اشتراکها
تعدادی IIS rewrite rule مفید
در این کتاب روش حل مسائل مختلف با توجه به توانایی زبانهای برنامه نویسی آموزش داده میشوند.
Chapter 1: Strategies for Problem Solving Chapter 2: Pure Puzzles Chapter 3: Solving Problems with Arrays Chapter 4: Solving Problems with Pointers and Dynamic Memory Chapter 5: Solving Problems with Classes Chapter 6: Solving Problems with Recursion Chapter 7: Solving Problems with Code Reuse Chapter 8: Thinking Like a Programmer
مطالب
EF Code First #15
EF Code first و بانکهای اطلاعاتی متفاوت
در آخرین قسمت از سری EF Code first بد نیست نحوه استفاده از بانکهای اطلاعاتی دیگری را بجز SQL Server نیز بررسی کنیم. در اینجا کلاسهای مدل و کدهای مورد استفاده نیز همانند قسمت 14 است و تنها به ذکر تفاوتها و نکات مرتبط اکتفاء خواهد شد.
حالت کلی پشتیبانی از بانکهای اطلاعاتی مختلف توسط EF Code first
EF Code first با کلیه پروایدرهای تهیه شده برای ADO.NET 3.5 که پشتیبانی از EF را لحاظ کرده باشند، به خوبی کار میکند. پروایدرهای مخصوص ADO.NET 4.0، تنها سه گزینه DeleteDatabase/CreateDatabase/DatabaseExists را نسبت به نگارش قبلی بیشتر دارند و EF Code first ویژگیهای بیشتری را طلب نمیکند.
بنابراین اگر حین استفاده از پروایدر ADO.NET مخصوص بانک اطلاعاتی خاصی با پیغام «CreateDatabase is not supported by the provider» مواجه شدید، به این معنا است که این پروایدر برای دات نت 4 به روز نشده است. اما به این معنا نیست که با EF Code first کار نمیکند. فقط باید یک دیتابیس خالی از پیش تهیه شده را به برنامه معرفی کنید تا مباحث Database Migrations به خوبی کار کنند؛ یا اینکه کلا میتوانید Database Migrations را خاموش کرده (متد Database.SetInitializer را با پارامتر نال فراخوانی کنید) و فیلدها و جداول را دستی ایجاد کنید.
استفاده از EF Code first با SQLite
برای استفاده از SQLite در دات نت ابتدا نیاز به پروایدر ADO.NET آن است: «مکان دریافت درایورهای جدید SQLite مخصوص دات نت»
ضمن اینکه به نکته «استفاده از اسمبلیهای دات نت 2 در یک پروژه دات نت 4» نیز باید دقت داشت.
و یکی از بهترین management studio هایی که برای آن تهیه شده: «SQLite Manager»
پس از دریافت پروایدر آن، ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SQLite.dll به برنامه اضافه کنید.
سپس فایل کانفیگ برنامه را به نحو زیر تغییر دهید:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<configuration>
<configSections>
<section name="entityFramework" type="System.Data.Entity.Internal.ConfigFile.EntityFrameworkSection, EntityFramework, Version=4.3.1.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089" />
</configSections>
<startup useLegacyV2RuntimeActivationPolicy="true">
<supportedRuntime version="v4.0"/>
</startup>
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Data Source=CodeFirst.db"
providerName="System.Data.SQLite"/>
</connectionStrings>
</configuration>
همانطور که ملاحظه میکنید، تفاوت آن با قبل، تغییر connectionString و providerName است.
اکنون اگر همان برنامه قسمت قبل را اجرا کنیم به خطای زیر برخواهیم خورد:
«The given key was not present in the dictionary»
در این مورد هم توضیح داده شد. سه گزینه DeleteDatabase/CreateDatabase/DatabaseExists در پروایدر جاری SQLite برای دات نت وجود ندارد. به همین جهت نیاز است فایل «CodeFirst.db» ذکر شده در کانکشن استرینگ را ابتدا دستی درست کرد.
برای مثال از افزونه SQLite Manager استفاده کنید. ابتدا یک بانک اطلاعاتی خالی را درست کرده و سپس دستورات زیر را بر روی بانک اطلاعاتی اجرا کنید تا دو جدول خالی را ایجاد کند (در برگه Execute sql افزونه SQLite Manager):
CREATE TABLE [Payees](
[Id] [integer] PRIMARY KEY AUTOINCREMENT NOT NULL,
[Name] [text] NULL,
[CreatedOn] [datetime] NOT NULL,
[CreatedBy] [text] NULL,
[ModifiedOn] [datetime] NOT NULL,
[ModifiedBy] [text] NULL
);
CREATE TABLE [Bills](
[Id] [integer] PRIMARY KEY AUTOINCREMENT NOT NULL,
[Amount] [float](18, 2) NOT NULL,
[Description] [text] NULL,
[CreatedOn] [datetime] NOT NULL,
[CreatedBy] [text] NULL,
[ModifiedOn] [datetime] NOT NULL,
[ModifiedBy] [text] NULL,
[Payee_Id] [integer] NULL
);
سپس سطر زیر را نیز به ابتدای برنامه اضافه کنید:
Database.SetInitializer<Sample09Context>(null);
به این ترتیب database migrations خاموش میشود و اکنون برنامه بدون مشکل کار خواهد کرد.
فقط باید به یک سری نکات مانند نوع دادهها در بانکهای اطلاعاتی مختلف دقت داشت. برای مثال integer در اینجا از نوع Int64 است؛ بنابراین در برنامه نیز باید به همین ترتیب تعریف شود تا نگاشتها به درستی انجام شوند.
در کل تنها مشکل پروایدر فعلی SQLite عدم پشتیبانی از مباحث database migrations است. این مورد را خاموش کرده و تغییرات ساختار بانک اطلاعاتی را به صورت دستی به بانک اطلاعاتی اعمال کنید. بدون مشکل کار خواهد کرد.
البته اگر به دنبال پروایدری تجاری با پشتیبانی از آخرین نگارش EF Code first هستید، گزینه زیر نیز مهیا است:
http://devart.com/dotconnect/sqlite/
برای مثال اگر علاقمند به استفاده از حالت تشکیل بانک اطلاعاتی SQLite در حافظه هستید (با رشته اتصالی ویژه Data Source=:memory:;Version=3;New=True;)، فعلا تنها گزینه مهیا استفاده از پروایدر تجاری فوق است؛ زیرا مبحث Database Migrations را به خوبی پشتیبانی میکند.
استفاده از EF Code first با SQL Server CE
قبلا در مورد «استفاده از SQL-CE به کمک NHibernate» مطلبی را در این سایت مطالعه کردهاید. سه مورد اول آن با EF Code first یکی است و تفاوتی نمیکند (یک سری بحث عمومی مشترک است). البته با یک تفاوت؛ در اینجا EF Code first قادر است یک بانک اطلاعاتی خالی SQL Server CE را به صورت خودکار ایجاد کند و نیازی نیست تا آنرا دستی ایجاد کرد. مباحث database migrations و به روز رسانی خودکار ساختار بانک اطلاعاتی نیز در اینجا پشتیبانی میشود.
برای استفاده از آن ابتدا ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll قرار گرفته در مسیر Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0\Desktop اضافه کنید.
سپس رشته اتصالی به بانک اطلاعاتی و providerName را به نحو زیر تغییر دهید:
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Data Source=mydb.sdf;Password=1234;Encrypt Database=True"
providerName="System.Data.SqlServerCE.4.0"/>
</connectionStrings>
بدون نیاز به هیچگونه تغییری در کدهای برنامه، همین مقدار تغییر در تنظیمات ابتدایی برنامه برای کار با SQL Server CE کافی است.
ضمنا مشکلی هم با فیلد Identity در آخرین نگارش EF Code first وجود ندارد؛ برخلاف حالت database first آن که پیشتر این اجازه را نمیداد و خطای «Server-generated keys and server-generated values are not supported by SQL Server Compact» را ظاهر میکرد.
استفاده از EF Code first با MySQL
برای استفاده از EF Code first با MySQL (نگارش 5 به بعد البته) ابتدا نیاز است پروایدر مخصوص ADO.NET آنرا دریافت کرد: (^)
که از EF نیز پشتیبانی میکند. پس از نصب آن، ارجاعی را به اسمبلی MySql.Data.dll قرار گرفته در مسیر Program Files\MySQL\MySQL Connector Net 6.5.4\Assemblies\v4.0 به پروژه اضافه نمائید.
سپس رشته اتصالی و providerName را به نحو زیر تغییر دهید:
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Datasource=localhost; Database=testdb2; Uid=root; Pwd=123;"
providerName="MySql.Data.MySqlClient"/>
</connectionStrings>
<system.data>
<DbProviderFactories>
<remove invariant="MySql.Data.MySqlClient"/>
<add name="MySQL Data Provider"
invariant="MySql.Data.MySqlClient"
description=".Net Framework Data Provider for MySQL"
type="MySql.Data.MySqlClient.MySqlClientFactory, MySql.Data, Version=6.5.4.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=c5687fc88969c44d" />
</DbProviderFactories>
</system.data>
همانطور که مشاهده میکنید در اینجا شماره نگارش دقیق پروایدر مورد استفاده نیز ذکر شده است. برای مثال اگر چندین پروایدر روی سیستم نصب است، با مقدار دهی DbProviderFactories میتوان از نگارش مخصوصی استفاده کرد.
با این تغییرات پس از اجرای برنامه قسمت قبل، به خطای زیر برخواهیم خورد:
The given key was not present in the dictionary
توضیحات این مورد با قسمت SQLite یکی است؛ به عبارتی نیاز است بانک اطلاعاتی testdb را دستی درست کرد. همچنین جداول و فیلدها را نیز باید دستی ایجاد کرد و database migrations را نیز باید خاموش کرد (پارامتر Database.SetInitializer را به نال مقدار دهی کنید).
برای این منظور یک دیتابیس خالی را ایجاد کرده و سپس دو جدول زیر را به آن اضافه کنید:
CREATE TABLE IF NOT EXISTS `bills` (
`Id` int(11) NOT NULL AUTO_INCREMENT,
`Amount` float DEFAULT NULL,
`Description` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`CreatedOn` datetime NOT NULL,
`CreatedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`ModifiedOn` datetime NOT NULL,
`ModifiedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`Payee_Id` int(11) NOT NULL,
PRIMARY KEY (`Id`)
) ENGINE=MyISAM DEFAULT CHARSET=utf8 COLLATE=utf8_persian_ci AUTO_INCREMENT=1 ;
CREATE TABLE IF NOT EXISTS `payees` (
`Id` int(11) NOT NULL AUTO_INCREMENT,
`Name` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`CreatedOn` datetime NOT NULL,
`CreatedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`ModifiedOn` datetime NOT NULL,
`ModifiedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
PRIMARY KEY (`Id`)
) ENGINE=MyISAM DEFAULT CHARSET=utf8 COLLATE=utf8_persian_ci AUTO_INCREMENT=1 ;
پس از این تغییرات، برنامه بدون مشکل اجرا خواهد شد (ایجاد بانک اطلاعاتی خالی به همراه ایجاد ساختار جداول و خاموش کردن database migrations که توسط این پروایدر پشتیبانی نمیشود).
به علاوه پروایدر تجاری دیگری هم در سایت devart.com برای MySQL و EF Code first مهیا است که مباحث database migrations را به خوبی مدیریت میکند.
مشکل!
اگر به همین نحو برنامه را اجرا کنیم، فیلدهای یونیکد فارسی ثبت شده در MySQL با «??????? ?? ????» مقدار دهی خواهند شد و تنظیم CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci نیز کافی نبوده است (این مورد با SQLite یا نگارشهای مختلف SQL Server بدون مشکل کار میکند و نیاز به تنظیم اضافهتری ندارد):
ALTER TABLE `bills` DEFAULT CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci
برای رفع این مشکل توصیه شده است که CharSet=UTF8 را به رشته اتصالی به بانک اطلاعاتی اضافه کنیم. اما در این حالت خطای زیر ظاهر میشود:
The provider did not return a ProviderManifestToken string
این مورد فقط به اشتباه بودن تعاریف رشته اتصالی بر میگردد؛ یا عدم پشتیبانی از تنظیم اضافهای که در رشته اتصالی ذکر شده است.
مقدار صحیح آن دقیقا مساوی CHARSET=utf8 است (با همین نگارش و رعایت کوچکی و بزرگی حروف؛ مهم!):
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Datasource=localhost; Database=testdb; Uid=root; Pwd=123;CHARSET=utf8"
providerName="MySql.Data.MySqlClient"/>
</connectionStrings>
به این ترتیب، مشکل ثبت عبارات یونیکد فارسی برطرف میشود (البته جدول هم بهتر است به DEFAULT CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci تغییر پیدا کند؛ مطابق دستور Alter ایی که در بالا ذکر شد).
C# 7.1 به همراه به روز رسانی سوم VS 2017 ارائه شدهاست و اگر در ابتدای کار سعی کنید برای مثال یکی از ویژگیهای جدید C# 7.1، مانند static async Task Main را توسط آن آزمایش کنید، خطای کامپایل برنامه را دریافت میکنید. علت اینجا است که این نگارش خاص حتما نیاز به تنظیمات ویژهای را جهت فعالسازی دارد.
فعالسازی کامپایلر C# 7.1 در VS 2017
ابتدا مسیر Visual Studio -> Build tab -> Advanced را طی کنید:
پس از کلیک بر روی دکمهی Advanced، نیاز است C# 7.1 را انتخاب نمائید:
سؤال: چرا چنین مشکلی با نگارشهای پیشین زبان سیشارپ در ویژوال استودیو وجود نداشت؟
تابحال زبان سیشارپ نگارش minor نداشتهاست. همانطور که در تصویر فوق ملاحظه میکنید، گزینهی پیشفرض زبان مورد استفاده بر روی C# latest major version قرار دارد. این گزینه به معنای انتخاب نگارش 7.0، در این لیست است و نه 7.1. در اینجا major به نگارش 7.0 اشاره میکند و یا نگارشهای 8.0، 9.0 و پس از آن (در صورت ارائه و نصب به روز رسانیها). به همین جهت است که نمیتوان برای مثال static async Task Main را به صورت پیش فرض و با اعمال آخرین به روز رسانیها کامپایل کرد. برای رفع این مشکل یا میتوان برای مثال C# 7.1 را مستقیما انتخاب کرد و یا میتوان «C# latest minor version» را انتخاب کرد که این مورد گزینهی بهتری است نسبت به حالت C# latest major version و دقیقا به C# 7.1 و یا نگارشهای پس از آن اشاره میکند.
انتخاب زبان در پروژههای NET Core.
روش فوق با تمام نگارشهای NET. کار میکند. اما با توجه به اینکه یک چنین گزینههایی برای مثال در VSCode وجود ندارند و یا برنامههای NET Core. را میتوان صرفا از طریق خط فرمان، ایجاد، کامپایل و اجرا کرد، در این نوع پروژهها برای انتخاب زبان باید به صورت ذیل عمل نمود:
در اینجا گزینهی LangVersion را یا میتوان به 7.1 تنظیم کرد و یا بهتر است مقدار آنرا مساوی latest قرار داد تا همواره به آخرین کامپایلر نصب شدهی توسط SDK اشاره کند.
فعالسازی کامپایلر C# 7.1 در VS 2017
ابتدا مسیر Visual Studio -> Build tab -> Advanced را طی کنید:
پس از کلیک بر روی دکمهی Advanced، نیاز است C# 7.1 را انتخاب نمائید:
سؤال: چرا چنین مشکلی با نگارشهای پیشین زبان سیشارپ در ویژوال استودیو وجود نداشت؟
تابحال زبان سیشارپ نگارش minor نداشتهاست. همانطور که در تصویر فوق ملاحظه میکنید، گزینهی پیشفرض زبان مورد استفاده بر روی C# latest major version قرار دارد. این گزینه به معنای انتخاب نگارش 7.0، در این لیست است و نه 7.1. در اینجا major به نگارش 7.0 اشاره میکند و یا نگارشهای 8.0، 9.0 و پس از آن (در صورت ارائه و نصب به روز رسانیها). به همین جهت است که نمیتوان برای مثال static async Task Main را به صورت پیش فرض و با اعمال آخرین به روز رسانیها کامپایل کرد. برای رفع این مشکل یا میتوان برای مثال C# 7.1 را مستقیما انتخاب کرد و یا میتوان «C# latest minor version» را انتخاب کرد که این مورد گزینهی بهتری است نسبت به حالت C# latest major version و دقیقا به C# 7.1 و یا نگارشهای پس از آن اشاره میکند.
انتخاب زبان در پروژههای NET Core.
روش فوق با تمام نگارشهای NET. کار میکند. اما با توجه به اینکه یک چنین گزینههایی برای مثال در VSCode وجود ندارند و یا برنامههای NET Core. را میتوان صرفا از طریق خط فرمان، ایجاد، کامپایل و اجرا کرد، در این نوع پروژهها برای انتخاب زبان باید به صورت ذیل عمل نمود:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <TargetFramework>netstandard2.0</TargetFramework> </PropertyGroup> <PropertyGroup> <LangVersion>latest</LangVersion> <!-- <LangVersion>7.1</LangVersion> --> </PropertyGroup> </Project>
زمانیکه در VS.NET یک اسمبلی دارای امضای دیجیتال را اضافه میکنیم، در فایل پروژه برنامه مدخلی شبیه به عبارت زیر اضافه میشود:
همانطور که ملاحظه میکنید، شماره نگارش فایل، PublicKeyToken و غیره دقیقا ذکر میشوند. حال اگر همین پروژه را بخواهید به نگارش 3.2 ارتقاء دهید، احتمالا به روش متداول کپی اسمبلی جدید در پوشه bin برنامه اکتفاء خواهید کرد. برنامه هم پس از یک Rebuild، به خوبی کامپایل میشود و مشکلی ندارد. اما به محض اجرا و دیباگ در VS.NET، با خطای زیر مواجه خواهید شد:
بله! هنوز به دنبال نگارش 2 میگردد و به نظر، نگارش 3.2 جدید را ندید گرفته است. مشکل هم به همان مدخل دقیق موجود در فایل پروژه برنامه، مرتبط است. این مدخل صرفا با copy/paste فایلهای جدید در پوشه bin برنامه یا rebuild پروژه، «به روز نمیشود» !
یا باید دستی این فایل csproj یا vbproj را ویرایش کنید، یا یکبار باید از داخل VS.NET این ارجاعات را حذف کرده و مجددا بر اساس فایلهای جدید ایجاد کنید تا فایل پروژه برنامه بر این اساس به روز شود.
این مشکلی هست که حداقل با تمام مثالهای NHibernate دریافتی از این سایت خواهید داشت.
روش دیگر حل این مشکل، مراجعه به خواص اسمبلی اضافه شده در لیست ارجاعات پروژه در VS.NET و خاموش کردن گزینهی "Specific Version" آن است.
به صورت خلاصه حین به روز رسانی اسمبلیهای دارای امضای دیجیتال:
<Reference Include="NHibernate, Version=2.1.0.4000, Culture=neutral, PublicKeyToken=aa95f207798dfdb4, processorArchitecture=MSIL">
همانطور که ملاحظه میکنید، شماره نگارش فایل، PublicKeyToken و غیره دقیقا ذکر میشوند. حال اگر همین پروژه را بخواهید به نگارش 3.2 ارتقاء دهید، احتمالا به روش متداول کپی اسمبلی جدید در پوشه bin برنامه اکتفاء خواهید کرد. برنامه هم پس از یک Rebuild، به خوبی کامپایل میشود و مشکلی ندارد. اما به محض اجرا و دیباگ در VS.NET، با خطای زیر مواجه خواهید شد:
Could not load file or assembly 'NHibernate, Version=2.0.0.4000, Culture=neutral, PublicKeyToken=aa95f207798dfdb4'
or one of its dependencies. The located assembly's manifest definition does not match the assembly reference.
(Exception from HRESULT: 0x80131040)
بله! هنوز به دنبال نگارش 2 میگردد و به نظر، نگارش 3.2 جدید را ندید گرفته است. مشکل هم به همان مدخل دقیق موجود در فایل پروژه برنامه، مرتبط است. این مدخل صرفا با copy/paste فایلهای جدید در پوشه bin برنامه یا rebuild پروژه، «به روز نمیشود» !
یا باید دستی این فایل csproj یا vbproj را ویرایش کنید، یا یکبار باید از داخل VS.NET این ارجاعات را حذف کرده و مجددا بر اساس فایلهای جدید ایجاد کنید تا فایل پروژه برنامه بر این اساس به روز شود.
این مشکلی هست که حداقل با تمام مثالهای NHibernate دریافتی از این سایت خواهید داشت.
روش دیگر حل این مشکل، مراجعه به خواص اسمبلی اضافه شده در لیست ارجاعات پروژه در VS.NET و خاموش کردن گزینهی "Specific Version" آن است.
به صورت خلاصه حین به روز رسانی اسمبلیهای دارای امضای دیجیتال:
- یا باید ارجاعات دارای امضای دیجیتال را حذف و بار دیگر اضافه کنید.
- یا باید فایل پروژه برنامه را با یک ویرایشگر متنی ساده باز کرده و شماره نگارشها را اصلاح کنید. (سادهترین روش ممکن)
- یا خاموش کردن بررسی Specific Version را هم آزمایش کنید.
یک متد الحاقی لاگ ELMAH را ایجاد کنید:
سپس
- در کتابخانهی فوق به قسمت ScheduledTasksCoordinator.Current.OnUnexpectedException هم دقت داشته باشد؛ مطابق مثال ارائه شده. این موارد را هم لاگ کنید:
- ابتدا و انتهای هر Task را لاگ کنید (متد الحاقی فوق را به صورت معمولی و با پیامهایی مشخص، در ابتدا و انتهای هر Task فراخوانی کنید؛ تا در لاگهای ELMAH ظاهر شوند).
- شروع به کار برنامه و خاتمهی آنرا لاگ کنید (متد الحاقی فوق را با پیامهایی مشخص، در متدهای Application_Start و Application_End فایل Global.asax.cs فراخوانی کنید تا مشخص شود که آیا برنامه خاتمه یافتهاست یا خیر).
using System; using System.Text; using Elmah; namespace Common.WebToolkit { public static class ElmahLogEx { public static void LogException(this string ex) { if (string.IsNullOrWhiteSpace(ex)) return; LogException(new Exception(ex)); } public static void LogException(this Exception ex) { if (ex == null) return; try { ErrorSignal.FromCurrentContext().Raise(ex); } catch { ErrorLog.GetDefault(null).Log(new Error(ex)); } } } }
- در کتابخانهی فوق به قسمت ScheduledTasksCoordinator.Current.OnUnexpectedException هم دقت داشته باشد؛ مطابق مثال ارائه شده. این موارد را هم لاگ کنید:
ScheduledTasksCoordinator.Current.OnUnexpectedException = (exception, scheduledTask) => (scheduledTask.Name + ":" + exception).LogException();
- شروع به کار برنامه و خاتمهی آنرا لاگ کنید (متد الحاقی فوق را با پیامهایی مشخص، در متدهای Application_Start و Application_End فایل Global.asax.cs فراخوانی کنید تا مشخص شود که آیا برنامه خاتمه یافتهاست یا خیر).
مطالب
ELMAH و حملات XSS
ASP.NET جهت مقابله با حملات XSS بطور پیشفرض از ورود تگهای HTML جلوگیری میکند و در صورتی که ورودی کاربر شامل این تگها باشد، HttpRequestValidationException صادر میگردد. لاگ کردن و بررسی این خطاها جهت آگاهی از وجود حمله بی اهمیت نیست. اما متأسفانه ELMAH که به عنوان معمولترین ابزار ثبت خطاها کاربرد دارد این نوع Exceptionها را ثبت نمیکند. دلیل آن هم این است که ELMAH در رویههای درونی خود اقدام به خواندن ورودیهای کاربر میکند و در این هنگام اگر ورودی کاربر نامعتبر باشد، Exception مذکور صادر میشود و فرصتی برای ادامه روند و ثبت خطا باقی نمیماند. به هر حال ضروری است که این نقیصه را خودمان جبران کنیم. راه حل افزودن یک فیلتر سفارشی برای ثبت خطاها به شکل زیر است (ASP.NET MVC):
فیلتر فوق باید در Global.asax معرفی شود:
به این ترتیب HttpRequestValidationException هم بعد از این در سیستم ELMAH ثبت خواهد شد.
public class ElmahRequestValidationErrorFilter : IExceptionFilter { public void OnException(ExceptionContext context) { if (context.Exception is HttpRequestValidationException) ErrorLog.GetDefault(HttpContext.Current).Log(new Error(context.Exception)); } }
public static void RegisterGlobalFilters (GlobalFilterCollection filters) { filters.Add(new ElmahRequestValidationErrorFilter()); filters.Add(new HandleErrorAttribute()); }
زیرنویسهای فارسی قسمت پنجم را از اینجا میتوانید دانلود کنید.
لیست سرفصلهای قسمت پنجم به شرح زیر است:
01-Introduction to Directives 02-Demo. Creating Your First Directive 03-Demo. Domain Specific Language via Custom Elements 04-Demo. Isolating Directive Scope 05-Demo. Exploring Isolate Scope Bindings 06-Demo. Handling Events with Directives 07-Demo. Observing and Responding to Changes 08-Demo. Using Controllers within Directives 09-Demo. Sharing Directive Controllers via Require 10-Demo. Directive Priority and using Terminal 11-Demo. Using Require with Nested Directives 12-Demo. Understanding Transclusion 13-Demo. Using Compile to Transform the DOM 14-Demo. Making jQuery More Explicit with Directives 15-Summary
در این قسمت به مبحث ایجاد دایرکتیوهای سفارشی پرداخته میشود. دایرکتیوها در واقع مهمترین قسمت هر برنامه انگولار هستند. انگولار به صورت توکار شامل تعداد زیادی دایرکتیو میباشد. در واقع میتوانیم بگوئیم دایرکتیو میتواند یک سینتکس جدید باشد که دارای یک رفتار مخصوص میباشد. برای مثال، static HTML هیچ دیدی نسبت به ایجاد و نمایش یک ویجت انتخابگر تاریخ(Date Picker) ندارد. برای اینکار باید به HTML، این سینتکس جدید را توسط دایرکتیوها آموزش دهیم.
1. فرستادن ایمیلها با وقفه زمانی
2. نفرستادن پشت سر ایمیلها به یک host خاص
3. استفاده نکردن از کلمه هایی که احتمال اسپم شناخته شدن ایمیل را افزایش میدهند در قسمت Subject Email
در لینکهای زیر لیست بعضی از این کلمات را میتوانید مشاهده کنید:
http://blog.hubspot.com/blog/tabid/6307/bid/30684/The-Ultimate-List-of-Email-SPAM-Trigger-Words.aspx
http://www.inmotionhosting.com/support/edu/everything-email/spam-prevention-techniques/common-spam-words
4. فعال نکردن high priority
با فعال شدن این گزینه ایمیل شما مورد بررسیهای بیشتری قرار میگیرد و شانس اسپم شناخته شدن آنرا افزایش میدهد.
5. Set کردن Encoding صحیح
6. استفاده از حداکثر سه image در متن ایمیل
7. اضافه کردن هم htmlview و هم plainview به view ایمیل ارسالی
با مثال نحوه این کار را نشان میدهم:
منابع:
http://stackoverflow.com/questions/5042309/email-messages-going-to-spam-folder
http://www.andreas-kraus.net/blog/tips-for-avoiding-spam-filters-with-systemnetmail/
2. نفرستادن پشت سر ایمیلها به یک host خاص
3. استفاده نکردن از کلمه هایی که احتمال اسپم شناخته شدن ایمیل را افزایش میدهند در قسمت Subject Email
در لینکهای زیر لیست بعضی از این کلمات را میتوانید مشاهده کنید:
http://blog.hubspot.com/blog/tabid/6307/bid/30684/The-Ultimate-List-of-Email-SPAM-Trigger-Words.aspx
http://www.inmotionhosting.com/support/edu/everything-email/spam-prevention-techniques/common-spam-words
4. فعال نکردن high priority
با فعال شدن این گزینه ایمیل شما مورد بررسیهای بیشتری قرار میگیرد و شانس اسپم شناخته شدن آنرا افزایش میدهد.
mailMessage.Priority = MailPriority.High ; //not good
5. Set کردن Encoding صحیح
mailMessage.BodyEncoding = System.Text.Encoding.GetEncoding(“utf-8″);
6. استفاده از حداکثر سه image در متن ایمیل
7. اضافه کردن هم htmlview و هم plainview به view ایمیل ارسالی
با مثال نحوه این کار را نشان میدهم:
System.Net.Mail.AlternateView plainView = System.Net.Mail.AlternateView.CreateAlternateViewFromString System.Text.RegularExpressions.Regex.Replace(BodyText, @”<(.|\n)*?>”, string.Empty), null, “text/plain”); System.Net.Mail.AlternateView htmlView = System.Net.Mail.AlternateView.CreateAlternateViewFromString(BodyText, null, “text/html”); mailMsg.AlternateViews.Add(plainView); mailMsg.AlternateViews.Add(htmlView);
منابع:
http://stackoverflow.com/questions/5042309/email-messages-going-to-spam-folder
http://www.andreas-kraus.net/blog/tips-for-avoiding-spam-filters-with-systemnetmail/