به دلیل اینکه هدر xml خروجی از سرویس دارای چندین namespace هست هنگام کار با آنها به مشکل خواهیم خورد. (هم هنگام کار با xml taskها و هم هنگام کار با xml در sql)
به همین دلیل باید این قسمت از محتوا را حذف کرد . برای همین پس از گرفتن اطلاعات از سرویس آن را به کمک یک Script task حذف میکنیم
در این مرحله اطلاعات استخراج شده را باید در SQL درج کنیم . برای همین ساختاری که باید اطلاعات را در SQL نگه دارد را در دیتابیس ایجاد میکنیم :
جدول person برای نگهداری اطلاعات سرویس و XmlContainer برای نگهداری xmlهای سرویس .(برای داشتن History)
برای درج هم از SP استفاده میکنیم :
در نهایت به عنوان یک facility میتوانیم وضعیت تراکنش را به کاربر نمایش دهیم ( به کمک Script Task ) :
و تمام ...
Dart کتابخانه ای است که توسط شرکت گوگل ارائه شده است و گفته میشود، قرار است جایگزین جاوا اسکریپت گردد و از آدرس https://www.dartlang.org قابل دسترسی میباشد. این کتابخانه، دارای انعطاف پذیری فوق العاده بالایی است و کد نویسی Java Script را راحتتر میکند. در حال حاضر هیچ مرورگری به غیر از Chromium از این تکنولوژی پشتیبانی نمیکند و جهت تسهیل در کدنویسی، باید از ویرایشگر Dart Editor استفاده کنید. این ویرایشگر کدهای نوشته شده را به دو صورت Native و JavaScript Compiled در اختیار مرورگر قرار میدهد. در ادامه با نحوهی کار و راه اندازی Dart آشنا خواهید شد.
ابتدا Dart و ویرایشگر مربوط به آن را توسط لینکهای زیر دانلود کنید:
دانلود نسخه 64 بیتی دارت + ویرایشگر
دانلود نسخه 32 بیتی دارت + ویرایشگر
بعد از اینکه فایلهای فوق را از حالت فشرده خارج کردید، پوشه ای با نام dart ایجاد مینماید. وارد پوشه dart شده و DartEditor را اجرا کنید.
توجه: جهت اجرای dart به JDK 6.0 یا بالاتر نیاز دارید
در مرحله بعد نمونه کدهای Dart را از لینک زیر دانلود نمایید و از حالت فشرده خارج کنید. پوشه ای با نام one-hour-codelab ایجاد میگردد.
از منوی File > Open Existing Folder… پوشه one-hour-codelab را باز کنید .
توضیحات
- پوشه packages و همچنین فایلهای pubspec.yaml و pubspec.lock شامل پیش نیازها و Package هایی هستند که جهت اجرای برنامههای تحت Dart مورد نیاز هستند. Dart Editor این نیازمندیها را به صورت خودکار نصب و تنظیم میکند.
توجه: اگر پوشه Packages را مشاهده نکردید و یا در سمت چپ فایلها علامت X قرمز رنگ وجود داشت، بدین معنی است که package ها به درستی نصب نشده اند. برای این منظور بر روی pubspec.yaml کلیک راست نموده و گزینه Get Pub را انتخاب کنید. توجه داشته باید که بدلیل تحریم ایران توسط گوگل باید از ابزارهای عبور از تحریم استفاده کنید.
- 6 پوشه را نیز در تصویر فوق مشاهده میکنید که نمونه کد piratebadge را بصورت مرحله به مرحله انجام داده و به پایان میرساند.
- Dart SDK شامل سورس کد مربوط به تمامی توابع، متغیرها و کلاس هایی است که توسط کیت توسعه نرم افزاری Dart ارائه شده است.
- Installed Packages شامل سورس کد مربوط به تمامی توابع، متغیرها و کلاسهای کتابخانههای اضافهتری است که Application به آنها وابسته است.
گام اول: اجرای یک برنامه کوچک
در این مرحله سورس کدهای آماده را مشاهده میکنید و با ساختار کدهای Dart و HTML آشنا میشوید و برنامه کوچکی را اجرا مینمایید.
در Dart Editor پوشه 1-blankbadge را باز کنید و فایلهای piratebadge.html و piratebadge.dart را مشاهده نمایید.
کد موجود در فایل piratebadge.html
<html> <head> <meta charset="utf-8"> <title>Pirate badge</title> <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0"> <link rel="stylesheet" href="piratebadge.css"> </head> <body> <h1>Pirate badge</h1> <div> TO DO: Put the UI widgets here. </div> <div> <div> Arrr! Me name is </div> <div> <span id="badgeName"> </span> </div> </div> <script type="application/dart" src="piratebadge.dart"></script> <script src="packages/browser/dart.js"></script> </body> </html>
توضیحات
- در کد HTML ، اولین تگ <script> ، فایل piratebadge.dart را جهت پیاده سازی دستورات dart به صفحه ضمیمه مینماید
- Dart Virtual Machine (Dart VM) کدهای Dart را بصورت Native یا بومی ماشین اجرا میکند. Dart VM کدهای خود را در Dartium که یک ویرایش ویژه از مرورگر Chromium میباشد اجرا میکند که میتواند برنامههای تحت Dart را بصورت Native اجرا کند.
- فایل packages/browser/dart.js پشتیبانی مرورگر از کد Native دارت را بررسی میکند و در صورت پشتیبانی، Dart VM را راه اندازی میکند و در غیر این صورت JavaScript کامپایل شده را بارگزاری مینماید.
کد موجود در piratebadge.dart
void main() { // Your app starts here. }
- این فایل شامل تابع main میباشد که تنها نقطه ورود به application است. تگ <script> موجود در piratebadge.html برنامه را با فراخوانی این تابع راه اندازی میکند.
- تابع main() یک تابع سطح بالا یا top-level میباشد.
- متغیرها و توابع top-level عناصری هستند که خارج از ساختار تعریف کلاس ایجاد میشوند.
جهت اجرای برنامه در Dart Editor بر روی piratebadge.html کلیک راست نمایید و گزینه Run in Dartium را اجرا کنید. این فایل توسط Dartium اجرا میشود و تابع main() را فراخوانی میکند و صفحه ای همانند شکل زیر را نمایش میدهد.
گام دوم: افزودن فیلد input
توجه داشته باشید که در این مرحله یا میتوانید تغییرات مورد نظر خود را در طی آموزش بر روی پوشهی 1-blankbadge اعمال کنید و یا به پوشههای تهیه شده در نمونه کد موجود در همین پروژه مراجعه نمایید.
در این مرحله یک تگ <input> به تگ <div class=”widgets”> اضافه کنید.
... <div> <div> <input type="text" id="inputName" maxlength="15"> </div> </div> ...
سپس کتابخانه dart:html را به ابتدای فایل piratebadge.dart اضافه کنید.
import 'dart:html';
توضیحات
- دستور فوق کلاسها و Resource های موجود در کتابخانه dart:html را اضافه میکند.
- از حجیم شدن کدهای خود نگران نباشید، زیرا فرایند کامپایل کدهای اضافی را حذف خواهد کرد.
- کتابخانه dart:html شامل کلاسهایی جهت کار با عناصر DOM و توابعی جهت دسترسی به این عناصر میباشد.
- در مباحث بعدی یاد میگیرید که با استفاده از کلمه کلیدی show فقط کلاسهایی را import کنید که به آن نیاز دارید.
- اگر کتابخانه ای در هیچ بخش کد استفاده نشود، خود Dart Editor به صورت warning اخطار میدهد و میتوانید آن را حذف کنید.
دستور زیر را در تابع main بنویسید تا رویداد مربوط به ورود اطلاعات در فیلد input را مدیریت نمایید.
void main() { querySelector('#inputName').onInput.listen(updateBadge); }
توضیحات
- تابع querySelector() در کتابخانه dart:html تعریف شده است و یک المنت DOM را جستجو مینماید. پارامتر ورودی آن یک selector میباشد که در اینجا فیلد input را توسط #inputName جستجو نمودیم که یک ID Selector میباشد.
- نوع خروجی این متد یک شی از نوع DOM میباشد.
- تابع onInput.Listen() رویدادی را برای پاسخگویی به ورود اطلاعات در فیلد input تعریف میکند. زمانی که کاربر اطلاعاتی را وارد نماید، تابع updateBadge فراخوانی میگردد.
- رویداد input زمانی رخ میدهد که کاربر کلیدی را از صفحه کلید فشار دهد.
- رشتهها همانند جاوا اسکریپت میتوانند در " یا ' قرار بگیرند.
تابع زیر را به صورت top-level یعنی خارج از تابع main تعریف کنید.
... void updateBadge(Event e) { querySelector('#badgeName').text = e.target.value; }
توضیحات
- این تابع محتوای المنت badgeName را به محتوای وارد شده در فیلد input تغییر میدهد.
- پارامتر ورودی این تابع شی e از نوع Event میباشد و به همین دلیل میتوانیم این تابع را یک Event Handler بنامیم.
- e.target به شی ای اشاره میکند که موجب رخداد رویداد شده است و در اینجا همان فیلد input میباشد
- با نوشتن کد فوق یک warning را مشاهده میکنید که بیان میکند ممکن است خصوصیت value برای e.target وجود نداشته باشد. برای حل این مسئله کد را بصورت زیر تغییر دهید.
... void updateBadge(Event e) { querySelector('#badgeName').text = (e.target as InputElement).value; }
توضیحات
- کلمه کلیدی as به منظور تبدیل نوع استفاده میشود که e.target را به یک InputElement تبدیل میکند.
همانند گام اول برنامه را اجرا کنید و نتیجه را مشاهده نمایید. با تایپ کردن در فیلد input به صورت همزمان در کادر قرمز رنگ نیز نتیجه تایپ را مشاهده مینمایید.
Install-Package Microsoft.AspNetCore.Mvc.Versioning
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc(); services.AddApiVersioning(); // ... }
services.AddApiVersioning(opt => { opt.AssumeDefaultVersionWhenUnspecified = true; opt.DefaultApiVersion = new ApiVersion(1, 0); });
- api/foo?api-version=1.0/
opt.DefaultApiVersion = new ApiVersion(new DateTime(2018, 10, 22));
- api/foo?api-version=2018-10-22/
URL Path Segment Versioning
[Route("api/v{version:apiVersion}/[controller]")] public class FooController : ControllerBase { public ActionResult<IEnumerable<string>> Get() { return new[] { "value1", "value2" }; } }
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc(); services.AddApiVersioning(opt => opt.ApiVersionReader = new HeaderApiVersionReader("api-version")); }
Deprecating
[ApiVersion("2")] [ApiVersion("1", Deprecated = true)] [Route("api/v{version:apiVersion}/[controller]")] public class FooController : ControllerBase { [HttpGet] public string Get() => "I'm deprecated, Bye bye :("; [HttpGet, MapToApiVersion("2.0")] public string GetV2() => "Hello world ! :D"; }
services.AddApiVersioning(opt => { opt.DefaultApiVersion = new ApiVersion(1, 0); opt.AssumeDefaultVersionWhenUnspecified = true; opt.ReportApiVersions = true; });
Ignoring Versioning
[ApiVersionNeutral] [Route("api/[controller]")] public class BarController : ControllerBase { public string Get() => HttpContext.GetRequestedApiVersion().ToString(); }
مطلب تکمیلی:
namespace TestVersioning.Controllers.V1 { [ApiVersion("1", Deprecated = true)] [Route("api/v{version:apiVersion}/[controller]")] public class FooController : ControllerBase { public string Get() => "I'm deprecated, Bye bye :("; } } namespace TestVersioning.Controllers.V2 { [ApiVersion("2")] [Route("api/v{version:apiVersion}/[controller]")] public class FooController : ControllerBase { public string GetV2() => "Hello world ! :D"; } }
HTTP Error 500.21 - Internal Server Error Handler "aspNetCore" has a bad module "AspNetCoreModule" in its module list
پیشنیازهای کار با IIS Express توسط Rider
- نصب IIS Express به صورت جداگانه
- نصب بستهی هاستینگ ASP.NET Core برای IIS
این مورد برای اضافه شدن AspNetCoreModuleV2 به IIS Express خام فوق، الزامی است.
معرفی بستهی هاستینگ ASP.NET Core به IIS Express
پس از نصب این بستهها، فایل واقع در مسیر زیر را برای یافتن واژهی AspNetCoreModule جستجو کنید (یک چنین فایلی در مسیر 64 بیتی C:\Program Files\IIS Express\config\templates\PersonalWebServer نیز وجود دارد):
%PROGRAMFILES(x86)%\IIS Express\config\templates\PersonalWebServer\applicationhost.config
%PROGRAMFILES(x86)%\IIS Express\Asp.Net Core Module\V2
- ابتدا پوشهی C:\Program Files (x86)\IIS\Asp.Net Core Module را به درون پوشهی C:\Program Files (x86)\IIS Express کپی کنید.
- سپس پوشهی C:\Program Files\IIS\Asp.Net Core Module را به درون پوشهی C:\Program Files\IIS Express کپی کنید.
در فایل C:\Program Files\IIS Express\config\templates\PersonalWebServer\applicationhost.config
<add name="AspNetCoreModule" image="C:\Program Files\IIS Express\aspnetcore.dll" /> <add name="AspNetCoreModuleV2" image="C:\Program Files\IIS Express\Asp.Net Core Module\V2\aspnetcorev2.dll" />
<add name="AspNetCoreModule" image="C:\Program Files (x86)\IIS Express\aspnetcore.dll" /> <add name="AspNetCoreModuleV2" image="C:\Program Files (x86)\IIS Express\Asp.Net Core Module\V2\aspnetcorev2.dll" />
- ذیل تگ <sectionGroup name="system.webServer">، سطر زیر را اضافه کنید:
<section name="aspNetCore" overrideModeDefault="Allow" />
- ذیل تگ <system.webServer><modules>، دو سطر زیر را اضافه کنید:
<add name="AspNetCoreModule" lockItem="true" /> <add name="AspNetCoreModuleV2" lockItem="true" />
البته برای ذخیره سازی فایلهای موجود در Program Files، باید آنها را با دسترسی ادمین باز کنید. برای مثال اگر از ++nodepad استفاده کنید، به صورت خودکار این مساله را تشخیص داده و دسترسی صحیح را درخواست میکند.
تنظیم Rider برای یافتن مسیر صحیح AspNetCoreModuleV2 نصب شده
در برنامهی Rider، از منوی File، قسمت settings آن، گزینهی Build, Execution, Deployment | IIS Express را انتخاب و سپس مسیرهای x86 و x64 را به صورت زیر تنظیم کنید:
البته دراپ داونهای این صفحه، به صورت خودکار این مسیرها را پر میکنند. فقط کافی است، مسیر صحیح را از طریق آنها انتخاب کنید.
- اکنون به ریشهی پروژهی خود مراجعه کرده و فایل idea\config\applicationhost.config. را در صورت وجود حذف کنید (البته بهتر است کل پوشهی idea. و همچنین vs. را (در صورت وجود) حذف کنید؛ هر دو را با هم. مهم!). برنامهی Rider، این فایل تنظیمات موقتی IIS Express را بر اساس دو فایل config\templates\PersonalWebServer\applicationhost.config ای که اصلاح کردیم، به صورت خودکار تولید میکند و حاوی تمام تغییرات فوق خواهد بود.
- فایل web.config واقع در ریشهی پروژه وب نیز بهتر است یک چنین محتوایی را داشته باشد:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <configuration> <system.webServer> <handlers> <add name="aspNetCore" path="*" verb="*" modules="AspNetCoreModuleV2" resourceType="Unspecified"/> </handlers> <aspNetCore processPath="%LAUNCHER_PATH%" arguments="%LAUNCHER_ARGS%" stdoutLogEnabled="false" stdoutLogFile=".\logs\stdout" forwardWindowsAuthToken="false"/> </system.webServer> </configuration>
تنظیمات IIS Express در Rider
تنظیمات پورت IIS Express، در فایل Properties\launchSettings.json پروژههای وب، قابل مشاهده و تغییر است. اگر نیاز به کار با HTTPS باشد، برنامهی Rider، پیام کوچکی را که در آن لینک setup certificate قرار دارد، نمایش میدهد و با کلیک بر روی آن، یک مجوز موقتی self-signed certificate تولید و نصب خواهد شد.
و یا در Rider، از منوی بالای صفحه که تنظیمات Build را نمایش میدهد، میتوان IIS Express را به عنوان اجرا کنندهی پروژه، انتخاب کرد. پس از انتخاب آن، یکبار دیگر از همان dropdown میتوان گزینهی edit configuration را انتخاب کرد تا تنظیمات مخصوص IIS Express، ظاهر شود.
در این قسمت یک مثال ساده از insert ، load و delete را بر اساس اطلاعات قسمتهای قبل با هم مرور خواهیم کرد. برای سادگی کار از یک برنامه Console استفاده خواهد شد (هر چند مرسوم شده است که برای نوشتن آزمایشات از آزمونهای واحد بجای این نوع پروژهها استفاده شود). همچنین فرض هم بر این است که database schema برنامه را مطابق قسمت قبل در اس کیوال سرور ایجاد کرده اید (نکته آخر بحث قسمت سوم).
یک پروژه جدید از نوع کنسول را به solution برنامه (همان NHSample1 که در قسمتهای قبل ایجاد شد)، اضافه نمائید.
سپس ارجاعاتی را به اسمبلیهای زیر به آن اضافه کنید:
FluentNHibernate.dll
NHibernate.dll
NHibernate.ByteCode.Castle.dll
NHSample1.dll : در قسمتهای قبل تعاریف موجودیتها و نگاشت آنها را در این پروژه class library ایجاد کرده بودیم و اکنون قصد استفاده از آن را داریم.
اگر دیتابیس قسمت قبل را هنوز ایجاد نکردهاید، کلاس CDb را به برنامه افزوده و سپس متد CreateDb آنرا به برنامه اضافه نمائید.
using FluentNHibernate;
using FluentNHibernate.Cfg;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHSample1.Mappings;
namespace ConsoleTestApplication
{
class CDb
{
public static void CreateDb(IPersistenceConfigurer dbType)
{
var cfg = Fluently.Configure().Database(dbType);
PersistenceModel pm = new PersistenceModel();
pm.AddMappingsFromAssembly(typeof(CustomerMapping).Assembly);
var sessionSource = new SessionSource(
cfg.BuildConfiguration().Properties,
pm);
var session = sessionSource.CreateSession();
sessionSource.BuildSchema(session, true);
}
}
}
CDb.CreateDb(
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ConnectionString("Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true")
.ShowSql());
در ادامه یک کلاس جدید به نام Config را به برنامه کنسول ایجاد شده اضافه کنید:
using FluentNHibernate.Cfg;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHibernate;
using NHSample1.Mappings;
namespace ConsoleTestApplication
{
class Config
{
public static ISessionFactory CreateSessionFactory(IPersistenceConfigurer dbType)
{
return
Fluently.Configure().Database(dbType
).Mappings(m => m.FluentMappings.AddFromAssembly(typeof(CustomerMapping).Assembly))
.BuildSessionFactory();
}
}
}
اکنون سورس کامل مثال برنامه را در نظر بگیرید:
کلاس CDbOperations جهت اعمال ثبت و حذف اطلاعات:
using System;
using NHibernate;
using NHSample1.Domain;
namespace ConsoleTestApplication
{
class CDbOperations
{
ISessionFactory _factory;
public CDbOperations(ISessionFactory factory)
{
_factory = factory;
}
public int AddNewCustomer()
{
using (ISession session = _factory.OpenSession())
{
using (ITransaction transaction = session.BeginTransaction())
{
Customer vahid = new Customer()
{
FirstName = "Vahid",
LastName = "Nasiri",
AddressLine1 = "Addr1",
AddressLine2 = "Addr2",
PostalCode = "1234",
City = "Tehran",
CountryCode = "IR"
};
Console.WriteLine("Saving a customer...");
session.Save(vahid);
session.Flush();//چندین عملیات با هم و بعد
transaction.Commit();
return vahid.Id;
}
}
}
public void DeleteCustomer(int id)
{
using (ISession session = _factory.OpenSession())
{
using (ITransaction transaction = session.BeginTransaction())
{
Customer customer = session.Load<Customer>(id);
Console.WriteLine("Id:{0}, Name: {1}", customer.Id, customer.FirstName);
Console.WriteLine("Deleting a customer...");
session.Delete(customer);
session.Flush();//چندین عملیات با هم و بعد
transaction.Commit();
}
}
}
}
}
using System;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHibernate;
using NHSample1.Domain;
namespace ConsoleTestApplication
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
//CDb.CreateDb(SQLiteConfiguration.Standard.ConnectionString("data source=sample.sqlite").ShowSql());
//return;
//todo: Read ConnectionString from app.config or web.config
using (ISessionFactory session = Config.CreateSessionFactory(
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ConnectionString("Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true")
.ShowSql()
))
{
CDbOperations db = new CDbOperations(session);
int id = db.AddNewCustomer();
Console.WriteLine("Loading a customer and delete it...");
db.DeleteCustomer(id);
}
Console.WriteLine("Press a key...");
Console.ReadKey();
}
}
}
نیاز است تا ISessionFactory را برای ساخت سشنهای دسترسی به دیتابیس ذکر شده در تنظمیات آن جهت استفاده در تمام تردهای برنامه، ایجاد نمائیم. لازم به ذکر است که تا قبل از فراخوانی BuildSessionFactory این تنظیمات باید معرفی شده باشند و پس از آن دیگر اثری نخواهند داشت.
ایجاد شیء ISessionFactory هزینه بر است و گاهی بر اساس تعداد کلاسهایی که باید مپ شوند، ممکن است تا چند ثانیه به طول انجامد. به همین جهت نیاز است تا یکبار ایجاد شده و بارها مورد استفاده قرار گیرد. در برنامه به کرات از using استفاده شده تا اشیاء IDisposable را به صورت خودکار و حتمی، معدوم نماید.
بررسی متد AddNewCustomer :
در ابتدا یک سشن را از ISessionFactory موجود درخواست میکنیم. سپس یکی از بهترین تمرینهای کاری جهت کار با دیتابیسها ایجاد یک تراکنش جدید است تا اگر در حین اجرای کوئریها مشکلی در سیستم، سخت افزار و غیره پدید آمد، دیتابیسی ناهماهنگ حاصل نشود. زمانیکه از تراکنش استفاده شود، تا هنگامیکه دستور transaction.Commit آن با موفقیت به پایان نرسیده باشد، اطلاعاتی در دیتابیس تغییر نخواهد کرد و از این لحاظ استفاده از تراکنشها جزو الزامات یک برنامه اصولی است.
در ادامه یک وهله از شیء Customer را ایجاد کرده و آنرا مقدار دهی میکنیم (این شیء در قسمتهای قبل ایجاد گردید). سپس با استفاده از session.Save دستور ثبت را صادر کرده، اما تا زمانیکه transaction.Commit فراخوانی و به پایان نرسیده باشد، اطلاعاتی در دیتابیس ثبت نخواهد شد.
نیازی به ذکر سطر فلاش در این مثال نبود و NHibernate اینکار را به صورت خودکار انجام میدهد و فقط از این جهت عنوان گردید که اگر چندین عملیات را با هم معرفی کردید، استفاده از session.Flush سبب خواهد شد که رفت و برگشتها به دیتابیس حداقل شود و فقط یکبار صورت گیرد.
در پایان این متد، Id ثبت شده در دیتابیس بازگشت داده میشود.
چون در متد CreateSessionFactory ، متد ShowSql را نیز ذکر کرده بودیم، هنگام اجرای برنامه، عبارات SQL ایی که در پشت صحنه توسط NHibernate تولید میشوند را نیز میتوان مشاهده نمود:
بررسی متد DeleteCustomer :
ایجاد سشن و آغاز تراکنش آن همانند متد AddNewCustomer است. سپس در این سشن، یک شیء از نوع Customer با Id ایی مشخص load خواهد گردید. برای نمونه، نام این مشتری نیز در کنسول نمایش داده میشود. سپس این شیء مشخص و بارگذاری شده را به متد session.Delete ارسال کرده و پس از فراخوانی transaction.Commit ، این مشتری از دیتابیس حذف میشود.
برای نمونه خروجی SQL پشت صحنه این عملیات که توسط NHibernate مدیریت میشود، به صورت زیر است:
Saving a customer...
NHibernate: select next_hi from hibernate_unique_key with (updlock, rowlock)
NHibernate: update hibernate_unique_key set next_hi = @p0 where next_hi = @p1;@p0 = 17, @p1 = 16
NHibernate: INSERT INTO [Customer] (FirstName, LastName, AddressLine1, AddressLine2, PostalCode, City, CountryCode, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3, @p4, @p5, @p6, @p7);@p0 = 'Vahid', @p1 = 'Nasiri', @p2 = 'Addr1', @p3 = 'Addr2', @p4 = '1234', @p5 = 'Tehran', @p6 = 'IR', @p7 = 16016
Loading a customer and delete it...
NHibernate: SELECT customer0_.Id as Id2_0_, customer0_.FirstName as FirstName2_0_, customer0_.LastName as LastName2_0_, customer0_.AddressLine1 as AddressL4_2_0_, customer0_.AddressLine2 as AddressL5_2_0_, customer0_.PostalCode as PostalCode2_0_, customer0_.City as City2_0_, customer0_.CountryCode as CountryC8_2_0_ FROM [Customer] customer0_ WHERE customer0_.Id=@p0;@p0 = 16016
Id:16016, Name: Vahid
Deleting a customer...
NHibernate: DELETE FROM [Customer] WHERE Id = @p0;@p0 = 16016
Press a key...
فرض کنید از هفته آینده قرار شده است که نسخه سبک و تک کاربرهای از برنامه ما تهیه شود. بدیهی است SQL server برای این منظور انتخاب مناسبی نیست (هزینه بالا برای یک مشتری، مشکلات نصب، مشکلات نگهداری و امثال آن برای یک کاربر نهایی و نه یک سازمان بزرگ که حتما ادمینی برای این مسایل در نظر گرفته میشود).
اکنون چه باید کرد؟ باید برنامه را از صفر بازنویسی کرد یا قسمت دسترسی به دادههای آنرا کلا مورد باز بینی قرار داد؟ اگر برنامه اسپاگتی ما اصلا لایه دسترسی به دادهها را نداشت چه؟! همه جای برنامه پر است از SqlCommand و Open و Close ! و عملا استفاده از یک دیتابیس دیگر یعنی باز نویسی کل برنامه.
همانطور که ملاحظه میکنید، زمانیکه با NHibernate کار شود، مدیریت لایه دسترسی به دادهها به این فریم ورک محول میشود و اکنون برای استفاده از دیتابیس SQLite تنها باید تغییرات زیر صورت گیرد:
ابتدا ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SQLite.dll اضافه نمائید (تمام این اسمبلیهای ذکر شده به همراه مجموعه FluentNHibernate ارائه میشوند). سپس:
الف) ایجاد یک دیتابیس خام بر اساس کلاسهای domain و mapping تعریف شده در قسمتهای قبل به صورت خودکار
CDb.CreateDb(SQLiteConfiguration.Standard.ConnectionString("data source=sample.sqlite").ShowSql());
//todo: Read ConnectionString from app.config or web.config
using (ISessionFactory session = Config.CreateSessionFactory(
SQLiteConfiguration.Standard.ConnectionString("data source=sample.sqlite").ShowSql()
))
{
...
دریافت سورس برنامه تا این قسمت
نکته:
در سه قسمت قبل، تمام خواص پابلیک کلاسهای پوشه domain را به صورت معمولی و متداول معرفی کردیم. اگر نیاز به lazy loading در برنامه وجود داشت، باید تمامی کلاسها را ویرایش کرده و واژه کلیدی virtual را به کلیه خواص پابلیک آنها اضافه کرد. علت هم این است که برای عملیات lazy loading ، فریم ورک NHibernate باید یک سری پروکسی را به صورت خودکار جهت کلاسهای برنامه ایجاد نماید و برای این امر نیاز است تا بتواند این خواص را تحریف (override) کند. به همین جهت باید آنها را به صورت virtual تعریف کرد. همچنین تمام سطرهای Not.LazyLoad نیز باید حذف شوند.
ادامه دارد ...
new Vue({ // state // دادهها در اینجا قرار میگیرند data () { return { count: 0 } }, // view // ویوها برای نمایش دادهها مورد استفاده قرار میگیرند template: `<div>{{ count }}</div>`, // actions // برای تغییر دادهها از متدها استفاده میکنیم methods: { increment () { this.count++ } } })
یک برنامه ساده با استفاده از Vuex:
یک پروژه Vuejs را ایجاد کنید و مطابق تصویر زیر، گزینه دوم را انتخاب و Enter را فشار دهید:
سپس گزینه Vuex را طبق تصویر زیر با دکمهی space انتخاب کنید و برای مابقی گزینههای بعدی با زدن Enter، پیش فرضها را بپذیرید تا پروژه ساخته شود:
دو کامپوننت را به برنامه اضافه میکنیم.
کامپوننت اول با نام increase-counter-component.vue
<template> <div> <!-- نمایش شمارشگر --> <h1>{{count}}</h1> <!-- افزودن یک واحد به شمارشگر --> <button @click="add">Add 1</button> <!-- افزودن مقداری دلخواه به شمارشگر --> <button @click="add2">Add 2</button> </div> </template> <script> // یا همان منبع ذخیره دادهها store کردن import import store from "../store"; export default { // You can consider computed properties another view into your data. // https://css-tricks.com/methods-computed-and-watchers-in-vue-js/ computed: { count: () => store.state.count }, // به دو طریق فراخوانی شده add تابع methods: { // بدون پارامتر add: () => store.commit("add"), // با پارامتر // برای مقدار مورد نظر استفاده کنیم input میتوانیم بجای مقدار ثابت از یک add2: () => store.commit("add", 2) } }; </script>
کامپوننت دوم با نام decrease-counter-component.vue
<template> <div> <h1>{{count}}</h1> <button @click="subtract">Subtract 1</button> <button @click="subtract(3)">Subtract 3</button> </div> </template> <script> import store from "../store"; export default { computed: { count: () => store.state.count }, methods: { subtract: payload => store.commit("subtract", +payload) } }; </script>
<template> <div id="app"> <img alt="Vue logo" src="./assets/logo.png" /> <counter-plus></counter-plus> <hr /> <hr /> <counter-minus></counter-minus> </div> </template> <script> import counterPlus from "./components/increase-counter-component"; import counterMinus from "./components/decrease-counter-component"; export default { name: "app", components: { "counter-plus": counterPlus, "counter-minus": counterMinus } }; </script>
import Vue from 'vue' import Vuex from 'vuex' Vue.use(Vuex) export default new Vuex.Store({ // دادههای به اشتراک گذاشته شده state: { count: 0 }, // تعریف متدها mutations: { add(state, payload) { // If we get a payload, add it to count // Else, just add one to count payload ? (state.count += payload) : state.count++; }, subtract(state, payload) { payload ? (state.count -= payload) : state.count--; } } });
npm run serve
npm install
npm run serve
RxJS اکنون جزئی از پروژههای گوگل است
توسعه دهندهی اصلی RxJS یا همان Ben Lesh اکنون به گوگل پیوستهاست و جزو تیم Angular است. بنابراین در آینده شاهد یکپارچگی بهتر این دو با هم خواهیم بود. البته RxJS هنوز هم به عنوان یک پروژهی مستقل از Angular مدیریت خواهد شد.
آشنایی با تغییرات RxJS 5.5 جهت مهاجرت به RxJS 6.0 ضروری است
در مطلب «کاهش حجم قابل ملاحظهی برنامههای Angular با استفاده از RxJS 5.5» با pipe-able operators آشنا شدیم و این موارد پایههای مهاجرت به RxJS 6.0 هستند. بنابراین پیش از مطالعهی ادامهی بحث نیاز است این مطلب را به خوبی مطالعه و بررسی کنید.
تغییر رفتار خطاهای مدیریت نشده در RxJS 6.0
تا پیش از RxJS 6.0 اگر خطای مدیریت نشدهای رخ میداد، این خطا به صورت synchronous به فراخوان صادر میشد. این رفتار در نگارش 6 تغییر کرده و صدور آن اینبار asynchronous شدهاست.
برای مثال یک چنین کدی تا پیش از RxJS 6.0 کار میکرد:
try { source$.subscribe(nextFn, undefined, completeFn); } catch (err) { handleError(err); }
برای اصلاح این کد در نگارش 6، همان پارامتر دوم متد را مقدار دهی کنید و try/catch را در صورت وجود حذف نمائید.
تغییرات مهم importها در RxJS 6.0
همانطور که در مطلب «کاهش حجم قابل ملاحظهی برنامههای Angular با استفاده از RxJS 5.5» نیز بررسی کردیم، تا نگارش 5 این کتابخانه، importها به صورت زیر بودند:
import 'rxjs/add/operator/map';
import { map } from 'rxjs/operators';
import { timer } from 'rxjs/observable/timer'; import { of } from 'rxjs/observable/of'; import { from } from 'rxjs/observable/from'; import { range } from 'rxjs/observable/range';
import { interval, of } from 'rxjs'; import { filter, mergeMap, scan } from 'rxjs/operators';
البته RxJS 6.0 در کل به همراه 4 گروه کلی importها است که در زیر مشاهده میکنید (در اینجا مواردی که کمتر در برنامههای Angular به صورت مستقیم استفاده میشوند مانند ajax آن و یا webSocket هم قابل مشاهده هستند):
rxjs rxjs/operators rxjs/testing rxjs/webSocket rxjs/ajax
مواردی که از RxJS 6.0 حذف شدهاند
برای کاهش حجم کتابخانهی RxJS و همچنین جلوگیری از بکارگیری متدهایی که نمیبایستی خارج از کدهای اصلی خود RxJS استفاده شوند، تعداد زیادی از متدهای قدیمی آن و روشهای کار پیشین با RxJS حذف شدهاند. برای مثال شما در RxJS 5.5 میتوانید برای کار با عملگر of، یا آنرا از مسیر rxjs/add/observable/of دریافت کنید (همان روش وصله کردن تا پیش از RxJS 5.5) و یا آنرا از مسیر rxjs/observable/of به روش مخصوص ES 6.0 به برنامه اضافه کنید و یا حتی امکان دریافت آن از مسیر rxjs/observable/fromArray نیز میسر است.
در RxJS 6.0 تمام اینها حذف شدهاند و فقط روش زیر باقی ماندهاست:
import { of } from 'rxjs';
معرفی بستهی rxjs-compat
در مطلب «ارتقاء به Angular 6: بررسی تغییرات Angular CLI» روش ارتقاء وابستگیهای پروژه به نگارش 6 را بررسی کردیم. یکی از مراحل آن اجرای دستور زیر بود:
ng update rxjs
پس از آن اگر پروژه را کامپایل کنید، پر خواهد بود از خطاهای rxjs، مانند:
ERROR in node_modules/ng2-slim-loading-bar/src/slim-loading-bar.service.d.ts(1,10): error TS2305: Module '"/node_modules/rxjs/Observable"' has no exported member 'Observable'.
برای رفع این مشکل و ارائهی راهحلی کوتاه مدت، بستهای به نام rxjs-compat ارائه شدهاست که سبب هدایت تعاریف قدیمی به تعاریف جدید میشود و به این ترتیب کدهای کتابخانهی ثالث، بدون مشکل با نگارش 6 نیز قابل استفاده خواهند بود.
برای نصب آن نیاز است دستور زیر را صادر کنید:
npm i rxjs-compat --save
البته دقت داشته باشید از rxjs-compat به عنوان یک راه حل موقت باید استفاده کرد و نیاز است ابتدا کدهای خود را به روش pipe-able operators بازنویسی کنید و مسیرهای importها را اصلاح کنید و در آخر بستههای جدید وابستگیهای ثالث را که از RxJS6 استفاده میکنند، نصب نمائید. در نهایت rxjs-compat را حذف کنید.
خودکار سازی اصلاح importها در برنامههای پیشین، جهت مهاجرت به RxJS 6.0
با توجه به این تغییرات و حذف و اضافه شدنها در نگارش 6، تقریبا دیگر هیچکدام از importهای قبلی شما کار نمیکنند! و اصلاح آنها نیاز به زمان زیادی خواهد داشت. به همین جهت تیم RxJS ابزاری را طراحی کردهاند که با اجرای آن بر روی پروژه، به صورت خودکار تمام importهای قبلی را به نگارش جدید تبدیل میکند. برای اینکار ابتدا ابزار rxjs-tslint را نصب کنید:
npm i -g rxjs-tslint
{ "rulesDirectory": [ "node_modules/rxjs-tslint" ], "rules": { "rxjs-collapse-imports": true, "rxjs-pipeable-operators-only": true, "rxjs-no-static-observable-methods": true, "rxjs-proper-imports": true } }
rxjs-5-to-6-migrate -p src/tsconfig.app.json
البته توصیه شدهاست این ابزار را بیش از یکبار نیاز است اجرا کنید.
خلاصهی روش مهاجرت به RxJS 6x
ابتدا آخرین نگارش rxjs را نصب کنید:
ng update rxjs
npm i rxjs-compat --save
npm i -g rxjs-tslint rxjs-5-to-6-migrate -p src/tsconfig.app.json
یافتن معادلهای جدید دستورات قدیمی
در حین تبدیل کدهای قدیمی به جدید نیاز خواهید داشت تا معادلها را بیابید. برای این منظور به مستندات رسمی این مهاجرت مراجعه کنید:
https://github.com/ReactiveX/rxjs/blob/master/MIGRATION.md
برای مثال در اینجا مشاهده خواهید کرد که معادل Observable.throw حذف شده، اکنون throwError است و همینطور برای مابقی.
یک مثال واقعی تغییر یافته
مخزن کد تمام مثالهای سایت جاری که پیشتر منتشر شدهاند، به نسخهی 6 ارتقاء داده شد. ریز تغییرات RxJS 6.0 آنها را در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
در ادامه، تعاریف سایر موجودیتهای سیستم ثبت سفارشات و نگاشت آنها را بررسی خواهیم کرد.
کلاس Product تعریف شده در فایل جدید Product.cs در پوشه domain برنامه:
namespace NHSample1.Domain
{
public class Product
{
public int Id { get; set; }
public string Name { get; set; }
public decimal UnitPrice { get; set; }
public bool Discontinued { get; set; }
}
}
using FluentNHibernate.Mapping;
using NHSample1.Domain;
namespace NHSample1.Mappings
{
public class ProductMapping : ClassMap<Product>
{
public ProductMapping()
{
Not.LazyLoad();
Id(p => p.Id).GeneratedBy.HiLo("1000");
Map(p => p.Name).Length(50).Not.Nullable();
Map(p => p.UnitPrice).Not.Nullable();
Map(p => p.Discontinued).Not.Nullable();
}
}
}
آزمون واحد بررسی این نگاشت نیز همانند مثال قبلی است.
کلاس ProductMapping_Fixture را در فایل جدید ProductMapping_Fixture.cs به پروژه UnitTests خود (که ارجاعات آنرا در قسمت قبل مشخص کردیم) خواهیم افزود:
using NUnit.Framework;
using FluentNHibernate.Testing;
using NHSample1.Domain;
namespace UnitTests
{
[TestFixture]
public class ProductMapping_Fixture : FixtureBase
{
[Test]
public void can_correctly_map_product()
{
new PersistenceSpecification<Product>(Session)
.CheckProperty(p => p.Id, 1001)
.CheckProperty(p => p.Name, "Apples")
.CheckProperty(p => p.UnitPrice, 10.45m)
.CheckProperty(p => p.Discontinued, true)
.VerifyTheMappings();
}
}
}
ProductMapping_Fixture.can_correctly_map_product : Passed
NHibernate: select next_hi from hibernate_unique_key
NHibernate: update hibernate_unique_key set next_hi = @p0 where next_hi = @p1;@p0 = 2, @p1 = 1
NHibernate: INSERT INTO "Product" (Name, UnitPrice, Discontinued, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3);@p0 = 'Apples', @p1 = 10.45, @p2 = True, @p3 = 1001
NHibernate: SELECT product0_.Id as Id1_0_, product0_.Name as Name1_0_, product0_.UnitPrice as UnitPrice1_0_, product0_.Discontinued as Disconti4_1_0_ FROM "Product" product0_ WHERE product0_.Id=@p0;@p0 = 1001
در ادامه تعریف کلاس کارمند، نگاشت و آزمون واحد آن به صورت زیر خواهند بود:
using System;
namespace NHSample1.Domain
{
public class Employee
{
public int Id { set; get; }
public string LastName { get; set; }
public string FirstName { get; set; }
}
}
using NHSample1.Domain;
using FluentNHibernate.Mapping;
namespace NHSample1.Mappings
{
public class EmployeeMapping : ClassMap<Employee>
{
public EmployeeMapping()
{
Not.LazyLoad();
Id(e => e.Id).GeneratedBy.Assigned();
Map(e => e.LastName).Length(50);
Map(e => e.FirstName).Length(50);
}
}
}
using NUnit.Framework;
using NHSample1.Domain;
using FluentNHibernate.Testing;
namespace UnitTests
{
[TestFixture]
public class EmployeeMapping_Fixture : FixtureBase
{
[Test]
public void can_correctly_map_employee()
{
new PersistenceSpecification<Employee>(Session)
.CheckProperty(p => p.Id, 1001)
.CheckProperty(p => p.FirstName, "name1")
.CheckProperty(p => p.LastName, "lname1")
.VerifyTheMappings();
}
}
}
NHibernate: select next_hi from hibernate_unique_key
NHibernate: update hibernate_unique_key set next_hi = @p0 where next_hi = @p1;@p0 = 2, @p1 = 1
NHibernate: INSERT INTO "Employee" (LastName, FirstName, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2);@p0 = 'lname1', @p1 = 'name1', @p2 = 1001
NHibernate: SELECT employee0_.Id as Id4_0_, employee0_.LastName as LastName4_0_, employee0_.FirstName as FirstName4_0_ FROM "Employee" employee0_ WHERE employee0_.Id=@p0;@p0 = 1001
همانطور که ملاحظه میکنید، این آزمونهای واحد 4 مرحله را در یک سطر انجام میدهند:
الف) ایجاد یک وهله از کلاس Employee
ب) ثبت اطلاعات کارمند در دیتابیس
ج) دریافت اطلاعات کارمند در وهلهای جدید از شیء Employee
د) و در پایان بررسی میکند که آیا شیء جدید ایجاد شده با شیء اولیه مطابقت دارد یا خیر
اکنون در ادامه پیاده سازی سیستم ثبت سفارشات، به قسمت جالب این مدل میرسیم. قسمتی که در آن ارتباطات اشیاء و روابط one-to-many تعریف خواهند شد. تعاریف کلاسهای OrderItem و OrderItemMapping را به صورت زیر در نظر بگیرید:
کلاس OrderItem تعریف شده در فایل جدید OrderItem.cs واقع شده در پوشه domain پروژه:
که در آن هر سفارش (order) دقیقا از یک محصول (product) تشکیل میشود و هر محصول میتواند در سفارشات متعدد و مختلفی درخواست شود.
namespace NHSample1.Domain
{
public class OrderItem
{
public int Id { get; set; }
public int Quantity { get; set; }
public Product Product { get; set; }
}
}
using FluentNHibernate.Mapping;
using NHSample1.Domain;
namespace NHSample1.Mappings
{
public class OrderItemMapping : ClassMap<OrderItem>
{
public OrderItemMapping()
{
Not.LazyLoad();
Id(oi => oi.Id).GeneratedBy.Assigned();
Map(oi => oi.Quantity).Not.Nullable();
References(oi => oi.Product).Not.Nullable();
}
}
}
نکتهی دیگر مهم آن این مورد است که Id در اینجا به صورت یک کلید تعریف نشده است. یک آیتم سفارش داده شده، موجودیت به حساب نیامده و فقط یک شیء مقداری (value object) است و به خودی خود امکان وجود ندارد. هر وهله از آن تنها توسط یک سفارش قابل تعریف است. بنابراین id در اینجا فقط به عنوان یک index میتواند مورد استفاده قرار گیرد و فقط توسط شیء Order زمانیکه یک OrderItem به آن اضافه میشود، مقدار دهی خواهد شد.
اگر برای این نگاشت نیز آزمون واحد تهیه کنیم، به صورت زیر خواهد بود:
using NUnit.Framework;
using NHSample1.Domain;
using FluentNHibernate.Testing;
namespace UnitTests
{
[TestFixture]
public class OrderItemMapping_Fixture : FixtureBase
{
[Test]
public void can_correctly_map_order_item()
{
var product = new Product
{
Name = "Apples",
UnitPrice = 4.5m,
Discontinued = true
};
new PersistenceSpecification<OrderItem>(Session)
.CheckProperty(p => p.Id, 1)
.CheckProperty(p => p.Quantity, 5)
.CheckReference(p => p.Product, product)
.VerifyTheMappings();
}
}
}
مشکل! این آزمون واحد با شکست مواجه خواهد شد، زیرا هنوز مشخص نکردهایم که دو شیء Product را که در قسمت CheckReference فوق برای این منظور معرفی کردهایم، چگونه باید با هم مقایسه کرد. در مورد مقایسه نوعهای اولیه و اصلی مانند int و string و امثال آن مشکلی نیست، اما باید منطق مقایسه سایر اشیاء سفارشی خود را با پیاده سازی اینترفیس IEqualityComparer دقیقا مشخص سازیم:
using System.Collections;
using NHSample1.Domain;
namespace UnitTests
{
public class CustomEqualityComparer : IEqualityComparer
{
public bool Equals(object x, object y)
{
if (ReferenceEquals(x, y)) return true;
if (x == null || y == null) return false;
if (x is Product && y is Product)
return (x as Product).Id == (y as Product).Id;
if (x is Customer && y is Customer)
return (x as Customer).Id == (y as Customer).Id;
if (x is Employee && y is Employee)
return (x as Employee).Id == (y as Employee).Id;
if (x is OrderItem && y is OrderItem)
return (x as OrderItem).Id == (y as OrderItem).Id;
return x.Equals(y);
}
public int GetHashCode(object obj)
{
//شاید وقتی دیگر
return obj.GetHashCode();
}
}
}
سپس برای بکار گیری این کلاس جدید، سطر مربوط به استفاده از PersistenceSpecification به صورت زیر تغییر خواهد کرد:
new PersistenceSpecification<OrderItem>(Session, new CustomEqualityComparer())
پس از این تغییرات و مشخص سازی نحوهی مقایسه دو شیء سفارشی، آزمون واحد ما پاس شده و خروجی SQL تولید شده آن به صورت زیر میباشد:
NHibernate: select next_hi from hibernate_unique_key
NHibernate: update hibernate_unique_key set next_hi = @p0 where next_hi = @p1;@p0 = 2, @p1 = 1
NHibernate: INSERT INTO "Product" (Name, UnitPrice, Discontinued, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3);@p0 = 'Apples', @p1 = 4.5, @p2 = True, @p3 = 1001
NHibernate: INSERT INTO "OrderItem" (Quantity, Product_id, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2);@p0 = 5, @p1 = 1001, @p2 = 1
NHibernate: SELECT orderitem0_.Id as Id0_1_, orderitem0_.Quantity as Quantity0_1_, orderitem0_.Product_id as Product3_0_1_, product1_.Id as Id3_0_, product1_.Name as Name3_0_, product1_.UnitPrice as UnitPrice3_0_, product1_.Discontinued as Disconti4_3_0_ FROM "OrderItem" orderitem0_ inner join "Product" product1_ on orderitem0_.Product_id=product1_.Id WHERE orderitem0_.Id=@p0;@p0 = 1
قسمت پایانی کار تعاریف کلاسهای نگاشت، مربوط به کلاس Order است که در ادامه بررسی خواهد شد.
using System;
using System.Collections.Generic;
namespace NHSample1.Domain
{
public class Order
{
public int Id { set; get; }
public DateTime OrderDate { get; set; }
public Employee Employee { get; set; }
public Customer Customer { get; set; }
public IList<OrderItem> OrderItems { get; set; }
}
}
using NHSample1.Domain;
using FluentNHibernate.Mapping;
namespace NHSample1.Mappings
{
public class OrderMapping : ClassMap<Order>
{
public OrderMapping()
{
Not.LazyLoad();
Id(o => o.Id).GeneratedBy.GuidComb();
Map(o => o.OrderDate).Not.Nullable();
References(o => o.Employee).Not.Nullable();
References(o => o.Customer).Not.Nullable();
HasMany(o => o.OrderItems)
.AsList(index => index.Column("ListIndex").Type<int>());
}
}
}
قسمت جدید آن HasMany است که جهت تعریف رابطه one-to-many بکار گرفته شده است. یک سفارش رابطه many-to-one با یک مشتری و همچنین کارمندی که این رکورد را ثبت میکند، دارد. در اینجا مجموعه آیتمهای یک سفارش به صورت یک لیست بازگشت داده میشود و ایندکس آن به ستونی به نام ListIndex در یک جدول دیتابیس نگاشت خواهد شد. نوع این ستون، int میباشد.
using System;
using System.Collections.Generic;
using NUnit.Framework;
using NHSample1.Domain;
using FluentNHibernate.Testing;
namespace UnitTests
{
[TestFixture]
public class OrderMapping_Fixture : FixtureBase
{
[Test]
public void can_correctly_map_an_order()
{
{
var product1 =
new Product
{
Name = "Apples",
UnitPrice = 4.5m,
Discontinued = true
};
var product2 =
new Product
{
Name = "Pears",
UnitPrice = 3.5m,
Discontinued = false
};
Session.Save(product1);
Session.Save(product2);
var items = new List<OrderItem>
{
new OrderItem
{
Id = 1,
Quantity = 100,
Product = product1
},
new OrderItem
{
Id = 2,
Quantity = 200,
Product = product2
}
};
var customer = new Customer
{
FirstName = "Vahid",
LastName = "Nasiri",
AddressLine1 = "Addr1",
AddressLine2 = "Addr2",
PostalCode = "1234",
City = "Tehran",
CountryCode = "IR"
};
var employee =
new Employee
{
FirstName = "name1",
LastName = "lname1"
};
var order = new Order
{
Customer = customer,
Employee = employee,
OrderDate = DateTime.Today,
OrderItems = items
};
new PersistenceSpecification<Order>(Session, new CustomEqualityComparer())
.CheckProperty(o => o.OrderDate, order.OrderDate)
.CheckReference(o => o.Customer, order.Customer)
.CheckReference(o => o.Employee, order.Employee)
.CheckList(o => o.OrderItems, order.OrderItems)
.VerifyTheMappings();
}
}
}
}
متد آزمون واحد فوق کمی طولانی است؛ زیرا در آن باید تعاریف انواع و اقسام اشیاء مورد استفاده را مشخص نمود (و ارزش کار نیز دقیقا در همینجا مشخص میشود که بجای SQL نوشتن، با اشیایی که توسط کامپایلر تحت نظر هستند سر و کار داریم).
تنها نکته جدید آن استفاده از CheckList برای بررسی IList تعریف شده در قسمت قبل است.
خروجی SQL این آزمون واحد پس از اجرا و موفقیت آن به صورت زیر است:
OrderMapping_Fixture.can_correctly_map_an_order : Passed
NHibernate: select next_hi from hibernate_unique_key
NHibernate: update hibernate_unique_key set next_hi = @p0 where next_hi = @p1;@p0 = 2, @p1 = 1
NHibernate: select next_hi from hibernate_unique_key
NHibernate: update hibernate_unique_key set next_hi = @p0 where next_hi = @p1;@p0 = 3, @p1 = 2
NHibernate: INSERT INTO "Product" (Name, UnitPrice, Discontinued, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3);@p0 = 'Apples', @p1 = 4.5, @p2 = True, @p3 = 1001
NHibernate: INSERT INTO "Product" (Name, UnitPrice, Discontinued, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3);@p0 = 'Pears', @p1 = 3.5, @p2 = False, @p3 = 1002
NHibernate: INSERT INTO "Customer" (FirstName, LastName, AddressLine1, AddressLine2, PostalCode, City, CountryCode, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3, @p4, @p5, @p6, @p7);@p0 = 'Vahid', @p1 = 'Nasiri', @p2 = 'Addr1', @p3 = 'Addr2', @p4 = '1234', @p5 = 'Tehran', @p6 = 'IR', @p7 = 2002
NHibernate: select next_hi from hibernate_unique_key
NHibernate: update hibernate_unique_key set next_hi = @p0 where next_hi = @p1;@p0 = 4, @p1 = 3
NHibernate: INSERT INTO "Employee" (LastName, FirstName, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2);@p0 = 'lname1', @p1 = 'name1', @p2 = 3003
NHibernate: INSERT INTO "OrderItem" (Quantity, Product_id, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2);@p0 = 100, @p1 = 1001, @p2 = 1
NHibernate: INSERT INTO "OrderItem" (Quantity, Product_id, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2);@p0 = 200, @p1 = 1002, @p2 = 2
NHibernate: INSERT INTO "Order" (OrderDate, Employee_id, Customer_id, Id) VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3);@p0 = 2009/10/10 12:00:00 ق.ظ, @p1 = 3003, @p2 = 2002, @p3 = 0
NHibernate: UPDATE "OrderItem" SET Order_id = @p0, ListIndex = @p1 WHERE Id = @p2;@p0 = 0, @p1 = 0, @p2 = 1
NHibernate: UPDATE "OrderItem" SET Order_id = @p0, ListIndex = @p1 WHERE Id = @p2;@p0 = 0, @p1 = 1, @p2 = 2
NHibernate: SELECT order0_.Id as Id1_2_, order0_.OrderDate as OrderDate1_2_, order0_.Employee_id as Employee3_1_2_, order0_.Customer_id as Customer4_1_2_, employee1_.Id as Id4_0_, employee1_.LastName as LastName4_0_, employee1_.FirstName as FirstName4_0_, customer2_.Id as Id2_1_, customer2_.FirstName as FirstName2_1_, customer2_.LastName as LastName2_1_, customer2_.AddressLine1 as AddressL4_2_1_, customer2_.AddressLine2 as AddressL5_2_1_, customer2_.PostalCode as PostalCode2_1_, customer2_.City as City2_1_, customer2_.CountryCode as CountryC8_2_1_ FROM "Order" order0_ inner join "Employee" employee1_ on order0_.Employee_id=employee1_.Id inner join "Customer" customer2_ on order0_.Customer_id=customer2_.Id WHERE order0_.Id=@p0;@p0 = 0
NHibernate: SELECT orderitems0_.Order_id as Order4_2_, orderitems0_.Id as Id2_, orderitems0_.ListIndex as ListIndex2_, orderitems0_.Id as Id0_1_, orderitems0_.Quantity as Quantity0_1_, orderitems0_.Product_id as Product3_0_1_, product1_.Id as Id3_0_, product1_.Name as Name3_0_, product1_.UnitPrice as UnitPrice3_0_, product1_.Discontinued as Disconti4_3_0_ FROM "OrderItem" orderitems0_ inner join "Product" product1_ on orderitems0_.Product_id=product1_.Id WHERE orderitems0_.Order_id=@p0;@p0 = 0
تا اینجای کار تعاریف اشیاء ، نگاشت آنها و همچنین بررسی صحت این نگاشتها به پایان میرسد.
نکته:
دیتابیس برنامه را جهت آزمونهای واحد برنامه، از نوع SQLite ساخته شده در حافظه مشخص کردیم. اگر علاقمند باشید که database schema تولید شده توسط NHibernate را مشاهده نمائید، در متد SetupContext کلاس FixtureBase که در قسمت قبل معرفی شد، سطر آخر را به صورت زیر تغییر دهید، تا اسکریپت دیتابیس نیز به صورت خودکار در خروجی اس کیوال آزمون واحد لحاظ شود (پارامتر دوم آن مشخص میکند که schema ساخته شده، نمایش داده شود یا خیر):
SessionSource.BuildSchema(Session, true);
drop table if exists "OrderItem"
drop table if exists "Order"
drop table if exists "Customer"
drop table if exists "Product"
drop table if exists "Employee"
drop table if exists hibernate_unique_key
create table "OrderItem" (
Id INTEGER not null,
Quantity INTEGER not null,
Product_id INTEGER not null,
Order_id INTEGER,
ListIndex INTEGER,
primary key (Id)
)
create table "Order" (
Id INTEGER not null,
OrderDate DATETIME not null,
Employee_id INTEGER not null,
Customer_id INTEGER not null,
primary key (Id)
)
create table "Customer" (
Id INTEGER not null,
FirstName TEXT not null,
LastName TEXT not null,
AddressLine1 TEXT not null,
AddressLine2 TEXT,
PostalCode TEXT not null,
City TEXT not null,
CountryCode TEXT not null,
primary key (Id)
)
create table "Product" (
Id INTEGER not null,
Name TEXT not null,
UnitPrice NUMERIC not null,
Discontinued INTEGER not null,
primary key (Id)
)
create table "Employee" (
Id INTEGER not null,
LastName TEXT,
FirstName TEXT,
primary key (Id)
)
create table hibernate_unique_key (
next_hi INTEGER
)
برای اینکه از دیتابیس اس کیوال سرور استفاده کنیم، در همان متد SetupContext کلاس مذکور، سطر اول را به صورت زیر تغییر دهید (نوع دیتابیس اس کیوال سرور 2008 مشخص شده و سپس رشته اتصالی به دیتابیس ذکر گردیده است):
var cfg = Fluently.Configure().Database(
// SQLiteConfiguration.Standard.ShowSql().InMemory
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ShowSql()
.ConnectionString("Data Source=(local);Initial Catalog=testdb2009;Integrated Security = true")
);
if exists (select 1 from sys.objects where object_id = OBJECT_ID(N'[FK3EF88858466CFBF7]') AND parent_object_id = OBJECT_ID('[OrderItem]'))
alter table [OrderItem] drop constraint FK3EF88858466CFBF7
if exists (select 1 from sys.objects where object_id = OBJECT_ID(N'[FK3EF888589F32DE52]') AND parent_object_id = OBJECT_ID('[OrderItem]'))
alter table [OrderItem] drop constraint FK3EF888589F32DE52
if exists (select 1 from sys.objects where object_id = OBJECT_ID(N'[FK3117099B1EBA72BC]') AND parent_object_id = OBJECT_ID('[Order]'))
alter table [Order] drop constraint FK3117099B1EBA72BC
if exists (select 1 from sys.objects where object_id = OBJECT_ID(N'[FK3117099BB2F9593A]') AND parent_object_id = OBJECT_ID('[Order]'))
alter table [Order] drop constraint FK3117099BB2F9593A
if exists (select * from dbo.sysobjects where id = object_id(N'[OrderItem]') and OBJECTPROPERTY(id, N'IsUserTable') = 1) drop table [OrderItem]
if exists (select * from dbo.sysobjects where id = object_id(N'[Order]') and OBJECTPROPERTY(id, N'IsUserTable') = 1) drop table [Order]
if exists (select * from dbo.sysobjects where id = object_id(N'[Customer]') and OBJECTPROPERTY(id, N'IsUserTable') = 1) drop table [Customer]
if exists (select * from dbo.sysobjects where id = object_id(N'[Product]') and OBJECTPROPERTY(id, N'IsUserTable') = 1) drop table [Product]
if exists (select * from dbo.sysobjects where id = object_id(N'[Employee]') and OBJECTPROPERTY(id, N'IsUserTable') = 1) drop table [Employee]
if exists (select * from dbo.sysobjects where id = object_id(N'hibernate_unique_key') and OBJECTPROPERTY(id, N'IsUserTable') = 1) drop table hibernate_unique_key
create table [OrderItem] (
Id INT not null,
Quantity INT not null,
Product_id INT not null,
Order_id INT null,
ListIndex INT null,
primary key (Id)
)
create table [Order] (
Id INT not null,
OrderDate DATETIME not null,
Employee_id INT not null,
Customer_id INT not null,
primary key (Id)
)
create table [Customer] (
Id INT not null,
FirstName NVARCHAR(50) not null,
LastName NVARCHAR(50) not null,
AddressLine1 NVARCHAR(50) not null,
AddressLine2 NVARCHAR(50) null,
PostalCode NVARCHAR(10) not null,
City NVARCHAR(50) not null,
CountryCode NVARCHAR(2) not null,
primary key (Id)
)
create table [Product] (
Id INT not null,
Name NVARCHAR(50) not null,
UnitPrice DECIMAL(19,5) not null,
Discontinued BIT not null,
primary key (Id)
)
create table [Employee] (
Id INT not null,
LastName NVARCHAR(50) null,
FirstName NVARCHAR(50) null,
primary key (Id)
)
alter table [OrderItem]
add constraint FK3EF88858466CFBF7
foreign key (Product_id)
references [Product]
alter table [OrderItem]
add constraint FK3EF888589F32DE52
foreign key (Order_id)
references [Order]
alter table [Order]
add constraint FK3117099B1EBA72BC
foreign key (Employee_id)
references [Employee]
alter table [Order]
add constraint FK3117099BB2F9593A
foreign key (Customer_id)
references [Customer]
create table hibernate_unique_key (
next_hi INT
)
الف) جداول مطابق نام کلاسهای ما تولید شدهاند.
ب) نام فیلدها دقیقا مطابق نام خواص کلاسهای ما تشکیل شدهاند.
ج) Id ها به صورت primary key تعریف شدهاند (از آنجائیکه ما در هنگام تعریف نگاشتها، آنها را از نوع identity مشخص کرده بودیم).
د) رشتهها به نوع nvarchar با اندازه 50 نگاشت شدهاند.
ه) کلیدهای خارجی بر اساس نام جدول با پسوند _id تشکیل شدهاند.
ادامه دارد ...