Today, we are releasing the 3.4.3 RTM version of the NuGet Visual Studio 2015 extension and the Windows x86 commandline executable. We continue to heavily invest in improving the quality of NuGet scenarios in Visual Studio and commandline. The complete list of issues fixed in this version is available on GitHub. In this post, we will review the important changes in 3.4.3 release.
کتابخانه Scroll to Style
scrollToStyle is a versatile tool that lets you manage CSS properties of elements using the page scroll.
You will be able to compel the elements move, change their size, color, opacity, background and many other properties.
Features:
- Management absolutely all the properties of a numeric value
- Browser Support depends only on selected properties
- It manages multiple properties of the same element
- Management fractional property values and control the number of decimal places
- Fixing of the screen during an animation
- Animation range control
.NET 5 Preview 7 is now available and is ready for evaluation. Here’s what’s new in this release:
- Blazor WebAssembly apps now target .NET 5
- Updated debugging requirements for Blazor WebAssembly
- Blazor accessibility improvements
- Blazor performance improvements
- Certificate authentication performance improvements
- Sending HTTP/2 PING frames
- Support for additional endpoints types in the Kestrel sockets transport
- Custom header decoding in Kestrel
- Other minor improvements
NET Core 3 Preview 2. منتشر شد
.NET Core 3 will be supported in Visual Studio 2019, Visual Studio for Mac and Visual Studio Code. Visual Studio 2019 Preview 2 was released last week and has support for C# 8. The Visual Studio Code C# Extension (in pre-release channel) was also just updated to support C# 8.
- مشاهده صفحات طراحی شده در چند مرورگر - بازار آی تی | itbazaar.persianblog.ir
- ASP.NET 4.5 خلاصه تغییرات| mojtabasahraei.blogfa.com
- The Visual Studio Async CTP3 | www.microsoft.com
- توضیحاتی در مورد Updated Async CTP | blogs.msdn.com
- کار با JSON در دات نت | www.codeproject.com
- مثالهایی از Commands در الگوی MVVM | www.codeproject.com
- مثالی از کاربرد Expression Trees | www.codeproject.com
- نسخه بعدی ویژوال استودیو و debugging Contracts | blogs.msdn.com
- نکاتی در مورد نصب Async CTP v3 | blogs.msdn.com
الگوی MVVM - تمرین
Let’s continue our journey to learn the MVVM pattern, applied to Universal Windows apps development. After we’ve learned the basic concepts in the previous post, now it’s time to start writing some code. As already mentioned in the previous post, we’re going to leverage MVVM Light as toolkit to help us implementing the pattern: since it’s the most flexible and simple to use, it will be easier to understand and apply the basic concepts we’ve learned so far.
{ "message": "Authorization has been denied for this request." }
if (!TokenStoreService().IsValidToken(accessToken, int.Parse(userId))) { // this is not our issued token this.HandleUnauthorizedRequest(actionContext); return; }
var claimsIdentity = actionContext.RequestContext.Principal.Identity as ClaimsIdentity; if (claimsIdentity == null) { // this is not our issued token this.HandleUnauthorizedRequest(actionContext); return; }
var userId = claimsIdentity.FindFirst(ClaimTypes.UserData).Value;
if (claimsIdentity == null || !claimsIdentity.Claims.Any()) { // ... }
پیشنیازهای اجرای پروژهی DNT Identity
- ابتدا نیاز است حداقل ASP.NET Core Identity 1.1 را نصب کرده باشید.
- همچنین بانک اطلاعاتی پایهی آن که به صورت خودکار در اولین بار اجرای برنامه تشکیل میشود، مبتنی بر LocalDB است. بنابراین اگر قصد تغییری را در تنظیمات Context آن ندارید، بهتر است LocalDB را نیز بر روی سیستم نصب کنید. هرچند با تغییر تنظیم ActiveDatabase به SqlServer در فایل appsettings.json، برنامه به صورت خودکار از نگارش کامل SqlServer استفاده خواهد کرد. رشتهی اتصالی آن نیز در مدخل ConnectionStrings فایل appsettings.json ذکر شدهاست و قابل تغییر است. برای شروع به کار، نیازی به اجرای مراحل Migrations را نیز ندارید و همینقدر که برنامه را اجرا کنید، بانک اطلاعاتی آن نیز تشکیل خواهد شد.
- کاربر پیش فرض Admin سیستم و کلمهی عبور آن از مدخل AdminUserSeed فایل appsettings.json خوانده میشوند.
- تنظیمات ایمیل پیش فرض برنامه به استفادهی از PickupFolder در مدخل Smtp فایل appsettings.json تنظیم شدهاست. بنابراین تمام ایمیلهای برنامه را جهت آزمایش محلی میتوانید در مسیر PickupFolder آن یا همان c:\smtppickup مشاهده کنید. محتوای این ایمیلها را نیز توسط مرورگر (drag&drop بر روی یک tab جدید) و یا برنامهی Outlook میتوان مشاهده کرد.
سفارشی سازی کلید اصلی موجودیتهای ASP.NET Core Identity
ASP.NET Core Identity به همراه دو سری موجودیت است. یک سری سادهی آن که از یک string به عنوان نوع کلید اصلی استفاده میکنند و سری دوم، حالت جنریک که در آن میتوان نوع کلید اصلی را به صورت صریحی قید کرد و تغییر داد. در اینجا نیز قصد داریم از حالت جنریک استفاده کرده و نوع کلید اصلی جداول را تغییر دهیم. تمام این موجودیتهای تغییر یافته را در پوشهی src\ASPNETCoreIdentitySample.Entities\Identity نیز میتوانید مشاهده کنید و شامل موارد ذیل هستند:
جدول نقشهای سیستم
public class Role : IdentityRole<int, UserRole, RoleClaim>, IAuditableEntity { public Role() { } public Role(string name) : this() { Name = name; } public Role(string name, string description) : this(name) { Description = description; } public string Description { get; set; } }
در اولین بار اجرای برنامه، نقش Admin در این جدول ثبت خواهد شد.
جدول کاربران منتسب به نقشها
public class UserRole : IdentityUserRole<int>, IAuditableEntity { public virtual User User { get; set; } public virtual Role Role { get; set; } }
در اولین بار اجرای برنامه، کاربر شماره 1 یا همان Admin به نقش شماره 1 یا همان Admin، انتساب داده میشود.
جدول جدید IdentityRoleClaim سیستم
public class RoleClaim : IdentityRoleClaim<int>, IAuditableEntity { public virtual Role Role { get; set; } }
جدول UserClaim سیستم
public class UserClaim : IdentityUserClaim<int>, IAuditableEntity { public virtual User User { get; set; } }
جداول توکن و لاگینهای کاربران
public class UserToken : IdentityUserToken<int>, IAuditableEntity { public virtual User User { get; set; } } public class UserLogin : IdentityUserLogin<int>, IAuditableEntity { public virtual User User { get; set; } }
جدول کاربران سیستم
public class User : IdentityUser<int, UserClaim, UserRole, UserLogin>, IAuditableEntity { public User() { UserUsedPasswords = new HashSet<UserUsedPassword>(); UserTokens = new HashSet<UserToken>(); } [StringLength(450)] public string FirstName { get; set; } [StringLength(450)] public string LastName { get; set; } [NotMapped] public string DisplayName { get { var displayName = $"{FirstName} {LastName}"; return string.IsNullOrWhiteSpace(displayName) ? UserName : displayName; } } [StringLength(450)] public string PhotoFileName { get; set; } public DateTimeOffset? BirthDate { get; set; } public DateTimeOffset? CreatedDateTime { get; set; } public DateTimeOffset? LastVisitDateTime { get; set; } public bool IsEmailPublic { get; set; } public string Location { set; get; } public bool IsActive { get; set; } = true; public virtual ICollection<UserUsedPassword> UserUsedPasswords { get; set; } public virtual ICollection<UserToken> UserTokens { get; set; } } public class UserUsedPassword : IAuditableEntity { public int Id { get; set; } public string HashedPassword { get; set; } public virtual User User { get; set; } public int UserId { get; set; } }
فیلد IsActive نیز از این جهت اضافه شدهاست تا بجای حذف فیزیکی یک کاربر، بتوان اکانت او را غیرفعال کرد.
تعریف Shadow properties ثبت تغییرات رکوردها
در #C ارثبری چندگانهی کلاسها ممنوع است؛ مگر اینکه از اینترفیسها استفاده شود. برای مثال IdentityUser یک کلاس است و در اینجا دیگر نمیتوان کلاس دومی را به نام BaseEntity جهت اعمال خواص اضافهتری اعمال کرد. به همین جهت است که اعمال اینترفیس خالی IAuditableEntity را در اینجا مشاهده میکنید. این اینترفیس کار علامتگذاری کلاسهایی را انجام میدهد که قصد داریم به آنها به صورت خودکار، خواصی مانند تاریخ ثبت رکورد، تاریخ ویرایش آن و غیره را اعمال کنیم.
در Context برنامه، به اطلاعات src\ASPNETCoreIdentitySample.Entities\AuditableEntity مراجعه شده و متد AddAuditableShadowProperties بر روی تمام کلاسهایی از نوع IAuditableEntity اعمال میشود. این متد خواص مدنظر ما را مانند ModifiedDateTime به صورت Shadow properties به موجودیتهای علامتگذاری شده اضافه میکند.
همچنین متد SetAuditableEntityPropertyValues، کار مقدار دهی خودکار این خواص را انجام خواهد داد. بنابراین دیگر نیازی نیست در برنامه برای مثال IP شخص ثبت کننده یا ویرایش کننده را به صورت دستی مقدار دهی کرد. هم تعریف و هم مقدار دهی آن توسط Change tracker سیستم به صورت خودکار انجام خواهند شد.
تاثیر افزودن Shadow properties را بر روی کلاس نقشهای سیستم، در تصویر فوق ملاحظه میکنید. خواصی که به صورت معمول در کلاسهای برنامه ظاهر نمیشوند و صرفا هدف بازبینی سیستم را برآورده میکنند و مدیریت آنها نیز در اینجا کاملا خودکار است.
سفارشی سازی DbContext برنامه
نحوهی سفارشی سازی DbContext برنامه را در پوشهی src\ASPNETCoreIdentitySample.DataLayer\Context و src\ASPNETCoreIdentitySample.DataLayer\Mappings ملاحظه میکنید. پوشهی Context حاوی کلاس ApplicationDbContextBase است که تمام سفارشی سازیهای لازم بر روی آن انجام شدهاست؛ شامل:
- تغییر نوع کلید اصلی موجودیتها به همراه معرفی موجودیتهای تغییر یافته:
public abstract class ApplicationDbContextBase : IdentityDbContext<User, Role, int, UserClaim, UserRole, UserLogin, RoleClaim, UserToken>, IUnitOfWork
- اعمال متد BeforeSaveTriggers به تمام نگارشهای مختلف SaveChanges
protected void BeforeSaveTriggers() { ValidateEntities(); SetShadowProperties(); this.ApplyCorrectYeKe(); }
- انتخاب نوع بانک اطلاعاتی مورد استفاده در متد OnConfiguring
در اینجا است که خاصیت ActiveDatabase تنظیم شدهی در فایل appsettings.json خوانده شده و اعمال میشوند. تعریف متد GetDbConnectionString را در کلاس SiteSettingsExtesnsions مشاهده میکنید. کار آن استفادهی از بانک اطلاعاتی درون حافظهای، جهت انجام آزمونهای واحد و یا استفادهی از LocalDb و یا نگارش کامل SQL Server میباشد. اگر علاقمند بودید تا بانک اطلاعاتی دیگری (مثلا SQLite) را نیز اضافه کنید، ابتدا enum ایی به نام ActiveDatabase را تغییر داده و سپس متد GetDbConnectionString و متد OnConfiguring را جهت درج اطلاعات این بانک اطلاعاتی جدید، اصلاح کنید.
پس از تعریف این DbContext پایهی سفارشی سازی شده، کلاس جدید ApplicationDbContext را مشاهده میکنید. این کلاس Context ایی است که در برنامه از آن استفاده میشود و از کلاس پایه ApplicationDbContextBase مشتق شدهاست:
public class ApplicationDbContext : ApplicationDbContextBase
تنظیمات mapping آنها نیز به متد OnModelCreating این کلاس اضافه خواهند شد. فقط نحوهی استفادهی از آن را بهخاطر داشته باشید:
protected override void OnModelCreating(ModelBuilder builder) { // it should be placed here, otherwise it will rewrite the following settings! base.OnModelCreating(builder); // Adds all of the ASP.NET Core Identity related mappings at once. builder.AddCustomIdentityMappings(SiteSettings.Value); // Custom application mappings // This should be placed here, at the end. builder.AddAuditableShadowProperties(); }
سپس متد AddCustomIdentityMappings ذکر شدهاست. این متد اطلاعات src\ASPNETCoreIdentitySample.DataLayer\Mappings را به صورت خودکار و یکجا اضافه میکند که در آن برای مثال نام جداول پیش فرض Identity سفارشی سازی شدهاند.
در آخر باید AddAuditableShadowProperties فراخوانی شود تا خواص سایهای که پیشتر در مورد آنها بحث شد، به سیستم به صورت خودکار اضافه شوند.
تمام نگاشتهای سفارشی شما باید در این میان و در قسمت «Custom application mappings» درج شوند.
در قسمت بعدی، نحوهی سفارشی سازی سرویسهای پایهی Identity را بررسی خواهیم کرد. بدون این سفارشی سازی و اطلاعات رسانی به سرویسهای پایه که از چه موجودیتهای جدید سفارشی سازی شدهایی در حال استفاده هستیم، کار Migrations انجام نخواهد شد.
کدهای کامل این سری را در مخزن کد DNT Identity میتوانید ملاحظه کنید.