت نزولی مرتب می‌کند.
مثال:
Ingredient[] ingredients =
{
   new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500},
   new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100},
   new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 150},
   new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 50},
   new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 200},
};
var query = ingredients.OrderByDescending(x => x.Calories);
foreach (var item in query)
{
   Console.WriteLine(item.Name + " " + item.Calories);
}
خروجی مثال بالا:
Sugar 500
Flour 500
Butter 200
Milk 100
Egg 100

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو

جایگزین عملگر OrderByDescending در عبارت‌های جستجو، کلمه‌ی کلیدی descending می‌باشد:
var query = from i in ingredients
orderby i.Calories descending
select i;

عملگر ThenByDescending

این عملگر بصورت زنجیره‌ای بعد از عملگر‌های دیگر می‌آید و مرتب سازی را به‌صورت نزولی انجام می‌دهد.
مثال:
Ingredient[] ingredients =
{
   new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 500},
   new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500},
   new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100},
   new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 100},
   new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 200}
};
var query = ingredients
                    .OrderBy(x => x.Calories)
                    .ThenByDescending(x => x.Name);
foreach (var item in query)
{
   Console.WriteLine(item.Name + " " + item.Calories);
}
خروجی مثال بالا:
Milk 100
Egg 100
Butter 200
Sugar 500
Flour 500
در این مثال در توالی ورودی، Flour قبل از Sugar آمده است. اما به خاطر عملگر ThenOrderByDescending ترتیب قرار گیری آنها در توالی خروجی تغییر کرده است.

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو
در عبارت‌های جستجو نیز برای رسیدن به خروجی مشابه کد بالا از کلمه‌ی کلیدی descending استفاده می‌کنیم.
var query = from i in ingredients
orderby i.Calories, i.Name descending
select i;

عملگر Reverse

عملگر Reveres توالی ورودی را دریافت کرده و آن را معکوس و سپس توالی خروجی را تولید می‌کند. اولین عنصر توالی ورودی، آخرین عنصر توالی خروجی می‌باشد.
مثال:
char[] letters = { 'A', 'B', 'C' };
var query = letters.Reverse();
foreach (var item in query)
{
   Console.WriteLine(item);
}
خروجی مثال بالا:
C
B
A

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو

معادل این عملگر، کلمه‌ی کلیدی دیگری در عبارت‌های جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش می‌تواند خروجی دلخواه را تولید کند.


عملگر‌های گروه بندی Grouping Operator

عملگر GroupBy

این عملگر یک توالی ورودی را دریافت کرده و یک توالی گروه بندی شده را به خروجی ارسال می‌کند. پایه‌ای‌ترین امضاء متد GroupBy، یک عبارت Lambda می‌باشد .این عبارت، کلید گروه بندی توالی ورودی را مشخص می‌کند.
مثال: در این مثال قصد داریم مواد غذایی مختلف را بر اساس کالری آنها گروه بندی کنیم.
Ingredient[] ingredients =
{
   new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500},
   new Ingredient {Name = "Lard", Calories = 500},
   new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 500},
   new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100},
   new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 100},
   new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 50},
   new Ingredient {Name = "Oats", Calories = 50}
};
IEnumerable<IGrouping<int, Ingredient>> query = ingredients.GroupBy(x => x.Calories);
foreach (IGrouping<int, Ingredient> group in query)
{
   Console.WriteLine("Ingredients with {0} calories", group.Key);
   foreach (Ingredient ingredient in group)
   {
     Console.WriteLine(" -{0}", ingredient.Name);
   }
}
در مثال فوق خروجی تابع GroupBy یک لیست قابل شمارش از نوع IGrouping می‌باشد. هر عنصر IGrouping شامل یک کلید (در اینجا کالری مواد غذایی) و لیستی از مواد غذایی که کالری‌های یکسانی دارند، می‌باشد.
خروجی مثال بالا:
 Ingredients with 500 calories
 -Sugar
 -Lard
 -Butter
Ingredients with 100 calories
 -Egg
 -Milk
Ingredients with 50 calories
 -Flour
 -Oats

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو
در بخش پنجم این سری آموزشی، روش گروه بندی توسط عبارت‌های جستجو توضیح داده شده است.


عملگرهای مجموعه Set Operators
این عملگر‌ها شامل موارد زیر می‌باشند:
• Concat
• Union
• Distinct
• Intersect
• Except

عملگر Concat

این عملگر دو توالی را با هم ادغام می‌کند؛ بطوریکه عناصر توالی دوم، بعد از عناصر توالی اول به توالی خروجی اضافه می‌شوند.
مثال:
string[] applePie = { "Apple", "Sugar", "Pastry", "Cinnamon" };
string[] cherryPie = { "Cherry", "Sugar", "Pastry", "Kirsch" };
IEnumerable<string> query = applePie.Concat(cherryPie);
foreach (string item in query)
{
   Console.WriteLine(item);
}
خروجی مثال بالا :
Apple
Sugar
Pastry
Cinnamon
Cherry
Sugar
Pastry
Kirsch
توجه داشته باشید که در این حالت عناصر تکراری حذف نخواهند شد.

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو
معادل این عملگر، کلمه‌ی کلیدی جدیدی در عبارت‌های جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش می‌تواند خروجی دلخواه را تولید کند.

عملگر Union
این عملگر همچون عملگر Concat رفتار می‌کند؛ با این تفاوت که عناصر تکراری در توالی خروجی حضور نخواهند داشت.
مثال:
string[] applePie = { "Apple", "Sugar", "Pastry", "Cinnamon" };
string[] cherryPie = { "Cherry", "Sugar", "Pastry", "Kirsch" };
IEnumerable<string> query = applePie.Union(cherryPie);
foreach (string item in query)
{
   Console.WriteLine(item);
}
خروجی مثال بالا:
Apple
Sugar
Pastry
Cinnamon
Cherry
Kirsch
همانطور که مشاهده می‌کنید، عناصر Sugar و Pastry که در توالی دوم تکرار شده بودند، در خروجی وجود ندارند.

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو
معادل این عملگر، کلمه‌ی کلیدی جدیدی در عبارت‌های جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش می‌تواند خروجی دلخواه را تولید کند.

عملگر  Distinct
این عملگر عناصر تکراری توالی را حذف می‌کند. این عملگر هم می‌تواند بر روی یک توالی اجرا شود و هم می‌تواند بصورت زنجیره‌ای بعد از عملگر‌های دیگر بکار برود.
مثال: استفاده از این عملگر بر روی یک توالی:
string[] applePie = { "Apple", "Sugar", "Apple", "Sugar", "Pastry", "Cinnamon" };
IEnumerable<string> query = applePie.Distinct();
foreach (string item in query)
{
   Console.WriteLine(item);
}
در مثال بالا، عناصر تکراری در توالی ورودی را، از طریق عملگر Distinct حذف کرده‌ایم.
خروجی مثال بالا:
Apple
Sugar
Pastry
Cinnamon

مثال: بکارگیری عملگر Distinct بهمراه عملگر Concat برای شبیه سازی عملیات Union
string[] applePie = { "Apple", "Sugar", "Pastry", "Cinnamon" };
string[] cherryPie = { "Cherry", "Sugar", "Pastry", "Kirsch" };
IEnumerable<string> query = applePie.Concat(cherryPie).Distinct();

foreach (string item in query)
{
   Console.WriteLine(item);
}
خروجی مثال بالا:
Apple
Sugar
Pastry
Cinnamon
Cherry
Kirsch
همانطور که مشاهده می‌کنید خروجی این مثال با حالت استفاده از Union تفاوتی ندارد.

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو
معادل این عملگر، کلمه‌ی کلیدی جدیدی در عبارت‌های جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش می‌تواند خروجی دلخواه را تولید کند.

عملگر Intersect
این عملگر عناصر مشترک بین دو توالی را باز می‌گرداند.
مثال:
string[] applePie = { "Apple", "Sugar", "Pastry", "Cinnamon" };
string[] cherryPie = { "Cherry", "Sugar", "Pastry", "Kirsch" };
IEnumerable<string> query = applePie.Intersect(cherryPie);
foreach (string item in query)
{
   Console.WriteLine(item);
}
خروجی مثال بالا:
Sugar
Pastry
نکته: عناصر تکراری فقط یکبار در خروجی ظاهر خواهند شد.

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو
معادل این عملگر، کلمه‌ی کلیدی جدیدی در عبارت‌های جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش می‌تواند خروجی دلخواه را تولید کند.

عملگر Except
این عملگر عناصری از توالی اول را انتخاب می‌کند که در توالی دوم همتایی نداشته باشند.
مثال:
string[] applePie = { "Apple", "Sugar", "Pastry", "Cinnamon" };
string[] cherryPie = { "Cherry", "Sugar", "Pastry", "Kirsch" };
IEnumerable<string> query = applePie.Except(cherryPie);
foreach (string item in query)
{
   Console.WriteLine(item);
}
خروجی مثال فوق:
Apple
Cinnamon
نکته: هیچ عنصری از توالی دوم در خروجی وجود نخواهد داشت.

پیاده سازی توسط عبارت‌های جستجو
معادل این عملگر، کلمه‌ی کلیدی جدیدی در عبارت‌های جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش می‌تواند خروجی دلخواه را تولید کند.
مطالب
ایجاد پنجره های Bootstrap با HtmlHelper
چند وقت پیش لینکی را معرفی کردم که در آن به طراحی پنجره‌های بوت استرپ 3 با استفاده از جی کوئری پرداخته بود و از آنجا که من دوست دارم انعطاف بیشتری در استفاده از این مدل کتابخانه‌ها داشته باشم و مستندات آن را حفظ نکنم، آن‌ها را به HtmlHelper تبدیل می‌کنم.
ابتدا از این آدرس فایل‌های مورد نظر را دریافت کنید. دو عدد از آن‌ها فایل استایل و دیگری فایل جی کوئری آن است که به ترتیب زیر صدا بزنید:
<script src="//code.jquery.com/jquery-1.11.3.min.js"></script>
    <link rel="stylesheet" href="https://maxcdn.bootstrapcdn.com/bootstrap/3.3.4/css/bootstrap.min.css">
    <script src="https://maxcdn.bootstrapcdn.com/bootstrap/3.3.4/js/bootstrap.min.js"></script> 
 <link href="~/content/css/bootstrap-dialog.min.css" rel=stylesheet"></link>
<script src="~/Scripts/bootstrap-dialog.min.js"></script>

پروژه اصلی شامل دو فایل اصلی است؛ یکی که درفضای نام models جهت قرار دادن مدل‌ها قرار گرفته و دیگری در فضای نام Controls جهت ایجاد متدهای Helper یا اجرایی قرار گرفته است.
ابتدا نیاز است که یک کلاس از نوع BootstrapDialog ایجاد کنید تا خصوصیات پنجره مشخص گردند. این خصوصیات به شرح زیر هستند:
var dialog=new BootstrapDialog();
dialog.Title="عنوان دیالوگ";
dialog.Message="متن پنجره";


//فعال سازی این خصوصیت باعث میشود یک دکمه بستن به   
//پنجره اضافه شده و همچنین توسط کلیک کاربر در خارج از صفحه
//باعث بسته شدن پنجره شود یا استفاده از کلید
//ESC
dialog.Closable=false;


//تغییر اندازه دیالوگ
Dialog.Size=BootstrapDialogSize.SizeNormal;


//رنگ بندی دیالوگ را تغییر میدهد.مقدار زیر باعث میشود
//دیالوگ با رنگبندی قرمز نمایش داده شود تا برای نمایش خطاها مناسب باشد
Dialog.Type=BootstrapDialogType.Danger;


//برای اعمال کردن یک کلاس استابل دلخواه
Dialog.CssClass="";


//آیکن برای دیالوگ-استفاده از نام کلاس آیکن‌های بوت استراپ
Dialog.SpinIcon="";


//یک توصیف است که فقط در کد صفحه نمایش داده میشود
//استفاده خاصی ندارد
Dialog.Description="";


//بعد از بستن دیالوگ ، کدهای آن در صفحه حذف خواهند شد
//اگر میخواهید کد را بارها و بارها نمایش دهید
//آن را با مقدار ناصحیح مقدار دهی کنید
dialog.AutoDestory=false;



//========== رویدادها =============

//این رویدا قبل از نمایش دیالوگ نمایش داده می‌شود
dialog.OnShow="function(){alert('before Dialog');}";


//این رویداد بعد از نمایش دیالوگ اجرا می‌شود
dialog.OnShown="function(){alert('after Dialog shown');}";


//موقع درخواست بستن دیالوگ قبل از بسته شدن اجرا میگردد
dialog.OnHide="function(){alert('before Dialog close');}";


//بعد از بسته شدن دیالوگ اجرا میشود
dialog.OnHidden="function(){alert('after Dialog close');}";
تا اینجا خصوصیات پنجره معرفی شده است. در حال حاضر نیاز است که کدهای آن در قسمت View درج شوند برای اینکار از یک Helper کمک میگیریم:
@{
var dialog=new BootstrapDialog();
dialog....
// ........
}
@HTML.BootstrapDialog("example1",dialog)
 
در کد، اولین پارامتر نام پنجره است: از این اسم بعدا می‌توانید جهت اجرای متدها، چه دستی توسط خود شما یا ایجاد متدهای ساده توسط خود کلاس استفاده کنید. دومین پارامتر هم دریافت خصوصیات پنجره است که در بالا توضیح دادیم.

دکمه ها
در صورتیکه قصد دارید دکمه‌ای را روی پنجره ایجاد نمایید، با شیوه زیر اینکار صورت می‌گیرد:
var dialog=new BootstrapDialog();
var cancelButton=new BootstrapDialogButton("cancelButton");
//cancelButton.id="cancelButton";
cancelButton.label="Cancel";
cancelButton.Key=65;
cancelButton.Action="function(){alert('You Clicked!');}";
dialog.AddButton(cancelButton);
برای حذف آن هم می‌توانید به صورت زیر اقدام کنید:
dialog.RemoveButton("cancelButton");

داده ها
در صورتیکه قصد دارید داده‌هایی را به این پنجره نسبت دهید تا بعدا در کدهای سمت کلاینت از آن استفاده کنید می‌توانید از کد زیر استفاده کنید:
dialog.AddData("key","value");
جهت حذف:
dialog.RemoveData("key");

متدها
متدها را به دو صورت می‌توانید اعمال کنید:
  1. دستی: که می‌توانید اطلاعات متدها را در همان صفحه مثال و مستندات ببینید و از نامی که به دکمه‌ها و پنجره‌ها می‌دهید آن‌ها را اعمال کنید.
  2. با استفاده از کلاس: کلاس ما شامل دو متد دیگر برای کنترل متدها می‌باشد. حدود 13 متد در آن پشتیبانی می‌شود که باعث می‌شود در بسیاری از اوقات دیگری نیازی به دانستن نام متدها نداشته باشید. یکی از متدها برای استفاده در Helper طراحی شده است که خروجی آن از نوع MvcHtmlString است و متد دیگر خروجی string دارند که می‌توانید در صورتیکه خواستید، در رویدادها و خارج از Html Helper از آن استفاده کنید.
نحوه‌ی استفاده از helper به شکل زیر است؛ فرض شده است که پنجره  را تشکیل داده‌اید و الان قصد دارید با کلیک بر روی یک دکمه آن را نمایش دهید:
$( "#btnshowpopup" ).click(function() {
  @HTML.RunBootstrapDialogMethod("example1",BootstrapDialogMethods.Open)
});
البته بعضی از متدها شامل ورودی یا آرگومان هستند که در کامنت مربوط به آن، تعداد پارامترها و ترتیب آن‌ها ذکر شده است. یک نمونه از آن:
$( "#btnshowpopup" ).click(function() {
  @HTML.RunBootstrapDialogMethod("example1",BootstrapDialogMethods.SetData,new{"key","value"})
});
برای استفاده از متد دوم که خروجی آن از نوع string است، می‌توان از آن در بین کد رویدادها استفاده کرد. مثال زیر ایجاد یک رویداد، برای یکی از دکمه‌های پنجره است که با کلیک بر روی آن، پنجره بسته می‌شود:
cancelButton.Action="function(){{{0}}}";
cancelButton.Action=string.format(cancelButton.Action,RunBootstrapDialogMethod("example1",BootstrapDialogMethods.Close));

به عنوان یک مثال نهایی کد زیر را نوشته که نتیجه آن را در تصویر زیر می‌بینم:
    @{
                const string dialogName = "errorDialog";
                var cancelButton = new BootstrapDialogButton();
                cancelButton.Id = "btncancel";
                cancelButton.Label = "بستن";
                cancelButton.Action = "function(){{{0}}}";
                cancelButton.Action = String.Format(cancelButton.Action, Dialogs.RunBootstrapDialogMethod(dialogName, BootstrapDialogMethods.Close));
                            

                var dialog = new BootstrapDialog();
                dialog.AddButton(cancelButton);
                dialog.Title = "عنوان";
                dialog.Message = "پیام هشدار";
                dialog.DialogType=BootstrapDialogType.Warning;
                dialog.DialogSize=BootstrapDialogSize.SizeNormal;
                dialog.Closable = false;
                dialog.AddData("data1","5");
            }

                        @Html.BootstrapDialog(dialogName, dialog)
                        @Html.RunBootstrapDialogMethod(dialogName,BootstrapDialogMethods.Open);



نکته مهم: برای ایجاد پنجره از طریق توابع عمل کنید و خط تعریف پنجره را داخل یک تابع قرار داده و از همانجا آن را باز کنید. در حال حاضر به نظر میرسد در صورتی که تعریف پنجره به طور عمومی باشد، این کتابخانه برای بار دوم به بعد مشکلاتی دارد که مشکل آن بسته نشدن پنجره  است. در حال حاضر در گیت هاب این مسئله را عنوان کردیم، در صورتی که پاسخی ارائه شود همینجا به اطلاع شما می‌رسانم.
نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 19 - بومی سازی
در این حالت آدرس دهی در مثال وقتی می‌خواهیم از سیستم اهراز هویت در متد Configure  استفاده کنیم
app.UseAuthentication();
بعد از اینکه کاربر لاگین کرد و اهراز هویت انجام شد گویا مشکلی ^ برای پر کردن Claim‌ها و null بود User.Identity.Name پیش میاد
البته راه حلی که که در ^ گفته شده در متد   ConfigureOptions قابل فعال سازی نبود به این دلیل که در آرایه RequestCultureProviders یک شی از کلاس RouteDataRequestCultureProvider برای آدرس دهی‌ها اضافه شده و با شی از کلاس CustomRequestCultureProvider که در راه حل گفته شده همخوانی نداره

 public static void ConfigureOptions(RequestLocalizationOptions options)
        {
            var supportedCultures = new List<CultureInfo>
                                {  new CultureInfo("fa"),
                                    new CultureInfo("en"),
                                    new CultureInfo("ar")
                                };

            options.DefaultRequestCulture = new RequestCulture(culture: "fa", uiCulture: "fa");
            options.SupportedCultures = supportedCultures;
            options.SupportedUICultures = supportedCultures;
            options.RequestCultureProviders = new[] {
                new RouteDataRequestCultureProvider()
                {
                    Options = options,
                    RouteDataStringKey = "lang",
                    UIRouteDataStringKey = "lang"
                }
            }; 
        }
راه حلی برای رفع این مشکل وجود داره؟
مطالب
آزمون واحد در MVVM به کمک تزریق وابستگی
یکی از خوبی‌های استفاده از Presentation Pattern‌ها بالا بردن تست پذیری برنامه و در نتیجه نگهداری کد می‌باشد.
MVVM الگوی محبوب برنامه نویسان WPF و Silverlight می‌باشد.  به صرف استفاده از الگوی MVVM نمی‌توان اطمینان داشت که ViewModel کاملا تست پذیری داریم. به عنوان مثلا اگر در ViewModel خود مستقیما DialogBox کنیم یا ارجاعی از View دیگری داشته باشیم نوشتن آزمون‌های واحد تقریبا غیر ممکن می‌شود. قبلا درباره‌ی این مشکلات و راه حل آن مطلب در سایت منتشر شده است : 
در این مطلب قصد داریم سناریویی را بررسی کنیم که ViewModel از Background Worker جهت انجام عملیات مانند دریافت داده‌ها استفاده می‌کند.
Background Worker کمک می‌کند تا اعمال طولانی در یک Thread دیگر اجرا شود در نتیجه رابط کاربری Freeze نمی‌شود.
به این مثال ساده توجه کنید : 
    public class BackgroundWorkerViewModel : BaseViewModel
    {
        private List<string> _myData;

        public BackgroundWorkerViewModel()
        {
            LoadDataCommand = new RelayCommand(OnLoadData);
        }

        public RelayCommand LoadDataCommand { get; set; }

        public List<string> MyData
        {
            get { return _myData; }
            set
            {
                _myData = value;
                RaisePropertyChanged(() => MyData);
            }
        }

        public bool IsBusy { get; set; }

        private void OnLoadData()
        {
            var backgroundWorker = new BackgroundWorker();
            backgroundWorker.DoWork += (sender, e) =>
                             {
                                 MyData = new List<string> {"Test"};
                                 Thread.Sleep(1000);
                             };
            backgroundWorker.RunWorkerCompleted += (sender, e) => { IsBusy = false; };
            backgroundWorker.RunWorkerAsync();
        }
    }

در این ViewModel با اجرای دستور LoadDataCommand داده‌ها از یک منبع داده دریافت می‌شود. این عمل می‌تواند چند ثانیه طول بکشد ، در نتیجه برای قفل نشدن رابط کاربر این عمل را به کمک Background Worker به صورت Async در پشت صحنه انجام شده است.
آزمون واحد این ViewModel اینگونه خواهد بود : 
    [TestFixture]
    public class BackgroundWorkerViewModelTest
    {
        #region Setup/Teardown

        [SetUp]
        public void SetUp()
        {
            _backgroundWorkerViewModel = new BackgroundWorkerViewModel();
        }

        #endregion

        private BackgroundWorkerViewModel _backgroundWorkerViewModel;

        [Test]
        public void TestGetData()
        {
              
            _backgroundWorkerViewModel.LoadDataCommand.Execute(_backgroundWorkerViewModel);

            Assert.NotNull(_backgroundWorkerViewModel.MyData);
            Assert.IsNotEmpty(_backgroundWorkerViewModel.MyData);
        }
    }

با اجرای این آزمون واحد نتیجه با آن چیزی که در زمان اجرا رخ می‌دهد متفاوت است و با وجود صحیح بودن کدها آزمون واحد شکست می‌خورد.
چون Unit Test به صورت همزمان اجرا می‌شود و برای عملیات‌های پشت صحنه صبر نمی‌کند در نتیحه این آزمون واحد شکست می‌خورد.

آزمون واحد شکست خورده

یک راه حل تزریق BackgroundWorker به صورت وابستگی به ViewModel می‌باشد. همانطور که قبلا اشاره شده یکی از مزایای استفاده از تکنیک‌های تزریق وابستگی  سهولت Unit testing می‌باشد.
در نتیجه یک Interface عمومی و 2  پیاده سازی همزمان و غیر همزمان جهت استفاده در برنامه‌ی واقعی و آزمون واحد تهیه می‌کنیم : 
   public interface IWorker
    {
        void Run(DoWorkEventHandler doWork);
        void Run(DoWorkEventHandler doWork, RunWorkerCompletedEventHandler onComplete);
    }
جهت استفاده در برنامه‌ی واقعی : 
    public class AsyncWorker : IWorker
    {
        public void Run(DoWorkEventHandler doWork)
        {
            Run(doWork, null);
        }

        public void Run(DoWorkEventHandler doWork, RunWorkerCompletedEventHandler onComplete)
        {
            var backgroundWorker = new BackgroundWorker();
            backgroundWorker.DoWork += doWork;
            if (onComplete != null)
                backgroundWorker.RunWorkerCompleted += onComplete;
            backgroundWorker.RunWorkerAsync();
            

        }
    }
جهت اجرا در آزمون واحد : 
    public class SyncWorker : IWorker
    {
        #region IWorker Members

        public void Run(DoWorkEventHandler doWork)
        {
            Run(doWork, null);
        }

        public void Run(DoWorkEventHandler doWork, RunWorkerCompletedEventHandler onComplete)
        {
            Exception error = null;
            var doWorkEventArgs = new DoWorkEventArgs(null);
            try
            {
                doWork(this, doWorkEventArgs);
            }
            catch (Exception ex)
            {
                error = ex;
                throw;
            }
            finally
            {
                onComplete(this, new RunWorkerCompletedEventArgs(doWorkEventArgs.Result, error, doWorkEventArgs.Cancel));
            }
        }

        #endregion
    }
در نتیجه ViewModel اینگونه تغییر خواهد کرد :
    public class BackgroundWorkerViewModel : BaseViewModel
    {
        private readonly IWorker _worker;
        private List<string> _myData;

        public BackgroundWorkerViewModel(IWorker worker)
        {
            _worker = worker;
            LoadDataCommand = new RelayCommand(OnLoadData);
        }

        public RelayCommand LoadDataCommand { get; set; }

        public List<string> MyData
        {
            get { return _myData; }
            set
            {
                _myData = value;
                RaisePropertyChanged(() => MyData);
            }
        }

        public bool IsBusy { get; set; }

        private void OnLoadData()
        {
            IsBusy = true; // view is bound to IsBusy to show 'loading' message.

            _worker.Run(
                (sender, e) =>
                    {
                        MyData = new List<string> {"Test"};
                        Thread.Sleep(1000);
                    },
                (sender, e) => { IsBusy = false; });
        }
    }

کلاس مربوطه به آزمون واحد را مطابق با تغییرات ViewModel :
    [TestFixture]
    public class BackgroundWorkerViewModelTest
    {
        #region Setup/Teardown

        [SetUp]
        public void SetUp()
        {
            _backgroundWorkerViewModel = new BackgroundWorkerViewModel(new SyncWorker());
        }

        #endregion

        private BackgroundWorkerViewModel _backgroundWorkerViewModel;

        [Test]
        public void TestGetData()
        {
              
            _backgroundWorkerViewModel.LoadDataCommand.Execute(_backgroundWorkerViewModel);

            Assert.NotNull(_backgroundWorkerViewModel.MyData);
            Assert.IsNotEmpty(_backgroundWorkerViewModel.MyData);
        }
    }

اکنون اگر Unit Test را اجرا کنیم نتیجه اینگونه خواهد بود :




 
مطالب
رسم نمودار توسط Kendo Chart
پیشتر مطالبی در سایت، درباره KenoUI و همچنین ویجت‌های وب آن منتشر گردید. در این مطلب نگاهی خواهیم داشت بر تعدادی از ویجت‌های Kendo UI جهت رسم نمودار. توسط Kendo UI می‌توانیم نمودار‌های زیر را ترسیم کنیم:
  • Bar and Column
  • Line and Vertical Line
  • Area and Vertical Area
  • Bullet
  • Pie and Donut
  • Scatter
  • Scatter Line
  • Bubble
  • Radar and Polar

برای رسم نمودار می‌توانیم به صورت زیر عمل کنیم:

1- ابتدا باید استایل‌های مربوط به Data Visualization را به صفحه اضافه کنیم:

<link href="Content/kendo.dataviz.min.css" rel="stylesheet" />
<link href="Content/kendo.dataviz.default.min.css" rel="stylesheet" />
2- سپس یک عنصر را بر روی صفحه جهت نمایش نمودار، تعیین می‌کنیم:
<div id="chart"></div>
برای عنصر فوق می‌توانیم درون CSS و یا به صورت inline طول و عرضی را برای چارت تعیین کنیم:
<div id="chart" style="width: 400px; height: 600px"></div>
با فراخوانی تابع KendoChart، چارت بر روی صفحه نمایش داده می‌شود:
$("#chart").kendoChart();

همانطور که مشاهده می‌کنید هیچ داده‌ایی را هنوز برای چارت تعیین نکرده‌ایم؛ در نتیجه همانند تصویر فوق یک چارت خالی بر روی صفحه نمایش داده می‌شود. برای چارت فوق می‌توانیم خواصی از قبیل عنوان و ... را تعیین کنیم:
$("#chart").kendoChart({
    title: {
         text: "چارت آزمایشی"
    }
});

نمایش داده‌ها بر روی چارت:

داده‌ها را می‌توان هم به صورت local و هم به صورت remote دریافت و بر روی چارت نمایش داد. اینکار را می‌توانیم توسط قسمت series انجام دهیم:
$("#chart").kendoChart({
    title: {
         text: "عنوان چارت"
    },
    series: [
         { name: "داده‌های چارت", data: [200, 450, 300, 125] }
    ]
});
برای تعیین برچسب برای هر یک از داده‌ها نیز می‌توانیم خاصیت category axis را مقداردهی کنیم:
$("#chart").kendoChart({
                title: {
                    text: "عنوان چارت"
                },
                series: [
                     {
                         name: "داده‌های چارت",
                         data: [200, 450, 300, 125]
                     }
                ],
                categoryAxis: {
                    categories: [2000, 2001, 2002, 2003]
                }
            });

دریافت اطلاعات از سرور:
کدهای سمت سرور:
public class ProductsController : ApiController
    {
        public IEnumerable<ProductViewModel> Get()
        {
            var products = _productService.GetAllProducts();
            var query = products.GroupBy(p => p.Name).Select(p => new ProductViewModel
            {
                Value = p.Key,
                Count = p.Count()
            });
            return query;
        }
    }

    public class ProductViewModel
    {
        public string Value { get; set; }
        public int Count { get; set; }
    }

سپس برای دریافت اطلاعات از سمت سرور باید DataSource مربوط به چارت را مقداردهی کنیم:
var productsDataSource = new kendo.data.DataSource({
                transport: {
                    read: {
                        url: "api/products",
                        dataType: "json",
                        contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                        type: 'GET'
                    }
                },
                error: function (e) {
                    alert(e.errorThrown.stack);
                },
                pageSize: 5,
                sort: { field: "Id", dir: "desc" }
            });

            $("#chart").kendoChart({
                title: {
                    text: "عنوان چارت"
                },
                dataSource: productsDataSource,
                series: [
                    {
                        field: "Count",
                        categoryField: "Value",
                        aggregate: "sum"
                    }
                ]
            });
همانطور که مشاهده می‌کنید در این حالت باید برای سری، field و categoryField را مشخص کنیم.
موارد فوق را می‌توانیم به صورت یک افزونه نیز کپسوله کنیم.

کدهای افزونه jquery.ChartAjax:
(function($) {
    $.fn.ShowChart = function(options) {
        var defaults = {
            url: '/',
            text: 'نمودار دایره ایی',
            theme: 'blueOpal',
            font: '13px bbc-nassim-bold',
            legendPosition: 'left',
            seriesField: 'Count',
            seriesCategoryField: 'Value',
            titlePosition: 'top',
            chartWidth: 400,
            chartHeight: 400
        };
        var options = $.extend(defaults, options);
        return this.each(function() {
            var chartDataSource = new kendo.data.DataSource({
                transport: {
                    read: {
                        url: options.url,
                        dataType: "json",
                        contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                        type: 'GET'
                    }
                },
                error: function (e) {
                    // handle error
                }
            });
            $(this).kendoChart({
                chartArea: {
                    height: options.chartHeight
                },
                theme: options.theme,
                title: {
                    text: options.text,
                    font: options.font,
                    position: options.titlePosition
                },
                legend: {
                    position: options.legendPosition,
                    labels: {
                        font: options.font
                    }
                },
                seriesDefaults: {
                    labels: {
                        visible: false,
                        format: "{0}%"
                    }
                },
                dataSource: chartDataSource,
                series: [
                    {
                        type: "pie",
                        field: options.seriesField,
                        categoryField: options.seriesCategoryField,
                        aggregate: "sum",
                    }
                ],
                tooltip: {
                    visible: true,
                    template: "${category}: ${value}",
                    font: options.font
                }
            });
            
        });
    };
})(jQuery);
برای افزونه فوق موارد زیر در نظر گرفته شده است:
chartArea : جهت تعیین طول و عرض چارت
theme : جهت تعیین قالب‌های از پیش‌تعریف شده:
  • Black
  • BlueOpal
  • Bootstrap
  • Default
  • Flat
  • HighContrast
  • Material
  • MaterialBlack
  • Metro
  • MetroBlack
  • Moonlight
  • Silver
  • Uniform

title : جهت تعیین عنوان چارت

legend : جهت تنظیم ویژگی‌های قسمت گروه‌بندی چارت

tooltip : جهت تنظیم ویژگی‌های مربوط به نمایش tooltip در هنگام hover بر روی چارت.

لازم به ذکر است در قسمت series می‌توانید نوع چارت را تعیین کنید.

نحوه استفاده از افزونه فوق:
$('#chart').ShowChart({
                        url: "/Report/ByUnit",
                        legendPosition: "bottom"
});


دریافت سورس مثال جاری (KendoChart.zip)